ความคิดเห็นที่ 2 ต่อครับ..... รามเทพ(บาลีว่า ราโม และ รามเทโว) คือพระราม และคือเท้ารามเทพนั่นเอง แต่ขัตตคาม หรือขัตตุคาม กลายเป็น กามเทพผู้มีฤทธิ์มาก(กามเทโว มหิทฺธิโก และ กามเทโว เตชวนฺโต) และชื่อกามเทพเป็นชื่อที่ผู้แต่งชินกาลฯข้องใจในความหมาย จึงแปลงเป็น"ขัตตคาม" เปลี่ยนจากเทพแห่งความรักเป็นเจ้าแห่งหมู่บ้านกษัตริย์(ขตฺต+คาม) ขัตตะ แปลว่า กษัตริย์(กฺษตฺร) แปลว่า กษัตริย์ คาม แปลว่า หมู่บ้าน     นิทานพระพุทธสิหิงค์ หรือสิหิงคนิทาน แต่งโดยพระโพธิรังสี พระชาวเชียงใหม่ แต่งเป็นภาษาบาลี เมื่อพ.ศ.1945-1985 ส่วนชินกาลฯ แต่งโดยพระรัตนปัญญาเถระ พระชาวเชียงใหม่ เป็นภาษาบาลี เมื่อพ.ศ.2060-2071 ถ้าเทียบกัน เห็นว่าเรื่องพระพุทธสิหิงค์ในชินกาลฯ อาศัยข้อมูลจากนิทานพระพุทธสิหิงค์ และไม่ได้คัดลอกทั้งหมด แค่สรุปสั้น ๆ และแก้ไขบางคำเท่านั้น   ที่น่าสังเกตคือผู้แต่งนิทานพระพุทธฯ ให้พระกามเทพกับพระรามเทพรักษาพระพุทธสิหิงค์ ไม่ใช่รักษาเกาะลังกา   แต่ไทยในอดีตรู้จักชินกาลฯก่อนนิทานพระพุทธฯ จึงรู้จักเทพ 2 องค์ คือพระขัตตุคาม-รามเทพ ไม่ใช่กามเทพ-รามเทพแบบในนิทานพระพุทธฯ จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 22 มิ.ย. 50 14:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พระขัตตุคาม-รามเทพเป็นเทวดารักษาพระพุทธสิหิงค์ในบริบทของลังกา ไทยรับมาเป็นเทวดารักษาพระมหาธาตุ น่าแปลกใจว่าทำไมรับมาแค่ 2 องค์ และมีการนำชื่อของท่านคือ"พระจตุคาม-รามเทพ"ไปเรียกเทพหลักเมือง และไม่ทราบว่าขัตตุคาม เพี้ยนมาเป็น"จตุคาม"ได้ไง แต่มีคนเล่าว่าขุนพันธรักษ์ฯออกชื่อนี้ครั้งแรกเมื่อปีพ.ศ.2528 และยกท่านเป็นพระเทวราชโพธิสัตว์ เป็นพระอวโลกิเตศวรแบบมหายาน(ที่หนังสือจตุคามหลายเล่มอ้างอิง เป็นที่มาของ"เทวราชโพธิสัตว์ โดยการเอาพระอวโลกิเตศวรมาอ้าง") และเป็นอะไรอีกมากมายในอนาคต     อย่างไรก็ตามกราควรตระหนักว่า พระขัตตุคาม-รามเทพเป็นเทวดาฝ่ายพุทธ และไม่ใช่พระโพธิสัตว์แบบมหายานหรือเทพฝ่ายฮินดู ดังนั้นการนับถือบูชาควรเป็นแบบพุทธเถรวาท  ถือว่าเป็นเทพรักษาสิ่งสำคัญในพระพุทธศาสนา เทวดาเหล่านี้ต้องปฏิบัติธรรมอีกมาก ไม่ควรยกขึ้นเสมอพระรัตนตรัย หรือมากกว่าพระรัตนตรัย การขอความช่วยเหลือและอำนวยโชคลาภจากท่านย่อมเป็นไปตามกฎแห่งกรรม ไม่ใช่"ขอไหว้-ได้รับ"เรื่อยเปื่อยไป หรืออวดสรรพคุณทำนองว่า"มรึงมีgooแล้วไม่จน" แบบพิสูจนืไม่ได้ และไม่ควีรนำท่านไปแปลงเป็นพุทธมหายานหรือพราหมณ์ฮินดูโดยไม่รู้ที่มาที่ไปอย่างที่ได้กระทำกันทุกวันนี้ ที่มา:นิตยสารศิลปวัฒนธรรม ฉบับวันที่ 11 มิ.ย.50 เขียนโดย:เหงามาก เอื้อเฟื้อข้อมูล:กำธร เลี้ยงสัจธรรม จากคุณ : เมื่อไรจะหายเหงา - [ 22 มิ.ย. 50 14:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 1. ทวารบาลสององค์สร้างในสมัยไหนครับ? มีมาคู่พระธาตุตั้งแต่แรกเริ่มลัทธิลังกาวงศ์เข้ามาหรือไม่อย่างไร? หากเป็นประติมากรรมสร้างคนละยุค จะนับเป็นความเชื่อชุดเดียวกันได้หรือไม่อย่างไร? 2. คัมภีร์ที่แต่งขึ้นทางภาคเหนือ กับเรื่องราวทางภาคใต้ จะเชื่อมโยงกันด้วยตรรกะใด? 3. การเปลี่ยนแปลงทางภาษา ในคำ นั้นอธิบายด้วย กฏเกณฑ์ทางภาษาแบบใด จึงไม่ถือว่าเป็นการลากเข้าความ ตอนผมไป พระธาตุนคร ผมนึกว่า ตรงบานประตูที่มีเทพสององค์ ก็เป็นเทพทวารบาล เท่านั้น ไม่ได้นึกไปถึงตำนานใดๆ จากสิงหล เลย บางครั้งก็นึกว่า เป็นจตุโลกบาล มีท้าวกุเวร เป็นอาทิ ... จากคุณ : อาม่าสั่งลุย - [ 23 มิ.ย. 50 16:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 1) รูปปั้นทั้งสอง สร้างขึ้นไม่นานกว่ารัชกาลที่ 6 ในหนังสือของคุณตรีอมาตยกุล ซึ่งเป็นหนังสือสารคดีท่องเที่ยวยอดนิยมในปี 2513 ไม่ได้กล่าวถึงรูปปั้นทั้งสอง แต่กล่าวถึง รูปนกวิรุฬทั้งสอง กล่าวถึงรูปท้าวเวสสุวรรณ และรูปปั้นอื่น ๆ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า เพิ่งมีการสร้างรูปปั้นทั้งสองในช่วงรัชกาลปัจจุบัน     รูปปั้นมีความพยายามสร้างเลียน แบบ รูปแกะสลักไม้บานประตูทวารบาล ที่สร้างขึ้นในคราวบูรณะพระมหาธาตุเมืองนครในสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ ซึ่งก็เป็นช่วงของนิกายสยามวงศ์ (ปลายพุทธศตวรรษที่ 22)  ที่กลับไปสร้างศาสนาพุทธที่ดับสูญแล้วในลังกา ตามตำนานพระโฆษาจารย์          พระบรมธาตุนครศรีธรรมราช สร้างขึ้นในราวพุทธศตวรรษที่ 19 - 20 มีคติของพุทธศาสนานิกาย(เถรวาท) ลังกาวงศ์ ที่ไม่เชื่อเรื่องพระโพธิสัตว์ สร้างช้างล้อม(รอบ)องค์พระบรมธาตุ เพื่อแบกเดิน เป็นบุคคลาฐิษฐานถึงการเผยแพร่พระศาสนาด้วยความมั่งคง  เป็นคติเดียวกันกับที่สร้างในสุโขทัย และศรีสัชนาลัย ในวัฒนธรรมสุโขทัยและศรีสัชนาลัย ก็ไม่เคยปรากฏเรื่องคติความเชื่อพระโพธิสัตว์ของมหายานในการสร้างศาสนาสถานเช่นกัน         ทั้งสองสร้างคนละครั้งและไม่เกี่ยวข้องกัน ผู้สร้างรูปท้งสอง เจตนาสร้างเพื่อเลียนแบบเทพเจ้าจากบานประตู      ซึ่งตามหลักฐานการสร้างวิหารทรงม้าในสมัยรัชกาลที่ 5 ก็พึ่งนำประตูมาติดตั้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ลงไปด้านล่างอันเป็นที่ประดิษฐานพระบรมธาตุ จึงสร้างบันไดขึ้นด้านบน                จึงไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวของคัมภีร์บาลี ลังการวงศ์ ที่คุณไมเคิล ไรท์ ในบทความศิลปวัฒนธรรมนำมาอธิบาย เพราะคัมภีร์ลังกาวงศ์ เป็นเรื่องของสมัยก่อนหน้าการสร้างวิหารทรงม้า กว่า 500 ปี 2) คัมภีรฺทางเหนือ ?     ผมเข้าใจว่าคำถามยังคง ไปติดกับกระบวนการคิด โดยการนำคติศาสนาของลังกาวงศ์มาเป็นที่ตั้ง ตรงนี้ข้ามไปเลยครับ     เพราะเหตุผลว่า การกำหนดชื่อลงบนรูปปั้นทั้งสอง เกิดขึ้นภายหลัง โดยการนำเอาหินชนวนสีดำ มาขีดเป็นตัวอักษร ขัตตฺความและ รามเทพ แล้วไปฝังไว้ ในฐานบัว ซึ่ง ธรรมเนียมประเพณีการฝังชื่อหรือการสร้างชื่อพระในสมัยโบราณก่อนรัชกาลที่ 7 เขาไม่ทำกัน       ข้อสังเกตก็คือ ตำแหน่งรูปปั้นเดิม ก่อนการสร้างรูปบุคคลทั้งสอง อาจจะเป็นรูปของนกวิรุฬทั้งสอง แล้วถูกย้ายลงมาในหลังปี 2513 โดยทางวัดตอนซ่อมแซมวิหารทรงม้า ด้วยหลักฐานทางโบราณคดีคือการใช้ "ปูนซีเมนต์" ชุดปูนชั้นเป็นปูนซีเมนต์ผสมทรายก่อสร้าง เป็นปูนชนิดเดียวกัน และโบกทับไปบนหินชนวนที่มีชื่อ บริเวณขอบ ด้วยความไม่ตั้งใจจึงดูเหมือนไม่เรียบร้อย ตรงโดยรอบของป้ายหินชนวนนั้น         ตรงนี้บอกให้เรารู้ว่า ป้ายหินชนวนนั้น เอามาใส่ เพื่อจะบอกรูปนกทั้งสอง(ที่ถูกย้ายไปแล้ว) หรือ จะพยายามบอกว่าประตูอันงดงามทั้งสอง คือเทพอะไร และเพื่อให้ฐานซ้ายขวาอันเป็นที่ตั้งของนกวิรุฬ สอดรับกับชื่อและไม่ถูกเข้าใจผิดโดยคนรุ่นหลัง  ช่างของวัดจึงย้ายนกวิรุฬ ลงมาด้านล่างแล้วสร้างรูปปั้นปูนซิเมนต์ทั้งสองขึ้นใหม่ เพื่อให้รับกับรูปสลักเทพเจ้าที่สวยงามบนบานประตูนั่นเอง        ก็เพิ่งสร้างใหม่เมื่อไม่เกิน 30 ปีนี้เอง ใครไปนมัสการพระบรมธาตุแห่งพระพุทธเจ้า ก็ลองสังเกตตามที่ผมอธิบายนี้นะครับ ป้ายบอกชื่อจะอยู่เยื้องมาทางด้านบันไดทั้งสองข้าง ไม่อยู่ตรงกลางรูปปั้น 3) ภาษาเป็นความหลากหลาย ทั้งมิติของเวลา ภูมิภาค และวัฒนธรรมที่ต่างกัน การอธิบายโดยใช้ภาษาในพุทธศตวรรษที่ 20 ของลังกาวงศ์ ที่สืบมาเป็นภาษาบาลีในสยาม ในลังกา และในประเทศไทยปัจจับน จะนำไปใช้อธิบายภาษาที่พบที่ฐานรูปเคารพโดยทันที คงไม่ถูกต้องนัก คำที่ฐานบัวซ้ายขวาเป็นภาษาไทย เดิม ในสมัยรัชกาลที่ 5 ที่อาจจะสร้างขึ้นเพื่ออธิบายบานประตู ตำแหน่งเดิมอาจจะติดอยู่กับผนังซ้ายขวา ตามหลักฐานการฝังชื่อในช่วงการเสด็จพระราชดำเนินยุครัชกาลที่ 5 - 6  และถูกปรับเปลี่ยนรูปนกวิรุฬ กลายมาเป็นรูปบุคคลในสมัยหลัง โดยนำป้ายนั้นมาปิดใหม่บนฐานบัว    เมื่อมีการสืบชื่อ ก็พบชื่อที่เหมือนกัน ในคัมถีร์ทางศาสนาลังกาวงศ์ ซึ่งมีความคล้อายกันในรายละเอีดกับพุทธศาสนาสยามวงศ์ในประเทศไทย เพราะรับอิทธิพลกันมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย      คำที่ใช้ก็เป็นคำเดิม และความหมายเดิม ที่ผู้จารลงบนหิน ต้องการสื่อให้คนรุ่นหลังรูปว่า เทพทวารบาลบนบานประตูเป็นใคร       และผู้จารในยุคนั้น "น่าจะ" เป็นเจ้าเป็นนายระดับราชวงศ์ทั้งสิ้น ( เพราะคนธรรมดา ไพร่ฟ้าในยุคโบราณจะไม่กล้าทำเรื่องอันตรายเช่นนี้) ลองหาดูสิครับว่า มีพระองค์ไหนเสด็จไปบ้างในยุคนั้น        ส่วนปรากฏการณ์ทางสังคม ของจตุคาม รามเทพ ก็เป็นเรื่องของ ค่านิยม และ สมัยนิยม ที่มีระบบการตลาดและการสื่อสารมวลชนเข้ามาเกี่ยวข้อง       งานพืชสวนโลก ยังได้เงินสะพัดรวม มากกว่าเรื่องกระแสจตุคามราม เทพ       การท่องเที่ยวทั่วไปใน 1 ปี ยังนำเงินเข้าประเทศ มากกว่า กระแสธุรกิจของจตุคามรามเทพไม่รู้กี่เท่า        เมื่อเกิดกระแส หรือฟีเวอร์ หรือภาษาวัยรุ่นเมื่อปีก่อน ๆ เข้าเรียกว่า อินเทรนด์ คือเข้าสมัย จตุคามรามเทพก็เป็นคอนเท้นท์ ทางด้านพระเครื่องที่นำโด่งมาในกระแสเฉพาะกลุ่มเป้าหมาย       ก็มีการลากเรื่องที่มา คำ และการใส่สีแต่งแต้ม จากทวารบาลให้กลายมาเป็น พระโพธิสัตว์ของอาณาจักรศรีวิชัย       บางสื่อก็เอานักลอกจารึก และนักแต่งนิยายนั่งเทียน มาร่วมกันอธิบายความเป็นมา โดยพยายามลากให้พระโพธิสัตว์ในรูปเหรียญกลายมาเป็นเทพเจ้าบรรพบุรุษตามตำนานเมืองนครให้ได้ คือให้มหายานกลายเป็นเถรวาทลังกาวงศ์ให้ได้      ตรงนี้ ทางการตลาด ถือว่าเป็นจุดอ่อนของเขา เพราะการโกหกในตัวสินค้า โดยไม่มีอะไรมารองรับ (นอกจากการออกหนังสือให้อ่าน) มันต่างกับคติความเชื่อเรื่องความร่ำรวยและโชคลาภ และเรื่องวีรกรรมของขุนพันธุ์ผู้ให้กำเนิดคำ "จตุคาม รามเทพ" ที่เคยเป็น"จุดขาย"  สำคัญขององค์พระ     เพราะเรื่องของกษัตริย์ เจ้า ๆ นาย ๆ  คนไทยไม่โง่ตาม แต่หากเป็นความเชื่อเป็นเรื่องของบุคคล ก็เป็นเรื่องที่เขามีสิทธิโดยธรรมชาติ      จตุคามรามเทพเกิดจากท่านขุนพันธุ์ เมื่อ 30 ซึ่งท่านมีประทับใจที่จะเป็นตัวแทนรักษาความดีงามด้วยความกล้าหาญ ดั่งเช่นที่องค์จตุคามรามเทพ ที่ปกปักษ์รักษาพระธาตุเมืองนคร ตลอดมายาวนาน       แต่จตุคามรามเทพ อันเป็นพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ไม่ใช่เรื่องของขุนพันธุ์ แต่เป็นการสมอ้างขุนพันธุ์ เพื่อเป็นจุดขายของการตลาด ในหมวดของพระเครื่อง        หาก วันนี้ใครมีพระสมเด็จจิตรลดดา ให้เอาพระเครื่องจตุคามรุ่นรวยทั้งหลายมาแลก ก็คงไม่มีใครยอมแลกด้วย เพราะพระตลาดที่มีคราบของอบายมุขกับพระมีประวัติศาสตร์ที่ไม่  " มุสาวาจา" ในพระพุทธศาสนา มันต่างกันคนละภพ จากคุณ : วรณัย - [ 24 มิ.ย. 50 11:59:38 ]