PANTIP.COM : K5905744 วางเฉยต่อความสุขไม่ได้ [ปรัชญา]

ความคิดเห็นที่ 2

--> เมื่อเหตุแห่งความสุขนั้นหมดไป หรือไม่มีความสุขอีก ใจก็เริ่มเป็นทุกข์

การหมดเหตุแห่งความสุข ไม่ใช่ความทุกข์
ส่วนมากคุณก็แึค่ "รู้สึกเฉยๆ" ไม่ใช่หรือ

เวลาไม่ได้กินของอร่อย ก็ไม่ใช่ว่าคุณจะรู้สึก "ไม่อร่อย" ซักหน่อย

ทุกข์เพราะศาสนาบอกไว้?

--> สุขมาก สักวันก็จะเสียใจมาก เพราะทุกอย่างไม่เที่ยง

ความ "อาลัยอาวรณ์" มันก็ "ไม่เที่ยง" เหมือนกัน
ต่อให้คุณเสียของที่รักมากๆ คุณก็จะฟื้นฟู และดำเนินชีวิตต่อไปได้เหมือนเดิม มิใช่หรือ?

"ความทุกข์" ก็มีหน้าที่ของมัน ในการควบคุมพฤติกรรมของมนุษย์
ไม่มี "มนุษย์ปกติ" คนไหน ที่จะดีใจที่เสียของรัก มิฉะนั้น พฤติกรรมของมนุษยชาติคงจะ "แปลก" ไปอีกเยอะ และอาจจะสูญพันธุ์ไปแล้ว
(แต่การที่คนบางคนพยายามจะละทุกข์-สุข ย่อมไม่มีผลต่อมนุษยชาติ)

หรืออีกมุมนึง คือ สุขมาก
- วันหลังอาจจะรู้สึกเฉยๆ เพราะถึงจะสุขมาก แต่ไม่ได้ยึดติดกับมัน
- วันหลังอาจจะยินดี ที่ได้เคยมีความสุขเช่นนั้น เอาไว้เล่าให้ลูกหลานฟัง

--> นานเข้าอาจเป็นตัวเราที่เบื่อหน่ายกับมันไปเอง

คนเฒ่าึคนแก่ ก็มีความสุขในการเล่าความหลังทั้งนั้น ไม่เห็นจะเบื่อหน่าย
ลองตั้งคำถามหน่อยไหม ว่าหลังจากความสุขผ่านไป เราจำเป็นต้องเป็นทุกข์จริงหรือ?

ทุกข์เพราะศาสนาบอกให้ทุกข์?

จากคุณ : ikkyu - [ 12 ต.ค. 50 09:42:32 ]