ความคิดเห็นที่ 1 คอลัมน์นี้คงจะตรงกับห้องสีลมด้วย เพราะภาษาดี อนาคตก็ไปได้สวย(ถึงจะไม่ 100%) และ Business English ก็ทวีความสำคัญมากขึ้นในปัจจุบัน Presentation ผ่านไม่ผ่านก็อยู่ตรงนี้ สัมภาษณ์งาน มีสิทธิ์ได้งานมากขึ้น เพราะภาษา เป็นครู/อาจารย์ รายได้ดีก็เพราะได้ภาษา @@@@ tonmelb ไม่อยากให้คุณไปต่อต้าน หรือว่า เราไม่ใช่ “เมืองขึ้นใคร” ไม่ต้องเคร่งครัดนัก เราเรียนรู้ภาษา เพื่อตัวเรา เพื่ออนาคตเราครับ ไว้ใช้งาน งู ๆ ปลา ๆ ก็ OK ถ้ามันไม่กระทบงานคุณ หรือ ---------------------ไม่เป็นตัวรั้งความก้าวหน้าในการงานของคุณ------------------ จากคุณ : tonmelb - [ 15 ก.ย. 50 22:10:38 A:61.91.164.65 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครั้งนี้ ขอเขียนไปในแนว Diary นะครับ ค่อนข้างขอเขียนแบบ free style ผู้อ่านครั้งนี้ ไม่เพียงแต่จะได้-------------คำแนะนำเกี่ยวกับการเรียนภาษา-------------- เท่านั้น แต่จะได้รับรู้ ชีวิต ความคิด ความฝัน การทำงาน ฯลฯ ของผมด้วย มีเรื่องความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง จะพยายามมา Update บ่อย ๆ ในแต่ละอาทิตย์ครับ เพราะเป็นแนว Diary ออกทาง reality show งานจะไม่ออกมาแนวแบบ Plan หรือแบบเป็นคอลัมน์ภาษาอังกฤษเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมานะครับ และเพราะเวลามีจำกัดด้วย เข้ามาทักทายกันได้ครับ อย่าท้อกับภาษา อย่าท้อกับชีวิต สู้ ๆ ครับ tonmelb ขอเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คน ตะวันไม่สิ้นแสง ขอเธออย่าสิ้นหวัง เอาใจเป็นพลัง สร้างฝันกันต่อไป Good night จากคุณ : tonmelb - [ 15 ก.ย. 50 22:11:38 A:61.91.164.65 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีคุณต้น หายหน้าไปนานเลย เป็นห่วง สบายดีนะ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 15 ก.ย. 50 22:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับคุณแอ๊ด ปากเกร็ด ผมสบาย(ใจ)ดีครับ งานสอนเข้ามาเยอะมากครับ เเต่ป่วยเป็นบางครั้ง ช่วงนี้ผมอ่าน งานของท่านพุทธทาสภิกขุ ผมอ่านมาได้ 2 อาทิตย์เเล้ว ที่หายไป เพราะ----------เบื่อกับสิ่งต่าง ๆ----------- ผมน่ะ Ok เเต่ผมอยากให้คนอื่น Ok ด้วย เพราะเห็นใจมาก เพราะภาษาจริง ๆ เเล้ว ลงทุนลงเเรงสูงนะครับ ขอบคุณคุณแอ๊ด ปากเกร็ด คุณนวล ทุกท่านอีกครั้ง จากคุณ : tonmelb - [ 15 ก.ย. 50 23:02:08 A:61.91.164.65 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่คุณว่า "เหนื่อยไหม สิ่งที่เธอทำอยู่ ชีวิตที่มีแต่งานและภาษาอังกฤษ เหนื่อยกายครับ บางครั้งอาจท้อบ้าง เพราะไม่รู้ว่าทำไมถึงทำงานเยอะจัง เวลาพักไม่ค่อยมี เพราะทำงาน 7 วันเลย" และที่ว่า "เหนื่อยไหม สิ่งที่เธอทำอยู่ ชีวิตที่มีแต่งานและภาษาอังกฤษ เหนื่อยกายครับ บางครั้งอาจท้อบ้าง เพราะไม่รู้ว่าทำไมถึงทำงานเยอะจัง เวลาพักไม่ค่อยมี เพราะทำงาน 7 วันเลย" เราคิดตรงกันข้ามกับคุณนะ.... เราว่าการสอนภาษาอังกฤษเป็นอะไรที่สนุกมากๆเลย เนื่องจากว่าภาษาอังกฤษมีความลึกลับมาก ที่ผู้สอนจำเป็นต้องค้นคว้าให้ดีก่อนที่จะนำไปสอน และเวลานำบทเรียนไปสอน จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้อง "กำหนด objectives ของแต่ละ course ที่กำลังสอนอยู่ให้ดี" และสนุกตรงต้องใช้ความคิดวิเคราะห์และสังเคราะห์เพื่อ present อะไรให้นักเรียนสนุกไม่เบื่อ ไม่ทนทุกข์ทรมาณเรียนเพราะอยากสอบได้  มันเป็นอะไรที่ท้าทายมากๆ เมื่อในอดีต เราได้มีโอกาส ไปสอนภาษาอังกฤษ ในโรงเรียนสอนภาษาที่ใหญ่และมีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง นั่นก็เพราะว่าตอนนั้นเราเดินย่ำต๊อกขายพื้นที่โฆษณาในหนังสือท่องเที่ยว แล้วเดินเข้าไปขายฝรั่งที่เป็น Academic Manager ของโรงเรียนสอนภาษาแห่งนั้น แล้วเขาคุยกับเราเห็นเราพูดภาษาอังกฤษคล่องดีก็เลยเอานามบัตรให้เรา แล้วบอกว่า ถ้าอยากสอนภาษาอังกฤษ ก็ให้ไปหาเขา  เราขายๆโฆษณาแล้วขายไม่ออก ก้อเลยไปหาเขา แล้วเขาก็สอนเราวิธีสอนภาษาอังกฤษให้เป็น edutaionment ...ฝรั่งคนนี้มีประวัติที่น่าทึ่งมากๆ เขาเป็นคนอังกฤษที่มาจากตระกูลผู้ดี (ฟังจากสำเนียงเขา) แต่ไม่เรียนสูงถึงระดับปริญญา  เขาตกงาน  จึงไปเรียนหลักสูตร การสอนภาษาอังกฤษให้กับชาวต่างชาติ ที่รัฐบาลอังกฤษให้เงินสนับสนุนเพื่อฝึกคนอังกฤษที่ตกงานให้สอนภาษาอังกฤษเป็น แล้วไล่คนพวกนี้ให้ออกไปทำงานในต่างประเทศ ฝรั่งคนนี้ประสบความสำเร็จถึงขั้นไปสอน prince องค์หนึ่ง ของประเทศซาอุ เมื่อสอนเสร็จ prince ตบรางวัลให้เขามากพอที่เขาจะ ไปซื้อบ้านหลังงามที่ Florida และretire ไปได้แบบสบายๆตลอดชีวิต แต่เขามาช่วยโรงเรียนสอนภาษาในไทยเพราะเป็นเพื่อนกับเจ้าของโรงเรียน จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 16 ก.ย. 50 12:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากนั้นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่แสนจะตลก ที่ทำให้เรามีโอกาสสอนภาษาอังกฤษอีกครั้งหนึ่ง นั่นก็คือ เราไปสมัครเรียนภาษาจีนกลางกับโรงเรียนสอนภาษาแห่งหนึ่ง ขณะกำลังคุยกันเรื่อง course ที่เราจะเรียนนั้น มีฝรั่งที่เป็นครูสอนภาษาอังกฤษอยู่ที่นั่น เดินออกมาแล้วมาถามอะไรเรา ก้อเลยคุยกัน แล้วอยู่ดีๆ เจ้าของโรงเรียนได้ยินเราคุยกับฝรั่งก็เลยหันมาถามเราว่า "อยากจะสอนภาษาอังกฤษหรือไม่ เพราะวันนี้อาจารย์คนหนึ่งป่วยมาสอนไม่ได้" เราเลยลงเอยได้สอนประจำที่นั่นไปอยู่พักใหญ่ๆ จากนั้นเรามีเงินไปเปิดโรงเรียนติวภาษาอังกฤษ และได้ค้นคว้าหาวิธีการใหม่ๆในการสอนภาษาอังกฤษมาอีกมากมาย ...แต่พอสอนๆไปประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง เราเกิดอยากเป็นนักแปล เราเลยหันมาทำงานแปล ในช่วงที่ทำงานแปล และช่วงหลังๆที่ท่องเน็ต เราพบวิธีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษใหม่ๆอีกมากมาย แต่เรากลับไม่โชคดีนักที่จะได้ทำงานสอนภาษาอังกฤษแบบคุณ tonmelb จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 16 ก.ย. 50 12:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คือว่าเมื่อประมาณ 2 เดือนมาแล้ว งานแปลเราลดลง (คงเพราะรัฐบาลทหาร) เราไปเดินหางานสอนภาษาอังกฤษ ผลปรากฎว่าในการสัมภาษณ์งาน บทสนทนาเป็นแบบนี้ เจ้าของโรงเรียน: คุณเรียนปริญญาตรีอะไรมา แล้วจบปริญญาโทอะไรมา tansy: ฉันมีประสบการณ์การสอนภาษาอังกฤษ และมีผลงานจากการค้นคว้าและวิจัยเป็นการส่วนตัว  โดยสามารถคิดค้นการใช้ multimedia, computer และ internet  เพื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษได้ดังต่อไปนี้... เจ้าของโรงเรียน: คุณเรียนปริญญาตรีอะไรมา แล้วจบปริญญาโทอะไรมา tansy: เห็นคุณมีหลักสูตร conversation, reading, writing and grammar ฉันจะสาธิตให้คุณดูว่างานค้นคว้าของฉัน จะทำให้นักเรียนของคณเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ จนไปบอกกันปากต่อปาก แล้วเป็นข่าวดังเหมือนไฟไหม้ป่า จนทำให้โรงเรียนรับนักเรียนได้มากมายจนทำเงินได้อย่างมหาศาล เจ้าของโรงเรียน: คุณเรียนปริญญาตรีอะไรมา แล้วจบปริญญาโทอะไรมา tansy: คุณอยากรู้ไหมว่า ฉันมีอะไรใหม่ๆ ที่ฉันคิดขึ้นมาได้ในขณะที่ทำงานแปลมา 10 กว่าปี ซึ่งมันบีบบังคับให้ฉันต้องเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมด้วยตนเอง โดยใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ และฉันไปคิดต่อยอด วิธีการสอนภาษาอังกฤษจากที่เคยคิดได้เมื่อหลายปี ให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งๆ ขึ้น เจ้าของโรงเรียน: คุณเรียนปริญญาตรีอะไรมา แล้วจบปริญญาโทอะไรมา tansy: คิดในใจว่า "บ้า rayum จริงๆ ฉันเคยเดินเข้าไปสมัครสอนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนสอนภาษาแห่งหนึ่ง (อีกแห่งหนึ่งนอกเหนือไปจาก 2 แห่งที่เล่าไปแล้ว) ฝรั่งที่เป็นเจ้าของโรงเรียน บอกว่า "เผอิญเรามีนักศึกษาปริญญาเอกคนหนึ่งในมหาลัยของรัฐ (เขาเรียนปริญญาเอกสายวิทยาศาสตร์) เขาจะมาเรียนเขียน ผมให้เขาลองเขียน essay มาแล้ว ... คุณเอา essay ของเขาไปนั่งตรงนั้น แล้ว edit มันให้ผมดู แล้วคุณเขียนสรุปมาสั้นๆว่า นักเรียนเขียนภาษาอังกฤษได้ในระดับนี้ คุณจะใช้กลยุทธ์อย่างไรในการสอนเขา" ...เราก็ทำตามนั้น แล้วได้งานไปทำว่ะ...!!! แต่เองานนี้ (ที่กำลังสัมภาษณ์อยู่ (สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์) ทำไมมันยากนักเฟ้ย ...!!! จริงๆแล้วตอนสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ เจ้าของโรงเรียนสัมภาษณ์เราเป็นภาษาอังกฤษ แต่ที่เราเขียนบทสนทนาเป็นคำแปลภาษาไทย นั่นก็เพราะว่า เจ้าของโรงเรียน (ซึ่งเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน) เธอเรียนจบอักษรศาสตร์เอกอังกฤษจากมหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง แต่เธอพูดภาษาอังกฤษ กระท่อนกระแท่น ผิดธรรมชาติเพียบเลย ถ้าเอามาแปะเป็นภาษาอังกฤษ คนอ่านจะปวด head อย่างรุนแรง จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 16 ก.ย. 50 12:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คือว่าใน #7 เราพยายามท้าพิสูจน์ (โดยการลงมือสอนให้ดูจริงๆ) ให้เจ้าของโรงเรียนเห็นว่าเรามีความสามารถพิเศษในเรื่องการสอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสอน listening comprehension (ซึ่งหาคนสอนทักษะนี้ยากมากๆในประเทศไทย) การสอน reading comprehension และการผลิต teaching materials ที่มีประสิทธิภาพเพื่อทุ่นแรงครูคนอื่นๆทั้งโรงเรียนและเพื่อความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของโรงเรียน หากแต่ว่าเราไม่มีวุฒิการศึกษาสูงๆมาสร้างความประทับใจให้แก่เจ้าของโรงเรียน  เราจึงไม่ได้รับโอกาสที่ดีอย่างคุณ tonmelb ดังนั้น เราจึงเขียนเรื่องนี้เพื่อบอกคุณ tonmelb ตระหนักว่า คุณ tonmelb มีโอกาสทางด้านการประกอบอาชีพมากกว่าเราหลายเท่า คุณจึงไม่ควรที่จะเหนื่อยหรือท้อแท้ใจแต่อย่างไร คุณควรปลอบใจตัวเองโดยการหันมามองดูตัวเราซึ่งมีชีวิตที่ยากลำบากมากกว่าคุณหลายๆเท่า ซ้ำร้ายยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงนั้น เราอยากหยุดทำงานก๋วยเตี๋ยวเรือ (งานแปลราคาถูกๆที่เร่งๆ) เพราะอยากเรียนการเขียนภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นให้ดีกว่านี้ โดยการหัดจำประโยคสวยๆจากนิยายฝรั่งและเรียน grammar จากเว็ป ...แต่การทำเช่นนั้นจะทำให้เราถึงกับอดตายได้ ... เผอิญมีเพื่อนๆช่วยเหลือแนะนำ knowwho ให้เรารู้จัก จนเราได้งานแปลมาเพิ่ม ซึ่งเร็วๆนี้น่าจะมีทั้งหนังสือและเอกสาร ...และซือเฮีย nickycharles ก็เป็นหนึ่งในเพื่อนฝูงที่ช่วยแนะนำ knowwho ให้เรา เราจึงแสดงความ "ถ่อมตน" ว่าเรา "ไม่เก่ง" เรายอม "สารภาพ" ว่า ได้งานทำบ้าง พอจะรอดตายก็เพราะไปรู้จักผู้คน (มี knowwho) เพิ่มขึ้นเพราะเพื่อนๆบางคนช่วยเหลือเราเอาไว้ แต่กลายเป็นถูกตีความผิดว่า "เราไปดูถูกนักแปลท่านอื่นๆ หาว่าไร้ความสามารถ จึงต้องใช้ knowwho เพื่อประสบความสำเร็จ" จนกลายเป็นกระทู้ร้อนแรงทีทำให้ผู้คนทะเลาะกันอย่างรุนแรง และหยาบคาย การที่เราถูกผู้คนรุมประนามเช่นนี้ มันทำให้เราสะเดาะเคราะห์โดยการลดปริมาณการเสพ alcohol ลงและกินอาหารเจแบบ macrobiotic และฝึก sublimation (การเปลี่ยน sexual energy ให้กลายเป็นพลังแห่งการเรียนรู้) เพื่อปรับสภาพร่างกายและจิตใจของเราให้ยืนหยัดอยู่ต่อไปได้ในสภาพการแข่งขันที่โหดร้าย อย่างที่คุณแอ๊ด ปากเกร็ด ใช้คำศัพท์ว่า เราสัก "หนุมานคลุกฝุ่น" มานั่นแหละ ...นั่นก็คือว่า ยิ่งมีคนเข้ามาด่าเรามากขึ้น เราก็จะยิ่งมี energy และมี vitality มากยิ่งๆขึ้น....555+++... แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 50 15:28:35 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 50 12:40:38 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 16 ก.ย. 50 12:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พล่ามมานานแล้วขอสรุปว่า ถึงแม้ว่าเราจะพอมีงานแปลทำอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เราก็ยังคิดเสียดายโอกาสที่ว่าเราเคยอยู่รอดได้อย่างสวยงามจากการประกอบอาชีพเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ แต่ตอนนี้จะกลับไปทำงานสอนภาษาอังกฤษที่ใจเรารัก มันก็ยากแสนเข็ญ แต่คุณ tonmelb ซึ่งมีโอกาสอย่างงดงามที่จะทำงานอัน "สุดแสนสนุก" ไฉนเลยจึงบ่นว่า "เหนื่อย" ....It is indeed ironical! จริงๆแล้วถ้าคุณ tonmelb สวมวิญญาณของการเป็นครู แล้วปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษ โดยการเขียนด้วยความสนุกสนานร่างเริง จิตใจเบิกบาน จนบทเรียนที่เขียนมันกลายเป็น edutainment นะ เราว่า คุณแค่ปั่นกระทู้ได้แค่ 50 กว่า คคห เองนะ มันก็อาจทำให้คนเข้ามาอ่านแล้วเขียนคำชมเชยอีกตั้ง 400-500 คคห ได้...จนกระทั่งทำให้คุณ tonmelb ปลื้มจนหายเหนื่อยก็ว่าได้ ....ความจริงแล้วเราก็เคยปั่นกระทู้เรื่องการเรียนการสอนภาษาอังกฤษได้ดีพอสมควรอยู่พักหนึ่ง (มีคนอ่านมากพอสมควร แต่เราโชคไม่ดีที่ไม่มีเงินและเวลามากพอที่จะเขียนอะไรดีๆ ได้อีกต่อไป) ดังนั้นข้อคิดอย่างหนึ่งในการสอนภาษาอังกฤษ ก็คือเรื่อง "กระแสลมปราณ" จริงๆแล้วเราใช้ศัพท์หนังสือกำลังภายในแบบเว่อร์หน่อยๆ แต่ concepts นี้มาจาก ฝรั่งคนที่ trained เราเรื่องวิธีการสอนภาษาอังกฤษ เขาสอนว่า เวลาครูไปยืนหน้า classroom นั้น ถ้าครูตีหน้าเหนื่อยหรือมี hangover หรือคิดว่างานสอนนี้มันเซ็งจริงๆเสียเต็มประดา (คือแค่ทำเพื่อให้ได้เงิน) บรรยากาศของ classroom ก็จะหดหู่ไร้ชีวิตชีวา...ยิ่งสอนไปครูก็จะยิ่งเหนื่อยมากยิ่งๆขึ้น จนคิดว่ามันเป็น ordeal แทนที่จะเป็นเรื่องราวที่แสนสนุก ...แล้วอีกอย่างหนึ่ง มันไม่มีความจำเป็นที่คุณ tonmelb จะต้องทนทุกข์ทรมาณสอนมากถึง 7 วัน ไม่มีใครเอาปืนมาขู่บังคับคุณแต่อย่างใด.... และในการเขียนกระทู้เรียนภาษาอังกฤษซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากๆนั้น หากผู้เขียนๆด้วย "กระแสลมปราณ จิต และ วิญญาณ ที่เหนื่อยล้า ไร้ vitality" แล้วไซร้ กระทู้ก็จะไม่ชวนให้คนอยากอ่าน และคนเขียนก็จะยิ่งท้อใจมากยิ่งๆขึ้นเมื่อได้รับ poor response ที่เราเขียนนี้ เป็นคำแนะนำอย่างจริงใจที่สุด...เราไม่ชอบทำตัวเป็น "พลเมืองดี" โดยการเสแสร้งพูดว่า เขียนไปครับ/ค่ะ ดีเยี่ยมเลยครับ/ค่ะ ให้กำลังใจอย่างเต็มที่ครับ/ค๋ะ เป็นประโยชน์มากๆครับ/ค่ะ หรืออะไรทำนองนั้น เพื่อทำให้พวกเขาดูดี ดูว่าเป็นคนมีน้ำใจ การพูดอะไรตรงๆ แบบ constructive criticism ในสังคมไทย ต้องถือว่าเป็นเรื่อง "อันตรายมากๆ"  เพราะว่าถ้าโดนพวก "พลเมืองดี" จับกลุ่มกันรุมด่ารุมทึ้งเอา  แล้วโดนบิดเบือนประเด็น ทุกอย่างมันก็จะดูแย่...คงคล้ายๆกับที่สุทรภู่เขียนกลอนไว้ ว่า "อันเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน" นับได้ว่าสุทรภู่เป็นกวีเอกของไทยที่เข้าใจสังคมไทยได้อย่างลึกซึ้งมากทีเดียว By the way, the term 'พลเมืองดี' is a euphemism for 'effing hypocrite'. แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 50 13:12:50 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 16 ก.ย. 50 13:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คารวะพี่ๆทั้งสอง หากจะคุยเรื่องของการสอนภาษาอังกฤษ ผมว่าระบบการศึกษาของไทยกับต่างประเทศต่างกันอย่างมาก แม่ผมจับผมท่องศัพท์ (วันละ 10 คำ) มาตั้งแต่เด็กๆ ท่องติดต่อกันเป็นเวลาหลายปี ผมเชื่อว่าตลอดว่ามันคือการปูพื้นฐานที่ทำให้ผมมีวิชาภาษาติดมาจนถึงทุกวันนี้ พอผมไปอยู่ต่างประเทศ ผมก็เลือกตามติด(แบบชนิดติดตรูด) กับเพื่อนฝรั่ง คนไทยที่่นั่นไม่ค่อยชอบผม 5555555+ ซึ่งมันเป็นโชคสุดๆของผมอย่างนึง พอฝรั่งมันทนเห็นเรา snake snake fish fish ไม่ได้ มันก็จะบ้องกะบาลเราและสอนให้เราออกเสียงอย่างถูกต้อง พอมันเห็นเราเขียนอุบาศว์แบบ unforgivable มันก็จะกระโดดถีบและโชว์ที่ถูกต้องให้ดู "ผมยังจำได้เลยว่า บทเรียนแรกที่มันสอนผมคือ ความแตกต่างในการออกเสียงระหว่าง V กับ W" 8ปีผ่านมา โดยไม่เคยเข้าโรงเรียนสอนพิเศษ ผมได้เป็นกัปตันร้านอาหารในเมืองนอก ภาษาของผมฝึกโดยผ่านการจีบสาวผมแดง ผมบลอนด์หุ่นสบึมส์ อาหมวยอินเตอร์ที่หลุดเข้ามาในถ้ำเสื้อ อิอิอิอิ ประเด็นคือ... ผมว่าการเรียนภาษาในประเทศไทย เน้นเรื่องของไวยกรณ์มากจนเกินไปหรือเปล่า? น่าจะมีการฝึกภาษาเพื่อใช้ในชีวิตจริงมากกว่านี้ เพราะนั่นแหละคือจุดมุ่งหมายของการเรียนภาษา จริงมั้ยครับ? เราเรียนก็เพื่อจะไว้คุยไว้สื่อสารกับชาวต่างชาติ จริงมั้ยครับ? ผมสอบอังกฤษได้ท๊อปชั้นไปเมืองนอก ปรากฎว่าตายสนิท ถ้าเราไม่เคยใช้ในชีวิตจริง มันจะเป็นได้อย่างไร? ในกรณีผมคือ ถูกบีบคั้นให้ใช้ให้เป็นให้จงได้ ผมจึงต้องดั้นด้นตัวเองให้เป็นภาษา เรียนแบบหักดิบ เพราะผมถูกเอาไปปล่อยเมืองนอก และต้องทำงานหาเลี้ยงชีพด้วย จบและไปแบบดื้อๆ อิอิ จากคุณ : NAKORN66 - [ 16 ก.ย. 50 15:52:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับ สนุกมันก็สนุกอยู่ครับ เเต่เหนื่อยเนี่ย เหนื่อยมากเลย ทุกวันนี้นอนค่อนข้างน้อย นอนเกือบเที่ยงคืน ตื่นตี 5 จ-ศ จ-ศ กว่าจะกลับถึงบ้าน 3 ทุ่มกว่า คือมันทำงาน 2 ที่ ที่ที่โรงเรียนซึ่งมันเยอะนะ กิจกรรมก็ต้องรับผิดชอบ เรื่องการเขียนเเบบเเนว edutainment ก็พยายาม รู้ว่ามันน่าจะดี เห็นด้วยว่า ผมได้รับโอกาสดี ๆ เเละรับรู้ เเห้มยากเหลือเกิน เพราะคาดหวังสูงกับนักเรียนเเละตัวเอง พอไม่ได้ดังใจ ก็ผิดหวังเป็นธรรมดา มีอะไรเขียนมาทักทายได้อีกครับ จากคุณ : tonmelb - [ 16 ก.ย. 50 18:39:57 A:61.91.163.122 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เสื้อซ่องตัว ไม่ควรอยู่ถ้ำเดียวกัลลส์  อิอิ จากคุณ : แสนอักษร - [ 16 ก.ย. 50 20:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีเจ้าค่ะคุณต้น - หายหน้าไปนานเชียว แต่ทำไมทำงานมากจัง .. ห่วงสุขภาพหน่อย อย่าโหมหนักอย่างนี้เลย ถ้าป่วยไปแล้ว แทนที่จะเดินหน้า งานกลับสุมให้เราเสียเวลาสางอีก บางที ได้เนื้องานเยอะๆ ก็มิใช่จะดีนะคุณต้น แล้วอีกอย่าง อย่าไปคาดหวังกับนักเรียนสูงเกินไปเลย มันมีปัจจัยหลายอย่างที่มีผลกระทบต่อการเรียนรู้ และปัจจัยบางอย่างก็อยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณครูเสียด้วย คิดเสียว่า เราทำส่วนของเราให้ดีที่สุดแล้ว ให้ไปสุดๆ แล้ว ถ้าใครรักดี ก็จะคว้าเก็บไปหมด แต่ถ้าใครไม่สนใจ ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็จะไม่รับรู้ ซึมซับสิ่งที่เราให้ไป คุณต้นไม่คิดจะสมัครเป็นสมาชิก แล้วสร้าง blog ของตัวเองบ้างหรือ จะได้เอางานเขียนต่างๆ ไปใส่ไว้ให้ตามอ่านกันได้ง่าย จากคุณ : o;] - [ 16 ก.ย. 50 23:21:02 A:125.25.101.110 X: TicketID:012689 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จะแนะนำอะไรบางอย่างนะคุณ tonmelb... คือว่าเมื่อ 2 เดือนที่ผ่านมาเราตื่นจากความฝัน แล้วกะจะลุยงานแปลเอกสารไวๆแล้วเก็บเงินไปเปิดโรงเรียนติวภาษาอังกฤษ  แต่เผอิญเศรษฐกิจตกต่ำไม่ค่อยมีงานแปลเอกสาร...เราเลยลองไปสมัครสอนภาษาตามโรงเรียนสอนภาษา และในช่วงนั้นเราทบทวนวิธีการสร้าง teaching materials ของเรา โดยคราวนี้เรา refined google techniques ของเรา...คือกะว่าจะเอาของฟรีจากเว็ปไปเปิดโรงเรียน เพราะเมื่อสอนภาษาอังกฤษสมัยก่อน เราลงทุนไปกับหนังสือ เทป และสื่ออื่นๆ เป็นเงินหลายหมื่นบาท บางทีผลิต teaching materials เองแต่ก็เปลืองเวลาและทรัพยากรมากมาย  เนื่องจากว่าสมัยก่อนนั้น มันไม่มีเครื่องทุ่นแรง ผลปรากฎว่า เมื่อไม่นานมานี้ เราหาของฟรีดีๆจาก google ได้เพียบเลย มีทั้ง audio และ video files อีกทั้ง grammar กับ writing lessons แล้วอื่นๆอีกเพียบเลย ... พองานแปลเอกสารที่ได้เงินไวๆมันไม่มี โครงการเปิดโรงเรียนติวเราก็พับไป เราเลยลองไปเดินย่ำต๊อกๆหางานสอนเอา แต่ไม่มีโรงเรียนที่ไหนรับเรา เพราะว่าเราไม่มีวุฒิการศึกษาดีๆไป impress พวกเขา แต่เผอิญพวกเพื่อนๆพาไปตีท้ายครัวบริษัทใหญ่ๆ กะจะประมูลงานแปลผ่านknowwho เหมือนที่ใครบางคนทำ แต่เรื่องมันก็ยังคาราคาซังอยู่ เลยช่วงที่เจียนจะอดตาย (กำลังรอเรื่องประมูลงานแปล ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องซับซ้อนสำหรับเราแต่เป็นเรื่องหมูสำหรับเจ้าพ่อ แต่เจ้าพ่อไม่เคยเผยความลับให้ใคร  มีแต่จะดูถูกคน และเสแสร้งทำตัวเป็นพลเมืองดี ...เพื่อนๆเราจึงเข้ามายื่นมือช่วยเหลือ) เพื่อนเราบางคนที่มีวุฒิการศึกษาสูงๆ เอาวุฒิการศึกษาของพวกเขาหางานแปลมา โดยบอกคนว่าจ้างว่าเพื่อนเราจะทำเอง แต่พอได้งานแปลมา ก็โยนเอามาให้เราทำ เราเลยรอดตายไป ....เราจึงเข้าข่ายที่ลำบากมากกว่าคุณ tonmelb หลายๆเท่า เนื่องจากความพยายามที่จะประมูลงานดังกล่าวเราจึงมาพูดทำนองว่า "โหเราไปหลบอยู่ในรูมาตั้งหลายปี แปลเป็น แต่หางานไม่เป็น พอรู้ว่าคนไทยเขาหางานดีๆกันอย่างไรนะ มันต้องใช้ knowwho ..." ที่พูดเนี่ยเพื่อเป็นการถ่อมตนว่า "เราไม่เก่งจึงต้องใช้ knowwho" แต่มีคนชักนำให้ตีความผิดเลยกลายเป็นกระทู้ร้อนแรงที่ทำให้ผู้คน ที่ไม่เคย หรือไม่ค่อยเข้ามาในยำภาษา ต่างก็ต้องเข้ามา ด้วยเหตุผลต่างๆนานา (ที่รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ซ่อนเร้นเอาไว้)  แล้วก็มีคนด่าทอกันหยาบๆคายๆ .... จากนั้น พออ่านเรื่องคุณ tonmelb บ่นว่าท้อใจ ทั้งๆที่คุณ tonmelb มีงานสอนภาษาทำ   เหมือนที่คุณอยากทำ  แถมยัง มีมากจนเหนื่อยและท้อใจ ในขณะที่เราไปสมัครสอนภาษาแต่ไม่มีใครจ้างเรา เราก็รู้สึก"สะเทือนใจ" เลยเขียน comments ไว้ หวังว่าคงไม่โกรธ...กันนะ แต่เมื่อวิเคราะห์และสังเคราะห์จากสถานการณ์ปัจจุบันของคุณนะ เราคิดว่าการปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษบนเว็ปของคุณ อย่างที่คุณกำลังทำอยู่น่ะ มันไม่น่าที่จะเป็นผลดีสำหรับคุณ  เพราะอะไร?  เพราะว่ามัน time-consuming ...!!! เราพิมพ์ภาษาอังกฤษเร็วนาทีละเฉียดๆ 100 คำ และตอนนี้ความเร็วในการพิมพ์ภาษาไทยของเราก็ไล่บี้เข้ามาติดๆ ถ้าเราเขียนบทความสอนภาษาอังกฤษ เราจะเขียนได้เร็วมาก และเราหาข้อมูลได้รวดเร็วมากๆด้วย แถมยังหาคำคมๆเด็ดๆให้ผู้คนอ่านแล้ว "มันสุดๆ" ....แต่เราก็ยังคิดว่ามันไม่คุ้มที่จะอยู่ดีๆมาทำการตลาดโดยการเขียนบทเรียนแจกฟรีบนเว็ป ถ้าเราเป็นคุณนะ เราจะใช้ IT, multimedia, Internet และ google บวกกับ การใช้สมองพลิกแพลงในการใช้  computer techniques ทุ่นแรงในการผลิต teaching materials ดีๆ ให้นักเรียนที่มีอยู่ในมืออยู่แล้ว ให้พวกนักเรียนที่คุณมีอยู่ในมืออยู่แล้ว happy กัน  เมื่อพวกเขา happy กันนะ แค่ปากต่อปาก นะ คุณก็รับทรัพย์เละแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปเสียเวลาเขียนอะไรบนเว็ป แบบนี้ ...อย่าลืมว่า เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานะ พวก dot com ทั้งหลาย พยายามทุ่มเทให้อะไรดีๆ บนเว็ป แต่ก็พาลล้มละลายกันไปตามๆกัน เนื่องจากว่าไม่ได้อะไรตอบแทนที่คุ้มค่าเอาเสียเลย และอีกวิธีหนึ่ง ก็คือ ค่อยๆเขียนบทเรียนสอนภาษาอังกฤษไป แต่อย่าไปรีบหวังผล ถึงเราพิมพ์ไว คิดไว เราก็ยังไม่อยากหวังผลไว คือว่าเราจะเขียนเป็นหนังสือ แต่ไม่รีบตีพิมพ์ เขียนๆไปศึกษาไปเรื่อยๆ วันละเล็กๆน้อยๆ พอมันเป็นเล่ม เราจะเอาไปส่งให้สำนักพิมพ์ตีพิมพ์  (เราพอจะมี knowwho ที่สนใจหนังสือแบบนี้อยู่ และพร้อมที่จะตีพิมพ์ให้เรา) พอหนังสือเราขายดี เราจึงเปิดโรงเรียนสอนภาษา  .... แต่ที่เราเขียนหนังสือสอนภาษาอังกฤษที่ดีกว่าของ ครูKate ไม่ได้ก็เพราะว่า เรามีปัญหาเรื่อง เราไม่มีงานแปลที่ราคาดีพอ หาได้แต่งานแปลราคาถูกๆทำให้ต้องทำงานมากชั่วโมงเกินควร จนไม่มีเวลาหาความรู้และหาข้อมูลเพิ่มเติม และไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควร เราจึงต้องตัดสินใจพึ่ง knowwho เพื่อไม่ให้เสียเปรียบคนอื่นๆที่เขาประสบความสำเร็จในชีวิตกัน ในขณะนี้ คุณ  tonmelb น่าจะ concentrate on your teaching ...โดยพยายาม improve teaching materials and techniques ...(นี่เป็น priority ในลำดับที่สูงกว่า) ในขณะที่พยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมที่จะเขียน แล้วเขียนเก็บใส่ files ไว้ก่อน  แล้วหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อให้บทความมีเนื้อหาสาระที่เฉียบขาด และเป็น edutainment ได้ .....โดยต้องฝึกเขียนให้น่าอ่านกว่านี้ และให้องค์ความรู้ และเนื้อหาสาระแน่นกว่านี้อีกหลายๆเท่า  คือต้องค่อยๆศึกษาไปว่า ทำอย่างไรจึงจะเขียนได้ดีกว่านี้ นั่นเอง ....อย่าละเลยการเตรียมการสอน ที่ต้องทำอยู่ตอนนี้ ..ต้องใช้ความรู้เท่าที่คุณมีอยู่เพื่อทำให้นักเรียน happy แล้วอย่าเพิ่งมาเสียเวลาเขียนบทความที่ "ไม่ค่อยจะมีใครอ่านกันมากนัก" .........ถ้าทำอย่างที่เราว่านี้นะ คุณจะประสบความสำเร็จในการสอนภาษาอังกฤษได้โดยที่เหนี่ยน้อยลง เหนื่อยน้อยลงอีกหลายๆเท่าเลยทีเดียวหละ.... สิ่งที่เราพูดก็คือ ต้องพยายาม exploit opportunity and resources ที่คุณมีอยู่แล้ว ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ (และปรับปรุงให้ดีขึ้นกว่าเดิมอยู่เรื่อยๆ)  แทนที่จะไปกระเสือกกระสนไขว่คว้าหาเอาสิ่งที่คุณยังไม่ค่อยจะถนัดนัก หรือจะพยายามทำให้มันบรรลุเป้าหมายได้ในเวลาอันใกล้ๆ เนื่องจากว่ามันเป็น striving ...ที่ทำให้เหนื่อยล้ากับชีวิต.... แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 21:05:10 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 19:51:45 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 18 ก.ย. 50 19:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณพี่ tansy มาก ๆครับ ผมเข้าใจประเด็นพี่นะ ผมว่าช่วงหลังที่ผม----------------ดูจะเหนื่อยล้ากับชีวิต.... นั้นตามจริงเเล้ว อาจจะไม่ถูก 100% นัก เพราะ(ผมว่าพี่หรือทุกคนที่ติดตามงานผมน่าจะรู้นิสัยผม)ผมมีพลังเเฝงมากมายนัก เพียงเเต่----ขี้บ่น เพราะปล่อยวางไม่ได้นะครับ----------- เเละที่ไม่ถูก 100% นัก ช่วงหลังนี้มีเรื่องของ--------ความรักเข้ามาด้วย---- ผมขอบคุณเเละผมมั่นใจว่า พี่เข้าใจผมที่ว่า ผมเข้าใจประเด็นพี่นะครับ เเละไม่โกรธ เพราะนี่คือความจริงใจที่ลงมาเตือน-น้อง--------ให้ทำอะไรก็ทำซะ ใช้โอกาสที่มีอยู่สุด ๆ ไปเลย เเบบนี้พี่ ผมจะพยายาม ผมรู้ว่าผมมีความรู้ ความตั้งใจนะ ผมมีอนาคตไกลเเน่ เเต่ โคตรดื้อรั้นเลย... (รู้ว่าควรทำ เเต่ไม่ทำ ตามใจตัวเองนะ) เขียนมาเเนะกันอีก ไม่โกรธ ชอบอีก เพราะข้างนอกเนท ไม่ค่อยมีใครเเนะ เเละเพราะมันจริง ในสิ่งที่พี่เขียน ตอนนี้กลับมาอ่าน งานท่านพุทธทาส จะได้--------ทุกข์น้อยลง ๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒ คุณนวลครับ ขอบคุรครับ มันเป็นโอกาสที่ได้มานะครับ ต้องคว้าไว้ก่อน ช่วงนี้ สุขภาพไม่ดีนัก เดี๋ยวไปโรงเรียนก่อน+กลับมาคุยใหม่ จากคุณ : tonmelb - [ 19 ก.ย. 50 06:20:08 A:61.91.164.172 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ที่เราเขียนนะ จากประสบการณ์เดิม คือเมื่อตอนก่อนตอนรับงานแปลจากบริษัทแปล เคยคิดว่า โหโดนบริษัทแปลกินหัวคิวไป 50% นี่ถ้าเราจะรับงานเองโดยตรงจากลูกค้านะ มันคงดี แต่เราไม่มีหน้าร้าน และการจะเช่นหน้าร้านใน prime area นะ เดือนหนึ่ง เดือนหนึ่ง ค่าใช้จ่ายสูงมากๆ แถมยังต้องวางมัดจำเงินตั้งหลายแสนบาทแน่ะ ครั้นพอมี Internet เราก็หลงดีใจ คิดว่า เราจะทำเว็ปแล้วเขียนบทเรียนภาษาอังกฤษ แล้วมีตัวอย่างการแปล  เผื่อจะดึงดูดลูกค้าได้บ้าง หรือดึงดูดนักเรียนได้บ้าง ในกรณีที่อยากสอนภาษาอังกฤษ... แต่พอทำๆไปแล้ว เหนื่อยกับงานแปลประจำก็พอแล้ว และพอจะเขียนบทความดีๆ มันเสียเวลาเยอะจนแทบจะนอนไม่พอ ซ้ำร้ายยิ่งไปกว่านั้นนะ ลูกค้าที่มาแปลเอกสารน่ะ ไม่ค่อยจะยอม deal กับ freelance translator ที่เป็นบุคคลธรรมดา เขามักจะ deal กับ company ที่เป็น contractor ถึงลูกค้าบางรายยอม deal กับ freelance translator ที่เป็นบุคคลธรรมดานะ กว่าจะจ่ายเงินก็นานแสนนาน เล่นเอา freelance translator หมุนเงินไม่ทัน ...พูดๆไปนี่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเพิ่งทำงานแปลให้บริษัทข้ามชาติดังๆ ไปบริษัทหนึ่ง รับมาเองโดยตรงไม่ผ่านบริษัทแปล นี่กว่า 3 เดือนแล้วพี่แกยังไม่ยอมจ่ายเงินเลย ... ....เลยพอพวกเพื่อนๆแนะนำว่า เขารู้จักกับคนในบริษัทดังๆ พอที่จะไปติดต่อหางานมาแปลมาได้ พี่ nickycharles ก็ทำหน้าที่เป็นหัวหอก หรือหัวหน้าทีม เพื่อเข้าไปเจรจาเรื่องประมูลงานแปลกับบริษัทดังๆที่ว่านั้น และทางบริษัทก็จะพยายาม make life easy สำหรับพวกเรา จนถึงขั้นพวกเราอาจประสบความสำเร็จได้งานมาทำอย่างต่อเนื่องก็ได้ และนั่นมันเป็นสาเหตุที่พี่ nickycharles พูดเรื่อง knowwho ขึ้นมา จริงๆ แล้วเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะดูถูกนักแปลที่ไหนเลยว่า "ไร้ความสามารถ"  ไอ้คำว่า "ล็อกคอ" นั้น พี่เขาหมายถึง wrap up a deal คือ  ตกลงทำธุรกิจกันได้สำเร็จเพราะรู้จักมักจี่ คุ้นๆหน้ากัน  และที่พี่เขาอ้างถึง tansy นั่นก็เพราะว่าพี่เขาเป็นคนไปกับเพื่อนๆคนอื่นๆเพื่อเข้าไปหางานแปล (หามาให้เรา) และเขาเป็นคนแนะนำ knowwho ให้เรา (พาเราไปเข้าสังคม)  เพราะเห็นเราเป็นมนุษย์ถ้ำ ไม่รู้จักผู้คน เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อไม่ให้เราต้องมีชีวิตที่ลำบากมากๆ ....จริงๆแล้วเรื่องที่ทะเลาะกันยกใหญ่นั้น มันมาจากการตีความผิดเรื่องเท่านี้เอง แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 50 11:28:12 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 19 ก.ย. 50 11:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ส่วนเรื่องสอนภาษาอังกฤษนั้น มีคน mail มา และแปะข้อความไว้ที่  blog เราประปรายว่าให้สอนภาษาอังกฤษ อยู่เป็นระยะๆ การเดินทางค่อนข้างยุ่งยาก ก็เลยทดลองสอนทาง msn messenger (ใช้หูฟังติดไมค์) ...ใช้ adsl เสียงเลยชัดมากๆ ...แต่นักเรียนมีน้อย ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป มีแค่ private lesson คือถ้าคิดแพงๆคนเรียนก็สู้ค่าเรียนไม่ไหว ถ้าคิดถูกๆคนสอนก็ตาย แต่จะสอนเป็น group ย่อยๆ ก็ติดขัดเนื่องจาก ถึงเราจะเล่น msn messenger กับ netmeeting โดยใช้หูฟังกับไมค์จนชำนาญ แต่เราก็เคยเล่นแต่เฉพาะ chat กันตัวต่อตัว ไม่เคยลอง video call ... ครั้นจะทดลอง video call  พวกเพื่อนๆก็ไม่ว่างตรงกันพอที่จะทดสอบได้พร้อมๆกัน หรือบางคนก็มีอุปกรณ์ไม่ครบครัน และเผอิญงานแปลหนังสือมันเข้ามาชนกันพอดีหลายเล่มพร้อมๆกัน ก็เลยยุ่ง ลองสอนตัวต่อตัวผ่าน video call ขายได้แต่ course ที่เป็น reading comprehension เพราะเรายังไม่ได้ทดสอบว่า จะสอน listening comprehension ผ่าน video call อย่างไร เนื่องจากเวลาสอน listening comprehension มันต้องเปิดเทป (เสียงฝรั่งหลายๆสำเนียง) ให้นักเรียนหัดฟังแล้วพูดตาม แต่ตอนนี้เราแปลงเทปเป็น audio files หมดแล้ว แถมยัง download audio files กับ video files ของฟรีมาจากเว็ปอีกเพียบเลย  หลักการก็คือว่าที่นักเรียนฟังแล้วพูดตามไม่ทันเป็นเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเวลาฝรั่งพูดเร็วๆ เสียงในพยางค์ไหนมันรวบสั้น (elision) เราจึงสอน linking ว่าการที่เสียงจะเปลี่ยนจาก strong form (พูดช้าๆ) ให้เป็น weak form นั้น มี elision ช่วงไหนบ้าง ..ซึ่งจากการทดสอบและค้นคว้าในอดีต พบว่านักเรียน “ตกม้าตาย” ตรงฟังเสียง schwa ไม่รู้เรื่อง  ทั้งๆที่รูปประโยคมันแสนจะง่าย...!!! แต่ในการ drill เพื่อสอน listening comprehension นี้ เรายังหาวิธีการไม่สำเร็จที่จะสอนผ่าน video call เราเลยจะค้นคว้าเรื่อง application sharing ยังไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง ไอ้ function เนี้ย??? แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 50 11:31:03 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 19 ก.ย. 50 11:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เลยก็อย่างว่านั่นแหละ พอมีงานแปลหนังสือมาตีกันวุ่นวาย เราก็เลยต้องหยุดเรื่องสอนภาษาอังกฤษเอาไว้ก่อน คุณ tonmelb น่าจะลองพยายามหาวิธีทุ่นแรง เช่น สอน conversation อย่าไปพูดเองมากนัก แต่จับนักเรียน drill ให้ฟังเทปหรือ audio files หรือดู video files แล้วสอน phonetics ให้นักเรียน แบบในหนังเรื่อง My Fair Lady หรือหาเครื่องทุ่นแรงเช่น (ถ้ามีเงินทุนนะ) สอนในห้องคอมพิวเตอร์ที่มีคอมพิวเตอร์หลายๆเครื่องต่อกันเป็น network และมีเน็ตความเร็วสูง  วิธีสอนก็ง่ายๆ นั่นก็คือ สอนให้นักเรียนใช้เน็ตเพื่อเรียนภาษาอังกฤษ บางทีมันจะเปลี่ยนบรรยากาศ   อ้อเมื่อวานนี้เราเอาพวกเพลงฝรั่งสมัยเราเป็นเด็กๆมาฟัง แล้วอยู่ดีๆคิด “แยกธาตุ” lyrics มัน ให้นำมาสอน basic grammar กับสอนคำศัพท์และ collocations ได้สบายๆเลย  เพียงแต่จะต้อง “ชำแหละประโยค” ให้ได้เท่านั้น  เราว่า ถ้าเอาไปสร้าง teaching materials ดีๆ มันคงทำให้นักเรียนสนุกกับการเรียนภาษาอังกฤษมากขึ้น จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 19 ก.ย. 50 11:24:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เวลาขาย courses ภาษาอังกฤษ ต้องคอยระวังไอ้พวกโรงเรียนที่มันโฆษณาว่า เรียน grammar แบบอาหาร daak ด่วน ไม่กี่วัน แล้วจะเขียนภาษาอังกฤษ ไม่ผิดเลย หรือไอ้พวกที่คุยว่าเรียน conversation 30 วันแล้วพูดได้ น่ะ เพราะว่ามัน “บูลชิต” แต่มันก็แย่ง market share ไปมากโขเลยทีเดียว เรื่องการคิดค้นวิธีการสอนภาษาอังกฤษ แบบไฮเทคเนี่ย เป็นอะไรที่สนุกมากๆเลย เราจึงคิดว่า การที่คุณ tonmelb มีหน้าร้าน (โรงเรียน) อยู่แล้ว (หรือทำงานกับโรงเรียน) อยู่แล้วนะ ถ้าผลิต teaching materials สะสมไว้นะ และปรับปรุงวิธีการสอนนะ โดยอาศัยสื่อหลากหลายและ Internet แค่ปากต่อปากนักเรียนที่เรียน ก็รับทรัพย์เพียบแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปเสียเวลาเขียนบทเรียนภาษาอังกฤษแจกฟรีบนเว็ป นั่นก็เพราะว่าการจะเขียนบทเรียนภาษาอังกฤษแจกฟรีบนเว็ปให้มีคนอ่านเยอะๆนั้น มันเสียเวลาค้นคว้ามากๆเลย บางทีจะเสียเวลาถึงขนาดที่ว่า คุณ tonmelb อาจจะลงเอย เตรียมการสอนใน classroom ได้ไม่ดีพอด้วยซ้ำไป ทางที่ดีควรเอาเวลาไปทุ่มเทให้กับการผลิต teaching materials ดีๆให้นักเรียนตัวเองที่มีสอนอยู่แล้ว จะดีกว่า และเมื่อสะสม teaching materials และ lessons มีผลิตไว้ และเก็บไว้ใน archive มากมาย และค้นคว้าเพิ่มเติม และ refine เนื้อหาสาระทั้งหมดแล้ว จึงเอา “บางส่วน” ขึ้นเว็ป “แจกฟรี” และเอาอีกบางส่วน “ไปยื่นให้สำนักพิมพ์รับไปตีพิมพ์”   ถ้าคุณ tonmelb ทำอย่างที่ว่านี้นะ มันจะ “ค่อยๆเป็นค่อยๆไป” และจะไม่มีส่วนไหนของงานสอนที่ถูกรบกวนเวลาไป  และคุณ tonmelb ก็จะเหนื่อยน้อยลง.. ขอให้โชคดีนะ...ด้วยความจริงใจ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 50 11:35:59 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 19 ก.ย. 50 11:24:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมอ่านสิ่งที่พี่ tansy หลาย ๆรอบ ในหลาย ๆวันที่ผ่านมา ผมเข้าใจ Point ที่ made ทุกข้อ เเละขอบคุณด้วยใจจริง @@@@@@@@@@@@@@@@ ถ้าผมขอให้พี่ tansy เเละพี่ ๆ เพื่อน ๆ -------------------เข้าใจเเละยืนเคียงข้างผม เป็นกำลังใจให้ผม ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ได้ไหมครับ? ------------------ มันไม่เเบบเชิงการตลาดมากนัก(จริง ๆ) เเต่ผมอยากทำในสิ่งที่ผมทำได้ ให้กับคนที่ผมไม่รู้จักบ้าง เขาหรือเธอจะไปเรียนหรือไม่นั้น อีกเรื่อง เเละไม่จำเป็นเลย จริง ๆ ใจผมกว้างขนาดนั้นเลย ขอเเค่มี------------คนเข้ามาอ่านเเละเกิดประโยชน์บ้างกับเขาบ้าง------ก็พอใจเเล้ว + อย่าด่ากันก้พอเเล้ว @@@@@@@@@@@@ นี่จะเป็น Last battle ของผมค่อนข้างจะเเน่นอนครับ ครั้งนี้ถึงมองไปเเนวการเขียนเเบบ Edutainment + พูดคุยกัน ผมไม่เคยเปลี่ยนเเนวเขียน ไม่เคยจะพยายามตามใจคนอ่านมากนัก ยอมรับว่าเลือกที่จะบ่น มากกว่าที่จะปรับ เเต่ครั้งนี้จะพยายาม เพราะอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายเเล้ว Last battle จากคุณ : tonmelb - [ 23 ก.ย. 50 17:38:14 A:61.91.193.77 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 21 2 October 2007 My diary: ความรัก, ภาษาอังกฤษและเศรษฐกิจพอเพียง ของ tonmelb ๑ ตุลาคม ๕๐ – ๓๐ กันยายน ๕๑ สวัสดีครับ Diary นี้ผมจะ Post 3 ห้องนะครับ 2 ห้องเดิม: ห้องรวมพลนักแปล และโต๊ะสีลม และอีก 1 ห้องใหม่: ห้องสวนลุมพินี -------- ห้องสุขภาพจิต --------------- มันจะเป็นเรื่องราวชีวิตผม(ส่วนหนึ่ง)เลยนะครับ -------------------ไม่ใช่คอลัมน์ภาษาอังกฤษ เหมือนเช่นเคย------------------------ ครั้งนี้ ผมอยากเขียนเกี่ยวกับชีวิตรักและเศรษฐกิจและอะไรอีกมากมาย เพื่อไว้ 1. อ่านเล่น ๆ 2. ไว้ให้อ่านเป็นประสบการณ์ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ เศรษฐกิจพอเพียง??? ผมคิดว่า แนวคิดนี้ไม่น่าที่จะมีขอบเขต--------เกี่ยวกับการใช้เงินอย่างเดียว------------ ขอบเขตแบบไม่มีขอบเขต นำไปใช้ในความรัก การงาน พลังงานที่ใช้ เวลาที่เหลืออยู่ ฯลฯ ได้ ผมเชื่อว่า ผู้อ่านอาจจะเห็นเหมือนหรือคล้าย ๆ กันนะครับ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ จากคุณ : tonmelb - [ 2 ต.ค. 50 23:10:12 A:61.91.193.79 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ห้องสวนลุมพินี -------- ห้องสุขภาพจิต --------------- ผมเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นสมาชิกใหม่ เพราะ-----------ทุกข์ครับ รักเขาข้างเดียว ( เพิ่งรู้ ความรักเนี่ยมันมาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่เมื่อรู้แล้ว ว่าเป็นรักข้างเดียว ลำบากซิ) --------- อยากให้ติดตามนะครับ ตัวละครผมจะเปลี่ยนชื่อใหม่หมดเลยนะครับ รับรองคุณจะซึ้งและอาจจะร้องไห้ หรือแอบเอาใจช่วยผมด้วยก็ได้ เพราะ ผมจะรักคน ๆ นี้โดยไม่ข้อแม้ ผมจะรักโดยไม่หวังจะครอบครอง ผมจะทำดีกับเธอทุกวัน ผมจะยิ่งรักเธอ ยิ่งเธอไม่รักผม แต่ปีเดียวเท่านั้นนะ ที่จะทนเพื่อเธอคนนี้ หรือจนกว่าจะทำใจไม่ได้ หรือจนกว่า---------คนที่ใช่ของเธอมาถึง จากคุณ : tonmelb - [ 2 ต.ค. 50 23:12:04 A:61.91.193.79 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จะ Update เรื่อย ๆ สม่ำเสมอนะครับ หัวข้อ: ความรัก, ภาษาอังกฤษและเศรษฐกิจพอเพียง จะสลับกันไป เติมแต่งสีสันกันไปในแต่ละครั้ง อยากให้อ่าน เพราะจริง ๆ ไม่ใช่ Diary แบบเขียนพร่ำ ไร้สาระมากนัก เพียงอยากนำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง ว่าการที่เรารักใครสักคนโดยไม่มีข้อแม้ และเราไม่ใช่คนที่ใช่ของเขา ตอนจบของเรื่องจะเป็นอย่างไร ผมก็ไม่รู้นะ และที่เขียนไม่ได้จะมา Show off หรืออะไร แต่ผมจะนำเสนอถึงความรู้สึกดี ๆ กับคน ๆ หนึ่ง กับความรักแท้(ยิ่งใหญ่ไปหรือเปล่า) ที่เขียนเหมือนอยากจะขอบคุณฟ้า ที่ส่งเธอมาให้รัก ผมคงเป็นผู้ชายที่จะดีขึ้น แต่กลัวเหมือนกันว่า ตอนจบเรื่องนี้ ผมจะเป็นอย่างไร เพราะมันเป็น-------------------รักข้างเดียวและที่ทำงานเดียวกัน------------ รักเธอด้วยความไหวหวั่น ว่าสักวัน ฉันคงถูกทอดทิ้ง อยากให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ช่วยอวยพรผมหน่อยเถอะครับ อ่านแล้วลง Guest book ในนี้แหล่ะด้วยนะครับ ขอบคุณครับ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ จากคุณ : tonmelb - [ 2 ต.ค. 50 23:15:04 A:61.91.193.79 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชื่อและรายละเอียดต่าง ๆ จะเปลี่ยนหมดเลยนะครับ (ยกเว้นชื่อผม) สิ่งที่เขียนถึงแม้จะไม่ได้---------แต่ง------ แต่จะตัดทอนตามความเหมาะสมนะครับ เพื่อให้น่าอ่านขึ้น---------- และจะได้ไม่ใช้เวลา Update นานนักครับ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ 2 ตุลาคม 50 ประมาณ 20:00 น. ก้อย(เพื่อนพลอย): พี่ต้นเป็นไรหรือเปล่า? หายไป 2 วันเลย พี่อย่าทำอย่างนี้ซิคะ อยากให้แยกกัน ระหว่างความรักและเรื่องงาน ต้น: ให้เขาไล่พี่ออกดีไหม? ก้อย(เพื่อนพลอย): นิ่งไป 5 วินาที (เพราะรู้นิสัยผม) ใครเขาจะไล่พี่ พี่มีศักยภาพ ก้อยแค่ไม่อยากให้ใครว่าพี่ ที่จริงแล้ว ทุกคนที่โรงเรียน รวมถึงพลอย ( สาวที่ tonmelb ฮัก) ก็เป็นห่วง ไม่อยากให้พี่อ่อนแอ ต้น: พี่รู้ แต่คนเราพัฒนากันได้ ถ้ามีความหวัง พี่เป็นคนดี คนเก่ง แต่พี่น้อยใจนะครับ ว่าพี่เป็นคนรักของคนที่พี่รักไม่ได้ ก้อย(เพื่อนพลอย): หนูเองก็เคยถูกทิ้ง ร้องไห้ไป ตรวจข้อสอบ ทำวิทยานิพนธ์ไป เราต้องแยกแยะ ต้น: พี่รู้ แต่พี่ใช้หัวใจทำงานด้วย พี่รู้ว่าพี่ผิด แต่นี่คือตัวพี่ พี่ไม่ดีหรือทำให้คนอื่นเขาเสียงาน พี่จะพิจารณาตัวเอง ก้อย(เพื่อนพลอย): (เงียบไปเพราะเหนื่อยกับความรั้นของ tonmelb) ก้อย(เพื่อนพลอย): พรุ่งนี้พี่ไปนะ พรุ่งนี้จะมีประชุมเรื่อง English Camp ด้วย ต้น: ก้อย(เพื่อนพลอย): พี่ต้น ต้น: ไปครับ ขอบคุณครับ ก้อย(เพื่อนพลอย): พบกันค่ะ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ จากคุณ : tonmelb - [ 2 ต.ค. 50 23:16:17 A:61.91.193.79 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 25 2 ทุ่มกว่า ก้อย SMS มา: ความรักไม่สามารถเห็นได้ด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยใจ Tonmelb SMS กลับไป: ขอบคุณครับ พี่ให้สัญญานะว่า ต่อนี้ไปอีกเทอม/ปี+ พี่จะทำงานให้ดีที่สุด และรักพลอยเขาให้มาก ๆ จะให้เขาเห็นว่า พี่ดูแลเขาได้ ถึงแม้ชาตินี้พี่คงไม่ได้เขามาเป็นคู่ชีวิต แต่พี่จะทำให้ดีที่สุด Good nite ครับ ศัพท์ Unconditional love: รักแบบไม่มีข้อแม้ ไม่หวังผลตอบแทน I will give her unconditional love. To be continued Good nite จากคุณ : tonmelb - [ 2 ต.ค. 50 23:18:44 A:61.91.193.79 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 26 น่าจะเป็น unconditioned love มากกว่า unconditional love นะครับ คำคู่นี้มีความหมายโดยนัยยะต่างกันนะครับ ลองดูใหม่สิ "เป็นความรักที่ไม่มีใครวางเงื่อนไขไว้หรือเปล่า" ถ้าความหมายนี้ก็ตัวแรกเลยครับ จากคุณ : ลุดวิก - [ 8 พ.ย. 50 09:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมมี concordance และความหมายของคำคู่นี้มาให้ดูครับ ีืีืunconditioned The only tenable alternative to Bultmann's position is a theology that (1) rejects or at least qualifies his unconditioned demand for demythologization and existential interpretation; (2)accepts instead a special biblical hermeneutics or method of interpretation; and (3) in so doing, .... unconditional 1. But shareholders' attention is focused elsewhere. Conglomerate Tompkins has an agreed bid on the table worth £952m and it should be unconditional before Christmas. 2. "You see, first of all and in a sense as the source of all other ills, the unshakeable American commitment to the principle of unconditional surrender: The tendency to view any war in which we might be involved not as a means of achieving limited objectives in the way of changes in a given status quo, ... เห็นไหมครับ unconditional เป็นเงื่อนไงที่เป็นไปเองตามธรรมชาติ แต่ unconditioned เป็นเงื่อนไขที่เกิดจาก(ใครคนหนึ่งหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง)สร้างขึ้นมา Definition Adjective    * S: (adj) unconditioned, innate, unlearned (not established by conditioning or learning) "an unconditioned reflex"    * S: (adj) unconditional, unconditioned (not conditional) "unconditional surrender"    # S: (adj) unconditional, unconditioned (not conditional) "unconditional surrender"    # S: (adj) categoric, categorical, flat, unconditional (not modified or restricted by reservations) "a categorical denial"; "a flat refusal"    # S: (adj) unconditional (not contingent; not determined or influenced by someone or something else) ผมว่านะครับ จากคุณ : ลุดวิก - [ 9 พ.ย. 50 13:58:42 ]