ความคิดเห็นที่ 1 กท. มือสอง  คือ จขกท. มิใช่เจ้าของความคิดแต่อาจ เห็นดี-ชอบกับเจ้าของความคิดที่กล่าวอ้าง....................ด้วยความเคารพ. กท.นี้   คล้ายจะก่ำกึ่งระหว่างห้อง  อยู่ที่การตีีความหรือให้น้ำหนักของ คำว่า  ศาสนากับปรัชญา   หรือเจาะจงตามหัวข้อกท.  พระพุทธศาสนาไม่ใช่ปรัชญา เท่าที่เห็นสลัวๆขณะนี้  คือ ........................... ปรัชญา  คือ   โลกคิดของจิต   ในของข่ายของสรรพสิ่งที่มนุษย์สร้างและเห็น... ศาสนา  คือ    การปฏิบัติต่อมนุษย์ด้วยกัน  เพื่อ สันติสุขพร้อม   โดยยึดคัมภีร์จากนักคิด-ปฏิบัติที่เรียก  ศาสดา....... แล้วค่อยแวะมาใหม่..... จากคุณ : dicky5 - [ 8 ก.ค. 50 10:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณมากครับที่นำมาให้อ่าน ผมไม่ใช่นักปรัชญาครับ เป็นแค่นักอ่านธรรมดา เห็นขึ้นหัวกระทู้แล้วงงนิด แต่พออ่านเนื้อใน เมื่อมองในแง่นี้ พระพุทธศาสนาจึงมิใช่เป็นปรัชญา แต่เป็นศาสนา อ้อ เริ่มเข้าใจแล้วครับ เพียงแค่แง่เดียว จากคุณ : NickyNick - [ 8 ก.ค. 50 10:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อไหร่ที่ "ความจริง" ของโลกและจักรวาลมีคำสั่งให้เชื่อโดยไม่มีเงื่อนไข นั่นคือศาสนา แต่เมื่อไหร่ สมุติฐานเพื่อหาความจริง ของโลกและจักรวาลเป็นไปเพื่อ "ความเป็นจริง"ของโลกที่แท้จริง เช่น สมมุติฐาน ว่าโลกกลม สมมุติฐานว่า จักรวาลขยายตัว สมมุติฐานว่า สติปัญญาของมนุษย์ เกิดจากการครอบครองทุน นั่นคือปรัชญา ที่ทุกอย่างมีกระบวนการหาความจริงด้วยวิธีการของปรัชญา(Methodology)ต่างๆ ศาสนาพุทธ เป็นสิ่งที่คาบเกี่ยวกัน ระหว่างปรัชญา และศาสนาเพราะแม้จะมีเรื่องของจริยธรรม มีเรื่องของภาวะวิทยา(Ontology)ในแบบ"ทวินิยม" มีญาณวิทยา ( Epistemology ) ในแบบ ประจักษ์นิยม ที่คล้ายคลึงกับวิทยาศาสตร์ คลาสสิคคือมีเรื่องของการตั้งสมมุติฐาน การทดลอง และการพิสูจน์ แต่ก็ไม่ได้มีเรื่องของ "กลไก"ของการรับรู้ที่เด่นชัดนัก ไม่ได้บอกว่า ภาพของโลกมีรูปพรรณสัณธานเป็นอย่างไร แต่มันก็คล้ายวิทยาศาสตร์ที่สุด(แต่บางครั้งก็มีปัญหาเกี่ยวกับภาษาในคำสอนที่ยากแก่การเข้าใจ) แต่โดยเนื้อแท้ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาแบบมนุษย์นิยม(ไม่เกี่ยวกับเทพเจ้า) แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 50 13:07:18 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 50 12:45:09 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 50 12:35:59 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 50 12:33:53 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 50 12:32:49 จากคุณ : the author - [ 8 ก.ค. 50 12:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อมองในแง่นี้ พระพุทธศาสนาจึงมิใช่เป็นปรัชญา แต่เป็นศาสนา ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ มันก็แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ = =" จากคุณ : PhantomX-2 - [ 8 ก.ค. 50 15:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับคุณ author ขอขยายความในส่วนที่ว่าถึงความก้ำกึ่ง พุทธ กับ ปรัชญา มีส่วนที่เป็นสาระสำคัญของกันและกัน ไม่อาจจะแยกได้ชัดเจนแบบขาดจากกัน ในตัวเนื้อแท้ของพุทธที่มีความเป็นวิทยาศาสตร์(ซึ่งเป็นหนึ่งในแขนงของปรัชญา) จุดเป็นปรัชญาที่มีการแสวงหาเหตุและผล และดูเหมือนจะมีเหตุผลกว่าอันอื่นๆ แต่ในอักมุมเรื่องของ ตัวบทต่างๆที่ขัดแย้งในตัวมันเอง(อย่างที่ยกว่าไม่เกี่ยวกับเทพเจ้า) ซึ่งไม่ขอกล่าวถึงรายละเอียด ไร้ซึ่งเหตุและผลไม่ต่างจากอันอื่นๆเช่นกัน ส่วนนี้เองที่อยู่นอกจากปรัชญา แต่ในตัวมันเองในตอนนี้การจะแยกส่วนทั้ง2นั้นย่อมเป็นไปไม่ได้ การจะกล่าวว่า เป็นหรือไม่เป็น ก็ จะได้ทั้งถูกและผิด เหตุผลที่จะนำมาหักล้างกัน ก็คงไม่ด้อยไปกว่ากัน เป็นและไม่เป็น คือคำตอบ ในบางครั้งผมว่าคำตอบแบบนี้ ที่โดยส่วนตัวไม่ชอบอะไรกำ้กึ่ง กลับมีโอกาสได้ใช้ เพราะถึงยังไงสุดท้ายแล้ว ความเปลี่ยนแปลงไปหลังจากจุดนี้ย่อมไม่เกิด ต่อให้เถียงกันให้ตายไปข้างก็เถอะ ก็เลยไม่รู้จะพูดยังไงดี เฮ้อ.... จากคุณ : KongMing - [ 8 ก.ค. 50 15:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งที่เรียกว่า  พุทธศาสนา  นั้น เกิดขึ้นภายหลังยุคสมัยของ พระพุทธเจ้า..............................ผ่านไป มันเป็นเรื่องการ.......จัดตั้งจัดการ......เหล่าคำสอน และกระบวนการสืบทอด...คัมภีร์ ศาสนา  จึงเป็น กระบวนการสืบทอด คัมภีร์ ของเหล่าสาวก แต่สำหรับผู้ให้กำเนิดศาสนาหนึ่งๆนั้น  ................................... มีแต่ การค้นหาความจริง เป็นที่ตั้ง  ด้วยการวิพากษ์สำนักคิดต่างๆในยุคสมัยตน ทดลอง ปฏิบัติ-ปฏิเสธ เรื่อยไป   ผ่านการเคี่ยวกรำและหล่อหลอมทั้งสติปัญญา จิตและทุกรกิริยาต่างๆ.............. คือ  สำหรับพระสิทธัตถะแล้วไซร้   เป็นดุจต้นข้าวที่อุ้มรวงแล้วโน้มลงสู่ผืนดิน      พระองค์ปฏิเสธฟ้าเพื่อหาดิน   ท่องโลกท่ามกลางความแข็งกร้าวของมวลมหาชีวิต    เพื่อแสวงหาทางดับทุกข์  ผ่านกระบวนการพิสูจน์ที่หลายหลากในยุคสมัย     ดังนั้น แง่นี้พระองค์เป็นนักวิทยาศาสตร์ของการเกิดและการตาย     เป็นนักคิด  นักปฏิวัติระบบคิดแห่งยุคสมัยของพระองค์..... สิ่งที่พระองค์ค้นพบ คือ     กฏ....อนิจจัง-ทุกขัง-อนัตตา   เท่ากับ ปฏิเสธลัทธิความเชื่อในเรื่อง เทพเจ้า  ตัวตนสมบูรณ์   ด้วยหลักการ   ที่เรียกว่า   อริยสัจจสี่ ในกระบวนการเครือข่ายแห่งทุกข์   ที่เรียกว่า  ปฏิจจสมุทปบาท.... พระสิทธัตถะ อาจไม่ได้ต้องการสร้าง พระพุทธศาสนา เพียงต้องการเผยแพร่ " ธรรม " ที่ค้นพบแก่พหุชนเท่านั้น แต่ "ศาสนา" เกิดขึ้นจากกระบวนการจัดตั้งโดยเหล่าสาวก เพื่อสืบทอด ธรรมหรือคัมภีร์นั้น   ซึ่งบ่อยครั้ง.....นานวัน....ได้เกิดความแปลกแยกต่อเจตนารมณ์ดั้งเดิม กลายเป็น   ศาสนา  เพื่อ    กระบวนการศาสนา..........   เพราะสิ่งที่สร้างสีสรรที่ประจักษ์ย่อมเคลือบคลุมปิดบังสายตาได้ง่ายกว่า ธรรม ที่ต้องอาศัยปัญญาและวิถีปฏิบัติฝึกฝน เพื่อให้เข้าถึง.....ซึ่งยากกว่า.... ดังนั้น  ศาสนาใดๆมิสำคัญเท่า   การเข้าถึงจิต-ชีวิตของผู้ก่อกำเนิด หรือ ที่ใกล้เคียงก็คือ  ตัวธรรมเริ่มต้นนั้น  มากกว่า กระบวนการจัดตั้งให้หลัง พุทธศาสนามิใช่ปรัชญา   ก็เพราะ   ศาสนาเกิดจากสาวก แต่  พระสิทธัตถะ  กลับยิ่งใหญ่กว่านักปรัชญาไหนๆ  เพราะ ค้นพบ   วิถีทางปฏิบัติให้พ้นทุกข์อันครอบคลุมเจตนารมณ์ส่วนลึกของ ผองปรัชญาทั้งหลาย   ซึ่งอาจเรียกชือสิ่งที่เขาใฝ่หาแตกต่างกันเท่านั้น..... อย่างไรก็ตามสำหรับ   ปชช.ชาวบ้านแล้วไซ้ร พุทธศาสนา ต้องไม่ใช่ปรัชญา   แต่  คือ  กรบวนการศาสนาที่ประจักษ์ อันสะท้อนจากเหล่าสาวก สู่คัมภีร์    เพื่อ ก้าวใจให้สูงขึ้น สู่   บรมธรรมแห่งพุทธะ..... จากคุณ : dicky5 - [ 8 ก.ค. 50 19:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คห.3 "  แต่โดยเนื้อแท้ศาสนาพุทธ  เป็นศาสนาแบบมนุษย์นิยม (ไม่เกี่ยวกับเทพเจ้า ) " เนื้อหาตรงนี้น่าสนใจดีแฮ่ะ......................อาจตั้งเป็นกท.ใหม่ได้เลย แต่ขอวิพากษ์หน่อยแล้วกัน..................................................... เราว่า  ศาสนาพุทธ  ไม่เกี่ยวกับเทพเจ้า  หรือที่เรียก  อเทวนิยม เท่ากับ  ใช่เลยที่มีวาทกรรมหนึ่งว่า  ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่น่าแปลกใจอย่างที่     พุทธศาสนา  มีมุมมองต่อโลก-ชีวิต ในแง่ลบ คือ ทุกข์ ซึ่งอันที่จริงเช่นกันว่า   หลายอย่างมีสองด้านที่ซ่อนอยู่เสมอ ถ้าเช่นนั้น  มนุษยนิยมพุทธ   สะท้อนการไม่ศรัทธาต่อชีวิต...เอาเสียเลย..? ก็นั่นนะซิ .......................เพราะ  เหล่าผู้ที่ถือพุทธก็เลยปฏิบัติ  ปฏิเสธ ชีวิตที่เป็นทุกข์  ด้วยการไม่ยึดติด  ให้อภัย  และไม่ใยดีต่อระบบ หรือกฏกติกา  ที่สร้างขึ้น   ยึดถือตัวบุคคลเสียมากกว่า     สังคมไทยจึงเป็นสังคมแบบหลวมๆเรื่อยมา....แต่ก็สงบสุขภายใต้การเก็บกดขัดแย้ง อยู่บ่อยๆ......ทั้งในองค์กรและสังคม..... มนุษยนิยมแบบมองโลกในแง่ดี   มีไหม.? จากคุณ : dicky5 - [ 8 ก.ค. 50 20:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แนะนำให้อ่าน"ไอน์สไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น" ค่ะ เพราะว่าคนเขียนท่านวิเคราะห์เรื่องนี้ไว้ค่อนข้างละเอียดค่ะ แต่ในความเห็นของเรา พุทธที่เป็นศาสนา ก็คือในส่วนของบัญญัติต่างๆ เช่นการทำวัตร ศีลของพระ แต่ในส่วนปรัชญาคือ ในส่วนของคำสอนค่ะ http://www.amarinpocketbook.com/books_detail.asp?book_id=1689 จากคุณ : หมวยแก้มป่อง - [ 8 ก.ค. 50 22:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อนุโมทนา และขอแสดงความขอบคุณเจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : elenote - [ 9 ก.ค. 50 05:44:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามความคิดเห็นส่วนตัว       ปรัชญา   ในทางศาสนา   น่าจะหมายถึง  ความเชื่อ ที่มี เหตุ-ผล รองรับ สอดคล้องกับความเป็นจริงตามสามัญสำนึกของมนุษย์         เช่น     การฆ่าคน  โดยสามัญสำนึก   ของมนุษย์มันก็ถือเป็นสิ่งที่ไม่ดี    ไม่ควรทำ   อยู่เเล้ว    เมื่อ   เราใส่ความเชื่อเข้าไป    โดยชี้ให้เห็นโทษ ของการฆ่าคน   ในลักษณะ  ที่อาจจะไม่ค่อยอิงตามความเป็นจริงหรือพิสูจน์ไม่ได้   เช่น   ตายเเล้วตกนรก      นรกเป็นยังไงก็ว่าไป...   เเต่จริงๆเเล้ว   ถึงไม่มีเรื่องของความเชื่อทางศาสนาเข้ามาเกี่ยวข้อง   การฆ่าคน  ก็เป็นสิ่งที่ไม่ดี  ไม่ควร  โดยสามัญสำนึก   คือ  รู้ถึง  เหตุ-ผล  ได้โดยธรรมชาติ    เช่น   การฆ่าพ่อเเม่ที่เลี้ยงดูตนเองมา   ไม่ต้องเชื่อว่าจะตกนรก   คนปกติ  ก็รู้อยู่เเล้วว่า  เป็นสิ่งที่ไม่ดี   ไม่ควรทำ    เเต่ความเชื่อที่เข้ามานั้น   จะเป็นตัวส่งเสริม   โดยชี้ให้เห็นโทษ   ที่เน้น   ในเรื่องของความรู้สึก   "กลัว"   ต่อผลที่จะตามมา   จากการกระทำนั้น   ให้มากยิ่งขึ้น ด้วยเรื่องการ  "ตกนรก" เช่น       การฆ่าคน   จะโดนติดคุก   ประหารชีวิต   (เเต่เเค่นี้บางคนก็คิดว่าตายไปเเล้วก็จบ   เเต่ศาสนาจะบอกว่า   มันยังไม่จบ   จะต้องลงไปรับโทษ ต่อในนรก   เขียนออกมาได้เป็น   1.   ฆ่าคนตาย      ต้องรับโทษ   ทางสังคม   ประหารชีวิต  ตาย  จบ   2.    ศาสนา         ฆ่าคน   เมื่อตายเเล้ว   ต้อง(ตกนรก)   เพราะฉะนั้น     ถ้าเป็นคนที่นับถือศาสนา   จะรู้ว่า   การฆ่าคนนั้นจะต้องได้รับโทษ  เป็น  2  เท่า   คือ   1.  รับโทษตอนมีชีวิตอยู่   (  กฏหมาย ) 2.  รับโทษตอนที่ตายเเล้ว (  ศาสนา    )   เเต่โทษที่สังคมจะให้เเก่ผู้กระทำผิดนั้น    ในความเป็นจริงเป็นสิ่งที่สามารถหลีกเลี่ยงได้   (  หนี  )   ศาสนาจึงเข้ามาอุดช่องว่างตรงนี้ด้วยความเชื่อ    ว่า           "ถึงเจ้าจะหลีกหนีความผิด ตอนเจ้ายังมีชีวิตอยู่ได้    เเต่เมื่อตายไปเเล้ว   เจ้าไม่อาจหนี   นรก  ที่กำลังเปิดรอการลงโทษเจ้าอยู่   เฉกเช่นเดียวกับ  ความตาย   ที่ไม่มีใครหนีพ้นได้ฉันนั้น"   เมื่อเป็นความเชื่อ  ที่ไม่มีใครพิสูจน์ได้ด้วย  เหตุ-ผล   เเต่พื้นฐานตามสามัญสำนึกคนทุกคนรู้ว่า  เป็นสิ่งที่ไม่ดี  ไม่ควรทำ   เขียนออกมาได้ว่า   เด้งที่ 1 ทางสังคม   การฆ่าคนเป็นสิ่งไม่ดีไม่ควร     โทษของมัน  คือ  โดนประหารชีวิต     เด้งที่ 2 ทางศาสนา การฆ่าคนเป็นบาป โทษของมัน  คือ  ตกนรก   ตรงนี้จะมีตรรกะที่ถูกวางเงื่อนไขเอาไว้   1.  ก่อนจะตกนรก    ต้อง  "ตาย"  ก่อน 2.  เเล้วถ้าไม่ตาย    ก็เเปลว่า  "ไม่ต้องตกนรก"   เเต่ในความเป็นจริง  ไม่มีใคร  อยู่ได้เป็นอมตะ   จุดที่ทำให้ความเชื่อมีน้ำหนัก  คือ   เรื่องความตาย  ที่เป็นธรรมชาติเเละเป็นความจริง   ที่มนุษย์ทุกคน  ต้องเจอ  "หลีกเลี่ยงไม่ได้"   ศาสนา  จึงเอาเรื่อง  นรก   การลงโทษ  วิญญาณ    มาเชื่อมโยงกับความ "ตาย" ไว้อย่างเหนียวเเน่น   เพื่อชี้ให้เห็นว่า    ไม่มีใครที่ทำชั่วเเล้วจะพ้นไปจากนรกได้เหมือนกับ  ความตายที่ ไม่มีใครสามารถหนีพ้นได้เช่นกัน     ผลที่ได้ตรงนี้     ทำให้ความเชื่อนั้นมีน้ำหนัก   เพราะเรื่องความเชื่ออะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับความตายเเละหลังความตาย  จะถูกมองว่าเป็นสิ่งที่                                "หลีกเลี่ยงหลีกหนีไม่ได้"                 ไปซะไกลลิบ สรุป   ศาสนาทุกศาสนา  นั้น  มีเรื่องของ  เหตุ-ผล  (ปรัชญา)  ที่สอดคล้องกับชีวิตความเป็นจริง  อยู่เเล้ว ในเเบบรูปธรรม  ที่เห็นได้  ปฏิบัติได้    เเต่ ด้านนามธรรมธรรม   มักจะอ้างอิง   ทั้งสิ่งที่พิสูจน์ได้  เเละ  พิสูจน์ไม่ได้  เเละ มีมาก-น้อย  ไม่เท่ากัน  ขึ้นอยู่กับเเต่ละศาสนา   เเละ  ในเเต่ละศาสนา ก็ยังเเบ่งระตามระดับ   คำสอน   อีกด้วยเช่น   คำสอนระดับพื้นฐานสำหรับ  ชาวบ้าน  ก็มักเป็นคำสอน   ที่สอดคล้องกับชีวิต  ความเป็นจริง  เห็นได้ง่าย     เข้าใจได้ง่าย   ปฏิบัติได้ง่าย    เรียกได้ว่า    มี เหตุ-ผล  สอดคล้องกับชีวิตความเป็นจริงของคนทั่วไป จากคุณ : โยชิซูกุ - [ 9 ก.ค. 50 09:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ปรัชญาเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา บางครั้งศาสนาและปรัชญามักแยกกันไม่ค่อยออก หรือบ่อยๆ ว่าคือสิ่งที่ซ้อนทับกันอยู่ นั่นคือแยกไม่ออก ดังเช่นกรณีที่พระพุทธองค์ทรงสนทนาธรรมกับ ราชาและภิกษุหลายๆ รูป นั้นก็เป็นคำถามคำตอบแบบปรัชญา แล้วพวกคุณจะเอาอะไรมาแยกออกจากกัน จากคุณ : หนึ่ง - [ 9 ก.ค. 50 10:56:27 A:203.144.220.252 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 พูดง่ายๆก็คือ ปรัชญาคิด ศาสนาทำ ขอเสนอความเห็นขัด ความคิดเห็น #7 ของคุณ dicky5 นะครับ ผมมองว่าศาสนาพุทธนั้นมองโลกแง่ดีสุดๆแล้ว เพราะมองว่าคนเราทำอะไรได้ด้วยตัวเอง พ้นทุกข์ได้เอง ไม่ต้องรอใครหรืออะไรมาทำให้ การที่มองว่าชีวิตมีทุกข์ไม่ใช่การมองโลกแง่ร้าย แต่เป็นการยอมรับความจริง ที่สำคัญทุกข์เป็นเพียงหนึ่งสิ่งในอริยสัจ 4 ซึ่งก็พูดถึงการดับทุกข์ไว้ด้วย ไม่ได้บอกว่าโอ้ชีวิตนี้คือทุกข์ จบกันแล้วซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ใช่อย่างนั้น ไม่ได้ปฎิเสธชีวิตที่เป็นทุกข์นี้ด้วย ดับทุกข์ใครๆก็ทำได้ นี่ยังไม่มองแง่ดีอีกหรือ ที่ไม่พูดถึงความสุขก็เพราะถ้าสุขแล้วก็ไม่ต้องแก้ไขอะไรซิ แนวคิดที่พูดถึงแต่ความสุขหรือความจริงจะมีประโยชน์์อะไรนอกจากเป็นการบริหารสมองเล่น คิดแล้วทำซิถึงจะน่าสนใจกว่า ผมถึงมองว่าปรัชญาที่ปนอยู่ในศาสนาทั้งหลายน่าสนใจ เพราะมีการเสนอแนวปฎิบัติด้วย จากคุณ : HotChoc - [ 9 ก.ค. 50 12:37:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าคนเรามีแต่ความสุัขแล้วจะมีศาสนาไว้เพื่ออะไร ที่มีศาสนาก็เพราะคนเรามีความทุึกข์ทั้งนั้น ไม่ว่าจะทุกข์เพราะตัวเอง หรือเพราะสิ่งอื่นๆ ศาสนาพุทธก็แค่บอกความจริงว่าคนเรามีความทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา และบอกวิธีการดับทุกข์เท่านั้น ซึ่งต่างจากศาสนาหลักอื่นๆที่ใช้วิธีการอื่นๆ มองตั้งแต่คริสต์ถ้ามองในตอนช่วง BCE 10 คำสอนของพระเยซูต่อศิษยานุศิษย์นั้นชัดเจนว่าเพราะโลกนี้มันแย่ เลยต้องพยายามทำดีเอาไว้เพื่ออาณาจักรของพระเจ้าที่จะลงมาบนโลกในอนาคต (อันใกล้ - ในช่วงอายุคน) หรือของอิสลาม  ยิว ก็ไม่ต่างกันมากนัก ถ้ามองในศาสนาแบบพหุเทวนิยมนี่ยิ่งเห็นได้ชัดว่าเพราะมีความทุกข์อยากได้ อยากมี อยากเป็นถึงต้องอ้อนวอนขอต่อเทพเจ้า หรือบางทีไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น ก็เลยต้องอ้อนวอนขอความปราณีจากเทพเจ้าเช่้นกัน ไล่มาตั้งแต่เทพยุคแรกๆิอย่างพระพิรุณ Demeter เป็นต้นที่ว่ากันถึงฤดูกาลและความอุดมสมบูรณ์ ไม่มีศาสนาไหน ไม่กล่าวถึงความทุกข์ แต่ว่าสื่อสารออกมาอย่างไรเท่านั้นเอง จากคุณ : Nexus - [ 9 ก.ค. 50 14:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ที่จริงผมยังไม่อยากเข้ามาตอนนี้เลยครับ ยังอยากทราบทัศนะเพิ่มเติมอีก แต่ผมจะไม่อยู่ราว 4-5 วัน ส่วนที่ท่านทั้งหลายกล่าวกันมาแล้วก็ล้วนมีเหตุผลน่าคิดน่ารู้ และผมขอขอบพระคุณอย่างมาก สำหรับผมเองแทบไม่มีความรู้เรื่องปรัชญา การที่ผมลอกเฉพาะหัวข้อ "พระพุทธศาสนาไม่ใช่ปรัชญา" นิดเดียวจากหนังสือเล่มโตของท่านเจ้าประคุณพระพรหมคุณาภรณ์มาแสดงไว้อาจไม่เป็นธรรมต่อท่าน และอาจเป็นความเขลาของผมเอง แต่ก็น่าสะกิดใจว่าการที่ท่านตั้งหัวข้อเช่นนี้ท่านอาจจะหมายความเพียงอย่าไปเชื่อฝรั่งที่พูด ๆ กันว่าพระพุทธศาสนาไม่ใช่ศาสนา แต่เป็นปรัชญา ส่วนผมเองคิดว่าน่าจะเป็นทั้งศาสนาและปรัชญา (ศาสนาอื่น ๆ ก็น่าจะเป็นทั้งสองอย่างด้วยเหมือนกัน) ก็หลักสูตรศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนาและปรัชญา ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตล้านนายังมีเรียนสองรายวิชานี้เลยครับ          ๘๐๐๓๐๑ พุทธปรัชญาในพระสุตตันตปิฎก         ๓ (๓-๐-๖)          Buddhist  Philosophy in Suttantapitaka                ศึกษาความคิดที่สำคัญของพุทธปรัชญาที่ปรากฏในพระสูตรต่างๆ เช่น ความคิดเรื่องโลก มนุษย์ อนัตตา กรรม สังสารวัฏ และความหลุดพ้นจากทุกข์ ฯลฯ          ๘๐๐๔๐๓ พุทธปรัชญาในพระอภิธรรมปิฎก            ๓ (๓-๐-๖)          Buddhist Philosophy in Abhidhammapitaka          ศึกษาวิเคราะห์เรื่องจิต เจตสิก รูป นิพพาน และเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ตามที่ปรากฏในพระอภิธรรมปิฎก (จาก http://www.lanna.mbu.ac.th/course/grade/philos.asp) ผมขอร้องขอเรียนเชิญทั้งท่านที่ให้ความเห็นไว้แล้วและท่านที่ผ่านเข้ามาใหม่ได้โปรดอภิปรายกันต่อไปนะครับ ขอบพระคุณครับ จากคุณ : สุธน หิญ - [ 9 ก.ค. 50 23:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ประเด็นเรื่องนักปรัชญานั้นไม่จำเป็นต้อง "ดำเนินชีวิต" ในสิ่งที่ตัวเอง "เชื่อ" ส่วนศาสนานั้น ต้อง "เปลี่ยนตัวเอง" เพื่อให้เข้าถึง "ความจริง" ของศาสนานั้น ๆ ทำให้ผมนีกถึงคาบปริญญาโทของอ.ธเนศ วงศ์ยานนาวา ที่คณะรัฐศาสตร์ ปีนี้แกสอน heremeneutic of the self (สะกดถูกป่าวเนี่ย) ซึ่งเป็นเลคเชอร์อันสุดท้ายของ Foucault ก่อนตาย คาบประมาณสองอาทิตย์ที่แล้ว (ผมไปซิท-อินมา) ประเด็นที่อ.ธเนศพูดถึง (ผ่าน foucault) คล้องบทความที่ จขกท. โค้ด มาเลยครับ โดยเฉพาะเรื่องการ "เข้าถึงความจริง" แบบ spiritaul (ซึ่งในที่นี้คงหมายถึงศาสนาแบบเก่า) ที่การที่จะเข้าถึงความจริงได้นั้น ผู้แสวงหาต้องมีการเปลี่ยนวิถีชีวิต เช่น จากที่เคยกินอาหารสามมื้อเหลือสองมื้อ จากที่เคยมีเซ็กส์ก็ห้ามมี (หรือแม้แต่การสำเร็จความใคร่) ห้ามทำโน่นทำนี่ ฯลฯ แต่ในการเข้าถึงความจริง (หรือความรู้) แบบสมัยใหม่ มีสิ่งที่เรียกว่า methodology เข้ามาเชื่อมระหว่างผู้รู้กับสิ่งที่ถูกรู้ ผู้แสวงหาไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตตนเองเพื่อให้เข้าถึงความรู้แบบกรีกได้  (ไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตแบบ Socrates เพื่อเข้าใจสิ่งที่ Socrates คิด หรือ เราไม่จำเป็นต้องเป็นชนชั้นกรรมาชีพ นำขบวนการปฏิวัติสากลเพื่อเข้าใจความคิดของ Marx) อ.ธเนศแนะนำให้ไปอ่าน History of sexuality book 2 and 3 ด้วย ซึ่งเนื้อหาจะเข้าประเด็นในกระทู้นี้ จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 10 ก.ค. 50 22:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พุทธศาสนามีปรัชญาในตัว ถ้าเราไม่รักที่จะคิดก็จะไม่เห็น จุดประสงค์ของศาสนาคือการปฏิบัติ แค่ปฏิบัติก็พอ แต่เราไม่แค่ปฏิบัติเพราะเรารักที่จะคิด จากคุณ : มังกรใจเย็น - [ 12 ก.ค. 50 12:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่าสนใจมาก ๆ ครับ จากคุณ : พลายแป้ง - [ 13 ก.ค. 50 09:49:02 A:210.203.180.145 X: TicketID:120371 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คห. 16 และ 17  เพราะ " ข้าพเจ้าคิด  ข้าพเจ้าจึงมีอยู่ " อยากให้พหุชน  มีอยู่........ ดังนั้น ศาสนาจึงน่าจะส่งเสริมให้คนเป็นสายธารแห่งการตื่น-คิด แล้วอาจช่วยให้ไม่ยากจนลงเพราะ จ่ายไปในอาภรณ์แห่งพิธีกรรมแปลกๆ หรือเพราะยากจนกัน  จึงต้องใฝ่หาสิ่งอัศจรรย์เป็นกระแสแห่งความหวัง.. จากคุณ : dicky5 - [ 13 ก.ค. 50 10:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ทั้งสองอย่างมันต้องเกื้อหนุนกันและกันครับ ศาสนาที่ปฏิเสธมิติทางปรัชญาก็เป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากความงมงาย กลับกันปรัชญาที่ปฏิเสธการใช้ชีวิตตามตัวปรัชญาเองก็เป็นได้แค่การพูดเพ้อเจ้อเท่านั้นเหมือนกัน ฉะนั้นศาสนาก็คือปรัชญา และปรัชญาก็คือศาสนา จากคุณ : เอี้ยเสียวเฮียบ - [ 15 ก.ค. 50 02:45:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบพระคุณท่านทั้งหลายมากครับที่ช่วยกันออกความคิดเห็น นับว่าเป็นความเอื้อเฟื้ออย่างยิ่งและเป็นเครื่องประเทืองความรู้ความคิดอย่างดีทีเดียว ผมก็พยายามค้นหาด้วยว่ามีอะไรที่จะบอกได้อีกว่าศาสนาพุทธเป็นปรัชญาหรือไม่ ปรากฏว่ามีท่านพุทธทาสอีกท่านหนึ่งถือว่าเป็นวิทยาศาสตร์ และบอกว่าปรัชญาไม่ใช่ Philosophy แต่สมัยนี้เอามาใช้กันเช่นนี้ ท่านพุทธทาสยึดถือความหมายของปรัชญาตามแบบอย่างอินเดียแท้ ๆ ท่านสามารถดูได้ที่ http://www.buddhadasa.org/html/life-work/bio/tell_chapter7-07.html (อัตชีวประวัติของท่านพุทธทาส เล่าไว้เมื่อวัยสนธยา พระประชา ปสนฺนธมฺโม สัมภาษณ์) http://www.buddhadasa.com/dhamanukom/science113.html (พุทธศาสนาเป็นวิทยาศาสตร์) http://www.buddhadasa.com/FAQ/FAQ_11.html (การจัดพุทธศาสนาให้เป็นวิทยาศาสตร์เป็นการดูหมิ่นพระพุทธเจ้า) ท่านใดจะร่วมออกความคิดเห็นเพิ่มเติมอย่างไรก็ขอเรียนเชิญนะครับ ยิ่งมากก็ยิ่งให้ความรู้ความคิดมากขึ้นแก่พวกเรากันเอง ขอบพระคุณอย่างสูงครับ จากคุณ : สุธน หิญ - [ 15 ก.ค. 50 13:10:58 ]