ความคิดเห็นที่ 1 1.  หมิงไท่จู่    จูหยวนจาง（朱 元 璋 Zhu Yuanzhang）เป็นพระนามเดิมของจักรพรรดิหงหวู่ผู้สถาปนาราชวงศ์ต้าหมิงของจีน เกิดในครอบครัวชาวนาที่หมู่บ้านกูจวง ตำบลจงหลี อำเภอเหาโจว มณฑลอันฮุย เมื่อวันที่ 21 กันยายน  ค.ศ. 1328  บิดามีชื่อว่าจูซื่อเจิน มารดามีชื่อว่าเฉินสี  ในวันที่เขาเกิดนั้นมีเรื่องเล่าว่าพ่อไปตักน้ำได้พบผ้าแพรแดงผืนหนึ่งซึ่งคนในหมู่บ้านต่างเห็นว่าเป็นมงคลนิมิต จูซื่อเจินจึงตั้งชื่อบุตรชายคนนี้ว่าจูหยวนจาง แปลว่า แผ่นหยกชั้นเลิศ                ในปี ค.ศ. 1338 เกิดโรคระบาดซ้ำเติมความแห้งแล้งที่มีติดต่อกันนานหลายปี จูซื่อเจินกับนางเฉินสีและพี่ชายคนโตจูจ้งซื่อได้เสียชีวิตลง เพื่อนบ้านที่พอมีฐานะเกิดความสงสารจึงแบ่งที่ดินให้ใช้ฝังศพคนทั้งสาม จากนั้นบุตรที่เหลือจึงแยกย้ายเร่ร่อนไปรับจ้างหาเลี้ยงชีพ  จูหยวนจางจำต้องไปบวชเป็นเณรที่วัดหวางเจวี๋ยซื่อ  แต่ภัยแล้งที่มีติดต่อกันอย่างยาวนานทำให้วัดเองประสบปัญหาไม่น้อย พระและเณรในวัดต่างต้องออกธุดงค์ไปเที่ยวภิกขาจารต่างถิ่นซึ่งรวมถึงเณรจูหยวนจางด้วยเช่นกัน  จนถึง ค.ศ. 1348 จึงได้บวชเป็นพระแต่บวชได้เพียงสี่ปีก็สึกออกมาเนื่องจากในขณะนั้นเกิดขบวนการปฏิวัติเพื่อขับไล่พวกมงโกลออกไปจากแผ่นดินจีนหลายกลุ่ม จูหยวนจางจึงไปร่วมขบวนการโค่นล้มราชวงศ์หยวนของกัวจื่อซิง( 郭 子 兴 ) ซึ่งใช้เมืองเหาโจวเป็นที่มั่น        กัวจื่อซิงเห็นแววความสามารถของเขาจึงได้ยกหม่าชิวเซียงธิดาบุญธรรมให้เป็นภรรยา ในปี ค.ศ. 1352 จูหยวนจางปฏิบัติงานอย่างเข้มแข็งมีผลงานโดดเด่นกว่าผู้อื่นจึงได้รับเลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็วแต่ทำให้ถูกกัวจื่อซิงกับบุตรชายระแวงอยู่เสมอ  ครั้งหนึ่งกัวจื่อซิงจับเขาไปขังแต่หม่าชิงเซียงกับมารดาไปอ้อนวอนขอจึงได้รับการปล่อยตัว  จูหยวนจางจึงตัดสินใจพาภรรยากลับไปอยู่ที่ตำบลจงหลีบ้านเกิดและได้ชักชวนเพื่อนในวัยเยาว์กับคนอื่นๆ จัดตั้งกองกำลังเป็นของตนเอง จาก 700 คนก็เพิ่มจำนวนมากกว่า 20000 คนภายในระยะเวลา 2 ปี            ค.ศ. 1355 ฉีโจวหวางหรือกัวจื่อซิงพ่อตาของเขาสิ้นพระชนม์ลง บุตรชายทั้งสองไม่มีความสามารถพอ  จูหยวนจางจึงได้ขึ้นเป็นผู้นำกองกำลังแทน      ค.ศ. 1356 จูหยวนจางยกกำลังบุกเมืองจี้ซิงเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองอิ้งเทียน ( ปัจจุบันคือเมืองหนานจิง ) ใช้เป็นที่ตั้งกองบัญชาการทยอยกำจัดกลุ่มอำนาจอื่นๆ ที่ตั้งตัวเป็นอิสระเช่นกัน  พร้อมกับใช้คำสั่ง “ สามไม่ ”  คือ ไม่เผาบ้าน ไม่ฆ่าคน ไม่ปล้นชิง ทำให้ชาวเมืองอื่นๆ ต่างพากันยินยอมอย่างง่ายดาย     ค.ศ. 1364 สถาปนาตนเองขึ้นเป็นหวู่หวาง ปกครองดินแดนแถบใต้แม่น้ำฉางจียง      ค.ศ. 1367 วันที่ 28 เดือน 7 จูหยวนจางยกทัพบุกถึงนครต้าตูเมืองหลวงของราชวงศ์หยวน  จักรพรรดิซุ่นตี้เห็นเหลือกำลังที่จะรับมือจึงพาเหล่าพระญาติพระวงศ์และชาวมงโกลหนีออกนอกด่านไปอยู่ที่เมืองซ่างตู  วันที่ 2 เดือน 8 จึงได้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็นเป่ยผิง ประกาศตั้งราชวงศ์ต้าหมิง สถาปนาตนเองขึ้นเป็นฮ่องเต้ทรงพระนามว่าหมิงไท่จู่（明 太 祖 Ming Tai Zu）ใช้ศักราชประจำพระองค์ว่าหงหวู่ หรือหงอู่（洪 武） เปลี่ยนชื่อเมืองอิ้งเทียนเป็นหนานจิงใช้เป็นเมืองหลวง  นอกจากนั้นโปรดให้โอรสให้เป็นหวาง ( อ๋อง )ไปครองเมืองต่างๆ เพื่อความมั่นคงของราชวงศ์ คือ ตั้งองค์ชายจูเพียวเป็นฉินหวางไท่จือ องค์ชายจูตี้เป็นเยียนหวาง (燕王 ) ครองเมืองเป่ยผิง องค์ชายจูเฉวียนเป็นหนิงหวางครองเมืองต้าหนิง องค์ชายจูกุ้ยเป็นไต้หวางครองเมืองต้าถง องค์ชายจูกังเป็นจิ้นหวางครองเมืองไท่หยวน องค์ชายฝู่เป็นฉีหวางครองเมืองชิงโจว องค์ชายจูส่วงเป็นฉินหวางครองเมืองซีอาน องค์ชายจูอิงเป็นซู่หวางครองเมืองกานซู     หมิงไท่จู่ได้ดำเนินการฟื้นฟูเศรษฐกิจ และสังคม ด้วยความประหยัดมัธยัสถ์ ผ่อนปรน แก่ประชากรส่วนใหญ่ และทรงศึกษาถึงความล้มเหลวของราชวงศ์ต่างๆ ในอดีตเห็นว่าภัยสำคัญเกิดจากการที่ขันทีเข้าแทรกแซงการบริหารราชการ  จึงมีพระราชโองการให้จารึกแผ่นเหล็กประกาศห้ามขันทีเข้ายุ่งเกี่ยวกับการบริหารราชการ ผู้ฝ่าฝืนกำหนดโทษประหารสถานเดียว  นอกจากนั้นยังได้ลดบทบาทของอัครเสนาบดีรวบอำนาจไว้ที่พระองค์ฎีกาและข้อราชการต่างๆ ต้องถวายถึงพระองค์โดยตรง อัครเสนาบดีเป็นเพียงผู้รับราชโองการไปดำเนินการ  ในด้านทหารการเลื่อนลดปลดย้ายแม่ทัพนายกองก็ต้องผ่านการพิจารณาจากพระองค์โดยตรง  นอกจากนั้นพระองค์ยังได้จัดตั้งจินอีเว่ย ( กองกำลังทหารเกราะทอง ) ให้เป็นกองกำลังพิเศษคอยถวายอารักขาและสอดแนมความเคลื่อนไหวของขุนนางและราษฎร  เรียกได้ว่าพระองค์กุมอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดอย่างแท้จริง     ในรัชกาลของพระองค์กล่าวกันว่าทรงประหารขุนนางทั้งฝ่ายทหารและพลเรือนรวมทั้งผู้เกี่ยวข้องหากสงสัยว่าจะเป็นภัยต่อราชบัลลังก์กว่าห้าหมื่นคน  โดยเฉพาะปลายรัชกาลหลังจากที่สถาปนาองค์ชายจูหยุนเหวิน（朱 允 文) พระราชนัดดาเป็นไท่จือแทนองค์ชายจูเพียว ( 朱    標 ) พระบิดาที่สิ้นพระชนม์ไปก่อน  แม่ทัพหลายคนต้องถูกประหารเนื่องจากเกรงจะเป็นภัยในอนาคต  ไม่เว้นแม้แต่แม่ทัพสีต๋าหรือฉีต๊ะผู้เคยออกรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับพระองค์แต่การตัดสินพระทัยของพระองค์กลับส่งผลร้ายมาให้พระราชนัดดาอย่างแรง     จักรพรรดิหงหวู่ทรงครองราชย์นานถึง 30 ปี เสด็จสวรรคตวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 1398 พระชนมพรรษาได้ 70 พรรษา พระศพได้รับการเชิญไปบรรจุไว้ที่สุสานเซี่ยวหลิง เชิงเขาจื่อจินซาน ชานกรุงหนานจิง  ปิดฉากของมหาบุรุษที่มีชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่ง จากลูกชาวนายากจนได้เป็นจักรพรรดิปกครองแผ่นดินจีนที่ยิ่งไพศาล พระรูปหมิงไท่จู่ จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 12:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 2.  หมิงฮุ่ยตี้ องค์ชายจูหยุนเหวิน( 朱   允    炆 Zhu Yunwen ) เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 5 ธันวาคม ค.ศ. 1377 เป็นพระราชโอรสพระองค์ใหญ่ขององค์รัชทายาทจูเพียว  ขึ้นครองราชย์สมบัติต่อจากพระอัยกาหมิงไท่จู่ ทรงพระนามว่าฮุ่ยตี้ ( 恵    帝  ) ใ ช้ศักราชประจำพระองค์ว่าเจี้ยนเหวิน (  建    文   Jianwen) พระองค์ทรงดำเนินนโยบายลดทอนอำนาจของบรรดาหวางต่างๆ อย่างเข้มงวด  มีหวาง 5 องค์ถูกย้ายออกจากเมืองที่ประทับ บางองค์ถูกปลด บางองค์ต้องฆ่าตัวตาย  เยี่ยนหวางจูตี้เองก็ถูกเพ่งเล็งเนื่องจากเป็นผู้ที่มีบทบาทมากในการศึกในคราวก่อนๆ  อนึ่งก่อนที่หมิงไท่จู่จะสวรรคตทรงมีราชโองการห้ามหวาง องค์ต่างๆ เข้ามาถวายบังคมพระศพเพราะเกรงจะก่อรัฐประหาร  แต่เยี่ยนหวางไม่ยอมทำตามราชโองการนี้นำทหารราชองครักษ์เดินทางมาหนานจิงแต่มีราชโองการของจักรพรรดิพระองค์ส่งมาห้ามจึงจำเป็นต้องกลับไปที่เป่ยผิง   หลังจากสะสมอาวุธและฝึกซ้อมทหารใช้ชำนาญพระองค์จึงตัดสินพระทัยชิงลงมือยกทัพจากเป่ยผิงลงใต้เผชิญหน้ากับหลานชาย  โดยอ้างว่าเพื่อกำจัดเหล่าขุนนางกังฉินสอพลอที่อยู่รอบข้างองค์จักรพรรดิ  มีบันทึกว่าก่อนที่พระองค์จะนำกองทัพยกออกจากเมืองเกิดพายุพัดแรงจนกระทั่งหลังคาวังจนหักพังเสียหายซึ่งพระองค์กล่าวว่าเป็นเพราะได้เวลาที่พระองค์จะได้เสด็จเข้าไปประทับที่พระราชวังหลังคาเหลืองแล้ว  การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ ค.ศ. 1399 นานถึง 3 ปี ในระยะแรกเยี่ยนหวางเป็นฝ่ายเสียเปรียบเนื่องจากฝ่ายจักรพรรดิมีกองทหารปืนไฟ  ซึ่งมีอานุภาพสูงทำให้ต้องทรงถอยทัพกลับไปทางเหนือแต่ทหารทางใต้ไม่คุ้นเคยกับอากาศหนาวทางภาคเหนือจึงล้มป่วยเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก  จนกระทั่ง ค.ศ. 1402 กองทัพของพระองค์ยกมาถึงชานกรุงหนานจิง  กองทัพฝ่ายจักรพรรดิเจี้ยนเหวินไม่สามารถต้านทานได้อีกเนื่องจากไม่มีแม่ทัพที่ชำนาญศึกเพราะถูกประหารไปตั้งแต่ปลายรัชกาลของหมิงไท่จู่  เหล่าขุนนางต่างพากันมาสวามิภักดิ์มากขึ้น   ในวันที่ 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1402  ปรากฏว่าเกิดเพลิงไหม้ภายในวังหลวงมีผู้พบพระศพของ ฮองเฮากับพระราชโอรสของหมิงฮุ่ยตี้ถูกเพลิงครอกภายในวังชั้นในแต่ไม่มีใครพบพระศพของหมิงฮุ่ยตี้  ( มีผู้สันนิษฐานว่าพระองค์ลอบหนีออกไปได้และผนวชก่อนที่จะเสียเมือง )  ต่อมาอีก 39 ปี ในรัชศกจ้งถ่ง มีผู้พบพระภิกษุชรารูปหนึ่งที่มีคนจำได้ว่าคือจักรพรรดิฮุ่ยตี้     หมิงอิงจงจึงมีราชโองการให้เชิญพระองค์มาประทับที่กรุงเป่ยจิง  ที่ประทับของพระองค์ถูกปิดเงียบและสวรรคตอย่างสงบในกรุงเป่ยจิงนั่นเอง จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 12:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 3.  หมิงเฉิงจู่  ( ค.ศ.1360  –  ค.ศ. 1424) หลังจากปราบดาภิเษกขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ที่สามของราชวงศ์หมิงแล้ว  องค์ชายจูตี้ (朱    棣)  Zhu Di) หรือเยี่ยนหวาง (เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 1360) ขึ้นครองราชย์สมบัติเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1402 เฉลิมพระนามว่าหมิงเฉิงจู่  ( 成   祖   Chengzu )ในศักราชว่า หย่งเล่อ ( 永樂 Yongle ) มีราชโองการให้ประหารขุนนางที่พระองค์ทรงระแวงว่าเป็นจงรักภักดีต่อพระนัดดาของพระองค์กว่า 870 คน นอกจากนี้ยังดำเนินนโยบายลดทอนอำนาจเจ้าองค์อื่นๆ อย่างเข้มงวด เช่น ห้ามมีกองทหารประจำเมืองให้มีได้แต่ทหารรักษาพระองค์จำนวนหนึ่ง ห้ามเจ้าแต่ละเมืองติดต่อกันเองโดยไม่ได้รับพระราชานุญาต  ในปีแรกที่ขึ้นครองราชย์มีพระราชโองการให้ย้ายเมืองหลวงไปอยู่ที่เป่ยผิงเพื่อป้องชนกลุ่มน้อยทางเหนือรุกรานชายแดน  ค.ศ. 1404 มีพระราชโองการให้อพยพราษฎรจาก เมืองหนานจิง มณฑลซานซี และมณฑลเจ้อเจียง แบ่งเป็น 5 สายเข้ามายังปักกิ่ง เพื่อเป็นแรงงานสร้างพระราชวังซึ่งก็คือ “พระราชวังต้องห้าม” หรือชื่อภาษาจีน คือ  紫禁城(Zijin Cheng - "Purple Forbidden City") ในการนี้ต้องเกณฑ์แรงงานหนึ่งแสนคนพร้อมกับช่างฝีมืออีกหลายพันคน การก่อสร้างพระราชวังต้องห้ามใช้เวลา 15 ปี และพระองค์ให้ความสำคัญกับการก่อสร้างพระราชวังต้องห้ามเป็นอย่างมากโดยในปี ค.ศ.1406 ได้เสด็จฯ มาตรวจตราการก่อสร้างด้วยพระองค์เอง  ในปี ค.ศ. 1413 พระองค์จึงทรงย้ายจากหนานจิงมาประทับที่เป่ยจิง เป็นการถาวร  แต่เฉลิมพระราชมนเทียรได้ไม่กี่เดือนก็มีฟ้าผ่าลงพระที่นั่งไท่เหอและเกิดเพลิงไหม้อาคารต่างๆ หลายหลัง  และเกิดแผ่นดินไหวในปี ค.ศ. 1416  จนต้องซ่อมแซมนานถึง 4 ปี  ซึ่งพระองค์ประทับอยู่ในพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนี้ไม่เกิน 4 ปี เพราะต้องนำทัพออกไปรบกับพวกมงโกล 5 ครั้ง คือ ในปี ค.ศ. 1410, 1422 1423 และ 1424                ในปี ค.ศ. 1403 พระองค์มีราชโองการโปรดให้ราชบัณฑิตกว่าสองพันคน พร้อมด้วยผู้อำนวยการใหญ่ 5 คน รองผู้อำนวยการอีก 20 คน  จัดทำ “หย่งเล่อต้าเตี่ยน” สารานุกรมรวบรวมความรู้ทางวิชาการสาขาต่างๆ ทั้งหมด  ใช้เวลาจัดทำ 4 ปี  เป็นหนังสือกว่า22,937 บรรพ มหาสารานุกรมชุดนี้มีต้นฉบับ 1 ชุดและสำเนาอีก 2 ชุดเก็บรักษาไว้แต่หายสาบสูญไปจนปัจจุบันเหลือเพียง 370 บรรพ                พระราชภารกิจที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือโปรดให้จัดสร้างกองเรือ “เป่าฉวน” ที่มีความยิ่งใหญ่ที่สุดในขณะนั้นมีทั้งสิ้น 62 ลำ ลำที่ยาวที่สุดวัดได้ 140 เมตร กว้าง 60 เมตร แต่ละลำประกอบด้วย ทหาร  นายแพทย์ ล่าม   นายกองเรือคือ เจิ้งเหอ ( 郑    和)  Zheng He)ขันทีคนสนิทของพระองค์ที่เดินทางออกทะเลล่องไปทั่วโลก 7 ครั้งในรอบ 28 ปี ไปไกลถึง อินเดีย แอฟริกา  นำสินค้าไปแลกเปลี่ยนกับชาติต่างๆ รวมทั้งเข้ามาถึงกรุงศรีอยุธยาตรงกับรัชกาลของสมเด็จเจ้านครอินทร์ และนำของหายากกลับมาถวายองค์จักรพรรดิ    เจิ้งเหอนำกองทัพเรือจีนออกทะเลครั้งแรกเมื่อศักราชหย่งเล่อปีที่ 3 เดือน 7 ตรงกับ ค.ศ.1405 โดยออกเดินทางจากท่าเรือหลิวเจียก่าง มณฑลซูโจว                      หมิงเฉิงจู่สวรรคตขณะยกทัพกลับจากไปรบพวกมงโกลเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1424  พระศพถูกเชิญไปบรรจุที่สุสาน ฉานหลิง (長陵Chang-Ling) อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงปักกิ่ง พระรูปหมิงเฉิงจู่ จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 12:09:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กำลังอ่านเพลินเลยครับ  อย่าลืมมาเล่าต่อนะ ชอบๆ จากคุณ : เล็ก ยานนาวา - [ 9 พ.ค. 50 13:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 4.  หมิงเหยินจง หมิงเหยินจง เสด็จพระราชสมภพ เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ.1378 เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิเฉิงจู่  มีพระนามว่าองค์ชายจูเกาจื้อ( Zhu  Gaochi ) ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระบิดา เมื่อวันที่ 7 กันยายน ค.ศ.1424  พระนามว่า หมิงเหยินจง ( Renzong )ใช้ศักราชหงซี  ( Hongxi ) พระองค์ทรงเลื่อมใสในลัทธิขงจื้อ จึงยกเลิกกองเรือมหาสมบัติของพระบิดาและมีพระราชดำริที่จะย้ายเมืองหลวงลงไปอยู่ที่หนานจิง ตามเดิม  แต่ทรงครองราชย์เพียงสิบเดือนก็ประชวรสวรรคต เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1425 แผนการต่างๆ จึงยุติไปโดยปริยาย  พระศพถูกเชิญไปบรรจุที่สุสาน เสียนหลิง จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 13:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 5. หมิงซวนจง  ( ค.ศ. 1425-1435 )   องค์ชายจูเจียนจี (Zhu Zhanji ) เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1398  เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิหงซี  เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่ 27  มิถุนายน ค.ศ.1425 ทรงพระนามว่าหมิงซวนจง ( Xuanzong ) รัชศกซวนเต๋อ  ( Xuande) ทรงเป็นจักรพรรดิที่พระทัยอ่อน ในตอนต้นรัชกาลมีพระญาติก่อกบฏเมื่อปราบปรามได้สำเร็จพระองค์ก็มิได้ลงโทษ  ในปี ค.ศ.1431 มีราชโองการให้เจิ้งเหอเป็นแม่ทัพนำกองเรือออกเดินทางอีกเป็นครั้งที่ 7 ( ครั้งสุดท้าย ) กลับเข้ามาถึงปักกิ่งเมื่อ 1433  ทรงครองราชย์นาน 10 ปี สวรรคตเมื่อวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 1435 พระชนม์ได้ 36 พรรษา  พระศพถูกเชิญไปบรรจุที่สุสาน จิ่นหลิง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 13:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 6.  หมิงอิงจง  ( ค.ศ. 1457 – 1464 ) หมิงอิงจงเป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิซนเต๋อ  เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่  29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1427 มีพระนามว่าองค์ชายจูชิเจิ้น (Zhu Qizhen) ครองราชย์เมื่อ 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1435  ขณะมีพระชนมพรรษาได้ 8 พรรษา  ทรงพระนามว่าหมิงอิงจง (Yingzong )ใช้รัชศกว่าเจิ้งถง (Zhengtong ) เนื่องจากยังทรงพระเยาว์ราชการต่างๆ จึงตกอยู่ในมือของหวางเจิน  (Wang Zhen)ขันทีที่เป็นพระพี่เลี้ยง  นับวันอำนาจบารมีของหวางเจินก็เพิ่มพูนมากขึ้น  มีขุนนางจำนวนไม่น้อยที่ต่อต้านหวางเจินก็ถูกสมัครพรรคพวกของหวางเจินจับกุมกำจัดไป  แม้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ยังต้องเรียกหวางเจินด้วยความนอบน้อมว่า วังฝู่ แปลว่า พ่อใหญ่  เมื่อครองราชย์มาได้ 13 ปี ใน ค.ศ. 1449 เหย่เซียนซึ่งเป็นข่านของเผ่าออยเร็ต ( มงโกลเผ่าหนึ่ง ) มีความเข้มแข็งขึ้น   วันที่ 1 เดือน 7 ได้ยกทัพมาตีเมืองต้าถ่ง  กองทัพหมิงไม่อาจต้านทานได้ต้องเสียแม่ทัพนายกองไปหลายคน  ข่าวศึกมาถึงปักกิ่งขุนนางเกิดความหวาดวิตกมาก  หวางเจินซึ่งไม่มีประสบการณ์ในการทำศึกแต่อยากจะมีชื่อเสียงให้ปรากฏก็ทูลยุยงให้หมิงอิงจงนำทัพยกไปรบกับเหย่เซียนด้วยพระองค์เอง  ขุนนางต่างพากันคัดค้านความคิดนี้แต่หมิงอิงจงทรงปลงพระทัยเชื่อตามที่หวางเจินทูลทุกอย่าง    ดังนั้นในวันที่ 16 เดือน 7 กองทัพหมิงที่มีพลกว่าหนึ่งแสนคนยกออกไปจากเมืองหลวงแต่ต้องเผชิญกับพายุฝนอยู่ที่ซวนฝู่ทหารล้มป่วยเป็นจำนวนมาก       วันที่ 1  เดือน 8 กองทัพหมิงเดินทางไปถึงต้าถง แต่เมื่อทราบสถานการณ์ที่ไม่สู้ดีนัก  หวางเจินไม่มีทางเลือกจึงทูลขอให้ยกทัพกลับทันที     วันที่ 3 เดือน 8 เมื่อถอนทัพมาถึงที่เมืองไหวไหล ขุนนางต่างมีความคิดสองแนวคือเข้าไปตั้งรับกองทัพมงโกลภายในเมืองกับรีบยกทัพกลับปักกิ่งไปให้เร็วที่สุด  แต่หวางเจินเห็นว่าขบวนสัมภาระส่วนตัวยังมาไม่ถึงจึงให้ตั้งค่ายอยู่ที่นอกเมือง  กองทัพมงโกลตามมาทันก็ตั้งค่ายล้อมอย่างแน่นหนาทำให้ทหารขาดเสบียงและน้ำดื่ม       วันที่ 15 เดือน 8 เหย่เซียนแกล้งแต่งคนมาเจรจาขอหย่าศึก  หมิงอิงจงหลงเชื่อขณะที่กำลังถอนทัพ ทหารมงโกลก็บุกโจมตีทั้งสี่ทิศจนกองทัพหมิงพินาศ  หวางเจินและแม่ทัพหลายคนตายในที่รบ  อิงจงถูกจับไปเป็นตัวเชลย     หยูเซียนรองเจ้ากรมกลาโหมเรียกระดมกองทัพหัวเมืองใกล้ๆ กรุงปักกิ่งเข้ามาต้านทานกองทัพมงโกลอย่างเข้มแข็งจนต้องถอยกลับออกไป   ค.ศ. 1457  ขณะจักรพรรดิจิ่งไท่ประชวร หมิงอิงจงจึงสถาปนาพระองค์เป็นจักรพรรดิอีกครั้ง  เมื่อวันที่ 11  กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1457  ครั้งนี้เปลี่ยนไปใช้รัชศกเทียนซุ่น (Tianshun) ครองราชย์ครั้งที่สองนาน 8 ปี เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1464  พระศพบรรจุอยู่ที่ยู่หลิง (Yuling ) จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 13:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 7.  หมิงไท่จง ( ค.ศ. 1449 - 1457  )     องค์ชายจูชิหยู (Zhu  Qiyu ) เป็นพระอนุชาของจักรพรรดิอิงจง  เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 21 กันยายน ค.ศ.1428  ดำรงพระอิสริยยศเป็นเฉิงหวาง หลังจากที่รู้ว่าจักรพรรดิอิงจงถูกพวกมงโกลจับไปเป็นเชลย วันที่ 18 เดือน 8 ฮองไทเฮาจึงมีพระราชโองการตั้งเฉิงหวางเป็นผู้สำเร็จราชการ   จึงได้ยกขึ้นเป็นฮ่องเต้พระนาม หมิงไท่จง(Daizong ) เมื่อวันที่  22 กันยายน ค.ศ. 1449  ใช้รัชศกว่าจิ่งไท่  (Jingtai )     เดือน 10  กองทัพมงโกลยกมาถึงชานกรุงปักกิ่ง  หยูเซียนเสนอให้ตั้งค่ายนอกเมืองรายไปตามประตูเมือง  เหย่เซียนทำอุบายว่าจะส่งตัวหมิงอิงจงกลับขอให้ขุนนางผู้ใหญ่ออกมารับแต่หมิงไท่จงทรงรู้ทันให้ขุนนางชั้นผู้น้อยสองคนออกไปแทน     วันที่ 11  เดือน 10 กองทัพมงโกลบุกตีค่ายต่างๆ แต่ถูกทหารหมิงต่อต้านจนพ่ายแพ้ไปหลายครั้งทำให้ทหารเสียกำลังใจ  และเริ่มขาดเสบียง  กอปรกับเห็นว่าราชวงศ์หมิงมีฮ่องเต้องค์ใหม่แล้วก็ไม่สามารถใช้อิงจงเป็นเครื่องต่อรองได้  จึงทำให้ต้องถอนทัพกลับไปเมื่อวันที่ 15 เดือน 10     หมิงอิงจงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ  หมิงไท่จงจึงสถาปนาให้เป็น ไท่ซ่างหวาง ( พระเจ้าหลวง )  และจัดวังให้เป็นที่ประทับส่วนพระองค์แต่ไม่อนุญาตให้เสด็จไปมาได้ตามพระทัย     14 มีนาคม  ค.ศ. 1457 หมิงไท่จงสวรรคต   หลังจากประชวรเนื่องจากทรงเสียพระทัยที่พระราชโอรสสิ้นพระชนม์ไปก่อนหน้านั้นไม่นาน จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 13:58:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 8.  หมิงเสี้ยนจง ( ค.ศ. 1464 – ค.ศ. 1487 ) องค์ชายจูเจี้ยนจุน  (  朱 見  深Zhu  Jianjun ) พระราชโอรสของจักรพรรดิอิงจง เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม ค.ศ. 1447  ได้ครองราชสมบัติเมื่อวันที่ 28  กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1464 ขณะพระชนม์ได้ 17 พรรษา   เฉลิมพระนามว่าหมิงเสี้ยนจง  ( 憲    宗Xianzong ) ใช้รัชศกเฉิงฮั่ว (  成 化Chenghua )ทรงเป็นฮ่องเต้ที่อ่อนแอแม้จะทรงทราบถึงภัยที่จะเกิดจากขันทีที่ตอนนี้มีอำนาจและอิทธิพลล้นฟ้า สามารถจับกุมและสังหารคนได้ (ซีฉ่างหรือที่ซ่องสุมของขันที เกิดขึ้นในรัชกาลนี้) แต่พระองค์ก็ไม่จัดการประการใดเพราะพระองค์ก็ถูกแวดล้อมด้วย ( แกมอิทธิพล ) ขันที  อีกทั้งพระองค์เองยังทรงหวั่นไหวง่ายไม่ค่อยเสด็จออกว่าราชการให้ขุนนางเข้าเฝ้าถวายรายงาน  ราชการต่างๆ จึงตกอยู่ในมือขันทีโดยปริยาย  ในรัชกาลนี้ไม่มีสิ่งใดโดดเด่น ทรงครองราชย์นาน 23 ปี เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 9 กันยายน ค.ศ. 1487 พระศพบรรจุอยู่ที่โม่วหลิง (Maoling) พระรูปของหมิงเสี้ยนจง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 9.  หมิงเสี้ยวจง  ( 1487 – 1505 )     องค์ชายจูหยุนถัง (Youtang) เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1470  ขึ้นครองราชย์สืบต่อจากพระราชบิดา(จักรพรรดิเฉิงฮั่ว)  เมื่อวันที่ 22 กันยายน ค.ศ.1487 เฉลิมพระนามว่า เสี้ยวจง (Xiaozong ) ใช้ศักราชว่า หงจื้อ (Hongzhi ) สภาพของราชวงศ์หมิงตอนนี้เริ่มคลอนแคลนมาก  เงินในท้องพระคลังร่อยหรอเพราะมีการทุจริตกันมาก ที่ดินต่างๆที่มีความอุดมสมบูรณ์ต่างถูกพวกเชื้อพระวงศ์บ้าง เศรษฐีบ้างเข้าไปจับจองยึดครองเป็นจำนวนมากและต่างก็หลีกเลี่ยงการเสียภาษี  ทำให้เงินที่จะส่งเข้าพระคลังลดน้อยลง  ทำให้เกิดโจรผู้ร้ายชุกชุม  จึงทรงตั้งพระทัยที่จะกำจัดขุนนางที่ทุจริต ลดอำนาจของขันทีที่เป็นภัยใหญ่และปฏิรูปการปกครอง ทรงมัธยัสถ์ใช้จ่ายอย่างประหยัดแต่ลำพังพระองค์ก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จ  เพราะตอนนี้ขันทีมีกำลังเข้มแข็งเกินกว่าที่จะปราบลงได้  พระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน ค.ศ. 1505 พระศพเชิญไปบรรจุที่ ไท่หลิง (tailing) จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 10.  หมิงหวูจง ( ค.ศ. 1505 –  ค.ศ. 1521 )     องค์ชายจูโฮ่วเจา (Zhu Houzhao ) เป็นพระโอรสของจักพรรดิเสี้ยวจง เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1491 และขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่19  มิถุนายน ค.ศ.1505  ขณะมีพระชนม์เพียง 15 พรรษาเฉลิมพระนามว่า หมิงหวูจง (Wuzong ) ใช้รัชศกว่า เจิ้งเต๋อ  (Zhengde) ทรงเป็นฮ่องเต้ที่รักความสำราญไม่ค่อยออกว่าราชการ มักจะออกไปปลอมพระองค์เสด็จเที่ยวนอกวังอยู่เสมอ บางครั้งไม่กลับปักกิ่งนานเป็นเดือนเป็นปีทีเดียว กอปรกับทรงมีขันทีหลิวจิ่น (Liu Jin )ที่คอยยุยงสนับสนุนคอยหาผู้หญิงมาบำเรอมอมเมาฮ่องเต้แล้วรวบอำนาจไว้ ขุนนางที่กล้าทัดทานต่างตกเป็นเหยื่อสังหารโหดของเน่ยฉ่างจนไม่มีใครกล้าทำอะไร  มีบันทึกว่าครั้งหนึ่งมีพระราชโองการให้โบยขุนนางหลายสิบคนที่เข้าชื่อคัดค้านเรื่องความประพฤติของพระองค์ที่ประตูอู่เหมินจนตายไปหลายคนเลยทีเดียว  หลิวจิ่นเองก็เหิมเกริมหนักข้อถึงกับวางแผนจะก่อกบฏเพื่อจะเป็นฮ่องเต้เสียเอง  จนขุนนางอื่นๆ ต่างพากันทนไม่ไหว องค์ชายจูจื่อฟานจึงยกทัพรัฐประหารประกาศความผิดของหลิวจิ่น จนสุดท้ายหลิวจิ่นถูกจับได้โดนแล่เนื้อเป็นชิ้นๆ   แต่หลังจากหลิวจิ่นตายพระองค์ก็หันมาโปรดปรานนายทหารชื่อเจียงปินแทนและมักจะเสด็จประพาสไปนอกวังเหมือนเดิม    ค.ศ.1520 ขณะที่พระองค์เสด็จกลับปักกิ่ง  ทรงออกมาตกปลาอยู่ที่หัวเรือก็บังเอิญเรือพระที่นั่งเกิดล่มเมื่อกลับถึงปักกิ่งก็ประชวร หมิงหวูจงเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 1521 พระศพเชิญไปบรรจุที่คังหลิน จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 11.  หมิงซื่อจง ( ค.ศ. 1521  – 1567 ) องค์ชายจูโฮ่วชง ( 朱  厚   熜Zhu Houcong ) เป็นพระราชนัดดาของจักพรรดิหวูจง  ประสูติเมื่อวันที่ 16 กันยายน  ค.ศ. 1507  เป็นพระโอรสของ ซินซื่อหวาง ( 興  献  王) แห่งเมืองอานลู่  เนื่องจากจักรพรรดิหวูจงไม่มีพระโอรสดังนั้นขุนนางจึงถวายราชสมบัติให้แด่พระองค์  ทรงขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่  27 พฤษภาคม ค.ศ.1521 เฉลิมพระนามว่า หมิงซื่อจง ( 世 宗Shizong) ใช้ศักราชว่าเจียจิ้ง  (嘉 靖Jiajing)  ในระยะแรกที่ครองราชย์สถานการณ์เป็นไปด้วยดีต่อมาพระองค์เกิดความขัดแย้งกับขุนนางเนื่องจากมีพระราชประสงค์ที่จะเฉลิมพระอิสริยยศของพระบิดากับพระมารดาให้เป็นฮ่องเต้และฮองเฮา เพื่อที่จะได้อัญเชิญป้ายพระนามของพระชนกกับพระชนนีมาประดิษฐานในศาลราชวงศ์ร่วมกับป้ายพระนามของฮ่องเต้องค์ก่อนๆ แต่ถูกขุนนางคัดค้านอย่างหนักทำให้พระองค์กริ้วมากปลดขุนนางออกนับร้อย บางคนถูกโบยจนตาย จากนั้นก็ไม่เสด็จออกว่าราชการ  ทรงเลื่อมใสลัทธิเต๋ามากถึงกับตั้งนักพรตให้เป็นขุนนาง  ค.ศ. 1523 โปรดให้สร้างแท่นบูชาสักการะเซียนตามลัทธิเต๋าและใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเพื่อแสวงหาอายุวัฒนะ  สร้างอารามอย่างใหญ่โตให้นักพรตหลายแห่งทำให้สิ้นเปลืองทรัพย์สินและแรงงานเป็นจำนวนมาก  ประกอบกับมีเหยียนซงที่อดีตเป็นเพียงขุนนางกรมพิธีการประจำหนานจิงคอยประจบสอพลอทำตัวเป็นผู้เลื่อมใสลัทธิเต๋าเช่นกันทำให้พระองค์เลื่อนให้เป็นนายกรัฐมนตรีนานถึง 20 ปี   ในขณะที่พระองค์ตั้งพระทัยที่จะสำเร็จเป็นเซียน  ค.ศ. 1540 ทางภาคเหนือชาวมงโกลคุกคามอย่างหนักทั้งบุกปล้นสะดม กวาดต้อนราษฎรไปเป็นเชลยอย่างต่อเนื่องแต่ทางราชสำนักทำได้เพียงส่งทหารไปตรึงกำลัง  ทางด้านชายทะเล ในระหว่าง ค.ศ. 1540 – 1565 พวกไอนุหรือโจรสลัดญี่ปุ่นร่วมกับคนจีนบางคนเริ่มเข้ามาปล้นสะดมรุกรานแถบหัวเมืองตะวันออกของจีนแล้ว ( ปรากฏหลักฐานว่าสมเด็จพระนเรศวรมีพระราชสารไปทูลอาสารบญี่ปุ่นด้วย )   ไห่ญุ่ย ผู้ตรวจราชการการคลังยูนนาน ถวายฎีกากล่าวโทษเหยียนซง ทูลให้พระองค์เลิกงมงายและฟุ่มเฟือย ทำให้กริ้วมากสั่งขังไห่ญุ่ยหลังจากนั้นไม่นานก็ประชวร  ต่อมามีพระราชโองการให้ปล่อยผู้ที่ต้องขัง ชดเชยปลอบขวัญผู้สูญเสีย พิจารณาลงโทษนักพรตตามสมควร  พระองค์ทรงครองราชย์สมบัตินาน 45 ปี เสด็จสวรรคตเมื่อ 23  มกราคม ค.ศ. 1567  พระศพเชิญไปบรรจุที่หย่งหลิน จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลืมรูป  จักรพรรดิเจียจิ้ง  หรือหมิงซื่อจง จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 12.  หมิงมู่จง ( ค.ศ. 1567 – 1572 )     หมิงมู่จง พระราชโอรสของจักรพรรดิเจียจิ้ง  เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 4  มีนาคม ค.ศ. 1537 มีพระนามว่าองค์ชายจูจื้อโฮว  (Zhu Zaihou ) ขึ้นครองราชย์สมบัติเมื่อวันที่ 4  กุมภาพันธ์ ค.ศ.1567 เฉลิมพระนามว่าหมิงมู่จง (Muzong ) ใช้รัชศกว่าหลงจิ่ง (Longqing ) ในช่วง 2 ปีแรกที่ขึ้นครองราชย์เสด็จออกว่าราชการทุกเช้าแต่หลังจากนั้นก็ไม่เสด็จออกว่าราชการอีกเลย  ในรัชกาลนี้ไม่มีอะไรโดดเด่นนัก นอกจากสถานการณ์ทางภาคเหนือที่สามารถลดความตึงเครียดระหว่างหมิงกับมงโกลลงได้  เพราะทางมงโกลเกิดความขัดแย้งกันเอง  ทรงครองราชย์นาน 6 ปี พระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1572  พระศพบรรจุที่เจ้าหลิง (Zhaoling ) จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 13.  หมิงเสินจง  (ค.ศ.1567 – 1620)     องค์ชายจูยี่จุน (Zhu Yijun  ) เป็นพระโอรสของจักรพรรดิมู่จง  ประสูติเมื่อวันที่ 4 กันยายน ค.ศ. 1563  เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1572  เฉลิมพระนามว่าหมิงเสินจง (Shénzōng ) ใช้ศักราชว่า วั่นลี่(Wanli )  ด้วยพระชนม์เพียง 9 พรรษา ในตอนต้นของสมัยวั่นลี่สังคมจีนมีความสงบสุขและรุ่งเรืองมากเพราะมีจางจิ้วเจิ้ง (Zhang Juzheng ) ช่วยบริหารราชการ สามารถแก้ปัญหาการจัดเก็บภาษีได้สำเร็จทำให้มีเงินเข้าพระคลังเป็นจำนวนมาก พระองค์ได้ตั้งความหวังไว้ว่าจะเป็นฮ่องเต้ที่ดีให้ได้  แต่เมื่อจางจิ้วเจิ้งตายเมื่อ ค.ศ. 1582 แล้วพระองค์ต้องบริหารราชการเอง   ต่อมาทรงความขัดแย้งกับขุนนางเรื่องการตั้งรัชทายาทที่พระองค์มีพระราชดำริที่จะสถาปนาโอรสองค์ที่ 3 ที่ประสูติจากพระสนมแทนโอรสองค์โต  หลัง ค.ศ. 1587 ก็ไม่ออกว่าราชการอีกเลย  ฎีการาชการต่างๆ ถูกปล่อยทิ้งไม่พิจารณาทำให้บ้านเมืองระส่ำระสาย   จักรพรรดิวั่นลี่นอกจากจะไม่ทรงงานแล้วยังใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย  ค.ศ. 1596 เกิดเพลิงไหม้พระราชวังต้องใช้เงินจำนวนมากซ่อมแซม เงินในพระคลังร่อยหรอมากอีก ในขณะที่พระองค์เก็บพระองค์อยู่ในพระราชวัง  ค.ศ. 1592 ฮิเดโยชิยกพลญี่ปุ่นบุกเกาหลี  ทางการจีนต้องส่งทหารเข้าไปป้องกันทำให้เสียงบประมาณมหาศาลพระองค์ก็โปรดให้ขันที 50 คน ออกมาเก็บภาษีเพิ่มเติม ทำให้กิจการอุตสาหกรรมการค้าต่างๆ ต้องหยุดชะงัก  ค.ศ. 1616 นูรฮาชิรวบรวมชนเผ่าหนี่เจินได้สำเร็จประกาศตั้งราชวงศ์โฮ่วจินที่ซิงจิง  ค.ศ. 1618 ยกทัพบุกปล้นสะดมแถบหยางกวน ชิงเหอเจิ้ง ราชสำนักส่งทหารจีน 90000 คนกับทหารเกาหลีอีก 10000 คนไปรบอยู่จน ค.ศ. 1619 กองทัพจีนเป็นฝ่ายพ่ายแพ้  แต่วั่นลี่ก็ไม่สนใจราชการมากกว่าเดิม  เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 18  กันยายน ค.ศ.1620   ครองราชย์นาน 48 ปี พระศพเชิญไปบรรจุที่ติ้งหลิน (Ding Ling) จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 14.  หมิงกวงจง ( ค.ศ. 1620 –1620  )     หมิงกวงจง เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิวั่นลี่ ประสูติเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 1582  มีพระนามว่าองค์ชายจูฉางลั่ว  (Zhu Changluo ) เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่  28 สิงหาคม ค.ศ.1620 พระชนม์ 38 พรรษา เฉลิมพระนามว่าหมิงกวงจง (Guangzong )ใช้รัชศกว่า ไท่ชาง  (Táichàng )  พระองค์ครองราชย์ได้เพียง  1 เดือนก็เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 26 กันยายน หลังจากเสวยพระโอสถที่ขันทีนำมาถวาย แล้วประชวรกะทันหัน พระศพบรรจุที่ซิ่นหลิง จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลืมภาพประกอบอีแล้ว  พระจักรพรรดิไท่ชางหรือหมิงกวงจง จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 15.  หมิงซีจง (  ค.ศ.  1620 - 1627 ) องค์ชายจูโหยวจาว  (Zhu Youjiao ) พระราชโอรสของจักรพรรดิวั่นลี่  ประสูติเมื่อวันที่ 23 ธันวาคม ค.ศ. 1605   ได้รับราชสมบัติเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1620  พระชนม์ 16 พรรษา  เฉลิมพระนามว่าหมิงซีจง  (Xizong ) ใช้รัชศกว่าเทียนฉี  (Tianqi ) กล่าวกันว่าพระองค์นั้นทรงอ่านหนังสือไม่ออก  สนพระทัยแต่งานช่างไม้จึงมีผู้เรียกพระองค์ว่า "ฮ่องเต้ช่างไม้" ไม่ค่อยออกว่าราชการคิดประดิษฐ์สิ่งของต่างๆ จากไม้   ขันทีเว่ยจงเสียน (Wei Zhongxian)ได้เข้ามามีบทบาทกุมอำนาจแทนฮ่องเต้  เว่ยจงเสียนมักจะนำราชการต่างๆ มากราบทูลในเวลาที่จักรพรรดิเทียนฉีกำลังทรงงานไม้  พระองค์ก็มักจะให้เว่ยจงเสียนจัดการเอาตามที่เห็นควร นานวันเข้าเว่ยจงเสียนเมื่อได้มาคุมตงฉ่างก็เริ่มข่มเหงรังแกขุนนางอื่น มีหลายคนต้องถูกจับเข้าคุกขังลืมบ้าง ทรมานจนตายบ้าง เบาที่สุดก็โดนปลด ต่างเรียกเว่ยจงเสียนว่าเก้าพันปี แสดงให้เห็นว่าเป็นรองแต่ฮ่องเต้เท่านั้น   ค.ศ. 1624  หยางเสียน ผู้ตรวจราชการถวายฎีกากล่าวโทษเว่ยจงเสียน 24 ข้อหาฉกรรจ์แต่ก็ไม่ทรงจัดการประการใด เว่ยจงเสียนรวบรวมรายชื่อผู้ที่ตั้งตัวเป็นศัตรูได้ถึง 700 คน  โดยเฉพาะขุนนางฝ่ายตงหลินจึงลงมือกวาดล้างครั้งใหญ่เมื่อ ค.ศ. 1625 หยางเสียนถูกจับและทรมานจนตายในคุก แผ่นดินราชวงศ์หมิงคลอนแคลนอย่างหนัก   เว่ยจงเสียนวางแผนก่อกบฏส่งลูกหลานตัวเองเข้าครองบัลลังก์ แต่ว่าฮ่องเต้ก็สวรรคตเมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1627 เสียก่อน พระศพเชิญไปบรรจุที่ เต๋อหลิง จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 16.  หมิงซือจง ( ค.ศ. 1627 – 1644 )     องค์ชายจูโหยวเจียน (Youjian ) เป็นพระราชอนุชาของจูโหยวจาว ประสูติเมื่อ วันที่ 6 กุมภาพันธ์ค.ศ.  1611  ขึ้นครองราชย์สมบัติเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม ค.ศ. 1627 พระชนม์ 17 พรรษา เฉลิมพระนามว่าซือจง (Sizong )ใช้ศักราชว่า  ฉงเจิน  (Chóngzhēn ) พระองค์รู้ถึงความเลวร้ายที่เกิดจากขันทีจึงหาทางกำจัดเว่ยจงเสียนกับพระนมเก๋อ ทำให้เว่ยจงเสียนต้องชิงฆ่าตัวตายก่อน ในระยะแรกก็ทรงเป็นฮ่องเต้ที่ดีแต่นานวันเข้าก็กลับไปสู่วังวนของความเหลวไหล สถานการณ์ในบ้านเมืองเลวร้ายเกินกว่าจะเยียวยา ขุนนางทุจริตเอารัดเอาเปรียบประชาชนเป็นจำนวนมาก เกิดภัยแล้งติดต่อกันหลายปี แถมยังมีสงครามจากพวกแมนจูทำให้ทางการต้องเรียกเก็บภาษีเพื่อนำไปใช้ในงานสงคราม  หลี่จื้อเฉิง (Li Zicheng ) จึงรวบรวมชาวนาลุกขึ้นต่อต้านทางการ   ทั้งสองฝ่ายรบกันนานหลายปีในระยะแรกทางการใช้แผนต่างๆ ทั้งเกลี้ยกล่อม โจมตี สามารถสกัดกองทัพกบฏได้  แต่ในระยะหลังหลี่จื้อเฉิงเก็บสะสมประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นฝ่ายรุกจนกองทัพราชวงศ์หมิงต้านทานไม่อยู่  ต่อมาเขาตั้งตัวขึ้นเป็น เฉิงหวาง (Chuǎng Wáng - The Roaming King )     วันที่ 18 เมษายน ค.ศ.1644 เมื่อหลี่จื้อเฉิงยกกองทัพชาวนามาถึงชานกรุงปักกิ่ง เช้าวันรุ่งขึ้นจักรพรรดิซือจงจึงมีพระราชโองการให้ขุนนางทั้งหมดมาเข้าเฝ้า จากนั้นก็เสด็จกลับเข้าพระราชฐานชั้นในเสวยน้ำจัณฑ์แล้วรับสั่งให้พระโอรสไปหาที่ซ่อนตัว ต่อมาทรงทราบว่าพระมเหสีผูกพระศอสิ้นพระชนม์ในตำหนักแล้ว พระองค์ก็รับสั่งให้องค์หญิงฉางปิง (Princess  Chángpíng พระนาม Zhū Huīchuò)  มาเข้าเฝ้าและตรัสว่า "เจ้าเกิดมาในตระกูลของข้าต้องเคราะห์ร้าย ไม่มีความสุข" ตรัสจบพระองค์ก็ชักกระบี่ฟันพระธิดาแขนขาดไปข้างหนึ่ง       วันที่ 25 เมษายน ค.ศ. 1644 จักรพรรดิซือจงได้เสด็จฯ ออกจากพระราชวังกับขันทีหวางเฉินเจิน (Wang Chengen) ไปที่จิ่งซานท้ายพระราชวัง ทรงปลงพระเมาลีลงปรกพระพักตร์แล้วทรงผูกพระศอกับต้นไม้ต้นหนึ่งจนสิ้นพระชนม์  ขันทีเฉาฮว่าฉุนจึงยอมเปิดประตูเมืองให้หลี่จื้อเฉิงแต่โดยดี หลังจากที่ยึดปักกิ่งแล้วหลี่จื้อเฉิงส่งสารให้หวู่ซานกุ้ย (Wu Sangui )แม่ทัพประจำด่านซานไห่กวนยอมจำนน  ตอนแรก หวู่ซานกุ้ยก็จะจำนน แต่ต่อมาทราบว่าบิดาและเฉินหยวนหยวนเมียน้อยของเขาถูกหลี่จื้อเฉิงจับไป  จึงประกาศว่าจะแก้แค้นแทนจักรพรรดิฉงเจิน แต่ไปสมคบกับแมนจูยอมเปิดด่านให้ส่งทหารแมนจูเข้ามาช่วย ครั้นหลี่จื้อเฉิงรู้ว่า เขาทรยศ จึงได้ยกทัพมาปราบเองและได้สู้กันจนฝ่ายหวู่ซานกุ้ยอ่อนแรงลง กองทัพแมนจูก็ได้โจมตีหลี่จื้อเฉิงอย่างดุเดือด จนต้องล่าถอยกลับไปปักกิ่ง ตั้งตัวเองเป็นฮ่องเต้แล้ววางเพลิงเผาพระราชวัง หลังจากนั้นกองทัพแมนจูก็ได้ตามบดขยี้กองทัพหลี่จื้อเฉิงจนได้ชัยชนะ หลี่จื้อเฉิงถูกลอบสังหารเมื่ออายุได้ 39 ปี   พวกแมนจูต้องการเอาใจคนฮั่นจึงเชิญพระศพของจักพรรดิซือจงกับพระมเหสีไปบรรจุที่ซือหลิง จัดงานพระศพอย่างสมพระเกียรติ อันเป็นสิ้นสุดราชวงศ์หมิงที่มีมานานถึง 276 ปี จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ้างอิงจาก 1.  สุขสันต์  วิเวกเมธากร. จากสามัญสู่จักรพรรดิ. (พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง, 2545. 2.  วริษฐ์  ลิ้มทองกุล.  หลังกำแพงแดง. (4ตอน). http://www.manager.co.th/China 3.  ทวีป  วรดิลก. หนังสือประวัติศาสตร์จีนฉบับสมบูรณ์ .  กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์สุขภาพใจ, 2542. 4.  http://en.wikipedia.org/wiki/Emperor_of_China ปล. เอาตัวภาษาจีนมาโพสต์ด้วยแต่ไม่ขึ้นซะได้ ชอบไม่ชอบอย่างไร ขอคำติชมด้วยนะคร้าบ จากคุณ : น้องหมูแดง - [ 9 พ.ค. 50 14:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับที่ก็อบมาให้อ่าน จากคุณ : Lu Xun - [ 9 พ.ค. 50 15:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณครับ จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 9 พ.ค. 50 15:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณมากครับ  ว่างๆ ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป  ขอราชวงศ์อื่นๆด้วยนะครับ จากคุณ : adept - [ 9 พ.ค. 50 20:59:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณมากเลยค่ะ จากคุณ : นางพญามารเมฆไฟ - [ 10 พ.ค. 50 11:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอของราชวงศ์ชิงด้วยได้มัยครับ จากคุณ : xiaoxin - [ 10 พ.ค. 50 12:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ....... เข้ามาเซฟข้อมูลดีๆครับ จากคุณ : เรารักหมีแพนด้า - [ 10 พ.ค. 50 15:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วล้มชิง..กู้หมิง...ซึ่งเป็นคติของพรรคฟ้าดิน..เป็นไงครับ..มีจริงไหม.. จากคุณ : ปัญคุง (หมีสีน้ำเงิน) - [ 11 พ.ค. 50 17:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โห.. อ่านมา200กว่าปี มีดีกี่คนเนี่ย สงสารไพร่ฟ้าหน้าดำจริงๆ จากคุณ : cheng (aristocrat) - [ 12 พ.ค. 50 00:27:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เด็ดมากเลยครับ จากคุณ : ckman (ckman) - [ 13 พ.ค. 50 13:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากอ่านช่วงเปลี่ยนจากซ้องมาเป็นหยวนอะครับ ดูมังกรหยกแล้วเลยอยากรู้ประวัติศาสตร์จริงๆ จากคุณ : Chouylai - [ 16 พ.ค. 50 03:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อยากทราบ การรบกับญี่ปุ่น ช่วงสมัย ฮิเดโยชิ บุกเกาหลี แล้วจีน ส่งกองทัพไปช่วย มีการรบกันถึง 6 ปี อยากทราบว่า การรบดุเดือดขนาดไหน แม่ทัพ ที่มีชื่อเสียง ของทั้งสามฝ่าย นอกจาก นายพล ยี ซุนซิม แล้ว มีใครบ้าง ขอบคุณครับ จากคุณ : อยากรู้ - [ 24 พ.ค. 50 16:33:00 A:203.156.44.241 X: ]