PANTIP.COM : K5463415 อยากทราบประวัติเพลงเดือนเพ็ญ []

ความคิดเห็นที่ 8

เดือนเพ็ญกลับบ้าน

นายผีได้เสียชีวิตลงที่แขวงอุดมไชย ประเทศลาว เมื่อวันที่ ๒๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๐ อีกหลายปี ต่อมาป้าลมได้ข่าวเป็นที่แน่ชัดว่านายผีได้เสียชีวิตแล้วจริง ป้าลมปรารถนานำกระดูกนายผีกลับมา ประกอบพิธี ศาสนาแต่ก็เป็นสิ่งที่ยากยิ่ง ด้วยฐานะตำแหน่งนายผีในพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยนั้น มีความสำคัญ อีกทั้ง กระบวนทัศนะถูกจัดนับอยู่ฝ่ายโต้แย้ง ผนวกกับการเมือง ของภูมิภาคอินโดจีน อันซับซ้อน ถึงแม้ว่านายผี จะละร่างไปแล้ว ทว่าเพียงกระดูกที่เหลืออยู่ ก็เปรียบเสมือนพลังอันยังบรรจุเต็ม ด้วยศักยภาพมากพอที่จะส่งผล กระทบหรือเกิดปัจจัย เคลื่อนไหวบางอย่าง

สิบปีต่อมาหลังจากการเสียชีวิตของนายผี คือในปี พ.ศ. ๒๕๔๐ ป้าลมร่วมกับกลุ่มมิตรสหายซึ่งศรัทธาในตัวนายผี เช่น กลุ่มเครือข่ายเดือนตุลาฯ , กลุ่มศิลปินเพลงเพื่อชีวิต , กลุ่มนักเขียน ได้ติดต่อนำกระดูกนายผีกลับบ้าน ด้วยการติดต่อผ่านสถานทูตและประสานกับสมาคมมิตรภาพไทย-ลาว ในวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๐ ป้าลม พร้อมด้วย สุรชัย จันทิมาธรและแสวง รัตนมงคลมาศ ข้ามฝั่งลำน้ำโขง เข้าสู่เวียงจันทน์ จึงได้พบกับภาพถ่าย สุดท้ายของนายผี เป็นภาพชายชราในลักษณะ อ่อนโรยด้วยอายุ และเชื้อไข้ ผมสีดอกอ้อเพิ่มมากกว่าที่เคยเห็น ทว่านัยน์ตานั้น ยังเปล่งประกายบริสุทธิ์เยี่ยงเดียวกับคืนวันเก่าก่อน ซึ่งเป็นภาพถ่าย ที่ถ่ายโดยทางการเวียดนาม เมื่อครั้งเข้า พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลฮานอย ก่อนหน้า การเสียชีวิตไม่ถึงเดือน คำแรกข้องป้าลม ที่เอ่ยออกมา ต่อรูปถ่ายนายผีคือ " คุณอัศ กลับบ้าน!! "

เวลา ๑๑.๑๕ น. วันที่ ๒๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๐ นายผีกลับถึงแผ่นดินแม่ ณ จุดกึ่งกลางสะพานมิตรภาพ ด้วยรถตู้สีเทา เขามาในกระเป๋า STOW AWAY CLASSIC สีเขียว นำทางโดยพระภิกษุสามรูป ถือสายสิญจน์ผูก โยงเข้ากับกระเป๋า จากสะพานมิตรภาพก็มุ่งสู่วัดศรีสุมังค์ มีแว่วเสียงเพลงในท่วงทำนองคึกคัก เร่งเร้า ทว่าเนื้อหา ชวนสะเทือนใจ ว่า

อายุหกสิบห้าไม่มีอากาจะสะพาย มีแล้ก็แต่คาร์ไบน์ ถึงปืนไม่ร้ายแต่ใจยังจำ จับปืนขี้เมี่ยง มองเมียงมือคลำ ปังคะมำลงมา นัดหนึ่งคนหนึ่ง นิ้วตึงอกแตก เลือดทะลักซักแหลก และกับเลือดหกตุลา..คม ห้าขวบหย็อยๆอยู่ข้างหน้า หกสิบห้าเหย่าๆตามหลัง ทางภูดูยาวเหยียดหยัด ต้องการสมรรถพลัง สองขาพาไป จะปะอะไรก็ช่าง ถึงปู่ล้มหลานยัง เสียปืนยิงปังก้องพนา... เอ๋ย พนม ปัง ปัง ปัง.. ก้องพนา ( คนล่าสัตว์ - กินนร เพลินไพร )

หลังพิธีสวดบังสกุล , ได้นำกระดูกซึ่งอาบน้ำยาไว้ เกือบสมบูรณ์ทุกชิ้นส่วน ออกจากกระเป๋ามาจัดวางบนผ้าขาว ทำพิธีรดน้ำศพ ต่อเมื่อบรรจุกระดูกลงในโลงไม้ ป้าลมดึงผ้าแพรสีแดงเลือดนกฝืนใหญ่ออกมา ประดับด้วยดาว เหลืองดวงใหญ่ห่มคลุมร่าง " ลุงไฟ " อีกชั่วโมงถัดมา โลงสีขาวถูกยกขึ้นรถคัดเดิม ขบวนต้อนรับ นายผีคืนถิ่น แผ่นดินแม่ละจากฝั่งโขง มุ่งหน้าสู่นครราชสีมา โดยมีรถนำขบวน จากกองปราบปรามพิเศษ คอยอำนวน ความสะดวก นับเป็นประจักษ์พยานยืนยัน ถึงห้วงเวลาอัน สงบสันติ แม้ครั้งหนึ่งเขาจะยืนอยู่คนละฝ่ายกับรัฐบาลไทย ถึงขั้นจับอาวุธขึ้นต่อสู้ แต่เมื่อกลับถึบงวันเวลาที่เขากลับมา เขาได้รับทั้งเกียรติและการคารวะ

คืนวันที่ ๒๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๐ ณ สนามฟุตบอล สถาบันราชภัฏนครราชสีมา บทเพลง " คิดถึงบ้าน " ถูกขับขาน ร่วมกันด้วยน้ำเสียงของคนกว่าสามหมื่นคน อาจเป็นการขับขาน บทเพลงนี้ ซึ่งกระหึ่มดังมากที่สุด ในจำนวนนับแสน นับล้านเที่ยว ซึ่งเพลงบทนี้ ได้รับการขับขานมาตลอดห้วยเวลา ๑๔ ปี นับแต่คาราวานนำมาบันทึกเสียงไว้ใน อัลบั้ม " บ้านนาสะเทือน " เมื่อปี ๒๕๒๖ ปีเดียวกับที่เจ้าของบทเพลงพลัดพรากจากถิ่นแผ่นดินเกิด

หลังพิธีเผาในวันที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๔๑ อัศนี พลจันทร ได้นอนอย่างสงบภายในอนุสรณ์สถานซึ่งสลัก คำว่า " เดือนเพ็ญ " ไว้บนพื้นหินอ่อน กลางไร่อ้อย ของคู่ชีวิต ณ จังหวัดกำแพงเพชร สงบลงในความเชื่อมั่นที่ว่า เพ็ญนั้นคงยังเด่นดวง ตราบใดที่สังคมยังเหลื่อมล้ำ และมีคนลุกขึ้นต่อกรกับความไม่เป็นธรรม...

http://members.thai.net/wanyong/naipe.htm
แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 50 10:31:21
แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 50 10:26:53

จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 1 มิ.ย. 50 10:13:23 ]