ความคิดเห็นที่ 1 เราโหวตให้เชอร์ล๊อค โฮม    ทีจริงชอบปัวโรด้วย   อ่านมานานแล้ว แต่อ่านฉบับแปลนะ...ภาษาปะกิตน่ะแค่อนุบาลค่ะ.... ฉบับแปลของ John Grisham ก็อ่านไปหลายเรื่อง  แต่ละเล่มหนา ๆ ทั้งนั้น   ถ้าเผลออ่านตอนกลางคืนเป็นได้นอนดึกแน่ ๆ เราชอบอ่านของ อากาธา คริสตี้ มาก  ส่วนมากจะเป็นพ๊อคเกตบุ๊ค คนไทยที่เขียนแนวนี้ได้น่าอ่านก็  นายา  ค่ะ    ภาษาสละสลวย การดำเนินเรื่องมีกุ๊กกิ๊ก...ไม่หนักสมองมาก...อ่านสนุก มีหลายเรื่อง ที่น่าอ่านนะคะ   เช่น  พลอยพราวแสง  ส่วนมากเป็นฉากต่างประเทศ เพราะเธออยู่ที่นั่น  แต่ตัวเอกจะเป็นคนไทยค่ะ   นายา จะเขียนเป็น ตอน ๆ ลงในสกุลไทย  ก่อนพิมพ์รวมเล่ม.... จากคุณ : มยุรกาญจน์ - [ 22 ก.ย. 50 08:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จริง ๆ ชอบทั้งคู่นะคะ แต่ถ้าให้เลือกก็ต้องปัวโรค่ะ ชอบเพราะคนเขียน เขียนให้เห็นถึงการคิดที่เป็นเหตุเป็นผลที่ฟังขึ้นเสมอค่ะ อีกอย่าง นิสัยของปัวโร ที่อากาธากำหนดมา ก็เข้ากับบุคลิกของนักสืบที่แสดงออกมาในตัวของปัวโร ไม่ว่าจะเป็นนิสัยช่างคิด เจ้าระเบียบ หรือหลงตัวเอง (คิดว่าเพื่อนรักเป็นคนคิดอะไรไม่ลึกซึ้ง) ส่วนเชอร์ฯ จะออกแนวหนังนักสืบ แต่ก็ชอบเหมือนกัน จากคุณ : Noise219 - [ 22 ก.ย. 50 09:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าพูดถึงภาษาอังกฤษนะ ของ Sir Arthur Conan Doyle เขียนได้งดงามแต่ตรงไปตรงมา ไม่ค่อยจะมีประโยค "ปราบเซียน" มากนัก แต่ภาษาของคุณป้า Agatha Christie ทั้งสวยงาม ทั้งมีเสน่ห์แบบลึกลับสุดๆ... มีประโยค "ปราบเซียน" เพียบเลย...!!!...ถ้าใครภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง ไปอ่านหรือไปแปลหนังสือภาษาอังกฤษของคุณป้าเข้า แล้วหลงดีใจคิดว่า "อ่านรู้เรื่องสบายๆ" ก็ต้องระวังหน่อย เพราะว่า จริงๆแล้ว อาจจะอ่านแล้วตีความผิดหน้ามือเป็นหลังมือได้ อย่างไม่รู้ตัวเอาเลยทีเดียว จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 22 ก.ย. 50 09:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบทั้งสองคนค่ะ แบบชอบเรื่องอะไรๆ ที่เกี่ยวกับการแกะแงะงัดปม หาเงื่อนงําปัญหา แบบแก้ปัญหาทีละเปราะ สองเปราะ แล้วเรื่องที่ซ่อนไว้ก็ปรากฏความจริงออกมา 5555 ครั้งแรก ก็คิดว่าเรื่องราวพวกนี้ ก็คงให้แต่ความตื่นเต้นบันเทิงเริงใจ เหมือนหนังสือทั่วๆไป เพราะในชีวิตจริงใครจะทําได้ขนาดนั้น คนอะไรกันเห็นอะไรก็นึกออก เห็นรอยเท้าของใคร ก็สามารถบอกถึงภาวะสุขภาพ อายุ เจตนาในการกระทําของคนๆนั้น รู้สึกว่า โอ้โห!!! เป็นเรื่องที่ลึกลําเกินมนุษย์มนาจะทําเช่นนั้นได้ แต่การเขียน ก็ดูสมจริงมีเหตุผลต้นปลาย ที่ไปที่มา ดูยังกับเรื่องที่เป็นไปได้จริงจริ๊ง อ่านแล้วรู้สึกทึ่งมากจนทุกวันนี้ เลยทําให้ติดเรื่องสืบสวนสอบสวนซะงอมแงม ไม่อ่านนิยายหวานแหววเหมือนคนอื่นๆ แต่พอโตขึ้น ก็รู้สึกว่า เรื่องต่างๆเหล่านี้จริงๆ สอนให้เราคิดแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา หรือใครๆ ได้แบบลึกซึ้ง แนบเนียนจริงๆ โดยที่เราเองก็นึกไม่ถึง แนวคิดแบบนี้ นําไปใช้ในการแก้ปัญหาได้จริงในหลายๆcaseแล้วด้วย ถึงตอนนี้ อ่านได้น้อยลง เพราะมีเรื่องเฉพาะหน้าที่ต้องจัดการมากมาย แต่ก็ดีที่มีเวลาคิดมากขึ้น ก็หวังว่าเสร็จเรื่องราวที่หนักหนาคราวนี้ ก็คงมีเวลานั่งๆนอนๆอ่านหนังสือให้สบายใจ ได้สักพักใหญ่ๆค่ะ จากคุณ : บุหลันรตี (บุหลันรตี) - [ 22 ก.ย. 50 10:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เลือกปัวโรค่ะ จริงๆ ก็ชอบทั้งสองท่านเลย แต่ชอบตรงนิสัยเจ้าระเบียบของปัวโรนี่แหละค่ะ เซลล์สีเทาของปัวโรช่างทำงานได้ดีจริงๆ จากคุณ : เตียวเสี้ยน (b39kew) - [ 23 ก.ย. 50 14:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยกมือโหวตให้ Sherlock Holmes ค่ะ ชอบตั้งแต่เริ่มอ่านสมัยมัธยมต้น และจุดประกายให้สนใจหนังสือแนวสืบสวนสอบสวนตั้งแต่นั้นมา แต่ว่าถึงจะอ่านงานของคนอื่นๆแล้วชอบยังไงก็เถอะ แต่ Mr.Holmes ก็เป็นหนึ่งในใจค่ะ ประมาณว่ารักแรกที่ไม่เคยลืมเลือน ^^ จากคุณ : IluvMiA - [ 24 ก.ย. 50 21:18:30 ]