แบบว่ากระทู้นี้ ขอระบายหน่อยแล้วกันนะค่ะ
หลังจากดูละละครดั่งดวงหฤทัยมาเมื่อคืน อยากบอกว่า
นิยายเรื่องเป็นเรื่องโปรด นับว่าเป็นนิยายเรื่องแรก ที่ซื้อเลย ก็นับไปประมาณ 10 ปีได้ ได้รู้จักละครเรื่องดั่งดวงหฤทัย จากทางช่อง 7 ตอนนั้นประมาณ ม.2ได้ ทีแรกดูเพราะชอบ พระเอก-นางเอก (ศรรามกะนัท มีเรีย)
และก็ชอบเนื้อเรื่อง แม้ละครเรื่องนี้จะไม่ดังซะเท่าไร แต่ชอบนะ และพอได้ซื่อหนังสือมาอ่าน ก็ยิ่งชอบใหญ่
เพราะในละคร ไม่ได้เปลี่ยนแปลง บทประพันธ์มากนัก
ค่อนข้างจะเป็นไปตามนิยายเลยที่เดียว แม้เทคนิคพิเศษยังไม่ดีอยู่ก็ตาม
แต่พอมาดูดั่งดวงหฤทัยภาคที่ขวัญกะเวียร์เล่น มันตะงิดๆ
ตั้งแต่เลือกพระเอกแล้ว ทำไมเจ้าหลวงรังสิมันต์ดำจังหว่า
พระเอกที่รัก เป็นคนเมืองหนาวต้องขาวจิ แล้วเรื่องนี้เท่าที่อ่าน มันไม่มีนางร้ายไม่ใช่หรือ (แล้วมีนา มาจากไหนหว่า)
แล้วคุณข้าหลวงกะวานต้องชอบกะราชิดไม่ใช่หรือไหนไปตีกะเบนลีหว่า ดูแล้วมึนสุดๆๆ
ขอบอกว่า ไม่ได้หวังนะว่ามันจะดีกว่าเมื่อ 10ปี ที่แล้ว
แต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะออกมาแบบนี้ มันอาจเป็นความรู้สึกที่ชอบนิยายเรื่องมากมั้ง พอมาเปลี่ยนบทประพันธ์ เลยเหมือนว่า ไม่ใช่เจ้าหลวงรังสิมันต์ กับเจ้าหญิงทรรศิกา ที่เราหลงรัก.............
มันเลยรู้สึกแบบว่า............ทำไปได้ได้ไงอะ ทำลายจิตใจกันสุดๆๆ T_________T
แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 50 10:29:30
จากนิยายสุดโปรดมา ดั่งดวงหฤทัย ของลักษณาวดี กลับมาเป็นละครอีกครั้ง (ทำไปได้)
ไม่ดูเหมือนกันเวอร์ชั่นนี้
