ความคิดเห็นที่ 1 เก็บมาจาก หนังสือ หรีดจากนักประพันธ์ไทย แจกในงานพระราชทานเพลิงศพ หลวงสารานุประพันธ์(นวล ปาจิณพยัคฆ์) เมื่อ วันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๔๙๗ (เพิ่งซื้อมาจากงานหนังสือจากเฮียเก๋า ร้านแสงเจริญ ในงานสัปดาห์หนังสือ หลายวันที่ผ่านมา) เวทางค์  เล่าเรื่อง ครูบาอาจารย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาภาษาไทยในโรงเรียนนายร้อยทหารบกระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๖๑ - ๒๔๗๐ คุณหลวงสารานุประพันธ์เป็นผู้หนึ่งที่สอนวิชา วรรณวิจิตรไทย อาจารย์อีกสองท่านคือ พระพิสิษฐ์พจนการ  บิดาของ ป. อินทรปาลิต พระสรรพบรรโณวาท  สอนวรรณคดีอินเดีย เรื่องราวส่วนใหญ่ในหนังสือเล่มนี้ ได้เป็นที่รู้เห็น เพราะมีการตีพิมพ์สืบเนื่องกันมาหลายครั้ง เวทางค์ นั้น ค้นประวัติกันลำบาก เล่าเรื่องได้น่าอ่านมาก เมื่ออ่านจบแล้วก็ ค้นพระราชนิพนธ์มาอ่านอีกหลายครั้ง จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 07:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หนังสือที่ใช้เรียนในวิชา วรรณวิจิตร  เทียบกับคำในสมัยนี้ก็คือวรรณคดีนั่นเอง หนังสือที่ใช้เรียนในวิชานี้  ส่วนมากเป็นพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า เช่น พระนลคำหลวง   ศกุนตลา  ท้าวแสนปม  หมายน้ำบ่อหน้า  เวนิสวาณิช หลวงจำเนียรเดินทาง   ตามใจท่าน  หัวใจนักรบ  มัทนะพาธา เป็นต้น จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 07:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดีหรือไม่ดี แล้วแต่คนชอบละมั้ง ผมไม่มีความรู้เรื่องเหล่านี้เท่าใดนัก ขออ่านความเห็นจากท่านๆ อย่างเดียวครับ จากคุณ : NickyNick - [ 11 เม.ย. 50 09:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบทั้งสองเลย ขอคุยกับคุณแสนฯ ว่าเมื่อหลาย ๆ ปีก่อน (สมัยที่งานสัปดาห์หนังสือจัดที่ข้าง ๆ คุรุสภา ที่ร้อนระอุอ้าวแม้จะมีแอร์เก่า (ไม่กี่) ช่วยคลายร้อนได้นิดนึง ผมไปได้ไปดี ไปทุกปี ไม่มีขาด) ผมไปได้หนังสือ "ศกุนตลา" มาเล่มหนึ่ง จำได้ว่าหน้ากปกเป็นตราพระพิฆเนศวร ปกสีชมพู ๆ แล้วกะว่าจะหาเวลาว่าง ๆ นั่งอ่านแบบเพลิดเพลินเจริญใจ  แต่เมื่อย้ายบ้านไม่รุ้ว่าอันตรธานล่องหนไปอยู่ที่ใด เสียดายจัง มีอีกหลายเล่มที่หายไปพร้อมกันในคราวเดียว ไม่รู้เหมือนกันว่ากล่องนั้นมีหนังสือดี ๆ อีกกี่เล่มที่สูญไปหมด ครั้นงานสัปดาห์หนังสือย้ายมาจัดที่ศูนย์ประชุมฯ ควีนสิริกิติ์ ผมกลับไม่ชอบไปเดิน เคยไปครั้งเดียวเมื่อประมาณ ๒-๓ ปีก่อน รู้สึกไม่ค่อยชอบบรรยากาศ แม้แอร์จะเย็นกว่า (แต่บางที่ก็ร้อนด้วยฝูงชนเบีดเสียด โดยเฉพาะบริเวณหน้า สนพ. แจ่มใส) ผมก็ไม่ไปอีกเลย รู้สึกว่าไม่ชอบการเบียดเสียดแย่งซื้อจนไม่มีเวลาพินิจพิจารณารูปลักษณ์หนังสือเหมือนเวลาซื้อตามร้านได้ แถมตอนรอคนขายใส่ปกก็รอนานแสนนาน รูดบัตรก็ไม่ได้ ไอ้เราก็ไม่ชอบพกเงินเยอะ ก็เลยให้รู้สึกไม่ประทับใจ และเลิกไปแต่บัดนั้น จากคุณ : วศินสุข - [ 11 เม.ย. 50 09:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ศกุนตลา นั้นอ่านแล้วก็จำได้เพียง   นี่ฤาบุตรีพระดาบส   งามหมดหาใครจะเปรียบได้ อนิจจาบิดาท่านแสร้งใช้    มารดต้นไม้พวนดิน ดูผิวสินวลลอองอ่อน   มลิซ้อนดูดำไปหมดสิ้น สองเนตรงามกว่ามฤคิร   นางนี้เป็นปิ่นโลกา งามโอฐดังใบไม้อ่อน   งามกรดังลายเลขา งามรูปเลอสรรขวัญฟ้า   งามยิ่งบุบฝาเบ่งบาน ควรฤามานุ่งคากรอง   ควรแต่เครื่องทองไพศาล ควรแต่เป็นยอดนงคราญ   ควรคู่ผู้ผ่านแผ่นไผท อ่านตัวจิ๋วๆมาจาก http://fulltext.car.chula.ac.th/doc.asp?dirid=I0024&page=0005&dirname=%C8%A1%D8%B9%B5%C5%D2 ความรู้อันน้อยนิดในเรื่องวรรณกรรมของอิฉันนั้น  มิได้รวมความคิดที่ว่า คุณหลวงสารานุประพันธ์ สอน วรรณวิจิตร ไว้เลย งานแปลบางเรื่องของท่านก็ไม่เป็นที่ทราบมากหลาย  ตกบัญชีไปบ้าง มีแต่ชื่อเรื่องก็มี  เนื้อเรื่องในกลุ่มนักอ่านนักสะสมไม่ทราบกัน เรียนคุณวศินสุข เดี๋ยวนี้ร้านหนังสือเก่ามาจัดอยู่ใกล้ๆกันเป็นสองแถวหน้าหลัง  ประมาณ ๓๐ กว่าร้าน เดินดูง่าย  รื้อค้นสบายใจผู้รื้อ  ไม่ต้องไปสนใจสายตาจับจ้องเพ่งพินิจของคนเฝ้าร้าน (สาเหตุุที่คนขายจ้อง จนมีการบ่นกันทุกปี ก็คือว่ามีผู้มาหยิบหนังสือไปเฉยๆเป็นจำนวนมาก  ปีนี้หยิบกระเป๋็าใส่สตางค์ของน้องดา ที่ร้านแม่จินดาไป  และ หิ้วหนังสือหนึ่งตั้ง ที่ร้าน ฅอหนังสือไปด้วย) ถ้าสามารถพาตัวเองไปงานในวันธรรมดาได้ในเวลา ๑๐.๐๐ น   ก็จะสุขใจหาใดมาปาน  เดินได้สบายๆจน ประมาณ ๑๓.๐๐ น น่าจะพอเพียงที่จะค้นหาหนังสือที่ตามหาได้ ยังมีหนังสือดีๆที่หลุดออกมาเสมอ เช่น ดาบเหล็กน้ำพี้  (สิบตอน) จำปาสี่ต้น เบญจมาศทอง ชั่นบ้อเหมา พ.ศ. ๒๔๘๐ สามเกลอตอนแปลกๆ ลัทธิไตรราษฎร์ ที่ฉบับแรกโดนยึดและเผาทำลายก่อน พ.ศ. ๒๔๗๕ เรียนคุณนิค สมเด็จฯกรมพระยาเทวะวงศ์วโรปการ ของ คุณวิมลพรรณ นั้น  คงต้องไปหาที่จตุจักรแล้วค่ะ ติดต่อคุณ สุชิต  พรหมภักดีได้ที่ โครงการหนึ่ง ร้านที่สวนจตุจักร 02 2724 984(เสาร์ - อาทิตย์) ที่อื่นๆก็มีขายค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 10:41:06 จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 10:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านบทละครเรื่อง ศกุนตลา แล้วนึกถึงเพลง พรานล่อเนื้อ ของ สุนทราภรณ์ พรานล่อเนื้อ   สุนทราภรณ์ เจ้ายักคิ้วให้พี่ เจ้ายิ้ม ในทีเหมือนเจ้าจะมีรักอารมณ์ ยั่วเรียมให้เหงามิใช่เจ้าชื่นชม อกเรียมก็ตรมตรมเพราะคมตาเจ้า เรียมพะวักพะวง เรียมคิดทะนงแล้วเรียมก็คงหลงตายเปล่า ดังพรานล่อเนื้อเงื้อแล้วเล็งเพ่งเอา ยั่วใจให้เมาเมาแล้วยิงนั้นแล น้าวศรเล็งเพ่งเอาทุกสิ่ง หากเจ้าหมายยิงก็ยิงซิแม่ ยิงอกเรียมสักแผล เงื้อแล้วแม่อย่าแปรอย่าเปลี่ยนใจ เรียมเจ็บช้ำอุรา เจ้าเงื้อเจ้าง่าแล้วเจ้าก็ล่าถอยทันใด เจ็บปวดหนักหนาเงื้อแล้วราเลิกไป ยิ่งเจ็บสิ่งใดไยมิยิงพี่เอย จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 11 เม.ย. 50 10:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะคุณ เพ็ญชมพู อิอิ  ลองไทม์ โนซี    อิฉันไปงานหนังสือมา ๔ วัน ไปหนึ่งวัน  นั่งอ่านหนังสือซะ ๒ วัน ปลูกพืชผักสวนครัวไว้ริมรั้วโปร่งๆข้างซอย ตอนเช้าๆไปรดน้ำใส่ปุ๋ยคอก  พึมพัมเพลง ...เมื่อย่างเข้าเขตหน้าหนาาาว....---หนาวจนสั่น คนสัญจรไปมา และ คนกวาดถนน มองอย่างหวาดๆแล้วข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามเลยค่ะ จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 10:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กลอนบทละครสองบท  อันไหนจะดีกว่ากัน ตอบไม่ได้เจ้าค่ะ มิบังอาจ แต่อยากจะขอร้องเรียนว่างานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ซึ่งเดี๋ยวนี้เป็นงานหนังสือนานาชาติไปหลายปีแล้ว เรียกว่าโกอินเตอร์ แต่ทว่ากำลังจะกลายเป็นงานวัดไปทุกทีแล้ว ที่พูดนี่หมายถึงเสียงดังในงาน หน่วยงานที่ทำไห้เกิดเสียงดังมากที่สุดคือหน่วยงานของทางราชการเองซึ่งควรจะรู้ดีว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ตามร้านอื่น ๆ เช่นสำนักพิมพ์เขาก็ควบคุมดูแลกันดี ปีนี้ไม่มีพริตตี้นุ่งหุ่มชะเวิกชะวากมาต้อนคนเข้าบุธแล้ว ทำให้การจราจรคล่องตัวขึ้น บริเวณที่ทำเสียงดังมากที่สุดคือตรงโถงทางเดิน หลังจากเข้าประตูหน้าผ่านยักษ์สองตนมาแล้ว  ทางขวามือหน้าห้อง Planary Hall มี ส.ส.ส. มาเปิดบูธ ใช้ไมโครโฟน กันอย่างบ้าเลือดไม่นึกถึงกาลเทศะ ผมก็เลยไปขอยืมไมโครโฟนเขามา เขาก็นึกว่าผมกำลังเมาลำโพงแบบพวกเขายอมให้ยืมแต่โดยดี ผมก็บอกว่าพวกคุณเป็นองค์กรที่ส่งเสริมสุขภาพของคนไทย แต่สิ่งที่คุณทำอยู่เป็นการตรงกันข้าม คุณกำลังทำมลพิษทางเสียง ทำความรำคาญให้คนที่ต้องการความสงบ ต้องการสมาธิในการเลือกดูหนังสือ พวกคุณกำลังทำงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติให้กลายเป็นงานวัดบ้านนอก ปรากฎว่าพวกนั้นตกใจไม่คิดไว้ก่อนก็เลยหยุดไปโดยดี แต่หลังจากนั้นจะบ้าลำโพงกันต่อหรือเปล่าไม่ทราบ ตรงข้ากับ ส.ส.ส. ตรงหัวมุมก็มีผู้หญิงบ้าลำโพลงประเภทนักดำเนินรายการส่งเสียงอยู่คนหนึ่ง มีคนมุงอยู่แยะ ผมรีบเดินผ่านมาโดยเร็ว ไม่รู้ว่าเขาขายอะไรกัน เดินไปทางโซนหลัง ปีนี้ไม่มีพริตตี้ มาคอยเชียร์ลูกค้าให้เข้าร้าน ผ่านบูธของเนชั่น ปรากฎว่าการจราจรติดขัดเป็นอันมาก เพราะคนของเนชั่นออกมาอยู่นอกร้านจำนวนมาก มาชักชวนให้คนเป็นสมาชิกหนังสือนิตยสาร ดูหน้าตาแล้วท่าทางจะกะเกณฑ์กันมาทั้งโรงพิมพ์ ตั้งแต่แม่บ้านภารโรง การจราจรติดขัด เป็นที่น่ารำคาญมาก คุณสุทธิชัยก็เป็นนายกสมาคมผู้จัดงาน น่าจะทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดี ทำไมถึงได้เป็นตัวการทำให้งานหนังสือเป็นงานวัดไปได้ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ถ้าปีหน้ายังไม่เลิกทำความรำคาญอย่างนี้อีก จะไปบนบาน จตุคาม ให้สาปแช่งคนที่ทำเสียงดังก่อความรำคาญ ใครที่ผมดกปรกบ่า ขอให้ผมร่วงให้หมด คนที่หัวล้านอยู่แล้วนอกจากจะไม่ให้ผมขึ้นใหม่ ขอให้ขี้กลากขึ้นให้เต็มหัวเลย ลองดูทีซืว่าจะเข็ดกันไหม่ นี่ถ้าไม่เหลืออดจริง ๆ จะไม่เขียนมาเลย แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 15:13:45 จากคุณ : * (nickycharles) - [ 11 เม.ย. 50 11:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ที่นี่อบอวลไปด้วยความรักและความงาม ยังไม่รู้ว่าจะเข้าคลุกวงในอย่างไร ขอดูเชิงแสนอักษรก่อน   วงนอก ถามว่าอันไหนดีกว่ากัน  ตอบไม่ได้ครับ แต่ถ้าถามว่าชอบอันไหนกว่ากัน  ตอบว่า น.ม.ส. ครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 11 เม.ย. 50 14:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอประทานโทษ ที่บังอาจออกความเห็น จากศกุนตลา - เหมือนจะชื่นชมนางงามผู้เป็นที่รัก อย่างหลงไหล ได้ปลื้ม เรื่องกนกนคร - เหมือนจะชื่นชมนางงามผู้เป็นที่รัก อย่างคลั่งไคล้ หมายจะเชยชมร่วมเสพสม ทีเดียวเชียว จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 11 เม.ย. 50 14:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอวกไปทางคุณลุง * nickycharles ก่อนอีกทีครับ เห็นด้วยเต็มประตูเลย ผมคิดเสมอว่าทำยังไงบรรยากาศงานสัปดาห์หนังสือมันถึงจะไม่อลเวงขนาดนั้น ขนาดบู้ทของกระทรวงวัฒนธรรมและรอบข้างไม่ค่อยมีคนเดินเท่าไร แต่พอมาติดกับเวทีของ สสส. เข้า กลายเป็นติดหนึบไปได้เหมือนกัน ท่าทางคุณลุงคงจะวัยรุ่นไม่ใช่เล่น อยากเห็นบรรยากาศขณะคุณลุงขอไมค์เขามาพูดจัง เจ้าของไมค์ดั้งเดิมคงจะหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ทางเดินตรงกลางดูเหมือนกว้าง แต่พอพวกแต่งตัวโชว์ เดินโชว์ผ่านมาทางนั้น ก็เลยแคบถนัดใจ แล้วก็คนเชียร์ลูกค้าด้วยครับ ทำยังไงจะให้เขาอยู่เป็นที่เป็นทางได้ ทั้งพวกที่ถือโอกาสตามล่าหาสมาชิกใหม่ของหนังสือต่างๆ ตอนนั้นด้วย ของดีจริงเดี๋ยวลูกค้าก็ต้องตามไปซื้ออยู่ดีครับ จากคุณ : NickyNick - [ 11 เม.ย. 50 15:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นำมาฝากท่านที่เคารพนับถือ  อยากฟังความเห็นค่ะ  ไม่มีถูกผิด เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้เรียนหนังสือห้องเดียวกันหน่อยเถอะนะ คุณหลวงสารานุประพันธ์  เป็นนักประพันธ์ผู้มีชื่อเสียง เป็นบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ที่จำหน่ายขายคล่อง  คนติดใจ เป็นบรรณาธิการ  "เสนาศึกษา" ตั้งหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ "สารานุกูล" เป็นบรรณาธิการ "เดลิเมล์" สมัยสมบูรณาญาสิทธิราช คุณ นิคกี้ ชาร์ล   คุณกัมม์  และคุณ จำปูน  อาจจะพอจำเพลง พุทธศาสน์คู่ไทย  ที่คุณหลวงประพันธ์ขึ้นภายหลัง พ.ศ. ๒๔๘๔ (อ้างอิง  พันเอก หลวงรณสิทธิพิชัย อธิบดีกรมศิลปากร เล่าไว้ใน หรีดจากนัประพันธ์ไทย ๒๔๙๗  หน้า ๒๐)  ไทย เป็นชาติมีน้ำใจ ใสพิสุทธิ     ถือคติวิมุติ พุทธศาสนา นามรุ่งเรือง เมืองพระ ตลอดมา       เพียบพร้อมอา รยะ วัฒนชัย พระพุทธเจ้า ประสาทธรรม อมฤติ     ขัดเกลาจิต  อบรม บ่มนิสสัย นิกรชน ประพฤติดี มีวินัย           สุจริต  กายวาจาใจ  ไตรทวาร   ศีลสมาธิ ปัญญา เป็นพาหะ      เกิดตะบะ  แรงกล้า มหาศาล ปรับคนให้ เป็นคน พ้นจากพาล       อาบศีลธรรม เบิกบาน ทุกตัวคน ประเทศไทย ได้ดำรง คงสันติ       เพราะอภิ นิหารพระ ประสิทธิ์ผล ไทยทั่วหน้า  พุทธศา สนิกชน       จึงบูชา ยิ่งชีพตน  ด้วยภักดี คุณมันทนา  โมรากุล เป็นผู้ขับร้อง หลัง พ.ศ. ๒๔๙๐  คุณหลวงรณสิทธิพิชัย เป็นอธิบดีกรมโฆษณาการ  กำหนดให้ใช้เพลงนี้เป็นประจำทุกวันพระ จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 15:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เพลงนี้เพราะมากครับ ไม่ทราบด้วยว่าใครร้อง เคยได้ยินมา ที่ติดหูก็คือวรรค ศีลสมาธิ ปัญญา เป็นพาหะ      เกิดตะบะ  แรงกล้า มหาศาล   ตอนเด็กๆยัง งงเลยว่า มันเป็นพาหะ ได้งัย พาหะใช้กับ เชื้อโรคนี่ ด้วยความไม่รู้ก็เลยนึกขำไป พึ่งจะได้เห็นเนื้อร้องเต็มๆ ก็คราวนี้เอง จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 11 เม.ย. 50 16:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอคุยกับคุณ นิคกี้ ชาร์ลผู้กล้าหาญ หรือซามูไรไร้ดาบ อดีตนักข่าวต่างประเทศ ทำไม สัปดาห์หนังสือ  จึงกลายเป็น ปาหี่ ระดับชาติไปได้ สงสัยคณะกรรมการมีปัญหาด้านการรับฟังกระมังหนอ   ขายหน้าไปห้าไร่(ศักดินาต่ำสุด) ไหนว่าจะยกประเทศเป็นศูนย์หนังสือโลก สงสารเจ้าหน้าที่ศิลปากร นำโดยเจ้าหน้าที่ผู้มีอัชฌาสัย และรักษาวินัยข้าราชการ ไม่เห็นลุกมาทางร้านหนังสือเก่าเลย อาจสูญเสียสมรรภาพในการรับฟังไปแล้วก็เป็นได้ เสร็จงานแล้วกลับบ้านถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ ไฉนจึงหมิ่นประมาทและกดขี่ข่มเหงข้าราชการไทยผู้สมถะได้ถึงปานนี้ คนที่จะเลือกหนังสือนั้น  ต้องใช้ สมาธิและปัญญาอย่างยิ่งยวด คิดสตังค์ว่า ลดขนาดนี้ซื้อติดมือกลับบ้านอีกเล่มเหอะ ซื้อไปฝากมวลมิตรดีหรือไม่ มีเสียงกรี๊ด  เสียงกร๊าด  ตบมือกระทืบเท้าเฮฮา "อ่านหนังสือได้เมื่อ แปดขวบ กรี๊ดๆๆๆๆ  เก่งจังเลยจ้า...." เหมือนรายการลดแลกแจกแถม สะดุ้งสุดตัว ทำเศษสตังค์ที่ทอนมาตก  ต้องก้มลงเก็บเพราะเงินทองไม่ได้งอกตามกิ่งไม้ ผู้มาชมงานทุกคน  เป็นลูกค้าที่มองหาหนังสือ  กางแผนที่แล้วก็ออกเดินตามลายแทงไป จะไปสโมสรรหัสคดีเพื่อเยี่ยมเยือนคุณน้าเดช  ก็เกือบหลงทางเพราะโดนสกัดโดยนายหน้าขายหนังสือ  ที่ตั้งป้อมห่างกันชั่วระยะเมตรต่อเมตร ทำให้สาวน้อยสะดุ้งหลบหลีกไปมาหลงทางเข้าเขาวงกต เป็นอันตรายต่อการจราจร และการเยี่ยมชมสินค้ามาก การชมหนังสือนั้น  นอกจากที่ตั้งใจมา  ขนาดถือโพยในมือ  ก็ยังพอใจที่จะทอดทัศนา หน้าร้านต่างๆสองข้างทางเดิน เสมือนพระยาน้อยชมตลาด  เมื่อบุพเพสันนิวาสมาเยือนแบบกระทันหัน จึ่งสบสายตาเม้ยมะนิกได้ ถ้าเม้ยมะนิกที่แต่งตัวกวดน้ำมันมาเต็มที่  มาขายของในงานหนังสือก็คงต้องเป็นแม่ค้าไปจนตายเป็นแน่ และอาจโดนฝาละมีซ้อม เพราะแป้งน้ำมันโดนเหยียบแตกทั้งอ่างและไห จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 17:56:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอเข้าคลุกช่องนี้ก็แล้วกันครับ คุณ แสนอักษร เห็นตุ๊กตาหลิ่วตาอยู่ตัวหนึ่ง  เดินไปทั่วงาน แห่ขบวนด้วยนังผู้หญิงกั้น*เป็นญี่ปุ่น ท่าทางจะโฆษณาหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น ไปหม่องใด๋** รถติดที่นั้น ตัวผมก็ไหล***ไปกับเขา  ดื้บๆไป พอถึงจุดวิกฤตจึงรู้ว่ามันติดเพราะ  เขาถ่ายรูปกัน พอดีไหลไปใกล้ชายหน้าตาดีกว่าเราในระยะประชิด ซึ่งกำลังยกกล้องดิจิตอลถ่ายรูปตุ๊กตาหัวโตหลิ่วตา โดยมีเพื่อนมัน ๓ -๔ คนค่อยกั้นไม่ให้คนผ่านเข้าไปในรัศมีการบันทึกภาย ประมาณว่าจะเป็นเสนียดแก่รูปของเพื่อนมัน ซึ่งยกกล้องอยู่ ผมก็ถามไปว่า "ไอ้คนข้างในมันคงร้อนจะตาย และเอ็งจะถ่ายไปทำอะไร" มันด่าผมด้วยสายตา  แล้วกดชัตเตอร์ต่อไป   ส่วนตัวผมก็ไหลต่อไป  จนพ้นวิกฤต ปีนี้รู้วิธีครับ   ไปทีหลัง  ส่งพี่นิคแนวหน้าหน่วยกล้าตายไปก่อน แล้วค่อยปะเหลาะถามพี่แก  พี่เขาก็ใจดีบอกร้านไหนน่าสนใจ อยู่หม่องใด๋ ไปปุ๊บก็รี่เข้าไปเลย  ไม่เสียเวลามากนัก ไปใช้เวลามากหน่อยที่โซนหนังสือเก่า   คราวนี้ได้ "พระประวัติตรัสเล่า" กับ "พระบวรราชประวัติ" มาเข้าชุดพอดี ส่วน "เช็งเฉียว"  แสนอักษรมีแล้ว ๒ เล่ม   ผมเชื่อว่าเล่มที่ ๓ ต้องเป็นเศษอยู่มุมไหนสักแห่งในโลกไปที่ไหนๆ ก็จะค้นหาให้ครับ .................................................................................................................................................... *กั้น - เป็นกำเมือง แปลว่า พยายามอย่างยิ่งยวด ** หม่องใด๋ - เป็นคำลาว แปลว่า หม่องไส เอ้ย ที่ไหน ***ไหล - เป็นคำแสลง นัยว่าไม่ได้เดินเอง แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 19:27:43 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 เม.ย. 50 18:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ คุณกัมม์ที่เอื้อเฟื้อจะตาม เช็งเฉียวให้  ไม่ลืมเลย สงสัยว่าเล่มสาม ไม่มีการพิมพ์ค่ะ เพราะที่หอสมุดสมเด็จฯกรมพระยาดำรงก็ไม่มี ท่านผู้อาวุโสก็เห็นด้วยในข้อนี้ บังเอิญมีประวัติแมนจูอยู่  ต้องเทียบคำดูก่อนว่าเป็นความเดียวกันหรือไม่ จากคุณ : แสนอักษร - [ 11 เม.ย. 50 20:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาฟังต่อ ใช้ภาษาสมัยไหนไม่รุ ต้องค่อยๆ แกะ ถูกพาดพิง อิอิ นังผู้หญิงนั่งเสลี่ยงแต่งตัวประดับหัวเป็นขนอะไรไม่รุ ยาวเฟื้อย หนีเธอไปทางไหน เดี๋ยวเธอก็ตามไปจนเจออีก แวดล้อมไปด้วยบริวารเพียบ ทำเอาหนุ่มน้อยแนวหน้านายนี้ แทบจะกรี๊ดสลบ หนีต่อไม่ไหวแล้วจ้า งานคราวหน้าคราใด อย่าให้เจอะเจอพวกเธออีกเลย เพี้ยง จากคุณ : NickyNick - [ 12 เม.ย. 50 08:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่ได้เห็นงาน แต่แค่เข้ามาอ่านก็สนุกแล้ว จากคุณ : PatPDX - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 11:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หากพิจารณาในเชิงกวีโวหาร – บทพระราชนิพนธ์ดูจะเหนือกว่า  ค่าที่ไพเราะและลึกซึ้งทั้งรสคำและความเปรียบ แต่หากพิจารณาในแง่ของการทำหน้าที่บทละคร   โดยเฉพาะเป็นละครดึกดำบรรพ์ที่มุ่งเน้นความสมจริงและการดำเนินเรื่องอย่างรวดเร็วแล้ว  “กนกนคร” ของ น.ม.ส. ก็ดูจะเหนือกว่าเล็กน้อย  ค่าที่กระชับทั้งคำ กระชับทั้งความ สอดคล้องกับขนบ และ movement ของละครดึกดำบรรพ์มากกว่า _________________________________________ แหลมเข้ามาร่วม เพราะได้รับสินบน ขอบคุณ คุณแสนอักษร สำหรับของฝากเล่มเขื่อง   เชื่อว่าต้องเป็นแหล่งข้อมูลชั้นเอก  หากมาถึงมือและได้อ่านจบแล้ว คงมีเรื่องให้ได้ร่วมสนทนาและเสวนาอีก __________________________________________ สำหรับ “เช็งเฉียว เล่ม ๓”  - -  หากมีจริง  ..  คงจะหน้าตาประมาณนี้มังครับ จากคุณ : บางกอกบุคคลัภย์ - [ 17 เม.ย. 50 22:00:56 ]