ความคิดเห็นที่ 1 กรณีเรื่อง เพชรพระอุมา คือแรงบันดาลใจค่ะ หรือพูดอีกอย่างก็คือ การต่อยอด มิใช่การยกประโยคหรือข้อความของคนอื่นมาทั้งดุ้น แต่เป็นการคิดจากของเดิม แตกหน่อเป็นงานของตัวเอง ในสไตล์ของตัว ส่วนการเอาข้อความจากต้นฉบับมาดัดแปลง และ/หรือ เรียบเรียงใหม่ จากต้นฉบับเดิม โดยไม่ต่อยอดความคิดใดๆ กรณีหลัง เรียก ลอก ค่ะ (การเปลี่ยนชื่อตัวละครและจุดย่อยเล็กน้อยในเรื่อง เป็นได้แค่การดัดแปลง แต่ไม่ใช่การต่อยอดความคิดค่ะ) จากคุณ : อัญชา - [ 6 มี.ค. 50 20:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขุมทรัพย์โซโลมอน ฉบับแปลไทย ข้า โยเซ ดา ซิสเวสตรา  ผู้กำลังจะตายด้วยความหิวโหย ในถ้ำเล็ก ๆ ณ ที่ที่ปราศจากหิมะฟากเหนือของยอดเขาลูกที่อยู่ทางใต้ของภูเขาสองลูก ซึ่งข้าตั้งชื่อว่าถันพระนางชีบา  ได้ใช้โลหืตของตนเองแทนน้ำหมึก  เขียนข้อความนี้ในปี ค.ศ. 1590  ด้วยกระดูกเสี้ยมบนปลายบนชายเสื้อที่ฉีกออกมาเป็นชิ้นเล็กๆ นี้ หากทาสของข้ามาพบเข้า จักนำกลับไปยังเดอลากัว  ให้มิตรสหายของข้า ( ชื่ออ่านไม่ออก ) นำความขึ้นกราบทูลต่อองค์กษัตริย์ เพื่อที่พระองค์จักโปรดให้เคลื่อนกองทัพ ซึ่งแม้นรอดชีวิตผ่านทเลทรายและเทือกเขาไปได้  อีกทั้งสามารถพิชิตชาวกูกัวนาผู้ห้าวหาญและเปี่ยมเพทุบายอันโฉดชั่ว  โดยที่ประการหลังนี้ควรส่งบาทหลวงร่วมไปด้วย  ก็จักทำให้พระองค์เป็นกษัตริย์ที่มั่งคั่งที่สุดรองลงมาจากพระเจ้าโซโลมอน  ด้วยตาทั้งสองข้าง ข้าได้เห็นเพชรเหลือคณานับในห้อง  มหาสมบัติของพระเจ้าโซโลมอนเบื้องหลังมัจจุราชขาว  ทว่าเนื่องจากการทรยศของนางแม่มดกากูล ข้าจึงไม่อาจนำอะไรออกมาได้แม้แต่สิ่งเดียว กระทั่งชีวิตก็เกือบเอาไม่รอด  ขอผู้มาจไปตามแผนที่ ปีนหิมะบนถัน เบื้องซ้ายของพระนาชีบา  จนถึงยอดสุดทางด้านเหนือ  อันเป็นที่ที่พระเจ้าโซโลมอนสร้างถนนใหญ่เอาไว้  จากนั้นใช้เวลาอีสองวันจึงถึงวังของกษตริย์  ขอให้เขาคนนั้นจงสังหารกากลูเสีย  สวดมนต์ให้แก่วิญญาณของข้าด้วย ลาก่อน โยเซ ดา ซิลเวสตรา จากคุณ : Eirene - [ 6 มี.ค. 50 20:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านฉบับภาษาอังกฤษ ของแฮกการ์ดได้ค่ะ มีให้อ่านฟรีในเน็ต http://www.pagebypagebooks.com/H_Rider_Haggard/King_Solomons_Mines/ เรื่องลอก หรือเรื่องต่อยอด คิดกันง่ายๆ ว่า ในพันๆหน้าของเพชรพระอุมามีกี่เปอร์เซ็นต์ที่คุณพนมเทียนคิดขึ้นมาเอง และกี่เปอร์เซ็นต์ที่เป็นของแฮกการ์ด ถ้าเป็นของแฮกการ์ดเกือบร้อยละร้อย ไม่ได้มีอะไรของคุณพนมเทียนเอง เรียกว่าลอก ถ้ามีของคุณพนมเทียนอีกมากมายที่ไม่มีในเรื่องของแฮกการ์ด เรียกว่าได้แรงบันดาลใจหรือต่อยอด แค่ฉากแรกที่เปิดตัวด้วยรพินทร์ยิงเสือดำ มีใน King Solomon's Mines ไหมล่ะคะ จากคุณ : yoyo - [ 6 มี.ค. 50 20:38:16 A:67.161.132.146 X: TicketID:106597 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพชรพระอุมา เล่มหนึ่ง ข้าพเจ้ามังมหารนรธา ผู้กำลังจะตายอยู่เดี๋ยวนี้แล้วด้วยความหิวและเจ็บไข้ ในถำเล็กทางดานเหนือของเต้านมด้านใต้สุดของภูเขาสองลอก ข้าพเจ้าขอให้ชื่อว่า ถันพระอุมา ข้าพเจ้าได้เขียนข้อความนี้เมื่อ ณปีพุทธศักราช 2120 ด้วยเศษกระดูกของจะงอยปากนก  สิ่งที่ข้าพเจ้าใช้เขียนส่วนหนึ่งของย่ามติดตัวที่ทำด้วยหนัง โดยใช้เลือดของข้าพเจ้าเองแทนหมึก  หากทาสของข้าพเจ้าพบมันขณะที่เขากำลังตามหาข้าพเจ้า เขาจะได้นำกลับไปยังเมาะลำเลิง  ขอให้สหายของข้าพเจ้า( ชื่ออ่านไม่ออก ) จงนำเรื่งราวนี้ขึ้นกราบบังคมทูลต่อพระเจ้ากรุงหงสาวดีผู้ทรงพระปัญญา เพื่อพระองค์จะได้เสด็จยาตราทัพมาตามลายแทงนี้ หากว่ากองทัพของพระองค์ไม่แหลกลาญเสียก่อนในป่าดงขุนเขาอันกว้างใหญ่กันดารและ ลี้ลับเต็มไปด้วยสรรพอันตราย และสามรถบุกไปจนถึงดินแดนแห่งควมโหดเหี้ยมทารุณ อันเต็มด้วยภูตผี และอาคม แห่งมรกตนคร พระองค์ก็จะเป็นพระมหากษัตริย์ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ข้าพเจ้าได้เห็นขุมทรัพย์อันเหลือคณา ภายในขุมทรัพย์พระอุมานี้แล้ว ด้วยตาของข้าพเจ้าเองอยู่เบื้องหน้า ก่อนกาลมรณะของข้าพเจ้า แต่โดยการทรยศหักหลังของวาชิกา นางแม่มดอุบาทว์ ข้าพเจ้าจึงไม่สามารถนำออกมาได้แม้แต่ชีวิตของข้าพเจ้าเอง  ขอให้ท่านที่ตามทางในลายแทงนี้ จงพยายามฝ่าความกันดารของ ถันพระอุมา ทางเบื้องซ้ายจนบรรลุถึงยอดของเต้านมแห่งขุนเขาลูกนี้ ทางด้านเหนือของมันจะเป็นถนน ราบเรีบยกว้างใหญ่ ที่พระศิวะสร้างไว้ จากนั้นเป็นเวลาสามวันในการเดินทาง ตามถนนสายนี้ก็จะบรรลุถึงมหาปราสาทของพระอุมาเทวี ขอให้ท่านจงสังหารแม่มดวาชิกาเสียด้วยเป็นการแก้แค้นให้กับวิญญาณของข้าพเจ้า... ลาก่อน มังมหานรธา จากคุณ : Eirene - [ 6 มี.ค. 50 20:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่ดิฉันถามเพราะเห็นว่าทำไมในจดหมายลายแทงของทั้งสองเรื่องนั้นถึงเหมือนกันอย่างนั้น เปลี่ยนแต่ฉาก ขนาดคำว่า ( ชื่ออ่านไม่ออก ) ยังเหมือนกัน ดิฉนไม่ได้บอกว่าเหมือนกันทั้งเรื่อง เพราะฉะนั้นในกรณีของหนังสือของคุณปลายตะวันนั้น เหมือนกับกรณีนี้หรือไม่ จากคุณ : Eirene - [ 6 มี.ค. 50 20:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เปรียบเทียบฉากที่เหมือนกัน โซโลมอน : ข้า โยเซ ดา ซิสเวสตรา  ผู้กำลังจะตายด้วยความหิวโหย ในถ้ำเล็ก ๆ เพชรพระอุมา :ข้าพเจ้ามังมหารนรธา ผู้กำลังจะตายอยู่เดี๋ยวนี้แล้วด้วยความหิวและเจ็บไข้ ในถำเล็กทางดานเหนือของเต้านมด้านใต้สุดของภูเขาสองลูก โซโลมอน : ภูเขาสองลูก ซึ่งข้าตั้งชื่อว่าถันพระนางชีบา เพชรพระอุมา :ข้าพเจ้าขอให้ชื่อว่า ถันพระอุมา โซโลมอน :ได้ใช้โลหิตของตนเองแทนน้ำหมึก   เพชรพระอุมา :โดยใช้เลือดของข้าพเจ้าเองแทนหมึก   โซโลมอน :เขียนข้อความนี้ในปี ค.ศ. 1590 เพชรพระอุมา :ข้าพเจ้าได้เขียนข้อความนี้เมื่อ ณปีพุทธศักราช 2120 โซโลมอน :หากทาสของข้ามาพบเข้า จักนำกลับไปยัง   เดอลากัว  ให้มิตรสหายของข้า ( ชื่ออ่านไม่ออก ) เพชรพระอุมา : หากทาสของข้าพเจ้าพบมันขณะที่เขากำลังตามหาข้าพเจ้า เขาจะได้นำกลับไปยังเมาะลำเลิง  ขอให้สหายของข้าพเจ้า( ชื่ออ่านไม่ออก ) โซโลมอน : นำความขึ้นกราบทูลต่อองค์กษัตริย์ เพื่อที่พระองค์จักโปรดให้เคลื่อนกองทัพ ซึ่งแม้นรอดชีวิตผ่านทเลทรายและเทือกเขาไปได้   เพชรพระอุมา: จงนำเรื่องราวนี้ขึ้นกราบบังคมทูลต่อพระเจ้ากรุงหงสาวดีผู้ทรงพระปัญญา เพื่อพระองค์จะได้เสด็จยาตราทัพมาตามลายแทงนี้ โซโลมอน : ก็จักทำให้พระองค์เป็นกษัตริย์ที่มั่งคั่งที่สุดรองลงมาจากพระเจ้าโซโลมอน เพชรพระอุมา :พระองค์ก็จะเป็นพระมหากษัตริย์ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก โซโมอน : ด้วยตาทั้งสองข้าง ข้าได้เห็นเพชรเหลือคณานับในห้อง  มหาสมบัติของพระเจ้าโซโลมอนเบื้องหลังมัจจุราชขาว  ทว่าเนื่องจากการทรยศของนางแม่มดกากูล ข้าจึงไม่อาจนำอะไรออกมาได้แม้แต่สิ่งเดียว กระทั่งชีวิตก็เกือบเอาไม่รอด เพชรพระอุมา : ข้าพเจ้าได้เห็นขุมทรัพย์อันเหลือคณา ภายในขุมทรัพย์พระอุมานี้แล้ว ด้วยตาของข้าพเจ้าเองอยู่เบื้องหน้า ก่อนกาลมรณะของข้าพเจ้า แต่โดยการทรยศหักหลังของวาชิกา นางแม่มดอุบาทว์ ข้าพเจ้าจึงไม่สามารถนำออกมาได้แม้แต่ชีวิตของข้าพเจ้าเอง   โซโลมอน :ขอผู้มาจไปตามแผนที่ ปีนหิมะบนถัน เบื้องซ้ายของพระนาชีบา  จนถึงยอดสุดทางด้านเหนือ  อันเป็นที่ที่พระเจ้าโซโลมอนสร้างถนนใหญ่เอาไว้  จากนั้นใช้เวลาอีสองวันจึงถึงวังของกษตริย์  ขอให้เขาคนนั้นจงสังหารกากลูเสีย  สวดมนต์ให้แก่วิญญาณของข้าด้วย ลาก่อน โยเซ ดา ซิลเวสตรา เพชรพระอุมา :ขอให้ท่านที่ตามทางในลายแทงนี้ จงพยายามฝ่าความกันดารของ ถันพระอุมา ทางเบื้องซ้ายจนบรรลุถึงยอดของเต้านมแห่งขุนเขาลูกนี้ ทางด้านเหนือของมันจะเป็นถนน ราบเรีบยกว้างใหญ่ ที่พระศิวะสร้างไว้ จากนั้นเป็นเวลาสามวันในการเดินทาง ตามถนนสายนี้ก็จะบรรลุถึงมหาปราสาทของพระอุมาเทวี ขอให้ท่านจงสังหารแม่มดวาชิกาเสียด้วยเป็นการแก้แค้นให้กับวิญญาณของข้าพเจ้า... ลาก่อน มังมหานรธา ลอกดูเปรียบเทียบที่อื่นๆดูเองนะคะ คห 2 และ 4 แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 50 21:05:22 จากคุณ : Eirene - [ 6 มี.ค. 50 20:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิดอย่างนี้ค่ะคุณ Eirene พนมเทียนนั้นหยิบ (หรือจะเรียกว่าลอกก็ได้) โครงเรื่องของขุมทรัพย์โซโลมอนมาแน่นอนค่ะ แต่คุณ Eirene คะ เท่าที่ดิฉันอ่านนิยายมา หนังสือพล็อตเรื่องคล้ายๆ กันเยอะมาก แต่สิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มหนึ่งมีคุณสมบัติดีเด่นกว่าอีกเล่มหนึ่งนั้น อยู่ที่กลเม็ดทางภาษาและการบรรยาย รวมถึงรายละเอียด้วยนะคะ สิ่งที่คุณปลายตะวันทำนั้น "มักง่าย" ค่ะ ในการเขียนนิยาย หรือเขียนอะไรก็ตาม การบรรยายความถึงฉาก รายละเอียด การโต้ตอบ ลำดับของการกระทำ ฯลฯ เหล่านี้คือส่วนที่บ่งบอกค่ะว่า นักเขียนผู้นั้นมีฝีมือหรือไม่ ลึกซึ้งเพียงใด ขออนุญาตยกตัวอย่างคือ นิยายของ ป.อินทรปาลิต เนื้อเรื่องนั้นเบามากค่ะ แต่ที่สนุกสนานเหลือเกินนานนับหลายทศวรรษเพราะ "บทเจรจา" ที่หนักแน่น เปี่ยมด้วยปฏิภาณภาษานี่เอง ตรงนี้ค่ะ ที่เขาใช้วัดฝีมือนักเขียน สิ่งที่คุณปลายตะวันทำก็คือ ไปลอกฉากบรรยายความเหล่านี้มาจากที่ต่างๆ ลดเวลาคิด ทุ่นสมองไปได้เยอะเลยค่ะ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 6 มี.ค. 50 21:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ ^ ลองดู คห 6 ค่ะ การบรรยายความถึงฉาก รายละเอียด การโต้ตอบ ลำดับของการกระทำ เหมือนกันหรือเปล่า จากคุณ : Eirene - [ 6 มี.ค. 50 21:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พอดีไม่ทันได้อ่าน คคห.ที่ 5 ของคุณค่ะ ขออภัย ก็ทิ้ง คคห.ไว้เหมือนเดิมนะคะ แต่ถึงกระนั้น ถ้าวันนี้มีใครมาบอกว่า พนมเทียน ลอกจุดนั้นจุดนี้ เพชรพระอุมาก็ยังเป็นนิยายไทยที่ยิ่งใหญ่นะคะ อย่างไรก็ตาม จะปฏิเสธหรือบอกว่า เพชรพระอุมาไม่มีส่วนที่ลอกเลย หรือจะบอกว่าต่อยอด หรือหาคำเก๋ๆ มาให้เพชรพระอุมา มันก็ไม่ถูกหรอกค่ะ ค่ะ เพชรพระอุมา มีการลอกเนื้อหาบางตอนจากแฮกการ์ด แต่กระนั้น หลายๆ คนก็อ่านทั้งคู่ ทั้งขุมทรัพย์โซโลมอนและเพชรพระอุมา โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ เพราะเมื่อเทียบกับเนื้อหาทั้งหมดที่พนมเทียนสร้างเพชรพระอุมาขึ้นมานั้น เราหมิ่นไม่ได้เลยว่า พนมเทียนเป็นนักเขียนไม่มีฝีมือ ถึงวันนี้ หาก เพชรพระอุมาของคุณพนมเทียนจะถูกประณามหยามเหยียดว่าไม่สมเป็นนิยายชั้นดีอย่างที่ผู้คนเขาหลงใหลกัน คุณปลายตะวันก็ยังผิด และสมกับคำว่า "มักง่าย" อยู่ดี และสิ่งที่คุณปลายตะวันทำ ทำให้ดิฉันสงสัยมากๆ ว่า เธอมีฝีมือการเขียนแค่ไหน แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 50 21:22:04 จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 6 มี.ค. 50 21:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถึงเพชรพระอุมาจะลอก ก็ไม่ได้ทำให้คุณปลายตะวันไม่ผิดขึ้นมาได้ จากคุณ : ชาเขียว - [ 6 มี.ค. 50 21:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เคยมีคนพูดกันเป็นอย่างมากแล้วนี่ครับเรื่องเพชรพระอุมา  ลอกมาจากขุมทรัพย์โซโลมอน  แต่เวลาอ่านเนี่ยขุมทรัพย์โซโลมอนผมอ่านได้ไม่ถึงครึ่งเล่นย่อก็หลับ... เพชรพระอุมา อ่านไปสี่สิบแปดเล่ม  ผมกลับอ่านได้โดยไม่หลับนะ จากคุณ : นาครียะ - [ 6 มี.ค. 50 21:54:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จริงๆแล้วก้คือลอกนั้นแหละครับ เพียงแต่ความสนุกสนามจากการลอกของพนมเทียมทำให้เราๆท่านๆจงใจมองข้าม เอากันจริงๆเลยนะหากคุณๆโดยเฉพาะนักเขียนใหม่ๆ เป็นเซอร์แฮกการ์ดแล้วบังเอิญมาได้เพชรพระอุมา คุณจะโวยไหมว่าโดนลอกผลงาน จากคุณ : ก็ว่ากันไป - [ 6 มี.ค. 50 22:10:39 A:58.9.137.147 X: TicketID:127509 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมอ่านสมบัติพระศุลี แล้วชอบมากครับสนุกดี ต่อมาได้อ่านเพชรพระอุมา ก็ เฮ้ย ลอกโครงเรื่องนี่หว่า แต่ก็นะ หลังจากเติมพริกน้ำปลาเข้าไปแล้ว มันก็สุดยอดจริงๆ อารมณ์ความรู้สึกกลายเป็นคนละเรื่องเลย สนุกจนไม่ได้นึก เรื่องลอกไม่ลอกเลยครับ จากคุณ : แอบมาซุ่ม - [ 6 มี.ค. 50 22:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อีกนิดนึงค่ะ เคยพูดก่อนหน้านี้นานมาแระ ใครมาอ่านเจอคงไม่หาว่าเราลอกตัวเองนะ หนังสือทุกเล่มมีสิ่งที่ดีและไม่ดี มีทั้งสิ่งที่ผิดและถูก แต่คุณค่าของหนังสือเล่มนั้นอยู่ที่เมื่อตัดสิ่งที่ผิดออกไป มันจะยังทรงคุณค่าและสื่อความหมายเช่นเดิมดังที่ผู้เขียนต้องการหรือไม่ คิดว่าเพชรพระอุมาเหลือเยอะค่ะ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 6 มี.ค. 50 22:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พูดง่ายๆ ก็คือ พนมเทียนก็ลอก ปลายตะวันก็ลอก เพียงแต่ต่างกันตรงที่พนมเทียนลอกแล้ว คนอ่านชอบและสนุก เลยจงใจมองข้ามความผิดนั้นไปเสีย และยังคงยกย่องให้เป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่อยู่ แต่ปลายตะวันลอกแล้ว คนอ่านไม่ชอบ เลยไม่จงใจมองข้ามความผิดของเธอไป จากคุณ : Double Standard มั้ยเนี่ย? - [ 6 มี.ค. 50 23:49:07 A:58.9.81.179 X: TicketID:136856 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าเห็นด้วยว่าคุณพนมเทียนลอก จขกท จะดีใจทีมีพวกหรือเปล่า? อุตส่าห์ตัดบทความมาเปรียบเทียบกันบรรทัดต่อบรรทัด คุณพนมเทียนเองก็บอกว่า เอาโครงเรื่องหลักมาจากเรื่องนี้  ถือว่าเป็นการให้เครดิต ไม่ขี้ตู่ บอกว่าคิดพล็อตโครงเรื่องเอง ไม่เหมือน มาร์ติน สกอร์เซซี ที่สร้าง the departed แล้วเหมือน Internal affair ทุกฉาก แล้วบอกว่า ไม่เคยดู ไม่รู้จัก แถมได้รางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมอีก โอเค..บางฉากบางตอนโครงเรื่องเหมือนดั้งเดิม (ตัวอย่างที่จขกท ยกมา จนดูเหมือนว่าลอกมาประโยคต่อประโยคน) แล้วอีกหลายๆ ฉากที่ไม่เหมือนล่ะ รวมถึงการแต่งเรื่องเติมเข้าไปให้ได้อรรถรส มากขึ้น  และการใช้ภาษาที่สละสลวย อย่างนี้เราจะเรียกได้ว่า เป็นการเขียนต่อยอดในเชิงสร้างสรรค์ได้หรือเปล่า หรือไม่ว่าอย่างไง นิยายเรื่องนี้ ก็ได้ขึ้นชื่อว่าลอกเขามาอยู่ดี ถึงจะชอบนิยายเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้มองข้ามในจุดนี้ คิดว่า แฟนๆ เพชรพระอุมา ก็คำนึงถึงจุดนี้เหมือนกัน เพียงแต่ไม่ได้หยิบยกขึ้นมาพูดพร่ำให้เป็นข้อโต้แย้งอย่างไม่รู้จบ เพราะความสนุกของต้นฉบับดั้งเดิม กับเพชรพระอุมาของ คุณพนมเทียมต่างกันอย่างลิบลับ   ซึ่งถ้าคิดว่า ถ้าลอก แล้วคนอ่านชอบ อ่านสนุกติดงอมแงมนั้นมันต้องอาศัยอะไรบ้าง ถึงทำให้นิยายเรื่องนี้ครองใจนักอ่านส่วนใหญ่มาอย่างยาวนาน จากคุณ : Modster - [ 7 มี.ค. 50 02:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณพนมเทียนอาจจะลอก"พล็อต" มา แต่ในการเขียน คือสำนวนของท่านเองล้วนๆ  ที่ทำให้คนอ่านสนุก จนติดแบบงอมแงม ที่สำคัญ..คือ ท่านผู้เขียนมีความรู้เรื่องการเดินป่า และการใช้ปืนเป็นอย่างดี จึงทำให้มีอรรถรสเพิ่มขึ้น อย่าง คุณทมยันตี ที่เขียนเรื่อง ร่มฉัตร ได้ใกล้เคียงกับ สี่แผ่นดิน เพียงแต่การใช้สำนวนและการวางตัวละคร จึงทำให้ไม่เกิดการครหา..ว่า..เป็นการลอก.. จากคุณ : WIWANDA - [ 7 มี.ค. 50 06:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมเคยคุยับเพื่อนๆ ที่อ่าน-เขียนหนังสือ ประเด็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ โดยส่วนตัวผมตอบได้ว่าไม่ได้อ่านเลยไม่กล้าฟันธง แต่เพื่อนที่อ่านบอกได้คำเดียวว่า "ลอกพล๊อต" มาจาก "โซโลม่อน" แน่นอนครับ ผมเคยดู รู้ เห็น นิยายไทยหลายๆ เรื่องที่เอา "พล๊อต" มาจากต่างประเทศแบบแทบทั้งดุ้นและใส่ความเป็นไทยเข้าไป เช่น "กาเหว่าที่บางเพลง" ไปคล้ายกับหนังฝรั่งเรื่องอะไรจำไม่ได้นานแล้วเป็นสิบปีแล้ว ใครหลายคนอาจจะจำได้ เรื่อง "หลายชีวิต" ก็อีกเคยอ่านว่า "พล๊อต" เดียวนักเขียนฝรั่ง เรื่อง "โรมิโอฯ" ก็แบบเดียวกับ "ขมิ้นกับปูน" หรือ "รักในรอยแค้น" แต่ลักษณะการ "ลอกพล๊อต" ผมก็ว่ายังไม่เท่าไร เพราะผู้ลอกก็นำเอามาใส่แบบไทยๆ หรือเรียกว่านำมาใส่ในเอกลักษณ์เฉพาะตัวเข้าไป แต่ที่น่าเบื่อก็ประเภทลอกถ้อยคำเนี่ยสิ บางครั้งล่อทั้งประโยคเป็นหน้าๆ เลย อย่างนั้นไม่สมควรทำ จากคุณ : สยามวรรณกรรม - [ 7 มี.ค. 50 07:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ส่วนหนึ่งเห็นด้วยกับเห็นของคุณเจ้าของที่ 15 ค่ะ ตรง เป็นกลาง ไม่เข้าข้างใคร ความยิ่งใหญ่ของนักเขียนทำให้บางอย่าง บางจุดจางลงได้ ทว่าต้องยอมรับนะคว่า พนมเทียนเป็นนายของภาษาอย่างแท้จริง สร้างสรรค์ได้อย่างน่าทึ่ง คนอ่านจึงพร้อมใจกันที่จะร่วมผขญภัยไปในโลกใบใหม่ที่ท่านรังสรรค์ขึ้นจากวัตถุดิบของคนอื่น จากคุณ : ธาราฝัน - [ 7 มี.ค. 50 08:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หึๆ...        คุณคิดว่า"เพชรพระอุมา"สนุกเพราะ"การผจญภัย"เท่านั้นหรอกหรือ ? ตามความคิดเห็นของผม"คุณพนมเทียน"อาจจะไม่ใช่นักเขียนนวนิยายผจญภัยที่เก่งที่สุดในโลก หากแต่ คุณพนมเทียนเป็นนักเขียน"บทรัก"ที่เข้าถึง และชวนติดตามมากที่สุดในโลกนี้ต่างหาก ถ้าว่าตามพล๊อตเรื่อง ก็คงใช่แหละว่าไปเอาพล๊อตเรื่องของเค้ามา !!! แต่สิ่งที่ทำให้คนติดงอมแงม ทั่วบ้านทั่วเมือง มิใช่บทรักของพรานไพรกับดอกฟ้าหรอกหรือ? มิใช่ความน่ารัก(แกมน่ากระทืบ)ของเจ้าคนใช้พเนจร หรอกหรือ ? ถึงเรื่องการผจญภัยเองก็เถอะ ถ้าว่ากันตามความคิดเห็นส่วนตัวของผมล้วนๆเลยนะ ผมไม่สนใจพล๊อตที่คุณว่ามาสักเท่าไหร่หรอก แต่ที่ผมสนใจน่ะ มันเป็นเรื่องราวของอาถรรพ์ ของไสยศาสตร์ ของความมหัศจรรย์ในเนื้อเรื่องมากกว่า และไอ้ของอาถรรพ์ทั้งหลายทั้งแหล่ที่ปรากฏในเรื่อง ท่านเซอร์ที่เป็นคนยุโรปจะรู้จักหรอกหรือ? จากคุณ : ฟาน (ฟาฬ) - [ 7 มี.ค. 50 09:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เพชรพระอุมาลอกพล็อต ข้อความในลายแทงก็แทบจะถอดออกมาค่ะ แต่..อย่างอื่นเป็นการต่อยอดทั้งหมด ปริมาณหนังสือ ๑ เล่มของต้นฉบับ กับปริมาณ ๒๔ เล่มของเพชรพระอุมา (เอาเฉพาะภาคแรกที่ลอกพล็อตมาก็แล้วกันนะคะ) ก็น่าจะเห็นได้ชัดแล้วนาว่ามันคืออะไรน่ะ ยังยืนยันเหมือนเดิมว่า ลอกพล็อต ลอกข้อความในลายแทงมา แต่เนื้อหาอื่นๆ ความสนุกสนาน อรรถรสที่มีการต่อยอดมานั้น ก็เป็นส่วนที่สำคัญไม่น้อยเลยที่ทำให้นิยายเรื่องนี้เป็นอมตะน่ะค่ะ ยังไงลองไปอ่านความเห็นของคุณอุปนิกขิตในกระทู้นี้ดูค่ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5199093/A5199093.html จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ - [ 7 มี.ค. 50 09:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นำพล็อตมาแหงๆ ค่ะ ลอกพล็อตก็ว่าได้ และเติมความสามารถทางวรรณกรรมและจินตนาการของผู้เขียนอีกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ ที่สำคัญเป็นเรื่องที่ท่านผู้ประพันธ์เองก็ได้ยอมรับอย่างเปิดเผยด้วย ^^ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 7 มี.ค. 50 10:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คำว่า ลอก นี่ก้อต้องดูด้วยนะครับว่า ลอกมาขนาดไหน ถ้าเนื่อเรื่อง ประมาณ 1 เล่ม มาขยายได้เป็น 24 เล่ม เบิ้มๆ ก้อคงต้องถามว่า ลอกมายังไงถึงขยายเพิ่มได้อีก 23 เล่ม โดยยังมีคนอ่านติดกันงอมแงมขนาดนั้น  ในเรื่องของ พล๊อต นี่ คุณพนมเทียน บอกมาตลอดครับว่า ลอกพล๊อตเรื่องมา หรือ แม้กระทั่ง ท่อนที่ จขกท ยกมาว่าเหมือนกันขนาดนั้น ผมกลับมองว่า มันเป็นท่อนที่ คุณพนมเทียน อ่านและเกิดความประทับใจ ในสำนวนมากจน เสียดายที่จะไม่นำมาถ่ายทอด ให้ผู้อ่านชาวไทยได้รับรู้สำนวนต้นฉบับ  เพราะยังไงผมก้อเชื่อว่า คนที่มีศักยภาพ พอที่จะเขียนเรื่องราว หรือบางบทบางตอนที่ทำให้คนประทับใจ จนน้ำตาไหล เศร้า รันทด หดหู่ หรือมีความสุข ได้ อย่างคุณพนมเทียน จะไม่สามารถคิด สำนวนหรือวลี ดีๆ มาใช้แทนประโยคนั้นได้หรอกครับ ผมเชื่อว่าเกิดจากการประทับใจ ต่อประโยคนั้นและต้องการให้เกียรติ กับ บทประพันธ์ มากกว่าที่คัดลอกมาทั้งท่อนโดยไม่ดัดแปลงเลย  ยิ่งประกอบกับ คุณพนมเทียน ไม่เคยปิดบังที่มาของ บทประพันธ์เลย ทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่า ถ้าคุณพนมเทียน เขียนในสมัยนี้ ก้อคงมี ลงเครดิต ท่อนนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ จากคุณ : ARMS STRONG - [ 7 มี.ค. 50 11:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ความเหมือนและความแตกต่าง ในเบื้องต้นจะเห็นว่า เพชรพระอุมา จะมีความคล้ายคลึงกับ คิง โซโลมอนส์ ไมนส์ เฉพาะภาคแรกเท่านั้น ซึ่งเมื่อพิจารณาต่อมาถึงปริมาณของหนังสือ ก็พบว่าเป็นอัตราส่วนถึง ๑ ต่อ ๒๔ อันมีนัยยะที่น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง สำหรับเรื่องนี้ ‘พนมเทียน’ ได้เคยกล่าวไว้ในหนังสือ เจาะลึกเบื้องหลังนวนิยาย เพชรพระอุมา ความตอนหนึ่งว่า เมื่อยังวัยรุ่นอยู่ ตอนเป็นนักเรียนแผนกอักษรศาสตร์ ผมได้ไปพบกับหนังสืออ่านประกอบบทเรียนของญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ชื่อเรื่อง KING SOLOMON’S MINES เขียนโดยนักประพันธ์อังกฤษคือ SIR H. RIDER HAGGARD มีเนื้อหาสำคัญของเรื่องเกี่ยวกับ การผจญภัยในป่าของพรานผิวขาวผู้หนึ่ง ซึ่งมีผู้มาจ้างวานให้ไปติดตามคนหาย ก่อนการออกเดินทางนั้น มีคนพื้นเมืองคนหนึ่งมาขออาสาสมัครเป็นคนใช้ติดตามไปด้วย และผลที่สุดเมื่อไปถึงดินแดนหลงสำรวจในป่าลึกนั้น ก็ปรากฏว่าเจ้าคนใช้ที่สมัครติดตามมานั้น แท้ที่จริงก็คือทายาทของนครลับแล หลงสำรวจนั้น พรานนำทางกับคณะผู้ติดตามคนหายก็เลยช่วยกันต่อสู้กอบกู้บัลลังค์จากทรราช ให้เจ้าคนใช้คนนั้น ได้สำเร็จ พร้อมทั้งได้พบกับขุมทรัพย์ใหญ่แห่งนครนั้น โครงเรื่องเพียง ๕-๖ บรรทัดแค่นี้เองแหละครับ (เฉพาะในภาคหนึ่งของเพชรพระอุมา) ที่ผมได้เอาโครงมาจากแนวเรื่องเดิมของ คิง โซโลมอน’ส มายน์ส ของ เซอร์ฯ แฮกการ์ด เพราะมันเป็นเค้าโครงเรื่องที่ดีมาก ในการจะนำมาเป็นเหตุผลให้ต้องมีการเดินป่าของพรานในนวนิยายที่กำลังจะเขียนขึ้น เพราะจะทำให้พล็อตเรื่องมีจุดหมายที่แน่นอนลงไป ส่วนหน้าที่ในการสร้างบรรยากาศให้เป็นป่าแบบไทยหรือป่าในเอเชีย ตลอดจนความรู้สึกนึกคิด สิ่งแวดล้อมต่างๆของเรื่อง เป็นหน้าที่ของผมเองที่จะต้องนำมาประสานกันให้กลมกลืนหมดจด ยก ข้อความของปู่อุปฯ ที่เอามความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้มาให้อ่านครับ จากคุณ : Wphat - [ 7 มี.ค. 50 14:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ทุกครั้งที่มีกระทู้เกี่ยวกับลอกๆ ก็มักจะมีคนมาพูดถึงไมโครซอฟท์ เอ็มพีสาม แล้วก็เพชรพระอุมาทุกที ไม่รู้ว่ามันเป็น Norm หรือไงเนี่ย คราวนี้มีแค่เพชรพระอุมา ก็ยังดี -__-' ที่จะเขียนเป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ วิเคราะห์เอาเองอาจจะไม่เป็นจริงก็ได้ ^^" โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า ถ้าเพชรพระอุมาเป็นนิยายแต่งสมัยสมัยนี้ ก็คงจะเข้าข่ายว่า "ลอก" แหงๆ เพราะจริงๆ ไม่ว่าพูดยังไง มันก็คือลอก ไม่ว่าลอกมาทั้งพารากราฟ หรือว่า ลอกพล็อต แต่ มันมีบริบททางสังคมเข้ามาเกี่ยวด้วย ก็คือ "กาลเวลา" นิยายเรื่องนี้ได้ถูกยอมรับจากทางสังคมในสมัยก่อนไปเรียบร้อยแล้วว่ามีคุณค่าทางวรรณกรรม การใช้ภาษาแล้วก็ด้วยตัวเรื่องที่สนุก ลองมองย้อนกลับไปในนวนิยายเก่าๆ ที่เป็นเรื่องดังจากนักเขียนทีได้รับการยกย่องหลายๆ เรื่องก็เป็นเรื่องที่ "ได้รับอิทธิพล (ถึงอาจจะเข้าขั้นว่าลอก)" มาจากวรรณกรรมดีๆ ของตะวันตก แต่ว่าก็ยังได้รับการยอมรับอยู่จนถึงทุกวันนี้ (คิดเอาเองว่า) เป็นเพราะว่าเรื่องเก่าๆ พวกนี้ได้รับการยอมรับทางสังคมในสมัยนั้นแล้ว มันก็จบประเด็นพวกนี้ไป เพราะสังคมสมัยก่อน คนที่รู้ภาษาต่างประเทศแล้วสามารถอ่านวรรณกรรมดีๆ ของต่างชาติมีน้อย ทีนี้ พอเรื่องได้รับการยอมรับจากสังคมสมัยโน้น มันก็กระทบกับสังคมสมัยนี้คือ เราก็ได้รับการปลุกฝังให้อ่านงานดีๆ เหล่านี้จากคนที่อยู่ในสังคมยุคก่อน ตัวเราก็ยอมรับไปแล้ว มันก็คือการสืบทอดความรู้จากรุ่นสู่รุ่น อย่างตอนนี้เราก็รู้ๆ กันในใจว่า เพชรพระอุมาได้รับอิทธิพลอย่างมากจากเรื่องโซโลมอน แต่ก็เพชรพระอุมาไปอยู่ในใจพวกเราไปแล้ว การยอมรับมันจบไปแล้ว เพราะฉะนั้น เพชรพระอุมาก็ยังคงเป็นเรื่องที่ทุกๆ คนพูดถึง แล้วก็คงจะลงจากรุ่นเราไปสู่รุ่นต่อไปอีกเรื่อยๆ   เพราะงั้น คิดว่า เพชรพระอุมาไม่ควรจะเป็นประเด็นอีก เพราะประเด็นมันถูกปิดตายไปตั้งนานมาแล้ว ปล 1 ไอ้ข้างบนที่เขียนๆ มาน่ะ คิดเอาเอง ไม่รู้ว่าถูกหรือผิด อันนี้แล้วแต่วิจารณญาณนะคะ ปล 2  อีกอย่าง พนมเทียนก็เขียนเก่งจริงๆ ด้วยแหละ เรายังมีทั้งชุดไว้ที่บ้านเลย ^^" จากคุณ : peiNing - [ 7 มี.ค. 50 21:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ดิฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาถามเพราะความสงสัยเท่านั้นแหละค่ะ ส่วนเรื่องที่ว่านวนิยายเรื่องนี้ถือว่าเป็นนิยายเรื่องเยี่ยมของไทยที่ทุกๆ คนยอมรับ หวังว่าแฟนๆของเพชรพระอุมาคงจะไม่โกรธกันนะคะ ที่ถามนี่ก็เพราะเคยนำมาอ่านและมันดันไปตรงกับขุมทรัพย์โซโลมอนพอดียังไงละคะ ดิฉันก็เลยเลิกอ่านแล้วก็มาตั้งกระทู้ถามเนี้ยแหละค่ะ ดิฉันกลัวว่าถ้าอ่านต่อไปแล้วยังตรงอีกอาจจะเสียความรู้สึกก็ได้ และที่นำมาเปรียบเทียบเป็นข้อความนั้นก็เพราะเคย ตั้งกระทู้แบบนี้ในบอร์ดของเพชรพระอุมามาแล้ว แต่ทุกคนก็เถียงว่าแค่นำแนวคิดมา ทั้งๆที่ข้อความมันเหมือนกันขนาดนั้น ดิฉันก็เลยเก็บข้อสงสัยมาจนวันนี้ ที่ได้อ่านกระทู้คุณปลายตะวัน ก็เลยเข้ามาถามว่าแล้วอย่างนี้เพชรพระอุมาตอนลายแทงเข้าข่ายลอกหรือไม่ เห็นทุกคนยืนยันว่าจะไม่เหมือนขุมทรัพย์โซโลมอนแล้วก็สนุกมาก ดิฉันก็จะไปหามาอ่านต่อแน่นอนค่ะ ป.ล คห 16 คะ ดิฉันไม่ได้ต้องการหาพวกอะไรหรอกคะแค่ถามดูเท่านั้นเอง แล้วแต่ความคิดเห็นส่วนตัวของทุกคนค่ะ จากคุณ : จขกท (Eirene) - [ 7 มี.ค. 50 22:33:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่เคยอ่านเรื่องทั้งหลายทั้งแหล่ที่ยกมาหรอก เลยตัดสินไม่ได้ว่าเกิดการลอกจริงหรือไม่ แต่ถ้ามีหลักฐานกันชัดเจนและนำมาเปรียบเทียบให้ดูก็เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเกิดการลอกขึ้นแล้ว เพียงแต่ต่างกันในตัวผู้ลอก ปริมาณความชื่นชอบนั้นต่างกัน คุณพนมเทียนนั้นอยู่ในวงการมานานกว่า และมีนิยายอีกหลายเรื่องที่แต่งขึ้นและไม่มีใครนำมาเปรียบกับเรื่องอื่น(ง่ายๆคือไม่มีคนหาว่าลอกนั่นแหละ) ส่วนคุณปลายนั้นยังไม่เป็นนักเขียนนานเท่าคุณพนมเทียน ในขณะเดียวกัน งานของเธอก็โดนเปรียบเทียบมาหลายครั้ง ทำให้น้ำหนักในการวิจารณ์คนทั้งสองต่างกันไป ทั้งที่มันเกิดเป็นกรณีเดียวกันนั่นเอง(พิมพ์อย่างนี้แล้วจะโดนด่ารึเปล่าเนี่ยะเรา) เอาเป็นว่าอย่าสงสัยมากนักเลยคุณ Eirene เรื่องที่มันขึ้นกับใจคน สนใจมากนักเดี๋ยวบ้าตาย ...ปล.อยากเอากลอนมาให้อ่านจัง แต่จำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน จากคุณ : คายตรี (คายตรี) - [ 7 มี.ค. 50 23:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตามความเห็นที่ 26 คุณ จขกท เป็นคนมีความอดกลั้นอย่างน่านับถือจริงๆ ผมยังไม่เคยเจอใครที่เริ่มอ่านเพชรพระอุมา แล้ววางลงซักราย มีแต่อดใจไม่ได้ ติดหนับอยู่ตรงนั้น จากคุณ : โทเมอิ - [ 8 มี.ค. 50 00:14:47 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จริงๆ ดิฉันว่าจะข้ามกระทู้เช่นนี้  แต่อดไม่ได้ คุณพนมเทียน จะต้องถูกยกมาเป็น "ยันต์กันผี" ของพวกนักลอกทุกครั้ง 1  ขอให้ดูช่วงเวลาที่กระทำ 2  ขอให้ดูการ "ยอมรับ" ของผู้เขียนด้วยนะคะ "เพชรพระอุมา"  ไม่ได้ถูกค้นพบว่าคล้ายคลึงกับสมบัติพระศุลี ในเวลาวันสองวันนี้หรอกค่ะ คุณไม่ใช่คนแรกที่ยกมาแบบนี้ คนแรก คือคุณมาลาเรีย นักอ่าน (ขออภัยจำปีไม่ได้) แต่เป็นยุคที่จักรวาลปืน เล่มเท่าหนังสือพิมพ์ คุณพนมเทียนยอมรับ ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ผู้แปลที่คุณพนมเทียนนำมาเป็นต้นแบบ คือคุณ สมุทร ศิริไข ซึ่งก็มีบอกไว้อย่างชัดแจ้ง อายุการยอมรับเรื่องนี้ เชื่อว่าแก่กว่าหลายคนที่ขุดเรื่องนี้ขึ้นมา และมีการยอมรับเป็นลายลักษณ์อักษร มีมานาน นานมากๆ แล้วค่ะ สุดท้าย... "ศึกษา"  เสียบ้างก่อนจะยกใครขึ้นมาเปรียบเทียบค่ะ   กรณีมันต่างกันมาก ทั้งช่วงเวลา และการยืดอกยอมรับ อย่าหาความชอบธรรมให้คนอื่น ด้วยการนำเอาคนอื่นมาเหยียบย่ำ โดยตัดความจริงบางส่วนออกไป เพราะคุณพนมเทียนยอมรับไปแล้ว และช่วงเวลาต่างกัน ในขณะที่ปลายตะวัน อยู่ไหนไม่รู้ และกระแสตอนนี้ การต่อต้านการลอกมันถึงขั้นมีกฏหมายลิขสิทธิ์แล้ว คุณสิ   Double Standard  หรือเปล่า คุณตามอ่านเรื่องได้ ทั้งเรื่องแปล เรื่องเพชรพระอุมา แต่คุณกลับไม่พูดแม้แต่คำเดียวถึงการยอมรับของคุณพนมเทียน หรือคุณจะบอกว่าคุณไม่เคยรู้เรื่องนี้ ทั้งที่มีการพูดกันอย่างกว้างขวาง น่าแปลกดีไหม ??? ลองคิดกันเล่นๆ ถ้าต่อไปมี "นักลอก"  เกิดขึ้นมาอีกคน คนเช่น ปลายตะวัน คงไม่ได้นำมาเป็นยันต์กันผีหรอกนะคะ   แต่พนมเทียนน่ะ โดนแน่ !!! เพราะคุณพนมเทียนแก้ต่างตนเองจนได้รับการยอมรับบางส่วนแล้ว แต่ก็จะถูกนำมาเป็น "ยันต์" แก่พวกลอกไปเรื่อยๆ ชั่วกัลปาวสาน... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 8 มี.ค. 50 00:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เกิดสงสัยขึ้นมาว่า คิงโซโลมอน ที่แปลโดย ไพโรจน์ พันธุมจินดาที่ จขกท ยกมาเทียบนั้น แปล เมื่อไหร่ ใครทราบบ้างครับ เพราะผมไปค้นคร่าวๆ ไม่มีพศ.  ดังนั้นเป็นการแปลหลังหรือก่อนที่ พนมเทียนจะเขียนบทนี้ในเพชรพระอุมา  ถ้าแปลหลังพนมเทียนเขียน นี่จะเรียกว่าเป็นการเลียนแบบย้อนเกล็ดหรือเปล่า (ด้วยความเคารพคุณไพโรจน์ ซึ่งแปลเรื่องเกี่ยวกับป่าๆ เยอะมากนะครับ - เป็นความอยากรู้ทางเวลาของผมเฉยๆ) เดี๋ยวไปถามในห้องเพชรพระอุมาดีกว่า แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 50 00:40:43 จากคุณ : โทเมอิ - [ 8 มี.ค. 50 00:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ---เรื่อง "หลายชีวิต" ก็อีกเคยอ่านว่า "พล๊อต" เดียวนักเขียนฝรั่ง--- เรื่อง หลายชีวิต ของ มรว. คึกฤทธิ์ เอาเค้าโครงเรื่องมาจาก The Bridge of San Luis Rey ของ Thornton Wilder นักเขียนชาวอเมริกันค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 8 มี.ค. 50 04:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เห็นด้วยกับ #25 นะครับ ว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับกาลเวลาและบริบทของสังคมสมัยนั้นๆ ด้วย เพราะถ้าอยากจะอ้างจริงๆ มีเยอะมากครับ วรรณกรรมที่เอาโครง พล็อต มาจากของฝรั่ง เรื่องของนายอิน ที่เป็นพระราชนิพนธ์ใน ร.6 ก็มาจาก เชอร์ล็อก โฮล์ม กาเหว่าที่บางเพลง ก็มาจาก The Midwich Cuckoos จากคุณ : ชาเขียว - [ 8 มี.ค. 50 06:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ต้นฉบับ King Solomon's Mines    "I, Jose da Silvestra, who am now dying of hunger in the little cave here no snow is on the north side of the nipple of the southernmost of the two mountains I have named Sheba's Breasts, write this in the year 1590 with a cleft bone upon a remnant of my raiment, my blood being the ink. If my slave should find it when he comes, and should bring it to Delagoa, let my friend (name illegible) bring the matter to the knowledge of the king, that he may send an army which, if they live through the desert and the mountains, and can overcome the brave Kukuanes and their devilish arts, to which end many priests should be brought, will make him the richest king since Solomon. With my own eyes I have seen the countless diamonds stored in Solomon's treasure chamber behind the white Death; but through the treachery of Gagool the witch-finder I might bring nought away, scarcely my life. Let him who comes follow the map, and climb the snow of Sheba's left breast till he reaches the nipple, on the north side of which is the great road Solomon made, from whence three days' journey to the King's Palace. Let him kill Gagool. Pray for my soul. Farewell. Jose da Silvestra." กับ เพชรพระอุมา ข้าพเจ้ามังมหารนรธา ผู้กำลังจะตายอยู่เดี๋ยวนี้แล้วด้วยความหิวและเจ็บไข้ ในถำเล็กทางดานเหนือของเต้านมด้านใต้สุดของภูเขาสองลอก ข้าพเจ้าขอให้ชื่อว่า ถันพระอุมา ข้าพเจ้าได้เขียนข้อความนี้เมื่อ ณปีพุทธศักราช 2120 ด้วยเศษกระดูกของจะงอยปากนก  สิ่งที่ข้าพเจ้าใช้เขียนส่วนหนึ่งของย่ามติดตัวที่ทำด้วยหนัง โดยใช้เลือดของข้าพเจ้าเองแทนหมึก  หากทาสของข้าพเจ้าพบมันขณะที่เขากำลังตามหาข้าพเจ้า เขาจะได้นำกลับไปยังเมาะลำเลิง  ขอให้สหายของข้าพเจ้า( ชื่ออ่านไม่ออก ) จงนำเรื่งราวนี้ขึ้นกราบบังคมทูลต่อพระเจ้ากรุงหงสาวดีผู้ทรงพระปัญญา เพื่อพระองค์จะได้เสด็จยาตราทัพมาตามลายแทงนี้ หากว่ากองทัพของพระองค์ไม่แหลกลาญเสียก่อนในป่าดงขุนเขาอันกว้างใหญ่กันดารและ ลี้ลับเต็มไปด้วยสรรพอันตราย และสามรถบุกไปจนถึงดินแดนแห่งควมโหดเหี้ยมทารุณ อันเต็มด้วยภูตผี และอาคม แห่งมรกตนคร พระองค์ก็จะเป็นพระมหากษัตริย์ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ข้าพเจ้าได้เห็นขุมทรัพย์อันเหลือคณา ภายในขุมทรัพย์พระอุมานี้แล้ว ด้วยตาของข้าพเจ้าเองอยู่เบื้องหน้า ก่อนกาลมรณะของข้าพเจ้า แต่โดยการทรยศหักหลังของวาชิกา นางแม่มดอุบาทว์ ข้าพเจ้าจึงไม่สามารถนำออกมาได้แม้แต่ชีวิตของข้าพเจ้าเอง  ขอให้ท่านที่ตามทางในลายแทงนี้ จงพยายามฝ่าความกันดารของ ถันพระอุมา ทางเบื้องซ้ายจนบรรลุถึงยอดของเต้านมแห่งขุนเขาลูกนี้ ทางด้านเหนือของมันจะเป็นถนน ราบเรีบยกว้างใหญ่ ที่พระศิวะสร้างไว้ จากนั้นเป็นเวลาสามวันในการเดินทาง ตามถนนสายนี้ก็จะบรรลุถึงมหาปราสาทของพระอุมาเทวี ขอให้ท่านจงสังหารแม่มดวาชิกาเสียด้วยเป็นการแก้แค้นให้กับวิญญาณของข้าพเจ้า... ลาก่อน มังมหานรธา เมื่อได้อ่านจากต้นฉบับ คงต้องยอมรับว่าคุณพนมเทียนคงได้แรงบรรดาลใจโดยหยิบมาทั้งพล็อตเรื่องแลัข้อความในแผนที่ แต่โดยความสัตย์จริง ผมอ่านทั้ง King Solomon's Mines ทั้งเล่มเห็นความคล้ายคลึงเท่านี้จริง ๆ และถ้าเปรียบเทียบกับคุณปลายตะวัน (สาบานได้ ไม่อยากยกย่องว่าคุณเลย) คงยากที่จะเปรียบเทียบครับ เพราะคุณพนมเทียนเป็นสุภาพบุรุษเต็มตัว ในขณะที่คุณปลายตะวันเป็น ... ง่าย ๆ นะครับ คุณพนมเทียนยอมรับว่าเอาทั้งพล็อตและคำบางคำมาใช้ในช่วงแรก ๆ ของเรื่องอย่างเปิดเผย โดยระบุทั้งชื่อเรื่อง ผู้แต่ง ผู้แปลพร้อม ซึ่งถ้าอยู่ในวงวิชาการคงต้องเรียกว่าอ้างอิงครับ เอางี้ครับ อย่างคุณยาขอบที่นำพงศาวดาร 7 บรรทัดสู่หนังสือเล่มหนา ๆ 8 เล่มอย่างผู้ชนะสิบทิศลอกไหมครับ แต่ของผู้เขียนอีกคนซึ่งมีเรื่องทำนองนี้มาหลายครั้ง ไอ้ที่เป็นกระทู้แนะนำตอนนี้ไม่ใช่ครั้งแรกนะครับ แถมครั้งนี้ลอกทั้งพล็อตและข้อความ ซึ่งไม่ใช่แค่หน้าสองหน้า แต่มันเกือบทั้งเรื่องครับ นี่ถ้าเจ้าของลิขสิทธิ์จะดำเนินการทางกฤหมายคนคนนั้นแพ้แน่ครับ และยังมีตะเบง นู๋โดนล่อเป้า นู๋บริสุทธิ์ กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ ใช่ครับ กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดี และคนที่ล่อเป้าคุณน่ะ คือคนที่อ่านหนังสือของคุณแล้วทนไม่ได้นะครับ คุณรู้สึกอายบ้างไหมครับ จากคุณ : บูรพาไม่แพ้ (overbid) - [ 9 มี.ค. 50 09:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จะบอกคุณกระทู้ที่ 29 ตรงๆ ก็ได้ค่ะว่าดิฉันเพิ่งจะอายุ 16 ปี สงสัยจะไม่ทันการยอมรับของคุณพนมเทียน ดิฉันเข้าใจว่าคุณพนมเทียนได้นำพร็อตเรื่องขุมทรัพย์โซโลมอนมาเท่านั้น และก็ไม่คิดว่าจะนำมาแบบประโยคต่อประโยคอย่างนี้คะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจใส่ร้ายหรือสร้างยันต์ให้นักลอกคนใหนทั้งนั้น ในฐานะนักอ่านหน้าใหม่ดิฉันมาโพสถามก็เพื่อต้องการความรู้ไว้ประดับตัวเท่านั้น เนื่องจากเคยโพสอย่างนี้ทีหนึ่งแล้วบอกกันว่าไม่ได้ลอก พอมาเปรียบเทียบกับกระทู้ปลายตะวันแล้วสรุปว่าคล้ายกัน ดิฉันก็เลยมาถามอีกครั้ง ส่วนเรื่องที่ว่าคุณพนมเทียนเป็นคนที่เขียนหนังสือได้ดีจนเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางนั้นดิฉันนั้นไม่เคยได้ไปว่าอะไรท่านเลย ส่วนที่ไม่ได้หยิบยกเรื่องการยอมรับของท่านขึ้นมานั้นเพราะดิฉันไม่รู้จริง ๆ ค่ะ ว่าท่านได้บอกว่าท่านได้นำส่วนที่เป็นลายแทงนี้ มาดัดแปลง นึกว่าท่านแค่นำพล็อตมาอย่างเดียว เอาเป็นว่าแฟนคลับเพชรอุมาที่ไม่พอใจดิฉันก็ขอโทษด้วยค่ะ ถือว่าอย่าถือเด็กเลย จากคุณ : จขกท (Eirene) - [ 9 มี.ค. 50 12:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบความเห็นของ คุณป้าหนอนค่ะ แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 50 12:27:07 จากคุณ : นินจาน้อย - [ 9 มี.ค. 50 12:25:48 ]

ความคิดเห็นที่ 36 2541. ศุภารัตน์ ศุภภัคว์รุจา. นวนิยายแนวผจญภัย : จาก คิง โซโลมอนส์ ไมนส์ ล่องไพร ถึงเพชรพระอุมา (ภาคหนึ่ง) บทคัดย่อ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาลักษณะของนวนิยายแนวผจญภัยในป่า โดยวิเคราะห์จากนวนิยายแนวผจญภัยเรื่อง คิงโซโลมอนส์ไมนส์ ล่องไพร และ เพรชพระอุมา ภาคหนึ่ง ศึกษาอิทธิพลของนวนิยายเรื่อง คิงโซโลมอนไมน์ ที่มีต่อ ล่องไพร และ เพรชพระอุมา ภาคหนึ่ง และศึกษาอิทธิพลของล่องไพร ที่มีต่อเพชรพระอุมา รวมทั้งศึกษาลักษณะเฉพาะตนของนวนิยายเรื่อง เพชรพระอุมา จากการศึกษาวิเคราะห์นวนิยายแนวผจญภัยเรื่อง คิงโซโลมอนไมน์ ล่องไพร และ เพชรพระอุมา สรุปได้ว่านวนิยายแนวผจญภัยในป่าต้องประกอบไปด้วยตัวละครหลักสองกลุ่มคือฝ่ายนายจ้างและพรานนำทาง ซึ่งมีความจำเป็นบางอย่างต้องเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย ในการเดินทางจะต้องมีแผนที่หรือคนนำทาง และระหว่างเดินทางตัวละครต้องเผชิญกับอันตรายนานัปการจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดก่อนการเดินทางถึงจุดหมาย ผลการวิจัยเปรียบเทียบนวนิยายผจญภัยทั้งสามเรื่องพบว่า ล่องไพร และ เพชรพระอุมา ได้รับอิทธิพลมาจาก คิงโซโลมอนไมนส์ น้อย อินทนนท์นำแนวคิดเรื่องการเดินทางเข้าไปในป่าเพราะเหตุผลบางอย่างจาก คิงโซโลมอนไมนส์ มาเป็นแนวในการประพันธ์นวนิยายชุด ล่องไพร ส่วนพนมเทียนได้รับอิทธิพลทั้งด้านโครงเรื่อง (การเดินทางเข้าไปในป่าเพื่อหาสมบัติและตามหาคนที่หายสาบสูญ) ตัวละคร ฉากและเหตุการณ์ บทสนทนาและการจบเรื่องในการแต่ง เพชรพระอุมา ภาคหนึ่ง นอกจากได้รับอิทธิพลมาจาก คิงโซโลมอนไมนส์ พนมเทียนน่าจะได้รับอิทธิพลในการแต่งนวนิยายเรื่อง เพชรพระอุมา มาจาก ล่องไพร ด้วย เพราะเรื่องราวการผจญภัยบางตอนใน เพชรพระอุมา คล้ายกับ ล่องไพร แต่อิทธิพลที่ได้รับนั้นไม่ชัดเจนเท่ากับอิทธิพลที่ได้จากนวนิยายเรื่อง คิงโซโลมอนไมนส์ แม้พนมเทียนจะได้รับอิทธิพลในการแต่งนวนิยายเรื่อง เพชรพระอุมา มาจากนวนิยายเรื่องอื่นแต่ เพชรพระอุมาก็เป็นนวนิยายที่มีลักษณะเฉพาะตนสูงเรื่องหนึ่ง เพราะพนมเทียนนำอิทธิพลที่ได้รับมาผสมผสานเข้ากับประสบการณ์และความรู้ในด้านต่างๆของตนเข้าไปอย่างเหมาะสมทำให้ เพชรพระอุมา สนุกสนานและน่าติดตามมากยิ่งขึ้น พอดีผ่านมาเอามาแปะให้อ่านค่ะ เป็น thesis ป.โท วรรณคดีเปรียบเทียบ ของ อักษรฯ จุฬา  ถ้าอยากรู้รายละเอียดกว่านี้แนะนำให้ไปอ่านเพิ่มห้องสมุดจุฬาค่ะ จากคุณ : พินทุอิ - [ 9 มี.ค. 50 16:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 "... เอาเป็นว่าแฟนคลับเพชรอุมาที่ไม่พอใจดิฉันก็ขอโทษด้วยค่ะ ถือว่าอย่าถือเด็กเลย" เราว่า ประเด็นไม่ได้เกี่ยวอะไรเลยยยยยยยยย กับการที่คุณไปทำหรือไม่ทำให้แฟนคลับเพชรพระอุมาไม่พอใจ คนที่เขาออกมาโต้แย้งคุณ หรืออธิบายอะไรต่างๆ เสียยืดยาวนั้น เขาอธิบายตามหลักการและเหตุผลค่ะ ไม่ใช่โต้ตามอารมณ์และความไม่พอใจ หรือเพราะเป็นแฟนคลับเพชรพระอุมาก็เลยเกิดอาการเดือดร้อน เราคนหนึ่งล่ะไม่ใช่แฟนคลับเพชรพระอุมา แต่เราก็คิดว่า มันเข้าใจได้ไม่ยาก อย่าเอาใบไม้เพียงหยิบมือไปตัดสินทั้งป่า เว้นแต่ป่าที่ว่ามันจะโล่งเหี้ยน เหลือแค่ใบไม้หยิบมือนั้น :) จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 9 มี.ค. 50 18:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ^ ^ ^ ไม่รู้อ่ะค่ะ เห็นป้าหนอนโกรธ ขอโทษนะคะ ตอนตั้งกระทู้นี้คิดอยู่นานกลัวจะโดนโกรธ พอตั้ง โกรธจริงๆด้วย จากคุณ : Eirene - [ 9 มี.ค. 50 21:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ที่บอกไม่รู้ ไม่รู้นั้น ผมขออนุญาตแนะนำประสาคนที่อายุมากกว่าคุณ จขกท ไม่น้อยกว่า 25 ปี (ตามที่คุณว่ามา) google น่ะ เขามีให้ใช้งานฟรีๆ นะครับ กรณีนี้เมื่อสงสัย ใคร่รู้ ก็พิมพ์ คำว่าขุมทรัพย์โซโลมอน+เพชรพระอุมา ลงไปในช่องเซิร์จ ก็จะได้ลิ๊งค์บทความที่เป็นความรู้ กล่าวอ้างถึงความคล้ายคลึง ดังที่ความเห็นข้างบนยกมา หัดทำดูนะครับ ไม่ยากหรอก ใช้ไปๆ ก็จะชำนาญ และมีความรู้มากหลายกว้างขวาง ทำรายงานส่งอาจารย์ได้ดีด้วยแล จากคุณ : โทเมอิ - [ 9 มี.ค. 50 22:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เอ้า ไปจบไม่สิ้นแฮะ คุณคิดว่าป้าหนอนโกรธอย่างนั้นหรือ อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น เราไม่ตอบแทนป้าหนอนหรอกค่ะว่า ป้าหนอนรู้สึกอย่างไร แต่การตอบอย่างป้าหนอนก็ถือว่าเป็นการตอบที่มีเหตุผล ถ้าคิดว่าคนนั้นคนนี้โกรธ คุณเจ้าของกระทู้คะ อาการตอนที่คุณตอบใน คคห.ที่ 6 กับ คคห.ที่ 8 ก็คงไม่แคล้วทำให้ผู้คนเขาไปเข้าใจว่า คุณจิกหรือพยายามอย่างสุดกำลังที่ทำให้คนเข้าใจว่า พนมเทียน "ลอก" และ "ผิด" เช่นเดียวกับคุณปลายตะวันให้จงได้เหมือนกัน และถ้าเขาโกรธกัน ผู้ที่เข้ามาตอบเขาก็คงไม่พยายามหาเหตุผลมาอธิบายกันเสียขนาดนี้ คนเราคุยกันบนเหตุผลค่ะ และในเมื่อคุณนำเสนอความคิดเห็นในบอร์ดสาธารณะ ก็ย่อมต้องพร้อมที่จะรับความคิดเห็นที่หลากหลายด้วย ถ้าความคิดเห็นของคุณมันอ่อนในทางตรรกะ ไม่ตรงประเด็นปัดไปปัดมา มันก็ต้องน้อมรับล่ะค่ะที่จะถูกวิพากษ์วิจารณ์ อยากให้มองในแง่นี้ดูนะคะ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 10 มี.ค. 50 00:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เราก็ไม่ใช่แฟนพระอุมาเหมือนกันนะคะ แต่ก็พอทราบได้ว่าเรื่องนี้มีชื่อเสียงขนาดไหน อยากบอกเหมือนกันค่ะว่า คนที่เข้ามาตักเตือนเรื่องที่ใช้เพชรพระอุมามาเป็นตัวอย่างเนี่ คงไม่ได้โกรธแค้นอะไร คุณ จขกท แต่เขาอยากจะให้คุณศึกษาความเป็นมาก่อนที่จะมาลงกระทู้นี้ อย่างที่ข้างบนว่าไว้ว่าอ่านกระทู้นี้แล้ว เหมือนคุณพยายามว่าคุณณพนมเทียนอยู่น่ะค่ะ ที่สำคัญเลยคือคุณพนมเทียนให้เกียรติคนที่เป็นแรงบันดาลใจ (จากที่เราตามไปอ่านกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5199093/A5199093.html มา) สรุปก็คือ หากต้องการจะอ้างอิงใครในเชิงต่อว่าอย่างนี้ก็ควรศึกษาให้ดีก่อน มันเสียหายต่อผู้ถูกพาดพิงค่ะ เราเองอายุมากกว่า 6 ปี ก็ถือว่าแนะนำแล้วกัน จากคุณ : ltoeyl - [ 10 มี.ค. 50 00:49:31 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เหมือนที่ตอบไปตามไมค์หลังนั่นละค่ะ สิ่งหนึ่งที่อยากให้คนเล่นอินเตอร์เน็ต ระลึกไว้เสมอ คือการกล่าวถึงผู้ใดก็ตาม ควรค้นคว้าหาความรู้ให้ถ้วนถี่ก่อน มิเช่นนั้นจะเป็นการทำร้ายผู้อื่น  โดยผู้กระทำเองอาจเป็นผู้เสียใจภายหลัง ขอให้กรณีพนมเทียน เป็นกรณีศึกษาในอีกรูปแบบ ว่าเรา จะถ้วนถี่ในการหาข้อมูลเพียงใด ก่อนกล่าวอะไรออกมา จะดีกว่าเป็น "ยันต์" ให้ "นักลอก" เยอะเลย   มีใบไม้ในป่ามากมายเพียงใด ที่เรายังมิได้ลิ้มรส... เพียงเด็ดชิมแต่ใบเขียว ก็ด่วนบ่นว่าเปรี้ยวขม   เลยอดชมใบแก่ว่าแท้หวาน... ดูใบไม้ให้เยอะๆค่ะ  (แอบยืมคุณ AntiSpam มาแปลงนิดนึง อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 10 มี.ค. 50 01:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เออ สมัยเพชรพระอุมาที่ลอก หรือ ได้รับแรงบันดาลใจนี่ ยุคนั้นไม่ว่าจะเป็นหนังสือ หรือ เพลง หรืออะไร เขาก็นิยมเอาของนอกมาแปลงเป็นไทยทั้งนั้น จึงเป็นการทำโดยความนิยมในสมัยนั้น และ ประการสำคัญ ปี 2500 หน่อยๆ ประเทศไทยยังมิได้ประกาศใช้ พรบ. ลิขสิทธิ์มิใช่หรือ มาตอนนี้ในปี 2550 นี้ ทุกคนก็รู้แล้วว่าในบริบทปัจจุบัน เราไม่สามารถทำแบบนี้ได้อีก ทั้งในแง่ของสังคม และ กฎหมาย แต่ถ้ามาแอบทำ โดยไม่บอก และโดนจับได้ ไม่ว่าใครก็ใคร คงโดนสับเละหมดทุกคนแหละครับ จากคุณ : mountainfox - [ 10 มี.ค. 50 15:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เข้าใจแล้วค่ะ เอาเป็นว่าขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาให้ความรู้ ดิฉันในกระทู้นี้ค่ะ จากคุณ : Eirene - [ 10 มี.ค. 50 16:30:16 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ความจริงอยากจะบอกว่าก่อนโพสได้เคยลอง หาใน Google มาแล้วปรากฏว่าไม่ว่าใน Web ไหนๆ ก็บอกว่าเอามาแต่พล็อตค่ะ เพราะไม่เข้าใจเนื่องจากหามาแล้วเนี้ยแหละค่ะถึงมาโพสถาม เนื่องจากคิดว่าถ้าหาที่อื่นไม่เจอ ถามในบอร์ดนี้จะต้องเจอคำตอบแน่นอน เพราะมีคนมีความรู้ในเรื่องหนังสือเยอะ ไม่รู้เลยว่าจะกลายเป็นยันต์ให้ใคร หรือทำให้เป็นการใส่ร้ายคุณพนมเทียน ไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้นเลยค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ขอโทษจริงๆ จาก www petchprauma.com ค่ะ จากคุณ : Eirene - [ 10 มี.ค. 50 17:07:07 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ค้นจากคำว่า เพชรพระอุมา+ขุมทรัพย์โซโลมอน ไม่มีอะไรที่เกี่ยวหรืออธิบายได้เลย [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : Eirene - [ 10 มี.ค. 50 17:16:35 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายขนาดยาว ประพันธ์โดย "พนมเทียน" (ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ) ผู้ประพันธ์ใช้เวลาถึง 25 ปี 7 เดือน กับ 3 วันจึงจะเขียนจบ พนมเทียนเริ่มเขียนเพชรพระอุมาเป็นตอนๆ ในหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ และช่วงต่อมาในหนังสือพิมพ์รายวัน โดยเริ่มเขียนเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2507 และจบเรื่องเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน 2533 จากนั้นถึงมารวมเป็นเล่ม ความยาวของนิยายถึง 18,063 หน้า โดยได้โครงเรื่องมาจากเรื่อง "สมบัติพระศุลี" หรือ "ขุมทรัพย์กษัตริย์โซโลมอน" (en:King Solomon's Mines) ของเซอร์เฮนรี่ ไรเดอร์ แฮกการ์ด (en:H. Rider Haggard) เนื้อหาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการผจญภัยในป่าลึกเข้าไปยังดินแดนลี้ลับ และต้องพบกับภยันตรายมากมาย ซึ่งอ้างอิงมาจากประสบการณ์การเดินป่าของตัวผู้ประพันธ์เอง เนื้อเรื่องแบ่งออกเป็นสองภาค ตัวเอกคือ "รพินทร์ ไพรวัลย์" จากวิกิพีเดียก็บอกว่าเอามา โครงเรื่องอ่ะค่ะ สงสัยว่างานนี้คงจะต้องไปหยิบมาอ่านอีกทีแล้วล่ะคะเริ่มสนใจแล้ว แต่คงจะต้องรอไปอีกสักปีเพราะต้องเตรียมเอ็นก่อน ถ้าผ่านสอบเอ็นไปแล้วจะหามาอ่านแน่ๆเลยล่ะ จะได้รู้ว่า ใบไม้ในป่าของคุณพนมเทียนนั้น ที่แท้หวานสักเพียงใด ( จาก คห ของคุณป้าหนอน และ  คุณ AntiSpam ค่ะ ) จากคุณ : Eirene - [ 10 มี.ค. 50 17:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ค่ะ ตามคุณ Eirene ไปเหมือนกันเว็บเพชรพระอุมา เว็บเดียวกันค่ะ http://petprauma.com/content/inside02.html อาจจะสงสัยค่ะว่า พนมเทียนกล่าวถึงแฮกการ์ดไว้ว่าอย่างไร เอาให้ชัดๆ ให้เคลียร์ไม่คาใจกันต่อไป แล้วก็เป็นประโยชน์ต่อนักเขียนท่านอื่นๆ ด้วยค่ะ เพราะพนมเทียนกล่าวว่า "ถ้าผมไม่รู้ด้วยตนเอง หรือไม่เคยศึกษามาก่อน ผมจะไม่เขียนเป็นอันขาด เพราะเขียนไม่ได้" =============== เมื่อยังวัยรุ่น ตอนเป็นนักเรียนอักษรศาสตร์ ผมได้ไปพบกับหนังสืออ่านประกอบบทเรียนของญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งท่านเก็บเอาไว้ตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนในแผนกภาษา ของโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย (สมัยที่ผมเรียนอักษรศาสตร์อยู่ในปี 2491-2492 นั้น เขาเลิกใช้หนังสือเล่มนี้กันแล้ว) ชื่อเรื่อง KING SOLOMON'S MINES เขียนโดยนักประพันธ์อังกฤษ คือ SIR H. RIDER HAGGARD มีเนื้อหาสำคัญของเรื่องเกี่ยวกับการเดินผจญภัยในป่าของพรานผิวขาวผู้หนึ่ง ซึ่งมีผู้จ้างวานให้ไปติดตามคนหายก่อนการออกเดินทางนั้น มีคนพื้นเมืองคนหนึ่งมาขออาสาสมัครเป็นคนใช้ติดตามไปด้วย และผลที่สุดเมื่อไปถึงดินแดนหลงสำรวจในป่าลึกนั้น ก็ปรากฏว่า เจ้าคนใช้ที่สมัครติดตามมานั้น แม้ที่จริงก็คือรัชทายาทของนครลับแล หลงสำรวจนั้น พรานนำทางกับคณะผู้ติดตามคนหาย ก็เลยช่วยกันต่อสู้กอบกู้บัลลังก์จากทรราชย์ ให้เจ้าคนใช้คนนั้นได้สำเร็จ พร้อมทั้งได้พบกับขุมทรัพย์ใหญ่แห่งนครนั้น โครงเรื่องเพียง 5-6 บรรทัดแค่นี้เองแหละครับ (เฉพาะในภาคหนึ่ง) ที่ผมได้เอามาจากแนวโครงเรื่องเดิมของคิง โซโลมอนส มายน์ส ของ เซ่อร์ฯ แฮกการ์ด เพราะมันเป็นเค้าโครงเรื่องที่ดีมากในการจะนำมาเขียนถึงพฤติกรรม หรือปฏิบัติการเดินป่าของพรานในนวนิยายที่กำลังจะเขียนขึ้น เพราะจะทำให้พล็อตเรื่องมีจุดหมายที่แน่นอนลงไป ส่วนหน้าที่ในการสร้างบรรยากาศให้เป็นป่าแบบไทยความรู้สึกนึกคิด สิ่งแวดล้อมต่างๆ ของเรื่องเป็นหน้าที่ของผมเองที่จะต้องนำมาประสานกันให้กลมกลืนหมดจรด (มีต่อ) จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 10 มี.ค. 50 19:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 49 (ต่อ) ผมเคยทราบมาก่อนเหมือนกันว่า บทประพันธ์ของ แฮกการ์ด เรื่องนี้ นักแปลรุ่นพ่อคือ สมุทร ศิริไข ได้เคยแปลไว้ก่อนแล้ว และท่านผู้นี้ก็ใช่ใครอื่น แท้ที่จริงก็คือ บิดาของสุมิตร ศิริไข ผู้ช่วยบรรณาธิการของ นิตยสารจักรวาลปืน ในขณะนี้นั่นเอง ซึ่งเราเคยเป็นเพื่อนเรียนหนังสือมาด้วยกันแต่เล็กๆ จนกระทั่งโตขึ้น จับผลัดจับผลูอย่างไรไม่ทราบ เขาก็ได้มามีโอกาสร่วมงานอยู่ในกองบรรณาธิการของผม ปัจจุบันนี้ผมเรียกคุณพ่อเขาว่า "น้าหมุด" และ "น้าหมุด" คนนี้แหละ เป็นคนแรกที่สนับสนุนให้ผมก้าวเข้ามาสู่วงการนักเขียนเป็นครั้งแรก เมื่อ 30 กว่าปีก่อนนี้ โดยนำเอาเรื่อง ปฐพีเพลิง ของผมไปนำลงในนิตยสาร เพลินจิตต์ ในยุคนั้น แต่ผมก็ไม่เคยมีโอกาสได้อ่านเรื่องแปลเรื่องนี้ของท่าน (ชื่อที่ท่านแปลกลับมาเป็นภาษาไทยคือ "สมบัติพระศุลี") ผมดันไปอ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษ อันเป็นหนังสือประกอบบทเรียนของญาติผู้ใหญ่ (คุณสุวรรณา คุปตาสา) ตั้งแต่สมัยยังเด็กๆ อยู่ดังได้กล่าวแล้ว และท่านคงไม่สงสัยนะครับ เพราะภาษาอังกฤษของผมสบายมาก มาตั้งแต่อายุเพียง 14 ปีแล้ว ซึ่งก็จำพล็อตเรื่องคร่าวๆ ดังกล่าวนี้ได้มาตลอด จะว่าผมเขียน เพชรพระอุมาภาคแรก ขึ้นมาโดยก๊อปปี้เค้าโครงเรื่องนี้ ผมก็ยอมรับ แต่รายละเอียดของโครงภายในและปลีกย่อยการดำเนินเรื่องต่าง ๆ นั้น เป็นของผมเองโดยบริสุทธิ์ เอาแต่โครงเรื่องสั้นๆ ของเขามาเท่านั้น ว่าจุดมุ่งหมายของเรื่องอยู่ในแนวทางนี้ แนวทางอย่างที่ได้เขียนออกมาแล้วมีเนื้อหาแค่ 4-5 บรรทัดนี่แหละ บทประพันธ์เรื่อง คิง โซโลมอน'ส มายน์ส เป็นเรื่องที่ไม่ยาวครับ หนาแต่ปกแข็งเล่มเดียว ซึ่งครั้งแรก ผมก็กะ (อย่างที่บอกไว้ในฉบับก่อน) ว่าจะเขียนออกมาเป็นปกแข็งเพียง 1 เล่ม หรือไม่เกิน 2 เล่มเท่านั้น แต่แล้วในที่สุดโครงเรื่องมันก็กว้างใหญ่ไพศาลเป็นจำนวนถึงปกแข็ง 53 เล่ม ดังได้เรียนแล้ว เป็นอันว่า ท่านกระจ่างแจ้งละว่าโครงเรื่องย่อๆ เฉพาะภาคหนึ่งนั้น ผมได้มาจากไหน คราวนี้ ว่าถึงโครงเรื่องละเอียด ที่นำเรื่องให้ขยายกว้างไกลออกไปลิบลับ สมมติว่า ท่านได้อ่านนิยายผจญภัยของ แฮกการ์ด เรื่องนี้มาก่อนแล้ว (ถ้าหาต้นฉบับเดิมไม่ได้ ผมก็แนะให้ไปหาเรื่องแปล สมบัติพระศุลี ตามห้องสมุดต่างๆ อ่านดู) ท่านจะเห็นได้ชัดเจนว่า นอกจากพล็อตเรื่องสั้นๆ นี้แล้ว อย่างอื่นๆ จะไม่มีอะไรใกล้เคียงกันเลย แม้กระทั่งลักษณะอุปนิสัยของตัวละครในเรื่องทุกตัว ฉาก, สถานที่, พฤติกรรมที่มันเกาะเกี่ยวประสานกัน ในต้นฉบับเดิมนั้น คณะเดินทางไม่มีผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย เป็นเรื่องผจญภัยล้วนๆ ในกาฬทวีปของผมก็สร้างตัวเองฝ่ายหญิงของเรื่องขึ้นมา คือ ม.ร.ว.หญิง ดาริน วราฤทธิ์ เพื่อให้ร่วมเดินทางเป็น "ขมิ้นกับปูน" หรือ "คู่ปรับสำคัญ" ของพรานนำทางไปด้วย และตัวคนพื้นเมืองลึกลับที่มาสมัคร เป็นคนใช้ของคณะเดินทาง ในต้นฉบับเดิมของเรื่องเก่า จะไม่มีบทบาทอะไรมากนัก แต่ท่านที่อ่านนวนิยายเรื่องเพชรพระอุมาแล้วนั้น ท่านคงจะรู้จักแงชาย หรือ จักราช ดี โดยไม่ต้องอธิบายเปรียบเทียบอะไรมาก ว่าแพรวไปด้วยกลเม็ดเด็ดพรายขนาดไหน เชือดเฉือนหักเหลี่ยมเล่นเชิงกับ รพินทร์ อยู่ในทุกบททุกตอน ทำท่าจะเป็นตัวเอกสำคัญกว่าตัวรพินทร์เองเสียอีก ในนิยายเรื่องนี้ เหมือนมี "พระเอก" อยู่สองคน แงชายจะไม่ดูว่าเต็มไปด้วยเล่ห์ไหวพริบ เก่งกาจ น่ารักน่าชัง ถ้าหากไม่มีตัวรพินทร์ และแม้รพินทร์เอง ก็จะไม่เป็นพรานป่า ระดับ "จอมพราน" ไปได้เลย ถ้าหากไม่มีแงชายมาเป็นตัวช่วยเสริมบทให้ และท่านผู้อ่านบางท่านอาจชอบ "แงชาย" มากกว่ารพินทร์เสียอีก ดูคล้ายๆ กับว่า ไม่ว่าจะฝีมือชั้นเชิงเขาเหนือรพินทร์ไปเสียหมดทุกอย่าง แต่แท้ที่จริงแล้ว เขายังด้อยกว่าในส่วนลึกๆ ซึ่งในเนื้อหาของเรื่อง ท่านผู้อ่านคงจะดูดซับรับจินตนาการ ที่ผมเจตนาจะให้เป็นไปเช่นนี้ได้อยู่แล้ว เมื่อได้โครงสร้างสำคัญของเรื่อง และโครงสร้างส่วนประกอบอื่นๆ ครบถ้วนแล้วผมก็เริ่มลงมือเขียนนิยายเรื่องนี้ ท่านอาจสงสัยต่อไปอีกว่า เรื่องเกี่ยวกับป่าดงพงไพร หรือการเดินป่า ผจญกับสัตว์ป่าในรูปแบบต่างๆ นั้น ผมไปเอามาจากไหน ? อันนี้แหละครับ ที่ผมจะเปิดเผยให้ทราบเดี๋ยวนี้ เรื่องราวหรือนวนิยายของผมทุกเรื่องที่เกี่ยวพันกับทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าผมไม่รู้ด้วยตนเอง หรือไม่เคยศึกษามาก่อน ผมจะไม่เขียนเป็นอันขาด เพราะเขียนไม่ได้ ไม่มีวัตถุดิบอะไรจะเขียน ดังท่านอาจสังเกตเห็นได้ว่า ประวัติศาสตร์หรือนิยายที่อิงพงศาวดารจีน ผมไม่เคยเขียนเลย เพราะผมไม่เคยรู้เรื่องของเมืองจีน ทั้งอดีตและปัจจุบัน จะตั้งชื่อตัวละครสักตัวก็ยังตั้งไม่ถูกเลย เพราะฉะนั้น ผมจึงไม่กล้าเขียนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจีนเลย ทั้งๆ ที่ประวัติศาสตร์ พงศาวดารจีน มีเรื่องพิลึกกึกกืออยู่มากมายน่านำออกมาเขียนมากทีเดียว ผมยังศึกษาเข้าไม่ถึง จึงไม่กล้าเขียน กลัวจะผิดพลาด จะหลับตาวาดภาพนึกฝันเอาเอง ก็จะเป็นการปล่อยไก่ทั้งเล้าเสียเปล่าๆ เพราะท่านที่รู้ย่อมมีอยู่ทั่วไป คนเขียนหนังสือนั้น ตัวเองเขียนอยู่คนเดียว แต่คนอ่านนับจำนวนมากมาย ผิดพลาดอย่างไรเป็นต้องถูกค้นพบ จับได้อยู่วันยังค่ำ ผมจึงขอยืนยัน ณ ที่นี้อีกครั้งว่า เรื่องอะไรที่ผมไม่มีความรู้ ความชำนาญ มาก่อนผมจะไม่เขียนอย่างเด็ดขาด แม้ว่าใจอยากจะเขียนสักเพียงไรก็ตาม ... =================== สำหรับท่านที่สนใจ ที่เหลือไปอ่านต่อเอาเองก็แล้วกันนะคะ ิอินไซด์เพชรพระอุมา http://petprauma.com/content/inside02.html จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 10 มี.ค. 50 19:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตอนนี้ก็สอบเอ็นไปแล้ว อย่าลืมไปหามาอ่านะคะ ตอนนี้เรายืม ห้องสมุด TK PARK อ่านอยู่เลย (ไม่มีปัญญาซื้อหมด) แล้วอยากจะบอกว่า แย่งกันยืมอยู่นั่นแหละ เราเป็นคนอ่านหนังสือเร็ว อ่านจบเล่มก็ต้องไปรอคนอื่นกว่าเอามาคืนอีกตั้งนาน จะขาดใจตาย จากคุณ : KuRAiSoRA - [ 15 มี.ค. 50 14:49:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ไ่ม่รู้ว่าผม bias ด้วยหรือเปล่า แต่ผมว่าอ่านทั้งสองเรื่องเถอะครับ ถ้าไม่ชอบก็ลองทนหน่อยนึง แล้วจะรู้ถึงความแตกต่างที่วางไม่ลงจริงๆ จากคุณ : จอมยุทธเฮง - [ 16 มี.ค. 50 18:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เห็นด้วยกับป้าหนอนค่ะ ว่า ก่อนตำหนิ ควรพิจารณา "การยอมรับ" ของผู้เขียนก่อน แต่อ่านที่คุณ AntiSpam เอามาแปะ ก็ยังไม่เห็นตรงไหนที่คุณพนมเทียนยอมรับเลยนี่คะว่ามีเนื้อหาบางส่วนที่ท่านลอกมาคำต่อคำ ท่านก็คงยืนยันกระต่ายขาเดียวอยู่นั่นเองว่าท่านก๊อปปี้มาเฉพาะ "โครง" เท่านั้น ความจริงเรื่องนี้จะไม่เป็นประเด็นเลย หากเราจะยอมรับความจริงว่า แม้ "เพชรพระอุมา" จะเป็นงานเขียนที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็มีบางส่วนที่เป็นรอยด่างพร้อย มีการกระทำบางอย่างของผู้ประพันธ์ที่มีเหตุอันควรตำหนิ หากเรายอมรับความจริงข้อนี้ได้ ก็คงไม่มีใครคิดจะหยิบเอาเรื่องนี้ไปเป็น "ยันต์" อีก หรือหากจะมีใครคิด เราก็จะได้โต้แย้งได้เต็มปากเต็มคำ โดยไม่มีใครมาชี้หน้าเอาได้ว่าเรา Double Standard ส่วนเรื่องที่ให้พิจารณา "เวลา" หรือ "บริบททางสังคม" ขณะที่ "ลอก" - ประเด็นนี้ไม่เห็นด้วยนะคะ "ความคิดสร้างสรรค์" และการ "เคารพคนอ่าน" เป็นเงื่อนไขสำคัญในการทำงานเขียนที่ควรอยู่ในสามัญสำนึกของนักเขียนเสมอ นักเขียนที่ดีไม่ควรจะ "ลอก" ใครทั้งนั้น ไม่ว่าขณะนั้นจะมีกฎหมายลิขสิทธิ์บังคับใช้อยู่หรือไม่ก็ตาม จากคุณ : วิลาวัณย์ - [ 27 มี.ค. 50 23:24:31 A:58.8.102.36 X: TicketID:133085 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ที่บอกให้พิจารณา "บริบททางสังคม" หรือ เวลา" ขณะที่การกระทำเกิดขึ้น ก็เพราะว่า "ผล" ที่คนกระทำจะได้รับ มันจะไม่เหมือนกันไงครับ จากคุณ : mountainfox - [ 28 มี.ค. 50 06:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 54 บริบทของสังคม ควรจะคำนึงด้วยครับ ถ้า... ในเวลานั้นๆ ไม่มีใครเห็นว่าการลอกผิด หรือการลอกเป็นเพียงเทคนิคการเขียนแบบนึง คนที่ทำตอนนั้น ก็ไม่ได้ตั้งใจทำผิด ต่างกับในสังคมที่ การลอกเป็นอาชญากรรม ถ้าลอก แสดงว่าจงใจทำผิด ... ตัวอย่าง การมีทาสในสมัยหนึ่ง ไม่ใช่สิ่งผิด คนใจบุญ คนดีของสังคม ก็มีทาสกันได้ แต่ในอีกสมัยหนึ่ง คนดี คนใจบุญ จะไม่มีทาสอย่างเด็ดขาด การมีหลายเมียของผู้ชาย เป็นความผิดเบาะๆ ในสมัยนึง หรืออาจจะเรียกได้ว่าน่ายกย่องตามจารีต ว่าเป็นชายที่เก่ง ที่ดี สงเคราะห์เมียได้หลายคน ซึ่งจะ "ผิด" และเป็นชายชั่ว ในบริบทของสังคมสมัยนี้ บริบทของสังคมอิสลาม ผู้ชายมีเมียได้มากกว่า 1 ไม่ผิด คนดีๆ ของสังคมนั้น ก็มีกัน ผู้หญิงต้องรับใช้สามี ในบางสังคมอิสลาม ผู้หญิงต้องปิดหน้าเพื่อแสดงว่าเป็นหญิงดี ซึ่งถ้าใช้บริบทของสังคมนอกอิสลามไปจับ จะไปตัดสินว่าเค้าไม่ดี ผิด ไม่ได้ จากคุณ : ชาเขียว - [ 28 มี.ค. 50 15:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คำอธิบายของคุณชาเขียวน่ารับฟังค่ะ และหากโลกนี้ เคยมีปทัสถานของสังคมไหนที่ยอมรับว่า "การทำงานเขียนเชิงสร้างสรรค์ในรูปของนวนิยาย ที่ผู้เขียนลอกงานบางส่วนของคนอื่นมาใช้ในงานของตนเองแบบคำต่อคำโดยไม่แจ้งที่มา" ไม่เป็นความผิดละก็ เหตุผลของคุณชาเขียวก็เป็นเหตุผลที่รับฟังได้ค่ะ แต่โลกแบบนั้น - สังคมแบบนั้น เคยมีจริงหรือคะ ? และเฉพาะกรณีนี้ เชื่อว่า แม้ในสมัยที่คุณพนมเทียนเขียนเรื่อง "เพชรพระอุมา" สังคมสมัยนั้นก็ไม่ได้ยอมรับว่าเรื่องแบบนี้ "ไม่ผิด" ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคนที่ลุกขึ้นมาทักท้วงตั้งแต่เมื่อหลายสิบปีก่อนแน่ ทว่าด้วยบารมีของผู้เขียน และวิธีที่ท่านใช้ในการชี้แจง สังคมก็เลยพร้อมที่จะมองข้ามข้อบกพร่องนั้นเสีย ยังเชื่อค่ะว่า นักเขียนที่มีความเคารพในตนเองและเคารพคนอ่าน ไม่ว่าจะอยู่ในบริบททางสังคมแบบไหน ก็จะไม่มีวันลอกงานของคนอื่น แต่ถ้าคุณชาเขียวมีตัวอย่างชัด ๆ มาแสดง ก็พร้อมจะรับฟังนะคะ จากคุณ : วิลาวัณย์ - [ 28 มี.ค. 50 17:26:56 A:203.150.32.45 X: TicketID:133085 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ไม่ว่าจะลอกมาทั้งหมดหรือลอกมาแค่บางส่วน แต่การลอกของพนมเทียนได้ลดคุณค่าของเพชรพระอุมาลงไปแล้ว หากเพชรพระอุมาแต่งขึ้นจากจินตนาการของพนมเทียนล้วนๆ เครดิตของพนมเทียนก็จะมีมากกว่านี้ แค่มีการโต้เถียงเป็นเวลาสิบๆปีถึงการกระทําดังกล่าว เท่านี้ก็ถือเป็นจุดด่างพร้อยไปแล้วล่ะครับ เพราะมันแสดงให้เห็นว่ายังไม่มีการยอมรับโดยดุษฎีว่างานเรื่อง เพชรพระอุมา คืองานต้นฉบับที่แท้จริง ถ้ามีงานประกวดหนังสือ มีหนังสือเขียนดีอ่านสนุก 2 เรื่อง เรื่องหนึ่งลอกมาบางส่วน อีกเรื่องแต่งขึ้นใหม่ล้วนๆ ผมก็คงต้องให้เครดิตเรื่องหลังมากกว่าเรื่องแรกแหล่ะครับ จากคุณ : leel - [ 28 มี.ค. 50 18:00:29 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอตอบคุณวิลาวัณย์ว่า งานของ Shakespeare จำนวนมาก ไม่ได้คิดพล็อตขึ้นเองเลยค่ะ  เอามาจากนักเขียนร่วมสมัยเดียวกันก็มี ลองค้น As You Like It เทียบกับ  Rosalyne ของ Richard Greene ดูนะคะ แต่งานของกรีนก็เป็นงานที่ถูกลืมเลือนไปนานแล้วค่ะ  ไม่มีใครรู้จักในยุคนี้   นักวิจารณ์งานของ Shakespeare ทุกยุคทุกสมัยไม่มีใครยกข้อนี้มาตำหนิเลยค่ะ จากคุณ : ปลาดาว (ท้องฟ้ากับปลาดาว) - [ 28 มี.ค. 50 19:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 58 คุณวิลาวัณย์ลองหา "นิทานนายอิน" พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖ มาเทียบกับ Sherlock Holmes ด้วยนะคะ   ลองอ่านเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งในนั้น  เทียบกับ Murder in the Rue Morque ด้วยค่ะ จดหมายจางวางหร่ำ ก็มาจากของฝรั่งเช่นกันค่ะ เคยอ่าน สร้อยคอที่หาย พระนิพนธ์กรมพระสมมติอมรพันธุ์ เทียบกับ The Necklace ของกีเดอโมปัซซัง ไหมคะ ลองหาอ่านดูที่หอสมุดแห่งชาติ จากคุณ : ปลาดาว (ท้องฟ้ากับปลาดาว) - [ 28 มี.ค. 50 19:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คิดว่าเราเข้าใจตรงกันนะคะ ว่าประเด็นที่กำลังพูดถึงคือการลอก "คำต่อคำ" ไม่ใช่เพียงลอกพล็อตค่ะ อย่างไรก็ตาม สำหรับตัวอย่างที่คุณปลาดาวกรุณายกมา นิทานนายอิน คิดว่าเป็นการแต่ง "เลียน" มากกว่า "ลอก" นะคะ ทั้งบุคลิกตัวละครและภาพประกอบใน "ทวีปัญญา" ก็แสดงให้เห็นชัดว่าองค์ผู้ประพันธ์ไม่เคยปิดบังว่าท่าน "เลียน" ใคร "สร้อยคอที่หาย" ของกรมพระสมมติฯ ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ แต่เคยอ่านบทละครพูดชื่อเรื่องเดียวกัน ของกรมพระนราธิปฯ ในแบบเรียนภาษาไทยตอนเด็ก ๆ มาทราบเอาภายหลังว่าท่านแปลงมาจากงานของ Maupassant หากกรมพระสมมติฯ เคย "แปล" งานของ Maupassant โดยไม่ระบุที่มา โดยส่วนตัวก็เห็นว่าเป็นเรื่องอันควรตำหนิเช่นกันค่ะ จากคุณ : วิลาวัณย์ - [ 28 มี.ค. 50 21:07:54 A:58.8.110.202 X: TicketID:133085 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ดูจากคำตอบแล้ว คุณวิลาวัณย์มีคำตอบที่หนักแน่นอยู่ในใจตัวเองแล้วค่ะ ใครคิดเห็นแตกต่างจากคุณ  ก็คงไม่มีผลกับความคิดเห็นของคุณอยู่ดี คนแบบคุณ เป็นคนที่ปลาดาวสนทนาด้วยยากมากค่ะ ขออำลานะคะ  ทางใครทางมันดีกว่าค่ะ จากคุณ : ปลาดาว (ท้องฟ้ากับปลาดาว) - [ 28 มี.ค. 50 21:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ้าว ! เหรอคะ ... ต้องขออภัยคุณปลาดาวด้วยนะคะ หากทำให้รู้สึกอย่างนั้น เพียงแต่รู้สึกว่าตัวอย่างของคุณปลาดาวยังไม่ค่อยตรงกับโจทย์ใน คคห.ที่ 55 เท่านั้นเองค่ะ ว่าแต่คุณปลาดาวเอง ไม่สนใจจะรับฟังความเห็นที่แตกต่างบ้างเหรอคะ ? จากคุณ : วิลาวัณย์ - [ 28 มี.ค. 50 21:59:59 A:58.8.110.202 X: TicketID:133085 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ฟังมาตั้งแต่คุณวิลาวัณย์เข้ามาให้ค.ห.แล้วค่ะ   ไม่คิดว่าจะมีอะไรแปลกใหม่ไปจากที่ให้ไว้ ก็จบค่ะ   คืออ่านเข้าใจ แต่ไม่เห็นด้วย คุณจะพูดซ้ำอีกก็เท่านั้นละค่ะ  เปลืองคคห  เปล่าๆถ้าปลาดาวจะตอบซ้ำอีก จากคุณ : ปลาดาว (ท้องฟ้ากับปลาดาว) - [ 29 มี.ค. 50 06:36:00 ]