ความคิดเห็นที่ 1 .                                                              ประวัติ ธมฺมวิตกฺโก ภิกฺขุ                                              [พระยานรรัตนราชมานิต (ตรึก จินตยานนท์)]                                                                      คัดลอกจาก                                                          บันทึกประวัติจากความทรงจำ                                                                          โดย                                                                  ตริ จินตยานนท์ หลังจากท่านธมฺมวิตกฺโก ภิกฺขุ (พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต) ท่านเจ้าคุณพี่ได้มรณภาพลงเมื่อวันที่ ๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๑๔ มีท่านส่วนมากที่คุ้นเคยเคารพนับถือเลื่อมใสในเจ้าคุณพี่ ท่านอยากทราบถึงชีวประวัติรายละเอียด ได้ขอให้เขียนประวัติของท่านไว้ในฐานะที่เป็นน้องชายคนเดียวของท่านที่ใกล้ชิดสนิทสนม การเขียนประวัติของท่านเพื่อให้ผู้ที่เคารพเลื่อมใสในตัวเจ้าคุณพี่และอนุชนรุ่นหลังจะได้รู้ เพื่อเป็นเกียรติของชาติศาสนาในเมืองไทย เพราะท่าน “ธมฺมวิตกฺโก ภิกฺขุ” เป็นผู้ที่มีผู้เคารพนับถือของบรรพชิตและฆราวาสและอุบาสก อุบาสิกา และชาวต่างประเทศ และประชาชนทั่วไป ที่รู้เรื่องของท่านตลอดมา ทั้งอยากจะให้ประวัตินี้ได้อยู่ยืนยงอยู่ต่อไปตลอดกาลนาน ข้าพเจ้ายังลังเลใจอยู่นาน เพราะยังไม่สันทัดในการเขียน ยังไม่แน่ใจว่าความทรงจำจะได้รายละเอียดเพียงพอหรือไม่ แม้ข้าพเจ้าเป็นน้องชายของเจ้าคุณพี่คนเดียวก็จริง แต่เกิดภายหลังท่านเกือบหนึ่งรอบ เพราะท่านเกิดปีระกา พ.ศ. ๒๔๔๐ แต่ข้าพเจ้าเกิดปีวอก พ.ศ. ๒๔๕๑ ห่างกันถึง ๑๑ ปี เมื่อเวลาเป็นเด็ก ความใกล้ชิดกับเจ้าคุณพี่มีน้อย เพราะเวลานั้นข้าพเจ้ายังเล็กมาก คุณแม่จึงต้องคอยเลี้ยงดู ยังช่วยตัวเองไม่ได้ และคุณแม่ก็ต้องติดตามไปอยู่กับคุณพ่อซึ่งรับราชการเป็นนายอำเภออยู่หัวเมือง ส่วนเจ้าคุณพี่นั้นเติบโตมากับคุณยาย จึงอยู่บ้านหลังวัดโสมนัสตลอดมา ฉะนั้นเจ้าคุณพี่จึงอยู่ใกล้ชิดกับคุณยายมาก ส่วนข้าพเจ้าเมื่อยังเด็กอยู่ใกล้ชิดคุณพ่อคุณแม่มากเพราะเป็นลูกคนสุดท้อง ยังจำได้ว่า เมื่อข้าพเจ้ามาเรียนหนังสือในกรุงเทพฯ เวลานั้นเจ้าคุณพี่ก็ได้เข้าไปรับราชการอยู่ในวังหลวงแล้ว เวลานั้นข้าพเจ้ามีอายุเพียง ๖ ขวบเท่านั้น เจ้าคุณพี่เมื่อรับราชการ ก็ค้างคืนอยู่แต่ในวังตลอดอายุราชการ จะมีเวลากลับบ้านก็เพียงแต่เวลาออกเวรกลางวัน กลับมากินอาหารเย็นที่บ้านแล้วก็กลับเข้าวัง ถวายอยู่งานล้นเกล้าฯ เมื่อล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ เสด็จสวรรคตแล้ว ต่อมาก็อุปสมบท เพื่อถวายพระราชกุศลต่อล้นเกล้าฯ ตลอดมาจนมรณภาพ ฉะนั้นความจำที่ได้เขียนขึ้นนี้ อาจมีขาดตกบกพร่อง ไม่สมบูรณ์ตามที่คิดไว้ แต่ก็ได้พยายามเขียนเท่าที่ความสามารถและความจำได้นึกได้ ทั้งที่ได้รู้ได้เห็นด้วยตนเอง และได้รับคำบอกเล่าจากผู้ใหญ่ในวงญาติ และได้เคยซักถามท่านบ้าง ท่านเล่าให้ฟังบ้าง ฉะนั้นหากท่านที่รู้ดีกว่าที่ข้าพเจ้าได้เล่าได้เขียนขึ้นนี้ หากมีข้อบกพร่องตอนใดข้อใด อาจมีอยู่ไม่น้อย ก็โปรดให้อภัยด้วยจะเป็นพระคุณยิ่ง ข้าพเจ้าจำวันเกิดของเจ้าคุณพี่ได้ดีเพราะท่านผู้ใหญ่เคยพูด และคุณยายก็มีความรักและภูมิใจในตัวหลานชาย เจ้าคุณพี่ตั้งแต่เล็กๆ และพูดยกย่องเจ้าคุณพี่ และพูดถึงวันเกิด ข้าพเจ้าจึงจำวันเกิดของเจ้าคุณพี่ได้ดี ว่าเกิดในวันมาฆะบูชา เป็นวันสำคัญในทางพุทธศาสนา เจ้าคุณพี่เกิดในเวลาเช้า พระสงฆ์กำลังออกบิณฑบาตโปรดสัตว์ คือไม่เช้าไม่สาย จวนเวลากลับวัด วันนั้นเป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีระกา จุลศักราช ๑๒๕๙ คือตรงกับวันเสาร์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๔๐ คืนนั้นเป็นวันเพ็ญ พระจันทร์เต็มดวง เจ้าคุณพี่เกิดที่บ้าน ตำบลหลังวัดโสมนัส ท้องที่อำเภอป้อมปราบศัตรูพ่าย จังหวัดพระนคร คุณยายเลี้ยงดูตลอดมาจนเติบโต และชื่นชมยินดีในหลานชายท่านผู้นี้มาก เคยพูดเสมอตามธรรมเนียมของผู้ใหญ่ในสมัยนั้นว่า หลานของยายคนนี้จะต้องได้พึ่งฝากผีฝากไข้ เพราะมีความกตัญญูต่อผู้ใหญ่ไม่มีวันตกต่ำ เมื่อครั้งคุณพ่อรับราชการเป็นนายด่านภาษีอยู่ที่มหาชัย ลูกชายเพื่อนของคุณพ่อได้ไปซ้อมรบเสือป่าด้วย และเขากลับมาแวะส่งข่าวให้คุณยายทราบว่า ในหลวงท่านได้รับเจ้าคุณพี่ไปไว้ใช้ในวัง พอคุณยายทราบข่าวก็ตกใจมาก เข้าใจว่าในหลวงจับเอาตัวหลานชายไป ถึงกับบนบานศาลกล่าวกันยกใหญ่ ต่อมาจึงเข้าใจดี เมื่อเจ้าคุณพี่รับราชการ เวลาจะออกจากบ้านเข้าวัง ก็ไปกราบเท้าคุณยาย ปฏิบัติเช่นนี้ตลอดเวลา แม้จะติดตามเสด็จล้นเกล้าฯ ไปประทับแรมไกลห่างจากพระนคร เจ้าคุณพี่ก็เป็นห่วงคุณยายตลอดเวลาที่อยู่ห่าง ต้องคอยมีจดหมายมาขอร้องให้ข้าพเจ้าและคนทางบ้าน ช่วยกันเอาใจใส่ดูแลปฏิบัติคุณยายเพราะท่านแก่แล้ว ให้ท่านมีความสุขสบาย ดังจดหมายถึงข้าพเจ้าหลายฉบับ เมื่อครั้งยังเป็นจ่ายง สมกับความรักและความเป็นห่วงที่คุณยายมีต่อเจ้าคุณพี่ และเจ้าคุณพี่ก็รักและกตัญญูต่อคุณยายเช่นกัน จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 4 ต.ค. 50 18:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ข้าพเจ้าขอลำดับญาติดังต่อไปนี้ คุณพ่อ - สทฺธมฺมวิจาโร ภิกฺขุ พระภิกษุ พระนรราชภักดี (ตรอง จินตยานนท์) คุณแม่ - อุบาสิกา นางนรราชภักดี (พุก จินตยานนท์) คุณตา - แห รับราชการกรมทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ คุณยาย - นิล คุณปู่ - ขุนบำเรอราชา (อ้น) สังกัดกรมมหาดเล็กพระราชวังบวรฯ คุณย่า - กลัด คุณพ่อ-คุณแม่ มีลูก ๕ คน ๑. เจ้าคุณพี่ พระยานรรัตนราชมานิต (ตรึก จินตยานนท์) ๒. พี่สมบุญ (หญิง) ถึงแก่กรรมเมื่ออายุราว ๖-๗ ขวบ ๓. พี่เลื่อน (หญิง) นางสรรพกิจโกศล (เลื่อน ปัทมสุนทร) ๔. เด็กชาย ถึงแก่กรรมแต่ยังเล็ก ยังไม่มีชื่อ ๕. นายตริ จินตยานนท์ เจ้าคุณพี่เริ่มเรียนหนังสือที่โรงเรียนวัดโสมนัส ไปต่อจบมัธยมที่โรงเรียนวัดเบญจมบพิตร ต่อจากนั้นไปเรียนวิชารัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย (ศึกษาภาษาอังกฤษพิเศษกับคุณครูเพลิน ซึ่งต่อมาได้ตั้งโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษกลางคืน ชื่อ โรงเรียน “เศนีเศรษฐดำริ” สำเร็จก่อนเข้าจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย) ในปีนั้นมีผู้สำเร็จพร้อมกัน ๑๒ นาย คือ ๑. นายฮกไถ่ พิศาลบุตร ๒. พระตราษบุรี (จำรัส) ๓. นายตรึก จินตยานนท์ ๔. นายปริก ๕. นายสวัสดิ์ ๖. นายชิ้น วรคามิน ๗. นายชุบ สุขรูป ๘. นายแฉล้ม สุมิตมาน ๙. นายแจ่ม นารายนมิน ๑๐. นายจำรัส รัตนประทีป ๑๑. นายกิมไล้ ปัทมสุนทร ๑๒. นายสาย นทิคามิน (คัดจากหนังสือ “รัฐศาสตร์อนุสรณ์” เนื่องในงานประชุมรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย ประจำปี ๒๕๐๑) แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 50 18:52:13 จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 4 ต.ค. 50 18:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในปีที่สอบไล่ได้แล้วนี้ ภายหลังการสอบไล่แล้ว นักเรียนต้องไปซ้อมรบเสือป่าที่จังหวัดนครปฐม ในฐานะนักเรียนเสือป่ารักษาพระองค์ เมื่อกลับจากราชการซ้อมรบแล้ว จึงจะได้รับการบรรจุเข้ารับราชการสังกัดกระทรวงมหาดไทย เพื่อเป็นนายอำเภอต่อไป จำได้ว่าท่านเจ้าคุณพี่ เป็นนักเรียนเสือป่าหลวงเหล่าสื่อสาร ขี่รถจักรยาน ๒ ล้อ (มีหลักฐานรูปถ่ายหมู่ร่วมกับล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ แต่งนักเรียนเสือป่า ที่บ้านโป่ง ในปีที่ได้รับเลือกเข้าไป) ในระหว่างซ้อมรบอยู่นี้ ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ มีพระราชประสงค์จะได้นักเรียนเสือป่าเข้าไปเป็นมหาดเล็กรับใช้ (นักเรียนปีสุดท้าย) จึงให้ข้าราชบริพารไปคัดเลือกเด็กหน้าตาดีๆ คล่องแคล่วเข้ามาสัก ๔-๕ คน (สำหรับจำนวนนี้จำไม่ได้แน่นัก) ซึ่งในจำนวนนี้ เจ้าคุณพี่ได้รับเลือกเข้าไปด้วย ในตอนแรก จะเขียนระยะชีวิตแต่เด็ก เริ่มรับราชการ ออกจากราชการ และอุปสมบทกระทั่งมรณภาพ ส่วนต่อไปจะเขียนรายละเอียดอื่นๆ เท่าที่จำได้ สำหรับประวัติรับราชการ ได้คัดมาจากเอกสารของสำนักพระราชวัง ซึ่งได้รับความกรุณาจากท่านเจ้าหน้าที่เป็นอย่างดี ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงไว้ ณ โอกาสนี้ ต่อไปนี้เป็นประวัติรับราชการจนถึงกับมรณภาพ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๗ โปรดเกล้าฯ ให้รับราชการในกรมมหาดเล็ก แผนกตั้งเครื่อง ยศ มหาดเล็กวิเศษ ๑ เมษายน ๒๔๕๘ เงินเดือน เดือนละ ๔๐ บาท ๓๐ พฤศจิกายน ๒๔๕๘ ยศ บรรดาศักดิ์ รองหุ้มแพร นายรองเสนองานประภาษ เงินเดือนเพิ่ม ๒๐ บาท รวม ๖๐ บาท ๑ เมษายน ๒๔๕๙ ย้ายไปอยู่กองห้องที่พระบรรทม ๓๐ สิงหาคม ๒๔๕๙ บรรดาศักดิ์ หุ้มแพร นายเสนองานประภาษ ๑ กันยายน ๒๔๕๙  เงินเดือนเพิ่ม ๔๐ บาท รวม ๑๐๐ บาท ๓๑ ธันวาคม ๒๔๖๐ ยศ บรรดาศักดิ์ จ่า นายจ่ายง ๑ มกราคม ๒๔๖๐ เงินเดือนเพิ่ม ๑๐๐ บาท รวม ๒๐๐ บาท ๓๑ ธันวาคม ๒๔๖๑ ยศ บรรดาศักดิ์ รองหัวหมื่น หลวงศักดิ์นายเวร ๑ มกราคม ๒๔๖๑  เงินเดือนเพิ่ม ๑๐๐ บาท รวม ๓๐๐ บาท ๑ เมษายน ๒๔๖๓  เงินเดือนเพิ่ม ๔๐ บาท รวม ๓๔๐ บาท ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๖๔ ยศ บรรดาศักดิ์ เจ้าหมื่นสรรเพธภักดี ๑ เมษายน ๒๔๖๕  เงินเดือนเพิ่ม ๑๖๐ บาท รวม ๕๐๐ บาท ๑ ธันวาคม ๒๔๖๕  เจ้ากรมห้องที่พระบรรทม ๓๐ ธันวาคม ๒๔๖๕ บรรดาศักดิ์ พระยานรรัตนราชมานิต ๑ กรกฎาคม ๒๔๖๗ องคมนตรี ร. ๖ ๑ มกราคม ๒๔๖๗ ยศ จางวางตรี ๑ เมษายน ๒๔๖๘ เงินเดือนเพิ่ม ๒๐๐ บาท รวม ๗๐๐ บาท ๔ เมษายน ๒๔๖๙ องคมนตรี ร.๗ ๑ เมษายน ๒๔๖๘ โปรดเกล้าฯ ให้ยุบเลิกตำแหน่งหน้าที่ราชการกรมมหาดเล็กหลวง ให้รับพระราชทานบำนาญ เดือนละ ๘๔ บาท ๖๖.๒/๓ สตางค์ ๒๔ มีนาคม ๒๔๖๘ วันถวายพระเพลิงพระบรมศพ ล้นเกล้าล้นกระหม่อม พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้อุปสมบท ณ พระอุโบสถวัดเทพศิรินทราวาส มีสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ญาณวร ครั้งยังเป็นพระศาสนโสภณ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระพุทธวิริยากร เจ้าอาวาสวัดโสมนัสวิหาร และพระอุดมสีลคุณ วัดเทพศิรินทราวาส เป็นพระกรรมวาจาจารย์ บรรพชาอุปสมบทเรียบร้อยแล้ว ไปถวายพระเพลิงล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ ณ พระเมรุท้องสนามหลวง พร้อมด้วยพระอุปัชฌาย์ ๘ มกราคม ๒๕๑๔ ถึงมรณภาพ ด้วยความชรา (บันทึก ส.น.ว. ที่ ๓๑๔ ล.ว. ๑๑ ม.ค. ๒๕๑๔) จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 4 ต.ค. 50 18:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เครื่องราชอิสริยาภรณ์และสิ่งของที่ได้รับพระราชทาน ๒๑ มกราคม ๒๔๕๗  เหรียญราชรุจิทอง ๒ มกราคม ๒๔๕๘ เหรียญรัตนาภรณ์ ชั้น ๕ ๓๑ ธันวาคม ๒๔๕๙ ตรามงกุฎสยาม ชั้น ๕ ๑๘ เมษายน ๒๔๖๐ ตราวชิรมาลา ๓๑ ธันวาคม ๒๔๖๐ เบญจมาภรณ์ช้างเผือก ๕ ๓๑ ธันวาคม ๒๔๖๑ ตรามงกุฎสยามชั้น ๔ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๖๔ เหรียญรัตนาภรณ์ ชั้น ๓ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๔๖๕ ตราตติยจุลจอมเกล้าวิเศษ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๔๖๖ ตราทุติยจุลจอมเกล้า ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๖๘ ตรามงกุฎสยาม ชั้น ๑ (ปถมาภรณ์มงกุฎสยาม) ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๔๖๘ เหรียญบรมราชาภิเษกทอง (รัชกาลที่ ๗) ๔ เมษายน ๒๔๗๕ เหรียญเฉลิมพระนคร ๑๕๐ ปี เงินกาไหล่ทอง ปรากฏตามประวัติรับราชการว่า เริ่มเข้ารับราชการแผนกตั้งเครื่องเมื่อ ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๗ รับราชการอยู่ ๑ ปี กับ ๑ เดือนเศษ ก็โปรดเกล้าฯ ให้ไปอยู่ห้องที่บรรทม สกุล “จินตยานนท์” ได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ โดยพระราชทานให้แก่เจ้าคุณพี่ ดังนี้ จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 4 ต.ค. 50 18:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังมีอีกมาก อ่านต่อได้ที่ http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-nor/lp-nor_hist-02.htm แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 50 19:00:57 จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 4 ต.ค. 50 18:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณคุณเพ็ญชมพูมากที่ค้นคว้าข้อมูลมาให้อ่านกันได้ละเอียดดี มีข้อมูลเพิ่มเติม และสำนวนแตกต่างกันไปบ้าง ใน ศูนย์พระดอทคอม  คลังข้อมูลพระเครื่องออนไลน์ ซึ่งได้จากการอ่านกระทู้ของเพื่อนท่านหนึ่งในพันทิป คือ คุณ WIWANDA จะเรียกป้าหรือพี่ก็ไม่แน่ใจ เพราะเห็นเพื่อนๆ เรียกกันเป็นหลายอย่าง ตั้งแต่ คห.๖๗ เป็นต้นไปครับ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/02/K5167296/K5167296.html#67 ตอนแรกที่ผมสะดุดใจขึ้นมา คือ ท่านเป็นลูกของนายอำเภอบางปลาม้า เมืองสุพรรณบุรีครับ ครั้นต่อมาเมื่อวันที่ ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๔๐ ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีระกา ซึ่งเป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา เพราะเป็นวันมาฆะบูชา บุตรชายคนหัวปีของพระคุณนรนาฏภักดี นายอำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรีก็ได้คลอดมาจากครรภ์มารดา ลืมตามองดูโลกอันโสภี ยังความโสมนัสให้แก่ผู้เป็นบิดามารดา และ ประดาญาติเป็นอย่างยิ่งท่านนายอำเภอบางปลาม้าได้ตั้งชื่อบุตรชาย คนหัวปีของท่านว่า "ตรึก" บิดาของท่านชื่อ "ตรอง" คือพระนรนาฎภักดี หรือนรราชภักดี??? ใน คห.๒ ของกระทู้นี้ ผมได้เคยค้นคว้าหานามของท่านตรองใน "ทำเนียบนายอำเภอบางปลาม้า" แต่ก็ไม่เคยเจอเลยครับ ยังคิดว่า ขนาดนามผู้ว่าราชการจังหวัดสุพรรณยังขาดหายไปตั้งหลายคน แล้วนายอำเภอทำไมชื่อจะสูญหายไปไม่ได้เล่า ดังในกระทู้นี้ครับ ตั้งแต่ คห.๑๒๖ เป็นต้นไป http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/08/K5760146/K5760146.html#126 แต่ได้เคยอ่านในเอกสารจดหมายเหตุคราวสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพเสด็จเมืองสุพรรณคราวหนึ่งในปี รศ.๑๒๒ (พ.ศ.๒๔๔๖) ตอนหนึ่งว่า นายตรอง เป็นนายอำเภอมาแต่ รศ.๑๒๐ ขณะนั้นเป็นปี พ.ศ.๒๔๔๖ ก็ยังเป็นอยู่ แต่ทำเนียบนายอำเภอช่วงนั้น ระหว่างปี พ.ศ.๒๔๔๔-๒๔๕๑ คือ ขุนชาญสุพรรณเขต ซึ่งเพิ่งรู้จากกระทู้นี้ในคห.๔ ว่าขุนชาญสุพรรณเขตร ก็คือ นายตรอง จินตยานนท์ คุณพ่อของพระยานรรัตนราชมานิตนั่นเอง จากคุณ : NickyNick - [ 5 ต.ค. 50 10:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณตริ จินตยานนท์ เล่าเกี่ยวกับคุณพ่อของท่านว่า ก่อนที่คุณพ่อจะรับแต่งตั้งบรรดาศักดิ์ให้เป็นพระนรราชภักดีนั้น แต่เดิมคุณพ่อรับราชการสังกัดกระทรวงมหาดไทย มีบรรดาศักดิ์ชั้นประทวนโดยกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ซึ่งดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงมหาดไทย ทรงแต่งตั้งเป็นขุนชาญสุพรรณเขตร ภายหลังย้ายสังกัดไปอยู่กรมสรรพากร กระทรวงพระคลังมหาสมบัติ ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นขุนพิพัฒน์ศุภผล ในการซ้อมรบสนามจันทร์ นครปฐม ล้นเกล้า ฯ รับสั่งกับเจ้าคุณพี่ว่า จะเลื่อนยศจากบรรดาศักดิ์เจ้าหมื่นสรรเพธภักดี ซึ่งดำรงตำแหน่งเจ้ากรมมหาดเล็กห้องที่พระบรรทม จะทรงแต่งตั้งให้เป็นพระยา ฯ แต่เจ้าคุณพี่กราบบังคมทูลว่า สูงเกินกว่าผู้บังเกิดเกล้ามาก เพราะผู้บังเกิดเกล้ายศเพียงขุน ล้นเกล้า ฯ รับสั่งว่า ลูกเป็นพระยา พ่อเป็นขุนเท่านั้นหรือ ทรงรับสั่งให้คุณพ่อเข้าเฝ้า แล้วรับสั่งกับเจ้าคุณพี่ว่า ข้าจะแต่งตั้งพ่อเจ้าเป็นพระยานรราชภักดี ลูกเป็นพระยานรรัตนราชมานิต กลับไปคราวนี้ให้ไปรับสัญญาบัตรที่ในวังเป็นพิเศษ นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้า (คุณพ่อเล่าว่า เมื่อเข้าเฝ้าที่สนามจันทร์ คุณพ่อไว้หนวดเพราะเป็นข้าราชการมาแต่แผ่นดินพระพุทธเจ้าหลวง ซึ่งนิยมไว้หนวด ในหลวงรับสั่งว่า อ้อ ไว้หนวดด้วยหรือ แต่พอเข้าเฝ้ารับสัญญาบัตร คุณพ่อโกนหนวดออก พอเงยหน้าถวายบังคม ในหลวงรับสั่งว่า อ้าว ตัดหนวดทิ้งเสียแล้วหรือ) เมื่อคุณพ่อออกจากราชการแล้ว ข้าพเจ้าพบแบบ ส. ขอรับบำนาญอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ จึงถามคุณพ่อว่า ทำไมแบบ ส. เขียนแล้วไม่ได้ยื่น คุณพ่อบอกว่า เจ้าคุณพี่ของเจ้าเขาไม่ให้ยื่น โดยให้เหตุผลว่า ในหลวงอุปการะเลี้ยงดูเจ้าคุณพี่ของเจ้าแล้ว พี่เจ้าจะจ่ายค่าเลี้ยงดูให้พ่อเอง ไม่จำต้องรบกวน ขอให้สิ้นเปลืองพระราชทรัพย์อีกจำนวนหนึ่ง เรื่องนี้ก็เป็นการแสดงความจงรักภักดีในล้นเกล้า ฯ ของเจ้าคุณพี่อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อเจ้าคุณพี่ได้อุปสมบทที่วัดเทพศิรินทร์แล้ว ต่อมาภายหลังคุณพ่อก็อุปสมบทที่วัดโสมนัส ฯ เจ้าคุณพี่ขอร้องไม่ให้คุณพ่อไปเยี่ยมที่วัดเทพศิรินทร์ เพราะตามวิสัยสงฆ์นั้น จะแก่อ่อนอายุทางโลกนั้นไม่สำคัญ ให้ถือวันบวชก่อนหลัง แก่และอ่อนพรรษา ผู้อ่อนพรรษาจะต้องเคารพผู้แก่พรรษากว่า เจ้าคุณพี่แก่พรรษากว่า จึงอยากเทิดทูนคุณพ่อ ป้องกันความไม่สบายทางจิตใจ วินัยสงฆ์กับวินัยทหารทางโลกก็คลายกัน เคยเห็นพ่อเป็นเพียงจ่า แต่ลูกเป็นชั้นนายพัน เมื่ออยู่ในเครื่องแบบในงานต่างๆ พ่อก็ต้องทำความเคารพลูกตามวินัยทหารเช่นกัน http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-nor/lp-nor_hist-02-02.htm จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 5 ต.ค. 50 14:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ได้ความรู้มากๆเลยคับ จากคุณ : Silla - [ 19 ต.ค. 50 16:37:50 ]