ความคิดเห็นที่ 1 ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต แม้พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา จากคุณ : สารส้ม - [ วันสุนทรภู่ 09:38:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก     สุดจะหักห้ามจิตจะคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป   แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ          .....จากนิราศภูเขาทอง http://www.geocities.com/wiroj_c จากคุณ : ไชยมงคล - [ วันสุนทรภู่ 09:45:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด แม้เถาวัลย์พันเกี่ยวว่าเลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน จากคุณ : seesun - [ วันสุนทรภู่ 10:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จะหักอื่นขืนหักก็จักได้ หักหทัยไม่หลุดสุดจะหัก สารพัดตัดขาดประหลาดนัก แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ จากคุณ : วัฒนุ - [ วันสุนทรภู่ 10:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จะหักอื่นขืนหักก็จักได้ หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก สารพัดตัดขาดประหลาดนัก แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ                  (นิราศอิเหนา) จากคุณ : กระบี่ลีลา - [ วันสุนทรภู่ 10:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขออภัยครับใจตรงกันกับความคิดเห็นที่4 บทนี้ก็ชอบครับ ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน แต่ต้องตาพาใจอาลัยวอน สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน                  (นิราศวัดเจ้าฟ้า) จากคุณ : กระบี่ลีลา - [ วันสุนทรภู่ 10:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 กระทู้นี้น่ารักดี ขอร่วมด้วยคนนะครับ บทนี้ เกี่ยวเนื่องด้วยประวัติศาสตร์         "ถึงสามโคกโศกถวิลถึงปิ่นเกล้า              พระพุทธเจ้าหลวงบำรุงซึ่งกรุงศรี         ประทานนามสามโคกเป็นเมืองตรี            ชื่อปทุมธานีเพราะมีบัว         โอ้พระคุณสูญลับไม่กลับหลัง                 แต่ชื่อตั้งก็ยังอยู่เขารู้ทั่ว         แต่เรานี้ที่สุนทรประทานตัว                    ไม่รอดชั่วเช่นสามโคกยิ่งโศกใจ         สิ้นแผ่นดินสิ้นนามตามเสด็จ                   ต้องเที่ยวเตร็จเตร่หาที่อาศัย" จะให้เลือกว่าชอบอันไหนที่สุด  ตอบยากนัก ชอบไปหมดซะทุกบททุกตอน         หนึ่งนักปราชญ์ราชครูซึ่งรู้หลัก            อย่าถือศักดิ์สนทนาอัชฌาสัย         อุตส่าห์ถามตามประสงค์จำนงใน          จึงจักได้รู้รอบประกอบการ         หนึ่งบรรดาข้าไทที่ใจซื่อ                    จงนับถือถ่อมศักดิ์สมัครสมาน         หนึ่งคนมนต์ขลังช่างชำนาญ                แม้พบพานผูกไว้เป็นไมตรี         เขาทำชอบปลอบให้น้ำใจชื่น               จึงเริงรื่นรักแรงไม่แหนงหนี         ปรารถนาสารพัดในปัฐพี                     เอาไมตรีแลกได้ดังใจจง         คำบุราณท่านว่าเหล็กแข็งกระด้าง         เอาเงินง้างอ่อนตามความประสงค์         จงทราบไว้ใต้ละอองทั้งสององค์          อุตส่าห์ทรงสืบสร้างทางไมตรี            แต่คนร้ายหลายลิ้นมันปลิ้นปลอก        เสียงมันหลอกหลอนเล่นเหมือนเช่นผี          อย่าพานพบคบค้าเป็นราคี                 เหมือนพาลีหลายหน้าระอาอาย          อันคนดีมีสัตย์สันทัดเที่ยง                 ช่วยชุบเลี้ยงชูเชิดให้เชิดฉาย          เอาไว้ใช้ใกล้ชิดไม่คิดร้าย                เขารักตายด้วยได้ด้วยใจตรง          อันโซ่ตรวนพรวนพันมันไม่อยู่           คงหนีสู้ซ่อนหมุนในฝุ่นผง          แม้นผูกใจไว้ด้วยปากไม่จากองค์       อุตส่าห์ทรงทราบแบบที่แยบคาย          อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก       แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย          แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย   เจ็บจนตายนั้นเพราะแนบให้เจ็บใจ          จะรักชังทั้งสิ้นเพราะลิ้นพรอด           เป็นอย่างยอดแล้วพระองค์อย่าสงสัย          อันช่างปากยากที่จะมีใคร                 เขาชอบใช้ช่างมือออกอื้ออึง          จงโอบอ้อมถ่อมถดพระยศศักดิ์         ถ้าสูงนักแล้วก็เขาเข้าไม่ถึง          ครั้นต่ำนักมักจะผิดคิดรำพึง              พอกล้ำกึ่งกลางนั้นขยันนัก  ฯ วันนี้วันสุนทรภู่  ขอบูชาคุณท่านด้วยกระทู้เก่าในคลัง เพชรพระมหามงกุฎ - พระสุนทรโวหาร (ภู่)  อาลักษณ์ขี้เมา http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2006/08/K4620553/K4620553.html แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 50 14:00:31 จากคุณ : กัมม์ - [ วันสุนทรภู่ 11:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอ่อ...ขอโทษนะครับ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงลบกลอนบทที่ผมคัดมาจากนิราศพระบาท บทที่สุนทรภู่ผ่านอยุธยาแล้วเห็นซากปรักหักพังจึงรำพึงออกมา (คนที่เคยอ่านหรือเคยท่องคงจำได้ครับ ที่มีบทที่ว่า "กำแพงรอบขอบคูก็ดูลึก...) ใครที่แจ้งลบ ช่วยกรุณาให้เหตุผลด้วยนะครับ บทนี้ คนที่เรียนวรรณคดีไทยเขาท่องกันมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว และเป็นบทที่คนเรียนวรรณคดีถือว่าเป็น "วรรคทอง" บทหนึ่งของสุนทรภู่เลย ขอโทษนะครับ คนที่แจ้งลบ มีเหตุผลอะไร อ่อนไหวเกินเหตุหรือเปล่า หรือว่า คนบางคนในห้องนี้ (ไม่ใช่ทุกคน)  เป็นคนที่ไม่มีเหตุผล จะได้รับทราบไว้ครับ จากคุณ : วัฒนุ - [ วันสุนทรภู่ 16:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คำตอบของผมใน คห ๙ อ่านดู รู้สึกจะใช้อารมณ์ไปหน่อย ตอนแรกว่าจะแก้ไข แต่ไม่เอาดีกว่า ทิ้งไว้อย่างนั้น เพราะอ่านแล้ว เข้าใจได้ว่า คนที่แจ้งลบความเห็นของผมนั้น เป็นคนที่อ่านหนังสือไม่แตก (ก็เลยอภัยให้ได้ครับ)  บทที่ผมคัดมา อันที่จริงถือว่าเป็นบทชมเมืองอยุธยา (ในมุมกลับ) บทหนึ่ง แต่สุนทรภู่พูดด้วยความเจ็บปวด ในฐานะคนต้นรัตนโกสินทร์ซึ่งยังถือตนเองว่า เป็นคนอยุธยา เมื่อมาเห็นซากปรักหักพักของเมืองอันเป็นที่รักมาถูกทำลายย่อยยับโดย "ข้าศึก" ก็เลยสื่ออารมณ์ออกมาเช่นนั้นแล ... อันนี้สำหรับคนแจ้งลบ (ที่อ่านหนังสือไม่แตก) นะครับ ขอแนะนำให้อ่านหนังสือเยอะๆ ทำความเข้าใจกับวรรณคดีไทยให้มากกว่านี้ด้วย และพยายามตีความ "สาร" ให้แตกด้วยครับ เพราะรู้สึกว่า ความรู้ทางวรรณคดีและการอ่านของคุณยังน้อยมากเลยครับ จากคุณ : วัฒนุ - [ วันสุนทรภู่ 16:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด แม้เถาวัลย์พันเกี่ยวว่าเลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน จากคุณ : Antares Kung - [ 27 มิ.ย. 50 00:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรียน คุณวัฒนุ ผมช่วยคุณโพสต์กลอนบทเดิมใน คคห 11 ก็ถูกลบอีก กำแพงรอบขอบคูก็ดูลึก.... จากคุณ : Babatov - [ 27 มิ.ย. 50 01:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ มีคำต้องห้ามหรือเปล่าคะ ระบบจะกรองแล้วลบอัตโนมัติอะค่ะ จากคุณ : tokei/tookei - [ 27 มิ.ย. 50 01:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กำแพงรอบขอบคูก็ดูลึก............ไม่น่าศึกอ้ายพม่าจะมาได้ ยังให้มันข้ามเข้าเอาเวียงชัย........โอ้อย่างไรเหมือนบุรีไม่มีชาย ผมก็ชอบเหมือนกันครับบทนี้ จากคุณ : คนไทย (Layla Kop) - [ 27 มิ.ย. 50 08:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณครับคุณ Babatov จากคุณ : วัฒนุ - [ 27 มิ.ย. 50 09:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถึงคุณวัฒนุ กับ tokei ผมก็โพสได้นี่ครับ สงสัยมีปัญหาที่ระบบตรงไหนหรือเปล่าครับ (แต่ไม่เป็นไร ผมโพสให้แล้ว) ผมเจออีกบทที่ชอบมากๆ "ถึงเกาะเรียนเรียนนักก็หนักอก..........เเสนวิตกเต็มตรองเจียวน้องเอ๋ย เมื่อเรียนกันจนจบถึงกบเกย.............ไม่ยากเลยเรียนได้อย่างใจจง แต่เรียนรักรักนักก็มักหน่าย..............รักละม้ายมิได้ชมสมประสงค์ ยิ่งรักมากพากเพียรยิ่งเวียนวง............มีแต่หลงลมลวงน่าทรวงโทรม" (นิราศเจ้าฟ้า) จากคุณ : คนไทย (Layla Kop) - [ 27 มิ.ย. 50 09:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อยากไร้กายเราก็เท่านี้ ไม่มีที่พสุธาจะอาศัย เหมือนหนามเหน็บเจ็บแสบคับแคบใจ ดังนกไร้รังเร่อยู่เอกา จากคุณ : สารส้ม - [ 27 มิ.ย. 50 10:30:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณคนไทย (Layla Kop) มากครับ ...เอาเถอะครับ ไม่ติดใจแล้วครับ ในนิราศพระบาท มีกลอนที่เล่นคำคล้ายๆ อย่างที่คุณยกมาหลายบท จะยกที่ผมชอบนะครับ เล่นคำว่า เกาะเกิด กับ เกิดเกาะ ถึงเกาะเกิดเกิดเกาะขึ้นกลางน้ำ เหมือนเกิดกรรมเกิดราชการหลวง จึงเกิดโศกขัดขวางขึ้นกลางทรวง จะตักตวงไว้ก็เติบกว่าเกาะดิน อีกบทที่ชอบครับ เล่นคำว่า แม่ลา กับ ลาแม่ ถึงแม่ลาเมื่อเราลาก็ลาแม่ แม่จะแลแลหาไม่เห็นหาย จะถามข่าวเช้าเย็นไม่เว้นวาย แต่เจ้าสายสุดใจมิได้มา อีกตอนหนึ่งจากนิราศเรื่องเดียวกัน สุนทรภู่เขียนถึงนกตะกรุม ทำให้มีคนสันนิษฐานว่า สุนทรภู่น่าจะหัวล้าน เพราะเมื่อสุนทรภู่เห็นแล้วก็รู้สึก "ระกำทรวง" ลองดูนะครับ หน้าวังหรือจะสั่งด้วยนะนก ให้แนบอกของพี่รู้ว่าโหยไห้ มิทันสั่งสกุณินก็บินไป ลงจับใกล้นกตะกรุมริมวุ้มวน ศีรษะเตียนเลี่ยนโล่งหัวล้านเลื่อม เหนียงกระเพื่อมร้องแรงแสยงขน โอ้หัวนกนี่ก็ล้านประจานคน เมื่อยามยลพี่ยิ่งแสนระกำทรวง จากคุณ : วัฒนุ - [ 27 มิ.ย. 50 13:45:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบมากค่ะ ขอบคุณที่คัดมาให้อ่าน จากคุณ : PatPDX - [ 28 มิ.ย. 50 19:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาร่วมอ่านค่ะ ชอบทุกบทเลย จากคุณ : ปัญญาน้อย (Ladynoi) - [ 1 ก.ค. 50 11:35:42 ]