ความคิดเห็นที่ 13
กำลังจะโพสท์เรื่องนี้อยู่พอดี
อาจารย์บุญส่ง เป็นอาจารย์ภาควิชาปรัชญา ม.ศิลปากร
...วิชาปรัชญา คือวิชาแห่งการตั้งคำถาม และการไม่ทึกทักเอาว่าสิ่งใดเป็นสิ่งจริงแท้จนตั้งคำถามไม่ได้
ในประเทศที่สังคมเขาให้ความสำคัญต่อการคิดแบบปรัชญา ทุกสิ่งสามารถตั้งคำถามได้เสมอ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง ความเหมาะสมของระบอบการปกครอง, ความดีงามของพระเยซู หรือแม้แต่การมีอยู่ของพระเจ้า
...ความศักดิ์สิทธิ์ของสถาบันกษัตริย์ ก็เป็นเพียงสิ่งหนึ่ง ที่ไม่สามารถทึกทักเอาว่า
เป็นจริงสมบูรณ์ในตัวเองได้ และย่อมต้องถูกตั้งคำถาม
การห้ามไม่ให้ตั้งคำถามต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จึงย่อมเป็นการดูถูกต่อปัญญา และบูชาความงมงาย
...ในกรณีนี้ ไม่เพียงแต่การตั้งคำถามจะเป็นการตั้งคำถามในเชิงปรัชญา แต่ยังเป็นการตั้งคำถามในกรอบวิชาการ
การห้ามการตั้งถามนี้ ย่อมเป็นการคุกคามต่อเสรีภาพทางวิชาการ
และเป็นการชะลอความก้าวหน้าในทางปัญญาของคนในประเทศ
...ประวัติศาสตร์บอกเราเสมอ ว่าการห้ามวิพากษ์วิจารณ์บางสิ่งบางอย่าง
(เช่น การห้ามวิพากษ์วิจารณ์พระเจ้า, ศาสนา หรือ สถาบันกษัตริย์)
เป็นการทำให้มนุษย์ด้อยพัฒนาทางปัญญา
สงครามศาสนา, การเข่นฆ่าเพราะความแตกต่างทางความเชื่อ และความล้าหลังทางศีลธรรม ล้วนเกิดขึ้นเพราะสิ่งนี้
...Civilisation เกิดขึ้นได้ด้วยการที่มนุษย์ตั้งคำถามต่อ
ความเชื่อเดิมๆ ด้วยความเชื่อใหม่ๆ ที่อยู่นอกกรอบของสิ่งที่ถูกสอนให้เชื่อ
การปฏิเสธการตั้งคำถาม จึงไม่ใช่เป็นเพียงการปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับความจริงเท่านั้น
แต่เป็นการปฏิเสธการพัฒนาทางปัญญา ด้วยการจมปลักอยู่กับ "Given truth"
จากคุณ :
หมากเด็ด 
- [
21 ก.ค. 50 19:26:09
]
|
|
|
