ความคิดเห็นที่ 1
ความคิดเห็นที่ 6
"ตอนนี้นับว่าเภทภัยถูกกำจัดไปหนึ่งคนแล้ว"
เซี่ยวเฮ้งเอ่ยอย่างโล่งใจ เมื่อทั้งสามกลับมาหารือกันในห้องลับ
"แต่แขนของข้าพเจ้านี่สิ เอียเท้าร้ายกาจกลับแทงเข็มจนจมมิด แม้จะถอนออกมาได้ แต่แขนข้าพเจ้าคล้ายถูกตัดขาด มิอาจรู้สึกอันใด มิอาจเคลื่อนไหวได้"
ฉั่วเป่งใช้โอดครวญ
"แล้วลีนฟิวเล่า ยินยอมช่วยเหลือท่านหรือไม่"
"หึ เล่าฮูยินดีเสียแขนข้างนี้ไป ดีกว่าขอความช่วยเหลือจากนาง"
"ตอนนี้เป็นผู้ใดเฝ้าเชลยอยู่"
"เราให้ศิษย์เราเจ็ดราชสีห์ เฝ้าอยู่"
"ต้องระวัง พวกปวยหงส์เก็ง หมู่บ้านหมื่นเหมย มีท่าทีปกป้องเอียเท้านางนั้นอย่างเห็นได้ชัด"
..................................................................
ไซมึ้งฮูหยินพาหลิงเอ๋อร์กลับไปรักษาอาการบาดเจ็บที่ห้องพักของตน พร้อมด้วยไซมึ้งชวยเซาะ ฟงยี่เก็งจู้ เมธีหญิง มามิยะ และคนอื่นๆที่เหลือ
เมื่อถึงห้องพัก "อาการของงี่ม่วยหนักหนาพอสมควรทีเดียว ท่านพี่ ท่านคงต้องเฝ้าระวังด้านนอกประตูให้ข้าพเจ้าด้วย เกรงว่าข้าพเจ้าคงต้องใช้วิชาดรรชนีห้าธาตุ บวกกับการฝังเข็มเสียแล้ว ท่านพี่คงจะอนุญาติ" นางหันไปปรึกษากับสามี
สีหน้าของไซมึ้งชวยเซาะเยียบเย็น แต่ทว่าในดวงตาที่จ้องมองฮูหยินของตนกลับไปด้วยความอบอุ่น "ข้าเข้าใจเจ้าดีฮูหยิน เจ้าวางใจเถอะ แค่ลมปากของคนไม่อาจทำลายความเข้าใจที่ข้ามีต่อเจ้าได้ ข้าเป็นห่วงแต่สุขภาพของเจ้าเท่านั้น ถ้าหาก..."
"เรื่องอื่นช่างมันเถิดท่านพี่ อย่างไรเสีย หลิงเอ๋อร์ก็เป็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของฮุ้นกอ ถึงแม้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ต้องรักษานางให้ได้" พูดจบ ไซมึ้งฮูหยินจึงหันไปทางสหายหญิงทั้งสอง "ฟงฟ่ง มามิ คงต้องรบกวนท่านช่วยสามีข้าอีกทางหนึ่งด้วย"
เมธีหญิงมามิยะ ส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย "ซ่อซ้อ แต่วิชานั้นมันอาจทำให้ท่าน...." "ช่างเถิด...ข้าตัดสินใจแล้ว" พูดจบนางก็เดินหายกลับไปในห้องพักพร้อมปิดประตูลงทันที
..........................................................
จากคุณ :
ไซมึ้งฮูหยิน (lenefield)  
- [
12 ก.ค. 50 23:28:40
]
|
|
|
