ความคิดเห็นที่ 1 คำถามนี้เกิดขึ้นทั่วไปครับ นักดนตรี กับค่ายเพลง นักแสดง กับสังกัด ตราบใดที่ยังมีเรื่องของผลประโยชน์ เงินๆ ทองๆ มันก็ต้องหาจุดร่วมที่รับได้ทั้งสองฝ่าย จากคุณ : ชาเขียว - [ 29 มี.ค. 50 21:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านกระทู้ต้นเรื่องเหมือนกันค่ะ แต่จะให้ความเห็นได้เต็มที่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเท่าที่อ่านมา เหมือนมันคือความฝ่ายเดียวของนักเขียนเท่านั้น ยังไม่เห็นอีกฝ่ายออกมาพูดอะไรเลย คือ..เราไม่รู้เรื่องราวก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้นน่ะค่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าที่นักเขียนท่านดังกล่าวพิมพ์ตัดพ้อบอกว่าจะไม่ลงนิยายต่อเพราะทนแรงกดดันจากกองบก.ไม่ได้นั้นเป็นความเท็จจริงสักแค่ไหน คอมเม้นต์ของกองบก.ที่ว่าคืออะไรบ้างก็ไม่ทราบ เพราะงั้นจะบอกว่า กองบก.ของเขาไม่มีจรรยาบรรณตามที่นักเขียนท่านนั้นบอก ดิฉันรู้สึกว่ามันจะเป็นการฟันธงจากการฟังแค่คำบอกเล่าจากนักเขียนมากเกินไป เป็นไปได้ อยากให้กองบก.ที่ว่า ออกมาแจ้งให้ทราบกันถ้วนทั่วว่าพวกคุณเป็นอย่างที่นักเขียนบอกจริงหรือไม่ เพราะถ้าไม่จริง มันก็เหมือนเป็นการหมิ่นประมาทให้คนหลังๆ เขามาอ่านเข้าใจผิดกันไปได้น่ะ แต่ถ้าจะพูดจากประสบการณ์ของตนเอง ดิฉันค่อนข้างจะงงเสียด้วยซ้ำว่าทำไมนักเขียนท่านนี้ถึงบอกรับไม่ได้กับการขีดลากข้อความที่ทางบรรณาธิการชี้จุดที่อยากให้แก้ไข เพราะโดยส่วนตัว เคยส่งงานไปให้สำนักพิมพ์เหมือนกัน ซึ่งพอสำนักพิมพ์ตอบรับ บอกว่าเรื่องเราผ่านการพิจารณานะ แต่เขาอยากให้แก้ไขบางจุด เพราะอย่างงี้ อย่างงั้น.. ก็ว่ากันไป ซึ่งบก.เขาก็ทำสัญลักษณ์ เน้นข้อความให้เรารู้ และให้คอมเม้นต์งานเราปิดท้าย ซึ่งถ้าคิดตามที่คุณนักเขียนท่านนั้นบอก ไม่ให้เน้นจุดบกพร่อง จุดที่ต้องแก้ไขให้ต่างจากต้นฉบับเดิม ดิฉันก็คงไม่ทราบว่าเขาอยากให้แก้ต้นฉบับที่ตรงไหน และถ้าถามว่าดิฉันรับได้ไหม? ขอตอบว่ารับได้ค่ะ เพราะดิฉันไม่คิดว่าตัวเองจะเก่งพอที่จะเขียนงานได้ไม่มีจุดบกพร่องอะไรให้ต้องแก้ไขเลย โดยเฉพาะงานที่ส่งไปนั้นเป็นงานชิ้นแรกของตัวเอง แค่ได้ยินว่าผ่านการพิจารณา ดิฉันก็ดีใจแล้ว สิ่งที่เขาบอกให้แก้ไข ก็ไม่ได้ว่าเสียหายแล้วทำลายงานของเราเลย เพียงแต่เป็นการแนะนำในฐานะบก.ก็เท่านั้น อันไหนที่ดิฉันไม่เห็นด้วย ก็ชี้แจงเหตุผลกันไป ตรงนี้จึงไม่เห็นด้วยที่นักเขียนท่านนั้นมาบอกว่า การที่บก.มาลากแถบเน้นนั้น เป็นการกระทำที่เข้าข่ายละเมิดลิขสิทธิ์ เท่าที่รู้ บก.ที่ไหนเขาก็ทำกันไม่ใช่หรือคะ เพราะมันทำให้การทำงานสะดวกสบายขึ้น บก.ก็ไม่ได้ถึงขนาดเปลี่ยนที่ตัวต้นฉบับ แต่จะทำโดยการเซฟไฟล์ขึ้นมาใหม่ต่างหาก บก.บางที่หนักกว่านั้น แก้งานแทนให้ด้วยซ้ำ (แต่ก็มักจะบอกขอกับเจ้าของงานด้วยอยู่แล้ว) อันนี้ถ้านักเขียนไม่ชอบใจจริงๆ ดิฉันคิดว่าทางออกที่ควรทำก็คือการขอต้นฉบับคืนไปส่งที่อื่นค่ะ มันเป็นสิทธิ์ของนักเขียนอยู่แล้วที่จะทำแบบนั้น เพราะลิขสิทธิ์เป็นเจ้าของผลงาน ถ้ายังไม่มีการเซ็นต์สัญญายกผลงานให้สนพ. นักเขียนมีสิทธิ์จะทำอะไรกับงานตนเองได้อยู่แล้ว จะถอนเรื่อง ยกเลิกการพิมพ์ หรือ ย้ายไปส่งที่อื่นก็ย่อมทำได้ (แต่ถ้าผ่านไปถึงขั้นตอนการทำปกหรือเตรียมรูปเล่มแล้ว อาจมีเรื่องค่าใช้จ่ายมาเกี่ยวข้อง ซึ่งถ้าถึงขั้นนั้นอาจจะถอนตัวได้ยากแล้ว) เรื่องการยอมแก้ตามใบสั่งของกองบก. จะเป็นการขายวิญญาณหรือเปล่านั้น อันนี้คงอยู่ที่ว่า ใบสั่งนั้นคือการสั่งรื้อบ้านที่เราบรรจงปลูกขึ้นทั้งหลังใหม่เพราะรูปทรงไม่ถูกใจ นายจ้างรู้สึกว่ามันต้องขายไม่ออกแน่ๆ หรือบอกให้ต่อเติมศาลาแปดเหลี่ยมเข้ามาในสวนหิน ซึ่งไม่ได้ทำให้มันรกเพราะแปลนเดิมมันให้อยู่แล้ว เพียงแต่เพิ่มเติมให้น่าดึงดูดใจผู้ซื้อได้มากขึ้น ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง สถาปนิกผู้ออกแบบสวนหินก็คงยินดีเพิ่มศาลาขึ้นมามากกว่าการรื้อใหม่หมด แต่ถ้าดูแล้วมันทำไม่ได้เพราะไม่เข้ากับแปลนเดิมของเขาจริงๆ อย่างมากเขาก็คงแค่บอกกับนายจ้างว่าไม่อยากให้ทำ ทำไม่ได้ ถ้าจะทำก็ให้ไปหาสถาปนิกคนอื่น คงไม่ออกมาป่าวประกาศว่านายจ้างคนนี้ไร้มารยาทที่บังคับให้เขาแก้งานที่บรรจงออกแบบด้วยตัวเอง หากไม่ได้มีความไม่ชอบใจนายจ้าง หรือไม่เชื่อถืออีกฝ่ายเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว ถ้าดิฉันเป็นแค่คนอ่าน มาเห็นแค่คำบอกเล่าของนักเขียนแบบนี้ ดิฉันก็คงคิดว่า นักเขียนไม่พอใจที่กองบก.ก้าวก่ายงานของเขา เขาเลยไม่พอใจที่จะส่งงานให้สำนักพิมพ์นี้ตีพิมพ์ เพราะไม่ได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังว่าขั้นตอนการพิจารณางานเป็นไปอย่างไร แต่นี้เพราะเป็นคนเขียนงานด้วย ถึงได้รู้สึกว่านักเขียนคนดังกล่าว มีความเป็นตัวของตัวเองสูงเกินไปเลยมองข้ามหัวบรรณาธิการไปหรือไม่ อีโก้จัดที่ไม่คิดจะแก้ไขงานใดๆ เพราะคิดว่าตนเองเขียนดีแล้ว ทำดีแล้วหรือเปล่า เพราะถ้าหากบอกเล่าความอึดอัดด้วยความลำบากใจจริงๆ ดิฉันก็คงไม่ได้เห็นถ้อยคำตอบโต้ด้วยความไม่พอใจบุคคลใดบุคคลหนึ่งจากการเข้ามาตอบกระทู้ของนักเขียนแบบที่เห็นหรอกค่ะ ถ้าให้คิดแทนกองบก.ของสำนักพิมพ์ เขาก็คงทำงานกับนักเขียนที่ไม่ยอมรับบก.ของตนได้ยาก การตัดสินใจถอนเรื่องของนักเขียนเอง อาจเป็นการกระทำที่ถูกต้องแล้วก็ได้กระมั้งคะ ^ ^ สำหรับตัวดิฉันเอง คงขอเป็นนักเขียนที่ให้เกียรติกองบก. หากจะต้องกลายมาเป็นผู้ร่วมงานกัน ให้เกียรติสำนักพิมพ์ เพราะถ้าเราไม่เคารพสถานที่ทำงานของตนเอง เราก็คงทำงานอย่างมีความสุขไม่ได้ และสุดท้ายก็จะต้องยอมรับในขีดความสามารถของตัวเอง เพื่อพร้อมที่จะรู้จักพัฒนาตัวเองต่อไป.. ก็เพียงเท่านี้ล่ะค่ะ ///คนฉลาดมักแสดงให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองโง่ มากกว่าอวดฉลาดให้คนอื่นว่าได้ทีหลังว่าคือลาโง่*** ดัดแปลงมาจากนิทานของอีสป จากคุณ : นักเขียนอีคิวสูงกว่าอีโก้ - [ 30 มี.ค. 50 02:22:45 A:58.9.108.10 X: TicketID:140094 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำงานอยู่ในวงการหนังสือเหมือนกัน  บอกอแก้งานเราเป็นเรื่องปกติ  ไม่เคยเถียงเพราะคิดว่าเขามีประสบการณ์มากกว่าเรา  และย่อมต้องเก่งกว่าเราเพราะเขาทำได้ถึงขนาดเปิดสำนักพิมพ์  หลายครั้งที่เขาแก้ เราจำเอามาใช้ในครั้งถัดไปด้วยซ้ำ  และหลายครั้งอีกเหมือนกันที่ไม่เห็นด้วย  แต่ถือว่างานที่เราทำจบลงหลังส่งงานแล้ว  และหน้าที่ของบอกอก็คือตรวจต้นฉบับให้เป็นไปตามแนวทางของสำนักพิมพ์  ถ้าเรื่องหรือสำนวนของเรามันฉีกแนวทางจากของเขา  ก็ไม่ผิดที่เขาจะแก้  ส่วนจะแก้ด้วยวิธีขีดไฮไลท์ หรือเขียนคอมเมนต์อะไรก็แล้วแต่ มันก็คือการแก้อย่างหนึ่งล่ะ  ส่วนตัวแล้วคิดว่าดีออกที่เขียนคอมเมนต์ออกมาเป็นรูปธรรม เราจะได้อ่านแล้วเอาไปปรับปรุงตัว เห็นด้วยกับคุณนักเขียนอีคิวสูงกว่าอีโก้ทุกประการ  ถ้านักเขียนคนไหนไม่ยอมให้บอกอแตะงานตัวเองก็เห็นทีต้องเปิดสำนักพิมพ์เอง  เคยฟังบอกอคนหนึ่งเล่าว่า เจอนักเขียนอีโก้จัดชนิด defend ทุกจุดที่บอกอแก้  สุดท้ายบอกอต้องบอกนักเขียนคนนั้นว่าเอาต้นฉบับคืนไปเถอะ  หาสำนักพิมพ์ไปพิมพ์เองแล้วกัน  เพราะคุยกันลำบาก  และคิดว่าจนบัดนี้ก็ยังไม่เห็นหนังสือเล่มนั้นออกสู่สายตาประชาชนเลย เป้าหมายของนักเขียนทุกคนย่อมอยู่ที่การได้ออกหนังสือสักเล่มสู่สายตาคนทั่วไป  ซึ่งในก้าวแรกย่อมต้องมีอะไรขลุกขลักบ้าง  บางครั้งคนเราก็มองในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ครบทุกด้าน  การที่มีคนมาติมาแนะ มาสะกิดประเด็นที่เรามองข้ามไป  เพื่อให้ได้ผลงานที่ดีกว่าก็ควรจะเปิดใจให้กว้าง แม้สุดท้ายแล้วหนังสือเล่มนั้นจะไม่ใช่ผลงานที่เราปั้นเองมาร้อยเปอร์เซนต์  แต่มันยังมีโอกาสต่อไปไม่ใช่หรือที่จะพัฒนาฝีมือให้เขาแก้งานเราน้อยที่สุด   เคยมีหนังสืออยู่เล่มที่เราถูกบอกอแก้เสียจนหมดกำลังใจ  ความรู้สึกตอนนั้นไม่ได้คิดไม่พอใจบอกอเลยด้วยซ้ำ  เพราะเราตอนแรกมั่นใจว่าผลงานของเราดีแล้ว แต่พอได้ฟังคอมเมนต์แล้วถึงรู้ว่าเราพลาดไปจริง ๆ  แล้วมุ่งมั่นว่าเล่มหน้าจะไม่ยอมให้ผิดซ้ำแบบนี้อีก  และปรากฏว่าเล่มถัดมาเป็นผลงานที่เราพอใจมาก  แถมยังแก้น้อยมากด้วย ส่วนเรื่องของศิลปะกับพาณิชย์นั้น  ก็เหมือนคุณชาเขียวบอก  มันก็มีอยู่ทุกวงการ  ถ้านักเขียนทุกคนจะเอาผลงานประเภทเอากล่อง ไม่เอาเงินก็คงมีแต่เรื่องหนัก ๆ ปรัชญา  เหมือนดูหนังอาร์ตแล้วยี้หนังตลาดนั่นแหละ  เราว่าคนส่วนใหญ่ก็คงชอบบริโภคอะไรที่มันตลาด ๆ หน่อย  และก็ไม่ได้หมายความว่าอะไรที่มันตลาดจะต้องเป็นสิ่งเลวร้ายเสมอไป  บางทีของที่ขายไม่ออกมันอาจสะท้อนว่า มันยังไม่ดีพอด้วยหรือเปล่า จากคุณ : ไฟทำงาน - [ 30 มี.ค. 50 10:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วิจารณ์แบบไหนที่เรียกว่ามีมารยาทหรือไม่มีมารยาท? ส่วนตัวคิดว่า...อยู่ที่เมื่อได้รับคำวิจารณ์ แล้วนักเขียนคิดว่ามันเป็นการชี้จุดบกพร่อง เพื่อให้ผลงานของตนเองสมบูรณ์ขึ้นหรือเปล่า ทำให้แก่นเรื่องหรือสิ่งที่ต้องการสื่อเสียรูปร่างมั้ย บางอย่างถ้านักเขียนฟังแล้วไม่เห็นด้วย ก็ถกด้วยเหตุผลไปว่าทำไมจึงไม่สามารถปรับได้ หาตรงกลางระหว่างกันและกันนั่นแหละค่ะ ไม่จำเป็นที่สนพ.ให้แก้อะไรก็ทำตามหมด (อันนี้พูดในแง่ของวรรณกรรมนะคะ ไม่ใช่หนังสือประเภทอื่น) ยังไงรัตตะคิดว่า สุดท้ายสนพ.หรือนักเขียน ต่างมีจุดหมายเดียวกันอยู่แล้ว คืออยากให้หนังสือเล่มนั้นเป็นหนังสือที่ดีสมบูรณ์ เพียงแต่ต่างฝ่ายควรเข้าใจกัน สนพ.เข้าใจนักเขียนไม่ก้าวก่ายผลงานจนเกินงาม นักเขียนเข้าใจว่าสนพ.เค้าลงทุนไป ก็อยากได้ดอกผลคืนเป็นธรรมดา ถ้านักเขียนอยากทำงานชนิดไม่อยากให้ใครแตะ สำหรับรัตตะคิดว่ามีอยู่ 2 ทางที่จะทำอย่างนั้นได้ คือเปิดสำนักพิมพ์ทำเองอย่างคุณข้างบนบอก ไม่ก็ต้องเป็นนักเขียนที่มีฝีมือมาก จนสามารถสร้างสรรค์ผลงานได้ดังใจ แต่ว่า...เวลาเปิดหน้าเครดิตของนักเขียนดังๆ ทีไร ก็ไม่เคยเห็นใครสร้างผลงาน โดยปราศจากบรรณาธิการซักคน ^^" จากคุณ : รัตตะ (รัตตะ) - [ 30 มี.ค. 50 13:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องช่างตัดเสื้อกับนักเขียน เราเข้าร้านตัดเสื้อ เพื่อให้เค้าตัดเสื้อแบบที่เราอยากได้ เราซื้อหนังสือ เพื่ออ่านความคิด ความเป็นตัวตนของคนเขียนค่ะ จากคุณ : รัตตะ - [ 30 มี.ค. 50 13:49:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องขีดเขียนอะไรลงบนงานเขียนเนี่ย บางทีอาจจะเป็นเพราะ บก. เขาเห็นว่าเรามีต้นฉบับอยู่ในมืออยู่แล้ว เขาเลยขี คอมเม้นใส่สำเนาที่เราส่งไป เพื่อให้ดูง่ายหรือเปล่า เราจะได้ไม่ต้องมานั่งหาใหม่ จะได้รุ้ไปเลยว่าเราควรแก้จุดไหน เราว่าถ้าเขาคอมเม้นมาว่าให้แก้ นักเขียนก็เอามาพิจารณาดูก่อนก็ได้นี่คะ ว่าเราแก้ได้มั้ย ถ้ามันแก้ไม่ได้ก็ต้องคุยกับเขา บอกเหตุผลเขาไป ว่าทำไมมันไม่ได้ เรื่องที่ว่าถ้าแก้แล้วจะเหมือนเราขายวิญญาณหรือเปล่า อยากจะให้คิดซักนิดนึง ว่านักเขียนลงทุนสมอง ถูกต้องค่ะ แต่คุณอย่าลืม ว่าสำนักพิมพ์ เขาเอาทรัพย์สินส่วนตัวลงไป ถ้างานออกมาไม่ดี เงินเขาเสียไปมากมาย ไม่เท่าไหร่ ตัวนักเขียนเองก็โดนด่าหาว่าเขียนไม่ได้เรื่อง สนพ.ก็โดนด่าหาว่าพิมพ์อะไรออกมาไม่ได้เรื่อง ถูกมั้ยคะ หนังสือเล่มนึง กว่าจะออกมาได้ในนั้นมีงานของคนหลายคน ของบก. ของคนทำปก ของคนพิสูจน์อักษร ของคนตรวจต้นฉบับ ของคนพิมพ์ ของคนทำรูปเล่ม อีกมากมายถ้านักเขียนจะบอกว่ามันเป็นงานของเขา เป็นหัวสมองของเขา มาทำอย่างนี้ได้อย่างไร แสดงว่านักเขียนคนนั้นเห็นแก่ตัวค่ะ ที่ไปเหมารวมเอาว่าเป็นหนังสือของตัวเองคนเดียว เราเป็นนักเขียนคนนึงค่ะ บอกตรงๆ ขนาดเรื่องผ่านการพิจารณาแล้วว่าได้ตีพิมพ์ ยังโดนคอมเม้นซะเสียหายหลายแสน แต่ทุกครั้งที่มีการแก้ไข ซึ่งทางบก เขาจะบอกมาเป็นข้อๆแล้วทำแถบสีมาให้เห็นค่ะ ตรงไหนแก้ไม่ได้ ก็อธิบายให้เขาฟังค่ะ ซึ่งเราเคยเจอค่ะ เขาให้แก้ แล้วเราก็โทรกลับไปบอกว่ามันแก้ไม่ได้จริงๆ อธิบายให้เขาฟัง เขาก็ยอมรับค่ะ เพราะเราก็มีเหตุผล มันอยู่ที่การคุยกันด้วยนะคะ นักเขียนก็อย่าอีโก้สูงเกินไป บก.เองก็ต้องยอมรับเหตุผลของนักเขียน แล้วงานมันก็จะไปได้ดีค่ะ หนังสือหนึ่งเล่ม 10 คนอ่านก็ 10 ความเห็นค่ะ แต่ก็คงความเห้นไปแตกต่างกันนัก บก.เขาก็อยากได้งานที่ดีที่สุด นักเขียนเองก็เหมือนกัน แล้วทำไมไม่คุยกันดีๆล่ะคะ กว่าจะเขียนงานได้ 1 เรื่องไม่ใช่ง่ายๆ กว่าจะตรวจต้นฉบับพิจารณาได้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทุกคนก็เก่งไม่ด้อยกว่ากันหรอกค่ะ กว่าจะเป้นนักเขียนได้ก็ต้องอ่านมาเยอะ เหมือนกันค่ะ กว่าจะเป้นบก.ได้ก็ต้องอ่านมาเยอะ เห้นมามาก ทำไมไม่เอาความเก่ง ความสามารถมาแชร์กันล่ะคะ จะได้ได้งานดีๆหนึ่งเล่ม ที่คนอ่านอ่านแล้วมีความสุข จากคุณ : ขนม (knompang) - [ 30 มี.ค. 50 23:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่แน่ใจว่า สนพ เดียวกันมั้ย แต่คิดว่าน่าจะ ใช่ น้องคนหนึ่งเคยส่งเรื่องไปที่นี่ และเคยส่งไป สนพ อื่นก่อนหน้านี้ คอมเม้นท์จากที่นี่ช่างแตกต่างจากที่อื่นเยอะ และก็ทำให้น้องคนนั้นเลิกเขียนหนังสือไปเลยทั้งที่เรื่องอื่นๆของเขาก้อมีสนพ ติดต่อไปตีพิมพ์นะ นับแต่วันนั้น  น้องคนนั้นบอกไม่ชอบ สนพ นั้นมาก  เพราะมันเทียบคอมเม้นท์จาก สนพ อื่นแล้ว ที่เขียนติมาเป็นหน้าๆแต่ใช้ภาษาที่ถนอมน้ำใจคนอ่านได้ดีกว่าแค่สี่บรรทัดของที่นี่ เราเลยเข้าใจทั้งน้องคนนี้ และคนที่ จขกท กล่าวถึงนะ เพราะเราก้ออ่านเมลล์จาก สนพ นั้นแล้วเหมือนกัน อืม...มันแตกต่างจากที่อื่นจิงๆ ก็เลยคิดว่าที่มีปัญหาน่าจะมาจากการใช้คำพูดของ บก ที่นี่มากกว่านะ... จงทำงานในที่ที่เรา happy จะดีที่สุด ตอนนี้บรรดาเด็กๆเราบอกลา สนพ นี้ไปแล้ว เลิกทั้งส่งเรื่องแล้วก็พาลเลิกซื้อหนังสือไปเลย... 555 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 00:10:40 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 00:01:58 จากคุณ : activator - [ 30 มี.ค. 50 23:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาอ่านความคิดเห็นของ คคห ที่ 7 ก่อนที่จะปรับปรุงแก้ไขทันพอดี เฮ้อ.. ขอถอนหายใจหนึ่งที เป็นนักอ่านเงามานาน และรู้จักพี่ๆ ที่เป็นนักเขียนเยอะ พี่นักเขียนบางคน เล่าให้ฟังว่า ส่งต้นฉบับไปสำนักพิมพ์หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่สำนักพิมพ์ที่ถูกกล่าวถึง ว่าผลการพิจารณา มีให้แต่คำว่า... ไม่ผ่าน จนพี่เขาเกิดความรู้สึกอยากรู้ว่าทำไมถึงไม่ผ่าน แต่ก็ไม่อยากไปถามอีกให้มากเรื่องมากราว เพราะมันก็คือไม่ผ่าน พอมาคราวนี้ได้ผลการพิจารณาด้วย นักเขียนกลับมีท่าทีไม่ชอบใจ มุมมองของแต่ละคนไม่เหมือนกันจริงๆ จึงทำให้คิดว่า ถ้านักเขียนผู้ที่ คคห 7 เอ่ยถึง ได้รับผลการตอบรับ แบบพี่นักเขียนที่เรารู้จักว่า ไม่ผ่าน คำเดียว จะเกิดอะไรขึ้นอีก... ??? ก็คงเหมือนพี่นักเขียนที่เรารู้จัก แสดงท่าทีไม่ชอบใจเหมือนกัน ที่ได้คำตอบเดียวว่าไม่ผ่าน เพราะผลการพิจารณาไม่กระจ่าง อีกด้านหนึ่งที่คคห 7 กล่าวถึง ว่า บก วิจารณ์ " เหมือนการ์ตูน" ระหว่างบก. คนเดียวว่า กับคนอ่านที่ซื้อหนังสือไปว่า "เหมือนการ์ตูน" คิดว่าต้องไหนแย่กว่ากันนะ เอาไว้ไปถามพี่นักเขียนที่รู้จักดีกว่า... ว่ากรณีนี้พี่เขาจะรับได้หรือไม่ จากคุณ : pot - [ 31 มี.ค. 50 04:54:05 A:172.176.79.251 X: TicketID:141051 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คห ที่ 8 คะ คำว่า ไม่ผ่านคำเดียว น้องเขาก้อโดนมาแล้วคะ แต่เฉยๆ เพราะคิดว่าทุกจุดไม่ตรงใจกับที่นั่น คำว่าการ์ตูน เขาไม่โกรธหรอก แต่เขาโมโห คำว่า อ่านแล้วน่าเบื่อมากกว่า แหมคนพยายามเขียนตั้งร้อยกว่าหน้า ส่วนคำอื่นใน จดหมายนั้น ก้อไม่อยากพูดหรอกนะคะ เพราะไม่ใช่เรื่องของเรา เราไม่ได้เป็นคนโดน  ไม่รู้สึกมากเท่าน้องเขาหรอก ที่โพสก็เล่าให้ฟังเฉยๆ ไม่ได้เห็นข้อความทั้งหมดนะคะ ก้อยังไม่น่าด่วนสรุป   จริงมั้ยคะ ความคิดคนนอก กับคนสร้างสรรค์งานคนหนึ่ง กับเจ้าของเงิน บางทีมันก้อไม่ตรงกันคะ คนอื่นว่าเบา แต่อีกคนว่าหนักหนา เพราะว่าเขาใช้ความพยายามทั้งหมดไงคะ ต้องดูวัตถุประสงค์คนเขียนคะ ว่าที่เขาเขียนเพื่ออะไรมากกว่า แสดงความเป็นตัวตนของตัวเอง   เพื่อเงิน หรือเพื่อเอาใจคนอ่านให้ชอบเรื่องของเขา อ้อ... ที่หยิบเรื่องนี้มาเล่าก้อเพราะ   อยากให้เข้าใจหัวอกคนสร้างสรรค์งานบ้าง พวกเขารักถึงพยายามกลั่นกรองทุกอย่างมาเป็นตัวอักษรตั้งร้อยกว่าหน้า อาจดีไม่ดีบ้างในสายตาใคร... แต่มันก้อไม่ใช่จุดที่จะมาให้ใครทำลายความรู้สึกตรงนั้น หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราสักนิด... คำพูดดีๆ แม้ว่าจะสื่อความหมายว่าไม่ต้องการ แต่มันก้อจะช่วยให้เขามีแรงใจที่จะปรับปรุงงานที่เขารัก จริงมั้ยคะ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 09:00:36 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 08:27:53 จากคุณ : activator - [ 31 มี.ค. 50 08:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เท่าที่อ่านมาเกี่ยวกับเรื่องของคนเขียนงานที่รับไม่ได้กับคอมเม้นท์ของกองบก.เนี่ย อยากจะบอกค่ะว่าถ้ารักที่จะเขียนงานออกมาอย่างสร้างสรรค์จริงๆ แล้วจะไปกลัวหรือเสียความรู้สึกกับคอมเมนต์พวกนี้คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะคนเขียนงานถ้าอยากให้ผลงานของตัวเองออกมาเป็นรูปเล่มและเป็นที่ยอมรับของนักอ่านจริงๆ ต้องพร้อมเสมอที่จะยอมรับฟังความคิดเห็นจากคนรอบข้างต้องสามารถที่จะยอมรับคำวิจารณ์ต่างๆ จากคนอ่านได้ไม่ว่าคำวิจารณ์นั้นจะรุนแรงซักแค่ไหนก็ตาม แต่นั่นคือความปรารถนาดีต่องานเขียนที่ผู้เขียนตั้งใจสร้างสรรค์อย่างแท้จริง หากคนเขียนงานบอกว่ารับไม่ได้กับคำวิจารณ์ของคนอ่านรอบข้างตัวแม้ว่าผลงานยังไม่ได้ถูกรวมเล่มแล้ว และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกองบรรณาธิการของ สนพ. ไม่ว่าจะเป็น สนพ.ที่ไหนก็ตาม บอกได้เลยว่าคนเขียนงานคนนั้นใจแคบมากที่ไม่คิดจะเปิดมุมมองหรือยอมรับในข้อบกพร่องของตัวเอง ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจหัวอกคนเขียนงานสร้างสรรค์นะคะ แต่เข้าใจดีเลยแหละว่าคนที่เขียนงานสร้างสรรค์นั้นเป็นคนที่มีความตั้งใจและความพยายามในการสร้างสรรค์ผลงานที่เขียนสูงมากไม่เช่นนั้นงานเป็นร้อยๆ หน้าจะเขียนออกมาได้อย่างไร แต่ขณะเดียวกันคนเขียนงานสร้างสรรค์เหล่านั้นก็จะพยายามทบทวนงานของตนเองเสมอๆ เพื่อหาจุดบกพร่องว่ายังมีสิ่งใดในงานเขียนของตนเองที่ยังบกพร่องต้องแก้ไขอยู่อีกหรือไม่ การที่มีใครซักคนหรือหลายๆ คนเข้ามาให้คำปรึกษาและวิจารณ์ในงานเขียนของพวกเค้าเหล่านั้นถือเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากสำหรับคนเขียนงานต่อให้คำวิจารณ์นั้นจะแรงจนเสียความมั่นใจอย่างไรก็ตาม แต่คนเขียนงานสร้างสรรค์อย่างแท้จริงจะไม่ยอมสูญเสียกำลังใจในการเขียนอย่างแน่นอนค่ะ เพราะพวกเค้าจะต้องกลับมาอ่านทบทวนในจุดบกพร่องนั้นๆ ว่าสิ่งที่ถูกวิจารณ์มาเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่อย่างไรทำไมจึงได้ถูกวิจารณ์มาเช่นนี้ คนเขียนงานสร้างสรรค์อย่างแท้จริงนั้นมีความเพียรพยายามสูงมากนะคะ หากใครก็ตามที่คิดว่าตนเป็นคนเขียนงานสร้างสรรค์อย่างแท้จริงคงไม่คิดย่อท้อต่อคำวิจารณ์ด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่า "น่าเบื่อ" ง่ายๆ หรอกค่ะ เพราะเค้าจะต้องคิดแล้วว่าคำว่า "น่าเบื่อ" นั้นจะทำให้คนอ่านที่เป็นนักอ่านจริงๆ เกิดความเบื่อหน่ายในเนื้อหาหรือคำบรรยายจนไม่อ่านต่อได้ ฉะนั้นคนเขียนงานจะต้องปรับปรุงและลดจุดบกพร่องตัวนี้ออกไปให้ได้ หากยังแก้ไขจุดบกพร่องนี้ผ่านพ้นไปได้จึงไม่เรียกว่าเป็นคนเขียนงานที่สร้างสรรค์ได้อย่างแท้จริงค่ะ เพราะคนอ่านจะไม่ติดแน่นอนค่ะเผลออ่านไม่จบเรื่องด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่คนอ่านที่ซื้อแล้วคิดว่าเสียดายเงินจริงๆ คงไม่อ่านต่อให้จบเรื่องแน่นอนค่ะ อีกประการต่อให้คุณคนเขียนงานสร้างสรรค์ท่านใดก็ตามที่กล่าวเรียกตนเองเป็นเช่นนั้น หากว่าเขียนงานออกมาแล้วถึงจะมีภาษาที่สวยงามน่าอ่านและดึงดูดนักอ่านได้ แต่เขียนแล้วเยิ่นเย้อเกินไปไม่เข้าตรงประเด็น ต่อให้ภาษาจะสวยเพียงใดคนอ่านก็ย่อมเกิดความรู้สึกที่เบื่อหน่ายได้เช่นกันค่ะ ฉะนั้นการเขียนงานที่สร้างสรรค์นั้นไม่ใช่แค่ภาษาสวยก็เรียกว่าเขียนงานสร้างสรรค์ได้นะคะ แต่จะต้องกระชับ ตรงประเด็นไม่เยิ่นเย้อจนเกินงาม สามารถเขียนแล้วสื่อให้รู้ได้ว่าต้องการบอกอะไร และที่สำคัญต้องเขียนให้คนอ่านรู้สึกว่าน่าติดตาม เรียกความมีส่วนร่วมจากคนอ่านได้ นั่นต่างหากล่ะคะถึงจะเรียกว่าเขียนงานสร้างสรรค์อย่างแท้จริง ไม่อยากจะบอกว่ามีเพื่อนหลายคนที่เป็นคนเขียนงาน บางคนมีหนังสือรวมเล่มแล้ว บางคนยังไม่ได้มีผลงานรวมเล่ม แต่ทุกคนผ่านจุดนี้มากันแล้วทั้งนั้น แต่พวกเค้ากลับไม่เห็นย่อท้อจนต้องวางปากกาทิ้ง ดิฉันเป็นว่าพวกเค้ากลับยิ่งมีความเพียรพยายามมากขึ้นด้วยซ้ำ เรื่องสูญเสียกำลังใจน่ะมันก็อาจมีได้ แต่เพราะความรักในการที่จะสร้างสรรค์ผลงานต่างหากล่ะค่ะที่ทำให้พวกเค้ารวบรวมกำลังใจกลับมาสร้างสรรค์ผลงานดีๆ ออกมาให้ออกสู่โลกวรรณกรรมให้นักอ่านได้ชื่นชม  และเพื่อนๆ ของดิฉันที่มีผลงานรวมเล่มแล้วก็ต่างก็เคารพในความคิดเห็นของคนที่ต้องทำงานร่วมกันในสนพ. ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่มีใครหรอกค่ะที่อยากให้ร้ายแก่กันในสนพ. เพราะทุกคนลงเรือลำเดียวกันแล้ว ต่างฝ่ายต่างต้องช่วยประคับประคองกันไป ดำเนินงานกันตามบทบาทของแต่ละคนที่ได้รับมาให้ดีที่สุดเท่านั้น แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 15:45:45 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 15:30:21 จากคุณ : นาคสีเงิน - [ 31 มี.ค. 50 15:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถึง - คุณนักเขียนอีคิวสูงกว่าอีโก้ แง่มุมของคุณน่าคิดค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าคุณอ่านกระทู้เดียวกันกับดิฉันริเปล่า เพราะที่คุณบอกว่า"คอมเม้นต์ของกองบก.ที่ว่าคืออะไรบ้างก็ไม่ทราบ" นั้น นักเขียนที่โพสกระทู้นั้นได้บอกไว้ในกระทู้แล้วค่ะ อีกอย่างนักเขียนท่านนั้นไม่ได้บอกว่า กองบก. ไร้จรรยาบรรณนะคะ เธอบอกว่าไม่มีมารยาทและไม่ให้เกียติเธอค่ะ   ส่วนเรื่องที่ว่าฟังความข้างเดียว ขอยืนยันว่าไม่ใช่ค่ะ ดิฉันแน่ใจในวิจารณญานของตัวเอง(เพราะอายุไม่ไช่เด็กแล้ว) แต่เพราะไม่มีการชี้แจงจากทางกองบก.เลย จึงเห็นด้วยกับคุณค่ะว่าควรมีการชี้แจ้ง ดิฉันเองก็เคยมีผลงานตีพิมพ์ อ่านกระทูของนักเขียนท่านนั้นและคุณแล้วทำให้ดิฉันรู้สึกว่าตนเองโชคดีที่ได้บก. ที่มีมารยาทและให้เกียติตัวดิฉันและงานเป็นอย่างมาก แม้ดิฉันจะเป็นนักเขียนหน้าใหม่บก. ก็ปฏิบัติกับฉันอย่างดีจริง ๆ ค่ะ เพราะเราพูดคุยกันเสมอในทุกจุดที่เห็นว่าอ่อนหรือหลวมไป ทำการตกลงให้ได้ข้อสรุปร่วมกันและสบายใจทั้องสองฝ่ายค่ะ -คุณไฟทำงาน  การตลาดไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไป ถูกต้องค่ะ ปัจจุบบันเราได้เลือกบริโภคสิ่งต่าง ๆ ได้ตรงกับความต้องการของเรามากขึ้นเพราะการตลาดค่ะ ยุคหนึ่งในอดีดจุดศูนย์กลางของการตลาดไม่ใช่ผู้บริโภค ดีใจที่เกิดมาในยุคนี้รึเปล่าคะ การตลาดสำหรับดิฉันคือ หลักการที่มีศิลปะค่ะ ดิฉันนับถือการตลาดและรักมันมากพอที่จะใช่เวลาเกือบครึ่งชีวิตศึกษาและเรียนรู้มัน จนดิฉันสามารถเข้าใจหลักการตลาดได้ถ่องแท้ในระดับหนึ่ง กระทู้ของดิฉันอาจทำให้คนอ่านคิดว่าดิฉันเห็นการตลาดเป็นสิ่งเลวร้าย หรือสวนทางกับศิลปะ ขอบอกว่าไม่ใช่ค่ะ -คุณรัตตะ  มุมมองของคุณน่าสนใจทีเดียวค่ะ ขอบคุณที่ตอบคำถามได้ตรงประเด็นคำถามของดิฉันมากที่สุด แสดงให้เห็นว่า คุณอ่านกระทู้ของดิฉันด้วยความเข้าใจ ใส่ใจในสิ่งที่ดิฉันเขียน นับถือจริง ๆ ค่ะ และเห็นด้วยอย่างยิ่งกับ "เราเข้าร้านตัดเสื้อ เพื่อให้เค้าตัดเสื้อแบบที่เราอยากได้ เราซื้อหนังสือ เพื่ออ่านความคิด ความเป็นตัวตนของคนเขียนค่ะ " - คุณขนม เห็นด้วยค่ะ น่าจะมีการคุยกันดี ๆ ด้วยเหตุผลลดอีโก้ลงมากันทั้องสองฝ่าย แต่จากการที่อ่านกระทู้มาคิดว่า ทั้งสองฝ่ายคงเคยมีอดีตอันเลวร้ายร่วมกันมาก่อน ทำให้นักเขียนไม่มีความเชื่อถือในฝีมือของกองบก. ชุดนี้ค่ะ -คุณ activator รู้สึกว่าจะเป็นที่เดียวกันค่ะ แปลว่าคุณก็คงได้อ่านกระทู้นั้นเหมือนกัน -คุณ นาคสีเงิน  คุณคงยังไม่รู้ว่า นักเขียนเจ้าของกระทู้เจ้าปัญหา เธอมีงานตีพิมพ์กับสนพ. ไม่ใช่แค่สนพ.เดียวค่ะ และเธอเขียนงานมาเป็นเวลาพอสมควร คิดว่าเธอคงผ่านจุดที่ต้องรับฟังคำวิจารณ์มาบ้างแล้วเหมือนกัน  ดิฉันเชื่อว่านักเขียนเกือบทุกคนก็คงอยากจะมีผลงานตีพิมพ์เป็นหนังสือ เพราะมันหมายถึงรายได้ ชื่อเสียง และอื่น ๆ ที่จะตามมา การที่ลุกขึ้นมาถอนเรื่องทั้ง ๆ ที่กำลังจะได้พิมพ์ ดิฉันคิดว่าเธอคงสุดทนจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : รมย์นารี (รมย์นารี) - [ 31 มี.ค. 50 19:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ หลังจากอ่านกระทู้มาสักระยะหนึ่งแล้ว ก็...มีความเห็นว่าคงจะต้องออกมาชี้แจงอะไรเสียหน่อย เนื่องจากที่มาของการตั้งกระทู้นี้ เป็นกรณีของนุ้ยเอง อ่านมาหลายความคิดเห็น มีทั้งที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แต่ถ้าบางท่านได้อ่านนิยายที่นุ้ยเขียนแล้วโพสต์ลงในเว็บ ก็คงจะทราบเอง ว่านุ้ย...แคร์กับความคิดเห็นของคนอ่านมากเพียงไหน บอกเสมอว่า ถ้ามีความคิดเห็นอะไร ก็ขอให้แสดงออกบอกกันมา โดยไม่ต้องเกรงใจเลย นุ้ยยังเป็นแค่เพียง 'คนเขียน' ที่หวังว่าวันหนึ่งจะเรียกตัวเองว่าเป็น 'นักเขียน' อย่างแท้จริง ทุกความคิดเห็น ทุกคำติ-ชม ไม่เคยเป็นเรื่องหน้าเบื่อ บางความเห็นที่ชี้แจงได้ ก็จะรีบชี้แจง เพราะถือว่า ถ้าการที่เราเขียน เราทุ่มเทและเอาใจใส่...การที่ใครสักคนจะมานั่งอ่านงานของเราจนจบตอน แล้วสามารถออกความคิดเห็นได้ เขาคนนั้นก็คงใส่ใจไม่แพ้เราหรอก การที่นุ้ยตั้งกระทู้บอกคนอ่านกลุ่มหนึ่งของตัวเอง นุ้ยย่อมมีเหตุผลค่ะ อย่างแรกคือ เรื่องของนุ้ย ส่งให้ บก.คนเดิม พิจารณามาก่อน ตกลงคุยกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างลงตัว ออกแบบปกเรียบร้อย เรื่องมีกำหนดการจะตีพิมพ์สองเล่ม คือภาคแรกและภาคต่อ ในงานสัปดาห์หนังสือที่จะถึงนี้ นุ้ยก็ใช้เวลาที่เหลือให้หมดไปกับภาคใหม่...จนกระทั่งเมื่อราวหนึ่งอาทิตย์ที่แล้ว มี บก. ชุดใหม่ขึ้นมา ...ซึ่งคนในชุดนี้ เป็นนักเขียนของ สนพ. นั้น...ว่ากันตามตรงก็คือ นุ้ยเพิ่งทราบตอนนั้นว่าเรื่องของนุ้ย ถูกส่งไปให้คนกลุ่มนี้อ่านอีกที นุ้ยก็อ่ะ โอเค...เขาอ่านของคนอื่น เขาไม่อ่านของเรา มันก็ไม่ใช่ ทุกคนเท่าเทียมกัน ให้เขาอ่านไป แล้วหนึ่งใน กอง บก.ใหม่นั้นก็เข้ามาทักนุ้ยทาง MSN เขาเป็นคนเขียนนิยาย ใครจะเรียกว่านักเขียนก็สุดแท้แต่ ผลงานโรมานซ์ขายดิบขายดี มาถึงตรงนี้นุ้ยก็พูดตรงๆว่า นุ้ยไม่ยอมรับฝีมือเขา ด้วยว่า...การจะส่งเรื่องให้บรรณาธิการ อย่างแรก คือเราต้องเคารพเขา พอ คนในกอง บก. ท่านนี้ เข้ามาทักนุ้ยใน msn เขาบอกว่า เรื่องนี้ผ่านแล้วนะ วูบแรก...งงรับประทาน คิดในใจ อะไรฟระเนี่ย เรื่องตูจะพิมพ์อยู่แล้วไม่ใช่หรอ ? จากนั้นเขาก็บอกว่า อยากให้แก้ตรงที่น่าเบื่อ...สะอึกไปนิดหน่อย โอเค มันน่าเบื่อ แล้วเขาก็บอกว่า เดี๋ยวจะส่งไฟล์กลับไปให้แก้...มัดมือชกกันนิดโหน่ยยย นุ้ยก็ของขึ้นนะตอนนั้น คือมันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของเราด้วยส่วนหนึ่ง ว่าเราไม่ยอมรับในฝีมือการเขียนนิยายของเขา ต่อให้นิยายเขาจะขายดิบขายดีก็ตาม นุ้ยเลยบอกไปว่า...ถ้าเห็นไปคนละทางจริงๆ นุ้ยถอนเรื่องก็ได้นะคะ เขาก็บอกว่า...ได้เลย ไม่มีปัญหาเพราะเขาเป็น บก. เขามองอยู่แล้วว่าอันไหนขายได้ จบข่าว ! นุ้ยก็โอเค โทร.ไปคุยกะ บก. คนเดิมว่าพี่คะ นุ้ยถอนเรื่องดีกว่า เพราะนุ้ยตัดบทบรรยายไม่ได้ ทอนลงก็ไม่ได้เช่นกัน นุ้ยเขียนโรมานซ์นะคะ บทบรรยายมันช่วยเรื่องอารมณ์ นุ้ยไม่ได้เขียนแค่ให้มันตัดฉับๆๆ เจอกันแล้วลาก คนอ่านก็ไม่มีใครท้วงมาว่ามันน่าเบื่อเลยนะพี่ บลาๆ ประมาณนั้น...สุดท้ายนุ้ยก็บอกไปตามนี้ว่า นุ้ยอยากทำงานกับคนที่นุ้ยให้ความเคารพ ไม่ได้พิมพ์นุ้ยไม่เป็นไรเลย โอเค เราเสียรายได้ไป แต่จะให้นุ้ยเขียนนิยายโรมานซ์แบบหลับหูหลับตา พากันขึ้นเตียง ก็ไม่ไหวคับป๋ม - -" จบไปส่วนหนึ่ง จนกระทั่งได้รับเมลล์จาก กอง บก. ชุดใหม่อีกครั้ง บอกว่าเขาตัดสินใจเองเรื่องการตลาด เรื่องพล็อต เรื่องความเหมาะสม โอ้ว...พระเจ้าของแท้ ถ้าประสงค์จะถอนเรื่องให้ยืนยันกลับไปอีกที นุ้ยก็โอเค ไม่เป็นไร ไปเปิดดูไฟล์นิยายที่เขาแนบมาให้ ปกติทำกับที่อื่นเขาจะแนบไฟล์เวิร์ด แยกคอมเม้นท์มาอีกหน้าเลย แบบว่า ก็อปข้อความมา ระบุเลขหน้า จุดไหนเป็นยังไง เขาอยากได้แบบไหน ต้นฉบับที่เราแต่งนี่ แทบไม่ได้รับการกระทบกระเทือนเลย พอเปิดมา อุ๊แม่เจ้า...มีแถบสีลากๆๆๆ  ยิ่งล่างๆ ลากแถบสีมาทั้งหน้าเลย คิดในใจ เวงแระไง ปรี๊ดเลยคับ ลงมาอ่านคอมเม้นท์ด้านล่าง (ในหน้าสุดท้ายของต้นฉบับ) ก็มีคำแนะนำมานะคะ เป็นคำแนะนำที่อืม...มีประโยชน์ทีเดียว ใจเย็นลงมาเลยทันที เออแฮะ ! มันมีบางจุดที่เรามองข้ามไปจริงๆ แต่...มาสะดุดที่บรรทัดสุดท้าย อ่านแล้วอยากเอาหัวโขกหน้าจอตาย... เขาเขียนมาว่า 'ตัวสีน้ำเงิน คือส่วนที่อยากให้ตัดออกหรือเกลาให้สั้นลง เพราะมันทำให้เวลาอ่านแล้วน่าเบื่ออย่างยิ่ง' T^T  อารมณ์นั้นชีช้ำสุดฤทธิ์ บอกตัวเองว่า...ดีนะที่ตูถอนเรื่องมา ไม่งั้นนิยายที่บรรยายเยอะเกินความต้องการของ บก. คงทำ สนพ. เขาเจ๊งแน่ๆ แต่มันก็โกรธจริงๆนะคะ นั่งมองไอ้แถบสีน้ำเงินที่ทางนั้นป้ายมาเป็นหน้าๆ แล้วถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า...ตูจะตัดออกไปได้ยังไง ในเมื่อบทบรรยาย มันบอกและขยายความรู้สึกของตัวละคร ได้ดีกว่าบทสนทนาที่ตัดฉับๆๆ พวกนั้นตั้งเยอะ นุ้ยไม่ได้เรียกร้องความเห็นใจนะงับ ถ้าใครที่อ่านกระทู้มาแต่ต้นจะเห็น...นุ้ยบอกว่าเรื่องแบบนี้มันนานาจิตตัง คนเรามีจุดอ่อนไม่เหมือนกัน คราวก่อนมีโปรเจ็คเรื่องสั้นช่วงตอนปีใหม่ นุ้ยเขียนเรื่องหนึ่ง โดยมีหนึ่งในนักเขียน (อีกแล้ว) มารับผิดชอบดูแล เป็น บก. ของโปรเจ็คนั้น แล้วเรื่องของนุ้ยก็ถูกทำแบบนี้ละค่ะ ย้ายย่อหน้าตรงนั้นไปไว้ตรงนี้ เคืองสุดๆเลย เขาย้ายย่อหน้าก่อนนะคะ แล้วถึงมาบอกทีหลัง ว่าอยากให้ย้าย นุ้ยบอกมันไม่ได้จริงๆค่ะ คือถ้าย้ายมันจะทำให้อารมณ์เรื่องเปลี่ยนไปแบบหน้ามือหลังมือเลย สรุปเรื่องนั้นนุ้ยก็ขออนุญาตไม่แก้งับ เขาก็บอกว่า งั้นร่วมงานกันคราวหน้าละกัน นุ้ยก็โอเค ไม่มีญหาแต่ประการใด แต่โทรไปบอกทาง สนพ.แล้ว ว่า นุ้ยขอเลยเรื่องแก้ต้นฉบับเอง อย่าย้ายนั่นลากนี่เอง อยากได้ตรงไหนบอกเลย คุยได้ ถ้าแก้คำผิด ทำไฮไลท์ โอเคไม่มีปัญหา เพราะต่อให้รีไรท์หลายครั้ง นุ้ยก็ยังพลาดออกบ่อย ก็บอกไปตั้งแต่ตอนนั้น แล้วก็มาเจอรอบนี้อีก ป้ายกันไปมา ทั้งทีมมีกี่คนไม่มั่นใจ แต่รู้ว่าเกินสอง สนุกสนานกันเชียว ว่าบรรยายน่าเบื่อแล้วมันก็ย้วย T^T การเขียนนิยายที่ว่าละเอียดอ่อนแล้ว นิยายโรมานซ์นุ้ยว่ายิ่งต้องละเอียดอ่อนกว่า มันอาจจะจริงที่เราต้องเอาใจตลาด นุ้ยไม่เถียงเลยว่าโรมานซ์กำลังขายดี...แต่เช่นกันค่ะ งานที่ขายดี บางครั้งก็ไม่ได้แสดงว่า มีคุณภาพเช่นกัน โรมานซ์ในมุมมองของนุ้ย ก็แค่อยากให้ตัวละครมีความรู้สึก มีรักเสียก่อนหรืออย่างน้อยก็ควรจะมีจุดเริ่มที่ดี ก่อนจะนำพาทุกอย่างไปสู่เซ็กส์ มองเซ็กส์ผ่านความรัก ไม่ใช่ให้เซ็กส์นำพาเราไปหารักในภายหลัง เพราะว่าโรมานซ์นั้นเสี่ยงเหลือเกิน เหมือนดาบสองคม แต่ถ้าเขียนให้ละเอียดอ่อน มันก็จะสวยงามมากมาย นุ้ยอยากให้คนอ่านได้อรรถรสไปกับตัวละครในทุกความรู้สึก...หากคุณไม่รู้สึกรัก ไม่เศร้า ไม่สะเทือนใจ ไม่อ่านแม้แต่บทบรรยายอารมณ์เหล่านั้น คุณจะมีความสุขจากการมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งไปพร้อมกับตัวละครได้อย่างไร นุ้ยก็เลยคิดว่า เอาวะ ! ถ้านุ้ยจะเขียนแนวนี้นะ นุ้ยขอให้คนอ่านเป็นคนกลุ่มนี้แล้วกัน ส่วนกลุ่มอื่นๆที่ชอบแนวแตกต่างกันออกไป นั่นก็เป็นเรื่องที่เราต้องยอมรับ แต่ไม่จำเป็นต้องปรับตาม เพราะเรารู้เสมอว่าคนอ่านตัวจริงของเรายังมี...รักษาคนที่เขาชื่นชอบเราไว้มันง่ายและมีความสุขกว่าการเปลี่ยนตัวเอง ทำตัวเอาใจตลาด เพียงเพื่อจะให้คนที่เคยเมินหนี หันมาชอบเรา สรุปเลยแล้วกัน...นุ้ยได้บอกไปแล้ว ว่า สิ่งที่นุ้ยไม่ยอมรับจากคนกลุ่มหนึ่งนั้น...ไม่ใช่คำติ...แต่เป็นความไม่มีมารยาทของเขาต่างหาก จริงที่ บรรณาธิการเสียเวลาอ่านนิยายของเรานานโข...แต่คนเขียนเองก็ไม่ได้เขียนไวนักหรอกค่ะ ของแบบนี้ ตามความเห็นนุ้ย มันคือเราต้องให้ใจกันด้วย...ต่อให้เป็นธุรกิจ แต่เวลาคุณเขียน คุณนึกถึงแต่เงินหรือเปล่า ? ...คำตอบคือไม่ใช่ คุณใส่ใจลงไปในงาน ต่อให้หน้าเดียวหรือแค่บรรทัดเดียว ต่อให้เป็นบทขำขันง่ายๆ แนวตลาด ถ้าคุณเขียนเองแล้วยิ้มเอง ขำไปกับมัน...นั่นคือคุณใส่ใจลงไปแล้ว แล้วเวลาคุณส่งงานไปให้บรรณาธิการอ่าน...นั่นก็คือเราส่งใจเราไปให้เขา ส่งให้เขาช่วยขัดเกลา ช่วยแนะนำ ช่วยนำพาเราไปในทางที่ดี ต่อให้สุดท้ายเราไม่ได้ตีพิมพ์กับเขา แต่เราก็ยังได้งานที่พัฒนาแล้วกลับมาเป็นสิ่งตอบแทน...ชั่วขณะหนึ่ง บรรณาธิการไม่ได้ต่างไปจากครู ผู้อาวุโสทางประสบการณ์ที่จะชี้แนะเราให้เห็นทางสว่าง จุดอ่อน จุดแข็งของตัวเอง ไม่ใช่เอาฝ่าเท้าถีบส่ง...เอากลับไปแก้มา แล้วจะพิมพ์ให้ นักเขียนไม่ควรอีโก้...บรรณาธิการที่ดี ก็ไม่ควรบ้าอำนาจด้วยเช่นกัน ทั้งหมดทั้งมวลแค่ความเห็นของนุ้ยเท่านั้นเองค่ะ อันที่จริงแล้วกระทู้นี้ คุณรมย์นารี ตั้งขึ้นโดยแทบจะไม่ได้พาดพิงถึงนุ้ยเลยด้วยซ้ำ แล้วนุ้ยก็คิดว่าเป็นกระทู้ที่ดีมาก แม้จะเป็นเรื่องที่พูดยาก ทว่าก็คงทำให้หลายท่านได้มุมมองที่หลากหลายไปบ้าง... แต่บางท่านที่ได้ไปอ่านกระทู้มาแล้ว บ้างก็ว่าไม่เห็น บก. ชุดนั้นออกมาตอบโต้ เหมือนฟังความข้างเดียว ก็ไม่เป็นไรค่ะ นุ้ยพูดในสิ่งที่หลายท่านสงสัย และคิดว่ามีบางความคิดเห็นในกระทู้เก่านั้น ที่คนของทีม บก. เป็นผู้มาตอบแล้วเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ใช้ล็อคอินอื่น สุดท้ายคงเป็นเรื่องของคนสองฝ่าย นุ้ยตั้งกระทู้เพื่อบอกคนอ่าน ให้ทราบถึงเหตุผล เพราะนิยายเรื่องนั้นเคยลงไว้ที่เว็บใบหญ้าแต่หยุดไปพักหนึ่ง จนกระทั่งมาลงใหม่นี่ละค่ะ...ถ้าหายไปอีก นุ้ยก็ไร้เหตุผลเกินไปหน่อย แถมรับปากเสียดิบดีว่า หนังสือออกแน่จ้า ในเมื่อมันผิดแผน เราต้องถอนเรื่อง จะให้บอกคนอ่านว่าฉันถอนเรื่องเอง ฉันบ้าไม่อยากทำแล้ว ก็คงไม่ได้ T^T   เรื่องอีโก้นั้นสุดแท้แต่ใครจะมองนุ้ยจริงๆงับ ไม่ถือสาหาความกันเลย แต่อยากจะบอกสักนิดว่า ถ้ากับคนอ่าน ยังไม่มีอีโก้  กับบรรณาธิการก็คงไม่มีนักเขียนคนไหนอยากอีโก้ใส่หรอกคับ พูดตรงๆมันก็ความภูมิใจ ผลงานและเงินทองทั้งนั้น ใครละอยากจะตัดหนทางหารายได้ของตัวเอง... อันที่จริงจะอีโก้หรืออีคิวก็ไม่ดีแน่ๆถ้าขาดการใส่ใจ...อีคิวสูง ถ้าไม่ทำอะไรด้วยใจเลย เอาแต่ฉลาด ก็คงจะเข้าข่าย ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด และเช่นเดียวกันงับ...อีโก้ไม่เคยทำให้ใครได้ดี แต่ศักดิ์ศรี ถ้าไม่มีเสียเลย เราคงจะบอกใครต่อใครไม่ได้ว่า ฉันนี่แหละนักเขียนนิยายโรมานซ์ เท่าที่อยากจะพูดก็มีแค่นี้ครับผม นุ้ยยังหวังว่าจะได้อ่านความคิดเห็นที่ตรงตามความต้องการและเจตนาที่ดีของเจ้าของกระทู้ต่อไปเรื่อยๆ และไม่ขัดเคืองใจใดๆเลยหากจะมีใครสักคนเห็นว่าสิ่งที่นุ้ยกระทำนั้นไม่สมควร ตอนนี้ความรู้สึกของนุ้ยเป็นบวกขึ้นมาก อย่างน้อยนุ้ยเลือกไปแล้วในทางที่คิดว่ามันโอเคนะ บางทีคับที่มันอยู่ง่าย คับใจมันอยู่ไมไหวจริงๆ ขอบคุณทุกความคิดเห็นก่อนหน้า รวมถึงคุณรมย์นารีด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : พระจันทร์โศก - [ 31 มี.ค. 50 21:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ปล. คุณรมย์นารีคะ อันที่จริงนุ้ยเคยพูดในกระทู้ค่ะ ว่า คนที่เรียกตัวเองว่าเป็นบรรณาธิการกลุ่มนี้ ไม่มีจรรยาบรรณ ^^ รีบมาบอกก่อน เดี๋ยวเจ้าของกระทู้โดนตอบโต้แบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ แหะๆ จากคุณ : พระจันทร์โศก - [ 31 มี.ค. 50 21:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่าน คห.ช่วงแรก ๆ เอนเอียงไปทางว่า นักเขียน รับไม่ได้เมื่อถูก บก.แก้งาน แต่พอได้รับรู้เรื่องราวจากคุณพระจันทร์โศกแล้ว เข้าใจหัวอกนักเขียนจริงๆค่ะ โดยเฉพาะแนวโรมานซ์ เพราะอ่านมาเยอะมากๆ และพักนี้ก็เจอโรมานซ์ไทยบนแผงเยอะจริงๆ ซึ่งเท่าที่ดู ไม่น่าจะโรมานซ์นะ อีโรติคมากกว่า ขอชื่นชมจุดยืนในการทำงานของคุณพระจันทร์โศก นิยายแนวนี้ต้องละเมียดละไม ใส่ใจมากๆ ไม่เช่นนั้น ก็เป็นเรื่อง'อย่างว่า' ที่สื่อผ่านตัวหนังสือ แทนที่จะเป็น ภาพเคลื่อนไหว 'ทำๆ'กันท่าเดียว จากคุณ : ธาราฝัน - [ 1 เม.ย. 50 00:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ได้มาหลายวัน อ่านแล้วเหวอๆๆ เขาพูดถึงกระทู้อะไรกัน สนพ.ไหน นักเขียนคนใด พอคุณพระจันทร์โศก ออกมาเล่าที่มาที่ไป ค่อยหายเหวอแต่ยังไม่กระจ่างนัก เริ่มกระจ่างมากขึ้นจากการเดาสุ่มของตัวเอง 'เราไม่ยอมรับในฝีมือการเขียนนิยายของเขา ต่อให้นิยายเขาจะขายดิบขายดีก็ตาม'  'เพียงเพื่อจะให้คนที่เคยเมินหนี หันมาชอบเรา'  พอเดาออกว่าเป็น นักเขียนคนไหน สนพ.อะไร ก็เจ้าที่ปั๊มงาน โร(Low)มานซ์ ถล่มทลาย เมื่อปีก่อน ขายดิบขายดี จนน่าสังเวช ทำไมชอบอ่านกัน สำนวนห่วย โครงเรื่องอ่อน ฉากอย่างว่าก็ แหวะ ถ้าเป็น สนพ.นั้น และเขา(นักเขียนยอดขายกระฉูดนั่น) ต้องกาiให้คุณนุ้ยเขียนแบบพวกเขา คือ Low-mance  พระนางเจอกันก็โช๊ะๆๆๆ ใส่ ทางใครทางมันดีแล้วค่ะ ดิฉันขนลุกกับ งานของ สนพ.นี้ ไม่ได้รังเกียจเรื่อง sex หรอกนะ แต่รังเกียจการเขียนที่หยาบ ไร้ศิลปะ อ่านแล้วเหมือนดู พวกหื่นๆ มาฟัดกันบนหน้ากระดาษ    'ให้นุ้ยเขียนนิยายโรมานซ์แบบหลับหูหลับตา พากันขึ้นเตียง ก็ไม่ไหวคับป๋ม "   เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ จากคุณ : หมื่นไมล์ทะเล - [ 1 เม.ย. 50 09:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แก้ไขข้อความ เหมือนจะทราบเลาๆ ว่าที่ไหน ^ ^ แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 50 15:35:48 แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 50 15:31:50 จากคุณ : อัญชา - [ 1 เม.ย. 50 10:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ที่แท้ต้นตอกระทู้ก็มาจากคนใกล้ตัวนี่เอง ^^” ไม่เคยติดตามเรื่องราวตั้งแต่ต้นนะ แต่หลังอ่านความเห็นของน้องพระจันทร์โศก ส่วนตัวเลยเห็นปัญหาที่เกิดขึ้น 2 อย่าง อย่างแรก นักเขียนไม่ยอมรับฝีมือบก.เป็นทุนเดิม พอไม่ยอมรับจึงทำงานลำบาก เลยขออนุญาตเสนออย่างนี้ค่ะ คิดว่า...เขาทำหน้าที่เขา เราทำหน้าที่เรา งานส่วนงาน ความรู้สึกส่วนความรู้สึก (ถึงมันจะแยกกันยากก็เหอะ ) ทุกคนต่างทำหน้าที่ตนเอง เพื่อให้หนังสือเล่มนึงออกมาดีที่สุด ถ้าขัดหูขัดตานัก ให้นึกว่าเขาคือคนอ่าน เหมือนคนอ่านที่เข้ามาแสดงคห. อย่างเวลาน้องพระจันทร์โศกโพสต์เรื่องตามเว็บ อย่างที่สอง ความเห็นที่บอกว่าเรื่อง “น่าเบื่อ” อันนี้ไม่ทราบว่าบก.ได้บอกหรือเปล่าว่ามันน่าเบื่อยังไง สำหรับรัตตะ เหตุผลตรงนี้สำคัญนะคะ ถ้าบก.บอกน่าเบื่อเพราะสำนวนเยิ่นเย้อ บอกน่าเบื่อเพราะบรรยายฟุ่มเฟือยไม่สำคัญกับเรื่องจึงอยากให้ตัดออก บอกน่าเบื่อเพราะจังหวะเล่าเรื่องเชื่องช้าเกินไปไม่ชวนติดตาม บอกน่าเบื่อเพราะคนอ่านจ้องแต่ฉาก XXX ไม่สนบทบรรยายยืดยาวหรอก บอกน่าเบื่อเพราะหลังจากสำรวจตลาดแล้ว กลุ่มเป้าหมายนิยมอะไรสั้นๆ เดินเรื่องฉับไว ไม่สนใจเหตุผล บอกน่าเบื่อเพราะบก.กับคนพิสูจน์อักษรขี้เกียจอ่านอะไรยาวๆ และฝ่ายอาร์ตขี้เกียจจัดหน้าเยอะๆ  ฯลฯ (สองข้อหลังนี่ล้อเล่นนะคะ ) ทีนี้คนเขียนต้องกลับมาสำรวจจุดยืนแล้วล่ะ ว่ายอมรับเหตุผลที่บก.ยกมาได้มั้ย (โดยตัดอคติ) สิ่งที่เขาบอกมาเป็นประโยชน์ต่อผลงานมากน้อยแค่ไหน ที่สำคัญคือมันทำให้เราสูญเสีย “สไตล์” ของตัวเองหรือเปล่า (บก.ที่ดีจะส่งเสริมขัดเกลาให้นักเขียนเติบโตในทางตนเองอยู่แล้ว) รับปรับได้ก็ทำ ไม่รับไม่ปรับก็แยกย้าย สำหรับรัตตะกระทู้นี้ถือว่าเปิดหูเปิดตาดี ทั้งต่อนักเขียน – บก. / กองบก. – สนพ. แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 50 18:48:16 จากคุณ : รัตตะ - [ 1 เม.ย. 50 17:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วไม่ค่อยแน่ใจว่าจะมีการเบี่ยงประเด็นหรือเปล่าค่ะ แต่เท่าที่อ่านดูตั้งแต่ต้นจนกระทั่งพบเหตุที่มาของกระทู้นี้ ที่แท้ก็เป็นเรื่องปัญหาภายใน สนพ. แห่งหนึ่งซึ่งเกิดขึ้น ระหว่างกอง บก. กับนักเขียนนี่เอง ขอสนับสนุนความคิดเห็นของคุณรัตตะค่ะ เพราะอ่านแล้วรู้สึกเหมือนกันว่า คุณพระจันทร์โศก ทำงาน ด้วยความอคติกับผู้ร่วมงานหรือกองบก. เพราะคุณไม่ยอม รับฝีมือการทำงาน หรือ ผลงานของเขา หากคนเราจะทำงานด้วยความมีอคติต่อผู้ร่วมงานด้วยกัน ผลงานที่ออกมามันคงไม่สามารถเป็นผลงานที่ดีได้หรือ อาจก่อให้เกิดความล้มเหลวในการทำงานได้ง่ายๆ จากคุณ : วิโปษยา - [ 2 เม.ย. 50 00:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านกรณีนี้แล้ว นึกถึงเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของนักเขียนชื่อดัง รับรองว่าดังกว่าเด็ก ๆ แถวนี้ มี บก. นิตยสารเล่มหนึ่งไปขอเรื่องจากนักเขียนคนนี้มาลงนิตยสารตน เจรจาพาทีอย่างดี นักเขียนก็ส่งเรื่องไปให้ดูครั้งแรก 5 ตอนก่อน บก. อ่านแล้วไม่ชอบใจ ติดต่อไปที่นักเขียนบอกว่าบรรยายเยอะไป ให้ตัดออกให้หมด เหลือแต่บทสนทนาเท่านั้น นักเขียนท่านนั้นมาพิจารณาเรื่องของตัวเองใหม่ ทั้งที่เคยเขียนลงนิตยสารหัวใหญ่กว่าเล่มนี้ด้วยซ้ำ บก. ยังไม่เข้ามายุ่มย่ามกับวิธีการเขียนเลย แฟนประจำของตัวเองก็มี ใยต้องเปลี่ยนวิธีการเพราะ บก. บางคนด้วย เมื่อไม่ happy ก็ขอเรื่องคืนดีกว่า สำหรับนักเขียนนั้นมีสไตล์ที่ต่างกัน บางคนเขียนบรรยายความรู้สึกของตัวละครบรรยายฉากต่าง ๆ เพื่อให้ผู้อ่านสามารถจินตนาการเรื่องตามได้อย่างเด่นชัด บางคนอาจจะบรรยายไม่เก่ง แต่มีจุดเด่นอยู่ที่บทสนทนาของตัวละครที่ทำให้ผู้อ่านสนุกสนานที่จะติดตามอ่าน (แต่สำหรับบางคนไม่เอาอ่าวมันสักอย่าง เอาแต่ฉากอย่างว่า แต่ดันขายดี เพราะอะไรก็รู้ ๆ กัน) แถมอีกเคส เรื่องเก่า ๆ ของนักเขียนอีกท่านคนละคนกับเรื่องแรก (ดังกว่ามาก ๆ ด้วย) นักเขียนท่านนี้เขียนเรื่องลงนิตยสาร ลงไปจนกลางเรื่อง ก็มีกอง บก. ที่คิดว่าตัวเองรู้ดีกว่านักเขียนมาก ๆ ไปตัดกลอนที่อยู่ในตอนหนึ่งออกไปโดยที่ไม่ถามนักเขียนเลย พอนักเขียนไม่เห็น ไปสอบถาม ก็บอกว่าที่ตัดออกเพราะมันไม่เข้ากับเนื้อเรื่อง นักเขียนโกรธมากที่เด็ก (เคยเป็นลูกศิษย์ด้วยซ้ำ) มาทำเป็นรู้ดีกว่า นักเขียนจึงไปคุยกับ บก. แล้ว บก. ก็เหมือนจะเข้าข้างลูกน้อง ผลคือนักเขียนงดนิยายเรื่องนั้นทันที ทั้งที่ยังลงไม่จบ เรื่องแบบนี้ใครรู้บ้างว่าหน้าที่ของแต่ละฝ่ายนั้นมีขอบเขตแค่ไหน สไตล์ของนักเขียนแต่ละคนย่อมต่างกันจะไปบังคับให้เขียนเหมือน ๆ กันย่อมไม่ได้ เพราะนักเขียนไม่ใช่เครื่องจักรโรงงานปลากระป๋อง ที่จะสามารถคัดปลาตัวเท่ากัน อัดกระป๋อง ออกฉลากหน้าตาเหมือนกันออกมาได้ (แต่ทำไมสมัยนี้หลายสำนักพิมพ์เป็นอย่างนั้นก็ไม่รู้ งือ) ถ้าโรงงาน เอ๊ยยย สำนักพิมพ์ต้องการเรื่องสไตล์เดียวกันตลอด ก็สมควรต้องตกลงกับนักเขียน ถ้าทำไม่ได้ก็ควรต่างคนต่างไปจะดีกว่า แล้วสำนักพิมพ์ก็หาเครื่องจักรผลิตใหม่ไปแล้วกัน จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 2 เม.ย. 50 09:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ประกาศสำนักพิมพ์มันดี สืบเนื่องจากมีการตั้งกระทู้อันก่อให้เกิดความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกองบรรณาธิการสำนักพิมพ์มันดี ทำลายภาพลักษณ์และทำลายชื่อเสียงของสำนักพิมพ์ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทางสำนักพิมพ์ขอออกมาชี้แจงให้ทราบทั่วกันว่า กองบรรณาธิการสำนักพิมพ์มันดีเป็นกลุ่มคนที่ได้รับคัดเลือกและได้รับความไว้วางใจจากเจ้าของสำนักพิมพ์ ให้ทำการอ่านและคัดเลือกต้นฉบับเพื่อทำการตีพิมพ์ ทั้งนี้ ต้นฉบับทุกเรื่องที่ได้รับการตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์จะต้องผ่านการคัดเลือกของกองบรรณาธิการก่อนโดยไม่มีข้อยกเว้น ทั้งนี้แม้ว่าเจ้าของสำนักพิมพ์จะไม่ได้ลงไปทำงานร่วมกับกองบรรณาธิการ แต่ก็ได้รับทราบการทำงานทุกขั้นตอน ดังนั้น ผลสรุปที่ออกมาในขั้นสุดท้าย ไม่ว่างานนั้นจะผ่านหรือไม่ผ่าน หรือถ้าหากผ่านแล้วจะต้องแก้ไขหรือไม่และจะแก้ไขอย่างไรนั้นเจ้าของสำนักพิมพ์จะเป็นผู้รับผิดชอบร่วมกัน โดยในการแก้ไขนั้น กองบรรณาธิการจะติดต่อนักเขียนและอธิบายเหตุผลในการขอแก้ไขงานทุกครั้ง กรณีต้นฉบับนวนิยาย ศัตรูร้าย หัวใจรัก กองบรรณาธิการได้พิจารณาให้ "ผ่าน" แต่จำเป็นต้องมีการแก้ไขบางอย่างเพื่อให้เรื่องราวสมบูรณ์ขึ้น ซึ่งเมื่อนักเขียนไม่มีความประสงค์จะทำการแก้ไขผลงานแล้วจะถอนงานออกจากการพิจารณาก็เป็นเรื่องที่ทางบรรณาธิการรับทราบและเข้าใจได้ กรณีที่มีการกล่าวพาดพิงถึงหนังสือรวมเรื่องสั้นความสุขระหว่างทาง ซึ่งเป็นผลงานในกลุ่ม Mondee Limited Edition นั้น สาเหตุที่ไม่มีเรื่องของ Sadmoon ลงด้วย เป็นเพราะว่า หนังสือเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีจุดประสงค์เพื่อเป็น "ของขวัญส่งความสุข" ให้กับผู้อ่านเนื่องในโอกาสวันปีใหม่ ซึ่งบรรณาธิการผู้รับผิดชอบได้ตั้งคอนเซ็ปต์งานชิ้นนี้ว่า "ความสุข รอยยิ้ม เคาน์ดาวน์ และวันปีใหม่" แต่เรื่องที่มีปัญหานั้น เป็นเรื่องเศร้า เพราะ ตัวละครเอกเสียชีวิต บรรณาธิการจึงได้ติดต่อให้นักเขียนทำการแก้ไข และเมื่อนักเขียนปฏิเสธที่จะแก้ไข จึงได้ตัดเรื่องนี้ออกไป ไม่นำไปตีพิมพ์รวมกับเรื่องอีกเก้าเรื่องที่นักเขียนได้เขียนนิยายตามคอนเซ็ปต์ที่ตั้งไว้อย่างครบถ้วน เพื่อให้ได้งานที่จะ "ส่งความสุข" ให้กับผู้อ่านอย่างแท้จริง ทางสำนักพิมพ์มันดีขอย้ำอีกครั้งว่าสำนักพิมพ์มีระบบการทำงานที่ชัดเจน เริ่มต้นที่นักเขียนเป็นผู้ส่งเรื่องมา กองบรรณาธิการเป็นผู้พิจารณางาน ถ้าหากว่าผ่านแล้วจะมีการแก้ไขก็เป็นเรื่องที่บรรณาธิการกับนักเขียนต้องตกลงกัน ถ้าหากสามารถตกลงหาข้อสรุปร่วมกันได้จึงค่อยเซ็นสัญญา ก่อนจะเข้าสู่กระบวนการจัดพิมพ์ งานทุกชิ้นจะต้องเข้าสู่ระบบนี้ เพื่อให้ได้ผลงานที่ได้มาตรฐานของสำนักพิมพ์และดีพอที่จะปรากฎออกมาเป็นรูปเล่ม สุดท้ายนี้ สำนักพิมพ์มันดียังยืนยันทำงานผลิตหนังสือหลากหลายแนวต่อไป เรายังคงยินดีรับต้นฉบับจากนักเขียนทุกคนที่สมัครใจและพอใจจะร่วมงานกัน เพราะสำนักพิมพ์มันดีก็ยังถือว่า "ทุกคนมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเอง" สำหรับผู้ที่มีข้อข้องใจใคร่ถามเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นว่าเป็นความจริงหรือไม่ อย่างไร โปรดโทรศัพท์สอบถามที่ 0840771685 เรียนสายคุณเจน - เจ้าของสำนักพิมพ์ (ทั้งนี้อาจจะรับสายช้า หรือไม่ได้รับสาย เพราะติดธุระเรื่องอื่น ต้องขออภัยล่วงหน้า) ด้วยความจริงใจ สำนักพิมพ์มันดี จากคุณ : สำนักพิมพ์มันดี - [ 2 เม.ย. 50 11:29:03 A:203.118.74.111 X: TicketID:142171 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ^ อืม จากที่ไม่รู้อะไร ตอนนี้กระจ่างแล้ว แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 50 11:58:10 จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 2 เม.ย. 50 11:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้าใจกระจ่างแจ่มแจ้งกับคำชี้แจงของสำนักพิมพ์ค่ะ สำหรับความคิดของดิฉัน นักเขียนที่ตีความแม้กระทั่งโจทย์ที่ให้เขียนไม่ได้ โปรเจคส่งความสุข กลายเป็นโปรเจคส่งความทุกข์ไป อย่าโทษบก.ผู้ดูแล อย่าโทษสนพ.เลย เพราะขนาดชี้แจงคอนเซปต์ซ้ำ ยังยืนยันไม่คิดจะแก้ไข ทำงานร่วมกันคงลำบากจริงๆ นั่นแหละ งานใหม่ยังไม่คิดจะทำความเข้าใจใหม่ ติดกับอคติเดิมๆ กลับไปขุดเอางานเก่ามาเป็นข้อเรียกร้องอ้างอิง บอกตรงๆ ว่าเห็นใจกับความคิดแบบนี้ค่ะ อ่อ..ดิฉันมีความเห็นเพิ่มเติมนะคะว่า.. ก็เขียนเอง อ่านเอง เป็นบก.ให้ตัวเอง และก็ตีพิมพ์เองเถอะค่ะ สบายใจดีออก (แต่จะขายได้ไม่ได้ยังไง ไปวัดกันที่ยอดขายก็แล้วกันค่ะ) อีกสักนิดฝากถึงคุณพระจันทร์โศก อีคิวเป็นคำมาจากภาษาอังกฤษว่า Emotional Quotient และย่อว่า EQ ซึ่งหมายถึงความสามารถของคนด้านอารมณ์ จิตใจ และยังรวมถึงทักษะการเข้าสังคมด้วย ซึ่งที่จริงก็คือ วุฒิภาวะทางอารมณ์ หรือ ทักษะชีวิต คนละความหมายกลับคำว่า ไอคิว (IQ หรือ Intelligence Quotient) ซึ่งหมายถึง ระดับสติปัญญาหรือเชาว์ปัญญาของคน ซึ่งไอคิวนี่แหละจะใช้ได้ในกรณีคำพูดที่ว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด แต่สำหรับอีคิวคงไม่น่าจะใช้กับคำนี้ได้หรอกค่ะ เพราะถ้ามีความฉลาดทางอารมณ์ สามารถปรับพฤติกรรมให้เป็นไปในด้านบวก เข้าได้ในสังคมที่ตนเองอยู่ คิดว่าคนอีคิวสูงเอาตัวรอดได้แน่ๆ ค่ะ อ่อ บอกก่อนว่า อันนี้ไม่ได้หมายถึงการลื่นไหลไปตามกระแสสังคม หรือ ความหมายเดียวกับการไหลตามน้ำแต่อย่างใดนะคะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด แต่ดิฉันหมายถึงการรู้จักปรับตัวในฐานะความเป็นสัตว์สังคมของมนุษย์ รู้จักที่จะอยู่กับตัวตนของตนเองในเวลาใด รู้จักที่จะต้องพึ่งพาคนอื่นในเวลาใด เพราะการจะอาศัยอยู่ร่วมในสังคมหนึ่งๆ ได้ มันเคารพกฏเกณฑ์ที่สังคมนั้นกำหนด ใช่หรือไม่ ซึ่งถ้าเข้าใจจุดยืนตรงนี้ ไม่มีใครมาว่าได้ว่าคุณจะขายวิญญาณหรือไม่ขายวิญญาณของคุณเองหรอก จากคุณ : ยังยืนยันขอมีอีคิวสูงกว่าอีโก้ - [ 2 เม.ย. 50 14:19:12 A:58.9.109.207 X: TicketID:140094 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เกือบลืม สำหรับคุณรมย์นารี ดิฉันอ่านกระทู้เดียวกับคุณแน่นอนค่ะ ที่บอกว่าคอมเม้นต์ของบก.ดิฉันไม่ทราบว่าเป็นอย่างไรบ้าง เพราะไม่ได้เห็นคอมเม้นต์ เห็นแต่ข้อความบางข้อความที่คุณพระจันทร์โศกยกขึ้นมาเท่านั้น ความหมายของคอมเม้นต์ที่ว่าให้แก้ไขแล้วคุณพระจันทร์โศกรับไม่ได้ดิฉันไม่เห็นค่ะ ถึงได้บอกว่าฟันธงไปแน่นอนไม่ได้ในตอนแรกว่า กองบก.ดังกล่าวเป็นจริงตามที่นักเขียนกล่าวไว้ หรือเป็นแค่ความคิดของนักเขียนเพียงคนเดียว และเรื่องที่คุณแก้ว่า นักเขียนไม่ได้กล่าวว่า บก.ไร้จรรยาบรรณนั้น คุณพระจันทร์โศกมาให้ความกระจ่างแล้วนะคะ ดิฉันไม่ได้กล่าวเองลอยๆ (แต่ยังสงสัยอยู่ว่า ถ้าตอนแรกคุณรมย์นารีไม่เห็นว่าคุณพระจันทร์โศกพูดถึงเรื่องจรรยาบรรณ ทำไมถึงได้เอามาตั้งเป็นหัวข้อกระทู้ได้แบบนี้) ตอนนี้บก.มาให้ความกระจ่าง ฉะนั้นก็ไม่ได้ฟังความข้างเดียวแน่นอนแล้วล่ะค่ะ ตอนแรกที่คุณรมย์นารีแสดงความคิดเห็น ดิฉันยังพิจารณาว่าเป็นการตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับกรณีการร่วมงานของบก.กับนักเขียน อยากได้ข้อสรุปว่าควรมาแสดงจุดยืนกันตรงไหน ดิฉันก็ให้ความเห็นในฐานะคนเขียนงานคนหนึ่ง แต่พอเห็นคำตอบของคุณ ทำไมถึงได้มองเห็นความเลือกข้างไปได้แล้วก็ไม่ทราบสิคะ ไม่ได้เลือกข้างคนเขียน หรือ บก. แต่เลือกข้างเฉพาะนักเขียนคนหนึ่ง กับ บก. กลุ่มหนึ่ง ยังไงก็ไม่รู้ หรือดิฉันมองเห็นความคิดเห็นของคุณ(ในคำตอบ)เป็นไปอย่างนั้นคนเดียวก็ไม่ทราบนะคะ ถ้าไม่ใช่จริงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันค่ะ จากคุณ : นักเขียนคนเดิม - [ 2 เม.ย. 50 14:38:05 A:58.9.109.207 X: TicketID:140094 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ได้ฟังความทั้งจากนักเขียนและสนพ.แล้วขอแสดงความเห็นในฐานะคนอ่าน ที่อ่านงานของสนพ.นี้มาระยะหนึ่งและได้ อ่านเรื่องของคุณพระจันทร์โศกจากถนนฯและที่รวมเล่มในนามปากกาห้าสี ดิฉันว่างานเขียนของคุณมีเอกลักษณ์ ภาษาดี โครงเรื่องแน่น ตัวละครมีเหตุมีผล ซึ่งต่างไปจากงาน อ่านเพลินๆแบบผ่านๆของมันดีหลายเล่ม เพลินและผ่าน นั่นเป็น ความรู้สึกที่ดิฉันได้จากนิยายหลายเล่มที่มุ่งแต่ขายฉากเซกส์ ด้วยข้ออ้างที่ฟังดูดีในการออกตัวของนักเขียน มือหนึ่งของ สนพ. แปลกใจพอสมควรที่ งานซ้ำๆกันของสนพ.นี้ ขายดีถล่มทลาย มิน่าถึงมีใครบางคนถึงเหมารวมว่านักอ่านโรมานซ์มุ่งแต่ฉากอยางนั้น คนอื่นเป็นไงไม่รู้ แต่ดิฉันอ่านโรมานซ์มาหลายพันเล่ม ทั้งฉบับ E และที่แปลกกับแก้วกานต์ และฟองน้ำ แน่นอนทุกเรื่องทุกเล่มมีฉากอย่างนั้น แต่สื่อได้ แยบยลมากกว่าและมีอะไรให้ค้นหามากกว่า งาน โรมานซ์แนวอีโรติคของ มันดี มากนัก เอ เหมือนจะออกนอกเรื่องไปหน่อยแล้ว หากวิจารณาณของ กองบก คือที่นี่จะมีงานแนวเดียว ขายฉากอย่างนั้น แบบจะๆๆ ไม่ต้องเกริ่นนำ ไม่ต้องบรรยายมาก คุณพระจันทร์ก็ไปผิดที่แล้วค่ะ ถอยออกมาแล้ว ไปหา สนพ. ที่เชื่อว่า นิยายสักเล่ม ต้องมีคุณค่าวรรณศิลป์ด้วย จากคุณ : ขนมผิงอิงอุ่น - [ 2 เม.ย. 50 16:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ฟังความสองข้างแล้วเข้าใจได้อย่างหนึ่งค่ะว่า ทางคุณพระจันทร์โศกไม่พอใจกองบก. และไม่ต้องการแก้ไขงาน เลยกลายเป็นเรื่องเป็นราวไป เมื่อทาง สนพ. ออกมาให้ความกระจ่างแล้วก็ถือว่าภาพในตอนนี้ชัดเจนขึ้น คุณขนมผิงอิงอุ่นคะ ดิฉันไม่คิดว่า กอง บก จะสั่งให้คุณพระจันทร์โศกแก้ไขงานโดยการเพิ่มฉากรัก (หรือฉากเซ็กส์) น่าจะเป็นการแก้ไขจุดบกพร่องของนิยายให้สมบูรณ์ ซึ่งคุณพระจันทร์โศกได้บอกมาแล้วว่า เธอเคืองที่บก. ใช้คำว่า "บรรยายเยิ่นเย้อและน่าเบื่อ"   ดิฉันอ่านนิยายคุณพระจันทร์โศกเรื่องศัตรูร้าย ก็มีฉากรักเหมือนกัน แต่ไม่ได้บรรยายมากหรือน่าเกลียด ภาษาที่ใช้ก็สวย แค่พอนึกภาพออกว่าเขาทำอะไรกันมั่ง สำหรับ "ความสุขระหว่างทาง" คาดว่าคงผิดคอนเซปต์จริงๆ เพราะที่บ้านก็ซื้อมาอ่าน พบว่าเป็นเรื่องราวหลากหลายดีค่ะ เหมาะสำหรับช่วงปีใหม่จริงๆ แล้วบางเรื่อง (หลายเรื่องเลย) ในนั้นก็ไม่ได้มีฉากรัก ถ้าจำไม่ผิดมีเรื่องหนึ่งเป็นกึ่งนิทานเด็ก เป็นเรื่องของผ้าเช็ดหน้าหนุ่มกับผ้าเช็ดหน้าสาว น่ารักทีเดียวค่ะ แล้วก็มีเรื่องคุณพ่อกับลูกชายแล้วก็ซานตาคลอส ดิฉันซื้อหนังสือเรื่อง "เมื่อหมอเจอผี" กับ "ลูกทุ่งโมดิฟายด์" จากสนพ. นี้มาอ่านก็เป็นนิยายปกติ อ่านสนุกดี ดิฉันเชื่อว่าคนเราเลือกเสพงานเขียนได้ สิ่งที่เราไม่ชอบไม่ต้องรสนิยม อ่านแล้วขัดเคืองใจ ก็ไม่ต้องไปซื้อไปอ่าน สบายใจที่สุดค่ะ จากคุณ : airin - [ 2 เม.ย. 50 17:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จริงๆ เรื่องนี้เป็นประเด็นความขัดเคืองระหว่างนักเขียนกับกองบก.สำนักพิมพ์หรือเปล่าคะ แล้วไปๆ มาๆ ทำไมถึงกลายเป็นเรื่องงานอื่นๆ ในสำนักพิมพ์กันแน่ เพราะถ้าจะพูดประเด็นงานโรมานซ์เป็นแบบไหน ดีไม่ดีอย่างไร หรือจะวิจารณ์งานเขียน น่าจะไปตั้งกระทู้ถกประเด็นกันที่อื่นนะคะ เพราะโดยทั่วไป ตามมารยาทการตอบกระทู้ไม่สมควรเบื่องประเด็นกระทู้มิใช่หรือคะ แต่ถ้าให้ตอบแทน ดิฉันว่า บก.สำนักพิมพ์มันดี ไม่ได้มีมาตรฐานงานแนวเดียวแน่ๆ เพราะถ้าได้ติดตามกันจริงๆ เราจะรู้เองว่ามันมีงานแนวอื่นด้วย ไม่ว่าจะเป็น "เมื่อหมอ..เจอผี" "ยอดรัก ยอดร้าย" หรือแม้แต่เรื่องสั้น "Seasonal love ความรักสามฤดู" และยังมีงานอื่นๆ อีกที่ดิฉันไม่ได้กล่าวขึ้นมา ฉะนั้นถ้าคุณขนมผิงอุ่นฟันธงลงไปว่าวิจารณาณของที่นี่มีเพียงงานแนวเดียว จะเป็นการดูหมิ่นกันเกินไปหรือเปล่าคะ และถ้าคุณพระจันทร์โศกจะไปผิดที่ คงผิดเพราะทัศนคติไม่ตรงกันกับผู้ร่วมงานมากกว่าค่ะ เพราะเท่าที่อ่านกระทู้ทั้งของตัวนักเขียนเอง ทางสำนักพิมพ์เอง เป็นกรณีพิพาทที่ไม่เกี่ยวข้องกับแนวงานเลย **แก้ไขข้อความพิมพ์ผิด แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 50 17:51:16 จากคุณ : ณิชกานต์ - [ 2 เม.ย. 50 17:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขออนุญาตออกความเห็นนิดนึงนะคะ^^ ***ในแง่ของคนอ่าน***   การที่หนังสือจะขายดีหรือไม่ขึ้นอยู่กับคนอ่านค่ะ ดิฉันมีความเห็นว่าถ้าหากบังเอิญว่างานโรมานซ์ของสำนักพิมพ์มันดีจะขายดี ก็คงเป็นเพราะว่ามีคนอ่านชอบและสนับสนุนด้วยตัวของท่านผู้อ่านเอง เนื่องจากสำนักพิมพ์คงไม่สามารถไปบังคับคนอ่านให้เจาะจงควักเงินซื้อนิยายเล่มใดเล่มหนึ่งได้  เหมือนกับดิฉันที่ไม่เคยควักเงินซื้อนิยายโรมานซ์เพราะไม่ชอบ ชอบนิยายสืบสวนฆาตกรรมมากกว่า อิอิ... ***ในแง่ของคนเขียน*** โดยส่วนตัวดิฉันเขียนโรมานซ์ไม่เป็น เลิฟซีนของดิฉันก็ออกแนวเด็กๆแต่งานทุกงานที่ส่งสำนักพิมพ์มันดีก็ผ่านทุกครั้งและการทำงานก็ไม่เคยมีปัญหาเลยค่ะ ไม่เคยถูกบอกให้เพิ่มบทรักเพื่อให้ตรงกับอิมเมจของสำนักพิมพ์แต่อย่างใด^^   จึงมีความเห็นว่าสำนักพิมพ์มันดีรับงานหลายแนวมิใช่เพียงแต่แนวโรมานซ์อย่างเดียวแน่นอน ตอนนี้ก็ยังรอที่จะอ่าน เรื่องเล่าเผาผี ของคุณมณีนาคาอยู่ค่ะเพราะเคยติดตามตอนลงในพันทิป(รับประกันว่าอ่านไปขนลุกไป)^^ ดิฉันได้มีโอกาสร่วมงานกับหลายสำนักพิมพ์ อธิ เช่น บลูเบลล์ ฟิสิกส์ฯ มันดี 30บุ๊ค หากมีการแก้ไขแต่ละสำนักพิมพ์ก็ดำเนินการแตกต่างกัน มีทั้งไฮไลต์แถบสี วิเคราะห์แยกให้เห็น ปรับเปลี่ยนคำ เพิ่มเติมสิ่งที่ให้สมบูรณ์ขึ้น บ้างก็แก้กันหน้าเอ็มเอสเอ็นแบบตัวต่อตัว บ้างก็แก้คำผิดให้บ่อยครั้งที่ไม่ได้บอกกล่าวคนเขียนเลยด้วยซ้ำ(ก็คนเขียนเขียนผิดเอง แหะๆ)  ซึ่งล้วนแล้วแต่ทำให้งานออกมาสมบูรณ์น่าอ่านยิ่งขึ้นทั้งสิ้น (หากจะมีผิดพลาดบ้างก็เพราะมองไม่เห็นจริงๆ ประมาณว่าอ่านจนตาลาย) เชื่อว่าทุกฝ่ายก็อยากให้งานออกมาสมบูรณ์ที่สุดเมื่อถึงมือผู้อ่านซึ่งเป็นผู้เสียเงิน ***ในแง่ที่ดิฉันมีความสัมพันธ์อันดีกับคุณพระจันทร์โศกและกองบรรณาธิการ*** อยากให้น้องนุ้ยใจเย็นๆนะคะ อยากให้ทั้งสองฝ่ายมาพูดคุยกันเป็นการภายในน่าจะดีกว่า เพื่อที่เรื่องจะได้ไม่ดูลุกลามมากไปกว่านี้ พี่เข้าใจน้องนุ้ยในแง่ที่เป็นคนเขียนย่อมรักงานเขียนของตนเอง เหมือนที่พี่รักงานเขียนของพี่^^ ส่วนกองบรรณาธิการ ก็คงอยากให้งานออกมาสมบูรณ์ที่สุดก่อนที่จะออกสู่สายตาผู้อ่าน บางทีการมองต่างมุมกันโดยไม่พูดคุยกันให้เข้าใจก็ทำให้เกิดปัญหาเช่นนี้ได้ การทำงานทุกงานย่อมมีปัญหา แต่หากร่วมมือกันแก้ไข ท้ายที่สุดแล้วผลของงานที่ได้รับก็จะนำมาซึ่งความชื่นใจกับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องนะคะ^^ จากคุณ : รอมแพง - [ 2 เม.ย. 50 17:45:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผิดที่ผิดทาง.. งานของคุณพระจันทร์โศกอาจเหมาะกับสนพ.อื่นมากกว่า สนพ.ที่เน้นความเป็นโรมานซ์จริงๆ ไม่ใช่สนพ.ที่เน้นตลาดคนอ่านที่ต้องการแค่ฉากอย่างนั้น จากคุณ : ณัฐกร - [ 2 เม.ย. 50 18:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณณัฐกรท่าทางจะไม่ได้อ่านคคห.ของดิฉันหรือเปล่าคะ ถ้าอย่างนั้น เข้าใจล่ะค่ะ ว่าทำไมคุณถึงยังตอบคคห.แบบนี้อีก แนะนำว่า อยากถกเรื่องที่ทางงานของสนพ. ไปตั้งกระทู้ถกกันใหม่ดีไหมคะ เผื่อจะได้ข้อสรุปอะไรขึ้นมาน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 50 18:08:06 จากคุณ : ณิชกานต์ - [ 2 เม.ย. 50 18:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถึงคุณนักเขียนคนเดิม   ขอบคุณในความใส่ใจกระทู้ของดิฉันนะคะ อ่านแต่ละความเห็นของคุณแล้วทำให้ดิฉันรู้สึกว่าดูคุณจะรู้อะไรดี ๆ และ "ร้อน" มากกว่าดิฉัน เหมือนเป็นคน"วงใน" อย่างไรไม่รู้ เอ๊ะ... หรือว่าดิฉันคิดไปเองคนเดียว ถ้าไม่ใช่จริงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันค่ะ ส่วนเรื่อง จรรยาบรรณ ขออภัยในความสายตาสั้นของดิฉันเองที่อ่านไม่ละเอียดน้อมรับผิดค่ะ(ตอนจะตอบดิฉันว่าจะกลับไปอ่านกระทู้เดิมอีกครั้งแต่ว่าหาไม่เจอแล้ว คงเพราะความโลว์เทคของดิฉันเอง หรือเพราะทางเว็บลบไปแล้วก็ไม่ทราบ) แต่ในความคิดของดิฉัน จรรยาบรรณกับมารยาทเป็นอะไรที่คาบเกี่ยวกันอยู่ ดิฉันจึงขึ้นหัวเรื่องโดยใช้คำว่าจรรยาบรรณ ที่ดูจะครอบคลุมความอยากรู้ของดิฉันมากที่สุด อีกเรื่องคือ ก่อนที่ดิฉันจะตั้งกระทู้นี้ ดิฉันไม่ได้ฟังความข้างเดียวแน่นอนค่ะ เพราะดิฉันได้คุยกับอีกฝ่ายมาก่อน และรับฟังคำอธิบายมาแล้ว(พี่เขายกตัวอย่างเรื่องการสร้างบ้านคุ้น ๆ มั้ย)  ถึงบก. ไม่ได้ออกแถลงการณ์ดิฉันก็ไม่ได้ฟังความข้างเดียวแน่นอน.... และเข้าใจบก. และกองบก. เป็นอย่างดี ย้ำนะคะ "เข้าใจเป็นอย่างดี" แต่ถ้าคุณอ่านแล้วคิดเป็นอย่างอื่นหรือไม่เชื่อ คงเป็นปัญหาของคุณเองแล้วล่ะ ส่วนที่ว่าคุณอ่านความเห็นของดิฉันแล้ว รู้สึกเหมือนว่าดิฉันได้เลือกข้างไปแล้วนั้น ขอตอบว่า ตอนแรกที่ตั้งกระทู้ดิฉันยืนอยู่ตรงกลางอย่างเต็มตัว เพราะถึงแม้จะเป็นนักเขียนสังกัดเดียวกัน แต่ก็เป็นคนวงนอกไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขานัก ที่ตั้งกระทู้เพราะความอยากรู้ส่วนตัวเท่านั้น อยากได้ความเห็นของคนหลาย ๆ คน  ดิฉันไม่ได้เรียนอักษรฯ หรือนิเทศฯ แต่เป็นคนรักและมีความสุขที่จะเขียน และกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นนักเขียนได้เต็มปากแม้จะไม่มีผลงานตีพิมพ์เผยแพร่หลายเล่ม หรือโด่งดังเหมือนนักเขียนบางคน มีนักเขียนที่ดิฉันนับถือท่านหนึ่งกล่าวไว้ประมาณว่า "ถ้าอยากเป็นนักเขียน ก็จงลงมือเขียน" ดิฉันเขียนมาตลอดสิบสามปี จึงกล้าเรียกว่าตนเองว่าเป็นนักเขียนค่ะ (ถ้าใครจะย่นจมูกอย่างดูถูกใส่ประโยคนี้เพราะไม่เคยรู้จักดิฉันมาก่อน ก็แล้วแต่ค่ะไม่ว่ากัน ดิฉันรู้ตัวเองก็พอ) และโดยส่วนตัวแล้ว ก่อนกระทู้ของดิฉันจะเกิดขึ้น "ดิฉันไม่เคยรู้จัก คุณกานดิศ หรือพระจันทร์โศกมาก่อน" ไม่เคยรู้จักมาก่อน!!!  (ย้ำอีกทีค่ะเผื่อคุณ จะอ่านไม่เข้าใจหรือไข้วเขวอีก) ไม่เคยพุดคุย อีเมล์ หรือ msn คุยกันมาก่อน ไม่รู้จักแม้กระทั้งหน้าตา นิสัยใจคอ หรือแม้แต่อ่านงานของเธอ แต่พออ่านกระทู้ของเธอแล้ว ทำให้ดิฉันรู้สึกนับถือในความกล้าหาญของเธอมากค่ะ การตั้งกระทู้แบบนั้น เป็นดาบสองคมต่อตัวเธอเอง แต่เธอก็ยังมาตอบในกระทู้นี้อีก(ด้วยล็อกอินของตัวเอง) แสดงจุดยืนของตนเองอย่างชัดเจน โดยไม่กลัวความเสียหายที่จะเกิดขึ้น อย่างที่เห็นคอมเม้นท์จากหลาย ๆ ท่าน ที่ล็อกอินมา ออกจะไม่ส่งผลดีนัก ดิฉันเชื่อแน่ว่าผลกระทบด้านร้ายส่งถึงตัวเธอมากกว่าผลดีแน่ ๆ ค่ะ และคิดว่าเธอเองก็คงรู้ถึงผลที่จะตามมาหากยังคิดจะยึดอาชีพเป็นนักเขียนต่อไป แต่อย่างหนึ่งที่"คนกลาง"ทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้คงสัมผัสได้ คือ"ความจริงใจ" ของเธอค่ะ เพราะเธอไม่เปลี่ยนล็อกอินในการตอบ ไม่เหมือนบางคนที่ไม่มีความกล้าหาญพอจะใช้ล็อกอินของตัวเองมาตอบ (อันนี้ไม่เจาะจงว่าใครนะคะ บางท่านอาจเป็นแค่คนผ่านมาจริง ๆ ก็ได้ สำหรับคนที่ยังไม่มีแนะนำว่าจะสนุกกว่าถ้าสมัครล็อกอินนะคะ) ดิฉันได้รู้จักคุณพระจันทร์โศก จากระทู้นี้เองค่ะ จากการที่เธอเข้ามาตอบยอมรับว่าเป็นเธอเองที่ถูกพาดพิงถึงซึ่งก็จริง  แต่ถึงกระนั้นเราก็ยังไม่เคยคุยกัน ไม่ว่าผ่านทางสื่อใด ๆ ก็ตาม ยกเว้นกระทู้แห่งนี้ และในเมื่อเธอมีความจริงใจเช่นนี้แล้วบวกกับความที่ดิฉันก็เป็นนักเขียนเหมือนกัน จึงเข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังเผชิญ  ณ ขณะนี้  คงไม่มีใครอยากทุบหม้อข้าวตัวเองหรือสูญเสียรายได้ และชื่อเสียง ยกเว้นสุดจะทนจริง ๆ  จริงมั้ยคะ? ดิฉันเชื่ออย่างหนึ่งว่าขีดความอดทนของมนุษย์แต่ละคนไม่เท่ากัน แต่ไม่ได้หมายถึงคนที่ความอดทนต่ำจะไม่ดีไปซะหมดหรอกนะ   จากที่เคยอยู่ตรงกลางดิฉันจึงมีความเอนเอียงเลือกข้างไปทางเธอบ้างแล้ว แต่ยังไม่หมดตัวหรอกนะคะ  ดิฉันยังเชื่อสุภาษิต "เชื่อหูไว้หู" ส่วนเรื่องบก. กลุ่ม หนึ่งนั้น มันแน่อยู่แล้วว่าดิฉันจะต้องให้เครดิสเธอ และเลือกอยู่ข้างเธอไปแล้ว แปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพราะเธอคุยงานกับดิฉัน อย่างคนที่มีมารยาทและให้เกียรติงานรวมทั้งตัวดิฉันจริง ๆ ไม่ว่ามีอะไรเธอจะโทรมาคุยก่อนส่งคอมเม้นท์เป็นหน้า ๆ มาให้พร้อมแถบสีที่แลเงาให้เห็นเด่นชัด เธอบอกว่าได้รับการอบรมจากเจ้าของสนพ. ถึงเรื่องการให้เกียรติ และให้รักนักเขียนมาก ๆ เธอใช้สิ่งที่ได้รับการอบรมมาในการทำงานอย่างเต็มที่ และจริงใจต่อนักเขียนโดยแสดงตัวว่าตนเองเป็น กองบก. เป็นคนวิจารณ์เอง ไม่เคยบอกผ่านใครมาอีกที และพร้อมยอมรับฟังความคิดเห็นของนักเขียนอย่างเปิดกว้าง ไม่วางอำนาจ ทุกวันนี้แม้เธอจะลาออกมาแล้ว เพราะเรื่องงานหลักของเธอทำให้ไม่มีเวลา (อันนี้เธอเป็นคนบอกฉันเองค่ะ) แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ถามทุกข์สุขกันบ้างตามประสา นาน ๆๆๆ ครั้ง เหมือนคนรู้จักทั่วไป  พอได้อ่านกระทู้ของคุณกับคุณกานดิศ  จึงทำให้ดิฉันคิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้พบเจ้าของสนพ.และบก. ที่ให้เกียรติและมีมารยาทกับดิฉันเป็นอย่างมากกกก เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด จะมีนอกมีในแค่ไหน ดิฉันไม่อาจทราบได้ ทุกวันนี้ดิฉันก็ยังยืนยัน ว่าตัวเองเป็นคนวงนอก เพียงแต่หูตากว้างขวางมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเท่านั้น เป็นผลมาจากกระทู้นี้ค่ะ อ้อ... เกือบลืม ครั้งต่อไป อย่าลืมล็อกอินก่อนคอมเม้นท์นะคะ ประกาศตัวมาเลยเถอะ ดิฉันเองก็อยากทำความรู้จักกับคุณเอาไว้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน แสดงความจริงใจต่อกันหน่อยนะคะ ดิฉันพร้อมจะเปิดใจกว้างรับฟังความคิดเห็นของคุณและทุก ๆ คนอยู่แล้ว ปล. คุณรัตตะคะ      ดิฉันเริ่มแน่ใจแล้วว่า มีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้นที่ อ่านกระทู้ของดิฉันด้วยความตั้งใจ และเข้าใจ คำถามของดิฉันจริง ๆ ฝีมือการตั้งกระทู้ของดิฉันคงห่วยมาก ถึงสื่อความหมายให้คนเข้าใจอะไรผิด ๆ หลายอย่าง คงต้องไปฝึกปรือฝีมือใหม่แล้ว (ขนาดก่อนลงให้เพื่อน ๆ ช่วยกันอ่านแล้วนะว่า ดูมันเอนเอียงหรือไม่ตรงไปรึเปล่า เฮ้อ....คงเพราะอย่างนี้งานเขียนของดิฉันจึงไม่ค่อยได้พิมพ์) เอาไว้ หากมีวาสนา (และไม่มีใครสกัดดวงรุ่งซะก่อนเพราะคราวนี้แกว่งปากกาหาเสี้ยนจริง ๆ )ได้พิมพ์งานของตัวเองอีกครั้ง ดิฉันจะเขียนคำขอบคุณถึงคุณค่ะ เพราะยืนยันคำเดิม แง่คิดของคุณน่าสนใจมาก "เราเข้าร้านตัดเสื้อ เพื่อให้เค้าตัดเสื้อแบบที่เราอยากได้ เราซื้อหนังสือ เพื่ออ่านความคิด ความเป็นตัวตนของคนเขียนค่ะ" ทำให้ดิฉันได้คิดว่าควรจัดการกับตัวเองอย่างไรดี จากคุณ : รมย์นารี (รมย์นารี) - [ 2 เม.ย. 50 19:20:27 ]

ความคิดเห็นที่ 31 http://www.thailandroad.com/legal/act08.htm http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetail.asp?stcolumnid=1034&stissueid=2458&stcolcatid=2&stauthorid=17 เฮ้อ... หาคำตอบเอง สบายใจ ตนเป็นที่พึ่งของตน พระท่านว่าไว้ถูกจริง ๆ จากคุณ : รมย์นารี (รมย์นารี) - [ 2 เม.ย. 50 19:47:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คงต้องออกนอกเรื่องอีกครั้ง ขอใช้สิทธิถูกพาดพิงนะคะ คุณ ณิชกานต์ คห ที่ 26 เรียนด้วยความเคาพ ดิฉันได้ออกตัวก่อนแล้วว่ามอง ในฐานะคนอ่านงานแนวนี้(โรมานซ์) ซึ่งที่อ่านหลายเรื่องของมันดี อ่านด้วยความอยากรู้ว่าทำไม ถึงมีคนซื้อกันมากมาย (ตัดประเด็นยอดขายกับคุณภาพงานออกไปนะคะ ไม่งั้นถกกันยาว) เมื่ออ่านไปหลายเล่มก็ได้บทสรุปกับตัวเองค่ะว่า ย้ำ สรุปเองว่า ที่นี่ นิยมแนวนี้ พระนางเจอกันเถียงกันนิดหน่อย แล้วก็ขึ้นเตียงทันที 'ง่าย' เข้าข่ายมักง่าย จากนั้นก็มีเหตุงอนกันไปงอนกันมา สลับกับฉากเซกส์ ต่างจากโรมานซ์เมืองนอก ที่อ่านแล้วเชื่อว่าเป็นรักไม่ใช่แค่เซกส์ ซึ่งดิฉันได้อ่านความในใจของคุณพระจันทร์โศก ที่มองถึงงานโรมานซ์ ว่าต้องละเอียดอ่อน   เพราะนุ้ยตัดบทบรรยายไม่ได้ ทอนลงก็ไม่ได้เช่นกัน นุ้ยเขียนโรมานซ์นะคะ บทบรรยายมันช่วยเรื่องอารมณ์ จึงสรุปดังนั้นค่ะ หากจะหมิ่นหยาม สนพ. ก็ต้องขออภัย เพราะนี่คือความรู้สึกของคนอ่านที่เสียเงินซื้อนิยาย เพราะอยากให้โอกาสนักเขียนไทย (ที่มีข้ออ้างเกี่ยวกับเซกส์ ไว้ที่อารัมบทซะดิบดี) เชื่อค่ะว่า นักเขียน เจตนาดี ไม่ได้อยากขายแต่ฉากเซกส์ แต่ความสามารถในการสื่อ นั้นอาจไม่จัดเจนเท่านิยายหลายๆเรื่องที่ดิฉันอ่านมา ขอโทษ มันดีและขอโอกาสนี้ ร่ำลาค่ะ และดิฉันก็เช่นเดียวกับคุณรมย์นารี คือไม่รู้จักคุณพระจันทร์โศกเป็นการส่วนตัว ค่ะ นับถือที่เธอกล้า ออกมาต่อกรกับ สนพ. ที่กำลังมือขึ้น ยากนักที่ นักเขียนใหม่ๆจะทำได้ จากคุณ : ขนมผิงอิงอุ่น - [ 2 เม.ย. 50 20:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ถกไปถกมากลายเป็นเรื่องนี้ซะแล้ว ไทยแท้ไม่เอา เราจะเอาของนอก จากคุณ : ลัลน์ลลิต - [ 2 เม.ย. 50 20:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ไปๆมาๆก็ความเห้นไม่ตรงกันเสียแล้ว...... .......... ขออนุญาตพูดสั้นๆเกี่ยวกับเรื่องที่  จขกท.ถามนะครับ... บก.ที่ดี  ควรมีวิจารณญาณครับ  ว่าอะไรที่พิมพ์ไปพูดไปแล้ว  จะเป็นอย่างไร  ติเพื่อก่อเป็นสิ่งที่ดี  แต่ก็ต้องรู้จักเอาใจเขาใส่ใจเราครับ  ไม่ใช่นึกจะพิมพ์จะพูดอะไรก็พูด  โดยคิด (สั้นๆ) ว่าดีแล้ว เหมาะแล้ว  (เอาความคิดหรืออีโก้ตัวเองเป็นตัวตัดสินในการเขียนบทวิจารณ์ของหนังสือหรือเรื่องนั้นๆว่าเป็นอย่างไร  โดยไม่ลองฟังความเห็นของคนอื่นๆมาประกอบหรือหาวิธีการที่ซื้อใจคนเขียนมากกว่านี้)     สนพ.ที่  จขกท.กล่าวมาน่ะ..... เค้าเก่งอยู่ที่เดียวของเค้าละครับ  ถึงได้ใช้คำพูดทำลายน้ำใจกันขนาดนั้น ปล่อยเค้าเก่งอยู่แบบนั้นต่อไปเถอะ   ส่วนของนักเขียน  ผมเชื่อว่านักเขียนดีๆอยู่ในที่นี่มีหลายคน  ลองดูจากที่นี่ก็ได้ครับ   ปล.ที่ไม่ดีอย่าทำนะครับ   ชักยาวเกินไปแล้ว  ขอโทษด้วยครับ จากคุณ : _snowy - [ 2 เม.ย. 50 20:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 35 โดยส่วนตัวเฉยๆกับ คำว่าน่าเบื่อและเยิ้นเย้ย นะคะ ถ้ารักจะเขียนต้องรับให้ได้ ในขณะเดียวกัน ถ้าพูดว่าคิดได้ไงเนี่ย เขียนออกมาโครตน่าเบื่อเลย ไม่มีคนอ่านหรอก ไปแก้มาซะ อย่างนี้ถึงน่าเห็นใจ แต่กลายเป็นว่า กานดิศไม่เชื่อฝีมือ กอง บอกอ แล้วอย่างนี้ใครผิด ? ในความคิด ดิฉันได้ไปอ่าน กระทู้ต้นเรื่องแล้ว ถ้าคุณเจนมีคำสั่งแก้เอง เค้าจะแก้ใช่มั้ยในขณะที่ลูกน้องคุณเจนพูด เธอไม่ยอมแก้ ทั้งนี้ก็แล้วแต่คนจะมองนะคะ ว่าใครผิดใครถูก แต่ถ้าดิฉันเป็นเจ้าของ สนพ. คงไม่คิดร่วมงานกับคุณอีกแล้ว จากคุณ : ลัลน์ลลิต - [ 2 เม.ย. 50 21:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอกลับมาแสดงความคิดเห็นอีกสักหนค่ะ แปลกแต่จริง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการสื่อสารบนบอร์ดหรือเปล่าที่อาจทำให้เกิดการสื่อสารที่ไม่ค่อยจะตรงกันเท่าไหร่นัก ตอนแรกที่ดิฉันบอก "ไม่รู้ว่าคอมเม้นต์ของบก.คืออะไร" คุณรมย์นารีก็อุตส่าห์ออกมาตอบให้ว่านักเขียนบอกไว้แล้วในกระทู้ของเธอ ดิฉันเลยต้องออกมาแจงความหมายให้ฟังอีกรอบว่าในความหมายที่ไม่รู้ว่าคอมเม้นต์คืออะไร เป็นอย่างไร(คคห. 23) เรื่องฟังความข้างเดียวนั่นอีก ดิฉันบอกในตอนแรกว่าไม่อยากฟังความข้างเดียว ก็หมายถึงตัวดิฉันเอง ยังไม่อยากฟังความข้างเดียว อยากรอให้ทางกองบรรณาธิการออกมาพูดอะไรก่อน คุณรมย์นารีก็ออกมาตอบว่า ไม่ได้ฟังความข้างเดียว ใช้วิจารณญาณดีแล้ว ดิฉันก็เลยงง เพราะดูเหมือนคุณทุกข์ร้อนกับความเห็นของดิฉันเลยออกมาย้ำแบบนั้น พออ่านจากคำตอบคุณแบบนั้น ดิฉันก็เลยตีความไปว่า "คุณเลือกข้าง ถึงได้กลัวที่จะถูกมองว่าฟังความข้างเดียว" ซึ่งดิฉันได้บอกไปแล้วนะคะ ว่าเป็นความคิดของดิฉันเอง ซึ่งถ้าไม่ใช่ก็ต้องขออภัยไว้ด้วย ซึ่งพอมาตอนนี้เจอคำตอบของคุณที่ตอบดิฉันในคคห.ล่าสุด ดิฉันเลยชักไม่แน่ใจแล้วว่าเราสื่อสารอะไรไม่ตรงกันหรือเปล่า เอาเป็นว่ามาไขข้อข้องใจของคุณรมย์นารีสักนิดหนึ่งนะคะ ดิฉันเป็นแค่นักเขียนที่ไม่ดังคนหนึ่งค่ะ ไม่ใช่กองบก. ไม่ใช่คนวงใน และไม่ได้ร้อนแน่ๆ ที่แสดงความคิดเห็นในตอนแรกก็แค่ความคิดเห็นของนักเขียนที่เคยโดยพิจารณางานและมีการแก้ไขอย่างที่ได้บอกไป ที่บอกว่าไม่เห็นด้วยกับคุณนุ้ยเพราะมันดูง๊องแง๊งไปหน่อยที่นักเขียนจะมาไม่พอใจการทำงานของบก.เพียงเพราะการลากแถบสีแล้วบอกว่าให้ไปแก้ไข แล้วยิ่งการออกมาตั้งกระทู้แบบนั้น ดิฉันมองว่ามันเป็นการไม่ให้เกียรติผู้ร่วมงานค่ะ ถึงได้บอกไปว่าถ้าเราไม่ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ทำงานด้วยกันได้ลำบากค่ะ ซึ่งพอมาเห็นจุดยืนของคุณนุ้ยว่าต้องการจะถอนตัวออกมาเอง ดิฉันก็ว่าเป็นความคิดที่ถูกต้องนะคะ เพราะถ้าลำบากใจที่จะทำงานร่วมกัน ก็อย่าทำมันเลย ประกาศจากสนพ.ก็เป็นข้อบ่งชี้แล้วว่ามุมมองและทัศนคติของสองฝ่ายแตกต่างกัน ส่วนเรื่องล็อกอินหรือไม่นั้น ถ้าตัวตนของคนในเวปบอร์ดนี้จำเพาะว่าต้องมีล็อกอินเท่านั้นถึงเข้ามาแสดงความคิดเห็นได้ ดิฉันก็จนใจค่ะถ้าใครๆ จะมีความคิดแคบๆ เช่นนี้ เพราะสำหรับตัวเอง ไม่ได้มีกิจธุระอันใดที่จำเป็นต้องมีล็อกอิน การโพสต์แสดงความคิดเห็นก็ไม่ได้ทำไปเพียงโจมตีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด และไม่ใช่ว่าดิฉันจะใช้บัตรผ่านนี้มาเม้นต์เฉพาะกระทู้นี้เท่านั้น ดิฉันเคยใช้บัตรผ่านนี้เม้นต์ในกระทู้อื่นมาแล้ว ถ้าไม่เชื่อจะลอง search หาดูก็ยังได้ ถ้าจะไม่รับฟังความคิดเห็นของคนที่ใช้บัตรผ่าน ดิฉันก็ไม่ว่าค่ะ ประเด็นเรื่องลิมิตของโรมานซ์มีแค่ไหน ดิฉันเห็นด้วยกับความเห็นที่ว่าควรไปถกกันที่กระทู้อื่นค่ะ ตั้งกระทู้ใหม่ ท่าทางจะมีคนสนใจเยอะ ความกล้าออกมาต่อกรโดยยกอ้างเบี่ยงประเด็นไม่น่าจะใช่ความกล้าที่แท้จริง ดิฉันเห็นด้วยกับการถกกันด้วยเหตุและผลมากกว่าค่ะ หากอยู่ในภาวะไม่พร้อมจะรับคำวิจารณ์ ดิฉันว่าทางที่ดีก็อย่าเพิ่งพร้อมส่งสนพ.เลยดีกว่าค่ะ เพราะหากเป็นหนังสือแล้ว นักอ่านจะวิจารณ์ในเชิงลบ ตำหนิติติงยังไงก็ได้ เพราะเขาเป็นผู้บริโภค เสียเงินค่าหนังสือ ไม่ใช่อ่านฟรีเหมือนนักอ่านในเน็ต ซึ่งบก.ปล่อยงานอะไรให้ผ่านไปได้ง่ายๆ ไปเจอนักอ่านที่วิจารณ์แรงๆ อันนั้นจะไม่ยิ่งกว่าหรือคะ และพอมาอ่านคคห.คุณลัลน์ลลิต ดิฉันก็ชักเกิดข้อสงสัยเช่นเดียวกัน ถ้าไม่ใช่เพราะบก.เป็นคนชุดนี้ นักเขียนคนนี้จะยอมแก้งานแต่โดยดี หรือต้องให้เจ้าของสนพ.เป็นคนสั่งแก้งานเองคะ จากคุณ : นักเขียนบัตรผ่าน - [ 2 เม.ย. 50 22:29:07 A:58.9.109.207 X: TicketID:140094 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ประเด็นจขกท.คือวิธีติติงของ กอง บก.สนพ.นี้ใช่ไหมคะ และในเมื่อ กองบก.มาจากนักเขียนที่มียอดขายกระฉูด ก็ยากที่จะไม่พูดถึงคุณภาพงานของ สนพ.นี้ ออกตัวก่อนค่ะว่าไม่รู้จักคุณพระจันทร์โศก เคยอ่านงานที่ลงในนี้ สำนวนจัดว่าดี ดิฉันว่าดีกว่างานโรมานซ์กึ่งอีโรติค หลายๆเล่มของมันดี ที่วางแผงด้วยซ้ำ   คนเขียนภาษาแย่กว่า แต่ดังกว่า มียอดขายพุ่งมากๆ จนได้รับความวางใจจาก บก.ให้คัดเลือกเรื่องก็ย่อมจะเลือกในสิ่งที่เขาถนัดเขาชอบน่ะค่ะ สำหรับดิฉันอ่านแล้ว สงสัยพอสมควรกับ ความเป็นนักเขียนของเขา จังหวะเรื่องสับสน ภาษาห้วน โครงเรื่องอ่อน ข้อมูลผิดพลาดหลายจุด แต่ยอมรับว่าฉากเซกส์บรรยายได้ดี ซึ่งทำให้ ดิฉันเลิกอ่านงานแนวนี้ของสนพ.นี้ -- ออกนอกประเด็นแวบนะคะ ไม่ว่าจะโรมานซ์ไทยหรือเทศ เสพได้หมด แต่ขอให้ภาษาดี ตัวละครมีความน่าเชื่อถือสักนิดเถอะ อยากเชื่อจริงๆว่า พระนางมีเซกส์กันง่ายๆเพราะรักกันดูดดื่ม แต่อ่านแล้วเชื่อยาก เชื่อไม่ลงจริงๆ--- เข้าเรื่อง เมื่อกอง บก. ที่มาจากงานเขียนแนวนี้ มาตรวจงานที่น่าเป็นแนวนี้ (ประเมิณจากคำบอกเล่าของคุณพระจันทร์โศก ว่า ...ไม่ขึ้นเตียง ไวๆ อะไรนั่น) การบอกให้แก้ สิ่งที่ เยิ่นเย้อ น่าเบื่อ ฯลฯ ของ กองบก.กลุ่มนี้จึงเป็นมาตรฐานของ สนพ.นี้กับงานแนวนี้ แต่ไม่ใช่มาตรฐานงานเขียนที่ดีเสมอไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่ะ สนพ.นี้ ไม่ร่วมงานด้วย ก็ไม่เป็นไรค่ะ เชื่อว่าหากงานของคุณดีพอ มีคนชอบ ไปพิมพ์กับที่ที่เห็นคุณค่าของตัวงานของคุณเถอะค่ะ จากคุณ : วันอาทิตย์ติดประชุม - [ 2 เม.ย. 50 22:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แวะมาอ่านทุกความคิดเห็นคับป๋ม สำหรับความคิดเห็นจากกองบรรณาธิการ สำนักพิมพ์ นุ้ยว่าของแบบนี้ ใครทำอะไรรู้แก่ใจครับป๋ม แต่ดีอยู่อย่างหนึ่งตรงที่ ตอนนี้ทุกท่านได้อ่านคำบอกเล่าจากทั้งสองฝ่าย ทั้งฝ่ายนุ้ยและฝ่าย สนพ. ที่เหลือสุดแท้แต่ความจริงจะนำพาไป เป็นแบบนี้มันก็ทำให้นุ้ยสบายใจไปได้อีกเรื่องว่า อย่างน้อย นุ้ยก็ไม่ได้เป็นฝ่ายที่พูดอยู่ฝ่ายเดียว นุ้ยเลือกจะใช้ ล็อคอิน พระจันทร์โศก เพราะนุ้ยเชื่อว่า สิ่งที่นุ้ยพูดคือความจริง จะช้าจะเร็ว วันหนึ่งเรื่องที่สลับซับซ้อนมันก็ต้องคลี่คลาย อย่างที่นุ้ยเคยบอกคับ ถ้าจะมีใครเข้าใจ โทรมาถาม ส่งข้อความมาด้วยความเป็นห่วง นุ้ยก็ซาบซึ้ง แต่ถ้าจะมีใครไม่พึงพอใจ ไม่เห็นด้วยหรือมองในมุมที่ต่างกันออกไปอีกร้อยแปดพันประการ ก็เป็นเรื่องที่ควรจะรับฟังไว้ ตั้งแต่เริ่มเขียนนิยายมา นุ้ยก็ผ่านอะไรมาพอสมควร โดนเบี้ยวเงินก็มี โดนซันนี่ไชน์ขโมยงานไปอีกสามเรื่อง ไปวิ่งเต้นเรื่องคดีจนป่านนี้ก็ยัง...อืม เอิ๊กๆ...มันผ่านจุดที่ต้องใช้ความอดทนมาเยอะเหมือนกันคับ พอมีเรื่องนี้ ชั่งใจอยู่นาน แต่เลือกที่จะทำ ไม่เสียใจเลยสักนิดที่ได้มาเล่าเรื่องทั้งหมดในพันทิปดอทคอม...เพราะนุ้ยคิดว่าที่นี่เป็นบ้าน ถ้าจะต้องพูดความจริง จะระบายความอัดอั้น ก็ขอโอกาสพูดที่นี่ จะช้าจะเร็ว...จะวันนี้หรือวันหน้า ชีวิตคนเรามันก็ต้องเจอทางแยกอยู่ดี...นุ้ยก็ถือว่านี่เป็นอีกทางแยกหนึ่งของชีวิตการทำงาน ที่เราต้องเลือก คนอ่านที่ตามผลงานเรามาตลอด คงเข้าใจในสิ่งที่เราคิดบ้างไม่มากก็น้อย...จึงเป็นที่มาของกระทู้ในเว็บ สนพ. พูดกันด้วยความจริงนั้นไม่เคยกลัวงับ ถ้านุ้ยเปิดเบอร์ฮอตไลน์มั่ง สายจะไหม้มั้ยง่ะ - -" คุณ 'ยังยืนยันขอมีอีกคิวสูงกว่าอีโก้' แหะๆ ขอโทษทีคับ  - -" ใช่แล้ว อีคิวมันทางด้านอารมณ์ ไม่ได้ไปทางสมอง สับสนนิดหน่อย แต่ขอบคุณที่แวะมาแจกแจงให้ทราบอย่างละเอียดครับผม ^^ ยืนยันด้วยคนนะคร๊าบบ ด้วยความสัตย์จริง นุ้ยกับเจ้าของกระทู้ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแต่อย่างใด นุ้ยยังยืนยันเช่นเดิมว่า อยากเห็นเจ้าของกระทู้บรรลุในเจตนารมณ์นะคับ สำหรับคุณลัลน์ลลิต >>  เอาเป็นว่าเราคิดไปคนละทางนะครับผม จริงอย่างคุณว่า มันแล้วแต่ใครจะคิด จะมองมุมใด สำหรับนุ้ยยืนยันได้แค่ว่าใครจะสั่งแก้นั้นไม่สำคัญเลย มันขึ้นกับวิธีปฏิบัติมากกว่า นุ้ยคิดว่านุ้ยอธิบายไปแล้ว และนุ้ยก็พอจะคาดเดาผลลัพธ์ของมันได้เลาๆมาตั้งแต่ต้น ว่าต้องมีทั้งคนที่เป็นกลาง ติดลบ และรู้สึกบวกกับตัวนุ้ยมากขึ้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนุ้ยไม่เสียใจเลยที่ได้พูด ทุกความคิดเห็นก็เป็นผลดีแก่ตัวนุ้ยทั้งสิ้น...ยอมรับได้เพราะที่นี่คือกระทู้สาธารณะ นุ้ยเชื่อว่าทั้งในฐานะคนอ่าน และคนเขียน เราต่างก็ต้องการให้เส้นทางสายนี้ดำเนินไปด้วยดีและมีคุณภาพ เรื่องนิยายไทยเทศนุ้ยไม่มีความเห็นครับผม อ่านได้หมด แต่ถ้าเรื่องแรกอ่านแล้วไม่ค่อยตรงกับใจ ก็อาจจะไม่ค่อยตามต่อเท่าไร คุณณิชกานต์ พูดถูกค่ะ  สนพ. นี้ไม่ได้มีนิยายวางขายแนวเดียว ยังมีอีกหลายเรื่องเชียวละที่เขียนได้ดี อันนี้ไม่ได้โปรโมทให้ใครเป็นพิเศษนะคะ แต่เพื่อนนักเขียนหลายคนที่นั่น เขารักที่จะสร้างคุณภาพให้แก่ผลงานของตัวเองจริงๆค่ะ แล้วก็เชื่อว่าคนกลุ่มนี้จะอยู่บนเส้นทางนักเขียนไปได้อย่างยั่งยืน ^^ ขอบคุณพี่รอมแพงด้วยงับ ที่แวะมาแสดงความเห็นและชี้แนะ ^^ อันที่จริงนุ้ยตั้งใจจะให้เรื่องทุกอย่างมันจบอยู่ในเว็บของ สนพ. แต่พอมีกระทู้ขึ้นมา ยิ่งอ่านยิ่งสับสน ทำไมไม่ค่อยมีใครตอบให้ตรงตามเจตนารมณ์ของเจ้าของกระทู้เท่าไรเลยน้อออ อาจจะเริ่มจากที่มีบางท่าน ไปอ่านกระทู้ต้นเรื่องมา แล้วหยิบยกมาพูด ทั้งที่มันไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่ จขกท. ต้องการสื่อเลย ไปๆมาๆ ก็เลยออกมาพูดเอง เพราะดูเหมือนเรื่องที่หยิบยกขึ้นมาถกกัน มันจะพานทำให้เสียอารมณ์กันหลายฝ่าย นุ้ยอธิบายความจริง เพราะไม่อยากถูกเข้าใจผิด ถึงอย่างไรเราก็รู้แก่ใจว่ามันคือเรื่องของเรา คิดด้วยว่าถ้าพูดที่นี่ ต้องมีคนว่าแน่ๆ ไม่มากก็น้อย แต่ถ้าไม่พูดเลย นักเขียนคนนั้นจะกลายเป็นคนที่มีอีโก้ ไม่ยอมฟังใคร ไร้เหตุผล โดยไม่มีโอกาสได้อธิบายอีก ครั้นจะใช้บัตรผ่านหรือล็อคอินอื่น มันก็หนีความจริงไม่ได้อยู่ดีว่านี่คือเรื่องของเรา ตอนนี้เรื่องดันไปกันใหญ่ แล้วถ้ายิ่งพูดต่อ ก็จะยิ่งต้องพาดพิงไปถึงใครอีกหลายคน แล้วมันก็จะไม่จบ - - นุ้ยเชื่อว่าเราทุกคนมีวิจารณญาณมากพอและแตกต่างกันออกไป ต่างฝ่ายต่างมีบุคคลที่ไม่อยากพาดพิงถึง เรื่องความขัดเคืองใจและความขัดแย้งยอมรับเต็มปากว่ายังมีอยู่ แต่ไม่มีใครอยากให้มันลุกลามไปถึงผู้ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆค่ะ ได้แต่หวังว่าจะได้อ่าน ความคิดเห็นที่ตรงประเด็นมากยิ่งขึ้นค่ะ ^^ สำหรับนุ้ย นุ้ยว่าต้องยึดหลักเอาใจเขามาใส่ใจเราให้เยอะนะคะ ในฐานะคนเขียน เราส่งงานให้ บก. พิจารณา นั่นคือเราให้เกียรติ และคิดว่าอีกฝ่ายควรจะให้เกียรติแก่เราด้วยคับ ซึ่งหลักการและวิธีการคอมเม้นท์งานของ กอง บรรณาธิการใน สนพ. ต่างๆที่เคยส่งงานให้พิจารณาวิจารณ์ ค่อนข้างจะคล้ายคลึงกันคือชัดเจน ตรงไปตรงมาแต่มีมารยาท เสมือนเป็นนักอ่านที่ดี วิจารณ์อย่างคนมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ค่ะ ^^ และเห็นด้วยกับคุณรัตตะทุกประการ (เพราะตอบได้ตรงประเด็นค่ะ ^^) ไปแล้วคับ ไว้แวะมาอ่านต่อ จากคุณ : พระจันทร์โศก - [ 2 เม.ย. 50 23:44:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สรุปว่าประเด็นของกระทู้ คือวิธีวิจารณ์ของ กองบก.ใช่ไหมคะ ทั้งนักเขียนและ สนพ.ต่างก็ออกมาแจงแถลงไข ส่วนตัวดิฉันไม่ถือเวลาถูกเพื่อนร่วมงานหรือเจ้านายวิจารณ์งานแบบแรงๆ เลือกรับไว้เฉพาะเนื้อหาอารมณ์ปล่อยทิ้งไว้ตรงนั้น แต่หากเป็นตัวเอง เวลาต้องวิจารณ์งานน้องๆหรือเพื่อนร่วมงาน จะพยายามใช้คำที่เรียบ ๆ ไม่บั่นทอนจิดใจ เพราะรู้ดีว่า การถูกตินั้น ก็ย่ำแย่ในตัวของมันอยู่แล้ว เลือกคำได้ดี ไม่มีอารมณ์เท่ากับทดสอบเราไปในตัวค่ะ กรณีนี้ หากจะให้ตอบชนิดตรงประเด็น ก็คงต้องขอดู วิธีการสั่ง การขีดข้อความ คำติติง ที่กองบก.ส่งให้ถึงคุณพระจันทร์โศก โดยตรงค่ะ กระทู้นี้นำไปสู่หลายเรื่องหลายมุมมอง ที่มีความต่างค่อนข้างมาก แม้จะนอกประเด็นไปบ้าง ดิฉันว่าทุกความเห็นมีค่าค่ะ เพราะทุกท่านแสดงออกอย่างจริงใจ ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไร นี่คือ คุณค่าของสังคมชาวเน็ตที่แสนจะเปิดกว้างอย่างพันทิพ จากคุณ : มือใหม่หัดอ่านค่ะ - [ 3 เม.ย. 50 00:15:27 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ถึงแม้ว่าทาง สนพ.จะออกประกาศมาแล้ว แต่ก็อยากให้ กอง บอกอมาว่าแถลงว่าให้แก้อะไร ตรงไหน เช่นเดียวกับคคห.ของคุณมือใหม่หัดอ่านค่ะ เผื่อจะได้รับรู้ความจริงที่กระจ่างที่สุด ไม่งั้นก็มานั่งเดากันเองอยู่อย่างนี้ แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 50 00:30:54 แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 50 00:23:56 จากคุณ : วิโปษยา - [ 3 เม.ย. 50 00:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เอ่อ...คือว่าแวะเข้ามาอ่านพอดีค่ะ เห็นความคิดเห็นของคุณวันอาทิตย์ติดประชุมแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ค่ะ เพราะว่างานของมณีนาคาเองก็ กองบก.ชุดนี้แหละค่ะที่เป็นผู้พิจารณางาน แต่ว่างานเขียนของมณีนาคาเป็นเรื่องผีอะค่ะ ผีล้วนๆ จากประสบการณ์ตรงนะคะ รับรองไม่มีอีโรติคค่ะ แล้วบก.ทีมนี้ก็ไม่ขอให้มณีนาคาแก้ไขต้นฉบับยัดเยียดบทอีโรติคนะคะ ถ้าไม่เชื่อไปซื้ออ่านได้เลยค่ะ อันนี้มณีนาคาท้าพิสูจน์ว่าผีของมณีนาคาไม่มีอีโรติคแน่นอนค่ะ คือมณีนาคาอยากให้ทุกท่านมองอย่างเป็นกลาง ละอคติในจากเรื่องของการติดภาพพจน์ในความเป็นอีโรติกน่ะค่ะ หรือว่าจะเป็นภาพของโรมานซ์ เพราะความจริงถ้าทุกท่านลดละอคติในจุดนี้แล้วก็จะเห็นค่ะว่าขณะนี้ สนพ.เปิดกว้างในการพิจารณาแนวงานเขียนมากขึ้น เพียงแต่สิ่งที่ทำให้ทุกท่านติดภาพของความเป็นโรมานซ์ หรือ อีโรติกนั้นเป็นเพราะการที่ สนพ.นี้เปิดตัวและมีชื่อเสียงขึ้นมาจากนิยายแนวนี้เท่านั้น ทุกท่านคงทราบดีว่า สนพ.แห่งนี้ก่อตั้งขึ้นมาเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ฉะนั้นนักเขียนยังน้อย แนวเรื่องจึงไม่กว้างขวางมากนัก แนวงานเขียนที่ได้ออกสู่สายตานักอ่านจึงเป็นแนวโรมานซ์ หรืออีโรติกที่หลายๆ ท่านคุ้นตากันดี ดังนั้น สนพ.แห่งนี้จึงเป็นที่ยอมรับของนักอ่านทั่วไปในงานเขียนแนวอีโรติก (โรมานซ์) ขณะเดียวกันเมื่อ สนพ. เริ่มที่จะมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของนักอ่านและบุคคลที่รักในงานเขียนที่มีความใฝ่ฝันอยากจะมีผลงานรวมเล่ม ทำให้เริ่มมีการสอบถามและส่งต้นฉบับที่หลากหลายเข้ามาให้ทาง สนพ.ได้มีโอกาสพิจารณามากขึ้น ดังนั้นทาง สนพ.เองจึงไม่ได้ปิดโอกาสตัวเองให้ทำการตลาดอยู่แค่เฉพาะเรื่องโรมานซ์ (อีโรติก) เหมือนดังเช่นที่เป็นมา การแสดงความเห็นของมณีนาคาในครั้งนี้อาจจะไม่สามารถลบภาพพจน์ของ สนพ.ที่สร้างสรรค์ผลงานอีโรติค (โรมานซ์) ของทุกท่านได้ แต่มณีนาคาเชื่อว่าในระยะเวลาไม่นานผลงานที่จะออกสู่แผงหนังสือของ สนพ.แห่งนี้จะมีหลากหลายแนวทางมากขึ้นเพื่อเป็นทางเลือกให้กับนักอ่าน จากคุณ : มณีนาคา - [ 3 เม.ย. 50 00:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สนับสนุนว่า ควรจะออกมาชี้แจงว่า สั่งแก้ยังไง ตรงไหน   และ สนพ.เองก็มีงานหลากหลายนะคะ แต่คงติดตลาดโรมานซ์มากกว่า เหมือนของ สนพ.อื่นๆไงคะ ที่ต่างก็มีตลาดของตัวเอง และอาจจะมีงานแนวอื่นมาผสมอยู่ด้วย ฉะนั้นเราก็ไม่ควรเหมารวมไปหมด เพราะจะทำให้ภาพลักษณ์ของ สนพ. เสียไป ดิฉันอาจพูดแรงไปนะคะ แต่อยากบอกให้รู้ว่า เรื่องแบบนี้ธรรมดามากในวงการนี้ แต่คุณทำอย่างนี้คงไม่เป็นผลดีต่อตัวคุณในอนาคตแน่ๆ กับที่นี่และอาจจะที่อื่นๆ   สุดท้ายอยากบอกว่า เก่งเลือกได้ค่ะ **แก้ไขคำผิด** แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 50 00:44:51 จากคุณ : ลัลน์ลลิต - [ 3 เม.ย. 50 00:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 43 >> ก่อนนอน...แวะมาสนับสนุนความเห็นของคุณมณีนาคาค่ะ ยังยืนยันว่า หนังสือของ สนพ. นี้มีหลายแนว เพียงแต่เรื่องที่พูดคุยถึงนั้นอาจจะพาดพิงไปถึงแนวโรมานซ์ >> ขอบคุณคุณลัลน์ลลิตคับ คุณพูดแรง แต่ก็เป็นความจริง และน้อมรับสิ่งที่คุณสะท้อนออกมาให้เห็นไว้แล้ว...ในชั่วขณะหนึ่งนุ้ยรู้สึกว่าคุณเข้าใจสิ่งที่นุ้ยต้องการสื่อสาร แต่คุณได้มองออกไปในมุมที่กว้างและครอบคลุมกว่านั้น ณ จุดนี้ นุ้ยตระหนักดีว่า เราคือ คนเขียน...ถ้าจะเดินต่อไปสักวันก็อาจจะเป็น นักเขียน และกรณีที่เกิดขึ้นก็เป็นเรื่องระหว่าง นักเขียน กับกอง บรรณาธิการ...ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่มีความสัมพันธ์ต่อกันทั้งมวล มันอาจจะดูใจร้อนและวู่วาม เหมือนการกระทำที่ไม่ผ่านการคิดให้ถี่ถ้วน แต่ว่าเรื่องแบบนี้ พอเริ่มพูดกันที่จุดหนึ่งแล้ว เหตุการณ์ต่อๆไปก็จำเป็นต้องตามมาเพื่อขยายความ นุ้ยถึงได้ห่วงเหลือเกินว่าจะมีใครถูกพาดพิงไปด้วยจนเกินความจำเป็น อย่างเรื่องแนวนิยายนี่ก็หนึ่งปัญหา ที่อ่านแล้วปวดหัวตุบๆ เพราะคุยกันมาที่โรมานซ์ แต่มันกลับครอบคลุมไปหมด จนเกือบกลายเป็นการเหมารวม เรื่องที่ทาง กอง บก. กระทำอย่างไรไปบ้าง สื่อสารกับคนเขียนด้วยวิธีไหน...คงต้องเป็นอย่างที่หลายท่านว่า คือชี้ชัดให้เห็นกันมา ทั้งนี้ทั้งนั้น หลักฐานต่างๆ นุ้ยว่าหลายท่านคงคิดไม่ต่างกัน...มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน และใช่ว่าจะพลิกแพลงกันไม่ได้ ในความคิดนุ้ยมันคือ ยากที่จะพิสูจน์ ยิ่งพูดยิ่งพาดพิง ทางออกทางเดียว...คือพูดกันตามความจริงที่ต่างรู้แก่ใจ ซื่อสัตย์ต่อตนเองเท่านั้น นี่ขนาดเล่าสองฝ่าย - -" มันยังไปคนละทางเลยคับ ถึงตรงนี้นุ้ยเลยบอกได้แค่ว่า นุ้ยไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์ที่คิดว่าตัวเองถูกไปเสียทุกอย่าง แต่นุ้ยแน่ใจว่าตัวเองพูดความจริงเสมอคับ จากคุณ : T^T หนูเหนื่อยง่ะ (พระจันทร์โศก) - [ 3 เม.ย. 50 02:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ตอบกระทู้ของคุณรมย์นารีก่อนนะคะ ดิฉันคิดว่านักเขียนแต่ละคนก็เปิดใจยอมรับได้ไม่เท่ากัน มีอีโก้ไม่เท่ากัน วิธีของบก.แต่ละสนพ.ก็น่าจะต่างกัน ระหว่างนักเขียนกับบก.ก็จะต้องหาจุดพบให้ได้งานที่ต่างฝ่ายต่างพอใจ ถ้าไม่ได้ก็แยกทาง คงไม่มีจุดหรือมาตรฐานบอกว่า ตรงไหนคือพอดีมั้ง เจ้าของร้านตัดเสื้อ ก็คงหวังให้เสื้อขายออก ลูกค้าพอใจเป็นสำคัญ ถ้าคิดว่าดีไซน์นี้ขายไม่ได้ ก็ต้องขอแก้เป็นธรรมดา เพราะเป็นคนลงทุนค่าตัดเสื้อ แต่ว่าร้านตัดเสื้อแต่ละร้านก็มีสไตล์ต่างกัน ที่หนึ่งอาจไม่ชอบดีไซน์ของคุณ ที่อื่นอาจจะชอบก็ได้ ไม่ได้เป็นนักเขียนเลยไม่มีประสบการณ์ตรงค่ะ แต่เมื่อกระทู้ล่วงเลยไปหลายประเด็น และไม่ได้อ่านกระทู้เริ่มต้น หลังจากงงอยู่พักใหญ่ก็ขอพูดบ้างว่า กระทู้นี้น่าจะส่งผลร้ายต่อคุณพระจันทร์โศกมากกว่าผลดีนะคะ เพราะถ้าดิฉันเป็นบก.คงคิดว่าคุณทำงานด้วยยาก มีอะไรแทนที่จะคุยกัน กลับมาป่าวประกาศให้คนอื่นรับรู้ ส่วนที่บก.ทำผิดมารยาท ขาดจรรยาบรรณนั้น คุณไม่ได้เอาหลักฐานมาแปะให้เห็น ทำให้วิจารณ์ลำบาก คุณพูดไปทาง บก.พูดอีกทาง ไปๆ มาๆ ดูแย่ทั้งสองฝ่ายเลย ที่จริงแล้ว ดิฉันอยากเห็นหลักฐานค่ะ บอกตามตรงว่า ไหนๆ ก็มารับรู้แล้ว ก็อยากรับรู้ให้ถึงที่สุดตามประสาไทยมุงที่ดีค่ะ 555 จากคุณ : บริษัท เอ๋อ จำกัด(มหาชน) - [ 3 เม.ย. 50 08:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จำต้องออกนอกกระทู้ล่ะค่ะ มีหลายเสียงมา อธิบายว่า สนพ.นี้ พิมพ์งานหลายแนว ค่ะ ทราบค่ะ แต่ ดิฉันคิดเองว่าเรื่องที่เป็นปัญหา ระหว่างคุณพระจันทร์โศกกับสนพ นี้  น่าจะเป็นงานโรมานซ์มั้งคะ (จาก คำชี้แจงใน คห ที่ 12) ซึ่ง งานของคุณพระจันทร์โศก ถูกแก้ จากกอง บก ที่มาจากงาน สร้างยอดขายให้สนพ.น่ะค่ะ ดิฉันก็วิเคราะห์ในมุมของคนอ่าน ที่อ่านงานหลายๆเรื่องของมันดี และพบว่า มันซ้ำๆกันไปหมด ภาษาแย่ นักเขียนทำการบ้านน้อยมากในด้านตัวละครและข้อมูลแวดล้อม (พอแล้ว ถ้าวิจารณ์มาก ต้องมีคนมาบอกแน่ๆว่า ไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน ค่ะ เลิกอ่านอีโรติคของมันดีแล้วค่ะ) ดิฉันใช้สิทธินักอ่านเลือกไปแล้ว นักอ่านท่านอื่นๆก็เลือกได้ ใครชอบอ่านก็อ่านไป อ่านแล้วอย่าอายค่ะ ดิฉันอ่านของแก้วกานต์ ฟองน้ำที่หน้าปก โอ้โฮ สุดๆเลย ยังไม่สนชาวบ้านเลยค่ะ เพราะข้างในมัน....ดี สนุก คุ้มค่าเงิน ผู้อ่านผู้ซื้อทกุคนมีสิทธิเลือก เหมือนวรรณกรรม คลาสสิคบางเรื่องดิฉันยังว่าน่าเบื่อแต่โลกยกย่อง การอ่านเป็นรสนิยมส่วนตัว พอๆกับการเขียน ที่คนเขียนใช้ความเป็นส่วนตัว สร้างสรรค์ขึ้นมาน่ะค่ะ ดังนั้น เมื่อหลายท่านมาบอกว่า ที่นี่พิมพ์หลายแนว อย่าตัดสิน สนพ.นี้ พูดแบบนี้ก็เท่ากับเป็นการตัดสินแล้วสิคะว่า งานแนวโรมานซ์ไม่ดีพอ เอ ไม่ดีแล้วพิมพ์ออกมาขายทำไมล่ะ คนเราต้องภาคภูมิใจในสิ่งที่ทำ ดิฉันเชื่อว่า บก.ของมันดี ภูมิใจกับการจุดขายของสนพ ที่ขายได้จริงๆ เพราะคงตอบสนองโจทย์บางอย่างของคนอ่านได้กลุ่มใหญ่ ดิฉันเป็นโจทย์ที่ต่างออกไป เพราะให้ความสำคัญ ด้านวรรณศิลป์ ความสมเหตุสมผลของเรื่องและความน่าเชื่อถือของพฤติกรรมตัวละครค่ะ จึงมองประเเด็นพิพาทการแก้งานที่มีปัญหาระคายใจนักเขียน อย่างคุณพระจันทร์โศห ซึ่งไม่ใช่มือใหม่เสียทีเดียว ดิฉันมองว่า เรื่องที่เกิดขึ้นอาจ อาจนะคะ เกิดจาก ความสามารถของกอง บก.ชุดนี้ ที่มาจากงานเขียน ซึ่ง.. ไม่รู้สิ จะเรียกว่า ได้มาตรฐานระดับทั่วๆไป ก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากเต็มคำ นี่แหละค่ะ ดิฉันจึงมองว่า มาตรฐานการเลือกงาน โรมานซ์ของ สนพ.นี้ ย้ำ โรมานซ์นะคะ (งานแนวอื่นไม่เกี่ยว) มาจากผู้สร้างสรรค์กลุ่มหนึ่งที่ ยังเขียนหนังสือไม่แตก แต่ขายฉากเซกส์ที่ขายได้   ก็แค่มุมมองของ นักอ่านแนวโรมานซ์คนหนึ่ง ที่ไม่เคยดูถูกงานแนวนี้เลย อ่านมาเยอะมากๆ ยอมรับว่า ของเมืองนอกทำได้ดีกว่า แต่หากนักเขียนไทยที่ภาษาสวย ตัวละครน่าเชื่อถือ มีอะไรมากกว่า กามรมณ์ ดิฉันก็พร้อมจะที่ เปิดใจรับค่ะ ขออภัยคุณพระจันทร์โศกด้วยค่ะ หาก มุมมองของดิฉันทำให้สถานการณ์ ของคุณดูย่ำแย่ลงไปอีก แต่เชื่อค่ะว่า นักเขียนที่มีจุดยืน ย่อมที่ยืนเสมอ แก้ไขคำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 50 13:18:29 จากคุณ : วันอาทิตย์ติดประชุม - [ 3 เม.ย. 50 13:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เห็นด้วยกับคห.44 ค่ะว่า คงไม่มีจุดหรือมาตรฐานบอกว่า ตรงไหนคือพอดี ในฐานะที่เคยเขียนและตรวจงานคนอื่นบ้าง เห็นว่ากระทู้นี้มีประโยชน์ตรงที่ช่วยเปิดหูเปิดตาให้กับทั้งสองฝ่าย เพราะยอมรับตามตรงในตอนแรก ว่าพอเห็นคำวิจารณ์ที่บอก “น่าเบื่อ” ก็รู้สึกเฉยๆ เพราะเคยเจอแรงกว่านี้ หากลองนึกย้อนกลับอีกที มันก็จริงว่ามาตรฐานความรู้สึกของคนแตกต่างกัน ขณะนักเขียนคนนึงสะอึก อีกคนอาจไม่รู้สึกอะไรเลย จึงบอกว่ากระทู้นี้มีประโยชน์ดี เพราะเป็นกระจกสะท้อนการทำงานของสองฝ่าย นักเขียนบางคนอาจบอกว่า ฉันรับไม่ได้กับการวิจารณ์รุนแรงแบบนี้ ถ้าอย่างนั้น ลองเปิดใจ ลองเปลี่ยนมุมมองจากการตีความหมายของ “คำ” มาตีความที่ “เจตนา” ดีมั้ย? (บ่อยครั้งในการทำงานเราอาจเจอคนพูดแรงๆ แต่เจตนาดี ในขณะที่คำพูดหวานๆ อาจไม่มีประโยชน์หรือความหมายอะไรเลย) ในทางตรงกันข้ามสำหรับบรรณาธิการ ควรยึดตนเองเป็นมาตรฐานทุกเรื่องหรือเปล่า หรือควรมีวิธีจัดการบริหารเหมาะสมกับคนและสถานการณ์ เพราะวิธีหนึ่งที่เคยใช้ได้ผล นักเขียนส่วนใหญ่ไม่เคยบ่น อาจไม่เป็นผลและบั่นทอนกำลังใจของนักเขียนอีกคนได้ สรุปคือ... นักเขียนควรเคารพบก.กับสนพ. ส่วนบก.กับสนพ.ควรให้เกียรตินักเขียนในฐานะผู้สร้างสรรค์ ยังไงก็ตามสิ่งสำคัญที่ย้ำตั้งแต่ต้นคือ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับจุดยืนที่ดีของทั้งสองฝ่ายด้วย หากเห็นว่า เหลือเกินทนไม่ไหว อีกฝ่ายทำให้สูญเสียแนวทางของตนมากไปก็แยกย้าย ปล.ตอนนี้เกิดคำถามว่า หนังสือเล่มนึงควรดีบนแนวทางของสนพ. (บก.) หรือดีบนแนวทางของผู้แต่ง แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 50 14:10:02 จากคุณ : รัตตะ - [ 3 เม.ย. 50 13:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอออกความเห็นเรื่องการโดนวิจารณ์หน่อยนะคะ บางครั้ง การถูกว่าแรงๆ (ซึ่งเป็นความจริง) มันทำให้อะไรๆ เปลี่ยนไปเยอะนะ จะบอกว่าเขียนมาร้อยกว่าหน้า ใช้ความพยายามมาก เห็นใจกันหน่อย เราว่ามันไม่ใช่ วงการของมืออาชีพควรจะพูดกันตรงๆ แบบนี้เลย เพราะมันคือดีหรือไม่ดี ขายได้หรือไม่ได้ น่าเบื่อ ไม่สนุก ฟังแล้วเสียใจก็จริง แต่จะได้รู้ๆ กันไป ถ้าแค่นี้ทนไม่ได้ พอออกสู่สาธารณะไป งานคุณจะโดนแรงยิ่งกว่านี้ แน่นอนว่าต้องเสียใจ ไม่รู้สึกอะไรก็แปลกแล้ว แน่นอนว่าอาจจะเฟลไปหลายเดือน แต่ถ้าคุณรักในการเขียน ยังไงคุณก็ต้องเขียนขึ้นมาอีกใช่ไหมคะ ถ้าให้คำพูดของคนคนเดียวมาตัดสินชีวิตคุณ มันก็ดูจะอ่อนไหวไปหน่อยล่ะ ถ้าคุณกลับมาแก้งาน งานคุณก็จะดีขึ้น ถ้าคุณเขียนใหม่ คุณก็จะรู้ว่าของเดิมตรงไหนบกพร่อง งานใหม่ก็จะพัฒนาขึ้นไป ถ้าไม่เลิกเขียนไปซะก่อน ยังไง งานคุณก็มีแต่ดีขึ้น คำวิจารณ์จากมืออาชีพ(ที่ถูกต้องและยุติธรรม) เป็นประโยชน์กับคุณแน่ๆ ส่วนเรื่องมารยาทหรือความถนอมน้ำใจ มันเป็นนิสัยของคนคนนั้น เขาไม่แคร์ความรู้สึกเรา เราจะทำอะไรได้ล่ะคะ คุณก็ต้องเข้มแข็ง ต่อสู้กับมันล่ะค่ะ อย่าให้โดนว่าเรื่องเดิมซ้ำๆ จากหลายสนพ.จะดีกว่า จากคุณ : mamimamo - [ 3 เม.ย. 50 17:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 48 หายไปหลายวัน ไปถามพี่นักเขียนมาแล้วว่า ถ้า บก ว่านิยายของพี่เหมือนการ์ตูนและน่าเบื่อ พี่คิดยังไง " เริ่มแรกก็คงแซดมั้ง แต่ไงก็ต้องกลับมาพิจารณาดูตัวเองดิ " พี่เขาตอบมาอย่างนี้แหละ จากคุณ : pot - [ 3 เม.ย. 50 17:44:06 A:172.176.180.179 X: TicketID:141051 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อืม ลำบากจิงๆ แต่หลายๆ แห่งก็พยายามที่จะไม่ให้ผิดพลาดแล้วนะคะ แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 50 10:49:44 จากคุณ : น่ารักจัง...งิ (ไลแลต..) - [ 4 เม.ย. 50 10:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มาดูตามประสาไทยมุง อุๆๆๆๆๆ อ่านแรกๆก็งงหน่อยๆ ไม่รู้ที่มาที่ไป อ่านๆไปเริ่มเข้าใจมากขึ้นละ ส่วนตัวไม่ค่อยได้อ่านนิยายแนวโรมานซ์เท่าไหร่ และไม่ชอบอ่านนิยายที่ทั้งหน้ามีแต่บทสนทนา ไม่รู้ว่าพระเอกรู้สึกยังไงกับคำที่พูดว่า "อืม" หรือแสดงความรู้สึกด้วยอีโมติค่อน >_< เหล่านี้ แต่ชอบที่จะอ่านแบบบรรยายความรู้สึก บรรยากาศโดยรอบ ก่อนที่พระเอกจะบอกมาสั้นๆว่า "อืม" (เดี๋ยวนี้เค้าเรียกว่าเย่นเย้อหรือเปล่า พวกบทพรรณาโวหาร สำนวนโวหาร เนี่ย) ไม่เคยอ่านงานของ สำนักพิมพ์มันดี (ตกเขาอยู่ไหนเนี่ยฉัน) ไม่เคยอ่านงานของคุณพระจันทร์โศก (แต่คุ้นเคยชื่อเพราะผ่านสายตาบ่อย) แต่เท่าที่อ่านในกระทู้นี้มา เข้าใจว่า กองบก. ต้องการให้เนื้อหากระชับ ตัดทอนบทบรรยายที่เยิ่นเย้อ (ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเย่นเย้อยังไงเพราะเราไม่ใช่ กอง บก.ที่อ่านเรื่อง   ฮา........) ซึ่งคุณพระจันทร์โศกยอมรับไม่ได้ในส่วนที่ให้ปรับแก้ ก็ถอนเรื่องออกมา จบเหตุ แต่ประเด็นกระทู้ (คิดว่าเป็นแบบนี้)อยู่ที่ความพอดี ความลงตัวของ คนเขียน + บก. + ผลงาน + แนวทางสนพ. หากสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถรวมกันได้ จุดยืนต่างกัน ก็แยกย้าย ไม่มีใครผิดถูก ชอบประโยคนี้มากๆคับของคุณรัตตะ "เราเข้าร้านตัดเสื้อ เพื่อให้เค้าตัดเสื้อแบบที่เราอยากได้ เราซื้อหนังสือ เพื่ออ่านความคิด ความเป็นตัวตนของคนเขียนค่ะ" พอดีแม่เป็นช่างตัดเสื้อ ส่วนตัวเป็นนักอ่านที่ชอบซื้อหนังสือมาอ่านมากกว่าเข้าร้านเช่า(แต่ใฝ่ฝันจะมีร้านเช่านะเนี่ย) จากคุณ : wanwitcha - [ 4 เม.ย. 50 15:18:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 น่าจะนำข้อความที่สำนักพิมพ์วิจารณ์มาโพสให้อ่านนะ เพื่อให้ความเห็นในกระทู้นี้เป็นธรรมทั้งฝ่ายสำนักพิมพ์และนักเขียน *แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 50 20:15:58 จากคุณ : วังวน - [ 4 เม.ย. 50 20:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ผมล่ะสงสัย ต่อไปนี้จะเป็นอย่างนี้หรือเปล่าครับ... นักเรียน นักศึกษา ตั้งกระทู้ฟ้อง ที่อาจารย์เขียนวิจารณ์งานของตัวเองว่าไม่ดี คนทำเว็บ ตั้งกระทู้ฟ้อง ที่ลูกค้าวิจารณ์งานตัวเองว่าไม่ดี สถาปนิค นักออกแบบ นักตกแต่งภายใน ตั้งกระทู้ฟ้อง ที่ลูกค้าวิจารณ์งานของตัวเองว่าไม่ดี ฯลฯ จากคุณ : ชาเขียว - [ 5 เม.ย. 50 18:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อืม ... ในฐานะที่เป็นคนดู ก็อยากอ่านงานที่คุณส่งให้มันดี และอยากดูคอมเม้นจากบก.ท่านนั้นด้วย ^^ จากคุณ : i_tua_yung - [ 5 เม.ย. 50 20:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 54 "เพราะเรารู้เสมอว่าคนอ่านตัวจริงของเรายังมี...รักษาคนที่เขาชื่นชอบเราไว้มันง่ายและมีความสุขกว่าการเปลี่ยนตัวเอง ทำตัวเอาใจตลาด"  < ประโยคนี้โดนอย่างแรง ! ชอบค่ะ ตรงดี จากคุณ : โสมรัศมี - [ 5 เม.ย. 50 20:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55 "นักเขียนที่มีจุดยืน ย่อมที่ยืนเสมอ" < โอ้ อันนี้ก็โดน ! จากคุณ : โสมรัศมี - [ 5 เม.ย. 50 21:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ไม่รู้สิว่า เราคิดกันไปเองว่าเป็นเรื่องใหญ่ไปรึป่าว ? คือกองบก. กับ พระจันทร์โศก นิยามโรมานซ์ไม่เหมือนกัน ทำให้เธอคนนี้ถอนงาน ซึ่งเรื่องจบไปแล้ว ระหว่างสำนักพิมพ์กับนักเขียน ( ก็มันไม่แนวสำหรับทั้งคู่ ) เรื่องที่เราคุยกันคือ การคอมเมนต์ กับ อีโก้ เท่าที่อ่านคาดว่านักเขียนเคือง วิธีการคอมเมนต์ ด้วยเหมือนกัน คนเรามันผ่านชีวิตมาไม่เหมือนกัน ดังนั้นเรื่องบางเรื่อง บางคนรับได้ บางคนรับไม่ได้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิด ยอมรับนะว่า บางทีคนเราอาจจะหุนหันพลันแล่นไปตามอารมณ์บ้าง แต่นักเขียนเองก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกจุดยืน เราคาดว่า อคติส่วนตัวอาจทำให้มองภาพของการคอมเมนต์เลวร้ายยิ่งขึ้น การเอาการทำงานกับที่อื่นมาเปรียบเทียบก็มีส่วนเหมือนกัน วิธีคอมเมนต์ก็นะ ถ้าเอาใจเขาใส่ใจเราบ้างสำหรับทีมบก. คุยกับนักเขียนก่อนจะทำอะไรกับตัวงาน เป็นการให้เกียรติที่ไม่ทำให้เสียเวลามากนักใช่มั้ย อาจไม่ใช่ว่าเธอหยิ่งหรือทีมบก.ไม่ดี เพียงแต่บางทีแค่อาจไม่ปรับเข้าหากันก็เป็นได้ ขอให้ประสบการณ์นี้เป็นบทเรียน วันเวลาที่ผ่านไป มองย้อนกลับมาดูอาจกลายเป็นเรื่องขำ ๆ ไปก็ได้ สำนักพิมพ์ยังตีพิมพ์หนังสือที่ดี แปลว่า บก.ก็ทำงานใช้ได้ พระจันทร์โศก ถนนนักเขียนคงบอกคุณได้ว่าเธอเป็นเช่นไร นอกเรื่อง... ว่าแต่มันดี ยังไม่เห็นปล่อยหนังสือนักเขียนที่เรารออยู่เลย จากคุณ : klu - [ 5 เม.ย. 50 22:33:52 A:124.121.195.82 X: TicketID:135658 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เวียนหัวกับหลาย ๆ คห.ที่อ่านไม่ละเอียด ^ ^ ผมว่าเรื่องนี้ต้องใช้ Empathy ครับ   ความเอาใจเขามาใส่ใจเรานั่นแล สมมุตินะ  ถ้าผมเป็นนักเขียน  ที่บังเอิญมีปมอยู่กับคำบางคำ  มีสภาพจิตหวั่นไหวง่าย  และรู้สึกว่างานนี้คืองานที่รักสุด ๆ ผมคงจะไม่พอใจ  ที่มีกลุ่มคน(ซึ่งผมคิดว่าเป็นคนรสนิยมต่ำ)มาวิจารณ์งานของผมแบบเสีย ๆ หาย ๆ  ถึงขนาดลากบทบรรยายออกหมดเล่มแล้วไปบอกตอนท้าย  ว่า  ตัดทิ้งให้หมดเถอะคุ๊ณ  อ่านแล้วน่าเบื่อ นอกจากไม่พอใจ  ก็คงเสียใจ  ถามว่าตัดใจได้มั้ย  (เพราะเห็นหลายท่านมาบอกให้นักเขียนเลิกยึดติดเสียเหลือเกิน)  ก็น่าจะได้  แต่คงใช้เวลาหน่อย ไม่ใช่เรา  เราไม่รู้หรอกครับ  ว่าสิ่งที่รักถูกย่ำยีเป็นอย่างไร  คุณลองสมมุติว่าคุณมีผลงานที่คุณภูมิใจเสียเหลือเกิน  แล้วถูกติเตียนเสียย่อยยับ  คุณรู้สึกอย่างไร ถ้าจะให้เลิกยึดติด  แล้วคุณล่ะ  เลิกยึดติดกับเกณฑ์ของคุณหรือยัง  ว่าถ้าเป็นคุณ  ปลงได้ไปนานแล้ว (นี่ไงเอาตัวเองไปตัดสินผู้อื่น) ผมเองก็มีเกณฑ์ของผม  ผมคิดว่าคนเราควรจะมีความเห็นอกเห็นใจกัน  ลองสมมุติทุกเงื่อนไขของตนให้ตรงกับเขา  เหมือนกับคิดเข้าข้างเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้  แล้วขุดความดีในจิตใจขึ้นมาปลอบใจผู้ที่เดือดร้อน  โดยไม่พาดพิงหรือไปตำหนิฝ่ายตรงกันข้าม ซึ่งเกณฑ์ของผมก็คงไม่เหมาะกับทุกคน  แต่ผมคิดว่ามันคงเหมาะกับผม  เพราะผมคิดอย่างนี้แล้วมีความสุข -------- ผมจะลองสรุปตามที่เข้าใจว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง คำถามข้อแรก  ทำไมคุณนักเขียนต้องเอาเรื่องนี้มาโพสต์ - คุณพระจันทร์โศกได้ให้เหตุผลไว้แล้ว  ว่าต้องการประกาศเหตุผลให้ผู้ติดตามอ่านนิยายตนได้รับรู้ว่าที่สัญญาว่าจะได้อ่านเป็นเล่มนั้น  คงจะต้องผิดสัญญา - วิเคราะห์อีกนิด  ผมเชื่อว่าคุณพระจันทร์ต้องมีความรู้สึกคับแคบใจอยากระบายอยู่ด้วย  จึงมาบอกเล่าต่อพี่น้องพ้องเพื่อน  แล้วคุณจะห้ามมิให้เขาระบายความเครียดของเขาหรือครับ ลองเอาไปคิดเล่น ๆ ดูนะ  ถ้าคุณเครียดแล้วไม่ได้เล่าออกมา  คุณจะรู้สึกอย่างไร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า  การระบายของคุณพระจันทร์โศกส่งผลต่อสำนักพิมพ์แน่ ๆ  ซึ่งคุณพระจันทร์โศกก็แบกรับไว้เท่า ๆ กัน  คือการเสียชื่อเสียงของตน  และการถูกโจมตีจากผู้ที่ไม่เห็นด้วย แต่ถ้าใครจะเถียงว่าสำนักพิมพ์เสียหายมากกว่า  เพราะวัดเอาจากเม็ดเงินหรือรายได้หรืออะไรอย่างอื่น  ผมก็คงไม่เถียงด้วย  เพราะตรรกะของผมให้ความเท่าเทียมแก่ความเป็นมนุษย์แต่ละคนเท่า ๆ กันครับ คำถามที่สอง  ทำไมคำวิจารณ์ถึงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณพระจันทร์โศก - ขอสาธกเรื่องเรื่องหนึ่ง วันหนึ่งจวงจื้อยืนอยู่ริมฝั่งแม่น้ำหาวกับฮุ่ยจื้อ พวกเขาเห็นปลาว่ายน้ำเล่นอยู่ริมตลิ่ง จวงจื้อจึงบอกว่า "ปลาตัวนั้นคงชอบการเล่นน้ำแบบนี้" ฮุ่ยจื้อถามกลับทันทีว่า "ท่านมิได้เป็นปลา  แล้วท่านรู้ได้อย่างไร  ว่าปลาตัวนั้นชอบเล่นน้ำแบบนี้" จวงจื้อจึงตอบว่า "ท่านก็มิได้เป็นเรา  แล้วท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าเราไม่รู้ว่าปลาชอบว่ายน้ำเล่น" -  บางทีเราก็ตัดสินไม่ได้หรอกครับ  ว่าเรื่องไหนเรื่องใหญ่  เรื่องไหนเรื่องเล็ก  เรื่องไหนทนได้  เรื่องไหนทนไม่ได้สำหรับผู้อื่น สำหรับผมแล้ว  ผมตระหนักดีว่าผมมิได้เป็นปลา  และไม่ได้เป็นผู้ที่ถามว่าคนอื่นรู้ความคิดของปลาได้อย่างไรด้วย  ดังนั้นผมจะไม่ก้าวก่ายความคิดเห็นของทุกท่าน  เพียงแต่ชี้ให้เห็นแง่มุมที่แตกต่างไปเท่านั้น สำหรับสำนักพิมพ์  ผมก็คงใช้ตรรกะแบบเดียวกัน  และความเห็นอกเห็นใจเช่นเดียวกันกับที่ผมใช้กับคุณพระจันทร์โศกครับ  คงจะมิต้องเขียนแบบปรัศวภาควิโลมอีกรอบ ------- สำหรับความคิดเห็นซึ่งควรจะมีต่อหัวข้อกระทู้ ผมเห็นด้วยกับคุณรัตตะครับ  ว่าควรจะมีความพอดี  มีทางสายกลางให้เลือกเดิน แต่ทางสายกลางสายหนึ่ง  ก็ไม่ใช่ทางสายกลางสำหรับทุกคน  แต่ละคนต่างก็มีทางสายกลางของตนเอง  ขึ้นอยู่กับว่าใครจะปรับเส้นทางของตนให้เข้าหาใครมากแค่ไหน บทเรียนของคำว่า อด ในสิ่งที่ชอบใจ  และ ทน ในสิ่งที่ไม่ชอบใจ  ก็น่าจะใช้ได้ดีในการปรับทางเส้นทางให้เข้าหากัน มีความอดทน  มีความเห็นอกเห็นใจ  มีความเมตตาซึ่งกันและกัน  สังคมก็จะสงบสุขครับ จากคุณ : นักเขียนคนหนึ่ง (ปฤษณะ) - [ 5 เม.ย. 50 23:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แต่ดิฉันกลับมองอีกมุมหนึ่ง คือพระจันทร์โศกต้องการโจมตีกอง บอกอ อย่างเดียว(โดยเฉพาะนักเขียนขายดี) ผิดกับที่พูดถึงเจ้าของ สนพ. ว่าคุยดีมาก ในขณะเดียวกันถ้ากอง บอกอ วิจารณ์งานที่ควรตัดล่ะคะ ในเมื่อยังไม่เห็นข้อความที่เกิดขึ้นกับทั้งสองฝ่าย ก็ไม่ควรด่วนสรุปเป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้ ที่บอกว่าบรรยายเยิ้นเย้ยเรายังไม่รู้เลยว่า ต้องการสื่ออะไรกับบทโรมานซ์ หรือว่า บอ.ให้ตัดฉากรักเลยทำให้ไม่พอใจ ดิฉันไม่ได้เข้าข้างใครนะคะ แต่อยากมองในมุมกลับกัน เพราะขนาดเจ้าของกระทู้ยังพูดจาชวนงงเลย ว่า อยู่สนพ.เดียวกัน แต่ไม่เคยรู้จักกัน ไม่เคยอ่านงาน ขำดีค่ะ ------------------------------------------- **ข้อความที่คุณรมย์นารีเขียน คห.30** **เพราะถึงแม้จะเป็นนักเขียนสังกัดเดียวกัน แต่ก็เป็นคนวงนอกไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขานัก ที่ตั้งกระทู้เพราะความอยากรู้ส่วนตัวเท่านั้น อยากได้ความเห็นของคนหลาย ๆ คน ดิฉันไม่ได้เรียนอักษรฯ หรือนิเทศฯ แต่เป็นคนรัก และโดยส่วนตัวแล้ว ก่อนกระทู้ของดิฉันจะเกิดขึ้น "ดิฉันไม่เคยรู้จัก คุณกานดิศ หรือพระจันทร์โศกมาก่อน" ไม่เคยรู้จักมาก่อน!!! (ย้ำอีกทีค่ะเผื่อคุณ จะอ่านไม่เข้าใจหรือไข้วเขวอีก) ไม่เคยพุดคุย อีเมล์ หรือ msn คุยกันมาก่อน ไม่รู้จักแม้กระทั้งหน้าตา นิสัยใจคอ หรือแม้แต่อ่านงานของเธอ ** --------------------------------------------- ในขณะที่ดิฉันรู้มาจากมีน้องคนหนึ่งส่งให้อ่านให้กระทู้มันดี หัวข้อ นิยายเรื่องศัตรูร้าย อะไรซักอย่าง ในเมื่อคุณไม่เคยอ่านนิยายเป็นไปไม่ได้เลยที่ว่า คุณจะบังเอิญ กดเข้าไปอ่านนิยาย เพราะในขณะนั้นพระจันทร์โศกลงไปแล้ว 14 หรือ12 (ไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะ) แต่ข้อความนี้ก็บงบอกอยู่แล้วว่าทั้ง 2 คนเป็นนักเขียนของ สนพ. มันดี ซึ่งรู้จักกันแน่นอน ดิฉันเชื่ออย่างนั้นนะคะ และจะลองค้นgoogleดูว่าคุณมีเรื่องตีพิมพ์อะไรรึเปล่า "มีความสุขกับงานของตัวเองที่ขายไม่ได้กับเปลี่ยนแนวคิดเพื่อให้งานสมบูรณ์ยิ่งขึ้น แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 00:37:01 จากคุณ : ลัลน์ลลิต (ลัลน์ลลิต) - [ วันจักรี 00:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ถ้ามองในแง่นั้น  ผมก็ค่อนข้างเห็นด้วยกับคุณลัลน์ลลิตครับ  แต่คิดว่าเรื่องข้อเท็จจริงคงไม่เกี่ยวกับผม  ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้อื่นในการค้นหามาวิเคราะห์วิจารณ์ดีกว่า  *0*   ส่วนตัวผมเอง  เคยแก้ไขงานตามที่ บก. แนะนำไป  จนได้ตีพิมพ์  มีนักอ่านหลายคนที่เคยอ่านเวอร์ชั่นเก่า  บอกว่าไม่น่าแก้เลย  แบบเดิมดีกว่าเยอะ แต่ผมคิดเข้าข้างตนเองและบก.ว่า  เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว  จะไปคิดมากทำไมให้หนักสมอง  ไม่แน่ว่าหากพิมพ์เวอร์ชั่นเก่าออกมา  ยอดขายอาจจะตกกว่านี้  ซ้ำจะมีนักอ่านติติงมากกว่านี้อีก บางทีฉันทะ(ความพอใจ) ก็ต้องปรับที่เราเอง  ถ้าปรับที่เราไม่ได้ก็เลิกเสีย  ไม่ฝืนใจตน  ไม่ฝืนใจใคร สำหรับเรื่องที่ผมปรับฉันทะของผมเองไม่ได้  ก็เป็นนิยายแนวดราม่าเรื่องหนึ่งที่ผมเสนอบก.  แต่บก.อยากให้เปลี่ยนคำแทนตัวจากบุรุษที่หนึ่งเป็นบุรุษที่สามทั้งหมด ผมก็คิดว่ามันไม่ตรงคอนเซ็ปต์  เพราะต้องการสื่อความรู้สึกตัวเอกให้มากที่สุด  ก็เลยขอถอนเรื่องไป  ก็จบแค่นั้น อย่างที่เห็น  นักเขียนก็มีสิทธิ์ของนักเขียน  บก.ก็มีสิทธิของบก.    ใครจะไปห้ามไม่ให้ใครวิพากษ์วิจารณ์ใครได้ แต่ถ้ามองในแง่ 'จริยธรรม'  หรือ 'จรรยาบรรณ'  (Ethics & Profession Ethics) ต่างฝ่ายก็ควรรักษาน้ำใจกัน จะพูดจะจา  จะติจะติงอะไรก็ให้เกรงใจกัน จะป่าวประกาศ  หรือโจมตีอะไร  ก็อย่าให้เกินเลย คนเรา  หน้าตาสำคัญที่สุดครับ ถ้ายังไว้หน้ากันอยู่  ก็คงไม่เกิดปัญหา แต่คิดอีกแง่  ถ้าไม่สุดทนจริง ๆ ก็คงไว้หน้าไปแล้ว ผมต้องขอโทษ  ที่พูดไม่ตรงประเด็นสักเท่าไหร่ แต่เพราะผมไม่อยากทะเลาะกับใคร  จึงไม่พยายามลงลึกถึงประเด็นต่าง ๆ อย่าตำหนิว่าผมเบนประเด็น  หรือพูดคนละเรื่องเลยนะครับ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 01:23:31 จากคุณ : ปฤษณะ - [ วันจักรี 01:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 60 คุณชาเขียว...ลองอ่านผลงานคุณพระจันทร์โศกดูก่อน ไหมคะ? ไม่ต้องรีบร้อนตั้งประเด็นให้เป็นวิวาทะก็ได้ค่ะ...และแนะนำให้อ่าน ผลงานคุณ บก. อีกฝ่ายด้วยเพื่อเป็นการยุติธรรมแก่ทั้งสองฝ่าย ================================ แต่สำหรับความเห็นส่วนตัวนะคะ ตอบแบบเป็นกลาง...อาจจะทำให้ ไม่พอใจกันบ้างก็ขออภัยด้วยนะคะ เจตนามีเพียงชี้ช่องที่ทั้งสองฝ่าย มองข้ามไป คุณพระจันทร์ฯ ไม่น่ามาตั้งกระทู้แสดงความไม่พอใจในที่สาธารณะ น่าจะบอกกล่าวแฟนคลับเป็นการส่วนตัว เช่น อีเมล์ หรือ บล็อกแก็งค์ ของตนเองก็พอค่ะ การตั้งกระทู้แบบนี้เป็นการผิดมารยาทไปหน่อย เพราะไม่ว่าอย่างไรด้วยสถานะและตำแหน่งอีกฝ่ายคือ บก. หมายถึง หัวหน้าผู้รับผิดชอบกองบรรณาธิการที่คุณทำงานอยู่ จะต้องให้เกียรติค่ะ ไม่ว่าฝีมือของเขาจะเป็นอย่างไร การที่ออกมาพูดแบบนี้มันก็คือประจาน การทำงานของเขา ซึ่งแต่ละโรงพิมพ์มีมาตรฐานไม่เท่ากัน สนพ.มันดี ก็มีมาตรฐานแบบของเขาซึ่งคุณหรือหลายคนอาจจะรับไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่า คนทุกคนจะต้องคิดไปในทางเดียวกันหรือเห็นด้วยกับคุณพระจันทร์ฯ ดังนั้นที่คุณพระจันทร์ฯ ถอนตัวไปเพราะอุดมการณ์ไม่ตรงกันเป็นสิ่ง ที่ถูกต้อง แต่ไม่ควรตั้งกระทู้แบบนี้ค่ะมันผิดมารยาทการทำงาน ทำให้ผู้ที่จะร่วมงานกับคุณในอนาคตไม่ว่าจะ สนพ.ใดก็ตาม ไม่แน่ใจ ในอารมณ์ของคุณจะเป็นปัญหากับการทำการหรือไม่ ? วงการหนังสือเป็นวงใหญ่แต่แคบ...สิ่งนี้มีผลต่อคุณในอนาคตแน่นอน คนที่ติดตามเรื่องทั้งหมดมาก็เข้าใจในสิ่งที่คุณกระทำ แต่ใช่ว่าทุกคน จะเข้าใจมีคนจำนวนมากเข้ามาดูกระทู้นี้ ทั้งเกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง โดยตรงกับเนื้อหาหรือบุคคลในกระทู้ จะเล่าเรื่องต่อๆ กันไปตามมุมมอง ของเขา โดยเฉพาะผู้เข้ามาเพื่ออ่านและออกความคิดเห็นในกระทู้แนะนำนี้ ด้วยความบันเทิงอันเป็นจุดประสงค์หลักเท่านั้น เขาไม่อาจเข้าใจเรื่องราว เจตนา และความนึกคิดทั้งหมดของคุณ และอาจบอกเล่าไปในเสียหายแก่ ตัวคุณได้ ขอให้กระทู้นี้เป็นประสบการณ์ที่ดีของคุณพระจันทร์ฯ ค่ะ ในส่วนของคุณ บก. จริงอยู่ว่า...ยอดนักอ่านไม่จำเป็นต้องเป็นยอดนักเขียน แต่บังเอิญว่าคุณสวมหมวก 2 ตำแหน่ง เป็นทั้ง บก.และนักเขียน แต่ทว่า... ผลงานของคุณไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมนักเขียนในแง่ของคุณภาพเอาเสียเลย ถึงขั้นถูก ปรามาส ว่า...เป็นจุดด่างของวงการโรม๊านซ์ด้วยซ้ำ จึงเป็นยาก ที่การทำงานของคุณในฐานะ บก.จะน่าเชื่อถือ นักอ่านโรม๊านซ์มีความ ต้องการหลายแนว แต่โดยมากอยากจะอ่านเรื่องของความรักเป็นหลัก ดังนั้นผู้เขียนแต่ละคนก็มีกลุ่มคนอ่านที่ไม่เหมือนกัน ดังเช่นกลุ่มคนอ่าน ของคุณพระจันทร์ฯ นั้น อยากอ่านเรื่องราวของความรักอุ่นๆ ละมุนละไม และมี SEX เป็นองค์ประกอบ ส่วนผู้อ่านที่นิยมในงานของคุณ บก.นั้นนิยม อ่านเรื่อเพศรสอย่างเปิดเผยความรักจึงกลายเป็นองค์รองลงไป แสดงให้ เห็นว่าแต่ละงานเขียนแต่ละท่านมีกลุ่มผู้อ่านที่ไม่เหมือนกัน แล้วการที่จะให้...นักเขียนทุกคนอยู่ในคอนเสปเดียวกันทั้งหมดคงใช่ที่ อีกเช่นกัน และการให้คุณพระจันทร์ฯ แก้งานเขียนให้เป็นคอนเสปเดียว กับงานเขียนของคุณ บก. มันคงเป็นการทำลายเอกลักษณ์ในงานเขียน คุณพระจันทร์ฯ และสไตล์ของใครนั้นก็ยากที่จะเขียนให้อยู่รูปแบบเดียวกัน หมดได้เพราะแต่ละท่านมีมุมมองและประสบการณ์ที่ไม่เหมือนกัน จึงมิใช่ เรื่องแปลกที่คุณพระจันทร์จะรู้สึกอึดอัดคับข้องและยังโดนคำวิจารณ์ที่แรง (ในความรู้สึกของเธอ)จึงไม่แปลกที่จะเกิดการกินแหนงแคลงใจกัน จึงตอบโต้ ทาง สนพ.และกอง บก.ด้วยมารยาทอันไม่เหมาะสม ทั้งนี้ถ้ารักษาน้ำใจกันทั้งสองฝ่าย...ไม่ยึดถืออีโก้หรือ:-) ที่มีอยู่ตนเอง ...ในหัวโขน...ของอาชีพเรื่องราวเช่นนี้คงไม่เกิดขึ้นให้เสียชื่อเสียงกันทั้งคู่ นักเขียนเป็นคนกลุ่มที่มีอารมณ์อ่อนไหวสูง หากไม่ใช่คนอ่อนไหวคงไม่ สามารถทำอาชีพนี้ได้ เพราะความอ่อนไหวนั้นถูกกลั่นกรองมาเป็นอารมณ์ ของความผิดฝันออกมาเป็นเรื่องราวที่เรียงร้อยผ่านตัวอักษร จึงถูกกระทบ ทางอารมณ์ได้ง่าย... คำว่า..."ขายได้" อาจสำคัญในแง่ธุรกิจ แต่คำว่าขายได้นี้ไม่สามารถทำให้ นักเขียนทุกคนเขียนงานในแบบที่ขายได้...เพราะวัตถุดิบคืออารมณ์ ถ้าผู้เขียน ไม่มีอารมณ์หรือถูกทำลายความรื่นรมณ์ทางอารมณ์ไปด้วยเหตุใด เหตุหนึ่ง ก็ไม่สามารถเขียนงานได้ การฝืนสไตล์เฉพาะตัวของนักเขียนก็เช่นกัน คุณ บก.เพิ่งเป็น บก.ได้ไม่นานจึงควรเรียนรู้เรื่องอื่นๆ นอกจากคำว่า "ขายได้" ไว้ด้วย นั่นคือคำว่า...”รักษาน้ำใจผู้อื่น” และควรศึกษาเพิ่มเติมเรื่องงานเขียน(อย่างมาก) เพื่อให้การทำงาน ในหน้าที่ บก.ของคุณมีหลักการน่าเชื่อถือ และในหน้าที่นักเขียนเองเช่นกัน นักเขียนต้องพัฒนาไปเรื่อยๆ ค่ะ มิใช่ว่า...แค่ขายได้ก็พอแล้วนะคะ จากคุณ : dragonfly - [ วันจักรี 09:57:55 A:202.57.176.224 X: TicketID:111506 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ความเป็นกลางของคุณ Dragonfly สร้างความกระจ่างในทุกๆด้านค่ะ ขอให้เรื่องนี้จบลงด้วยดี จากคุณ : ธาราฝัน - [ วันจักรี 17:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ความเห็นของคุณ Dragonfly ลุ่มลึก เข้าใจและเป็นกลาง อย่างแท้จริง พยายามจะเป็นกลางบ้าง แต่ยากจะทำได้ค่ะ เพราะอ่านงานของมันดีและนักเขียนขายดีคนนี้ มาหลายเล่ม --อ่านเพราะอยากรู้ว่า ทำไมขายดีนัก โชคดีทีได้อ่านฟรี ไม่งั้นเสียดายตังค์สุดๆ-- เข้าใจว่า ทำไมท่านหลายๆท่านที่ได้อ่านมาเช่นกัน ถึงมองว่า กอง บก.ชุดนี้ มีมาตรฐานที่น่าข้องใจ ข้องใจว่า บก.ซึ่งเป็นนักเขียนที่เขียนงานได้ ห่วยมากๆ จะทำหน้าที่ บก.ได้ดีแค่ไหน จริงอยู่ที่ว่า บก.หลายคนไม่ได้มาจากการเป็นนักเขียน หรือบางคนอาจเขียนหนังสือได้ไม่ดีแต่ทำงาน บก.ได้ดีกว่ามีสายตา มีเซนส์ของคนอ่านและมีความเป็นมืออาชีพพอที่จะติเพื่อก่อ ใช่ค่ะ แต่ไม่มีใครทำสองหน้าที่ไปพร้อมๆกัน ...ใส่หมวกสองใบอย่างที่คุณ dragonfly ว่านั่นแหละค่ะ สุดท้าย ขอออกนอกเรื่องสักนิด วันนี้เพิ่งเข้าไปอ่านนิยายในเวบมันดี ไม่ว่าจะกี่เรื่องๆ ก็อีโรติค โรมานซ์ ทั้งนั้น ใครจะบอกว่า วรรณคดีก็มีฉากอย่างว่า งานเขียนเมื่อก่อนก็มีเรื่องรักๆใคร่ๆ แต่ขอยืนยันค่ะว่าไม่มาก และไม่ชัดชนิดต่ำอย่าง ในหลายๆเรื่องที่ลงในเวบ และในหนังสือที่พิมพ์ออกมาขาย แนวโรมานซ์นะคะ  แนวอื่น ไม่มีฉากอย่างนั้น เอียนและอนาถใจ พวกนักเขียนมือใหม่และเก่าบางท่าน ทำไมบ้าแต่ฉากเซกส์หื่นๆ ซึ่งเขียนได้หยาบ     หากมีเด็กสักคน อ่านแล้วเกิดอยากลองเลียนแบบนางเอกในนิยาย เบาหวิว หื่นกระหายของพวกคุณดูบ้างล่ะ กับหนุ่มที่ไหนสักคนก็ได้ ด้วยข้ออ้างว่า ทีนางเอกยังขึ้นเตียงกับพระเอกได้ทันทีเลย เพื่อนชายของเธออาจเป็นพระเอกก็ได้ พวกนักเขียนคงบอกว่า นั่นเป็นปัญหาสังคมไม่ใช่หน้าที่ของนักเขียนตัวเล็กๆ ที่สมองน้อยๆ มีแต่ เซกส์ๆๆและเงินๆๆๆๆ เวลาส่องกระจก ภูมิใจมากแค่ไหน ที่เรียกตัวเองว่านักเขียนแต่เขียนได้แค่เรื่องหื่นๆ ไร้ชั้นเชิง หยาบโลน ต่ำมากๆ   นักเขียนอย่ามุ่งแต่หาเงิน จากคุณ : น้ำปูนน้ำปาย - [ วันจักรี 18:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ถ้าใครมาอ่านความเห็นในช่วงหลังๆ คงคิดว่า กองบก. สำนักพิมพ์นี้ฆ่าคนตาย หรือ สนพ. นี้กระทำการอันเลวร้าย จนไม่น่าอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 20:24:08 จากคุณ : airin - [ วันจักรี 19:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ในฐานะคนที่ชอบๆ ขีดเขียนนิยายคนหนึ่ง เข้าใจความรู้สึกของคุณพระจันทร์โศกดีตอนที่ได้รับคอมเม้นต์จาก กองบก.ดี ว่าคุณรู้สึกยังไง ในวินาทีแรกที่คุณอ่านคุณอาจจะอึ้งหรือไม่พอใจ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของนักเขียนที่ต้องรักและชื่นชมในผลงานของตัวเองว่าดีไม่มีที่ติ แต่ถ้าเรามองในอีกแง่หนึ่ง ดิฉันอยากให้คุณพระจันทร์โศกรับคำวิจารณ์ของคนอื่นๆ รวมถึงกองบอกอ เพราะการรับฟังเสียงของคนอื่นนั้นส่งผลดีกับตัวคุณอย่างแน่นอนค่ะ ไม่ว่าเสียงวิจารณ์หนึ่งนั้นจะเป็นเสียงของใคร ไม่ว่าจะเป็นถึงบอกอ หรือว่าเป็นเพียงนักเขียนท่านอื่น คุณก็ควรรับฟังคำวิจารณ์ของเขาค่ะ ส่วนเรื่องระบบการทำงานของสนพ. ที่กองบอกอ แก้ไขต้นฉบับของคุณโดยการไฮไลท์เป็นแถบสีมา ถ้าคุณไม่ชอบก็ควรคุยกับกองบอกอโดยตรงค่ะ การพูดจากันแบบเปิดอกตรงไปตรงมาคงแก้ปัญหาได้มากกว่าการตั้งกระทู้โต้ตอบโต้กันไปมามากกว่านี้ แต่ถ้าคุณพระจันทร์โศกไม่ชอบการทำงานของสนพ.นี้ ทำงานด้วยแล้วไม่มีความสุขดิฉันว่าคุณถอนเรื่องออกอย่างที่กระทำอยู่ก็ถือว่าเหมาะสมแล้วค่ะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ วันจักรี 21:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ประเด็นของผมก็คือ... มันเป็นเรื่องการวิจารณ์การทางอาชีพ เหมือน อาจารย์ -> ลูกศิษย์ เหมือน ลูกค้า -> สถาปนิก ลูกศิษย์บางคนทำงานดี แต่ไม่ถูกใจอาจารย์ สถาปนิกส่วนใหญ่มีความรู้การออกแบบดีกว่าลูกค้าทั้งนั้น การวิจารณ์ ตำหนิ ของงานพวกนี้ เค้าทำกันเป็นการภายในทั้งสิ้น ผมถึงสงสัยว่า อีกหน่อย เกิดเหตุการณ์พวกนี้อีก ลูกศิษย์เห็นว่างานตัวเองดีแล้ว ไม่พอใจ อ.ที่ปรึกษาก็มาตั้งกระทู้แฉ สถาปิกบอกว่างานฉันเจ๋งสุดๆ ลูกค้าตาไม่ถึง ก็มาตั้งกระทู้แฉ จากเรื่อง ภายใน กลายมาเป็นเรื่องสาธารณะ ให้คนอื่นได้ด่ากัน มันถูกต้องสมควร หรือไงครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ วันจักรี 21:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขอกลับมาแสดงความเห็นอีกสักครั้งค่ะ คือแปลกใจนะคะ ว่าทำไมทัศนคติของนักอ่านหลายคน ถึงได้ค่อนข้างแคบกันแบบนี้ .. อาจจะว่าดิฉันพูดเกินไปหรือเปล่า.. แต่เท่าที่สังเกตดิฉันมองเห็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะอะไรงั้นหรือ เอาง่ายๆ คุณมองว่าบก.ที่มาจากนักเขียนงานที่คุณอ่านแล้วมองว่าห่วยหรือหยาบหรืออะไรก็แล้วแต่ คุณก็มองกันแล้วว่าเขามีมาตรฐานการพิจารณางานค่อนข้างต่ำ คุณฟันธงทั้งๆ ที่คุณยังไม่เห็นเลยด้วยซ้ำว่าการพิจารณางานของบก.เขาเป็นแบบไหน ถ้าอย่างนี้ไม่เรียกว่าตัดสินด้วยอคติ มีมุมมองแคบ แล้วจะเรียกว่าอย่างไร? พวกคุณให้ความยุติธรรมกับการทำงานในฐานะบก.ของนักเขียนท่านนี้กระนั้นหรือ? โดยส่วนตัวนะคะ ในฐานะนักเขียน บอกตามตรงจนถึงตอนนี้ก็มองไม่เห็นเลยว่าการกระทำของคุณพระจันทร์โศกน่าสนับสนุนตรงไหน หลายคนอาจจะบอกว่าคุณนุ้ยกล้าหาญที่กล้าออกมาต่อกรกับกองบก. ที่คุณไม่เห็นด้วยกับการทำงานของเขา โอเคค่ะ มันเป็นสิทธิ์ของคุณนุ้ย ถ้าคุณจะไม่ชอบใจการทำงานของอีกฝ่าย และไม่ยินดีจะร่วมงานด้วย แต่คุณทำผิดมารยาทค่ะ ที่ไม่ให้เกียรติพวกเขาโดยการออกมาตั้งกระทู้ต่อว่า ซึ่งอันนี้ไม่แปลกใจเลยที่คุณชาเขียวเกิดคำถามในคคห.ที่ 52 เพราะถึงไม่รู้เรื่องราวตื้นลึกหนาบาง แต่การกระทำเช่นนี้ ก่อให้เกิดข้อสงสัยว่า ต่อไป พอมีการไม่พอใจใคร ออกมาตั้งกระทู้ต่อว่าให้คนอื่นร่วมรับรู้ว่าเราไม่พอใจเขาไปด้วยเลยดีไหม? เรื่องตั้งกระทู้ คุณนุ้ยอาจจะตอบว่าเธอไม่ได้ออกมาตั้ง มีนักเขียนอีกท่าน ซึ่งก็คือคุณรมย์นารี ตั้งข้อสงสัย(หลังจากที่ได้เห็นกระทู้คุณนุ้ยในเวปต้นเรื่อง) ก็เลยออกมาตั้งกระทู้ในพันทิป ซึ่งเป็นเวปสาธารณะกว่า คนเข้าเยอะกว่า เผื่อจะได้หลายๆ เสียงช่วยกันถกประเด็น คุณรมย์นารีจะได้รับคำตอบอย่างที่ต้องการ โดยคุณรมย์นารี"อ้างว่า" สงสัยด้วยตัวเองทั้งนั้น ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวใดๆ กับคุณนุ้ยหรือคุณพระจันทร์โศกเลย แต่ทำไม ไปๆ มาๆ จึงได้ออกมาบอกว่าเป็นนักเขียนร่วมค่ายล่ะคะ นักเขียนร่วมค่ายไม่รู้จักกันงั้นหรือ? อืม.. แต่ก็ไม่แปลกค่ะ นักเขียนสนพ.เดียวกัน ไม่เคยคุยกันเลยก็มีถมไป คุณรมย์นารีอาจไม่รู้จักคุณพระจันทร์โศกจริงๆ ก็ได้ แต่ขอถามกลับคุณรมย์นารีนิดหนึ่งนะคะ การที่คุณเป็นนักเขียนของสำนักพิมพ์นี้ คุณออกมาตั้งกระทู้แบบนี้ ต่อให้ตอนแรกคุณไม่มีเจตนาจะสร้างความเสียหาย แต่ตอนนี้ความเสียหายมันเกิดกับสำนักพิมพ์ที่คุณร่วมงานแล้ว เท่าที่สังเกตก็ในระดับหนึ่งล่ะค่ะ อย่าให้ดิฉันสอนเลยนะคะ (แม้ดิฉันอาจจะเริ่มงานเขียนได้ไม่นาน ซึ่งคงจะน้อยกว่าคุณรมย์นารีที่บอกว่าเขียนหนังสือมา 13 ปีแล้วนั่นแหละ) คุณได้คิดถึงผลที่จะตามมาของการกระทำของตัวเองก่อนไหม ถ้าตอนแรกไม่คิด ต่อไปก็คิดให้เยอะๆ นะคะ ไม่งั้นเวลาร่วมงานกับบก. หรือสำนักพิมพ์ในคราวต่อไป กองบก.ที่คุณจะทำงานร่วมด้วยเนี่ยจะได้ไม่นั่งสะดุ้งว่าคุณจะเกิดข้อสงสัยแล้วออกมาตั้งกระทู้สร้างความเสียหายที่ไม่มากก็น้อยให้พวกเขาอีกหรือเปล่า {{{ปล. โดยส่วนตัวถึงคุณรมย์นารีโดยเฉพาะเลยนะคะ ดิฉันเป็นคนขี้สงสัยค่ะ พอเห็นคุณบอกว่าคุณเป็นนักเขียนสนพ.เดียวกับคุณพระจันทร์โศก ดิฉันก็เลยพยายามไปหาค่ะ ว่าคุณมีงานเขียนกับที่นี้เรื่องอะไร และดิฉันก็ได้ทราบแล้วด้วยตนเอง (ในทำนองว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตนเหมือนคำที่เคยได้ยินบ่อยๆ) ว่างานที่คุณมีกับที่นี่ ไม่ได้ใช้ชื่อรมย์นารีเช่นล็อกอินในพันทิป แต่จะเป็นชื่ออะไร เรื่องอะไร ดิฉันขออุบ ทราบอยู่คนเดียวแล้วกันค่ะ}}} ต่อมาเป็นประเด็นคนอ่านบ้างนะคะ อย่างที่เกริ่นนำไปบ้างในตอนแรก ดิฉันน่ะแปลกใจกับมุมมองของนักอ่านหลายๆ ท่าน ไม่ได้สงสัยนะคะว่ารสนิยมการอ่านงาน ความชอบไม่ชอบ เพราะดิฉันถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ชอบก็อ่าน ไม่ชอบก็ไม่อ่าน วิจารณ์งานเขียนก็ส่วนวิจารณ์งานเขียนไป ใครจะมีมุมมองว่างานนี้มีจุดดีจุดด้อย จุดเด่นอะไรยังไง บางทีมันเป็นเรื่องของใครของมัน เรากับเพื่อนอ่านนิยายเล่มเดียวกัน ยังชอบไม่ชอบต่างกันได้ แล้วแถมส่วนที่ชอบกับส่วนที่ไม่ชอบ บางครั้งยังแตกต่างกันเลย แต่การที่เห็นหลายคนออกมาพูดว่า เพราะคนเขียนคนนั้น เขียนงานแบบนั้น ถึงได้คัดงานแบบนี้ (แบบนั้น แบบนี้ ที่บางคนก็ว่าต่ำ บางคนก็ว่าหยาบ ไม่ได้มาตรฐาน) ดิฉันขอถามกลับสักนิดค่ะว่า คุณได้เห็นคอมเม้นต์การวิจารณ์งานของเขาแล้วงั้นหรือ ถึงได้คิดว่าต่ำ คิดว่าไม่ได้มาตรฐาน หรือแม้แต่เรื่องแรงไม่แรง คอมเม้นต์ที่ว่านักเขียนรับไม่ได้ พวกคุณก็ยังไม่ได้เห็นเต็มๆ ตากันมิใช่หรือ แล้วอย่างนี้คุณจะฟันธงว่ามาตรฐานการดูงานของบก.ต่ำไปเนี่ย มันเป็นความคิดที่อคติเกินไปหรือเปล่า ในฐานะที่เป็นคนอ่าน ดิฉันคิดว่าเราน่าจะวิจารณ์ว่าบก.ของสนพ.ได้มาตรฐานหรือไม่นั้น ต้องมาสรุปจากงานที่อ่านแล้วเราทราบว่าเกิดจากบก. คนนั้นคนนี้คัดเลือกงานแล้วออกมาเป็นรูปเล่มมากกว่าไม่ใช่หรือคะ ยกตัวอย่างเช่น การวิจารณ์ว่าบก.ทำไมปล่อยให้มีคำผิดในหนังสือมากขนาดเปิดไป 10 หน้า เจอ 20 หน้า เจอ .. ไม่ใช่ว่าคุณรู้ว่านักเขียนคนหนึ่งที่คุณไม่ชอบงานเขา มาเป็นบก. คุณเลยไม่อ่านงานเล่มที่เขาเป็นบก. เพราะคิดไปก่อนแล้วว่า งานนี้ต้องไม่ได้มาตรฐาน สนพ.นี้คงต้องเป็นในแนวทางเดียวกับสิ่งที่คุณไม่ชอบแน่ ดิฉันถือว่าเป็นการไม่ยุติธรรมสำหรับคนอื่นๆ ค่ะ นักเขียนที่ไม่ได้เขียนแนวโรมานซ์ในสำนักพิมพ์นี้ก็มี อย่างที่หลายคนออกมาบอกไปบ้างแล้วนั่นแหละ แล้วก็เรื่องว่าบอร์ดในเวปสำนักพิมพ์ มีเสียงออกมาบอกว่ามีแต่นิยายพรรค์อย่างนั้น แน่ใจหรือคะว่าจริง? ไม่เห็นนิยายแนวธรรมดา ไม่เห็นนิยายแนวลึกลับ เลยสักกระทู้งั้นหรือคะ หรือว่าดิฉันเห็นไปเองว่ามีนิยายแนวอื่นไปแปะที่บอร์ดของเวปนั้นด้วย? ให้ความเป็นธรรมกับนักเขียนคนอื่น กองบก. ซึ่งเขาก็บอกอยู่แล้วว่าไม่ได้มีแค่คนเดียว และรวมไปถึงสนพ.บ้างเถอะคะ ดิฉันอ่านหนังสือหลายแนวพอสมควรค่ะ อ่านเพราะเป็นคนรักที่จะอ่าน อ่านหนังสือหลายแนว ก็ได้มุมมองหลายแบบ อย่างอ่านวิชาการก็เพื่อหาข้อมูล หาความรู้ อ่านงานบังเทิงคดีก็เพื่อความเพลิดเพลิน สร้างความจรรโลงใจให้กับตัวเอง นิยายมันก็มีหลายแนวให้เลือก อันไหนอ่านแล้วชอบ ก็มักหามาอ่านเพิ่ม อันไหนอ่านแล้วไม่ชอบ ก็สรุปกับตัวเองว่าไม่ชอบ แล้วก็ไม่อ่าน แต่สิ่งที่ดิฉันไม่ทำกับตัวเองก็คือ จับงานของคนนั้นมาเปรียบเทียบกับคนนี้ จับงานของโรมานซ์ฝรั่งมาเทียบกับโรมานซ์ไทย อาจเพราะมุมมองของตัวเองค่ะ ดิฉันว่างานจะดี มันจะดีหรือมีคุณค่าหรือไม่อยู่ที่ตัวมันเอง เปิดมุมมองของตัวเองสักนิดนะคะ อย่ายึดอคติที่ว่างานที่มองว่าไม่ดี มันเลวร้ายไปเสียหมด มองหาจุดดีสักนิดก่อน ถ้าไม่เห็นเลยจริงๆ แล้วค่อยออกมาสรุปว่ามันไม่ดี ไม่ใช่ว่าสรุปจากสิ่งที่ไม่ดีแค่เพียงนิด แล้วมองว่าทั้งหมดไม่ดีเลย จากคุณ : มาด้วยบัตรผ่านจะมีใครว่าอีกไหม - [ วันจักรี 22:05:52 A:58.9.108.146 X: TicketID:140094 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พิมพ์ตั้งนานพอมาแปะถึงเพิ่งเห็นว่าคุณชาเขียวมาตอบค่ะ ^ ^ อันนี้เห็นด้วยจริงๆ เขาถึงได้มีคำพูดว่า "ไฟในอย่านำออก ไฟนอกอย่านำเข้า" (ใช่ได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่นึกได้แค่อันนี้น่ะ) หนอนบ่อนไส้ ไม่มีประโยชน์เท่าหนอนไม้ไผ่หรอกนะ จากคุณ : อืมๆๆๆ - [ วันจักรี 22:09:21 A:58.9.108.146 X: TicketID:140094 ]

ความคิดเห็นที่ 68 การออกมาแจงเหตุไม่พิมพ์นิยายเรื่องนี้ ของคุณพระจันทร์โศกของคนอ่านกลุ่มหนึ่ง นำมาสู่กระทู้นี้ ที่หลายๆท่านมองว่า คุณพระจันทร์โศกมีความเป็นนักเขียนมืออาชีพไม่มากพอจึงทนการติติงของ บก.ไม่ได้ ไม่ว่า บก.คนนั้นจะหน้าใหม่ ที่เป็นคนเขียนหนังสือที่แย่แค่ไหนก็ตาม ใจจริง อยากให้คุณพระจันทร์โศก นำตัวอย่างการติติง คำสั่งแก้งาน ของคุณ บก มาให้รับรู้กัน อย่างที่บางท่านเรียกร้อง แต่อาจเป็นการต่อความยาวสาวความยืด ที่นำไปสู่ประเด็นใหม่ๆ ได้อีก อ่านความเห็นท้ายๆของคุณน้ำปูนน้ำปาย แล้วขออนุญาติออกนอกเรื่องด้วยคน วันก่อนได้คุยM กับรุ่นน้องที่อยู่ม.ปลาย เขาว่า เพื่อนๆอ่านงานโรมานซ์ของนักเขียนขายดีคนนี้ เยอะแยะอ่านเพราะติดใจ ฉากอย่างว่า ดิฉันแซวเขาว่า นี่ไม่ใช่รายการหลุมนะ ไม่ต้องสร้างภาพใส่ข้อมูล เขาว่าเล่าให้ฟังเพราะรู้ว่าดิฉันมีหลานวัยใกล้กับพวกเขา และยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง ที่โรงเรียน มีสองแบบ สาวๆที่ใจแตกแล้วชอบอ่านเรื่องทำนองนี้เพราะใกล้เคียงกับพฤติกรรมที่ทำอยู่ และมีบางส่วนที่ อ่านแล้วเริ่มจะใจแตก ส่วนตัวน้องเขาว่า ถ้าหน้าตาดี สวยเท่าเพื่อนๆ อาจลองบ้างก็ได้ แต่นี่ไม่สวย ไม่มีหนุ่มๆมาแล ไม่สามารถเป็นนางเอกในนิยายแบบนี้ได้   เชื่อว่า คนของมันดี น่าจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้บ้าง อยากฝากสักนิดได้ไหมคะ ช่วยๆกัน ดูแล กลั่นกรอง เลือกงานดีๆ พยายามลด เซกส์ ที่มีอย่างไม่บันยะบันยัง ลงบ้างเถิดค่ะ อย่าอ้างแค่ว่า ทุกคนมีเสรีภาพในการอ่าน การเขียนและการพิมพ์ เรื่องแบบนี้ ผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ต้องใส่ใจ ช่วยเหลือกันค่ะ อย่ามองแต่การทำกำไร อย่างเดียวเลยนะคะ จากคุณ : ข้าวสารสามเมล็ด - [ 7 เม.ย. 50 13:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เรื่องลุกลามใหญ่จนน่าตกใจ มาแอบอ่านตั้งกะวันแรกๆที่คนตอบไม่กี่คนยังสงสัยมันขึ้นกระทู้แนะนำได้ไง (กระทู้ยัยปลายฯเลยตกกระป๋องปุไปเลย555) พวกหลักฐานยกมาก็ยังงั้น ความคิดต่างกันตัดสินต่างอยู่แว้วว อ่าน้า........เป็นพระเจ้ากันเหรอไงถึงเที่ยวอยากตัดสินว่าใครถูกผิด อิอิ จากคุณ : วังน้ำวน - [ 7 เม.ย. 50 13:59:13 A:58.9.43.55 X: TicketID:140566 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ได้อ่านกระทู้นี้มาตั้งแต่เมื่อวานก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมเรื่องมันถึงได้ดูลุกลามขนาดนี้ได้ ทั้งๆ ที่เป็นแค่เรื่องภายในของสนพ. ระหว่างนักเขียนกับกองบก.เท่านั้นเอง โดยส่วนตัวแล้วเคยได้ยินนักเขียนหลายท่านบ่นเหมือนกัน เวลาเจอคำวิจารณ์จากกอง บก. แล้วไม่ชอบใจหรืออาจจะไม่สบายใจ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครออกมาต่อความยาวสาวความยืดกันอย่างนี้เลย เพราะทุกท่านก็น้อมรับคำตัดสินใจของ กอง บก.กันทั้งนั้น (ก็เค้าพิจารณาหนังสือเรานี่นา) งานเขียนของเราเอง บางครั้งเราก็มองไม่เห็นจุดบอดของตัวเองเหมือนกัน (ถึงแม้ดิฉันจะไม่ได้เป็นนักเขียนก็เถอะค่ะ) อาจจะต้องให้คนอื่นช่วยวิจารณ์ให้คำแนะนำบ้าง จะยึดถือความคิดของเราเป็นหลักไม่ได้ทั้งหมดหรอกนะคะ ไม่ว่าจะเป็นในวงการไหนก็ตาม สำหรับเรื่องนิยายโรมานซ์ของสนพ.นี้ ก็เข้าใจนะคะว่าทำให้เด็กวัยรุ่นอาจมีการลอกเลียนเป็นแบบอย่างได้ แต่ดิฉันคิดว่าสนพ.คงมีหลักการในการพิจารณาผลงานนั้นๆ มาบ้างแล้วตามประเภทแนวหนังสือ ก่อนที่จะมีการตีพิมพ์ออกมาสักเรื่อง ส่วนการที่จะห้ามนั้นคงพูดกันได้ยากนะคะ เพราะไม่อย่างนั้นการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีอยู่เกลื่อนเมืองจะเรียกได้ว่าอะไรล่ะค่ะ บางเล่มนั้นมีฉากเกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์แทบทั้งเล่มเลยก็ว่าได้ ถ้าพูดกันตามตรงการ์ตูนพวกนี้น่าจะมีผลกับวัยรุ่นมากกว่านะคะ เพราะมีภาพประกอบให้เห็นซะด้วยซ้ำ ก็ยังมีการซื้อกันทั่วบ้านทั่วเมืองให้เห็น ถึงแม้จะมีการออกมากวดขันดูแลควบคุมแล้วก็ตาม ดิฉันคิดว่าการจะเลือกบริโภคหนังสือสักเล่ม มันอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคลมากกว่า ซึ่งเป็นสิ่งที่ห้ามได้ยาก ไม่มีใครสามารถมากำหนดได้หรอกค่ะว่าจะให้ซื้อเล่มนี้ ไม่ให้ซื้อเล่มนี้ ถ้าตัวเราไม่อยากจะได้จริงๆ สำหรับเรื่องราวจากกรณีนี้ดิฉันว่าถ้าทุกคนลดความทิฐิและอคติลง ทุกอย่างจะดีขึ้นนะคะ และถ้าไม่พร้อมจะยอมลดละกันสักที ดิฉันว่าก็มาพูดกันด้วยหลักฐานจะดีที่สุดนะคะ (คิดถึงการโต้วาทีจริงๆ) จากคุณ : คนที่ผ่านไปมา - [ 8 เม.ย. 50 00:02:53 A:58.9.26.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 ยังไม่เคยเป็นนักเขียนค่ะ เคยเป็นแต่นักแปล เคยโดนบก. วิจารณ์ เคยโดนผู้ใหญ่ท่านอื่นวิจารณ์ ส่วนตัวรู้สึกว่ารับได้ทุกอย่าง เชื่อว่าทุกคำวิจารณ์เป็นประโยชน์ค่ะ ถ้าคิดแบบธุรกิจ นักเขียนก็คือเจ้าของโปรเจ็กต์ สำนักพิมพ์แก็คือผู้ลงทุน กองบก. ก็เปรียบเหมือนบอร์ดประเมินว่าจะอนุมัติหรือไม่ ทั้งสองฝ่ายต่างมีสิทธิ์ตัดสินใจ นักเขียน ถ้ารู้สึกไม่พอใจกับนโยบายของผู้ลงทุน ย่อมมีสิทธิ์จะหอบโปรเจ็กต์ของตนจากไป จะไปลงทุนเองหรือหาผู้ลงทุนคนอื่นก็ได้ สำนักพิมพ์หากไม่พอใจในตัวโปรเจ็กต์ต้องการให้เจ้าของโปรเจ็กต์ปรับแก้ แต่เจ้าของไม่ยอมแก้ไข ก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ลงทุนกับโปรเจ็กต์นี้ เป็นเรื่องที่ยุติธรรมกันทั้งสองฝ่าย สำหรับเรื่องที่ออกมาบอกแฟนคลับนั้น คิมคิดว่าคนเราไม่จำเป็นต้องบอกกันชัดเจนขนาดนั้น ดูคู่รักดารา สส. ย้ายพรรค หรือนักร้องย้ายค่ายสิคะ บางคนออกมาสาวไส้ให้กากินกันใหญ่ หากบางคนเลือกที่จะให้เหตุผลสั้นๆ ที่ไม่พาดพิงถึงใคร แล้วดูไปว่าคนแบบไหนอยู่ได้ยั่งยืนกว่า ขึ้นชื่อว่าข้อขัดแย้ง มันเกิดขึ้นเพราะทั้งสองฝ่าย ไม่มีฝ่ายใดถูกเต็มร้อยและไม่มีฝ่ายใดผิดเต็มประตู การออกมาป่าวประกาศในที่สาธารณะเช่นนี้ รังแต่จะทำให้อีกฝ่ายที่ถูกพาดพิงถึงดำเนินการตอบโต้ จากคุณ : Ms. Kim - [ 10 เม.ย. 50 15:00:08 ]

ความคิดเห็นที่ 72 หากคุณพระจันทร์โศกต้องการอธิบาย มีหลายวิธีที่สามารถอธิบายได้โดยไม่จำเป็นต้องลงลึกถึงรายละเอียดจนกลายเป็นเรื่องบาดใจกันไปเปล่าๆ ทั้งฝ่ายสนพ. และคุณพระจันทร์โศกมีใครบ้างที่ได้ประโยชน์ ลูกค้าของนักเขียนคิมมองว่ามีสองกลุ่ม กลุ่มแรกคือผู้ลงทุน กลุ่มที่สองคือนักอ่าน ก่อนที่งานจะถึงมือลูกค้ากลุ่มที่สองได้ ต้องผ่านมือลูกค้ากลุ่มแรกไปให้ได้ก่อน ถ้าเป็นคิม คิมคงให้ความสำคัญกับลูกค้าทั้งสองกลุ่มพอๆ กัน เพราะถ้าไม่มีกลุ่มแรกก็คงยากที่งานของเราจะไปถึงกลุ่มที่สองได้ แต่แน่นอนนักเขียนมีสิทธิ์เลือกสนพ. แต่การเอาเรื่องของลูกค้าตัวเองมาแฉเช่นนี้ คิดดีแล้วหรือคะ? เกรงลูกค้ากลุ่มแรกรายอื่นๆ จะขยาดกันหมดนะคะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 10 เม.ย. 50 15:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สำหรับเรื่องวัยรุ่นเอาเป็นตัวอย่างนั้น คิมคิดว่าน่าจะมีการจัดเรตดีกว่าไหม เช่น พิมพ์ไว้หน้าปกเลยว่า ไม่เหมาะสำหรับเยาวชน จากคุณ : Ms. Kim - [ 10 เม.ย. 50 15:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านแล้วรู้สึกเหมือน คห. 58เลย รู้สึกเหมือนเขาพยายามโจมตีนักเขียนคนนั้น ที่ขึ้นมาเป็นบก. หลายคนบอกว่าเธอแต่งได้ห่วย แต่ทำไมถึงดัง ขายดีก็ไม่รู้ อยากถามว่าคุณเอาอะไรมาวัดว่าห่วยคะ อะไรที่คุณชอบ---มักจะดีเสมอ อะไรที่คุณไม่ชอบ---ยังไงมันก็ไม่ดี หลายคนชอบงานของนักเขียนคนนั้น ก็เพราะเขาชอบ เขาเลยว่ามันดี หลายคนไม่ชอบ ก็เลยบอกว่ามันห่วย แต่ถ้าถามว่างานของเธอห่วยมั้ย ขอบอกว่าไม่ห่วยหรอกค่ะ ไม่มีนักเขียนที่เก่งจริงๆอยู่บนโลกใบนี้หรอกค่ะ ในขณะเดียวกันก็ไม่มีนักเขียนที่แย่ที่สุดอยู่บนโลกใบนี้ ***ขอโทษด้วยที่เบี่ยงประเด็น เพียงแต่ไม่ชอบใจในเรื่องนี้น่ะค่ะ เลยอยากบอก อีกเรื่องนึงก้คือ ถึงคุณจะไม่พอใจขนาดไหน ก็ไม่น่าจะตั้งกระทู้โจมตีขนาดนี้ มันเป็นมารยาทนะคะ ฉัน ว่า ถ้าคุณบอกว่าต้องตั้ง เพื่อจะบอกคนอ่าน ให้รุ้ว่าคุณไม่ สามารถลงต่อด้วยเหตุใด ก็บอกเขาว่าคุณมีความจำเป็น ส่วนตัวบางประการที่ลงไม่ได้ และมีความเห็นไม่ตรงกันกับ สำนักพิมพ์ก็พอแล้วนะคะ ไม่ถึงกับต้องว่าขนาดนั้น ไม่ใช่ ว่าฉันยอมรับความจริงไม่ได้หรอกนะคะ เพียงแต่การตั้ง กระทู้ของคุณทำให้ความบาดหมางแผ่เป็นวงกว้าง แถมคุณ ยังปล่อยไปว่าคุณไม่เชื่อฝีมือ บก.คนนั้น แงว!!! บางทีลองให้คนที่คุณคิดว่าแย่เขาวิจารณ์งานของคุณแล้ว เก็บว่าคิดก็น่าจะดีนะคะ(ให้เอามาคิดค่ะ ไม่ใช่ทำตาม) บางทีคุณอาจได้มุมมองที่กว้างขึ้น ส่วนเรื่องที่ว่ารับไม่ได้ คุณก็ถอนเรื่องไปก็จบ ไม่มีอะไรน่าจะยาก จากคุณ : ขนม (knompang) - [ 11 เม.ย. 50 22:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ห่วยไม่ห่วย...ลองไปอ่านรีวิวที่บล็อคคุณผู้สาวเมืองยศดูน่าจะช่วยเปิดหูเปิดตาได้มากขึ้น เป็นข้อมูลสำหรับคนเข้ามาดูจะดีกว่า http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mybook&group=2 จากคุณ : เห็นด้วยว่าห่วย - [ 12 เม.ย. 50 14:41:42 A:202.57.178.39 X: TicketID:142956 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ความคิดเห็นของคนแค่คนเดียว หรือกลุ่มคนกลุ่มเดียว คงไม่อาจเอามาเป็น "ข้อมูล" หรือเป็น "ข้อสรุป" ให้ใครอีกหลายๆ คน หรือคนอีกกลุ่มที่มีมุมมองต่างกัน มาสรุปได้เหมือนกันหรอกมังคะ ของแบบนี้มันพูดลำบาก เหมือนคนชอบกินทุเรียน คงจะบอกว่าทุเรียนน่ะหอมหวาน อร่อยเหาะ ในขณะที่คนไม่ชอบ มักบอกว่าเหม็น เกลียดเข้าไส้ อย่าเอามาใกล้ฉันนะ แต่คงไม่มีคนเกลียดทุเรียนที่ไหนไปบังคับคนที่ชอบ หรือแม้แต่กระทั่งคนที่เฉยๆ กับทุเรียน บอกให้ไม่ชอบเหมือนเขา หรือไปบังคับให้เขาเห็นว่ามันเหม็น ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น คงจะเห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยแล้วล่ะ สิ่งของชิ้นหนึ่ง คนหนึ่งอาจชอบ อีกคนอาจไม่ชอบ หรือคนทั้งโลกชอบ คนๆ หนึ่งไม่ชอบ หรือแม้กระทั่งคนๆ หนึ่งชอบ แต่คนทั้งโลกไม่ชอบ มันมีเกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละค่ะ การกระทำของคุณผู้สาวฯ เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัว มีสิทธิ์ทำ มีสิทธิ์เขียนในบล็อกตัวเอง ไม่มีใครว่าได้หรอกค่ะ แต่การกระทำของคุณ  "เห็นด้วยว่าห่วย" ซึ่งดิฉันคิดว่าน่าจะเป็นคนเดียวกับคุณ " *AKame*" ที่ไปตอบความคิดเห็นในบล็อกของผู้สาวฯ โดยบอกว่าขอเอาลิงค์มาไว้เป็นข้อมูลให้กับทั้งสองฝ่ายน่ะ ดิฉันคิดว่ามันผิดตั้งแต่คุณบอกว่าขอเป็น "ข้อมูล" แล้วล่ะค่ะ เพราะการรีวิวของผู้สาวฯ คือความคิดเห็น -- opinion ไม่ใช่ ข้อมูล -- fact ที่เกี่ยวข้องกับกรณีของกระทู้ด้วยซ้ำ ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ว่าต้องให้บอกอีกต่อไปถึงเมื่อไหร่ว่ากรณีกระทู้คือข้อพิพาทระหว่างกองบก. กับนักเขียน ไม่ใช่กรณีความเป็นนิยายโรมานซ์หรือไม่โรมานซ์ ฉะนั้นสิ่งที่คุณทำผิดอีกอย่างก็คือกรณีมารยาทของการตอบกระทู้นั่นแหละค่ะ มาตั้งกระทู้ถกกันใหม่ หรือ กลับไปแสดงความเห็นในบล็อกที่เกี่ยวข้องก็พอ ไม่เป็นการดีกว่าหรือคะ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 50 16:32:56 จากคุณ : airin - [ 12 เม.ย. 50 16:25:40 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สารภาพตามตรงไม่เคยอ่านนิยายของคุณพระจันทร์โศกหรือของคุณโมแต่อย่างใด แต่เห็นด้วยกับคุณ airin ความชอบหรือไม่ชอบของคนมันไม่เหมือนกันค่ะ คุณผู้สาวเมืองยศก็เขียนไว้ชัดเจนในบล็อกว่า "การรีวิวหนังสือเป็นทัศนะส่วนบุคคล" แล้วไงคะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 12 เม.ย. 50 16:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เคยบอกกับบก.สำนักพิมพ์ใหญ่มากเเห่งหนึ่ง ในฐานะนักอ่านนะคะ ว่าหนังสือบางเล่มเเปลผิด ใช้ภาษาผิด ผิดไวยกรณ์เห็นๆ อาจารย์ภาษาไทยก็เเนะนำ คุณบก.บอกว่า ก็ของเราเป็นเเบบเนี้ยะ ถ้าเเปลอีกเเบบ ก็ต้องสำนักพิมพ์อื่น น่าเสียดายค่ะ ไม่รับฟัง ไม่ยอมรับข้อเสียหายของตัวเอง เเละพิจารณาเสียงของผู้อ่าน เพื่อนำไปแก้ไขด้านวิชาการ ปล่อยให้เยาวชนรุ่นใหม่รับภาษาผิดๆไป จากคุณ : iamjetski - [ วันเนา (14) 11:55:48 ]

ความคิดเห็นที่ 79 มีข้อสงสัยนิดหนึ่งครับหลังจากอ่านมาถึงตรงนี้ว่า ถ้าไม่ใช่นักเขียน"คนนี้" กับบก."คนนั้น"  เรื่องอาจจะจบกันไปเงียบ ๆ นานแล้วก็ได้ เพราะนักเขียน"คนนี้"เกิดอคติต่อการทำงานของบก.คนนั้นอยู่แล้ว ( จากผลงานของเธอที่ขายมาก่อนหน้า ) และพาลคิดไปว่า  งานของเธอก็แค่นั้นแล้วยังจะมีหน้ามาวิจารณ์งานของฉันอีก จริงไหม ? ในทางกลับกัน  หากเป็นบก.คนอื่นก็คงมีการตัดทอนการบรรยายน้อยกว่าและไม่ใส่ความเป็นผลงานของตัวเองอย่างที่บก."คนนั้น"ทำ---->>อันนี้จากการคาดเดานะครับเพราะที่สุดแล้วพวกเราที่แสดงความคิดเห็นกันอยู่นี้ก็ไม่เคยเห็นทั้งต้นฉบับดั้งเดิมกับที่ถูกแก้ไขมาแล้วทั้งนั้น ยิ่งพิมพ์ยิ่งงงแฮะ - -" เอาเป็นว่าอย่างนี้แล้วกันครับ  ในการทำงานร่วมกันเราควรจะวางใจและให้เกียรติ  รวมทั้งให้การยอมรับซึ่งกันและกันในการมองมุมต่าง ( ซึ่งมีพื้นฐานมาจากการมีเหตุผลมากกว่า ) แต่กระนั้นทุกคนยอมเคยเจอประสบการณ์ต่างรูปแบบและวาระ  การอ้างเหตุผลและที่มาของแต่ละคนเลยไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นแค่ยอมรับในความต่างและจากกันด้วยความเข้าใจถึงจุดยืนของอีกฝ่ายน่าจะดีที่สุดครับ ปล.ไม่รู้จะเข้าประเด็นกับเขาไหม  แต่รู้สึกแบบนี้อ่ะครับ แก้ไขคำผิดขอรับ - -" แก้ไขคำผิดครั้งที่ 2 ( ทำไมพิมพ์ผิดเยอะจังวะตรู ) แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 50 22:49:25 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 50 22:43:43 จากคุณ : ^^ (ชิตดารา) - [ วันเนา (14) 22:40:39 ]