ความคิดเห็นที่ 1 อ่า จะแตกเหรอ เมลแจ้งพันทิปไปแล้วอะ เด๋วก็คงแก้มัง #174 >ตกลงคุณนู๋เองง่ะสรุปว่าไม่ลอก ไม่ plagiarism ใช่มั้ยครับ สรุป (สำหรับเรา) ตอนนี้ก็โดยอาศัยหลักการของพี่ผู้สาวเมืองยศ ก็คือสิ่งที่เราเห็นตอนนี้ว่าคุณคิงเพนกวินเอามาจากที่อื่น ไม่มากพอที่จะเรียกว่าลอกได้ ละเมิดในแง่ plagiarism หรือไม่ ไม่ฟันธง แต่ด้วยข้อมูลเท่าที่มีตอนนี้ คิดว่าไม่ละเมิดเจ้า จากคุณ : นู๋เองง่ะ - [ 6 ธ.ค. 49 17:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นอนอยู่ดีๆ มีคนโทรมาปลุกด้วยอาการฉุนเฉียวเต็มที่ บอกว่าให้เข้ามาตอบในพันทิปเดี๋ยวนี้....ทั้งที่ฉันยังไม่ตื่น....=_=" เขาก็บอกว่าไม่ได้เรื่องมันไปกันใหญ่แล้วนะอย่ามาทำเป็นขี้เกียจ ก็เมื่อคืนนอนตี 3 นี่หว่า....=_="     แถมไม่ได้เข้าเน็ตมาหลายวัน...กว่าจะอ่านจบเป็นร้อยข้อความ ใช้เวลาอ่านร่วมชั่วโมง   อีกอย่างคนทุกคนมีระบบความคิดไม่เหมือนกัน เคลียร์ไปแล้วใช่ว่าฉันจะทำให้ทุกคนเห็นว่าฉันขาวสะอาดได้หรือ? ส่วนกรณีแมรี่....อธิบายยังไงถึงจะถูกใจทุกคนเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้หรอก   แต่ถ้าให้เขียนก็คงเขียนอย่างที่ใจคิดเท่านั้น ช่วงก่อนหน้านี้เขียนการ์ตูนเรื่องเจ้าชายกับนายส้ม  โดยใช้เจิ้งอี้เจี้ยน กับเซี๊ยะถิงฟงเป็นต้นแบบ     เป็นเรื่องของพี่น้อง 7 คนในตระกูลที่มีอาชีพชาร์แมน ว่างๆ ก็เกิดมานั่งคิดว่าหนุ่มๆ คนที่เหลือจะเป็นยังไงบ้าง  ก็เลยเขียนออกมา เป็นแมรี่นี่แหละ    โดยใช้ 2002 พันธุ์พิฆาตผีเป็นแบล็คกราวด์ แมรี่เป็นเรื่องที่เขียนลงในเวบ Dark Ace ของตัวเองเท่านั้น   และไม่ได้ปิดบัง แต่ประการใด   เพราะถ้าชอบแมรี่ก็อยากให้ชอบ 2002 ด้วย     แมรี่เขียนเสร็จเมื่อปลายปี 47  ตั้งใจว่าจะถ่ายเอกสารทำมือขายในงานคริสตมาส ของกลุ่มเปกาซัส     โดยจ้างเพื่อนกลุ่ม FBDL (กลุ่มทำนิยาย Y อีกกลุ่ม) ทำให้(ซึ่งตอนนั้นยังไม่มี Belladonna  ออกงานแบบศิลปินเดี่ยว) แต่ว่าไม่เสร็จเนื่องจาก FBDL  ก็ต้องเข็นนิยายของเขาออกมาในช่วงนี้เหมือนกัน มันก็เลยดองกันต่อไป     ต่อมาประสบปัญหาภาวะทรัพย์จาง   ก็เลยตั้งกระทู้บอกคนอ่านตรงๆ  ว่าทรัพย์จางคงไม่ออกเร็วๆ นี้ และมีปัญหาอะไรบ้างในช่วงนั้น (ซึ่งกระทู้บ่นๆๆ นี่ก็ยังอยู่ในเวบ) นอกจากนั้นแล้วด้วยจำนวนหน้าที่หนาเกือบ 400 หน้า   ถ้าถ่ายเอกสาร คงต้องแบ่งเป็น 2 เล่ม   คงจะราคาสูงกว่าทำเล่มเดียว    แต่ถ้าจะทำเล่มเดียว ก็คงต้องพิมพ์เป็นจำนวนมาก   (ปกตินิยายเรื่องอื่นๆที่ผ่านมาถ่ายเอกสารครั้งละ 100 เล่ม) และถ้าพิมพ์...คำตอบคือเงินไม่พอ     ลองไปถามโรงพิมพ์ดูแล้วครึ่งแสนเอาไม่อยู่ ด้วยความที่บ่นไปอย่างนี้    คนอ่านในเวบก็ช่วยกันออกความเห็น   สรุปกันได้ว่า พวกเขาจะจ่ายเงินจองหนังสือเล่มนี้ล่วงหน้าในราคาเต็ม    เพื่อให้เรามีเงินไปพิมพ์ โดยที่เขารู้ว่ามันมีที่มาจาก 2002  ไม่ได้หลอกลวงหรือปิดบังแต่อย่างใด   เพราะเราลง นิยายเรื่องนี้ในเวบเราไปเกินครึ่งเรื่องแล้ว       เมื่อตกลงกันได้แบบนี้แมรี่จึงเป็นนิยายเล่มแรกของเราที่สั่งพิมพ์ ไม่ใช่ถ่ายเอกสาร   และออกในแบรนด์ของ Belladonna   เมื่อ 19 มิถุนายน 2548 ซึ่งรวมๆ ตัวกันกับๆเพื่อนตั้งขึ้นมา    เมื่อเสร็จก็ส่งหนังสือไปให้คนที่จองไว้ก่อน แล้วหนังสือที่เหลือก็นำไปฝากขายตามร้าน   ที่เป็นแหล่ง Y ขายนิยาย Y โดยเฉพาะอยู่แล้ว    ถามว่าเป็นไปได้มั้ยว่าคนที่ซื้อไปโดยไม่รู้เป็นนิยาย Y เป็นไปไม่ได้ค่ะ เพราะปกมันบอกอยู่แล้ว      แต่ถ้าไม่รู้ว่ามี 2002 ด้วยนี่อันนี้เป็นไปได้ค่ะ แต่เราไม่ได้วางขายในร้านมาเกือบปีแล้ว    ตอนนี้มีเหลือหนังสืออยู่กับตัว 10 กว่าเล่ม   ซึ่งก็ขายทางไปรษณีย์กันไป     แล้วโดยมากคนที่เข้ามาตอบกระทู้ 98% ไม่เคยอ่านแมรี่ ได้อ่านแค่เฉพาะ 5-6 หน้าที่มีคนมาลง  จากจำนวนทั้งเล่มเกือบ 400 หน้า แล้วตัดสินได้เลยหรือคะ?  แน่นอนว่าถ้าเป็นคนที่ไม่เคยอ่านที่เห็นแต่ตรงนี้ ก็ต้องพูดว่าลอก 100%   แต่ดูที่เจตนาของเราหน่อยได้มั้ย?   ว่ามีจุดประสงค์การ ผลิตนิยายเรื่องนี้ออกมาเพื่ออะไร   และมีขอบเขตแค่ไหน อีกอย่างนอกจากส่วนคำนำข้างหน้าแล้ว   ยังมีอีกหลายหน้าที่เขียน ว่ามาจาก 2002 แล้วไม่ได้ถูกสแกนมาลง   เช่น   หน้าทำเนียบอาวุธ และนอกจากแมรี่แล้วท้ายเล่มยังเรื่องสั้นแถมชื่อ ดิ อายส์  คนเห็นผี ซึ่งเป็นเรื่องของสองพี่น้องในเรื่อง    มาเขียนล้อเลียนหนังเรื่องดิอายส์ภาค 1 ซึ่งตอนนั้นเพิ่งไปดูมา   และเคยโพสไว้ในถนนนักเขียนด้วย ในส่วนที่ทีม Belladonna ออกมาแถลงไม่ได้ต้องการยั่วยุกระแสสังคมแต่อย่างใด     เพียงแต่ดูเหมือนคนจะสับสน  เอาคดีนั้นคดีนี้มาปนกันแล้วตัดสินความกันเอง     ก็เลยชี้เป็นส่วนๆ ให้เข้าใจอย่างง่ายๆเท่านั้น ส่วนคำจำกัดความของนิยายเรื่องนี้ว่าเป็นประเภทไหน สำหรับเราแล้วเราเขียนเพราะอยากเขียน  เพราะชอบ 2002 จึงเขียนโดยนำ 2002 มาเป็นแบ็คกราวด์   และขายในวงจำกัด ในสังคม Y  ไม่ได้เขียนส่งไปบนดิน    รวมทั้งไม่ได้ปิดบังหรือโกหก หลอกลวงใดๆ  กับคนซื้อ    เราก็เขียนไปตามที่อยากให้เป็นโดย ไม่ได้ใช้ความหมายในพจนานุกรมเล่มไหนมาเป็นคำจัดประเภทสำหรับมัน ส่วนใครจะตีความว่าเป็นนิยายประเภทไหนคงไม่สามารถไปตัดสินใจแทนได้ค่ะ เนื่องจากทู้เก่ามันล่ม  โพสใหม่ก็แล้วกัน  ขอบคุณคุณชาเขียวที่ตั้งทู้ไว้รอ จากคุณ : คิงเพนกวิน - [ 6 ธ.ค. 49 17:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตกลงกระทู้เดิมแค่เดี้ยงนิดหน่อย ยังพอจะคุยต่อได้ ตอนแรกนึกว่าช่องใส่ความคิดเห็นพังไปด้วย ถ้ายังไง จะไปคุยกันที่กระทู้เดิมต่อ หรือย้ายมาที่นี่ก็ได้นะครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 6 ธ.ค. 49 17:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอางี้ ถ้ากระทู้นั้นเค้าแก้ให้ได้ เดี๋ยวกลับไปกระทู้นั้นกัน จากคุณ : ชาเขียว - [ 6 ธ.ค. 49 17:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ประเด็นสำคัญที่ต้องการคำตอบนะครับ ผมไม่ได้อยากรู้ ว่าเรื่องนี้ควรจัดเป็นอะไร เพราะไม่สำคัญเท่ากับว่า... มีการขออนุญาตอย่างถูกต้องแล้วจริงหรือไม่ครับ? ถ้าขอถูกต้องแล้ว คุณคิงจะเอามาทำอะไร ก็ไม่มีปัญหา อยู่แล้ว จริงไหม? รบกวนขอหลักฐานและรายละเอียดการขออนุญาตมาให้ ดูกันหน่อยครับ แค่นั้นก็จบแล้วครับผม ส่วนประเด็นเรื่องแฟนฟิคมีกี่แบบ ยังไงบ้าง จะถกกันต่อ ก็ได้อยู่แล้วครับ อยากจะได้ความรู้เหมือนกัน การที่คุณบอกไว้ตรงๆว่าลอกหรือนำมาจากหนังแล้วขาย ในวงกลุ่มวายนั้น ไม่ได้แปลว่ามันไม่ผิดนะครับ ถ้าไม่มี การขออนุญาตอย่างถูกต้อง อย่างไรเสียมันก็คือการลอก หรือเปล่า?????? เพราะไม่ว่าจะลอกมาแค่บทเดียว หน้าเดียว หรือย่อหน้า เดียว ลอกก็คือลอกอยู่ดีครับ จะมาบอกว่าหนังสือ 400 หน้า เหมือนแค่นิดเดียวไม่ถือว่าลอกนั้น คงไม่เห็นด้วย ครับ อย่างกรณีคุณชา เขาก็ไม่ได้เหมือนของคุณคิงทั้ง เรื่องไม่ใช่หรือ? ยอมรับว่าผมยังไม่ชัดเรื่องแฟนฟิค ทำอะไรได้ไม่ได้แค่ ไหน และอย่างไร ถ้ามองเป็นแฟนฟิคแล้วมันโอเคหรือ ไม่? ยังไม่ได้ตัดสินอะไรนะครับ รอคำชี้แจงอยู่ครับ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 18:15:21 จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 6 ธ.ค. 49 18:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เค้ายังไม่แก้เลยอ่ะ แต่ก็ตอบไปกระทู้นั้นแหละ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 6 ธ.ค. 49 18:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 edit: ขอย้ายไปทู้เก่า แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 19:51:25 จากคุณ : Kimi ni Aitai - [ 6 ธ.ค. 49 19:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กระทู้เก่า ผมเปิดยังเดี้ยงอยู่เลยครับ อ่านคำตอบแล้ว ก็ยังรู้สึกว่าเคลียร์ข้อสงสัยได้ไม่เยอะครับ  แต่ยังง่วงๆ โดนปลุกอยู่ก็โอเคล่ะนะครับ หวังว่าจะมีคำอธิบายเพิ่มเติมให้สังคมนักเขียนนักอ่านเรากระจ่างมากขึ้นต่อไป (1) เรื่องการตีความ "แฟนฟิก" ตามตัวอักษรหรือไม่ตามตัวอักษรที่คุณรพินทร์เสนอไว้ ผมมีความเห็นนิดนึง (หวังว่าคงไม่โกรธกัน) ว่า วัฒนธรรมและกลุ่มสังคมแฟนฟิกเกิดมาก่อนคำนิยามที่เพื่อนๆ ไปค้นและพยายามนำมาอธิบายเล่าสู่กันฟังครับ  คำนิยามที่คนพยายามใช้จำกัดความคำว่า "แฟนฟิก" เป็นความพยายามที่จะ capture หรือ "อธิบาย" ความเป็น "แฟนฟิก" ตามที่กลุ่มสังคมในวงการเห็นพ้องต้องกัน คงไม่ใช่การที่คนอื่นมานั่งกำหนดให้ว่าแฟนฟิกต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ดังนั้นการที่มีผู้นำคำนิยามเหล่านี้มาตีความ "ตามตัวอักษร" อันที่จริงก็คือการพยายามใช้แนวคิดที่กลุ่มสังคมในแวดวงเขายอมรับกันแล้ว มาใช้ช่วยจำแนกว่างานเขียนชิ้นหนึ่งๆ (ในกรณีนี้คือแมรี่จัง) เข้าข่ายในสิ่งเดียวกับที่ชุมชนแฟนฟิกในวงกว้างเขาเข้าใจกันหรือไม่ ซึ่ง "ชุมชน" ที่ว่านี่ก็มีลักษณะลื่นไหล ชุมชนแฟนฟิกฝรั่ง ญี่ปุ่น ไทย ก็ยังมีรายละเอียดและ "บรรทัดฐาน" (norm) ที่ต่างกันอีก  การพูดคุยของพวกเราก็จะทำให้ความเข้าใจในชุมชนการเขียนของไทยชัดเจนมากขึ้น การที่ต่างคนตีความต่างกันก็เป็นเรื่องสามัญโลกครับ ถ้ารับฟังกันด้วยดี ไม่กระทบกระเทียบกัน ก็จะทำให้ต่างฝ่ายเห็นอะไรๆ ได้กว้างขึ้นด้วยกันทุกฝ่าย (2) จริงอย่างคุณคิงฯ ว่า ที่ว่า "ส่วนกรณีแมรี่....อธิบายยังไงถึงจะถูกใจทุกคนเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้หรอก" (คคห 2 ในกระทู้นี้) ผมก็เห็นด้วยครับ แล้วก็เห็นใจคุณคิงฯ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องสามัญโลกอีกเช่นกัน แต่แม้กระนั้นก็จำเป็นต้องอธิบาย เพราะมันมีความสำคัญต่อวงการงานเขียนทั้งวงการ ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวที่ใครจะเข้าใจถูกเข้าใจผิดก็ได้อีกแล้ว นึกง่ายๆ อย่างกรณีเรื่องของคุณฌา ทั้งฝ่ายคุณคิงฯ เองก็ตามหาตัวเพื่อคุยกันให้ชัดเจน และฝ่ายคนอ่านสาธารณชนก็รอฟังคำชี้แจงของคุณฌาอยู่  พอมาถึงกรณีนี้ มันก็มาตรฐานเดียวกัน ไม่ได้ double standard แต่อย่างใด  ทุกคนที่นี่ ซึ่งหลายคนก็ร่วมชื่นชมการต่อสู้เพื่อสิทธิ์ของคุณคิงฯ มานับเดือน ก็รอฟังคำชี้แจงให้คลายสงสัยด้วยกันทั้งนั้น เรื่องที่มาของการจัดทำเรื่องนี้เป็นเล่ม ผมอ่านแล้วก็เข้าใจได้ครับ ว่าเจตนาขายแฟนๆ คนอ่านในเว็บที่รู้จักมักคุ้น และต่างก็เป็นแฟนกลุ่มเดียวกัน รวมถึงกรี๊ด 2002 กับคุณคิงฯ หรือมารู้จักเพราะเรื่องนี้ของคุณคิงฯ ด้วย และเห็นว่าในส่วนนี้ก็เคลียร์ดีทีเดียว แต่สำหรับย่อหน้านี้ "แล้วโดยมากคนที่เข้ามาตอบกระทู้ 98% ไม่เคยอ่านแมรี่ ได้อ่านแค่เฉพาะ 5-6 หน้าที่มีคนมาลง  จากจำนวนทั้งเล่มเกือบ 400 หน้า แล้วตัดสินได้เลยหรือคะ?  แน่นอนว่าถ้าเป็นคนที่ไม่เคยอ่านที่เห็นแต่ตรงนี้ ก็ต้องพูดว่าลอก 100%   แต่ดูที่เจตนาของเราหน่อยได้มั้ย?   ว่ามีจุดประสงค์การผลิตนิยายเรื่องนี้ออกมาเพื่ออะไร   และมีขอบเขตแค่ไหน" ผมอยากขอเสนอแค่ว่า เมื่อคุณคิงฯ อธิบายประเด็นการลอกของคุณฌา โดยยกตัวอย่างข้อความและรูปประกอบต่างๆ (ชุดหัวกระโหลกบนเบาะน่ะครับ) ก็ไม่ได้มีจำนวนมากมายเกินกว่านี้เลยครับ  ส่วนหนึ่งของประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่า "เหมือน" หรือ "ไม่เหมือน"  อยู่ตรงที่ว่า "สร้างเอง" หรือ "เอาของคนอื่นมาใช้" ไม่ได้อยู่ที่ปริมาณครับ แต่ก็จริงของคุณคิงฯ ตรงที่ว่า ให้ "ดูที่เจตนาของเราหน่อยได้มั้ย?   ว่ามีจุดประสงค์การผลิตนิยายเรื่องนี้ออกมาเพื่ออะไร  และมีขอบเขตแค่ไหน"  ซึ่งผมอ่านตรงที่อธิบายที่มาแล้ว ก็พอเข้าใจครับ แต่ก็ยอมรับว่าโดยส่วนตัวยังเคลียร์ได้ไม่หมด และก็รออ่านคำอธิบายในอีกหลายประเด็นที่เพื่อนๆ ยกขึ้นมาไถ่ถามเอาไว้แล้วในกระทู้เดิมต่อไปครับ (3) ผมคนนึงล่ะ ไม่คิดเลยซักนิดว่ากรณีแมรี่จังนี้ เกี่ยวข้องกับกรณีคุณฌา ในแง่ของคดีความหรือการตัดสินความ แต่ผมคิดว่าเกี่ยวข้องกันอย่างมากครับ ในแง่ของบรรทัดฐานหรือมาตรฐานการตัดสินจรรยาบรรณในการเขียนงาน ว่าจุดพอดีมันอยู่ตรงไหน ทำอะไรได้แค่ไหน   ผมเองคุยกับคุณคิงฯ ห่างๆ มาก็นาน ได้รับทราบข่าวคราวอยู่เป็นระยะๆ ครั้งนี้ต้องขอบอกว่า ในแง่ทางเทคนิคการเขียนงาน สองกรณีนี้มันมีส่วนคล้ายกันหลายส่วน ได้แก่ การดึงเอาฉาก เหตุการณ์ วัสดุอุปกรณ์มาใช้ แต่มีการเปลี่ยนชื่อตัวละคร (อ้างอิงถึงกระทู้ที่คุณคิงฯ อธิบายประเด็นหัวกะโหลก เบาะ ฯลฯ พวกนั้น) จุดต่างที่สำคัญคือ คุณคิงฯ บอกว่า "สำหรับเราแล้วเราเขียนเพราะอยากเขียน  เพราะชอบ 2002 จึงเขียนโดยนำ 2002 มาเป็นแบ็คกราวด์   และขายในวงจำกัดในสังคม Y  ไม่ได้เขียนส่งไปบนดิน    รวมทั้งไม่ได้ปิดบังหรือโกหกหลอกลวงใดๆ  กับคนซื้อ" และ "ถามว่าเป็นไปได้มั้ยว่าคนที่ซื้อไปโดยไม่รู้เป็นนิยาย Y เป็นไปไม่ได้ค่ะ เพราะปกมันบอกอยู่แล้ว  แต่ถ้าไม่รู้ว่ามี 2002 ด้วยนี่อันนี้เป็นไปได้ค่ะ" สำหรับตัวผมเอง ประเด็นนี้ยังเป็นจุดโหว่ที่น่ากลัวเกินไปครับ ถ้าสมมุติว่าเหตุผลมีเพียงตรงที่ "เขียนเพราะอยากเขียน" อยากเอางานอื่นมาเป็นแบ็คกราวน์ ขายในวงจำกัด ไม่ได้ปิดบังหรือหลอกลวงคนซื้อ (แต่คนซื้อที่ไปเห็นตามร้านที่ห่อหนังสือมิดชิด ก็คงไม่รู้ว่ามี 2002 อยู่ด้วยจริงอย่างที่คุณคิงฯ ว่า และจากข้อความหลายๆ หน้าที่ทั้งผู้ตั้งกระทู้ต้นเรื่อง และคุณคิงคัดมาให้ดู ผมก็ไม่เห็นว่ามันแสดงไว้ชัดเจนเพียงพอ) เท่านี้ เกิดสมมุติคุณ ก. (นามสมมุติ) เขียนเรื่องอะไรขึ้นมาเรื่องนึงเพราะอยากเขียน แล้วชอบฉากหัวกะโหลก (แบบเดียวกับที่คุณคิงฯ อธิบายไว้ในกรณีคุณฌา) เลยเอาส่วนนั้นมาใส่เป็นแบ็คกราวน์ แล้วก็ไม่ได้ปิดบังคนอ่าน แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเอาเนื้อหาส่วนนี้มาจากต้นฉบับของคุณคิง และเนื่องจากคุณ ก. เองก็มีแฟนๆ ที่ติดตามงานของตัวเองอยู่เหมือนกัน ก็เลยทำเป็นหนังสือขึ้นมาขายในแวดวงแฟนๆ ไม่ได้เอาไปส่งสำนักพิมพ์บนดิน เพียงแต่ที่เหลือจากขายแฟนๆ (เพราะต้องพิมพ์ทีละเยอะ เนื่องจากต้นทุนสูง) ก็เลยเอาไปฝากขายตามร้านวาย (ซึ่งวายไม่วายก็ไม่ใช่ประเด็น) แล้วคนอื่นก็มาซื้อไปอ่าน สนุกสนานมากมาย แต่คนอื่นเหล่านั้นไม่เคยอ่านงานคุณคิงฯ เลยไม่รู้เลยซักนิด ว่าฉากเล็กฉากน้อยในเรื่องหลายจุด คุณ ก. ไม่ได้สร้างขึ้นเอง แต่ไปเอาของคุณคิงฯ มาเป็นแบ็คกราวน์ เพราะชอบ เล่ามาซะยาว แต่หวังว่าคงสื่อถึงจุดที่ต้องการนำเสนอได้บ้างนะครับ  สรุปเหตุการณ์สมมุติข้างต้นให้เป็นประเด็นชัดๆ ก็คือ เหตุผลสองย่อหน้าที่ยกมาของคุณคิงฯ ยังไม่พออะครับ  ถ้าแค่นี้มันพอ ก็จะเป็นอันตรายต่อวงการงานเขียนอย่างใหญ่หลวง และทำให้เกิดช่องโหว่มโหฬาร เอาง่ายๆ เกิดผมชอบเดรเมอา จากเรื่อง "เขาเรียกผมว่าเจ้าหญิง (ปลาทอง)" (คิดว่าชื่อประมาณนี้) มากมาย นึกอยากจะหยิบเอามาเป็นแบ็คกราวน์อีกทอด (หลังจากเรื่องนี้ก็หยิบมาจาก No Return รึเปล่านะครับ จำชื่อไม่ได้) แล้วก็หยิบฉากต่างๆ มาใช้ ใส่ชื่อตัวละครของผมเอง แล้วผมให้เหตุผลแบบเดียวกับสองย่อหน้าข้างต้น แค่นี้ก็เพียงพอแล้วอย่างนั้นล่ะหรือ ถ้าตัวอย่างเรื่องที่หยิบมาเป็นทอดๆ ยังให้อารมณ์ไม่ชัดเจน เปลี่ยนตัวอย่างเป็นเรื่องที่คุณคิงฯ หรือใครก็ตามเค้นสมองแทบตาย กว่าจะได้ "ฉาก" เหล่านั้นออกมา แล้วกลายไปเป็นแบ็คกราวน์ในงานของผม  แค่คิดก็สยองแล้วครับ บทสรุปของข้อ (3) นี้ ไม่ใช่ผมคิดว่าคุณคิงฯ ผิด (บอกกล่าวคุณรพินทร์สักเล็กน้อย ว่าผมไม่ได้อยู่ในจำพวกที่คิดว่าคุณคิงฯ ผิด และไม่คิดว่าคุณรพินทร์ดึงดันจะเข้าข้างคุณคิงฯ แต่อย่างใด อ้างจาก คคห 184 กระทู้เดิมที่เดี้ยง) และโดยส่วนตัวผมก็มีคำตอบบางส่วนอยู่ในใจบ้างแล้ว ว่ามันมีจุดพลาดตรงไหนให้เกิดข้อสงสัยกรณีนี้ขึ้นมาได้ แต่ผมก็ติดตามเรื่องนี้แบบเดียวกับตอนที่ติดตามเรื่องคุณคิงฯ ถูกลอกนั่นแหละครับ นั่นคือ อยากจะให้มีความกระจ่าง และผมเชื่อว่าเพื่อนหลายๆ คนก็ต้องการสิ่งเดียวกัน ไม่ใช่ว่าคนที่มาแสดงความกังขาจะเหมาเอาว่าคุณคิงฯ ผิด แต่มันมีคำถามที่คุณคิงฯ ยังไม่ได้ตอบ ก็เท่านั้น และผมก็ยังรอคำตอบอยู่ครับ (4) จะว่าไปแล้วก็กลับมาประเด็นเรื่องแฟนฟิกอีกหน่อย ใครจะคิดว่าแมรี่จังเป็นแฟนฟิกหรือไม่เป็นแฟนฟิกก็ไม่ว่ากันครับ ผมไม่บังคับใคร ต่างก็แสดงเหตุผลของตัวเองกันไป  ผมเองไม่เคยอ่านแมรี่จังมาก่อน หนังสือ หน้าปก คำนำ อะไรก็ไม่เคยเห็น ดังนั้นก็เลยไม่อยากจะมาคิดว่าแมรี่จังเป็นแฟนฟิกหรือไม่ (ซึ่งผมก็เคยบอกไปแล้วในกระทู้เดี้ยง) แต่ประเด็นนึง ที่ไม่ว่าจะหยิบนิยามไหนของแฟนฟิกมา จะเป็นแบบหยิบชื่อตัวละครมาเติมช่องว่างที่หายไป จะเป็นแบบ Alternate Universe หรือจะเป็นแบบไหนที่ยังไม่ได้มีการคิดค้นขึ้นมา และอาจจะมีการคิดค้นขึ้นมาต่อไป (ซึ่งกรณีแมรี่จังนี้ก็อาจจะเป็นสายพันธุ์ใหม่ของแฟนฟิก ที่ยังไม่ได้นำมาบัญญัติเป็นประเภทไว้ในแฟนฟิกกระแสหลักก็ได้ ใครจะรู้) ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน นิยามไหน ความเป็น "แฟนฟิก" มีลักษณะเฉพาะร่วมกันอยู่อย่างนึง ที่ขาดไม่ได้ ถ้าขาดแล้วจะเสียหายใหญ่หลวง ทั้งในแง่ของการละเมิดจรรยาบรรณงานเขียน และเท่าที่อ่านข้อมูลที่เพื่อนๆ ค้นมา ผมก็เข้าใจว่านักเขียนแฟนฟิกที่จริงจังก็ซีเรียสกับเรื่องนี้มากทีเดียว นั่นคือ การเผยแพร่แฟนฟิก ต้องเป็นการเผยแพร่ในฐานะแฟนฟิก และเป็นที่รับรู้ว่าเป็นแฟนฟิกของอะไร (ไม่ว่าจะเป็นคนจริง เช่น F4 หรือวรรณกรรม/หนังที่กลายเป็น cult ไปแล้ว เช่น Star Trek เมื่อไหร่ก็ตาม ที่การเผยแพร่แฟนฟิก หลุดออกไปจากบริบทนี้  เมื่อนั้นก็จะมีปัญหาทันที และอาจกลายเป็นการหลอกลวงผู้อ่าน หรืออาจเป็นการใช้ประโยชน์จากงานสร้างสรรค์ของบุคคลอื่น (เช่น ชื่อตัวละคร บุคลิกตัวละคร ดวงดาวที่เป็นฉากของเรื่อง ฯลฯ) โดยไม่เหมาะสม กลับมาที่แมรี่จัง อ่านดูคำชี้แจงแล้ว เป็นไปได้ว่าตอนเผยแพร่อยู่บนเว็บบอร์ด ซึ่งมีแฟนเฉพาะกลุ่ม อ่านกันมานานเหนียวแน่น ทำให้ทราบโดยนัย (จากการรู้จักสไตล์คนเขียน) หรือทราบโดยการบ่งบอกอย่างชัดแจ้ง (ถ้าคุณคิงฯ เขียนบอกไว้ในข้อความแนะนำเรื่องแบบในกระทู้เจ้าหญิงปลาทอง) ว่างานชิ้นนี้เขียนขึ้นโดยใช้อะไรเป็นแบ็คกราวน์   ถ้าเป็นลักษณะนี้ก็อาจถือเป็นการเผยแพร่ในฐานะแฟนฟิกได้ ส่วนการพิมพ์ออกขาย มีส่วนที่บ่งชี้ว่าเรื่องนี้เป็นแฟนฟิกของเรื่องอะไร ให้ผู้ซื้อตัดสินใจก่อนซื้อหรือไม่ แค่ไหน ผมไม่มีข้อมูล  แต่ก็ขอเสนอไว้ว่า ประเด็นนี้เป็นแก่นสารประการสำคัญของวัฒนธรรมแฟนฟิก นั่นคือจะขายก็ขาย แต่ขายในฐานะแฟนฟิก ก็เท่านั้นเอง (ยังไม่พูดเรื่องลิขสิทธิ์นะครับ เพราะทางเทคนิค แฟนฟิกถ้าไม่ได้ขออนุญาต ก็อาจละเมิดลิขสิทธิ์ได้อยู่ดี) ตัวอย่างเช่น ถ้าบนปกที่ห่อพลาสติกมิดชิดเปิดไม่ได้ของแมรี่จัง มีข้อความให้คนที่จะหยิบซื้อรู้ว่าตัวเองกำลังจะซื้อแฟนฟิกของ 2002 เมื่อเขาจะซื้อ เขาก็รู้ว่าเขาเจตนาซื้อแฟนฟิก ก็ไม่เป็นการ "ปิดบัง" หรือ "โกหกหลอกลวง" คนซื้อแต่อย่างใด ถ้าเป็นแบบนี้ก็หมดปัญหาครับ เพราะเป็นการเผยแพร่ "ในฐานะแฟนฟิก" ที่ให้เครดิต "ต้นฉบับ" ที่เอามาทำเป็นฟิก และลูกค้าที่เป็นแฟน 2002 หรือถิงถิง เห็นแล้วก็จะยิ่งดีใจมาช่วยกันหื่นอีกต่างหาก ดังนี้เป็นต้น ยืนยันอีกที ว่าผมไม่ได้คิดตะบี้ตะบันว่าคุณคิงฯ ผิด คนคุยกันมาตั้งนาน ตามอ่านงานคุณคิงฯ อยู่อีกด้วย ผมไม่ด่วนตัดสินคุณคิงฯ หรอกครับ  ที่พูดอยู่ทั้งหมดนี่เป็นเรื่องของประเด็นล้วนๆ และที่พูดนี่ ก็เพราะหวังว่าจะได้อ่านคำอธิบายที่เคลียร์ข้อกังขาทั้งหลายซะที และก็เชื่อด้วยว่าถ้ามีเวลา หายเหนื่อยเมื่อไหร่ คุณคิงฯ มีความสามารถในการชี้แจงได้อย่างแน่นอน (และน่าจะอ่านสนุกด้วย จำได้จากเมื่อตอนเกิดคดีความคราวนั้นครับ) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 6 ธ.ค. 49 19:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับคุณพีทคุงนะครับ แต่ผมเขียนไม่ได้ดีอย่างนี้ จากคุณ : ชาเขียว - [ 6 ธ.ค. 49 20:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ค่อนข้างเห็นด้วยกับกรอบไอเดียของคุณพีทคุงครับ ประเด็นที่ผมสงสัยเกี่ยวกับแฟนฟิคอีกอย่าง นี่ว่าถึงแฟน ฟิคทั่วๆไปเลยนะครับ หากมีการพิมพ์แฟนฟิคออกขายในวงจำกัดแค่แฟนๆด้วย กัน ก็สามารถทำได้โดยไม่ต้องของั้นหรือ? หมายถึงว่า (ตามที่เข้าใจจากความเห็นคุณรพินทร์) ในแง่กฎหมาย น่ะ ผิดแน่ๆ แต่โดยทั่วไปแล้ว เค้าจะไม่ว่ากันงั้นเหรอ อย่างที่คุณรพินทร์ว่า ใครๆก็ทำ น่ะครับ ผมก็ไม่ได้คาดคั้นว่าคุณคิงผิด คือแฟนฟิคมันก็เข้าข่าย ลอกแหละ เพียงแต่เป็นการลอกที่ทุกคนยอมรับว่าทำได้ จริงๆน่าจะว่าเป็นการดัดแปลงมากกว่านะ นั่นแหละครับ จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 6 ธ.ค. 49 20:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับคุณพีทคุงค่ะ .. ใช่เลย จากคุณ : อาซิ่ม - [ 6 ธ.ค. 49 20:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คือแฟนฟิคเนี่ย ผมว่าถ้าในวงจำกัดแคบจริงๆ (ในวงแฟนพันธุ์แท้) เค้าก็หยวนๆ หลับหูหลับตา ขายนิดๆ หน่อยๆ ได้ (แต่โดยส่วนตัวแล้วผมว่า เมื่อไหร่ที่มีการ "ขาย" มีเรื่องเงิน กำไร ล่ะก็ ไม่เหมาะแน่ๆ) จากคุณ : ชาเขียว - [ 6 ธ.ค. 49 20:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบ คห.10 คุณ Sundown ค่ะ - แฟนฟิคนั้น ถ้าว่าตามกฎหมายก็ผิดเข้าข่ายลอกหรือดัดแปลงได้น่ะค่ะ แต่เจ้าของมักไม่เอาเรื่อง (ยกเว้นบางคนซึ่งหาได้น้อยมาก) เพราะแฟนฟิคเนี่ยช่วยให้งานออริจินัลขายได้หรือเป็นที่รู้จักมากขึ้นค่ะ นักอ่านการ์ตูนบางท่านซื้อแฟนฟิคหรือโดจินของเพื่อนมา พออ่านแล้วติดใจ (อาจชอบตัวละครหรือมุกหรืออะไร เป็นต้น) ก็จะไปอ่านงานออริจินัลค่ะ ยิ่งช่วยกันหื่น ก็ยิ่งเพิ่มกระแสความดัง เป็นการช่วยขายงานออริจินัลค่ะ ถึงไม่มีใครเอาเรื่อง นักเขียนบางท่านสนับสนุนหรือจัดงานเพื่อพบเจอกับแฟนคลับที่เขียนแฟนฟิคด้วยซ้ำค่ะ แฟนฟิคน่ะเข้าข่ายลอก แต่เป็นการลอกที่ได้รับการยอมรับค่ะ อย่างที่บอกค่ะ เพิ่มกระแสความดัง เพราะการลอกของแฟนฟิคไม่ใช่ลอกแบบก็อปปี้เพลส มีเค้าโครงเดิมแต่จะถูกปรุงแต่งเพิ่มให้พิสดารให้ฮาอย่างไร สุดแล้วแต่จินตนาการของคนเขียนค่ะ แต่อย่างไร มันก็สร้างความสนใจให้กับงานออริจินัลให้ถูกจับตามองมากขึ้น ตอบ คห.12 คุณชาเขียว - แฟนฟิคเนี่ย มีทั้งอ่านฟรีในเวบบอร์ดค่ะ และออกวางขาย ซึ่งถามว่าเหมาะมั้ย คงตอบไม่ได้ เพราะมีกันมานานมาก และขายกันในงานการ์ตูน (ก็พร้อมๆกับพวกโดจิน พวกกุญแจ ฯลฯ แหละค่ะ) ซึ่งคนทำแฟนฟิคขาย ไม่ได้ขายแบบเอากำไรแบบสนพ.นะคะ เหมือจะเป็นการกระจายกันอ่าน สร้างสาวกผู้คลั่งไคล้พวกเดียวกันให้มากขึ้นมากกว่าค่ะ (เรียกว่าแพร่เชื้อโรควายก็ได้ อ๊ะ ไม่ใช่= =") จุดมุ่งหมายไม่ใช่เรื่องกำไรเสียทีเดียวค่ะ กำไรที่ได้ค่อนข้างน้อยมากๆ แต่เป็นเพื่อต้องการแบ่งปันกันมากกว่าค่ะ เพราะการจะทำแจกฟรีเนี่ย คงไม่ไหวหรอกค่ะ แฟนฟิคพิมพ์ออกมาด้วยกระดาษสวยๆ ปกออกแบบดีๆ ไม่ได้ขายแบบขูดรีดเลยนะคะ มันสวยพอที่คนอ่านจะเก็บไว้เหมือนเป็นหนังสือสวยๆเล่มหนึ่งค่ะ (จะให้ทำแจกคงไม่ได้= =") อย่างที่บอกค่ะ คนอ่านก็อยากได้เก็บไว้เป็นเล่มๆ คนขายก็ไม่ได้เอากำไรค่ะ(คือคิดราคาตามการผลิต และพิมพ์ครั้งหนึ่งๆไม่เยอะด้วย เพราะมันหลายเจ้า= =") แบ่งปันกันมากกว่า ลอกหรือไม่ลอกเนี่ย ก็ยังแบ่งเป็นยอมรับได้หรือไม่ได้อีกน่ะค่ะ โดยส่วนตัวเราคิดว่า ถ้ากลุ่มผู้ซื้อยอมรับได้และพอใจจะซื้อมาเก็บไว้ มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนา...(อย่าให้คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซื้อเป็นพอ) แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 20:54:08 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 20:47:43 จากคุณ : Loki Trickster - [ 6 ธ.ค. 49 20:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่อ ถึงคุณ Sundown อีกครั้งค่ะ ใช่คุณรึเปล่าเอ่ยที่ถามในบอร์ดดาร์กเอจ ขอตอบที่นี่ได้มะ= = (เราเห็นว่าไอพีน่าจะตรงกับคุณ M_ _ _ _ _ ในเด็กดีค่ะ ใช่คุณหรือเปล่า?) ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัยนะคะ^^" แล้วไม่ต้องอ่าน= =" ขอตอบคำถามในกระทู้ที่นั่นนะคะ (ตอบในมุมมองเราเฉยๆเน่อ) - ลอก....ก็คือลอกค่ะ แต่แบบที่บอก ไม่มีใครเขาเอาเรื่อง= =" แต่ก็ผิดทางกฎหมายด้วย (แต่แท้จริงเป็นไงรอคุณคิงตอบดีกว่า จริงๆแล้วเราจะตอบคำถามอีกข้อน่ะค่ะ) - ถ้าคุณลงเครดิตว่าเอามาจากคุณคิง (ในกรณีคุณถือว่าคุณคลั่งไคล้เรื่องนั้นของคุณคิงนะคะ ไม่ใช่จู่ๆก็หยิบมา) ถ้าคุณคิงไม่ได้อยู่ไกลถึงต่างประเทศ และสามารถขอกันได้ (เหมือนเวลาแฟนคลับขอคุณแรบบิท) แล้วได้รับการอนุญาตแล้ว ก็ไม่มีปัญหาค่ะ แต่อย่างที่บอก ถ้าคุณเอามาแค่บางอย่างแล้วมันจะแสดงว่าบ้าได้อย่างไร= =" (นอกจากเพิ่มเองแล้ว คุณต้องเอาตัวละครเดิมมายำแบบหื่นๆสิคะ หึหึหึ) อ้อ แต่ในกรณีคุณคิงกลับจากต่างประเทศ อย่าทำไม่รู้ไม่ชี้นะคะ รีบส่งไปถาม หรือถ้ารู้ว่าเธอมีเพื่อนๆในนี้ ก็คุยกับเพื่อนๆของเธอ หรือหากได้รับการทักท้วงก็รีบลบออกนะคะ คือถ้ามีโอกาสขออนุญาตก็ทำซะค่ะ คุณขายแค่นั้นน่ะได้ค่ะ (ยกเว้นคุณคิงไม่อนุญาต) ถ้าจะโพสต์ลงเนต กรุณาโพสต์ในบล็อคหรือเวบบอร์ดตัวเอง ไม่ใช่วิ่งแปะพันทิพย์ เด็กดี ฯลฯ ไปทั่ว และกรุณาบอกชัดเจนว่าคลั่งไคล้ด้วย พิมพ์ขายในหมู่เพื่อนแล้วเก็บอ่านกัน นั่งหัวเราะกันแบบคนบ้าในบ้านหรือรร.มันไม่เป็นไรค่ะ อย่าส่งสนพ.ละกัน อย่าให้เรื่องนี้ถึงหูคนทั่วไปแบบในพันทิพย์ละกันค่ะ และอย่าขายคนนอกด้วย (ระวังเพื่อนคุณ ให้เก็บดีๆนะคะ ปกติชาววายเก็บนิยายกันเงียบอยู่แล้ว เพราะป้องกันการพบเจอของผู้ปกครอง 555 ไม่มีใครเอามาวางแผ่หรากลางโต๊ะเรียนหรอกค่า) ถามว่าลอกมั้ย...ลอกค่ะ ถามว่าผิดมั้ย...ผิดค่ะ แต่ถ้าคุณคิงเห็นว่าคุณเผยแพร่ความคลั่งไคล้ในกลุ่มคุณให้คนอื่นมาบ้าเรื่องของเธอ+ช่วยกันซื้อมากขึ้น คุณคิงน่าจะไม่เอาผิด เพราะเป็นการโปรโมทนิยายตัวเองไปในตัว อ้อ จะบอกคุณไว้บางกรณี เจ้าของผลงานบางคนไม่ชอบให้มีแฟนฟิคค่ะ ซึ่งน้อยมากๆ อย่าง แอน...(ลืมนามสกุลง่า ขอโทษนะคะ T^T) แต่เธอแค่ขู่ให้แฟนๆลบแฟนฟิคออกจากบอร์ดเฉยๆแต่ยังไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นค่ะ ผิดถูกประการใด รอผู้ที่รู้ชัดแจ้งมาตอบดีกว่าค่ะ เราตอบไปแบบงูๆปลาๆอ่ะ= =" แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 22:07:24 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 21:22:24 จากคุณ : Loki Trickster - [ 6 ธ.ค. 49 21:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อันที่จริงแล้วบางท่านอาจจะยังไม่เคยเห็นนิยายประเภทนี้ว่าวางขายที่ใดหรือทราบว่าขายกันทางใดบ้าง  และเท่าที่อ่านความคิดเห็นของหลาย ๆ  ท่านในนี้แล้วทำให้ทราบว่า  บางท่านคิดว่ามันขายในที่ลับมาก ๆ แต่ถ้าถามความคิดเห็นของเรานะคะ  เราคิดว่าร้านหรือสถานที่  หรือว่าการขายนี้ไม่ได้ลับอะไรมากเลยนะคะ เนื่องจากเคยเห็นนิยายประเภทYและยิ่งเจาะจงว่าเป็นFanficนี้วางขายที่ร้านการ์ตูนมาบุญครองชั้นโรงหนัง  แล้วก็เดอะมอลบางแค , เดอะมอลบางกะปิ นะคะ (อันที่จริงร้านที่วางขาย  ไม่ว่าจะเป็นออริจินอลYหรือแฟนฟิคก็มักจะขายในร้านเดียวกันในสถานที่นั้น ๆ  นะคะ)   ซึ่งเท่าที่พิจารณาดูแล้ว...สถานที่ก็มิได้ดูลับเฉพาะมากมายแต่อย่างใดนะคะในสายตาเราน่ะค่ะ  (อันนี้แสดงความคิดเห็นเรื่องร้านที่พบว่าวางขายนะคะ) โดยที่ส่วนตัวแล้วจำได้ว่าเคยเห็นหนังสือนิยายแมรี่นี้วางขายอยู่ที่ร้านการ์ตูนมาบุญครองชั้นโรงหนัง  แล้วก็เดอะมอลบางแค , เดอะมอลบางกะปิ นะคะ  เพราะเคยเห็นมาก่อนน่ะค่ะ จากคุณ : Luvless (Ai-Luvless-) - [ 6 ธ.ค. 49 21:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ใช่ค่ะ คุณเลิฟเลส (เราดูอนิเมเรื่องนี้ด้วยล่ะ >_<) (อันนี้เพิ่มเติมนะคะ) มันมักขายตามร้านการ์ตูน แต่คนภายนอกมักไม่เข้ามาซื้ออยู่แล้ว คนทั่วไปเห็นปกก็รู้ว่าวาย (หมายถึงพวกที่อ่านการ์ตูนแนวอื่นๆน่ะค่ะ มักจะเดินผ่านแล้วเลยไป เพราะรู้ๆกันอยู่) คนที่วายมาซื้อมักแบ่งเป็น 1. รู้จักเรื่องมาก่อน ก็ "ว้าย ออกแล้วเหรอเนี่ย" แน่นอนประเภทนี้ซื้อทันที...-*- 2. รู้จักนักเขียน (ส่วนมากมักซื้อนักเขียนที่ตนเองรู้จัก) ก็จะพลิกไปมา ถ้ามีเพื่อนก็โทรไปถาม "แก..คุณคนเนี้ยออกเรื่องใหม่แล้ว แกรู้จักมะ?" 3. ถ้าไม่รู้จักอะไรเลย แต่อ่านวายก็จะพลิกแล้วพลิกอีก และยังไม่ซื้อทันที แต่จะกลับไปถามเพื่อนๆที่บอร์ดตัวเองก่อนค่ะว่ารู้จักไหม ดังหรือเปล่า? ใครเขียน? มีชื่อเสียงไหม? เป็นคนเขียนที่คลั่งไคล้อะไร? (อนิเม มังงะ J-rock J-pop ฯลฯ) 4. ประเภทเห็นแล้วซื้อเลยมั้ง (ทั้งที่ไม่รู้อะไรเลย) อันนี้น้อยมากๆ เพราะถ้าตนเองไม่รู้จักออริจินัลจะซื้อไปทำไม (เช่น เราเห็นแฟนฟิค FMA ถึงรู้จัก แต่เราไม่อ่าน เพื่อนบอร์ดเราก็ไม่บ้า เราเลยเห็นแล้วเฉยๆ เป็นต้น= =") คนซื้อส่วนมากมักเป็นหน้าเดิมๆค่ะ(เห็นแล้วรู้เลยมาซื้ออะไร) ถ้าคนใหม่มา ร้านไม่ค่อยจะอยากขายให้(สำหรับบางร้านนะ) เพราะกลัวล่อซื้อแล้วไปทำแบบรายการหลุมดำค่ะ= =" ปล. เพิ่มเติมค่ะ (ใครอยากได้ที่ซื้อฟิคพร้อมการ์ตูนวายแถวๆสยามถามได้ 555) ถามว่าคนนอกมีโอกาสซื้อมั้ย...มีค่ะ แต่...ยังไงดีล่ะ คนนอกคนนั้น..เอ่อ..ดูไม่รอบคอบตอนซื้อหรือเปล่าน้อ (หรือไม่รู้สึกทะ:-)ๆเลยเหรอ= =") แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 21:54:33 จากคุณ : Loki Trickster - [ 6 ธ.ค. 49 21:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอบคุณ Loki Trickster นะคะ ^_^ อันนี้เห็นด้วยนะคะ  เรื่องที่ว่าถ้าเปรียบเทียบกับหนังสือปรกติน่ะค่ะ  ก็ต้องดูเหมือนว่าผลงานด้านนี้จะหาซื้อได้เฉพาะที่จริง ๆ   แต่เป็นไปได้นะคะที่คนซึ่งทราบเกี่ยวกับ Y แต่บางทีก็ไม่รู้จักบอร์ดนิยายYจะไม่สามารถทราบได้เลยว่า  เรื่องไหนเป็นแฟนฟิค  หรือ  ออริจินอลฟิค  น่ะค่ะ   บางทีอาจจะรู้จักในแง่ที่ว่า  เพราะเป็นแฟนฟิคชั่นการ์ตูนนะ...และเพราะเราได้ดูหรือรู้รายละเอียดมาอย่างน้อยก็คร่าว ๆ  ว่าตัวละครอย่างนี้มีอยู่ในเรื่องใด  และเรื่องนี้ชื่อว่าอะไร  อะไรกรณีนี้น่ะค่ะ ทีนี้เราเห็นว่า  กรณีนี้หากมองในมุมคนบริโภค  ต้องมองแง่ของคนที่ทราบถึงวงการ  หรือบอร์ด  หรือตัวผู้แต่งมาก่อนนะคะ  เขาจึงจะสามารถเลือกซื้อฟิคชั่นได้อย่างถูกต้องจริง ๆ   ดังนั้นถึงไม่ชอบเรื่องต้นของแฟนฟิคชั่นนั้น ๆ  แต่ก็ยังทราบว่ามาจากเรื่องนั้นไม่ใช่เหรอคะ  เขาจึงได้ตัดสินใจว่าเขาจะซื้อหรือเปล่าน่ะค่ะ ทีนี้หากมองแง่ของผู้ที่ไม่ทราบว่าเป็นฟิคชั่นออริจินอล  หรือว่า  แฟนฟิคชั่น  แล้วเขายังไม่ทราบหรือไม่เคยเข้าบอร์ดนิยาย Yมาก่อน...เป็นไปได้ไหมคะที่จะไม่รู้  แล้วก็ไม่ทราบเช่นกันว่าเรื่องที่กำลังหยิบขึ้นมานั้นเป็นเรื่องออริจินอลหรือว่าแฟนฟิคน่ะค่ะ...เราคิดว่ามีความเป็นไปได้มากพอสมควรนะคะที่จะเกิดกรณ๊ขึ้นน่ะค่ะ มองในความเห็นคนกลางนะคะ  เดาว่าอาจจะเป็นไปได้เช่นกันค่ะที่ผู้หยิบไปอาจคิดว่าเป็นออริจินอลฟิคชั่น  ไม่ใช่  แฟนฟิคน่ะค่ะ  อาจจะเป็นไปได้หรือเปล่าคะ ?   ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมผู้ซื้อจึงไม่ทราบก่อนซึ้อว่าเล่มนี้เป็นออริจินอล  หรือ แฟนฟิค...อันนี้คิดว่าคงจะต้องมาดูรายละเอียดกันอีกด้านหนึ่งนะคะ  ว่าได้ทำการระบุบนปกอย่างชัดเจนหรือเปล่าน่ะค่ะว่า " เป็นแฟนฟิคชั่นจากเรื่องXXค่ะ "  หรือถ้าไม่ระบุ...ก็ต้องมาพิจารณากันอักด้านหนึ่งนะคะว่าหน้าปกหรือภาพนั้นเป็นข้อมูลที่ทำให้ผู้ซื้อทราบหรือเปล่าว่าเป็นตัวละครจากเรื่องใด ?  อันนี้ก็คิดว่าเกี่ยวข้องส่วนหนึ่งนะคะ  ไม่ทราบว่าแสดงความคิดเห็นมาอย่างนี้จะมีท่านใดเห็นด้วยหรือเปล่าน่ะค่ะ ซึ่งปัจจัยดังกล่าวนี้ทำให้ผู้ซื้อมีโอกาสที่จะทราบ  หรือว่าไม่สามารถทราบก็ได้ว่าผลงานที่ถืออยู่นั้น...เป็นแฟนฟิคชั่น  หรือว่าออริจินอล   เพราะผู้ซื้อบางท่านนั้น  ถ้าเห็นว่าเป็นออริจินอล  อย่างน้อยจะตัดสินใจซื้ออยู่แล้วถ้าเกิดความสนใจในสินค้าถูกไหมคะ ? แต่ถ้าเป็นแฟนฟิคชั่น...ผู้ซื้อก็จะหยุดคิดก่อนเช่นกันว่าเป็นแฟนฟิคจากเรื่องที่ตนชอบหรือไม่  ถึงแม้ว่าแรกพบจะสนใจอยากซื้อก่อนแล้วก็ตาม  อันนี้ก็คงมีส่วนน่ะค่ะ จริง ๆ  แล้วเรื่องที่ว่าแฟนฟิคชั่นมีคอนเซปอย่างไร  เราเองก็มีความเห็นอยู่ในใจนะคะ  แต่อนึ่ง...เราคิดว่าไม่ได้เป็นคนที่เชี่ยวชาญอะไร  เพียงแต่ว่ามีความเห้นในใจอยู่บ้าง  แต่ก็ไม่ทราบว่าสิ่งที่คิดจะถูกต้องหรือเปล่าเหมือนกันละคะ  จึงไม่ใคร่อยากจะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับขอบเขตของแฟนฟิคชั่นในกระทู้นี้โดยตรงน่ะค่ะ ปล.แต่ก็ทราบดีค่ะว่าประเด็นคงมิได้อยู่ที่ว่า  ผลงานที่กำลังถกเถียงกันอยู่นี้เป็นฟิคชั่น Y หรือไม่...แต่เป็นข้อที่ว่า  ผลงานนี้จัดอยู่ในประเภทแฟนฟิคชั่นหรือไม่  มากกว่า   ซึ่งก็เข้าใจนะคะว่า  คำว่าแฟนฟิคชั่น  นั้นมีความเป็นเฉพาะตัว...เหมือนกับคำว่า ฟิคชั่น Y  ดังนั้นบางทีเมื่อเกิดกรณีที่มีคำถามขึ้นมานั้น  อาจจะโยงกันไปมา  เนื่องจากมันต่างก็เป็น  สิ่งเฉพาะทาง  กันทั้งคู่   แต่ถึงอย่างไร  เกี่ยวกับคำถามที่เกิดขึ้น  คิดว่าคำถามตรงตัวคงอยู่ที่ใจความสั้น ๆ  ว่าเป็นแฟนฟิค หรือ ออริจินอลมากกว่าน่ะค่ะ (พยายามชีแจงให้ทราบน่ะค่ะว่าเราพูดถึงประเด็นการวางขาย  แต่ก็ยังเข้าใจอยู่นะคะว่าคำถามของประเด็นที่ต้องการคำตอบอยู่นี้มันอยู่ที่จุดไหนน่ะค่ะ  มิได้มีเจตนาเบี่ยงเบนแต่อย่างใดเลยค่ะ...ขอบพระคุณค่ะ ^_^) จากคุณ : Luvless (Ai-Luvless-) - [ 6 ธ.ค. 49 22:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มีค่ะ โอกาสที่คนนอกจะซื้อ(โอกาสน้อยมากกกกกกก)เพราะคิดว่าเป็นออริจินัล หรือแม้แต่คนกลุ่มวายค่ะ เราคิดว่าความผิดพลาดมันอยู่ที่หน้าปกระบุไม่ชัดเช่นกันกับคุณค่ะ แต่เราคิดว่ากรณีนี้ถามทางผู้เขียนดีกว่าค่ะ เห็นผู้เขียนเปรยๆว่า หลังปกน่าจะบอกไว้พอสมควร หรือเราฟังมาผิดเองก็ไม่มั่นใจน่ะค่ะ แต่เราไม่มีเล่มนี้อยู่ในมือและไม่เคยอ่านด้วย เลยบอกอะไรไม่ได้^^" คนซื้อเป็นสาวกวายแหละค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนฟิคหรือไม่ เนื่องจากการระบุ แต่คงต้องดูรูปเล่มอันนั้นอีกทีค่ะ (ค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ใช่คนนอก เพราะมีคนทั่วไปที่ไหนมาซื้อนิยายในร้านการ์ตูนล่ะ เราคิดในแง่คนส่วนมาก ผู้อาวุโสทั้งหลายในพันทิพย์นี้อ่าค่ะ เพราะงั้น คนซื้อคือกลุ่มวาย แต่ไม่รู้ประเภทนั่นเอง) ปล. อ่อ ไม่ได้ว่าว่าเบียงเบนอะไร หรอกค่ะ เพราะคนพาออกทะเลบ่อยๆน่ะเรามากกว่า= =" แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 23:13:07 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 22:42:26 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 22:40:58 จากคุณ : Loki Trickster - [ 6 ธ.ค. 49 22:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ลงชื่อมุงเฉยๆค่ะ สองกระทู้นี้ฟามรู้เพียบ พวกโง่ๆอย่างเรามาอ่าน ได้จำใส่สมองไว้ค่ะ จากคุณ : patsypacky - [ 6 ธ.ค. 49 22:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เห็นด้วยว่าสิ่งสำคัญสำหรับแฟนฟิค คือความชัดเจนว่าเป็นแฟนฟิคครับ เพราะจะไป assume เอาว่าคนที่จะมาอ่านงาน เป็นคนที่รู้ดีอยู่แล้ว หรือเข้าบอร์ดเป็นประจำ คงจะไม่ได้ ดังนั้นตัวงาน จะต้องชัดเจน (ในตัว) ไม่ต้องไปอ้างอิงจากสื่ออื่นครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 6 ธ.ค. 49 22:50:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 -ตอบคุณLoki Trickster อีกครั้งนะคะ ^_^ จริง ๆ  แล้วหากพูดเรื่องการให้เครดิต  ก็คิดว่าคงต้องแสดงความคิดเห็นเรื่องขอบเขตของคำว่า "แฟนฟิคชั่น" ตามความคิดเห็นของเราจริง ๆ  อย่างหลีเลี่ยงไม่ได้น่ะล่ะค่ะ  เอาเป็นว่า  ขอเน้นย้ำนะคะว่า  นี่เป็นการแสดงความคิดเห็นนะคะ มิได้ต้องการให้เป็นการฟันธงตัดสินหรือกล่าวหาในผู้ใดนะคะ คืออย่างนี้ค่ะ... ในความคิดของเราแล้ว  พิจารณาได้ว่า FanFiction นั้น มันก็คือ  ฟิคชั่นที่แต่งโดยเหล่าแฟน ๆ  ของเรื่องนั้น ๆ (ซึ่งในที่นี้เราขอใช้คำว่า " เรื่องต้น "  นะคะ) โดยที่  เรามีความเห็นที่ออกจะดูประหลาดไปสักหน่อย  หากเทียบกับท่านอื่น ๆ   ตรงที่ว่า  แฟนฟิคก็ถือเป็นการสานต่อความคลั่งไคล้ในเรื่องต้นที่ผู้นั้นชื่นชอบไปสู่ผู้ที่มิจำเป็นจะต้องอ่านเรื่องต้นมาก่อนก็ได้  แต่ว่าได้มาอ่านแฟนฟิคดังกล่าว ดังนั้นแล้ว  ในความคิดเห็นของเรานะคะ...แฟนฟิคชั่นน่าจะถือเป็น -สื่อ- ชนิดหนึ่ง...ที่มีคุณสมบัติในการกระจายความชื่นชอบ  หรือเป็นสื่อบันเทิงชนิดหนึ่งของผู้ที่นิยมในเรื่องต้นเดียวกันกับผู้เขียน  แบบนี้ถูกไหมคะ ? เพราะเท่าที่สังเกตแล้ว...บางครั้งมีผู้ที่มิได้อ่านต้นเรื่องต้น  แต่ได้ไปอ่านแฟนฟิคชั่น  แล้วถึงกับตามไปอ่านตัวต้นทีหลังก็มีมากไม่ใช่น้อยเลยนะคะ  เท่าท่พอทราบน่ะค่ะ กรณีนี้  หากตีโจทย์ว่า  แฟนฟิคถือเป็นสื่อชนิดหนึ่ง ก็คงเป็นสื่อที่มีผลให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์พีคในเรื่องต้นนั้น ๆ  ได้  (ว่าไปแล้วกระบวนการมันคุ้น ๆ  ...คล้าย ๆ  กับเวลาที่ผู้ผลิตต้องการให้ผู้บริโภครู้จักสินค้าของตน  ก็จะมีการทำโฆษณา-แคมเปญ ต่าง ๆ  เกิดขึ้น  เพื่อให้ผลิตภัณฑ์ตัวนั้น ๆ  เป็นที่รู้จัก...ถูกไหมคะ ?) ทีนี้เนี่ย  หากมองโครงสร้างภาพรวมแล้ว...จะสังเกตุได้ว่า  มันเหมือนกันจริง ๆ  ค่ะ  เพียงแต่ผู้ผลิตสื่อโฆษณามิใช่เจ้าของต้นเรื่องตรง ๆ  ...แต่เป็นผู้ที่ชื่นชอบในเรื่องต้นนั้น ๆ  และต้องการให้ผู้ที่ชอบเหมือนกัน  หรือไม่ก็ผู้ที่ไม่เคยอ่านเรื่องต้นมาก่อนได้เห็นว่า...มีแฟนฟิคชั่นเรื่องนี้ด้วยนะ  อะไรอย่างนั้นไงคะ ซึ่งบางครั้ง...เริ่มแรกผู้ซื้อบางรายอาจไม่สนใจตัวเรื่องต้นมาก่อน  แต่เมื่อเห็นว่ามีการทำแฟนฟิคชั่นออกมามากมาย  มันก็เป็นการบอกให้ผู้ซื้อคนนั้น ๆ  ทราบได้เหมือนกันค่ะว่า  มีผู้สนใจเรื่องนี้เยอะ  และเป็นไปได้ว่า  กระบวนการที่อาจจะเกิดขึ้นต่อไปก็คือ...ผู้ซื้อผู้นั้นที่มิได้มีวามสนใจในเรื่องต้นนั้นเลย  ก็อาจจะหันมาสนใจเรื่องดังกล่าวมานี้ได้เช่นกัน  ถูกไหมคะ ? ดังนั้น  จะเห็นได้ว่า...ถ้าเขียนแบ่งเป็นข้อ ๆ  จะทราบว่า  แฟนฟิคชั่นจะก่อให้เกิดกระบวนการย้อนสู่จุดเริ่มต้นค่ะ...ในกรณีที่ผู้ซื้อได้สนใจซื้อแฟนฟิคไปโดยมิเคยอ่านเรื่องต้นมาก่อน  ดังนั้นหากเขาชอบ...เขาก็จะตามหาอ่านเรื่องต้นเป็นอันดับต่อไป (เชื่อว่า80%เป็นอย่างต่ำ..ของคนที่เจอเหตุการณ์อย่างนี้ก็คงเป็นแบบนี้น่ะค่ะ) ทีนี้...มันจะเป็นตัวบอกได้ว่า  ความเป็นฟิคชั่นก็คือ...จะมีความเป็นตัวต้นฉบับไว้ค่อนข้างมาก  จนอ่านหน้าแรกก็ทราบทันทีว่ามาจากเรื่องใด   โดยที่แฟนฟิคใช้พื้นฐานเดิมมาสร้างความสนุกบันเทิงในรูปแบบใหม่  โดยที่ยังคงพื้นเรื่องเดิมได้โดยไม่ต้องเอ่ยบอก เพื่อจุดประสงค์ที่ว่าผู้อ่านจะสนใจเรื่องต้นไงละคะ ทีนี้  แฟนฟิคก็น่าจะเป็นผลงานประเภทที่ว่า  หากแม้ไม่บอกตามตรง...ก็ยังคงรู้ได้ว่าจากเรื่องใด เพราะว่าอิมเมจมันแรงเหลือเกิน...ดังนั้น  เราคิดว่า  หากผู้ที่มิได้เคยอ่านตัวต้นฉบับอย่างละเอียดมาก่อน  แล้วได้อ่านผลงานชิน้ใดชิ้นหนึ่งที่ซื้อมา  แล้วตอบได้ทันทีโดยไม่ต้องมีอะไรบอกชัดแจ้งว่าเป็นเรื่องจากผลงานต้นใด อันนี้น่าจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าแฟนฟิคชั่นนะคะ  ในความคิดเห็นของเราน่ะค่ะ เพราะถ้าอ่านแล้วมิทราบว่ามาจากเรื่องใด(โดยที่ผู้อ่านไม่เคยดูเรื่องต้นมาก่อน)  การเป็นแฟนฟิคชั่นก็คงไม่ถูกวัตถุประสงค์  เพราะแฟนฟิคชั่นน่าจะนำเสนอ  หรือพรีเวนต์ความเป็นเรื่องต้นเอาไว้มากพอที่ผู้อ่านซึ่งไม่เคยอ่านเรื่องต้นโดยละเอียดมาก่อนน่าจะพอทราบได้ ทีนี้...มาดูประเด็นที่ว่า  ทำไมจึงไม่ทราบว่ามาจากเรื่องต้นใด...บ้าง อันนี้ต้องดูว่า  อะไรทำให้เกิดความคลาดเคลื่อนทางการนำเสนอ ?...เราคิดว่า  แฟนฟิคชั่นเป็นการนำเสนอความเป็นเรื่องต้นแบบมากพอที่จะโยงคนอ่านให้วิ่งเข้าหาเรื่องต้นได้ (ตามหลักสื่อที่ดี)   ทีนี้เราคิดว่า  การพรีเซนต์คงต้องมีการดีไซน์เรื่องเพื่อนพรีเวนต์เรื่องต้นในแบบของผู้เขียนแฟนฟิคเอง  แต่ต้องการให้รู้ว่ามาจากที่ใด  ดังนั้นส่วนใหญ่การเขียนที่นักเขียนแฟนฟิคใช้ก็คือ  การนำเสนอและปรับให้สมดุล  แต่จะไม่บิดเบือนสิ่งที่มีอยู่เดิมให้ผู้อ่านอิมเมจินผิดไปเป็นของอีกสิ่งหนึ่งหรือคนอื่นอีกคนหนึ่ง  ทั้ง ๆ  ที่สิ่ง ๆ  นั้นก็มีอยู่ในเรื่องต้น  และไม่ได้ถูกผู้แต่งแฟนฟิคถอดออกเนื่องจากไม่จำเป็นต่อการนำเสนอนนั้น ๆ   เพราะถ้าหากใช้วิธีการเขียนแบบการบิดเบือนแทนการปรับให้สมดุลจะมีโอกาสทำให้ผู้อ่านที่ไม่เคยอ่านตัวต้นเรื่องมาก่อน  ไม่มีโอกาสรู้ได้เลยว่านี่คือแฟนฟิคชั่น  เผลอ ๆ  อาจจะเข้าใจว่าเป็นออริจินอลฟิคชั่นเข้าไปเสียอีก ดังนั้นองค์ประกอบที่ทำให้ผู้ซื้อ-อ่าน  รู้ว่ามันมาจากไหนจะต้องชัด  เพราะผู้เขียนคงต้องการให้ผู้อ่านมีความรู้สึกพีคในเรื่องที่คนเองก็พีคอยู่เช่นกัน  ...อย่างแน่นอนน่ะค่ะ กล่าวมาค่อนข้างยืดยาว...แต่ถ้าให้สรุปใจความสั้น ๆ  ก็คือ  หากโฆษณาสบู่  เมื่อคุณดูสื่อโฆษณานั้นจบแล้วตอบได้ว่าสื่อของอะไร  ก็เท่ากับว่าการดึงสู่จุดเริ่มต้นนั้นประสพความสำเร็จ ดังนั้นเราเองก็คิดว่า  แฟนฟิคก็น่าจะเป็นแบบเดียวกัน ดังนั้น...สิ่งที่เป็นแฟนฟิค  ผู้อ่านจะไม่จำเป็นต้องให้ใครบอก  หรือมีสิ่งโจ่งแจ้งเตือนอยู่นอกจากเนื้อหาในเรื่องเลย  ถ้ามีคุณลักษณะของฟิคชั่นละก็  ถึงไม่รู้มาก่อนว่าเรื่องนี้เป็นฟิคชั่น...แต่เมื่ออ่าน  ผู้ซื้อ-ผู้อ่านน่าจะย่อมต้องทราบอย่างแน่นอน เพราะเราได้บอกไปแล้วว่าตามความคิเห็นของเรานั้น  แฟนฟิคถือเป็นสื่อพรีเซนต์สิ่งต้นตอ...อีกรุปแบบหนึ่งน่ะค่ะ ........................ ปล.ที่กล่าวมานี้เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัวนะคะว่าแฟนฟิคชั่นในความคิดของเราน่าจะมีพาวเวอร์ในตัวของมันหรือมีคุณสมบัติพิเศษต่อผู้อ่านอย่างไรและก่อใหเกิดผลอย่างไรจากการอ่าน ต้องขอออกตัวก่อนว่าเรามิได้เป็นผู้มีความรู้ความเชี่ยวชาญมากมายอะไร  จึงขอให้ผู้อ่านทราบว่าเรามีเจตนาเพียงนำเสนอแนวความคิดแบบแปลก ๆ  ของเราเท่านั้นเองน่ะค่ะ...ขอบพระคุณมากค่ะ ^_^ จากคุณ : Luvless (Ai-Luvless-) - [ 6 ธ.ค. 49 23:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าคุณลงเครดิตว่าเอามาจากคุณคิง (ในกรณีคุณถือว่าคุณคลั่งไคล้เรื่องนั้นของคุณคิงนะคะ ไม่ใช่จู่ๆก็หยิบมา)..........แต่อย่างที่บอก ถ้าคุณเอามาแค่บางอย่างแล้วมันจะแสดงว่าบ้าได้อย่างไร= =" คุณ Loki ตรงนี้แหละครับที่สำคัญ แล้วจะพิสูจน์ได้ไงว่า เราไม่ได้แค่จู่ๆก็หยิบมา? ก็ถ้าผมชอบงานป้าทมยันตีสุดๆ แล้วผมนำบางตอนมาใช้ก็เป็นแฟนฟิคได้? อย่าลืมว่ากรณี แมรี่น่ะ ไม่ได้เอาตัวละครมานะครับ แต่เอาเรื่องบางตอน มาแล้วเอาตัวละครของตัวเองใส่เข้าไป เอามาแค่บางอย่าง? ก็แมรี่เองก็ไม่นำมาจาก 2002 ทั้ง เรื่องไม่ใช่เหรอครับ แฟนฟิคทั่วๆไปก้ไม่ได้นำมาหมด อาจแค่ตัวละครเอง ไม่ใช่เหรอ จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 6 ธ.ค. 49 23:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตามที่เราคิดมานานแล้วนะคะ ก็คือ...เราว่า โดยส่วนตัวแล้ว นี่คือกรณีของฟิคตอบสนองความอยาก (เราพูดไว้ในกระทู้ที่แล้วนะคะ) ปัญหาของมันไม่ได้อยู่ที่มันคือแฟนฟิคหรือไม่ แฟนฟิคคือแฟนฟิค ตามที่คุณเลิฟเลสกล่าว คือทำแบบเปิดเผยได้ แต่ฟิดสนองตัณหาตัวเองมันคนละเรื่องนะคะ นั่นคือต้องทำในกลุ่มตัวเองแบบเงียบๆ คุณไม่มีสิทธิ์เอาไปลงเด็กดีหรืออะไร แม้ว่าคุณจะให้เครดิต หรืออะไรก็ตาม (ถ้าคุณทำแบบพี่คิง) คุณก็เห็นแล้วนี่คะ ว่าพี่คิงลงบอร์ดตัวเองซึ่งคนในนั้นก็พอใจอ่านตามนั้น พี่คิงไม่ได้เอาไปแปะที่ไหน ปัญหามันคือ...ผู้ผลิตฟิคสนองตัณหาดันปล่อยออกมาให้คนนอกหยิบไป เอางี้นะคะ คุณ Sundown เราเอ่ยถึงฟิคตอบสนองตัณหาตน ซึ่งตรงนี้พี่คิงผิดพลาดตรงนำมาวางแผง ซึ่งแท้จริงควรจะมีให้สั่งทางไปรษณีย์โดยจองในเวบบอร์ดเท่านั้น พอเข้าใจไหมคะ สมมตินะ เราเขียนให้ตัวเองกับเพื่อนๆเรียนในฮอกวอตส์ โดยเอามาแทนตำแหน่งแฮร์รี่และเพื่อนทั้งหมด พล็อตก็เหมือนกันเป๊ะๆ เราผิดหรือเปล่า...ใช่ค่ะ เราผิด แต่ถ้า เราเขียนเรื่องนี้ลงสมุดแล้วแลกกันอ่านกับเพื่อนล่ะ? จะเพื่อความฮาหรือความเพ้อฝันที่ตัวเองอยากเป็นตัวละครตัวนั้น มันผิดค่ะ แต่ในเมื่อมันเผยแพร่ภายใน (พวกคุณๆไม่รู้นั่นเอง พวกคุณจะมาด่าได้ไหม? เพราะคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีหนังสือเล่มนี้ในโลก= =) หรือเราอาจพิมพ์เอง เอาไปเข้ากระดูกงูที่ร้านถ่ายเอกสาร แล้วขายเพื่อน(โดยเพื่อนสั่งจอง เพื่อนๆก็ต้องจ่ายค่าหมึก ค่ากระดูกงู ใช่มั้ยคะ?) ถามว่าผิดไหม...ผิดค่ะ...ลอกไหม...ลอกค่ะ แต่ถ้าทำแบบเงียบๆ ไม่มีใครนอกจากกลุ่มตัวเองในโลกรู้หรอกค่ะว่ามีหนังสือเล่มนี้บนโลกนี้ อย่างเช่น ถ้าเราบังเอิญทำสมุดตกแล้วคุณเก็บได้ คุณอ่านจบปั๊ป จะชี้หน้าด่าเรามั้ยว่า "ไอ้คนขี้ลอก ไม่มีจรรยาบรรณ ฯลฯ" ถ้าย้อนกระทู้เก่า จะเห็นว่าเราไม่พยายามเอ่ยว่ามันเป็น "แฟนฟิค" นะคะ แต่เป็น "ฟิคเพื่อสนองตัณหาตัวเอง+กลุ่ม" ต่างหาก ที่เราตอบคุณน่ะ เราบอกในกรณีคุณทำเงียบๆไม่ให้คนภายนอกรู้ ไม่ใช่ว่าแปะเวบอื่นไปทั่ว หรือส่งสนพ.ค่ะ ปัญหาที่เราคิดคือ..สิ่งที่พี่คิงพลาด คือการวางขาย จบ เราไม่ได้อยากถกเถียงว่ามันคือแฟนฟิคหรือออริจินัล ซึ่งมันไม่จำเป็นสำหรับนิยายกลุ่มที่ไม่คิดจะเผยแพร่ต่อชาวโลกคนอื่นๆ (แต่มันก็หลุดไปแล้ว ช่วยไรไม่ได้แล้ว) เรารู้แค่ว่ามันถูกแต่งขึ้นมาเพื่อสนองความพึงพอใจส่วนตัวของกลุ่มๆหนึ่ง ซึ่งไม่จำเป็นต้องยืนยันอะไรอีก แต่ความผิดพลาดของกลุ่มนี้คือปล่อยมันหลุดออกมา คุณแต่งฟิคของทมยันตีชนิดลอกเลียนแบบสุดๆอาจด้วยความเพ้อฝันของคุณเอง คุณเขียนลงสมุดอ่านกับเพื่อน หรือนั่งฮากลิ้งอยู่ในบ้านตัวเอง ชาวโลกคนอื่นไม่รู้ ถึงคุณผิด แต่มันก็นั่นแหละค่ะ...โอเค ถ้าคุณมีจิตสำนึกดีพอก็คงไม่ทำ ใช่มะ? แต่ขอบอกนะคะ มีคนทำแบบนี้หลายรายแล้ว แต่ไม่มีใครรู้ เพราะเขียนลงสมุดอ่านคนเดียว คิดว่าคงพอเข้าใจนะคะ ต่อจากนี้เราคงลดการตอบลงหรือไม่ตอบอีก แต่ยังคงติดตาม เพราะจะสอบเอนท์แล้วค่ะ ยังไม่ได้อ่านอะไรเลย ที่เราตอบแบบนี้ เพราะเราก็ทำแบบพี่คิง เพียงแต่เราเขียนลงสมุดหรือเย็บเล่มกระดูกงูให้เพื่อน 2-3 คนเท่านั้น ไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 00:08:01 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 00:01:27 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 23:57:24 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 23:56:05 จากคุณ : Loki Trickster - [ 6 ธ.ค. 49 23:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ส่วนตัวแล้ว เราคิดว่าคุณ Luvless อธิบายได้ชัดเจนนะคะ ลองอ่านกันดู จะแฟนฟิค หรือฟิคสนองตัณหา เราว่าก็มีจุดยืนร่วมกันค่ะ และหากอ้างอิงตามคำพูดของคุณ Loki Trickster ความผิดพลาดของคุณคิงเพนกวินอาจเกิดตั้งแต่ตอนที่เขาเริ่มผลิตหนังสือเพื่อหวังผลทางธุรกิจมั๊งคะ ส่วนเคสของคุณ Loki Trickster หากระบุแน่นอนว่าแฟนฟิคตั้งแต่ปก และไม่ได้จำหน่ายเพื่อหวังผลทางธุรกิจ เราว่ามันเป็นความบริสุทธิ์ใจของคุณซึ่งชื่นชอบบางสิ่ง และอยากนำเสนอให้คนอื่นได้รับรู้และหันมาชื่นชอบเรื่องต้นฉบับเหมือนคุณค่ะ (หมายถึง Character หลักก็ยังเป็น Character เดียวกับในเรื่องต้นฉบับนะคะ ไม่ใช่นาย ก. มาสวมเสื้อเข้าฉากแทน) เคสของคุณคิงเพนกวินกับของคุณ  Loki Trickster ยังต่างกันตรงที่กำไรทางธุรกิจค่ะ ดังนั้น ไม่ต้องกังวลเกินไปนะคะ ^_^ จากคุณ : ajaja - [ 7 ธ.ค. 49 00:54:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นั่งอ่านกรณีนี้มา 2-3 วันแล้วค่ะ เห็นเหมือนคุณความคิดเห็นที่ 19 ว่า'ฟามรู้เพียบ' จริงๆ คิดว่าปัญหาใหญ่ของเรื่องนี้จะเป็น fanfic หรือไม่ fic ไม่สำคัญเท่าการนำออกขาย ไม่ว่าจะขายพ่อแม่ เพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง หลานเหลน เพื่อนบ้าน แฟน พ่อแฟน แม่แฟน น้องแฟน ฯลฯ การขายก็คือการขายค่ะ อย่างกรณีหนึ่งที่เคยเกิดที่อเมริกานะคะ กรณีนั้นสรุปสั้นๆว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ Lori Jareo คลั่ง Star Wars มาก ถึงขนาดเขียนนิยายที่อ้างว่าเป็น fanfic ของเรื่องนั้น ให้ชื่อเรื่องว่า Another Hope เขียนโดยไม่ได้รับอนุญาตจาก George Lucus เป็นลายลักษณ์อักษร (ย้ำนะคะ อนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร) เสร็จแล้วเอาไปวางขายที่ Amazon.com, Powells.com แล้วก็ Barnesandnoble.com โดยอ้างว่าอย่างนี้ค่ะ “Yes, it’s for sale on Amazon, but only my family, friends and acquaintances know it’s there.” นั่นคือคำพูดของเธอจริงๆ มีบทสัมภาษณ์ Ms. Jareo ถึงเรื่องที่เขียน หลักๆเธอบอกว่า -  "I wrote this book for myself." -  "This is a self-published story --" -  "-- and is not a commercial book." -  "Only my family, friends and acquaintances know it's there."   พอเวปทั้ง 3 แห่ง คือทั้ง Amazon, Barnesandnoble ทั้ง Powells รู้ว่า  Another Hope ละเมิดกฎหมาย copyrights ของอเมริกา ก็รีบดึงออกจากเวปกันแทบไม่ทัน แต่ก่อนหน้านั้นก็มีคนไปเขียนด่าเอาไว้ที่ Amazon.com เยอะไปหมดค่ะ อ่านกันเป็นวันๆเหมือนกัน ตัวอย่างนะคะ "bad fanfic, Very Very Very Illegal, the stupid it burns, weapons-grade stupidity, blacklisted from fandom, a moron, copyright infringement, Lucas is so going to kill you, lawyer up sweetheart, crazy like a fox, CRAP, Copyright Infringement, illegal and idiotic, is yoda gonna have to smack the bitch, stupid people doing stupid things, a Chernobyl-esque mistake, copyright violation, fan fiction for sale, fanfic gone very wrong, needs a good lawyer immediately or possibly a psychiatrist, only living brain donor " อยากบอกว่าอ่านที่คนไทยวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นแล้วสุภาพกันดีจริงๆเลย เทียบกับคนอเมริกันแบบตัวอย่างข้างต้นนะคะ :o) จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 7 ธ.ค. 49 02:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ สุภาพเพราะระบบด้วยเปล่าคะ เหอเหอ ที่นี่พันทิปนี่นา แถมห้องสมุดด้วย สุภาพชนเยอะคะ ส่วนที่ว่าเรื่องขายเนี่ย เราว่ามันต่างกันนะคะ คุณLori Jareoเล่นเอาไปขายบนAmazon.com, Powells.com แล้วก็ Barnesandnoble.com มันขายบนดินแล้วล่ะค่ะ แต่กรณีคิงเพนกวินนี่เค้าขายกันใต้ดินไม่ใช่เหรอคะ ถึงการขายก็คือการขาย แต่เท่าที่อ่านกระทู้มา2-3วันนี่ เรื่องขายใต้ดินเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ของคนกลุ่มนั้นไป เราคิดว่ากรณีนี้ไม่เหมือนกันค่ะ จากคุณ : JingleJ - [ 7 ธ.ค. 49 06:44:58 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอเพิ่มเติมอีกนิดค่ะ คุณ Sundown ที่เราบอกว่าขอเครดิตเนี่ย คือในฐานะที่คุณเป็นคนดีเลิศ ซื่อตรง ฯลฯ (อันนี้เรากล่าวถึงกรณีฟิคสนองตัณหาเท่านั้น เน้น!!! ไม่ใช่แฟนฟิค โอเค??) คิดสภาพค่ะ ถ้าคุณโทรไปขอคุณทมยันตี "แบบว่า ผมรักนางเอกคุณมากเลย ที่เป็นเจ้าหญิงนะครับ ผมจะขอเขียนสนองตัณตาตัวเองให้เป็นพระเอกคู่กับหล่อนได้ไหมครับ อ้อๆๆ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมเขียนลงสมุดอ่านฮาๆบนเตียงผมคนเดียว แต่บางทีเพื่อนผมก็อ่านด้วย เพราะอยากเห็นผมในบทนั้นแบบฮาๆน่ะครับ แล้วก็ ถ้าผมประทับใจ ผมขอพิมพ์ลง word ไปเย็บเข้ากระดูกงูเก็บไว้กอดตอนนอนได้มั้ยครับ?" คุณทมยันตีคงมองว่าคุณโรคจิตแหละค่ะ= =" อาจบ่นในใจด้วยว่า "คิดว่าหล่อนักหรือไง จะมาแทนที่พระเอกเขาอ่ะ" เพราะงั้น โดยปกติแล้ว ไม่มีใครเขาขอกันหรอก ในกรณีนี้นะคะ เน้น!!!! ไม่ได้บอกว่าแฟนฟิค โดยส่วนตัวแล้ว ย้ำอีกที เราคิดว่าความผิดพลาดพี่คิงคือการนำวางขาย ทางที่ดี (อันนี้เสนอแนะ) เพราะเพื่อนๆในบอร์ดอยากเก็บเป็นรูปเล่มเอง เลยตื้อให้พิมพ์ พวกเขาก็ยินดีจ่ายตามราคาหนังสือแหละค่ะ พี่คิงไม่ได้หวังกำไรชนิดจะเปิดสนพ.หรอกนะ แต่เข้าใจค่ะ หลายท่านเห็นว่าเกี่ยวข้องเรื่องเงินแล้ว ต้องรู้สึกแย่เป็นธรรมดา อ้อ ลืมเสนอแนะพี่คิงไปซะสนิท....ถ้าคนในบอร์ดอยากได้ไปนอนกอดจริงๆ เราว่าให้สั่งจองในบอร์ดโดยคนนั้นต้องรู้มาก่อนแล้วว่ามันคืออะไร (เช่น อาจมีแบบฟอร์มทดสอบบางอย่าง ถ้าถึงขนาดหาวิธีโกงคำตอบเพื่อจะซื้อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตาม เช่น หลอกถามคนในบอร์ด คุณคนซื้อก็เป็นฝ่ายผิดนะคะ) เปิดให้สั่งจองแบบนั้นเท่านั้น และไม่มีการฝากสั่งให้เพื่อนตนเองซึ่งเป็นคนภายนอกเด็ดขาดและส่งทางไปรษณีย์....เราว่าแค่นี้ก็ลดอะไรไปได้เยอะแล้วนะ อย่างที่บอก คนอ่านเขาอยากเก็บไว้เอง ซึ่งหลายๆท่านน่าจะเข้าใจความรู้สึก (แฟนฟิคมันถึงได้มีการขายไง แต่อันนี้ไม่ใช่แฟนฟิค แต่ถ้าเขียนถูกใจคนอ่านมาก ก็ต้องอยากเก็บไว้เป็นธรรมดา) เราคิดว่ามันอยู่นอกเหนือระบบทั่วไป คิดซะว่ากำลังค้าขายผิดกฎหมายที่ไม่กระทบคนนอกละกันนะคะ^^"(คิดตื้นๆแบบนี้เลย= =") เพราะคนนอกไม่มีวันรู้ด้วยซ้ำว่ามันมีหนังสือเล่มนี้บนโลก....= =" ปล. ใช้คอมรร.แต่เช้า= =" เดี๋ยวจะตอบน้อยลงเน่อ แต่ยังไงก็ยังคงติดตามอยู่ ที่เราพูดไปทั้งหมดคืความเห็นส่วนตัวซึ่งอาจไปขัดกับหลายๆท่าน ยังไงก็ไม่ได้จะไปขัดแย้งใคร แต่บอกความคิดเห็นส่วนตัวเฉยๆค่ะ ปล2. ถ้ามีคำผิด ขี้เกียจแก้แล้วนะคะ ไม่ชอบเวลามันขึ้นเวลาแก้เลย ทำให้โพสต์ดูยาวผิดปกติ= =" แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 06:57:58 จากคุณ : Loki Trickster - [ 7 ธ.ค. 49 06:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ## 8 ความเห็นข้อที่ 3 ของคุณพีท เป็นเรื่องที่ผมกำลังเกรงว่ามันจะเกิดขึ้น ถ้าบรรทัดฐานออกมาว่า "เรื่องนี้ทำได้" ผมเองก็ชักกลัวการเขียนนิยายขึ้นมาเหมือนกัน... ถึงแม้ว่าผมจะเขียนยังไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ก็เถอะ ผมตามเพราะประเด็นนี้ประเด็นเดียวครับ... ไม่หวังให้ใครผิดอะไรและไม่อยู่ข้างใคร แต่ผมมองสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตมากกว่า... งานนี้วงการอาจต้องสะเทือนครับ แต่ก็นะ คุณพีทพูดได้เห็นภาพดีจังเลย นับถือครับนับถือ จากคุณ : redreamt - [ 7 ธ.ค. 49 07:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ที่ยกตัวอย่างเรื่องนั้นเพราะเป็นกรณีที่เป็นที่รู้กันกว้างขวางน่ะค่ะคุณ JingleJ กรณีเรื่องนั้นของคุณคิงเพนกวินนะคะ อย่างแรกเลยคือเรื่องที่พูดถึงของคุณคิงเพนกวิน ไม่ใช่ FanFic ค่ะ เพราะไม่ได้ใช้ตัวละครจากหนังเรื่องที่พูดถึง เป็นการเอา (ขอใช้คำว่า)motif ของหนังเรื่องนั้นมาค่ะ motif คือส่วนประกอบสำคัญของงานศิลป์ชิ้นหนึ่งๆน่ะค่ะ fanfic นี่เอาตัวละครจาก original work มา แล้วสร้างพล็อตขึ้นมาใหม่ค่ะ ปัญหาข้อที่ 2 คือ อ้างว่าสหมงคลฟิล์มอนุญาตแล้วไม่ได้ เพราะสหมงคลฟิล์มเป็นเพียงผู้ได้สิทธิ์ในการจัดจำหน่ายหรือเผยแพร่เท่านั้นเอง ไม่ใช่ลิขสิทธิ์ในฐานะเจ้าของผลงาน จะขออนุญาตก็ต้องขอจากผู้สร้างเรื่องนั้นขึ้นมา และเมื่อเอาของเขามาแล้ว ก็ต้องไม่ทำเพื่อ monetary gain หรือเพื่อ commercial benefit ไม่ว่าจะในรูปแบบใดๆ คำนั้นใช้ในกฎหมายลิขสิทธิ์ของอเมริกานะคะ ของไทยคงมีคำคล้ายๆกันนี้ เพราะความเป็นสากลในเรื่องของงาน copyright ทำให้กฎหมายเรื่องนี้มันจะคล้ายกันหมดทุกประเทศค่ะ เพราะอย่างนั้น ถ้ามีเรื่องของธุรกิจการขายเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว ผิดทั้งนั้นค่ะ ไม่ว่าจะขายในลักษณะไหน ขายให้ใคร ไม่ว่าจะขายบนดิน ใต้ดิน ใต้น้ำ หรือเป็นลักษณะไหนก็แล้วแต่ ถือว่าผิดกฎหมายลิขสิทธิ์ทั้งหมด ถ้าตราบใดที่ไม่ได้คำอนุญาตจากเจ้าของผลงานอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 7 ธ.ค. 49 07:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เมื่อวานเน็ตรวน วันนี้โพสใหม่ก็ได้ ชิชิ =3= หลังจากคิดถึงเรื่องนี้และลองไปคุ้ยๆ ซากอารยธรรมโบราณ ในที่สุดก็เจอ สแกนปกให้ดูกันค่ะ จากคุณ : ajaja - [ 7 ธ.ค. 49 08:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ปกหลังค่ะ จากคุณ : ajaja - [ 7 ธ.ค. 49 08:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อืมม จากความเห็น 31 ปัญหาข้อที่ 2 คือ อ้างว่าสหมงคลฟิล์มอนุญาตแล้วไม่ได้ เพราะสหมงคลฟิล์มเป็นเพียงผู้ได้สิทธิ์ในการจัดจำหน่ายหรือเผยแพร่เท่านั้นเอง ไม่ใช่ลิขสิทธิ์ในฐานะเจ้าของผลงาน จะขออนุญาตก็ต้องขอจากผู้สร้างเรื่องนั้นขึ้นมา เราเคยทำงานวงการนี้มาบ้าง การที่ขออนุญาตจากทางสหมงคลฟิล์มนั้น ถูกต้องแล้วค่ะ การที่สหฯ ซื้อสิทธิ์มา ถือว่าได้รับสิทธิ์ถูกต้องที่จะดูแลทุก ๆ อย่างเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ ..ในประเทศไทย .. แต่ในกรณีที่เขาซื้อมาแบบครบวงจรนะคะ แต่หากเป็นอีกกรณีหนึ่ง เหมือนกับการ์ตูนเรื่องหนึ่ง ที่ซื้อสิทธิ์มาคนละอย่าง หนังสือการ์ตูน บริษัทหนึ่ง วีซีดีอนิเมชั่น บริษัทหนึ่ง ภาพยนตร์อีกบริษัทหนึ่ง การที่จะขออนุญาต อาจจะต้องไปขอทั้ง 3 บริษัท หากเกี่ยวข้องกัน แต่ต้องขอชื่นชมคุณคิงฯ ว่ารอบคอบมาก เพราะหากจะนับช่วงเวลาแล้ว ช่วงที่ออกหนังสือเรื่องนี้ ถือว่ายังไม่ค่อยมีใครให้ความสำคัญกับการขออนุญาตมากนัก แต่จากที่เคยติดตามผลงานมาก่อน (ประกาศตัวเองชัด ๆ เลยชั้น เหอ ๆ ) ก็เห็นว่ามีอีกเรื่องหนึ่งที่ทางคุณคิงฯ ไปดำเนินการขออนุญาตมาเหมือนกัน *สรุป เกี่ยวกับเขาไหมเนี่ย เหอ ๆ ขอโทษนะคะอาจจะพาออกชายฝั่งไปหน่อย จากคุณ : SariYuu - [ 7 ธ.ค. 49 10:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาตมาตอบในกระทู้นี้นะคะ เนื่องจากกระทู้เดิมในเครื่องของเรามันเดี้ยงอยู่ค่ะ ไม่ขอออกความคิดเห็นเรื่องขออนุญาตแล้วหรือยัง หรือขอกับใคร แต่ขอออกความคิดเห็นเรื่อง fanfiction อีกสักเล็กน้อย เราได้อธิบายถึงความแตกต่างอย่างเป็นรูปธรรมระหว่าง fanfiction กับการขโมย plot ไปแล้วในกระทู้ที่แล้ว ความคิดเห็นที่ 61 แต่ดูเหมือนว่าจะยังมีหลายคนที่ไม่เคลียร์ และพยายามจะลากให้มันเป็น fanfiction ให้ได้ ดังนั้นจะขออธิบายแบบนามธรรมแทนค่ะ ขอให้ท่านที่ยังไม่เข้าใจนึกภาพตามนะคะ ต้นกำเนิดของ fanfiction มาจากการที่แฟน ๆ ชอบเรื่องใดเรื่องหนึ่งมาก และอยากจะเห็นตัวละครที่ชอบของตนนั้น กระทำในสิ่งที่ไม่มีในเรื่องต้นฉบับ มันมาจากความคิดฝัน ว่า จะเป็นยังไงนะ ถ้า Harry ชอบ Hermionie จะเป็นยังไงนะ ถ้า Draco กับ Harry จะกลายมาเป็นเพื่อนกัน และในเมื่อเรื่องต้นฉบับไม่มีให้อ่าน จึงเขียนเสียเองเพื่อจะได้มีอ่าน อาจมีการแจกจ่ายให้เพื่อนฝูงอ่านบ้างก็สุดแท้แต่จะรวมตัวกันหรือไม่อย่างไรต่อไป ต้นกำเนิดของการขโมย plot มาจากความที่ชอบเรื่องใดเรื่องหนึ่งมาก ประมาณว่า โอ้โห คิดได้ยังไงเนี่ย สุดยอดเลย ฉันอยากเขียนอย่างนั้นได้บ้างจัง และด้วยความที่ "อยากจะเขียนอย่างนั้นได้บ้างจัง" ก็เลยเอาตัวละครของตัวเองยัดลงไป ตบซ้ายตบขวาเสียใหม่อย่าให้อะไรมันเกินมันล้น แล้วก็ออกมาให้คนอ่าน ทีนี้พอมองเห็นภาพชัดเจนขึ้นหรือยังคะ? ทั้งสองอย่างมีที่มาจากความชื่นชอบในเรื่องนั้น ๆ แต่ fanfiction เริ่มต้นจากการ "คิด" (ภาษาแถวบ้านอาจเรียกว่าฟุ้งซ่าน) ในขณะที่การขโมย plot เริ่มต้นมาจากการ "สิ้นคิด" นี่เองเป็นสาเหตุที่ทำไมคนที่รู้จัก fanfic จึงไม่ยอมรับการ "นำตัวละครตัวเองไปยัดใส่เรื่องคนอื่น" ว่าเป็น fanfic เพราะถึงแม้มันจะมาจากความชอบเหมือนกัน มีการละเมิดลิขสิทธิ์คนอื่นเหมือนกัน แต่เจตนาของทั้งสองอย่างไม่เหมือนกันเลย เจตนาที่มาจากความรักและความชอบอย่างแท้จริงของคนเขียน fanfic นี่เองที่ทำให้คนเขียนต้นฉบับส่วนใหญ่ไม่เอาเรื่องเอาความ นอกเหนือจากเหตุผลในการโปรโมทแล้ว ยังมีความชื่นชมอีกที่เขามองเห็น บางครั้งมันก็สนุกดีกับการนั่งมองว่า ดูสิ คนอ่านตีความ - เอาไปต่อยอด - เอาไปคิด - เอาไปเขียนจากเรื่องของฉันได้อีกตั้งขนาดนี้แน่ะ แต่มันจะแตกต่างออกไปทันทีที่มีการเอาตัวละครใหม่มายัดเข้าไปในเรื่องเก่า มันจะ..ทำไม นี่ตัวละครของฉันไม่ดีพอสำหรับบทบาทนี้หรือไงถึงต้องเอาตัวละครของตัวเองมาใส่น่ะ หา? ขอจบประเด็น fanfic ไม่ fanfic เพียงเท่านี้ ถ้ายังไม่เข้าใจอีก กรุณาไปหา fanfic อ่านสักร้อยเรื่อง แล้วดูว่าความแตกต่างระหว่าง fanfic กับกรณีของคิงเพนกวินคืออะไร แล้วสิ่งที่เรียกว่า fanfic มีอะไรเป็นจุดร่วม บางครั้งการอธิบายโดยไม่สัมผัสอาจทำให้พอเข้าใจได้แต่ไม่ซาบซึ้ง สำหรับคนที่ยังไม่เคลียร์จริง ๆ ไม่มีอะไรดีไปกว่าเดินเข้าไปสัมผัสเอง สิ่งที่พูดมาทั้งหมดนี่ไม่ใช่ดึงดันเพราะต้องการจะให้คิงเพนกวินผิดให้ได้ แต่แค่ไม่ต้องการให้ความหมายของ fanfic ถูกบิดเบือน ต่อไปในวันข้างหน้า การ discuss กันในครั้งนี้ย่อมถูกนำมาอ้างอิง เชื่อขนมกินได้ว่าการที่ต้องตัดสินว่าเรื่องใดเป็น fanfic หรือไม่ในวงการการเขียน จะต้องเกิดขึ้นอีก เดี๋ยวมาต่อประเด็นการซื้อขายนิยายวายค่ะ จากคุณ : Beauty&Stupid - [ 7 ธ.ค. 49 11:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องแฟนฟิค ใครเป็นคนตั้งกฎ จำเป็นด้วยเหรอที่กฎต้องตายตัว ห้ามเปลี่ยนแปลงเลย ถามเพราะไม่ค่อยเข้าใจโลกของแฟนฟิค ไม่ได้เข้าข้างทางคิงเพนกวินนะ เพราะบอกไว้ตั้งแต่กระทู้เดิมแล้วว่า ผิดหมดอยู่แล้ว จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 7 ธ.ค. 49 11:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มาต่อที่ประเด็นการซื้อขายนิยายวายค่ะ เราไม่ออกความเห็นเรื่องคิงเพนกวินผิดเพราะเอานิยายออกมาขายคนอื่นหรือเปล่า หรือคนผิดคือคนซื้อเองที่ไปซื้อโดยไม่เข้าบอร์ดเขาก่อน แต่จะมาให้ข้อมูลเกี่ยวกับการซื้อขายนิยายวายเพื่อให้ทุกท่านนำไปประกอบการตัดสินใจเองค่ะ เมื่อมีกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง หรือสำนักพิมพ์ใดสำนักพิมพ์หนึ่งทำนิยายวายขึ้นมาเสร็จแล้ว หนทางหลัก ๆ ที่เขาจะขายกัน ได้แก่ 1. ส่งเมลมาคุยแล้วนัดวันซื้อสินค้า - แบบนี้คนขายจะแบกนิยายไปตามสถานที่นัดหมาย เช่นสยาม แล้วจ่ายเงินกันตรงนั้น ส่งของกันตรงนั้น 2. สั่งซื้อทางไปรษณีย์ - อันนี้คงไม่ต้องอธิบายเพิ่ม 3. วางขายตามงานการ์ตูน - คนขายไปเปิดบูธ ให้คนซื้อเข้ามามะรุมมะตุ้มซื้อท่ามกลางคนไปเที่ยวแปดหมื่นสี่แสน 4. วางขายตามร้านขายหนังสือบางแห่งที่รับวาง - คนซื้อจะต้องรู้เอาเองว่าร้านไหนบ้างที่รับวาง ก็ไปหาซื้อเอาเองได้ แน่นอนว่าจากช่องทางการขายเหล่านี้ ย่อมมีทั้งคนที่ติดตามข่าวสารของกลุ่มหรือสำนักพิมพ์มาก่อน (อาจจะโดยการเข้าบอร์ด เห็นโฆษณาจากบอร์ดอื่น หรือหนทางใด ๆ) และไม่เคยได้รับข่าวสารมาก่อนเลยว่ามันมีเรื่องนี้อยู่ในพิภพ ย่อมมีทั้งคนที่รู้เรื่องว่าเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากอะไร และคนที่ไม่รู้อะไรเลย สักแต่ว่ามีเงินแล้วหยิบ ซึ่งอย่าคิดว่าไม่มี หลักเกณฑ์ในการซื้อสินค้าของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอาจต้องถามเพื่อนล้านตลบ แถมขออ่านตัวอย่างก่อนถึงจะซื้อ บางคนไม่เสี่ยงซื้อ ยืมเพื่อนอ่านก่อน ชอบใจถึงจะซื้อเก็บ บางคนอาจซื้อเพราะแค่ปกสวยดี หรือคนวาดปกเป็นคนเขียนการ์ตูนที่ชื่นชอบอยู่ บางคนซื้อเพราะชื่อคนเขียนหรือชื่อกลุ่ม และบางคนอาจไม่ค่อยได้ออกนอกบ้าน ออกมาได้ก็ระดมซื้อใหญ่ แค่เป็นวายก็หลับหูหลับตาหยิบ เสียใจที่ซื้อไปดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ซื้อ ก็สุดแท้แต่แต่ละคน ดังนั้น ถามว่าเป็นไปได้ไหมกับการที่ใครสักคนหนึ่งจะซื้อโดยไม่ทราบมาก่อนเลยว่ามันได้รับอิทธิพลมาจากอะไร ก็ต้องตอบว่าได้ แล้วถามว่าเขาผิดไหมกับการที่เขาซื้อโดยไม่รู้อะไรเลย อันนี้ก็คงจะต้องตอบกันเองแล้วมั้งคะ คุณคิงเพนกวินเคยกล่าวไว้เมื่อนานมาแล้วว่า ตั้งใจจะทำอาชีพนักเขียน และออกหนังสือเล่มนี้ในนาม "สำนักพิมพ์เบลลาดอนนา" ไม่ใช่ชื่อตัวคนเขียนหรือชื่อกลุ่มอย่างเมื่อก่อน น่าจะหมายความว่า ตั้งใจจะเผยแพร่มันออกไปกว้างกว่าที่เคยทำมา จากคุณ : Beauty&Stupid - [ 7 ธ.ค. 49 11:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนแปลงไม่ได้ค่ะ คุณผู้สาวเมืองยศ ใด ๆ ในโลก วิธีการไม่สำคัญค่ะ สำคัญที่เจตนา ดูเจตนาของคนสองกลุ่มแล้วตัดสิน บางทีจะง่ายขึ้นค่ะ ถ้ายังไม่เข้าใจ ไปหาแฟนฟิคอ่านร้อยเรื่องนะคะ จากคุณ : Beauty&Stupid - [ 7 ธ.ค. 49 11:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คิดว่ามันไม่มีกฎตายตัวหรอกครับ แต่มันมีกรอบอยู่กรอบนึง ซึ่งไอ้กรอบเนี้ย ก็มาจากการ formalize แฟนฟิคเดิมๆ ที่มีอยู่ (ตามความเห็นของคุณพีท ข้อ 1) เพื่อใช้จัดกลุ่มแฟนฟิคออกมาจากกลุ่มอื่น (นิยาย original, งานลอก) จากคุณ : ชาเขียว - [ 7 ธ.ค. 49 12:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อืม ลองนึกดูดี ๆ แล้ว รู้สึกสงสัยจัง คุณผู้สาวเมืองยศคะ คุณถามคำถามนั้นทำไมหรือคะ? สิ่งที่เราพยายามอธิบายนั้น คือ "นิยาม" ของ fanfic ค่ะ คือสิ่งที่ขณะนี้ fanfic มีและเป็น ไม่ใช่ "กฏ" ไม่มีใครตั้งมันหรอกค่ะ แต่นี่คือความจริงดังที่มันเป็นในเนื้อในหนังของมันค่ะ ที่คุณถามมา เหมือนกับว่า เราพยายามอธิบายว่า ไก่ คือสัตว์ที่มีปีก มีหงอน มีเดือยไว้ตี มีปากคม ๆ ไว้จิก คุ้ยเขี่ยหากินบนดิน บินได้ไม่สูง แล้วคุณเข้ามาถามว่า ใครเป็นคนตั้งกฏว่าไก่ต้องเป็นอย่างนี้ จะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยหรือ? ให้ไอ้ตัวก้าบ ๆ ปากแบน ๆ นั่นเป็นไก่ไม่ได้หรือ? จะให้เราตอบยังไงดีคะ? เราไม่กล้าฟันธงหรอกค่ะว่าต่อไปอีกชั่วกาลนาน ไก่จะเป็นไอ้ตัวที่ร้องกุ๊ก ๆ นั่นเพียงตัวเดียว ไม่แน่ว่าต่อไป ถ้าคนเราละเลยที่จะให้ความใส่ใจความแตกต่าง ทุกตัวที่ออกไข่ได้อาจจะถูกเรียกว่าไก่เหมือนกันหมดก็ได้ ไม่ว่าเมื่อก่อนมันจะถูกเรียกว่าตะกวด แย้ หรือไอ้ตัวที่ร้องก้าบ ๆ นั่นก็ตาม เราบอกได้แค่ตอนนี้ตัวก้าบ ๆ ตะกวดและแย้ ยังไม่ถูกเรียกว่าไก่ เท่านั้นแหละค่ะ เช่นเดียวกัน สักวัน เมื่อความคิดสร้างสรรค์ไม่มีความสำคัญต่อไป การเอาตัวละครยัดใส่เรื่องชาวบ้านก็อาจถูกเรียกว่า fanfic ได้ แต่สำหรับวันนี้ วันที่ความคิดสร้างสรรค์ยังเป็นสิ่งจำเป็น มันก็ยังไม่ใช่ ณ ขณะนี้ ณ เวลานี้ มันยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นค่ะ ที่คุณถาม เพราะอยากให้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นหรือคะ? ทำไมหรือคะ? จากคุณ : Beauty&Stupid (Beauty&Stupid) - [ 7 ธ.ค. 49 13:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ใครจะบอกว่ามันเป็นแฟนฟิคหรือไม่ใช่ เราไม่รู้ ยังไงเราก็คิดว่า เป็น "การเขียนเพื่อสนองตัณหาตัวเอง" ไม่ใช่ทั้งแฟนฟิค และไม่ใช่นิยายทั่วไป จบข่าว... (โผล่มาทำไมเนี่ยฉัน TT^TT ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ) อ่อ ก่อนไป เราน่ะเลิกถกแล้วค่ะว่ามันใช่ "แฟนฟิค" หรือ "ลอกนิยายแบบทั่วไป" เพราะอย่างไรก็ตาม ใต้ดินก็ยังเป็นใต้ดิน และก็ยังผิดกฏหมาย จะลอกหรือไม่ลอก อันนี้คือเจตนาคนเขียน คนเขียนจะเจตนาดีหรือร้ายยังไงมันก็ผิดกฎหมายอยู่ดี แต่อย่างว่าแหละค่ะ...ใต้ดิน...(มีของแบบนี้อีกเยอะที่คุณไม่ค่อยพบเห็นบ่อยนัก พวกไม่มีลิขสิทธิ์ทั้งหลายแหล่) ประเด็นคือ...คนที่แฉ อยากเอาเรื่องที่ทำให้เขาซึ่งซื้อมา รู้สึกว่า "ถูกหลอก" นั้นมีคำอธิบาย สมมตินะคะ ถ้าการโต้ว่ามันคือแฟนฟิคชนะ แล้วยังไงล่ะ?? คนที่ซื้อก็ดันซื้อสิ่งที่เขาไม่ต้องการอยู่ดี ไม่ใช่ว่าถ้าเป็นแฟนฟิคแล้วเขาคนนั้นจะสบายใจนะคนที่ซื้อมาน่ะ - - -เขาน่าจะต้องการคำอธิบายว่าทำไมเอามาขายให้เขาซื้อไปมากกว่า ถ้าเป็นอะไรที่ "ส่วนตัว" หรือ "ส่วนกลุ่ม" จริงๆ มันไม่ควรหลุดออกมา จริงไหมคะ?? เราจึงคิดว่าไม่เห็นความจำเป็นจะไปแยกแยะมันให้ได้ว่าอยู่หมวดไหน เพราะไงๆมันก็ผิดอยู่ดี เจตนาของคุณคิงฯที่แจ้งไว้ ใครจะยอมรับเชื่อใจหรือไม่คงขึ้นกับแต่ละคน ซึ่งไม่เหมือนกัน ปัญหาที่เกิดขึ้นควรเป็นการเคลียร์กันระหว่างผู้ซื้อกับผู้ขาย ถ้าจะมีการขออภัย ก็คงต้องเป็นเรื่องการเอามาวางหราให้คนไม่รู้เรื่องรู้ราวหยิบไป...เรียกว่า...ขออภัยที่นำมาให้โชว์ให้คุณเห็นถึงสิ่งที่ควรจะเห็นเฉพาะกลุ่ม ถ้าจะต้องขอโทษคนที่นำเรื่องนี้มาแฉ... (ทั้งที่ผู้ที่รู้และซื้อมาคนอื่นปิดปากเงียบ) ไม่ใช่ขอโทษเรื่องการเขียนของคุณคิงฯว่าออกมาในรูปแบบไหน แต่เป็นการขอโทษที่ปล่อยให้มันมาอยู่ในมือคนที่รู้สึกว่าโดนหลอกมากกว่า ความผิดพลาดของสิ่งที่ดันมาอยู่ในที่ๆมันไม่ควรอยู่ ควรอยู่ใต้ดิน ดันขึ้นมาบนดิน สรุปแล้ว เมื่อถกกันเสร็จ มันจะลอกหรือไม่ลอก แฟนฟิคหรือไม่แฟนฟิค มันก็ใต้ดินอยู่วันยังค่ำค่ะ ปล. ต้องขออภัยอย่างยิ่งถ้าความคิดนี้ไปขัดใครเข้า แต่เราคิดว่าประเด็นที่ผู้ถูกหลอกเรียกร้องเนี่ย เพราะมันเหมือนตัวเองถูกหลอกให้ซื้อโดยไม่รู้ เนื่องจากอันนี้ไม่ใช่หนังสือทั่วไป มันจึงไม่ควรขึ้นมาวางแผงแบบโจ่งแจ้ง (คนละกรณีกับการลอกแบบนิยายส่งสนพ.ทั่วไปเลยนะคะ) ปล2. คห.นี้ ค่อนข้างไร้เหตุผล (เพิ่งกลับมาจากรร.เหนื่อยๆ= =") เอาเป็นว่าอย่าถือสาเลยละกันนะคะ ปล3. ขอย้ำกับคุณ Sundown นะคะ ว่ามัน "ผิด" ค่ะ (ถ้าไม่ผิดจะทำใต้ดินทำไมเล่า...= =") ซึ่งก็เหมือนแฟนฟิคที่ผิดกฎหมายแต่คนทั่วไปยอมรับ แต่อันนี้ไม่ได้เหมือนแฟนฟิคนะคะ เรียกว่า "คนในกลุ่มบอร์ดตัวเอง" ยอมรับ แต่คนภายนอก อย่างเราๆเนี่ย รวมถึงคนที่ทำ+อ่านแฟนฟิค ไม่ยอมรับค่ะ...เขาถึงจะขายเฉพาะกลุ่มตัวเองไง= =" แต่นั่นแหละ....มันหลุดออกมาแล้วววววว >_< ปล4. ไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ ไม่รับปากว่าจะมาดูอีกวันไหน อาจดึกๆคืนนี้เลย หรืออีกกี่วันก็ได้ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 16:29:20 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 16:25:45 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 15:51:02 จากคุณ : Loki Trickster - [ 7 ธ.ค. 49 15:47:55 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โอ้  พอเห็นราคาหนังสือแล้ว 300 บาท  เฮือก  ...  เราเข้าใจแล้วว่าเด็กที่ซื้อไปผิดทำไมถึงโวยค่ะ  เราไม่ใช่ถูก ๆ นะ  แพงกว่าหนังสือตามท้องตลาดอีก มันเหมือนเราไปดูหนังสักเรื่องแล้วมันไปกอปบางฉากจากเรื่องอื่นมา  แล้วเราก็โวยวายเพราะเสียเงินไปแล้วนั่นแหละ มาอ่านกระทู้นี้ดีกว่ากระทู้เก่าเดี้ยงไปแล้ว จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 7 ธ.ค. 49 16:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ที่คุณถาม เพราะอยากให้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นหรือคะ? ทำไมหรือคะ? จากคุณ : Beauty&Stupid (Beauty&Stupid)  - [ 7 ธ.ค. 49 13:13:58 ] ^ ^ ที่ฉันถามนี่ ไม่ใช่อยากหรือไม่อยาก เพราะถึงจะเกิดอะไรขึ้นกับวงการแฟนฟิคก็ไม่เกี่ยวข้องกับฉันเท่าไร เนื่องจากฉันไม่ได้อ่านมากมายนัก ไม่ใช่แฟนประจำพันธุ์แท้ที่สามารถหยิบเรื่องไหนขึ้นมาก็บอกได้ว่าเป็นฟิคประเภทใด แต่ที่ถามนี่เพราะเท่าที่เติบโตมา เห็นโลกมาก็พอสมควร สิ่งไหนทำไม่ได้ตอนที่ฉันยังเด็ก ตอนนี้ก็เห็นทำได้หรา คำบางคำที่เด็กแถวสยามคุยกัน ย้อนเวลาไปถามคนเมื่อ 30 ปีก่อนเขายังไม่รู้เลยว่าหมายถึงอะไร เอาแค่คำว่า กิ๊ก แต่ก่อนความหมายมันเหมือนกับปัจจุบันนี้ไหม ก็ไม่ คำถามที่ถามจึงเกิดขึ้นเพราะเหตุนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนได้ตามกาลเวลาไงคุณ ภาษาไทยสมัยพ่อขุนกับปัจจุบันยังไม่เหมือนกันเลย ถึงวันนี้ถ้ามีใครส่งนิยายวาย หรือ ฟิก มาให้อ่าน ก็จะลองอ่านดู จะเอาเล่มที่มีปัญหากันก็ได้ แล้วจะแจงออกมาให้ดู แต่อาจจะแจงในแบบนิยายธรรมดา ซึ่งอาจจะทำให้คิงเพนกวินกลายเป็นคนร้ายนิสัยไม่ดี ขี้ลอกไปเลยก็ได้ แต่จะให้ไปอ่านแฟนฟิคถึงร้อยเรื่องตามคำสั่งคุณ คงไม่ เพราะฉันอยากอ่านเรื่องอื่นมากกว่า แล้วทำไมต้องทำตามสิ่งที่คุณบอกด้วย จงเข้าใจในส่วนของฉันด้วย แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 16:56:18 จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 7 ธ.ค. 49 16:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แล้วถ้าอีก 5 ปี 10 ปี เกิดมีการเปลี่ยนกฎแฟนฟิคล่ะ คุณก็จะกรี๊ด ๆ เอาเหรอว่า เปลี่ยนไม่ได้ ๆ เมื่อ 10 ปีก่อนเป็นอย่างนั้น ก็ควรเป็นอย่างนั้นห้ามเปลี่ยนนะ มาหยาไม่ย้อม มาหยาไม่ยอม แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 16:57:32 จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 7 ธ.ค. 49 16:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ความคิดเห็นที่ 42   โอ้  พอเห็นราคาหนังสือแล้ว 300 บาท  เฮือก  ...  เราเข้าใจแล้วว่าเด็กที่ซื้อไปผิดทำไมถึงโวยค่ะ  เราไม่ใช่ถูก ๆ นะ  แพงกว่าหนังสือตามท้องตลาดอีก ... จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย   - [ 7 ธ.ค. 49 16:03:55 ] ^ ^ ^ เอ่อ...คุณคะ เด็กเดี๋ยวนี้เค้าซื้อหนังสือราคา 300 โดยไม่เปิดดูแล้วหรอคะ ว่าเค้าซื้อหนังสืออะไรมา มันไม่ใช่ 7-11 นะคะ ที่หยิบๆ แล้วไปเค้าเตอร์เลย ปกติไม่ว่าหนังสือ หรืออะไรก็แล้วแต่ราคาขนาดนี้ มันต้องคิดก่อนจ่ายเงินไม่ใช่หรอ หรือว่าเราแก่ไปแล้วนะ ที่เห็นว่าเงิน 300 ยังเป็นค่าเงินที่มากอยู่ จนเด็กที่ซื้อของ 300 โดยไม่ดูว่ามันคืออะไรก่อนเป็นของถูกๆ ไปแล้ว จากคุณ : NonMai - [ 7 ธ.ค. 49 16:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พี่ผู้สาวฯ คคห. 36 แฟนฟิกมันไม่มีกฏตายตัวจริงๆ ค่ะ มันกว้างมากเกินไปด้วยซ้ำ จนบางทีให้เอยู้ เอยู ยังไง ก็ยังเป็นแฟนฟิกซะงั้น (คนเขียนเค้าตั้งใจให้เป็นแฟนฟิกนี่) เพราะงั้นมันเลยต้องมีกรอบบางประการไว้แยกแยะสักหน่อย ว่านี่งานออรินะ นี่แฟนฟิก ส่วนไอ้นั่นน่ะลอก อย่างที่คุณชาเขียวขอกน่ะค่ะ เท่าที่อ่านมาถึงตรงนี้ ก็ได้ข้อสรุปสำหรับตัวเองค่ะ งานที่เป็นประเด็นถกกันมานี้ อาจยังคลุมเครือว่าใช่หรือไม่ใช่แฟนฟิกสำหรับหลายท่าน แต่สำหรับตัวเองในฐานะคนชอบอ่านแฟนฟิก ถ้าเกิดวันหนึ่งวันใดในอนาคตข้างหน้า งานลักษณะนี้จัดเป็นแฟนฟิกขึ้นมา และหากนักเขียนแฟนฟิกในอนาคตผลิตงานลักษณะนี้ออกมาเยอะๆ ล่ะก็ สำหรับตัวเอง การอ่านแฟนฟิกมันคงจะจืดชืดน่าเบื่อน่าดูทีเดียว ... คุณ Loki คคห.41 ประเด็นน่าสนใจค่ะ คุณ Loki เห็นความสำคัญของผู้บริโภคมาเป็นอันดับแรก เท่าที่อ่าน ผู้เขียนยังไม่ได้ออกมาบอกมาตรการอะไรสำหรับอนาคตเลยแฮะ (เช่น พิมพ์ข้อความบอกที่ปก ทำใบแนบ หรืออื่นๆ) จากคุณ : vee vee' - [ 7 ธ.ค. 49 17:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เหมือนความเห็นคุณ NonMai เลยค่ะ ส่วนหนึ่งที่นิยายแนวนี้มักไม่ได้กำไร ก็เพราะทำตามจำนวนคนสั่ง ซึ่งอาจจะเพิ่มบ้างเล็กน้อย เพื่อให้สามารถพิมพ์โรงพิมพ์ได้ อาจจะ 50 รึ 100 เล่ม ทำให้ต้นทุนจากการพิมพ์น้อยเล่มราคาแพง หนังสือที่ออกมาแต่ละเล่มก็เลยแพง เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้หนังสือแนวนี้ราคา 250 -350 บาทถือเป็นเรื่องปกติ ก็คงเพราะราคาที่แพง ทำให้เราจะเลือกซื้อซักเล่มต้องตัดสินใจนาน การที่เด็กจะซื้อไปโดยไม่รู้ เราว่า (ส่วนตัวนะคะ) ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะหนังสือก็ไม่ได้อยู่ในร้านที่ขายของหลากหลายประเภทขนาดนั้น แล้วราคาก็สูงจน .. ถ้าเกิดไม่ใช่แฟน รึไม่ชอบสำนวนการเขียนจริง ๆ ก็ไม่ซื้อหรอกค่ะ อย่างเรายังแบ่งกันซื้อกับเพื่อนแล้วแลกกันอ่าน ถ้าชอบจริง ๆ ถึงซื้อเก็บ จากคุณ : SariYuu - [ 7 ธ.ค. 49 17:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คห. 45 คุณ NonMai ขอก็อปข้อความจากเวบดาร์กเอจ ที่มาของการซื้อหนังสือของผู้มองจากมุมสูง หรือผู้ที่รู้สึกถูกหลอกหลังจากซื้อมาค่ะ >> ดิฉันอยู่ในกรณีที่ 3 ค่ะ ยอมรับว่าเคยเห็น แต่ไม่เคยอ่าน เพราะอยากได้อรรถรสตอนอ่านรวดเดียวจบเวลาซื้อ ถึงได้บอกว่า ตอนอ่านโกรธมากค่ะ รู้สึกว่าถูกหลอก บางคนอาจจะไม่รู้สึกก็ได้เพราะอาจเคยอ่านมาแล้วหรือยังไงก็แล้วแต่ อันนี้ดิฉันไม่สามารถบังคับให้ใครคิดเหมือนดิฉันได้ค่ะ <<< ไม่ก็อปหมดแบบหน้าสีดำๆนะคะ เดี๋ยวพังอีกกระทู้ คำพูดที่ว่า "...ยอมรับว่าเคยเห็น แต่ไม่เคยอ่าน เพราะอยากได้อรรถรสตอนอ่านรวดเดียวจบเวลาซื้อ...." คิดว่าเขาเคยเห็นจากเวบบอร์ดค่ะ จะเพราะชื่อหรืออะไรก็ตามที่ทำให้สนใจ พอออกรวมเล่มก็เลยซื้อ (คาดว่าคงไม่ได้สอบถามคนอื่นๆที่อ่าน หรือสอบถามตัวคนเขียนเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ) อ่า....ถามว่าใครผิดในความเห็นเรา คงต้องบอกว่าผิดทั้งคู่ แต่อันนี้ในแง่เสนอแนะเพื่อป้องกันการสูญเสียผลประโยชน์ของแต่ละฝ่ายนะคะ 1. คุณคิงฯ อาจเป็นเพราะประชาสัมพันธ์ไม่พอ หรืออะไรก็แล้วแต่ เลยทำให้ ผู้มองจากมุมสูง ไปซื้อมาทันทีเมื่อรวมเล่ม โดยไม่เคยได้อ่านหรือรับรู้คำชี้แจงใดๆเลยตั้งแต่ในบอร์ด (อาจเป็นเพราะคำชี้แจงอยู่ในกระทู้นิยายตอนนั้นๆค่ะ ไม่ได้แยกออกมาตั้งในหน้ารวม และเพราะคนที่ซื้อไม่ได้คลิ๊กเปิด ก็เลยไม่ได้อ่าน)ถ้าอย่างนั้น คำอธิบายบนปกควรชัดเจน 2. ผู้มองจากมุมสูง หรือผู้สูญเสียความรู้สึก อันนี้แนะนำนะคะ โดยเฉพาะเมื่อคุณไม่ได้อ่านจากบอร์ดแล้วเนี่ย รวมถึงคำชี้แจงอะไรก็ไม่มีการสอบถามเพื่อนคนอื่นๆในนั้น หรือตัวคนเขียนเลย สำหรับนิยายเรื่องต่อไปจากที่ไหนก็ตามที่คุณจะซื้อ คุณควรหาข้อมูลก่อน ในเมื่อคุณเห็นมันจากเว็บ ตั้งแต่ตอนที่มันยังไม่จบ ก็น่าจะดูๆบ้างว่ามันเกี่ยวกับอะไร ฮิตไหม ส่งอีเมล์สอบถามคนเขียนล่ะค่ะ หรือคุณจะตั้งกระทู้ถามก็ได้ ไม่ใช่ไม่สนใจหาอะไรเลย เงิน 300 บาทไม่ใช่น้อยๆนะคะ หลังจากเรื่องบอร์ด ขอวกมาเรื่องการวางขาย 1. คุณคิงควรคิดให้ดีถ้าจะฝากร้านขาย หรือวิธีใดก็ตามทีคนนอกสามารถเข้ามาเห็นได้ คำอธิบายภายนอกต้องครบและชัดเจน ตรงนี้คงขาดความรอบคอบไปส่วนหนึ่งน่ะค่ะ หรือถ้าจะขายเฉพาะกลุ่มคงต้องทบทวนวิธีการวางขาย ฯลฯ ตามความเหมาะสมค่ะ 2. คุณ ผู้มองจากมุมสูง อย่างที่บอกค่ะ ถ้านิยายภายนอกบอกอะไรคุณไม่ได้เลย เงิน 300 บาทไม่ใช่น้อยๆ ไม่ใช่ว่าเห็นมันออกปั๊ป ก็ซื้อทันที คุณควรไปสืบหาเรื่องราวก่อนว่ามันเกี่ยวกับอะไร ฯลฯ เพราะคำอธิบายภายนอกไม่ชัด คุณควรมีความรอบคอบก่อนจะซื้อไป ถ้ากลัวว่าของจะหมด ซื้อไม่ทัน คุณอยู่ในเวบอยู่แล้ว ควรรีบติดต่อผู้เขียนค่ะ ว่าถ้าคุณยังไม่ซื้อทันที จะมีของหลงเหลือในสต็อกหรือไม่อย่างไร ที่สำคัญ อย่ากลัวหมดค่ะ ควรกลัวว่าเงิน 300 บาทจะเป็นการนำไปทิ้งเปล่ามากกว่า   คิดว่านี่คงพอจะช่วยอะไรได้บ้างกับทั้งสองฝ่าย หรือจะเป็นการจุ้นจ้านมากไปก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่เหมาะสมก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ ปล. ไปอ่านหนังสือจริงๆละ= =" จากคุณ : Loki Trickster - [ 7 ธ.ค. 49 17:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แวะมาขำคุณโลกิก่อนหนีไปนอนครับ ตกลงจะได้อ่านหนังสือมั้ยเนี่ย เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 7 ธ.ค. 49 19:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เราไม่ค่อยได้ตอบกระทู้กับเขาเท่าไหร่นัก แต่พอเห็นกระทู้มีสาระแบบนี้แล้วก็อดจะเข้ามาดูไม่ได้ เราไม่ได้รู้จักคุณคิงฯนะคะ งานเขียนของคุณคิงฯก็ไม่เคยอ่านสักเรื่อง หนังเรื่อง 2002 ก็ไม่เคยดูเลย เพราะฉะนั้นเรื่องประเด็นลอกไม่ลอกก็คงพูดไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่ามันเหมือนขนาดไหน เหมือนแบบยกมาแค่สภาพแวดล้อม กับสถานที่ หรือว่ายกมาทั้งโครงเรื่อง... เพราะฉะนั้นขอตัดประเด็นนั้นไป ที่อยากจะเข้ามาคุยคงเป็นเรื่องของแฟนฟิคชั่น เพราะเราเองก็หลงอยู่ในวงเวียนของแฟนฟิคนี่มานานเกือบสิบปีแล้ว (เรียกได้ว่าเกือบครึ่งชีวิต) จำได้ว่าเมื่อไม่กี่ปีมานี้เคยมีกรณีที่คนเขียนแฟนฟิคจากหนังสือนิยาย Darkover series ของ Marion Zimmer Bradley โดยเจ้าตัวอ่านแล้วลองเขียนเดาแนวทางของเรื่องราวในเล่มต่อไปว่าจะดำเนินไปอย่างไร แล้วมันดันไปบังเอิญตรงกับความคิดของ Marion Zimmer Bradley เข้า และเนื่องด้วยมีหลักฐานว่าเจ้าตัวเขียนแฟนฟิคเรื่องนั่นก่อนนักเขียนจริง เธอเลยไปร้องเรียนขอให้ทางสำนักพิมพ์ลงชื่อเธอเป็นนักเขียนร่วม แล้วขอลิขสิทธิ์ในผลงานครึ่งหนึ่ง สุดท้ายสำนักพิมพ์ก็เลยตัดสินใจไม่ตีพิมพ์หนังสือเล่มนั้นไป ในตอนนั้น(ประมาณปี 2002-2003) ปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์และความถูกต้องของแฟนฟิคชั่นจึงเป็นที่ถกเถียงกันมากจนนักเขียนอาชีพบางคนถึงกับออกมาประกาศห้ามเขียนแฟนฟิคชั่นเรื่องของตัวเองกันเลย ช่วงนั้นก็เลยได้อ่านบทความเกี่ยวกับเรื่องแฟนฟิคที่น่าสนใจมาหลายเรื่องอยู่เหมือนกัน ขอยกมาให้อ่านกันสักเรื่องแล้วกันนะคะ  หวังว่าคงมีประโยชน์สำหรับผู้ที่สนใจเรื่องแฟนฟิคชั่นกันบ้าง (ขอออกตัวก่อนแล้วกันนะคะว่าข้อความนี้ยกมาจากอีเมล์ของ Laura Hale สมาชิกใน mailing list ของ Harry Potter Fanfiction และเขียนบนพื้นฐานของกฏหมายลิขสิทธ์ของอเมริกา ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะมาประยุกต์ใช้กับของบ้านเราได้มากน้อยแค่ไหน) Michela's Fan Fiction Legal FAQ! Michela's Fan Fiction Legal FAQ was designed by Michela Ecks as a quick reference guide to answer some of the questions people have about fan fiction as it pertains to the law.  This guide is in no way comprehensive.  If you are seeking more information on this topic, please feel free to e-mail Michela and ask.  The accuracy of this information is based on the accuracy of the informatiom Michela has.  Most of the information is gleaned from the web.  Please see the Other section of the Department of Law at Writers University ( http://writersu.s5.com/ ) for that list.   1.  Is Fan Fiction Legal? 2.  But I'm not making any money off fan fiction... 3.  Isn't fan fiction fair use? 4.  Why is fan fiction against the law? 5. Why can we get away with writing fan fiction? 6.  What happens if I get sued? 7.  How do I avoid getting sued? 8.  How do I avoid getting fined if I get sued and loose? 9.  What should I put in my disclaimer? 1.  Is Fan Fiction Legal? In the simplest terms, no., fan fiction is not legal.  Most legal scholars seem to agree that if fan fiction ever had its day in court, the fan fiction writer would loose because they are in violation of copyright laws. 2.  But I'm not making any money off fan fiction... Whether you make money off fan fiction, fan fiction is still illegal.  It violates United States domestic copyright, trademark and intellectual property laws.  It may, depending on the type of fan fiction you're writing, be viewed as libelous.  The only time the issue of money may come up is when fines are being assessed in court. 3.  Isn't fan fiction fair use? Fan fiction is not written as an academic criticism of the source material.  Fan fiction is a form of derivative fiction.  That is, fan fiction takes existing characters, places, and plots and the fan fiction writer puts their own spin on those characters, places and plots.  Fan fiction is derived from other material.  Courts may be willing to look at this as fair use, but the area around this is still lacking much precedent. Fair use for fan fiction, as a result, is a some what iffy proposition.   ความคิดเห็นที่ 146 ขออภัยอีกครั้งค่ะที่ตกไปประเด็นหนึ่ง ทีมงาน Belladonna (สนพ.ของคุณคิงเพนกวิน) ได้ออกมาประกาศไว้อย่างชัดเจนว่า นิยายเรื่องแมรี่ของคุณคิงเพนกวินนั้น "ได้ขออนุญาตไว้กับทางสหมงคลเมื่อนานมาแล้ว ซึ่งปัจจุบันลิขสิทธิ์หนังเรื่อง 2002 พันธุ์พิฆาตผี ถูกเปลี่ยนไปเป็นของ บ.แมงป่อง แทนแล้ว" ดิฉันและอีกหลายๆ ท่านรอดูหนังสือขออนุญาตที่ว่าอยู่นะคะ ดิฉันเชื่อค่ะว่าคุณคิงเพนกวินขอจริงๆ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่กล้าประกาศออกมาอย่างนั้น (อีกอย่าง ในกระทู้เดียวกัน ทางทีมงานยังบอกว่าจะฟ้องหมิ่นประมาทผู้ที่เริ่มประเด็น ทำให้ดิฉันยิ่งมั่นใจในหลักฐานมากกว่าเดิม) ขอแนะนำคุณคิงเพนกวินด้วยความหวังดีให้แสดงหลักฐานให้ทุกท่านที่ติดตามอยู่ดูเสีย แล้วเรื่องก็จะจบค่ะ เพราะในเมื่อคุณได้ทำการขอลิขสิทธิ์อย่างถูกต้องแล้ว ใครล่ะจะว่าคุณได้ มีแต่คนจะชื่นชมความรอบคอบและความเคารพผลงานผู้อื่นของคุณเสียอีก และขอแนะนำอีกอย่างว่า เรื่องต่อๆ ในเมื่อคุณขอลิขสิทธิ์อย่างถูกต้องอย่างที่คุณพูดแล้ว คุณควรจะประกาศเอาไว้ในหนังสือให้ชัดเจนนะคะ อุตส่าห์เสียเวลาทำเรื่องขอมาทั้งที เพราะถ้าอ่านจากคำนำของคุณอย่างเดียว ไม่ว่าใครก็คิดค่ะว่าคุณวางพล็อตเรื่องและฉากในนิยายจากสมองคุณเองล้วนๆ รอหลักฐานอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : สาววายคนหนึ่ง (ชื่อนั้นคือบอนด์, เจมส์ บอนด์) - [ 9 ธ.ค. 49 20:10:54 ] ความคิดเห็นที่ 147 อ้าว ความเห็นเมื่อครู่ของดิฉันมันไปแทรกอยู่ในความเห็นที่ 50 ซะได้ ไม่ทราบว่ามีทางแก้ไขหรือเปล่าคะ? ไม่ค่อยได้โพสต์ที่นี่เสียด้วยสิ ยังไงขออนุญาตโพสต์ข้อความเดิมอีกครั้งนะคะ ถ้าเป็นการเสียมารยาทหรือผิดธรรมเนียมที่นี่ก็ขออภัยล่วงหน้าค่ะ ขออภัยอีกครั้งค่ะที่ตกไปประเด็นหนึ่ง ทีมงาน Belladonna (สนพ.ของคุณคิงเพนกวิน) ได้ออกมาประกาศไว้อย่างชัดเจนว่า นิยายเรื่องแมรี่ของคุณคิงเพนกวินนั้น "ได้ขออนุญาตไว้กับทางสหมงคลเมื่อนานมาแล้ว ซึ่งปัจจุบันลิขสิทธิ์หนังเรื่อง 2002 พันธุ์พิฆาตผี ถูกเปลี่ยนไปเป็นของ บ.แมงป่อง แทนแล้ว" ดิฉันและอีกหลายๆ ท่านรอดูหนังสือขออนุญาตที่ว่าอยู่นะคะ ดิฉันเชื่อค่ะว่าคุณคิงเพนกวินขอจริงๆ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่กล้าประกาศออกมาอย่างนั้น (อีกอย่าง ในกระทู้เดียวกัน ทางทีมงานยังบอกว่าจะฟ้องหมิ่นประมาทผู้ที่เริ่มประเด็น ทำให้ดิฉันยิ่งมั่นใจในหลักฐานมากกว่าเดิม) ขอแนะนำคุณคิงเพนกวินด้วยความหวังดีให้แสดงหลักฐานให้ทุกท่านที่ติดตามอยู่ดูเสีย แล้วเรื่องก็จะจบค่ะ เพราะในเมื่อคุณได้ทำการขอลิขสิทธิ์อย่างถูกต้องแล้ว ใครล่ะจะว่าคุณได้ มีแต่คนจะชื่นชมความรอบคอบและความเคารพผลงานผู้อื่นของคุณเสียอีก และขอแนะนำอีกอย่างว่า เรื่องต่อๆ ในเมื่อคุณขอลิขสิทธิ์อย่างถูกต้องอย่างที่คุณพูดแล้ว คุณควรจะประกาศเอาไว้ในหนังสือให้ชัดเจนนะคะ อุตส่าห์เสียเวลาทำเรื่องขอมาทั้งที เพราะถ้าอ่านจากคำนำของคุณอย่างเดียว ไม่ว่าใครก็คิดค่ะว่าคุณวางพล็อตเรื่องและฉากในนิยายจากสมองคุณเองล้วนๆ รอหลักฐานอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ป.ล. โพสต์อีกรอบก็ยังเป็นเหมือนเดิมอีก ไม่กล้าโพสต์ซ้ำแล้วค่ะ ขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 20:18:29 จากคุณ : สาววายคนหนึ่ง (ชื่อนั้นคือบอนด์, เจมส์ บอนด์) - [ 9 ธ.ค. 49 20:15:32 ] ความคิดเห็นที่ 148 พอดีพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปต่างเมือง เพื่อทำงานเหยียดยาวราวหนึ่งสัปดาห์ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ไปหาเน็ตเล่นเมื่อไหร่ ก็เลยมาทักทายทิ้งท้ายก่อนเข้านอนครับ ดีใจที่มีสาววายมาช่วยกันคุยหลายคนด้วยครับ คิดเหมือนกันต่างกันบ้าง แต่ยิ่งมาคุยกันมากขึ้น เราก็ยิ่งรับทราบข้อมูลและเข้าใจกันมากขึ้นไปด้วย แล้วจะกลับมาติดตามต่อครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ธ.ค. 49 20:21:54 ] ความคิดเห็นที่ 149 ยินดีมากๆที่มีคนมาออกความเห็นกันมากมายเชียวครับ โดยรวมก็ตามแต่ความเห็นของแต่ละคนครับ เชื่อว่าไง เสียคงได้ภาพในใจกันไปพอสมควรแล้ว แต่ขอตอบคำ ถามที่เกี่ยวกับแนวคิดที่ผมเองเสนอไว้ในความเห็น 115 คุณ Ratatosk คำว่าเกินสมควร ผมว่าคงกำหนดยากครับ... ตอบ...จริงๆตอบไปแล้วนะ ในความเห็น 137 แต่ยกมา อีกทีนะครับ ตรงนี้คงกำหนดไม่ได้หรอกครับ เพราะในทางปฏิบัติแล้ว แต่ละกลุ่ม แต่ละกรณีก็คงจะไม่เหมือนกัน คำว่า เกินสม ควร จึงมีไว้เพื่อเวลามาถกกันจะดีกว่ามั้ยครับ ผมมองว่า คนแต่งแฟนฟิคก็ใช้สมองเหมือนกัน ผมถึงได้คงไว้ไงล่ะว่า กำไรไม่เกินสมควร ไม่ใช่ว่าไม่ให้ เอาค่าคิด ค่าสมองเลยสักบาทเดียว ทั้งนี้ยกให้เจ้าของ งานเป็นคนมีสิทธิมากที่สุดในการให้คำตอบนี้ คือที่มา ของวลี...เว้นแต่เจ้าของงานจะเห็นเป็นอย่างอื่น ไงครับ เพราะจริงๆแล้ว ถ้าเจ้าของพอใจ ยินดีให้แฟนฟิคเรื่อง นี้ขายไปเล้ย เอากำไรไปเลยเต็มๆ แบบสนิทกับคน แต่งงี้น่ะครับ มันก็ทำได้ ถูกมั้ย จึงไม่ควรไปกำหนด ตายตัวไว้น่ะครับ ตัวอย่างก็ตามที่ชาววายหลายๆคนออกมาบอกแหละครับ สังคมวายก็มี...วัฒนธรรม กฎหมาย และบทลงโทษของ กลุ่มในตัวอยู่แล้ว จริงไหม ผมถึงไม่ระบุ และใช้คำว่า กำไรเกินสมควร เพราะคำว่าเกินสมควรของแต่ละกลุ่ม ย่อมต่างกัน แต่วางกรอบไว้ว่า ให้ใช้แนวคิดนี้เป็นกรอบในการถกใน เรื่องต่อๆไปว่า ในสังคมวายแล้ว แบบนั้นๆถือว่าเกินสม ควรหรือไม่ คนนอกมาอ่านก็จะเห็นภาพได้ว่า ปกติสังคม วายเค้าทำกันแบบไหน คุณชี้ออกมาได้ว่ายังอยู่ในกรอบ นี้ เสียงส่วนใหญ่อ่านเหตุผลแล้วเห็นด้วย ก็จบ ไม่ต้องมา เถียงกันในรายละเอียดว่า แบบนี้ผิด แบบนั้นไม่เห็นด้วย เพราะอย่างคนบนดินย่อมเห็นไม่ตรงกับใต้ดินแน่นอน เอาแค่ว่ายังอยู่ในกรอบแนวคิดนี้ ก็จะถือเป็นแฟนฟิคได้   ให้เจ้าของต้นฉบับรับรู้ และเห็นชอบ.. น่ากลัวว่า...ยากส์ครับ ตอบ...ใช่ครับ ผมถึงใช้คำว่า...ถ้าอยู่ในวิสัยที่ทำได้....... สมควรที่จะทำ ไงล่ะครับ ไม่ได้บังคับว่าต้องทำนะครับ เข้าใจโลกแห่งความเป็นจริงดีครับ อย่างน้อยโดยมารยาท ถ้าเป็นแฟนฟิคของนักเขียนบ้านเราเอง ทำได้ก็น่าจะส่ง เสริมให้ทำกันน่ะครับ แล้วเป็นแค่หลักย่อยลงมา ไม่ได้ เป็นเงื่อนไขที่ต้องทำแต่อย่างใด ถ้าเราพยายามใช้กรอบกว้างๆในการพิจารณาไว้ ปัญหาที่ คุณ LoRDNo_oM ว่าไว้ก็จะถกสรุปกันได้ง่ายขึ้นครับ เช่น ที่ถาม 3 ข้อในความเห็น 143 ตอบได้ว่า หากผ่านครบ 3 ข้อที่วางแนวคิดไว้ในความเห็น 115 ก็จัดเป็นแฟนฟิค ได้ทั้งหมด และกรอบในแง่ของการเผยแพร่หรือขาย ก็วางไว้แล้วด้วย ขอให้คิดถึงความจริงว่า หากมีการขาย หรือเผยแพร่กันเฉพาะกลุ่ม คนเขียนก็อาจไม่รู้เรื่องด้วย ซ้ำไป จริงเปล่า อย่างที่หลายๆคนว่าถ้าทำขายในกลุ่ม จริงๆแล้ว คนนอกคงไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำไป ปัญหาก็ไม่มี เพราะไม่ได้ขายทำกำไรอะไร เอาล่ะครับ ผมแค่เสนอไว้เฉยๆนะครับ ไม่ได้หวังอะไร มากมาย อย่างน้อยก็ได้ความรู้เพิ่มอีกเยอะเลยครับ จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 9 ธ.ค. 49 20:22:02 ] ความคิดเห็นที่ 150 อ๋อ กระทู้มันเดี้ยงอีกแล้วน่ะครับ คุณสาววายคนหนึ่ง (ชื่อเจมส์บอนด์) เวลามีคนโพสต์ใกล้ๆ กันหรือพร้อมๆ กันแล้วมันจะเป็นงี้แหละ ไม่ต้องตกใจ ว่าแต่ทำไงดีล่ะเนี่ย อันเก่ายังไม่หายเดี้ยง อันใหม่ก็เดี้ยงอีกแล้ว เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ธ.ค. 49 20:25:47 ] ความคิดเห็นที่ 151 หุ หุ คุณสาววาย (#145) ผมไม่เคยเข้าไปในวงการวายเพราะฉะนั้น จึงไม่เข้าใจถึงกฎเกณฑ์อะไรนัก และหากเป็นอย่างที่คุณว่า ผมก็โล่งใจขึ้นเยอะเลยล่ะครับ ส่วนประเด็นคุณคิงก็อย่างที่คุณว่าล่ะครับ ผมก็ข้องใจในบทนำส่วนนั้นจริง แต่ในเมื่อไม่ค่อยมีคนพูดผมก็ไม่อยากจะพูด (ไม่อยากจะเข้าไปถกด้วยทั้งที่ตัวเองไม่รู้อะไรชัด แถมไม่อยู่ในวงการอีกต่างหาก) หากบทนำคือเจตนา นั่นก็คือเจตนาแรกสุดไม่ใช่หรือ? หากจะแก้ข้อกังขาก็ควรแก้จากจุดนั้น และนั่นก็คงเป็นอีกเหตุผลที่เรื่องราวไม่จบลงสักที การแก้ต่างโดยหาเหตุผลใหม่มากลบให้เลือนของเก่า เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมไม่ชอบใจ (คงไม่พูดตรงไปนะครับ) (อย่างน้อยมันก็ดึงให้ผมตามเรื่องมาเงียบๆนานแล้วล่ะ) ***** ชะ... ตกข่าว กระทู้เดี้ยงเหรอเนี่ย นึกว่าโพสไม่ติด แถมมีคุยกันต่อมาอีกเซ็ตนึงด้วยสิ แต่ช่างมันไม่อยากแก้ข้อความตัวเอง... แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 20:37:36 จากคุณ : redreamt - [ 9 ธ.ค. 49 20:30:22 ] ความคิดเห็นที่ 152 ท่าน คห.145 คะ ที่ท่านบอกว่า >>แก้ไขเพิ่มเติมค่ะ (ส่วนที่แก้ไขนี้จริงๆ โพสต์ไว้เป็นอีกความเห็น แต่มันดันเด้งไปอยู่ในความเห็นที่ 50 ซะได้ ไม่ทราบว่าต้องทำยังไงเลยโพสต์อีกครั้ง ปรากฎว่ายังเด้งไปอยู่ในความเห็นเดิม เพิ่งจะฉลาดเห็นว่าที่นี่ให้ edit ข้อความได้ด้วย ต้องขออภัยเจ้าของความเห็นที่ 50 และผู้ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ด้วยนะคะ เรานานๆ โพสต์ที เลยออกเหวอๆ อย่างนี้แหละค่ะ) << มันเป็นลางว่ากระทู้นี้กำลังจะเจ๊งล่ะเจ้าค่า TT^TT (อย่าบอกนะว่า...ต้องไปตั้งใหม่อีกแล้วอ่ะ= =") จากคุณ : Loki Trickster - [ 9 ธ.ค. 49 21:02:56 ] ความคิดเห็นที่ 153 มันเจ๊งแล้วจริงๆ น่ะแหละ จากคุณ : ชาเขียว - [ 9 ธ.ค. 49 21:21:10 ] ความคิดเห็นที่ 154 ยังไม่มีประเด็นอะไรจะเพิ่มนะคะ แต่ขอแจงส่วนนี้ใหม่ [3 แฟนฟิคจะต้องไม่นำออกมาจำหน่ายหรือเผยแพร่ในที่สาธารณะในลักษณะเชิงค้าหากำไร โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของงานต้นฉบับ] [ที่สาธารณะ คือที่ไหนบ้างคะ? ปัจจุบันที่ๆ หาแฟนฟิคได้ดีที่สุด คือการออกงานของสนพ.ลิขสิทธิ์ต่างๆ ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นงานบูม หรือ วิบูลย์กิจ แบบนี้ถือเป็นที่สาธารณะไหมคะ? ซึ่งผลงานที่วางขายกว่าครึ่งมิได้เป็นแฟนฟิคของผลงานซึ่งมีลิขสิทธิ์ในสนพ. นั้นๆ เลย แต่เจ้าของงานเขายินยอมให้วางขายเพราะนี่ถือเป็นจุดขายอย่างหนึ่ง เป็นการเกื้อหนุนผลงานต้นฉบับอย่างหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าได้กำไร ไม่เท่ากับแนวปฏิบัตินี้ทำไม่ได้จริงหรอกหรือคะ?]   เราหมายความว่า แฟนฟิคที่วางขายตามงานหนังสือเหล่านี้ กว่าครึ่งไม่ใช่แฟนฟิคของงานซึ่งมีลิขสิทธิ์ในสนพ.ผู้ซึ่งเป็นพ่องาน:-)านนั้นๆ ค่ะ เช่นในงาน VBK มีแฟนฟิค LOTR มีแฟนฟิคแฮร์รี่พอตเตอร์ เป็นต้นค่ะ ซึ่งเจ้าของงานเองก็ทราบว่ามีงานประเภทไหนบ้าง เพราะมีการตรวจกันอย่างเป็นระบบอยู่แล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงแฟนฟิคที่ส่อไปในทางไม่เหมาะสม (คือเรทเกินไปนั่นเอง) และแม้จะทราบดีว่าของที่ขายนงานตัวเองนั้น ละเมิดลิขสิทธิ์ โดยที่ละเมิดเรื่องที่สนพ.ไม่ได้มีลิขสิทธิ์จะอนุญาตให้ แต่ก็ยินดีห้วางขาย เพราะอะไรหรือคะ...ไม่ใช่เพราะกำไรหรอกค่ะ แต่ผู้ที่คลุกคลีในวงการนี้ย่อมทราบดีว่าแฟนฟิคแต่งขึ้นเพราะใจรัก ที่กล้าพูดว่าแฟนฟิคแต่งได้ด้วยใจรักมากกว่ากำไรนั้น เพราะในความเป็นจริงก็คือ แฟนฟิคขายได้น้อยกว่าผลงานออริจินัลหลายเท่า เนื่องจากกลุ่มผู้บริโภคเล็กกว่า บางร้านค้า (ซึ่งขายนิยาย Y) ยังไม่รับวางด้วยซ้ำ ด้วยเหตุผลที่ว่า ขายออกช้า เป็นปีกว่าจะหมด เพราะเหตุนี้แฟนฟิคซึ่งอยู่ในเนทบางเรื่อง โดยเฉพาะประเภท AU เมื่อถึงเวลาจะทำขายยังมาแปลงชื่อตัวละครเป็นนิยายปกติเลยค่ะ (แล้วเขียนเอาไว้ว่าได้คาแรคเตอร์มาจากไหน) เพื่อจะได้มีกลุ่มผู้บริโภคที่กว้างขึ้น เพราะงั้นคำถามเดิมยังอยู่อีกนิดค่ะ ที่สาธารณะค่ะ *หมายเหตุ* ขอบคุณความเห็น 145 ด้วยค่ะ -/|\- จากคุณ : F1ying H@ck3r - [ 9 ธ.ค. 49 22:37:50 ] ความคิดเห็นที่ 155 หลังจากที่ตามอ่านจนมึนไปหมด ด้วยความที่ไม่เคยรู้เรื่องหรือเกี่ยวข้อง อะไรด้วยเลย กับ นิยาย ฟิค หรือ สังคม Y ที่พวกคุณพูดถึง แต่ด้วยความที่อยากรู้ เลยตั้งใจอ่านกระทู้ตั้งแต่แรก ยอมรับเลยว่า พอเราอ่านความเห็นของคนหนึ่ง ความคิดเห็นก็จะตามคนนั้นไป   พออ่านของอีกคนก็คิดตามอีกคน สรุปแล้วความเห็นของตัวเองก็จะเอียงไป เอียงมาอยู่อย่างนี้ตลอด จนได้มาอ่าน #145  คุณทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องอย่างเรา เหมือนตีโจทย์แตกเลยค่ะ เราคงไม่บอกว่าใครผิดใครถูกหรอกนะ แต่เราก็คิดว่ามีคำตอบให้กับตัวเองบ้างแล้วล่ะ จากคุณ : Xenosaga - [ 9 ธ.ค. 49 22:59:46 ] ความคิดเห็นที่ 156 ว่าจะมาแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม แต่เห็นคคห. 145 เขียนแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเขียนอีก เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง จากคุณ : SSTR - [ วันรัฐธรรมนูญ 00:18:17 A:124.120.9.246 X: TicketID:105672 ] ความคิดเห็นที่ 157 เข้ามาเห็นด้วยกับคุณ Beauty&Stupid และหลายๆ ท่าน และขอย้ำอีกครั้งในกรณีว่า การไม่อ้างถึงที่มาที่ไปของนิยายแฟนฟิคที่แต่ง ว่าคุณต่อยอดมาจากที่ใดให้ชัดเจน แค่จับตัวละครของตัวเองใส่ลงไป แล้วเดินเรื่องตามเดิม โดยไม่สนใจคาแรคเตอร์หรือตัวละครเดิมของเรื่องนั้นๆ มันคือการ ขโมยพล๊อต ไม่ใช่แฟนฟิค จากคุณ : Zerbirus - [ วันรัฐธรรมนูญ 01:15:07 ] ความคิดเห็นที่ 158 ชื่นชมคุณ'สาววายคนหนึ่ง' (ความคิดเห็นที่ 145) ด้วยอีกคนค่ะ ความคิดที่ว่า - คนนอกไม่เข้าใจสังคมของเรา ไม่มีสิทธิวิจารณ์สังคมของเรา - สังคมเราดีอยู่แล้ว ไม่ควรเอามาตรฐานของสังคมบนดินมาเป็นตัวตัดสิน - เมื่อเราเป็นสังคมวาย เราจะทำอะไรก็ได้ การอ้างว่าเป็นวายเป็นเหมือนบัตรอนุญาตให้เราทำอะไรก็ได้ ความคิดลักษณะนั้นไม่ว่าอยู่ในสังคมใด ไม่ช้าก็จะแพ้ภัยตัวเองค่ะ เพราะเมื่อใดก็ตามที่สังคมใต้ดินโผล่ขึ้นมาบนดินเหมือนกรณีนี้ ปัญหาก็จะตามมา ดีหน่อยที่เจ้าของผลงานที่ถูกลอกมานี่คงไม่คิดจะเอาเรื่อง แต่ถ้าเมื่อไรมีใครสักคนคิดเอาเรื่อง ผลกระทบจะไปถึงทุกซอกทุกมุมของสังคมนั้น แล้วสังคมนั้นจะอยู่ไม่ได้ เพราะพื้นฐานจริงๆมันไม่มี จากคำอธิบายของคุณสาววายคนหนึ่ง (ชื่อนั้นคือบอนด์, เจมส์ บอนด์) ช่วยให้เห็นถึงจิตสำนึกที่ดีของคนในสังคมวาย ว่าไม่ได้เป็นแบบ anything goes เป็นสังคมที่มี structure เหมือนกัน และสังคมที่มี structure ถ้ามีปัญหาที่จุดหนึ่ง ก็จะไม่ทำให้ทั้งระบบล้มคลืนทั้งหมด อยากบอกว่าสังคมใต้ดินในงานศิลป์มีมาทุกยุคทุกสมัย ในทุกประเทศด้วย ในบางกรณีเป็น trailblazer ของสังคมบนดินด้วยซ้ำ ความคิดสร้างสรรค์ของคนในกลุ่มใต้ดินในอดีต กลายมาเป็นแนวทางของงานบนดินในที่สุด ตัวดิฉันเองโตมากับหนังและนิยายของกลุ่ม Avant-Garde และ New Wave ของฝรั่งเศส ซึ่งในที่สุดกลายเป็นตัวนำแนวทางงานศิลป์ในระดับสูงไป ก็เลยชื่นชมกับผลงานของกลุ่มใต้ดินเสมอ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ วันรัฐธรรมนูญ 03:56:13 ] ความคิดเห็นที่ 159 ไม่ทราบว่าทำไมที่พิมพ์ไว้ถึงได้ไปโผล่ในช่องความคิดเห็นข้างบน ลองใหม่อีกทีค่ะ ----------------------------------------------- ชื่นชมคุณ'สาววายคนหนึ่ง' (ความคิดเห็นที่ 145) ด้วยอีกคนค่ะ ความคิดที่ว่า - คนนอกไม่เข้าใจสังคมของเรา ไม่มีสิทธิวิจารณ์สังคมของเรา - สังคมเราดีอยู่แล้ว ไม่ควรเอามาตรฐานของสังคมบนดินมาเป็นตัวตัดสิน - เมื่อเราเป็นสังคมวาย เราจะทำอะไรก็ได้ การอ้างว่าเป็นวายเป็นเหมือนบัตรอนุญาตให้เราทำอะไรก็ได้ ความคิดลักษณะนั้นไม่ว่าอยู่ในสังคมใด ไม่ช้าก็จะแพ้ภัยตัวเองค่ะ เพราะเมื่อใดก็ตามที่สังคมใต้ดินโผล่ขึ้นมาบนดินเหมือนกรณีนี้ ปัญหาก็จะตามมา ดีหน่อยที่เจ้าของผลงานที่ถูกลอกมานี่คงไม่คิดจะเอาเรื่อง แต่ถ้าเมื่อไรมีใครสักคนคิดเอาเรื่อง ผลกระทบจะไปถึงทุกซอกทุกมุมของสังคมนั้น แล้วสังคมนั้นจะอยู่ไม่ได้ เพราะพื้นฐานจริงๆมันไม่มี จากคำอธิบายของคุณสาววายคนหนึ่ง (ชื่อนั้นคือบอนด์, เจมส์ บอนด์) ช่วยให้เห็นถึงจิตสำนึกที่ดีของคนในสังคมวาย ว่าไม่ได้เป็นแบบ anything goes เป็นสังคมที่มี structure เหมือนกัน และสังคมที่มี structure ถ้ามีปัญหาที่จุดหนึ่ง ก็จะไม่ทำให้ทั้งระบบล้มคลืนทั้งหมด อยากบอกว่าสังคมใต้ดินในงานศิลป์มีมาทุกยุคทุกสมัย ในทุกประเทศด้วย ในบางกรณีเป็น trailblazer ของสังคมบนดินด้วยซ้ำ ความคิดสร้างสรรค์ของคนในกลุ่มใต้ดินในอดีต กลายมาเป็นแนวทางของงานบนดินในที่สุด ตัวดิฉันเองโตมากับหนังและนิยายของกลุ่ม Avant-Garde และ New Wave ของฝรั่งเศส ซึ่งในที่สุดกลายเป็นตัวนำแนวทางงานศิลป์ในระดับสูงไป ก็เลยชื่นชมกับผลงานของกลุ่มใต้ดินเสมอ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ วันรัฐธรรมนูญ 03:59:09 ] ความคิดเห็นที่ 160 กระทู้มันเจ๊ง (เหมือนกระทู้ที่แล้ว) น่ะครับ คุณกุลธิดา จากคุณ : ชาเขียว - [ วันรัฐธรรมนูญ 16:53:45 ] ความคิดเห็นที่ 161 เจ๊งจริง ๆ ครับ เสียดายกระทู้ดี ๆ จะแตกประเด็นต่อไหมครับ อ่านแล้วได้ต่อยอดความรู้ดีครับ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 49 22:12:42 จากคุณ : Zhivago - [ วันรัฐธรรมนูญ 22:06:20 ] ความคิดเห็นที่ 162 ชอบคุณสาววายคนหนึ่งตอบมากครับ ชัดเจนไม่ซับซ้อน ผมก็ตามอ่านกระทู้เรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น (จริงๆ ตั้งแต่ เรื่อง ฌา vs คิง) ยอมรับสนุกกว่านิยายอีก อิอิ เพราะมีเรื่องคาดไม่ถึงเกิดขึ้นนี่แหละครับ เรื่อง ฟิค ไม่ฟิค หรือ จรรยาบรรณใต้ดิน บนดิน อันนี้ผมไม่รู้ แต่เท่าที่อ่านมา ผมมองเห็นประเด็นว่า คุณ คิงฯ เขียนคำนำที่ชักจูงให้ผู้อ่านคิดว่า โครงเรื่องทั้งหมดนี้ คุณคิงฯ แต่งเอง และ "ได้รับอิทธิพล" จาก 2002 เพียงเล็กน้อย โดยกล่าวถึงสั้นๆ เท่านั้น นี่แหละครับ คือจุดที่ทำให้หลายๆ คนรับไม่ได้ เพราะคุณคิงฯ เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรชัดเจนออกเสียขนาดนั้น ถึงคุณคิงฯ จะออกมาอธิบายถึงธรรมเนียมการเขียน FacFic ยังไงก็ฟังไม่ขึ้นครับ เพราะคุณคิงฯ เขียนไว้ในบทนำนั้น ชัดเจนมากๆ ว่าต้องการสื่อว่าคิดพล็อตเองเป็นส่วนใหญ่ ด้วยประโยคคือ ๑. ไม่มีโครงเรื่องอยู่ในหัวมาก่อนเลย จากปกติที่จะต้องคิดจนจบเรื่องก่อนแล้วค่อยเขียนแต่เรื่องนี้อยู่ๆ ก็จุติเข้ามาในสมองคิดไปเขียนไป เลยต้องรีบเขียนประเดี๋ยวลืม ผลคือเสร็จเร็วจนน่าตกใจ แรงบันดาลใจให้เขียนหรือ ผมอ่านตรงนี้ ถ้าไม่เคยรับทราบว่าคุณคิงฯ เป็นFanFic ของ 2002 ผมจะคิดทันทีว่า "เก่งจังเลย คิดพล็อตเรื่องได้เร็วมากๆ" ๒.ก็เลยคิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยแต่เนื้อเรื่องดันไหลเข้าสมองพรวดๆๆ (มันมาได้ยังไงเนี่ย ก็ยังงงๆ อยู่) เมื่อผมอ่านถึงตรงนี้ ก็จะคิดว่า "โห เก่งจัง อะไรทำให้คิดได้เร็วขนาดนี้ พรสวรรค์การแต่งพล็อตหรือเปล่า" ๓. ส่วนอีกอย่างที่ได้รับอิทธิพลมาคือหนังจีนเรื่อง 2002 พันธุ์พิฆาตผี (พระเอกหน้าหวานมั่กๆ) ผมอ่านถึงตรงนี้ ก็จะไม่คิดอะไรมาก เพราะได้อ่าน ๑ - ๒ มาแล้วว่า คุณคิงฯ ยืนยันว่าพล็อตคิดเองเกือบหมด แต่ได้รับอิทธิพลจาก 2002 ซึ่งผมจะคิดว่า คงเอามาไม่มาก แต่เท่าที่คุณ "ผู้มองจากมุมสูง" เอามาเทียบให้ดู ผมว่า เป็นการ "ดัดแปลงบทประพันธ์" แล้วครับ ไม่ใช่ "ไหลพรวดๆ " ตามที่คุณคิงกล่าวอ้าง ถ้าพิจารณาตามข้อ ๑. ๒. และ ๓. จะเห็นได้ว่า คุณคิงฯ ตั้งใจให้ผู้อ่าน เข้าใจว่าคุณคิงฯ คิดพล็อตเอง (สำหรับคนที่ไม่เคยดูหนังเรื่อง 2002) และเพื่อทำให้แฟนๆ เกิดความชื่นชม แต่เนื่องจากอาจเคยรับทราบเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์ก็เลยลงท้ายกันไว้ "ได้รับอิทธิพลจาก 2002" อันนี้ ผมวิเคราะห์ดูจากเจตนาในการลำดับความสำคัญนะครับ อันที่จริงถ้าคุณคิงฯ กล่าวว่า "หลังจากได้ดูหนังเรื่อง 2002 พันธุ์พิฆาตผี แล้ว เป็นปลื้มพระเอกหน้าหวานมั๊กๆ เลยเกิดแรงบันดาลใจอยาก เอาพล็อตบางตอนจากเรื่องนี้ มาเขียนโยงกับเรื่องเจ้าชายกับนายส้ม (ฉบับการ์ตูน) จังเลย มันคงจะสนุกดีพิลึกนะ บลา บลา บลา ..." ถ้าเขียนประมาณนี้ ผมว่าคงไม่มีใครออกมาโวยวายแน่ๆ ครับ นี่แหละครับประเด็นที่ทำให้คุณคิงฯ ดิ้นไม่หลุด ไม่ว่าจะอธิบายยังไงก็ตาม เพราะสิ่งที่เขียนไปแล้วมันลบไม่ได้ครับ ก็เห็นใจคุณคิงฯ นะครับ ไม่ได้มีอคติอะไรด้วย แต่ว่ากันตามหลักฐานครับ ผมว่า ทางออกที่ดีคือคุณคิงฯ ควรออกมาขอโทษแฟนๆ ที่เขียนอธิบายไม่รอบคอบ ไม่ได้อธิบายที่มาที่ไปของพล็อตให้ชัด จะดีกว่าครับ หรือจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ ก็คงเป็นสิทธิ์ของคุณคิงฯ เอง แต่คนที่กล้าขอโทษ (ถึงแม้ว่าตนเองจะคิดว่าไม่ได้ทำผิด แต่มีคนชี้ให้เห็นว่าผิดอย่างชัดเจน) ย่อมมีคนให้โอกาสอยู่เสมอครับ อย่างไรก็ตาม ก็เป็นกำลังใจให้นะครับ ชอบที่คุณกล้าสู้กับพวกละเมิดลิขสิทธิ์ (ไม่ได้ประชดนะครับ ต้องบอกไว้ก่อน อิอิ) จากคุณ : FaLouYan (Hotacunus) - [ 11 ธ.ค. 49 01:07:29 ] ความคิดเห็นที่ 163 เราก็รอฟังเหมือนกันค่ะ อยากรู้ ๆ ๆๆๆ จะได้เก็บไว้เป็นกรณีตัวอย่าง จากคุณ : Mai Tai - [ 15 ธ.ค. 49 15:24:43 ] been sent cease and desist notices for fan fiction have been from fandoms based on books. 8.  How do I avoid getting fined if I get sued and loose? The best way to avoid getting fined is to add a disclaimer at the beginning of your story.  While a disclaimer doesn't protect you from getting sued, a disclaimer can help to mitigate any potential fines you might encur. จากคุณ : Caci (Caci) - [ 7 ธ.ค. 49 19:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ผมขออนุญาตสรุปได้ไหมครับ ตอนนี้ประเด็นเรื่องแฟนฟิค ผมขอแตกเป็น 2 จุดใหญ่ๆคือ 1 องค์ประกอบที่แฟนฟิคจะต้องมี 2 รูปแบบการเผยแพร่ พอชัดเจนกันขึ้นมั้ยครับ เท่าที่อ่านมา มีแตกเป็นสองจุด นี้แหละที่หลักๆ และก็มีสองกระแสอยู่นะครับ กระแสหนึ่งทำนองว่า...ไม่สนใจรูปแบบการเขียน จะเขียน ไงก็ได้ อันเกิดจากความต้องการสนองตัณหาตัวเอง เกิด จากความชอบแบบแฟนจริงๆ ถือเป็นแฟนฟิคได้หมด มีคุณ Loki มาแยกเพิ่มว่า ถ้าอย่างข้างบน ไม่น่าเป็นแฟน ฟิค แต่หากทำอ่านกันเองในกลุ่ม ไม่ได้ทำเชิงการค้า ก็ไม่น่ามีปัญหา แบบเขียนอ่านเองเล่นๆ ผมเห็นด้วยว่าหาก เป็นการเขียนอ่านกันเองเล่นๆ ก็คงไม่มีใครว่าน่ะครับ เห็นด้วยว่างานลักษณะนี้ ไม่ว่าจะจัดเป็นแฟนฟิคหรือไม่ ก็ควรขายกันเองในกลุ่มจำกัดจริงๆ ขายเอาทุนคืน ไม่ได้ ขายเชิงการค้าหากำไรครับ แบบทำอ่านกันเองในกลุ่ม ก็คงไม่มีใครรู้เห็นหรือมาตำหนิอยู่แล้ว อีกกระแสหนึ่ง...เห็นว่าแฟนฟิคจำเป็นอย่างยิ่งจะต้องมี การนำตัวละครและพื้นเรื่องเดิมบางส่วนมาใช้ โดยเฉพาะ ตัวละคร ตามความเห็นที่ 35 ผมว่าอ่านแล้วเห็นภาพชัด เลย ค่อนข้างเห็นด้วยครับ หมายถึงว่ารูปแบบสำคัญของ แฟนฟิคก็คือ...จะต้องนำตัวละครมาเล่นใหม่ หากเล่นใน พื้นเรื่องเดิม ก็แฟนฟิคปกติ หากนำไปเล่นในสถานการณ์ ใหม่ๆที่ต่างออกไปเรียก AU ผมเข้าใจถูกไหมเอ่ย? จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 7 ธ.ค. 49 20:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หากเป็นการนำพล็อตมาใช้ ก็น่าจะจัดเป็นการลอกพล็อต มากกว่าแฟนฟิคนะครับ ผมค่อนข้างเห็นด้วยกับความเห็น 35 มีใครมีไอเดียแย้งกับความเห็นนี้ไหมครับ? อันนี้คือแยกระหว่างรูปแบบกับการเผยแพร่นะ แมรี่นั้นโดย รูปแบบไม่น่าเป็นแฟนฟิค แต่จริงๆหากเผยแพร่ในกลุ่ม จริงๆจำกัดๆเลย ปัญหาย่อมไม่เกิด เหมือนเราเขียนอ่าน เองเล่นๆ แล้วซีร็อกซ์แจกเพื่อนที่ชอบ แล้วเพื่อนคืนเงิน ค่าซีร็อกซ์ให้เรา หากทำทำนองนี้ ก็คงไม่มีปัญหา มันไม่มีใครมาว่าอยู่แล้วครับ ไม่น่ามีคนนอกรู้ด้วยซ้ำไป กรณีแมรี่ ผมกำลังเข้าใจอย่างนี้นา คุณคิงเจตนาเขียน แฟนฟิคแบบ AU ของเรื่องที่นำตัวละครมา แต่พล็อต บางส่วนในหนังสือ เอาจาก 2002 มาครับ มันมีสองเรื่อง ปนกันอยู่นะครับ ตัวละครเอามาจากอีกเรื่องนึง และ พล็อตบางตอนบางช่วงเอามาจากหนัง 2002 คือตั้งใจ เพราะชอบหนังเรื่องนี้ด้วย เลยเอามายำรวมกัน ดังนั้นเรื่องนี้เรียกเป็นแฟนฟิคของเรื่องที่นำตัวละครมาได้ ครับ แต่เป็นการลอกพล็อตของ 2002 บางส่วนมา จึงเท่า กับลอกบางส่วนของหนังมา เว้นแต่เราจะยอมรับว่า หากทำด้วยความชอบจริงๆแล้ว ไม่ว่ารูปแบบไหน เอาพล็อตมาก็ช่าง เป็นแฟนฟิคได้ เรื่องนี้ ก็จะถือเป็นแฟนฟิคได้เต็มตัว ถ้าเราเห็นด้วยกับความเห็น 35 ก็ถือเป็นแฟนฟิคของเรื่อง หนึ่งได้ แต่เป็นการลอกหนัง 2002 มา จุดใหญ่ที่คุณคิงพลาดคือ หากคิดจะทำลักษณะนี้ออกมา ควรเป็นในกลุ่มจำกัดจริงๆ ไม่ควรให้หลุดออกมา อย่างที่ คุณ Loki ว่าในจุดของการเผยแพร่น่ะครับ จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 7 ธ.ค. 49 20:46:49 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แปลสรุป #50 ให้บางช่วงนะคะ ในส่วนที่เห็นว่าถกเถียงกันอยู่ เพราะเห็นว่าตอบคำถามที่มีหลายคนเห็นไม่ตรงกันได้ส่วนหนึ่งค่ะ 1.  แฟนฟิคผิดกฎหมาย 2.  ถึงจะทำไปแล้วไม่ได้เงิน ก็ผิด เพราะมันผิดลิขสิทธิ์ 3.  แฟนฟิคเป็น fair use หรือไม่ - พูดยาก fan fiction takes existing characters, places, and plots and the fan fiction writer puts their own spin on those characters, places and plots แฟนฟิคใช้ตัวละคร สถานที่ และพล็อต แล้วผู้เขียนก็เพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวละคร สถานที่และพล็อตลงไป * จากความคิดเห็นนี้ แฟนฟิคดึงอะไรจาก original ก็ได้ค่ะ จะเป็นตัวละคร สถานที่ หรือพล็อต เพราะฉะนั้นถ้าอิงตามนี้ แมรี่จังของคุณคิงเพนกวินก็น่าจะถือเป็นแฟนฟิคนะคะ 4.  แฟนฟิคผิดกฎหมาย เพราะผิดกฎหมายปกป้องทรัพร์สินทางปัญญา 5.  ปกติแล้วมีการอะลุ้มอล่วยให้คนเขียนแฟนฟิค เพราะอาจมีผลประโยชน์กับบริษัทในแง่ทำให้คนรู้จักและเสพต้นฉบับมากขึ้น เพราะคนเขียนแฟนฟิคทำด้วยความรักต่องาน original 6.  ถ้าโดนฟ้องจะทำยังไง - อย่าปล่อยให้ตัวเองโดนฟ้อง ถ้ามีการเตือนมา หยุดเผยแพร่แฟนฟิคเสีย 7.  วิธีที่ดีที่สุดที่จะไม่โดนฟ้องคืออย่าเขียนแฟนฟิค มีนักเขียนหลายท่านไม่อนุญาตให้แฟนๆ เขียนแฟนฟิค (ดูรายชื่อด้านบนนะคะ) 8.  ถ้าโดนฟ้องแล้วจะหลีกเลี่ยงการชดใช้ค่าเสียหายได้ยังไง - ให้ใส่อ้างอิงต้นฉบับ (disclaimer) ไว้ต้นเรื่อง ถึงการอ้างถึงต้นฉบับจะไม่ทำให้การเขียนแฟนฟิคถูกกฎหมาย แต่อาจช่วยลดจำนวนเงินที่จะต้องชดใช้ได้ ... ออกตัวไว้ก่อนนะคะว่า ไม่มีความรู้เรื่องแฟนฟิค ไม่เคยอ่านแฟนฟิค ไม่รู้จักใครที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ความคิดเห็นนี้แปลจาก #50 แบบสรุปสั้นๆ เท่านั้นค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 21:06:58 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 21:02:25 จากคุณ : ตมิสา - [ 7 ธ.ค. 49 21:01:08 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แฟนฟิค... ผมว่าถ้าเอา "พล็อต" มาอย่างเดียว แล้วบอกว่าเป็นฟิคเนี่ย น่ากลัวนะครับ และเสี่ยงกับ "ลอก (แบบไม่ฟิค)" มากๆ เลย จากคุณ : ชาเขียว - [ 7 ธ.ค. 49 21:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ^ ^ แฟนฟิคถึงได้ผิดกฎหมายยังไงล่ะคะคุณชาเขียว ตามความเข้าใจของตัวเองหลังจากอ่านทุกคคห.มาจนตาลายนะคะ ^^ 1. การนำพล็อตมาโดยอ้างอิงว่าเอามาจากต้นฉบับเรื่องอะไร - แฟนฟิค 2. การนำพล็อตมาโดยไม่อ้างอิง - ลอก กรณีแรก เขียนและโพสต์ให้อ่านฟรี - เป็นที่ยอมรับได้ กรณีที่สอง เขียนและโพสต์ให้อ่านฟรี - ยอมรับไม่ได้ ทั้งสองกรณีถ้านำมาขาย ผิดหมด และอาจถูกฟ้องได้ ถ้าถูกฟ้อง แต่ผู้เขียนบอกเอาไว้แล้วว่าเป็นแฟนฟิค อาจได้รับการลดหย่อนในเรื่องค่าเสียหาย จากคุณ : ตมิสา - [ 7 ธ.ค. 49 21:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คคห.นี้นอกเรื่องนิดหน่อยนะคะ ^^" ตอนพิมพ์กระทู้คิดเล่นๆ ค่ะว่า สมมติว่าเราชอบพล็อตเรื่องเพชรพระอุมาของคุณพนมเทียน แต่ไม่ชอบใจที่พระเอก - รพินทร์ ชอบทำให้นางเอกช้ำใจ เราเลยเอามาเขียนใหม่ซะเลย บอกโต้งๆ ล่ะว่า พล็อตมาจากเรื่องเพชรพระอุมา แต่พระเอกของเราชื่อ รพล นางเอกชื่อ ดาริกา เปลี่ยนนิสัยของทั้งคู่ใหม่หมด สร้างความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสองขึ้นมาใหม่ base on พล็อตเดิม แต่สนองตัณหาตัวเอง คือ ครอบครัวนางเอกจ้างพระเอกเป็นพรานนำทางไปหาสมบัติ แต่ตอนหลังให้นางเอกมีรักกับพรานหนุ่มผู้ลึกลับ แงโซ ปล่อยนายรพลขี้เก็กแห้วไป อิอิ สำหรับเราก็คิดว่าตัวเองเขียนแฟนฟิคนะคะ 555 แต่คงจะไม่สง่างามเรื่องความสร้างสรรค์ หรืองดงามในความรู้สึกของผู้เขียนและแฟนๆ เท่าไหร่ แหะๆ จากคุณ : ตมิสา - [ 7 ธ.ค. 49 21:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ถ้าอย่าง #56 เป็นฟิคครับ ผมก็ว่าเป็นฟิค เพราะคุณไม่ได้เอาพล็อตมาอย่างเดียว คุณเอาตัวละครมาด้วย เอาคาแรกเตอร์มาด้วยครับ ผมยกตัวอย่างมั่ง ถ้าผมบอกว่า ผมได้รับอิทธิพลจากเชอร์ล็อก โฮล์ม แล้วก็เอาเรื่องสั้นเชอร์ล็อก โฮล์มมาสักเรื่อง เอาพล็อตแบบเดียวกันเด๊ะๆๆ คลี่คลายปริศนาเหมือนกัน แต่ พระเอกของผมมีสามคน คนนึงขาพิการ เป็นคนตลกโปกฮา อ้วน เตี้ย ป้ำๆ เป๋อๆ อีกคนตาบอดขี้เหล้า แต่ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ อีกคนเป็นดาราหนัง หล่อมาก สามคนนี้ไขคดีได้ด้วยความฟลุ๊ค (แต่คิดออกเหมือนที่เชอร์ล็อก โฮล์มคิด) ่ผู้ร้ายของผม ก็ไม่เหมือนผู้ร้ายเชอร์ล็อก โฮล์มเลย บุคคลิกต่างจากในนิยายโดยสิ้นเชิง (เพราะไม่เอาตัวละครมา) แต่ฆ่าคนด้วยวิธีเดียวกันเด๊ะๆๆๆ สามคนนั้นไขคดีด้วยวิธีการเดียวกันเด๊ะๆๆ (พล็อต) การเล่าเรื่อง ไม่มีคนคอยบันทึกอย่างหมอวัตสัน  แต่เป็นลักษณะการเล่าเรื่องแบบมุมมองบุคคลที่สาม (พระเจ้า) แบบนี้ยังเป็นแฟนฟิค เชอร์ล็อก โฮล์ม มั้ยครับ (เอาแต่พล็อตมาอย่างเดียวจริงๆ ไม่เอาตัวละครมาเลย) ผมคิดว่า ไม่ใช่แฟนฟิคอ่ะ ออกจะเป็นแนวลอกพล็อต หรือได้รับแรงบันดาลใจอย่างแรงมาก มากกว่า จากคุณ : ชาเขียว - [ 7 ธ.ค. 49 21:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 58 คุณตมิสาอ่านความเห็นที่ 35 รึยังครับ? ไม่ได้จะมาโน้มน้าวให้เห็นด้วย แต่อยากให้ลองไปอ่านดู อีกครั้งน่ะครับ ถ้าอ่านแล้วยังยืนความเห็นเดิมก็ไม่ว่ากัน ครับ ประเด็นสำคัญที่หลายๆคนแย้งกันอยู่คือ แฟนฟิคจำเป็น รึเปล่าที่จะต้องนำตัวละครเดิมมาเล่น? อย่างที่คุณว่าใน ความเห็น 56 นี่ล่ะ จัดเป็นแฟนฟิคได้ เพราะนำตัวละคร เดิมมาเล่น แต่เปลี่ยนใหม่คือนำมาคิดต่อว่า หากเป็นแบบ นี้แทนจะเป็นยังไง ถูกไหม แต่หากนำพล็อตมาอย่างเดียว ลอกโครงเนื้อเรื่องมาเลย แล้วนำมาปรับให้เข้ากะของเรา ตัวละครของเรา ควรเรียก ว่าแฟนฟิครึเปล่า? จุดสำคัญคือ จำเป็นต้องนำตัวละครเดิมมาเล่นรึไม่? เพราะ ไม่งั้น การแยกแฟนฟิคกับการลอก จะยากมากมายครับ ต่อให้คุณให้เครดิตบอกที่มา มันก็ยังคือการลอกอยู่ดี นะผมว่า ลองไปอ่านความเห็น 35 ครับ ผมว่าอธิบายไว้ ดีมากแล้ว จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 7 ธ.ค. 49 21:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ^ ^ ^ แง๊ง เน็ทอืดไปหน่อย เลยโดนปาดไป2ความเห็น ขออนุญาตขำค่ะ 55555 ท่าทางจะสนุก อยากให้คุณหญิงไปกับแงโซเหมือนกันค่ะ แต่งเมื่อไหร่บอกนะคะ จะขอดำดินไปอ่านใต้ดินค่ะ 5555 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 22:06:06 จากคุณ : JingleJ - [ 7 ธ.ค. 49 21:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 60 คคห.ที่  53-56 นำมาจากการ "แปล" คคห. ที่ 50 ค่ะ ตรงส่วนที่บอกว่า "fan fiction takes existing characters, places, and plots and the fan fiction writer puts their own spin on those characters, places and plots แฟนฟิคใช้ตัวละคร สถานที่ และพล็อต แล้วผู้เขียนก็เพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวละคร สถานที่และพล็อตลงไป" เพราะเห็นว่าถกเถียงกันอยู่ไม่รู้จบ และคคห.ที่ #50 ก็มีแหล่งอ้างอิงที่สาวกลับไปอ่านได้ ^^ เน้นๆ ว่า แปลมาแล้วคิดต่อเล่นๆ ค่ะ ย้ำไปในคคห.ที่ 56 แล้วว่า การกระทำแบบนั้น "ไม่สง่างามเรื่องความสร้างสรรค์ หรืองดงามในความรู้สึกของผู้เขียนและแฟนๆ" แต่สะใจในความรู้สึกของคนเขียนที่เขียนแล้วทุกอย่างได้ดั่งใจ อิอิ สนองตัณหาความอยากด้วยความรักต่อบทประพันธ์ คงไม่ต้องแปลอีกรอบมั้งคะ ^^" คคห.ที่ 57 ของคุณชาเขียว ถ้าตีความตาม คคห.ที่ 50 ก็คงจะเรียกว่าแฟนฟิคได้นะคะ เพราะคุณอ้างถึงต้นฉบับและเอาพล็อตมา ตามคำจำกัดความข้างบน อิอิ คคห.ที่ 35 ก็อ่านแล้วค่ะ อ่านตั้งแต่ที่คุณ Beauty&Stupid โพสต์ไว้ตั้งแต่กระทู้ที่แล้ว และก็เห็นด้วยในตอนแรกด้วยซ้ำ ถ้าคุณเข้าไปดูคคห.ของเราในกระทู้เก่า คคห.ที่ 19 เราก็ติงเอาไว้แล้วว่า "ปกติแฟนฟิคที่เข้าใจมาตลอดคือ การคงชื่อและคาแร็คเตอร์ของตัวละครจากหนังสือหรือภาพยนต์ original เอาไว้ อีกอย่างแฟนฟิคไม่น่าจะนำมาจัดจำหน่ายได้ หากไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าของลิขสิทธิ์นะคะ แต่เพิ่งจะเคยเห็นการเอา plot มาเขียนซ้ำแล้วเปลี่ยนตัวละครเป็นครั้งแรกค่ะ อย่างนี้เรียกแฟนฟิคด้วยหรือคะ มันดูคล้ายการดัดแปลงมากกว่า" กรุณาย้อนกลับไปอ่านอีกครั้งนะคะ และโปรดอ่านอีกครั้งว่า คคห.ที่  53-56 นำมาจากการ "แปล" คคห. ที่ 50 ค่ะ ^^ เน้นๆ ว่า แปลมาแล้วคิดต่อเล่นๆ เพื่อให้เห็นภาพเท่านั้นว่า แต่ละคนตีความต่างออกไปได้ สำหรับเรามีความคิดเห็นส่วนตัวอยู่ในใจแล้ว คงไม่เอามาถกเถียงค่ะ ^^ ปล. คุณ JingleJ คะ ถ้าเราแต่งจริงๆ สงสัยคุณหญิงจะไม่ได้แอ้มแงโซหรอกค่ะ เพราะคนเขียนจะแอ้มแงโซซะก่อน ฮี่ๆ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 22:25:43 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 22:20:56 จากคุณ : ตมิสา - [ 7 ธ.ค. 49 22:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คห.58 คุณ Sundown ถ้าคุณจะถามคุณชาเขียวหรือใคร รบกวนถามเพิ่มด้วยในกรณี ตัวละครผสม คือมีทั้งคาแรกเตอร์เดิมและตัวสร้างเองใหม่ด้วยนะคะ ในพล็อตเดิม ราตรีสวัสดิ์ค่ะ (พรุ่งนี้มีสอบภาษาไทยอ่า แงๆๆ วันที่ 21 ก็สอบกลางภาคแล้ว TT^TT) จากคุณ : Loki Trickster - [ 7 ธ.ค. 49 22:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกต่างกับกระทู้ในบอร์ดาร์กเอซหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยค่ะ ที่บอร์ดนั้นอ่านไป 50 กว่าข้อความก็ขี้เกียจอ่านแล้ว    เพราะมาด้วยอารมณ์ล้วนๆ ต่างกับที่นี่ยังมีการถามตอบโดยใช้เหตุผลมาเป็นตัวรองรับ    ไม่ทำให้รู้สึกว่าเซ็งในอารมณ์ และยินดีในการตอบคำถาม       หลายๆ คนในกระทู้ชี้เหตุผลมาชัดและเคลียร์   เกี่ยวกับเรื่องแฟนฟิค แต่ด้วยจารีตประเพณีบนดินและใต้ดินมันต่างกัน    ทำให้ไม่สามารถใช้กฎเดียวกัน ในการตัดสินได้     ขออธิบายนะคะ 1.ประเด็นของ Fanfic กรุณาอย่าใช้คำในพจนานุกรมมาตีความหมายกับY ใต้ดิน   เพราะถ้าบนดินมีกรอบประเพณีอย่างหนึ่ง   ใต้ดินก็มีกรอบประเพณีในหมู่พวกเรา อีกแบบหนึ่งค่ะ       เช่น   เคยเจอแฟนฟิคเรื่อง "ตัวฉันในฮอร์กวอร์ต" ในเวบแฟนฟิคชันดอทเน็ต   ก็ยังถูกจัดเป็นแฟนฟิคแต่คงไม่สามารถชี้เฉพาะเจาะจงได้ว่าเป็นแฟนฟิคชันประเภทไหน ดังนั้นคงไม่สามารถใช้คำตายตัวมากำหนดประเภทแฟนฟิคได้   มันก็เหมือนกันการเล่นต่างบอร์ด    ภาษาที่ใช้ก็ต่างกันแล้ว    เหมือนที่คนพันทิปไม่ชอบวิธีโปรโมทด้วยการแฝงกายเข้าไปคอมเม้นท์นิยายให้แล้วทิ้งลิ๊งค์นิยายตัวเองไว้     แต่ถ้าทำแบบนั้นในเด็กดีก็ถือเป็นประเพณีอันยอมรับได้         ของที่นั่นพอเข้าใจใช่มั้ยคะ?     และจารีตประเพณีของโลก Y ก็เป็นอีกแบบหนึ่งซึ่งต่างกับบนดินแม้ตัวฉันเองตอบในพันทิปกับตอบในบอร์ดดาร์กเอซก็ยังมีท่าทีที่ต่างกัน   เพราะฉันถือว่าที่นั่นเป็นบ้านฉันบางทีก็ไม่ระวังคำพูดไปหน่อย   อีกประการฉันบอกไปตามความรู้สึกฉันว่าฉันเขียนแบบไหนด้วยความชื่นชมสิ่งใดและมันเป็นงานประเภทไหน    แต่คนอื่นอาจจะไม่จัดประเภทเหมือนกัน      ไม่ใช่ว่าตะแบงไม่ยอมรับนะคะ     กรณีที่ประกาศขายไว้ว่าเป็นแฟนฟิคชัน   สำหรับใต้ดินนั้น   หมายถึงแฟนฟิคออริจินอลจริงๆ  หรือ ฟิคศิลปิน   เช่น แฮร์รี่  พ็อตเตอร์   ก็ยังคงความเป็นแฮร์รี่ไว้ทุกอย่าง    ทั้งโรงเรียน  ตัวละคร   เพียงแต่แต่งเหตุการณ์แทรกเข้าไป   หรือเอาส่วนที่ส่อความ Y มาขยาย  เป็นต้น ส่วน Au หรือ Edite version  หรืออื่นๆ   บางคนก็จะไม่มีการปะหน้าว่าแฟนฟิคค่ะ   บางคนก็ใช้หน้าของตัวละครนั้นๆ มาเป็นปกเลยด้วย ยิ่งถ้าเป็น RPF ยิ่งใช้หน้าดารามาทำปกเลย   ก็แล้วแต่คนน่ะค่ะ   เพราะส่วนใหญ่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้กันมากมายนัก    โดยมากจะใช้วิธีประชาสัมพันธ์ในบอร์ด    หรือเขียนไว้ข้างในเล่มว่าแรงบันดาลหื่น   อิทธิพลหื่น  หรือ เรื่องนี้ๆ ภาค Y  ไปเลย     ถามว่าผิดลิขสิทธิ์มั้ยผิดค่ะ....แต่เป็นเรื่องที่ใต้ดินยอมรับกันได้   เพราะไม่ได้แอบอ้าง   ถือเป็นเรื่องปกติของวงการ   เพียงแต่อาจจะหย่อนยานเรื่องกฎหมายไปหน่อย  เพราะทำกันด้วยใจรักด้วยความรู้สึกชอบเป็นหลัก    ซึ่งพอเกิดกรณีของฉันขึ้นเป็นตัวอย่างแล้ว    เชื่อว่าทุกคนคงระวังกันมากขึ้น    ลักษณะของตัวอย่างงานเขียนประเภทนี้  เช่น อยากจะเขียนดาวพระศุกร์ ภาค Y  อาจจะเปลี่ยนชื่อเป็น  "ดาวพฤหัสฯ"   หรือ "ดาวหางเขย่ารัก" อะไรก็ว่ากันไป    แต่ต้องมีการบอกกล่าวกันไว้ก่อน   โครงเรื่อง  การดำเนินเรื่องทุกอย่าง    ยังคงเป็นไปเช่นเดียวกับดาวพระศุกร์ภาคปกติ    แต่มีข้อแม้ว่าห้ามลอกมาแบบ Copy-Paste   ต้องเขียนเองขึ้นมาใหม่โดยใช้เรื่องเดิมมาเป็นแบ็คกราวด์   หรือคงฉากอันเป็นเอกลักษณ์ของเรื่องไว้เรียกว่าทิ้งกลิ่นให้รู้แบบจงใจ    งานเขียนประเภทนี้ถือของที่ยอมรับค่ะ    ในใต้ดินมีหลายเรื่องทีเดียวที่นำมาจากละคร   และนิยายนั้นๆ ก็ประสบความสำเร็จ โด่งดังคนอ่านก็ชอบกันสุดๆ  ไม่ว่าจะเป็น  ตามหัวใจไปสุดหล้า ภาค Y(เราซื้อเรื่องนี้มาด้วยภาพสวยมากๆ ) ทวิภพ ภาค Y   รัศมีจันทร์ ภาค Y   หรือเรื่องอื่นๆ  เป็นต้น   ที่ทำออกมาขายกัน     และแน่นอนว่าเรื่องเหล่านี้จะไม่มีการขายให้ สนพ.บนดินจะบอกว่ามันเป็นจรรยาบรรณโลก Y ก็ได้ค่ะ     ในกรณีที่นำไปขายแสดงว่าต้องมีการโมดิฟายด์กำจัดกลิ่นต้นแบบออกให้มากที่สุดค่ะ แต่ไม่ใช่ชาว Y จะยอมรับเรื่องการลอกได้เพียงแต่กฎเกณฑ์มันอาจจะต่างกันไปกับโลกบนดิน      เรื่องการลอกแล้วถูกนำมาประจานแบบแสกนเทียบเคยมีเกิดขึ้นมาแล้ว (ไม่เอ่ยชื่อเรื่องนะคะ)   เป็นเพราะนำมาแบบ Copy-Paste กระทั่งบทพูด   เปลี่ยนแค่ชื่อเรื่อง  ชื่อตัวละคร  และเพศนางเอกเป็นนายเอกแทน     แต่ไม่ให้เครดิตต้นฉบับที่นำมา   พอมีการถามไถ่ก็ไม่ยอมรับ   ปฎิเสธ    จนกลายเป็นกระทู้ฮอทที่โดนรุมด่าจนเละเป็นโจ้กของสังคม Y แบบนี้เป็นต้น หรืออีกกรณีหนึ่งที่เคยเกิดขึ้น    คือการบอกไว้ก่อนว่าเค้าโครงจากเรื่องนี้ๆๆ นะ(ไม่เอ่ยชื่อเรื่องนะคะ)  แต่พอหนังสือออกมากลายเป็นว่า Copy-Paste  เปลี่ยนนิดๆ หน่อยๆ  ส่วนที่แต่งเองน้อยเกินไป    คนอ่านยอมรับไม่ได้   ก็ถูกตั้งกระทู้ด่ากันไปจนนักเขียนต้องเก็บหนังสือที่ฝากร้านไว้คืนทั้งหมด    ไม่มีการจำหน่ายต่อ เรื่องของสังคม Y  อาจจะเป็นเรื่องที่ยากต่อการเข้าใจของสัมคมปกติไปสักนิด    จริงๆ แล้วก็คงอธิบายแบบพื้นๆ ไม่อยากอธิบายให้ลึกลงไปกว่านี้บนเน็ต    เพราะถ้ามีคนไม่เปิดใจเข้าใจจารีตใต้ดินอธิบายอย่างไรก็คงผิดอยู่ดีล่ะค่ะ     แต่นอกเหนือกว่านั้นคงไม่มีนักเขียน Y ท่านใดเอาประเพณีที่เคยทำกันใต้ดิน     ขึ้นไปปฏิบัติกับสังคมนักเขียนบนดินแน่ๆ    รวมทั้งตัวฉันเองด้วย     2. การวางขายนอกจากสั่งซื้อทางไปรษณีย์แล้ว  ในช่วงที่ตำรวจห้ามขาย Y อาจมีการนัดพบส่งมอบสินค้ากันราวกับขายยาบ้า....=_="  (ช่วงนั้น Y หายากจนแมงหื่นลงแดงตายไปหลายตัว)  ส่วนที่ขายกันตามปกติก็มีขายอยู่ในร้านการ์ตูน- ร้าน CD เพลง   ที่เป็นแหล่ง Y รู้กันโดยเฉพาะ    ซึ่งร้านค้านั้นๆ จะจัดมุมหนึ่งให้เป็นมุม Y โดยเฉพาะ  ลูกค้าจะซื้อไปแล้วบอกว่าไม่รู้ว่า Y นั้นไม่มีความเป็นไปได้เลย     อีกประการฟิค Y ก็มีหลายแบบทั้งนิยาย  ทั้งฟิคศิลปิน   ทั้งแฟนฟิค   อื่นๆ  ซึ่งส่วนมากมักจะห่อพลาสติกไว้ก็จริง     และถ้าถามว่าจะหลุดออกไปโดยคนที่ซื้อไปนั้นไม่รู้ว่าข้างในเป็นอะไร...บอกตามตรงมันมีโอกาสน้อยมาก    เพราะว่าสามารถขอไปแกะที่เค้าท์เตอร์ได้    ไม่ก็เดินไปถามคนขายเลยว่านี่ฟิคอะไรเขาจะอธิบายให้ฟัง   บางร้านสะดวกกว่านั้นมากคือมีแค็ตตาล็อคเรื่องย่อหลายๆ เรื่องยื่นให้ดูเลย      หรือถ้าเป็นฟิคศิลปิน เช่น Lunasea  รู้ล่ะว่าเป็น Lunasea แล้ว   แต่ไม่รู้ว่าเป็นคู่ไหนกันล่ะเนี่ย?    ก็ไปถามคนขายว่าใครเป็นเกะ ใครเป็นเมะ คะ? (ย่อมาจาก uke = ฝ่ายรับ  หรือ seme = ฝ่ายรุก) ไม่ก็ดูจากชื่อที่เขียนไว้โปรยไว้บนหน้าปก   เป็นต้นว่า สึงิโซ่X ริวอิจิ   หลักคือ...ชื่อคนที่อยู่ข้างหน้าเป็นคิง(ฝ่ายรุก)เสมอ   จะบอกว่าเป็นรหัสรับโลกใต้ดินก็ได้นะ....แต่มันเป็นอะไรที่รู้กันเป็นสากลใต้ดินน่ะค่ะ  ทำไมยิ่งเขียนไปยิ่งรู้สึกว่ากำลังเขียนเลคเชอร์การซื้อ Y อย่างถูกวิธีให้คนพันทิปอ่านยังไงก็ไม่รู้ =_=" จากคุณ : คิงเพนกวิน - [ 7 ธ.ค. 49 22:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 63 3.กรณีที่คนข้างนอก(ที่ไม่ Y และไม่ใต้ดิน) เดินดุ่มๆ เข้าไปในร้านหยิบออกมา 1 เล่ม  จ่ายเงิน   นำมาอ่านแล้วร้องกรี๊ดๆๆ ตายแล้วมันลอกมันละเมิดลิขสิทธิ์    เป็นไปได้หรือไม่...เป็นไปได้ค่ะ    ก็ฉันนี่ไงรายแรกในประวัติศาสตร์โลก Y ที่โดนด่า =_="   แต่ก็ยังงงๆ อยู่เพราะว่าหนังสือไม่ได้วางขายมาเกือบปีแล้ว   ยกเว้นคนที่สั่งซื้อทางไปรษณีย์ซึ่งถ้าซื้อทางนี้แปลว่าต้องเข้าบอร์ดอย่างน้อยต้องมีความรู้เบื้องต้นบ้าง    ยกเว้นแต่เพิ่งเข้าบอร์ดมาตอนมีคดีจึงไม่เคยเห็นการประชาสัมพันธ์อะไรเลย   แล้วแบบนี้ถือเป็นกรณีหลอกลวงหรือไม่?  ไม่ใช่จะโยนความผิดไปให้คนซื้อ    แต่อย่างที่บอกราคา 300 บาท   เป็นราคาที่ต้องใช้เวลาตัดสินใจก่อนซื้อสักนิด    โดยมากคนซื้อจึงมักหาข้อมูลก่อนซื้อ    ใกล้ที่สุดก็ถามคนขายที่ร้านนั่นแหละค่ะ      หลังจากที่มีเรื่องโดนด่านี้ออกไป   ร้านการ์ตูนก็ขอให้เอาแมรี่ไปวางที่ร้านอีก...แบบว่าฮอทกระทันหัน  =_=" ***ขยายความอีกเล็กน้อย   ทำไมหนังสือทั่วไปจึงราคาถูกกว่าหนังสือใต้ดิน   เพราะว่าหนังสือทั่วไปมียอดพิมพ์ที่ 3000 เล่ม   แต่ในขณะที่หนังสือใต้ดินมียอดที่หลักร้อยค่ะ   ราคาเฉลี่ยต่อเล่มจึงมีราคาสูงกว่าบนดิน    แต่เป็นราคามาตรฐานที่ตลาดใต้ดินยอมรับและเข้าใจนิยาย Y ที่แพงที่สุดของใต้ดินที่เคยเจอมาน่าจะอยู่ที่ 420 บาท/เล่มค่ะ   ราคาพวกนี้แสดงให้เห็นอะไรบางอย่างใช่มั้ยคะ?  อย่างแรกคือต้นทุนที่สูง   อย่างที่สองคือราคาสูงแต่ทำไมผู้ซื้อก็ยังซื้อเพราะพวกเขาเหล่านั้นอยากได้จริงๆ   และต้องมีการศึกษาหาข้อมูลมาก่อน  ไม่ว่าจะเคยอ่านในเน็ต  หรือถามไถ่เพื่อนๆ ในวงการ Y  มาก่อนจึงค่อยตัดสินใจซื้อ    ดังนั้นการที่จะหลุดไปสู่คนที่ซื้อที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวจึงน้อยเต็มที   4.ทำไมหนังสือทำมือหรือแฟนฟิคถึงไม่แจกฟรีทั้งๆ ที่ก็หมิ่นเหม่เอาของคนอื่นมาหากิน  เพราะว่าไม่ได้ทำการกุศลค่ะ(อย่ามาโกรธนะที่ตอบแบบนี้)  ทุกอย่างล้วนมีต้นทุนทั้งนั้นถ้าทำอ่านกันเองในหมู่เพื่อน 2-3 คน  ก็คงจะแจกฟรี    แต่สำหรับนักเขียนที่มีคนต้องการรอซื้อเป็นร้อยทำแบบนั้นต้องเป็นเศรษฐีค่ะ    แล้วทำบุญโปรดแมงหื่น    ซึ่ง....ทรัพย์จางค่ะ   ขนาดจะพิมพ์ยังต้องเก็บเงินแมงหื่นมาก่อนเลย      อีกอย่างขอตอบแทนทุกคนที่ทำขายตรงนี้เลยนะคะ    นิยายของใคร   หนังสือของใคร  แฟนฟิคของใคร  โดจินของใคร    คนเขียนกับคนผลิตมักจะเป็นคนๆ เดียวกันไม่ก็หุ้นกับเพื่อน     ทำออกมาในปริมาณน้อยหมดแล้วหมดเลย   ดังนั้นจึงอยากทำให้สวยที่สุด   ดีที่สุด    ต้นทุนก็ต้องสูงตามจะให้แจกฟรีคงเป็นไปไม่ได้ แต่จะขายกันในราคามาตรฐานสังคม Y   คืออยู่ในส่วนที่ผู้ผลิตไม่ขาดทุนแต่ไม่ได้กำไรอะไรมากมาย     ถือเป็นสินน้ำใจตอบแทนกันเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างคนเขียนกับคนอ่านค่ะ     5.แล้วทำไมต้องทำออกมาขายโพสในเน็ตอย่างเดียวไม่ได้หรือ?   เพราะมีคนเรียกร้องค่ะ และก็เป็นความภูมิใจอย่างหนึ่งของผู้เขียนที่เห็นหนังสือออกมาเป็นเล่ม     บางครั้งไม่ทำออกมาแต่จะมีผีช่วยทำแล้วนำไปแอบอ้างว่าเขียนเองแล้วทำออกมาจำหน่าย    หรือไม่ก็ทำออกมาโดยชื่อผู้เขียนเลยทั้งที่เจ้าตัวไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน    จุดนี้เป็นอันตรายมาก   ดังนั้นผู้เขียนส่วนใหญ่เขียนเสร็จก็ทำเองหรือไม่ก็ประกาศเลยว่าจะยกให้ใคร สนพ.ไหนในใต้ดิน  กลุ่มไหน   จัดทำก็ว่ากันไป     การขายก็เป็นร้านเฉพาะกลุ่มอย่างที่กล่าวไปแล้ว  แต่จะไม่มีการนำขึ้นไปบนร้านประเภท  นายอินทร์  ซีเอ็ดบุ๊ค  B2S  แบบนั้นเด็ดขาด 6. ทำไมแมรี่ถึงไม่ได้ประกาศว่าเป็นแฟนฟิคชันแต่แรก   ขอถามกลับนะคะ ก่อนจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้มีกี่คนที่รู้จักหนังเรื่อง 2002    หนังเรื่องนี้ไม่ได้ดังขนาด Death note ที่สามารถประกาศได้เลยว่าเป็นฟิคเรื่องนั้นเรื่องนี้     แล้วมันก็ไม่ใช่แฟนฟิคออริจินอลอีกด้วย ส่วนตัวเรานั้นเราคิดว่าเราเขียนในแบบที่คนที่ไม่เคยดูหนัง 2002 มาก่อนก็ต้องอ่านรู้เรื่อง และประกาศไปแล้วว่าเราเขียนแมรี่โดยใช้ 2002 เป็นแบ็คกราวด์บอกที่มาที่ไปเรียบร้อย ไม่ได้ผิดจารีตประเพณีโลก Y ใต้ดิน   ตั้งแต่ออกจำหน่ายไม่เคยได้รับคำต่อว่าหาว่า "หลอกลวง" เลยแม้แต่ครั้งเดียว    เพิ่งจะโดนก็ครั้งนี้...เลยออกแนวมึนๆ อยากจะเข้าใจว่า คนที่ซื้อไปอาจจะไม่ใช่สาว Y และใช้มาตรฐานบนดินในการพิจารณาจึงมีความไม่พอใจเกิดขึ้น     และจำเพาะเจาะจงมาไม่พอใจในระหว่างมีคดีความเสียด้วย    ตัวแมรี่เองก็ไม่ใช่เพิ่งออกสู่มือผู้อ่านสดๆ ซิงๆ  มันออกมาเป็นปีแล้ว 6.ไม่ว่าบนดินหรือใต้ดินมารยาทการบอกกล่าวเป็นเรื่องสำคัญมากค่ะ    ไม่ใช่ว่าฉันจะงกลอก 5-10 บรรทัด   หรือพล็อตเหมือนหน่อยเดียวโวยวายอาละวาดบ้านพัง    แต่ขอยกกรณีนี้นะคะ   นิยายเรื่อง เขาเรียกผมว่าเจ้าหญิง[ปลาทอง]   ซึ่งเราเป็นผู้เขียน   ต่อมาก็มีคนบอกว่าไปเจอเรื่อง cinderella-boy ของคุณ Little Fox   ได้กลิ่นปลาทองนา...พอเข้าไปดูปรากฎว่าของคุณ Little Fox   ติดป้ายแผ่หราไว้ในห้องพูดคุยว่าได้อิทธิพลมาจากปลาทอง   หนำซ้ำตกใจกว่านั้นอีกเธอเขียนไว้ สนพ. Belladonna ติดต่อขอซื้อไว้ด้วย ตกใจหนักขึ้นกว่าเดิมเป็นสองเท่าทำไมตูไม่รู้เรื่องล่ะ!!!? กี๊บๆๆๆ  ถามไปถามมาคือ....อีเพื่อนค่ะมันไปซื้อไว้แล้วลืมบอก....=_="   เนื่องจาก Belladonna   มีหุ้น 3 คน  ทุกคนจึงเป็นเจ้าของร่วมกัน ว่าแล้วก็อ่านๆ ดูรู้สึกว่า 3 ตอนแรก  มีกลิ่นปลาทองแรงอยู่แต่ไม่ใช่ลอก   คนเขียนเองก็กังวลกลัวว่าเราจะโกรธ      ทำไมต้องโกรธล่ะ? ถ้าเขามีมารยาทและความจริงใจเพียงพอ   ก็เลยคอมเม้นต์ไปว่าบางจุดแก้ๆ หน่อยก็ดีเพราะนิยายเขาก็มีความเป็นตัวเขาอยู่แล้ว    ถ้าแก้บางจุดที่มันไม่จำเป็นต้องเหมือนกับปลาทองหรืออิงกับเนื้อเรื่องของเราก็ย่อมทำได้     คุณ Little Fox  ก็ OK จะแก้ไขตามที่บอก  แบบนี้ถือว่ามีมารยาทค่ะ   แต่ในกรณี Char น้อยกว่านี้ทำถึงโกรธ   เพราะว่า   ไม่ขอ-ไม่รับ-ไม่บอก   ไม่ใช่คนอื่นคนไกลอยู่กันแค่นี้ถ้าบอกแต่แรกจะโกรธเหรอ? ไม่ใช่ทำไปแล้วมาปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็น....บอกว่าทุกอย่างมันบังเอิญ   ทำแบบนี้มันคือการทำลายน้ำใจเพื่อน !!   ถ้าขอดีๆ อะไรที่ให้ได้ก็ให้ไปหลายอย่างแล้ว   ไม่ว่าจะเป็นพล็อตเรื่องแก้วเจ้าจอม ที่หล่อนเอาไปลงถนนนักเขียน  พล็อตนิยายY และอื่นๆ   ในกรณี Kinghts wing บอกตามตรงว่าอ่านได้แค่ถึงตรงที่เจองานเราเท่านั้น     ข้างหลังยังมีอีกหรือเปล่าไม่รู้   เพราะไม่อ่านต่อแล้ว     อีกอย่างจุดที่ Char เอาไปมันไม่มีใน 2002   จนเถียงไม่ได้จริงๆ นั่นแหละถึงได้ยอมรับ แต่เรื่องนี้ถือว่ายอมความกันไปแล้วขอข้ามนะคะ ต่อมาเรื่อง Lost Impossible  เถียงกันหนักว่าลอกไม่ลอกทำไมไม่ทำเปรียบเทียบให้อ่าน ตรงนั้นมีคนที่ถูกลอกเค้าทำเปรียบเทียบไว้แล้วค่ะ   ถ้าจะดูขอหลังไมค์มาแล้วกันค่ะ ดังนั้นถ้าสังคมอาจจะคิดว่าเราเป็นคู่กรณีกันการตัดสินอาจจะไม่โปร่งใส    จึงบังเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาหลังจากได้อ่านกระทู้นี้แล้ว    อยากขอความกรุณารบกวน "คุณผู้สาวเมืองยศ" และ  "คุณBeauty&Stupid" ซึ่งเราไม่รู้จักกับทั้งสองท่านเป็นการส่วนตัว   แต่เนื่องจากเห็นวิธีแสดงความคิดเห็นแล้วว่าเป็นผู้มีเหตุผลพอสมควร    และอีกทั้งยืนอยู่คนละขั้วถ้าหากผลการตรวจสอบออกมาเหมือนกันคงไม่มีใครครหาแล้ว   ขอรบกวนหน่อยจะได้หรือไม่คะ?    ถ้าได้จะส่ง เรื่องกรงมังกร ของคุณฯคีตกาล   Ismara และ  Bloody Ally ของ Naki A. และ Lost Impossible    ไปให้ทางไปรณีย์นะคะ 7.คำถามต่อมา....เรื่องการประจานและการเรียกค่าเสียหาย   ความจริงแล้ว เหตุการณ์ลอกไม่ใช่เรื่องใหม่ในเรื่องใต้ดิน แต่มีการตั้งกระทู้ต่อว่าต่อขานกันเฉพาะบอร์ดที่มีเรื่องเท่านั้น   ยกเว้นโดนลอกไปในเวบใหญ่เวบอื่น จะมีการกระจายเรื่องบ้างออกไปนั่งคุยกันสองสามบอร์ด เช่น กรณีของเรา  เม้าท์กันหลายบอร์ดเลย     ตามปกติแล้วในสังคม Y ไม่ได้เอาเรื่องกันตามกฎหมายเพราะอยู่กันอย่างพึ่งพาอาศัย     เพียงแต่เป็นการสั่งสอนว่าอย่าทำอีก แต่คราวนี้มันมีค่าเสียหาย คือค่าต้นฉบับและอื่นๆ  เลยกลายเป็นคดีแพ่งไม่ได้เกี่ยวกับคดีอาญาอย่างเรื่องลิขสิทธิ์เลย   ซึ่งในส่วนของลิขสิทธิ์นั้นเป็นสิทธิของผู้เจ้าทุกข์ที่จะดำเนินการฟ้อง   ซึ่งก็แล้วแต่เขาว่าจะฟ้องหรือไม่ ในส่วนของทางเราแค่ต้องการเงินคืน 8.โดยคำแนะนำของทนายแล้ว  ไม่อยากให้เราตอบใดๆ ในเน็ตทั้งสิ้น  อยากให้ทุกอย่างเสร็จสิ้นไปก่อนค่อยแถลงทีเดียว     แต่ว่าด้วยความที่หลายๆ คนเป็นห่วงและคนในพันทิปถามเราอย่างมีเหตุผล   ไม่ใช่มาถึงก็ด่าๆๆๆ  ไม่รู้เรื่องรู้ราวจึงต้องเข้ามาตอบค่ะ   ขออนุญาตก็อปข้อความของ Naki A. มาพูดบ้างนะคะแบบว่าลอกมาดัดแปลงค่ะ   พูดได้โดนใจดี   "ดิฉันก็อยากให้คุณมองเห็นตรรกะอีกข้อว่า การที่ดิฉันหยิบยกลิขสิทธิ์ของคนอื่นมาเขียน  มิได้มีผลทำให้ดิฉันเสียสิทธิ์หากมีบุคคลภายนอกมาละเมิดดิฉันนะคะ" และเอกสารทุกอย่างที่มีอยู่ในมือไม่ใช่ของที่ควรจะเอาโพสในเน็ต   ให้เห็นกันในที่สาธารณะ ให้อีกฝ่ายรู้ข้อมูลในการดำเนินคดี    ดังนั้นการตอบคำถามทุกเรื่องตอบได้ในขอบเขต ไม่กระทบหรือมีผลกับเรื่องที่กำลังทำอยู่     คงไม่เคยได้ยินคดีไหนที่ตำรวจบอกข้อมูลทุกเรื่องให้นักข่าวฟังหรอกนะคะ    บางทีมันอาจจะช้าไม่ทันใจไปบ้างแต่ต้องรอให้ผ่านพ้นไปก่อน ฉันทราบว่าทุกคนก็อยากรู้    แต่ขอให้เข้าใจความลำบากใจในส่วนนี้ด้วย ***ลบลิ๊งค์ออกนะคะ   ขอหลังไมค์มาแทนละกัน แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 22:59:18 จากคุณ : คิงเพนกวิน - [ 7 ธ.ค. 49 22:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 64 #60 คือถ้าจะแปล แบบแปล๊ แปลนะครับ fan fiction takes existing characters, places, and plots and the fan fiction writer puts their own spin on those characters, places and plots คงมีแค่อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้อ่ะครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 7 ธ.ค. 49 22:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณคุณคิงมากมายครับ เลยได้เห็นภาพอีกด้านหนึ่ง ขึ้นมา รบกวนถามจี้จุดสำคัญที่ค้างใจครับว่า แฟนฟิคไม่จำเป็นที่จะต้องมีการนำตัวละครมาจากเรื่อง เดิมงั้นหรือ หรือว่า...บนดินที่เปิดเผยกันทั่วไปเป็นเช่นนั้น แต่ใต้ดิน...เท่าที่ทำกันจริงๆอยู่ ไม่จำเป็น? คุณ Loki ครับ อ่า...ของผมคือหมายถึงว่าจะต้องมีการนำตัวละครเดิม มาใช้ แต่จะมีตัวละครเพิ่มมาด้วยก็ธรรมดานี่ครับ เพราะ เรื่องต้องแต่งเพิ่มเข้าไป คืออย่างน้อยที่สุด...จะต้องนำ ตัวละครจากต้นฉบับมาใช้ เพื่อคิดต่อว่า ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วจะเป็นยังไงน่ะครับ กรณีอีกภาพหนึ่งที่คุณคิงให้มา งานวายที่ทำกันใต้ดินจะ ไม่คำนึงเรื่องนี้ จะเป็นลักษณะล้อเลียนเรื่องต้นฉบับคือ เอาพล็อตเดิมมาใช้ตรงๆ แต่ตัวละครหลักไม่จำเป็นต้อง เอามา คือเหมือนเอามาเขียนใหม่เองน่ะล่ะ ทุกๆคนคิดว่าไงบ้างครับ? แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 23:08:10 จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 7 ธ.ค. 49 22:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ผมติดใจตรงที่ การรู้ว่า y ไม่ y มันไม่น่าจะเกี่ยวอะไรอ่ะครับ (ในข้อ 2 "ลูกค้าจะซื้อไปแล้วบอกว่าไม่รู้ว่า Y นั้นไม่มีความเป็นไปได้เลย" ) เพราะเท่าที่ผมทราบ ความเป็น y ไม่มีลิขสิทธิ์ ไม่มี originality อยู่แล้ว หรือเปล่าครับ ใครจะ y จะ l จะ k ก็น่าจะได้อยู่แล้ว ดังนั้น การที่คนซื้อ จะรู้ว่าเป็น y หรือไม่ ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรเลย กับข้อ 6 ครับ แหม่งๆ แปลกๆ คือ ไม่คิดว่าความดัง เกี่ยวกับการเป็นแฟนฟิคน่ะครับ ส่วนเรื่อง char คิดว่าคุณเพนกวิ้นเอาเรื่องให้ถึงที่สุดนั่นแหละครับ แต่ก็ยังคิดว่าไม่เกี่ยวกะเรื่องนี้อยู่ดี ครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 7 ธ.ค. 49 23:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ^ ^ อิอิ แล้วแต่การตีความค่ะ เราบอกแล้วว่า เรา "แปลสรุป" สำหรับเราแล้วแฟนฟิคยังไม่มี "กรอบ" ที่ชัดเจนเท่าไหร่ ผู้เขียนแต่ละคนก็ตีความไปตามที่ตัวเองคิด เลยไม่เห็นประโยชน์ที่จะมาเถียงหาคำจำกัดความ 555 แต่สิ่งที่ผู้เขียนแฟนฟิคควรทำแน่ๆ คือ 1. บอกว่าเอามาจากเรื่องอะไร 2. ไม่ใช้ในการหากำไร - จะบอกว่าไม่เอาไปขายก็รู้สึกว่าจะ "เคร่ง" เกินไปหน่อย เพราะหลังจาอ่าน #62-63 ของคุณคิงเพนกวินแล้ว การขายในกลุ่มเล็กๆ เป็นประเพณีที่ "ยอมรับ" ได้ ไม่ว่าจะเขียนแฟนฟิคตามคำจำกัดความของใครก็ตาม ผู้เขียนและผู้อ่านควรจะรู้อยู่แล้วว่า "มันผิดกฎหมาย" กรอบประเพณีของสังคมไหน ก็ปล่อยให้สังคมนั้นตัดสินไปเถอะค่ะ เพราะยังไงคนนอกคงจะไม่มีทาง "เข้าใจ" ได้ถ่องแท้หรอก จริงไหม สำหรับกระทู้นี้ ขอกลับไปซุ่มอ่านต่อและติดตามข่าวเหมือนเดิมค่ะ ^^ ปล. อ่านกระทู้มานานๆ ชักอยากหา Y มาอ่านบ้างแล้ว 555 จากคุณ : ตมิสา - [ 7 ธ.ค. 49 23:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คิดว่าเท่าที่อ่าน (ยอมรับว่าไม่ได้อ่านหมดทุกความเห็นนะคะ ตาลาย) รู้สึกว่าคุณ Beauty&Stupid จะให้ข้อมูลที่ตรงที่สุด สำหรับเรื่องแฟนฟิค แต่ขอโอกาสแสดงความคิดสักนิด ในฐานะคนที่อ่านนิยายดัดแปลง และเคยเขียนนิยายดัดแปลงมาก่อนว่า จุดกำเนิดของนิยายประเภทนี้ ก็คือความชื่นชอบในต้นฉบับ ไม่ต่างจากแฟนฟิค ทีนี้ทำความเข้าใจก่อนว่า แฟนฟิค Y ซึ่งมีคู่จิ้นอยู่แล้วนั้น คงจะเข้าใจและเห็นภาพได้ง่ายกันแล้วใช่ไหมคะ เช่น เดรโกxแฮร์รี่ อารากอนxเลโกลัส หรือไปจน แงซายxรพินทร์ นั่นเลย (อย่าโกรธอย่าเคืองนะคะ มันมีการจับคู่อย่างนี้จริงๆ) ตรงนี้คิดว่าเข้าใจตรงกันไม่มีปัญหานะคะ ปัญหามีอยู่ว่า ชอบนิยายเรื่องหนึ่ง ซึ่งไม่มีคู่จิ้น คือชอบพระเอกนางเอกแหละ แต่ว่าฉันอยากให้มันวาย จะทำได้อย่างไร? คำตอบคือ เปลี่ยนเพศนางเอก เป็นนายเอกไปซะ... ปัญหาที่ตามมาคือ ถ้าเปลี่ยนเพศอย่างเดียว กิริยาหลายอย่างที่เคยน่าเอ็นดูในตัวนางเอก เมื่อมาอยู่ในตัวนายเอกจะกลายเป็นสยองพองขนไป ยกตัวอย่างเป็นเรื่องทะเลทราย พระเอกเป็นสุลต่านมุ่งมั่นกับการตามตื้อนายเอกมาเป็นภรรยาคนที่ 4 ที่เล่นแง่แสนงอน กระเง้ากระงอดว่าต้องรักเดี๊ยน เอ๊ย ผมมากๆ แล้วมีลูกให้เยอะกว่าภรรยาอื่นนะฮะ แฮปปี้เอนด์แต่งงานแบบ so gay ในประเทศที่นับถือศาสนาอิสลาม... ...ถ้าเป็นเช่นนั้น ไม่คนเขียนตายเพราะโดนสหบาทา ก็คงจะเป็นคนอ่านตายเพราะหัวเราะจนท้องแข็ง... ดังนั้นแล้วสิ่งที่ตามมากับการเปลี่ยนเพศนางเอกนั้นมีมากมาย ตั้งแต่คาแรคเตอร์ สภาพการณ์ พล็อต สถานที่ ความเชื่อ ต่างๆ ที่ถูกใส่มาเพื่อซัพพอร์ตความเป็นเหตุเป็นผลกับการณ์ที่พระเอกจะไปคู่กับนายเอกได้ เพราะงั้นสิ่งเดิมซึ่งเคยอยู่ในนิยายต้นฉบับย่อมถูกเปลี่ยนไปด้วย จนคนแต่งเองก็ไม่อาจจะดึงดันใช้ชื่อเดิม ตำแหน่งเดิม หรืออื่นๆ ไปใส่อ้างให้กับคาแรคเตอร์ซึ่งได้ถูกเปลี่ยนแปลงไปเหล่านั้นได้ จึงเหมือนกับเกิดออริจินัลใหม่ขึ้นมา ทั้งที่ความจริงก็คือการต่อยอดจากนิยายต้นฉบับนั้นๆ ล่ะค่ะ ไม่ได้เป็นการคิดคาแรคเตอร์ขึ้นมาก่อน แล้วมายัดใส่โครงเรื่องของชาวบ้านแต่อย่างใดนะคะ คนที่ทำนิยายดัดแปลงก็รักและชื่นชมต้นฉบับไม่ได้คิดจะมาเอาแต่พล็อตไปย่ำยี หรือสิ้นคิดจนต้องมาลอกพล็อตอะไรแบบนั้น และนี่จึงเป็นสาเหตุให้วงการ Y ใต้ดินยอมรับกันได้ในจุดนี้ จนเคยฮิตเมื่อหลายปีก่อนด้วยซ้ำ แต่แน่นอนว่าต้องพ่วงด้วยการชี้แจงที่มาที่ไปแก่ต้นฉบับอย่างชัดเจน ก็ตรงนี้ล่ะค่ะ ที่อยากแสดงมุมมองและชี้แจงข้อเท็จจริง จากประสบการณ์ของเรา คนที่เป็นทั้งผู้ผลิตและผู้บริโภคอยู่ในวงการ Y และแฟนฟิคมานานคนหนึ่ง จากคุณ : F1ying H@ck3r - [ 7 ธ.ค. 49 23:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อ้อ อีกนิดค่ะ ถ้าจะ "แปล แบบแปล๊ แปล" แบบคุณชาเขียว พวกที่เอาแต่คาแร็กเตอร์มาอยู่ใน AU หรือเอาแต่คาแร็กเตอร์มาแต่งเองใหม่อย่าง ที่ใช้ real person (จำตัวย่อไม่ด้แล้ว) ก็ไม่ใช่แฟนฟิคสิคะ เพราะมันมีไม่ครบองค์ประกอบ 1. characters 2. places 3. plots 555 ไปจริงๆ ล่ะค่ะ ง่วงแล้ว ^^ จากคุณ : ตมิสา - [ 7 ธ.ค. 49 23:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ตามที่คุณชาเขียวว่าน่ะครับ ประเด็นของกระทู้นี้ไม่ได้อะไร กับกรณีคุณชาหรอกครับ เป็นเรื่องของพวกคุณคิงควรจะ ต้องจัดการกันเอง แต่ที่กำลังเน้นถกกันจะเป็นว่าขอบเขตและรูปแบบของ แฟนฟิคควรเป็นอย่างไรแน่? เพื่อจะได้ว่าสามารถแยก แฟนฟิคออกจากการลอกงานได้น่ะครับ ที่คุณ F1ying H@ck3r ว่ามา ก็พอทำให้เห็นภาพชัดขึ้น มาอีกระดับนึงครับ รอความเห็นคนอื่นๆนะครับ... แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 23:21:46 จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 7 ธ.ค. 49 23:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 71 กรอบประเพณีของสังคมไหน ก็ปล่อยให้สังคมนั้นตัดสินไปเถอะค่ะ เพราะยังไงคนนอกคงจะไม่มีทาง "เข้าใจ" ได้ถ่องแท้หรอก จริงไหม จริงครับ แต่ก็นั่นแหละ ต้องให้อยู่ในสังคมนั้นจริงๆ นะ อย่าให้คนนอกสังคมเดือดร้อนนะ ไม่งั้น คงต้องใช้ "กรอบ" อื่นละครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 7 ธ.ค. 49 23:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เห็นชื่อตัวเองเลยต้องมาตอบอีกครั้ง เขียนไว้ตรงความเห็นข้างบนแล้วว่าจะอ่านให้ แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยจะมีความรู้เรื่องวายเรื่องฟิกเท่าไร ฉะนั้นการอ่านการดูนี้ย่อมดูในแบบเดียวกับนิยายธรรมดาค่ะ และที่สำคัญช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง อาจจะว่างดูอีกทีหลังปีใหม่ด้วยซ้ำ จะรอไหวไหมคะ เพราะเรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาทำนานเหมือนกัน เรื่องที่เคยทำก่อนหน้านี้ขนาดช่วยกัน 2 คนก็ล่อไปเป็นเดือน จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 7 ธ.ค. 49 23:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เราอาจจะต้องแยกแฟนฟิคออกเป็น 2 กลุ่มอีกรึเปล่าน้อ? ทั้งสองกลุ่มเหมือนกันคือ ไม่ควรไปขายให้กับ สนพ เผย แพร่ขายเชิงการค้า แต่... กลุ่มแรก...แฟนฟิคบนดินที่เผยแพร่อ่านกันได้ทั่วไป กลุ่มที่สอง...แฟนฟิคใต้ดินที่จำกัดเฉพาะกลุ่มแคบๆจริงๆ เช่น แนววาย ทั้งสองกลุ่ม รูปแบบการเขียนจะต่างกัน??? บนดิน...ต้องนำตัวละครหลักมาใช้ มาคิดแต่งต่อว่า ถ้าเป็นแบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้น แทรกเรื่องเข้าไป ขยายความขึ้นมา ไม่ก็ AU นำตัวละครไปใส่ใน โลกใหม่ เหตุการณ์ใหม่? ใต้ดิน...เรื่องตัวละครไม่จำเป็น เอามาก็ได้ ไม่เอา ก็ได้ เช่น บางทีติดว่าวายแล้ว มันไม่เข้าท่า แต่ ต้องยืนพื้นพล็อตหลักเดิมไว้ ให้เห็นว่าเป็นแฟนฟิค? ทั้งสองกลุ่มอาจมีการทำขายกันอ่านในกลุ่ม แต่ประมาณ ว่าแค่เอาทุนค่าผลิตคืน ไม่ได้หวังกำไร นี่ไม่ได้มองในแง่กฎหมายนะ มองในแง่สังคมที่ยอมรับ และทำกันอยู่โดยทั่วไป แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 23:35:43 จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 7 ธ.ค. 49 23:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 วันนี้ได้ไปมหาลัย  เรียนตามปรกติจึงพึ่งได้มาดู...เห็นว่าตัวเลขความคิดเห็นมาไกลกว่าเก่ามากเลยทีเดียว แต่ธุระใจความสำคัญที่วันนี้จะยกมาพูดเสนอก็คือ บังเอิญว่าวันนี้ได้เอาประเด็นดังกล่าวไปคุยกับพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งอ่านแฟนฟิคเช่นกัน แต่เขาอ่านแฟนฟิคไม่Yเสียเป็นส่วนใหญ่  คืออ่านบ้าง เพราะบางเรื่องเป็นYคอเมดี้  เขาก็ค่อนข้างเปิดใจกว้าง  จึงอ่านเอามุขได้  ไม่ได้อ่านเอาความสัมพันเชิงชู้หนุ่ม(สาว) ของความเป็นY ทีนี้เขาให้ความเห็นนะคะว่า กรณีนี้  เรื่องที่จะบอกว่า  การเป้นแฟนฟิคหรือไม่ใช่  มันไม่เกี่ยวข้องนั้นคงไม่ใช่อย่างแน่นอน เพราะมันเกี่ยวข้องในระดับหนึ่ง  ซึ่งการจะพิจารณาว่ากรณีนี้ลอกหรือไม่ ต้องดูก่อนว่า แฟนฟิคคืออะไร  จะกล่าวว่าการตีภาพแฟนฟิคให้แน่ใจว่าอะไรคือแฟนฟิคไม่เกี่ยวข้องกับประเด็นดังกล่าวมิได้  เพราะเขาพูดว่า  มันเป็นประเด็นทับซ้อนซึ่งกันและกัน ดังนั้นเขาจึงพูดว่าต้องดูก่อนว่า แฟนฟิคคืออะไร ตอบให้ได้  แล้วลำดับต่อมา... แล้วค่อยเอาผลงานที่เป็นที่โจษขานกันอยู่มาเปรียบเทียบบรรทัดฐานของคำว่าแฟนฟิคตรงนี้ว่าขอบเขตของแฟนฟิค  เข้าข่ายกับตัวผลงานที่เป็นที่สงสัยนี้หรือไม่เข้าข่ายหรือไม่ ถ้าเข้าข่ายแฟนฟิค  ก็ถือว่าเป็นแฟนฟิค แต่ถ้าไม่เข้าข่าย  นั่นก็ถือว่าเป็นออริจินอลถูกไหมคะ ? แล้วงานออริจินอลที่มีลักษณะการนำส่วนต่าง ๆ  จากเรื่องผลงานอื่นมาใช้  มันก็ไม่ต่างจากการลอกปรกติแต่อย่างใด  จะพูดว่าเป็นแฟนฟิคไม่ได้ แล้วเพื่อนคนนั้นยังให้ความเห็นอีกด้วยว่า... แฟนฟิค  เอามาปรับของทีมีอยู่แต่ปรับแล้วไม่บอกก็รู้ว่ามาจากไหน เขาใช้วิธีโมดิไฟท์  ของเดิมให้มีรุปแบบต่างไป  แต่ยังคงเป้นของเดิม ไม่ใช่แม่ยกเอามาแต่ " บิดเบือน " ให้เป็นอย่างอื่น แฟนฟิคจะไม่ใช้หลักการนำของที่มีอยู่จากต้นฉบับ  มาใส่ในสถานการณ์ใหม่  แต่ว่าเปลี่ยนชื่อไปจนไม่ใช่ตัวเดิม   ยกตัวอย่างการดัดแปลงชื่อ  ยกตัวอย่าง... อนาคิน  เป็น อนาคินุส อันนี้คำแรกของชื่อยังเป็นตัวคงความเป็นที่มาอยู่  ยังถือว่าเข้าข่ายเป็นสิ่งบอกให้คนอ่านรู้ว่าอนาคินุส  ดังกล่าว  คือ อนาคิน  จากสตาร์วอร์นะ  อะไรอย่างนี้เป็นต้น ไม่ใช่อย่างกรณี  อนาคิน  เป็น สมชาย อันนี้ไม่เหลือเค้าชื่อเดิมเลย  จึงไม่เรียกว่าเป็นแฟน-ฟิค   เพราะการเขียนแล้วบิดเบือนจนหมดรูปเดิมในสิ่งที่ยกมาจากเรื่องต้น มันไม่ก่อให้เกิดการมีส่วนร่วม  หรือความรู้สึกเกี่ยวโยงกับต้นฉบับเดิมแน่นอน ซึ่งหากเป็นดังนั้นก็จะกล่าวว่าลักษณะของงานชิ้นนี้หรือชิ้นอื่น ๆเป็นแฟนฟิคคงมิได้ เนื่องจากผิดวัตถุประสงค์การแต่งจากความชอบในเรื่องต้นฉบับ และเพื่อความเข้าใจอย่างง่าย ๆ  จึงขออนุญาตยกตัวอย่างเป็นตัวอย่างง่าย ๆ ก็อย่างเช่น... -ข้อ1// อนาคินเดินขึ้นไปด้านบนด้วยความรู้สึกอันยากที่จะอธิบายได้ว่า  เขาเจ็บปวดมากเท่าใดกันแน่... -ข้อ2// อนาคินุสเดินขึ้นไปด้านบนด้วยความรู้สึกอันยากที่จะอธิบายได้ว่า  เขาเจ็บปวดมากเท่าใดกันแน่ -ข้อ3// สมชายเดินขึ้นไปด้านบนด้วยความรู้สึกอันยากที่จะอธิบายได้ว่า  เขาเจ็บปวดมากเท่าใดกันแน่ ความเห็นของเราก็คือ...ตามตัวอย่าง ข้อแรก(1)คือตัวแทนต้นฉบับจริงที่เป็นต้นเรื่อง ส่วนข้อสอง(2)คือกรณีที่มันเป็นแฟนฟิค ส่วนข้อสาม(3)...เราว่ามันไม่ทำให้นึกถึงอนาคินเลย  มันจึงไม่น่าจะเป็นแฟนฟิคค่ะ ดังนั้น  หลังจากพูดคุยกับเพื่อนคนนี้  จากที่เราเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าควรจะเรียงลำดับวิธีคิดอย่างไรให้ท่านอื่น ๆ เข้าใจ...หลังคุยจบก็ค่อยหาวิธี  และได้มุมมองใหม่เพิ่มเติมจากการสนทนาครั้งนี้ด้วยค่ะ ซึ่งจากตัวอย่าง  จะบอกได้ว่า  แฟนฟิคคือการดัดแปลงให้คงเหลือรากให้รู้  โดยไม่ต้องพึ่งปัจจัยคำบอกเล่ามากมายหรือจากคำพูดของผู้อื่นประกอบ แต่ถ้าตัวงานนั้นเมื่ออ่านแล้วไม่นึกถึงตัวราก  ย่อมมิใช่แฟนฟิค ...เท่าที่สรุปใจความจากความคิดเห็นของเพื่อนได้  ก็คือตามนี้ละคะ ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะเป็นข้อคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ต่อกรณีนี้ได้หรือไม่  แต่เห็นว่าน่าสนใจจึงนำมาบอกให้หลาย ๆ  ท่านในที่นี้ลองช่วยกันพิจารณาดูน่ะค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ ^_^ ปล.  เพื่อนให้ข้อคิดเห็นอีกเรื่องหนึ่งก็คือ  สถานที่ขายที่มีสถานะว่าลับหรือไม่  อาจเป็นตัวตัดสินได้ว่าสิ่งนั้น ๆเป็นของที่ขายเฉพาะกลุ่มหรือเปล่าได้ก็จริง  แต่คิดว่าถ้าจะนำมาเกี่ยวข้อกับประเด็นด้านบนก็คงได้แค่ผลจากการพิจารณาว่า  ลับหรือไม่ลับ  เท่านั้น  โดยไม่ได้มีผลต่อตัวผลงานที่เป็นลายลักษณ์อักษรแต่อย่างใด ซึ่งกรณีนี้  ส่วนที่ว่า Y หรือไม่นั้น  ไม่ใช่ประเด็นตรงตัวเท่ากับ...ส่วนที่ว่าการคงรากต้นมากน้อยเท่าใด   น่ะค่ะ ปล2. ความเห็นส่วนตัวจริง ๆ  ที่เป็นของเราตรง ๆ  นะคะ  ขอแสดงความคิดเห็นว่า  กรณีนี้ควรดูกันอย่างถี่ถ้วน  เนื่องจากผลของกรณีนี้จะมีผลต่อการตัดสินเหตุการณ์เมื่อมีประเด็นอื่น ๆ  ถัดไปในอนาคตได้น่ะค่ะ  จึงน่าจะต้องใช้ความรอบคอบมากเป็นพิเศษ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 00:04:40 จากคุณ : Luvless (Ai-Luvless-) - [ 8 ธ.ค. 49 00:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 75 กระทู้นี้ดูน่าจะปลอดภัยนะ โผล่หัวขึ้นมาหน่อย ^^" อยากแชร์ข้อมูล เผื่อจะตอบคำถามของคุณ sundown ได้ คือเคยอ่านฟิก ที่เราคิดว่ามันเป็นแฟนฟิก (แน่ๆ) ทั้งที่ไม่ได้เอาตัวละครมาจากต้นฉบับเลย แต่ตัวละครในแฟนฟิก จะมีกลิ่นอายบางอย่างให้คนอ่านรู้ว่า อ๋อ ไอ้ตัวนี้คือคนนี้ๆ อ่านๆ ไป ก็จะพบฉากบางฉาก ที่อ่านแล้วต้องลงไปขำกลิ้ง ว่าอ๋อ ฉากนี้มันคือฉากนี้ๆ นี่หว่า ช่างคิดจริงหนอ โยงให้มันมาเข้ากับเรื่องนี้จนได้ อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 8 ธ.ค. 49 00:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เรื่องคำจำกัดความของ fanfic นี่ มันอยู่ที่ตัวละครของเรื่องเดิมเป็นหลักค่ะ คงเป็นเพราะแฟนผลงานเรื่องหนึ่งๆมักจะติดใจตัวละครก่อนติดใจเรื่องมั้งค่ะ และตัวละครนี่เป็นตัว identify เรื่องๆหนึ่ง ลองคิดง่ายๆ เวลาที่เราพูดถึง Star Wars เราจะพูดกันถึงว่าโยด้า ทำอย่างโน้นอย่างนี้ เวลาเล่าเรื่อง ก็ต้องมีตัวละครเป็นตัวดำเนินเรื่องที่เล่าใช่มั้ยคะ ดังนั้นเวลาที่คนเอาเรื่องนั้นๆไปเขียน fanfic จะเอาตัวละครในเรื่องเดิมเป็นตัวนำ อาจเอาพล็อตเรื่องบางตอนไปดัดแปลง อย่างที่คุณชาเขียว คุณ Sundown ยกตัวอย่างนั่นแหละค่ะ เพราะคนที่ไปอ่านจะรู้ว่าเรื่องนี้มาจากเรื่องอะไร ก็จากชื่อและบุคลิกของตัวละครที่เอามาใช้นี่แหละค่ะ ถ้าเอาแต่พล็อตบางตอนอย่างเดียว ตัวละครเปลี่ยนชื่อหมด จะเป็น fanfic ได้หรือไม่ คงเป็นได้ยาก เพราะคนอ่านจะรู้หรือคะว่าเป็น fanfic ของเรื่องอะไร ในเมื่อสิ่งที่ใช้ identify เรื่องเดิมมันไม่มี นิยายที่ได้แรงบันดาลใจจากพล็อตเรื่อง หรือโครงเรื่องหลักๆของนิยายหรือสื่อประเภทอื่นมีเยอะค่ะ แต่ทำไมไม่เรียกว่า fanfic ล่ะ เพราะจุดร่วมคือตัวละครเดียวกันมันไม่มีไงคะ ประโยคที่คุณชาเขียวยกมาสรุป fan fiction takes existing characters, places, and plots and the fan fiction writer puts their own spin on those characters, places and plots นั่นแหละค่ะคือตัวกำหนด สถานที่ได้ พล็อตได้ แต่ตราบใดที่ไม่มีชื่อตัวละครที่คนที่เคยเสพเรื่องเดิมมา identify ได้ เรื่องนั้นก็ไม่ใช่ spin off ของเรื่องเดิม (ขอใช้คำศัพท์ยอดนิยมของ sit com นะคะ) มันก็ไม่ใช่ fanfic สำหรับปัจจุบันนี้ คำจำกัดความของ fanfic มันมีตัวละครเป็นตัวนำเพราะอย่างนี้แหละค่ะ ส่วนเรื่องของการละเมิดลิขสิทธิ์ การละเมิดข้อกำหนดของการละเมิดลิขสิทธิ์ในกรณีที่เอาผลงานของคนอื่นมาในลักษณะไหนก็แล้วแต่ โดยไม่ได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของเดิมอย่างเป็นรายลักษณ์อักษรระบุไว้ 2 อย่างค่ะ คือ - การเอาผลงานมาเผยแพร่ในที่สาธารณะ (เผยแพร่ทางอินเตอร์เน็ตถือว่าเป็นที่สาธารณะแล้วค่ะ) - การทำด้วยหวังผลทางธุรกิจ คือตราบใดที่มี money changing hand แม้แต่สลึงเดียว ก็ถือว่าผิดกฎหมายแล้ว กรณีที่ distributor และ/หรือ exhibitor หนังมีสิทธิ์อนุญาตให้คนอื่นแก้ไข ดัดแปลง ทำซ้ำ ลอกเลียน ผลงานลิขสิทธิ์หรือไม่ ไม่มีสิทธิ์นะคะ แม้ว่าจะได้สิทธิ์เผยแพร่หนังเรื่องหนึ่งๆแบบครบวงจรลักษณะไหนก็ตาม การอนุญาตให้เอาเนื้อหาของหนังไปแก้ไข ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือ ลอกเลียน เป็นสิทธิ์ของเจ้าของหนังคือ producer ของมันเท่านั้นค่ะ ขอต่ออีกนิด เหตุผลว่าทำไมเราควรจะจริงจังกับเรื่องของการลอกเลียน ดัดแปลง ก็เพราะคนเราทุกคนได้รับผลของมันทั้งทางตรงและทางอ้อมค่ะ ๑. ถ้าคนที่สร้างผลงาน original มองเห็นว่าสร้างไปแล้ว เดี๋ยวคนอื่นก็ลอกของเราไปใช้ แล้วจะมานั่งคิดสร้างอะไรๆให้มันหัวยุ่งทำไม คอยนั่งลอกคนอื่นไม่ดีกว่าเร้อ สบายกว่า ง่ายกว่ากันเยอะเลย ๒. การป้องกันการลอกเลียน การดัดแปลง เป็นเรื่องที่ต้องใช้เงินทุน แล้วเงินนั้นมาจากไหน ถ้าไม่ผ่านเลยมาถึงผู้บริโภค ลองคิดถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ที่มันได้แพงดับจิตเพราะอะไร ส่วนหนึ่งมาจากเงินที่ผู้คิด ผู้ผลิต ผู้สร้างต้องใช้เพื่อกันการลอกเลียน เพื่อติดตามเอาความกับคนลอกเลียน ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องพวกนั้น มันคงถูกกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เยอะ กรณีดัดแปลง ลอกเลียน งานในทางศิลป์ก็เหมือนกัน ค่าโสหุ้ยในการดำเนินคดีทางกฎหมายกับผู้ลอกเลียน การกันไม่ให้มีการลอกเลียน อย่างเช่นการใส่ disclaimer ในหนัง หรืออะไรก็แล้วแต่ มันเป็นเงินทั้งนั้น แล้วค่าใช้จ่ายเพื่อการนั้นใครเป็นคนออกล่ะคะ ถ้าไม่ใช่เราๆผู้บริโภคนี่แหละ เพราะมันจะถูกส่งผ่านมาถึงเราในรูปของราคาตั๋วหนังที่แพงขึ้น ราคาหนังสือที่สูงขึ้นนั่นแหละค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 00:37:58 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 8 ธ.ค. 49 00:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ไม่ได้อ่านทุกข้อความค่ะ อ่านต้นๆ นิดหน่อย แล้วก็ ข้างล่างประมาณ คคห 60 ลงมา อยู่วงการ Y มาพอสมควรค่ะ 5 - 6 ปี คิดเหมือน คคห ที่ 68 น่ะค่ะ ขออนุญาตไม่เขียนซ้ำเพราะคุณ F1ying H@ck3r เขียนค่อนข้างชัดเจนแล้วค่ะ จากคุณ : scarlet_angel - [ 8 ธ.ค. 49 01:19:19 ]

ความคิดเห็นที่ 78 วันนี้เรามีชีวิตอยู่ พรุ่งนี้จะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ไม่มีใครรู้ ดังนั้น อย่าเพิ่งไปมองว่า ในอนาคตเรื่องแบบนี้อาจกลายเป็นแฟนฟิคได้เลยค่ะ คุยถึงหลักเกณฑ์ที่มีในปัจจุบันกันก่อนดีกว่า เพราะการที่คนในปัจจุบันยังคงใช้หลักเกณฑ์ที่มีมายาวนาน ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาล้าสมัย แต่อาจจะเป็นเพราะพวกเขาพยายามเก็บรักษาความงามของวรรณกรรมเดิมให้คงอยู่ คล้ายการรักษาวัฒนธรรมน่ะค่ะ กรณีนี้เราว่าเป็นกรณีศึกษาค่ะ ซึ่งควรพิจารณาให้ถี่ถ้วน เพราะส่งผลต่อนักอ่านและผู้ผลิตงานในอนาคต หากการนำ Plot และสถานที่ของเรื่องต้นฉบับมาใช้ โดยไม่กล่าวถึง Character เดิม คือ"แฟนฟิค"ที่ยอมรับกันได้ จำหน่ายได้ในวงแคบไปจนถึงวงกว้าง(แบบหลุดรอดออกไป) เมื่อจะคิดถึงเรื่องของอนาคต หากในอนาคตอีกสิบปีข้างหน้า และพวกเรายังมีชีวิตอยู่ เราอาจได้เห็นการจำหน่าย"แฟนฟิค"ซึ่งมี Plot เดิมๆ สถานที่เดิมๆ เหมือนเมื่อสิบปีที่แล้วทั้งในวงแคบไปจนถึงวงกว้าง โดยที่ตัวละครหลักเป็นใครที่ไหนไม่รู้ และผู้ผลิตผลงานต้นฉบับ รวมถึงผู้ที่เป็นแม่แบบของการสร้าง"แฟนฟิค" ที่นำ Plot&Place จากต้นฉบับมาใช้ ก็ไม่อาจฟ้องร้องนักเขียนรุ่นใหม่เหล่านั้นเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ได้เลย หากคิดไปจนถึงอนาคตล่ะก็ (If นะคะ If) นั่นเป็นอนาคตที่น่ากลัวของวงการวรรณกรรมค่ะ จากคุณ : ajaja - [ 8 ธ.ค. 49 01:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 79 แงโซ...???  ใครหรือ  แงซายรึเปล่าคะ เราคิดว่า  ทำไมพูดไปพูดมา  ถึงมาชื่อ ฌา ขึ้นมาเกี่ยวข้องอีก  ทั้ง ๆ ที่คนละเรื่องกันเลย  มีความรู้สึกเหมือนบางครั้งมันเบี่ยงเบนประเด็นรึเปล่า... จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 8 ธ.ค. 49 02:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 80 จริงๆแล้วแล้วเขาก็แค่คนที่บ้าอะไรสักอย่างนึง แล้วก็เลยอยากเอาสิ่งนั้นมาใส่ไว้ในสิ่งที่เขาอยากจะทำไม่ใช่เหรอครับ ขนาดปัจจุบันนี้ก็ยังเถียงกันแทบเป็นแทบตายเลยว่าแฟนฟิคมันมีหน้าตาเป็นยังไง ควรเป็นยังไง แล้วตัวคิงหรือใครก็ตามล่ะ จะมานั่งศึกษากฏ หาความหมายแฟนฟิค ใล่อ่านจารีตประัเพณีแฟนฟิคงั้นหรือครับ สิ่งที่ทำไปก็แค่ความชื่นชอบในสิ่งนั้นๆมากๆ จึงอยากเอาสิ่งที่ตัวเองคิด และอยากให้มีใส่ลงไปในมัน และแปะหลาไว้ว่า ฉันสร้างมันขึ้นมา ก็เพราะฉันชอบสิ่งนั้นนะ มันก็เท่านั้นไม่ใช่เหรอครับ แต่พอมาถึงปัจจุบันก็ดันมีคนตั้งกฎเหล็ก หลักตาย กลายเป็น วัฒนธรรมแฟนฟิคขึ้นมาซะละ เอาไงล่ะทีนี้ เลยผิดเต็มๆเลย และพอบอกว่ามีขายในที่ๆถูกเรียกว่าเป็นร้านหนังสือเท่านั้นแหละ ก็ยิ่งโดนบอกว่าผิดๆๆๆ เข้าไปใหญ่เลย เรื่องนี้มันจะเป็นแฟนฟิครึเปล่า อาจจะต้องดูเจตนาด้วยล่ะครับ ดูจาก่กฎเพียงอย่างเดียวน่ะ มันจะกระด้างไปรึเปล่า เรื่องการลอกใดๆเขาก็ยังต้องดูเจตนากันอีกทีนึง แต่อืม.. กระทู้นี้สาระดี ชอบมั๊กๆ จากคุณ : soginal - [ 8 ธ.ค. 49 06:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 81 คุณผู้สาวเมืองยศ คุณบอกให้เราเข้าใจคุณ แล้วคุณพยายามเข้าใจเราบ้างหรือเปล่าล่ะคะ? การที่เราบอกให้คุณไปอ่าน fanfic 100 เรื่อง ไม่ใช่คำสั่ง แต่นั่นเป็นหนทางที่จะทำให้คุณเข้าใจได้ดีขึ้น เหมือนเวลาคุณเรียนแล้วไม่เข้าใจ ครูบอกให้คุณไปหาหนังสือประกอบอ่านนอกจากหนังสือเรียน คุณอาจทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ ทำคุณก็เข้าใจ ไม่ทำคุณก็เข้าใจเท่าที่เป็นอยู่ ไม่ลึกซึ้ง แต่ถ้าคุณไม่อยากเข้าใจลึกซึ้ง ทำคะแนนได้ วิจารณ์ตรงเป้า ก็ไม่เป็นไร ไม่มีใครว่าอะไรคุณหรอกค่ะ แต่จากคำถามของคุณ ว่ามันเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลยหรือ ช่วยไม่ได้เลยค่ะที่เราหรือใคร ๆ จะคิดว่าคุณต้องการให้มันเปลี่ยนแปลง สมมติว่า ถ้าคนขายขนมบอกว่า ร้านเรามีนโยบายขายขนมให้คนซื้อไม่เกินคนละ 3 ชิ้น แล้วคุณเดินเข้ามาถามว่า แล้วเปลี่ยนนโยบายไม่ได้เลยหรือ? ซักคนละ 5 ชิ้นไม่ได้เหรอ? จะมีใครคิดไหมคะว่าคุณแค่ถามเพราะอยากรู้เฉย ๆ ? ไม่มีอะไรหรอก แค่คันหัวใจเท่านั้นเอง แค่ common sense ค่ะ ส่วนคุณ soginal ความเห็นที่ 80 รบกวนย้อนกลับขึ้นไปอ่านความคิดเห็นที่ 35 อีกครั้ง ทุกอย่างที่คุณพูด เขาพูดกันมาหมดแล้วค่ะ จากคุณ : Beauty&Stupid - [ 8 ธ.ค. 49 08:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ้อ ส่วนกรณีที่ว่าถ้าอีก 10 ปี มันเปลี่ยนแปลงไป เราจะกรีดร้องไม่ย้อมไม่ยอมหรือเปล่านั้น เราก็ได้ตอบไปแล้วอีกเช่นกัน ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง สักวันมันอาจจะเปลี่ยนไป แต่ประเด็นอยู่ที่วันนี้ เวลานี้ ขณะที่เรากำลังตีความอยู่นี้ มันยังไม่เปลี่ยน และหลักที่เราจะนำมาใช้ในการตีความ คือหลักของวันนี้ ไม่ใช่หลักของ 10 ปีข้างหน้า ดังนั้น การนำประเด็นเรื่องอีก 10 ปีข้างหน้ามันจะเป็นยังไงมาพูด เราคิดว่ามันไม่ใช่เรื่อง และเป็นการเบี่ยงประเด็นอย่างไม่เข้าท่าค่ะ ส่วนเราจะกรี๊ดไม่ย้อมไม่ยอมหรือไม่อย่างไรนั้น คงไม่จำเป็นต้องตอบกระมังคะ? จากคุณ : Beauty&Stupid - [ 8 ธ.ค. 49 08:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 83 แวะมาคุยต่อยามเช้าครับ (เพราะยังขี้เกียจทำงาน จ๊าก) ตั้งแต่ คคห ที่ 62 คุณคิงฯ ชี้ประเด็นว่า "จารีตประเพณีบนดินและใต้ดินมันต่างกัน    ทำให้ไม่สามารถใช้กฎเดียวกันในการตัดสินได้" ผมลองประมวล และพยายามทำความเข้าใจในฐานะคนนอกสังคมวายใด้ดินดูนะครับ ว่าส่วนที่ต่างกันของ "จารีตประเพณี" สองแห่งนี่อยู่ตรงไหน และอาจจะมีที่มาจากอะไร และถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะเสนอว่ามันส่งผลยังไงต่อไป (1) "จารีตประเพณี" ที่แตกต่าง คุณคิงฯ อธิบายว่า "ส่วน Au หรือ Edite version  หรืออื่นๆ   บางคนก็จะไม่มีการปะหน้าว่าแฟนฟิคค่ะ   บางคนก็ใช้หน้าของตัวละครนั้นๆ มาเป็นปกเลยด้วย ยิ่งถ้าเป็น RPF ยิ่งใช้หน้าดารามาทำปกเลย   ก็แล้วแต่คนน่ะค่ะ   เพราะส่วนใหญ่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้กันมากมายนัก    โดยมากจะใช้วิธีประชาสัมพันธ์ในบอร์ด    หรือเขียนไว้ข้างในเล่มว่าแรงบันดาลหื่น   อิทธิพลหื่น  หรือ เรื่องนี้ๆ ภาค Y  ไปเลย" นั่นคือ ในกรณีนี้ ยังไม่มีบรรทัดฐานที่แน่นอน บางคนก็ทำอย่างนี้ บางคนก็ทำอย่างนั้น แต่อาจ(?)มีการบอกกล่าวให้คนรับรู้ว่าเป็นแฟนฟิกฯ ของใครหรือเรื่องไหน โดยใช้รูปบนปก (รูปตัวละครหรือดารา) หรือบอกไว้ในเล่มว่าแรงบันดาลใจมาจากไหน หรือเอาเรื่องอะไรมาหื่น ในแง่นี้ คุณคิงฯ อธิบายว่า "อาจจะหย่อนยานเรื่องกฎหมายไปหน่อย" แต่ก็ "เป็นเรื่องปกติของวงการ" คือยอมรับกันได้เนื่องจาก "ทำกันด้วยใจรักด้วยความรู้สึกชอบเป็นหลัก" (2) มองหาที่มาของความแตกต่าง ต้องยอมรับว่างานเขียนประเภท "วาย" เป็นเรื่องใหม่ในสังคมการเขียน ถึงมันจะหลายปีแล้ว แต่เทียบกับประวัติศาสตร์วรรณกรรมของสังคมไทยและสังคมโลก มันก็ยังเป็นช่วงเวลาเล็กๆ และเป็นตลาดที่ยังแคบอยู่ จุดเริ่มของมันเกิดจากช่องว่างหรือสูญญากาศ ตัวผมเองตั้งแต่เขียนนิยายเรื่องแรกเมื่อปี 46 ก็วางจุดยืนตัวเองไว้เลยว่า นิยายของผมจะเป็นนิยายที่พระเอกรักกับพระเอกเท่านั้น  เหตุผลก็คือ นิยายที่พระเอกรักกับนางเอกมันมีมากมายมหาศาล เรียกว่านิยายรักทุกเรื่องในท้องตลาดเป็นแบบนี้ และนิยายไม่รักจำนวนไม่น้อยก็มีความรักระหว่างพระเอกกับนางเอกเป็นพล็อตรองของเรื่องอยู่ดี  ไม่มีพื้นที่สำหรับชายรักชาย จะว่างั้นก็ได้   ในขณะที่ผมเคยไปดูร้านหนังสือเกย์ที่ออสเตรเลีย วรรณกรรมภาษาอังกฤษที่พระเอกรักกับพระเอก มีมากทีเดียว และมีทุกแบบ ไม่ว่าจะเป็นแนวโรแมนติก แนวเซ็กซี่ แนวสืบสวน แนวไซไฟ พูดมาเถอะ  และเป็นนิยายจริงๆ วางขายหน้าร้านได้ ไม่ใช่หนังสือโป๊ที่ร่วมเพศกันตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่องแต่อย่างใด จุดเริ่มอีกส่วนนึงก็มาจากธรรมชาติของคน คือความรู้สึก "หื่น" นั่นเอง (ยึ้ย... อายจัง)  ไม่รู้เปรียบเทียบแบบนี้จะโดนกระตื้บมั้ยนะครับ แต่ผมว่ามันสะท้อนอะไรบางอย่างในจิตวิทยาพื้นฐานของมนุษย์  นั่นคือหนังโป๊ทั่วไปสมัยก่อนที่ผู้ชายดู หนังจำนวนมาก (หรือส่วนใหญ่ก็ไม่รู้) นิยมแสดงฉากผู้หญิงร่วมรักกันมากมาย (ภาษาปากว่า "เบี้ยน" กัน) ทั้งคู่ ทั้งหมู่ บางทีทั้งเรื่องไม่มีผู้ชายซักคน ก็เพราะผู้ชายชอบดูผู้หญิง ไม่ได้ชอบดูผู้ชายด้วยกันเองไง  หนังโป๊ประเภทนี้เกย์ไม่ดูครับ เพราะไม่รู้จะดูอะไร (จ๊าก) จนต่อมา เมื่อมีการ liberate ทางเพศในโลกตะวันตกมากขึ้น ผู้หญิงก็ดูหนังโป๊เหมือนกัน คราวนี้หนังที่เน้นทั้งชายและหญิงถึงเพิ่งจะโผล่มามากขึ้น  ถ้าเกย์ดูหนังประเภทนี้ ก็ดูแต่ผู้ชายอะครับ ไม่ดูผู้หญิงเหมือนกัน ฮ่าๆๆ ดังนั้น ผมว่าเลยไม่เป็นเรื่องแปลก ที่นักอ่านชาววายส่วนใหญ่ (เริ่มตั้งแต่ในญี่ปุ่นแหล่งกำเนิดการ์ตูนวายเป็นต้นมาเลยเชียว) เป็นผู้หญิง เพราะผู้หญิงกลุ่มนี้รู้สึกปลาบปลื้มกับกุ๊กกิ๊กเวลาเห็นผู้ชายแบบที่ตัวเองชอบมากุ๊กกิ๊กกันให้ดู งานเขียนประเภทวายยุคแรกๆ ในญี่ปุ่น ไม่ใช่แฟนฟิก แต่เป็นการ์ตูนออริจินัล มีขายกันบานเบอะ ช่วงปีนึงก็สั่งเข้ามาเมืองไทยกันมากมาย ผมเคยไปเช่าจากร้านหนังสือการ์ตูน ทั้งชั้นกว้างเท่าช่วงแขนผมอะครับ จากพื้นจนเลยหัว บอยส์เลิฟกับวายทั้งนั้น (แรกๆ เขาแยกกันอยู่ครับ บอยส์เลิฟคือไม่เอ๊กซ์ วายคือเอ๊กซ์) แต่ความเป็นวายมาเฟื่องฟูร่วมกับความเป็นแฟนฟิกได้ดี เพราะงานแฟนฟิก (เมื่อก่อนเรียก Slash) มีรากฐานมากจากการกรี๊ดใครหรืออะไรอยู่แล้ว  คำถาม What if... ในการเขียนแฟนฟิก จึงงอกเงยมาถึงจะเกิดอะไรขึ้นถ้านายคนนี้ปิ๊งกับนายคนนั้น แฟนฟิกประเภทวาย จึงเป็น subset อันหนึ่งของแฟนฟิก คืออยู่ในหลักการ What if เหมือนกัน แต่เป็นคำถามเฉพาะ ในกรณีแบบนี้ แฟนฟิกประเภท What if + Y นี้ ก็จะดำเนินรอยตามแฟนฟิกประเภทอื่นๆ นั่นคือ เน้นตัวละครเป็นหลัก (เพราะจุดเริ่มมันมาจาก คนนี้ปิ๊งกับคนนั้น) เช่น What if ดราโก+แฮรี่, อะรากอร์น+เลโกลาส, ทอม+เจอรี่ เอ๊ย ไม่ใช่ เอฟโฟร์นี่ใครมั่งครับ ผมไม่รู้จัก แหะๆ แต่ยังไม่หมดครับ ข้างบนนั้นผมพูดถึงงาน 2 ประเภท นั่นคือ (1) งานบอยส์เลิฟ หรืองานวาย ที่เป็นออริจินัล (2) งานแฟนฟิกมาตรฐานที่ยอมรับกันทั่วไป แต่ตั้งคำถาม What if ด้วยกันจับคู่หนุ่มๆ แต่จากคำอธิบายของคุณคิงฯ ทำให้ผมเข้าใจว่า ยังมีงานอีกประเภทหนึ่ง ที่ไม่ใช่งานทั้งสองประเภทข้างต้น  (ดู คคห 62 หัวข้อ 1 ย่อหน้าที่พูดถึง "ดาวพฤหัสฯ") งานประเภทนี้ แก่นสารของมันเป็นงานเขียนประเภทดัดแปลง (derivative) จากต้นฉบับ ซึ่งครอบคลุมงานหลายแบบ เช่น งานล้อเลียน (parody เอามายำจนขำ เช่น Bored of the Rings ล้อ Lord of the Rings ที่ผมพูดถึงไว้ในกระทู้คุณโลกิ) งานตีความใหม่ ฯลฯ ว่ากันด้วยเรื่องที่มาก่อนให้ตรงกับหัวข้อประเด็นที่ผมวางไว้ ที่มาของงานประเภทดัดแปลงนี้ ผมว่ามาจากสองส่วนประกอบกันครับ ส่วนแรกคือ ความ "ขาด" ของวรรณกรรมที่มีพระเอกกับนายเอก (ภาษาชาววาย) ก็คือ งานมันมีน้อย ไม่ค่อยมีให้อ่านว่างั้นเถอะ  ถ้ามีงานประเภทวายเต็มตลาดอยู่แล้ว แรงกระตุ้นให้เกิดงานประเภทดัดแปลงจะต่ำ  ลองนึกไปถึงวรรณกรรมไทยสมัยแรกๆ นับตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 6 มาจนถึงสมัยนิยายโรมานซ์แบบที่เอาเรื่องของฝรั่งมาดัดแปลงน่ะครับ  ในแต่ละยุคจะมีวรรณกรรมดัดแปลงในประเภท (genre) ที่เพิ่งเกิดใหม่อยู่ซักพัก ก่อนที่งานเขียนออริจินัลจริงๆ จะเติบโตขึ้นมา ส่วนที่สองก็คือ ความสงสัยแบบ What if เหมือนกัน  อันนี้น่าจะมีแรงจูงใจที่คล้ายกับแฟนๆ ที่เขียนแฟนฟิกได้ นั่นคือ อ่านทวิภพแล้ว สงสัยยิ่งนัก ว่าถ้าคนที่ไต่ทะลุกระจกวิเศษกลับไปหาคุณหลวง ไม่ใช่นางสาวมณีจันทร์ แต่เป็นนาย.. อะไรดี สมมุตินายมนูศักดิ์ มันจะเป็นยังไง สรุปก็คือ ตามความเห็นของผม งานประเภทนี้เอง (ไม่ใช่บอยส์เลิฟ/วายออริจินัล ไม่ใช่แฟนฟิกประเภทวาย แต่เป็นงานดัดแปลงประเภท parallel ก็ว่าได้) ทำให้เกิดความแตกต่างระหว่าง "จารีตประเพณีบนดินและใต้ดิน" ตามที่คุณคิงฯ อธิบาย (ต่อข้างล่างครับ) แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 09:13:41 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 8 ธ.ค. 49 09:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 84 (ต่อจากข้างบนครับ) (3) ผลพวงแห่งความแตกต่าง เขียนหัวข้อนี้แล้ว ก็อาจโดนพี่น้องชาววายรุมกระตื้บได้ แต่ในฐานะคนนอกซึ่งอยู่ในวงการงานเขียน ผมก็คิดว่าจำเป็นต้องแสดงทัศนะตามสมควร  และขอใช้ข้อมูลที่คุณคิงฯ อธิบายเป็นรากฐานของการแสดงทัศนะ (disclaimer - ออกตัวสักเล็กน้อย ว่าผมทำความเข้าใจได้เท่าที่คุณคิงฯ พอจะมีเวลาอธิบายนี่เท่านั้นครับ หลายส่วนผมยังไม่ค่อยเคลียร์ เช่นลักษณะทางปริมาณต่างๆ อย่าง "บางคน" นี่มันแค่ไหน อันไหนเป็นส่วนใหญ่ หรือบรรทัดฐานที่นิยมกัน อันไหนเป็นส่วนน้อยที่พอมีประปราย และก็คงไม่เสียเวลาถามคุณคิงฯ ให้ยืดยาว แต่ขอแสดงทัศนะโดยอาศัยข้อมูลกลางๆ เหล่านี้เลย) ออกตัวอีกข้อ ว่าผมไม่พูดเรื่องกฎหมายแล้วนะครับ คุณคิงฯ (คคห 62 หัวข้อ 1) และเพื่อนๆ หลายคนก็ยืนยันแล้วว่า ถ้าไม่ได้รับอนุญาตยังไงก็ผิด   ผมขอเสนอในประเด็นจรรยาบรรณและจริยธรรมของผู้เขียน ผู้ผลิต ผู้ขาย เป็นสำคัญ และเนื่องจากเรากำลังคุยกันเรื่อง "จารีตประเพณี" ที่แตกต่าง ผมจะจำกัดการคุยตรงนี้เฉพาะงานประเภทที่สามข้างต้น คืองานดัดแปลงเท่านั้นนะครับ ไม่รวมแฟนฟิกมาตรฐาน (3.1) งานเขียนที่จะเข้าข่าย "งานดัดแปลง" ควรจะต้องหยิบงานต้นฉบับมายำทั้งเรื่อง  โดยหลักการแล้วควรจะเป็นเรื่องเดียวด้วยซ้ำ และเมื่อไหร่ก็ตามที่มีงาน "ต้นฉบับ" โผล่มาเป็นบางส่วน และไม่ใช่ส่วนที่เป็นแก่นเรื่อง ความเป็นงานดัดแปลงก็จะหายไปในทันที และหมิ่นเหม่ที่จะกลายเป็นการ "หยิบยืม" หรือ "ขโมยไอเดีย" ไป ตัวอย่างเช่น ถ้าผมจะดัดแปลงแฮรี่ พอตเตอร์เล่มที่มีซิริอุส (เล่มอัซคาบานรึเปล่านะครับ ผมจำไม่ได้) ผมก็ต้อง "ล้อ" โครงเรื่องหลักไปตลอด โดยยิงแง่มุมของผมเข้าไป (เช่น ความฮา ความวาย) แบบนี้เรียกว่างานดัดแปลง แต่ถ้าผมเขียนเรื่องอะไรอยู่ซักอย่าง แล้วเกิดชอบแฮรี่เล่มนี้เอามากๆ เรื่องของผมเลยมีผู้คุมวิญญาณ และตอนเฉลยปม ผมก็ใช้แนวคิดคนนั้นถูกสาปกลายเป็นสัตว์ตัวนี้ แบบเดียวกับแฮรี่เล่มนี้ไม่มีผิด  แบบนี้ไม่เรียกว่างานดัดแปลงครับ เรียกว่าผมไปเอาความคิดของงานชิ้นนี้มา (ไม่ว่าจะใส่เชิงอรรถไว้รึเปล่า ว่าเอามาจากแฮรี่ ก็ยังไม่จัดเป็นงานดัดแปลงไปได้ครับ) (3.2) ข้อยกเว้นที่ผมคิดว่าน่าจะยังเป็นไปได้ คือในกรณีที่เจตนาดัดแปลงเฉพาะส่วนของเรื่องต้นฉบับ และเรื่องใหม่ที่สร้างขึ้น ก็พูดถึงเฉพาะส่วนนั้น ไม่ใช่เอาส่วนนั้นไปใช้ในเรื่องอื่นแบบตัวอย่างข้างต้น   ตัวอย่างเช่น ผมเขียนเรื่องล้อลอร์ดฯ เฉพาะตอนที่โฟรโด้กับแซมเดินทางเข้าไปในมอร์ดอร์ แล้วตัดมาเฉพาะท่อนนี้เท่านั้น ตั้งแต่ต้นจนจบของเรื่องของผม แต่ไม่ใช่ว่าเอาการผจญภัยแบบนี้ มีแมงมุมแบบนี้ ไปใส่ไว้ในอีกเรื่องซึ่งผมตั้งใจจะล้อสมบัติพระศุลี  ถ้าเป็นแบบนั้นก็คือ ผมล้อเลียนสมบัติพระศุลี แต่หมดมุข เลยต้องลอกลอร์ดฯ เอาไปล้อ  ไม่ถือเป็นงานล้อเลียนลอร์ดฯ ครับ ขยายความเพิ่มเติมอีกนิด ความเห็นผม งานดัดแปลงไม่สามารถยำงานมากกว่าเรื่องเดียวได้ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ต่อเนื่องสัมพันธ์กันอยู่แล้วครับ  เช่นถ้าจับดัมเบิลดอร์มาเจอแกนดาล์ฟเมื่อไหร่ จะกลายเป็นแฟนฟิกประเภท What if ทันที เพราะไม่มีส่วนไหนในโครงเรื่องเดิมอนุมัติการดำเนินเรื่องแบบนี้ได้เลย (3.3) การเผยแพร่งานดัดแปลงแบบนี้ จรรยาบรรณอยู่ตรงที่การประกาศตัวให้ผู้อ่านรู้ว่ากำลังอ่านงานดัดแปลง (ซึ่งก็ไม่ต่างจากจรรยาบรรณในการเผยแพร่แฟนฟิกครับ) ขอขีดเส้นใต้ "เผยแพร่" นั่นคือ ถ้าผมเขียนเองอ่านเองคนเดียวก็แล้วไป แต่ถ้าเมื่อไหร่มีสายตาคนอื่นมาเห็นงานนั้นด้วย เช่น ผมปริ๊นต์ออกมายื่น หรือส่งเมลให้คุณโลกิอ่านเล่นหรือช่วยวิจารณ์ล่ะก็ ผมต้อง "แจ้ง" ให้ทราบ ด้วยวิธีใดก็ตามว่า นี่คืองานดัดแปลงนะ ไม่ใช่ออริจินัล   ไม่งั้นคุณโลกิอ่านแล้วก็อาจจะบอกกลับมาว่า (ขอยืมเสียงหน่อยนะครับคุณโลกิ) "นี่คุณพีทคิดเองมั่งรึเปล่าคะเนี่ย นึกยังไงไปลอกแฮรี่มา คิดเองดีกว่าค่ะ อายเขา (ฮา)"   แต่ถ้าผมบอกตั้งแต่แรกว่า นี่เอาแฮรี่มายำนะ คุณโลกิดูซิริอุสผมให้ดีๆ บอกทีว่าน่าหม่ำรึเปล่า อันนี้ก็เข้าใจตรงกัน (3.4) ดังนั้นการพิจารณางานเขียนเล่มหนึ่ง ในประเด็นของงานดัดแปลงนี้ จึงอยู่ตรงที่ว่า (ก) งานเขียนชิ้นนั้น เป็นงานดัดแปลงอย่างแท้จริงหรือเปล่า  เช่น ทวิภพภาควาย รัศมีจันทร์ภาควาย อันนี้ดูท่าจะดัดแปลงแน่ๆ แถมยังชัดเจนว่าดัดแปลงมาจากงานเรื่องอะไรซะอีก  ผู้อ่านก็มาวัดกันตรงที่ว่าผู้ดัดแปลงคือใคร มีฝีมือในการแปลงให้เจ๋งแค่ไหน แต่ถ้าไม่ใช่งานดัดแปลง ก็ต้องพิจารณากันต่อไป ว่าเป็นแฟนฟิกประเภท What if หรือเป็นงาน(อะไรก็แล้วแต่ ทั้งออริจินัลหรือแฟนฟิกเรื่องอื่น) ที่หยิบยืมไอเดียเรื่องต้นฉบับมาใช้ (ข) ถ้าเป็นงานดัดแปลง มีการ "แสดงตัว" ให้ผู้อ่านตัดสินใจก่อนอ่าน/ซื้อ ชัดเจนเพียงพอหรือไม่  ประเด็นทางจรรยาบรรณของข้อนี้ก็คือ ถ้าไม่ระบุไว้ชัดเจนมากพอ และไม่ใช่งานประเภทเฮฮา (เช่นต้นฉบับเป็นโรแมนติก ปลายฉบับก็โรแมนติกน้ำตาลท่วมเหมือนกัน) แบบนี้มีโอกาสมากที่คนอ่านจะเข้าใจว่าเป็นผลงานการสร้างสรรค์ทั้งหมดของคนเขียน(หรือแปลง) ปัญหาทางจรรยาบรรณคือ การแย่งชิงเครดิตมาจากเจ้าของงานที่เราไปแปลงเขาครับ (3.5) การจัดทำเป็นรูปเล่มและเผยแพร่โดยการขาย เมื่อมีเรื่องเงินทองเข้ามาเกี่ยวข้อง ความมัวหมองก็ตามมาเป็นเงา ไม่ว่าจะพิสูจน์ทราบได้ถึงความซื่อตรงของผู้จัดทำหรือเปล่าก็ตาม โดยหลักการแล้ว "จารีตประเพณี" ของสังคมวาย ยอมรับว่าการจัดทำเป็นเล่มต้องมีต้นทุน จะมาทำแจกเป็นการกุศลสนองความหื่นของคนอ่าน โดยคนทำล่มจมก็คงไม่ได้ ในทางปฏิบัติ มัน justify หรือเคลียร์ตัวเองให้ขาวสะอาดยากจริงๆ ว่าขายแค่คุ้มทุนจริงๆ หรือว่ามีกำไรมากกำไรน้อย  และคนที่มองเข้ามาย่อมมีข้อสงสัย นอกจากนี้ประเด็นค่าเรื่องก็ยังเป็นเหตุสร้างความมัวหมองอีกต่างหาก  ผมไม่ทราบว่ามีการจ่ายค่าเรื่องให้ผู้เขียนหรือไม่อย่างไร แต่เท่าที่ติดตามประเด็นฟ้องร้องคุณฌาทางแพ่ง ก็ตีความได้ว่าจ่าย (ก) ถ้าค่าเรื่องนั้น จ่ายให้กับงานออริจินัลที่ผู้เขียนคิดขึ้นทั้งหมดจริงๆ ก็เหมาะสมดีด้วยประการทั้งปวง ไม่ว่าจะวายหรือไม่วายก็ไม่เกี่ยวไม่มีปัญหา (ข) ถ้าค่าเรื่องนั้น จ่ายให้กับงานประเภทแฟนฟิกมาตรฐาน แค่นี้ก็มีปัญหาแล้ว เพราะแฟนฟิกฯ จริงๆ คนเขียนเขียนเพราะรัก แบ่งกันอ่าน เพราะรักพระเอกคนนี้คนเดียวกัน  ถ้าคนเขียนเอามาขาย ตรงนี้ก็ถูกครหาได้ว่าไม่ได้เขียนเพราะรักพระเอกอย่างเดียวแล้ว แต่รักค่าเรื่องด้วย  จะให้เหตุผลว่าเป็นค่าเสียเวลาให้กับคนเขียน ที่อุตส่าห์เอานักร้องคนนั้น พระเอกหนังคนนี้มายำให้อ่าน ก็ไม่ได้อยู่ดี เพราะค่าเรื่องเป็นผลประโยชน์ที่เป็นตัวเงิน ไม่ได้แสดงความรักปลื้มชื่นชม ดังนั้น ถ้ามีการจ่ายค่าเรื่องให้งานแฟนฟิกฯ นอกจากจะผิดลิขสิทธิ์อย่างแรงแล้ว ผมเข้าใจว่าเป็นการผิดมารยาทและผิดจรรยาบรรณวงการแฟนฟิกฯ ด้วยครับ  (ไม่ว่าจะวายหรือไม่วายก็ไม่เกี่ยวกัน และไม่เป็นเหตุให้ใช้มาตรฐานต่างกันได้ครับ) (ค) ถ้าค่าเรื่องจ่ายให้งานดัดแปลง  เนื่องจากงานดัดแปลงไม่ใช่แฟนฟิกฯ กรณีนี้จึงทำได้ในกรณีที่ผู้ดัดแปลงงานได้รับลิขสิทธิ์ในการดัดแปลงงาน จากเจ้าของหรือผู้มีสิทธิ์ในการดัดแปลงงาน (ผู้มีสิทธิ์ในการเผยแพร่ ไม่มีสิทธิ์ให้อนุญาตในการดัดแปลงงานครับ ต้องดูสัญญา)   ถ้าเป็นกรณีดังกล่าวก็เหมือนหนังสือแปล คือ สนพ ซื้อลิขสิทธิ์ในการแปลมา ก็สามารถแปลได้ แต่จะไปทำอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ เช่นพิมพ์ภาษาอังกฤษขายแข่งกับเขาก็ไม่ได้ หรือจะมาอนุญาตให้คนอื่นดัดแปลงก็อาจจะไม่ได้ ถ้าสัญญาไม่ได้ครอบคลุมการดัดแปลงเอาไว้ ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาตให้ดัดแปลงและแสวงประโยชน์ทางการค้าได้ นอกจากจะผิดกฎหมายแล้ว ในแง่จรรยาบรรณผมก็เห็นว่าไม่เหมาะสมครับ เอาผลิตผลจากมันสมองของคนอื่นมา ถ้าดัดแปลงมาแบ่งปันกันแบบนี้โอเค แต่ถ้าดัดแปลงไปขายแล้วไม่ให้อะไรตอบแทนเจ้าของงานต้นฉบับ แบบนี้เอาเปรียบคนเขียนงานด้วยกันครับ (4) ใต้ดินก็มีมาตรฐานได้ ประเด็นสุดท้ายที่ผมอยากพูดถึง หลังจากวิเคราะห์ผลสืบเนื่องของ "จารีตประเพณี" ที่แตกต่างนี้แล้วก็คือ ใต้ดินก็มีมาตรฐานได้ ครับ ลองมองโลกในแง่ร้ายดู หากเราคิดว่าเพียงเพราะ "จารีตประเพณี" แตกต่างกันทำให้ใต้ดินไม่จำเป็นต้องมีมาตรฐาน อีกหน่อยเราจะพบท่อนนั้นท่อนนี้ ไอเดียตรงนั้นตรงนี้ของนักเขียนพวกเรากันเองนี่แหละ ไปโผล่ๆ แพล็มๆ อยู่ตามฉากท่อนต่างๆ ของนิยายวาย  ถึงแม้จะมีคำนำ หรือแม้แต่เชิงอรรถด้วยเอ้า ว่าชอบงานของคุณพีทมาก ขออนุญาตเอามาใช้ไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ  คุณพีทเห็นเข้าก็คงอึ้งและไม่ปลื้มแน่นอน และถ้ามันเกิดกลายเป็น "ค่านิยม" ว่าวางขายใต้ดิน ไม่ต้องมีจรรยามารยาทก็ได้ สังคมวายที่เหนียวแน่นคงจะแตกระแหงเละเทะเป็นแน่  แทนที่จะเป็นพัฒนาวงการวรรณกรรมวาย ก็จะกลายเป็นการทำลายทั้งความน่าเชื่อถือจากคนภายนอกและคนในวงการด้วยกันเองไปซะ  โดยมีจุดกำเนิดเพียงเพราะการมองข้ามประเด็นทางมารยาทและจรรยาบรรณเพียงไม่กี่จุดไปเท่านั้นเอง ผมมั่นใจว่าไม่ว่าจะใต้ดินหรือบนดิน เราก็ทำงาน เขียนงาน เผยแพร่งาน อย่างมีศักดิ์ศรีได้ครับ  ความแตกต่างระหว่างใต้ดินกับบนดินควรจะมาจากปัจจัยภายนอก เช่น บังเอิ๊ญ ฉากวายๆ มันไม่เข้ากั๊นเข้ากันกับกฎหมายที่พาดพิงเรื่องทางเพศของไทย ทั้งที่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาโลก ก็เลยจำเป็นต้องอยู่ใต้ดินไป หรือว่าเรื่องความกว้างแคบของตลาด ความจำกัดของทุน ไม่มีสายส่ง อะไรก็ว่าไป ทำให้เราไม่สามารถขึ้นไปตั้งอยู่บนชั้นหนังสือร้านใหญ่ๆ ทั่วไปได้ แต่ความเป็นใต้ดินไม่ควรจะทำให้มาตรฐานภายใน หรือบรรทัดฐาน มารยาท จรรยาบรรณของการสร้างสรรค์งาน แตกต่างไปจากการสร้างสรรค์งานบนดินครับ ป.ล. ผมเป็นนักเขียนบนเน็ตที่นอกจากเรื่องสั้นที่ไปรวมกับคนอื่นแล้ว ไม่เคยมีงานได้รับการจัดพิมพ์ในชื่อตัวเองซักเล่ม ไม่น่าจะนับว่าเป็นนักเขียน "บนดิน" ได้ด้วยซ้ำ (นักเขียนลอยน้ำ? นักเขียนลอยฟ้า?) แต่ก็รู้สึกโดยสภาพแวดล้อมของสังคมว่า ผมจำเป็นต้องอยู่ภายใต้บรรทัดฐาน มารยาท และจรรยาบรรณชุดเดียวกัน ทันทีที่มีการเผยแพร่งานครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 8 ธ.ค. 49 09:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ตามอ่านมาตลอดครับ  ติดใจประโยคเด็ดของคุณพีท (ความเห็น 84) ที่บอกว่า "..เมื่อมีเรื่องเงินทองเข้ามาเกี่ยวข้อง ความมัวหมองก็ตามมาเป็นเงา ..." เห็นด้วยมาก ๆ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 8 ธ.ค. 49 10:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อืม ตามอ่านมาหลายวันและหลายบอร์ดแล้ว รวมทั้งเป็นผู้ที่ทั้งได้อ่านเรื่องแมรี่ของคุณคิงเพนกวินและได้ดูหนังเรื่องที่เป็นปัญหาด้วย เจอกรณีนี้ทำเอาเราต้องกลับไปหาคำนิยามที่ว่า fan fic คืออะไรกันแน่ อ่านกระทู้ไปๆมาๆเริ่มสับสนว่าที่เราเข้าใจมาหลายปีนั้นถูกหรือเปล่า หึ หึ จนต้องกลับไปนั่งเปิด Encyclopedia ซะมึน ทำให้เราเห็นภาพเลยว่าเป็นประเด็นที่เถียงกันมาทั่วโลกเลย(อาจเวอร์ไปนิด) เราคิดว่าเรื่องแมรี่นี่น่าจะเรียกว่าfan fictionได้นะ เพราะจุดหลักของการเป็นfan fiction ต้องยังทำให้เราเข้าใจถึงรากเดิมของเรื่อง (ขออนุญาติยืมคำพูดของคุณ Luvless นะคะ) รวมทั้งประเด็นที่ต้องแจ้งให้ผู้อ่านรู้ตั้งแต่ต้นว่ากำลังเขียนfan fictionของเรื่องนั้นๆอยู่หรือทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจได้ว่านี่เป็นเรื่อง fan fic ของงาน original work ชิ้นใด กรณีนี้อาจจะเสี่ยงถ้าผู้อ่านไม่เคยเข้าไปอ่านในบอร์ดหรือblogของคุณคิงเพนกวินหรือไม่ได้อ่านคำนำหรือส่วนอื่นๆของหนังสือแต่อ่านแค่ตัวเนื้อเรื่องเพราะอ่านจะไม่รู้ได้ว่าตัวเองอ่านงานfan ficอยู่ จริงอยู่ว่าในระยะแรกๆงานfan fic เป็นงานเขียนเพื่อแชร์กันอ่าน ไม่ได้ทำเพื่อค้ากำไร แต่ในระยะต่อมาก็เป็นที่รู้มีการพิมพ์งานออกขายและอาจมีบางส่วนเพื่อการค้ากำไร แต่ก็ไม่อาจทำให้ลักษณะของงานบิดเบือนไป งานเขียนนั้นๆก็ยังคงถือเป็น fan fic อยู่ อย่างที่ในบทความด้านกฎหมายที่เกี่ยวข้องตาม linked ใน Encyclopedia จะพูดถึงเอาไว้ว่า เป็นประเด็นถกเถียงกันและหลายๆคนให้ความเห็นว่าเป็น gray area ซึ่งเราก็ค่อนข้างเห็นด้วยนะว่าถ้าขึ้นศาลจริงงานเขียนประเภทนี้เกือบทั้งหมดต้องแพ้แน่ๆ เพราะงานเขียนประเภทนี้อาจถือได้ว่าก็เป็นงานลอกของ original work ไม่ว่าจะมากหรือน้อย (ไม่แน่ใจว่าเป็นคุณรพินทร์หรือเปล่านะคะที่เคยอธิบายไว้ ซึ่งชัดเจนมากเลย) เพราะงานเขียนประเภทนี้ต้องทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจได้ว่านี่เป็นเรื่อง fan fic ของงาน original work ชิ้นใด ทำให้ยังไงก็ต้องมีการลอกเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นชื่อ ลักษณะ บุคลิกตัวละคร ฉาก บรรยากาศ หรืออื่น แต่จุดใหญ่ของเรื่องที่เราคิดว่าสำคัญของผู้เขียนงานประเภทนี้นะ คือ ได้มีการให้เครดิตแก่เรื่องที่เป็น original work หรือเปล่า ก็อย่างที่คุณพีทคุงว่านั่นแหละค่ะทุกงานเขียนไม่ง่าจะบนดิน หรือ ใต้ดิน ก็มีกฏ กติกา มารยาท ที่พึงกระทำอยู่ (สนใจดูรายละเอียดของคำนิยามและบทความที่เกี่ยวข้องได้ที่ http://en.wikipedia.org/wiki/Fan_fiction) จากคุณ : Flora - [ 8 ธ.ค. 49 10:57:36 A:203.155.116.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่องบางเรื่องนี่ไม่สามารถเอาความรู้ที่มีในตำรามาตัดสินได้จริง ๆ  เพราะความจริงในโลกนี้มีเรื่องใหม่เกิดขึ้นมากมาย  ไม่สามารถจัดเข้าไปในหมวดหมู่ใดๆ ได้ เราจึงต้องเรียนเรื่องราวจากตำราเพื่อจัดระบบความคิด  แต่การตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นจริงมันกลับใช้ไม่ได้  เพราะตัวแปรและเงื่อนไขที่เพิ่มขึ้นมา  ทำให้มันทุกอย่างในโลกมีข้อยกเว้นเสมอ  ซึ่งทำให้โลกนี้มีสีเทา ผิดถูกอาจไม่สามารถตัดสินได้ในวันนี้  และอาจไม่ได้ตลอดชีวิตของเรา แต่ที่ได้จากการอ่านกระทู้นี้ก็คือ  การมองออกไปนอกตำราอาจเป็นเรื่องที่ถูกต้องมากกว่า   ทำให้คนเราสามารถสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ  ถ้ามันดีพอ ก็จะกลายเป็นแนวทางใหม่ๆ ให้เกิดการเจริญออกไป   ตำราเกิดจากการประมวลความคิดที่มีข้อสรุปแล้ว  จึงเกิดเป็นกฎ  คงต้องแยกเรื่องในตำราออกจากความเป็นจริงก่อน  ถ้ามัวแต่ยึดติดกับตำรา  บางทีอาจจะก้าวไม่ทันโลก มาแก้คำผิดค่า แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 12:16:00 จากคุณ : MOMIJI_99 - [ 8 ธ.ค. 49 12:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ตอบคุณพีทนิดนึงค่า (แหม เอาเสียงเราไปใช้ หุหุ) ที่ว่า >>นอกจากนี้ประเด็นค่าเรื่องก็ยังเป็นเหตุสร้างความมัวหมองอีกต่างหาก  ผมไม่ทราบว่ามีการจ่ายค่าเรื่องให้ผู้เขียนหรือไม่อย่างไร แต่เท่าที่ติดตามประเด็นฟ้องร้องคุณฌาทางแพ่ง ก็ตีความได้ว่าจ่าย<<< โดยส่วนตัว เราคิดว่าเรื่อง Lost ของคุณฌา กับเรื่องแมรี่เนี่ยน่าจะไม่เหมือนกันค่ะ แมรี่เดิมทีไม่กะพิมพ์ แต่พอถูกเรียกร้องเลยพิมพ์ ซึ่งเท่าที่ดูน่าจะมีค่าใช้จ่ายเป็นไปตามค่าพิมพ์หนังสือ ไม่เกี่ยวกับผู้เขียนค่ะ แต่ Lost นั้น (ถ้าสมมติว่าเขียนเองจริงๆนะ) เป็นการที่จงใจให้พิมพ์ออกมาอย่างถูกต้องอยู่แล้ว และเป็นออริจินัลค่ะ (เอ...เราไม่ได้เข้าใจผิดใช่มั้ยคะ? ว่าคุณฌาเขียนออริจินัล ไม่ใช่แฟนฟิคหรือการยำรวมอ่านเองฮาๆ) จึงมีการจ่ายให้นักเขียนนั่นเอง โดยส่วนตัว เราคิดว่า สนพ. เบลลาดอนน่า จะมีค่านักเขียนรวมอยู่ด้วย หรือพิมพ์โดยคิดเฉพาะค่าพิมพ์ มันขึ้นกับแต่ละเรื่องน่ะค่ะ คิดว่าไม่ได้ทำแบบเดียวกันทุกเรื่องนะคะ แต่ความจริงเป็นไง ไม่รู้ ถามทีมงานจิ= =" แล้วก็คุณพีทคะ ตามที่คุณเขียนไว้ว่า >>ขอขีดเส้นใต้ "เผยแพร่" นั่นคือ ถ้าผมเขียนเองอ่านเองคนเดียวก็แล้วไป แต่ถ้าเมื่อไหร่มีสายตาคนอื่นมาเห็นงานนั้นด้วย เช่น ผมปริ๊นต์ออกมายื่น หรือส่งเมลให้คุณโลกิอ่านเล่นหรือช่วยวิจารณ์ล่ะก็ ผมต้อง "แจ้ง" ให้ทราบ ด้วยวิธีใดก็ตามว่า นี่คืองานดัดแปลงนะ ไม่ใช่ออริจินัล   ไม่งั้นคุณโลกิอ่านแล้วก็อาจจะบอกกลับมาว่า (ขอยืมเสียงหน่อยนะครับคุณโลกิ) "นี่คุณพีทคิดเองมั่งรึเปล่าคะเนี่ย นึกยังไงไปลอกแฮรี่มา คิดเองดีกว่าค่ะ อายเขา (ฮา)"  <<< เราบอกนิดนึงว่าเราไม่พูดอย่างนั้นหรอกค่ะ เราจะถามคุณกลับว่า "คิดจะส่งสนพ.ไหม?" "ให้ใครคนอื่นนอกจากเราอ่านหรือเปล่า?" "ลงเวบอะไรไว้บ้าง?" น่ะค่ะ ถ้าคำตอบอยู่ในวงจำกัดที่เราคิดไว้ ว่าคุณสามารถทำได้ ตราบใดที่ยังอยู่ในวงที่คุณควรจะอยู่ เราจะไม่ว่าคุณหรอกค่ะ เพราะมันเป็นการเขียนตามความพึงพอใจของคุณนา....นี่คือเราค่ะ แต่ถ้าคนอื่นไม่แน่ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 12:40:54 จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 12:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขออีกกระทู้ แหะๆๆ ขอถาม คห. 78 นิดนะคะ คุณ ajaja น่ะค่ะ เราเข้าใจว่าคุณกลัววงการวรรณกรรมในอนาคตจะย่ำแย่ โดยส่วนตัวเราไม่ได้มองเลยว่าอนาคตเรื่องนี้จะเป็นแฟนฟิคหรือไม่ แต่อย่างที่คุณบอกค่ะ ว่า ถ้าในอนาคตนั้น.. >>หากการนำ Plot และสถานที่ของเรื่องต้นฉบับมาใช้ โดยไม่กล่าวถึง Character เดิม คือ"แฟนฟิค"ที่ยอมรับกันได้ จำหน่ายได้ในวงแคบไปจนถึงวงกว้าง(แบบหลุดรอดออกไป)<< เราคิดว่า ถ้าถามถึงปัจจุบันนะคะ ถ้าจะให้ไปบังคับว่าห้ามเขียนแบบไหน หรือไม่ควรเขียนแบบไหนเนี่ย เราว่ามาช่วยกันหาวิธีไม่ให้หลุดรอดออกไปดีกว่าไหม เพราะคิดว่าน่าจะดีกับทุกฝ่ายน่ะค่ะ ใครที่อยากเขียนตามใจตัวเองจะได้ทำได้ แต่เขาคนนั้นต้องรู้จักขอบเขตที่จะเผยแพร่นั่นเอง คือไม่ต้องไปบังคับใครห้ามเขียนบางอย่างส่วนตัวที่เขาอยาก แต่ให้เขาเผยแพร่ในวงที่เขามีสิทธิ์ ไม่ให้ทำให้มันหลุดออกมา จนมีผลต่อภายนอกและทำให้ภายนอกคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา เอ..หรือคุณคิดยังไงบ้างคะ ระหว่าง 1. ชี้ชัดไปเลยว่าแบบไหนไม่ควรเขียนหรือยังไง 2. กำหนดวงจำกัดว่ามันควรอยู่ในที่แบบไหน คือเขียนได้ แต่ต้องจำกัดขอบเขตการเผยแพร่ เราเข้าใจว่าการหลุดออกมา และถ้ามันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วเนี่ย จะส่งผลอย่างที่คุณกลัวค่ะว่าอนาคตวงการวรรณกรรมจะย่ำแย่ แต่เราไม่อยากให้ไปจำกัดใครน่ะค่ะ แบบว่าเราก็เป็นพวกเพ้อฝันอะไรเหมือนกัน เลยคิดว่าแทนที่จะประกาศว่าผิด และห้ามทุกอย่าง เราคิดว่ามาหาวิธีป้องกันให้การกระทำเหล่านั้น (ไม่ว่าถือว่าธรรมดาหรือผิด) อยู่ในวงจำกัดของมันดีกว่าไหมคะ ปล. ไปอานหนังสือแล้วเน่อ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 12:38:06 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 12:36:53 จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 12:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 90 อ่านแล้วก็รู้สึกเวียนหัว แต่ที่เข้ามาอ่านเพราะอยากรู้ตอนจบจะเป็นยังไง แน่นอนว่าคุณโลกิ และใครหลายๆ คนที่กำลังพยายามทำให้คนมองว่าเพราะเป็นวงการวายเลยทำนี่ๆ ได้ต่างจากชาวบ้าน สิ่งที่วายไม่เหมือนชาวบ้านก็แค่ชายรักชายเท่านั้น นอกนั้นมันก็ยังเหมือนสากลโลกทั่วไปนั่นแหละ เลิกเอาวายมาเป็นข้ออ้างซะทีเหอะ และคุณโลกิที่ไม่รู้ว่าจะมีวันที่คุณมาเขียนฟิคหรือเปล่า ก็ชักอยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าวันใดตัวคุณ หรือคนที่คุณรัก โดนแบบนี้บ้าง จากคนที่เขียนอยู่ในคำนำว่าได้อิทธิพลมา คุณจะยังพูดแบบนี้ออกมั้ย แต่สำหรับตัวเอง ถ้างานนี้คุณคิงเพนกวินไม่ผิด เรื่องสุดที่แค่เป็นแฟนฟิค เจ้าชายกับนายส้มที่ร่วมกันแต่งขึ้นมาก็จะกลายเป็นแฟนฟิคไปด้วย เพราะนัวร์ตัวเอกของเรื่องเป็นญาติกับตัวเอกของเรื่องนี้ (แกอย่าบอกว่ามันเป็นพาราเรลเวิล์ดนะเพนกวิน เพราะมีหลายฉากในนั้นลิงค์กับเจ้าชายนายส้มภาคนิยายอยู่) จริงอยู่ที่ในเรื่องเจ้าชายกับนายส้มมีการเล่นมุขล้อเลียนชื่อคนในวงการบันเทิง แต่มันก็เป็นแค่มุขที่ใช้ในความบันเทิง เพราะตัวเรื่องเป็นออริจินัลล้วน สาบานเลยอ่ะ ในฐานะคนที่ให้กำเนิดตัวละครนายส้มที่คิดตั้งแต่สถานะครอบครัวลักษณะนิสัยการแสดงออก และรับผิดชอบในการแต่งตอนที่นายส้มเป็นตัวเอกทั้งในภาคนิยายและภาคการ์ตูนที่ตีพิมพ์อยู่ในนิตยสารคอมมิคคลับ จากที่หลายคนว่ามาว่าแฟนฟิคคือสิ่งที่คุณอ่านแล้วสามารถย้อนเผ่ากลับไปได้ว่าตัวละคร หรือพล็อตนั้นมาจากที่ไหน แต่เรื่องแมรี่นั้น ถ้าไม่มีการบอกอยู่ในคำนำว่าเป็น 2002 หรือคุณคิงเพนกวินพ่นไว้ก่อนหน้า ถามหน่อย จะสามารถรู้มั้ยว่าเป็น 2002 จากแค่การอ่านในเรื่องนั้น? ถ้าไม่สามารถ จะบอกว่าเป็นแฟนฟิค ก็เพิ่งเคยเจอนี่แหละ แฟนฟิคที่ไม่สามารถเดาได้ว่าเป็นแฟนฟิคของอะไรจากการอ่านโดยผู้ที่เคยดู 2002 มาก่อน (ถ้ามันไม่คุ้นฉากบางฉาก ซึ่งจริงๆ การรู้ว่าเป็นแฟนฟิคของอะไร ควรรู้จากสิ่งแวดล้อมหลัก อย่างตัวเอก พล็อต เรื่องราวโดยรวม ไม่ใช่จากฉากที่ไม่ใช่ไฮต์ไลต์ หรือตัวละครประกอบแบบนี้) แล้วถามว่าเป็นได้แรงบันดาลใจรึเปล่า การเป็นแรงบันดาลใจ ก็ควรเอามาแค่พล็อตหรือว่าลักษณะของตัวละครที่เวลาอ่านแล้วจะรู้สึกคุ้นๆ หรือถ้าเป็นฉากก็ต้องเป็นฉากสำคัญที่เป็นเอกลักษณ์ ที่ถ้ามีฉากนี้ทุกคนก็จะต้องนึกถึงต้นแบบของฉากออก ไม่ใช่การนำฉากที่ดูแล้วเป็นไฮไลต์ตรงไหนมาใส่แล้วบอกว่าเป็นแรงบันดาลใจ หรือจะบอกว่าพล็อต ความเป็นพล็อตหลัก มันก็ไม่เหมือนกันแล้ว ยิ่งบุคลิกตัวละคร มันดูเป็นผู้กองเหยาจริงๆ อ่ะ? หรือจะบอกว่าเอามาจากเซี่ย ก็ดูไม่เป็นเซี่ยถึงขนาดแค่อ่านก็เดาออกว่าเอาต้นแบบมาจากเซี่ยถิงฟง แต่สำหรับเรื่องแมรี่ ในเมื่อคุณบอกว่าเป็นสิ่งที่ได้รับอิทธิพล ซึ่งการบอกแค่นี้ในคำนำถ้ายังไม่รู้อีกว่ามันพ้นขอบข่ายการเป็นแฟนฟิคก็ไม่รู้ว่าจะว่ายังไงแล้ว เพราะคงไม่มีแฟนฟิคที่ไหนมาบอกหรอกว่าเรื่องนี้ฉันเขียนเพราะฉันได้อิทธิพลหรือได้แรงบันดาลใจ มีแต่บอกกันอย่างหน้าชื่นตาบานว่า ฉันเขียนเพราะฉันชอบในตัวนู้นตัวนี้ อยากลองมาจับมันทำนู่นทำนี่ หนูชอบเงื่อนงำตรงนี้ขอมาต่อยอดนะ โอ๊ยตรงนี้ไม่ตรงใจขอแก้ใหม่ ขนาดตัวเองตอนไปเขียนแฟนฟิคไนเจลยังบอกกับคุณคีตกาลเจ้าของเรื่องเลยว่า ชอบนะ ขอเขียน ไม่ได้พูดสักกะนิดได้อิทธิพลมาแล้วเลยจะเขียน หรือว่ามีจริงๆ ที่เขียนแฟนฟิคเรื่องนั้นๆ ขึ้นมาด้วยคำว่าอิทธิพลหรือแรงบันดาลใจ ถามใจเหล่าคนเขียนแฟนฟิคเหอะ ว่าคุณเขียนแฟนฟิค เพราะอิทธิพลที่ได้รับมา หรือคุณเขียนเพราะชอบในตัวเรื่อง ชอบในตัวละคร ชอบในฉากบางฉาก และต้องการคงความเป็นตัวละคร ลักษณะนิสัยบลาๆ หลายอย่างเอาไว้ แล้วเพิ่มเติมแก้ไขในบางจุดที่ไม่ตรงใจคุณ แน่นอนว่าอย่างเขียนแฮรี่ ถึงจะเปลี่ยนเป็นหสระอำ พอตเตอร์ เปลี่ยนนิสัยเป็นกวนสุดกู่ยังไง สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของพอตเตอร์ก้ยังต้องมี อย่างน้อยๆ ก็แผลรูปสายฟ้า แต่ถามหน่อย มันมีความเป็น 2002 ชัดแจ้งตรงไหน แล้วถามเหล่าคนเขียนออริจินัล เวลาคุณเขียนเรื่องที่เป็นของตัวคุณเองแท้ๆ แต่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากสิ่งอื่น คุณอยากจะคงของเดิมเอาไว้ อย่างชื่อน้ำยา ก็ยังคงเป็นน้ำยาเปลี่ยนร่างเหมือนเดิม ฉากปากกาลอย คุณก็ยังให้มันทำเหมือนเดิมเป๊ะๆ ไม่มีคิดเพิ่ม ไม่มีคิดเปลี่ยนแปลงอะไรเลย? อืม และขอพูดในฐานะคนที่ทำงานอยู่ในกองบก. โดยส่วนตัวแล้ว ไม่ว่านักเขียนจะบอกว่าได้อิทธิพลหรือชอบเรื่องอะไรมาเลยเอามาเขียน แต่ถึงขนาดฉากบางฉากเหมือนกันเป๊ะ 100% ตัวเองก็สั่งแก้เหมือนกัน (อันนั้นแค่คำพูดประโยคเดียว เหมือนกับหนังเรื่องทรอย ตัวเองก็ยังสั่งแก้ แม้ใครหลายคนที่จะไม่เคยได้ไปดูเรื่องนี้จะไม่รู้สึก แต่ตัวเองที่เคยดูมารู้สึก ต่อให้ตายยังไงก็ยอมรับไม่ได้) แล้วคุณคิงเพนกวินที่ก็ควบตำแหน่งในการจัดหาเรื่องในเบลาดอนน่าด้วย ทีตอนคุณชาร์ คุณยังออกมาโวยวายเป็นเดือดเป็นแค้น สั่งแก้นู่นแก้นี่ยกใหญ่ แล้วทำไมตอนคุณเองคุณถึงกับพยายามให้มันเป็นแฟนฟิค ให้มันเป็นแรงบันดาลใจ ทั้งๆ ที่ฉากคุณยกมาเลย 100% เป๊ะๆ แม้กระทั่งไอเทมคุณก็ยังไม่คิดจะแก้ชื่อ แล้วถามหน่อยเถอะว่า ต่อไปในเวลาที่คุณจะซื้อเรื่องแล้วจะสั่งแก้ แล้วเขาย้อนคุณมาในสิ่งที่คุณทำ คุณจะทำยังไง? หรือคุณจะปล่อยเลยตามเลย ผุ้บริโภคมาโวยวาย แล้วคุณก็จะโยนขี้ต่อไปว่าเขียนบอกแล้วไว้ในคำนำ เขียนบอกแล้วในตามบอร์ด แต่ตัวเองตอนนี้น่ะคิดอยู่ ถ้านี่กลายเป็นบรรทัดฐานต่อไป ตัวเองที่อยู่ในฐานะกองบก.อาจจะต้องพบเจอเรื่องพรรค์นี้อีกเป็นกระบุงเลยแหละ (ซึ่งเท่าที่อ่านหลายเรื่องก็เป็นอย่างนี้อยู่) เด็กศรีธนญชัยในวงการฟิคน่ะ เยอะอยู่แล้ว ไอ้เรื่องที่บอกว่าอายุปูนนี้ไม่มีสามัญสำนึกก็ไม่รู้จะว่ายังไง ก็ดูเหมือนว่าไอ้ที่มีคดีกันอยู่ ก็เกิน 20 กันแล้วทั้งนั้น หากเกิดช่องโหว่แค่คิดว่ามันเป็นวงการวาย แล้วถ้ามันลามต่อไปสู่เรื่องบนดีจะทำยังไง วงการฟิควายน่ะมีมาตรฐานดีๆ อยู่แล้ว ทั้งเรื่องที่เป็นแฟนฟิค และเป็นออริจินัล ไอ้ที่เป็นแฟนฟิคแล้วหลอกขายเป็นออริจินัล หรือไอ้พวกที่บอกว่าได้แรงบันดาลใจแต่แค่กลับเพศน่ะ ได้ผลเป็นยังไง พวกขาวายก็รู้ๆ กันอยู่ กรุณาอย่าเอาคำว่าวาย ยาโอย มาอ้าง เห็นแล้วมันแสลง ตัวเองเห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ 35 อย่างยิ่ง แล้วต่อไปเราจะต้องมานั่งคิดเองไปทำไม ในเมื่อถ้ากรณีนี้ถูกทำให้ถูกต้อง ต่อไป แค่เห็นฉากในหนัง ก๊อปมาทั้งดุ้นก็สิ้นเรื่อง เขียนไว้ในคำนำสักหน่อยก็โอเค ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ตัวเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องมานั่งอยู่ในกองบก,ทำไม จะต้องมานั่งระวังการก๊อป แม้แต่ก๊อปหน่อยนิดมาทำไม คิดแล้วปวดตับจริงๆ ให้ตายเหอะ ใครจะโหวตลบความคิดเห็นนี้ก็โหวดลบไปเหอะนะ เจ็บปวดใจจริงๆ ให้ดิ้นตายเหอะ จากคุณ : คิดแล้วปวดตับ - [ 8 ธ.ค. 49 13:25:33 A:58.9.111.45 X: TicketID:133357 ]

ความคิดเห็นที่ 91 แบบว่ายาว ขี้เกียจอ่าน จะบอกว่า "เราไม่ได้บอกนะคะว่า แฟนฟิค!!!" เราบอกว่า "ฟิคสนองตัณหาตัวเองส่วนตัว + กลุ่ม!!!"  ต่างหากค่ะ แล้วเราก็ไม่อ้างว่าวายด้วย กรุณาดูที่เราตอบคุณ Sundown ว่าหากเขาไปปลื้มนางเอกของคุณทมยันตี จะเป็นยังไง เขามีสิทธิ์เขียน แต่เขาควรเผยแพร่แค่ไหนมันมีขอบเขตของมัน อ้อ แล้วก็ เราบอกว่า "พี่คิงผิด" แต่อย่างว่า มันคือใต้ดิน ที่ผิดคือ การวางขายให้มันหลุดออกมาค่ะ!!! ไม่ใช่ผิดที่เขียนขึ้นมา (หมายเหตุ เราเคยแนะนำไปแล้วด้วยว่าควรจำกัดวงให้มันอยู่ในกลุ่มแค่ไหน) จบ... ปล. สุดท้ายก็โดนจนได้เน่อ ทั้งที่คิดว่าอยากให้ใครๆได้ทำตามใจตัวเอง แต่อยู่ในวงจำกัดก็เท่านั้น แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 13:46:25 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 13:43:42 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 13:40:10 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 13:34:47 จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 13:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ไหนๆก็ไหนๆละ (จะได้ไปอ่านหนังสือสักที= =") ไหนๆก็ขอระบายอารมณ์นิดๆเพราะโดนโจมตีกระทันหัน โดยส่วนตัวแล้วเนี่ย เราไม่ค่อยสนใจเรื่องใต้ดิน เพราะที่นั่นมีการตัดสินของมัน ใครทำผิดก็มีการประจานในนั้น และการลงโทษ เช่น เรื่องต่อไปก็ไม่มีใครซื้อ เป็นต้น โดยส่วนตัว เราเลยไม่ค่อยสนใจว่ามันลอกหรือไม่ ดัดแปลงหรือไม่ แฟนฟิคหรือไม่ ขอแค่ใต้ดินเท่านั้น เราไม่สนประเภท เพียงแต่ไม่อยากให้มันขึ้นมาให้เราเห็นเท่านั้น ประมาณว่า คุณจะเขียนอะไร อ่านกันในกลุ่ม หรืออะไรก็ตาม อย่าโผล่มาขึ้นมาบนดินให้คนอื่นได้กลิ่นก็พอ... จะว่าๆคิดตื้นๆหรือมองอะไรเบี้ยวไปก็ได้ค่ะ เราเลยคิดว่า ไหนๆมันก็ไม่ใช่งานพิมพ์ตามสนพ.ทั่วไปแล้ว และมันก็ค่อนข้างจำกัดตัวเองพอตัว (แต่ก็มีความผิดพลาด) เราเลยไม่เห็นความสำคัญจะไปแยกแยะอะไรที่มันยำเละๆ แบบว่าแฟนฟิคก็ไม่ใช่ ออริจินัลก็ไม่เชิง เหมือนเขียนตามใจตัวตามใจกลุ่ม(ที่ยอมรับตนเอง) ไปก็เท่านั้น เอาเถอะ....จะว่าเป็นพวกคุณคิงก็ได้ ขี้เกียจเถียง และไม่มีเวลาเถียงด้วย แต่ก็ขอย้ำอีกที เราไม่ได้เห็นด้วยเลยว่ามันเป็นแฟนฟิค หรืออะไร เราก็เห็นในแบบฉบับของเราเท่านั้น เป็นความคิดส่วนตัวขนิดที่ว่า ใครจะทำอะไรที่มันมุดๆซ่อนๆไม่ทำร้ายคนอื่น ก็น่าจะเพียงพอ อะไรที่มุดๆอยู่ อย่าโผล่หัวขึ้นมา ไม่งั้นเราก็จะช่วยตัดคอเหมือนกันน่ะแหละ (อย่างพวกคดีทรรศิกา ฯลฯ) สำหรับบางท่านที่อยากให้ใต้ดินก็มีจรรยาบรรณของที่นั่น เราไม่ใช่คนใต้ดินเลยไม่ขอรับรู้ว่ามันมีหรือไม่ เอาเป็นว่า อย่าโผล่มาให้เราเห็นก็พอ ปล. ไปอ่านหนังสือค่ะ ความเห็นไปขัดแย้งใครเข้า ก็ขออภัยด้วย จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 13:56:07 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ถ้างั้นก็ต้องมาคุยกันว่า ต่อไปงานแนวนี้จะทำยังไง ที่ผมพอจะนึกออกก็ 1. จำหน่ายในที่จำกัด จำกัดจริงๆ คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ต้องไม่ได้เห็นหนังสือเล่มนี้ ผมยกตัวอย่าง สมัยก่อน หนังโป๊เนี่ย เวลาจะไปเช่าตามร้าน vdo (สมัยก่อนโน้น ยี่สิบปีก่อน) มันจะไม่มีวางตรงไหนให้ลูกค้าเห็น ต้องให้เจ้าของร้านหยิบมาให้เท่านั้น ผมว่าแบบนี้โอเค นั่นคือ หนังสือแนวนี้ ไม่ควรวางบนแผงที่ใครๆ ก็หยิบได้ หรือขายเฉพาะบนเว็บ อะไรแบบนั้น ถ้าไม่เข้าไปในบอร์ดเฉพาะ จะซื้อไม่ได้ เป็นต้น ถ้าผมเข้าถึงหนังสือพวกนี้ได้ ก็แสดงว่าหนังสือพวกนี้ไม่จำหน่ายเฉพาะกลุ่มจริง ไม่ลับจริง 2. เขียนที่มาที่ไปให้ชัดเจน อย่าให้คนอ่านไขว้เขวว่าเป็น original work คำนำเขียนให้ละเอียด นิยายของไมเคิล ไครช์ตั้น แทบทุกเรื่อง ที่มีการอ้างอิงงานวิจัย เค้าจะใส่ลงมาหมด และบางเล่มจะมีการอธิบายด้วยว่า เรื่องนั้นเรื่องนี้ มาจากการศึกษาของใคร u. ไหน ด้านท้ายเล่ม ของ steve berry ก็เช่นกัน อธิบายตอนท้ายไว้ ว่าเอกสารที่อ้างถึงในเรื่อง ตรงไหนเอามาจากตรงไหน ตรงไหนจริง ตรงไหนไม่จริง ถ้าทำแบบนี้ ทำให้คนอ่านเคลียร์ก่อนซื้อ ก่อนอ่าน ยังไงๆ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร จากคุณ : ชาเขียว - [ 8 ธ.ค. 49 14:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 94 คุณ Loki ครับ ถ้างั้น ก็ต้องอย่างที่บอก คือต้อง จำกัดวงให้ใต้ดินจริงๆ ให้ได้ครับ แต่ผมก็ยังเห็นด้วยกับคุณพีท ว่า "ผมมั่นใจว่าไม่ว่าจะใต้ดินหรือบนดิน เราก็ทำงาน เขียนงาน เผยแพร่งาน อย่างมีศักดิ์ศรีได้ครับ ... แต่ความเป็นใต้ดินไม่ควรจะทำให้มาตรฐานภายใน หรือบรรทัดฐาน มารยาท จรรยาบรรณของการสร้างสรรค์งาน แตกต่างไปจากการสร้างสรรค์งานบนดินครับ" จากคุณ : ชาเขียว - [ 8 ธ.ค. 49 14:43:35 ]

ความคิดเห็นที่ 95 กระทู้สาระความรู้เพียบ จนอ่านไม่ไหวนั่นแน่ะ 5555 สารภาพว่าไดโนปุกปุยรู้สึกกลัวสังคมที่พลวัต (dynamic) ไปในยุคโลกาภิวัฒน์ (globalization) จนท่าทางจะต้องหันหน้าเข้าวัด (Buddhist temple) เพราะสำหรับเรา เราก็ยังคิดอยู่นั่นเองว่าแฟนฟิคไม่ควรจะทำขาย หากเจ้าของเขาไม่อนุญาต เอาอะไรของเขามา ก็ไม่น่าจะหาเงินใช้อ่ะ ถ้าไม่ทำขายเสียแล้ว แล้วประกาศตัวว่าก๊อปเขามา จะก๊อปอะไรก็ตาม มันก็บอกว่าเป็นแฟนฟิคได้ง่ายอ่ะ ไม่สำคัญหรอกว่าจะเป็นแฟนฟิคที่มี originality ของเรื่องเดิมแค่ไหน คนเขารู้แล้วนี่ว่าก๊อปมา แล้วคุณก็ไม่ได้ทำขาย แต่ถ้าทำไม่ชัดว่าก๊อปมา แถมยังขายอีก สังคมที่พลวัตไป จนคิดว่าทำขายได้แม้ว่าใต้ดิน ถ้าอุปมาประหนึ่งความเห็นข้างบนของชาเขียว ก็คือหนังโป๊ขายได้ เมื่อไอ้หนุ่มหน้าตาหื่นๆ มาเดินสะกิดถามว่าโป๊ไม้พี่ แล้วส่งของกันใต้แผง งั้นเหรอ ไม่น่าใช่นะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คนตอบก็เป็นคนหนึ่งที่เดินต๊อกๆ ซื้องานโดจินในงานโดจินอยู่เป็นประจำเหมือนกันแหละ โดจิน แฟนอาร์ต แฟนฟิค ก็กร๊อบทั้งนั้นนี่หว่า ตายแล้ว ปุกปุยสองมาตรฐาน ช่วยด้วย T_T จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 8 ธ.ค. 49 14:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ปล. ถึงพี่นก ท่าทางงานราษฎร์จะหนักกว่างานหลวงนะพี่ ไม่ต้องทำแล้วงานการ 55555555555 ปล. สอง เอ่อ ... พี่นกจะรับนิยายวายได้รึเปล่าอ่ะคะ อันนี้ไม่ได้แซวนะ พูดจริงๆ แหะ แหะ ถ้าคนไม่ชอบวาย อ่านแล้วจะเหวอออออนะคะพี่ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 8 ธ.ค. 49 15:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ตามอ่านมาพักหนึ่งแล้ว แต่เนื่องจากอยู่บ้านคนอื่นและทำงานด้วย จึงไม่มีเวลามาขอแจมความคิดเห็นบ้าง ^ ^ เนื่องจากเหตุผลที่บอกไว้ข้างบน ขอออกตัวไว้ก่อนนะคะว่าอาจมีบางส่วนที่ซ้ำกับที่คนอื่นพูดไปแล้วบ้าง แต่นั่นด้วยความมึนของเราเองค่ะ ขอยอมรับทุกประการ ทีนี้ก็ขอเข้าเรื่องซึ่งจะขอไม่พูดถึงในเเง่กฎหมายนะคะเพราะเราไม่สันทัด ประเด็นเรื่องแฟนฟิก คิดว่าหลายๆ ท่านได้ให้นิยามชัดเจนและตรงกับมาตรฐานการเป็นแฟนฟิกที่แฟนๆ ของ แฟนฟิกส่วนใหญ่ยอมรับ (ไม่เชื่อลองไปอ่านเรื่องใน fanfiction.net, mediamainer.org หรือที่อื่นๆ ซึ่งประกาศชัดเจนว่าเป็นเวบรวมแฟนฟิกก็ได้ค่ะ -- อันนี้แนะนำสำหรับคนไม่เคยอ่านแฟนฟิกมาก่อน) แน่นอนว่าในนั้นคงไม่มีตรงไหนบอกว่า นิยามหรือลักษณะของแฟนฟิกคืออะไร แต่ถ้าได้อ่านและติดตามในระยะเวลาสักพัก และอ่านจำนวนมากพอ ก็คงทราบได้เองว่า "แฟนฟิก" ควรมีลักษณะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นแฟนฟิกทั่วไป (ที่ใช้ตัวละคร ฉาก และพล็อตเดียวกับเรื่องออริจินอล) แฟนฟิกแบบ AU (ที่นำตัวละครเดิมมาอยู่ในฉากและพล็อตใหม่ โดยที่ตัวละครนั้นอาจมีคาแรกเตอร์ต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงรวมไปถึงลักษณะอื่นๆ แต่ยังคงชื่อเดิมไว้) และแบบที่ใช้บุคคลจริงๆ มาเขียนเป็นแฟนฟิก (โดยคงชื่อเดิมของบุคคลไว้ แต่นำไปวางในฉากและพล็อตใหม่) และการค้นหาเรื่องภายในนั้น "จำเป็นต้อง" เลือกดูตามรายการชื่อของเรื่องออริจินอลของฟิกเรื่องนั้นๆ ค่ะ (แม้ว่าจะเป็นฟิกที่ใช้บุคคลจริงมาเป็นตัวเอกก็ตาม) ที่สำคัญคือ แฟนฟิกเหล่านั้น ผู้เขียนไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ จากการเขียนเรื่อง หรือแม้แต่ค่าสมองหรือเวลาที่ใช้ไปค่ะ ค่าตอบแทนเดียวที่ได้รับคือคำชื่นชม (หรือคำด่า) จากผู้อ่านเรื่องนั้น ถาม: แล้วทำไมการนำแฟนฟิกที่เขียนมารวมเล่มหรือทำเป็นโดจินชิขาย จึงเป็นที่ยอมรับได้ ทั้งที่ "เจ้าของแฟนฟิก" นั้นได้รับผลประโยชน์เป็นรูปตัวเงินล่ะ ตอบ: 1) เพราะคนอ่านยอมรับกันได้ว่าการทำรวมเล่มนั้นจำเป็นต้องใช้เงิน และคงไม่มีใ:-)พอที่จะผลิตนิยายหรือโดจินจำนวนมากเพื่อแจกจ่ายแก่คนทั่วไปได้ แม้ว่าใจจะไม่ได้คิดอยากได้เงินเลยก็ตาม (แต่ก็คงไม่มีใครอีกเช่นกันที่บ้าพอจะคิดราคาตามต้นทุนต่อเล่มเป๊ะๆ เพราะอาจมีเศษแบบไม่สิ้นสุดและไม่มีหน่วยเงินใดในโลกจะนำมาจ่ายได้) 2) การออกมาจัดจำหน่าย ก็เป็นการประกาศลิขสิทธิ์กลายๆ (ที่ไม่ทราบว่ากฎหมายยอมรับในจุดนี้หรือไม่ แต่เอาเป็นว่าคนในวงการรู้กัน) แน่นอนว่า การทำขายในจำนวนน้อยเช่นนี้ ต้นทุนการผลิตก็ย่อมสูงเป็นเงาตามตัว ราคาต่อเล่มจึงแพงอย่างช่วยไม่ได้ แต่ที่ยังซื้อกันเพราะต้องการสนับสนุนผู้เขียนแฟนฟิกหรือโดจินเล่มนั้น และผู้เขียนก็ไม่ได้ได้กำไรต่อเล่มมากมายจากการขายด้วยเช่นกัน ทว่าโดยทั่วไปแล้วการทำหนังสือขายในลักษณะของคุณคิงเพนกวินนั้น (ต่างจากนิยายและโดจินชิที่กล่าวถึงข้างบนค่ะ วิธีแยกความแตกต่างพื้นฐานที่คนในวงจะรู้กันคือดูจากการจัดจำหน่าย สถานที่วางจำหน่าย และกลุ่มผู้ผลิต) เท่าที่ทราบมาคือ กำไรที่ได้หากขายหมด เมื่อคิดสัดส่วนเป็นเปอร์เซนต์แล้วไม่ต่ำไปกว่า 50 % ของต้นทุน แม้ว่าคุณอาจลงทุน (ต้นทุนในที่นี้หมายถึงค่าใช้จ่ายทั้งหมดจากการพิมพ์เรื่องที่ "ตัวเองแต่งเอง" เช่น ค่าจ้างจัดหน้า ค่าพิมพ์ ค่าวางร้าน ค่ารถนั่งไปส่งในที่ต่างๆ) เพียง 10,000 บาท และคุณจะได้กำไรเป็นเงินเพียง 5,000 กว่าบาทก็ตาม กำไรถึง "กว่า 50 % ของต้นทุน" นี้คงไม่มีใครบอกว่ามันน้อยหรอกนะคะ แน่นอนว่ากำไรนี้ก็อาจนับเป็นค่าตัวคนเขียนได้ แต่อย่าลืมว่า การทำหนังสือเล่มหนึ่งนั้นยังมีต้นทุนที่ไม่อาจคิดเป็นเงินได้อยู่มากมาย เช่นค่าเสียเวลา ความเหนื่อยยากในขั้นตอนการดำเนินการผลิตสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เป็นต้น ซึ่งถ้าเรื่องที่ขายนั้นดีจริง ก็คงมีคนมากมายยอมจ่ายเงินจำนวนหลายร้อยเพื่อซื้อความบันเทิงนี้และให้คนเขียนยังสามารถดำเนินชีวิตได้รวมทั้งเขียนงานอื่นๆ ออกมาให้เราอ่านอีก (แม้ว่าเเท้จริงคนเขียนอาจจะรวยล้นฟ้าก็ตาม) เราคงบอกไม่ได้ว่าในเรื่อง Mariage Chaos ของคุณคิงนั้นจะอยู่ในกลุ่มแรก (คือทำขายเพราะความรักในออริจินอลจริงๆ และไม่ได้หวังกำไร) หรือเป็นอย่างหลัง คุณโลกิหรือท่านอื่นๆ คงต้องไปสอบถามจากคุณคิงเองค่ะ (ข่าววงในแว่วมาคือคุณคิงได้ค่าต้นฉบับไปแล้วเป็นเงินจำนวนหลักหมื่น ซึ่งเป็นเงินคนละก้อนกับที่จะได้จากการขายหนังสือเล่มนี้) ต่อจากนี้คือความเห็นส่วนตัวที่ยอมรับค่ะว่ามีอคติ ในฐานะที่เราเป็นวายสายแฟนฟิก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รับรู้เรื่องราวของคนอื่นๆ ในวงวายด้วยกันเลย และสาเหตุที่ออกมาพูดจาวก-วนอะไรนี่เพราะยอมไม่ได้ค่ะถ้าเรื่อง Mariage Chaos ของคุณคิงจะกลายเป็นแฟนฟิก ซึ่งคงไม่ต้องให้นิยามแล้วมั้งคะว่ามันเป็นยังไง คนอื่นๆ ที่รู้จักและอ่านแฟนฟิกจริงๆ ได้บอกไปหมดแล้วแถมเราเองก็มีพูดซ้ำอีกในตอนต้น มันเหมือนกับว่าถ้าเรายอมรับว่าเรื่องนี้เป็นแฟนฟิกได้ เราก็กำลังสนับสนุนให้เกิดการลอกขึ้นมาและการลอกนั้นเป็นไปเพื่อการหาผลประโยชน์ในรูปของเงินจำนวนมาก (เงินหลักพันก็ถือว่ามากแล้วนะคะในความเห็นเราหากงานนั้นไม่ได้เกิดมาจากความคิดสร้างสรรค์และหลอกลวงแอบอ้าง) ทั้งที่การอ่านฟิกของเรานั้นเป็นเพียงแค่ความบันเทิงรูปแบบหนึ่งที่โดยเนื้อแท้แล้วไม่ได้ทำร้ายใครเลยค่ะ (แม้แต่เจ้าของลิขสิทธิ์ในออริจินอล แม้ว่ากฎหมายอาจจะยังไม่รองรับในส่วนนี้ก็ตาม) หากแฟนฟิกเรื่องนั้นเกิดขึ้นด้วยความคิดสร้างสรรค์และเคารพในต้นฉบับ ปล. เศษเสี้ยวของความคิด 1. ไม่คิดว่าคุณเจ้าของเรื่องจะเป็นคนนอกวงการนะคะ ดูจากสถานที่ที่คุณโพสต์กระทู้เริ่มต้นแล้ว 2. ไม่ใช่ว่าเด็กสมัยนี้ทุกคนจะจ่ายเงิน 300 บาทแบบไม่ต้องคิดมากค่ะ มีคนที่เรารู้จักอีกเยอะบริโภควายอย่างมีสติและประหยัด หลายคนทำงานพิเศษ (ไม่ใช่ขายตัวหรืออะไรแบบนั้นนะคะ เดี่ยววายจะกลายเป็นของฟุ้งเฟ้อและเป็นปัญหาสังคมไป) เพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในส่วนนี้ซึ่งรู้กันว่าค่อนข้างสูง 3. อคติไม่ได้แปลว่าเกลียดใครเป็นการส่วนตัว แต่จะบอกว่าความเห็นของเราคงไม่เรียกว่าเป็นกลางได้ค่ะ จากคุณ : narfi - [ 8 ธ.ค. 49 15:27:00 A:124.120.182.50 X: TicketID:133647 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คห.97 อ่าจริงดิ....(เราไม่รู้ว่าความจริงเป็นไง แค่คาดการณ์น่ะค่ะ ส่วนข่าววงในอะไรยังไง เราก็เป็นคนวงนอกอ่านะ= =" คงไม่ได้รับรู้อะไรหรอก) ส่วน คุณ ชาเขียว เราไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะ เรื่องมันจะสรุปยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเรา เพียงแต่เซงๆที่เราก็บอกความเห็นเราเฉยๆ แล้วโดนเอ่ยถึงก็แค่นั้น= =" ทั้งที่คุยกับคนอื่นๆเราก็คุยดีๆแล้วนะ ไม่นึกว่า... แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 15:51:46 จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 15:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ยังตามต่อมาเรื่อยแบบเงียบกริบ ทำยังไงได้ก็คนมันไม่ได้อยู่ในวงการ (ความจริงมันขี้เกียจพูดมากมากกว่า) จากความเห็นทั้งหลายผมเองก็พอจะสรุปเข้าหัวสั้นๆ ได้ประมาณว่า แฟนฟิค = เรื่องซึ่งมีสิ่งเกี่ยวโยงกับออริจินอล พอให้คนอ่านเข้าใจได้ชัด นี่คือคำจำกัดความที่สมองผมเปิดกว้างที่สุด และรับเอาไว้ได้แล้วครับ เกินกว่านี้ผมมองยังไงก็ไม่ใช่แฟนฟิคแล้วล่ะ ส่วนผมมองกรณีนี้ว่าใช่หรือไม่... ไม่ขอตอบดีกว่าเรื่องนี้ คิดว่าถกกันมานานขนาดนี้ แต่ละฝ่ายคงชัดเจนในเรื่องนี้กันดีอยู่แล้ว (ยกเว้นพวกไม่ยอมอ่านนะ) เอาล่ะครับ เรื่องนั้นจะเป็นอย่างไรผมเองก็ไม่ค่อยใส่ใจ ผมเชื่อนะครับว่าโลกนี้เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย (ข้างบนใครพูดไว้ก็ไม่รู้) เราอยู่ในปัจจุบัน อย่าเอาอนาคตมาตัดสิน (ใครอีกล่ะเนี่ย ผมขอไม่ย้อนขึ้นไปนะครับเพราะมันเยอะมาก) มันก็จริงนะที่เราอยู่ในปัจจุบัน แต่ปัจจุบันเป็นแค่เสี้ยวเวลาเท่านั้นเองไม่ใช่หรือ? สายตาคนเรามองได้แค่นั้นเองเหรอครับ ดวงตาที่มองเห็นถึงดวงดาวบนฟากฟ้านี่นะ ถึงอนาคตจะยังมาไม่ถึงแต่เราก็ยังพอจะสามารถคาดการณ์ได้ จากทั้งสถานการณ์ปัจจุบัน สิ่งที่เกิดขึ้นจากอดีต และปัจจัยอื่นอีกมากมาย นอกเรื่องอีกแล้วผมนี่! เพ้อไปอีกแล้ว!! (มิน่าชอบเขียนนิยายออกทะเล) กลับประเด็นบ้าง คำว่าการเปลี่ยนแปลงนั้น บางสิ่งก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี แล้วสิ่งที่เปลี่ยนไปทางแง่ลบล่ะครับ จะไม่มีเชียวหรือ ผมกลัวการเปลี่ยนแปลงในแง่หลังครับ และกลัวมากด้วย ในตอนนี้หากบอกว่าสังคมวายเป็นวงแคบ และสิ่งที่เกิดขึ้นวงการนี้ยอมรับ หากวันใดวันหนึ่งสังคมที่ว่ามันขยายตัวขึ้นมาล่ะครับ (ปัจจุบันกำลังขยายนี่ใช่ไหม) ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นกลืน เพียงแค่สูสีทัดเทียม แล้ววันที่การจับบางสิ่งในเรื่องราวอันมีลิขสิทธิ์ ไปใส่ในเรื่องโดยไม่ได้รับอนุญาต สามารถยอมรับได้ เกิดขึ้นจริง ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรครับ ผมนึกภาพแล้วยังแทบจะกระโดดหลบไปร้องว้ากเลยล่ะ สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วมักไม่เสื่อมไปโดยง่าย หากแต่หยั่งรากลึกขึ้นเรื่อยๆ มิใช่หรือ? หากผมจะกังวลเอาไว้มันก็คงไม่แปลกอะไรจริงไหม เอาล่ะแล้วลองมาดูอีกมุมหนึ่งนะครับ การขออนุญาตใช่ว่าคนขอจะได้รับทุกครั้งไปสักหน่อย การใส่เพียงเครดิตให้ผมมองตรงๆ มันก็เหมือนการเองเออเอง ปกติแล้วเมื่อขอ ตามมารยาทอีกฝ่ายก็ควรให้ใช่ไหมครับ? แม้จะไม่พอใจ ลำบากใจก็ยังควรให้กระนั้นหรือ? ผมลองมองในมุมคนถูกขอบ้างน่ะนะ บางคนก็ไม่อยากให้ใครเอาตัวละครรักของตนไปถูกปู้ยี่ปู้ยำ จนแทบไม่เหลือซากหรอก เพราะกว่ามันจะเกิดออกมาได้ก็ต้องเค้นสมองแทบตายแล้วจริงไหม? บางคนเองก็อยากเก็บเรื่องของตัวเองเอาไว้อย่างนั้น แต่เมื่อมีคนดั้นด้นมาขอก็เกรงใจให้ไป แล้วการให้เครดิตไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้มัน... ผมมองยังไงก็ไม่ดีแหละ ใต้ดินก็ใต้ดินครับ คำนี้ผมก็ฟังมาเยอะแล้ว แต่เดี๋ยวนี้ใต้ดินมันชักลุกลาม ตัวอย่างไม่ใช่อะไรที่ไหน ลองดูกับโปรแกรมคอมก็คงเห็น ปัจจุบันยังต้องแอบอยู่อีกเหรอ ผมเห็นแค่แกล้งแอบ อ๋อจริงสิ ผมมีคำถามให้คิดดูเล่นๆนะ ไม่ได้จงใจจู่โจมวายแต่อย่างใด แต่ลองนึกถึงหัวอกคนจริงสิครับ ดาราชายแท้ ถ้ามีใครไปขอตรงๆว่า "เอาพี่ไปเขียนนิยายวายได้เปล่า" หน้าดาราคนนั้นจะเป็นไงครับ แล้วคำตอบมันจะเป็นไงกันหนอ อาจจะยิ้มพยักหน้าให้ ใจจริงคงอยากร้องไห้อยู่กระมัง เอิ้กๆ เพราะงั้นเรียกตามที่ Loki ว่าก็น่าจะถูกแล้ว มันคือฟิคสนองตัณหา นั่นเอง ทั้งหมดคือความรู้สึกของคนคนหนึ่งครับ ผมทิ้งคำว่ากฎหมายไว้เบื้องหลังทั้งหมด ลืมเรื่องที่เรียนมาทั้งหมดเพื่อพิมพ์ ค.ห. นี้โดยเฉพาะเลยนะเนี่ย แต่มุมมองผมก็อาจแคบไป เพราะผมยอมรับไม่ได้จริงๆแฮะ ขอโทษครับแต่ผมพยายามเข้าใจแล้ว ป.ล. เพราะเป็นความรู้สึกที่กลั่นออกมาโดยตรง การเรียบเรียงคงจะดูยุ่งเหยิงนิดหน่อยถึงปานกลาง อันนี้ก็ต้องขออภัยอีกเช่นกัน แต่ผมว่านานๆใช้เหตุผลจากความรู้สึกบ้างก็ไม่เลวแฮะ จากคุณ : redreamt - [ 8 ธ.ค. 49 15:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เข้ามาพยักหน้าหงึกๆกับหลายๆความคิด... ขอเวลาไปนั่งค้นหลักฐานก่อนแล้วกันนะคะ เพราะที่หนมจีนจำได้...แฟนฟิค ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ และมีลิขสิทธิ์ในตัวของมันเอง เหมือนจะมีคนทำบทความไทยเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ด้วย (ใครจำได้ รบกวนด้วยแล้วกันค่ะ) ได้หลักฐานสนับสนุนเมื่อไหร่ จะมาตอบค่ะ จากคุณ : หนมจีน - [ 8 ธ.ค. 49 15:55:00 A:203.144.204.161 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คุณ redreamt คะ....ทำไมมันออกทะเลเยอะจัง= =" (ได้ข่าวว่าต้องรีไรท์เสร็จให้ก่อนวันที่ 12 ...เอาไปทำไรเหรอคะ แล้วเรื่องนั้นล่ะ ตั้งแต่ก่อนงานหนังสืออ่ะ ตกลงเป็นยังไงบ้าง) จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 15:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ถ้าไม่มีกฏหมายรองรับ คงต้องใช้วิถีประชา แต่นั้นสิ วิถีประชาสำหรับเรื่องนี้ เป็นอย่างไร กลุ่มหนึ่ง ก็ว่า มันเป็นเรื่องใต้ดิน ซึ่งเขาก็มีวิถีประชา อย่างหนึ่ง อีกกลุ่มหนึ่ง ก็ว่า การสร้างสรรค์ งานเขียนสู่สาธารณชน มันก็มีวิถีประชาอีกอย่างหนึ่งน่ะ ที่อาจจะเข้มงวดกว่า กลุ่มแรก ตราบใด ที่ยังไม่มีข้อตกลงที่ทั้งสองกลุ่มยอมรับ การจัดการในเรื่องที่คาบเกี่ยวกัน อาจจะหาข้อสรุปที่ชัดเจนไม่ได้ กลุ่มแรก เขาใช้ข้อตกลงกัน เท่านี้ เขาก็อยู่กันได้ สามารถจัดการข้อพิพาทระหว่างก้นได้ เขาคงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนไปใช้ข้อตกลงตามกลุ่มที่สอง ไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้ ได้เหมือนกับการจัดการกฏหมายทั่วๆ ไปได้หรือไม่น่ะ แต่คงจะยุ่งน่าดู ถ้าทั้งกลุ่มแรก และกลุ่มที่สอง เป็นกลุ่มเดียวกัน สงสัยต้องมีการสถาปนา จรรยาบรรณ แห่ง ถนนนักเขียน แล้วสิน่ะ ปล1. บางเรื่อง คงทำได้เพียงการแสดงออก บอกว่า ไม่เห็นด้วย ตราบใดที่ยังไม่มีข้อตกลง อันเป็นที่ยอมรับ การตัดสินว่า ถูกหรือผิด เป็นไปตามบรรทัดฐานของแต่ละคน แน่นอนว่า จะมีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยกับการตัดสินของเรา   ปล2. ชอบใช้ "น่ะ" เหมือนกัน แต่ไม่ได้ไปขอตังค์ใครน่ะ มีตัวอย่างที่สวนลุม ทางโน้น ก็วิถีประชาอย่างเข้มข้น แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 16:23:13 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 16:19:41 จากคุณ : เกาะรั้ว (เกาะรั้ว) - [ 8 ธ.ค. 49 16:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ความเห็นนี้เป็นอาจจะความเห็นสุดท้ายในกระทู้นี้ เพราะจะหายไปหลายวัน กลับมากระทู้อาจจะตกไปแล้ว เลยมาสรุปประเด็นกระทู้นี้สำหรับตัวข้าพเจ้า ประเด็นคิงเพนกวิน ลอกไหม - ไม่รู้ ยังไม่ได้อ่านเอง ไม่ฟันธง เอ่อ... ลืมไป คิงเพนกวินยอมรับอยู่แล้วนี่นาว่าลอก งั้นแสดงว่าผิดจริง จับมัน ๆ ประจาน ๆ ๆ มัน ศัตรูเก่า แค้นชาติปางก่อนรีบ ๆ ออกมาถล่มเลยนะ ถ้าพลาดโอกาสทองแล้วจะเสียดาย เดี๋ยวจะร่วมด้วยช่วยยำ ประเด็นฌา ลอกไหม (ไม่เกี่ยวกับกระทู้นัก แต่อยากบอก) - ไม่รู้ ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน แต่อาจจะได้อ่านเร็ว ๆ นี้ ถ้าเอาตามที่คิงเพนกวินเสนอไว้ที่ความเห็นข้างบน ประเด็นแฟนฟิค - จะไปรู้เหรอว่าแฟนฟิคต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ต้องเชื่อตามนี้นะ ไม่งั้นผิด จงนำไปประหาร ฮา บอกแล้วว่าไม่ถนัด ใครจะสะสมความถนัดแฟนฟิคเท่ากับคนที่อ่านมาเกือบ 10 ปีได้ล่ะ (อิชั้นมันอ่านแต่นิยายธรรมดา ๆ มา 20 กว่าปีเท่านั้นเอง) แต่ถ้าถามคนอ่านนิยายธรรมดามากว่า 20 ปีอย่างเดี้ยนนะฮ้า (ไม่อยากย้ำเรื่อง 20 ปีเลย แก่มั่ก ๆ ) แฟนฟิคนี่มันก็คือการลอก ๆๆ ดัดแปลง ๆๆ ผิดกฎหมายอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นแฟนฟิคที่แต่ละคนเข้าใจยังไง จะเอยู้ เอยู ก็เถอะ มีกฎกติกาไว้ก็ตาม เผลอ ๆ คนไม่รู้อย่างฉันเอามันไปรวมกับงานล้อเลียนหน้าตาเฉย (เออ แล้วแบบนั้นทำไมเขาทำขายบนดินได้ไม่ถูกด่าหว่า งงว้อยยย แต่ช่างมันเถอะ ไม่ได้ถามใครนะ ยังไม่ต้องมาอธิบาย เดี๋ยวหาคำตอบเองได้) แล้วจะทำอย่างไรให้มันถูก หรือ ดูดีขึ้นได้ล่ะ มีหลายความเห็นบอกว่า ก็ควรไปขออนุญาตคนเขียน original เป็นลายลักษณ์อักษรสิ เออ เนอะ งั้นใครที่เขียนฟิคสามก๊ก จงนั่ง Time machine ไปขอคนเขียนเมื่อกี่พันปีก่อน แล้วอย่าลืมเอาเครื่องแปลภาษาของม่อนไปด้วยนะ หรือว่าฉบับที่คุณอ่านเป็นฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) งั้นไปแค่ยุคต้นรัตนโกสินทร์ก็พอ หรือเป็นฉบับของยาขอบ ถ้าใช่ตอนไปขอนี่อย่าลืมบอกยาขอบย้อนเวลากลับไปด้วยนะ เพราะยาขอบเขียนทีหลัง ถือว่าเป็นฟิคเช่นกัน แมรี่นี่เอาเรื่อง 2002 มาใช่ไหม อันนี้ลิขสิทธิ์ควรขอใคร ระหว่างผู้สร้างกับดารา คิงเพนกวินจงบินไปฮ่องกง ไปขอมาด้วย ว่าแต่ผู้สร้างหรือดาราเขาจะเข้าพบเหรอ เขาอาจจะคิดว่าบ้าก็ได้นะ หรืออีกทีคิงเพนกวินอาจเผลอไปปล้ำพระเอกขึ้นมาล่ะยุ่งเลย ชอบอยู่แล้วนี่ สงสัยจะต้องติดคุกฮ่องกงหัวโตแน่เลย   เกือบลืม รพินทร์ เห็นว่าเขียนฟิคเรื่องเพชรพระอุมานี่ งั้นไปหาคุณพนมเทียน ขอเป็นหนังสืออนุญาตมาไว้เลยนะ เดี๋ยวเวลาผ่านไปสัก 20 ปี รพินทร์เกิดจับพลัดจับผลูกลายเป็นนักเขียนใหญ่ขึ้นมา แล้วจะมีคนขุดมาอีกว่าเคยลอกเพชรพระอุมา อ้อ แล้วเวลาไปเจอคุณพนมเทียน อย่าลืมบอกนะที่เอา King Solomon's mines มาแปดบรรทัดน่ะ บอกท่านเซอร์ Haggard รึยัง ถ้ายังไม่บอกถือว่าผิดนะฮะ เพชรพระอุมาไม่ควรเป็นนิยายดีเด่นของไทยด้วยนะฮ้า เออ แล้วอย่าลืมเอาหนังสือขออนุญาตที่คุณพนมเทียนเซ็นให้แล้วมาแปะให้ตำรวจพันทิปแถวนี้ดูด้วยนะ เดี๋ยวเขาจะไม่เชื่อว่าทำจริง โฮ่ ๆๆ ^ ^ ทั้งหมดข้างบนทั้งหมดเป็นการเขียนแซวกันเรื่องการขออนุญาตเฉย ๆ อย่าเพิ่งถือโกรธกันน้อ มองกระทู้นี้ ทำให้เห็นว่าบางคนบอกอย่าง มองอย่าง อีกหลายคนก็มองแต่ในมุมตัวเอง เออ ดี งั้นพูดไปอีก 50 ปี ก็ไม่จบเพราะมองกันคนละมุม ก็เหมือนที่ฝรั่งเขาก็ยังเถียงกันเรื่องนี้มากว่า 50 ปีเช่นนั้น เราเถียงกันไม่กี่วัน เรื่องจิ๊บ ๆ เลิกแล้วต่อกันเหอะ ใครไม่เลิกฉันเลิก ทำไมนะเหรอ เพราะตอนนี้เรื่องมันวนไปแล้วมันก็วนกลับมาอีกแล้ว ไม่เบื่อบ้างเหรอ ต่อให้คุณลากไส้คิงเพนกวินออกมาได้ว่าทำผิดจริง ลอกจริง (ซึ่งมันก็จริง) แล้วไงล่ะ มันทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี แจ้งจับน่ะเหรอ ไม่มีเจ้าทุกข์ หรือคุณ ๆ อยากจะทำให้มี ก็แจ้งไปที่เจ้าของลิขสิทธิ์สิ แต่เขาจะสนใจเรื่องนี้กับคุณด้วยรึเปล่าเท่านั้นล่ะเออ ลืมไปว่า คนที่ลากเรื่องนี้ออกมาคงต้องการแค่ประจานเท่านั้น ได้ประจานแล้ว ก็ควรจบได้แล้ว   ลืมว่ามีอีกประเด็นที่อยากบอก เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมายุ่งเป็นงูกินหางแบบนี้ มันเริ่มมาจากกระทู้ลอกของฌาที่ลอกคิงเพนกวินที่ตอนแรกอยู่ในบอร์ดเขาเอง แต่มีคนไปลากมันขึ้นมาอยู่บนดิน เดี๊ยนรู้แล้วนะว่าใครที่เป็นคนไปโพสต์ที่สีม่วงอ่อน ศัตรูเก่าของ สนพ. นั้นนั่นแหละ แล้วอีกฝ่ายก็คงคิดว่าเป็นฝั่งหนึ่งต้องการประจาน เลยอาจจะทำให้เกิดกระทู้ประจานกลับขึ้นมา อย่ามาเนียนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กันเลย เพราะกระทู้นี้ขึ้นพร้อมกันหลายเว็บเกินกว่าจะบอกว่าไม่มีการจัดตั้ง เหอะ ๆ แล้วทำไมฉันต้องมาเป็นเครื่องมือให้พวกเขมร 4-5 ฝ่ายนี้ตีกันด้วยฟร่ะ เลิก ๆ ๆ ไปเที่ยวแล้ว ๆ ๆ เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เพิ่มเติม เพิ่งได้รับหลังไมค์จากน้องคนหนึ่งบอกว่า เรื่องที่อยากให้อ่านมันวายยยยยย มากกกกก เออ แล้วตรูจะอ่านได้ไหมเนี่ย เปลี่ยนใจได้ป่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 16:40:52 จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 8 ธ.ค. 49 16:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขออีกสักนิด นักวิจารณ์ น่าจะเป็นองค์ประกอบที่สำคัญน่ะ สำหรับการแก้ปัญหานี้ เรามีนักเขียนเก่งๆ แล้ว เราก็น่าจะมีนักวิจารณ์ที่มีความรู้ความสามารถบ้างน่ะ เอามาคานกัน คำวิจารณ์ก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้บริโภคด้วย แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้บริโภคไม่พัฒนาตนเอง ให้รู้จักเลือกบริโภคอย่างชาญฉลาด ถ้าเขาไม่รู้จักหาข้อมูลก่อนตัดสินใจซื้อ เขาก็จะเป็นเหยื่ออยู่ร่ำไป เงินก็เงินของเขา เขาก็ควรจะรู้จักรักษาสิทธิของตัวเองด้วยประมาณหนึ่ง จากคุณ : เกาะรั้ว - [ 8 ธ.ค. 49 16:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 105 สวัสดีค่ะ จริงๆ ก็ไม่ได้อยากเข้ามาร่วมวงอะไรด้วยนะคะ เพราะว่าไม่ได้มีภูมิปัญญามากพอจะ มาถกเถียงเรื่องนี้  แต่ทว่าดันทะลึ่งมองเห็นอะไรแว๊บๆ อยู่ข้างหลัง  เลยคิดว่าลองเข้ามา พูดดีไหม  และต้องออกตัวว่าสิ่งที่อยากพูดไม่ได้เกี่ยวกับว่าอะไรคือแฟนฟิค เพราะไม่มี ความรู้เพียงพอจะมาออกความเห็นนะคะ ดิฉันว่าเรื่องนี้ประเด็นมันเกี่ยวพันกันอยู่หลายอย่างซึ่งบางอย่างเป็นเรื่องที่มีผู้บอกว่า อย่านำมาเอ่ยถึง เพราะไม่ควรค่าแก่การสนใจ   ตอนนี้ ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังมองหา “มาตรฐานของงานแฟนฟิคชั่น” ว่าอยู่ที่ไหน ขอบเขตควรเป็นอย่างไร แค่ไหนจึงจะเรียกว่า ลอก(ผิดกฎหมาย)แบบใช้สติปัญญาแบบพอน่าคบ  ซึ่งแต่ละท่านได้นำ ประสบการณ์ ความรู้ มาแลกเปลี่ยนกัน ทั้งจากแนวทางของแฟนฟิคต่างประเทศ และในประเทศ ตัวเองเห็นดีเห็นงามกับการหาแนวทางนี้ค่ะ เพราะเชื่อว่า ขณะนี้ “แฟนฟิค” กลายเป็น รูปแบบงานเขียนที่มีผู้ให้ความสนใจไม่น้อย  อาจจะรวมไปถึงผู้ที่กำลังเล็งหาช่องโหว่ ของแฟนฟิคมาใช้ประโยชน์  การมีแนวทางสำหรับผู้สนใจและเขียนงานแบบนี้ จึงเป็น เรื่องดี  อย่างน้อยจะได้เป็นทั้งกรอบให้ผู้เขียน และเกณฑ์ให้ผู้อ่านพิจารณา  แต่ทว่า มันก็คงไม่อาจกลายเป็นกฏเกณฑ์ หรือกฎหมาย ซึ่งทุกคนก็คงเข้าใจอีกเช่นกัน ทีนี้ ที่ว่ามีหลายประเด็นเกี่ยวกันพัน คืออะไร  ประเด็นแรกนั้นคือ กรณี ฟิคหรือไม่ฟิค ในวันนี้ เกิดขึ้นเพราะ เรื่อง แมรี่ ของคุณคิงเพนกวิน  โดยคำถามที่จั่วหัวถามให้คนเข้ามา ร่วมถก ไม่ใช่ถามว่า “แบบนี้เข้าข่ายฟิคประเภทไหนคะ” แล้วให้คนช่วยกันวิเคราะห์ หากรอบหาเกณฑ์ความเป็นฟิค  แต่คำถาม ถามว่า “ลอกหรือไม่? คนอื่นลอกไม่ได้ ตัวเองลอกได้คนเดียว?”  ตัวปัญหาที่ทำให้ทุกคนมานั่งถกกันเรื่องฟิค ไม่ฟิค คือ เรื่องแมรี่  โดยมีคำถามว่าฟิคคืออะไร แบบนี้ฟิคหรือไม่ฟิค  แต่ยังมีอีกคำถามที่ทุกคน ไม่ลืมคือ แบบนี้คิงเพนกวินลอก...? สมมติว่าเรื่องนี้ คุณคิงเพนกวิน เขียนขึ้นด้วยเจตนาจะให้เป็นแฟนฟิค โดยที่ตัวคุณคิงเพนกวิน เองอาจไม่เข้าใจกฏเกณฑ์ของความเป็นฟิคอันเป็นสากล  แต่มีความตั้งใจแน่วแน่ว่า จะเขียนฟิค โดยนำตัวละคร ฉาก โครงเรื่อง หรืออะไรก็แล้วแต่ มารวมกับจินตนาการ ของตัวเองยำจนเละ  ผลออกมาเป็นอะไรไม่รู้ แต่หน้าตาดูเหมือนแมรี่   ณ ตอนนั้น คุณคิงเพนกวินเข้าใจไปเองว่าได้ใส่ความเป็นตัวละคร  ความเป็นเรื่องนั้นๆ ไว้จนคนรู้เลยว่า มาจากหนังเรื่องนี้  แต่ขอเปลี่ยนชื่อตัวละครนะ จะได้เข้ากับส่วนที่ตัวเองใส่เพิ่มลงไป   และมั่นใจอย่างมากว่า สิ่งที่ตัวเองเขียนคือฟิค  จึงได้บอกว่าได้แรงบันดาลใจ มาจากหนังเรื่องนี้   ตอนที่เขียนเจตนาแบบนั้น  แล้วมาวันนี้ก็ค้นพบว่าฟิคในความคิด ของคุณคิงเพนกวินผิดกฏเกณฑ์ฟิคสากล  และมีผลมาจากการที่คิดว่าขายให้ เฉพาะคนในกลุ่ม แต่กลับหลุดออกมาเป็นคำถามของสังคม  คุณคิงเพนกวินผิดแค่ไหน? แล้วทำไมไม่ตั้งสมมติฐานว่าคุณคิงเพนกวินอาจจะลอก แล้วอ้างว่าเป็นแฟนฟิคเพื่อให้ รอดตัว  ที่ดิฉันไม่มองแบบนั้นเพราะคิดเอาเองง่ายๆ โดยเทียบกับตัวเองน่ะค่ะว่า     1. ถ้าเราเป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องต่อต้านการลอกจะมาผูกคอตายใต้ต้นมะเขือเทศสีดาทำไม   ใครๆ ก็รู้ว่าชื่อ คิงเพนกวิน มักมาพร้อมกับกรณี ไล่ล่าคนลอกงานเขียน  แล้วจู่ๆ จะทำตน ให้มีชื่อหราถูกตราหน้าว่าเป็นคนลอกเสียเองเพื่ออะไร ถ้าอยากลอก หลบๆ ซ่อนๆ ตัว เสียหน่อยน่าจะปลอดภัยกว่า ยิ่งมีเรื่องกับคนมาก ก็ต้องมีศัตรูมาก ก็น่าจะระวังๆ ตัวมากขึ้น     2. ถ้าสมมติว่าตัวเองเกิดคิดจะลอกแบบขโมยจริงๆ  คงไม่บอกใบ้ว่าได้แรงบันดาลใจ มาจากหนังชื่อนี้ๆ  หากลอกแล้วกะกันเหนียว  กันคนมาด่าย้อนหลัง  จะทำมั่วนิ่มเขียนไว้แค่ว่า ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังจีนเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับ...  อย่างน้อย คนคงต้องหาหนังจีนดูหลายเรื่อง   กว่าจะเจอให้มาเปรียบเทียบว่า เนี่ย ลอกเค้ามา  แล้วจะไม่หยิบเอาแมรี่ ออกมาโวยวาย ให้คนอื่นรู้อีกว่าโดนก๊อบไป  เพราะจะทำให้คนรู้จักแมรี่มากขึ้น  หากรู้อยู่เต็มอกว่า ลอกเค้ามาแท้ๆ  ยังบอกใบ้ภูมิใจนำเสนอขนาดนี้ แสดงว่าต้องกล้าท้านรกเลยทีเดียว ดิฉันมองด้วยเหตุผลตื้นๆ แบบนี้ จึงคิดว่า คุณคิงเพนกวิน น่าจะมีเจตนาและเชื่อมั่นมาโดยตลอดว่า แมรี่คือแฟนฟิค จากคุณ : so-coke - [ 8 ธ.ค. 49 17:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ทีนี้ มาถึงวันนี้ ทุกคนกำลังช่วยกันหากรอบ เกณฑ์ แนวทาง ของความเป็นแฟนฟิค ที่พอจะอลุ้มอล่วยให้แฟนฟิคยังพอจะมีอยู่ในประเทศไทย (อย่าว่ากันด้วยเรื่องกฎหมายเลย เพราะว่ายังไงเสียก็ผิด)   และพยายามจะแยกแยะ  “การลอก” กับ “แฟนฟิค” ออกจากกัน ในกรณีของแมรี่จึงเกิดบรรยากาศมาคุขึ้นทันทีระหว่างการพิจารณาถึงความเป็นแฟนฟิค หรือไม่แฟนฟิค  เพราะมันไม่ใช่แค่การดูว่าฟิค หรือไม่ฟิค  แต่มันมี “ความเป็นตัวตน ของบุคคลคนหนึ่ง” เข้ามาเกี่ยวข้อง  ทั้งนี้ เพราะ มีคนกลุ่มหนึ่งที่มองว่าคุณคิงเพนกวิน ไม่ได้เขียนแฟนฟิค  ก็แปลว่า “ลอก/ขโมย”  ส่วนคนอีกกลุ่มที่มองว่าคุณคิงเพนกวิน “ไม่ได้เจตนาลอกแบบหัวขโมย” ก็ต้องถกให้งานเขียนนั้นแฟนฟิคให้ได้   บางท่านอาจจะบอกว่า ไม่ได้คิดแบบนั้น แค่จะหาว่าอะไรคือฟิค อะไรคือลอก  แต่ก็เชื่อว่า มีบางท่านได้สรุปในใจแล้วว่า ถ้าผลออกมาว่านี่ไม่ฟิค ก็คือ “คุณเพนกวินลอก”  และ “ตัวเองก็ลอก แต่ดันไปว่าคนอื่น”   ดังนั้น การหากรอบความเป็นแฟนฟิคครั้งนี้ จึงดูเหมือนการตัดสินว่าคดีว่าผู้ต้องหาไม่ผิด หรือผิดและสมควรต้องโทษประหาร  งานนี้ทั้งอัยการและทนายก็คงต้องสู้กันขาดใจ เพราะผลลัพธ์มันแรง อย่างที่บอกข้างต้น ถ้าเจตนาของคุณคิงเพนกวินคือการเขียนแฟนฟิค  แต่มันอาจจะ ผิดรูปแบบ ผิดธรรมเนียม ผิดกฏเกณฑ์สากลไป  แต่คุณคิงเพนกวินไม่มีเจตนาจะขโมยงาน นำมาเป็นผลงานของตัวเอง เหมือนกรณีแอบลอกงานเขียนที่จับๆ กันได้  และคุณ คิงเพนกวินมั่นใจมาตลอดว่าสิ่งที่เขียนไปนั้นคือแฟนฟิค  มาวันนี้มีการปรึกษาหารือ กันว่าอะไรคือฟิคหรือไม่ฟิค  แล้วได้เกณฑ์ออกมา ปรากฏว่า นำงานเก่าๆ มาเทียบเคียง แล้วไม่ตรงกับผลสรุปของเกณฑ์  กลายเป็นคนเขียนฟิคที่ไม่ตรงกฏเกณฑ์ทั้งหมดคือ หัวขโมย  ดิฉันก็มองว่ามันก็ไม่ถูกเสียทีเดียว ถามว่าผิดไหม  ผิดค่ะ เพราะคุณคิงเพนกวินอยากเขียนงานฟิค แต่ไม่ศึกษาให้ดีๆ ว่าฟิคคืออะไร  แต่เขียนเอาตามใจปรารถนา ไม่สนกรอบกติกาคนอื่น เพียงเพราะ คิดว่าทำแค่ในกลุ่ม เมื่อตอนที่ทำแล้วเริ่มขายกันเองนั้น ก็ด้วยแรงเชียร์ของคนที่ได้อ่าน เคยรู้  ไม่ได้คิดว่ามันจะหลุดเล็ดลอดออกไปไหน  อาจจะคิดแค่ว่าคนอ่านก็รู้แล้วไม่ต้อง บอกกล่าวอะไรกันมากจึงไม่ได้เขียนละเอียดลออ  สรุปคือ ไม่ได้คิดแบบรอบคอบเลยสักนิด เหมือนกรณีคนขับรถชนคนตาย หากเป็นกรณีเมาแล้วขับ  อาจได้รับโทษว่าฆ่าคนตาย โดยไม่เจตนา แต่สังคมคงประณามหยามเหยียด เพราะว่ารู้อยู่แล้วว่าไม่ควรเมาแล้วขับ   แต่หากว่ามีคนขับรถชนคนตาย สาเหตุเพราะความไม่สมบูรณ์ของรถยนต์ เช่น เกิด ยางแตกแล้วรถเสียหลักไปชน  ก็คงผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาเช่นกัน  แต่เราจะประณาม คนแบบนี้แค่ไหนว่า ทำไมไม่รู้จักเปลี่ยนยางรถก่อนมันจะแตก   คือ อยากจะบอกว่า เรื่องของเจตนาและสภาพแวดล้อมก็มีส่วนที่จะต้องหยิบยกนำมาพิจารณาประกอบ การตัดสินไปด้วย จากคุณ : so-coke - [ 8 ธ.ค. 49 17:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 107 แล้วกรณีของฌาที่ถูกหยิบยกมานั้น เพราะส่วนหนึ่งมีความเกี่ยวข้อง เพราะนี่เป็น “อคติ” ที่ถูกนำมาพิจารณาตัดสินคุณคิงเพนกวินไปพร้อมกับการหาเกณฑ์ความเป็นฟิค   ก็คือ “ทีเค้ามาลอกเอ็ง เอ็งโวยวาย ดูสิ เอ็งลอกเค้ามาตั้งเยอะ น่าไม่อาย กิ๊วๆๆๆ”   จะเห็นได้ จากการที่ยังมีคนหยิบยกมาพูดอยู่เรื่อยๆ  (ตรงนี้มองให้ดีๆ นะคะว่า พอมีคนบอกว่า มันไม่เหมือนกับกรณีกับแมรี่ เพราะฌาจงใจลอกไม่บอกกล่าว จะได้รับการตอบกลับว่า เรื่องนี้คนละเรื่องกัน เลิกพูดถึง  แต่เมื่อมีคนเอ่ยว่า ฌาเอาไปจุดเดียว เธอโวยวาย แล้วเธอ เอามาขนาดนี้ ไม่เห็นพูด จะไม่มีคนปัดความเห็นแบบนี้ตกไป)   เพราะฉะนั้น ถ้าผลสรุป ออกมา แมรี่ไม่ใช่ฟิค  ก็กลายเป็นคุณคิงเพนกวินก็ลอก  แล้วสุดท้ายมันก็จะกลับมาที่ “ทีเค้ามาลอกเอ็ง เอ็งโวยวาย ดูสิ เอ็งลอกเค้ามาตั้งเยอะ น่าไม่อาย กิ๊วๆๆๆ” อยู่ดี   ดิฉันจึงมองว่าการหยิบยกกรณีของฌามาเอ่ยถึง มันเป็นส่วนหนึ่งของการอธิบายความคิด ในมุมมองของแต่ละฝ่าย  และก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายจนต้องปฏิเสธความเห็น   อีกประเด็นหนึ่ง  ดิฉันมองว่า ไม่ว่าแมรี่จะเป็นฟิค หรือไม่ฟิค  มันเป็นข้อเท็จจริง (fact)   ที่ทุกฝ่ายก็ต้องยอมรับ และตัวคุณคิงเพนกวินเองก็ต้องเข้าใจในจุดนี้   แต่ว่าการเป็นฟิค หรือไม่ฟิคของแมรี่  มันไม่มีผลเกี่ยวข้องกับการที่คุณคิงจะต่อต้านการลอกงานเขียน ต่อไปในอนาคต   มันอาจจะแปลกๆ ที่คนๆ หนึ่งขับรถโดยไม่มีใบขับขี่ แล้วไปบอกคนอื่นว่า “ไม่ควรขับรถ โดยไม่มีใบขับขี่”  แต่สิ่งที่เค้าบอกมันคือสิ่งที่ถูกต้อง ถึงคนจะมองว่าคนนี้แปลก แต่ไม่ใช่ว่า คนที่ตัวเองขับรถโดยไม่มีใบขับขี่ไม่มีสิทธิ์ออกมาเตือนคนอื่น ถึงน้ำหนักคำเตือนมันจะน้อย แต่ใช่ว่าคนๆ นั้นหมดสิทธิ์เตือนคนอื่นในชีวิต  ตำรวจขับรถโดยไม่มีใบขับขี่ก็ผิด แต่ตำรวจก็ยังมีอำนาจหน้าที่ที่จะให้ใบสั่งกับคนขับรถโดยไม่มีใบขับขี่ได้   การต่อต้าน การลอกของคุณคิงเพนกวินก็เช่นกัน ต่อให้แมรี่กลายเป็นตัวอย่างงานฟิคที่ผิดกฏเกณฑ์ หลุดโลก จนเกินรับไหว  แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณคิงเพนกวินจะถูกตัดสิทธิ์ห้าม ต่อต้านการลอกงานเขียนของคนอื่น หรือพิจารณางานเขียนของคนอื่น จากคุณ : so-coke - [ 8 ธ.ค. 49 17:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ใช้พื้นที่เปลืองอีกแล้ว  แต่อยากจะแสดงความเห็นของตัวเองให้ชัดเจนว่า กรณีนี้ ลองมองที่ เจตนาประกอบด้วยดีไหมคะว่าผู้เขียนเจตนาลอกแล้วปิดบัง  หรือเจตนาจะเขียนฟิค แต่มันดันแหกกฏฟิคไป   แล้วบทสรุปถ้ามันเป็นฟิคที่หน้าตาเบี้ยวบูดจนไม่อยากนับเป็นฟิค   จะต้องนำไปเทียบกับ “การลอก” แบบที่ตั้งใจขโมยและปิดบังด้วยหรือเปล่า เห็นด้วยค่ะ กับการหาแนวทาง เป็นกรอบ เป็นเกณฑ์ อย่างน้อยคนอยากเขียนฟิค จะได้รู้และเข้าใจเป็นแนวทาง  แต่ว่าไม่อยากให้นำ “ผลสรุปของความเป็นฟิค” ที่ได้ ณ วันนี้ มาใช้เป็นเกณฑ์ตัดสินว่า คุณคิงเพนกวินเป็นคนขี้ลอกหรือไม่ อยากให้หาผลสรุปเรื่องฟิคในวงการนักเขียนออกมาให้เป็นรูปเป็นร่างก่อน  เมื่อได้แล้ว ก็กลับมาดูกันว่างานแบบ แมรี่ พอจัดอยู่ในข่ายฟิคหรือไม่ (หลายคนก็คงมีผลในใจแล้ว)   และถ้าสรุปออกมาว่าไม่ใช่  ก็เป็นเคสตัวอย่าง(โดยปริยาย)ว่าแหกกฎมากขนาดนี้ อันตราย  ถ้าหลังจากนี้รู้แล้วยังมีคนมาเขียนกันอีก ต้องเข้าใจแล้วนะว่าวงการนักเขียน นักอ่านฟิคเมืองไทยไม่ยอมรับ  ก็จงรับผลกรรมต่อไป   คุณคิงเพนกวินเองก็ต้องทำใจ ยอมรับที่อาจจะต้องกลายเป็นกรณีตัวอย่างที่ไม่น่าปลื้มใจให้นักเขียนท่านอื่นๆ เห็นว่า เขียนแบบนี้ ถึงจะคิดว่าเขียนฟิค แต่มันไม่ใช่ฟิคที่คนยอมรับ ทั้งหมด เขียนบนพื้นฐานของคนไม่รู้เรื่องฟิค (จึงไม่ออกความเห็นเรื่องฟิค)  และเขียน บนพื้นฐานความคิดเห็นของตัวเองที่มองเจตนาของผู้เขียนประกอบไปด้วย  ไม่อยากให้เถียงกัน ไปมาโดยเอา “ความเป็นฟิค” กับ “ความเป็นหัวขโมย” มารวมกัน เพราะสุดท้ายก็คงยาก ที่จะหาแนวทางได้  เนื่องจากความเป็นฟิค ไม่ฟิค มันกลายเป็นตัวตัดสินว่าลอก หรือไม่ลอกของคุณคิงเพนกวิน  ซึ่งก็มีทั้งคนเชื่อใจ และไม่เชื่อใจอยู่   สุดท้ายมันจะ กลายเป็นไม่ได้ผลสรุปอะไรร่วมกัน  แต่ต่างคนต่างได้แค่ “ความคิดในใจ” ของใคร ของมัน  แล้วกรณีนี้จะเป็นกรณีตัวอย่างที่ดีได้อย่างไร รบกวนใช้พื้นที่เท่านี้แหล่ะค่ะ  ขออภัยอีกครั้งที่เขียนยาว หรือดูไร้สาระ แต่อยากเสนอ ประเด็นให้พิจารณาเพิ่มเติมเท่านั้น  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : so-coke - [ 8 ธ.ค. 49 17:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ส่วนตัวแล้วผมรับไม่ได้อย่างเดียวคือการขายแฟนฟิคแบบแสวงหากำไรนี่แหละ ไม่ว่ากำไรจะได้มากน้อยแค่ไหนก็เป็นการแสดงความตั้งใจอยู่แล้ว okว่าการพิมพ์หนังสือออกมาอาจจะไม่สามารถตั้งราคาให้เท่าทุนได้เป็ะ อาจมีขาดเกินบ้าง แต่ผมดูที่เจดนาครับ และตามที่ผมอ่านๆมา หลายๆอย่างที่คุณคิงเพนกวินทำนั้นผมมองว่ามีเจตนาหาผลกำไรจากงานแมรี่นี้ การทำรูปเล่ม fanfic ออกมาเป็นหนังสือนั้นควรเป็น"ทางเลือก"ของผู้เสพครับ คือถ้ามีคนต้องการมากพอก็จัดทำกันขึ้นมา แต่ถ้าคนไหนไม่อยากได้หนังสือ อยากอ่านเฉยๆ ก็ควรเข้าถึง  fanfic นี้ได้ เช่นอ่านจากเวปหรือจากfile ได้ คุณคิงเพนกวินมีทางเลือกอื่นแบบนี้ให้หรือเปล่าครับ ถ้ามีผมก็ว่า fair ถ้าไม่มีผมก็จะคิดว่าคุณตั้งใจหาเงินจากงานนี้ จากคุณ : HotChoc - [ 8 ธ.ค. 49 18:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 110 กระทู้นี้มีประโยชน์ในเรื่องของแฟนฟิค ผมว่า เรื่องการเมืองในวงการน่าจะเอาไว้คุยทีหลังนะครับ เพราะไม่งั้น bias ตรงนี้อยู่แน่ๆ ผมไม่สนว่าผมจะเป็นเครื่องมือให้กับใคร (กระทู้นี้ผมก็ตั้งเพราะกระทู้โน้นพัง) แต่ในเมื่อมันมีประเด็นที่น่าสนใจ เรื่องการลอกงาน แฟนฟิค ใต้ดิน บนดิน และจะบอกว่าควรจะหยุดเพราะจะเป็นเครื่องมือ ผมว่าไม่ค่อยถูกนัก การออกความเห็นในกระทู้นี้ 90% พยายามเลี่ยงที่จะไม่ไปแตะด้วยซ้ำกับกรณีแมรี่ (ถึงผมยังจะแตะก็เหอะ เอ๊ะ หรือผมแค้น อิจฉาอะไรคุณคิงเพนกวิ้นหนอ) ดังนั้น ถึงแม้ว่ากระทู้นี้จะไม่ทำให้เกิดกฎเกณฑ์อะไรตายตัวขึ้นมาก็เหอะ  แต่มันก็เป็นประโยชน์ที่จะคุยกันครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 8 ธ.ค. 49 18:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 111 งานแฟนฟิคเป็นงานลอกอยู่แล้ว ลอกมากลอกน้อย ลอกตัวละครไม่ลอกพล็อต หรือลอกพล็อตแต่เอาตัวละครมาใส่ ก็คือลอกอยู่ดี ส่วนตัวผมๆไม่เห็นว่ามีอะไรจะต้องถกเกียงกัน เพราะผิดทั้งกฎหมายทั้งจรรยาบรรณอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่เห็นดีเห็นงามด้วยกับการเขียน fanfic ผมมองว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของผู้ที่อยากเขียนนิยายขาย หรือทำเล่นๆไม่หวังผลทางการค้า เช่นถ้าคุณ Loki ชอบอยากเขียนอยากทำก็ทำไปเถอะครับ แต่ก็ควรทราบว่าเป็นการละเมิดสิทธิ์คนอื่น แต่ส่วนมากเจ้าของเขาอลุ้มอล่วยให้ แต่ก็ไม่ใช่เป็นสิทธิ์ของคุณที่จะทำได้ในวงจำกัด เท่าที่อ่านผมก็ไม่คิดว่าคุณทำเกินเลยเรื่องการcopy แจกเพื่อนๆ (แต่ก็เก็บตังค์ค่าซีรอกซ์) แต่ถ้าขายเพื่อเอากำไรก็เกินไป จากคุณ : HotChoc - [ 8 ธ.ค. 49 18:41:13 ]

ความคิดเห็นที่ 112 อ่านจากความเห็นหลายๆคน ผมชักเห็นด้วยกับไอเดียนี้ จุดหลักของการเป็นfan fiction ต้องทำให้เราเข้าใจถึงรากเดิมของเรื่อง รวมทั้งประเด็นที่ต้องแจ้งให้ผู้อ่านรู้ตั้งแต่ต้นว่ากำลังเขียนfan fictionของเรื่องนั้นๆอยู่หรือทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจได้ว่านี่เป็นเรื่อง fan fic ของงาน original work ชิ้นใด นี่แหละครับที่น่าจะเป็นนิยามหลักของแฟนฟิค ทุกคนเห็น ด้วยไหมครับ คือจะเขียนยังไงก็ตาม แต่เมื่ออ่านแล้วคน ส่วนใหญ่ต้องทราบทันทีว่าเอามาจากต้นฉบับเรื่องใด ตรงนี้ปกติจะถือกันว่าควรต้องนำตัวละครเดิมมาใช้ ซึ่งก็ เป็นธรรมชาติของแฟนฟิคที่มักเกิดจากความประทับใจ ในตัวละครของคนอ่านอยู่แล้ว ผมอยากให้ความเป็นธรรมนิดนึงในส่วนของคนที่บอกว่า หากไม่เอาตัวละครหลักมาใช้ ไม่ควรจัดเป็นแฟนฟิค เพราะคนอ่านจะไม่รู้ว่าเอามาจากเรื่องอะไร ขอแย้งครับ ว่าไม่เสมอไป ต่อให้เอาตัวละครเดิมมาทั้งชุด หากคนอ่าน ไม่เคยรู้จักต้นฉบับมาก่อน เขาก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นแฟนฟิค ของเรื่องอะไร จริงไหม? เช่น ถ้าผมไม่เคยรู้จักเรื่องบารามอสมาก่อนเลยในชีวิต แล้วไปอ่านเจอแฟนฟิคบารามอสในเด็กดีเข้า ผมก็ต้อง เข้าใจว่ามันเป็นออริจินัลแน่นอนล่ะ เว้นแต่คนแต่งจะระบุ ไว้ให้ทราบ จริงมั้ย? คิดว่าอย่างไรกันครับ? คุณหนมจีน ผมกล้าพูดเต็มปากว่าในแง่กฎหมายแล้ว แฟนฟิคละเมิด ลิขสิทธิ์แน่ๆครับ ต่อให้ไม่ใช่ลอก ก็จะเข้าข่ายเป็นการดัด แปลงงานของผู้อื่นอยู่ดีครับ แต่กฎหมายลิขสิทธิ์ไม่ใช่อาญาประเภททำแล้วผิดทันที คือหากเจ้าของไม่เอาเรื่อง ก็จะถือได้ว่าไม่ผิดครับ ที่คุณ อ่านเจอน่าจะเป็นจุดนี้ว่า โดยทั่วไปแล้ว ไม่มีใครเอาเรื่อง แฟนฟิค จึงถือว่าไม่ผิดกฎหมาย เพราะไม่เคยมีใครฟ้อง แต่ถามว่าเข้าข่ายมั้ย เข้าข่ายผิดแน่นอนครับ จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 8 ธ.ค. 49 21:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 113 อ่า...เอ่อ..... ตามที่คุณผู้สาวเมืองยศบอกไว้ในความคิดเห็นที่103 ว่ามีคูศัตรูเค้าแฉกัน ขอออกตัวหน่อยนะคะ ว่าไม่ได้รู้เรื่องเลย แต่ตามเค้าไปดูมา เห็นเรื่องราวลอกๆแล้วเลยเอามาให้ที่พันทิปดูเท่านั้นเอง เลยกลายเป็นช่วยเค้าแฉกันไป -*- จากคุณ : JingleJ - [ 8 ธ.ค. 49 21:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 114 แน่นอนค่ะคุณ HotChoc จะเขียนในวงแค่ไหนมันก็ผิด เราทราบดีอยู่แล้วว่ามันเป็นการละเมิด เราก็ย้ำไปหลายทีว่า "ผิด" ค่ะ ไม่ได้เข้าใจว่าถ้าทำแบบเงียบๆแล้วจะถูก เพียงแต่คนที่จะมาเอาเรื่องไม่รู้ก็แค่นั้น-*- แต่ถ้าอยากเขียนชนิดจะคลั่งตายถ้าไม่ได้ทำ ก็ต้องรู้จักเอาตัวเองให้รอดค่ะ ถึงได้บอกให้ทำแบบลับๆไม่ให้ใครรู้เห็นไง= =" (จะได้ไม่มีใครมาเอาเรื่องได้ เพราะเขาไม่รู้ว่ามีของแบบนั้นอยู่บนโลกนี้ เหอๆๆ) แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 22:17:02 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 21:37:22 จากคุณ : Loki Trickster - [ 8 ธ.ค. 49 21:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 115 โดยความเห็นส่วนตัวของผมนะ ผมขอลองวางกรอบใหญ่ ของแฟนฟิคให้ทุกๆคนพิจารณาครับ เอาเป็นว่าเป็นธรรม นูญของแฟนฟิคละกัน อิอิ เรื่องอันจะถือได้ว่าเป็นแฟนฟิคนั้นจะต้องเข้าข่ายดังนี้ 1 เจตนาของคนแต่ง จะต้องทำให้สังคมโดยรวมเชื่อถือได้ ว่า คุณแต่งขึ้นจากความชื่นชอบ คลั่งไคล้ในต้นฉบับจริง 2 งานที่ออกมา ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใดๆ ไม่ว่าจะใช้กล วิธีในการเขียนเช่นไร จะต้องทำให้คนอ่าน "ทุกคน" ไม่ว่า เขาจะเคยอ่านต้นฉบับมาก่อนรึไม่ก็ตาม รับทราบได้ทันที ว่า งานนั้นคือแฟนฟิคของต้นฉบับใด 3 แฟนฟิคจะต้องไม่นำออกมาจำหน่ายหรือเผยแพร่ในที่ สาธารณะในลักษณะเชิงค้าหากำไร โดยไม่ได้รับอนุญาต จากเจ้าของงานต้นฉบับ บทย่อย 1 การนำงานแฟนฟิคมาเผยแพร่กันอ่านเฉพาะกลุ่ม โดยพิสูจน์ได้ว่ามิใช่การค้าหากำไร เช่น พิมพ์ขายในกลุ่มแฟนๆจำนวนจำกัด โดยผู้ขายมิได้มีกำไร เกินสมควร ถือว่ากระทำได้ เว้นแต่เจ้าของงานต้นฉบับจะ เห็นเป็นอย่างอื่น (เจ้าของต้นฉบับคือผู้ทรงสิทธิสูงสุด) 2 หากอยู่ในวิสัยที่กระทำได้ การดำเนินการใดๆเกี่ยวกับ แฟนฟิค สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องให้เจ้าของต้นฉบับรับรู้ และเห็นชอบ ขอแก้ไขอีกที...เอาเป็นว่าให้ เจ้าของต้นฉบับหมายรวม ทั้งคนเขียนและ สนพ ละกันนะครับ คือผู้มีลิขสิทธิ์โดย ถูกต้องน่ะครับ ทุกๆท่านเห็นเป็นอย่างไรบ้างครับ? แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 07:53:08 แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 00:11:45 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 21:59:22 จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 8 ธ.ค. 49 21:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 116 2 งานที่ออกมา ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใดๆ ไม่ว่าจะใช้กล วิธีในการเขียนเช่นไร จะต้องทำให้คนอ่าน "ทุกคน" ไม่ว่า เขาจะเคยอ่านต้นฉบับมาก่อนรึไม่ก็ตาม รับทราบได้ทันที ว่า งานนั้นคือแฟนฟิคของต้นฉบับใด ^ ^ ขอขำนิดหน่อยค่ะ เอ่อ คนที่ยังไม่เคยอ่านต้นฉบับ - ไม่รู้ว่าพระเอกชื่ออะไร นางเอกชื่ออะไร พล็อตเป็นยังไง อ่านแล้วจะรู้ได้ยังไงคะว่า เรื่องนี้มันแฟนฟิคของต้นฉบับไหน 555 น่าจะให้เขียนแปะไว้บนหน้าปกดีกว่ามั้งคะว่า แฟนฟิคจากเรื่องไหน อ้อ อีกสักนิดนะคะ เท่าที่เราเข้าใจ ถึงคุณเขียนแฟนฟิคโดยได้รับอนุญาตจากเจ้าของต้นฉบับ ก็ไม่ได้แปลว่าคุณมีสิทธิที่จะเอาออกมาทำอะไรก็ได้ เพราะเจ้าของต้นฉบับไม่ได้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในช่วงเวลานั้นเสมอไปค่ะ ยกตัวอย่างเช่น เพชรพระอุมา เราไม่รู้ว่าคุณพนมเทียนขายลิขสิทธิ์ให้กับสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรมแบบไหน แต่เดาว่าน่าจะเป็นสัญญาเช่าซื้อลิขสิทธิ์ ซึ่งในระยะเวลาที่สำนักพิมพ์เช่าลิขสิทธิ์บทประพันธ์ในการตีพิมพ์เป็นหนังสืออยู่นั้น ตัวคุณพนมเทียนเองก็เอาไปดัดแปลง/ทำซ้ำในรูปแบบของหนังสือไม่ได้ อีกเรื่องๆ เห็นคุณกุยแกยกตัวอย่างแฟนฟิคของตัวเองขึ้นมาบ่อยครั้งแล้วทำให้นึกออกอีกอย่างคือ หนังสือการ์ตูนเรื่องหงสาจอมราชันย์นั้นเกิดจากการนำเรื่องสามก๊กมาตีความใหม่ หนังสือการ์ตูนเรื่องหงสาจอมราชันย์มีลิขสิทธิ์ของตัวเอง ถ้าคุณบอกว่า คุณเขียนแฟนฟิคจากสามก๊กอันเป็นวรรณกรรมคลาสสิค คุณอาจจะรอดจากเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์ แต่ถ้าคุณเขียนแฟนฟิคจากเรื่องหงสาจอมราชันย์ คุณกำลังละเมิดลิขสิทธิ์อยู่อย่างแน่นอนค่ะ ถ้าเจ้าของเรื่องจะฟ้องคุณก็ทำได้นะ อิอิ ^^ จากคุณ : ออกมาจากที่ซุ่มจนได้ (ตมิสา) - [ 8 ธ.ค. 49 23:01:08 ]

ความคิดเห็นที่ 117 คุณตมิสาครับ ก็เพราะงั้นไง ถึงใช้คำว่า...ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใดๆ ไม่ว่า จะใช้กลวิธีในการเขียนเช่นไร พอเข้าใจมั้ยครับ? หมายถึงว่าคนแต่งจะต้องทำทุกอย่างที่จำเป็น ไม่ว่าใน เรื่องรูปแบบ จะทำเป็นหนังสือ เป็นซีร็อกซ์ หรืออะไรก็ แล้วแต่ ก็ต้องให้คนอ่านรู้ได้ว่านี่คือแฟนฟิคนะ การแปะ ระบุไว้บนหน้าปก ก็เป็นตัวอย่างของรูปแบบนึงไงครับ ผมใช้คำว่า ไม่ว่ารูปแบบและกลวิธีการเขียนใดๆก็ตาม ก็ เพื่อให้ครอบคลุมทุกอย่างทุกกรณีแล้วไงเล่า เพราะคน แต่งแฟนฟิคก็มีหลายกลุ่มอีกแหละ อย่างกลุ่มวาย งี้น่ะครับ เขาก็อาจมีเกณฑ์ทางสังคมที่ต่างจากกลุ่มอื่นๆ จริงมั้ยครับ? หลักการใหญ่คือ จะทำไงก็แล้วแต่ แปะหน้าปก ประกาศ ในเว็บ แจ้งในคำนำ รึจะอะไรก็ช่าง แต่เงื่อนไขคือ... ทุกคนที่มีโอกาสหยิบงานชิ้นนั้นของคุณขึ้นมา เขาต้องได้ รู้นะว่า มันคือแฟนฟิค เรื่องลิขสิทธิ์ก็ถูกต้องครับ นั่นเป็นส่วนรายละเอียดที่คนจะ แต่งแฟนฟิคต้องรับผิดชอบทราบเองว่า อะไรที่คุณต้อง ทำบ้าง แต่โดยปกติผมคิดว่า เจ้าของงาน น่าจะสำคัญสุด เท่านั้นเอง บทย่อยข้อแรกก็ให้ความสำคัญตรงนี้ เอาเป็นว่าหมายถึง ผู้มีลิขสิทธิ์ในงานต้นฉบับละกัน ก็มีได้ทั้งเจ้าของและสนพ คือหากคุณทำเผยแพร่ออกมา ไม่ว่าจะทำไงก็ตาม ต่อให้ กลุ่มของคุณหรือสังคมบอกว่าไม่น่าเป็นไร แต่หากเจ้าของ รับไม่ได้ คุณก็ยังสมควรได้ชื่อว่าทำผิดอยู่ดี นี่ผมว่าไว้เพื่อ ปกป้องสิทธิของเจ้าของต้นฉบับตัวจริง (คนเขียนและ สนพ) แต่โดยทั่วไป แฟนฟิคก็จะไม่มีใครว่าอยู่แล้วนี่นะครับ ก็อิง ตามสังคมในตัวแล้วว่า ปกติเจ้าของไม่ว่า มันก็ทำได้ แต่ถ้า มันล้ำเส้นเกินไป เขาก็ควรมีสิทธิปกป้องงานของเขา ถูกมั้ย ขอบคุณที่มาช่วยออกความเห็น ไว้รอคนอื่นๆนะครับ รึมี อะไรอยากช่วยเพิ่มเติม แก้ไขอีก ก็ดีครับ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 00:09:22 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 23:59:34 จากคุณ : Sundown (sundown) - [ 8 ธ.ค. 49 23:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ^ ^ ขออภัยค่ะ อ่านไม่ละเอียดเองเนื่องจากเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆ จากคุณ : มาเก็บเศษหน้าแล้วไปนอนต่อ (ตมิสา) - [ 9 ธ.ค. 49 00:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 119 สวัสดีค่ะ ติดตามอ่านมาหลายวัน เล่นเอาปวดตาแทบตาย TT TT ตอนแรกก็ไม่กะจะแสดงความคิดเห็นหรอกค่ะ แต่อ่านคำชี้แจงของคุณคิงแล้วไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง เลยต้องขอค้านซักหน่อย (อาจช้าไปหน่อย เพราะความเห็นขึ้นเร็วเหลือเกิน ขออภัยถ้าอ่านแล้วจะรู้สึกว่าเพิ่งมาตอบอะไรเอาป่านนี้นะคะ) อย่างแรกเลยคือ ไม่ว่าบนดินหรือใต้ดินก็มีประเพณี หรือจารีต หรือบรรทัดฐานของการเขียนฟิคเหมือนๆกันแหละค่ะ ดิฉันก็เป็นสาววายรุ่นดึกดำบรรพ์ อยู่ในวงการมานาน รู้ความเป็นไปในนี้ดีพอสมควร เลยขอค้านหัวชนฝาที่คุณคิงบอกว่าวงการวายมีจารีตไม่เหมือนบนดิน แฟนฟิคชั่นแนววายก็เหมือนแฟนฟิคชั่นทั่วไป เพียงแต่เป็นแนววายเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเอยูหรือไม่ก็ตาม ซึ่งผู้เขียนและผู้อ่านก็ยอมรับกันดี เพราะมันตรงตามมาตรฐาน แต่ที่กรณีนี้มีคนออกมาตั้งคำถาม เพราะมันไม่ตรงมาตรฐานต่างหากล่ะคะ และคนที่ออกมาตั้งคำถามก็เป็นสาววายเหมือนกันด้วยค่ะ กรุณาอ่านกระทู้ให้ดีๆ คุณผู้มองจากมุมสูงเป็นสาววายที่ไปซื้อนิยายวาย 1 เล่มมาอ่าน โดยตัดสินใจซื้อจากหน้าปกที่เห็น ไม่ได้ติดตามอ่านจากบอร์ดของคุณคิงแต่แรก ทำให้ไม่ทราบว่าเรื่อง marriage chaos เป็นนิยายดัดแปลงสนองตัณหาของคุณคิงค่ะ (มีต่อนะคะ) จากคุณ : Monologue (ไม่สวยไม่รวยแต่โค-ตรจะร้าย) - [ 9 ธ.ค. 49 01:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ดิฉันขอเรียกนิยายแนวนี้แบบนี้ก็แล้วกันนะคะ เพราะดิฉันก็เคยทำมาแล้วเหมือนกัน สิ่งที่ดิฉันทำคือการเอานิยายเรื่องหนึ่งที่ดิฉันชอบมากทั้งเรื่องมาแปลงเป็นแนววายค่ะ ตรงนี้ต้องขออ้างอิงถึงกับความเห็นที่83-84ของคุณพีทคุงหน่อย เพราะทั้งหมดนั้นคือมาตรฐานที่สังคมวายยอมรับค่ะ และที่คุณคิงบอกว่างานของดิฉันเป็นที่ยอมรับได้ก็ขอขอบคุณนะคะ แต่ถามว่าทำไมถึงเป็นที่ยอมรับได้ ก็เพราะมันตรงมาตรฐานตามที่คุณพีทว่านั่นเอง 1. ดิฉันดัดแปลงนิยายตัวเองมาจากนิยายที่ชอบทั้งเรื่อง 2. ดิฉันประกาศอย่างชัดเจนว่ามันเป็นนิยายที่แปลงมา (สมัยนั้นความรู้ยังน้อย รู้จักแต่คำว่าโดจิน (และยังไม่มีสำนึกของคำว่าลอกในสมองค่ะ ขอยอมรับ) เลยเหมารวมว่ามันเป็นโดจิน และบอกต่อว่าต้นเรื่องคือเรื่องอะไร 3. ดิฉันเผยแพร่งานตัวเองในวงจำกัดจริงๆ คือเปิดตัววางขายในงานการ์ตูนงานหนึ่งเมื่อปี 2002 โดยบอกคนซื้อว่ามีต้นเรื่องมาจากเรื่องไหน นอกนั้นขายเฉพาะทางไปรษณีย์ ซึ่งก็บอกผู้ซื้อก่อนอีกว่าแปลงมาจากเรื่องไหน ทีนี้ขออธิบายฟิคที่ขายในวงการวายหน่อย เท่าที่เห็นมี2รูปแบบคือ ขายทางไปรษณีย์อย่างเดียว กับ ขายไปรษณีย์และวางขายตามร้านด้วย ประเภทแรกจะไม่มีปัญหาเท่าไหร่ หมายถึงเนื้อเรื่องจะลอกหรือได้มาตรฐานใดหรือเปล่าไม่ทราบค่ะ เพราะเป็นวงจำกัดอย่างแท้จริง ไม่หลุดถึงคนนอกอยู่แล้ว แต่ประเภทที่2 จะมีปัญหาตอนวางร้านนี่แหละค่ะ จริงๆแล้วร้านที่รับวางก็เป็นร้านใหญ่ ไม่ใช่ร้านลึกลับอะไร แค่ไม่ใช่เครือธุรกิจแบบซีเอ็ดหรือนายอินทร์เท่านั้น การที่คุณคิงนำงานตัวเองไปวางร้านแบบนี้ก็ไม่ต้องมาตั้งคำถามแล้วค่ะว่ามันหลุดไปได้อย่างไร จริงๆต้องบอกว่ามันไม่ใช่การหลุด แต่เป็นการจงใจเผยแพร่ของคุณคิงตั้งแต่แรกแล้วต่างหากด้วยซ้ำค่ะ เพิ่มเติมเรื่องฟิคที่วางขายตามร้านอีกนิด ความจริง (หรือเท่าที่ดิฉันรู้) นิยายแต่งที่วางขายในร้านน่าจะมีแค่3ประเภท   1. แฟนฟิคเจร็อค-เจป๊อปทั้งหลาย อันนี้แค่เห็นปกก็รู้แล้วค่ะ บางเล่มจะเขียนบอก บางเล่มไม่ได้บอก แต่ก็จะวางแค่ร้านที่รับวางเฉพาะแนวนี้ และมีซุ้มของตัวเอง เป็นอันรู้กันในหมู่ผู้ซื้อว่าซุ้มนี้คือแนวนี้ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ไปหยิบ 2. นิยายออริจินอล แต่งกันเอง อันนี้น้อยมาก 3. นิยายดัดแปลงสนองตัณหา อันนี้ยิ่งน้อยโคดดดดดดดดด เท่าที่เห็นก็มีแค่3ใน5เรื่องที่คุณคิงยกตัวอย่างมาแหละค่ะ (เพราะอีก2เรื่องไม่เป็นที่ยอมรับ เข้าข่ายลอกมากกว่า) (ยังคงมีต่อค่ะ) จากคุณ : Monologue (ไม่สวยไม่รวยแต่โค-ตรจะร้าย) - [ 9 ธ.ค. 49 01:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 121 กลับเข้าเรื่องค่ะ ที่ดิฉันบอกว่า marriage chaos ไม่ตรงตามมาตรฐาน เพราะ 1. คุณคิงไม่ได้เอาต้นเรื่องมาดัดแปลงทั้งเรื่อง แต่เอามายำเข้ากับเรื่องอื่นของตัวเอง 2. คุณคิงไม่ได้ประกาศอย่างชัดเจนว่ามันเป็นการนำต้นเรื่องมาแปลง แต่ใช้คำว่า ได้อิทธิพล และที่ดิฉันยอมรับไม่ได้เลยคือตรงส่วนทอล์คที่ว่า เรื่องนี้ไม่มีโครงเรื่องอยู่ในหัวมาก่อนเลย จากปกติที่จะต้องคิดจนจบเรื่องก่อน แล้วค่อยเขียน แต่เรื่องนี้อยู่ๆ ก็จุติเข้ามาในสมองคิดไปเขียนไป เลยต้องรีบ เขียนประเดี๋ยวลืม ผลคือเสร็จเร็วจนน่าตกใจ แรงบันดาลใจให้เขียนหรือ... อืม เกิดจากตอนที่เขียนเรื่องเจ้าชายกับนายส้ม(ฉบับการ์ตูน)อยู่ก็เกิดคิดว่าคุณนัวร์ เธอมี์พี่ชายตั้งหกคนนี่ แต่ละคนเป็นยังไงกันบ้างหนอ? เพราะที่มีเขียนตัวตนไว้ แล้วมีแค่คนเดียวคือ ลูเชียล ก็เลยคิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยแต่เนื้อเรื่องดันไหลเข้า สมองพรวดๆๆ (มันมาได้ยังไงเนี่ย ก็ยังงงๆ อยู่) ส่วนอีกอย่างที่ได้รับอิทธิพลมา คือหนังจีนเรื่อง 2002 พันธุ์พิฆาตผี (พระเอกหน้าหวานมั่กๆ) เลยกลายมา เป็นแมรี่จังนี่แหละ จากที่อ้างอิงมานี้ อ่านยังไงก็หมายถึงเรื่องนี้เป็นความคิดของคุณคิงเอง แค่ได้อิทธิพลจากเรื่อง2002 นั่นคือคุณคิงมีเจตนาพรีเซ้นท์นิยายเรื่องนี้ในฐานะผลงานออริจินอลของตัวเอง (แล้วค่อยมาอ้างทีหลังว่าเป็นแฟนฟิคมั่งล่ะ เป็นจารีตที่ต่างกันบ้างล่ะ) แม้คุณคิงจะอ้างว่าในบอร์ดรู้กันว่าเป็นแฟนฟิคของ2002 แต่อย่าลืมว่าคุณคิงไม่ได้ขายเฉพาะคนในบอร์ด การวางขายตามร้าน โดยเขียนปกแค่ชื่อเรื่องกับชื่อคนแต่ง นั่นหมายถึง นิยายเรื่องนั้นเป็นผลงานออริจินอลของนักเขียนผู้นั้นค่ะ แม้แต่ในเวบสำนักพิมพ์ของคุณคิงเองก็ยังเขียนถึงเรื่องนี้แค่ว่า เขียนโดยตัวคุณคิง กับเรื่องย่อดังนี้ เรื่องย่อ : เมื่อชายหนุ่มสองคน กับหยางเจียเล่อ ต้องมาแต่งงานกันด้วยเหตุผลที่ว่า แต่งล้างซวย ตามความเชื่อโดยมีกำหนดเป็นสามีภรรยากันแบบกำมะลอ 1 ปี หยางเจียเล่อภรรยาตัวแสบซึ่งไม่เคยเห็นหัวสามีเลยทำงานเป็นตำรวจอยู่หน่วยปราบผี กับสามีลู่จินคังลูกชายอธิบดีกรมตำรวจซึ่งไม่เชื่อเรื่องผีเอาซะเลย ต้องมาอยู่กินกันเรื่องวุ่นวานอลหม่านจึงเกิดขึ้นมากมายกว่าจะมองเห็นจิตใจซึ่งกันและกันได้ ถามว่ามีตรงไหนบอกว่ามันเป็นแฟนฟิคหรือเรื่องดัดแปลงมั้ยคะ ? 3. คุณคิงไม่ได้เผยแพร่แค่ในวงจำกัดค่ะ แต่วางขายในร้านทั่วไป แน่นอนว่าบอกแค่เป็นผลงานของตัวเองเท่านั้น ที่คุณคิงอ้างว่าไม่บอกว่าเป็นแฟนฟิคตั้งแต่แรก เพราะเรื่อง2002ไม่ดัง ไม่มีคนรู้จัก อันนี้ไม่เกี่ยวค่ะ ต้นเรื่องจะดังหรือไม่ก็ต้องบอกค่ะ ถ้าไม่บอกคือการขโมยพล็อตอย่างที่ใครๆว่านั่นเอง คุณคิงอยู่ในวงการการ์ตูนมานาน งานโดจินทั้งหลายก็แวะเวียนไปแทบทุกงานนี่คะ ไม่เห็นหรือว่าแฟนฟิคทุกเล่มต้องเขียนบอกหมดว่าเอามาจากไหนตั้งแต่หน้าปกแล้วค่ะ นั่นคือบรรทัดฐานที่วงการวายยอมรับและคุณเองก็รู้ดีค่ะ (ต่อค่ะ) จากคุณ : Monologue (ไม่สวยไม่รวยแต่โค-ตรจะร้าย) - [ 9 ธ.ค. 49 01:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 122 พิมพ์ไปพิมพ์มาชักงงตัวเองว่าจะพูดเรื่องอะไรต่อ เอาเป็นสรุปสั้นๆแล้วกันค่ะว่า ดิฉันไม่เห็นด้วยที่ คุณคิงนำนิยายดัดแปลงมาขายเอาผลกำไรเสมือนหนึ่งเป็นผลงานออริจินอลของตัวเอง แล้วยกเหตุผล (ที่ฟังไม่ขึ้นสำหรับดิฉัน) มาชักนำให้ผู้อื่นเข้าใจว่า marriage chaos เป็นมาตรฐานที่สังคมวายยอมรับได้   จริงอยู่ว่ามีหลายคนยอมรับได้ คือรับได้หมด ขอแค่มีให้อ่าน จะลอกมาจากไหนก็ไม่สน (- -) แต่ไม่ใช่มาตรฐานของทั้งวงการแน่นอนค่ะ ถึงได้มีปัญหาขึ้นมาให้ถกอยู่นี่ไงคะ ในฐานะที่ดิฉันเคยเอางานดัดแปลงของตัวเองออกขายมาก่อน ขอฟันธงว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำค่ะ เราไม่ควรนำผลงานของคนอื่นมาแสวงผลประโยชน์เข้ากระเป๋าตัวเอง (เมื่อก่อนสำนึกยังไม่เกิดเลยเขียนเชียร์ไว้ในหนังสือด้วยค่ะ กลับมาอ่าน ณ ปัจจุบันรู้สึกละอายใจมาก) นั่นเป็นเหตุผลที่ดิฉันไม่นำไปวางขายที่ไหนในสมัยนั้น และไม่ทำใหม่ทั้งๆที่มีคนเรียกร้องไม่หยุดเหมือนกันค่ะ ถึงคุณจะเขียนได้สนุกจนมีแฟนๆติดตามมากแค่ไหน แต่มันก็หนีความจริงที่ว่า โดยพื้นฐานแล้วไม่ใช่ผลงานของคุณ ไม่พ้น ถ้าคุณจะทำขายให้แฟนๆที่ติดตามและเต็มใจจะซื้ออย่างยิ่งเท่านั้น พออนุโลมได้ค่ะ แต่ต้องอย่าลืมระบุให้ชัดเจนว่านั่นไม่ใช่งานออริจินอลของคุณ และไม่ไปวางขายทั่ว เพื่อหวังผลกำไรต่อเนื่อง แต่คุณคิงยังจะนำออกมาวางขายใหม่อีกใช่มั้ยคะ อืม..... พูดถึงกำไรแล้วก็อดไม่ได้ที่จะแย้งกับคุณคิงอีกนั่นแหละ แต่ไม่อยากเปิดเผยข้อมูลวงในให้คนนอกรู้มาก เลยขอแค่คำถามสั้นๆสำหรับคุณคิงที่พยายามบอกว่าต้นทุนหนังสือตัวเองสูง ราคาที่ขายเลยไม่ขาดทุน แต่ไม่ได้กำไรมากมายอะไร อย่าหาว่าพาลเลยนะคะ แค่อยากถามว่า กล้าพูดออกมาได้ยังไงอะคะ ? ไม่ละอายเลยจริงๆหรือ ? สุดท้ายคือเรื่อง marriage chaos กับเรื่องของคุณฌาที่เป็นคดีความมันคนละกรณีกันค่ะ ไม่มีใครถามถึงเรื่องนั้น ที่ทวงถามกันคือหลักฐานเรื่องการขออนุญาตสหมงคลฟิล์มในการนำเรื่อง2002มาดัดแปลงต่างหากล่ะคะ ถ้าคุณคิงมีหลักฐานจริง กรุณานำมาโพสต์ด้วยค่ะ แล้วทุกข้อกล่าวหาในเรื่อง marriage chaos ของคุณคิงก็จะเป็นอันตกไปทันที และดิฉันเองก็ต้องขอโทษคุณด้วย ที่มากล่าวหาคุณ ณ ทีนี้ อ้อ ขอตบท้ายด้วยประโยคยอดฮิตหน่อย ดิฉันไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียใดๆกับคุณฌาและคุณคิงแน่นอนค่ะ แค่รู้จักคุณคิงในฐานะคนวงในมานาน และคิดว่าคุณคิงเองก็คงรู้จักดิฉันแบบไม่เป็นทางการด้วยเช่นกัน จากคุณ : Monologue (ไม่สวยไม่รวยแต่โค-ตรจะร้าย) - [ 9 ธ.ค. 49 01:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เอ่อ...ขอนอกเรื่องนิ๊ดนะคะ เห็นหลายๆคนเอาคำจำกัดความหรือคำอธิบายมาจาก wikipedia ราวกับว่านั่นเป็นที่มาของคำจำกัดความหรือข้อมูลที่เชื่อถือได้แล้ว อยากอธิบาย nature ของ wikipedia นิด ว่าเปรียบไปแล้ว wikipedia ก็คงคล้ายๆ encyclopedia ฉบับชาวบ้านคงได้มั้งคะ เพราะมันเป็นลักษณะที่ใครก็ได้ไปเขียนคำจำกัดความในเรื่องใดก็ได้ 'ตามที่ตัวเองเข้าใจ' จะถูกจะผิดไม่รู้ ก็อยากไปเขียนไว้ซะอย่าง ทำนองนั้นน่ะค่ะ เสร็จแล้วอาจมีคนไปเห็นเข้า แล้วเห็นว่าตอนไหนผิด ก็จะไปแก้ให้ ทีนี้คนแก้จะรู้จริงหรือไม่รู้จริงก็ไม่สำคัญ ก็แก้ไขเปลี่ยนแปลงกันไปได้เรื่อยๆ ถ้าลองเข้าไปดูสักหน้า หน้าไหนก็ได้ค่ะ จะเห็นว่ามีฟังชั่นก์ให้เราไปอีดิทข้อมูลได้เองอยู่ในทุกๆหน้า ตัวเองก็เคยทำค่ะ วันนึงโดยบังเอิญไปเจอคำอธิบายสถาบันที่ทำงานเข้า ใครไปโพสต์ไว้ก็ไม่รู้ เห็นแล้วแทบหงายหลัง เพราะมันผิดทั้งหมด ก็เลยเข้าไปแก้ให้เพราะเป็นสถาบันการศึกษาที่ตัวเองทำงานอยู่เอง นั่นล่ะค่ะคือ nature ของwikipedia ข้อมูลที่นั่นเชื่อถือไม่ได้ทั้งหมด ทั้ง 100% เห็นแล้วควรเอาไปเทียบเคียงกับข้อมูลจากที่อื่นที่เป็นแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้มากกว่าด้วย เพราะ wikipedia เรียกได้ว่าเป็น work in progress ค่ะ ไม่ใช่ final words ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องใดๆ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 9 ธ.ค. 49 01:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 124 คุณ Sundown คะ ด้วยความเคารพ วิธีของคุณ เราก็เห็นด้วยเป็นส่วนใหญ่นะคะ แต่ว่า...ถึงแม้ทุกคนที่นี้จะเห็นพ้อง แล้วคิดว่าเอาล่ะ ต่อไปใช้อย่างนี้... จะมีใครไปบอกให้วงการ Y ใต้ดินใช้ได้ล่ะคะ? การกำหนดกฎเกณฑ์ให้สังคมใด โดยบุคคลที่ไม่ได้อยู่ในสังคมนั้น ไม่ได้มีความเข้าใจในสังคมนั้นอย่างถ่องแท้ เรามองไม่เห็นทางว่าจะเป็นไปได้โดยสงบสุขและได้รับการยอมรับโดยประชาชนในสังคมนั้นได้อย่างไร สังคม Y ใต้ดิน มีกฎเกณฑ์ของตนเองนะคะ แม้จะไม่ได้เป็นการบัญญัติอย่างชัดเจน แต่มีวิถีทางของมันอยู่ อย่างค่อนข้างจะชัดเจน และโดยปกติทั่วไปแล้ว ก็สงบสุขกันดี ตามปกติ ทุกครั้งที่มีการลอกในวงการ Y (ซึ่งเกิดขึ้นไม่ใช่น้อย เรื่องของเราเองก็ถูกลอกไปเกือบ 10 ครั้งแล้วในระยะเวลา 6 ปีมานี้) สิ่งที่เกิดขึ้นคือ การประกาศในบอร์ดที่ผู้ลอกนำไปลง ว่านี่ของฉันนะ ส่วนผู้ลอกจะขอขมาหรือหนีหน้าก็แล้วแต่กรณี ถ้าหนีหน้าโดยตามไม่ได้ ก็อาจจะประกาศเอาไว้ว่าบุคคลคนนี้มีพฤติกรรมแบบนี้ ตามบอร์ด Y ที่มีผู้อ่านเยอะสักสองสามบอร์ดแล้วก็จบกัน เป็นอันว่าชื่อนั้นอาจจะหายไปจากวงการ หรืออาจกลับมาใหม่ในชื่ออื่น แต่จะอย่างไรก็ตาม ผู้เสียหายก็พอใจแล้ว เพราะสิ่งที่พวกเรามีในเนทมันก็เท่านี้ คือชื่อนามแฝงหรือมายาในอินเตอร์เนท ก็เท่านั้นเอง แต่การที่เรื่องของคิงเพนกวินลุกลามใหญ่โตขึ้นมา ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะมีการแจ้งความเป็นคดีแพ่ง (คดีแพ่งนะคะ ไม่ใช่คดีลิขสิทธิ์) เพราะนี่เป็นกรณีแรก ที่มีความเสียหายเกิดขึ้นเป็นจำนวนเงินจริงๆ ซึ่งเกิดขึ้นเพราะการที่วงการ Y ขยายตัวและเกิดธุรกิจการทำนิยายโดนการตั้งกลุ่มเป็น สนพ. ไม่ว่าจะออริจินัลหรือแปล ส่วนแฟนฟิคนั้น ยังอยู่ในลักษณะเขียนเอง ผลิตเอง ขายเองอยู่ เป็นลักษณะของผู้ที่ชื่นชอบกันในกลุ่มไม่ว่าจะเป็นแฟนฟิค หรือโดจินชิ เท่าที่ทราบคือ ยังไม่มีสนพ. Y ไหนที่รับซื้อแฟนฟิคมาทำในเชิงธุรกิจเลยนะคะ จริงอยู่ที่ไม่ว่าจะเป็นแฟนฟิค โดจิน นิยายดัดแปลง นิยายแปล ล้วนแล้วแต่ละเมิดลิขสิทธิ์ทั้งสิ้น เพียงแค่มันอยู่บนพื้นฐานที่ผู้ผลิตและผู้บริโภคได้ทำความตกลงกันและเข้าใจในสิ่งที่ซื้อแล้วว่า สินค้านั้นคือประเภทอะไร   การที่กรณีของคิงเพนกวินมีปัญหาจากบอร์ด Y ก็เป็นการแสดงให้เห็นอยู่แล้วว่า ไม่เป็นที่ยอมรับได้โดยทั่วไป และต้องมีการแก้ไข ซึ่งเราก็เชื่อว่ามันจะกลายเป็นกรณีศึกษา ให้สังคม Y รู้ว่าทำแบบนี้ไม่ได้ ยังไม่ถูกมารยาทเพียงพอ และก็จะเป็นวิถีปฏิบัติ เป็นระเบียบในสังคม Y ไปเองในที่สุดค่ะ สุดท้าย เราไม่ได้รู้สึกว่าวิธีการของคุณไม่ดีนะคะ เพียงแต่มันใช้ ‘บังคับ’ ไม่ได้ค่ะ จากคุณ : F1ying H@ck3r - [ 9 ธ.ค. 49 01:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 125 โอว...ยาวมากมาย อ่านกันแทบไม่หวาดไม่ไหว ความคิดเรานะ ถ้าคิดถึง Fanfic ไม่ว่าจะยังไงมันก็คือ การลอกและผิดกฎหมายแน่นอน 100% ค่ะ เพราะงั้นโดยทั่วไปแล้ว ยากส์ค่ะ ที่จะได้เป็น Fanfic ขายบนดินอย่างถูกกฎหมาย เพราะแค่ลอกนิดเดียวก็กลายเป็นเรื่องแล้ว เพราะงั้น Fanfic จึงเป็นประเภทของงานเขียนที่ไม่มีวันได้ผุดได้เกิดบนดินเลยนะคะ แล้วก็ถ้าคิดว่างาน Fanfic ไม่สมควรและผิดกฎหมาย งานการ์ตูนครั้งหน้าเอาตำรวจไปบุกได้เลยค่ะ ทั้ง Fiction Fanart และของกระจุกกระจิกอื่นๆ ขายกันเต็มเลยค่ะ (ที่ไม่เคยมีคดีจับ หรือฟ้องก็เพราะของพวกนี้ทำเพราะความชื่นชอบและสนองตัณหาของคนใน circle หรือ กลุ่มนั้นๆ เท่านั้น ไม่ใช่เผยแพร่เป็นวงกว้าง แม้คนกลุ่มนี้จะกำลังเพิ่มขึ้นก็เถอะค่ะ แต่ก็ยังถือเป็นกลุ่มที่มีความสนใจเพียงแค่กลุ่มนึง เท่านั้น) สำหรับงานของคุณคิง ก็อย่างที่ว่ากันมาหละค่ะ งานของคุณคิงค่อนข้างจะเป็นที่ยอมรับในหมู่แฟน และสาเหตุที่ทำเป็นเล่มก็เพราะแฟนๆของเรื่องนี้เป็นฝ่ายเริ่มต้นเรียกร้อง เพราะอยากได้นิยาย(แปลง)ที่ตัวเองชอบมาเก็บไว้ในรูปแแบของหนังสือซึ่งดูมีค่า มีราคา และน่าอ่านมากกว่าอ่านผ่านหน้าจอคอมค่ะ(อ่านแล้วปวดหัว) เพราะงั้นคนส่วนใหญ่จึงรับได้ เรื่องราคา ก็อย่างที่ว่าแหละค่ะ ไม่ว่าอะไรถ้าผลิตจำนวนน้อยๆ ราคามันก็ต้องสูงอยู่แล้วล่ะค่ะ เพราะมันมี Fix Cost ที่ไม่ได้ลดไปตามจำนวนการผลิตอยู่ด้วย จากคุณ : MooKaPong - [ 9 ธ.ค. 49 01:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 126 เห็นความคิดเห็นของคุณผู้สาวฯกรณีนิยายที่คนเขียนตายไปแล้ว จะทำยังไงถ้าต้องการขออนุญาตนะคะ ผลงานของคนที่ตายไปแล้วก็จะตกเป็นลิขสิทธิ์ของทายาทค่ะ นักเขียนบางคนที่มีผลงานมากๆ บางทีก็ระบุไว้เลยว่าถ้าเขาตาย ใครจะเป็นผู้ได้ลิขสิทธิ์ผลงานของเขา ทายาทที่ได้ลิขสิทธิ์งานไปก็จะกลายเป็นเจ้าของงานนั้นๆต่อไป เป็นผู้ดูแลผลประโยชน์ให้กับงานชิ้นนั้นๆ ในอีกกรณี ผลงานระดับคลาสิกเมื่อถึงระยะเวลาหนึ่ง (เมื่อก่อนคือมีอายุ 50 ปีขึ้นไป ระยะหลังนี่เพิ่มไปอีก 20 ปี ถ้าจำไม่ผิดนะคะ) คือพอมันเก่าขนาดนั้นแล้ว ก็จะกลายเป็นงานที่อยู่ใน public domain หมายถึงว่ากลายเป็นผลงานของสาธารณะไปแล้ว ใครจะเอาไป quote เอาไปดัดแปลง หรือทำอะไรต่อมิอะไร ก็ไม่มีปัญหาทางกฎหมายอะไรแล้ว อย่างเช่นบทละครของเช็คเปียร์ อะไรพวกนั้นน่ะค่ะ คือให้ผู้สร้างผลงานได้ผลประโยชน์ตอบแทนจากการสร้างงานชื้นนั้นๆขึ้นมาเป็นระยะเวลาหนึ่งน่ะค่ะ 50-70 ปีนี่ก็พอดีคนสร้างงานตายพอดี ที่ตั้งระยะเวลาไว้ยาวแบบนั้นก็เพราะเหตุนั้นน่ะค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 9 ธ.ค. 49 01:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 127 การกำหนดกฎเกณฑ์ให้สังคมใด โดยบุคคลที่ไม่ได้อยู่ในสังคมนั้น ไม่ได้มีความเข้าใจในสังคมนั้นอย่างถ่องแท้ เรามองไม่เห็นทางว่าจะเป็นไปได้โดยสงบสุขและได้รับการยอมรับโดยประชาชนในสังคมนั้นได้อย่างไร ^ ^ เห็นด้วยกับคุณ F1ying H@ck3r อย่างยิ่งค่ะ กระทู้นี้อ่านแล้วได้ความรู้ ได้แง่คิดใหม่ๆ และต่างคนก็ต่างมีข้อสรุปของตัวเองในใจ แต่จะให้มีการสรุปกรอบอะไรขึ้นมา เราว่ามันออกจะ ambitious ไปสักนิด เพราะคนที่เข้ามาอ่านหรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นหลายๆ คน แทบจะไม่มีความเข้าใจอะไรเกี่ยวกับ fanfic หรือ Y หรือ สังคมใต้ดินเลยแม้แต่น้อย (รวมตัวเราด้วยค่ะ) ในความคิดเห็นของเรานิยามของคำว่า fanfic ดิ้นได้ เพราะเป็นสิ่งที่ค่อนข้างใหม่ ก็จะต้องมีการปรับและพัฒนาขึ้นไปตามกาลเวลาว่าอะไรยอมรับได้ อะไรยอมรับไม่ได้ เราคิดว่าแต่ละสังคมมีกลไกของมัน สิ่งที่สังคมส่วนใหญ่ยอมรับไม่ได้จะค่อยๆ สูญสลายไปเอง อยู่ที่ว่าคนในสังคมจะต้องช่วยกันดูแล ส่วนคนนอกสังคมวิจารณ์ให้ความคิดเห็นได้ แต่จะเข้าไปตัดสินหรือกำหนดกรอบน่าจะไม่เข้าทีค่ะ อีกอย่าง fanfic เป็นสิ่งที่ผิดกฎหมาย (แต่ยอมรับได้ในระดับหนึ่ง) จะกำหนดกรอบอย่างไรก็ไม่ทำให้มันถูกต้องได้หรอกนะคะ อ้อ ขอย้ำตามคุณกุลธิดาอีกรอบค่ะว่า wikipedia ไม่สามารถใช้อ้างอิงได้ 100% ค่ะ ปล. ตอบตอนง่วงมากๆ แต่นอนไม่หลับ ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องหรือมีอะไรผิดพลาด ก็ขออภัยเอาไว้ล่วงหน้าเลยละกันนะคะ อย่างไรนี่ก็เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเราค่ะ จากคุณ : ตมิสา - [ 9 ธ.ค. 49 02:00:48 ]