ความคิดเห็นที่ 1 "แฟชั่นรองเท้าดอกบัวทองคำ" ชีวิตคนเมืองจีน / คนสมัยนี้คงจะจินตนาการไม่ออกแน่ว่าเมื่อประมาณ 1,000 ปีที่แล้ว สังคมจีนมีประเพณีที่พิลึกพิลั่นในการประเมินความงามของหญิงสาว โดยใช้ขนาดของเท้าเป็นเกณฑ์ หมายความว่าหญิงสาวที่เท้ายิ่งเล็ก ก็ยิ่งได้รับการยอมรับว่าเป็นคนสวย และยิ่งเป็นที่สนใจของเพศตรงข้ามมากขึ้นเท่านั้น ชาวจีนในยุคนี้ กล่าวกันว่า สิ่งที่สร้างความอับอายขายหน้าให้แก่ชาวจีนมากที่สุดในประวัติศาสตร์ที่ยาวนานกว่า 5,000 ปี นอกเหนือจากนิสัยติดฝิ่น การไว้ผมเปียของผู้ชายชาวฮั่นเพราะถูกชนชั้นปกครองชาวแมนจูบังคับแล้ว อีกอย่างหนึ่งก็คือ ประเพณีการรัดเท้า เพื่อให้เท้าเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยความเขลาของผู้หญิงเองที่คลั่งไคล้ใหลหลงไปกับการตีค่าความงามบนความเจ็บปวด ที่แลกมากับด้วยเลือดและน้ำตาของตัวเอง กอปรสภาพสังคมที่ผู้ชายเป็นใหญ่ บีบบังคับให้ผู้หญิงตกเป็นเหยื่อแห่งการทารุณอย่างเลือดเย็น ด้วยความยินยอมพร้อมใจจากเพศเดียวกันตลอดหลายชั่วอายุคน เบื้องหลัง ‘รองเท้าดอกบัวทองคำ 3 นิ้ว’ ที่สวยงามนั้นคือ เรื่องราวชีวิตที่สุดแสนรันทดของผู้หญิงจีนหลายล้านคน http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9500000034014 จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 18 มิ.ย. 50 17:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เท้าใหญ่ไม่มีคนเอา รัดเท้าทีก็พันปี เหอจื้อหัว นักสะสมวัตถุโบราณที่มีชื่อเสียงของจีน หยิบรองเท้าคู่หนึ่งขนาดยังเล็กกว่าฝ่ามือขึ้นมากล่าวว่า “ การรัดเท้าก็คือการใช้ผ้าฝ้ายหรือผ้าไหมมารัดเท้าทั้งคู่ไว้จนรูปร่างเท้าตามธรรมชาติเปลี่ยนไปจนมีลักษณะเฉพาะ รองเท้าคู่หนึ่งของผู้หญิงนั้นแลกมาด้วยเลือดและน้ำตา จากการสืบค้นของนักประวัติศาสตร์ ประเพณีการรัดเท้าของผู้หญิงจีน เกิดขึ้นครั้งแรกในสมัยจักรพรรดิหลี่อี้ว์หรือหลี่โฮ่วจู่ ในยุค 5 ราชวงศ์ หลังจากการสิ้นสุดของราชวงศ์ถัง คือระหว่าง ค.ศ. 923-936 ” ตามสมมติฐานที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลาย กล่าวว่า นางกำนัลคนหนึ่งของจักรพรรดิหลี่อี้ว์ ชื่อ เหย่าเหนียง ต้องการทำให้จักรพรรดิพอพระทัย จึงใช้ผ้าที่ทำจากแพรไหมสวยงามรัดที่เท้าจนเรียวเล็กราวพระจันทร์เสี้ยว ขณะที่วาดลีลาการร่ายรำต่อหน้าพระพักตร์ จักรพรรดิหลี่อี้ว์ทรงพอพระทัยการแสดงครั้งนั้นเป็นอย่างยิ่ง ต่อมาเหย่าเหนียงได้สั่งให้ทำรองเท้าที่ประดับประดาด้วยไข่มุกอัญมณีนานาๆชนิดอย่างสวยงาม แล้วให้นางสนมกำนัลสวมใส่หลังจากที่รัดเท้าแล้ว ท่วงท่าที่อ่อนช้อยบนรองเท้าคู่จิ๋ว เป็นที่พอพระทัยของจักรพรรดิยิ่งนัก นับแต่นั้นมา แฟชั่นการัดเท้าในหมู่นางวังในก็เริ่มขึ้น แล้วค่อยๆขยายวงออกไปยังหมู่ลูกสาวของเหล่าขุนนางในสังคมชั้นสูง เมื่อมาถึงในสมัยหมิง ( ค.ศ. 1368 –1644 ) ความคลั่งไคล้การรัดเท้าได้แผ่กว้างไปในหมู่หญิงสาวสามัญชนทั่วประเทศ ในสมัยจักรพรรดิคังซี ( ค.ศ. 1662-1721 ) แห่งราชวงศ์ชิง แฟชั่นการรัดเท้าดำเนินถึงจุดสูงสุด โดยเฉพาะในมณฑลซันซี เหอเป่ย ปักกิ่ง เทียนจิน ซันตง เหอหนัน ส่านซี กันซู่ แต่ชนเผ่าแมนจูไม่มีประเพณีให้ลูกสาวรัดเท้าอย่างชนชาวฮั่น ซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ เมื่อจักรพรรดิคังซีขึ้นครองราชบัลลังก์ได้ 3 ปี ทรงมีพระราชโองการให้เลิกประเพณีดังกล่าวเสีย โดยจะลงโทษพ่อแม่ของผู้ที่ฝ่าฝืน อย่างไรก็ตาม ความพยายามของจักรพรรดิแมนจู ไม่ได้สร้างความหวั่นเกรงในหมู่ประชาชนเลยแม้แต่น้อย ประเพณีที่ดำเนินมาหลายร้อยปี ยังคงฝังแน่นอยู่ในระบบคิดของคนในสังคมอย่างยากที่จะเปลี่ยนแปลง ในที่สุดราชสำนักก็ต้องยกเลิกกฎข้อบังคับนี้ไป หลังจากประกาศใช้ได้เพียง 4 ปี ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เด็กสาวลูกหลานชาวแมนจูก็เริ่มฮิตรัดเท้าตามหญิงสาวชาวฮั่นบ้าง จักรพรรดดิซุ่นจื้อ ( ค.ศ. 1644-1661) ได้มีพระราชโองการ ‘ห้าม’ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเช่นเดิม จนถึงสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง ( ค.ศ. 1736-1795) ก็ได้ทรงออกคำสั่งห้ามหลายครั้งไม่ให้รัดเท้า ความคลั่งไคล้ในแฟชั่นรัดเท้าจึงค่อยลดลงไปได้บ้าง แต่ก็ยังมีการลักลอบทำกันอยู่ สาวๆแมนจูที่เดิมใส่รองเท้าไม้ก็สู้อุตสาห์ออกแบบรองเท้าไม้มีส้นตรงกลาง แต่มีหน้าตาภายนอกเหมือนรองเท้าดอกบัวทองคำ สำหรับหญิงสาวชาวฮั่นแล้ว ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ พวกคลั่งไคล้แฟชั่นรัดเท้าต่างได้ใจว่า แม้แต่จักรพรรดิก็ยังไม่สามารถขัดขวางพวกตนได้ ถึงขนาดร่ำลือกันไปว่า การรัดเท้าเป็นสัญลักษณ์แห่งการไม่ยอมศิโรราบต่อผู้ปกครองแมนจูของผู้หญิงฮั่น ************* เพราะการรัดเท้าของชาวฮั่น ทำให้ชาวแมนจูบางรัดเท้าตามชาวฮั่น ซึ่งผิดธรรมเนียมชาวแมนจู ฮ่องเต้แมนจูเลยสั่งห้ามธรรมเนียมรัดเท้าครับ......ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวชาวแมนจูทำตามอะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 50 17:51:03 จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 18 มิ.ย. 50 17:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพราะเหตุใดจึงต้องรัดเท้า เพราะเท้าเล็กดุจดอกบัวทองคำ ยาวแค่ 3 นิ้ว เป็นมาตรฐานที่สังคมจีนเมื่อร้อยหลายปีมาแล้วประกาศว่า นั่นคือความสวยงามของผู้หญิง ผู้หญิงซึ่งไม่มีแม้แต่สิทธิในความเป็นมนุษย์ มีสิทธิเป็นได้แค่ ‘ของเล่น’ ที่คอยรองรับอารมณ์ของผู้ชาย การกดขี่ทางเพศเป็นเรื่องปกติของสังคม และเพื่อสนองความรู้สึกกระสันของผู้ชายเมื่อได้เห็นเท้าเล็กจิ๋วที่เล็ดลอดชายกระโปรงยาวมิดชิด พร้อมกับจินตนาทางเพศอันบรรเจิดทุกครั้งที่เห็นสะโพกขยับขึ้นลงในขณะเดิน อันเป็นผลจากลักษณะของฝ่าเท้าที่ไม่เสมอกัน เช่นเดียวกับท่าเดินของผู้หญิงสมัยนี้เวลาที่ใส่รองเท้าส้นสูง หญิงสาวนับไม่ถ้วนยอมทำร้ายเท้าที่สวยงามตามธรรมชาติของตัวเอง แม่ที่ " มองการณ์ไกล" ยอมทำร้ายลูกสาวที่ยังไม่ประสีประสาของตน เพราะกลัวว่าเมื่อโตขึ้น จะไม่มีผู้ชายมาสู่ขอหรืออาจถูกดูหมิ่นจากคนทั่วไปว่าเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ แม้จะรู้ซึ้งดีว่าจากนี้ไปทุกคืนวันลูกสาวตัวน้อยๆต้องเจ็บปวดทรมานเหมือนถูกเข็มหลายพันเล่มทิ่มแทงอย่างที่ตนเคยผ่านมาก็ตาม จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 18 มิ.ย. 50 17:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทำไมต้องเป็น “ ดอกบัวทองคำ 3 นิ้ว” ผู้เชี่ยวชาญหลายคนแสดงความเห็นเกี่ยวกับประเด็นนี้ว่า หลังจากที่พุทธศาสนาเริ่มเข้าสู่ประเทศจีนและเป็นที่ยอมรับนับถืออย่างแพร่หลาย กรปอกับอิทธิพลของพุทธศิลปะที่นิยมวาดรูปพระโพธิสัตว์ภาคเจ้าแม่กวนอิมยืนบนดอกบัว ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนความดีงาม สะอาด บริสุทธิ์ มีคุณค่า และเป็นมงคล ‘ ดอกบัว’ จึงถูกนำมาใช้เรียกเท้าเล็กจิ๋วของหญิงสาวราวกับเป็นสิ่งดีงาม เพราะผู้หญิงที่ดีต้องอ่อนแอ ช่วยเหลือตัวเอง ต้องพึ่งพาและเชื่อฟังของพ่อ สามีหรือลูกชาย เป็นกรอบความคิดที่สังคมผู้ชายเป็นใหญ่วาง ‘กับดัก’ไว้ นอกจากนี้ สิ่งที่มีค่าสูงส่งมักจะได้รับการเปรียบเปรยว่ามีค่าดุจดั่งทอง ในยุคสมัยนั้น ผู้คนต่างชื่นชมยินดีกับการมีเท้าเล็กจิ๋วกับรองเท้าดอกบัวทองคำคู่จิ๋ว แม้แต่ในยามที่เสพสังวาสกัน สตรีก็ไม่ยอมถอดรองเท้าดอกบัวทองคำที่หวงแหนราวกับเป็นเครื่องประดับล้ำค่าของนาง ในปลายสมัยชิง ทุกปีในวันที่ 6 เดือน 6 ตามปฏิทินจันทรคติ ที่เมืองต้าถง มณฑลซันซี จะมี “งานประกวดเท้าสวย” โดยหญิงสาวจะแข่งกันอวดเท้าเล็กจิ๋วของตนให้คนที่เดินผ่านไปมา ‘ชื่นชม’ และตัดสิน โดยดูจากขนาดของเท้าและความสวยงามของรองเท้า ที่มีลวดลายประณีตงดงาม ซึ่งเกิดจากฝีมือการเย็บปักถักร้อยของหญิงสาว แสดงให้เห็นว่าเท้าที่ถูกรัดจนพิกลพิการกับรองท้าคู่จิ๋ว ได้รับการเทิดทูนเพียงใดในสังคมศักดินายุคนั้น ผู้หญิงสมัยนั้นบ้าคลั่งประเพณีการรัดเท้ามากถึงขั้นตั้งเกณฑ์ว่า หากเท้าผู้ใดยาวไม่เกิน 3 นิ้วจะเรียกว่าเป็น ‘เท้าดอกบัวทองคำ’ ถ้ายาวกว่า 3 นิ้วแต่ไม่เกณฑ์ 4 นิ้วให้เรียกว่า ‘เท้าดอกบัวเงิน’ หากยาวกว่า 4 นิ้วก็จะถูกลดชั้นเป็น ‘ ดอกบัวเหล็ก’ จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 18 มิ.ย. 50 17:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 http://archaeology.thai-archaeology.info/index.php?option=com_content&task=view&id=32&Itemid=0 สมัยก่อน ผู้หญิงบางคนยอมให้ตัวเองเจ็บปวด เพื่อแลกกับอนาคตตนเอง เพื่อหาสามีที่ดี และมีหน้ามีตาครับ สมัยนั้น ผู้หญิงเท้าเล็ก ถือว่าสวยมากครับ จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 18 มิ.ย. 50 17:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โจวกุ้ยเจิน แม่เฒ่าวัย 86 เจ้าของเท้าดอกบัวทองคำ ซึ่งมิเคยย่างกรายออกไปเกินกว่ากำแพงดินของหมู่บ้านหลิวอี้ว์ มณฑลหยุนหนัน (ยูนนาน) กระทั่งเมื่อเธอเริ่มเต้นรำประกอบแผ่นเสียง เธอจึงเริ่มมีโอกาสได้ออกไปยลโฉมโลกภายนอก ที่จำต้องอุดอู้อยู่ในหมู่บ้านนั้น มิใช่ว่าเธอมิอยากออกไปท่องโลกกว้าง ทว่า ความเชื่อคร่ำครึในสังคมจีนที่ “ขนาดเท้าเป็นมาตรฐานตัดสินคุณค่าของผู้หญิง ยิ่งเล็กยิ่งงาม” ทำให้แม่เฒ่าโจวถูกจับมัดเท้าแต่เด็ก จนเท้าของเธอมีรูปร่างผิดแผกจากมนุษย์ทั่วไป ด้วยมีขนาดเท่าซองบุหรี่ ส่วนกระดูกเท้านั้นเล่า ก็งองุ้มผิดธรรมชาติ             มาตรความสวยงาม ที่สังคมชายเป็นใหญ่ตั้งขึ้น เพื่อสนองตัณหาของตนนั้น กลับเป็นเครื่องพันธนาการสตรี ซึ่งถูกจองจำให้อยู่เหย้าเฝ้าเรือน ด้วยเท้าทั้งสองข้างของเธอถูกมัดตรึง จำกัดการเติบโตให้อยู่ในรองเท้าดอกบัวทองคำขนาดเล็กเพียงไม่กี่นิ้ว พอๆกับอิสรภาพของเธอที่ถูกรัดตรึงโดยสภาพสังคมที่กำหนดให้สตรีเป็นเพียงวัตถุสนองตัณหาความใคร่ของชาย             ทว่าอย่างน้อย พวกเธอก็ยังพอมีทางหาความสำราญเพียงน้อยนิดในบางโอกาส “ในสมัยก่อนพวกเราฟังเพลง ที่วัยรุ่นสมัยนั้นนิยม แล้วก็เต้นรำไปตามท่วงทำนองที่ได้ยิน ซึ่งเป็นเรื่องที่สนุกมาก พวกเรามีโอกาสได้ไปแสดงที่คุนหมิง รวมทั้งได้รับเชิญไปยังปักกิ่ง และโตเกียว ถึงแม้ที่สุดแล้ว ฉันจะพลาดโอกาสงาม ด้วยมีปัญหาสุขภาพ” แม่เฒ่าโจวกล่าว ขณะแกว่งเท้าขนาด 5 นิ้วของเธอไปมา พร้อมกับอวดรูปเธอกับเพื่อนคณะนักแสดงทุกคน ซึ่งถูกมัดเท้าจนเรียวเล็กเช่นเดียวกับเธอ             เมื่อแม่เฒ่า กับเพื่อนนักแสดงเริ่ม เต้นรำประกอบเพลงเมื่อเกือบ 25 ปีที่แล้ว ในขณะนั้น เป็นยุคทศวรรษที่ 1980 ที่จีนเพิ่งฟื้นตัวจากกระแสปฏิวัติวัฒนธรรม (ค.ศ.1969-1976) ซึ่งเป็นช่วงที่กระแสซ้ายจัดครอบงำจีนอย่างรุนแรง อะไรก็ตามที่เป็นตะวันตก หรือเป็นวัฒนธรรมของชนชั้นสูงเป็นสิ่งนอกรีต และจะต้องถูกกำจัด             ในยุคที่พวกเธอเริ่มสนุกสนานกับการเต้นรำนั้น มรดกตกค้างจากการปฏิวัติฯยังคงอยู่ พวกเธอถูกมองว่าเป็นพวกนอกคอก เป็นคนแปลกในสายตาของสังคม             หยังหยัง นักเขียนวัย 43 ซึ่งเติบโตมาท่ามกลางบรรยากาศหมู่บ้านหลิวอี้ว์ รำลึกถึงช่วงเวลานั้นว่า “ฉันและเพื่อนๆต้องแอบรวมกลุ่มเต้นรำตามเสียงเพลง” เพราะกระแสตกค้างจากการปฏิวัติยังคงอยู่ หยังกลับมายังหมู่บ้านเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของโจว และหญิงมัดเท้ารายอื่นๆกว่า 300 ชีวิต ซึ่งหยังประทับใจเรื่องราวของพวกเธอหลังได้ยินว่า แม่เฒ่าทั้งหลายต่างแอบเต้นรำประกอบเพลง ซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นสมัยหยัง             “คุณอาจจะเชื่อว่า สาวจากยุคประเพณีเก่าแก่เหล่านี้ ต้องต่อต้านการเต้นรำและเพลงสมัยใหม่ ทว่า น่าตกใจที่ พวกเธอกลับยอมรับสิ่งเหล่านี้อย่างเต็มใจ...ที่จริงบรรดาสาวๆที่ถูกพันธนาการอยู่ในกรอบจารีตประเพณี กลับเต้นได้ดีกว่าเราเสียอีก” หยังกล่าว             แม่เฒ่าโจว เอื้อนเอ่ยเรื่องราวของชีวิตห้วง 3 แผ่นดินของเธอว่า ก่อนประธานเหมาสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี ค.ศ.1949 นั้น ชีวิตของพวกเธอแสนจะสุขสบาย ด้วยสังคมยังคงมีกระแสนิยมความงาม โดยวัดจากขนาดของเท้า ยิ่งเท้าเล็กเท่าไหร่ยิ่งหมายถึง โอกาสที่มากขึ้นเท่านั้น เท้าดอกบัวทองคำของแม่เฒ่าโจว ทำให้เธอได้มีโอกาสแต่งงานกับชายหนุ่มรูปหล่อ ฐานะดี ซึ่งชีวิตสมรสของเธอก็ดำเนินไปอย่างสุขสม แม้จะต้องแต่งงานถึง 2 ครั้ง             กระทั่งยุคปฏิวัติจีนใหม่ของพรรคค้อนเคียว ที่พิชิตชัยชนะในปี ค.ศ. 1949 นั้น ชะตาของแม่เฒ่าก็ถึงจุดพลิกผัน เมื่อบ้านของเธอถูกยึด พ่อแม่สามีคนที่ 2 ถูกทุบตีจนตาย เนื่องจาก ครองทรัพย์สินจำนวนมหาศาล ซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดกับสังคมคอมมิวนิสต์ โจวถูกริบทรัพย์สิน จนเธอจำต้องยอมก้มหน้ารับชะตากรรม ทำงานหนักในคอมมูน ทั้งที่เท้าทั้งสองข้างก็มิอำนวยให้เธอใช้แรงงงาน --------------- ตอนนี้ ยังมีธรรมเนียมรัดเท้าอยู่ครับ จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 18 มิ.ย. 50 17:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 "ด้วยความเขลาของผู้หญิงเองที่คลั่งไคล้ใหลหลงไปกับการตีค่าความงามบนความเจ็บปวด ที่แลกมากับด้วยเลือดและน้ำตาของตัวเอง" ======= โอเค จากเว็บผู้จัดการ แต่เท้าคนเขียนประโยคนี้ไม่ได้ถูกรัดนี่หว่า (หรือโดนรัดอย่างอื่น หือออออ???) น่าจะเรียกว่าความเขลาของสังคมมากกว่าจะบอกว่าเป็นความเขลาของผู้หญิง ในเมื่อเท้าที่สวยหมายถึงสามีที่ดี สามีที่ดีหมายถึงชีวิตที่สุขสบาย คนเป็นแม่ที่กลัวลูกสาวจะถูกทิ้ง ไม่มีคนเอา หรือไม่อยากมีภาระเลี้ยงดูลูกสาวที่หาคู่ไม่ได้ แม่ก็เลยต้องพยายามรัดเท้าลูกสาวตัวเองให้สวยที่สุด แม้จะเป็นขั้นตอนที่ทรมานโหดร้ายแค่ไหนก็ตาม ผู้หญิงมีสิทธิ์เลือกหรือ หากเธอไม่ยอม ความโหดร้ายนานัปการที่สังคมมอบให้นั้น โหดร้ายกว่าการถูกรัดเท้าเสียอีก รัดเท้าไม่ใช่แฟชั่น มันเป็นการลงแส้ทางจารีตต่างหาก ถึงแม้ฝ่ายหญิงจะเต็มใจทำ แต่นั่นก็ทำเพื่อสนองกามราคะและจริตราคะทางสังคมทั้งนั้น ป.ล. เคยเห็นภาพวาดสตรีจีนใช้เท้าเล็กๆ ของตนเองปรนเปรอกามสุขของฝ่ายชาย ถ้าหาเจอจะเอารูปมาให้ดู จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 18 มิ.ย. 50 17:51:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หุ หุ หุ รัดเท้าสยอง ของชาวจีนโบราณ คล้าย ๆ กับการคล้องห่วงให้ปาดอง หลอกว่า สวย หากคอยาวมาก ๆ พอเด็กเขาไม่เอาด้วย ก็โดนปะทุษร้าย ก็เลยต้องใส่ แสดงว่า ผู้หญิงเป็นสิ่งน่ากลัวมาตลอด อื๋ย !!!! ปล. แต่ก็ยังรักนะ ทุกวันด้วยล่ะ จากคุณ : วรณัย - [ 18 มิ.ย. 50 19:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วสมัยนี้ละ ที่ผู้หญิง ต้องไปทำศํลยกรรม ทำจมูก ทำตา ทำหน้าอก ฯลฯ  เพื่อให้ผุ้ชายมาชอบเยอะๆ ก็คงไม่ต่างกันหรอก เดี่ยวนี้ผู้ชายบางคนก็ไปทำศัลยกรรมเหมือนกัน จากคุณ : SCHIST - [ 18 มิ.ย. 50 19:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมก็ว่าอย่างนั้นแลครับ สมัยนี้ลดความอ้วนกันจนตาย เสริมอก ทำจมูก ทำรีแพร์และอื่นๆ มนุษย์ไม่เคยพอใจในสิ่งที่ตนเองมือตลอดมา หุหุ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 18 มิ.ย. 50 19:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ ทำจมูกกับรัดเท้านี่ความทรมานคนละเรื่องเลยนะ เราคิดว่า เขาทำก็เพราะเขาอยากทำ จะทำเพื่อความภูมิใจในสรีระของตน จะเพื่อคนอื่นหรือไม่ เราไม่รู้ แต่การรัดเท้า คุณเลือกได้ด้วยหรือว่าคุณไม่อยากทำ ในยุคนี้ ก็ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่ถูกวัดคุณค่าด้วย จมูกที่สวย ตาที่โต หน้าอกหน้าใจที่สมส่วน ใครไม่ทำหรือไม่เห็นว่ามันสำคัญ ก็อาจจะถูกมองว่าสวยน้อยหน่อย แต่ถ้าเจ้าตัวเขาเลือกแล้ว ก็หาความสุขได้ ไม่เหมือนสมัยนั้นนี่คะ ป.ล. ภาพจากหนังสือ "ย้อนรอยปริศนารองเท้าดอกบัวทองคำ", ปารวี ไพบูลย์ยิ่ง, มติชน จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 18 มิ.ย. 50 21:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 . จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 18 มิ.ย. 50 21:32:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นเท้าคุณยายข้างบนแล้วน่ากลัวมั่กมาก!!! จากคุณ : ธันวาธาวิน - [ 18 มิ.ย. 50 21:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทำไมเท้าภาพที่สองน่ากลัวจัง เท้าที่มันผิดรูปร่างจากธรรมชาติคงเดินลำบากน่าดู... จากคุณ : poockey - [ 19 มิ.ย. 50 00:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เคยอ่านหนังสือเจอว่าในพื้นที่ที่ติดชายทะเล ผู้หญิงจีนจะไม่นิยมมัดเท้ากัน และบทความที่ยกมาทั้งหมด อ่านๆ แล้วก็ล้วนแต่เป็นคำวิจารณ์ที่ใช้มุมมองของปัจจุบันมองกลับไปซะเยอะ ทั้งๆ ที่ในอดีตสาวจีนอาจจะเต็มใจที่จะทำก็ได้ เพราะนั้นสามารถรับประกันได้ว่าเธอ หรือลูกสาวของเธอจะได้แต่งงาน และในอดีตไม่ว่าชนชาติไหนผู้หญิงก็ต้องแต่งงานออกเรือนด้วยกันทั้งนั้น จากคุณ : นิคกับพิม - [ 19 มิ.ย. 50 08:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนตัวผมก็เห็นด้วยว่าหลายๆกรณีเป็นการเอาค่านิยมในปัจจุบันไปตัดสินค่านิยมสมัยเก่าก่อน อย่างประเพณีการสักในผู้หญิงชาวยูนนานบางเผ่าเพื่อเพิ่มความสวยงามนั้น เคยมีรายการโทรทัศน์จีนไปสัมภาษณ์ว่ารอยสักพวกนี้ทำไปทำไม ผู้หญิงชาวยูนนานคนนั้นก็บอกว่า พวกชาวฮั่นดูก็บอกว่าไม่สวยเจ็บตัวทำไปทำไม แต่คนเผ่าเราดูแล้วก็บอกว่าสวย ค่านิยมมันไม่เหมือนกันเอาไปตัดสินกันไม่ได้ ค่านิยมแปลกๆในการเสริมความงามของชนชาติต่างๆนั้นมีเยอะครับ ทั้งการสักในพวกชาวจ้วงบางกลุ่ม การรัดเอวให้กิ่วคอดยิ่งเล็กยิ่งสวยของชาวอังกฤษยุควิคตอเรีย การกดกลางกระหม่อมให้คิ้วโก่งเข้าหากันของชาวอินคาบางกลุ่ม ฯลฯ ซึ่งบางทีการเอาค่านิยมของเราไปวัดก็คงคิดว่าพวกนี้ทำแบบนี้ทรมาณก็ทรมาณทำไปทำไม............. พวกเขาก็อาจจะมองเราเช่นกันว่า ลดความทอ้วนกันจนผอมแห้งเหลือแต่กระดูก ทำหน้าอก เสริมจมูก เจ็บตัวทำไปทำไม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 19 มิ.ย. 50 08:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับคุณอุ้ย (ความเห็นที่ 16)  บางทีเราอาจะเอาทัศนคติและแนวคิดของคนปัจจุบันไปตัดสินคนในอดีต  ซึ่งไน่จะยุติธรรมนัก  ก็คงเหมือนคนไทยสมัยก่อนที่มีความเห็นว่าคนกินหมากจนฟันดำถึงจะสวย  ฟันขาวไม่สวย "ฟันขาวเหมือนหมา"  แต่คนปัจจุบันกลับเห็นว่าฟันดำสกปรก  ซึ่งก็เป็นทัศนคติที่ต่างกันออกไปตามยุคสมัย    ขออนุญาตเสริมว่าผู้หยิงชาวแมนจูจะไม่รัดเท้าครับ จากคุณ : เกนหลงหนึ่งหรัด - [ 19 มิ.ย. 50 10:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพราะกษัตริย์แมนจูสั่งคนทั่วประเทศ ให้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแมนจู แต่ชาวแมนจูไม่รัดเท้า เลยสั่งห้ามการรัดเท้าด้วยครับ เพราะมีแมนจูบางกลุ่มคลั่งวัฒนธรรมชาวฮั่นอะ คือรัดเท้าตามชาวฮั่นอะ ป.ล.เดี๋ยวนี้พี่วรณัยเปลี่ยนไปนะครับ จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 19 มิ.ย. 50 11:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ อยากรู้เรื่องนี้มานานแล้ว สยองมั่ก ๆ จากคุณ : reJoyce - [ 19 มิ.ย. 50 21:18:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X5524928/X5524928.html ภาพถ่าย x-ray เท้าดอกบัวจากหว้ากอค่ะ จากคุณ : tokei/tookei - [ 20 มิ.ย. 50 02:00:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เราเอาค่านิยมของเราไปตัดสิน ก็เพราะว่าในยุคของเราหญิงชายเท่าเทียมกันไงครับ! สมัยก่อนถ้าคุณเป็นผู้ ญ คุณมีสิทธิ์เลือกหรือ? ไม่ต้องไปไกลถึงเป็นร้อยๆ พันๆ ปี หรอกครับ เอาแค่ 40 - 50 ปีที่ผ่านมา ครอบครัวสามัญชนทั่วไปไม่นิยมให้ลูกสาวเรียนหนังสือครับ ส่งแต่ลูกชาย ส่วนลูกสาวรอแต่งงาน รอคนมาขออย่างเดียว ก่อนหน้าช่วงรอเวลาก็ให้ไปทำงานในไร่นาบ้าง โรงงานบ้างเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ( รวมถึงส่งพี่น้องผู้ ช เรียนหนังสือ ) ขนาดแค่ไม่กี่สิบปีที่เราเปลี่ยนการปกครอง หญิงชายเท่าเทียมในการศึกษาและการทำงานนะครับยังมีแบบตัวอย่าง แล้วก่อนหน้านั้นอีกเป็นร้อยๆ ปี ผู้ ญ ไม่มีสิทธิ์เข้ารับราชการเลยแม้ว่าจะมีความรู้แค่ไหนก็ตาม ( การสอบจอหงวนเขาห้ามผู้ ญ สอบนะครับ ) เพราะขนบธรรมเนียมตอนนั้นคือผู้ ช เป็นใหญ่ครับ   แล้วไอ่ค่านิยมแบบนี้แหละ แม้ว่าปัจจุบันจะเลิกกันไปหมดแล้ว แต่ใต้จิตสำนึกของผู้ ช แทบทุกคน ก็ยังคิดว่า " ญ มีไว้ฟัน " กันเหมือนเดิม จะเถียงผมไหมครับ? จากคุณ : TonyMao_NK51 (TonyMao_NK51) - [ 20 มิ.ย. 50 06:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ก็ถึงบอกไงคะว่ามันไม่ถูก เรื่องวัฒนธรรมประเพณีในอดีตมันไม่ใช่เรื่องของการเปรียบเทียบ อ่านก็เพื่อให้รู้ว่าในอดีตมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่การไปตั้งแง่วิจารณ์ต่างๆ นานา โดยนำความคิดในปี พ.ศ. นี้เข้าไปใส่มันเป็นเรื่องถูกต้องแล้วหรือ การมัดเท้าถ้ามองจากตอนนี้มันก็เป็นเรื่องที่โหดร้ายและบีบคั้นผู้หญิงมากๆ แต่ในขณะนั้นการมัดเท้าคือเรื่องที่ถูกต้องตามหลักปฎิบัติของสังคมหรือไม่จริง จากคุณ : นิคกับพิม - [ 20 มิ.ย. 50 07:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าสังคมไหนที่ผู้หญิงไม่ได้มีโอกาสทางเศรษฐกิจแล้วมันจะมีอะไรแปลกๆ (จากมุมมองในสมัยนี้) ส่วนมากก็เพราะเหตุผลเพื่อการหาคู่น่ะแหละ ที่จีนก็รัดเท้า ผู้หญิงยุโรปสมัยหนึ่งใส่ครอเส็ท รัดเอว ให้เล็กๆ ว่ากันว่า 15-18 นิ้ว เชื่อกันว่าให้ดีต้องเล็กขนาดให้ชายคนรักเอามือโอบได้ มือนะมือ ไม่ใช่แขน เคยเห็น x-ray ของผู้หญิงที่สามารถรัดเอวได้เหลือ 13 นิ้วด้วย น่ากลัวมากเลย หารูปเจอแล้วจะเอาให้ดู แต่เรื่องพวกนี้เราว่าตอนนั้นๆเค้าคงไม่ได้มองว่าเป็นการทารุณอะไรหรอก เหมือนตอนนี้พ่อแม่ก็ส่งลูกไปจัดฟันกันแต่เด็ก ไม่เห็นสังคมจะว่ามันทารุณโหดร้ายกันหนิ นึกๆดูแล้วก็โหดนะ ต้องถอนฟันออกตั้งหลานซี่ แล้วค่อยๆเอาเหล็กมารัด เจ็บด้วย ตอน x-ray จะเห้นเลยว่ารากฟันเคลื่อน ตอนแก่ๆไม่รู้ว่าจะมีผลอะไรหรือเปล่า หึหึ จากคุณ : มาลัย - [ 20 มิ.ย. 50 13:25:59 A:58.8.188.44 X: TicketID:108292 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ลืมบอก ผู้หญิงที่รัดเท้า แล้วแต่งงานแล้วอะ ได้รับการดูแลเป็นพิเศษนะครับ ไม่ต้องทำงานหนัก เป็นคุณหนู เป็นกุลสตรี บอบบาง ไม่ต้องออกไปไหนไกล ๆ ให้เหนื่อย ทำงานเบา ๆ เช่น เย็บผ้า และงานหัตถกรรมที่ไม่ต้องใช้แรง จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 21 มิ.ย. 50 12:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จริงๆไม่ใช่ผู้หญิงจีนยุคนั้นรัดเท้าทุกคนหน่ะครับ มีแค่ราวๆไม่เกิน 40% เท่านั้นกระมังของทั้งประเทศที่รัดเท้า เพราะในครอบครัวที่ยากจนจำนวนมากนั้นต้องการผู้หญิงเป็นแรงงานไว้ช่วยกันทำมาหากิน ในชนชั้นชาวนายากจนที่ไม่มีที่ดินทำกินนั้นไม่ค่อยมีการรัดเท้ากันครับ ยกเว้นจะเตรียมลูกสาวไว้เป็นคุณนายหน่ะครับ ผมเคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่งไม่แน่ใจว่าชื่ออะไร บอกถึงสามีภรรยาคู่หนึ่งที่เป็นคนยากจน ฝ่ายภรรยาไม่ได้รัดเท้าเรียกว่าพวกเท้าโต ต่อมาสามีเกิดร่ำรวยขึ้นมา (ถ้าจำไม่ผิดพี่แกไปขโมยสมบัติที่พวกเศรษฐีฝังไว้ในกำแพงบ้านเวลาเกิดสงครามหรืออะไรทำนองนี้แล) ก็เลยไปแต่งภรรยาน้อยที่รัดเท้าเข้ามาเป็นหน้าเป็นตาแทน เพราะอายว่าเวลาไปออกสังคมภรรยาหลวงเท้าโต บางบ้านจะเลือกให้บุตรสาวรัดเท้าแค่ 1 คนกรณีที่ยากจนมากและมีลูกสาวมากกว่า 1 ที่เหลือให้ช่วยกันทำงาน เพราะการรัดเท้าแบบนี้นั้นจะไม่สามารถทำงานหนักได้เลย จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 21 มิ.ย. 50 19:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มิน่าหละในหนังจีนนางเอกต้องมีพี่เลี้ยงคอยดูแลตลอด เกี่ยวป่ะ จากคุณ : การเกด (odia) - [ 21 มิ.ย. 50 21:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 #25 ทรัพย์ในดินของ เพิร์ล เอส. บั๊ก. ค่ะ จากคุณ : tokei/tookei - [ 21 มิ.ย. 50 21:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พ่อเล่าให้ฟังว่าย่าของเราเป็นผู้หญิงที่รัดเท้าคนหนึ่งเหมือนกัน(คือเกิดมาไม่ทันเห็นหน้าย่าอ่ะ)   พ่อบอกว่าผู้หญิงจีนสมัยนั้น ถ้าเป็นกุลสตรีที่ดีต้องรัดเท้า ตอนแรกก็นึกว่ารัดธรรมดา พระเจ้า เพิ่งเห็นรูปกันชัดๆก็วันนี้ ว่า รัดกันโหดร้ายจัง แต่ฟังที่พ่อเล่า ดูย่าเรา(ย่าเรามาจากแผ่นดินใหญ่ แต่พ่อเราเป็นคนไทยที่อยากจะอวดมั่กๆ ว่าพ่อเป็นคนไทยแท้ๆ ) จะภูมิใจให้การรัดเท้านะ  เพราะพ่อบอกว่า ย่าว่าผู้หญิงที่ดีต้องเรียบร้อย จะเดินเหินต้องนุ่มนวล และที่สำคัญ ผู้ชายดีๆ เขาจะเลือกผู้หญิงที่รัดเท้าเท่านั้นเป็นภรรยา โชคดีเนอะ ที่เราเกิดยุคนี้ ม่ายงั้นคงแย่แน่ แค่นึกก็สยองแว้ว จากคุณ : ไฟกลางธาตุ - [ 22 มิ.ย. 50 11:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณ คุณ tokei/tookei สำหรับชื่อหนังสือครับผม ตัวผมเองก็จำมิได้ว่าไปอ่านมาจากไหนจริงๆ ลืมที่มาเสียสนิทเลย ปู่ผมเล่าให้ฟังว่าแม่ของปู่และย่าของปู่ผมไม่ได้รัดเท้าหน่ะครับ แม้จะมีชีวิตอยู่ช่วงปลายสมัยราชวงศ์ชิง เพราะทางบ้านเป็นชาวนาที่อาศัยรับจ้างทำนาในที่ของชาวบ้านเขา เลยไม่มีการรัดเท้า การรัดเท้ามาเลิกจริงๆจังๆห้ามรัดเด็ดขาเอาสมัยหลังปี 1949 หน่ะครับ แม้หลังการปฏิวัติซินไฮ่พวกหัวใหม่จำนวนมากจะต่อต้านการัดเท้า แต่ในชนบทยังมีค่านิยมที่ชอบการรัดเท้าอยู่ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 22 มิ.ย. 50 12:27:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไม่มีใครสนใจบ้างเหรอครับ....... จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 22 มิ.ย. 50 17:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สนใจครับ แต่โตเกินกว่าจะรัดแล้วและผมเป็นผู้ชายเสียด้วย ถ้ารัดแล้วจะหาภรรยาได้หรือเปล่า หุหุ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 22 มิ.ย. 50 20:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สนใจครับ แต่โตเกินกว่าจะรัดแล้วและผมเป็นผู้ชายเสียด้วย ถ้ารัดแล้วจะหาภรรยาได้หรือเปล่า หุหุ ตอนนี้ผมต้องรัดพุงแทนหน่ะนะ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 22 มิ.ย. 50 20:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เคยคิดอยากจะรัดเหมือนกันค่ะเพราะเท้าใหญ่หารองเท้าใส่ยากมาก พอเห็นรูปที่2แล้วเหอๆไม่เอาละมันน่ากัวมากเหมือนเท้าพิการ ขอเท้าใหญ่แบบนี้ต่อไปดีก่า จากคุณ : ยัยนู๋พลอย - [ 29 มิ.ย. 50 23:25:15 ]