ความคิดเห็นที่ 1 หงอคง กับ นาง ผีเสื้อสมุทร  กำเนิดจากศิลาวิเศษคล้ายคลึงกัน นางผีเสื้อสมุทรตัวละครเด่นในเรื่องพระอภัยมณี  มีเค้าโครงละม้ายพงศาวดารจีนเรื่องไซอิ๋วตอนกำเนิดหงอคง ที่พระโสภณอักษรกิจ(เล็ก สมิตสิริ)ให้นายตีนแปล  และเทียนวรรณาโกเรียบเรียง โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร พิมพ์เป็นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๙ เทียนวรรณาโก หรือเทียนวรรณในเวลานั้นอายุได้ ๖๓ ปี พงศาวดารจีนเล่มแรกที่เทียนวรรณได้เรียบเรียงคือ เรื่อง เปาเล่งถูกอั้น ที่นายหยองผู้รับราชการอยู่ในกรมทหารปืนใหญ่แปล พิมพ์โดย โสภณพิพรรฒ ในปี ๒๔๔๑ ขณะนั้นเทียนวรรณเพิ่งออกจากคุกหลังจากโดนขังลืม ๑๗ ปี สุนทรภู่เป็นนักอ่านตัวฉกาจ  ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องราวที่เล่ากันมาหลายร้อยปี แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 13:08:37 จากคุณ : แสนอักษร - [ วันสุนทรภู่ 12:43:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ริมฝั่งชายทะเลตะวันออก  มีเมืองอยู่เมืองหนึ่งชื่อเง่าล่ายก๊ก ในทะเลมีภูเขาสูง  ยอดเขามีศิลาเรียกว่าเจียเซียน หรือ ศิลาเทวดา สูุงประมาณสามวาสองศอกห้าองคุลี   วัดโดยอ้อมประมาณสามวา บนยอดศิลามีช่องเล็กๆอยู่เก้าช่อง  ได้รับแสงพระอาทิตยแสงจันทร์ และอากาศธาตุฤดูต่างๆ์ ก็ปรากฏเป็นวานรกายสิทธิ์หงอคง  คือ ลิงหิน มือเท้าศีรษะบริบูรณ์  สำแดงฤทธิ์เคลื่อนไหว นัยตาส่องสว่างแรงปานแสงอาทิตย์ขึ้นไปถึงดาวดึงส์เทวโลก สร้างความพิศวงระคนตระหนกตกใจให้กับชาวสวรรค์ จากคุณ : แสนอักษร - [ วันสุนทรภู่ 12:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นางผีเสื้อเกิดจากก้อนหินในมหาสมุทรเนิ่นนานมาแล้วครั้งดึกดำบรรพ์สร้างโลก ได้รับพรจากสวรรค์จึงถอดหัวใจไว้ในก้อนหิน  ขึ้นจากทะเลไปรบกับพระเพลิง โดนไฟกรดเผาร่างกลายเป็นปีศาจไปสิงในก้อนหิน แต่ยังไม่หมดอายุเพราะหัวใจยังไม่โดนทำลาย เมื่อได้ไอน้ำซ้ำด้วยไอแผ่นดิน   หินนั้นก็ค่อยๆงอกออกเป็นหน้าตาและแขนขา เมื่อได้พรจากพระลักษมี  ในเวลาหมื่นปีก็กลายร่างเป็นผีเสื้อสมุทร เมื่อต้องแสงอาทิตย์ยิ่งมีฤทธิ์เพิ่มขึ้น มีอำนาจเหนือปีศาจ   ใครฆ่าไม่ตาย   มหากวี สุนทรภู่  ถือกำเนิดในแผ่นดินนี้ ๒๒๑ ปีมาแล้ว อิฉันปิดหนังสืือ พระอภัยมณี  แล้วก้มกราบลงที่ปก จากคุณ : แสนอักษร - [ วันสุนทรภู่ 13:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หญิงผู้มีปัญญาแต่ขี้ริ้ว  จงลีฉุน กับนางวาลี พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยมีพระราชโองการรับสั่งให้แปลเลียดก๊กเมื่อ พ.ศ. ๒๓๖๒ อุยอ๋องนั้นเมื่อว่างศึกมาสามปี  มีสามบ้านเมืองมานบนอบยำเกรง  น้ำใจกำเริบถือตัวว่าหาผู้เสมอเหมือนมิได้   ตั้งแต่เสพสุราทุกวันทุกเพลาไม่ขาด ให้เสาะหญิงรูปงามจัดเข้ามาไว้   รื่นเริงไปในการสตรี ยังมีสตรีคนหนึ่งชื่อ จงลีฉุน  บ้านอยู่นอกเมืองใกล้กันกับบ้านใหม่ของอุยอ๋อง นางคนนี้มีปัญญาหลักแหลมนัก  แต่รูปร่างนั้นพิกล จักษุกลมจมูกยาวหน้าผากใหญ่  คอสั้น  มือโตเท้าโต  นิ้วมือนิ้วเท้ายาว ทั้งสูงทั้งใหญ่  สีตัวดำเหมือนทาหมึก นุ่งกางเกงขาด  ใส่เสื้อเก่า ออกจากบ้านเดินร้องมาแต่ไกลว่า เราจะมาหาอุยอ๋อง ทหารทั้งปวงเห็นว่าวิปริตนัก  จึงไต่ถาม ว่าชื่ออะไร อยู่บ้านไหน มีธุระอะไร หญิงนั้นบอกว่า อยู่บ้านบูเอียน  แขวงเมืองเจ๋ อายุ สี่สิบปี ยังไม่มีผัว คิดอยู่ใคร่จะได้ผัว  แต่ชายผู้ใดเขาไม่ชอบใจ ข้าพเจ้าจึ่งมายอมตัวอยู่กับอุยอ๋อง  จะขอเป็นเมียหลวง ว่าแล้วก็ทำปริศนาใบ้ต่างๆ   คนทั้งปวงก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน อุยอ๋องถามว่าปริศนาแปลว่าอะไร  นางขอโทษแล้วอธิบายว่า ที่ข้าพเจ้าเบี้ยวปากขยิบตา เพราะท่านฟังแต่คนพูดไม่จริง ข้าพเจ้ายิงฟัน  ด้วยเห็นว่าท่านพอใจเสพสุรามัวเมานัก  แล้วเพลิดเพลินลุ่มหลงด้วยสตรี ข้าพเจ้ากอดเข่าและชี้นิ้ว  ด้วยเห็นว่าขุนนางเหล่านี้หามีกตัญญูต่อท่านไม่ ท่านชุบเลี้ยงเสียเปล่า  มิได้โอบอ้อมอาณาประชาราษฎร์ ท่านทิ้งเมืองมาดังนี้  ไม่ช้านานเท่าใดก็จะเกิดจลาจลในเมือง ด้วยเหตุวาสนาอุยอ๋องจะยืดยาวไป ก็หายโกรธ  พิจารณาเห็นตามคำของนางจงลีฉุน สรรเสริญนางว่ามีปัญญาหลักแหลมนัก รับนางขึ้นเกวียนพาเข้าเมือง  ตั้งให้นางเป็นใหญ่กว่าภรรยาทั้งปวง  ยกบ้านเดิมให้เป็นส่วยด้วย ตั้งแต่นั้นมาก็จัดแจงบ้านเมือง หาผู้มีสติปัญญามาชุบเลี้ยง บลัดเลเริ่มพิมพ์เลียดก๊กเล่มแรกเมื่อปี ๒๔๑๓ เล่ม ๕ พิมพ์ในปี ๒๔๑๔ ปีมะเมีย โทศก นางวาลีอายุ ๓๔  มีเชื้อสายพราหมณ์  ใบหน้าปรุ  ผิวพรรณดำ ได้ศึกษาตำราโบราณทั้งไสยศาสตร์ กลศึก และฤกษ์์ เมื่อมาเข้าเฝ้า พระอภัยมณีถามว่าจะเลี้ยงไว้เป็นที่ปรึกษา  อยากจะเป็นพี่เลี้ยงเจ้านาย หรืออยากอยู่กรมท่า นางวาลียืนยันว่าภักดีอยากเป็นมเหสี พระอภัยมณีตรัสด้วยเป็นอย่างดีว่าควรพิเคราะห์ตัวเอง จะควรเป็นมเหสีหรือมิควร  จงใคร่ครวญนึกความให้งามใจ นางวาลีทูลว่า แล้วหมายว่าฝ่าพระบาทก็มีห้าม   ล้วนงามงามเคยประณตบทศรี แต่หญิงมีปัญญาเช่นข้านี้    ยังไม่มีไม่เคยเลยทั้งนั้น จึงอุตส่าห์มายอมน้อมประณต    ให้พระยศใหญ่ยิ่งทุกสิ่งสรรพ์ บรรดาผู้รู้วิชาสารพัน    จะหมายมั่นพึ่งพาบารมี แม้นทรงศักดิ์รักโฉมประโลมสวาท    ไม่เลี้ยงปราชญ์ไว้บำรุงซึ่งกรุงศรี ก็ผิดอย่างธรรมเนียมประเวณี    เห็นคนดีจะไม่มาสามิภักดิ์ ขอพระองค์ทรงตรึกให้ลึกซึ้ง    เป็นที่พึ่งแผ่ไปทั้งไตรจักร อันรูปหญิงพริ้งเพริศล้ำเลิศลักษณ์    ดีแต่รักรอนรานการโลกีย์ นางวาลีนี้  วิชาความรู้ส่งให้งาม จากคุณ : แสนอักษร - [ วันสุนทรภู่ 14:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 _/\_ ความรู้ดีๆ ถ่ายทอดถึงผู้อื่น ก็ด้วยความเอื้ออารีของผู้รอบรู้ทั้งหลาย เช่นนี้เอง จากคุณ : Guga - [ วันสุนทรภู่ 14:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บาดหลวงปีโป  Pepo  หรือ  Pope ในสาส์นของสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์  เมื่อวันที่ ๓ กันยายน พ.ศ. ๒๔๖๘ ถึงสมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพ "กราบทูล กรมพระยาดำรง ทรงทราบฝ่าพระบาท     ตรวจหนังสือเรื่องพระอภัย  มีญาณหยั่งเหนความขึ้นอย่างหนึ่ง   ที่สุนทรภู่เขียนเรื่องพระยโฮวาว่าเยวาโหนั้น  ไม่ใช่เพราะฟังไม่ได้ศัพท์  แล้วแลจับมากระเดียด รู้ได้ที่ได้มาพบคำกล่าวถึงโมเซ   สุนทรภู่ต้องได้อ่านพระคัมภีร์เก่าเปนแน่นอน  ก็เมื่อได้อ่านหนังสืออยู่กับมือเช่นนั้นแล้ว  จะเขียนชื่อพระยโฮวาผิดไปได้้ฤๅ ผิดไม่ได้  ต้องเป็นการตั้งใจทำให้ผิด ทำให้ผิดทำไม     ก็มาเหนว่าเปนอุบายของสุนทรภู่ที่จะป้องกันความผิด  อันพวกฆริสตังจะกล่าวโทษ  ว่าเอาพระเจ้าของเขามาย่ำยีแต่งเป็นนิทานอ่านเล่น เปนการดูหมิ่นศาสนาของเขา ถึงโปเปกลับเขียนเป็นปิโป ก็ด้วยอุบายอันเดียวกันนั้นเอง  เหนเปนฉลาดที่สุด เอาคำเดิมของเขานั้นเอง  กลับน่าเปนหลังเสีย  อ่านก็รู้ได้ว่าอะไร  แต่จะกล่าวโทษไม่ได้ ที่กราบทูลเช่นนี้  เผื่อว่าจะทรงค้นหาความฉลาดของสุนทรภู่ที่จะยกขึ้นกล่าวในต้นสมุดพระอภัยเล่ม ๓ ข้อความอันนี้จะได้เปนข้อทรงพิจารณาเลือกนั้นได้อยู่ข้อหนึ่ง                          ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด"   ณเมืองสิกคารนำหรือเขาเขียว  มีบาทหลวงชื่อ ปีโป  เป็นผู้มีความวิชาความรู้ลึกซึ้ง  รู้จักตำราดาว  รู้ภาษาสัตว์ รู้ล่วงหน้าว่านางละเวงจะแตกทัพมาโดยมีโจรไล่ล่ามาด้วย ในการประชุมสวดมนต์วันอาทิตย์  ได้สั่งให้ชาวบ้านเตรียมตัวฉลองคุณในฐานะกตัญญูต่อแผ่นดิน เรื่องราวทั้งปวง ท่านผู้เจริญย่อมทราบอยู่แล้ว จากคุณ : แสนอักษร - [ วันสุนทรภู่ 14:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 งุงิ มานั่งฟัง ปากหวอดูดความรู้จากท่านพี่ด้วยคน โปเป สุนทรภู่กลับเขียนเป็นปิโป หวังว่าท่านภู่คงยังไม่รู้จักชื่อเจ้าเจลโล่สีสด จนเอาไปเลียนแบบเป็นแน่ จากคุณ : Babatov - [ วันสุนทรภู่ 16:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องดีๆ ในวันดีๆ เช่นนี้ ท่านว่าคนที่จะเป็นนักเขียน ต้องเป็นนักอ่านด้วย บูชาคุณท่านในวันดีๆ ด้วยกระทู้ดีๆ อย่างนี้เหมาะกว่าอย่างอื่นทั้งหมดครับ จากคุณ : กัมม์ - [ วันสุนทรภู่ 16:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นอกจากหนังสือแล้ว ผมว่าท่านสุนทรภู่ ก็อ่าน "แผนที่โลก" ด้วยนะครับ เพราะในเรื่องพระอภัยมณี ตอนเสร็จศึกกับอุศเรน (หรือเปล่า จำไม่ค่อยได้ อิอิ) พระอภัยมณีก็อนุญาตให้ทหารนานาชาติกลับบ้านกลับเมือง คราวนี้กลอนพาไปหลายประเทศเลยครับ ทางยุโรปไปไกลถึง "อ่าวเยียระมัน" (อ่าวเยอรมัน ?) ซึ่งผมเข้าใจว่าคงหมายถึงทะเลเหนือ (North Sea) จำไม่ได้เหมือนกันว่า "ภูมิศาสตร์สุนทรภู่" ของท่านกาญจน นาคพันธุ์ ว่าไว้เช่นไร แต่อ่านที่ไรก็ทึ่งในความรู้ทางภูมิศาสตร์โลก (สมัย ร.๒ - ร.๓) ของท่านสุนทรภู่จริงๆ ครับ จากคุณ : FA (Hotacunus) - [ 27 มิ.ย. 50 02:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การเทียบเคียงว่าสุนทรภู่ได้อ่านพงศาวดารจีนจากฉบับลายเขียน  เป็นข้อมูลใหม่ที่ยังไม่เคยมีผู้กล่าวถึงมาก่อนค่ะ ได้เขียนไว้เป็นบทความที่ยาวและให้รายละเอียดกว่านี้ นำมาย่อลง เพื่อ ไหว้ครูในวันสุนทรภู่ กาญจนาคพันธุ์  ยกย่องสุนทรภู่ว่าเป็นอัจฉริยะ เป็นผู้รู้อย่างยอดเยี่ยม หากไม่รู้เพียงคิดก็คิดอย่างยอด เมื่อมังคลาครองเมือง(กาญจนาคพันธุ์ ภูมิศาสตร์สุนทรภู่  เลิฟแอนลิพเพรส  ๒๕๔๒  หน้า ๑๓๓ - ๑๔๐) ได้ส่งคนออกไปหาผู้มีความรู้จากหลายเมือง ยักษ์มักกะสัน  Macassar เมืองสุตัน  เมืองชลา เมืองมะดาวิล  Mada'in เมืองฉ่ามะหรุ่ม  Rooum เมืองอุ่มไบ่  Bombay เมืองไสมโข  Samarcand หรือ Khorassan ไอคุปโต เมืองโกสัมพี ระดี ระเด่น กนาอัน  Ganaan บันดระ กะริน เมืองกบิลพัสดุ์ เมืองมัดชนะ  คงเป็นมะดินา หรือ มะดินะ เมืองมะหุด  Mahratta เมืองกุสสะราต  Gujarat หรือ Gujerat เมืองวิลาศ  เมืองอังกฤษ เมืองละหม่าน เมืองมะเกา  มาเก๊า ยังมีเมืองอื่นๆอีกมากที่เอ่ยไว้ตั้งแต่เกาะแก้วพิสดารเป็นต้นมา เมื่อนางลเวงคิดอาฆาตเมืองผลึกที่สังหารพระบิดา  ได้ไปหาสังฆราชขอคำปรึกษา สังฆราชได้มอบแผนที่ให้ไปศึกษาก่อนอื่น มหากวีสุนทรภู่เล็งเห็นความสำคัญของแผนที่  นับว่าท่านเป็นนักเขียนที่ก้าวหน้าหาผู้เปรียบมิได้ จากคุณ : แสนอักษร - [ 27 มิ.ย. 50 03:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มหากวี สุนทรภู่  ถือกำเนิดในแผ่นดินนี้ ๒๒๑ ปีมาแล้ว อิฉันปิดหนังสืือ พระอภัยมณี  แล้วก้มกราบลงที่ปก ถ้าผมมีหนังสือ "พระอภัยมณี" เวอร์ชั่นนี้ เมื่อกว่าร้อยปีมาแล้ว ผมก็ต้องกราบครับ กราบทั้งรักและหลงในหนังสือ แล้วก็กราบท่านสุนทรภู่ เมื่อวันสุนทรภู่ปี 2523 ผมได้บังอาจแต่งกลอนชุดหนึ่งเพื่อเข้าร่วมประกวดในวันสำคัญครั้งนั้น ก็ไม่ได้ติดฝุ่นอะไร เพราะฝีมือไม่เข้าขั้น แถมยังเพี้ยนเยอะ แต่ในขณะนี้กลับถือว่า เป็นกลอนแรกที่ผมยังคงเก็บไว้อยู่ในมือขณะนี้ และยังภาคภูมิใจอยู่ไม่หาย ผมขอนำกลอนที่ผมรักและหวงแหนที่แต่งเพื่อโอกาสสำคัญเมื่อ 27 ปีที่แล้ว  โดยไม่ต่อเติมตกแต่งใดๆ  มาร่วมใน กระทู้ที่ดีและงดงามที่สุดของพันทิปดอทคอมเนื่องในวันสุนทรภู่ปีนี้ด้วยครับ สุนทรโวหารรำลึก ยี่สิบหกมิถุนาเวียนมาถึง                เฝ้าคำนึงถึงอยู่อย่างสุดแสน สุนทรภู่ท่านเกิดในดินแดน             สยามแคว้นแดนประเทศเขตระยอง ได้ศึกษาเล่าเรียนชื่อลือเลื่อง          จนปราดเปรื่องทางกวีไม่มีสอง ใน ร.3 กรรมทำให้ไม่สมปอง          หมดเงินทองจากราชการไกล ใน ร.4 รุ่งเรืองประเทืองขึ้น             มากดาษดื่นด้วยสุขทุกข์หดหาย สุนทรภู่ครูศิลป์สิ้นชีวาวาย              อายุได้เบ็ดเสร็จเจ็ดสิบปี ผลงานท่านมากมายรวมหลายเรื่อง   นิราศเมืองต่างต่างเสภาศรี สุภาษิตนิทานคำกลอนมี                รวมเป็นที่สำเริงบันเทิงใจ เรื่องความรักแต่งได้ใครอ่านหลง      เรื่องจักรวงศ์ใช่ว่าน้อยด้อยสมัย เรื่องสงครามความทุกข์สุขเช่นไร      เรื่องวินัยข้อบังคับใครจักทัน พระคุณท่านนั้นเลิศประเสริฐล้ำ        สุดจะคำนวณได้ดังใจฝัน ชื่อเลื่องทั่วนคเรศเขตอนันต์            พระสุนทรโวหารงามนามเกรียงไกร (ขออภัยที่เข้ามาช้า เมื่อวานไม่เห็นกระทู้นี้ และขณะนั้นเวลาช่วง 15.30 น. ที่พอว่างภารกิจ ก็พยายามปลุกปล้ำสร้างกระทู้ใหม่ของตัวเอง แต่กระทู้ก็ถูกลบหายไปต่อหน้าต่อตาหลายครั้ง ครั้งสุดท้ายยอมให้ผ่านออกสู่หน้ากระทู้รวม แต่ไม่สามารถเปิดลิ้งค์ได้ แล้วก็หมดเวลาทองของเราพอดี จึงสิ้นความพยายามแต่นั้น คิดว่าบุญวาสนาเราคงไม่ถึง อย่างที่คุณกัมม์เคยว่าไว้ จากคุณ : NickyNick - [ 27 มิ.ย. 50 08:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อสมัยยังเด็กๆ โรงเรียนทั่วไปมักจัดงานวันรำลึกสุนทรภู่อยู่เสมอ ทำบอร์ด ประวัติท่าน คัดคำประพันธ์ ที่เด่นๆมาแปะไว้ให้อ่านกัน จัดประกวด ร้อยกรอง สืบสานความเป็นกวี ให้ดำรงอยู่ ไม่ทราบว่าปัจจุบันโรงเรียนต่างๆ จัดอยู่หรือไม่ หงอคง กับ ผีเสื้อสมุทร จุดกำเนิดคล้ายกัน แต่ เพศ นิสัย แตกต่างกัน นับว่าสุนทรภู่ ท่านเลียนแบบได้อย่างชาญฉลาด คุณสุจิตต์ วงศ์เทศ  เล่าว่าสุนทรภู่น่าจะเคยลงเรือสำเภา ไปต่างประทศมาแล้ว จึงบรรยายสภาพ การเดินเรือ เกาะลังกาได้อย่างแนบเนียน ว่าแต่ตอน นี้ จะมี สุนทรนิค เกิดขึ้นมาแล้วจ้า จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 27 มิ.ย. 50 09:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กระทู้บูชาครู เนื่องในวันสุนทรภู่ ช่วงนี้มีหลายกระทู้   กระทู้นี้ไม่เหมือนกระทู้อื่น  นับว่าดีที่สุดก็ว่าได้ ขอร่วมบูชาครู  ด้วยคนนะครับ ในหนังสือ สารคดีที่น่ารู้ ของ ม.จ. พูนพิสมัย  ดิศกุล เรื่อง สุนทรภู่  มีเนื้อเรื่องตอนหนึ่ง  ที่ทำให้คิดถึง นอสตา ดามุส ของฝรั่ง  ดังนี้          .....ท่านสุนทรภู่เป็นนักกลอนพิเศษเช่นฝรั่งเรียกว่า Born-poet แท้ทีเดียว  สิ่งที่ดีของท่านยังมีอีกอย่างหนึ่งที่ยังไม่มีใครพูดถึงเมื่อเร็วๆ  นี้สุนทรภู่เป็นนักคิด หรือ Inventor ได้ไกลๆ ดังมีอยู่ในเรื่องพระอภัยมณีเล่ม ๒ หน้า ๒๔ ว่าดังนี้ –                                                           บรรดานั่งฟังขับให้วับวาบ                                                           ด้วยเสียวทราบโสตเสนาะเฉลาะเฉลย                                                           บ้างชมผลกลไกด้วยไม่เคย                                                           กระไรเลยลั่นเองเป็นเพลงการ.... สุนทรภู่แต่งกลอนนี้  ก่อนมีแผ่นเสียงถึง ๕๐ ปี   “เรือบิน” สุนทรภู่ก็มีแล้วดังกลอนในเล่ม ๒ หน้า ๑๔๕ ว่า –                                                           เจ้าโมราว่าจะผูกเรือยนต์รบ                                                           บรรจบครบพลนิกายทั้งนายไพร่                                                           แล่นไปตามข้ามภูเขาเข้าข้างใน                                                           เห็นจะได้โดยง่ายไม่หลายวัน เรื่องข้ามสมุทรเช่น Empress of Britain ก็มีแล้ว  อยู่ในเล่ม ๑ หน้า ๑๙๑ ว่า –                                                          มีกำปั่นนั้นยาวยี่สิบเส้น                                                          กระทำเป็นตึกกว้านสถานถิ่น                                                          หมากมะพร้าวส้มสูกปลูกไว้กิน                                                          ไม่รู้สิ้นเอมโอชโภชนา                                                          เลี้ยงทั้งแพะแกะไก่สุกรห่าน                                                          คชสารม้ามิ่งมะหิงษา                                                         มีกำปั่นห้าร้อยลอยล้อมมา                                                         เครื่องศัตราสำหรับรบครบทุกลำ....          เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๔  สมเด็จกรมพระยาดำรงฯ เสด็จไปราชการที่ยุโรปโดยเรือ P.& O.  เขาก็มีแม่วัวไปรีดน้ำนม  เพื่อเป็นอาหารผู้โดยสาร  นับว่าท่านสุนทรภู่มีความคิดก่อนฝรั่งได้ดีๆ เหมือนกัน..... จากคุณ : กัมม์ - [ 28 มิ.ย. 50 09:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทู้ดีๆ เราเก๊าะต้อง vote สิคะ จากคุณ : PatPDX - [ 28 มิ.ย. 50 18:54:00 ]