ความคิดเห็นที่ 1 อย่างเรื่องของ ยาร์ดหลี (Yardley)  หรือที่เรารู้จักกันในนามว่า ย่าเหล  คุณสุนัขตัวโปรดของพระองค์ท่าน.. จากที่อ่านๆมา..ในข้อเขียนของ Real Story (ไม่ปรากฏนามของผู้เขียน)  ในหัวข้อว่า..ย่าเหล ... สุนัขผู้ซื่อสัตย์ หรือ หมาอหังกา ? ซึ่งขออนุญาตนำมาคัดลอกให้อ่านกัน เนื่องจากใกล้เคียงกับข้อความที่ผู้ใหญ่เคยเล่าให้ฟังอย่างที่สุด..ท่านผู้เขียนเล่าได้อย่างชัดเจนจนมองเห็นภาพ.. ย่าเหล ... สุนัขผู้ซื่อสัตย์ หรือ หมาอหังกา ? บันทึกจากคำบอกเล่าของคุณปู่ ... คุณปู่ของผม เป็นนายทหารเรือ รับราชการในสมัย ในหลวงรัชกาลที่ 6   คุณปู่ได้รับพระกรุณาธิคุณจากเจ้านายพระองค์หนึ่ง ให้เป็นข้ารับใช้ คอยติดตามรับใช้พระองค์ท่าน เจ้านายพระองค์นี้ ปัจจุบันมีชื่อเสียง และมีผู้คนเคารพนับถือเป็นจำนวนมาก และเป็นดำรงพระยศ เป็นพระอนุชาของ ในหลวงรัชกาลที่ 6 แต่ต่างพระมารดา .. ในบันทึกนี้ จะไม่ขอเอ่ยพระนามท่าน เพราะไม่ต้องการให้ท่านเสื่อมเสีย ตามประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งของเมืองไทย แต่จะบอกพระประวัติคร่าวๆ บางส่วน เผื่อบางท่านที่พอจะทราบว่าพระองค์ท่านเป็นใคร ....        เมื่อคราวที่ฝรั่งเศส ยกกองทัพเรือมาปิดอ่าวไทย ยิงถล่มหัวเมืองชายฝั่ง และขับเรือขึ้นมาตามลำแม่น้ำเจ้าพระยา ในรัชสมัยรัชกาลที่ 5   รศ.112  ..  ในหลวงรัชกาลที่ 6 เมื่อครั้งที่ดำรงพระอิศริยายศ " สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชสยามมงกุฏราชกุมาร " ได้ทรงเล็งเห็นว่า  พระบรมมหาราชวัง อยู่ใกล้กับแม่น้ำเจ้าพระยา ฝรั่งเศสสามารถขับเรือมาตั้งกลางลำน้ำ และยิงถล่มได้ง่าย   จึงทรงพิจารณา หาชัยภูมิแห่งใหม่ เพื่อเป็นเมืองหลวงแห่งที่สอง เพื่อรองรับในกรณีที่อาจถูกโจมตี   เมื่อครั้งที่ ในหลวงรัชกาลที่ 5 ได้เสด็จออกประพาสเมืองนครปฐม สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช ได้ตามเสด็จด้วย และทรงพอพระราชหฤทัยในชัยภูมิเมืองนครปฐม เนื่องจากอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพ จึงได้ทรงโปรดให้สร้างพระตำหนักขึ้นชั่วคราวในดงไผ่ จนเมื่อพระองค์เสด็จขึ้นครองราชสมบัติแล้ว จึงได้โปรดให้สร้างพระราชวังสนามจันทร์ขั้น และทรงให้พระราชวังสนามจันทร์ เป็นที่ตั้งกองลูกเสือป่า เพื่อให้ประชาชนพลเรือน สามารถเข้ารับการฝึก เพื่อเป็นกำลังสนับสนุน ในกรณีประเทศชาติมีภัย และเจ้านายของคุณปู่ ได้รับพระราชทานดำรงพระยศเป็น " นายหมู่เอก " ในกองเสือป่า ภาพ...พระราชวังสนามจันทร์ นครปฐม [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : WIWANDA - [ 8 เม.ย. 50 12:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในคราวในหลวงรัชกาลที่ 6 เสด็จไปประทับที่พระราชวังสนามจันทร์   เจ้านาย ข้าราชการฝ่ายต่างๆ และข้าหลวง ได้ตามเสด็จด้วย เนื่องจากพระองค์ท่าน ต้องการให้พระราชวังนี้ เป็นเมืองหลวงสำรอง จึงจะทรงออกว่าราชการ ณ ที่พระราชวังแห่งนี้ด้วย   เมื่อพระองค์เสด็จเยี่ยมเรือนจำ   มีลูกสุนัขตัวหนึ่งเข้ามาพินอบพิเทา พระองค์ก็ทรงโปรด จึงได้นำสุนัขตัวนั้นมาเลี้ยงไว้ และทรงตั้งชื่อว่า " ย่าเหล "  ซึ่งก็ไม่ผิดแปลกอะไร ที่พระองค์ท่านจะทรงมีสัตว์เลี้ยง ... ย่าเหล เมื่อเข้ามาอยู่ในพระราชวัง ด้วยความที่เป็นสัตว์ เดรฉาน ไม่ทราบถึงธรรมเนียมของมนุษย์ รู้แต่ว่า ในหลวงรัชกาลที่ 6 คือนายของมัน จึงติดตามไปทุกที่ คลอเคลียอยู่ใกล้ตลอดเวลา แม้ในตอนออกว่าราชการ ทำให้ทุกคนรู้สึกไม่พอใจ ที่จะกราบถวายบังคม แล้วมีหมามานั่งมองอยู่ตรงหน้า ไม่รู้ว่ากราบในหลวงหรือกราบหมา แม้แต่ในตอนที่ประทับ อยู่ในพลับพลา ย่าเหล ก็เข้าไปด้วย ข้าราชการ เสนาอำมาตย์ รู้สึกอึดอัด ที่มีหมานั่งอยู่สูงกว่า แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร   แต่ท่านเจ้านายหลายๆพระองค์  ทรงรู้สึกไม่โปรดเอามากๆ เนื่องจาก เจ้านายสมัยก่อนนั้น ท่านจะถือยศถืออย่าง อย่างมาก โดยเฉพาะเจ้านายของคุณปู่ ซึ่งพระองค์ท่านนั้น "เล่นของ" ทรงศึกษาคาถาอาคมจากพระอาจารย์ต่างๆ และทรงสักยันต์เต็มพระวรกาย ท่านไม่โปรดเอามากๆ แต่ก็เก็บความรู้สึกไว้ สายวันหนึ่ง มีเสียงปืน ดังขึ้นในพระตำหนัก ... ทุกคนตกใจเป็นอันมาก เนื่องจากการยิงปืนในเขตพระราชฐานนั้น ต้องโทษตัดหัวสถานเดียว ... และเมื่อทุกคนทราบว่า เสียงปืนนัดนั้น ปลิดชีวิตเจ้าย่าเหล สุนัขตัวโปรดของในหลวงรัชกาลที่ 6   ทุกคนยิ่งตกตะลึงเป็นการใหญ่ ... ใครกันที่บังอาจถึงขนาดนั้น ..... จากคุณ : WIWANDA - [ 8 เม.ย. 50 12:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากการสอบสวน ได้ทราบว่า เจ้านายของคุณปู่ ท่านเสด็จมาที่ตำหนัก ย่าเหล มันรู้แต่ว่านายของมันคือ ในหลวงรัชกาลที่ 6   เมื่อมีคนอื่นที่ไม่ใช่นายของมันเข้ามา มันจึงเห่ากรรโชก   อนิจา.... หมาเดรฉาน   เจ้านายสมัยก่อนนั้น แม้แต่คนยืนเสมอ ไม่หมอบลง ยังมีโทษหนักหนา แล้วนี่เป็นหมา ยืนขวางและเห่าใส่ จะตรงเข้ามากัดอีกด้วย เจ้านายของคุณปู่ ท่านเดินหนีออกไปข้างนอกแล้ว ยังตามไปเห่าใส่อีก ท่านจึงบันดาลโทสะเต็มที่ จึงชักปืนยิงใส่เข้าให้ ... จากกรณีเหตุดังกล่าว .. ทำให้ในหลวงรัชกาลที่ 6 ถึงกับ " ไม่กินเส้น " กับเจ้านายของคุณปู่   ในตอนแรก ในหลวงท่านจะทรงเอาโทษตามกฏฆณเฑียรบาล แต่เจ้านายหลายๆพระองค์ รวมถึงเสนาอำมาตย์ ต่างๆ ทูลคัดค้านไว้ เนื่องจาก ผู้คนจะติฉินนินทาเอาว่า เจ้านายเอาโทษกันเพราะหมาตัวเดียว ซึ่งในความจริงแล้ว ท่านเจ้านาย และบรรดาเสนาอำมาตย์ทั้งหลาย ต่างก็หมั่นใส้เจ้า ย่าเหล กันถ้วนหนาอยู่แล้ว จึงช่วยกันทูลขอ .. เมื่อในหลวงทรงเอาผิดไม่ได้ จึงประชดโดยการ สร้างอนุสาวรีย์ให้หมา   และเขียนคำ เสียดสี จารึกลงไป โดยไม่ระบุชื่อ เขียนแต่ว่าว่าเป็นผู้ที่อิจฉาริษยา ย่าเหล ... ( มีมหาดเล็กคนหนึ่ง ซึ่งเคารพเจ้านายของคุณปู่มาก อาสารับว่าเป็นคนยิงเอง ซึ่งบุคคลภายนอก ก็คิดว่าเป็นตามนั้นจริง แต่ในวงในแล้ว ทราบกันดีว่าเป็นคนออกรับแทน )   หลังจากเหตุการณ์ นั้น เป็นชนวนบาดหมาง ระหว่าง ในหลวงรัชกาลที่ 6   กับ เจ้านายของคุณปู่ จนกระทั่งมีข่าวลือว่า เจ้านายของคุณปู่ คิดจะล้มล้างราชบัลลังค์ เปลี่ยนแปลงการปกครอง ในยุคสมัยที่นักเรียนทหารจากต่างประเทศ เข้ามากุมกำลัง เพราะพระองค์ท่านก็เป็น นักเรียนนายเรืออังกฤษ ทำให้ทรงไม่สบายพระทัย และยังมีเรื่องข้าหลวงของพระตำหนัก ชกต่อยกับทหารเรือ ในหลวงรัชกาลที่ 6   ทรงเรียก เจ้านายของคุณปู่ ไปต่อว่า ว่าทหารเรือไม่มีวินัย ทำให้เจ้านายของคุณปู่ น้อยพระทัย และเพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย จึงทูลลาออกจากราชการ เพื่อแสดงความรับผิดชอบ   หลังจากลาออกแล้ว ก็ยังถูกตำรวจติดตามเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด เนื่องจากเกรงกันว่า พระองค์จะก่อการปฏิวัติ เพราะพระองค์ท่าน ยังมีข้าราชการจำนวนมาก เคารพนับถืออยู่ .... จึงทรงเบื่อหน่าย หนีออกไปล่องเรือสำเภา ไปในอ่าวไทย แต่ก็ไปเจอมรสุมประสบเหตุคลื่นลม เกือบจบชีวิตกันทั้งหมด จึงทรงคิดได้ว่า ถ้ามามัวแต่น้อยอกน้อยใจ ก็ไม่บังเกิดผลดีอะไร จึงทรงได้ศึกษาวิชาแพทย์แผนโบราณ รักษาคนป่วยโดยไม่แสดงพระองค์ว่าเป็นใคร และรักษาโดยไม่คิดค่าตอบแทน จนได้ชื่อว่าเป็นคุณหมอใจบุญคนหนึ่ง...     หลังจากนั้น สงครามโลกครั้งที่ 1 ได้เกิดขึ้น มีการสู้รบกันขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ ในหลวงรัชกาลที่ 6 ทรงติดตามข่าวอย่างใกล้ชิด เนื่องจากทรงทราบว่า ประเทศชาติจะได้เปรียบ เมื่อชาติชนะสงคราม ในตอนแรก ทรงวางประเทศเป็นกลาง และเมื่อทราบว่าฝ่ายสัมพันธมิตร เป็นฝ่ายได้เปรียบ พระองค์จึงจัดส่งกองทหารอาสา ไปร่วมรบที่ฝรั่งเศส และทรงต้องการขุนพล ที่จะบัญชาการอย่างใกล้ชิด ในส่วนของทหารบกนั้น มีสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิจ เป็นหลักอยู่แล้ว ขาดแต่ทหารเรือ เจ้านายพระองค์หนึ่ง จึงได้ทูลว่า ในเวลานี้ มีแต่เจ้านายของคุณปู่ พระองค์เดียวเท่านั้น ที่จะเป็นหลักได้   ในหลวงรัชกาลที่ 6 ได้รับฟังก็นิ่ง แต่ก็ไม่ได้กล่าวคัดค้านอะไร เนื่องจากในเวลานั้น ประเทศชาติกำลังวิกฤต เรื่องส่วนพระองค์ จึงต้องเก็บเอาไว้ก่อน เมื่อเจ้านายของคุณปู่ กลับเข้ามารับราชการอีกครั้ง ก็เร่งทนุบำรุงกิจการทหารเรือเป็นการใหญ่ แต่เนื่องจากพระวรกายไม่สู้ดีนัก เมื่อเสร็จสงครามโลกครั้งที่ 1 จึงทูลลาออกจากราชการ เสด็จไปประทับพักผ่อน ยังพระตำหนักชายทะเลต่างจังหวัด จนกระทั่งพระองค์สิ้นพระชนม์ มาถึงตอนนี้ก็คงทราบกันแล้ว..ว่า เจ้านายพระองค์นั้นเป็นใคร..และ ที่สำคัญ คือ ตรงกันกับที่ผู้ใหญ่ฝ่ายดิฉันได้เล่าให้ฟัง ว่า.. "พี่น้องต้องมาผิดใจกัน เพราะ หมาตัวเดียว" จากคุณ : WIWANDA - [ 8 เม.ย. 50 12:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กลอนจารึกไว้ที่อนุสาวรีย์หน้าพระตำหนักชาลีมงคลอาสน์ พระราชวังสนามจันทร์   จังหวัดนครปฐม อนุสาวรีย์นี้เตือนจิต     ให้กูคิดรำพึงถึงสหาย โอ้อาลัยใจจู่อยู่ไม่วาย     กูเจ็บคล้ายศรศักดิ์ปักอุรา ยากที่ใครเขาจะเห็นหัวอกกู   เพราะเขาดูเพื่อนเห็นแต่เปนหมา เขาดูแต่เปลือกนอกแห่งกายา ไม่เห็นลึกตรึกตราถึงดวงใจ เพื่อนเป็นมิตรชิดกูอยู่เป็นนิตย์ จะหามิตรเหมือนเจ้าที่ไหนได้ ทุกทิวาราตรีไม่มีไกล กูไปไหนเจ้าเคยเป็นเพื่อนทาง ช่างจงรักภักดีไม่มีหย่อน จะนั่งนอนยืนเดินไม่เหินห่าง ถึงยามกินเคยกินกับกูพลาง ถึงยามนอนนอนข้างไม่ห่างไกล อันตัวเพื่อนเหมือนมนุษย์สุจริต จะผิดอยู่แต่เพียงพูดไม่ได้ แต่เมื่อกูใคร่รู้ความในใจ ก็มองดูรู้ได้ในดวงตา โอ้อกกูดูเพื่อนอยู่หลัดหลัด เพื่อนมาพลัดพรากไปไม่เห็นหน้า กูเผลอเผลอก็ชะเง้อเผื่อเพื่อนมา เสียงกุกกักก็ผวาตั้งตามอง อันความตายเป็นธรรมดาโลก กูอยากตัดความโศกกมลหมอง นี่เพื่อนตายเพราะผู้ร้ายมันมุ่งปอง เอาปืนจ้องสังหารผลาญชีวี เพื่อนมอดม้วยด้วยมือทุรชน เอารูปคนสรวมใส่คลุมใจผี เป็นคนจริงหรือจะปราศซึ่งปรานี นี่รากษส[^_^]ปราศเมตตา มันยิงเพื่อนเหมือนกูพลอยถูกด้วย แทบจะม้วยชีวังสิ้นสังขาร์ จะหาเพื่อนเหมือนเจ้าที่ไหนมา ช้ำอุราอาลัยไม่วายวัน เมื่อยามมีชีวิตสนิทใจ ยามบรรลัยลับล่วงดวงใจสั่น ด้วยอำนาจจงรักภักดีนั้น ขอให้เพื่อนขึ้นสวรรค์สำราญรมย์ ถึงจะมีหมาอื่นมาแทนที่ กูก็รักเพื่อนนี้เปนปฐม ที่ไหนเล่าจะสนิทและชิดชม ที่ไหนเล่าจะนิยมเท่าเพื่อนรัก ถึงแม้จะไม่มีรูปนี้ไว้ รูปเพื่อนฝังดวงใจกูตระหนัก แต่รูปนี้ไว้เปนพยานรัก ให้ประจักษ์แก่คนผู้ไมตรี เพื่อนเปนเยี่ยงอย่างมิตรสนิทยิ่ง ภักดีจริงต่อกูอยู่เต็มที่ แม้คนใดเป็นได้อย่างเพื่อนนี้ ก็ควรนับว่าดีที่สุดเอย ......................................... ข่าววงนอก..ร่ำลือกันไปกล่าวโทษให้ว่าเป็น เจ้าคุณรามฯ ท่านเป็นคนทำ เพราะ ไม่ชอบท่าน.. แต่ ไม่ใช่ เพราะว่า..คนที่จะพกปืนเข้าในในเขตพระราชฐานได้ ก็คือ เจ้านายระดับสูงที่ทรงเครื่องแบบหทารเท่านั้น.. จากคุณ : WIWANDA - [ 8 เม.ย. 50 12:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อู้หู ซู๊ดหยอด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : นอกราชการ (นอกราชการ) - [ 8 เม.ย. 50 14:37:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เคยได้ยินมาเหมือนกันครับ แต่ไม่ละเอียดขนาดนี้ มีที่ต่างกันหน่อยหนึ่งครับ เคยทราบว่าท่านนั้นเป็นพระเชษฐาของรัชกาลที่ ๖ แต่จากที่ผู้บันทึกจากคำบอกเล่าของคุณปู่ บอกว่าเป็นพระอนุชา อ่า... คนละองค์กันแล้วซีครับ จากคุณ : NickyNick - [ 8 เม.ย. 50 14:53:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต้องรีบออกหนังสือ การเมืองในอนุสาวรีย์ย่าเหล ใครฆ่าสุนัขปากเปราะ มาแข่งกับ มะหมา 4 ขา จากคุณ : วรณัย - [ 8 เม.ย. 50 16:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ พี่หวาน วันนี้ว่าง ๆ เลยมาค้นในห้องสมุด โชคดีที่เจอพี่หวาน อ่านจบ ตาแฉะเหมือนเดิมครับ จากคุณ : pigtt - [ 8 เม.ย. 50 18:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ป้าวิ สบายดีนะครับ ผมห่างหายจาก Pantip ไปนาน เลยไม่ค่อยได้ติดตามผลงานป้า อย่างเมื่อก่อน สวัสดีปีใหม่ไทย นะครับ จากคุณ : คนเมือง (Are-R) - [ 9 เม.ย. 50 11:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านข้อความข้างต้นแล้ว บางส่วนเป็นเรื่องจริงแต่ก็มีบางตอนที่คลาดเคลื่อน ขอเรียนชี้แจงทีละประเด็นดังนี้ "...เจ้านายพระองค์นี้ ปัจจุบันมีชื่อเสียง และมีผู้คนเคารพนับถือเป็นจำนวนมาก และเป็นดำรงพระยศ เป็นพระอนุชาของ ในหลวงรัชกาลที่ 6 แต่ต่างพระมารดา .. " ข้อนี้ขอเรียนว่า เจ้านายพระองค์นั้นทรงเป็นพระเชษฐาในรัชกาลที่ ๖ ทรงมีพระชนม์แก่กว่ารัชกาลที่ ๖ ๑๓ วัน ได้เสด็จออกไปเรียนวิชาที่ประเทศอังกฤษพร้อมกัน ในชั้นต้นรัชกาลที่ ๖ จะทรงเรียนวิชาการเรือ แต่เมื่อทรงรับสถาปนาเป็นมกถฎราชกุมารแล้วจึงต้องทรงเปลี่ยนไปเรียนวิชาทหารบกและวิชาพลเรือน ข้อนี้ยืรยันได้ว่า ทรงเป็นพี่น้องที่รักกันและสนิทชิดชอบกันมากมาแต่ทรงพระเยาว์ "...เจ้านายของคุณปู่ ได้รับพระราชทานดำรงพระยศเป็น " นายหมู่เอก " ในกองเสือป่า..." เหตุที่ทรงพระมหากรุณาพระราชทานยศนายเสือป่าแด่เจ้านายพระองค์นั้น ก็เนื่องมาจากพระบรมราโชบายในรัชกาลที่ ๕ ที่ทรงตั้งกรมพระเจ้าลูกยาเธอเป็นนามมณฑลและนามเมือง และเจ้านายพระองค์นี้ได้ทรงกรมเป็นนามมณฑล จึงโปรดให้มียศเสือป่าและมีตำแหน่งเป็นผู้บังคับการพิเศษเสือป่ามณฑลที่ตรงกับพระนามกรม ก็เพื่อที่จะได้ทรงทนุบำรุงกิจการเสือป่าในมณฑลที่ตรงกับพระนามกรมนั้น "...เนื่องจากพระองค์ท่าน ต้องการให้พระราชวังนี้ เป็นเมืองหลวงสำรอง จึงจะทรงออกว่าราชการ ณ ที่พระราชวังแห่งนี้ด้วย เมื่อพระองค์เสด็จเยี่ยมเรือนจำ มีลูกสุนัขตัวหนึ่งเข้ามาพินอบพิเทา พระองค์ก็ทรงโปรด จึงได้นำสุนัขตัวนั้นมาเลี้ยงไว้ และทรงตั้งชื่อว่า " ย่าเหล " ซึ่งก็ไม่ผิดแปลกอะไร ที่พระองค์ท่านจะทรงมีสัตว์เลี้ยง ... ..." ข้อเท็จจริงในเรื่องย่าเหลนั้น เมื่อเสด็จฯ ตรวจเรือนจำครั้งยังทรงเป็นสมเด็จพระยุพราชนั้น เวลานั้นมีลูกสุนัขที่เกิดในเรือนจำสองตัว ตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาคลอเคลียเบื้องพระยุคลบาท คือ ย่าเหล ส่วนอีกตัวหนึ่งแสดงอาการหงอยเหงา จึงโปรดให้รับย่าเหลมาเพียงตัวเดียว ในเรื่องเจ้านายทรงเลี้ยงสุนัขนั้น มีมานานแล้ว กล่าวกันว่าพระเจ้าอยู่หัวเกือบทุกรัชกาลทรงมีสุขทรงเลี้ยงมาโดยตลอด "...สายวันหนึ่ง มีเสียงปืน ดังขึ้นในพระตำหนัก ... ทุกคนตกใจเป็นอันมาก เนื่องจากการยิงปืนในเขตพระราชฐานนั้น ต้องโทษตัดหัวสถานเดียว ... และเมื่อทุกคนทราบว่า เสียงปืนนัดนั้น ปลิดชีวิตเจ้าย่าเหล..." สถานที่ย่าเหลถถูกยิงตายนี้ คือ บริเวณสนามข้างกำแพงพระบรมมหาราชวัง กล่าวกันว่าเป็นบริเวณตรงข้ามกับพระราชอุทยานสราญรมย์ หาใช่ในบริเวณพระตำหนักดังที่อ้างถึงข้างต้น ส่วนผู้ที่ยิงย่าเหลนั้นมีการพูดกันเป็นหลายกระแส บ้างก็ว่าเป็นเจ้านายที่ทรงเป็นทหารเรือ บ้างก็ว่าเป็นเจ้านายพระองค์หนึ่งซึ่งถูกปลดออกจากราชการในรัชกาลที่ ๖ และกลับมายิ่งใหญ่คับแผ่นดินในรัชกาลที่ ๗ ก่อนที่จะต้องออกไปประทับอยู่ที่ปีนังจนสิ้นพระชนม์ หรือบางรายก็อ้างว่า ทหารเป็นผู้ยิงโดยไม่ทราบว่าเป็นสุนัขของพระเจ้าอยู่หัว เท็จจริงอย่างไรไม่มีพยานยืนยันแน่ชัด ได้แต่กล่าวอ้างกันลอยๆ "...หลังจากเหตุการณ์ นั้น เป็นชนวนบาดหมาง ระหว่าง ในหลวงรัชกาลที่ 6 กับ เจ้านายของคุณปู่ จนกระทั่งมีข่าวลือว่า เจ้านายของคุณปู่ คิดจะล้มล้างราชบัลลังค์ เปลี่ยนแปลงการปกครอง ในยุคสมัยที่นักเรียนทหารจากต่างประเทศ เข้ามากุมกำลัง เพราะพระองค์ท่านก็เป็น นักเรียนนายเรืออังกฤษ ทำให้ทรงไม่สบายพระทัย และยังมีเรื่องข้าหลวงของพระตำหนัก ชกต่อยกับทหารเรือ ในหลวงรัชกาลที่ 6 ทรงเรียก เจ้านายของคุณปู่ ไปต่อว่า ว่าทหารเรือไม่มีวินัย ทำให้เจ้านายของคุณปู่ น้อยพระทัย และเพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย จึงทูลลาออกจากราชการ เพื่อแสดงความรับผิดชอบ หลังจากลาออกแล้ว ก็ยังถูกตำรวจติดตามเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด เนื่องจากเกรงกันว่า พระองค์จะก่อการปฏิวัติ..." เรื่องข้างต้นนั้นเป็นความสับสนของท่านผู้เล่าที่นำเหตุการณ์หลายเรื่องมาผูกโนงเป็นเรื่องเดียวกัน ย่าเหลถูกยิงตายเมื่อราว พ.ศ. ๒๔๕๖ แต่เรื่องทหารเรือทะเลาะกับมหาดเล็กนั้นเกิดขึ้นเมื่อราว พ.ศ. ๒๔๕๑ และคู่กรณีที่นำความไปกราบบังคมทูลฟ้องในหลวงรัชกาลที่ ๕ เป็นเจ้านายอีกพระองค์หนึ่งที่ทรงบัญชาการทหารเรือ การที่ทรงนำความกราบบังคมทูลรัชกาลที่ ๕ นั้น ก็เพราะทรงเกรงว่า เรื่องนี้จะกระทบมาถึงพระองค์ รายละเอียดโปรดอ่านในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ ส่วนเรื่องเจ้านายอีกพระองค์หนึ่งที่ทรงถถูกปลดออกจากราชการทหารเรือนั้น มีพระราชบันทึกในรัชกาลที่ ๖ ว่า เพราะเจ้านายพระองค์นั้นทรงได้อาจารย์ดี (อาจารย์ท่านนี้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดคดีพญารกา ในตอนปลายรัชกาลที่ ๕) อาจารย์ท่านนี้ได้แนะนำและยุยงเจ้านายพระองค์นั้นให้ทรงดำเนินพระองค์ตามพระราชนิยมในรัชกาลที่ ๕ ซึ่งในตอนปลายรัชกาลที่ ๕ นั้นทรงนิยมเล่นปลูกผักทำสวนครัวที่วังพญาไท เจ้านายพระองค์นี้ก็ทรงดำเนินตามพระราชนิยม ทรงปลูกผักแล้วนำผักไปถวายทีละเป็นเข่งๆ ทรงอ้างว่า ทรงปลูกเองที่วัง แต่เป็นที่ทราบกันดีว่า ทรงซื้อมาจากตลาดแล้วนำไปถวาย นอกจากนั้นยังมีปัญหาเรื่องหัวเก่า หัวใหม่ ในกองทัพเรือ เนื่องจากเจ้านายพระองค์นี้ทรงสำเร็จการศึกษาวิชาทหารเรือมาจากต่างประเทศ ทรงมีลูกศิษย์ในกองทัพดรือเป็นจำนวนมาก ในขณะเดียวกันในกองทัพเรือก็มีนายทหารรุ่นเก่าที่รับราชการมาช้านานอยู่จำนวนมาก ข้งใยพวกที่ได้เล่าเรียนวิชาสมัยใหม่มาก็พากันดูถูกดูแคลนคนรุ่นเก่า จนเกิดเหจุขัดแย้งกันในกองทัพเรือ เจ้านายพระองค์นี้ก็ทรงเข้าข้างลูกษิษย์ ทั้งยังมีเรื่องว่า บรรดาลูกศิษย์ของเจ้านายพระองค์นี้จะพากันสไตรค์และเอาเริอมาปิดอ่าวเพื่อเรียกร้องเงินเบี้ยเลี้ยงซ้ำเข้ามาอีก แต่สาดหตุสำคัญที่เจ้านายพระองค์นี้ทรงถูกปลดจากราชการ คือ การที่ไม่เสด็จไปทรงงานที่กองทัพเรือเลย มัวแต่ทรงศึกษาวิชาคาถาอาคม รัชกาลที่ ๖ จึงทรงปลดแกจากราชการเพื่อให้ทรงสำนึกถึงความผิดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๔ และเพื่อป้องกันมิให้นายทหารเรือก่อการกระด้างกระเดื่อง เมื่อเจ้านายพระองค์นั้นมีลายพระหัตถ์กราบบังคมทูลสำนึกผิด จึงโปรดให้เข้ารับราชการในกระทรวงวังอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่หนึ่งในยุโรปแล้ว จึงโปรดให้ย้ายกลับไปรับราชการในกองทัพเรือ และเจ้านายพระองค์นี้ได้ทรงแสดงพระปรีชาสามารถในการจับกุมเรือเยอรมันเมื่อวันที่ประเทศสยามประกาศสงครามกับเยอรมันและออสเตรีย-ฮังการี และในปี พ.ศ. ๒๔๖๓ ทรงได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยให้ออกไปจัดซื้อเรือรบพระร่วง ณ ประเทศอังกฤษ และได้ทรงบังคับการนายทหารเรือไทยนำเรือรบนั้นมาถึงกรุงเทพฯ ในปี พ.ศ. ๒๔๖๓ หากจะกล่าวว่า รัชกาลที่ ๖ ทรงระแวงว่าเจ้านายพระองค์นี้จะก่อการปฏิวัติก็คงจะไม่ทรงมอบหมายหน้าที่อันสำคัญให้ทรงปฏิบัติ ซึ่งรวมถึงการที่โปรดให้ทรงดำรงตำแหน่ง เสนาธิการทหารเรือ อันเป็นตำแหน่งที่เทียบเท่าผู้บัญชาการทหารเรือในปัจจุบัน "...หลังจากนั้น สงครามโลกครั้งที่ 1 ได้เกิดขึ้น มีการสู้รบกันขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ ในหลวงรัชกาลที่ 6 ทรงติดตามข่าวอย่างใกล้ชิด เนื่องจากทรงทราบว่า ประเทศชาติจะได้เปรียบ เมื่อชาติชนะสงคราม ในตอนแรก ทรงวางประเทศเป็นกลาง และเมื่อทราบว่าฝ่ายสัมพันธมิตร เป็นฝ่ายได้เปรียบ พระองค์จึงจัดส่งกองทหารอาสา ไปร่วมรบที่ฝรั่งเศส และทรงต้องการขุนพล ที่จะบัญชาการอย่างใกล้ชิด ในส่วนของทหารบกนั้น มีสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิจ เป็นหลักอยู่แล้ว ขาดแต่ทหารเรือ..." ประเด็นนี้ก็คลาดเคลท่อนเช่นกัน กล่าวคือ เมื่อรัชกาลที่ ๖ ประกาศสงครามกับเยอรมนี และออสเตรีย-ฮังการี เมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๔๖๐ นั้น เสนาธิการทหารบก คือ จอมพล สมเด็จพระอนุชาธิราช (ในรัชกาลที่ ๗ เฉลิมพระยศเป็นสมเด็จพระเชษฐาธิราช) เจ้าฟ้าฯ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ส่วนสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระนครสวรรค์วรพินิตในเวลานั้นทรงเป็นเสนาบดีกระทรวงทหารเรือ และเจ้านายพระองค์นั้นทรงเป็น เสนาธิการทหารเรือ ต่อเมื่อสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ทิวงคตแล้ว จึงโปรดให้สมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมหลวงนครสวรรค์วรพินิต เสด็จไปเป็นเสนาธิการทหารบก และให้เจ้านายพระองค์นี้เลื่อนขึ้นเป็นเสนาบกีกระทรวงทหารเรือแทน "...เมื่อเจ้านายของคุณปู่ กลับเข้ามารับราชการอีกครั้ง ก็เร่งทนุบำรุงกิจการทหารเรือเป็นการใหญ่ แต่เนื่องจากพระวรกายไม่สู้ดีนัก เมื่อเสร็จสงครามโลกครั้งที่ 1 จึงทูลลาออกจากราชการ เสด็จไปประทับพักผ่อน ยังพระตำหนักชายทะเลต่างจังหวัด จนกระทั่งพระองค์สิ้นพระชนม์..." ในประเด็นนี้ก็คลาดเคลื่อนไปมาก เจ้านายพระองค์นี้ได้กราบถวายบังคมลาไปรักษาพระองค์เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๖๖ ในระหว่างที่ทรงดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงทหารเรือ เมื่อความทราบฝ่าละอองธุลีพระบาทว่าเจ้านายพระองค์นี้สิ้นพระชนม์ลง ก็โปรดเกล้าฯ ให้กระทรวงทหารเรือจัดเรือรบพร้อมพระโกศไปรับพระศพที่หัวเมืองชายทะเลที่ประทับรักษาพระองค์ แต่เจ้าจอมมารดารีบเชิญพระศพกลับเข้ามากรุงเทพฯก่อน จึงสวนทางกัน แต่ก็ได้โปรดพระราชทานพระเกียรติยศแก่พระศพเต็มที่จนได้เสด็จฯ ไปพระราชทานเพลิง รายละเอียดมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุพระราชกิจรายวัน จากคุณ : V_Mee (V_Mee) - [ 9 เม.ย. 50 12:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอเชิญพระราชดำรัสของ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชทานไว้ในงานฉลองเรือพระร่วง ๙ ตุลาคม ๒๔๖๓ ณ ศาลาสหทัยสมาคม มาให้ท่านทั้งหลายได้อ่านกัน ดังนี้ "...ส่วนกรมชุมพร ข้าพเจ้าได้กล่าวแล้วว่าเป็นนายทหารเรือไทยคนแรกที่นำเรือรบไทยมาจากต่างประเทศได้ตลอด และที่ยากลำบากปานใดในการนำมานั้น ท่านทั้งหลายคงจะพอเดาเอาได้ เมื่อทราบว่าบรรดาลูกเรือนั้นเป็นชาวต่างชาติทั้งนั้น และที่นำมาได้โดยสวัสดิภาพ ก็แสดงให้เห็นว่าเป็นผู้ชำนาญทะเลจริง นับว่าสมควรที่จะได้รับความขอบใจของข้าพเจ้าและท่านทั้งหลาย" จากคุณ : นาย UP - [ 9 เม.ย. 50 14:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มารายงานตัวในกระทู้นี้ครับ ความรู้แตกฉานดีมาก จากคุณ : กริชครับผม - [ 9 เม.ย. 50 20:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามารายงานตัวครับ จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 9 เม.ย. 50 21:29:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาอ่านค่ะ...พี่วิวันดา ไหน..ไหน..ก็ไหน..ไหน รบกวนเรื่อง พระวรกัญญาประทาน ที่ทรงถอนหมั้น ด้วยสาเหตุใด และชีวิตบั้นปลายของท่านเป็นอย่างไรคะ? ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : น้าเป้า(น้องสาวป้าใหม่) (พุ่มพราว) - [ 9 เม.ย. 50 23:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีใจจริง ที่คุณน้าเป้า (น้องสาวป้าใหม่) (พุ่มพราว)...ขอต่อให้อีกนิดเถอะ ว่า เป็นน้องสาวคุณดาวพรู มาแวะเยี่ยมถึงที่นี่ได้...สวัสดีและยินดีต้อนรับค่ะ เรื่องของพระวรกัญญาประทาน นี่..มีคนตั้งกระทู้ไปหลายรอบแล้วนะคะ แต่ไม่เคยเเจมด้วยเลย  เพราะ เกรงปากตัวเอง.. พระวรกัญญาประทาน (พ.ศ. 2435 - พ.ศ. 2494) ท่านถือกำเนิดมาเป็นเจ้านาย พระนามเดิมว่า หม่อมเจ้าหญิงวรรณวิมล วรวรรณ เป็นพระธิดาในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรวรรณากร กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ กับหม่อมอินทร์ วรวรรณ มีพระนามเรียกกันในหมู่พระญาติว่า “เตอะ” หรือ “ขาว” (และจากข้อมูลพื้นฐานของวิกิพีเดีย)...คือ หม่อมเจ้าหญิงวัลลภาเทวี ทรงเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นครั้งแรก ที่ห้องทรงไพ่บริดจ์ ในงานประกวดภาพเขียน ณ โรงละครวังพญาไท ทรงสถาปนาหม่อมเจ้าวัลลภาเทวี ขึ้นเป็น พระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี พระคู่หมั้น เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2463 พร้อมพระราชทานตราปฐมจุลจอมเกล้า และมีพระบรมราชโองการว่า พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ ฯ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จสถิต ณ พระที่นั่งไพศาลทักษิณอันเป็นมหินทรสมาคมแห่งองคมนตรี มีทั้งพระบรมวงศานุวงศ์ เสนาบดีมุขมนตรี เสนามาตย์ราชเสวก ชุมนุมเฝ้าเบื้องพระยุคลบาท ทรงพระราชปรารภถึงการที่จะได้กระทำพระราชพิธีราชาภิเษกสมรสในภายหน้าและเวลานี้ได้ทำพระราชพิธีหมั้นแล้ว เป็นการสมควรที่จะให้เป็นไปตามเหตุการณ์นี้ชั้นหนึ่ง จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาหม่อมเจ้าหญิงวัลลภาเทวีเป็น พระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี ตั้งแต่นี้สืบไป ขอให้เจริญทฤฆชนมายุ พรรณ สุข พล ปฏิภาณ คุณสารสมบัติ อิสสริยยศศักดิ์เดชานุภาพมโหฬาร รับราชการฉลองพระเดชพระคุณ โดยสมควรแก่ความเป็นในพระบรมราชตระกูลอันสูงศักดิ์ในพระบรมราชวงศ์นี้ทุกประการ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้พระวรกัญญาปทาน ทรงย้ายไปประทับที่ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน ในขณะที่พระองค์เองทรงประทับอยู่ที่วังพญาไท ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน พระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี ทรงร่วมแสดงละคร และงานพระราชพิธี ร่วมกับพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รวมทั้งร่วมแสดงละครเรื่องศกุนตลา และ โพงพาง [1] พระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี ทรงมีความคิดที่ล้ำสมัยสตรีไทยในยุคนั้น และเป็นเหตุให้ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงกริ้ว ทรงถอนหมั้น เมื่อวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2464 และทรงโปรดเกล้าฯ ให้ออกพระนามว่า พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี ทรงถูกจำกัดบริเวณให้ประทับอยู่แต่ในพระบรมมหาราชวัง ตลอดทั้งรัชกาล [2] เมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว สวรรคต เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2468 พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี จึงได้เสด็จออกจากพระบรมมหาราชวัง พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวพระราชทานวังที่ประทับให้ อยู่บริเวณสี่แยกพิชัย ซึ่งพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ พระบิดาของพระองค์ท่าน ประทานชื่อว่า พระกรุณานิวาศน์ ทรงประทับอยู่ที่พระกรุณานิวาศน์ จนสิ้นพระชนม์ เมื่อ พ.ศ. 2494 ภาพ..จากละครเรื่องโพงพาง   จากซ้าย - พระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี - พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว - หม่อมเจ้าหญิงลักษมีลาวัณ (ต่อมาคือ พระนางเธอลักษมีลาวัณ) - พระยาประสิทธิ์ศุภการ (ต่อมาคือ เจ้าพระยารามราฆพ ) จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 50 05:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาถึงนี่ ก็พอสังเกตได้ว่า ระยะเวลาการหมั้นนั้น แค่สี่เดือน..นับว่าสั้นจนน่าใจหาย.. แต่เนื่องจาก พระวรกัญญาฯ ท่านทรงเป็นหญิงที่ทันสมัย และมีความรู้ มีชาติตระกูล  ย่อมเป็นธรรมดาที่จะต้อง "ไว้องค์" และ "ถือศักดิ์" มิยอมอ่อนให้ใครง่ายๆ จึงได้เกิดแผนสะกัดดาวรุ่งเกิดขึ้น...จากกลุ่มผู้มีอำนาจวงในที่รายล้อมรอบพระองค์ ที่ต่างก็ได้เห็นกันแล้วว่า ถ้าได้ พระวรกัญญามาเป็นพระราชินี ..หนทางข้างหน้าจะต้องเดือดร้อนกันถ้วนหน้าแน่ๆ.. เรื่องนั้นมีอยู่นิดเดียว..เพียงแค่พระวรกัญญา มิทรงยอมให้คุณมหาดเล็กหุ้มแพร เข้ามาเกาะกุมพระหัตถ์ แม้จะเป็นการช่วยประคองแบบมารยาทฝรั่ง..ก็เถอะ ความจริง..ก็อาจจะเป็นเพราะไม่ทรงโปรด "หุ้มแพร" คนนั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย.. หลังจากการเพ็ดทูลเสร็จสิ้น พระราชบัญชาก็ออกมาแบบฟ้าผ่า..นั่นคือ การถอนหมั้น..พร้อมกับทรงเขียนกลอนประจานอีกต่างหาก ว่า.. "อย่าทะนงอวดองค์ว่างามเลิศ สวยประเสริฐยากที่จะเปรียบได้ อย่าทะนงอวดองว่าวิไล อันสุรางค์ในยังมากมี    อย่าทะนงอวดองค์ว่าทรงศักดิ์ จะใฝ่รักแต่องค์พระทรงศรี นั่งรถยนต์โอ่อ่าวางท่าที เป็นผู้ดีแต่ใจไพล่เป็นกา    อย่าดูถูกลูกผู้ชายที่เจียมตน อย่าดูถูกฟูงชนที่ต่ำกว่า อย่าทะนงอวดองค์ว่าโสภา อันชายใดฤาจะกล้าง้องอน" ฟังแล้ว.. ก็เห็นได้ชัดว่า..ทรงเข้าข้าง และเชื่อในคำทูลมหาดเล็กอย่างหมดพระทัย พระวรกัญญาฯ ก็ทรงไม่ยอมให้เป็นฝ่ายถูก"ตำหนิ" เพียงฝ่ายเดียว  ทรงตอบโต้กลับคืนอย่างเจ็บแสบ และ ไว้ลายหญิงไทยที่ไม่เกรงกลัวหน้าอินทร์ หน้าพรหม ใดๆทั้งสิ้น แม้แต่พระราชโองการ....ว่า.. "ทรงภพผู้ปิ่นโปรพฦาสาย พระองค์เองสิไม่มียางอาย พูดง่ายย้อนยอกกรอกคำ มาหลอกลวงชมเล่นเสียเปล่าๆ ทิ้งให้คอยสร้อยเศร้าทุกเช้าค่ำ เด็ดดอกไม้มาดมชมจนช้ำ ไม่ต้องจดจำนำพา เหมือนผู้ร้ายย่อเบาเข้าลักทรัพย์ กลัวเขาจับวิ่งปร๋อไม่รอหน้า จงทรงพระเจริญเถิดราชา ข้าขอลาแต่บัดนี้" จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 50 06:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากประโยคเหล่านี้.. "พูดง่ายย้อนยอกกรอกคำ มาหลอกลวงชมเล่นเสียเปล่าๆ ทิ้งให้คอยสร้อยเศร้าทุกเช้าค่ำ" เคยมีคนวิเคราะห์ไว้ว่า เป็นการบอกนัยๆ ว่า ทรงหมั้นไปให้มีข่าวลบกระแสในหลายเรื่อง เพราะในยามนั้น การเมืองของประเทศกำลังถูกกดดัน ด้วยเรื่อง ตำแหน่งของรัชทายาท  แม้แต่ในพระราชหัตถเลขาของสมเด็จพระพันปีหลวง ก็ได้ทรงตำหนิ และ ทรงตักเตือนมามาถึงพระโอรสบ่อยๆ ว่ากันว่า..พอกระแสมาที..ก็ทรงหมั้นที..ในบุคคลิกของพระคู่หมั้นรุ่นหลังมา..ก็มี..หม่อมเจ้าหญิงวรรณพิมล คือ (พระขนิษฐาแท้ๆ ของ พระวรกัญญาฯ)  ต่อมาคือ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าลักษมีลาวัณ พระคู่หมั้น และ พระนางเธอลักษมีลาวัณ เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2465 แต่เนื่องจาก มิสามารถมีพระหน่อให้ได้ จึงต้องแยกย้ายออกไป ส่วนพระวรราชชายา สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี  และพระวรราชชายา พระวรราชเทวี พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี  หรือ พระสนม พระสุจริตสุดา ต่างล้วนแล้วแต่เป็นสามัญชน ลูกเสนาบดี   พระวรราชเทวี พระนางเจ้าสุวัทนา  อยู่ในตระกูล อภัยวงค์ อย่าง สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี   (และ พระสุจริตสุดา เป็นพี่น้องกันแท้ๆ ในตระกูล สุจริตกุล) ซึ่งเป็นเพียงคนเดียวที่เข้ามาโดยเจ้าพระยาสุธรรมมนตรีผู้บิดา นำมา"ถวายตัว" ให้เป็นบาทจาริกา.. นอกนั้น ได้ทรงพบและเจอะเจอกันเพราะเรื่องการเล่นละครทั้งหมด ภาพ  พระสุจริตสุดา (เปรื่อง สุจริตกุล) จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 50 06:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 "...เป็นการช่วยประคองแบบมารยาทฝรั่ง..ก็เถอะ ..." เป็นตอนที่เสด็จขึ้นจากเรือ ใช่ไหมครับ ".....ทรงถูกจำกัดบริเวณให้ประทับอยู่แต่ในพระบรมมหาราชวัง ตลอดทั้งรัชกาล....." ฟังดูเหมือนนาน แต่จริงๆ แล้วไม่ถึง ๕ ปี จากคุณ : NickyNick - [ 10 เม.ย. 50 09:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบพระคุณค่ะ...อ่านเพลินเลยค่ะ ขออนุญาติSaveเก็บไว้ได้ไหมคะ พี่ป้อมเคยชมให้ฟังว่าพี่วิวันดาเขียนหนังสืออ่านสนุกและตื่นเต้นมากค่ะ แถมอีกนิดนะคะ... เคยทราบมาว่า สมเด็จพระนางเจ้าอิทรศักดิ์ศจีก็เคยทรงพระครรภ์ แต่น่าเสียดายว่าทรงแท้ง(ไม่ทราบใช้ถูกหรือเปล่า)เสียตั้งแต่พระครรภ์ได้สัก 4 หรือ 6 เดือน ใช่ไหมคะ? จากคุณ : พุ่มพราว (พุ่มพราว) - [ 10 เม.ย. 50 11:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นปีก็นานแล้วครับ แล้วก็ไม่แต่จำกัดบริเวณเท่านั้น แต่ยังให้มีตรวนทองคำนำหน้าท่าน จากคุณ : กริชครับผม - [ 10 เม.ย. 50 11:02:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะพี่วิ พี่วิเอาคุณสื่อศิลปไปเก็บเนื้อเก็บตัวไว้ที่ไหนหรือเปล่าคะ??? จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 10 เม.ย. 50 22:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ก่อนอื่นขอขอบพระคุณ คุณ V_Mee  และ คุณ  UP ที่เข้ามาร่วมให้ข้อมูลค่ะ คุณ pigtt นั่นคือ คู่ขากอล์ฟของดิฉันเชียว..คิดถึงเสมอนะตัวเอง.. คุณ กริชครับผม, คุณ Ronachai, คุณกาสะลองฯ ล้วนแล้วแต่เป็นสมาชิกยัง เติร์กที่เหนียวแน่นจริงๆ คุณ NickyNick ที่ถามว่า....มารยาทฝรั่งที่พระวรกัญญาฯทรงปฏิเสธนั้น เมื่อลงจากเรือใช่หรือไม่..ไม่ใช่ค่ะ..ลงมาจากรถตอนที่จะไปเข้าเฝ้า..  มหาดเล็กคนสำคัญไปเปิดประตูรถ พร้อมกับทำท่ายื่นแขนส่งให้เกาะแบบเยนเติ้ลแมน  แต่....(ก็อย่างที่ทราบๆกันน่ะค่ะ)  ถึงได้ทรงกลอนร่ายไว้..ชนิดว่าเห็นภาพแบบละเอียดในท่อนหนึ่งว่า "อย่าทะนงอวดองค์ว่าทรงศักดิ์ จะใฝ่รักแต่องค์พระทรงศรี นั่งรถยนต์โอ่อ่าวางท่าที เป็นผู้ดีแต่ใจไพล่เป็นกา" ตอบคุณกาสะลอง ที่ถามถึง คุณสื่อศิลป   ผู้ถูกถามถึงของติดตามห่างๆค่ะ ในตอนนี้ เพราะ "กลัว" เรื่องเจ้า เรื่องนาย เธอว่า ไม่สู้ถนัด ตอบคุณพุ่มพราว..ขอเป็นข้อความที่นำมาจากวิกิพีเดียก่อนนะคะ..เพราะชัดเจนและเรียบง่าย.. จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายาสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายา (10 มิถุนายน พ.ศ. 2445 - 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2518) พระวรราชชายาในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี ถือกำเนิดเป็นสามัญชน ชื่อว่า ประไพ สุจริตกุล ที่บ้านคลองด่าน ปากน้ำภาษีเจริญ ซึ่งเป็นบ้านของเจ้าคุณปู่คือ พระยาราชภักดี (โค สุจริตกุล) เป็นธิดาคนที่ 5 ของเจ้าพระยาสุธรรมมนตรี (ปลื้ม สุจริตกุล) กับท่านผู้หญิงสุธรรมมนตรี (กิมไล้ สุจริตกุล) เป็นน้องสาวของพระสุจริตสุดา (เปรื่อง สุจริตกุล) เป็นน้องสาวของท่านผู้หญิงพัว อนุรักษ์ราชมนเทียร (พัว สุจริตกุล มารดานายแก้วขวัญ-ขวัญแก้ว วัชโรทัย) สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนราชินี เมื่อ พ.ศ. 2454 เจ้าพระยาสุธรรมมนตรีได้นำเข้าเฝ้าถวายตัวต่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี ถวายตัวเป็นพระสนมในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงอภิเษกสมรส และทรงแต่งตั้งเป็น พระอินทราณี ที่พระสนมเอก เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2464 ทรงโปรดฯ ให้คุณท้าวภัณฑสารานุรักษ์ หัวหน้าคลังฝ่ายในนำเงินไปพระราชทาน ตามพระราชประเพณี เป็นเงิน 4,000 บาท จากนั้นในวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2465 ทรงสถาปนาขึ้นเป็น พระวรราชชายาเธอ พระอินทรศักดิศจี พร้อมกับพระราชทานตราปฐมจุลจอมเกล้าฯ สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี ทรงพระครรภ์ และทรงได้รับการสถาปนาเป็นพระบรมราชินี เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2465 มีพระบรมราชโองการว่า พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชดำริว่า พระวรราชายาเธอ พระอินทรศักดิศจี ได้รับราชการฉลองพระเดชพระคุณมาโดยซื่อสัตย์กตเวที มีความจงรักภักดีในใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัย ทรงตระหนักในพระราชหฤทัยว่า จะทรงสถาปนายกย่องขึ้นให้มีพระอิสริยยศสูงในตำแหน่งพระราชินีก็ควรแล้ว จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาพระอิสริยยศ พระวรราชชายาเธอ พระอินทรศักดิศจี เป็นสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระบรมราชินี สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายาสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระบรมราชินี มิได้ทรงพระครรภ์จนครบกำหนดประสูติ แต่ได้ทรงตกเสียก่อนที่จะประสูติถึง 2 ครั้ง (บางตำรากล่าวว่า 3 ครั้ง) ต่อมาพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีพระบรมราชโองการว่าด้วยการออกพระนาม ให้ออกพระนามว่า สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายา เมื่อวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2468 และโปรดฯ ให้เสด็จไปประทับยังพระที่นั่งวิมานเมฆ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายา ดำรงตำแหน่งสภานายิกา ของโรงพยาบาลที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชทานพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์จัดซื้อที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างและพระราชทานนามว่า วชิรพยาบาล เมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคต เมื่อ พ.ศ. 2468 สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี ทรงย้ายไปประทับยังพระตำหนักสวนนกไม้ ในพระราชวังดุสิต ต่อมาจึงทรงย้ายไปประทับที่วังคลองภาษีเจริญ จังหวัดธนบุรี สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระวรราชชายา สิ้นพระชนม์เมื่อวันอาทิตย์ที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2518 พระชนมายุ 72 พรรษา ที่วังคลองภาษีเจริญ แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 00:07:36 จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 50 23:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ข้อมูลจากแหล่งเดียวกัน วิกิพีเดีย.. พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ในรัชกาลที่ 6 พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ในรัชกาลที่ 6 มีพระกำเนิดเป็นสามัญชนในสกุลอภัยวงศ์ ประสูติเมื่อวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2448 เป็นธิดาของพระยาอภัยภูเบศร (เลื่อม อภัยวงศ์) กับคุณเล็ก บุนนาค มีพระนามเดิมว่า เครือแก้ว อภัยวงศ์ (ติ๋ว อภัยวงศ์) เมื่อทรงพระเยาว์หลังจากมารดาถึงแก่กรรม ได้เข้ามาอยู่ในความดูแลของท้าวศรีสุนทรนาฏ (แก้ว พนมวัน ณ อยุธยา) ผู้เป็นยายซึ่งเป็นผู้อำนวยการละครหลวงฝ่ายใน กรมมหรสพ ต่อมาได้รับการฝึกฝนดุริยางคศิลป์ไทยในพระราชสำนักจนได้รับเลือกเป็นต้นเสียง ทั้งยังได้แสดงละครที่เป็นบทพระราชนิพนธ์หลายโอกาสด้วยกัน เหตุการณ์ที่ทำให้เป็นที่ทรงต้องพระราชอัธยาศัยในรัชกาลที่ 6  ในคราวที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปประทับแรม ณ พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน จังหวัดเพชรบุรี เป็นครั้งแรกในเดือนเมษายน พ.ศ. 2467 ท่านมีโอกาสร่วมแสดงละครพระราชนิพนธ์เรื่อง “พระร่วง” เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2467 โดยได้รับบทเป็นสาวใช้ของนางจันทร์ ในขณะที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงแสดงเป็นนายมั่นปืนยาว ซึ่งต้องมีบทพูดจาโต้ตอบกับบรรดาสาวใช้ของนางจันทร์ ภายหลังจากการซ้อมและการแสดงละครพระราชนิพนธ์เรื่องพระร่วง ณ พระที่นั่งสโมสรเสวกามาตย์ พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีพระราชประดิพัทธ์ต้องพระราชอัธยาศัย ด้วยท่านมีความสุขุม ไม่ได้ตอบสนองต่อเหตุการณ์กระทบกระเทือนที่เกิดขึ้นในระหว่างการซ้อมละคร จึงได้ทรงพระเมตตาเป็นพิเศษ และได้พระราชทานนามใหม่ว่า สุวัทนา เสด็จประพาสสิงคโปร์และมลายูต่อมา ในวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2467 ได้ทรงสถาปนาคุณสุวัทนาขึ้นเป็น เจ้าจอมสุวัทนา พระสนมเอก พร้อมทั้งทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ประกอบพระราชพิธีราชาภิเษกสมรส ณ พระที่นั่งบรมพิมาน ในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาระหว่างวันที่ 21 กันยายน ถึง 13 ตุลาคม พ.ศ. 2467 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสสิงคโปร์และแหลมมลายูเพื่อเป็นการเจริญทางพระราชไมตรี การนี้ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าจอมสุวัทนา โดยเสด็จพระราชดำเนินด้วย นอกจากนี้ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ยังทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าจอมสุวัทนา ได้ตามเสด็จไปในการทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจต่าง ๆ อยู่เนือง ๆ ต่อมาไม่นาน เจ้าจอมสุวัทนาก็ตั้งครรภ์พระหน่อ ยังให้บังเกิดความปีติปราโมทย์ในพระราชหฤทัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นอย่างยิ่ง ทรงเฝ้ารอพระประสูติการด้วยพระราชหฤทัยจดจ่อ ในวันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2468 เมื่อเป็นที่แน่นอนแล้วว่าเจ้าจอมสุวัทนาจะมีสูติกาลพระหน่อในไม่ช้า จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ สถาปนาเจ้าจอมสุวัทนาขึ้นเป็น พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ด้วยเหตุผลดังปรากฏในพระบรมราชโองการประกาศสถาปนา ดังนี้ เจ้าจอมสุวัทนาได้รับราชการสนองพระเดชพระคุณโดยความซื่อสัตย์กตเวที มีความจงรักภักดีในใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาท เปนที่ไว้วางพระราชหฤทัย สมควรที่จะทรงยกย่องให้เปนใหญ่ เพื่อผดุงพระราชอิศริยยศแห่งพระกุมารที่จะมีพระประสูติการในเบื้องหน้า แต่แล้วเหตุการณ์มิคาดฝันได้เกิดขึ้น เมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เริ่มทรงพระประชวรด้วยโรคพระโลหิตเป็นพิษในพระอุทรนับแต่วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2468 ภายหลังจากพระราชพิธีฉัตรมงคลเป็นต้นมา วันอังคารที่ 24 พฤศจิกายน เวลา 12.55 น. พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ก็ประสูติ พระราชธิดา ความทราบฝ่าละอองธุลีพระบาท พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวแล้ว แต่ก็มีพระอาการเพียบหนักขึ้น ทรงมีโอกาสได้ทอดพระเนตรพระราชธิดาอย่างใกล้ชิดในบ่ายวันรุ่งขึ้น แต่ก็มิสามารถมีพระราชดำรัสได้แล้ว จากนั้น ก็ทรงรู้สึกพระองค์น้อยลงกระทั่งสวรรคต เมื่อเวลา 1.45 น. ของวันที่ 26 พฤศจิกายน ณ พระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน ในพระบรมมหาราชวัง พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานพระนามแก่พระราชธิดาในรัชกาลที่ 6 ว่า "สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี" มีคำนำพระนามว่า "สมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอ" ซึ่งหมายความว่าหญิงที่สืบเนื่องจากพี่ชาย ดังนั้น การออกพระนามสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ ในสมัยรัชกาลที่ ๗ จึงออกพระนามว่า “สมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ” พระนางเจ้าสุวัทนาฯ พร้อมด้วยพระธิดา ประทับ ณ พระที่นั่งเทพสถานพิลาส ในหมู่พระมหามณเฑียร พระบรมมหาราชวัง อยู่ระยะหนึ่งจึงทรงย้ายไปประทับ ณ ตำหนักพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมขุนสุพรรณภาควดี และทรงย้ายออกมาประทับ ณ พระตำหนักสวนหงษ์ ในพระราชวังดุสิต ของสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสามาตุจฉาเจ้า ผู้ทรงพระเมตตาเอาพระราชหฤทัยใส่ในความเป็นอยู่ของสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ และพระนางเจ้าสุวัทนาฯ อย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด แต่ต่อมาไม่นานได้เกิดเหตุการณ์วุ่นวายทางการเมือง ทั้งการเปลี่ยนแปลงการปกครองและกบฏบวรเดช จึงต้องทรงย้ายที่ประทับหลายแห่งทั้งในสวนดุสิต สวนสุนันทา วังสระปทุม และตำหนักเขาน้อย จังหวัดสงขลา เมื่อเหตุการณ์วุ่นวายคลี่คลายลง กอปรกับสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ ทรงเจริญพระวัยขึ้น พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงขอพระราชทานพระราชานุญาตสมเด็จพระพันวัสสามาตุจฉาเจ้า เชิญเสด็จพระธิดาไปประทับ ณ ตำหนัก “สวนรื่นฤดี” ที่โปรดให้สร้างขึ้นไว้บนที่ดินบริเวณถนนราชสีมาตัดกับถนนสุโขทัย อันเป็นที่ดินที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชทานไว้เมื่อคราวราชาภิเษกสมรส ต่อมา เมื่อพระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงสังเกตว่าพระพลานามัยของพระธิดาไม่สู้สมบูรณ์นัก จึงทรงนำเสด็จพระธิดาไปทรงรักษาพระองค์และทรงศึกษาต่อ ณ ประเทศอังกฤษซึ่งเป็นประเทศที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จฯ ไปประทับอยู่นับแต่ก่อนทรงสละราชสมบัติใน พ.ศ. 2477 ต้นเดือนเมษายน พ.ศ. 2481 พระนางเจ้าสุวัทนาฯ พร้อมด้วยพระธิดา จึงเสด็จไปยังประเทศอังกฤษ ทรงมีที่ประทับถาวรแห่งแรกอยู่ ณ ตำบลแฟร์ฮิลล์ แคว้นแคมเบอร์ลีย์ และต่อมาทรงย้ายไปประทับที่เมืองไบรตัน ระหว่าง สงครามโลกครั้งที่ 2 พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ก็ยังทรงบำเพ็ญประโยชน์แก่ส่วนรวม เช่น ทรงช่วยเหลือกิจการสภากาชาดอังกฤษ ทรงม้วนผ้าพันแผลและถักเครื่องกันหนาวประทานแก่ทหารผู้ปฏิบัติหน้าที่ตามหน่วยรบ เป็นต้น กระทั่งสภากาชาดอังกฤษได้ถวายเกียรติบัตรประกาศพระกรุณา พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงประสบกับความยากลำบากนานาประการโดยเฉพาะในยามเศรษฐกิจฝืดเคืองอันเนื่องมาจากภาวะสงคราม จึงทรงประหยัดค่าใช้จ่ายต่าง ๆ รวมทั้งทรงทำงานบ้านเองเพื่อลดค่าใช้จ่ายในการจ้างข้าหลวงชาวต่างประเทศ ทรงเรียนรู้วิธีการซื้อขายหุ้นตลอดจนการทำธุรกิจการซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ และทรงดำเนินการดังกล่าวได้อย่างชำนาญ ตลอดระยะเวลา 22 ปีที่ประทับ ณ ประเทศอังกฤษ พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงรักษาพระเกียรติยศแห่งราชนารีได้อย่างมั่นคง ผู้มีหน้าที่รับใช้อยู่บนตำหนักไม่ว่าจะเป็นที่ตำหนักแฟร์ฮิลล์ ตำหนักไบรตัน หรือตำหนักไดก์โรด ล้วนเป็นสตรีทั้งสิ้น ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีพระกรุณาต่อชาวไทยในประเทศอังกฤษ โดยได้โปรดให้เฝ้ารับประทานเลี้ยงอยู่เสมอ ครั้นพุทธศักราช 2502 สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ และพระนางเจ้าสุวัทนาฯ จึงได้เสด็จนิวัตประเทศไทยเป็นการถาวร ประทับ ณ วังรื่นฤดี วังแห่งใหม่ในซอยสันติสุข สุขุมวิท 38 พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงอุปการะกิจการเพื่อการสาธารณประโยชน์อื่น ๆ อีกมากมาย เช่นเมื่อครั้งทรงเจริญพระชนมายุ 60 พรรษา ในวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2508 ได้ประทานเงินก่อสร้างอาคารสำหรับผู้ป่วยนอกและห้องฉุกเฉินใน โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ได้ 1 หลัง ประทานนามว่า “ตึกมงกุฎ-เพชรรัตน” นอกจากนี้ ทรัพย์สินส่วนพระองค์ที่ทรงได้รับมรดกคือที่ดินและบ้านของพระบุพการี ณ จังหวัดปราจีนบุรี ก็ทรงพระกรุณาประทานกรรมสิทธิ์ให้แก่ทางราชการ เมื่อทางราชการได้ใช้สถานที่ดังกล่าวสร้างโรงพยาบาล ก็ไม่ทรงใช้พระนามของพระองค์เป็นนามโรงพยาบาลแห่งนี้ หากแต่โปรดประทานนามว่า โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร เพื่อเป็นเกียรติแก่พระบรรพบุรุษ ส่วนการพระศาสนานั้น ทรงศรัทธาบำเพ็ญพระกุศลโดยประการต่าง ๆ อยู่เสมอ โปรดเสด็จไปทรงทอดผ้าพระกฐินส่วนพระองค์ทั้งในพระนครและต่างจังหวัดทั่วทุกภาค ทรงเยี่ยมและประทานพระอนุเคราะห์แก่ประชาชนอย่างสม่ำเสมอ พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงวางพระองค์ได้งามสม ทรงเป็นที่นับถือของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และพระบรมวงศานุวงศ์เป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังทรงเป็นพระชนนีผู้ประเสริฐ ดังจะเห็นได้จากพระอุปนิสัยและพระอัธยาศัยงดงามของสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ ล้วนแต่บังเกิดการอบรมพระธิดาให้ทรงงามสมพระอิสริยศักดิ์ ส่วนพระนางเจ้าสุวัทนาฯ เอง ก็มีพระอุปนิสัยร่าเริง ทรงสามารถรับสั่งกับบุคคลทุกอาชีพ ทุกวัยได้เป็นอย่างดี โปรดการเลี้ยงสุนัข โปรดการปลูกต้นไม้ และโปรดธรรมชาติเป็นอย่างยิ่ง พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ประชวรด้วยพระอาการพระปัปผาสะอักเสบ กระทั่งสิ้นพระชนม์ในวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2528 เวลา 17.09 น. ณ โรงพยาบาลศิริราช ขณะพระชนมายุ 80 พรรษาเศษ ภาพ..ที่วังรื่นฤดี  ทั้งสองพระองค์เสด็จนิวัติถึงพระนคร [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 50 23:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ข้อความนี้เซฟไว้  แต่น่าเสียดายที่กำกับไว้สั้นๆว่ามาจากเวบของธนาคาร..ไม่ได้เขียนให้หมดว่า ธนาคารอะไร  จึงต้องขออภัย และ ขออนุญาตมาเผยแพร่เพื่อเป็นประโยชน์มา ณ. ที่นี้ด้วยค่ะ.. สมเด็จพระนางเจ้าอินทศักดิ์ศจี เป็นราชินีเพราะทรงพระครรภ ์วิลเลียม เชกสเปียร์ กวีเอกของอังกฤษได้แต่งเรื่อง “โรเมโอและจูเลียต” ขึ้น พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงแปลเรื่อง “โรเมโอและจูเลียต” เป็นภาษาไทย สมเด็จพระนางเจ้าอินทศักดิ์ศจี เป็นผู้ได้รับการอุทิศบทแปลเป็นอนุสรณ์แห่งความรัก “โรเมโอและจูเลียต” เริ่มพากย์ไทย ว่า “บทกาพย์ละครของ กวีเลิศประเสริฐศรี เชกสเปียร์ปะริญมี กิติเลื่องณโลกา กล่าวเรื่องอุภัยพง ศะบุราณวิวาทา มีบุตระสองรา ฤติรักษะโดยธรรม แต่แสนจะสงสาร รติพรากเพราะเวรกรรม รับบาปบิดาทำ กลิราญประหารกัน หนุ่มสาวก็จำพราก จรจากสมรผัน จนปราศะชีวัน บ่มิเสื่อมมโนสมร ข้าเพียรประพันธ์บท วรนาฎะกากร เพื่อเพิ่มวรักษร ณ สยามะภาษา ข้าขออำนวยไท้ วรราชะชายา พระอินทระศักดิ์นา ริศะจีวิไลยวรรณ เพื่อเป็นพะยานรัก ฤติร่วมสิเน่ห์กัน ยืนจนประจบพรร ษะชีวิตนูสลายฯ” คืนวันหนึ่งมีการแสดงระบำหลวงเรื่อง “ศุภลักษณ์วาดรูป” สถานที่แสดงคือนาฏศาลาในสวนศิวาลัย แขกผู้มีเกียรติยิ่ง 2 พระองค์ คือ พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ และสมเด็จพระนางเจ้าอินทศักดิ์ศจี ท้องเรื่องของระบำนั้น พระนารายณ์ได้แสดงอวตารต่าง ๆ ให้นางศุภลักษณ์ดู สมเด็จพระนางเจ้าอินทศักดิ์ศจีทรงสนพระราชหฤทัยมาก ว่าอวตารปางต่าง ๆ นั้นคืออย่างไร พระองค์จึงรับสั่งว่า วันหนึ่งข้างหน้าจะต้องนิพนธ์เรื่องนี้ขึ้น ปัจจุบันนี้ ถ้าเข้าไปในหอพระสมุดแห่งชาติ จะพบหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งเป็นบทประพันธ์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ และอุทิศความดีให้สมเด็จพระนางเจ้าอินทศักดิ์ศจี “หนังสือเล่มนั้นชื่อ ลิลิตนารายณ์สิบปาง” คำอุทิศว่า “เรื่องนี้ข้าแต่งให้ ราชินี" อินทศักดิ์ศจี นิ่มน้อง โดยเธอกล่าววาที เชิญแต่ง ซึ่งเฉพาะเหมาะต้อง จิตข้าประสงค์” นี่คือเรื่องราวของความรักการดำเนินไปของความรัก และอานุภาพของความรัก ฝ่ายบุรุษคือ พระมหากษัตริย์ของไทย และฝ่ายสตรีคือ สมเด็จพระบรมราชินีความรักที่ไม่มีอวสานนี้ เริ่มต้นมาอย่างไร เรื่องแรก เราจะต้องรู้ว่า พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ ยังไม่มีความรัก จวบจนพระชนมายุ 40 พรรษา จนเป็นที่กล่าวกันโดยทั่วไปว่า พระองค์ทรงหมกมุ่นกับเรื่องราวของชาตินิยมจนเกินไป เกี่ยวกับความรักของพระองค์ครั้งแรก ที่รั่วไหลออกมานอกพระราชวังก็คือ หลังจากการประกวดภาพเขียนที่พระราชวังพญาไทผ่านพ้นไปแล้วมีข่าวว่า พระองค์ทรงพบรักแรกพบกับ ม.จ.หญิงวัลลภาเทวี วรวรรณ พระธิดาของเสด็จในกรมหมื่นนราธิปประพันธ์พงศ์ ซึ่งมาร่วมในงานนี้ด้วย หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีประกาศพิธีหมั้นเป็นทางการ ระหว่างพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ กับ ม.จ.หญิงวัลลภาเทวี และได้มีประกาศติดตามมา โดยสถาปนาพระอิสริยยศของ ม.จ.หญิงวัลลภาเทวี ว่า “ ทรงพระราชปรารภถึงงานที่จะได้กระทำราชพิธีราชาภิเษกสมรสในภายหน้า และเวลานี้ให้กระทำพระราชพิธีหมั้นแล้ว เป็นการสมควรที่จะให้เป็นไปตามกฎเกณฑ์นี้ชั้นหนึ่ง” “จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาหม่อมเจ้าหญิงวัลลภาเทวี เป็นพระวรกัญญาปทาน พระองค์เจ้าหญิงวัลลภาเทวี ตั้งแต่นี้สืบไป” แต่หม่อมเจ้าหญิงพระองค์นี้ไม่มีโชคได้เป็นพระบรมราชินี เพราะหลังจากนั้นเพียง 3-4 เดือนมีข่าวว่าพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ ได้ทรงถอนหมั้น ม.จ.หญิงวัลลภาเทวีเสียแล้ว เหตุผลในการถอนหมั้นครั้งนี้ไม่มีแน่ชัด นั้นไม่ใช่เรื่องของบุพเพสันนิวาส จึงมีอันบันดาลให้เป็นไป แต่เรื่องของบุพเพสันนิวาสนั้นมี เพราะผู้ที่จะได้เป็นพระบรมราชินีสืบต่อไปนั้น คือคุณประไพ สุจริตกุล เมื่อคุณประไพ สุจริตกุลถวายตัวเป็นพระสนมใหม่ ๆ นั้น ได้โปรดฯ ให้คุณท้าวภัณฑสารานุรักษ์ หัวหน้าคลังฝ่ายในนำเงินไปพระราชทาน 4,000 บาท ตามพระราชประเพณี รวมทั้งพระราชทานตราทุติยจุลจอมเกล้าฯต่อมาหลังจากนั้นไม่นาน คุณประไพ สุจริตกุลก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระวรราชายาเธอ พระนางอินทศักดิ์ศจี พร้อมกับพระราชทานตราปฐมจุลจอมเกล้าฯ     ความคาดหมายโดยทั่วไปที่ว่าพระนางอินทศักดิ์ศจี คงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระราชินีนั้น ไม่ผิดพลาดนัก เพราะประกาศในวันที่ 1 มกราคม 2465 อันเป็นวันขึ้นปีใหม่ มีว่า “พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชดำริว่า พระวรราชายาเธอ พระอินทศักดิ์ศจี ได้รับราชการฉลองพระเดชพระคุณมาโดยซื่อสัตย์กตเวที มีความจงรักภักดีในใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัย ทรงตระหนักในพระราชหฤทัยว่า จะทรงสถาปนายกย่องขึ้นให้มีพระอิสริยยศสูงในตำแหน่งพระราชินีก็ควรแล้ว “จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาพระอิสริยยศพระวรราชชายาเธอพระอินทศักดิ์ศจี เป็นสมเด็จพระนางเจ้าอินทศักดิ์ศจีพระบรมราชินี ” อย่างไรก็ตาม เป็นที่เปิดเผยว่า สาเหตุที่ทรงโปรดฯ ให้พระนางอินทศักดิ์ศจี ดำรงตำแหน่งพระบรมราชินีครั้งนี้ เพราะเหตุว่าทรงพระครรภ์เป็นที่ทราบกันมานานแล้วว่า พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ ทรงปรารถนาที่จะได้พระราชโอรสเพื่อสืบราชสันตติวงศ์อย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้จึงไม่เป็นการแปลกเลย ที่พระองค์จะทรงเตรียมพระราชพิธีรับขวัญมกุฏราชกุมารไว้ เมื่อทรงแต่งตั้งพระบรมราชินีแล้วแต่สิ่งนั้นก็ไม่ได้ดำเนินไปสมดังพระราชประสงค์ เพราะพระบรมราชินีมิได้ทรงพระครรภ์จนครบกำหนดประสูติ แต่ได้ทรงตกเสียในระยะไม่กี่เดือนให้หลัง หลังจากที่พระบรมราชินี ไม่สามารถจะธำรงรักษาพระครรภ์ไปจนครบถ้วนทศมาสแล้ว เป็นที่รู้กันภายในราชสำนักว่า พระองค์ทรงมีพระปริวิตกอยู่ไม่ใช่น้อย ๆ ในเรื่องเกี่ยวแก่พระราชบัลลังก์ แม้แต่ในวาระก่อนจะสวรรคตเพียงไม่กี่ชั่วโมง พระองค์ยังคอยสดับฟังข่าวคราวเกี่ยวกับการประสูติ ว่าเสียงที่พระองค์จะได้ยินนั้นเป็นเสียงของปืนใหญ่ยิงสลุต อันหมายถึงการได้พระราชโอรสหรือเสียงประโคมของสังคีตดนตรี อันบ่งบอกว่าพระองค์ได้พระราชธิดาแล้วในที่สุดเหลือเวลาอีกเพียง 1 ชั่งโมงจะเสด็จสวรรคต ก็มีเสียงประโคมของดุริยสังคีต อันเป็นสัญลักษณ์ว่าพระองค์ได้มกุฏราชกุมารี เจ้าคุณรามฯ เป็นผู้บังเอิญเชิญไปถวายให้ทอดพระเนตร ทรงถามว่า “หญิงหรือชาย” เจ้าคุณรามกราบทูลว่า “หญิง” มีรับสั่งว่า “ก็ดีเหมือนกัน” แล้วเสด็จสวรรคต ต่อไปนี้ อยากจะขอเสนอพระราชพินัยกรรมของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ เพราะนับเป็นพินัยกรรมที่แปลกประหลาดฉบับหนึ่ง พระราชพินัยกรรมฉบับนี้ทำไว้ในวันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ.2463 ณ พระราชวังพญาไท ต่อหน้าผู้สำเร็จการ เสนาบดี และจางวางมหาดเล็ก มีใจความดังนี้ “ เวลานี้ ข้าพเจ้ากำลังมีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์ จึงขอสั่งข้อความไว้ดังต่อไปนี้ 1. ถ้าข้าพเจ้าสวรรคตลง ณ แห่งใดแห่งหนึ่ง นอกจากในพระมหาราชวัง ให้เชิญพระบรมศพโดยเงียบ ๆ เข้าไปยังที่นั่งจักรพรรดิพิมาน ให้จัดการสรงน้ำพระบรมศพในที่พระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน แล้วจึงให้เชิญไปประดิษฐาน ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท 2. ในเวลาที่ตั้งพระบรมศพที่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท และในเวลาอื่น ๆ ต่อไปนี้ตลอดห้ามมิให้มีนางร้องไห้ ถ้าผู้ใดรักใคร่ข้าพเจ้าจริง ปรารถนาจะร้องไห้ ก็ให้ร้องจริง ๆ เถิด อย่าร้องละครเล่นเลย 3. ในการทำบุญ 7 วัน ทุก ๆ 7 วันไปจนถึงงานพระเมรุ ขอให้นิมนต์พระ ซึ่งข้าพเจ้าได้เคยชอบพอมาเทศน์ อย่างได้นิมนต์ตามใจ และนอกนั้นก็ให้นิมนต์พระเปรียญ ที่มีท่าทางจะเป็นประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาต่อไป 4. งานพระเมรุ ขอให้กำหนดภายหลังวันสวรรคตเร็ววันที่สุดที่จะทำได้ ถ้าจะได้ภายในฤดูแล้งแห่งปีสวรรคตแล้ว ก็ยิ่งดี เพราะการไว้พระบรมศพนาน ๆ เป็นการเปลืองเปล่า ๆ 5. ในการทำบุญ 7 วัน เมื่อไว้พระบรมศพก็ดี และในงานพระเมรุก็ดี ขอให้จัดการทำพิธีกงเต๊ก ถ้าไม่มีใครศรัทธาทำให้ ข้าพเจ้าก็ขอให้ทายาทของข้าพเจ้าหานักพรต อานัมนิกาย จีนนิกายมาทำให้ข้าพเจ้า 6. ส่วนงานพระเมรุ ขอให้ทางวังตัดกำหนดการลงให้น้อย คือตัวพระเมรุให้ปลูกด้วยถาวรวัตถุ ใช้ถาวรวัตถุนั้นเอง เป็นพลับพลาทรงธรรม 7. ก่อนที่นะยกพระบรมศพไปสู่พระเมรุ ให้มีงานศราทรพรตที่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทวันเดียว 8.ญาติวงศ์ของข้าพเจ้าและข้าราชการกระทรวงทะบวงกรมต่าง ๆ ถ้ามีความปรารถนาจะทำบุญให้ข้าพเจ้า ก็ให้ทำเสียให้เสร็จในขณะที่ตั้งพระบรมศพอยู่ก่อนงานพระเมรุ ส่วนงานพระเมรุ ขอให้เป็นงานหลวงอย่างเดียว 9. สังเกต ขอให้จัดของที่จะเป็นประโยชน์สำหรับพระสงฆ์ที่จะได้รับไป และให้เลือกพระสงฆ์ที่จะได้สังเคตนั้น ให้เลือกพระสงฆ์ที่จะใช้สังเคตจริง ๆ จะไม่เอาไปขาย 10. ส่วนของแจก ขอให้เลือกเป็นหนังสือ 2 อย่าง อย่างหนึ่งเนื่องด้วยกิจการที่ข้าพเจ้าได้ทำเป็นประโยชน์มาแล้วแก่แผ่นดิน อีกอย่างหนึ่งขอให้เป็นหนังสือที่จะเป็นประโยชน์แก่พระพุทธศาสนา 11. ในการแห่พระบรมศพตั้งแต่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ไปจนถึงวัดพระเชตุพน ให้ใช้พระยานมาศตามประเพณี จากวัดพระเชตุพนไปพระเมรุ ขอให้จัดรถเสียใหม่ เป็นรถปืนใหญ่บรรทุกพระบรมศพ เพราะข้าพเจ้าเป็นทหาร อยากจะใคร่เดินทางระยะสุดนี้เป็นอย่างทหาร 12. ในกระบวนแห่นี้ นอกจากทหาร ขอให้จัดมีเสือป่าและลูกเสือให้สมทบกระบวนด้วย และขอให้นักเรียนโรงเรียนในพระบรมราชูปถัมภ์ ให้เข้ากระบวนด้วย 13. การโยนโปรย ขอให้งดไม่ต้องมีทุกระยะ และพระโกศขอให้ใช้เจ้าหน้าที่กรมภูษามาลา 14. การอ่านพระอภิธรรมนำพระบรมศพ ถ้าสิ้นสมเด็จพระมหาสมณะ กรมพระยาวชิรญาณวโรรส และพระวรวงศ์เธอกรมหมื่นวรสิริวัฒน์ไปแล้ว ขอให้นิมนต์พระญาณวราภรณ์ (ม.ร.ว.ชื่น) วัดบวรนิเวศน์ หรือพระราชสุธี (อุปโม) วัดราชาธิวาส แต่ถ้าแม้ท่านทั้งสองนี้ จะนำไม่ได้ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งแล้ว ให้นิมนต์พระราชาคณะผู้ทรงศักดิ์สูงกว่ารูปใด ๆ ในคณะธรรมยุกตินิกาย 15. ในการถวายพระเพลิงเมื่อแตรทหารบรรเลงเพลงสรรเสริญพระบารมีจบแล้ว ขอให้รวมแตรสั้น เป่าเพลงสัญญาณนอน 16. ส่วนงานพระบรมอัฐิขอให้ทำตามระเบียบที่เคยทำมาแล้วเมื่อครั้ง พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง 17. พระอังคารขอให้บรรจุใต้ฐานพระพุทธชินสีห์ในวัดบวรนิเวศวิหาร ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งขอให้กันเอาไว้ ไปบรรจุใต้ฐานพระร่วงโรจนฤทธิ์ที่พระปฐมเจดีย์ในโอกาสอันเหมาะ ซึ่งไม่ติดต่อกับงานพระเมรุ “พระบรมราชโองการนี้ ได้กระทำไว้เป็น 3 ฉบับ ความต้องกัน พระราชทานให้เสนาบดีกระทรวงรักษาไว้ฉบับ 1 ผู้สำเร็จราชการมหาดเล็กรักษาไว้ฉบับ 1 ราชเลขาธิการรักษาไว้ฉบับ 1 และทรงกำชับเจ้าหน้าที่ทั้ง 3 นี้ ให้นำความกราบบังคมทูลสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินที่จะได้เสด็จขึ้นเสวยสืบสันตติวงศ์ เพื่อได้ทรงทราบพระราชประสงค์นี้โดยตลอดถ้วนถี่ จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 50 23:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รวมเรื่องเยอะเลยครับ ไม่รู้จะร่วมด้วยช่วยกันตอนไหนดี จะเรียกป้าหรือเรียกพี่ดีครับ เพราะผู้เข้ามาแสดงความยินดีเรียกด้วยความเคารพกันเป็นสองอย่าง เห็นภาพเลยครับ ที่มาของนามโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร "เพื่อเป็นเกียรติแก่พระบรรพบุรุษ"  โรงพยาบาลนี้จริงแล้วมีกำเนิดมาจากสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ฯ นี่เอง พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงวางพระองค์ได้งามสม ทั้งในรัชกาลก่อนๆ จนถึงปัจจุบัน คงเป็นเหตุหนึ่งที่ท่านไม่ตก  และอีกประการหนึ่ง ท่านเป็นหลานยายของท้าวศรีสุนทรนาฏ (แก้ว พนมวัน ณ อยุธยา) ซึ่งเป็นผู้อำนวยการละครหลวงฝ่ายใน กรมมหรสพ ทราบมาว่า ท่านท้าวเป็นครูละครของเจ้าคุณสองพี่น้องด้วย พระองค์จึงได้รับพระมหากรุณาธิคุณยิ่งขึ้นอีก สำหรับลิลิตนารายณ์สิบปาง เป็นเรื่องที่มีเหตุผูกพันกันระหว่างสองพระองค์  น่าจะเป็นเหตุให้งานพระเมรุของสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิ์ศจี มีหนังสือเรื่องนี้เป็นที่ระลึกด้วย ใช่ไหมครับ จากคุณ : NickyNick - [ 11 เม.ย. 50 10:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ด้วยความเคารพคุณ WIWANDA เจ้าของกระทู้ครับ ข้อความในความคิดเห็นที่ ๒๔ ค่อนข้างสับสนและมีที่ผิดพลาดบางประการ ขออนุญาตแก้ไขดังนี้นะครับ ๑. "ทรงเตรียมพระราชพิธีรับขวัญมกุฏราชกุมารไว้ เมื่อทรงแต่งตั้งพระบรมราชินีแล้ว" เมื่อสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจีฯ ทรงพระครรภ์ ไม่ได้มีหลักฐานยืนยันว่าทรงเตรียมรับพระประสูติการหรือสมโภชเดือนอย่างไร เข้าใจว่าผู้เขียนสับสนกับการเตรียมรับพระประสูติการ การที่ทรงพระราชนิพนธ์ "บทกล่อม" ประกอบพระราชนิพนธ์เรื่อง "พระเกียรติรถ" เตรียมไว้สำหรับสมโภชเดือนพระราชกุมารซึ่งจะประสูติแต่ พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ๒. "แม้แต่ในวาระก่อนจะสวรรคตเพียงไม่กี่ชั่วโมง พระองค์ยังคอยสดับฟังข่าวคราวเกี่ยวกับการประสูติ ว่าเสียงที่พระองค์จะได้ยินนั้นเป็นเสียงของปืนใหญ่ยิงสลุต อันหมายถึงการได้พระราชโอรสหรือเสียงประโคมของสังคีตดนตรี อันบ่งบอกว่าพระองค์ได้พระราชธิดาแล้วในที่สุดเหลือเวลาอีกเพียง 1 ชั่งโมงจะเสด็จสวรรคต ก็มีเสียงประโคมของดุริยสังคีต อันเป็นสัญลักษณ์ว่าพระองค์ได้มกุฏราชกุมารี เจ้าคุณรามฯ เป็นผู้บังเอิญเชิญไปถวายให้ทอดพระเนตร" หากพูดคลุมๆ เช่นนี้ อาจทำให้เข้าใจได้ว่าเป็นพระครรภ์ของ สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจีฯ แต่จริงๆ แล้วเหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ประชวรพระครรภ์ของ พระนางเจ้าสุวัทนาฯ และพระประสูติกาลของ สมเด็จฯ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี สมเด็จฯ เจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ ประสูติวันอังคารที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๔๖๘ ส่วนพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จสวรรคตวันพฤหัสบดีที่ ๒๖ พฤศจิกายน ๒๔๖๘ เป็นเวลาห่างกันราว ๒ วัน ไม่ใช่ ๑ ชั่วโมงครับ นอกจากนี้ "มกุฎราชกุมารี" หรือ Crown Princess นั้น (ยัง) ไม่มีในประเทศไทยครับ ไม่เคยมีเจ้านายพระองค์ใดในประวัติศาสตร์และในปัจจุบันเป็น "มกุฎราชกุมารี" ฉะนั้น  ผมคิดว่าผู้เขียนควรใช้ว่าพระราชธิดา พระราชกุมารี หรือสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ มากกว่าคำนี้ ที่ว่า "เจ้าคุณรามฯ เป็นผู้บังเอิญเชิญไปถวาย" ผมก็ไม่เข้าใจว่า "บังเอิญ" อย่างไร ก็ไม่ได้บังเอิญหรอกนะครับ คือจริงๆ แล้ว เจ้าคุณพระประยูรวงศ์ (แพ) ในรัชกาลที่ ๕ เชิญเสด็จพระราชธิดาจากพระที่นั่งเทพสถานพิลาสไปให้เจ้าพระยารามราฆพที่พระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน ซึ่งอยู่ติดกัน ให้เชิญเสด็จต่อไปถวายทอดพระเนตรบนพระแท่นบรรทม อนึ่ง พระรูป สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ และพระนางเจ้าสุวัทนาฯ ในความเห็นที่ ๒๓ ฉายในงานฉลองพระชนมายุ ๕ รอบของพระนางเจ้าสุวัทนาฯ ครับ ไม่ใช่ในวันเสด็จนิวัตพระนคร จากคุณ : นาย UP - [ 11 เม.ย. 50 11:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ความอีกตอนหนึ่ง ที่อาจคลาดเคลื่อน คือส่วนที่ว่า "ทรงถามว่า “หญิงหรือชาย” เจ้าคุณรามกราบทูลว่า “หญิง” มีรับสั่งว่า “ก็ดีเหมือนกัน” แล้วเสด็จสวรรคต" จมื่นมานิตย์นเรศ (เฉลิม เศวตนันทน์) บันทึกว่าการที่มีพระราชดำรัสถามว่าเป็นพระราชโอรสหรือธิดานั้น เกิดขึ้นเมื่อแรกประสูติใหม่ๆ (๒๔ พฤศจิกายน) ครับ ระยะนั้นยังพอมีพระราชกระแสได้บ้าง ไม่ใช่เวลาที่เชิญเสด็จสมเด็จเจ้าฟ้าพระราชธิดามาถวายให้ทอดพระเนตร (๒๕ พฤศจิกายน) เพราะเวลานั้นมีพระอาการค่อนข้างโคม่า ไม่สามารถมีพระราชดำรัสได้แล้ว คงได้แต่น้ำพระเนตรไหล และเจ้าพระยารามราฆพได้เชิญพระหัตถ์ขึ้นสัมผัสพระราชธิดา กล่าวกันว่าแม้จะทรงพยายามรับสั่ง แต่ไม่มีพระสุรเสียงใดๆ ออก และแน่นอน ไม่ใช่เวลาที่กำลังจะเสด็จสวรรคต (๒๖ พฤศจิกายน) แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 12:45:47 จากคุณ : นาย UP - [ 11 เม.ย. 50 11:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จำได้ว่าเรื่องของสมเด็จอินทร์ฯ เคยมีผุ้เอามาโพสต์ไว้น่ะครับ น่าจะเป็นช่วงที่มีเรื่องมีราวของ คุณน้ำอบ นะ ถ้าจำไม่ผิด แล้วก็ต่างคนต่างเงียบกันไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะไปค้นในคลังกระทู้เก่า ก็ทำไม่เป็น ไม่รู้ว่ายังอยู่หรือเปล่า หลายปีแล้วด้วย แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 11:38:10 จากคุณ : กริชครับผม - [ 11 เม.ย. 50 11:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณคุณ UP อีกครั้งค่ะ  ตามที่เรียนให้ทราบแต่ทีแรกว่า นำข้อมูลของวิกิพีเดียมา..ไม่กล้าที่จะไปแทรกและเขียนเพิ่ม..เพราะเห็นเช่นเดียวกันว่า..ข้อมูลออกจะหลวม ไม่ชัดเจนในรอยต่อของ การตกพระหน่อของสมเด็จอินทร์ และมาต่อตอนที่เตรียมรอรับประสูติกาล  (ที่บางคนอาจจะต่อไม่ติดว่าเป็นพระนางเจ้าสุวัทนาต่างหากที่ทรงครรภ์) อีกประการหนึ่ง..ผู้เขียนคงจะตั้งใจเขียนว่า "อัญเชิญ" แต่กลายเป็น "บังเอิญเชิญ" (ขำนิดๆได้ไหมคะ) เรียนคุณกริชครับผม เรื่องกระทู้ที่คุณว่า..เสียดายค่ะ ไม่ได้อ่าน เพราะจำได้ว่าตอนนั้นไปอยู่ที่อลาสก้าหลายเดือน โอกาสเข้าเน็ทได้ ก็ต้องเฉพาะเรื่องที่จำเป็นจริงๆ  แต่ขอเรียนให้ทราบว่า ดิฉันมิได้มุ่งต้องการหาข้อมูลของเหล่าพระชายามากกว่าเท่าที่ ทราบๆกันอยู่แล้ว เนื่องจาก โอกาสที่จะได้ความจริงนั้นมีน้อยเต็มที  คนสมัยนั้น ผู้ที่มีความรู้ เป็นขุนน้ำ ขุนนางเท่านั้น จึงจะสมารถบันทึกเรื่องราวได้ แต่เนื่องจากเรามีวัฒนธรรมประเพณีที่ไม่เหมือนใคร กล่าวคือ เรื่องของ"ราชสำนัก"  ต้องเป็นความลับ ที่ไม่มีการนำออก ฉะนั้น ก็คงเหลือแต่เรื่องซุบซิบ และกว่าจะถึงหูชาวบ้านอย่างเราๆได้ก็ผ่านการแต่งแต้มจนไม่เหลือเค้าโครงเดิม.. รัชกาลที่หก ได้ทรงบันทึกไดอะรี่ไว้ทุกวัน..จนนับได้เป็นหลายสิบเล่ม..เมื่อเจ้าพระยารามได้ถึงแก่กรรมไป.. จึงได้ทราบว่า ไดอะรี่ทั้งหลายเหล่านั้น ท่านเป็นคนดูแลรักษาไว้  แต่ในที่สุด ทายาทของท่านได้นำขึ้นถวายให้กับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบันของเรา ซึ่งไม่มีวัน....ที่ข้อความเหล่านั้นจะเปิดเผยได้ เพราะเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับพระประยูรญาติหลายพระองค์ ทั้งในด้านบวกและลบ.. แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 21:51:06 จากคุณ : WIWANDA - [ 11 เม.ย. 50 12:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ยินดีครับคุณ WIWANDA การตัดข้อความอย่างอัญพจน์มาจากเว็บวิกิพีเดีย คงต้องคงไว้ตามต้นฉบับเช่นนั้น ไม่ควรไปแก้ไข ผมเข้าใจครับ จึงขออนุญาตเข้ามาเสริมและแก้ไขข้อมูลบางส่วนเท่าที่สติปัญญาจะอำนวย เรื่องการตกพระกุมารของสมเด็จอินทร์ฯ นั้นมีผู้พูดกันไปหลากกระแส และว่ากันว่าหลายหน ฝ่ายข้าในพระองค์สมเด็จอินทร์ฯ ก็กล่าวกันว่าเห็นพระหน่อเป็นพระองค์ บางฝ่ายก็ว่าไม่ใช่รูปร่างเป็นพระองค์ แต่เป็นเลือดเนื้อในรูปลักษณะอื่น ผมว่าคงไม่อาจสรุปได้ว่าแท้จริงเป็นอย่างไร และไม่ควรปักใจสรุป ในเมื่อไม่มีอะไรมายืนยัน หากสรุปผิดๆ ถูกๆ ไปก็จะกลายเป็นการกล่าวหาพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๖ หรือสมเด็จอินทร์ฯ หรือบุคคลอื่นๆ ไปเสียโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่อง "เล่าสู่กันฟัง" แบบปากต่อปากอย่างนี้ต่อไป เรื่องพระราชบันทึกไดอะรีที่ผมพอได้ทราบมาก็เป็นอย่างที่คุณ WIWANDA กล่าวไว้ครับ น่ายินดีที่คุณ WIWANDA จุดประกายให้มีผู้สนใจใฝ่รู้เรื่องเก่าๆ ในยุคก่อนๆ เช่นนี้เพิ่มขึ้นอีกครับ จากคุณ : นาย UP - [ 11 เม.ย. 50 12:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่อง diary ของ รัชกาลที่ 6 ก้ได้ทราบมาอย่างที่คุญวิวันดาบอกเอาไว้น่ะครับ ประวัติต้น รัชการที่ 6 ก็มีเพียงส่วนเดียว เท่าที่เปิดเผยได้เท่านั้น ที่เหลือคงต้องปล่อยไป เหมือนกับเรื่องง JFK ไงครับ มีหลักฐานทั้งหมด แต่เปิดเผยไม่ได้เลย จนบัดนี้ก็ยังไม่รู้ว่าใครฆ่า JFK จากคุณ : กริชครับผม - [ 11 เม.ย. 50 16:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พูดถึงเจ้าคุณรามฯ  เห็นมีแต่คนถามถึง แต่มักไม่ค่อยมีคำตอบ อาจเป็นเพราะว่า คนรุ่นหลังๆนี่ไม่รู้จัก หรือ ไม่มีหนังสือเกี่ยวกับตัวท่านมากนัก  บางคนฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด  พาลคิดไปในด้านลบในเรื่องครอบครัวของท่านที่มีบุตรธิดามากมาย.. แต่จะขอเล่าถึงท่านในด้านอื่นๆ ที่ไม่ใช่เรื่องการงานที่รับใช้ใต้เบื้องยุคลบาท.. และไปพิจารณากันเอง   เมื่อสิ้นร่มโพธิ์ ร่มไทร  ท่านก็รักษาบ้านนรสิงห์นั้นไว้ไม่ได้ เพราะว่า ค่าใช้จ่ายสูง จึงขายให้กับรัฐบาล (ตามที่เล่ามาข้างต้น)  และท่านได้ย้ายไปอยู่ในคฤหาสน์ที่บางขุนพรหม (ในอาณาเขตของแบงค์ชาติ ปัจจุบัน) ชื่อว่า บ้านท่าเกษม  อยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา (เป็นที่ของทรัพย์สินฯ) มีกองเรือส่วนตัว ชื่อว่า "กองเรือท่าเกษม"  วันที่สถาปนาคือ วันที่ 2 ธันวาคม ปี (ไม่แน่ใจค่ะ)   และทุกวันที่ 2 ธันวาคมนั้น  จะมีการจัดงานฉลองกองเรือกันอย่างสนุกสนาน  ดาราภาพยนตร์ไทย ในยุคนั้น ต่างล้วนเป็นทหารเรือของกองเรือท่าเกษม อาทิเช่น ทักษิณ แจ่มผล, สมควร กระจ่างศาสตร์ และในงาน..เหล่าดาราจะแต่งชุดทหารเรือ สังกัดกองเรือท่าเกษมกันมาอย่างเต็มยศ   นับว่าเป็นงานใหญ่งานหนึ่ง.. เครื่องเรือนชิ้นใหญ่หรูหราที่ย้ายมาจากบ้านนรสิงห์นั้น ได้เก็บไว้ในโกดังเก็บของภายในบริเวณบ้านท่าเกษม..แต่เนื่องจากโกดังนั้นอาจจะอยู่ติดรั้วจนเกินไป.. วันหนึ่งในปี 2498 (ประมาณ) ได้มีเหตุเกิดพลิงใหม้โกดัง   ทรัพย์สินทั้งหมดกลายเป็นเถ้าถ่าน.. มีท่านผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่า..เจ้าคุณรามฯ มิได้รู้สึกปริวิตกอะไรเลย..สีหน้าท่านราบเรียบ และบอกสั้นๆว่า "ช่างมันเถอะ..ของนอกกายทั้งนั้น" ท่านมิได้ไคร่ยินดีใน"สมบัติ" ดังที่ว่าจริงๆ เพราะว่า ท่านก็อยู่ของท่านแบบสบายๆ มีบุตรธิดาที่ต้องเลี้ยงดู ตามรายนามดังนี้.. จะขอเรียงกลุ่มตามมารดาไป  ชื่ออาจจะสะกดผิดบ้าง เพราะ ขอไล่เขียนมาจากความทรงจำ..ส่วนอันดับนั้นเขียนเพื่อนับจำนวนเท่านั้น ภริยาเอก  คุณหญิงประจวบ.. 1. รุจิรา 2. มานนท์ ภริยารอง ชื่อ  เรือน 3. พัฒนา 4. บุษบานงเยาว์ 5. เชาว์ชาญบุรุษ 6. พิสุทธิอาภรณ์ 7. บทจรพายัพทิศ 8. จักรกฤชกุมารา 9. วนิดาบุญญาวาศ 10 พรหมมาศนารายณ์ 11 เจ้าสายสุดที่รัก ................................ มีต่อ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 50 13:13:43 จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 50 11:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 33 จากภริยารอง  ชื่อ นงคราญ 12. สุรางค์ 13. โสภางค์พึงพิศ 14. จิตรอนงค์ 15. บุษบงรำไพ 16. อนงในวัฒนา 17. ปรียานงราม 18. ความจำนงค์ ..................................... ภริยารอง ชื่อ  พิสวาท 19. สิริโสภา 20. ดวงสุดาผ่องศรี 21. กุมารีหริรักษ์ 22 ทรงจักรวรพรรณ 23. รามจันทร์วรพงษ์ 24. ภุชงค์บรรจฐรณ์ 25. จันทรรัศมี  (อ่านว่า จัน-ทอน-รัด-สะ-หมี) ............................................... ภริยารอง ชื่อ ถนอม 26. ระฆุวงค์ 27. นีละพงษ์อำไพ 28. ไกรกรีกูร 29. ประยูรกาลวรรณ 30. นวลจันทร์ธิดาราม 31. โสมยามส่องฟ้า ....................................... ภริยารองสุดท้าย ชื่อ พยุง 32. สู่นคเรศ 33. ทักษิณีเขตจรดล 34. อำพลปนัดดา ........................................... แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 50 11:58:43 จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 50 11:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โห ลูกเยอะจริงๆ ท่านได้รับพระราชทานนามสกุลใหม่ หรือว่ายังใช้ พึ่งบุญ อยู่น่ะครับ จากคุณ : กริชครับผม - [ 12 เม.ย. 50 12:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เรื่องการเคารพเจ้านายนั้น ท่านมีออกเต็มเปี่ยม...ครั้งหนึ่งที่ธิดาของท่านคนหนึ่ง เป็นที่ต้องตาต้องใจของหม่อมเจ้าในราชสกุล"ยุคล"  ท่านชายจึงได้เอ่ยปากขอรูปถ่าย.. ฝ่ายหญิงเกิดนึกสนุกจนลืมความบังควร อาจจะเพราะยังไม่ประสีประสา จึงได้ถวายภาพถ่ายของสุนัขไปให้ ความได้ล่วงรู้ถึงเจ้าคุณรามฯ  ท่านโกรธมาก.. แม้ว่าจะเป็นเรื่องของเด็กๆก็ตาม.. และแม้ว่า..เจ้าทุกข์จะมิติดใจเอาความ... ท่านได้สั่งให้ธิดาคนนั้น เข้าทำการกราบแทบบาทท่านชาย เพื่อเป็นการขอขมาอย่างเป็นพิธีรีตองต่อหน้าผู้ใหญ่ ในช่วงวาระท้ายๆของท่าน... แบงค์ชาติขอที่คืน..ท่านต้องย้ายออกไปอยู่ที่ของทรัพย์สินอีกแห่งหนึ่ง ตรงบริเวณ ท่าช้าง-วังหน้า จากนั้นก็ต้องย้ายไปอีก ที่ละแวกตากสิน.. ส่วนที่เหลือ..กรุณาไปอ่านต่อในความเห็นของคุณสุริยวรมัน  ในลิงค์นี้ค่ะ  ข้อมูลเพียบ..(ขออนุญาตมาตรงนี้เลยนะคะ) http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/K3664087/K3664087.html จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 50 12:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เหล่าบุตร  หรือ ธิดา (ที่ไม่ได้แต่งงาน)ยังใช้  พึ่งบุญ ณ. อยุธยา ค่ะ มิได้มีนามสกุลใหม่..เพราะว่า มีเชื้อสายอยู่แล้ว.. ส่วนเจ้าคุณ อนิรุธเทวา  ท่านเปลี่ยนไปตามราชทินนาม ข่าวว่า..ท่านไม่ชอบที่จะใช้แบบปะปน..มากหน้า หลายตา จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 50 12:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มาแปะลิงค์จากเว็บสกุลไทยที่สัมภาษณ์ คุณพิสุทธิอาภรณ์ พึ่งบุญ ณ อยุธยา ทายาทเจ้าพระยารามราฆพครับ http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=2590&stissueid=2565&stcolcatid=1&stauthorid=89 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 50 13:09:17 จากคุณ : sofatboy - [ 12 เม.ย. 50 13:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ข้อมูลแน่นครับ ทั้งคุณ WIWANDA และคุณสุริยวรมัน เคยได้ยินมาว่า นับแต่เข้ารับราชการ ท่านเจ้าคุณราม ไม่เคยลาหยุดงานอย่างคนสมัยปัจจุบันเรียกกันว่า ลาพักร้อน แม้แต่ครั้งเดียวเลย ใช่ไหมครับ ยิ่งทำให้มีพระมหากรุณาเพิ่มขึ้นไปอีก จากคุณ : NickyNick - [ 12 เม.ย. 50 13:39:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 http://www.geocities.com/drsak/ อัพเดทแล้วครับ สุขสันต์วันสงกรานต์ทุกท่านนะครับ จากคุณ : ha ha yee - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 08:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หายกันไปหมด จากคุณ : กริชครับผม - [ 17 เม.ย. 50 13:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ก็หายไปพร้อมๆกับชาวพันทิบทั้งหลายนั่นแหละค่ะ  ดิฉันไม่ได้ไปสาดน้ำกับใคร..แต่จัดว่าอยู่ในกลุ่ม"อู้" ที่ถือโอกาสพักอ่านหนังสือ..เพื่อที่จะนำข้อมูลในการที่จะ"บังอาจ" เขียนถึงพระองค์ท่าน หนังสือที่อ่านนั้น..ก็คือ "ประวัติต้นรัชกาลที่ ๖" ที่ทรงบันทึกเอาไว้ด้วยพระองค์เอง..ที่หลุดรอดมาถึงพวกเราจนได้  ยิ่งอ่านจึงได้ทราบว่า พระองค์ต้องทรงระทมทุกข์กับเหล่าบรรดาพระประยูรญาติ และ ทรงรำคาญกับพวกฝ่ายในอย่างเต็มที่..โดยเฉพาะในช่วงของสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงที่เพิ่งจะสิ้นพระชนม์  ที่เหล่าฝ่ายในต่างขึ้นมาแหนแห่ ภายใต้การนำของทูลกระหม่อมหญิงกรมหลวงศรีรัตนโกสินทร** **หมายถึง..สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าสุทธาทิพยรัตน์ สุขุมขัตติยกัลยาวดี กรมหลวงศรีรัตนโกสินทร พระราชธิดาพระองค์ที่ ๑๙ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ประสูติแต่สมเด็จพระนางเจ้าสุขุมาลมารศรี พระอัครราชเทวี เมื่อ พ.ศ. ๒๔๒๐ ทรงเป็นเจ้าฟ้าชั้นเอก (ชั้นทูลกระหม่อม) พระองค์แรกที่มีพระชนม์ในรัชกาลที่ ๕ ชาววังออกพระนามโดยลำลองว่า ทูลกระหม่อมหญิง ทรงมีพระอนุชา ๑ พระองค์คือ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต เจ้าฟ้าสุทธาทิพยรัตน์ ทรงเป็นราชเลขานุการในพระองค์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงสิ้นพระชนม์ที่โรงพยาบาลจุฬาฯ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๑ พระชันษาได้ ๔๖ ปี ขอนำภาพมาให้ชม ว่า ทรงพระสิริโฉมเพียงใด  ลือเลื่องถึงขนาดว่า สมเด็จรัชกาลที่ 5 ได้ทรงออกพระโอษฐ์ ว่า  "ลูกพ่องามอย่างเทวดา" แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 50 06:58:47 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 50 06:07:05 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ทรงเกรงพระทัย"ทุลกระหม่อมหญิง" มาก จึงได้แต่ขัดเคืองพระทัย ที่เห็นว่าเหล่าฝ่ายในเหล่านั้น เข้าไปแตะต้องพระศพกันอย่างชุลมุนวุ่นวาย..อันเป็นที่ผิดธรรมเนียมประเพณี  ทรงเขียนไว้ว่า วันที่ 25 ตุลาคม เวลาบ่ายฉันได้ไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่ ซึ่งได้เสด็จเข้าไปประทับอยู่แล้วที่พระที่นั่งราชปรีดีวโรทัย ในพระบรมมหาราชวัง ฉันทูลมอบถวายให้ทรงบัญชาการสิทธิ์ขาดภายในวัง, ก็ทรงรับรองโดยเต็มที่ เพราะท่านทรงเห็นอยู่เหมือนกันว่าถึงเวลาอย่างยิ่งที่จะจัดให้เป็นระเบียบเรียบร้อย..รับสั่งว่าตามที่เป็นมาแล้ว ผู้ที่ทูลกระหม่อมโปรดปรานทรงใช้ชีวิตอยู่จริงๆ ก็ดีอยู่ ไม่สู้วุ่นวายอันใด พวกที่วุ่นวายมากคือ พวกที่ตะเกียกตะกายหาดีต่างๆ และพวกเหล่านี้เป็นพวกที่จะต้องทรงใช้อำนาจกำราบให้มากหน่อย ตอนนั้นเสด็จแม่ได้ทรงเล่าถึงเรื่องยุ่งเหยิงต่างๆ ของพวกข้าในเป็นอันมาก ทั้งในเวลาก่อนที่ทูลกระหม่อมประชวร ทั้งในเมื่อประชวรแล้ว มีข้อความมากมายเหลือที่จะจดจำ   สรุปตามความเห็นของฉันก็มีอยู่ว่า ในสมัยนั้นเป็นด้วยกำลังเป็นเวลาที่เปลี่ยนแปลง ผู้หญิงเริ่มจะได้มีการศึกษาขึ้น มีความรู้งูๆปลาๆ เก่าก็ทิ้ง ใหม่ก็ไม่รู้จริง จึ่งพาให้มีความคิดเขวไปหมด ที่เป็นมาอย่างไรภายในวังทูลกระหม่อมจะได้ทรงทราบมากน้อยเพียงใดก็รู้ไม่ได้แน่ เสด็จแม่รับสั่งเล่าว่า ที่ได้ถูกกริ้วกันไปก็มี แต่กริ้วก็มักจะมีแต่ทรงบ่นลับหลัง ที่กริ้วจังๆไม่ค่อยมี..ส่วนผู้ที่ถูกกริ้วนั้น ก็มักร้องว่ากริ้วเพราะทรงหลงเชื่อคนนั้นคนนี้ทูลยุยง ไม่มีใครยอมรับว่าตนผิด มิใช่แต่ผู้อื่นที่เป็นเช่นนั้น พวกลูกเธอเองก็ตัวดี  เป็นที่น่าสลดใจอย่างยิ่ง สัมมาคารวะแทบจะไม่มีเลย เมื่อเวลาที่ทรงพระประชวรนั้น ไม่ได้มีใครเข้าไปในที่ห้องพระบรรทม รับสั่งให้หาแต่เสด็จแม่พระองค์เดียวเท่านั้น  แต่เสด็จแม่ได้รับสั่งให้คนไปทูลพระนางสุขุมาลให้ไปช่วยพยาบาลด้วย   และได้โปรดให้เจ้าจอมเฉพาะแต่ที่ได้เคยรับใช้ปฏิบัติใกล้ชิดพระองค์อยู่แต่เดิมนั้นเข้าไปรับใช้อยู่ด้วย  แต่ทูลกระหม่มอมิได้ตรัสเรีบกผู้ใด นอกจากครั้ง ๑ รับสั่งให้เจ้าจอมเอี่ยมขึ้นไปกดหน้าพระเพลา  แต่ขณะนั้น เจ้าจอมเอี่ยมลงไปนอน จึ่งโปรดให้เจ้าจอมเอิบขึ้นไปถวายอยู่งานแทน  พระนางสุขุมาลหรือข้างในอื่นๆมิได้ตรัสเรียกหาเลยอีกสักคนเดียว  ส่วนลูกเธอนั้น ถึงแต่ก่อนๆ เมื่อประชวรก็ไม่ได้เคยเข้าใกล้ชิดพระองค์  เมื่อประชวรแล้ว ในชั้นต้นก็ยังไม่กล้าเข้าไป, ต่อเมื่อจวนๆจะสวรรคต ทูลกระหม่อมหญิงกรมหลวงศรีรัตนโกสินทร จึ่งไปเรียกพี่น้องผู้หญิงขึ้นไป  และพอสวรรคตแล้วก็เข้าไปชุลมุนกันใหญ่  สิ้นสัมมาคารวะหมด หาแบบธรรมเนียมที่ไหนไม่ได้เลย มีต่อ จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 50 06:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตามแบบธรรมเนียมโบราณที่ฉันเคยรู้จัก ในขณะเมื่อสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินทรงพระประชวรหนัก ผู้ที่จะเข้าไปในห้องที่พระบรรทมได้ก็แต่ผู้ที่มีพระราชดำรัสให้หาเจาะตัวเท่านั้น เมื่อครั้งพระบามสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๒ พระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงพระประชวรใกล้สวรรคต (พ.ศ. ๒๓๖๗) ข้างในมิได้มีใครเข้าถึงพระองค์สักคนเดียว พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๓ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (ซึ่งเวลานั้น เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ ทรงพระอิศริยยศเป็นพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฏาบดินทร์) ได้ประทับกำกับอยู่ตลอดและปิดพระทวารเสียด้วย แม้แต่สมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี ผู้ทรงเป็นพระอัครเมหษี ก็หาเสด็จเข้าไปไม่  ถึงเมื่อครั้งพระบามสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๓ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคต(พ.ศ. ๒๓๙๔) ก็มิได้มีข้างในเข้าไปยุ่มย่าม ฉนั้นยิ่งนึกไปถึงยิ่งทำให้ฉันแค้นเคืองเหลือประมาณในการที่ต้องได้เห็นความยุ่มย่าม ไม่เจริญตาในเมื่อเวลาที่ทูลกระหม่อมของฉันเสด็จสรรคต.." จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 50 06:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สำหรับเจ้าจอมมารดาเอี่ยม เจ้าจอมมาดาเอิบ..นั้น คือเหล่าพระสนมเอก ที่ถวายตัวกันครบเถาห้าพี่น้อง ทั้งหมด คือ เหล่าธิดาของเจ้าพระยาสุรพันธุ์พิสุทธิ์ (เทศ บุนนาค) และท่านผู้หญิงอู่ (ข้างล่างคือข้อความที่คัดบางส่วนจากสกุลไทย บทความ-สารคดีโดย  จุลลดา ภักดีภูมินทร์) ทุกท่านชื่ออักษร ‘อ’ หมด จึงเรียกล้อๆ กันว่า ‘เจ้าจอมก๊กอ.’ คือ อ่อน เอี่ยม เอิบ อาบ และเอื้อน เจ้าจอมมารดาเอิบ เป็นท่านเดียวที่มีพระองค์เจ้าลูกเธอ ๒ พระองค์ คือ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอรประพันธ์รำไพ และ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอดิศัยสุริยาภา สมเด็จฯ กรมพระยาดำรง ตรัสเล่าว่า พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง พระราชทานพระนามพระราชธิดาทั้งสองพระองค์ เป็นการเล่นอักษร ‘อ’ ตาม ‘ก๊ก’ เจ้าจอมเอี่ยม เจ้าจอมเอิบ และ เจ้าจอมเอื้อน โปรดฯให้เป็นพระสนมเอก เจ้าจอมมารดาอ่อน เจ้าจอมเอี่ยม และเจ้าจอมเอิบได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าฯ ชั้น ท.จ.ว. (ทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ) เจ้าจอมเอื้อน ได้รับพระราชทานชั้น ท.จ.ว. (ทุติยจุลจอมเกล้า) จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 50 07:12:08 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ยังตามอ่านอยู่ครับ วันนี้สงกรานต์แถวบ้านผมมีเป็นวันสุดท้าย แต่งานใหญ่มาก รถติดทั้งเมือง ผมอ่านหนังสือประวัติต้นฯ แล้วสงสารและเห็นใจล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 มาก แบบเดียวกับคุณวิครับ ผมไม่ได้ซื้อมาหรอก แต่ยืมเขาอ่าน และยืมไม่นาน ตอนนั้นเกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่งว่า เจ้าของสิทธิ์ที่แท้จริงเขาไม่อนุญาตให้จัดพิมพ์ (จะจริงรึเปล่าไม่รู้) เราเลยไม่อยากลักลอบอ่าน แต่ตอนนี้ พอเห็นคนอื่นเขามีหนังสือเล่มนี้กัน และเป็นการอ้างอิงที่น่าเชื่อถือ เลยเปลี่ยนความคิด แต่ก็ไม่ทันการ หนังสือหมดเกลี้ยงตลาดไปนานแล้ว จากคุณ : NickyNick - [ 19 เม.ย. 50 15:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เงียบกันไปอีกแว้ววว จากคุณ : กริชครับผม - [ 24 เม.ย. 50 20:41:13 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ข้อความของป้าวิฯ #43 ผมเข้าใจว่าแบบธรรมเนียมโบราณนี้ คงจะทำโดยผู้ที่เป็น "ตัวเต็ง" หรือผู้มีอำนาจพอจะกำหนดตัวพระเจ้าแผ่นดินองค์ต่อไปได้ เป็นผู้ทำเพื่อป้องกันการพลิกโผในนาทีสุดท้ายรึเปล่าครับ ดังนั้นการที่ฝ่ายในเข้าไปยุ่มย่ามถึงในที่บรรทมได้จะเป็นเพราะ ร.6 ทรงอ่อนให้มากไป (ตามการเป็นอารยะที่เพิ่มขึ้น) รึเปล่า -แต่มันก็อาจแสดงว่าการเมืองนี่งพอให้ ร.6 ท่านไม่ต้องกังวลแบบในรัชการก่อนๆ? จากคุณ : @(-_-)@ - [ 25 เม.ย. 50 12:25:08 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ตามมาอ่านครับผม จากคุณ : นายอัลมอนด์ - [ 28 เม.ย. 50 16:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่เงียบ ๆๆๆๆ ไม่ได้เงียบค่ะ คุณกริชฯ ชอบอ่านมาก ๆ อ่านหมดเลยค่ะ บางทีอ่านแล้วก็ไม่ได้โพสต์ล่ะ จากคุณ : biebie999 - [ 28 เม.ย. 50 21:08:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 แล้วพระนางที่ถูกลอบปลงพระชนม์ล่ะครับ... เป็นใคร..ลืมไปแหล่ววววว จากคุณ : ปัญ - [ 28 เม.ย. 50 21:43:25 A:203.113.36.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 ความเห็นที่ 50 อ่านเสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย มากไปหรือเปล่า จากคุณ : BB - [ 29 เม.ย. 50 02:07:10 A:58.182.0.118 X:218.186.8.12 TicketID:141280 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ๋๋ ....คุณปัญ- หมายถึง พระนางเธอลักษมีลาวัณย์ หรือเปล่าคะ ?. จากคุณ : ฺำืำBenedetta. - [ 29 เม.ย. 50 04:30:17 A:151.30.132.114 X: TicketID:108206 ]

ความคิดเห็นที่ 53 พระนางเธอลักษมีลาวัณ พระนางเธอในรัชกาลที่ ๖ ทรงถูกอดีตคนสวนของพระองค์ลอบปลงพระชนม์ และชิงทรัพย์ ณ ตำหนักลักษมีวิลาส ถนนพญาไท เมื่อวันที่ ๒๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๐๔ ครับ จากคุณ : นาย UP - [ 29 เม.ย. 50 04:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คณพี่วิวันดา ป่วยครับ เห็นบ่น ๆ ว่าเป็นอาการของคนที่อยู่มานาน มันเลยเปื่อย ๆ ยุ่ย ๆ ไปเรื่อย แถมวานให้ผมมาช่วยเขียนแทน  ผมฟังแล้วก็ตกใจ เพราะขนาดอยู่มานานน้อยกว่าคุณพี่เขานิดนึง แต่ทุกวันนี้ก็เปื่อยรายวันซะยิ่งกว่าคุณพี่เขาเสียอีก แถมเรื่องบรรดามีที่กระทู้นี้เขาว่ากันก็ไม่สันทัดซะอีก แกเลยบอกให้เขียนเรื่องที่ไปเยือนแดนมังกร ตามหาลูกหลายท่านประธานเหมา แต่ดันไปเจอแต่นักเรียนเอ็มบีเอ กะแม็คโดนัล เปิด 24 ชั่วโมง แทน แต่ยังดีท่ได้หนังสือเกี่ยวกับสงครามเกาหลีมา 2 เล่ม น่าสนใจที่มันเสนอภาพและมุมมองของทางฝั่งจีน หลังจากที่เรารับรู้แต่ฝั่งอเมริกามาซะนาน ก็น่าสนใจดีอยู่ ติดแต่ว่าเนื้อหาทุกคำมันเป็นภาษาจีนหมดนะสิครับ  ก็เลยกะว่าจะเอาภาพไปสแกนแล้วเอามาลงก้แล้วกัน  บางภาพน่าจะอธิบายได้ว่า มันเป็นช่วงเหตุการณ์ไหน เมื่อเทียบกับทางฝั่งอเมริกาเขา ส่วนเรื่องคดีฆาตกรรมพระนาง ฯ รอผู้ชำนาญการมาเล่าให้ฟังหน่อยนะครับ ว่าเรื่องรายมัยสลับซับซ้อนยังไงบ้าง จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 30 เม.ย. 50 11:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 55 * ....จะคอย จะคอย จะคอย จะค้อย ขวัญใจ ....จะช้าอย่างไร จะนานเท่าใด ไม่หวั่น . . . จากคุณ : Benedetta. - [ 30 เม.ย. 50 21:22:18 A:151.30.135.205 X: TicketID:108206 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สำหรับคดีฆาตกรรม พอทราบข้อมูลมาบ้างจากการอ่าน ขออนุญาต นำมาเล่าสู่กันฟังหล่ะกานนะคร๊า..คลาดเคลื่อนประการใด ขออภัยด้วยจ้า... ได้คัดลอกมาจากทู้ใน vcharkarn : "ถือได้เป็นข่าวใหญ่ในรอบปีเลยทีเดียว เพราะเป็นเรื่องราวน่ากลัวในสังคมยุคนั้น เนื่องจากเป็นการลอบปลงพระชนม์ชั้นพระบรมวงศานุวงศ์ที่กระทำการอย่างเหี้ยมโหด โดยไม่เกรงต่อกฎหมายบ้านเมือง คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ในบั้นปลาย พระนางเธอฯทรงแยกพระองค์ออกจากเจ้าพี่เจ้าน้องมาทรงอยู่โดดเดี่ยวในตำหนักส่วนพระองค์ ไม่มีนางข้าหลวงแวดล้อมอย่างเจ้านายสตรีพระองค์อื่นโปรดที่จะทำสวน แต่ก็ทรงระมัดระวังพระองค์เหมือนกัน เพราะทรงเก็บปืนไว้ในกล่องและนำติดพระองค์ไปด้วย คนสวนคนนั้นเห็นว่าเป็นเจ้านายสตรี ทรงพระชรา และอยู่ตามลำพัง ในตู้ชั้นล่างมีเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เขาเข้าใจว่าเป็นของมีราคาก็เลยย่องเข้ามาทางข้างหลัง ขณะประทับพรวนดินอยู่ ใช้จอบหรือชะแลงอะไรสักอย่างทำร้ายพระเศียรทางด้านหลัง จนสิ้นพระชนม์ แล้วค้นทรัพย์สินเท่าที่หาได้ หนีไป ได้ไปแต่เครื่องราชฯ ไม่ได้เครื่องเพชร เขาเอาไปจำนำ แต่จำนำไม่ได้ เจ้าของโรงจำนำเห็นผิดสังเกต ความถึงแตกขึ้นมาให้ตำรวจแกะรอยจับตัวมาได้ เขาก็เลยสารภาพทั้งหมด" จากคุณ : น้องนางเธอ - [ 3 พ.ค. 50 16:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ปัจจุบันพระตำหนักลักษมีวิลาส กลายเป็นตึกแล้วนะครับ ตรงแยกพญาไท น่ะครับ จากคุณ : กริชครับผม - [ 4 พ.ค. 50 22:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ผมว่าเราเปิดเรื่องใหม่ดีกว่ามั้งครับ เรื่องนี้ ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องเลยอ่ะ เงียบกันไปหมด จากคุณ : กริชครับผม - [ 8 พ.ค. 50 23:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณกริชคะ  ดิฉันเข้ามาเกือบทุกคืนค่ะ  ได้แต่อ่านอย่างเดียว  แต่ไม่ได้โพสต์  ด้วยเหตุผลหลายประการค่ะ 1. ไม่รู้จริงในข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเรื่องราวตามหัวข้อกระทู้ ทั้งที่เป็นเรื่องใกล้ตัวซึ่งเราคนไทยน่าจะได้ศึกษา  และบังเอิญว่าการศึกษาเรื่องราวของบุคคลต่างๆ ไม่ค่อยถูกจริตกับตัวเอง   โดยเฉพาะกับบุคคลชั้นสูง หรือเรื่องราวของชนชั้นระดับศักดินา จึงไม่กล้าที่จะออกความคิดเห็นใดทั้งสิ้นค่ะ   เมื่อเป็นการอ่าน  แล้วเอามาแปะ   ไม่ใช่เป็นการอ่าน  แล้วเอามาเล่าดังที่อาจารย์สื่อศิลปทำมาเป็นประจำนั้น   จะได้อรรถรสในการอ่านกระทู้อย่างไรกันเล่า 2.  การอ่านบันทึกทางประวัติศาตร์ไทยในช่วงเวลาเหล่านี้  ดิฉันคิดว่าเป็นการบันทึกของผู้ที่มองเหตุการณ์เพียงด้านเดียวค่ะ   ซึ่งในทางประวัติศาตร์แล้ว  ถือว่าเป็นการบันทึกตามความรู้สึกของตัวเอง  และต้องการให้เหตุการณ์มันเป็นไปเช่นนั้น  หาใช่ข้อเท็จจริงที่น่าเชื่อถือได้ไม่ เหตุใดนักประวัติศาตร์ทั่วโลก  จึงยกย่อง Herodotus   ให้เป็นบิดาแห่งประวัติศาตร์   เหตุการณ์ของประวัติศาตร์ระหว่างที่เกิด สงคราม  Peloponnesian War   ที่เขาบรรยายไว้ในหนังสือ historia  เป็นการบรรยายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  และมูลเหตุของสงคราม  ตลอดรวมไปถึงสภาพบ้านเมืองและความเป็นอยู่ของพลเมือง  เรียกว่าเห็นเช่นไร  ก็บันทึกลงไปเช่นนั้น   เรื่องเหล่านี้จึงได้รับการยอมรับให้เป็น "ประวัติศาตร์"   ไม่ใช่บรรยายเรื่องราวของตัวเอง หรือของใครคนใดคนหนึ่งโดยเฉพาะเจาะจง แต่หากว่าเราลองเปลี่ยนป็นการนำมาเล่าสู่กันฟังด้วยข้อมูลที่เป็นการบันทึกโดยมองผ่านแว่นตาของผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องบ้างละค่ะ อาจจะน่าสนใจมากกว่านี้ค่ะ   ก็ได้แต่รอว่า คลังความรู้ที่พี่วิมีอยู่นั้น  จะได้มีโอกาสถูกนำมาเผยแพร่หรือไม่ คุณกริชอาจจะคิดว่าดิฉันรังเกียจเรื่องที่ถูกบันทึกโดยคนไทยหรือกระไร  ขอเรียนด้วยความสัตย์จริงว่าเปล่าเลยค่ะ   ด้วยความรู้เท่าที่มีอยู่แค่หางอึ่งนี้   ไม่สามารถอ่านหนังสือภาษาต่างชาติเหล่านั้นได้เป็นเล่มเป็นแน่แท้   ถ้าจะให้ถูก ต้องบอกว่า อยากอ่านจากบันทึกของคนอื่นที่มองเข้ามาบ้างมากกว่าค่ะ   ไม่ใช่หลับหูหลับตาอ่านแต่สิ่งที่วางกันเกลื่อนแผง   ซึ่งล้วนมีแต่เรื่องทางด้านบวกเพียงด้านเดียว มันขัดกับหลักความเป็นจริงเป็นอย่างมากนะคะ ในข้อที่ว่า  มนุษย์เรานั้น  จะมีแต่ข้อดี โดยปราศจากข้อเสียใดๆ เลยงั้นหรือ? ประจวบเหมาะกับเท่าที่ทราบข่าวมาว่าช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ ท่านอาจารย์สื่อศิลปของเรา  ต้องประสบวิบากรรมนำพาชีวิตให้ท่านต้องระหกระเหินร่อนเร่ไปในทิศทางใดไม่ทราบได้   ท่านจึงไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาสังสรรค์เสวนากับพวกเราเท่าไรนัก เราชาวกระทู้ยังเตริ์ก ก็เลยต้องทนเหงา ช่วยตัวเองไปพลางๆก่อนค่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 9 พ.ค. 50 21:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เรื่องประวัติศาสตร์น่ะครับ ในสมัยก่อน เป็นการรับใช้ผู้มีอำนาจในสมัยนั้น เช่นอย่างที่หลวงวิจิตรวาทการ ได้บันทึกว่าคนไทยมาจากเทือกเขาอัลไต มาตั้งอาณาจักรน่านเจ้า ถูกจีนรุกราน เลยมาตั้งอาณาจักรสุโขทัย อยุธยา ธนบุรี แล้วก็กรุงเทพ สมัยผมเด็กๆ เรียนแบบนี้จริงๆ นะ ประมาณ ป. 4 -5  ได้มั้ง แล้วผมก็ไม่ได้สนใจอีกเลย จนเรียนจบ มาทำงาน แล้วก็มาเรียนต่อโท ค่อยเริ่มอ่านประวัติศาสตร์ใหม่อีกครั้ง เลยรู้ว่า น่านเจ้า ไม่ใช่เผ่าไท นิ เป็นเมืองต้าหลี่ต่างหาก อยุธยา ก็ไม่ได้มาจากสุโขทัย เป็นคนไทยอีกกลุ่มนึง ที่รุ่งเรืองขึ้นมาแล้วก็ผนวกสุโขทัยเข้ามาต่างหาก แล้วยังพวกล้านนา ล้านช้าง อีก ปัจจุบันประวัติศาสตร์ผมว่ามีหลายด้านอย่างที่คุณกาสะลองบานแล้วบอกเอาไว้ เริ่มเยอะขึ้น อย่างเช่น กบฏเจ้าฟ้าเหม็น หรือหลักศึลาจารึกของพ่อขุนราม ก็เริ่มมีคนสงสัยว่าของจริงหรือของปลอม ประวัติศาสตร์พี่ผมรู้มา ก็จากเก็บเล็กผสมน้อย เล่มโน้นเล่มนี้ เช่นเรื่องพระองค์พีระ ก็มีหลายเล่มที่กล่าวถึง เช่นเจ้าดาราทองของ มรว มาลินี เกิดวังปารุส์ ของพระองค์จุล แคทยาและเจ้าฟ้าสยามของ มรว นริศรา เป็นต้น ทำให้เป็นภาพให้ชัดขึ้นน่ะครับ ว่าท่านมีความเป็นมา และมีนิสัยอย่างไร แบบนี้น่ะครับ เรื่องสมเด็จอินทร์ เรื่องพระนางเธอลักษมีลาวัลย์ ก็เคยมีกระทู้อยู่ สมัยโน้น ที่เรื่องคุณน้ำอบ ดังมากๆ มีแต่คนมาแฉ เรื่องโน้นเรื่องนี้ มีคนที่ทำนายถูกคนเดียวคือคุณเมธาวดี บอกว่าสุดท้ายเรื่องนี้ก็จะเงียบๆ หายกันไป ก็เงียบๆ หายกันไปจริงๆ อ่ะแหล่ะ รวมทั้งคุณเมธาวดีด้วย ไม่รู้ว่าเปลี่ยนล๊อกอินไปยัง ถ้ามองเข้าวาจาของเจ้าตัวที่ไม่ค่อยเข้าหูคนเท่าไหร่ เนื้อหาที่เค้าโพสต์มีมุมอะไรดีๆ เยอะเลยแหล่ะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 13 พ.ค. 50 12:19:15 ]

ความคิดเห็นที่ 61 โนคอมเม้นท์ครับ รู้แต่ว่าประวัติศาสตร์ถูกเขียนโดยผู้ชนะครับ เอ..... อาจารย์สื่อฯของผมไปไหนหว่า จากคุณ : ryzon - [ 13 พ.ค. 50 17:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ประวัติศาตร์ คือเรื่องที่ถูกมองด้านเดียวเสมอมา เพราะประวัติศาตร์ ถูกจารึกโดยผู้ชนะเสมอ เมื่อมีการปะทะกันระหงาสงสองวัฒนธรรม ประวัติศาตร์ ของผู้พ่ายแพ้ก็จะถูกลบเลือนหาย   และผู้ชนะก็จะเป็นคนจารึกประวัติศาตร์ ซึ่งยกย่องเชิดชูการกระทำของตน และทำลายชื่อเสียงของศัตรูผู้ปราชัย การจะหยิบเอาตอนใดตอนหนึ่งของเรื่องที่เราบังเอิญได้อ่าน  ขึ้นมาเป็นบรรทัดฐานของสังคมเท่าที่เรารู้สึกได้จากการบรรยายในหนังสือ   จึงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยากพอสมควรค่ะ เพราะผู้อ่านแต่ละคน  จะมีจินตนาการที่แตกต่างกันออกไป   ไหนจะเรื่องประสบการณ์ในชีวิต  สภาพแวดล้อม การศึกษาที่ต่างกัน  อาจจทำให้มุมมองในเรื่องเดียวกัน  แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงก็ได้ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 14 พ.ค. 50 23:10:44 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อาจารย์สื่ออยู่ไหนก็ไม่รู้ค่ะ คงปล่อยให้พวกเราร่ำอักษรกันให้เจริญใจกันไปก่อนมั้งคะ ว่าแต่น้องริวก็หาเงียบไปเลยนะคะ  งานยุ่งะสิ ชวนคุณกริช นินทาคุณเมธาวดีดีกว่า:-) ตอนนี้เธอเปลี่ยนล๊อกอินแล้วค่ะ  ได้ข่าวว่าถูกคุณ วอระพด ริบ อมยิ้มไป   ก็สมควรอยู่หรอกนะคะ  วาจาออกจะบ้าบิ่นขนาดนั้น แต่ภายใต้วาจาสามหาวเช่นว่านี้ เป็นจริงดังที่คุณว่าละค่ะ  มักมีข้อคิดอะไรดีๆ และแปลกแหวกแนวซ่อนไว้เสมอ ดังนั้น  คำกล่าวที่ว่า  อย่ากีดกั้นจินนาการของเด็กๆ  เพราะจินตนาการอย่างไร้ขอบเขตของเด็กๆ  จะเป็นพลังสร้างสรร์ในสิ่งที่เหนือความคาดหมายอยูเสมอ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 14 พ.ค. 50 23:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 64 น้ำหนักขนาดนี้ ชะตากรรมคงพัดพาให้ลอยไปลอยมาไม่ได้ง่าย ๆ หรอกครับ ไอ้ที่ต้องกระเตงไป ๆ มา ๆ นะเรื่องงานทั้งนั้นแหละ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วก็ได้พัดพาไปเยี่ยมยามหลวงพระบาง สวยยังไง สารพัดสารคดีเขาคงเอามาออกไปหมดแล้ว ขอพูดแค่คำเดียวว่า ก่อนไปนะติดหวัด(น้อง)นกมาจากจีนหยก ๆ ยังไม่หายขาด ฟืดฟาดไปตลอดทาง แต่พอไปถึงหลวงพระบาง หวัดหายเป็นปลิดทิ้ง  อากาศเขาดีจริง ๆ โล่งโปร่งสบาย ยิ่งช่วงล่องเรือระหว่างถ้าติ่งกลับวัดเชียงทองด้วยแล้ว สุดยอด ได้นอนหลับสนิทสบายที่สุดเลยทีเดียว ส่วนเรื่องกระทู้ ตอนนี้ขอเป็นผู้อ่านอย่างเดียวก่อนครับ เพราะความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ต่ำจริง ๆ เขียนไปเดี๋ยวไก่ไม่มีติดเล้าเป่า ๆ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 15 พ.ค. 50 12:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ว่าแล้วเราคุยกันเรื่องอะไรอยู่นะ ลืมไปแล้ว จากคุณ : กริชครับผม - [ 15 พ.ค. 50 16:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อ้าว ตายละหว่า   แล้วผมอ่านเรื่องอะไรไปละเนี่ย จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 15 พ.ค. 50 22:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณกริชยังไม่แก่เลยนี่คะ ทำไมลืมง่ายจัง จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 15 พ.ค. 50 23:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ได้หนังสือภาพเหตุการณสู้รบที่เดียนเบียนฟู ฉบับของเวียดนามพิมพ์เองมาฉบับนึง ดีกว่าของทางจีนนิดที่ว่ามีภาษาอังกฤษกำกับมาด้วย  ทำให้เข้าใจได้ดีกว่า หนังสือเขาแบ่งเอาไว้ดี เริ่มตั้งแต่ตอนวางแผน เตรียมการ ตอนเข้าตี และสถานการณ์หลังชัยชนะ มีภาพที่น่าสนใจด้วย 2 ภาพ (เอง)  คือ ภาพที่บอกว่าเป็นที่ปรึกษาจากจีน (ช่วงที่เขาแง่ง ๆ กัน เวียดนามไม่เคยกล่าวถึงที่ปรึกษาทางทหารของจีนในศึกเดียนเบียนฟูเลย ขณะที่จีนพยายามพูดตลอดว่า ศึกล้มยักษ์ครั้งประวัติศาสตร์นั้น มีขุนศึกจีนเป็นผู้วางแผนยุทธการให้ พร้อมกับควบคุมการยิงปืนใหญ่ด้วย ขณะที่อีกภาพนึง เป็นภาพเจ้าสุภานุวงศ์ กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ดูแผนที่ยุทธการบนโต๊ะ มีคำบรยายว่า เจ้าสุภานุวงศ์ เข้าร่วมวางแผนตีเดียนเบียนฟูด้วย แต่ภาพเดียวกันนี้ หนังสือประวัติพรรคคอมมิวนิสต์ลาว กลับบอกว่า เป็นภาพที่เจ้าสุภานุวงศ์ กำลังวางแผนปลดปล่อยซำเหนือเมื่อปี 1953 ไม่รู้ว่าใครถูกใครผิด แต่ก็แปลกว่า ทำไมเวียดนามถึงเอาคนสำคัญของลาวเข้าไปพ่วงให้เครดิตในสงครามปลดแอกของเขาด้วย เรื่องภาพกำลังวางแผนไปซื้อเครื่องสแกนเลยน่าจะเวิร์ก แต่ไม่รู้ว่าจะใช้เป็นเมื่อไรนะครับ  ส่วนลิขสิทธิ์ สงสัยคงต้องใช้วิธีจุดธูปบอกเอา เพราะไม่รู้จะไปขอกับใคร ส่วนเนื้อเรื่องหรือรูปภาพที่จะเอามาลง มันจะแหกคอกไปจากเรื่องของคุณพี่วิวันดาเขาเสีย  อันนี้เห็นทีต้องขอนุญาโตตุลาการ อัญเชิญให้คุณพี่เขาพยักหน้าหงึก ๆ เสียก่อน ถึงค่อยจะเสียบได้ขอรับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 17 พ.ค. 50 02:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 69 มีอีกเรื่องนึง  น่าสนใจดี เป็นเรื่องที่ลืมเล่า คือ เรื่องของอินเดีย (หรือเล่าแล้วหว่า)  น่าจะเอามาเขียนเสียบ้างก็ดีเนอะ หรือถ้าจะเอาภาคต่อ ก็พูดถึงสมัยของ ร.7 ดีไหม  แต่ถ้าจะพูดถึงเรื่องยุคนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องของการปฎิวัติ 2475 และเรื่องของการสละราชสมบัติ ที่นักวิชาการสมัยใหม่ พยายามอธิบายว่า การสละราชสมบัติ เพราะไม่พอใจนโยบายการปกครองของคณะราษฏ์ว่าเป็นเผด็จการนั้น ไม่เป็นความจริง เพราะประเด็นนี้พึ่งสร้างขึ้นเมื่อยุคสงครามเย็นนี่เอง ขณะที่เรื่องเดิมจริง ๆ นั้น เป็นเพราะตกลงกันไม่ได้ในเรื่องของพระราชอำนาจมากกว่า อารัมภบทเรื่อยเปื่อย  แต่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยครับว่าจะไดมีเวลาหาโอกาสมานั่งปั้นจิ้มได้เรื่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า ถ้าทำได้ก็ช่วยอนุโมทนาสาธุให้ด้วยก็แล้วกัน แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็นึกเสียว่า นาน ๆ จะโผล่หน้ามาให้เฉ่งเสียทีก็แล้วกัน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 17 พ.ค. 50 02:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อ้อ  อีกเรื่องนึง  เจอหนังสือฝรั่งที่พูดถึงหลวงพระบาง  มีรูปที่เขาอ้างว่าเป็นรูปของเจ้ามหาชีวิตและมเหสี ขณะที่อยู่ใน ค่าย "สัมมนา" ด้วย ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า  เพราะเป็นรูปที่เห็นเฉพาะ 2 พระองค์กำลังคุกเข่าเหมือนจะกราบไหว้พระอะไรประมาณนั้น  แต่ว่าฉลองพระองค์ในชุดธรรมดา  อาจจะโดนฝรั่งลักไก่ เอารูปขณะทำพิธีอะไรอยู่ แล้วมาบอกว่าเป็นรูปในค่ายสัมมนาก้ได้ เพราะตั้งแต่แนวลาวรักชาติจับพระองค์เข้าค่ายก้ไม่มีใครได้เห็นอีกเลย  ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ้นพระชนม์อย่างไร อีกรูปเป็นภาพของเจ้าหญิงมณีไล  ซึ่งหากไม่มีอะไรผิดพลาด  พระองค์ต้องเป็นเมหสีของเจ้าศรีสว่างวัฒนา แต่ไม่ทันได้ทำพิธีราชาภิเษก  คอมมิวนิสต์ก็ครองเมืองเสียก่อน ภาพในหนังสือเป็นภาพขณะที่ฉลองพระองค์ในชุดเจ้าหญิงสมัยสาว ๆ เทียบกับภาพในปัจจุบัน  แต่เห็นว่าพึ่งจะสิ้นพระชนม์ไปเมื่อกลางปีนี้เอง จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 17 พ.ค. 50 02:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ดูครับ ดู จากคุณ : กริชครับผม - [ 17 พ.ค. 50 13:12:47 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มาลงชื่อหนุนครับ อาจารย์สื่อฯ เรื่องเดียนเบียนฟูนี่ มันก็เห็นโต้งๆแล้วครับว่า จีนช่วยเป็นกอบเป็นกำขนาดไหน อาวุธเมดอินไชนาเพียบ จะมีที่ปรึกษาหรือทหารมาช่วยรบคงไม่ใช่เรื่องแปลก ส่วนเรื่องมีที่ปรึกษาจีนช่วยวางแผนหรือไม่ ผมเชื่อนะครับ เพราะจากบันทึกความทรงจำของครุสซอฟเล่าว่า โจเอินไล เคยพา โฮจิมินห์ ไปเข้าพบสตาลิน เพื่อแจ้งให้สตาลินช่วยเหลือทางการเมือง ถ้าเวียดมินห์รบแพ้ที่เดียนเบียนฟู จีนจะยอมให้เวียดมินห์ถอยเข้าเขตจีน ถ้าฝรั่งเศสตามตี จีนจะใช้คลื่นมนุษย์ยันไว้ให้ แต่ต้องการให้สตาลินสนับสนุนทางการเมือง แต่เรื้องเงียบไปก่อนเพราะเวียดมินห์ดันชนะซะนี่ ส่วนเรื่อง ร.7 ผมเคยอ่านของข้อเขียนของ สุพจน์ ด่านตระกูล เรื่องที่ พระองค์สละราชย์สมบัตินั้น เชื่อว่าน่าจะขัดแย้งเรื่องอำนาจกับคณะราษฎร์มากกว่า เท่าที่จำได้เป็นเรื่องที่พระองค์ไปรักษาพระเนตรที่อังกฤษ แล้วยื่นข้อเสนอ 8 ข้อกลับมายังรัฐบาลขณะนั้น(คณะราษฎร์) แล้วคณะราษฎร์ ไม่รับ 3 ข้อ คือเรื่อง มาตรา 39-40 ของรัฐธรรมนูญในขณะนั้น(ฉบับปี 2475)  อีก 2 ข้อ จำบ่ได้ ไว้อาจารย์สื่อร่ายจะไปค้นมาให้ครับ(ตามประกบ) จากคุณ : ryzon - [ 17 พ.ค. 50 17:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สบายดี เพิ่งกลับจากลาวครับ ไปตั้งแต่วันที่13 กลับมาถึงไทยเมื่อวานนี้เอง สามวันแรกอยู่เวียงจันท์ สามวันหลังอยู่หลวงพระบาง ฝนตกทุกวันครับ หลวงพระบางฝนตกกลางวัน เวียงจันท์ฝนตกกลางคืน เดินกันขาลาก ถ่ายรูปไปแปดร้อยกว่ารูป ได้ไปถ้ำติ่งเหมือนคุณสื่อ ต่างกันที่ว่าไม่ได้ล่องเรือกินบรรยากาศเหมือนคุณสื่อ แต่ก็มีเหตุการณ์ตื่นเต้นตอนนั่งเรือข้ามน้ำโขง เมื่อใบพัดเรือไปพันกับไม้น้ำทำให้เครื่องเสีย ต้องลอยเท้งเต้งกลางแม่น้ำ ใกล้กับน้ำวน รอเรืออีกลำมาช่วย เอารูป mall ที่ตลาดเช้า กลางเมืองเวียงจันท์มาให้ดู ที่นี่แหละครับที่เจอทหารลาววางอาก้า โจ้เฝออยู่ แต่ไม่กล้าถ่ายรูปมาให้ดู จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 19 พ.ค. 50 12:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีครับ ผู้อ่นกระทู้นี้ทุกคน เมื่อต้นเดือนเกิดสนใจต้องการหาข้อมูล กบฎยังเติร์ก เลยลองค้นหาดู ปรากฎว่าเจอกระทู้นี้ และมีการย้อนอ่านไปถึงภาค 1 ปรากฎว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ และโดยส่วนตัวก็สนใจเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ จึงขอติดตามกระทู้นี้ด้วยอีกคน แต่ตอนนี้ผมขอไปย้อนอ่านภาคเก่าๆ ก่อนนะครับ ตอนนี้ถึงภาค 6 แล้วต้องทยอยอ่าน กว่าจะถึงภาคปัจจุบันคงอีกพอสมควร ถ้าอ่านถึงกระทูล่าสุดเมื่อไหร่ จะมาถาม/ตอบกระทู้ด้วยครับ จากคุณ : สายทหาร - [ 19 พ.ค. 50 12:49:40 A:124.120.152.161 X: TicketID:145855 ]

ความคิดเห็นที่ 75 โพสซ้ำ ขออภัยครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 50 16:04:45 จากคุณ : ha ha yee - [ 20 พ.ค. 50 10:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เป็นห่วงคุณสายทหารจัง อย่าหักโหมนะครับ ค่อยๆื ทะยอยอ่านไปเรื่อยๆ รับรองมันส์ตลอดเส้นทาง จากคุณ : ha ha yee - [ 20 พ.ค. 50 10:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 77 หา นี่ตลาดเช้าที่เวียงจันทร์หรือนี่ หลังที่ทำใหม่ใช่ไหมครับ มีบันไดเลื่อนเสียด้วย แจ๋วจริง ๆ คุณรณฯไปช่วงไหนครับ ถึงโดนฝนซะขนาดนั้น ช่วงผมไปนี่เฮงจริง ๆ ตอนจะออกจากเมืองไทย ฝนยังมืดมาเลย  แต่พอถึงหลวงพระบาง ฟ้ากระจ่างเสียนี่ เรื่องที่ปรึกษาจีนในเดียนเบียฟูฯ หรือเรื่องอาวุธ มันเป็นเรื่องที่เห็น ๆ กันอยู่จริง ๆ ครับ แต่ช่วงที่จีนกับเวียดนามเขามีเรื่องกัน เวียดนาม เขียนประวัติศาสตร์ช่วงนี้ใหม่หมดเลย เรื่องอาวุธคงปฎิเสธยาก ก็เลยตัดมันทิ้งซะ กล่าวแต่กลยุทธ์ของโฮจิมินต์ (แต่ก็ไม่วายอ้างตำราพิชัยสงครามของซุนวูอยู่ดี) ส่วนเรื่องที่ปรึกษาทางทหาร (ก็พวกที่มาช่วยนั่นแหละ) ไม่พูดถึงเลย  หน่วย ปจว.ของจีน ต้องขุดเอามาตอกย้ำใช่วงสงครามสั่งสอนว่า เวียดนามกู้เอกราชได้เพราะความช่วยเหลือจากอั๊วนะโว๊ย แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 50 08:41:29 จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 21 พ.ค. 50 08:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ผมไปวันที่ 13-18 พค. ครับ ดูแล้วน่าจะไปหลังคุณสื่อนะครับ อยู่เวียงจันท์สามวัน ส่วนมากฝนตกตอนดึกๆ กับเช้ามืด ตอนกลางวัน ok ยกเว้นวันที่ 15 ครับฝนตกหนักตอนบ่าย ส่วนที่หลวงพระบางนั่น เจอทั้งกลางวันกลางคืนเลย แต่โชคดีที่ไม่ตกตลอด พอมีเวลาให้ผมเดินเที่ยว ครับหลังที่สร้างใหม่นั่นแหละ ยังไม่เรียบร้อยดี ร้านค้าที่เปิดก็มักจะอยู่ที่ชั้นหนึ่ง เวลาเดินแล้วร้อนๆก็หลบไปตากแอร์ที่นั่น เย็นฉ่ำใช้ได้ อยากเอารูปมาให้ดูเหมือนกัน แต่เกรงใจประเดี๋ยวกระทู้ยังเติร์กจะกลายเป็นกระทู้พาเที่ยวลาวไปซะ ที่เวียงจันท์นี่ได้ไปเยี่ยมวัดสีสะเกด ที่รอดจากการโดนกองทัพสยามเผา แล้วก็ไปหอพระแก้วด้วย อ้อ ไปประตูชัย พระธาตุหลวงด้วย ช่วงนี้ low season ค่าเข้าเหลือ 5000 kip ครับถ้าช่วง hi ก็ สองเท่า ได้ไปกินแหนมเนืองตรงย่านสีห้อม แล้วก็บุปเฟ่ต์ที่ร้านขอบใจเด้อ ส่วนหลวงพระบางนี่ hilight ก็อยู่ที่ขึ้นพูสี พอดีมีเจ้าถิ่นนำทางก็เลยเก็บค่าเข้าเท่าคนลาว กับเข้า museum ครับ รอบนี้ผมโดนไป 30000 kip ส่วนผบ.ผมนั่นมีคนพาเข้าฟรี ข้างใน museum ซึ่งเป็นวังเก่าของเจ้ามหาชีวิต ข้าในตรงท้องพระโรงสวยมาก เสียดายที่เขาห้ามถ่ายรูป แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 50 12:30:31 จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 22 พ.ค. 50 22:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 79 สวยไหมครับ  เสียดายวิวจากยอดพูสีที่มองมาที่วังเจ้ามหาชีวิตมต้นไม้ยังเสียหมดแล้ว  ทางท่องเที่ยวลาว น่าจะตัดกิ่งทิ้ง ๆ เสียบ้าง เรื่องพระราชวังนี่ ผมอ่านเจอในหนังสือ เขาบอกว่าเมื่อก่อน สร้างด้วยไม้ไผ่นะ เขาใช้คำว่า Bamboo Palace แล้วว่าฝรั่งเศสมาสร้างให้ทีหลัง ไม่รู้จริงเท็จหรือน่าจะมีรายละเอียดมากน้อยกว่านี้แค่ไหน พึ่งกลับจากหาดใหญ่มาครับ คืนที่เขาระเบิดกัน 7 จุดนั่นแหละ เขวี้ยงกันหน้าโรงแรมที่ผมพักเลย แถมวางตรงเส้นทางที่ต้องเดินผ่านไปกินข้าวอีกต่างหาก แต่ไม่เป็นไรครับ เพราะผมหิวเร็ว เลยเดินออกจากโรงแรมก่อนที่เขาจะขว้างประมาณ 1 ชั่วโมง กับ เดินกลับผ่านเส้นทางที่เขาวางระเบิดช้าไป 15 นาที เพราะกินนาน (กินเยอะนั่นแหละ) เลยต้องเดินย่อย แถมหลงอีกต่างหาก เลยรอดกลับมารายงานตัวได้ครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 28 พ.ค. 50 21:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ผมไปหลังคุณ Ronachai 1 วันครับ ค่าเข้าชมที่หลวงพระบางปีนี้แพงขึ้นมาก พระธาตุพูสีปีที่แล้ว 15000 กีบ ปีนี้ 20000 วัดเชียงทองก็เหมือนกัน คิดเป็นเงินไทยแล้วราว ๆ 75 บาท ตอนเช้าไปนั่งคุยกับเจ้าของร้านกาแฟประชานิยม แกเล่าให้ฟังว่าพวกสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหลายรวมทั้งวัดต่าง ๆ ด้วย ใช้วิธีให้คนมาประมูล ใครได้ก็จ่ายเงินก้อนให้วัด แล้วไปจัดการเก็บค่าธรรมเนียมเข้าชมเอาเอง ผิดถูกประการใดอยู่กับเฮียแกนะครับ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 20:46:00 จากคุณ : Dearance (Dearance) - [ 29 พ.ค. 50 20:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เอาซะหน่อย  วิวจากพระธาตุพูสี [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : Dearance - [ 29 พ.ค. 50 20:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ๋อ มันถึงได้แพงซะปานนั้น ตอนที่ต้องรอเข้าวังเจ้ามหาชีวิต เพราะติดเที่ยง ทีแรกผมบอกว่าไปนั่งรอที่วัดเชียงทองแล้วกัน ไหน ๆ จะเสียเวลาแล้ว ก็ขอไปดูอะไรสวย ๆงาม ๆ หน่อย ไกด์สวนเลยว่า คุณพี่ขา ถ้าไปรอที่วัดเชียงทอง เขาคิดหัวละ 75 บาทนะค่ะ สุดท้ายเลยต้องไปนั่งอยู่บนทางขึ้นพูสี ก่อนผ่านด่านเสียตังส์ที่เขาขายน้ำนั่นแหละ  นั่งรอจนบ่ายโมง ประตูใหญ่ของวังถึงจะเปิด แต่ถึงยังงั้นก็ยังเข้าไปในวังไม่ได้นะครับ เพราะข้างในต้องรอจนบ่ายสอง  อะไรของเขากันวะ ระหว่างรอ ก็เดินไปรอบ ๆ เจ้าหน้าที่ที่เขาดูแล ก็ไม่ได้อยู่ไหนไกลหรอก บ้านพักอยู่หลังวังนั่นแหละ ตอนเข้าไปดู เสียดายว่าไม่ได้ลงไปข้างล่าง  เพราะที่นั่น เมื่อครั้งที่ทหารจีนก๊กมินตั๋ง เข้ามายึดครองหลวงพระบาง เพื่อปลดอาวุธทหารญี่ปุ่น เขาบอกว่า อาวุธที่ปลดจากกองทัพญี่ปุ่น เขาเอามาเก็บไว้ที่ไต้ถุนพระราชวังนั่นแหละ และเมื่อขบวนการประเทดลาวมาปลดปล่อย  ก๊กมินตั๋ง ก็ยกอาวุธให้ดื้อๆ เพราะตัวเองต้องรีบถอนกำลังกลับไปรบกับเหมาเจ๋อตุงในแผ่นดินใหญ่ พอเข้าไปได้ดูแล้วก็คุ้มกับการเสียเวลารอครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ วันวิสาขบูชา 23:25:22 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ข่าววันนี้นายพลวังเปาตัวเอกคนนึงของกบฎยังเติร์กถูกจับแล้ว อเมริกาบูชายัญอดีตลูกน้องตัวเองให้ความสัมพันธ์กับลาวหรือเปล่าครับ เพราะจริงๆ ก็น่าจะปรามกันก่อนได้ กำลังที่จะปฏิวัติก็ไม่น่าจะมีมาก และลาวทุกวันนี้ก็สงบดี ก่อการไปก็ไม่น่าจะมีมวลชนสนับสนุน คุณสื่อศิลป์ และท่านอื่นๆ มีความเห็นว่ายังไงครับ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 50 13:32:21 แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 50 13:29:46 จากคุณ : @(-_-)@ - [ 6 มิ.ย. 50 13:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ตอนนี้กระทุ้เดินช้าจังแฮะ สงสัยเรื่องนี้ไม่ค่อยฮิต จากคุณ : กริชครับผม - [ 14 มิ.ย. 50 21:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 85 -_- จากคุณ : @(-_-)@ - [ 15 มิ.ย. 50 10:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ยัง ติดตามอยู่ครับ นานแค่ไหนก็จะรอ จากคุณ : หน้ากากหมู - [ 15 มิ.ย. 50 19:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขาประจำยังอยู่ครบหรือเปล่าคะ ขานรับด้วยค่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 15 มิ.ย. 50 20:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 88 นายพลวังเปา ก็ซวยไปสิครับ  ขระเดียวกันก็แสดงให้เห็นถึงธาตุแท้ของอเมิกาเขาละ  เมื่อ 30 ปีก่อนนั้น เขาอยู่กันดี ๆ ก็ไปถลกมุ้งปลุกเขาขึ้นมารบกับคอมมิวนิสต์เสียงดังฮึด ๆ พอกาลเวลาผ่านไป อ้ายลาวเป็นคอมมิวนิสต์แบบพอสังเขป แถมยอมรับอเมริกันดอลล่าร์ในรูปการลงทุนทุกรูปแบบ อเมริกาเลยถลกหนังลูกสมุนเก่าโชว์ซะเลย จริง ๆ ก็น่าเห็นใจรัฐบาลลาวนปัจุบันนะครับ  เขาต้องเผชิญปัญหาชนกลุ่มน้อยชาวม้งทางเหนือ เหมือน ๆ กับที่ไทยเผชิญปัญหาทางภาคใต้ครับ ทุกวันนี้รถนักท่องเที่ยวจากเวีงจันไปหลวงพระบาง ยังถูกโจรม้งดักปล้น ดักยิงอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่มีนโยบายกลานอสเหมือนโซเวียต ใครอยากไปเที่ยวหลวงพระบาง ก็อยากเตือน ๆ ไว้ด้วยว่า อย่าได้หาญแทงหวยด้วยการนั่งรถทัวร์หรือรถประจำทางไปจากเวียงจันเลยครับ เพราะนอกจากจะก้นพังเพราะริดสีดวงทวารกำเริบจาการเดินทางไกลนับสิบชั่วโมงแล้ว ยังเสี่ยงถูกหวยได้เป็นดาราฮอลลีวู้ด ร่วมฉากแอ๊คชั่นเรื่องหลั่งเลืดตะวันรอน ตอนลาวแดงประทะม้งดำเอาเสียด้วยสิ วันที่วังเปาถูกจับ ที่เวียงจันเขาก็มีการเตรียมพร้อมของเจ้าหน้าที่ในระดับพิเศษด้วยนะครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 16 มิ.ย. 50 02:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขออุทิศโพสต์นี้ ไว้สมาลาโทษคุณ Ryzon ด้วยเต๊อะเจ้า พอดีสัปดาห์นี้ไม่ได้แตะเครื่องคอมพ์เลย อย่าว่าแต่เข้าเน็ตก็เลยพลาดการตอบคำถามเรื่องแอ่วเวียงไปเสียนี่ ขออภัยครับ ขออภัย  วันหลัง ใช้โทร.มาก็ได้ครับ เบอร์ผมหาไม่ยากหรอก คนแถวนี้มีเยอะครับ ช่วงนี้ใก้ล้เคียงกับคำว่าว่างแล้ว  ถ้าคุณพี่วิวันดาจะให้อภัย รวมทั้งสหายร่วมกระทู้ทั้งหลายด้วย เดี๋ยวคราวนี้กลับมาเขียนใหม่แน่ครับ กะว่าจะเอาเรื่องของเสรีไทยดีไหม เพราะเรื่องอื่นก็เขียนมาหมดแล้ว เหลือเรื่องเสรีไทยนี่แหละ กะว่าจะเอาแบบจับประเด็นสำคัญที่เป็นปมประวัติศาสตร์ของเสรีไทยแลวกันนะครับ เพราะเป็นเรื่องที่ลึก ๆ ลับ ๆ มากทางประวัติศาสตร์การเมืองไทยอีกเหมือนกัน ไม่ต้องเอาอะไรหรอก แค่ความขัดแย้งระหว่างเสรีไทยกันเองทั้งสายสหรัฐฯ สายอังกฤษ สายสหรัฐฯผสมอังกฤษ สายจีน สายไทย แค่นี้ก็มันส์แล้ว จะพยายามรวบรวมข้อมูลจากหนังสือหลาย ๆ เล่ม เพื่อหาคำตอบสำหรับคำถามที่ค้าง ๆ คา ๆ ครับ เช่น ขบวนการเสรีไทยเริ่มเมื่อไร ใครเป็นสมาชิกคนแรก ความขัดแย้งของสายสหรัฐฯและอังกฤษคืออะไร  ใครทำอะไรแค่ไหนบ้าง และสุดท้าย คือ เสรีไทย ทำให้เกียรติยศของทหารไทยเสียหายจริงตามที่ถูกกล่าวหาให้เป็นจำเลยทางประวัติศาสตร์หรือไม่ ดีไหมครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 16 มิ.ย. 50 02:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มารายงานตัวครับ รอดชีวิตกลับมาแล้ว จริงๆ ผมแวะไปเวียงจันทร์แค่วันเดียวละครับ เดี่ยวเอารูปมาลงให้ดูครับ(แต่ตอนนี้ หาการ์ดลีดเดอร์ไม่เจองะ) อ้อ ถ้าไม่ว่าอะไร พรุ่งนี้ขออนุญาติยกกระทู้ขึ้นไปข้างบนนะครับ หรือสมาชิกท่านอื่นยกขึ้นไปเลยครับ กระทู้จะตกแล้วงะ แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 50 10:48:22 จากคุณ : ryzon - [ 16 มิ.ย. 50 10:45:07 ]

ความคิดเห็นที่ 91 มีคนเขามาสะกิดให้ขึ้นกระทู้ใหม่ค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 16 มิ.ย. 50 10:56:05 ]