ความคิดเห็นที่ 1 คุณป้าที่ชอบเที่ยวในหมู่บ้านผมมีอยู่ 2 คน คุณป้าคนหนึ่งเกิดปีมะโรง 2459 อีกคนหนึ่งคือคุณป้าปีขาล 2469  ที่จะกล่าวถึงนี้แหละครับ ทั้งสองท่านมีรายละเอียดปลีกย่อยของการเที่ยวแตกต่างกันบ้าง คุณป้า2459  ถ้ามีหนังมีลิเกแม้จะไกลขนาดไหน ก็จะต้องเดินไปดูตลอด  ไม่มีใครเดินเป็นเพื่อน คนเดียวก็เอา ส่วนคุณป้า2469 ชอบท่องเที่ยวไปนอนค้างอ้างแรมบ้านญาติพี่น้องคนอื่นๆ อยู่เสมอ บางครั้งพวกเราก็เย้ากันว่าจำหัวกะไดบ้านตัวเองไม่ได้เสียแล้ว คุณป้า2469 คนหลัง จะกล่าวถึงเป็นพิเศษในวันนี้ ขอเรียกว่าป้าเฉยๆ ก็แล้วกัน ท่านเป็นคนขวานผ่าซาก พูดไม่ค่อยเข้าหูคน  แล้วตัวเองก็หูตึงเสียด้วย  จึงมีศัตรูทางวาจาเยอะ  แล้วก็ถูกกระทบกระเทียบเปรียบเปรยอยู่บ่อยๆ  อาศัยว่าเป็นคนไม่ค่อยได้ยิน หลายครั้งจึงไม่ค่อยเป็นไร แต่ถ้าได้ยิน ก็จะเป็นไรหนักอยู่ ป้าคนนี้สนิทกับผมเช่นกัน  คุยกันได้สะดวกสบาย  แม้ว่าจะไม่ค่อยถูกคอกับคนอื่นนัก ผมโชคดีที่เข้ากับคนอื่นได้ค่อนข้างง่าย แม้แต่คนที่ว่าร้ายๆ เหลือเกินก็ยังอุตส่าห์มาพูดคุยญาติดีกับผมได้ เป็นมายังงี้แต่เล็กแล้วครับ เคยมีพี่คนหนึ่ง อายุก็เท่ากันนี่แหละแต่เรียกให้เกียรติว่าพี่ ด่าทอผมซะเละอย่างไม่มีเหตุผล แล้วก็ด่าคนอื่นด้วยเช่นกัน  แต่สุดท้ายพอด่าครบจนไม่เหลือใครให้คบด้วย  จึงเหลือผมเพียงคนเดียวที่ยังพูดคุยได้ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 12:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนชั้นเดียวและรุ่นเดียวกันกับป้า  เรียกป้าและพี่น้องของแกว่า เจ๊  เพราะป้าเป็นลูกหลานคนจีนทั้งสายพ่อและสายแม่ แต่คนจีนในชนบทแถวบ้าน ก็รู้แค่ว่ามีเชื้อจีน ที่พูดจีนกันไม่เป็นแล้ว   ประเพณีดั้งเดิมต่างๆ ก็แทบไม่รู้เรื่องกัน  ไม่มีการตั้งตี่จู้เอี๊ยะ  แต่งงานก็ไม่ได้ยกน้ำชา  ตายก็ไม่ได้ฝัง  ไหว้พระจันทร์ก็ไม่มี  เทศกาลขนมจ้างก็ไม่รู้จัก เหลือแต่ประเพณีไหว้เจ้าตรุษจีนกับสารทจีนกันเท่านั้น คุณป้าทั้งสองท่านที่กล่าวถึงนี้ เกิดในหมู่บ้านเก่าแก่ของก๊กแถบนั้น บ้านของป้าปลูกอยู่ในคลอง มีบ้านทรงไทยหลังอื่นๆ ปลูกติดกันเป็นพืด 20 กว่าหลัง แทบทุกหลังมีทางเดินเชื่อมถึงกัน  แต่ถ้าช่วงไหนเกิดทะเลาะกัน ก็จะกั้นทางเดินที่เชื่อมแค่นั้น พอกลับคืนดีก็ยกออก แล้วเดินหากันต่อ บ้านตรงก๊กนั้นเป็นปู่ย่าตายายของผู้มีชื่อเสียงระดับประเทศหลายท่านตราบจนถึงปัจจุบัน บ้านปลูกอยู่ริมแม่น้ำ  ไปมาหาสู่ทางน้ำในสมัยนั้นก็สะดวก อาชีพของคนแถวนั้นก็ทำไร่ทำนากันครับ ดินตรงนั้นก็ดี โดยเฉพาะดินกลางคลอง เป็นดินที่คุณภาพดีมากสำหรับปลูกพืชผัก เพราะดินตะกอนจากน้ำท่วมพัดพาปุ๋ยธรรมชาติมาเพิ่มทุกปี พอถึงฤดูน้ำท่วมแต่ละปี  บางบ้านในก๊กนั้นก็จะมี อาชีพร่อนทอง เป็นอาชีพเสริมชั่วคราว ตรงนั้นเป็นเชื้อสายพี่น้องท้องเดียวกันกับของคุณยายทวดสายหนึ่งของผม  ที่มีอาชีพเสริมเป็นช่างทอง  และร้านทองกลางตลาดสดเมืองสุพรรณปัจจุบันหลายร้านก็สืบเชื้อสายจากหมู่บ้านแถวนั้นอยู่ ตอนที่ชาวบ้านทำทองกัน  ก็จะมีเศษส่วนตกลงใต้ถุน พอถึงน้ำท่วมเขาก็จะขุดดินใต้ถุนบ้านมาร่อนหาทองกัน  ก็ได้คืนปีละเล็กละน้อย  นี่เป็นคำบอกเล่าสืบต่อกันมานะครับ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 12:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราเรียกบริเวณนั้นว่าคลอง เพราะตรงนั้นเคยเป็นแม่น้ำเก่า แต่ตอนหลังตื้นเขิน และแม่น้ำสุพรรณปัจจุบันที่เหลือตรงนั้น ความกว้างเหลือประมาณ 1 ใน 3 ของอดีต ส่วนนี้พอตื้นเขินเข้า  ก็มีการปลูกบ้านอยู่อาศัยกัน แต่พอถึงหน้าน้ำ น้ำจะท่วมในคลองสูงมากจนมิดหัวผู้ใหญ่เลยทีเดียว ริมแม่น้ำแถวบ้านผมจะมีสันดินตรงกลางกั้นระหว่างเขตแม่น้ำจริงกับเขตคลอง  ยาวหลายร้อยเมตร คุณยายทวดของผมอีกท่านหนึ่ง (เกิดปีฉลู 2408) เล่าให้ลูกหลานสืบต่อมาฟังว่า  เมื่อก่อนมีเรือขุดมาลอกผักตบขุดกอสวะขุดดินกลางแม่น้ำ  ก็ลอกเฉพาะให้เรือแล่นสวนกันได้  แล้วทิ้งผักตบแล้วก็พวกวัชพืชและมูลดินไว้ตรงขอบที่ขุดนั้น   แม่น้ำที่ขุดลอกแล้วเรือแล่นได้ ก็ยังเป็นแม่น้ำอยู่ถึงปัจจุบัน แม่น้ำส่วนนอกที่เลยจากวัชพืชมูลดินออกมา ตอนหลังก็ตื้นเขิน ใช้ปลูกผักปลูกบ้านอาศัยกัน ตรงนี้พวกเราเรียกกันว่า คลอง มาตั้งแต่จำความได้ บนสันกลางขอบระหว่างคลองและแม่น้ำตรงบ้านผม เมื่อก่อนมีโรงยาฝิ่นอยู่ คนรุ่นเก่าแถวนี้ติดฝิ่นกันมาก  มีตีรันฟันแทงไม่เว้นแต่ละวัน  ตอนหลังย้ายไปอยู่ฝั่งตลาดกลางเมืองปัจจุบันนี้  แถวนั้นจึงสงบลง เรื่องของคลองริมแม่น้ำสุพรรณแถวบ้าน ผมเคยเขียนไว้ใน คห.69 กระทู้นี้ครับ มีใครอยู่สุพรรณบ้างครับ http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/04/A5324963/A5324963.html#69 จากคุณ : Cinephile  - [ 17 เม.ย. 50 09:35:52 ] ที่ระบายเป็นสีชมพูม่วงฝั่งตะวันตกริมแม่น้ำเหนือเมืองสุพรรณ คือแผ่นดินงอกที่ต่ำกว่าปกติ และคนบ้านผมเรียกว่า คลอง ครับ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พอน้ำท่วมแต่ละครั้ง บ้านริมน้ำแถวนั้นจะนำเรือที่เก็บไว้แรมปีออกมาใช้   ก่อนใช้ก็ต้องชันยาอุดรูรั่วกันก่อนตามธรรมเนียม ใช้ปีละครั้งมันก็ต้องแตกอ้ากันบ้าง แต่บางบ้านก็มีเรืออีโปง หรือทางบ้านผมจะเรียก เรืออีโพง  เป็นเรือที่ขุดจากโคนต้นตาล มีความจำเป็นเมื่อไรก็งัดเอามาใช้ได้โดยไม่ต้องชันยา สะดวกกว่าเรือไม้พวกนั้น พอปลายปีถึงฤดูน้ำหลาก น้ำกลางแม่น้ำจริงๆ จะไหลเชี่ยวแรงมากเป็นพิเศษ แทบไม่มีใครกล้าพายเรือออกไปกลางแม่น้ำกันหรอกถ้าไม่จำเป็น จะหัดพายเที่ยวเล่นกันก็เฉพาะภายในคลอง ซึ่งเป็นเขตริมน้ำตลอดความยาวแม่น้ำ 2-3 กม. ฝั่งเดียวกับบ้านของเรา ตรงนี้น้ำไหลเอื่อยๆ แต่จะพายเรือยากหน่อยเพราะมีดงอ้อ พงหญ้า หรือต้นไม้ใหญ่ๆ ขึ้นอยู่เต็ม  จะต้องคอยพายหลีกอยู่เรื่อยๆ ตรงไหนมีบ้านคนปลูกอยู่เราก็ไม่พายไปกวนเขา ปีนั้นผมเรียนมัธยมปีสุดท้ายแล้วครับ  ตอนช่วงน้ำท่วมหนักขณะนั้น และในวันสำคัญวันนั้น โรงเรียนปิดเพื่อให้พวกเราไปฝึก รด. ประมาณ 1 อาทิตย์ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนสายวันนั้น ผมกำลังอาบน้ำอยู่ในคลอง ป้า2469 ก็มาเรียก บอกให้พายเรือไปส่งฟากกะโน้นหน่อย  ซึ่งจุดหมายปลายทางของฟากกะโน้นก็คือฝั่งโรงสีข้าว ซึ่งจะเดินต่อกันได้ถึงตลาดเลย ผมก็บอกป้าว่า เอาซิ แล้วไหนเรือล่ะ  บอกว่าจะยืมเรืออีโพงของป้า2459   เราก็ต๊กกะใจ เรืออีโพงมันพายสู้กระแสน้ำสูงที่เชี่ยวกรากกลางแม่น้ำแบบนั้นไม่ไหวแน่ ก็บอกว่าไม่เอาหรอก กลัวตาย จำไม่ได้ว่าตอนนั้นยังนึกถึงเรื่องหมอดูทำนายลายมือเราอยู่ด้วยรึเปล่า แต่มันกลัวเรือคว่ำจริงๆ ถึงป้าจะแก่ แต่ใจยังสู้ แล้วก็ไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรทั้งนั้น  ไปยืมเรืออีโพงมาจนได้ แล้วก็บังคับให้ผมไปด้วยกัน พายไปส่งแล้วผมจะได้พายกลับ  ก็เลยจำใจต้องไป นุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียว เป็นอะไรไปก็ยังได้ผ้าผืนนี้ติดกายจนถึงชาติหน้าโน้นนนน ตอนนั้นนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียวอยู่ เพราะกำลังอาบน้ำครับ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:18:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พายผ่านเขตคลองราว 200-300 เมตร แล้วก็เริ่มเข้าเขตแม่น้ำที่กระแสน้ำแรงจัด ตัวโรงสีที่เป็นจุดหมายของเราฟากกะโน้นอยู่ตรงข้ามฝั่งบ้านเราที่เรืออีโพงเรากำลังออกพอดี และมีช่องที่เรือจะเข้าแนบกับเขื่อนกั้นริมน้ำเพื่อเราจะจอดได้สะดวก และเดินได้ง่ายโดยไม่ต้องลุยน้ำลุยโคลนต่ออีก เราจึงต้องเบี่ยงหัวเรือพายสวนขึ้นไปทางเหนือไกลๆ  เพื่อที่พอไปถึงฝั่งโน้น กระแสน้ำที่ไหลพัดลิ่วลงมา จะทำให้เรือถึงโรงสีพอดี แม่น้ำกว้างใหญ่ ไหลเชี่ยว น่ากลัวมาก เรืออีโพงบังคับหัวเรือยากที่สุด แล้วก็ไม่คล่องแคล่วเหมือนเรือแบบอื่น ตรงฝั่งโรงสีมีเรือเอี้ยมจุ๊นใหญ่ๆ ที่ใช้ขนข้าวราวสิบลำจอดเรื่อยเรียงรายริมฝั่งขวางทางเรือเราอยู่ เราหาช่องเข้าฝั่งไม่ได้แล้ว เพราะเรือขวางติดกันเป็นพืด ช่องระหว่างเรือแคบจัดจนอีโพงแทรกเข้าไม่ได้  ที่สำคัญ  กระแสน้ำหลังหางเสือเรือใหญ่มันแรงมาก อีโพงต้องไหลตามกระแสน้ำต่อไปจนถึงเรือลำที่อยู่แถวท้ายสุด  ซึ่งก็ห่างท่าโรงสีไปพอสมควร  ถึงเวลาแล้วที่เราต้องรีบคัดท้ายให้หัวมันเข้าฝั่ง น้ำหลังเรือใหญ่ไหลเชี่ยวมาก เรืออีโพงเสียหลัก หัวอีโพงไม่อยู่ข้างหน้าเสียแล้ว  น้ำไหลซู่เข้าจากท้ายเรือเข้ามา เราสองคนทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด แล้วอีโพงก็หมุนคว้างพลิกคว่ำลงทันที จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราสองคนจมอยู่ใต้น้ำและติดอยู่ใต้ท้องเรืออีโพง   ผมยังรู้สึกตัว  ยังไม่ตายอีกหรือนี่  แต่ก็สำลักน้ำไปหลายอึก  คนเราตอนกำลังจะตายมันทำอะไรไม่ถูกเลย  โชคดีที่เรืออีโพงมันขอบแคบ ตอนนั้นก็งงอยู่ไม่รู้จะทำไงตัวถึงจะออกไปข้างนอกได้  แต่ยังรู้สึกตัวอยู่ใต้ท้องเรือ  ทำยังไงถึงจะรอดพ้นช่วงนี้ไปได้  สักพักก็ดำต่ำวูบลงอีกนิดและทะลึ่งพรวดขึ้นสู่ผิวน้ำ ผมว่ายออกมาอยู่ข้างเรือแล้ว แต่ป้าล่ะ หายไปไหน ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงกุกกักตึงตังที่ตัวเรืออีโพงอีกมุมหนึ่ง  ป้ากำลังหาทางเอาชีวิตรอด แต่ป้าไม่ฉลาดอย่างเรา คุยซะเลย ทุกครั้งที่ป้าจะโผล่ออกและโผขึ้นสู่ผิวน้ำ ก็จะติดท้องเรือที่คว่ำอยู่ หัวป้าจึงกระทุ้งลำเรือทุกครั้ง ด้วยปฏิภาณที่ติดมากับตัวผม และเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทันควันในช่วงนั้น  นึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง จึงว่ายตรงไปยังเสียงกุกกักตึงตังที่ได้ยินนั้น  ป้าต้องอยู่ใต้ท้องนั้นแน่นอน เล็งให้ชัวร์ว่าเป็นลำตัวป้าแน่  แล้วผมก็ใช้เท้าตัวเองถีบยันป้ากดให้ลึกลงไปใต้น้ำซ้ำอีก  แต่แนวเฉียงออกไปด้านข้าง เท่านี้ก็เรียบร้อย  ป้าก็ทะลึ่งพรวด และสามารถพ้นออกจากตัวอีโพง  รอดตัวกันได้เพราะบาทาข้างเดียวนี่เอง แล้วสองป้าหลานก็ระดมเสียงเท่าที่มีอยู่ทั้งชีวิต ช่วยด้วยๆๆๆๆๆๆๆ ก้องไปทั่วท้องน้ำ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรารอดตายแล้ว  แต่หมดแรงว่ายเข้าฝั่ง  เพราะหาฝั่งไม่เจอด้วย น้ำมันท่วมล้นฝั่งเป็นระยะทางค่อนข้างไกล  กระแสน้ำก็แรงมาก โชคดีที่เรืออีโพงคว่ำแล้วไม่จมลงใต้น้ำ  เป็นความรู้ใหม่ขณะนั้นของผม ป้าจึงอาศัยอากาศที่มีอยู่ใต้ท้องเรือสูดสู้เพื่อต่อชีวิตเป็นครั้งคราว ขณะเดียวกันก็ต้องดื่มน้ำเข้าไปอีกเยอะ และเราก็อาศัยเกาะเรืออีโพงลอยคอจนกว่าจะมีคนมาช่วย จากที่เรือจมจนถึงช่วยป้าออกมาได้ เรือก็ไหลมาเป็นระยะทาง 100 – 200 เมตร ผมกะไม่ถูกแน่นอน โชคดีอีกอย่างที่ใกล้ๆ กันนั้น  มีคุณป้าปีจอ 2465 อีกคนหนึ่ง  กำลังลอยเรือละข่ายดักปลาอยู่ริมฝั่ง (เดิม)  มาพาพวกเราเข้าไปยังที่ปลอดภัย จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรืออีโพงลำนั้น ลอยแบบคว่ำไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าวัดอีกวัดหนึ่ง และก็มีคนช่วยกู้เข้าฝั่งกลับคืนเจ้าของ เรืออีโพงลำนั้น ยังอยู่กับเจ้าของอีกหลายปี และก็ถูกขโมยมาลักเอาไปอีกทีหลัง เจ้าของเรืออีโพงลำนั้น ยังมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายปี  และถึงแก่กรรมเมื่ออายุได้ประมาณ 80 ปี  เป็นชีวิตที่น่าสงสารอีกชีวิตหนึ่งที่ผมพานพบ  น่าสงสารทั้งลูกของท่าน  ทั้งตัวท่าน  และทั้งพี่น้องอีกเกือบ 10 คนของท่านที่ถึงแก่ชีวิตแบบไม่ปกติทุกคน   โลกของเรา มันช่างมีเรื่องราวที่เหลือเชื่อให้เห็นอยู่เสมอ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปีนั้น และช่วงนั้น มีละครเรื่อง อุบัติเหตุ ที่นำแสดงโดย มนฤดี ยมาภัย  พระเอกเป็นใครจำไม่ได้  เพลงไตเติ้ลละครมีตอนหนึ่งที่ยังจำได้จนถึงบัดนี้คือ ฉันไม่ได้ฆ่า ฉันไม่ได้ฆ่า ฉันฆ่าทำไม ฉันไม่ได้ไร้คุณธรรม พวกเรา ก็มาแปลงเนื้อร้องล้อเลียนเหตุการณ์นั้นเป็น ฉันไม่ได้ล่ม ฉันไม่ได้ล่ม ฉันล่มทำไม ฉันไม่ได้ไร้คุณธรรม จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บ่ายวันนั้น ผมก็เดินลุยน้ำเพื่อไปฝึก รด.เช่นทุกวัน  เดินไปตามถนนที่น้ำท่วมตลอดเกือบกิโลครึ่ง  น้ำท่วมสูงสุดบนถนนประมาณหัวเข่า ผมนุ่งกางเกงขาสั้นเดินลุยน้ำ  หิ้วชุดเสื้อกางเกงรองเท้าถุงเท้า รด. แล้วไปเปลี่ยนเป็นชุดฝึกนั้นที่ริมถนนมาลัยแมน  แล้วก็ต่อรถเมล์ประจำทางไปเรียน รด. ได้ตามปกติ วันนั้น ผมเรียน รด. อย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่นิด เพราะประสบการณ์เฉียดตาย มันทำให้ตื่นเต้นจนกลบความเหน็ดเหนื่อยของ รด. จนหมดสิ้น จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พบกันใหม่อีก 2 วัน วันอังคารนี้ครับ จากคุณ : NickyNick - [ 1 ก.ค. 50 13:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รอดมาได้ คงมีพระผงสุพรรณฯ กระมัง อิอิ จากคุณ : Babatov - [ 1 ก.ค. 50 16:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สรุปว่าคุณเกิด 2509 จากคุณ : แฟนไม่ยอมขับเพราะหาไม่ได้ (ป้าป้าป้า) - [ 1 ก.ค. 50 19:09:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อธิบายได้เห็นภาพตามเลยค่ะ ตอนเรือคว่ำก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 1 ก.ค. 50 21:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อุอุ   สรุปปีนี้ครบ 41 ปี  ^________________^ จากคุณ : ปริยวาที - [ 2 ก.ค. 50 08:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาแว้วว เลยรู้อายุเลย แอบดีใจ เราเด็กกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : little kitty - [ 2 ก.ค. 50 11:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นี่นี่ คุณครูเล่าเรี่องเฉียดตายอยู่นะ หัวเราะกันคิกคึก พรุ่งนี้ครูมาจะฟ้องครู จากคุณ : หัวหน้าห้อง (กัมม์) - [ 2 ก.ค. 50 12:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โอย โย้ โหย! หัวหน้ามา! คุณจิ๋ว พวกเรา หลบเร็ว คุณครูคะ อย่าทำโทษพวกเรานะคะ แค่เข้ามารายงานตัวเอง ^-^ จากคุณ : little kitty - [ 2 ก.ค. 50 14:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เจ้าของเรืออีโพงลำนั้น ยังมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายปี จะมีภาคต่อมั้ยเนี่ย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 2 ก.ค. 50 14:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมว่า 49 นะครับ คุณครู จากคุณ : นักเรียนห้องบ้วย (วรณัย) - [ 2 ก.ค. 50 18:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีทุกท่านครับ กระทู้เบี่ยงเบนไปซะแล้ว หลายอย่างเลย แต่ที่ออกหน้าออกตาก็เป็นการเช็คอายุ เริ่มจากคุณตองป้า อิอิ ผมเป็นแฟนขับคนแรก แต่ออกหน้าออกตาไม่ได้เช่นกัน เดี๋ยวของแท้มา ของปลอมๆ อย่างเราเก๊าะต้องแอบ แก่กว่านั้นคร้าบป้า แล้วก็หนูจิ๋วปริยวาทีด้วย ถ้าอายุเพิ่งจะ 41 แล้วจะปีเดียวกะหนูได้ไงล่ะ กระทู้นี้ คุณป้าสองท่านของผมเกิด 2459 กับ 2469 ดังนั้น ก็เลยเดากันว่าผมน่าจะเกิด 2509 อิอิ ลงท้ายด้วยเลข 9 นี่ดีจัง พรรคพวกเฮฮากันใหญ่ หัวหน้าห้องเข้ามาเลยเงียบหน่อย แต่เจ้านักเรียนบ๊วยคนนี้ซิ มาหาว่าเราอายุ 49 อิอิ อย่างนี้ต้องจับไปสอนตัวต่อตัว จาได้เลื่อนอันดับซะหน่อย ใครรู้อายุจริงๆ ผมแล้ว เมื่อก่อนเคยเรียกพี่ ตอนนี้กลับมาเรียกน้องก็ได้นะคร้าบ ใช่ไหม พี่วรณัยยยยยย บางคนก็ส่งหลัง&ไมค์เป็นห่วงว่า ผ้าขาวม้ายังอยู่กะตัวรึเปล่า ยังอยู่คร้าบ ปกป้องอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช เพราะเป็นปราการด่านสุดท้าย  อายปลาช่อนตัวอื่นในแม่น้ำด้วยเหมือนกันนะ  พรรคพวกบางคนบอกว่าเราทะลึ่ง เล่าติดเรท นึกไม่ออกเหมือนกันว่าเป็นไปได้ยังไง อิอิ จากคุณ : NickyNick - [ 3 ก.ค. 50 09:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณคุณกุลธิดาครับ ที่พลอยตื่นเต้นไปกับผม ขอบคุณคุณ Babatov ผมไม่มีพระผงสุพรรณหรอก พระอื่นที่เคยมีก็ถูกขโมยยกเค้าไปจนหมดสิ้นแล้ว เหลือแต่ตัวกับผ้าขาวม้าผืนนั้น อิอิ คุณ little kitty  คุณปริยวาที คุณกัมม์ คุณวรณัย นักเรียนร่วมห้อง อย่าหัวเราะคิกๆ ยังง้าน ครูกำลังเล่าเรื่องเครียดๆ ถ้าต่อภาค2 คงจะหัวเราะกันคิกคักกว่าเดิมเลยมั้ง  ให้คุณตองป้าเป็นครูใหญ่ก็แล้วกัน อิอิ ยังไงก็มีภาค 2 แน่นอนครับคุณจำปูน แล้วแต่ว่าจะเขียนเรื่องคุณป้า2459  หรือคุณป้า2469  คนใดคนหนึ่งเสร็จ ก็จะลงก่อน จากคุณ : NickyNick - [ 3 ก.ค. 50 09:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอ๊าะ อ๋ออออออ  รู้แล้วววววววววว   จิ๋วอ่านผิดนี่เอง "ปลายปี 2526 ผมอายุเลย 17 ปีแล้ว" อ่านเป็น ปลายปี 2526 อายุ 17 ปี  อิอิ  แต่ตอนนี้เรารู้แล้ว!!!!!!! ปีเดียวกัน  คนละรอบ อิอิ  รู้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ปริยวาที - [ 3 ก.ค. 50 09:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยังไงก็ยังคงเป็น "พี่นิค" ของน้องวรณัยเหมือนเดิมอยู่นั่นแหละ ฮิ ฮิ......... จากคุณ : ไพร่หลวงพลม้าบ้านพระนคร (วรณัย) - [ 3 ก.ค. 50 09:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อบอุ่น อบอุ่น คอยอ่านอยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ คุณครู จากคุณ : little kitty - [ 3 ก.ค. 50 10:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จาก คห.10 ละครเรื่อง "อุบัติเหตุ" นางเอกคือ มนฤดี ยมาภัย พระเอกจำชื่อไม่ได้ ก็เลยมีแฟนขับของผม ค้นหามาให้ว่าคือ พล พลาพร ปัจจุบันท่านอายุ 58 ปีแล้ว พำนักที่จังหวัดจันทบุรี บ้านเดียวกับคุณ little kitty ลองอ่านชีวิตปัจจุบันของพระเอกชื่อดังเป็นพลุแตกสมัยนั้นดูซีครับ http://www.kwanruen.com/board/viewtopic.php?p=11440&sid=321e0753b46e6e3107331a870e4f9c0b จากคุณ : NickyNick - [ 3 ก.ค. 50 13:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอโห พี่นิคคะ ยิ่งเอาเรื่องพระเอก "ยุคโน้น" มาโพสต์ เหมือนยิ่งเช็คอายุนะคะ ขอบคุณนะคะ ที่จำได้ว่าเรามาจากจากเมืองจันท์ นอกจากผลไม้แล้ว กาแฟก็อร่อยไม่หยอกนะคะ เดี๋ยวนี้ ที่ริมทุ่งนาเชย มีร้านกาแฟดอยช้างด้วย สตาร์บัคเมืองจันท์เราดีๆนี่เอง จากคุณ : little kitty - [ 3 ก.ค. 50 13:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่ต้องให้พี่เอ่ยปากบอก ก็คงรู้ว่า อยู่ในใจเสมอ ใครเล่าอะไร บอกอะไร เดือดร้อนยังไง น้ำท่วมที่ไหน เมื่อไร จำได้โม้ดดดดด จากคุณ : NickyNick - [ 3 ก.ค. 50 14:10:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มนฤดี ยมาภัย  พล พลาพร ดาวพระศุกร์ ดอกโศก ตายละหวา ในนี้จะมีใครเกิดทันดูพระนางคู่นี้ บ้างหรือเปล่านี่   จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 4 ก.ค. 50 08:42:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ ^ จะเข้ามาบอกว่าเกิดไม่ทันค่ะ  5555 แหม...พี่นิค  ระหว่างพี่นิคกะพี่เป้ากัมม์น่ะแข่งกันซึ้งเลยนะคะ แหม ๆ    " อยู่นายจายซาเหมออออออ "   อิอิ จากคุณ : ปริยวาที - [ 4 ก.ค. 50 08:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ^ ^ ^    ใช่ฟ้าบันดาล ให้เธอเป็นคู่ของพี่ ฟ้าสร้างให้น้องพี่นี้ รักมีเพียงชั่วหวานชื่น พี่แสนรัก แสนห่วงและหวงทุกคืน ขอให้รักรวยรื่น เหมือนรักพี่เถิดดวงใจ     ด้วยเขาเป็นพี่ ร่วมคำสาบานของพี่ น้ำใจเขานั้นช่างดี สมที่จะครองน้องได้ อย่าได้คิดและห่วงพี่นะดวงใจ จะขอเจอะกันชาติใหม่ ชาตินี้พี่ต้องขอลา     พี่มีกรรม ทำไว้แต่ปางก่อน จึงได้ตามมาย้อน ให้พี่จากกานดา เธอทั้งสอง เปรียบเหมือนดั่งดวงดารา ควรแล้วที่เกี่ยวกิ่งฟ้า อย่าโน้มลงมาจะหมองไหม้     *ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตูสวรรค์ น้ำสังข์จะหลั่งลงพลัน ด้วยมือพี่หลั่งรดให้ ไปสู่เรือนหอ ที่เฝ้ารอรับดวงใจ ชาตินี้พี่จำจากไกล สู่แดนแห่งรสพระธรรม          (ซ้ำ * ตามความพอใจ) จากคุณ : กัมม์ - [ 4 ก.ค. 50 16:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 33 โอย มาโวยว่าเราตกกระทู้ ไม่ได้หายไป shock แบบคราวก่อนนะคะ วันนี้ไม่ได้อยู่ office เลยไม่ได้(แอบเอาเวลางานมา)อ่านพันทิป คงต้องหัวเราะ แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 50 19:29:37 แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 50 19:29:11 จากคุณ : little kitty - [ 4 ก.ค. 50 19:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 34 พี่เป้ามาแล้ว   ^__^" จากคุณ : ปริยวาที - [ 5 ก.ค. 50 08:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 35 พี่เป้ามาแล้ว เราสอง ถอยกันเถอะ หนูจิ๋ว จากคุณ : NickyNick - [ 5 ก.ค. 50 09:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตามคุณจำปูนมาค่ะ คุณนิคน่าจะเขียนเรื่องบ้านน้อยในสุพรรณได้แล้ว จากคุณ : แสนอักษร - [ 6 ก.ค. 50 08:00:36 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีครับทุกท่าน สวัสดีพี่แสนอักษร มาร่วมชมภาคจบได้ที่ กับคุณป้าที่ทั้งชีวิตอุทิศเพื่อการท่องเที่ยว : ตอน 2 (จบ) http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5588331/K5588331.html NickyNick   - [ 8 ก.ค. 50 11:42:34 ] จากคุณ : NickyNick - [ 11 ก.ค. 50 07:58:35 ]