ความคิดเห็นที่ 1 Mongolia รูปแบบการปกครอง เสรีประชาธิปไตย (Parliamentary Republic) โดยเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองจากระบบสังคมนิยมเมื่อปี 2533 การแบ่งเขตการปกครอง แบ่งออกเป็น 21 จังหวัด (aimags) และเมืองหลวง พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูง ภูเขา และทุ่งหญ้า ไม่มีอาณาเขตติดทะเล ประมุข นายนัมบาริน อิ๊งค์บายาร์ (Nambaryn Enkhbayar) ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2548 หัวหน้ารัฐบาล นายมิเยกอมโบ อิ๊งค์โบลด์ (Miyegombo Enkhbold) ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 25 มกราคม 2549 รัฐมนตรีต่างประเทศ นายนายนยัมอา อิ๊งค์โบลด์ (Nyamaa Enkhbold) ดำรงตำแหน่งเมื่อวันที่ 27 มกราคม 2549 ด้านการเมือง •นับตั้งแต่ประกาศเอกราชจากจีนเมื่อปี 2464 และประกาศสถาปนา “สาธารณรัฐ ประชาชนมองโกเลีย” เมื่อปี 2467 (เป็นคอมมิวนิสต์ลำดับที่สองของโลกต่อจากสหภาพโซเวียต) จนถึงช่วงสงครามเย็น มองโกเลียได้ดำเนินนโยบายเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิดกับสหภาพโซเวียต ทำให้สหภาพ โซเวียตมีอิทธิพลครอบงำมองโกเลียในทุกด้าน ทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม •การล่มสลายของสหภาพโซเวียตและระบบคอมมิวนิสต์ได้ก่อให้เกิดกระแสการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในมองโกเลีย มีการเปลี่ยนแปลงระบบการเมืองการปกครองไปสู่ระบบเสรีประชาธิปไตย ได้แก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งแรกเมื่อเดือนเมษายน 2533 โดยให้ประธานาธิบดีซึ่งมาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนเป็นประมุขประเทศ มีวาระ 4 ปี ให้ประชาชนมีสิทธิจัดตั้งพรรคการเมืองต่าง ๆ โดยได้จัดให้มีการเลือกตั้งทั่วไปครั้งแรกเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 2533 • มองโกเลียมีระบบสภาเดียว คือ สภาผู้แทนราษฎร (State Great Hural – SGH) มีสมาชิกจำนวน 76 คน มีวาระ 4 ปี การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมองโกเลียครั้งล่าสุดจัดขึ้นเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 2547 ผลการเลือกตั้งปรากฎว่า พรรคปฏิวัติแห่งประชาชนมองโกเลีย (Mongolian People’s Revolutionary Party – MPRP) ซึ่งเป็นพรรครัฐบาลเดิมได้ 36 ที่นั่ง (ลดลงจากการเลือกตั้งเมื่อปี 2543 ที่ได้รับเลือกตั้ง 72 ที่นั่ง จากทั้งหมด 76 ที่นั่ง) และพรรคผสมประชาธิปไตย (Motherland Democratic Coalition – MDC) ได้ 34 ที่นั่ง พรรคอิสระได้ 3 ที่นั่ง และพรรค Mongolian Republican Party ได้ 1 ที่นั่งต่อมา สภา SGH ได้มีมติแต่งตั้งให้นายซักเคีย แอลเบดอร์จ (Tsakhia Elbegdorj) จากพรรคผสมประชาธิปไตย ดำรงตำแหน่ง นายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2547 และนาย Tsendiin Nyamdorj ดำรงตำแหน่งประธานรัฐสภา เมื่อวันที่ 18 สิงหาคม 2547 • เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2548 มองโกเลียได้จัดการเลือกตั้งประธานาธิบดีมองโกเลีย ผลการเลือกตั้งปรากฏว่า นายนัมบาริน อิ๊งค์บายาร์ (Nambar Enkhbayar) ผู้สมัครจากพรรค MPRP และอดีตนายกรัฐมนตรี (ระหว่างปี 2543-2547) ได้รับการเลือกตั้งตามความคาดหมาย ด้วยคะแนนเสียงร้อยละ 53.46 ตามด้วยผู้สมัครจากพรรค Democratic Party ซึ่งได้รับคะแนนเสียงร้อยละ 19.76 และตามด้วยผู้สมัครจากพรรค Republican Party Motherland Party ตามลำดับ • เมื่อวันที่ 14 มกราคม 2549 สภา SGH ได้ลงคะแนนเสียงล้มรัฐบาลมองโกเลีย หลังจากรัฐมนตรีซึ่งสังกัดพรรค MPRP จำนวน 10 คน ได้ลาออกจากรัฐบาลผสมภายใต้การนำของนายซักเคีย แอลเบดอร์จ เมื่อวันที่ 11 มกราคม 2549 โดยอ้างเหตุผลเศรษฐกิจตกต่ำ อัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและการทุจริตในรัฐบาล ต่อมา สภา SGH ได้แต่งตั้งคณะรัฐมนตรีชุดล่าสุด โดยมีนายมิเยกอมโบ อิ๊งค์โบลด์ (Nambaryn Enkhbayar) เป็นนายกรัฐมนตรี และนัมบาริน อิ๊งค์บายาร์ (Nambaryn Enkhbayar) • นโยบายของรัฐบาลปัจจุบันยังคงให้ความสำคัญกับการดำเนินการตามแผนปฏิบัติการของรัฐบาลมองโกเลียประจำปี 2547-2551 (Plan of Action of Government of Mongolia 2004-2008) ที่รัฐบาลชุดก่อนได้วางไว้ ดังนี้ (1) ยกระดับการบริการสาธารณะ และการปรับปรุงระบบราชการ (2) คงไว้ซึ่งการเติบโตด้านเศรษฐกิจ โดยสนับสนุนการลงทุนของภาคเอกชน การเข้าถึงตลาดใหม่ๆ ทั้งนี้มีจุดประสงค์หลักเพื่อลดช่องว่างในพัฒนาระหว่างเมืองและชนบท (3) พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ โดยเฉพาะการส่งเสริมความรู้ความเข้าใจด้านประชาธิปไตย สิทธิมนุษยชน การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม และขนบธรรมเนียมประเพณี .....เป็นข้อมูลคร่าว ๆ ทางด้านการเมืองครับ.....เผื่อช่วยอะไรได้บ้าง จากคุณ : นกสุโขทัย - [ 29 พ.ค. 50 07:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ ค้าบ จากคุณ : กร๊องงง - [ 29 พ.ค. 50 09:16:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มีคนใจดีเข้ามาตอบแล้ว......หลังจากรออ่านคำตอบมาทั้งคืน จากคุณ : poockey - [ 29 พ.ค. 50 11:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืม หลังเจงกีสข่านแล้วลูกๆเขาก็แบ่งแผ่นดินกันปกครองไม่ใช่หรือครับ ที่จีนมีกุบไลข่านปกครองเป็นราชวงศ์หยวน สืบมาอีกพักหนึ่งเหมือนกัน จากคุณ : เชษฐา - [ 29 พ.ค. 50 15:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พอหมดราชวงศ์หยวน มองโกล ก็โดนขับออกไปจากกำแพงเมืองจีน ในสมัยราชวงศ์หมิง แต่ก็ยังรวบรวมกำลังมามาจู่โจมราชวงศ์หมิงเป็นครั้งคราวพอเปลี่ยนสมัยจากหมิงเป็นชิง มองโกลก็โดนผนวกเข้ากับจีนอีกครั้ง จนปลดอแอกตัวได้ในปี 2464เนื่องจากจีนตอนนั้นอ่อนแอมาก และมีการช่วยเหลือของรัสเซีย จากคุณ : เหล่าฟาง - [ 1 มิ.ย. 50 18:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สมัยราชวงศ์หยวน มีลูกหลานท่านข่านไปปกครองตามแว่นแคว้นต่างๆ (เหมือนที่ คุณเชษฐาว่า) แยกเป็น ๔ แคว้นใหญ่ี คือ ราชวงศ์หยวน (ครอบคลุมจีนปัจจุบัน และ มองโกเลียปัจจุบัน) ฮูเลกู(เปอร์เซีย)   ชากะไต(ซินเกียง คาซาคสถาน) คิปจัก (คาซาคสถานและยุโรป)  แต่การปกครองของมองโกลเหมือนเป็นฝันร้าย ชั่วคราว พอมองโกลที่หยวนเสื่อมอำนาจ พวกแว่นแคว้นต่างๆ ก็มีกลุ่มคนใหม่ มาตั้งตัวเป็นใหญ่ แต่ก็ไม่นานพอขนาดจะเป็นอาณาจักรได้นานๆ จนกระทั่ง จน กระทั่ง ส่วนที่เป็นเปอร์เซีย ก็มีกลุ่มเปอร์เซียเข้ามาแทนที่ ส่วนที่เป็นคาซาคสถาน นั้นถูกรัสเซียครอบครอง จริงๆ แล้วยังมีอาณาเขตอีกส่วนที่ถูกจีนครอบครองไปแล้วไม่คืน เรียกว่า "มองโกเลียใน" แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 50 12:37:46 แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 50 12:07:10 จากคุณ : อ.ปมโปโกะ - [ 3 มิ.ย. 50 12:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภายหลังเจงกีสข่านตาย โอโตไกลูกชายคนที่ 3 ได้เป็นต้าข่านแทนหน่ะครับ ปกครองดินแดนพื้นเพเดิมของชาวมองโกล (มองโกลเลียนอกบางส่วน) ในปัจจุบัน พี่ชายของคนคือ ซูฉือ (ตายไปก่อน ลูก 2 คนเลยแบ่งดินแดนกันไปครอง) ครอบครองดินแดนแถบทะเลสาปแคสเปี้ยน ก่อนที่ลูกทั้งสองจะก่อตั้งอาณาจักรโกลเด้นฮอร์นขึ้นมาโจมตีรัสเซียและปกครองดินแดนยุโรปตะวันออกเอาไว้ได้กว้างขวาง ดินแดนของชากาไตนั้นคือดินแดนเอเชียกลางในปัจจุบัน พวกนี้ก็ขยายดินแดนเข้ายึดครองเปอร์เชียและเมโสโปเตเมีย ส่วนทัวเลยลูกคนเล็กได้ดินแดนภาคเหนือของราชสำนักจินไป ก่อนที่จะค่อยๆโจมตีลงใต้ทำลายศัตรูหมายเลขหนึ่งอย่างราชวงศ์จินได้ ตำแหน่งต้าข่านนั้นลูกหลานของทัวเลยและโอโตไกก็สลับกันเป็นไปเป็นมา จนมาตกอยู่กับกุลไลข่านที่เป็นสายของทัวเลยหน่ะครับ ภายหลังที่ราชวงศ์หยวนพินาศลง ต้าข่านที่เป็นจักรพรรดิหยวนด้วยก็หลบหนีกลับถิ่นเดิมของพวกเขาไป ส่วนอาณาจักรโกลเด้นฮอร์นและชากาไตนั้นก็ค่อยๆพินาศลงไป เหลือแตกรากเป็นพวกโมกุลในอินเดียนั้นแล หลังจากนั้นพวกมองโกลก็ต้องต่อสู้กับราชสำนักหมิงตลอดมา ถูกโจมตีล่าถอยไปเรื่อยๆ แตกเป็นเผ่าต่างๆแย่งชิงอำนาจกันเหมือนเมื่อครั้นก่อนยุคของเจงกีสข่าน มาปลายศตวรรษที่ 17 เมื่อนูร์ฮาชื่อเรื่องอำนาจจนตั้งตัวเป็นอ๋องแห่งเจี้ยนโจวและจักรพรรดิโฮ่วจิน ก็ขยายอำนาจเข้าปกครองพวกเผ่าต่างๆที่แตกแยกบนทุ่งราบของมองโกล หงไท่จี๋หรือจักรพรรดิไท่จงได้แต่งกับลูกหลานของต้าข่านคนสุดท้ายของมองโกลอย่างเซียวจวงไทเฮา เขาก็เลยได้เป็นจักรพรรดิที่ปกครองมองโกลไปด้วยหน่ะครับ ตั้งแต่นั้นมามองโกลก็เป็นดินแดนของราชสำนักชิงมาตลอด จักรพรรดิซุ่นจื้อ คังซี เฉียนหลง ฯลฯ ก็ล้วนมีสนมหรือเจ้าจอมเป็นชาวมองโกลทั้งสิ้น ตอนที่เกิดการปฎิวัติซินไฮ่ มองโกลเลียนั้นตกอยู่ใต้อิทธิพลของรัสเซียแต่ในทางกฎหมายแล้วยังคงเป็นดินแดนใต้อธิปไตยของจีน รัฐบาลมองโกลเลีย (ที่มีรัสเซียหนุน) ก็เลยไปทำสนธิสัญญากับธิเบตร่วมกันรับรองการเป็นประเทศของกันและกันและทำการแยกตัวจากรัฐบาลของหยวนซื่อไค ซึ่งรัฐบาลจีนยุคต่อๆมาก็ปฎิเสธการทำสนธิสัญญากันเองของทั้งมองโกลเลียและธิเบตทำให้สถานภาพของ 2 ดินแดนนี้มันครุมเครือ จนถึ่งมาสมัยหลังปี 1930 เองกระมังที่จีนยอมรับการมีตัวตนของรัฐบาลมองโกลเลีย แต่จีนยังคงรักษามองโกลเลียในไว้ได้ก็เนื่องจากสนธิสัญญาที่เคยทำกับรัสเซียสมัยจักรพรรดิกวงซู่ที่รัสเซียยอมรับว่าราชสำนักชิงมีอิทธิพลในมองโกลเลียใน และยอมรับอธิปไตยของชิงเหนือมองโกลเลียทั้งในและนอก......... สนธิสัญญานี้คล้ายๆกับสนธิสัญญาซิมลาที่ดาไลลามะองค์ที่ 13 ทำกับตัวแทนของอุปราชอังกฤษแห่งอินเดีย แต่อันนั้นรัฐบาลจีนไม่ได้ยอมลงนามด้วย และอังกฤษเองก็ไม่ยอมรับว่าสนธิสัญญานี้สมบูรณ์เพราะผู้ร่วมลงนามไม่ครบถ้วนตามหลักการ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 7 มิ.ย. 50 00:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้ เพิ่งเห็นความเห็นของคุณ อุ้ย (digimontamer) กระจ่างเลย ขอบคุณมั่กๆครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 10 มิ.ย. 50 03:19:59 ]