PANTIP.COM : K5562258 โอรสสวรรค์ประทับอยู่ในพระตำหนักหมื่นห้อง [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 12

จากการเก็บเล็กผสมน้อยจากการอ่านเป็นครั้งคราวน่าจะตอบได้บ้าง แต่อาจจะไม่ถูกต้องนักก็ได้นะครับ

1.พวกสนมที่ไม่โปรดแล้ว เข้าจะอยู่อย่างไงครับ (เคยดูในทีวี เห็นบางคนก็สติฟั่นเฟือน)

- ฮ่องเต้แต่ละองค์ของจีนมีสนมมากมายนับไม่ถ้วน เพราะตามกฎมณเฑียรบาลของจีนมีกำหนดตำแหน่งยศนางสนมเอาไว้หลายชั้นหลายตำแหน่งมาก ถ้าจะยกตัวอย่างสมัยราชวงศ์ถังก็ เช่น ฮองเฮา(จักรพรรดินี-พระอัครมเหสี)มี 1 องค์, พระสนมเอก อีก 4 องค์ คือ กุ้นเฟย เต๋อเฟย เสียนเฟย และซู่เฟย ตัวอย่างก็เช่น หยางกุ้ยเฟย สมัยพระเจ้าถังสวนจง เป็นต้น นอกจากนั้นก็มีสนมชั้นโท ตรี จัตวา ปัญจา อีกหลายชั้นหลายชื่อตำแหน่งซึ่งผมก็จำไม่ได้เสียแล้ว แต่โดยรวมแล้วตำแหน่งสนมที่มีตำแหน่งเป็นทางการนี้มีทั้งสิ้น 108 นาง

แต่กฎมณเฑียรบาลก็มิได้หวงห้ามมิให้ฮ่องเต้มีสนมจำกัดอยู่เพียงแต่นั้น ยังสามารถมีเพิ่มเติมได้อีกมากมายนับไม่ถ้วน ถ้าฮ่องเต้องค์ใดทรงมักมากในกามคุณก็จะรับนางสนมกำนัลเข้าวังต้องห้ามอาจจะพูดได้ว่าแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ บางสมัย เช่น สมัยพระเจ้าสุยหยางตี้ องค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์สุย ทรงเป็นฮ่องเต้ที่ได้รับฉายาว่าจอมลามก กล่าวกันว่าทรงมีนางสนมสะสมไว้กว่า 30,000 นาง เลยทีเดียว แม้แต่ในสมัยที่ฮ่องเต้มิได้ทรงประพฤติตนหมกมุ่นในกามจนเกินไปนั้นก็ทรงมีนางสนมมากว่า หลักร้อยขึ้นไปทั้งสิ้น ดังนั้นย่อมเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องมีสนมที่กลายเป็นอดีตของฮ่องเต้ไป หรือไม่เป็นที่โปรดปรานอีกต่อไป หรือที่ภาษาในราชสำนักไทยที่เรียกว่า ตก นั่นเอง นางสมนเหล่านี้บางคนได้เคยถวายการรับใช้ ปรนนิบัติเพียงแต่ครั้งเดียวในชีวิตก็มี ดังนั้นเมื่อไม่เป็นที่โปรดปรานนางสนมบางคนต้องอยู่ในตำหนักเล็กๆ ที่ซอมซ่อ เก่าแก่เต็มที แม้แต่ขันทียังไม่อยากเฉียดกายมาใกล้เพราะไม่มีประโยชน์กับตนอีกต่อไป หรือนางสนมบางนางที่ชรามากแล้วก็จะถูกเหมือนบังคับกลายๆ ให้ออกบวชเป็นนางชีในอารามที่ตั้งในพระราชวังนี่นเอง แต่ละวันก็สวดมนต์ อุทิศให้แก่ฮ่องเต้ผู้เป็นสามีที่ล่วงลับไปแล้ว บางนางก็ถูกฝังทั้งเป็นไปพร้อมกับฮ่องเต้ (ประเพณีเช่นนี้เกิดขึ้นในสมัยก่อนราชวงศ์ฉิน เมื่อฮ่องเต่สวรรคตนางสนมทั้งหมดจะถูกจับฝังไปพร้อมกันกับพระศพด้วย) เป็นต้น ขีวิตของนางสนมในวังต้องห้ามจึงค่อนข้างจะลำบาก แม้จะอยู่อย่างสบายตามอัตภาพ แต่ก็ต้องตอยระแวงว่าเมื่อใดตนจะตกอับ หรือถูกหาเรื่องจากสนมอื่นๆ ที่ปรารถนาจะเป็นที่โปรกปราน เนื่องจากฮ่องเต้มีเพียงแค่องค์เดียว แต่มีนางสนมนับร้อย นับพัน ที่ต่างก็อยากเป็นใหญ่ทั้งสิ้น ถ้านางสนมคนไดมีโอรสกับฮ่องเต้ก็ถืว่าโชคดี เพราะอย่างน้อยก็ไดเป็นมารดาท่านอ๋อง โชคดีมากหน่อยก็ได้เป็นมารดาฮ่องเต่ในอนาคตก็เป็นไทเฮาไปเลย ซึ่งนับว่าโชคดีมากๆ ด้วยความกดดันบีบคั้นต่างๆในวัง ทั้งการแก่งแย่งแข่งดี การต้องถูกจำกัดด้วยกฎเกณฑ์ต่างๆ เป็นเหตุให้สนมหลายคนเสียสติ หรือไม่ก็ตรอมใจตายไปก็มากมาย ซึ่งเป็นที่น่าสังเกตว่านางสนม หรือเจ้าหญิงในวังต้องห้ามของจีนมัมีอายุสั้นทั้งสิ้น บางคนไม่ทันถึง 30 ปีก็ป่วยตายเสียแล้วก็มี

ดังนั้นจะตอบได้โดยสรุปก็คือนางสนมที่ไม่เป็นที่โปรดปรานอีกแล้วจะมีที่อยู่ 3 ทางคือ
1.อยู่ตำหนักที่เก่าแก่เต็มที ซึ่งอาจอยู่รวมกันหลายคนกับสนมอื่นๆที่ไม่เป็นที่โปรดปรานอีกแล้วเหมือนกัน หรืออาจจะอยู่ตัวคนเดียวซึ่งก็ใช่ว่าจะดีเพราะต้องเหงา และว้าเหว่อย่างมาก เพราะแม้แต่ขันทีก็ไม่อยากจะมารับใช้
2. ถูกบังคับให้บวชในอารามของวังต้องห้าม(ในกรณีนี้อาจเป็นทั้งสนมที่ชราแล้ว หรือสาวๆ อยู่ก็มีเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่จะชราภาพมากแล้ว คือเป็นสนมของอดีตฮ่องเต้)
3. ถูกบังคับให้บวชเป็นชีในวักนอกพระราชวัง ด้วยเหตุผลเพื่ออุทิศกุศลแก่ฮ่องเต้ที่ล่วงลับไปแล้ว ซึ่งมักเป็นวัดตามป่าเขาห่างไกลเพื่อใจจะได้สงบ เช่น กรณีสนม บูฉายเหยิน ที่ถูกพระเจ้าถังไท่จง บังคับให้บวชชีที่วัดก้านเยี้ยซื่อ เนื่องจากทรงจับได้ว่าเป็นชู้กับองค์รัชทายาท(ไท้จื่อ) แต่เพราะทรงโปรดนางมากจึงมิได้ให้ประหารชีวิต ต่อมาเมื่อไท้จื่อครองราชย์เป็นถังเกาจง จึงได้ทรงสึกนางออกมาตั้งให้เป็น บูเจาหยี สมนชั้นโท ก่อนจะให้เป็นฮองเฮา ไทเฮา(สมัยถังจงจง และถังยุ่ยจง ราชโอรสที่เป็นหุ่นเชิดของนางเองก่อนจะปลดออกและตั้งตนเองเป็นฮ่องเต่เสียเอง) ตามลำดับ (ฉายเหยินเป็นตำแหน่งสนมชั้นที่ 5 สมัยราชวงศ์ถัง) ซึ่งต่อมาก็คือ จักรพรรดินีบูเช็คเทียน หรือหวู่เจ๋อเทียน ฮ่องเต่สตรีองค์แรกและองค์เดียวของจีนนั่นเอง

2.พระราชวังต้องห้ามนั้น มีจำกัดปริมาณของคนอยู่ ได้สูงสุดกี่คนครับ

-อันนี้ไม่ทราบจำนวนจำกัดที่แน่นอน แต่มีบันทึกว่าในสมัยที่แผ่นดินรุ่งเรืองมากๆ มีคนอยู่ ตั้งแต่ขันที ขึ้นไปถึงจักรพรรดิถึงกว่า 200,000 คน ทีเดียว แต่ตัวเลขอาจจะเป็นการกล่าวเกินจริงก็ได้เพราะผู้บันทึกประวัติศาสตร์อาจบันทึกเอาตามที่เขาฟังจากการบอกเล่ามาหรือคะเนเอาตามที่สายตาเห็นก็ได้ แต่จากที่ผมกะประมาณเอา วังต้องห้ามน่าจะจุคนได้ไม่น่าเกินแสนคนนะครับ เพราะไม่งั้นคงจะลำบากมากทั้งปัญหาสาธารณุปโภค ที่พักอาศัย ผมเข้าใจว่าในวังน่าจะมีระบบการคัดคนเข้าออกอยู่บ้าง ไม่เช่นนั้นคงยุ่งน่าดู

ถูกผิดประการต้องขออภัยไว้ก่อน ถ้ามีผู้ที่ทราบถูกต้องกว่าก็มาแก้ไขได้

จากคุณ : แลดูเงา - [ 4 ก.ค. 50 10:50:28 A:161.200.255.162 X: TicketID:141139 ]

ความคิดเห็นที่ 14

- องค์ชาย ทั้งเป็นลูกฮ่องเต้ หรือ ญาติผู้ชาย จะออกนอกวัง เมื่อแต่งงาน หรือ แต่งตั้งเป็นอ๋อง

สำหรับองค์ชายที่เป็นโอรสของฮ่องเต้ เมื่อประสูติมาจะมีโอกาสได้อยู่กับพระมารดา เพียงแค่ 2-3 วัน หลังจากนั้นจะถูกนำตัวไปให้อยู่ในความดูแลของพระพี่เลี้ยง และพระนม รวมถึงขันที ดังนั้นองค์ชายแต่ละองค์จึงเติบโตมากับบรรดาคนเหล่านี้ จะทรงมีโอกาสพบกับพระมารดาแท้ๆ เพียงบางครั้งบางคราวเท่านั้น ดังนั้นความผูกพันกันฉันแม่ลูกระหว่างบรรดาพระมเหสี พระสนม กับองค์ชายจึงไม่ค่อยมีมากนัก และตามประเพณีในราชสำนักจีน จะถือว่าจักรพรรดินีหรือฮองเฮา คือมารดาขององค์ชาย องค์หญิงทั้งหมด หรือถ้าสมัยใด ไม่มีฮองเฮา พระมเหสี หรือพระสนมที่มีอาวุโส หรือยศศักดิ์สูงส่งที่สุด ก็คือมารดาขององค์ชาย องค์หญิงทั้งหลาย และจะต้องเรียกว่าพระมารดา ส่วนแม่แท้ๆ ของตนนั้นอาจเรียกได้ในโอกาสลำลองทั่วไป แต่ในโอกาสที่เป็นทางการแล้วฮองเฮา หรือสนมที่มีศักดิ์สูงสุดจะเป็นพระมารดาขององค์ชาย องค์หญิงทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว เช่น กรณีจักรพรรดิซวนถง หรือปูยี ฮ่องเต้องค์สุดท้ายของจีนนั้น เนื่องจากมารดาแท้ๆของพระองค์เป็นเพียงชายาของจุ้นอ๋ององค์ที่ 2(องค์ชายฉุนที่2)ที่ซูสีไทเฮาเลือกมาแต่งตั้งให้เป็นฮ่องเต้ เพื่อที่จะเป็นหุ่นเชิดให้พระนางได้ต่อไป ซึ่งเพื่อให้ถูกต้องตามกฎมนเฑียรบาลจึงได้ยกปูยีให้เป็นราชโอรสบุญธรรมของฮ่องเต้ถงจื่อ(โอรสของฮ่องเต่เสียนเฟิงกับซูสีไทเฮาหรือเย่เหอนาราอี้หลัน) และของฮ่องเต้กวางสู (โอรสของจุ้นอ๋ององค์ที่ 1 หรือองค์ชายฉุนที่ 1 (กับพระชายาเย่เหอนาราอี้หยง ซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆ ของซูสีไทเฮา) - องค์ชายฉุนที่ 1นี้ เป็นอนุชาของฮ่องเต้เสียนฟง และเป็นบิดาขององค์ชายฉุนที่ 2 จึงเป็นอัยกา หรือปู่ของฮ่องเต้ปูยี กวางสูจึงเป็นลุงแท้ๆ ของปูยี) ด้วยสาเหตุนี้ทำให้ฮองเฮาของฮ่องเต้กวางสู คือ หลงยื่อฮองเฮา หรือเย่เหอนาราหลงยื่อ มีศักดิ์เป็นหลานป้าของซูสีไทเฮา คือเป็นลูกของน้องชาย(เย่เหอนาราไกวเสียง)ของซูสีไทเฮา (ซึ่งต่อมาในสมัยปูยีได้เป็น หลงยื่อไทเฮา) มีฐานะเป็นพระมารดา หรือพระราชชนนีของปูยีโดยนิตินัย (ฮองเฮาอะลูเตของฮ่องเต้ถงจื่อสิ้นพระชนม์ไปก่อนนานแล้ว) ต่อมาเมื่อพระนางหลงยื่อสิ้นพระชนม์ บรรดาสนมชั้นสูงของทั้งฮ่องเต้ถงจื่อที่ยังมีชีวิตอยู่ และกวางสู ก็กลายเป็นพระมารดาของปูยีแทนที่ ซึ่งในแต่ละวันฮ่องเต้ต้องเสด็จไปถวายพระพรเหล่าพระมารดาในยามเช้าเป็นประจำ สนมชั้นสูงที่กลายเป็นพระมารดาฮ่องเต้นี้เรียกว่า ไท่เฟย (หาอ่านได้จากหนังสือจากจักรพรรดิสู่สามัญชน - From Emperor to Citizen ที่เขียนโดย อั๊ยซินเจียหรอผู้อี้ หรือปูยี เอง)

ย้อนกลับมาที่องค์ชายนั้นเมื่อถูกแยกจากพระมารดาไปแล้วจะทรงเติบโตมาในตำหนักที่ตั้งอยู่ในเขตฝ่ายหน้าของวังต้องห้าม เพราะเขตฝ่ายในผู้ชายแท้ที่อยู่ได้มีเพียงฮ่องเต้เท่านั้น จากนั้นเมื่อองค์ชายเข้าสู่วัยรุ่นหนุ่มคือราวๆ 13-15 ปี จะทรงได้รับพระราชทานวังนอก หรือตำหนักนอก คือวังที่อยู่นอกกำแพงวังต้องห้ามให้อยู่ ซึ่งการมีวังของตนขององค์ชาย จึงไม่จำเป็นต้องแต่งงาน หรือได้เป็นอ๋องก่อนทั้งสิ้น แต่อยู่ที่วัยที่ฮ่องเต้เห็นสมควรให้แยกออกไปได้ ซึ่งการมีวังของตนนี้องค์ชายอาจจะสามารถมีหม่อมเล็กๆ น้อยๆ ได้ตามความพอใจ แต่สำหรับชายาเอกนั้นฮ่องเต้จะเป็นผู้หาให้ และจัดการสมรสให้

สำหรับการได้เป็นอ๋องนั้นอยู่ที่ความดีความชอบ ตามแต่ฮ่องเต้เห็นสมควรจะให้การแต่งตั้ง องค์ชายที่เป็นราชโอรสบางองค์ก็ไม่ได้เป็นอ๋องเลยจนตายไปก็มี และการได้เป็นอ๋องก็อาจจะทำให้ได้รับพระราชทานตำหนัก หรือวังที่ใหญ่โตขึ้นตามฐานะด้วยเช่นกัน

- องค์ชาย ถ้าออกไปอยู่นอกวัง ยังสามารถกลับมาอยู่ตำหนักตัวเองได้ไหม แล้วส่วนใหญ่อยู่ส่วนไหนของวัง

สามารถกลับมาได้เมื่อมีความจำเป็น เช่น มีราชการด่วน หรือคับขัน จนจำเป็นต้องค้างคืนในพระราชวังต้องห้าม หรือกรณีที่องค์ชายที่ได้เป็นองค์รัชทายาท (ไท้จื่อ) ก็จะมีตำหนักของตนเองในวังต้องห้ามในเขตฝ่ายหน้า และจะประทับอยู่ที่ตำหนักนี้จนได้ขึ้นครองราชย์ หรือมีอันเป็นไปในทางอื่นๆ เช่น ตาย ถูกปลด เป็นต้น

องค์ชายที่จำเป็นต้องเข้ามาค้างคืนเนื่องจากเหตุจำเป็น เช่น มีราขการด่วน หรือคับขันที่ฮ่องเต้ต้องการคนช่วยเหลือ จะประทับนอนที่ศาลา หรือสำนักงานเสนาบดี เสียเป็นส่วนมากซึ่งจะมีลักษณะเป็นอาคารคล้ายห้องแถวแบบจีน ตั้งอยู่ด้านข้างของพระที่นั้งไท่เหอ ไม่ค่อยไปนอนที่ตำหนักเดิมของตน เพื่อให้ฮ่องเต้สามารถเรียกพบได้โดยทันท่วงที เพราะตำหนัก จะอยู่ห่างไกลจากตำหนักที่ฮ่องเต้ประทับ (เช่น ตำหนักเฉียนชิง ตำหนักหย่างซิน เป็นต้น)มากกว่าสำนักเสนาบดี และประกอบกับอาจเป็นเพราะสำนักเสนาบดีสะดวกกว่าเนื่องจากมีการใช้ประกอบกิจการต่างๆอยู่เกือบตลอดเวลาจึงได้รับการจัดเตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกไว้พร้อมกว่าที่ตำหนักองค์ชายที่ไม่มีคนอยู่มานาน ก็เป็นได้

จากคุณ : แลดูเงา - [ 5 ก.ค. 50 23:28:27 A:124.121.163.189 X: TicketID:141139 ]