ความคิดเห็นที่ 1 http://th.wikipedia.org/wiki/สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนี พระพันปีหลวง เรียงทางด้านซ้ายมาขวา กรมหลวงนครราชสีมา พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว และ กรมขุนเพ็ชรบูรณ์อินทราชัย จากคุณ : กัมม์ - [ 25 พ.ค. 50 16:12:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เปรียบนามสกุล กับชื่อแซ่          คนเรายังมีอยู่อยู่เป็นอันมาก  ซึ่งยังมิได้สังเกตว่านามสกุลกับชื่อแซ่ของจีนนั้นผิดกันอย่างไร  ผู้ที่ดูแลแต่เผินๆ หรือซึ่งมิได้เอาใจใส่สอบสวนในข้อนี้  มักจะกล่าวว่า  การที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชปรารภออกพระราชบัญญัตินามสกุลขึ้นนั้น  โดยทรงพระราชนิยมตามประเพณีชื่อแซ่ของจีน  ซึ่งถ้าจะตรองดูก็จะเห็นว่าคงไม่เป็นไปเช่นนั้น  โดยเหตุที่จะได้อธิบายต่อไปนี้          แซ่ของจีนนั้น  ตรงกับ “แคลน” ของพวกสก็อต คือ เป็นคณะหรือพวก  หรือถ้าจะเปรียญทางวัดๆ ก็คล้ายสำนัก (เช่นที่เราเคนได้ยินเขากล่าวๆ กันบ่อยๆ ว่า คนนั้นเป็นสำนักวัดบวร  คนนี้เป็นสำนักวัดโสมนัส ดังนี้เป็นต้น)  ส่วนสกุลนั้นตรงกับคำอังกฤษว่า “แฟมิลี”  ข้อผิดกันสำคัญในระหว่างแซ่กับสกุลนั้นก็คือ  ผู้ร่วมแซ่ไม่ได้เป็นญาติสายโลหิตกันก็ได้  แต่ส่วนผู้ร่วมสกลนั้น  ถ้าไม่ได้เป็นญาติสายโลหิตต่อกันโดยแท้แล้ว  ก็ร่วมสกุลกันไม่ได้  นอกจากที่จะรับเป็นบุตรบุญธรรมเป็นพิเศษเท่านั้น          ชื่อแซ่หรือ “แคลนเนม” เป็นประเพณีที่ได้มีมาก่อนนามสกุลหรือ “แฟมิลีเนม” นั้นช้านาน  เช่นในสก็อตแลนด์เขาได้ใช้ “แคลนเนม” มาหลายร้อยปีก่อนที่จะเกิดใช้ “แฟมิลีเนม” ในประเทศอังกฤษซึ่งอยู่ใกล้เคียงกัน  ดังนี้เป็นตัวอย่าง  จะนับว่านาม ๒ ชนิดนี้เป็นอย่างเดียวกันไม่ได้เลย  ถ้าหากจะมีที่ว่าเหมือนกันได้ก็แต่ตรงที่ว่าเป็นฉายาด้วยกันทั้ง ๒ ชนิดเท่านั้น  แต่นอกจากนี้แล้วไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย  ทั้งสาเหตุก็ดี  ความมุ่งหมายก็ดี  ย่อมผิดกันทั้งสิ้น          การที่คนหลายๆ คนได้รวมกันเข้าตั้งเป็นคณะ  ซึ่งจีนเรียกว่า “แซ่” สก็อตเรียกว่า “แคลน” และอังกฤษเรียกว่า “ไตรบ์” ได้บังเกิดขึ้นในสมัยเมื่อคนยังไม่ถึงซึ่งความรุ่งเรือง (ซิวิไลซ์) บริบูรณ์  ยังไม่รู้จักรักษาธรรมจริยาอันมีเมตตาต่อกันเป็นที่ตั้ง  ยังต่างคนต่างรบพุ่งฆ่าฟันกันเพื่อแย่งอาหารกันกิน  แย่งที่อยู่กันอยู่  และแย่งชิงผู้หญิงกัน  ผู้ใดมีพวกมากก็อาจที่จะเอาเปรียบผู้ที่ไม่มีพวกพ้อง  หรือที่มีพวกน้อยได้ในทางหากินเป็นต้น  จึงเกิดความจำเป็นในการที่จะต้องคิดอ่านหาพวกไว้มากๆ และเมื่ออยู่ร่วมถิ่นกันก็คงจะรู้จักกันดีอยู่ในหมู่เอง  แต่มีบางเวลาซึ่งจำเป็นต้องแยกย้ายกันไปในที่ห่างภูมิลำเนาเดิมของตน  คนที่ไปจากคณะเดียวกันไปพบกันในที่ไกลภูมิลำเนาเดิมของตนๆ  ไม่รู้จักกันว่าเป็นคนสำนัดเดียวกัน  ก็ได้เกิดทำร้ายแกกันขึ้นบ้าง  จึงได้บังเกิดความจำเป็นที่จะต้องมีเครื่องสังเกตเพื่อรู้กันได้ว่าเป็นพวกเดียวกัน  ในชั้นต้นจึงนัดกันมีเครื่องแต่งตัวให้เหมือนกัน  เช่นมีขนนกหรือดอกหญ้าปักผมอย่างแบบที่คนดำในอาฟริกายังใช้กันอยู่จนทุกวันนี้  แต่การใช้เครื่องหมายเช่นนี้มาเกิดรู้สึกกันขึ้นว่ายังไม่สู้จะเรียบร้อยดี  เพราะคนพวกอื่นก็อาจจะปักขนนกหรือดอกหญ้าบ้างเหมือนกัน  จึงเกิดมีความคิดมุ่นผมให้เหมือนกันซึ่งชาวอาฟริกาก็ยังคงใช้อยู่อีก  และเกิดคิดเขียนหน้าเขียนตัวเป็นลวดลายซึ่งมีอยู่ในหมู่ชาวอาฟริกา ในหมู่คนที่เรียกว่าอินเดียนแดงในอเมริกา  และในหมู่คนมาวรีชาวนิวซีแลนด์ เป็นต้น          ต่อมาคนมีความเจริญขึ้น  มีความคิดดีขึ้นอีกชั้นหนึ่ง  จึงได้บังเกิดความคิดขึ้นว่า  ควรเลือกเอานามใดนามหนึ่งเป็นชื่อแซ่ กำกับชื่อตัวของสมาชิกแห่งแซ่  เพื่อว่าเมื่อคนที่ร่วมคณะกัน แม้จะไปพบปะกันในที่ใดๆ ก็อาจจะรู้จักกันได้  โดยถามชื่อแซ่กันเท่านั้น  พวกจีนจึงได้เกิดมีชื่อ “แซ่”  สก็อตมีชื่อ “แคลน”  อินเดียนแดงในอเมริกามีชื่อ “โตเตม”  และยังคงวมีเครื่องหมายให้แลเห็นเป็นพวกเดียวกันนั้นอีกด้วย  เช่นในสก็อตแลนด์ใช้ผ้านุ่งห่มเป็นลายต่างๆ กันเรียกว่า “ตาร์ตัน” (ซึ่งเราเรียกกันว่าผ้าลายสก็อต)  แคลน ๑ ก็มีตาร์ตันอย่าง ๑  คนในแคลนนั้นใช้นุ่งห่มเหมือนกันหมด  ข้างฝ่ายพวกอินเดียนแดงมีเครื่องหมาย “โตเตม” ปักไว้ที่หน้าศาลาที่ชุมนุมแห่งหัวหน้าคณะ  ทำเป็นรูปหมาป่าหรือนกหรือกระทิงตามชื่อโตเตม  และคนที่เป็นสมาชิกคณะใดก็เขียนหน้าเป็นลายคล้ายที่หลักเครื่องหมายโตเตม แห่งคณะนั้นๆ          เมื่อความมุ่งหมายแห่งการมีแซ่ของจีน  แคลนของสก็อต  และโตเตมของอินเดียนแดง  มีอยู่เพื่อความประสงค์ในทางช่วยกันต่อสู้ศัตรูและอนุเคราะห์พวกกันเอง  ซึ่งเป็นอาการแห่งการตั้งซ่องเช่นนี้  ชื่อแซ่ก็ดี  ชื่อแคลนก็ดี  ชื่อโตเตมก็ดี  จึงเป็นของสาธารณะสำหรับบรรดาผู้ที่เป็นสมาชิกแห่งคณะนั้นทุกคน  จะได้กำจัดให้ใช้ร่วมกันแต่จำเพาะที่เป็นญาติสายโลหิตกันนั้นหามิได้  ยกตัวอย่างเช่นชื่อ แคมบ์เบล เป็น แคลนแนม  ซึ่งบรรดาคนที่อาศัยในเขตอารไคล์ในสก็อตแลนด์ในอดีตสมัยใช้กันทั่ว  ตั้งแต่ท่านเออลผู้ครองอาร์ไคล์ลงไปจนทนายบ่าวไพร่  และชาวไร่ชาวนาอันพึ่งบารมีแห่งท่านเออลผู้นี้  ดังนี้เป็นประเพณีเก่าในสก็อตแลนด์ (แต่ประเพณีนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว  เพื่อเหตุใด จะได้กล่าวต่อไปข้างหน้า)          ประเพณีใช้แคลนเนมของสก็อตนี้  ตรงกับประเพณีจีนที่ใช้ชื่อแซ่  และความมุ่งหมายก็มีอยู่ตรงกันโดยแท้  แม้ในเมืองไทยเรานี้เองก็ได้เคยใช้ประเพณีที่คล้ายคลึงกัน คือ วิธีรวมคนเป็นเลขสมสังกัดขึ้นในกรมนั้นกรมนี้  หรือที่ถวายตัวเป็นข้าในกรมนั้นกรมนี้ดังนี้เป็นต้น  เมื่อใครไปพบกันเข้าถามกันว่าสังกัดกรมไหน  พอบอกว่าสังกัดกรมนั้นหรือกรมนี้  รู้ว่าเป็นข้ากรมเดียวกันแล้วก็ไม่ทำร้ายกัน  และช่วยอุดหนุนกันตามสมควร  เหมือนจีนที่เป็นคนแซ่เดียวกัน  สก็อตเป็นแคนเดียวกัน  หรืออีกนัย ๑ ถ้าจะหาของเปรียบเทียบให้เป็นของใหม่ใกล้สมัยของเราเข้าอีก  เพื่อให้เข้าใจแจ่มแจ้ง  ก็ขอให้ท่านนึกถึงประเพณีที่ใช้กันอยู่ในโรงเลี้ยงเด็ก ซึ่งยังมีอยู่จนเมื่อเร็วๆ นี้เอง  คือบรรดาเด็กที่เลี้ยงในที่นี้ผู้อำนวยการให้ชื่อมีคำว่า “บุญ” นำหน้าอยู่ทุกคน  ต่อไปได้พบปะกันในที่ใดๆ ก็จะได้รู้จักกันได้ด้วยมีชื่อ “บุญ” นั้นเอง  ในที่นี้ “บุญ” ก็หาใช่นามสกุลไม่  เป็นแต่เพียงคำที่แสดงให้ปรากฏว่ามาจากสำนักโรงเลี้ยงเด็กเท่านั้น  ดังนี้ฉันใด  แม้วิธีใช้ชื่อแซ่ของจีน แคลนเนมของสก็อต และโตเตมของอินเดียนแดงก็ฉันนั้น  คือเป็นวิธีการมีผู้ได้คิดขึ้นโบราณกาล  เพื่อความสะดวกในสมัยโบราณ  อันยังมิได้ประเพณีที่รวบรวมชนภาษาเดียวกันเป็นปึกแผ่นอันเดียวกันเป็นชาติ (เนชัน)  ก็นับว่าเป็นประโยชน์ดีสมควรแก่กาลสมัยเก่าอยู่นั้นเอง จากคุณ : กัมม์ - [ 25 พ.ค. 50 16:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ต่อ)          แต่นับจำเดิมเริ่มแต่เมืองคนได้มีความคิดควบคุมกันเป็นซ่องหรือคณะแล้วนั้น  คนเราก็ได้ดำเนินขึ้นสู่ความเจริญต่อๆ มาเป็นลำดับ  แต่ความเจริญหาได้ดำเนินทันๆ กันหมดไม่  บางจำพวกก็เดินเร็ว  ถึงซึ่งความเจริญก่อน เช่น จีนได้ถึงซึ่งความเจริญก่อนชาวประเทศใกล้เคียงในทวีปอาเซียด้วยกัน  และสก็อตถึงก่อนอังกฤษซึ่งเป็นเพื่อบ้าน ดังนี้เป็นต้น  แต่บางจำพวกเมื่อถึงความเจริญขั้นหนึ่งแล้ว  ก็เลยพอใจไม่คิดเดินต่อไปอีก  เพราะฉะนั้นจำพวกที่เจริญภายหลังกลับเดินหน้าไป  เหมือนคนหนุ่มที่เกิดทีหลังวิ่งไล่ทันคนแก่ฉะนั้น  คนเราในโลกนี้ในปัจจุบันนี้จึงเกิดมีประเพณีผิดๆ กันอยู่  เช่นพวกแขกดำยังคงไม่มีทั้งชื่อทั้งนามสกุล  อินเดียนแดงยังคงมีแต่ชื่อโตเตม  จีนยังคงมีแต่ชื่อแซ่  ไม่มีนามสกุลอันเป็นประเพณีนิยมแห่งคนสมัยใหม่ที่สุก  ซึ่งถึงความเจริญภายหลังแต่ไล่ทันจนผ่านหน้าไปแล้ว  เช่นอังกฤษซึ่งถึงความเจริญภายหลังสก็อต  กลับบังคับให้สก็อตใช้ประเพณีมีนามสกุลตามอังกฤษ ดังนี้เป็นต้น  เพราะฉะนั้นไทยเราไม่ควรจะนึกละอายในการที่จีนมีชื่อแซ่มาแล้ว  ก่อนที่เรามีนามสกุล  เพราะถึงแม้ว่าเราจะได้ถึงความเจริญภายหลังจีนก็ตามเถิด  แต่เราได้มีนามสกุลแล้ว  จึงนับว่าเราได้ทะยานผ่านหน้าเพื่อนบ้านเรา ซึ่งยังหามีนามสกุลไม่  คงมีแต่ชื่อแซ่อยู่ตามประเพณีแห่งคนสมัยเก่าเท่านั้น          ส่วนสาเหตุแห่งการใช้นามสกุล หรือ “แฟมิลีเนม” นั้น  ย่อมเกิดขึ้นเพราะมีคนชื่อเหมือนๆ กันหลายคน  ทำให้เป็นที่ฉงนไม่รู้ว่าใครเป็นใครได้  ในชั้นแรกๆ เมื่อคนเรายังต่างคนต่างคุมกันเป็นซ่องอยู่  ต่างคนต่างอยู่เป็นหมู่เล็กๆ ก็อาจจะเลือกชื่อไม่ให้ซ้ำกันได้  แต่ต่อมาเมื่อการสมาคมไปมาหาสู่ซึ่งกันและกันมีแพร่หลายมากขึ้น  และคนเรารู้จักถือธรรมจริยาเลิกฆ่าแกงกัน  รู้จักตั้งใจแผ่ไมตรีต่อกันขึ้นแล้ว  เมื่อคนต่างถิ่นเข้าไปในสมาคมอันเดียวกัน  ก็ย่อมจะพบคนที่ชื่อซ้ำกันเข้าเนื่องๆ  จึงเกิดต้องใช้ฉายาแถมท้าย  การตั้งฉายาย่อมอาศัยลักษณะแห่งบุคคล เช่น ใหญ่ เล็ก ดำ ขาว ดังนี้อย่าง ๑  อาศัยการเลี้ยงชีพอย่าง ๑  อาศัยนามตำบลที่ตั้งภูมิลำเนาเช่น แดงบางกอก  แดงบ้านโพ ดังนี้เป็นต้นอย่าง ๑  หรือมิฉะนั้นก็ใช้ว่า นายแดงลูกนายขาว  นายแดงลูกนายดำ เช่นนี้อีกอย่างหนึ่ง  วิธีใช้เรียกว่าลูกคนนั้นคนนี้เป็นวิธีที่รู้กันว่าดีอยู่  เพราะพอบอกชื่อก็ไม่ต้องถามว่าเป็นลูกเต้าเล่าใคร  ย่อมรู้ได้ทันทีว่าเป็นเชื้อคนดีหรือเลวปานใด  ประเพณีออกชื่อว่า “คนนั้นลูกคนนี้” เช่นนี้  มีใช้อยู่ด้วยกันหลายประเทศ  เช่นในมัธยมประเทศในหมู่ชาติยิวและอาหรับในสกันดิเนเวียในประเทศรัสเซีย ประเทศอังกฤษและเวลล์ เป็นต้น  เหล่านี้ได้มีประเพณีใช้กันมาแต่โบราณ  และถึงแม้ในเมืองเราในราชการก็ใช้อยู่ว่า “นายนั่นบุตรผู้นั้นๆ” ดังนี้  นับว่าเป็นมูลแห่งนามสกุล  ผิดกับมูลแห่งชื่อแซ่          ต่อมาอีกชั้น ๑  การบอกแต่ชื่อพ่อไม่เป็นการเพียงพอ  เพราะผู้ที่ได้มีบรรพบุรุษเป็นคนสำคัญมาหลายๆ ชั่วคน  ย่อมจะอยากอวดให้คนทั้งหลายรู้ข้อนี้จึงเกิดมีต้องบอกชื่อกันยาวๆ  เช่นในมัธยมประเทศ  กษัตริย์ต้องบอกว่า “เราชื่อรามจันทร์ ลูกทศรถ ลูกอัชบาล ลูกระฆุ ลูกอิกษวากุ ลูกพระสุริยเทวราช”  ในพวกยิวต้องบอกว่า “โชโลมอน ลูกเดวิด ลูกไอสาก ลูกเอบระแฮม”  ในเวลล์ต้องบอกว่า “ลูกเลลินอัปเดวิด อัปคริฟฟิธ อัปลูเวลลิน”  หรือพวกอาหรับต้องบอกว่า “หัสซันมินมะหมุด บินไซอิด บินอับดัลลาห์ บินตุรกี” ดังนี้เป็นตัวอย่าง  การที่ต้องกล่าวชื่อโดยยืดยาวเช่นนี้  ย่อมจะเป็นการฟั่นเฝือมากอยู่  จึงได้คิดบอกแต่โดยย่อพอเป็นสังเขป  เลือกเอาขนกผู้ใดผู้หนึ่ง ซึ่งเก่งที่สุดในวงศ์ของตน  เช่นพระรามอาจจะบอกว่า “เราชื่อรามจัมทร์สุริยวงศ์”  หรือ  “รามจันทร์อิกษวากุวงศ์”  หรือ  “รามราฆพ” (เกิดแต่ระฆุ)  ยิวบอกว่า “โซโลมอนลูกเอบระแฮม”  ชาวเลล์บอกว่า “ลูเวลลินอัปลูเลลิน”  อาหรับว่า “หัสซันบินตุรกี”  ดังนี้เป็นต้น  นับว้เดินขึ้นสู่ขั้นแรกแห่งการรู้ที่บอกว่า “สุริยวงศ์” ต้องเป็นผู้สืบสายโลหิตโดยตรงลงมาจากพระสุริยเทวราช  สุมันตร หรือ อำมาตย์ของพระรามจะใช้ชื่อว่า “สุริยวงศ์” บ้างไม่ได้เป็นอันขาด  ไม่เหมือนชื่อแซ่หรือชื่อแคลน  ซึ่งข้ากับเจ้าบ่าวกับนายใช้ร่วมกัน  ตามประเพณีจีนเดี๋ยวนี้และสก็อตโบราณ          ส่วนพวกสก็อตนั้นได้ใช้นามตามแคลนเรื่อยมา  จนกระทั่งเมื่อตกไปอยู่ในการปกครองของอังกฤษ  ซึ่งมีธรรมเนียมใช้นามสกุล  อังกฤษบังคับให้ใช้นามสกุลบ้าง  พวกสก็อตที่มีชื่อแซ่อยู่แล้ว  จึงใช้ชื่อแซ่นั้นเองเป็นนามสกุลโดยมาก  แต่บางคนก็ได้เลือกเอานามสกุลใหม่ตามระเบียบตั้งฉายา  คืออาศัยเกณฑ์ลักษณะบุคคลบ้าง  เกณฑ์ทางหาเลี้ยงชีพบ้าง  เกณฑ์ตำบลภูมิลำเนาบ้าง  เกณฑ์ชื่อบรรพบุรุษบ้าง  อย่างที่อังกฤษใช้อยู่  และในแระเทศอื่นๆ นอกจากนี้ที่มีนามสกุลแล้ว  ก็ได้เกิดมีอาการเช่นเดียวกันกับที่กล่าวมาแล้วนั้น  เพราะฉะนั้นชาติที่รุ่งเรือง (ซิวิไลซ์) แล้ว  ตามความนิยมอย่างสมัยใหม่  ถึงแม้ที่มีประเพณีใช้ชื่อแซ่อยู่แต่เดิมก็ได้เปลี่ยนไปเป็นใช้นามสกุลแทนแล้ว  ยังคงเหลือแต่จีนที่ยังคงใช้ชื่อแซ่ตามแบบเก่าอยู่ชาติเดียว          ส่วนไทยเราเมื่อก่อนนี้  เราไม่ใคร่จะได้มีโอกาสพบปะชาวยุโรป  เราจึงได้นิยมเอาอย่างจีน  ซึ่งได้ถึงความเจริญรุ่งเรืองก่อนเรา  และได้จำประเพณีจีนมาใช้อยู่หลายอย่าง  แต่อาศัยเหตุที่มีชาวมัธยมประเทศเจ้ามาถึงเมืองเรา  ด้วยได้นำความรู้และความรุ่งเองของเขามาสอนเราด้วย  เราจึงมิได้ถือแต่ประเพณีจีนอย่างเดียว  เช่นการใช้ชื่อแซ่เรามิได้ใช้  เพราะไม่ได้เอาอย่างจีนในการตั้งคนแยกเป็นแซ่หรือซ่องภายในชาติเดียวกัน  แต่มีใช้นามสกุลอยู่บ้างในหมู่คนชั้นสูงๆ  เช่นบอกว่า คนนั้นๆ เป็นเชื้อวงศ์นั้นๆ  เราก็ได้ใช้กันมานานแล้ว  แต่ยังมิได้แพร่หลายลงไปถึงสาธารณชนเท่านั้น  บัดนี้เรามีนามสกุลแล้ว  นับว่าได้ย่างไปทันชนที่นับถือกันว่ารุ่งเรือง (ซิวิไลซ์) แล้วตามความเห็นแห่งสมัยใหม่  นับว่าเราดีกว่าผู้ที่ยังคงใช้แต่แซ่  ไม่มีนามสกุล  ส่วนชื่อแซ่ของเขาทั้งหลาย  ถ้าแม้ใครจะถามเราก็อาจจะบอกไดว่าชื่อไทย  เพราะพวกเราไม่ได้ต่างคนต่างแยกกันอยู่เป็นคณะย่อมๆ อย่างโบราณแล้ว แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 12:37:54 จากคุณ : กัมม์ - [ 25 พ.ค. 50 16:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (ต่อ)          ประเพณีตั้งแซ่เป็นประเพณีที่พ้นสมัยเสียแล้ว  และในนานาประเทศต้องเลิกเสียแล้ว  เพราะรู้สึกว่าเป็นการไม่เป็นประโยชน์พอเพียง  คือการที่คงมีแซ่อยู่นั้น  ย่อมเป็นเครื่องบำรุงความถือก๊กถือเหล่  อันเป็นเหตุให้เกิดความไม่ปรองดองกว้างขวางพอ  คือสมาชิกแห่งแซ่มักมัวคิดถึงแต่แซ่เสียมากกว่าคิดถึงชาติ  การแบ่งคนเป็นก๊กเป็นแซ่ต่างๆ  ภายในอาณาจักรอันเดียวเป็นผลแตกร้าวในยุโรปจึงต้องเลิกฟิวดัลซิสเต็ม  และแคลนซิสเต็ม  ทั่วไปหมดแล้ว  และในกรุงสยามก็ต้องเลิกแบบเลกสมสังกัดต่างกรมแล้ว  ด้วยเหตุอันเดียวกัน          แต่ส่วนประเพณีรักษาวงศ์สกุลให้มั่นคงนั้น  ย่อมมีผลผิดกันกับแซ่  เพราะผู้ที่ร่วมสกุลต่างคนต่างต้องรักสกลของตน  และต่างระวังมิให้บังเกิดเหตุเสื่อมเสียถึงสกุลได้  และหัวหน้าสกุลทุกๆ คน  เป็นผู้รับผิดชอบอยู่โดยตรงต่อผู้ปกครองชาติ  การที่รักกันในระหว่างคณาญาติเป็นของที่มีอยู่โดยธรรมดาแล้ว  สกุลจึงรวมกันอยู่ด้วยความสิเนหา  ไม่ใช่เพราะความจำเป็นแห่งการต่อสู้ศัตรูอย่างแซ่  การที่มีนามสกุลย่อมเป็นเครื่องผูกให้ญาติต่อญาติสนิทกัน  ให้รู้สึกว่าเกิดจากบรรพบุรุษคนเดียวกัน  ต้องช่วยกันรักษาชื่อท่านบรรพบุรุษผู้นั้น  เพราะการบำรุงความนับถือบรรพบุรุษเป็นองค์แห่งความนับถือ  ความมั่นคงในวงศ์สกุลเป็นที่ตั้ง  มิได้มุ่งไปทางที่จะยกพวกไปต่อสู้กับใครๆ อย่างซ่องหรือแซ่          สรุปความอีกที ๑ ว่า  ชื่อแซ่เป็นเครื่องหมายให้รู้ว่าใครเป็นพวกเดียวกัน  จะได้ช่วยกันและกัน  ทั้งในทางบุกรุกหรือป้องกันคนต่างพวก  ไม่ใช่ว่าแปลว่าเป็นญาติกันเลย  แต่นามสกุลเป็นเครื่องหมายให้รู้จักกันว่ามีบรรพบุรุษร่วมกัน  ต้องช่วยกันรักษาชื่อบรรพบุรุษนั้นไว้อย่าให้เสีย  และทำให้เกิดไมตรีจิตต่อกัน  แซ่เป็นประเพณีอันเกิดขึ้นจากความปรารถนาป้องกันหรือรุกรานด้วยกันอย่างตั้งซ่อง  ซึ่งมุ่งแต่ทางหากำลังรวมไว้นั้นแหละเป็นที่ตั้ง  สกุลเป็นประเพณีอันเนื่องจากความรัก  อันมีอยู่เป็นธรรมดาในระหว่างบิดามารดากับบุตร  ญาติต่อญาติที่ร่วมสายโลหิตกันควบคุมผูกพันกันไว้ได้ด้วยความสิเนหา  ไม่ใช่ด้วยอำนาความกลัวภัย  แซ่เกิดขึ้นเพื่อความกลัว (คือกลัวผู้อื่นทำร้าย)  หรือเพื่อความปรารถนาอาศัยกำลังซึ่งกันและกัน  สกุลมีขึ้นเพื่อความรักใคร่ไมตรีต่อกันโดยแท้  เพราะฉะนั้นการถือแซ่จึงอาจเป็นเหตุแห่งความแตกร้าวภายในชาติ  คือแซ่ต่อแซ่แก่งแย่งกัน  เช่นในสก็อตแลนด์ แคลนต่อแคลนรบราฆ่าฟันกันไม่หยุดหย่อน  และถึงแม้ในเมื่อมีพวกอังกฤษไปติดเมือง  แคลนต่อแคลนก็ยังแก่งแย่งกันอยู่  จนต้องแพ้แก่อังกฤษหลายหน  ถึงแม้ในจีนเองก็มีเหตุจลาจลเพราะแซ่ต่อแซ่วิวาทกันนั้นอยู่เนืองๆ มิใช่หรือแต่การถือนามสกุลนั้นตรงกันข้าม  ย่อมจะเป็นไปเพื่อ  ความสงบเป็นเบื้องต้น  เพราะผู้ที่ปกครองสกุลย่อมจะต้องเป็นผู้ใหญ่ซึ่งเมตตารักใคร่บุตรหลาน  เกินกว่าที่จะยอมให้ไปก่อวิวาทบาดทะเลาะให้มีหนทางถูกเจ็บหรืออันตรายได้             อีกประการ ๑  การปกครองอย่างแซ่  ไม่เป็นเครื่องเพาะความเคารพในผู้ปกครอง  เพราะผู้เป็นหัวหน้าแซ่ในชั้นต้นก็ต้องเลือกเอาคนที่มีกำลัง  หรือความคิดมากที่สุดนั้นแลเป็นอาทิ  และเมื่อใดหมดกำลัง  เมื่อนั้นก็สิ้นอำนาจเหมือนกัน  คงมีผู้อื่นแย่งเอาอำนาจนั้นเสีย  ข้อนี้เองย่อมเป็นเครื่องเพราะความกระด้างกระเดื่องในคณะ  คือมักมีผู้คิดเห็นไปว่า  ผู้ปกครองนั้นมีความบกพร่องสู้ตัวเองหรือคนอื่นไม่ได้  จึงชักให้ยุ่งเหยิงคิดร้ายแก่กัน  และผู้ที่ใช้ประเพณีแซ่จึงมักพอใจในการคิดร้ายต่อผู้ปกครอง  ซึ่งทำแก่กันได้เช่นนี้ เพราะไม่ใช่ญาติกัน  มิได้มีความรักใคร่แก่กัน  เป็นแต่คนร่วมซ่องกันเพื่อหาประโยชน์ด้วยกันต่างหาก  แต่ส่วนการปกครองสกุลนั้นตรงกันข้าม  ย่อมเป็นเครื่องเพาะความเคารพในผู้ปกครอง ผู้น้อยย่อมอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่  เพราะเป็นกุเลเชษฐา  และยอมโดยชื่อตา  เพราะผู้ใหญ่นั้นเป็นบิดาหรือญาติผู้ใหญ่ซึ่งมีความรักใคร่อยู่ตามธรรมดาโลกแล้ว  จึงมิได้คิดเกี่ยงงอนแก่งแย่งเลย  นับว่าเป็นมูลแห่งความจงรักภักดีต่อผู้ที่เป็นหัวหน้าปกครองสกุลชั้น ๑  และเป็นเครื่องจูงใจให้รู้จักความภักดีต่อท่านผู้ปกครองชาติอีกชั้น ๑  เพราะรู้จักรักความมั่นคงนั่นเอง          เมื่อแลเห็นว่าแซ่กับสกุลผิดกันอยู่เช่นนี้แล้ว  ก็ไม่ควรเลยที่จะเห็นผิดไปว่า  ชื่อแซ่กับนามสกุลนั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  และไม่ควรนึกเลยว่าในการที่ทรงพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯ  ออกพระราชบัญญัตินามสกุลนั้น  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชดำริตามชื่อแซ่ของจีน  เพราะเราต้องเข้าใจว่า  พระองค์จะทรงพระปรีชาสามารถพอที่จะทรงทราบชัดเจนว่า  ชื่อแซ่กับนามสกุลนั้นผิดกันอย่างไร  คงจะไม่ทรงพระราชนิยมไปตามประเพณีต่างภาษา  ซึ่งพ้นสมัยอย่างเช่นประเพณีใช่ชื่อแซ่นั้นเป็นแน่แท้ ฯ คัดจาก ปกิณกคดี  พระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทร มหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พิมพ์ครั้งแรก  พ.ศ. ๒๕๑๕  สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร ตรงข้ามหลังกระทรวงกลาโหม พระนคร จากคุณ : กัมม์ - [ 25 พ.ค. 50 16:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมว่ามีแซ่ไว้นี่ดีอย่างหนึ่งในเรื่องท้องถิ่นนิยมและการสืบประวัติ กรณีนี้สมมติว่า คุณต้องการสืบหาประวัติญาติพี่น้องรุ่นเก่า ๆ ก็ทำได้ง่าย เพราะรู้ถึงความใกล้เคียงกัน มีกฎในสมัยก่อนว่า ห้ามแซ่เดียวกันแต่งงานกันถ้าไม่เกินสามหรือห้ารุ่น (ไม่แน่ใจว่าสามหรือห้า) คนจีนตั้งกฎไว้เอง เพราะบอกว่าจะเหมือนเอา ญาติเช่นลูกพี่ลูกน้องมาแต่งงานกัน แล้วจะมีปัญหาทางพันธุกรรม เรื่องนี้คิดว่าสำคัญเหมือนกัน เคยดูรายการของสรยุทธ์ หมอบอกว่า ที่เด็ก มีปัญหาเกี่ยวกับโรคผิวหนังนี่บางทีเพราะยีนด้อยชนกันเลยเกิดปัญหา แก้ไข ยากมาก ๆ บอกหน้าตาจีนหน่อย ๆ แนะว่า อย่างน้อยก่อนแต่งงานควรจะดู ประวัติก่อน เพราะคนจีนเขาจะถือว่าแซ่เดียวกัน ต้องนับถอยไปอย่างน้อย กี่รุ่น (เพื่อให้สายห่างกัน) สังเกตว่า เวลาแซ่เดียวกัน เช่น เฉินจะต้องถาม ก่อนว่ามาจากไหน พ่อแม่ปู่ย่าตายายเป็นใคร ไม่งั้นจะมีปัญหา (เข้าใจว่าคน สมัยก่อนคงไม่เชยอย่างเดียวแน่นอน) ปัจจัยเรื่องการเมืองก็น่าจะมีเพราะทำให้รวมกลุ่มกันง่าย เราต้องยอมรับ ความจริงอย่างหนึ่งว่า การที่จีนโพ้นทะเลมีบทบาทสูงเพราะว่าเขามีเรื่องเชื้อ- ชาติ คณะที่ฝรั่งเจริญจริงแต่ไม่สามารถลงรากหรือมีบทบาทได้เท่าในหลาย เรื่อง อันนี้สังเกตว่า จะมีตั้งแต่สมาคมจีนโพ้นทะเล สมาคมจีนฮ้ากก้า สมา- คมแซ่เช่น แซ่ลิ้ม ซึ่งสมัยก่อนผมคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องคนแก่ เราไม่จำ เป็นต้องไปสนใจ ไป ๆ มา ๆ ดูเรื่องการค้าแล้วรู้สึกว่า บทบาทเรื่องพวกนี้ สำคัญมาก เกาหลี ญี่ปุ่น เวียดนามก็มีเรื่องพวกนี้ นามสกุลเปลี่ยนง่าย แซ่เปลี่ยนยาก ผมว่าเรื่องบางเรื่องที่คนสมัยก่อนทำ อาจจะเชย แต่ก็มีประโยชน์น่ะ เรื่องการวางเน็ตเวริ์คต่าง ๆ ยิ่งพวกซัพพลาย เชนของญี่ปุ่นที่ถ้าเมื่อไหร่ไม่มีเรื่องเชื้อชาติ วัฒนธรรมต่าง ๆ มาเกี่ยวข้อง โอกาสชนะ หรือเข้ามาแข่งกับอเมริกาแทบไม่มีวันชนะได้เลย จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 25 พ.ค. 50 22:09:38 A:203.88.244.245 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดว่าจริงๆแล้วแซ่ ก็คือนามสกุลนั่นล่ะค่ะ เพียงแต่ชาวจีนเค้าใช่แซ่กันมานานมากแล้ว เลยสืบประวัติไปถึงไม่ไหวว่าเราเกี่ยวพันโดยแท้กันเช่นไรบ้าง ถึงแม้จะมีการบอกกล่าวว่าแซ่นี้ต้นกำเนิดมาจากผู้ใด แต่พอมาถึงสมัยนี้แล้วนั้น ความสัมพันธ์ทางสายเลือดแทบไม่เกี่ยวพันกันแล้วเลย แต่คนไทยเพิ่งใช้นามสกุล เลยสามารถสืบถึงต้นตระกูลได้อยู่ จากคุณ : vikvikky (vikvikky) - [ 26 พ.ค. 50 01:49:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ คุณ ฟ้าลั่น สวัสดีครับ คุณ vikvikky เรื่องพระบรมราชาธิบายเรื่องกำเนิดนามสกุลในประเทศไทยขอยกไว้นะครับ อยากจะเล่าเรื่องแปลกๆ เรื่องหนึ่งให้ฟังครับ เมื่อปลายปีที่แล้ว   ได้มีโอกาสไปแสดงความยินดีกับน้องสาว ในงานแต่งงาน ได้เจอญาติพี่น้องเกือบทั้งหมด   ตั้งแต่รุ่นใกล้เกษียณลงไปจนรุ่นนมแตกพาน นานๆ เจอกันทีก็สุ่มหัวกันโจ้เหล้าตามระเบียบ คุยกันถึงเรื่องการงานของแต่ละคน   พวกรุ่นน้องๆ อยากเข้าทำงานราชการ  ก็อาศัยรุ่นพี่ๆ ช่วยแนะนำ แต่เดิมก๊กนี้ใช้ "แซ่" กัน  รุ่นพี่ก็แนะนำให้รุ่นน้องเปลี่ยนไปใช้นามสกุล ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น ถามหัวหน้าก๊กซึ่งเป็นปลัดอาวุโสว่าทำไม   เขาห้ามไว้ด้วยหรืออย่างไร  อยากให้พวกเราคงใช้แซ่ตามอาก๋ง ท่านตอบว่าไม่ได้ห้ามหรอก  แต่มันจะก้าวหน้าช้า ท่านถามย้อนกลับว่า  เคยได้ยินข้าราชการคนไหนยังใช้แซ่อยู่บ้างไหม ผมได้แต่อึ้ง  พยายามใช้ความคิดทบทวนดู   ผลคือเซตว่าง  ผมไม่รู้จักข้าราชการที่ยังใช้แซ่เลยสักคนเดียว คิดแล้วสะท้อนใจ ตามแถบบ้านนอกยังมีค่านิยมที่อยากให้ลูกหลานรับราชการกันอยู่มาก แซ่ของอาก๋ง  คงจะหมดไปในรุ่นนี้เป็นแน่  สงสารอาก๋ง แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 08:48:12 จากคุณ : กัมม์ - [ 26 พ.ค. 50 08:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านพระราชนิพนธ์เรื่องนี้แล้ว ก็ต้องนึกถึงสภาวการณ์บ้านเมืองในยุคนั้นด้วยครับ หากนำบริบททางสังคมในยุคนี้ไปจับ ก็จะพลอยนึกไปทันทีว่าทรงเหยียดคนเชื้อสายจีน ในเวลานั้น คนจีนในไทยจำนวนมากยังถือความเป็นจีนและญาติวงศ์ทางจีนอย่างเคร่งครัด ฉะนั้น เมื่อทำมาหาได้ในเมืองไทยแล้วก็ส่งเงินทองออกนอกประเทศไปให้ญาติทางเมืองจีนกันปีละมากๆ ยิ่งไปกว่านั้น ในเวลาที่การศาลไทยยังไม่ได้รับอธิปไตยอย่างสมบูรณ์นั้น คนในบังคับของจีนเมื่อเกิดปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกับคนไทย หรือเกิดการซ่องสุมผู้คนเรืองอิทธิพลขึ้น ก็วิ่งไปขึ้นเป็นคนในบังคับของต่างชาติ ทำให้รอดพ้นจากอำนาจศาลไทยและกฎหมายไทย เหตุการณ์เช่นนี้รัฐบาลไทยจะนิ่งนอนใจอยู่ได้อย่างไร ...แถมทางบ้านเมืองจีนก็มีเพิ่งมีการปฏิวัติจีน (เก๊กเหม็ง) ซึ่งอาจกระทบกระเทือนต่อความมั่นคงภายใน เรื่องเหล่านี้เป็นความหนักพระราชหฤทัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ครับ เคยทรงพระราชนิพนธ์ไว้ในทำนองว่าถ้าชาวจีนจงรักภักดีต่อประเทศไทย ก็ไม่ทรงรังเกียจอันใดเลย กลับจะทรงปีติยินดีและพระราชทานอารักขาโดยเสมอหน้าเพราะนับได้ว่าเขาเป็นคนไทยคนหนึ่ง การที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามสกุล และชักนำให้เปลี่ยนจากแซ่มาเป็นนามสกุลนั้น โดยส่วนตัวผม ผมคิดว่าเป็นพระบรมราโชบายอันแยบคายในการทำให้คนจีนมีความรู้สึกเป็น "คนไทยเชื้อสายจีน"  หรือ "คนไทยคนหนึ่ง" เพื่อให้เขายอมรับนับถือกฎหมายตลอดจนขนบธรรมเนียมบนแผ่นดินไทย และทำงานเพื่อผลประโยชน์แก่แผ่นดินไทย ไม่ใช่แผ่นดินจีน นั่นเองครับ จากคุณ : นาย UP - [ 26 พ.ค. 50 10:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อคราวผมรับปริญญาฯ เพื่อนคนไหนที่มีนามสกุล "แซ่" ขึ้นต้น ตอนขานชื่อก็จะตัดคำว่า แซ่ ทิ้งไป เช่น นายกัมม์ แซ่เหลือง กลายเป็น  นายกัมม์ เหลือง   (เอ คนเดิมเปล่าหว่า) นั่นคือเมื่อประมาณ 20 ปีมาแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีผลบังคับใช้อยู่รึเปล่า จากคุณ : NickyNick - [ 26 พ.ค. 50 10:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปัจจุบันยังเป็นเช่นนั้นครับ ผมก็ยังแอบงงๆ อยู่นิดหน่อย เมื่อได้ยินคนนามสกุล ตั้ง ตัน อึ้ง ฯลฯ ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร ผมไม่แน่ใจว่ามีระเบียบหรือกฎอะไร ถ้าใครทราบ กรุณาเล่าสู่กันฟังด้วยว่าทำไมถึงตัดคำว่า "แซ่" ออกไป หรือว่าเขาเทียบคำว่า "แซ่" กับคำว่า "นามสกุล" ก็เลยตัดออกไปเสีย? จากคุณ : นาย UP - [ 26 พ.ค. 50 10:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ อ่านวรรคแรกขอคุณ UP ในความคิดเห็นที่ ๘ แล้วใจหล่นวูบเลย นึกย้อนกลับไปถึงความคิดเห็นข้างบน  คงไม่เป็นเช่นนั้นนะครับ จริงอย่างที่คุณ UP ว่า   วัฒนธรรม ค่านิยมสมัยหนึ่งไปตัดสินสมัยหนึ่งไม่ได้ ถ้าผมมีส่วนที่จะทำให้เกิดความแตกแยก แม้จะเล็กน้อย  ก็ไม่ปรารถนาครับ ขอขอบพระคุณคุณ UP กับความคิดเห็นที่ ๘  มากๆ ครับ เมื่อตอนเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรก็เป็นเช่นนั้นครับ พี่นิค  คุณ UP ได้ยินเขาขานแต่แซ่คำเดียว  คงจะเป็นแบบสากลที่ใช้กันมังครับ ลองนึกเปรียบเทียบกับคนดังๆ ในตอนนี้  เช่น แจ๊กกี้ ชาง (แจ๊กกี้ เฉิน)  คือ เฉินหลง แซ่เฉิน , เจส ลี  นี่แซ่ลี  ฯลฯ เปลี่ยนเป็นแบบสากล  เอาชื่อนำตามด้วยแซ่   ถ้าเป็นชื่อแบบไทยๆ ก็เป็น สรพงษ์ อึ๊ง , จุฑามาศ หว่อง , สมคิด ตั้ง หรือจะเป็น เกียรติศักดิ์ศุภลักษณ์เลิศ ล้อ  ฯลฯ ทำนองนี้กระมัง  ดูก็เท่ห์ดีนะครับ อ่านพระราชนิพนธ์ฉบับนี้  เรื่องชื่อที่หมายเอาชื่อบรรพบุรุษมาเป็นชื่อ ทรงยกตัวอย่างเช่น  "เราชื่อรามจันทร์ ลูกทศรถ"  คิดต่อไปว่า นามของพระอัครสาวกของพุทธองค์  ที่ชื่อว่า "พระสารีบุตร" คงเป็นทำนองเดียวกัน  คือ "บุตรของสารี" ใช้เป็นชื่อเสียเลย พวกฝรั่งที่ต่อท้ายด้วย จูเนียร์  ก็คงเหมือนกัน   พวกที่ต่อท้ายด้วย เดอะเฟิร์ส เดอะเติร์ท  ก็คงเหมือนกัน ทรงยกตัวอย่างพวกอาหรับ เช่น “หัสซันมินมะหมุด บินไซอิด บินอับดัลลาห์ บินตุรกี” คิดไปถึงคนดังที่ไม่มีใครไม่รู้จัก  "อุสซามะ บินลาดิน"   ถ้าแปลเป็นไทยต้องชื่อว่า นาย "อุสซามะ ลูกลาดิน" หรือเปล่าครับ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 12:33:23 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 11:45:51 จากคุณ : กัมม์ - [ 26 พ.ค. 50 11:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผู้รู้แอบงงแล้ว เราก็พลอยงงต่อไปด้วย ไม่เป็นไรครับ โลกเรามีเรื่องให้งงอีกเยอะ คุณกัมม์ยกเรื่องชื่ออาระบิก ก็คงแปลตามนั้นแหละ คนอาระบิกเขามีหลักวิธีตั้งชื่อ เหตุผลก็เพื่อไม่ให้ชื่อซ้ำกัน จะได้ระบุตัวได้ง่าย แต่บางทีถ้ายังซ้ำอยู่ ก็จะอ้างถึงชื่อพ่อ หรือชื่อปู่ บางทีก็อ้างไปถึงชื่อทวดชื่อเทียดเลยถ้าชื่อคนในตระกูลยังซ้ำกัน ยกตัวอย่างเช่น ชื่อ Mr. Ali Abdulla  Johali  Muhamad Humaid Al Sakai แปลความว่า ชื่อตัวคือ Ali Abdulla  เป็นชื่อพ่อ Johali   เป็นชื่อปู่ Muhamad  เป็นชื่อทวด Humaid  เป็นชื่อเทียด แน่นอนว่าทุกคนที่อ้างชื่อนี้ เป็นผู้ชายทั้งหมดนะครับ Al Sakai คือชื่อนามสกุล  สังเกตง่ายๆ ว่าหลัง Al จะเป็นนามสกุลทั้งหมดครับ ส่วนคำว่า บิน (Bin) คืออะไร ก็แปลว่าลูก อุสซามะ บิน ลาดิน ก็คือนายอุสซามะ ลูกของนาย ลาดิน น่ะเอง แต่ข้างบนที่ผมยกตัวอย่างมาให้ เขาสามารถใช้คำ บิน เชื่อมได้อยู่แล้วทุกตัว  แต่ตามปกติเขาจะตัดทิ้งไปโดยอัตโนมัติ ไม่งั้นชื่อจะยาวมาก กลายเป็น Mr. Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai จากคุณ : NickyNick - [ 26 พ.ค. 50 12:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณกัมม์จะใจหล่นวูบด้วยเรื่องอะไรครับ ผมไม่ได้ตำหนิว่ากล่าวอะไรนะครับ เพียงแค่แสดงความคิดเห็นส่วนตัวของผมเท่านั้น ต้องขอบพระคุณคุณกัมม์ด้วยซ้ำที่นำพระราชนิพนธ์เรื่องนี้มาให้ได้อ่านกัน หรือต่อให้ใครก็ตามจะวิพากษ์วิจารณ์หรือเห็นแย้งกับบทพระราชนิพนธ์ ผมก็เห็นว่าไม่ผิดอะไร ในเมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ก็ไม่ได้ทรงห้ามผู้ใดที่จะวิพากษ์วิจารณ์พระราชนิพนธ์ของพระองค์ ดังพระราชปรารภที่ว่า “...ข้าก็นึกว่าเขาคงหวังดีต่อชาติอย่างเดียวกับข้า เขามีความเห็นอย่างไรที่เขานึกว่าของเขาถูก เขาก็พูดออกมาอย่างเปิดเผย อย่างนี้ข้าชอบ ดีกว่าไปแอบซุบซิบ ก่อเรื่องอย่างไอ้พวกขี้ขลาดตาขาว มือไม่พายเอาตีนราน้ำ คนเขียนหนังสือพิมพ์ข้าเห็นว่าเขามีสปอร์ตติง สปิริต ดีกว่าพวกต่อหน้าว่ามะพลับลับหลังตะโก ซึ่งเชื่อไม่ได้ไม่จริงต่อใคร อีกอย่างหนึ่ง คนเขียนหนังสือก็เปนเกมส์ชนิดหนึ่งอย่างเล่นบิลเลียด หรือเทนนิส ต้องมีคู่เล่นที่มือทัดเทียมกันจึงจะสนุก แพ้ชนะไม่สำคัญหรอก จะสนุกดีนัก ถ้าไปโดนมือสาวอ่อนๆ เข้าแล้วหมดรส เลิกกันดีกว่า แต่โดนมือเล็งแรงๆ เราไปแรงเขามาแรง บางทีก็นึกฉุน แต่แล้วสนุกพิลึกละเอ็ง...” นอกเรื่องไปสักนิด แต่เชิญพระราชปรารภนี้มาลงไว้ เพื่อให้ท่านที่จะแสดงความคิดเห็นรู้สึกสบายใจว่าแม้แต่พระองค์ผู้ทรงพระราชนิพนธ์เองมีน้ำพระราชหฤทัยเป็นนักกีฬาพอจะทรงฟังความเห็นที่แตกต่างหรือแตกแขนงออกไป ฉะนั้น ขอได้โปรดอย่ากังวล แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 15:08:56 จากคุณ : นาย UP - [ 26 พ.ค. 50 15:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่ได้กลัวเขาจะตำหนิผมหรอกครับ เรื่องแซ่เรื่อสกุลค่อนข้างละเอียดอ่อน ใจวูบเพราะประโยคนี้ครับ "หากนำบริบททางสังคมในยุคนี้ไปจับ ก็จะพลอยนึกไปทันทีว่าทรงเหยียดคนเชื้อสายจีน" กลัวคนที่ใช้แซ่จะตำหนิพระองค์  กลัวว่าคนอื่นจะไม่เป็นนักกีฬาอย่างพระองค์ แต่ได้คุณ UP อธิบายแล้ว  รู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก มีคนหนึ่งที่วิจารณ์งานของพระองค์อย่างรุนแรง  แต่ก็ทรงชุบเลี้ยง  แสดงถึงน้ำพระราชหฤทัยของล้นเกล้า พระองค์ท่านเหมาะกับพระราชสมัญญาที่ถวายจริงๆ ครับ  "สมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า" ถ้านาย Ali ของพี่นิคมีลูก  สมมติว่าชื่อ Hamit คงจะชื่อว่า Mr. Hamit Bin Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai สินะครับ แล้วถ้าเป็นหญิง  จะใช่ชื่อทำนองนี้ได้ด้วยหรือเปล่าครับ  สมมติว่าชื่อ Sara จะชื่อว่า Miss Sara Bin Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai ด้วยหรือเปล่าครับ จากพระราชนิพนธ์ที่ว่า "(ส่วนไทยเราเมื่อก่อนนี้  ไม่ใช่แซ่อย่างจีน) แต่มีใช้นามสกุลอยู่บ้างในหมู่คนชั้นสูงๆ" ลองมาคิดดูว่าเป็นอย่างไร  มีใช้มาก่อนพระราชบัญญัติอย่างไร  กลับไปค้นพระนามเจ้านายแต่ก่อน -สมเด็จเจ้าฟ้าชายจุฬาลงกรณ์ บดินทรเทพมหามกุฎ บุรุษยรัตนราชรวิวงศ์ วรุตมพงศ์บริพัตร สิริวัฒนาราชกุมาร -สมเด็จเจ้าฟ้าจาตุรนต์รัศมี ศรีสมมติเทวราชรวิวงศ์ วโรภัยพงศ์พิสุทธ มกุฎราชวรางกูร ฯ -สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงสุทธาทิพยรัตน์ สุขุมขัตติยกัลยาวดี -สมเด็จเจ้าฟ้าชายมหาวชิรุณหิส อดิศรมหาจุฬาลงกรณ์ บดินทรสมมติเทพยวรางกูร ฯ -สมเด็จเจ้าฟ้าชายอิศริยาลงกรณ์ บรมนริศรสมมติเทวราช จุฬาลงกรณ์นาถปรมางกูร สมบูรณ์อุกฤษฐศักดิ์ ฯ -สมเด็จเจ้าฟ้าชายมหาวชิราวุธ เอกอรรคมหาบรมนราธิราช จุฬาลงกรณนาถราชวโรรส มหาสมมติขัตติยพิสุทธิ์ฯ -สมเด็จเจ้าฟ้าชายบริพัตรสุขุมพันธ์ ดิลกจันทรนิภาพงศ์ มหามกุฎวงศ์นราธิราช จุฬาลงกรณนาถราชวโรรส ฯ หรือ พระองค์เจ้าดิศวรกุมาร  ซึ่งได้ชื่อตามคุณตา   ที่ทรงพระราชนิพนธ์ "แต่มีใช้นามสกุลอยู่บ้างในหมู่คนชั้นสูงๆ" จะทรงหมายถึงอย่างนี้มังครับ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 15:54:02 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 50 15:50:18 จากคุณ : กัมม์ - [ 26 พ.ค. 50 15:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้านาย Ali ของพี่นิคมีลูก  สมมติว่าชื่อ Hamit คงจะชื่อว่า Mr. Hamit Bin Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai สินะครับ แล้วถ้าเป็นหญิง  จะใช่ชื่อทำนองนี้ได้ด้วยหรือเปล่าครับ  สมมติว่าชื่อ Sara จะชื่อว่า Miss Sara Bin Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai ด้วยหรือเปล่าครับ .................. ใช่แล้วล่ะ ทั้งหญิงทั้งชายก็ใช้ได้ แต่ว่าถ้าชื่อของตัวไม่ซ้ำกะของคนอื่นในตระกูล ก็อาจใช้แค่ Mr. Hamit Al Sakai หรือ Miss Sara Al Sakai ก็พอ หรือถ้าบางคนชื่อเป็นแบบฝรั่งยุโรปอเมริกันไปเลย คนอื่นในตระกูลไม่มีใครเหมือนแน่ ก็แค่ชื่อเดียวพอ เช่น Miss Angelina Al Sakai ยังงี้คงไม่มีใครเหมือน ที่ยกตัวอย่างข้างบนยาวๆ เพื่อเป็นตัวอย่าง ส่วนคำว่า Bin ก็ไม่เขียนเต็มยศกันหรอก ละไว้ในฐานที่เข้าใจกันอยู่แล้ว แต่พวกอาระบิกมักจะมีชื่อยาวๆ ให้เห็นกันอยู่เสมอ เรียกว่าพอเขียนชื่อขึ้นมา ก็รู้จักว่า พ่อ-ปู่-ทวด-หรือเทียด ชื่ออะไรกันมั่ง นี่ก็เป็นข้อดีอีกอย่าง คนไทยจะนำเอาไปเลียนแบบมั่งก็ได้ เพราะบางคนยังไม่รู้จักชื่อปู่ย่าตายายของตัวเองก็มี จากคุณ : NickyNick - [ 26 พ.ค. 50 16:57:21 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ครับ เช่น Mcชองสก็อต ทั้งหลายก็แปลว่า ลูกของ...เช่นกันครับ Mcintosh (ลองของ Intosh) O'Connell (ลูกของคอเนล) อันนี้ของเวลส์ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 27 พ.ค. 50 04:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 50 11:19:02 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 50 10:47:38 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 50 10:46:15 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 50 10:45:05 จากคุณ : กัมม์ - [ 27 พ.ค. 50 10:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับ พี่นิค ชื่ออย่างนี้ก็ดีอย่างที่พี่ว่านะครับ  พอบอกชื่อก็รู้เชื้อสายเลย ตัวผมใช่ชื่ออย่างใหม่  รู้แต่ชื่ออาก๋งเป็นที่สุดเท่านั้นครับ  ต่อขึ้นไปไม่รู้แล้ว สวัสดีครับ คุณ tanoy_delphi ยินดีที่เข้ามาร่วมกันต่อยอดความรู้ครับ นอนดึกหรือตื่นเช้าหรือพำนักอยู่ต่างประเทศครับ เข้ามาเพิ่มพูนความรู้ช่วยกันอีกนะครับ มาคิดถึงนักเรียนเดี๋ยวนี้ที่คลั่งสถาบัน ลองเอาไปเปรียบกับแซ่ของจีน แคลนของสก็อต โตเตมของอินเดียนแดง   ไม่ไกลกันเท่าไรเลยนะครับ เช่น แซ่ปทุมวัน แซ่โน'ปิ แซ่ไทยยะ แซ่อุเทน ฯลฯ จากคุณ : กัมม์ - [ 27 พ.ค. 50 11:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จะชื่อว่า Miss Sara Bin Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai ด้วยหรือเปล่าครับ .......... ขอโทษทีครับ เมื่อวานให้ความเห็นเพี้ยนไปหน่อย ตามหลักเกณฑ์ ผู้ชายใช้ Bin ส่วนผู้หญิงใช้ Binti ครับ  เหมือนกับภาษาอังกฤษ ผู้หญิงจะมี อี้อี้อี้ แบบนั้นง่ะ ดังนั้น จึงกลายเป็น Miss Sara Binti Ali Binti Abdulla Binti Johali Binti Muhamad Binti Humaid Al Sakai   คราวนี้ชัวร์แล้วล่ะ เมื่อเธอผู้นี้มีลูก ลูกก็จะไปใช้ของสายผู้ชายไป เอ้อ  หลังคำ Al เป็นเหมือนนามสกุล แต่ความจริงเป็นชื่อเผ่าแต่ละเผ่าของเขา  เขาจะแต่งงานกันในตระกูลเดียวกันเยอะ ซึ่งไม่ดีอยู่อย่างที่วงการแพทย์เขาบอกว่าจะมีโรคทางกรรมพันธุ์แสดงออกง่ายกว่าการแต่งงานต่างพวกพ้องกัน ส่วนคุณกัมม์ถ้ารู้ชื่อนามสกุลอาก๋ง และรู้ว่ามาจากหมู่บ้านใดของเมืองจีน จะสามารถสืบสาวบรรพบุรุษไปได้ถึงแถวสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชได้เลยเชียว รวมทั้งวันเดือนปีเกิดด้วย เป็นความมหัศจรรย์ของเมืองจีนอีกอย่างหนึ่ง  คนจีนเขาจะเก็บรายชื่อเหล่านี้ไว้ที่ศาลเจ้าของหมู่บ้าน อยากไปสืบมั้ยล่ะ จากคุณ : NickyNick - [ 27 พ.ค. 50 12:09:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ควรรู้ไว้บ้าง บางคนเป็นญาติกันยังไม่รู้เลยก็มี จนแต่งงานมีลูกแล้วถึงได้รู้ เรื่องนี้บางทีดูเชย ๆ แต่ก็มีข้อดี อยากให้รู้จักแซ่กันอย่างน้อยถอยหลังไปสักสี่รุ่นก็จะดี(ทวด) หลาย ๆ คนต่างจังหวัดหรือแม้แต่กรุงเทพฯ แทบจะไม่รู้จักกัน บางทีแต่งงาน กันยังไม่รู้เลยว่าเป็นญาติห่าง ๆ กัน (อันตรายเหมือนกัน) บางทีจีบกันจนจะ แต่งแล้วเพิ่งรู้ว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องก็มีเยอะ อันนี้สังเกตเห็นเพราะเวลาไปทัวร์ที่ซีพีหรือบริษัทใหญ่ ๆ เขาจัด หน้าจีน ๆ กันทั้งบริษัท (ขึ้นรถทัวร์) แล้วไปรู้ทีหลังว่า ไม่ใช่แค่เรียนมหาวิทยาลัยเดียว กันเท่านั้น แต่ยังเป็นญาติกันห่าง ๆ ด้วย เช่น แต่งงานแล้วไปอยู่นครปฐม หรือจังหวัดอื่น ๆ อย่างผมยังมีญาติอยู่ฮ่องกง เมืองจีน ถ้าไม่รู้ล่ะ เกิดไป แต่งงานกันจะทำยังไง (อันตรายนะ) พูดตรง ๆ ว่าตามหลักควรมีรากไว้บ้าง เช่น ลิ้มวิวัฒน..... หรืออะไรสักอย่าง ไม่อย่างงั้น แต่งกันเอง แย่แน่ ๆ เหมือนกับหลาย ๆ มหาวิทยาลัยในสมัยนี้ บางทีมีหลายแคมปัส เด็กบางคนบ้าสถาบันก็ทะเลาะกันเอง มาอยู่ต่างประ- เทศบางทีทะเลาะกันเอง ไป ๆ มา ๆ ถึงรู้ว่าตัวเองอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน จากเมืองไทย แต่ระหว่างที่ทะเลาะกันไม่รู้ เพราะอยู่คนละวิทยาเขต คนหนึ่ง อยู่อินเตอร์ คนนึงอยู่ภาคธรรมดา คนนึงอยู่ภาคสมทบ แต่ทะเลาะกันเอง จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 27 พ.ค. 50 12:49:39 A:203.88.224.61 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 21 นานๆ เข้ามาอ่านที ขอบคุณมากครับ จากคุณ : CrazyMc - [ 27 พ.ค. 50 13:54:41 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องแซ่ ผมว่า สมาคม แต่ละแซ่ มีข้อมูลอยู่แล้วครับ ว่านามสกุลไหนแซ่นี้บ้าง ของผมก็มีอยู่ ในสมาคมเตชะสัมพันฯ มีกิจกรรมต่างๆ แจกรางวัล ให้ลูกหลานที่เรียนดี นามสกุลผม มีไม่ถึง10คน แต่ ก็รู้สึกดี ที่ ยังมีญาติ แซ่เดียวกันอีกเพียบ จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน - [ 27 พ.ค. 50 14:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้าวพี่นิค  ผมเข้าใจผิดอีกครั้งแล้ว Ali Bin Abdulla Bin Johali Bin Muhamad Bin Humaid Al Sakai เข้าใจว่า ความหมายของชื่อจะเป็น นาย Ali เป็นลูกชายของ Abdulla ซึ่งนาย Abdulla เป็นลูกชายของ Johali ซึ่งนาย Johali เป็นลูกชายของ Muhamad ซึ่งนาย Muhamad เป็นลูกชายของ Humaid พอพี่ยกตัวอย่าง Sara ทำให้งงครับ ตอนนี้บรรพบุรุษผมท่านแปลง แซ่เป็นนามสกุล  อย่างคุณ ฟ้าลั่นยกตัวอย่างนั่นแหละครับ ได้ยินมาว่าแซ่ทางฝ่ายอาก๋งสืบย้อนหลังไปถึงสมัยห้องสินได้เลย ยินดีที่ทุกท่านเข้ามาร่วมกัน  รวมทั้งท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมด้วยนะครับ สำหรับกระทู้ พี่นิค  กระทู้ "พระเจ้าหลวง" http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5450566/K5450566.html ขอเชิญทุกท่านไปเก็บเกี่ยวความรู้ด้วยกันครับ (เติมคำว่า "เป็น" ให้ชัดขึ้นครับ) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 50 08:31:56 จากคุณ : กัมม์ - [ 27 พ.ค. 50 19:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องนามสกุลต่างกับแซ่นั้นประเด็นสำคัญอยู่ที่ นามสกุลนั้นต้องเป็นผู้ที่สืบสาโลหิตโดยตรงลงมา แต่แซ่นั้นในประเทศจีนโบราณหาได้กำหนดให้เป็นบุคคลในวงศ์ตระกูลเดียวกัน บางครั้งมีการเปลี่ยนมาใช้แซ่ร่วมกันกับผู้เป็นนายเพื่อแสดงความสวามิภักดิ์ เช่นเดียวกับซามูไรของญี่ปุ่นที่เปลี่ยนมาใช้สกุลของผู้เป็นนาย หรือมีการแอบอ้างสายสกุลเช่น โชกุนโตกุกาวะ พยายามโยงว่าตนสืบเชื้อสายมาจากสกุลมินาโมโตะเพื่อจะอ้างสิทธิ์ขึ้นเป็นโชกุนเป็นต้น การใช้แซ่ของชาวจีนนั้นกล่าวกันว่า บางหมู่บ้านนั้นใช้แซ่เดียวกันทั้งหมด แต่เมื่อสืบประวัติแล้วหาได้เป็นญาติพี่น้องกันเลยก็มี ลองอ่านดูในพระราชนิพนธ์ที่ยกกันมานั้นเถิดครับ ทรงอธิบายไว้ชัดแจ้งแล้ว จากคุณ : V_Mee (V_Mee) - [ 27 พ.ค. 50 19:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีครับ คุณ V_Mee ใช่แล้วครับ ถูกต้องอย่างที่คุณ V ว่าครับ ถึงแซ่ที่ติดผมมา จะปรากฎถึงในสมัยห้องสิน เลียดก๊ก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้เป็นญาติกัน   ไม่ใช่ว่าจะเกี่ยวพันกันโดยสายโลหิต แซ่เป็นเหมือนกรมอย่างในพระราชนิพนธ์กล่าวไว้ คุณ V เป็นอีกท่านหนึ่งที่เชี่ยวชาญเรื่องเกี่ยวกับในแผ่นดินล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ มาก ได้ความรู้จากคุณ V_Mee  หลายต่อหลายครั้ง เอาไว้จะคัดพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖  และขอความรู้ต่อไปนะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 28 พ.ค. 50 08:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบพระคุณครับสำหรับคำชมที่ดูจะยกย่องเกินตัวไปหน่อย แต่ภ้าเรื่องไหนที่ทราบยินดีให้ความกระจ่างครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวหรือเรื่องอื่นๆ ครับ จากคุณ : V_Mee (V_Mee) - [ 28 พ.ค. 50 08:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบพระคุณ คุณ V_Mee ผมมีที่พึ่งอีกหนึ่งที่แล้ว กระทู้ใหม่ คุณ NickyNick ที่เกี่ยวเนื่องกับพระนามเจ้านาย พระนามของสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดลอดุลเดชตามลำดับเหตุการณ์ และกำเนิดราชสกุล "มหิดล" http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5457508/K5457508.html และขอฝากด้วยครับ เพชรพระมหามงกุฎ - เจ้าพระยาบดินทรเดชานุชิต (ม.ร.ว.อรุณ  ฉัตรกุล) http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5457490/K5457490.html ขอเชิญทุกๆ ท่านแวะไปเยี่ยมบ้างนะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 29 พ.ค. 50 14:24:39 ]