ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยทุกประการค่ะ  เราเองเรียนปวช./บัญชี  เคยได้ฝึกงาน 3 เดือน พอฝึกจบ ก็ได้ทำต่ออีก 3 เดือน  เป็นเวลารวมแล้ว 6 เดือนเราว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีมากนะ  ตอนนั้นได้ตังค์ใช้ก็ดีใจมากด้วย  แต่ค่านิยมในสังคม  เด็กวัยรุ่นประมาณนั้นจะไม่ค่อยทำงานกัน  ...เราก้เลยเลิกทำงาน แล้วก้เรียนต่อป.ตรีไปด้วยเลย  ตอนนี้ก็อยู่เฉย ๆ เรียนอย่างเดียวรู้สึกว่าเทียบไม่ได้กับตอนที่ทำงานเลยค่ะ  มันแบบว่าความรู้ที่เรียนมาพอไม่ได้ทำงานมันก้หายหมด   มันมีหลายปัญหาอ่ะถ้าจะต้องทำงานพิเศษ จุกจิก การจัดการเรื่องเวลาอีก ใครจัดการไม่เป็น ก็มีหวังพังทั้งเรื่องเรียน  ทั้งเรื่องงาน .....อีกสาเหตุนึงที่เราและเพื่อน ๆ คนอื่น ไม่ทำงานพิเศษระหว่างเรียน คือขาดแรงกระตุ้น  หรือจะเรียกว่างัย  ไม่ทำก็มีตังใช่อ่ะ  เราก้เลยไม่ขวนขวายทำก้เหนื่อยจะทำ ๆ ไม  ไปเที่ยวสบายกว่าอีก  เราคิดแบบนี้จริง ๆ แต่ก้กำลังพยามเปลี่ยนตัวเองอยู่  อาจจะไม่ทำงานพิเศษแต่กำลังจะไปเป็นอาสาสมัคร จะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องเวลา   .........และอีกอย่างที่คิดจะไม่ทำงานพิเศษคือ  สังคมไทยยังให้ความสำคัญกับเกรด  อยู่ถ้าเกิดว่าเราไปทำงานพิเศษ  แล้วยังต้องเรียนหนักอีก  เราก้กลัวว่าจะทำให้เกรดตก  เราก็ไม่กล้าทำงานพิเศษสิทีนี้  และไม่ชอบเลยที่สังคมชอบคิดว่าเด็กที่ทำงานพิเศษเป็นเด็กยากจน ด้อยโอกาส  เราอยากให้เปลี่ยนความคิดนี้จังเลย ( แต่คงยาก)   ประสบการณ์น่ะสำคัญ ***แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 50 14:25:34 จากคุณ : ไข่เจียว***สูตรพิเศษ - [ 26 ก.ย. 50 14:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Agee ครับ เคย discuss เรื่องนี้ไปทีหนึงในกระทู้ สังคมไทยชื่อชมคนเก่ง หลงประเด็นกันหรือเปล่า ไปทีหนึ่งแล้ว ผมว่าเด็กไทยไม่ได้ขาดความฉลาดหรอกครับ แต่ขาดวุฒิภาวะในการทำงานมากกว่า เพราะไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ชีวิต และตัดสินใจ การเรียนของเราทำให้เด็กขาดประสบการณ์ในการค้นคว้าหาความรู้ เนื่องจากมีคนคอยป้อนให้ทุกอย่าง ครูของเรา หลายๆ ทีก็ขาดความรู้ และก็ไม่ได้ติดตามเรียนรู้เรื่องราวใหม่ๆ เนื่องจากครูความรู้มีน้อย จึงทำให้เกิดการไม่กล้ายอมรับสิ่งแปลกใหม่ เนื่องจากไม่มีความรู้ ไม่สามารถต่อยอด วิเคราะห์ และสังเคราะห์ได้ จึงเกิดการต่อต้านความคิดใหม่ๆ ของเด็ก ตำราเรียนก็เอาเนื้อหาของเมื่อ 20 ปี ที่แล้วมาสอน มีแต่เรียนอะไรเก่าๆ ที่เคยมีอยู่แล้ว พ่อแม่ก็เอาใจลูก ช่วยลูกทำการบ้าน ทำรายงาน ไม่ปล่อยให้เด็กรู้จักความผิดหวัง และยอมรับในความอ่อนด้อย ความผิดของตัวเอง เด็กยุคนี้เกิดมาในยุค พ่อแม่ ครู อาจารย์ สังคม รังแกฉันจริงๆ จากคุณ : master_zo - [ 26 ก.ย. 50 15:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 agee or agree ? จากคุณ : น้องเป็ด - [ 26 ก.ย. 50 18:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 It's must be agree. Thanks. แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 00:08:47 จากคุณ : master_zo - [ 27 ก.ย. 50 00:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สภาพสังคมมันต่างกันนะครับ จะให้เด็กไปทำงานนอกบ้าน ส่งหนังสือพิมพ์ ล้างจาน เหมือนเด็กเมืองนอกทำ มันก็ดีอยู่ แต่หนึ่ง มันอันตราย สอง รายได้มันไม่คุ้ม (จริงๆเน้นข้อสอง) อยู่เมืองนอกทำงานสองชั่วโมงก็ซื้อเสื้อแพงๆ(ราคาเทียบเป็นเงินไทย) ได้ตัวนึงแล้ว แต่อยู่เมืองไทย ถ้าไม่ได้ทำงานรายได้ดีๆอย่างสอนพิเศษ ไปเป็นพนักงานแม็ก ได้เงินชั่วโมงละสามสิบบาท วันนึงยังไม่พอซื้อเสื้อ 199 เลยครับ ถ้าสภาพเศรษฐกิจดีๆ ไม่ว่าจะทำงานอะไรรายได้ก็ไม่ต่างกันมากอย่างเมืองนอก ก็น่าสนับสนุนอยู่ สุดท้ายมันก็กลับมาเรื่องเศรษฐกิจแหละครับ เอาง่ายๆเลย ทำไมเด็กไทยเก่งๆต้องเรียนหมอ เรียนวิศวะ ก็เพราะมันรายไ้ดดีไง ถึงไม่ชอบ ก็เรียนๆไป ดีกว่าไปเรียนอย่างอื่น เพราะรายได้ไม่ดีเท่า จบมา เมื่อไม่ชอบ ก็ทำได้ไม่ดีหรอก แม้จะเรียนได้ดีก็ตาม(ท่องๆเอา) ถ้ารายได้แต่ละอาชีพไม่ต่างกันมาก ก็จะมีคนไปเป็นครู เป็นอื่นๆที่ไม่ค่อยมีคนทำมากขึ้น ประเทศโดยรวมก็จะเจริญขึ้นครับ จากคุณ : Varga - [ 27 ก.ย. 50 01:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "พอจบมัธยมปลายเรียนต่ปริญญาตรีต้องไปหางานทำอีก1ปีก่อนแล้วค่อยมาเข้าclass เรียนในมหาวิทยาลัย" ส่วนอื่นใช่นะคะ แต่ประโยคที่ยกมาไม่ใช่ค่ะ ที่นี่เด็กนักเรียนช่วงเรียนเกรด 12 ก็เริ่มมองหามหาวิทยาลัย หรือไม่ก็เตรียมตัวสอบ SAT กันแต่เนิ่นๆแล้วค่ะ มีแต่เด็กที่ไม่สนใจจะเรียนต่อเท่านั้นแหละค่ะ ที่จบ high school แล้วออกหางานทำเลย สิ่งหนึ่งที่อยากเสริม คือเรื่องของการสอนให้รู้จักคิด รู้จักวิเคราะห์ เริ่มกันจากระดับอนุบาลเลยค่ะ การเรียนการสอนที่นี่ ตั้งแต่ระดับต้นเลย ทุกวิชาด้วย จะสอนให้เด็กคิดตามสิ่งที่เรียนเสมอ อย่างตัวอย่าง บวกเลข 2+2 เอาตัวอย่างง่ายๆนะคะ ของไทยอาจสอนวิธีบวก ได้คำตอบออกมาแล้วก็จบ แต่ที่นี่จะถามต่อว่าทำไมถึงได้คำตอบนั้นมา การสอนทุกอย่าง ในทุกเรื่องจะเป็นอย่างนั้นค่ะ คือคำถามว่า why กับ how มีอยู่เสมอ อีกอย่างคือการสอนแบบให้มองเห็นเป็น pattern วิธีการนี้เป็นไปตามการเรียนรู้ตามธรรมชาติของคนเรา คือมนุษย์เรามองทุกอย่าง และทำความเข้าใจในลักษณะ pattern ตัวอย่างง่ายๆ เรารู้ว่าไฟมันร้อน ก็เพราะเราเห็น pattern ว่าไฟมันทำให้ของสุกได้ มันเผาไหม้สิ่งของได้ เวลาที่เราเห็นรูปอะไรก็แล้วแต่ เราจะมองหา pattern ของมัน มองหาความเหมือน ความแตกต่างจากสิ่งที่เรารู้และเข้าใจอยู่แล้ว เมื่อเห็นแล้วเราก็จะเข้าใจมัน เพราะเราเอามันไปรวมไว้กับ category ของสิ่งเดียวกันที่เรารู้จักอยู่แล้ว หรืออาจไม่รวม เพราะมันเป็นสิ่งที่ต่างออกไป ยกตัวอย่างการเรียนเลขของเด็กที่นี่อีกแหละนะคะ การเรียนด้วยการเน้นให้เห็น pattern ลักษณะนั้น เอามาใช้สอนการคิดเลขด้วยค่ะ ตัวอย่าง 4+6 ครูคนไทยอาจสอนนับนิ้วอย่างเดียว แต่ของที่นี่แค่ 4+6 จะสอนให้คิดหาคำตอบหลายๆวิธี รวมไปถึงเห็นตัวเลขแล้วได้คำตอบออกมาเลย เพราะเห็น pattern 4+6 ในรูปแบบการคิดในลักษณะต่างๆกันมามากแล้ว ตัวเองมีลูกสาวอายุ 12 ขวบ บางทีเห็นลูกคิดเลขแล้วแม่นั่งอ้าปากหวอ ว่าคิดออกมาได้ยังไง แค่มองดูตัวเลข ก็ได้คำตอบแล้ว ในขณะที่แม่ยังนับนิ้วไปได้ไม่ถึงไหนเลย มีหลานอยู่เมืองไทยคนนึง อายุห่างกับลูกสาว 3 วันค่ะ ในขณะที่เมื่อเริ่มเรียน หลานสาวเริ่มท่องสูตรคูณตั้งแต่อนุบาลมั้งคะ ลูกสาวเริ่มท่องสูตรคูณตอนเริ่มเกรด 2 ค่ะ ก็ประมาณประถม 2 ของไทยนะคะ หลานสาวถูกบังคับให้ท่องสูตรคูณซ้ำแล้วซ้ำอีก ขึ้นประถม 1 ก็ท่องซ้ำที่ท่องจำมาตั้งแต่อนุบาล ประถม 2,3,4 ท่องสูตรคูณซ้ำซากอยู่นั่นแล้ว ลูกสาวพอขึ้นเกรด 3 สูตรคูณก็แม่นแล้วค่ะ เพราะเริ่มท่องเมื่อเริ่มมองตัวเลขเห็นเป็น pattern แล้ว และเมื่อช่ำชองเรื่องการคิดเลขมาระดับหนึ่งแล้ว บางคนว่าคนอเมริกันคิดเลขไม่เป็น ต้องใช้เครื่องคิดเลข อยากให้มาเห็นเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เป็นอาจารย์สอนวรรณคดีอเมริกัน ทั้งปริญญาตรี โท เอก ของเพื่อนคนนี้เป็นสาขาวรรณคดีอเมริกันหมด แต่เห็นเวลาที่แกคิดเลขแล้วเหลือเชื่อจริงๆ คือปกติเขียน grant proposal ขอทุนทำวิจัยให้สถาบันที่ทำงานกันอยู่เสมอ แล้วแกจะเป็นคนคิดเลข ตัวเลข 7 หลักนี่แหละนะคะ แกนั่งมอง แล้วไล่คำตอบจากตัวเลขหลังสุดไปหน้าสุดได้ทันทีเลย เคยเอาเครื่องคิดเลขมากดแข่งกับให้แกหาคำตอบ ปรากฏว่ากดตัวเลขไม่เคยทันแกเลยค่ะ คือแกถูกสอนแต่เล็กๆให้มองเห็น pattern ของตัวเลขไงคะ เพียงเล่าให้ฟังน่ะค่ะ ว่าการสอนเด็กอเมริกันให้รู้จักคิดนั้นเริ่มกันตั้งแต่อนุบาลโน่นเลยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 27 ก.ย. 50 01:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หัวข้อคือ เหตุผลที่ฝรั่งเก่งกว่าคนไทยเมื่อเข้าวัยทำงาน เราว่าคนไทยเก่งกว่าฝรั่งมีเยอะแยะไป พวกเราชาวไทยไม่ค่อยจะได้เห็นคนไทยเก่งๆเข้ามาทำงาน เนื่องจากระบบของไทยในการรับคนเข้าทำงานยังโบราณอยู่ ดังนั้นจึงทำให้หน่วยงานต่างๆได้คนไม่เก่งเข้าไปทำงาน คนเก่งๆจึงหนีไปทำงานต่างประเทศ หรือไม่ก็ไปหาอาชีพอื่นเพื่อกันอดตายแล้วเลิกทำงานในสายงานที่ตัวเองถนัด  จึงเหลือคนไม่เก่งเป็นจำนวนมากที่ประสบความสำเร็จเพราะมีเส้นสาย....แม้กระทั่งตำแหน่งรัฐมนตรีของไทยก็ยังเคยมีการเอาเจ้าพ่อที่เป็นพวกมิจฉาชีพ เข้ามารับตำแหน่งกันเลย ....นับประสาอะไรกับการหาคนดีๆที่เหมาะกับงานในหน่วยงานอื่นๆที่ต่ำกว่านั้น มันจะทำได้อย่างไรกัน ถ้าระบบมันยังเป็นแบบนี้....??? แล้วอีกอย่างหนึ่งโครงสร้างเงินเดือนของฝรั่งกับไทยแตกต่างกัน มันทำให้เด็กไทยต้องพยายามแข่งกันเรียน แล้วเรียนในเรื่องที่ตัวเองไม่รักเนื่องจากไม่อยากทำงานรายได้ต่ำ ยกตัวอย่างเช่นในประเทศอังกฤษ กรรมกรก่อสร้าง ค่าแรงนับเป็นรายชั่วโมง ได้มากกว่าพนักงานธนาคาร  ได้มากกว่าผู้จัดการแผนกย่อยๆของบริษัท.... มหาเศรษฐีของอังกฤษเป็นจำนวนมาก มาจากกรรมกรก่อสร้าง ไม่ใช่คนเรียนเก่ง แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 09:57:19 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:24:40 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ก.ย. 50 04:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ระบบในประเทศอังกฤษช่วยพลเมืองในหลายขั้นตอนของชีวิต ยกตัวอย่างเช่นเมื่อเด็กอายุ 16-18 ปี ถ้าพ่อแม่ที่เป็นชนชั้นกลาง แล้วถ้าเด็กเรียนเก่งก็ให้เด็กเรียนต่อจนจบปริญญาตรี แต่ถ้าเรียนไม่เก่งพอเด็กอายุครบ 18 พ่อแม่จะตั้งใจไล่เด็กออกจากบ้าน(เพื่อประโยชน์ของลูก)  เพื่อให้ลูกตัวเองมีสิทธิ์รับเงินสวัสดิการจากรัฐบาล รัฐบาลจะจ่ายเงินค่าเช่าบ้าน (บางทีเด็กได้เช่าอพาร์ทเมนท์ของรัฐซึ่งราคาถูก)  รัฐบาลจะจ่ายค่ากินให้เด็กตกงาน ไปจนกว่าจะได้งานทำ ถ้าเด็กคนนั้นไปได้งานแล้วทำไปจนชำนาญ เขาจะได้ไต่เต้าไปจนถึงระดับสูงๆ ที่ได้เงินตามประสบการณ์ซึ่งบ่อยครั้งจะสูงกว่าเงินเดือนคนเพิ่งจบปริญญามา     ถ้าเด็กคนนั้นไต่เต้าไปไม่สำเร็จ และลาออกมาเรียนต่อ หน่วยงานของรัฐก็ช่วยเขาอีกโดยการให้สอบคัดเลือกเข้าเรียนต่อด้วยข้อสอบง่ายๆ เช่นตอนเราตกงานเราเคยไปสอบเพื่อเรียนปริญญาตรี electronic engineering เรียนในลักษณะของคนที่ไปทำงานมาแล้วแต่ไม่ประสบความสำเร็จ ซึ่งต่างกับพวกเด็กเรียนเก่ง  ข้อสอบที่เราต้องทำ มีแค่คณิตศาสตร์ง่ายๆบวกลบคูณหารง่ายๆ แก้สมการง่ายๆ และข้อสอบภาษาอังกฤษ แค่เขียนเรียงความง่ายๆ แล้วสัมภาษณ์ก็ผ่าน แล้วทางสถาบันการศึกษาก็เรียกตัวให้ไปเข้าเรียน โดยรัฐบาลอังกฤษพร้อมที่จะจ่ายค่าเรียน และค่ากินให้เราด้วย (แต่เสียดายที่เรากลับมาเมืองไทยแค่มาเที่ยวระยะสั้นๆก่อนกลับไปเรียนต่อ แต่เราดันมาหลงไหลแสงสีในประเทศไทยแล้วไม่ได้กลับไปเรียนต่อที่อังกฤษ)  ซึ่งการที่ระบบในประเทศอังกฤษให้โอกาสกับคนที่เรียนไม่เก่งแบบนี้ ระบบในประเทศไทยไม่ค่อยจะมี  คนไทยจึงต้องแข่งกันเรียนเนื่องจาก “กลัวทำงานเงินเดือนต่ำๆ” เพราะผู้ใช้แรงงานไทย ได้เงินค่าจ้างไม่มากเท่าของฝรั่ง เนื่องจากระบบของไทยเป็นระบบคนรวยกดขี่คนจนโดยการให้ค่าจ้างต่ำๆ ในขณะที่ระบบของฝรั่งถือว่างานใช้แรงงานไม่มีใครอยากทำจึงต้องให้ค่าตอบแทนที่ดีพอเพื่อความยุติธรรมในสังคม แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:55:05 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ก.ย. 50 04:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การรับสมัครงานในประเทศอังกฤษ ส่วนใหญ่เขาจะใช้ selection panel (คณะกรรมการที่สัมภาษณ์ผู้สมัครงาน)  สัมภาษณ์ผู้เข้าสมัครงาน  เขามักจะให้ผู้สมัครงานทดลองทำงานให้ดู   เช่นสมัครทำงานบัญชีเขาจะลองให้ทำบัญชีให้ดู หรือไม่ก็ถามปัญหาเรื่องบัญชีที่ต้องรู้มากจริงๆจึงจะตอบได้  ถ้าสมัครงานคอมพิวเตอร์เขาจะให้มานั่งหน้าคอมพิวเตอร์แล้วลองทำให้ดูว่าทำอะไรเป็นบ้าง บางทีให้ลองเขียนโปรแกรมให้ดู หรือถ้าสมัครงาน hardware ก็ให้ลองรื้อเครื่องให้ดู ....ไม่มีบริษัทที่ไหนในประเทศอังกฤษที่แค่ดูใบปริญญาแล้วคุยสองสามคำแล้วจ้างงานเลย... นั่นก็หมายความว่าคนที่ไม่จบปริญญาแต่ทำงานพวกนี้เป็น แล้วพิสูจน์ให้เห็นว่าทำงานได้จริงๆ (โดยการเรียนรู้ด้วยตนเอง เพราะสนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว) ก็จะได้รับการพิจารณาคัดเลือก ให้เข้าทำงานแข่งกับคนมีปริญญาได้ด้วยเช่นกัน (มันคงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมฝรั่งจึงไม่แข่งกันเรียนจนเป็นบ้าเป็นหลังแบบคนไทย แต่ประสบความสำเร็จในการทำงานได้) วิธีรับสมัครงานแบบฝรั่งใช้ ที่เราเล่าให้ฟังนี้ ถ้าทุกหน่วยงานในไทยนำมาใช้กันอย่างแพร่หลาย คนที่เรียนจบมาโดยการจ้างคนอื่นเขียนวิทยานิพนธ์หรือดุษฎีนิพนธ์ ถ้าเดินถือใบแสดงวุฒิการศึกษาไปสมัครงานที่ไหน ก็จะไม่ได้งานทำ เนื่องจากคนที่จ้างคนอื่นเขียนวิทยานิพนธ์หรือดุษฎีนิพนธ์ เวลาไปสมัครงานพอโดนให้ "ลงมือทำงานให้ดู" ก็จะไม่มีความรู้ความสามารถพอที่จะพิสูจน์ตนเองได้ วิธีรับสมัครงานแบบทดลองให้ทำให้ดูจริงๆ แบบนี้ มีบริษัทบางแห่งเอามาใช้ในเมืองไทยบ้างเหมือนกัน จึงทำให้เราเคยโชคดีได้งานทำหลายครั้ง  นั่นก็คือเราเคยเดินเข้าไปในโรงเรียนสอนภาษาบางแห่งในกรุงเทพ ไปสมัครเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ โชคดีไปเจอตัวฝรั่งผู้บริหารเข้า เขาคุยกับเราเป็นภาษาอังกฤษ แล้วให้เราเอาเรียงความภาษาอังกฤษของนักศึกษาคนหนึ่งซึ่งเรียนวิศวกรรมไฟฟ้าระดับปริญญาเอกในมหาลัยรัฐ มาให้เราแก้ไข แล้วให้เราเขียนเรียงความเป็นภาษาอังกฤษมาว่า นักศึกษาคนนี้เขียนภาษาอังกฤษแบบนี้ เรามีกลยุทธ์ในการสอนอย่างไรจึงจะทำให้เขาเขียนภาษาอังกฤษได้ดีกว่านี้... เราก็ทำไปตามนั้นแล้วฝรั่งดูผลงานเราแล้วเขาก็ให้งานเราทำ  ทั้งๆที่เรามีวุฒิการศึกษาเพียงแค่มัธยมต้นเอง เราเคยได้งานสอนภาษาอังกฤษโดยสมัครกับฝรั่งแบบนี้หลายครั้ง  แต่เราเคยสมัครงานแบบนี้กับโรงเรียนสอนภาษาและโดนคนไทยสัมภาษณ์เราพอถามรู้ว่าเราไม่มีปริญญาตรีเขาก็ไล่ตะเพิดเราออกมาเกือบทุกราย...555+++..... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 10:43:55 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 10:03:42 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:42:15 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:28:22 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 05:46:28 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ก.ย. 50 04:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การที่ระบบฝรั่งให้โอกาสคน ในหลายๆช่วงของชีวิต หมายถึงว่า ถ้าเรียนไม่เก่งตอนวัยก่อนเข้ามหาลัย ทำงานไปหน่อยก็ไปเรียนต่อได้ฟรี มีเงินของรัฐสนับสนุน นั่นก็หมายความว่า พลเมืองของเขา ถึงจะไม่ต้องเรียนแข่งกันเป็นบ้าเป็นหลังแล้วชนะแข่งวิชาโอลิมปิก แต่ประเทศชาติของเขาก็สร้างพลเมืองที่มีประสิทธิภาพออกมาเป็นจำนวนมากได้  ในขณะที่คนไทยแข่งกันเรียน แต่ระบบงานในประเทศไทย ตั้งแต่ขั้นตอนการรับสมัครงาน ความก้าวหน้าของงานที่ทำอยู่ (เช่นการเล่นพวกพ้อง การใช้เส้นสาย) และอะไรอีกหลายๆอย่าง ไม่ค่อยจะส่งเสริมให้คนเก่งๆประสบความก้าวหน้าได้มากนัก จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ก.ย. 50 04:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องทำไมคนเก่งๆจึงไม่ไปเป็นครูกัน เรื่องนีมีคนตอบว่า เพราะค่าตอบแทนไม่ดี  แต่เราว่าอีกเหตุผลหนึ่งก็คือกระบวนการรับสมัครบรรจุ และความก้าวหน้า อาจไม่โปร่งใสด้วย   เราจะเล่าเรื่องจริงๆให้ฟัง  หนึ่งในอดีตแฟนเก่าเราจบคุรุศาสตร์บัณฑิตเอกการสอนดนตรีมาจากจุฬา เธอคุยว่าเธอเรียนเก่ง เราไม่เคยเห็นว่าได้เกรดอะไร แต่สังเกตว่าฝีมือการเล่นดนตรี และการร้องเพลงของเธอดีแบบหาตัวจับยาก (ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะเธอเติบโตมากับดนตรี พ่อเธอเป็นอาจารย์สอนดนตรีระดับศิลปินแห่งชาติ) เธอไปสมัครสอบครูติดหลายครั้ง แต่ไม่เคยได้รับการเรียกตัวเข้าบรรจุ  เธอยืนยันว่าการเข้ารับบรรจุ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเอาเงินยัดใต้โต๊ะ  เธอจึงเบนเข็มไปเป็นนักร้อง นั่งซ้อมอยู่ในบ้านนาน แล้วไปทดลองร้องในคาราโอเกะหรูๆในโรงแรม ผลปรากฎว่าผู้คนตบมือกันเกรียวกราว จากนั้นเธอไปสมัครประกวดร้องเพลงหลายแห่ง  เธอเข้ารอบสุดท้ายทุกครั้ง แต่เธอเดินคอตกออกมาบอกว่า ไม่มีทางชนะได้เพราะคนที่ชนะมักจะเป็นเด็กเส้น  มีครั้งหนึ่งเธอเล่าให้ฟังว่าผู้จัดรายการประกวดเรียกเธอเข้าไปแล้วบอกว่า ร้องเพลงได้ดีมาก จะให้รางวัลที่หนึ่ง แต่เธอจะต้องมีนายทุนหนุนหลังแล้วเธอต้องไปนอนกับนายทุนคนนั้น (มีแมวมองมาทาบทาม)  เธอปฏิเสธไปแล้วก็ตกรอบไปตามระเบียบ   เธออธิบายให้ฟังว่า เธอได้ข้อมูลมาจากวงการภายใน คือเจ้าของรายการที่จัดประกวด ต้องเสียค่าค่าออกทีวี (ค่า airtime) แว่บเดียวไม่กี่นาที ก็ต้องใช้เงินหลายแสนแล้ว ต้องมีเงินอุดหนุนรายการจากคนรวยๆ พวกที่ประกวดถ้าจะชนะได้โดยไม่เอาตัวเข้าแลก(ไม่ไปนอนกับนายทุน) ก็มักจะเป็น "ลูกคนรวยระดับมหาเศรษฐี" ที่พ่อแม่ซื้อรายการเพื่อให้ลูกประกวดชนะที่หนึ่ง ซึ่งนับว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า(คือกะให้ลูกเป็นนักร้องดังแล้วเป็นดารา จะได้ตีทุนคืนภายหลัง) แต่บางรายเจ้าของรายการต้องยอมให้ชนะที่หนึ่งไปโดยเจ้าของรายการไม่ได้เงินเลยเนื่องจากผู้ประกวดเป็นลูกดนมีบารมี     เราฟังเรื่องที่เธอเล่า แล้วทีแรกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ต่อมาเมื่อเราดูประกวดร้องเพลงในทีวีหลายๆรายการ บ่อยเข้า บ่อยเข้า แล้วก็ต้องสงสัยหลายครั้งเรื่องที่คนชนะที่หนึ่ง ซึ่งทำให้คนดูทั่วประเทศไทยต้องสงสัยว่า มันชนะได้ยังไงกันหว่า...??? ซึ่งหลายๆรายนับว่าเป็นปัญหาคาใจ...ซึ่งมีหลายๆรายในชีวิตจริง นักร้องที่ชนะที่หนึ่งมีนายทุนสนับสนุนแต่ไปไม่ถึงดวงดาว แต่นักร้องที่ชนะที่สองกลายเป็นนักร้องที่ประสบความสำเร็จจนกลายเป็นอมตะไปก็มี ลงเอยแฟนเก่าเรากลายเป็นนักร้องมืออาชีพแบบไม่ได้ผ่านเวทีประกวด โดยการไปสมัครงานกับบริษัทที่จัดงานเลี้ยงแต่งงานตามโรงแรม วิธีสมัครแล้วได้งานก็คือร้องให้ฟัง เขาพอใจก็จ้าง  เธอได้งานแล้วไปร้องเพลงในงานแต่งงาน และช่วงหลังๆก็ไปเดินสายร้องเพลงตามต่างจังหวัด เคยไปทับกระดานบ้านเกิด พุ่มพวง ดวงจันท์ ร้องเพลงพุ่มพวง วันนั้นกวาดทิปมากระเป๋าตุงเลย (มีเธอคนเดียวที่ร้องได้ดีและได้ทิปมากขนาดนั้น) ....ฝีมือการร้องเพลงแบบนี้ของเธอพัฒนาไปไกลมากๆ ในช่วงเวลา 4-5 ที่พยายามอ่านหนังสือสอบครูใหม่อยู่เรื่อยๆ (สอบของหลายๆหน่วยงาน) แล้วพอสอบติด ก็ไม่ได้รับการเรียกตัว  ซึ่งเธอชอบบ่นว่า "มันไม่ยอมเรียกตัวเพราะฉันไม่ยอมยัดเงินใต้โต๊ะให้มัน พวกเพื่อนๆฉันตั้งหลายคนก็หัวเราะเยาะฉันว่าเป็นเด็กซื่อ บอกว่าต้องยอมมัน เพราะพวกเพื่อนๆก็ยอมกันเกือบทุกคนจึงได้รับการบรรจุให้เป็นครู ได้ไปที่ดีๆด้วยนะ ถ้ายัดเงินเยอะๆ แต่ถ้าไม่ยัดเงินให้ดีๆ พอสอบครูติดนานๆ แล้วคนสอบติดตามเรื่องไปทวงเรื่อง เจ้าหน้าที่จัดบรรจุมักจะตัดความรำคาญโดยส่ง(คนสอบติด) ให้ไปสอนที่หนึ่งในสี่จังหวัดภาคใต้หรือให้ไปสอนที่โรงเรียนในสถานที่ซึ่งกันดาร...!!!" เราคิดๆย้อนหลังไปแล้ว ก็ว่า น่าเสียดายนะ ...ที่โรงเรียนในประเทศไทยไม่ได้ตัวแฟนเก่าเราไปเป็นครูสอนดนตรี...อนิจา...!!!???........ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 09:48:07 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 09:38:30 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:11:40 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 05:54:59 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 05:35:11 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ก.ย. 50 05:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สรุปแล้วสิ่งที่เราพยายามพูด นั่นก็คือว่า ประเทศไทยควรเปลี่ยนระบบการรับคนเข้าทำงาน และเลื่อนขั้นเงินเดือนคนใหม่ โดยใช้วิธีประเมินคุณค่าของคนที่ผลงาน  อย่างที่เจ้านายเก่าเรา (เจ้าของบริษัทแปล) พูดว่า “ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน” บริษัทแปลที่ว่านี้ ว่าจ้างพนักงานพิมพ์ดีด ที่จบ ปวช มา เงินเดือนแพงกว่านักแปลที่เป็นบัณฑิตเอกอังกฤษที่เพิ่งจบใหม่ๆ   เหตุผลเพราะอะไร?  เพราะพนักงานพิมพ์ดีดคนนี้พิมพ์ดีดภาษาอังกฤษได้นาทีละเกือบร้อยคำพิมพ์แม่นมากๆด้วย เวลาแปลแบบฟอร์มเช่น ใบเกิด ใบตาย ทะเบียนบ้าน ทะเบียนสมรส ใบหย่า หรืออะไรง่ายๆแบบนี้ที่มีแบบฟอร์มอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้นักแปล ใช้แค่พนักงานพิมพ์ดีดก็ทำได้  พนักงานพิมพ์ดีดคนนี้วันๆทำเงินให้บริษัทได้มากกว่านักแปลที่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆซึ่งวันๆแปลได้อย่างมากก็แค่ 4-5 หน้า(ในขณะที่นักแปลที่ชำนาญแล้วจะแปลได้รวดเร็วและแม่นยำมากกว่านั้นถึง 3-4 เท่า)  แต่พนักงานพิมพ์ดีดคนนี้ วันๆหนึ่งคงพิมพ์แบบฟอร์มได้ไปเป็นร้อยๆหน้า  ซึ่งถ้านับกันแล้วพนักงานพิมพ์ดีดที่ชำนาญจะทำเงินให้กับบริษัทได้มากกว่าบัณฑิตเอกอังกฤษที่เพิ่งหัดแปลได้ไม่กี่เดือน  นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพนักงานพิมพ์ดีดจบแค่ ปวช จึงได้เงินเดือนมากกว่าบัณฑิตที่เพิ่งเรียนจบเอกอังกฤษมาใหม่ๆ ซึ่งยังใช้ภาษาอังกฤษยังไม่คล่องนัก ประเทศไทยจะมีคนเก่งๆเข้าทำงาน ซึ่งอาจไม่ได้มาจากเด็กหัวกะทิที่เอ็นติดแล้วแข่งกันเรียน (แล้วส่วนใหญ่เมื่อแข่งกันขนาดนี้ก็กลายเป็นคนเห็นแก่ตัว)  แต่อาจมาจากคนที่ไม่เรียนเก่งมากนักในวัยเรียน แต่ไปเรียนรู้เอาในช่วงหลังๆของชีวิต แล้วกลายเป็นคนที่มีประสิทธิภาพ และมีคุณค่าแก่ประเทศชาติ   สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้ในสังคมไทยก็ต่อเมื่อประเทศไทยเปลี่ยนระบบใหม่ ในการรับสมัครงาน ให้เงินเดือนคน และขึ้นเงินเดือนคน ....ต้องลดการใช้เส้นสายและลดการคอรัปชั่น....แล้วหันมาใช้คติที่ว่า “คุณค่าของคนอยู่ที่ความสามารถจริงๆซึ่งสาธิตให้เห็นได้ และอยู่ที่ผลงาน” แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 07:06:11 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 07:04:34 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:19:03 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:03:46 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 06:00:00 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 05:39:26 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 50 05:36:31 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 27 ก.ย. 50 05:32:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับความเห็นของ กุลธิดา (kdunagin) กับ tansy (iwrite4u) เมื่อก่อนก็เคยเปรียบเทียบแบบนี้ แต่เอาเข้าจริง การรีบเรียนแล้วมาทำงานเลยบางทีมีปัญหาเหมือนกันครับ ฝรั่งหลาย ๆ คนคิดแบบองค์รวมไม่ได้ แล้วก็ปรับตัวไม่เก่ง (เมื่ออยู่ต่างประเทศ) แล้วบางอาชีพมันก็ลำบากที่ จะทำนาน ๆ เมื่ออายุมากขึ้น เช่น ทำงานในร้านอาหาร ร้านอินเตอร์เน็ต สภาพสังคมมีส่วนมากครับ ให้เลิกเรียนเพื่อไปทำงานแม้กโดนัลในไทยก็หายากที่จะทำครับ เพราะรายได้มันน้อย ไม่จนจริง ๆ ก็ไม่อยากทำครับ เสียเวลา เรียนปริญญาตรี หรืออะไรมันได้เนื้อได้หนังกว่า ไม่งั้นก็เรียนภาษาทำแอร์ หรือเรียนทัวร์เป็นไกด์ดีกว่า เคยทำงานร้านอาหารกับเพื่อน มีหลายคนบอกว่าจะได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะ เห็นอะไรเยอะ เก่งภาษา เคยลองไปทำ คิดว่าไม่ได้สิ่งเหล่านั้นเลยครับ ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยไม่ว่าจะเป็นภาษา เพราะเป็นศัพท์พื้น ๆ เห็นคน แต่คนเหล่านั้น ก็แค่มากินแล้วก็ไป การคุยก็คุยกันแต่เรื่องเผิน ๆ ไม่ได้สะท้อนถึงความเป็นฝรั่ง ความรู้เฉพาะทาง เฉพาะด้านเลย การทำงานเขามีระบบแน่นอน ซึ่งปิดโอกาสต่้อการเรียนรู้ ไม่ได้เห็นการบริหาร การจัดการ รู้จักแต่ operation ในความคิดผม ผมว่าถ้าฝรั่งเขาทำแบบนี้ต่อไป น่าจะแย่ เพราะว่าชาวต่างชาติอาจเข้ามาแย่งงานหมด ช่วงหลัง ๆ เห็นพวกจีน เกาหลี อินเดีย ละติน เข้ามาแย่งงานประเภทใช้แรงงาน ใช้ฝีมือกันเยอะ แต่จีน เกาหลีจะต่างกับชาวบ้านหน่อยตรงที่ พอเริ่มเก็บตังได้ จะเริ่มบริหารงานเอง ไม่ค่อยจะยอมเป็นลูกจ้างเขาสักเท่าไหร่ ที่เห็นชัด ๆ ตอนนี้คือ ทัวร์จีน เกาหลี ร้านอาหารจีน เกาหลี และร้านอินเตอร์เน็ต บริการจะดีกว่า ราคาถูกกว่าร้านฝรั่ง โดยรวมแล้วครับ จากคุณ : Fah Lan - [ 27 ก.ย. 50 07:03:59 A:165.228.97.129 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นภาพ กับ เห็นจริง มันต่างกัน จากคุณ : ชายผู้ไร้ซึ่งความรัก - [ 27 ก.ย. 50 09:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Oh my god Khun Tansy...   Thank you. จากคุณ : Khun KP - [ 27 ก.ย. 50 09:33:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก็ แล้วแต่คนครับ เรื่องแบบนี้ เถียงกันจนตาย ก็ไม่จบ เพราะ มีตัวแปรมาก ทั้ง วัฒนธรรม  บุคคล  องค์กร ส่วน เรื่องการจ่ายใต้โต๊ะ ที่คุณ tansy เขียน ผมเชื่อครับ เพราะ มีประสบการณ์ จากคุณ : เทพพิสดาร - [ 27 ก.ย. 50 10:46:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 นับถือ คุณ tansy   ผมก็อีกคนหนึ่ง ครับ ที่ไม่เชื่อว่าฝรั่งเก่งกว่าคนไทย อาจจะมีบ้าง เเต่ไม่ใช้ สัจจนิรันด์ บางคนอาจถามว่าทำไม คนไทยไม่เห็นไปเป็น อาจารย์ใน ต่างประเทศ ผมตอบได้เลยว่า มีเยอะเลยครับ อ้อนวอนให้เป็น เเต่ เค้าต้องกลับไทยมาใช้ทุน ครับ จากคุณ : Atomic Secret - [ 27 ก.ย. 50 10:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เมืองไทย ก็หาคนเก่งยากจริงแหละค่ะ ลองเอามาเปรียบเทียบกันดูสองมหาวิทยาลัย เด็กเรียนไม่เก่ง ใช่ว่าจะคุณสมบัติดีกว่า เด็กเก่งที่จบจากมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังซะเมื่อไหร่ แถมยังไม่ได้เรื่องมากกว่าด้วย เพราะถูกพ่อแม่ตามใจ การคัดเด็กจากการศึกษาก็เป็นวิธีนึง แต่อาจต้องมีบางกรณียกเว้นกรณีเด็กเก่งจริงๆ ที่ไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยดัง เกรดดี ค่ะ มีตัวแปรหลายอย่าง จากคุณ : ยามเมื่อลมพัดหวน - [ 27 ก.ย. 50 12:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วเห็นด้วยมากๆ....สมเพศประเทศไทยครับ จากคุณ : โจโฉ (joechou) - [ 27 ก.ย. 50 14:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ต้องเปลี่ยนค่านิยมที่ว่า "เรียนเก่ง" แล้ว.....ทุกอย่างเก่งตามด้วยหมด "เรียนเก่ง" กับ "ชำนาญ" ต้องแยกแยะให้ชัดเจน..... เท่าที่เห็นมา ฝรั่งไม่ได้เก่งเกินเรามากมายก่ายกองหรอก......แต่ที่เขาเก่งกว่าเราก็คือ เขาเปิดประตูโอกาสกว้างให้ทั้งคนเก่งและไม่เก่งได้ขึ้นไปยื่นบนเวทีเท่าเทียมกัน ใครมีดีอะไรก็แสดงให้เห็น......ส่วนของพี่ไทยส่วนใหญ่ ....ประตูโอกาสแทบจะปิดตายหรือล็อคไว้ให้ "เด็กเส้น"....หรือไม่ก็แกล้งแง้มเอาไว้พอให้ดูดีว่าเปิดประตูอยู่ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 28 ก.ย. 50 04:57:42 A:217.43.139.181 X: TicketID:109703 ]