ความคิดเห็นที่ 1 ก็ยกทัพไปยึดเอาเฉยๆ  อ้างว่า เมื่อสมัยก่อน ธิเบต ก็เคยขึ้นกับ จีน มาตั้งหลายราชวงศ์ จากคุณ : ฉั่วเป่งใช้ - [ 20 มี.ค. 51 11:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จีนไม่ได้ยึดทิเบตมาเฉยๆนะครับ แต่จีนมีอำนาจอธิปไตยในทิเบตมาตั้งแต่รัชสมัยคังซีแล้ว จีนเข้ายึดครองธิเบตตั้งแต่ปี 1720 ซึ่งเป็นศักราชคังซีปีที่ 58 หน่ะครับ และแต่งตั้งดาไลลามะองค์ที่ 7 ขึ้นสู่อำนาจแทน ตั้งแต่นั้นมาทิเบตก็เป็นดินแดนของราชสำนักชิงมาโดยตลอด แม้ในยุคจักรวรรดินิยมอังกฤษที่ยึดครองอินเดียและรัสซียที่ยึดครองซินเจียงบางส่วนเอาไว้ ก็มีสนธิสัญญาร่วมกันกับราชสำนักชิงเพื่อคำประกันการมีอำนาจอธิปไตยของราชสำนักชิงเหนือดินแดนทิเบตมาตลอด หลังการปฎิวัติซินไฮ่ในปี 1911 และการคืนสละราชสมบ้ติของจักรพรรดิซวนทงในปี 1912 ดาไลลามะองค์ที่ 13 ก็เริ่มทำการกำจัดฝ่ายที่พวกที่นิยมจีนในทิเบตอย่างโหดร้าย และทำการเนรเทศข้าหลวงและข้าราชการของสาธารณรัฐออกจากลาซาจนหมด ก่อนที่ในปี 1913 ทิเบตและมองโกลเลียนอกจะร่วมทำทำสัญญาประกาศเอกราชร่วมกันจากรัฐบาลเป่ยหยาง แต่ไม่มีชาติใดในโลกตอนนั้น รับรองการประกาศเอกราชร่วมกันของมองโกลเลียและทิเบต รวมทั้งรัฐบาลเป่ยหยางที่นำโดยหยวนซื่อไคก็ไม่ยอมรับคำประกาศเอกราชนี้ คำประกาศเอกราชนี้จึงไม่มีผลในทางกฎหมายระหว่างประเทศ ช่วงทศวรรษที่ 20-30 ทิเบตพยายามยื่นเรื่องเพื่อขอเข้าเป็นสมาชิกสันนิบาติชาติและองค์กรระหว่างประเทศต่างๆ แต่ไม่มีประเทศใดหรือองค์กรใดรับรองหรือให้ทิเบตเข้าร่วม รัฐบาลประเทศต่างๆยังแสดงท่าทีที่ยอมรับอำนาจอธิปไตยของจีนเหนือทิเบตเสมอมา แต่เนื่องจากในช่วงทศวรรษที่ 20-30 นั้น รัฐบาลจีนขาดเสถียรภาพ มีการเปลี่ยนแปลงบ่อยครั้งและเกิดสงครามของเหล่าขุนศึกในประเทศ กองทัพจากส่วนกลางจึงไม่อาจยื่นมือเข้ามาในทิเบตได้สะดวกนัก แต่รัฐบาลจีนทุกยุคก็ยื่นเรื่องประท้วงไปยังองค์กรที่ตนสังกัตทุกครั้งเมื่อทิเบตยื่นเรื่องขอเข้าเป็นสมาชิก ซึ่งเป็นการแสดงว่าจีนยังคงมีความพยายามในการบ่งบอกว่าตนเป็นทิเบตเป็นดินแดนภายใต้อธิปไตยของจีนเสมอมา ในปี 1939 ที่ทิเบตมีการแต่งตั้งดาไลลามะองค์ที่ 14 (องค์ปัจจุบัน) เหล่าลามะชั้นสูงของทิเบตก็ยังเชิญตัวแทนจากรัฐบาลก๊กมินตั๋งมาทิเบตเพื่อร่วมการคัดเลือก และแสดงความยินยอมในการแต่งตั้งดาไลลามะองค์นี้ (ซึ่งประเพณีนี้สืบทอดมาตั้งแต่ดาไลลามะองค์ที่ 7 เนื่องจากราชสำนักชิงได้ตรากฎชึ้นว่า การคัดเลือกดาไลลามะ ต้องได้รับความเห็นชอบจากราชสำนักชิงเสียก่อน) นี่ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าแม้แต่ลามะชั้นสูงหลายคนก็ยังยอมรับกลายๆว่าทิเบตเป็นของจีน จวบจนสงครามปลดแอกในจีนจบลงในปี 1949 และในปี 1950 กองทัพปลดปล่อยประชาชนก็มีความเข้มแข็งพอที่จะเข้าไปในทิเบตได้ ดังนั้นการเข้าไปในทิเบตของกองทัพจีนในปี 1950 จึงมิใช่การรุกรานครับ การรุกรานนั้นควรจะใช้กับการที่กองทัพของชาติหนึ่งบุกเข้าไปในดินแดนของอีกชาติหรือรัฐหนึ่ง แต่ในกรณีของทิเบตและจีนนั้นเป็นเรื่องภายในประเทศ ของรัฐบาลที่ยึดอำนาจในส่วนกลางได้กับกลุ่มอิทธิพลที่ปกครองท้องถิ่นอยู่ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:51:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อกองทัพจีนเข้าไปในทิเบตและลาซานั้น ดาไลลามะที่ 14 เหล่าลามะชั้นผู้ใหญ่และเหล่าเจ้าที่ดินที่ทรงอิทธิพลในลาซาได้หลบหนีไปจากลาซาหมดแล้วครับ พวกเขาเดินทางไปพักอยู่ที่เมืองแห่งหนึ่งซึ่งห่างจากพรมแดนจีน-อินเดียเพียงร้อยกิโลเมตรเศษๆเท่านั้น และเตรียมจะเดินทางข้ามพรมแดน แต่เมื่อรัฐบาลจีนเสนอสนธิสัญญา 17 ข้อให้ดาไลลามะและเหล่าผู้ติดตามฟัง พวกเขาก็พิจารณาสนธิสัญญาดังกล่าวและดีดลูกคิดรางแก้วเอาไว้เรียบร้อยว่า สนธิสัญญา 17 ข้อนี้ไม่มีข้อไหนที่ขาดทุน จึงยอมเดินทางกลับมาลาซาเจรจากับตัวแทนของรัฐบาลจีน ปี 1951 ดาไลลามะที่ 14 ก็เดินทางไปปักกิ่งเพื่อลงนามในสนธิสัญญา 17 ข้อพร้อมทั้งประกาศข่าวออกวิทยุว่า เราได้บรรลุข้อตกลงอันเป็นประโยชน์ต่อทั้งชาวทิเบตและชาวจีน และชาวทิเบตจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างสรรประเทศจีนต่อไป แต่ดาไลลามะกลับทำเรื่องอีกแบบในปี 1952-1953 พี่ชายของเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มต่อต้านที่ได้รับอาวุธจากสหรัฐผ่านทางอินเดีย เพื่อก่อความวุ่นวายทำสงครามกองโจรในทิเบต แต่พวกนี้ถูกปราบปรามจนถอยหนีเข้าไปในอินเดีย (อย่างที่เราทราบกันดีว่า ดาไลลามะนั้นคัดเลือกมาจากเด็กคนหนึ่งในทิเบต ตามนิมิตรสุดท้ายที่ดาไลลามะองค์เก่าทิ้งเอาไว้ ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเกิดในตระกูลต้อยต่ำหรือทรงอิทธิพลเพียงใดก็สามารถเป็นดาไลลามะได้ ถ้าผ่านการคัดเลือก ดาไลลามะองค์ที่ 14 มาจากพื้นเพตระกูลชนชั้นธรรมดา ดังนั้นการที่พี่ชายของเขาที่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาจะเป็นหัวหน้าขบวนการต่อต้านได้นั้น จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากน้องชายที่เป็นดาไลลามะแน่นอน) ปี 1955 ดาไลลามะไปปักกิ่งเข้าพบประธานเหมา เขาก็ยังปากหวานประจบสอพลอเกี่ยวกับสนธิสัญญา 17 ข้อ และยังแต่งบทกลอนสอพลอประธานเหมาอีกด้วย (แต่ภายหลังดาไลลามะบอกว่า ตนไม่ได้เขียน แต่พอมีหลักฐานลายมือของเขามายืนยันเขาก็บอกว่า ตนเองเลอะเลือนชั่วขณะ.......) ดาไลลามะเคยไปเยือนอินเดียครั้งหนึ่งในช่วงกลางทศวรรษที่ 50 โดยอ้างว่าเพื่อไปพบปะกับพุทธสาสนิกชนในอินเดีย เขาได้เข้าพบนากยกเนรูห์แห่งอินเดียอีกด้วย ในช่วงทศวรรษที่ 50 จีนยังคงปฎิบัติตามสนธิสัญญา 17 ข้อโดยไม่ได้เข้าไปเปลี่ยนแปลงหรือทำการปฏิรูปการจัดสรรที่ดินในทิเบตกลาง แต่เพียงกระทำการปฎิรูปที่ดินในเขตอัมโดและเขตคามเท่านั้น การปฎิรูปที่ดินของจีนสร้างความไม่พึ่งพอใจอย่างมากให้กับพวกเจ้าที่ดินในเขตเหล่านี้ พวกเขาที่มีจำนวนเพียง 10% ครอบครองที่ดินและทาสจำนวนมหาศาลเอาไว้ ซึ่งตามหลักการสังคมนิยม เจ้าที่ดินเหล่านี้ต้องมอบที่ดินและทรัพยสินให้แก่รัฐ ทำให้เกิดการต่อต้านของเหล่าเจ้าที่ดินขึ้น ในบรรดาเจ้าที่ดินนั้นวัดของลามะทิเบตก็จัดเป็นเจ้าที่ดินด้วยเช่นกัน พระในพุทธศาสนาสายทิเบตนั้น มิได้ปกครองแต่งศาสนจักรเท่านั้นแต่ปกครองอาณาจักรด้วย พวกเขาไม่แตกต่างไปจากเหล่าพระในยุโรปยุคมืดที่มีวัดเป็นปราสาท มีกองทัพและทาสติดที่ดินเป็นสมบ้ติของตนเอง วัดในทิเบตหลายแห่งถูกสร้างอย่างแข็งแรงและมีกองทหารส่วนตัวปกป้อง เพื่อป้องกันภัยจากกลุ่มเลี้ยงสัตว์เร่ร่อนหรือนิกายฝ่ายตรงข้าม นี่เป็นสาเหตุให้กลุ่มเอกราชทิเบตโจมตีรัฐบาลจีนว่าพวกเขาทำลายวัด ขับไล่พวกลามะออกไป พวกเขาต้องการทำลายรากฐานอารยธรรมของทิเบต จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปี 1959 เกิดการลุกฮือขึ้นต่อต้านการปฎิรูปที่ดินของจีน ซึ่งนำโดยเหล่าเจ้าที่ดินและลามะชั้นสูง การต่อต้านเริ่มขึ้นในเขตอัมโดและคัมก่อน และค่อยๆลุกลามออกไปจนถึงลาซา ในขณะนั้นดาไลลามะยังอยู่ที่พระราชวังโปตาลาอยู่ เมื่อมีการลุกฮือของกลุ่มต่อต้านและมีการต่อสู้กันระหว่างกลุ่มต่อต้านและกองทัพปลดแอกประชาชนจีนในลาซา เดิมทีนั้นดาไลลามะมีกำหนดการที่จะต้องเดินทางไปที่ฐานทัพของกองทัพจีนในลาซา เพื่อเข้าชมการแสดง ซึ่งตัวเขาเป็นคนกำหนดวันและเวลาเอาเอง ต่อมาเมื่อเหตุความวุ่นวายในลาซาลามมากขึ้น ดาไลลามะจึงให้คนโทรเลขและส่งจดหมายมาแจ้งกับทางผู้บัญชาการทหารในลาซาว่า เนื่องด้วยเหตุวุ่นวายในลาซา เขาจึงของดที่จะไม่เข้าชมการแสดง ซึ่งผู้บัญชาการทหารของจีนก็ตอบจดหมายกลับไปว่า เป็นการดีที่ดาไลลามะจะประทับอยู่ในโปตาลา เพื่อความปลอดภัย แต่ในวันนั้นเอง ดาไลลามะและลามะชั้นสูงหลายรูปก็ได้แอบหลบหนีออกจากลาซาอย่างเงียบๆ และเดินทางไปที่อินเดียพร้อมจัดตั้งรัฐบาลพลัดถิ่นขึ้นมา ณ ธรรมสถานในอินเดียนั้นเอง ทำไมดาไลลามะต้องหลบหนี เอกสารของรัฐบาลจีนระบุว่า ความวุ่นวายในปี 1959 ไม่มีหลักฐานใดๆที่สาวไปถึงดาไลลามะได้ แต่เขาก็ยังหลบหนี ซึ่ง ผมคิดว่าความวุ่นวายในปี 1959 ดาไลลามะต้องมีส่วนรู้เห็นแน่นอน เขาจึงต้องหลบหนีก่อนที่จะมีหลักฐานใดๆสาวมาถึงตัวเขาได้ และเขาก็ได้วาง แผนล่วงหน้าเกี่ยวกับทางหนีทีไล่มาเป็นอย่างดี จึงกำหนดวันที่จะเข้าชมการแสดงในฐานทัพของจีนและทำการบอกปัดในภายหลัง ตั้งแต่นั้นมา ดาไลลามะก็พยายามเลียนแบบท่านมหาตมะคานธี โดยป่าวประกาศวิธีอหิงสาเพื่อขอความเห็นใจจากผู้สนับสนุน แต่นโยบายของเขากลับไปกลับมา ในทศวรรษที่ 60 เขาต้องการต่อสู้เพื่อเอกราชของทิเบต แต่ทศวรรษที่ 90-2000 เขากลับต้องการสิทธิปกครองตนเองของทิเบต (ทั้งๆที่ทางการจีน จัดตั้งเขาปกครองพิเศษทิเบตขึ้นตั้งแต่ปี 1969 แล้ว) จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:58:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรณีของจีน-ทิเบต แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับกรณีของสหรัฐ-อินเดียแดง ก่อนต้นศตวรรษที่ 20 สหรัฐทำการกวาดล้างอารยธรรมและขนบธรรมเนียมของชาวอินเดียอย่างถึงรากถึงโคน มีการห้ามใช้ภาษาอินเดียนเผ่าต่างๆอย่างกว้างขวาง นั่นทำให้ภาษาอินเดียนหลายๆเผ่าในสหรัฐแทบจะสาบสูญไปในปัจจุบัน แต่จีนยังคงให้ทิเบตศึกษาภาษาทิเบตตามเดิม ในหลักสูตรการศึกษาของจีนกำหนดว่า ชนกลุ่มน้อยนั้นจะเรียนภาษาฮั่น+ภาษาของชนชาติตนผสมผสานไปด้วย ทางรถไฟที่เชื่อมทิเบตเข้ากับดินแดนภาคกลางของจีนนั้น ก็เป็นนโยบายไปสู่ตะวันตกของจีนหน่ะครับ เนื่องจากปัจจุบันช่องว่องทางรายได้ของมณฑลทางตะวันออกอย่างพวกกว่างตงและเจ๋อเจียง เจียงซู นั้นบางมณฑลมากกว่ามณฑลทางตะวันตกรวมกันเสียอีก ตามสถิติปี 2006 มณฑลกว่างตงมี GDP รวม 2.6 ล้านล้านหยวน GSP/cap เท่ากับ 28,000 หยวน ในขณะที่มณฑลซิงไห่ (64.1 พันล้านหยวน) ซีจ้าง (29.01 พันล้านหยวน) กานซู (227.5 พันล้านหยวน) หนิงเซี่ย (70.7 พันล้านหยวน) 4 มณฑลมี GDP รวมกันแค่ 391 พันล้านหยวน ยังไม่ถึง 1 ใน 5 ของกว่างตงมณฑลเดียวเลยหน่ะครับ ช่องว่างระหว่างรายได้ของมณฑลทางตะวันออกและทางตะวันตกนี้ ทำให้รัฐบาลจีนต้องสร้างนโยบายสู่ตะวันตกขึ้นมา เพื่อหวังเพิ่มรายได้ต่อหัวของประชาชนในมณฑลชั้นในให้มากขึ้น การสร้างทางรถไฟเชื่อมทิเบตเข้ากับส่วนต่างๆของจีนนั้นจะนำนักท่องเที่ยว อุตสาหกรรม ฯลฯ เข้าสู่ทิเบตเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยในมณฑลนี้ให้ดีขึ้น ถ้าจีนต้องการกลืนทิเบตก็ปิดมณฑลนี้ให้อยู่หลังเขา ส่งคนจีนเข้าไปเยอะๆ ปิดข่าวให้สนิทไปเลยจะมิดีกว่าหรือ จากสถิติในปี 2005 มณฑลซีจ้างมีประชากร 2.2 ล้านคน (แต่ถ้านับชาวทิเบตทั่วประเทศจะมีราวๆ 6.4-6.5 ล้านคนหน่ะครับ) เป็นชาวทิเบต 92.8% ชาวจีนฮั่น 6.1% เท่านั้นครับผม (สถิติจาก wikipedia.org ว่าด้วยเขตปกครองตนเองทิเบต) จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 GDP ไม่ใช่ดรรชนีชี้วัดบอกทุกอย่างก็จริง แต่มันก็พอจะบ่งบอกว่าอย่างน้อยโอกาสที่จะมีคุณภาพชีวิตพ้นจากความอดอยากอย่างเลวร้าย เป็นอดอยากได้น้อยลง หรือพอมีกินอิ่มท้องของประชากรบางส่วนได้ครับ เช่นนั้นก็ลองพิจารณา GDP ของทิเบตในช่วงหลายๆปีที่ผ่านมากัน ปี 1965 GDP/cap ของทิเบตคือ 240 หยวน ปี 1998 GDP/cap ของทิเบตคือ 4100 หยวน (สถิติจาก  http://www.hinduonnet.com/fline/fl1718/17181280.htm) ปี 2004 GDP/cap ของทิเบตคือ 7780 หยวน (สถิติจาก http://english.sina.com/china/1/2005/0901/44440.html) ปี 2006 GDP/cap ของทิเบตคือ 10322 หยวน (สถิติจาก wikipedia.org) จากตัวเลขนั้นก็อาจจะพอคาดคะแนได้ว่า ประชาชนจำนวนไม่น้อยน่าจะหลุดพ้นจากความยากจนแบบค่อนแค้นขาดแคลนเป็นพอมีกินอิ่มสวมอุ่นขึ้นบ้าง ผมไม่เถียงว่า การพัฒนาทิเบตอาจจะสร้างความไม่พอใจให้กับคนท้องถิ่นบ้าง แต่นั่นก็เพื่อเล็งผลในระยะยาวในการพัฒนาสู่อนาคต การเปลี่ยนแปลงจำเป็นต้องมาถึง เฉกเช่นในอดีตหากทิเบตปิดตัวเอง ยังคงใช้ชีวิตแบบเลี้ยงสัตว์เร่ร่อน ไม่เปิดรับอารยธรรมจากจีนและพุทธศาสนา ทุกวันนี้ก็คงไม่มีอารยธรรมทิเบตเฉกเช่นทุกวันนี้ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 การสนับสนุนทิเบตทั้งทางลับและทางแจ้งจากประเทศในค่ายทุนนิยมนั้นเกิดขึ้นภายหลังสงครามเกาหลีหน่ะครับ เดิมทีสหรัฐไม่ได้สนใจปัญหาในทิเบตและยอมรับว่าทิเบตเป็นของจีนมาโดยตลอด (ดูได้จากหนังสือทิเบตที่เป็นจริงของ เอ.ทอม กรุนเฟลต์) ว่าด้วยเรื่องการเดินทางของคณะบุคคลจากทิเบตเข้าสู่สหรัฐ ซึ่งทางสหรัฐยืนยันให้พวกเขาถือหนังสือเดินทางของสาธารณรัฐจีน แต่เมื่อสงครามเกาหลีเกิดขึ้น และจีนเข้าช่วยเกาหลีเหนือในปี 1950 มุมมองของสหรัฐต่อจีนแผ่นดินใหญ่ก็เปลี่ยนแปลงไป สหรัฐหันดาบมาทางจีนและใช้สารพัดกลยุทธ์เพื่อล้มล้างการปกครองบนแผ่นดินใหญ่ให้ได้ เพราะจีนได้เปลี่ยนเป็นภัยคุกคามต่ออำนาจของสหรัฐในแปซิกฟิกไปแล้ว อาวุธจากปืนเพื่อส่งมอบให้กลุ่มต่อต้านจึงถูกส่งผ่านทางอินเดียสู่มือกลุ่มต่อต้านชาวทิเบตเพื่อใช้ต่อต้านรัฐบาลที่ปักกิ่งเป็นต้นมา ในประวัติศาสตร์จีนนั้น เมื่อสถาบันหรือศูนย์กลางทางอำนาจหนึ่งที่ปกครองมาอย่างยาวนานอ่อนแอลงหรือกระทั่งล่มสลายไป ก็มักจะก่อให้เกิดกลุ่มอำนาจย่อยๆในแต่ละท้องถิ่นขึ้นมาเสมอๆครับ เนื่องจากจีนเป็นดินแดนที่มีขนาดกว้างใหญ่และประกอบขึ้นด้วยชนชาติต่างๆหลากหลายเผ่าพันธุ์ ดังเช่น ในสมัยตงโจว เมื่อจักรพรรดิโจวทรงไร้ซึ่งพลังอำนาจ เหล่าเจ้าแคว้นสามนตราชก็ตั้งตนเป็นใหญ่ เมื่อราชวงศ์ฉินล่มสลายลงแผ่นดินก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เกิดอ๋องทั้ง 18 ขึ้นชิงอำนาจกัน เมื่อราชวงศ์ตงฮั่นล่มสลายแผ่นดินก็แตกเป็น 3 ก๊ก เมื่อราชวงศ์ซีจิ้นล่าถอยไปทางใต้ จงหยวนก็เกิด 16 อาณาจักรขึ้นมา เมื่อราชวงศ์ถังพินาศลง ก็เกิดยุค 5 ราชวงศ์ 10 แคว้นขึ้น เช่นเดียวกันเมื่อราชวงศ์ชิงที่ปกครองจีนมา 280 ปีล่มสลายลง หน่วยการปกครองใหม่ที่ขึ้นมานั้กน็ขาดเสถียรภาพและอำนาจ จึงเกิดสงครามขุนศึกขึ้นมาทั่วประเทศ ผู้ที่มีอำนาจและกำลังในมือก็ตั้งตนเป็นเจ้าปกครองดินแดนนั้นๆอย่างเสรี ระบบการปกครองในทิเบตก็เช่นกัน แน่นอนว่าดินแดนใดๆก็มีสิทธิที่จะพยายามแยกตัวเป็นเอกราชได้ และรัฐบาลกลางที่ครอบครองอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดนนั้นๆก็มีสิทธิที่จะปราบปรามความพยายามนั้นๆเช่นกัน ทิเบตและมองโกลเลียนอกก็มีความพยายามที่จะเป็นเอกราช มองโกลเลียนอกทำสำเร็จเพราะได้สหภาพโซเวียตหนุนหลัง ส่วนทิเบตล้มเหลวเพราะไม่มีคนหนุนหลัง เมื่อยังไม่มีชาติใดๆรับรองความเป็นเอกราชของทิเบต ทิเบตก็ยังคงเป็นดินแดนภายใต้อธิปไตยของจีนอย่างไม่ต้องกังขาใดๆ สถานภาพของทิเบตนั้นไร้ข้อกังขามากกว่าสถานะของหมู่เกาะเตียวอวี๋ หรือหมู่เกาะหนานซาเสียอีกนหน่ะครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กรณีทิเบตและมองโกลเลียนั้นเป็นกรณีศึกษาที่ดี ทั้งคู่เป็นดินแดนในจักรวรรดิชิงเช่นกัน จักรพรรดิซุ่นจื้อ คังซี หย่งเจิ้น เฉียนหลง ฯลฯ ล้วนมีเชื้อสายของต้าข่านคนสุดท้ายของมองโกล และราชวงศ์ชิงก็ดูแลมองโกลมานานก่อนจะดูแลทิเบต และต่อสู้ปราบปรามชาวมองโกลเผ่าต่างๆที่ต่อต้านอย่างดุเดือดมาหลายศตวรรษ ในปี 1913-1917 มีความพยายามของชาวมองโกลที่จะชูอดีตจักรพรรดิซวนทงขึ้นเป็นจักรพรรดิที่มองโกล แต่ไม่สำเร็จเพราะโดนกลุ่มที่ต้องการเอกราชมองโกลเลียของข่านแห่งมองโกลกำจัดไป ปี 1913 มองโกลเลียและทิเบตร่วมกันประกาศเอกราชและค้ำประกันเอกราชของกันและกัน แต่กว่ามองโกลเลียจะก่อตั้งประเทศสำเร็จก็ลุเข้าปี 1924 เพราะระหว่างนั้นยังไม่มีใครยอมรับมองโกลเลีย และยิ่งเมื่อจักรวรรดิรัสเซียเปลี่ยนเป็นสหภาพโซเวียตและกำลังยุ่งกับการปราบปรามพวกรัสเซียขาวและฝ่ายตรงข้าม มองโกลเลียก็โดนโดเดี่ยว และถูกกองทัพของซูฉู่เจิ้ง หนึ่งในขุนศึกเป่ยหยางเข้ายึดครองเอาไว้ จนถึงปี 1920 เมื่อรัฐบาลของต้วนฉี่รุ่ยถอยออกจากปักกิ่ง ซูฉู่เจิ้งก็หมดอำนาจไปด้วย ในช่วงนั้น จีนกับมองโกลเลียก็เหมือนเซอร์เบีย-โคโซโวตอนนี้ โคโซโวบอกว่าตนมีเอกราช แต่เซอร์เบียไม่ยอมรับ จีนในยุคสาธารณรัฐก็เช่นกัน รัฐบาลก๊กมินตั๋งไม่เคยยอมรับการมีตัวตนของรัฐบาล สาธารณรัฐประชาชนมองโกลเลียเลย จนเมื่อสงครามกลางเมืองในจีนสิ้นสุดลงในปี 1949 พรรคคอมมิวนิสต์จีนและพรรคคอมมิวนิสต์มองโกลเลียจึงทำข้อตกลงร่วมกัน ยุติข้อพิพาท รัฐบาลปักกิ่งและรัฐบาลมองโกลเลียก็ยอมรับสถานะของทั้งสองฝ่ายในฐานะรัฐเอกราชทั้งคู่ (จีนแผ่นดินใหญ่ยอมรับมองโกลเลียเป็นรัฐเอกราช มองโกลเลียยอมรับว่ารัฐบาลที่ปักกิ่งเป็นรัฐบาลของประเทศจีน) มองโกลเลียพยายามเข้าเป็นสมาชิกสหประชาชาติในปี 1955 แต่โดนสาธารณรัฐจีน (ที่ไต้หวัน) ใช้สิทธิวีโต้ขับออกไป ซึ่งกว่ามองโกลเลียจะได้เข้าเป็นสมาชิกสหประชาชาติก็ต้องปาเข้าไปปี 1961 แล้ว มองโกลเลียและทิเบตพยายามประกาศเอกราชออกมาพร้อมกัน แต่ไม่ได้รับความเห็นชอบจากรัฐบาลที่เป็นรัฐทายาทของราชวงศ์ชิงทั้งคู่ มองโกลเลียได้ข้อสรุปในปี 1949 เมื่อรัฐบาทสาธารณรัฐประชาชนจีนให้การยอมรับการมีเอกราชของมองโกลเลีย และได้รับการต้อนรับจากนานาประเทศ แต่ทิเบต จีนไม่ว่าจีนปักกิ่งหรือไต้หวันไม่เคยยอมรับการมีเอกราชของทิเบต และไม่มีประเทศใดยอมรับการมีเอกราชของประเทศนี้ ทิเบตจึงยังเป็นดินแดนภายใต้อธิปไตยของจีนแน่นอนครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 12:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2008 อย่างที่เราทราบกันว่าเกิดความวุ่นวายในเมืองลาซา เมืองหลวงของเขตปกครองตนเองซีจ้าง เมื่อมีกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบจำนวนหนึ่งออกทำร้ายชาวเมือง เผาบ้านเรือน ร้านค้าและทำลายทรัพยสินของทางราชการ ทำให้ทางการจีนตัดสินใจส่งกองกำลังตำรวจปราบจราจลเข้าสลายการชุนนุม ตามด้วยการส่งกำลังทหารเข้าตรึงกำลังรักษาความสงบในเมืองลาซาในวันเสาร์ที่ 15 มีนาคม ตั้งแต่นั้นมาทั้งฝ่ายรัฐบาลจีน และฝ่ายกลุ่มเอกราชทิเบตก็ทำสงครามข่าวสารโจมตีกันตลอด 4 วันที่ผ่านมา ทางฝ่ายเอกราชทิเบตนั้นพยายามปล่อยข่าวมาตลอดว่า ทางการจีนกระทำการปราบปรามกลุ่มต่อต้านอย่างโหดร้าย ทำให้มีผู้เสียชีวิตกว่า 80 คนที่ถูกตำรวจของทางการจีนสังหาร แต่รายงานข่าวล่าสุดของทางการจีนซึ่งกล่าวโดย จามปา ทุสซก เจ้าหน้าที่ของเขตปกครองตนเองพิเศษซีจ้างกล่าวว่า จำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มจาก 10 คนตามรายงานข่าวเมื่อวันเสาร์เป็น 13 คนในวันจันทร์ ทั้งหมดเป็นชาวบ้านปกติซึ่งเสียชีวิตเนื่องจากถูกทำร้ายโดยกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบ และโดนไฟครอกหรือสำลักควันไฟ พวกผู้ก่อความไม่สงบออกทำร้ายชาวบ้าน วางเพลิงเผาสถานที่ต่างๆกว่า 300 แห่งทั่วลาซา พวกเขาทำลายทรัยพสินของพลเรือนทั้งร้านค้า รถยนต์ รอจักรยานยนตร์ ห้างสรรพสินค้า และทรัยพสินของราชการอีกมากมาย  ทางรัฐบาลจีนกล่าวว่า ตำรวจปราบจราจลที่ถูกส่งเข้าไปนั้นไม่ได้ใช้ปืนหรืออาวุธที่ก่อให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายกับกลุ่มประท้วง พวกเขาใช้แค่แก๊สน้ำตาและเครื่องฉีดน้ำเพื่อสลายการชุมนุมและการอาละวาดของกลุ่มที่ก่อความไม่สงบ ซึ่งการสลายการชุนนุมนี้ทำให้มีตำรวจปราบจราจล 61 นายได้รับบาดเจ็บและ 6 คนที่มีอาการสาหัส  มีประชาชน 3 คนที่ให้การว่า พวกเขาต้องกระโดดหนีจากหน้าต่างอาคารเพื่อหลบหนีจากกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบที่ทำร้ายคนไม่เลือกหน้า ซึ่งผู้ก่อความไม่สงบพวกนี้ รัฐบาลจีนและนายกรัฐมนตรีเหวินเจียเป่าของจีนกล่าวว่า พวกเขาได้รับการสนับสนุนการการฝึกมาอย่างดี โดยมีดาไลลามะและรัฐบาลพลัดถิ่นของทิเบตในอินเดียให้การสนับสนุนและวางแผนการมาอย่างรัดกุม ในชั้นแรกนั้น ทางฝ่ายรัฐบาลพลัดถิ่นของทิเบตในอินเดียกล่าว่า การชุมนุมในทิเบตนั้นเป็นการเรียกร้องอย่างสงบ แต่พวกเขาละที่จะไม่เอ่ยว่ามีการเผาและทำร้ายผู้บริสุทธิ์ในลาซาอันโดยผู้ชุมนุมนั้นเอง ชิงปา ปันชก ประธานแห่งเขตปกครองตนเองพิเศษซีจ้างกล่าวว่า "ไม่มีประเทศในโลกนี้ที่ไหน ที่จะนิ่งเฉยได้ และไม่เข้าทำการปราบปรามหรือลงโทษ หากการชุมนุมนั้นกลายเป็นการก่อจราจล ทำลายข้าวของ ทำร้ายพลเรือน และปล้นสดมภ์" ในวันนี้ (18 มีนาคม 2008) นายกรัฐมนตรีเหวินเจียเป่าได้ออกแถลงการว่า ทางการจีนมีหลักฐานว่า ดาไลลามะและรัฐบาลพลัดถิ่นของเขา มีส่วนรู้เห็นแะสนับสนุนความวุ่นวายนี้อยู่ และกล่าวโจมตีดาไลลามะว่า "คำกล่าวของดาไลลามะว่า เขาไม่ได้ต้องการเอกราชแต่ต้องการความสันติ และสิทธิอันเท่าเทียมในการปกครองตนเองของทิเบตเป็นเรื่องหลอกลวง" นายกรัฐมนตรีเหวินเจียเป่ากล่าวว่า คำกล่าวหาของดาไลลามะที่บอกว่า จีนพยายามทำลายวัฒนธรรมของทิเบตนั้นไม่เป็นความจริง ทั้งนี้นายกเหวินยังกล่าวอีกว่า อีกไม่นานก็จะเปิดลาซาให้นักข่าวจากทั่วโลกกลับเข้าไปทำข่าวได้อีกครั้งในเร็ววันนี้ พร้อมยังกล่าวสมทบว่า การเจรจาระหว่างรัฐบาลจีนและดาไลลามะยังคงเปิดกว้างเสมอ ตราบใดที่ดาไลลามะยอมรับล้มเลิกหลักการเอกราชของทิเบต (ดาไลลามะเอง ก็เปลี่ยนคำพูดจากเอกราชทิเบตในทศวรรษที่ 60 มาเป็นของอำนาจปกครองของเองในทศวรรษที่ 90 ซึ่งหากดาไลลามะล้มเลิกแนวคิดเอกราชจริงๆ การยอมมาคุยกับรัฐบาลจีนในจีนหรือในประเทศเป็นกลางก็เป็นไปได้ แต่ดาไลลามะไม่ยอม เพราะถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับว่า เขาได้ยอมรับแล้วว่าจีนมีอำนาจอธิปไตยเหนือทิเบตโดยสมบูรณ์) ล่าสุดในช่วงบ่ายวันนี้ ดาไลลามะ ผู้นำจิตวิญญาณและผู้นำรัฐบาลพลัดถิ่นของทิเบต ออกมากล่าวว่า นายกรัฐมนตรีเหวินเจียเป่ากล่าวหาเขาว่ามีส่วนร่วมในความรุนแรงของกลุ่มต่อต้าน ซึ่งเขาบอกว่า ตัวเขาเองไม่เคยสนับสนุนความรุงแรงใดๆ เขาต่อต้านการใช้ความรุนแรงในทิเบต และจะแสดงความรับผิดชอบโดยหากกลุ่มผู้ชุมนุมไม่ยอมหยุดการใช้ความรุนแรง เขาจะขอสละตำแหน่ง พร้อมยังท้าหรือเชื้อเชิญให้นายกเหวินมาที่ธรรมสถานเพื่อตรวจสอบข้อมูลและงานเขียนของเขาได้เลยว่า ไม่เคยสนับสนุนความรุนแรงใดๆทั้งสิ้น ซึ่งในเวลาต่อมาโฆษกของรัฐบาลพลัดถิ่นออกมากล่าวว่า ความหมายของดาไลลามะคือ เขาอาจจะสละตำแหน่งผู้นำรัฐบาพลัดถิ่นเท่านั้น หากความรุนแรงในจีนยังดำเนินต่อไป แต่ไม่ได้แปลว่าจะสละตำแหน่งดาไลลามะซึ่งเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณหรือศาสนาแต่อย่างใด ที่มา 1 http://news.xinhuanet.com/english/2008-03/18/content_7814350.htm 2. http://edition.cnn.com/2008/WORLD/asiapcf/03/18/tibet.unrest/index.html ดาไลลามะออกมาเล่นเกมการเมืองได้ดี แต่เขามาช้าเกินไปครับ ในอดีตนั้นท่านมหาตมะคานธีก็เคยใช้กลยุทธ์ การใช้ตำแหน่งของท่านมาใช้เป็นตัวประกันให้ฝ่ายฮินดูและมุสลิมหยุดเข่นฆ่ากันนี้ เพื่อต่อต้านความไม่ลงรอยกันของชาวฮินดูและมุสลิมในอินเดียมาก่อน ดาไลลามะเอากลเม็ดนี้มาปัดฝุ่นกลับหัวกลับหางหน่อยก็ใช้งานได้ คำกล่าวนี้ของดาไลลามะจะสร้างความเห็นใจให้กับชาวโลกได้อีกเยอะ ถ้าเกิดเขาประกาศมาตั้งแต่วันเสาร์-จันทร์ที่ผ่านมา มีความชัดเจนแล้วว่า ความรุ่นแรงในทิเบต เริ่มจากกลุ่มประท้วงก่อน และเริ่มมีการทำลายข้าวของ ปล้นสดมภ์ ทำร้ายประชาชน ซึ่งทั่วโลกก็รู้ข่าวกันตั้งแต่ช่วงเย็นๆวันศุกร์ในซีกโลกตะวันออก และค่ำๆวันพฤหัสบดีในโลกตะวันตก ถ้าดาไลลามะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเขาก็สามารถประกาศขอร้องให้กลุ่มผู้ก่อความไม่สงบหยุดมือซะ (หากดาไลลามะเห็นแก่สันติภาพจริงๆ) แต่เขากลับนิ่งเฉย จนเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา เมื่อนายกเหวินเจียเป่ากล่าวว่า ทางการจีนมีข้อมูลที่เชื่อถือได้ว่า ดาไลลามะอยู่เบื้องหลังความวุ่นวายนี้โดยเป็นแกนนำในการจัดตั้ง ดาไลลามะจึงค่อยกินปูนร้อนท้องออกใช้ตำแหน่งของตนประกันเพื่อไม่ให้ยี่ห้อว่า ต่อสู้ด้วยอหิงสาและสันติภาพของตนโดนทำลายลง งานนี้ไม่ต่างจากปี 1952-53 ที่ดาไลลามะสนับสนุนพี่ชายของตนให้ทำสงครามกองดจรต่อต้านกองทัพจีน โดยความช่วยเหลือของ CIA และในปี 1959 ที่แม้รัฐบาลจีนจะไม่มีหลักฐานว่า ดาไลลามะสนับสนุนการลุกฮือขึ้นต่อต้านในเขตคัมและค่อยกระจายออกไปทั่วทิเบต แต่ดาไลลามะกลับร้อนตัวหลบหนีออกจากลาซาไปอินเดีย เพราะแม้จะทำงานได้หมดจดสะอาดขนาดได้ แต่ก็กลัวว่าจะสาวมาถึงตัวเขาได้นั่นเอง จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 13:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตัวดาไลลามะเอง ตอนนี้ลำพังคำพูดก็ยอมรับว่าทิเบตเป็นส่วนหนึ่งของจีนแล้ว (แต่เขากลับไม่ยอมไปเจรจากับรัฐบาลจีน) จุดที่แตกต่างก็คือ ดาไลลามะไม่ยอมรับความจริงที่ว่า ทิเบตเป็นดินแดนภายใต้อำนาจอธิปไตยของจีนมาตั้งแต่ก่อนปี 1950 เขาพยายามอ้างแม่น้ำทั้ง 5 หาสารพัดเหตุผลมาบอกว่า ทิเบตเป็นเอกราชมาจนถึงปี 1950 ซึ่งขัดกับหลักความเป็นจริงโดยสิ้นเชิง จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 13:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 http://www.10thnpc.org.cn/english/tibet-english/jjzs.htm จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 13:12:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ดาไลลามะและพรรคพวก ได้พยายามเสกสรรปั้นแต่งตัวเลขว่า กองทัพจีนได้ทรมาณและสังหารชาวทิเบตไปกว่า 1.2 ล้านคนในช่วงระหว่างปี 1949-1959 เป็นตัวเลขที่โหดร้ายมากๆครับผม ซึ่งเป็นไปได้หรือ หุหุ ทศวรรษที่ 50 จากการสำรวจของรัฐบาลจีน (เฉพาะเขตปกครองพิเศษทิเบต ไม่รวมชาวทิเบตในซิงไห่ เสฉวนและยูนนาน) มีประชากรราวๆ 1 ล้านคนเศษๆเท่านั้น ถ้าชาวทิเบตอดตายและถูกสังหารไปกว่า 1.2 ล้านคน ชาทิเบตคงสาบสูญไปจากมณฑลแห่งนี้ตั้งแต่ยุค 60 แล้วหน่ะครับ แต่สถิติปี 2006 ปัจจุบันทิเบตมีประชากร 2.7 ล้านคน 92% เป็นชนทิเบต หรืมีชาวทิเบตกว่า 2.2 ล้านคนในปัจจุบัน เพียงเท่านี้ตัวเลขกำมะลอของกลุ่มเอกราชทิเบตก็มีปัญหาเสียแล้ว ทิเบตก่อนปี 1950 ไม่เคยมีการสำรวจประชากรมาก่อน ประชาชนส่วนมากเป็นทาสติดที่ดิน ซึ่งถูกควบคุมโดยชนชั้นสูงที่เป็นเจ้าที่ดินและลามะ พวกเขาปกปิดจำนวนทาสในดินแดนของตนเพื่อลดภาษีอากรที่ต้องส่งให้กับลาซา ดินแดนต่างๆติดต่อกันน้อย จึงเป็นไปไม่ได้ที่ดาไลลามะหรือผู้อพยพจะทราบตัวเลขอันสวยหรูของประชากรทิเบตครับ ตัวเลขที่พวกเขาอ้างจึงมาจากการเดาล้วนๆ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 13:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าถามว่าการปราบปรามกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบนั้นผิดหรือไม่ ถ้ากลุ่มผู้ประท้วงชุนนุมเฉยๆก็ไม่เหมาะสมที่ตำรวจปราบจราจลจะเข้าไปใช้กำลังปราบปราม แต่นี่พวกกลุ่มประท้วงได้กลายเป็นโจร พวกเขาทำลายข้าวของของเอกชนและรัฐบาล พวกเขาทำร้ายพลเรือน พวกเขาปล้นสดมภ์ พวกเขาจึงกลายเป็นโจรหรือผู้ก่อการร้าย มากกว่ากลุ่มประท้วงครับผม ถามว่าถ้าคุณไปชุมนุมหน้าทำเนียบ และเริ่มไล่ตีคนที่เดินผ่านไปผ่านมา เผารถเผารั้วทำเนียบ เข้าปล้นร้านขายส้มตำที่อยู่ข้างทำเนียบ จะมีรัฐบาลประเทศใดในโลก นิ่งเฉยไม่ปราบปรามได้หรือไม่ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 13:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก็ต้องเรียกว่าเป็นมุมมองจากฝั่งจีนล่ะครับ แต่ขอแก้ชื่อนายกจีนหน่อยครับ เวินเจียเป่า ครับ ไม่ใช่เหวิน สรุปแบบ "คนนอก" ได้ความว่า จีนอ้างความชอบธรรมเหนือธิเบตเพราะมีอำนาจเหนือธิเบตมาตลอดเกือบสามร้อยปีแล้ว ใครถูกใครผิดข้อนี้พูดยาก เพราะต้องยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่าธิเบตมีภาษาของตนเอง ไม่ใช่สาขาของภาษาฮั่น มีวัฒนธรรมของตนเองเป็นเอกเทศจากจีนครับ สถานการณ์นี้คุ้นๆกับเรื่องใกล้ตัวเรานะครับ จีนเป็นประเทศใหญ่ มีชนกลุ่มน้อยหลากหลายมาก บางกลุ่มมีประชากรมากกว่า ๑๐ ล้านคน ถ้ากลุ่มไหนแยกตัวออกไปตั้งรัฐได้ คงวุ่นวายกันไม่รู้จบแน่ ดังนั้นนโยบายของจีนในขั้นต้นคือ อ่อนข้อเต็มที่ จัดให้เป็นเขตปกครองพิเศษ ชนกลุ่มน้อยมีสิทธพิเศษมากมาย ส่วนใหญ่ยากจน รัฐบาลกลางก็พยายามช่วยเหลือเต็มที่ ทั้งนี้มีข้อแม้เดียวคือ ห้ามคิดตั้งตัวเป็นอิสระ ใครกล้าหือ จะเจอไม้แข็งทันที แบบที่เราได้เห็นกันนี่แหละครับ จุดเปลี่ยนสำคัญของเรื่องธิเบต คือการเข้ายึดครองของจีนช่วงปี 1950 เรื่องนี้น่าคิดว่าทางจีนมองว่าเป็นปัญหาภายในที่ได้เวลาสะสางจริงๆหรือ? หรือเป็นปัญหาเชิงยุทธศาสตร์กันแน่? เรื่องนี้ต้องมองเปรียบเทียบกับสิ่งที่รัฐบาลคอมมิวนิสต์จีนปฏิบัติกับมองโกเลีย สถานการณ์คล้ายกันแต่ปฏิบัติการตรงข้ามกันแบบขาวกับดำ ความต่างคือ มองโกเลียเป็นทะเลทรายเวิ้งว้าง ในขณะที่ธิเบตเป็นที่ราบสูง ใครคิดจะรุกรานมองโกเลีย จีนช่วยเหลือได้ไม่ยาก แต่ถ้าใครยึดธิเบตได้ เท่ากับจ่อคอหอยจีนเอาไว้ โดยที่จีนแทบจะไม่มีโอกาสแก้ไขสถานการณ์ได้เลย จะให้เป็นพันธมิตรกันก็ลำบาก ธิเบตปกครองแบบผู้นำทางศาสนาและการเมืองเป็นคนเดียวกัน เรียกได้ว่าขัดกับอุดมการณ์ของพรรคคอมมิวนิสต์ขนาดหนัก ยอมรับไม่ได้แน่นอน โดยส่วนตัวผมเห็นว่าทางออกของจีนมีไม่มากครับ ถ้าวันนั้นจีนไม่ยึดธิเบต ก็ไม่รู้ว่าจีนในตอนนี้จะมีสภาพแบบไหน แน่นอนว่าการต่อสู้ระหว่างเจ้าของอำนาจเดิม และผู้ยึดครองย่อมไม่จบง่ายๆ สงครามชิงมวลชนมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ปัญหา ๑๘ มีนา โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าเกิดจากการพัฒนาการท่องเที่ยวธิเบตในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ซึ่งชาวฮั่นอพยพตามเงินเข้าไปหากินในธิเบตกันมาก ธิเบตรวยขึ้น GDP ต่อหัวสูงขึ้น แต่ส่วนที่เพิ่มมาตกอยู่กับชาวฮั่นที่อพยพเข้าไปเป็นส่วนใหญ่ เกิดภาพความแตกต่างระหว่างชาวฮั่นและคนธิเบตในท้องถิ่นอย่างชัดเจน กระแส "ชาวฮั่นเอาเปรียบคนธิเบต" ถึงได้จุดติดไงครับ ผู้หลักผู้ใหญ่บ้านเราดูกรณีศึกษานี้ไว้บ้างก็ดีนะครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 20 มี.ค. 51 14:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ใครถูกใครผิดข้อนี้พูดยาก เพราะต้องยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่าธิเบตมีภาษาของตนเอง ไม่ใช่สาขาของภาษาฮั่น มีวัฒนธรรมของตนเองเป็นเอกเทศจากจีนครับ อันนี้ขอค้านนิด แม้ทิเบตจะมีอารยธรรมที่แตกต่างไปจากจีน แต่จีนเอง ก็เป็นประเทศขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยหลากหลายเชื้อชาติ และมีดินแดนที่มีวัฒนธรรมเก่าแก่เป็นของตนเองไม่น้อยเหมือนกัน เช่นแคว้นต่างๆในซินเจียงเป็นต้น ไม่จำเป็นว่าเพียงคนละเชื้อชาติ คนละวัฒนธรรม คนละภาษาจะรวมกันเป็นประเทศเดียวกันมิได้หน่ะครับ การที่จะดูว่ามีความชอบธรรมใดดินแดนนั้นๆหรือไม่ก็ต้องดูว่า รัฐบาลนั้นๆได้มีการอ้างอธิปไตยเหนือดินแดนอย่างต่อเนื่องหรือไม่ มีความสามารถในการรักษาอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดนนั้นๆหรือไม่ และเมื่อดินแดนนั้นๆประกาศตนว่าต้องการเอกราช รัฐบาลกลางสามารถปราบปรามหรือหยุดยั้งการประกาศนั้นได้หรือไม่ 1. แน่นอนว่าจีนอ้างอำนาจอธิปไตยเหนือทิเบตมายาวนาน และมีสนธิสัญญากับนานาชาติที่ร่วมรับรองเป็นหลักฐาน 2-3. จีนอาจจะไม่สามารถที่จะมีอำนาจเข้าไปดูแลทิเบตได้ในช่วงปี 1912-1950 ซึ่งก็เป็นความชอบธรรมของทิเบตที่จะพยายามแยกตัวเป็นเอกราช แต่ทิเบตทำไม่สำเร็จและไม่มีใครยอมรับ ทิเบตจึงยังเป็นดินแดนในอธิปไตยของจีนอยู่ และเมื่อจีนเข้าไปในทิเบตในปี 1950 เมื่อทิเบตพยายามรักษาอำนาจอธิปไตยกำมะลอของตนไว้ไม่ได้ อำนาจอธิปไตยของจีนเหนือดินแดนนี้จึงยังคงอยู่ทุกประการ ส่วนกรณีของทิเบตและมองโกลเลียนั้น มองโกลเลียในปี 1949 ได้ปกครองด้วยพรรคคอมมิวนิสต์มองโกลเลียเรียบร้อยแล้ว และมีโซเวียตกับชาติในค่ายสังคมนิยมหลายประเทศสนับสนุน รัฐบาลก๊กมินตั๋งไม่เคยยอมรับมองโกลเลียจริง แต่เมื่อรัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์จีนเอาชนะสงครามกลางเมืองและตั้งรัฐบาลใหม่ขึ้นมา การจะไปโจมตีมองโกลเลียที่เกือบจะเป็นประเทศได้อยู่แล้วและปกครองด้วยสังคมนิยมเช่นกัน จึงดูจะเป็นการไม่ชอบด้วยเหตุผลหลายๆประการหน่ะครับ และจีนในตอนนั้นก็ยังอ่อนแออยู่ ขนาดที่ประธานเหมาต้องยอมเดินทางไปพบสตาลินที่มอสโคว์เพื่อขอความช่วยเหลือด้านการเงินและด้านต่างๆจากโซเวียต การที่จะโจมตีมองโกลเลียที่มีโซเวียตดูแลนั้นเท่ากับประกาศตนเป็นศัตรูกับโลกสังคมนิยมทั้งหมด จีนจึงใช้ข้อนี้เพื่อทำสัญญากับมองโกลเลียเพื่อตัดปัญหา ยอมรับว่ามองโกลเลียนอกเป็นประเทศและมีเอกราช ส่วนมองโกลเลียก็ยอมรับว่ารัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์จีนเป็นรัฐบาลของประเทศจีนเช่นกัน มันจึงเป็นการได้รับผลประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ส่วนทิเบตนั้น ตอนปี 1949-1950 ยังไม่มีชาติใดๆที่ยอมรับทิเบต สถานะของทิเบตจึงด้อยกว่ามองโกลเลียที่อย่างน้อยก็มีสหภาพโซเวียตและประเทศในโลกสังคมนิยม ยอมรับครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 17:48:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อีกหนึ่งข่าว    BEIJING, March 20 (Xinhua) -- The rioting in Lhasa is a sabotage plotted by the Dalai Lama clique aimed at seceding Tibet from China, said Pagbalha Geleg Namgyai, a top political adviser.    Pagbalha Geleg Namgyai, vice-chairman of the 11th National Committee of the Chinese People's Political Consultative Conference (CPPCC), made the remarks in a signed article published here on Thursday.    "The unrest has a profound political backdrop and complicated social scenario, and through organizing, premeditating and carefully planning the unrest, the Dalai clique has an evil purpose of stirring up troubles at a sensitive period and attempting to [cause] bloodshed so as to disturb political stability and harmony of this country," he said.    "As far as the issue of fighting secession and safeguarding the unification of the nation is concerned, it is necessary for us to have a good understanding of the matter, to have a clear-cut attitude and be steadfast and firm with the struggle," said Pagbalha Geleg Namgyai, who promised to remain a leader in the cause against all secessionists and their activities.    The riot in Lhasa Friday has led to the death of 13 innocent civilians and the injury of 325 others. Damage caused by the unrest has increased to more than 200 million yuan (about 28 million U.S. dollars).    "I am very much indignant toward and sternly condemn the Lhasa unrest organized, premeditated and masterminded by the Dalai clique, which involved beating, smashing, ransacking and arson," said the top Tibetan advisor.    "Last Friday's unrest has harmed the social order. It is violence planned and incited by domestic and overseas secessionist forces who collaborated closely in pursuit of 'Tibet independence'," said Pagbalha Geleg Namgyai, who also serves as honorary president of the Buddhist Association of China and chairman of the CPPCC Tibet Autonomous Regional Committee.    The unrest was a political plot calculated to negate the leadership of the Communist Party of China (CPC), subvert the socialist system and the system of the regional national autonomy and separate Tibet from China.    Under the leadership of the central government, the Tibet autonomous regional Party and government authorities were quick to clamp down on the riot last Friday and restore the normal social order in Lhasa, he said.    "Fighting secession and safeguarding stability not only involves the fundamental benefits of the people of all ethnic groups in Tibet but also matters much to the cause of building a comparatively affluent, peaceful and harmonious Tibet," said Pagbalha Geleg Namgyai.    He called on people in Tibet to better understand the evil nature of the Dalai Lama, to form a united force toward fighting secession and safeguarding stability and to help the government bring lawless rioters and secessionists to justice. ที่มา http://news.xinhuanet.com/english/2008-03/20/content_7828803.htm จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 17:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 BEIJING, March 19 (Xinhua) -- Former vice-chairman of the National People's Congress (NPC) Standing Committee Ragdi said here Wednesday morning that the distorted news coverage on the recent Lhasa riot is "outrageous and ill motivated".    "Some Western media purposely distorted the facts and viciously described severe crime as peaceful demonstration, so as to slander our legitimate efforts to keeping social stability as violent crackdown," the Tibet-born Ragdi said.    "It's outrageous that the irresponsible news coverage of some Western media even failed to discover facts of the riot," Ragdi told a meeting of the Counseling Committee on Development of the Tibet Autonomous Region.    "Without knowing even the basic facts about the crime made by rioters," Ragdi said, "some Western media posed as hypocrites to clamorously advise the Chinese government not suppress peaceful demonstration and respect human rights."    "No government in the world would sit idly by as such a severe riot occurs, no government would do nothing to prevent further harmful activities, no government would allow the lawless to make terrors and destabilize social security," said Ragdi, also honorary chairman of the counseling committee on Tibet's development.    "The responsibilities of the government and the law enforcement are to protect safety of people's life and their property, and a stable and harmonious society," Ragdi said. "We'd never shy away from such responsibilities."    "The cut-throat combat between us and the Dalai clique with its antagonistic supporters in some Western countries is a significant political competition for choice on separation on unification," he said.    "The severe violence and riot which occurred in Lhasa recently is neither a social security problem, nor an ethnic problem," he stated.    "It has nothing to do with democracy," Ragdi said.    Ragdi said the plot of a tiny handful of people to sabotage the stability and harmony of Tibet will not gain the Tibetan people's support and is doomed to failure.    The riot erupted in Lhasa on the afternoon of last Friday. Lawless people set fires at more than 300 locations and attacked schools, banks, hospitals, shops, government offices, utilities and state media offices. Thirteen civilians were burnt or stabbed to death in the incident.    "The Communist Party of China committee and government of Tibet have taken effective measures and the situation in Lhasa has been basically put under control," Ragdi said.    The life in Lhasa has returned to normal. Traffic on the main streets has resumed. Government institutions, businesses, schools, and major farm produce markets have started normal operation, said Lhasa mayor Doje Cezhug.    The local government is also distributing relief goods to citizens and small businesses that incurred heavy losses in the riot.    The separatist activities of the Dalai clique have never stopped and "we should be fully aware of the long-term, tough and complicated struggle against it," Rogdi said.    "With the support from across the nation, the Tibet regional government is capable of maintaining the social stability and legal order to protect the fundamental interests of people of all ethnic groups in Tibet," he said.    Tibet regional government said 105 people had surrendered to police by 11 p.m. on Tuesday for involvement in the Lhasa riot. ที่มา http://news.xinhuanet.com/english/2008-03/19/content_7819208.htm จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 17:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปัญหา ๑๘ มีนา โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าเกิดจากการพัฒนาการท่องเที่ยวธิเบตในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ซึ่งชาวฮั่นอพยพตามเงินเข้าไปหากินในธิเบตกันมาก ธิเบตรวยขึ้น GDP ต่อหัวสูงขึ้น แต่ส่วนที่เพิ่มมาตกอยู่กับชาวฮั่นที่อพยพเข้าไปเป็นส่วนใหญ่ เกิดภาพความแตกต่างระหว่างชาวฮั่นและคนธิเบตในท้องถิ่นอย่างชัดเจน น่าจะหมายถึง ๑๔ มีนาหน่ะครับ อย่างที่ท่านกล่าวมาผมเห็นด้วยว่า ช่วงหลายปีที่ผ่านมา รัฐบาลจีนเร่งนโยบายสู่ตะวันตกเพื่อยกระดับรายได้ของประชาชนในมณฑลชั้นใน ทำให้พวกดาไลลามะชักเต้นใจระส่ำ ทิเบตแบบที่เป็นมาหลายร้อยปี ทำให้พวกดาไลลามะและเหล่าลามะชั้นสูงสามารถตักตวงผลประโยชน์บนความทุกข์ของทาสจำนวนมหาศาลได้ แต่ถ้าจีนเปลี่ยนรูปแบบทิเบตได้เมื่อไหร่ การปลุกระดมชาวบ้านมาต่อสู้จะทำได้ลำบากขึ้น และรัฐบาลกำมะลอของดาไลลามะจะไม่มีวันคืนบัลลังก์ได้ พวกเขาจึงต้องรีบลงมือ ดึงมวลชนเข้ามาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้แล ดังที่เห็นว่า ดาไลลามะประกาศว่า จะลงจากตำแหน่งเพื่อรักษายี่ห้อสันติวิธี หากผู้ก่อความไม่สงบไม่หยุดในวันอังคารที่ 19 วันเดียวกันนั้นพอดีที่กลุ่มก่อความไม่สงบ 150 คนยอมมอบตัวกับรัฐบาลท้องถิ่น ประจวบเหมาะเหลือเกิน จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 18:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ลำดับเหตุการณ์ March 20 (Reuters) - Tibet's largest anti-China protests in almost two decades broke out on March 10, sparking riots in Lhasa, demonstrations in nearby ethnic Tibetan provinces, and daily pro-Tibet protests around the world. Here is a timeline of the largest and most sustained protests Tibet has seen since Beijing crushed pro-independence demonstrations in 1989. * Monday, March 10: Five hundred monks from the Drepung monastery defy Chinese authorities to march into Tibet's capital, Lhasa, to mark the 49th anniversary of a quashed rebellion against communist rule. Monks from the Lhasa-area Sera and Gamden monasteries also protest. * March 12: Thousands of Chinese security personnel fire tear gas to try to disperse more than 600 monks from the Sera monastery taking part in street protests. * March 14: About 300-400 residents and monks take to the streets in Lhasa. Violence sees shops and cars set on fire. Chinese authorities seal off Drepung, Sera and Gamden monasteries. China says 10 people killed in Lhasa, and that unrest was masterminded by the Dalai Lama. A spokesman for the Dalai Lama rejects the accusation as baseless. * March 15: Chinese authorities say Lhasa rioters will be treated leniently if they give themselves up by midnight on Monday. Protesters in Sydney remove the Chinese flag at China's consulate building and try to raise a Tibetan flag. * March 16: Armed police patrol streets of Lhasa. China suspends foreign travel permits to Tibet. Protests spread to ethnic Tibetan areas in Sichuan and Gansu provinces. Tibetans hurl petrol bombs and set a police station and market on fire in Sichuan's Aba region. In Gansu's Machu town, a crowd of 300-400 carry pictures of the Dalai Lama, in defiance of authorities. Tibet's government-in-exile, in Dharamsala, India, says 80 people were killed in the riots. French riot police use tear gas to disperse about 500 pro-Tibet protesters by the Chinese Embassy in Paris. New York police say protesters threw stones at officers outside the Chinese consulate in Manhattan. * March 17: Tibet governor Qiangba Puncog says security forces exercised "massive restraint" and did not use lethal weapons against protesters, but 13 "innocent civilians" were killed. Midnight deadline passes. * March 18: Chinese Premier Wen Jiabao dismisses calls for a boycott of Beijing Olympics, and accuses Dalai Lama of inciting unrest to sabotage the Olympics. About 100 pro-Tibet protesters clash with Australian police by Chinese consulate in Sydney. * March 19: China turns foreigners back from areas close to Tibet and says that about 160 Lhasa rioters have given themselves up to authorities. Olympic organisers vow the Olympic torch will travel to Tibet despite the riots. * March 20: China says it has made first arrests, charging 24 suspects with "grave crimes", in Lhasa. Outside groups say hundreds of Tibetans may already be detained. Troops block roads in Kanding, Sichuan, a town with a large Tibetan population. In Nepal, riot police grab at least 20 Tibetan protesters, including monks, to stop an anti-China march to the U.N. office in Kathmandu. ที่มา http://www.reuters.com/article/latestCrisis/idUSSP309236 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 18:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รูปจาก Washingtonpost ครับผม ก่อนอื่นเมื่อเห็นภาพนี้ ท่านเข้าใจว่าอย่างไร จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 18:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จากภาพ รูปตำรวจนี้เป็นตำรวจเนปาลค่ะ ความจริงคือภาพนี้คนทิเบตประท้วงอยู่หน้าสถานทูตจีน ในประเทศเนปาล ไม่ใช่ตำรวจของจีนเเต่อย่างใด เเต่ข่าวที่ออกในยุโรปเขียนว่าเป็นตำรวจจีน จากคุณ : pinky_dada - [ 20 มี.ค. 51 19:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ติดตามข่าวของ N-TV เยอรมันตลอดค่ะ ข่าวที่ออกว่าเป็นตำรวจทหารจีน ซึ่งจริงๆ ไม่ใช่ นี่เป็นวีดีโอ เเสดงข่าวที่ผิดไปจากความจริง จากคุณ : pinky_dada - [ 20 มี.ค. 51 19:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ท่าน pinky_dada เฉลยไปแล้วหน่ะรับ ผมจะลองดูปฎิกิริยาว่า Washingtonpost บิดเบือนข่าวได้ขนาดไหน เอารูปตำรวจเนปาลกับผู้ประท้วงในกาฎมันฑุ แต่เนื้อข่าวเป็นการปะทะกันในทิเบตมาเขียนรวมกัน ทำให้ผู้อ่านเข้าใจว่าเป็นภาพที่เกิดในทิเบต หุหุ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 20:16:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่อเราเข้าใจพื้นหลังของทิเบตกันแล้ว คราวนี้มากล่าวกันถึงว่าทำไมวันที่ 13 มีนาคม จีนต้องส่งตำรวจปราบจราจลและกองทหารเข้าควบคุมลาซา ก็เพราทะการชุมนุมประท้วงตั้งแต่วันที่ 10 มีนาคมนั้น เริ่มกลายเป็นจราจลครับผม พวกผู้ชุนนุมเริ่มทำร้ายชาวบ้าน ทำลายทรัยพสินของพลเรือนและราชการ เผาบ้านเรือนห้างร้าน และปล่้นสดมภ์ Rioters set fires at more than 300 locations, including residences and 214 shops, smashed and burned 56 vehicles, and attacked schools, banks, hospitals, shops, government offices, utilities and state media offices. ข้อมูลจาก xinhuanet เมื่อถามว่า มีที่ใดในโลกมั่งที่การกระทำเยี่ยงนี้ถูกกฎหมายและจะได้รับการสรรเสริญเยินยอว่า พวกเขาทำถูกแล้ว ขนาดดาไลลามะเองที่พกยี่ห้อสันติวิธแปะเอาไว้ ยังต้องออกมากล่าวเลยว่า หากความวุ่นวายในทิเบตเกินที่จะควบคุมเขาจะสละตำแหน่งผู้นำรัฐบาลพลัดถิ่นของทิเบต เหยื่อความวุ่นวายนี้ก็คือประชาชนที่เสียชีวิตไป 13 คนดังที่เป็นข่าว จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) - [ 20 มี.ค. 51 22:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอ ปาดเพื่อขอบคุณ คุณอุ้ย ครับ จากคุณ : ยุงคุง - [ 20 มี.ค. 51 23:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ต้าฮั่น ต้าฮั่น ต้าฮั่น เจริญ เจริญ เจริญ จากคุณ : Plateen - [ 21 มี.ค. 51 01:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จินตนาการไม่ออก บอกไม่ถูกจริงๆ ครับ หากสยามเราตกเป็นส่วนหนึ่งของต้าฮั่น คนไทยตัวดำๆ อย่างเราจะเป็นอย่างไรหนอ ประวัติศาสตร์ ศาสนาและวัฒนธรรม เราหากแตกต่างจากเขา เขาจะวิพากย์เราอย่างไร หรือเป็นเพียงพวกป่าเถื่อนไร้ วัฒนธรรม นิยมใช้ทาส งมงาย ไทยเราเป็นไทยอยู่ได้ โดยอุดมไปด้วยความหลายหลากทางวัฒนธรรม มีที่ยืนอย่างภาคภูมิกับชนกลุ่มน้อยแม้จะเกิดปัญหาขึ้นก็ไม่ใช่เป็นเพียงสินค้าสวยงามทางวัฒนธรรมเท่านั้น ซึ่งประเทศไทยของเราน่าภูมิใจว่าสิ่งใดทั้งหมดครับ จากคุณ : Plateen - [ 21 มี.ค. 51 01:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณมากๆเลยครับ เดี๊ยวจะค่อยๆ ทะยอยอ่าน กำลังติดตามเรื่องนี้อยู่พอดี... สื่อเองก็ บิดเบือนกันจังเลยนะ จากคุณ : Mr.sang - [ 21 มี.ค. 51 09:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณมากเลย พอดีหาข้อมูลอ่านอยู่ จากคุณ : puimnida - [ 21 มี.ค. 51 10:02:45 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอขอบคุญคุณอุ้ย (digimontamer)มาก อยากทราบเหตุผลอยู่ จากคุณ : bankam - [ 21 มี.ค. 51 11:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มันเป็นเกมส์ของตะวันตกครับ สื่อไทยกำลังตกเป็นทาสของคนตะวันตกครับ สื่อไทยน่าจะเอาประวัติการกดขี่ข่มเหงชาวอินเดียแดงจากชาวอเมริกันมาเล่าให้คนไทยฟังบ้าง จากคุณ : ชีวิตคือชีวิต - [ 21 มี.ค. 51 15:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คิดคล้ายๆคุณ CrazyHOrse เหมือนกัน จีนมีอำนาจเหนือทิเบต ก็ย่อมต้องการรักษาไว้ (ที่จริงมันก็เป็นอย่างนี้ทุกประเทศ ไม่มีใครอยากเสียดินแดนหรอก) ยิ่งจีนมีชนกลุ่มน้อยตั้งเยอะ หลายกลุ่มมีเกินล้านคนด้วยซ้ำ ถ้าปล่อยให้หลุดไปหนึ่ง ย่อมเป็นตัวอย่าง(ที่ไม่ดี?)แก่กลุ่มอื่นๆ ฝ่ายทิเบตก็มองว่า ทิเบตก็คือทิเบต จีนก็คือจีน คนเผ่าหนึ่งอยู่ใต้การปกครองของอีกเผ่าหนึ่ง ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นตลอดไป (แต่ในกรณีนี้คงอีกนานนน..) ไปๆมาๆจะเหมือนชักคุ้นๆ สยามกับอังกฤษ (และชาติอื่นๆ) ต่างก็ยอมรับสิทธิของแต่ละฝ่ายเหนือหัวเมืองมลายู แต่ตอนนี้ก็......อ่ะนะ  -*- แถมอีกติ๊ด.. เห็นคุณ CrazyHOrse พูดเรื่องกระแส "ชาวฮั่นเอาเปรียบคนธิเบต"  และที่คุณ Plateen จินตนาการไว้ เลยขอเล่าประสบการณ์ตอนที่ไปสิบสองปันนา คนไทลื้อที่นั่นก็เล่าให้ฟัง ประมาณว่า ช่วง 10 ปีนี้คนจีนเข้ามาอยู่เยอะมาก เมืองเจริญขึ้น แต่ในเขตเมืองก็มีแต่คนจีน ธุรกิจคนจีนกลืนทุกอย่างด้วยทุนที่มากกว่า วัฒนธรรมแบบจีนเป็นเหมือนมาตรฐานใหม่ ฯลฯ ถ้าชนกลุ่มน้อยมีความรู้สึกลักษณะนี้ (ไม่ว่าประเทศไหนก็ตาม) ผมว่ามันก็ไม่ค่อยดีนะ จากคุณ : The Chew - [ 21 มี.ค. 51 15:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เรื่องนี้มีคนอยู่เบื้องหลังแน่ ๆ ถ้าฟังคุณนิติภูมิ จะรู้ว่ามีคนกำลังทำลายจีน กับรัสเซีย อยู่ เกลียดคนที่ใช้ศาสนาบังหน้าเพื่อปิดบังความโลภของตนเอง จากคุณ : 1414 - [ 21 มี.ค. 51 17:18:26 A:58.9.175.197 X: TicketID:166469 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณอุ้ยความรู้แน่นมากๆ เหมือนที่เคยอ่านมาเลย ทิเบตเป็นของจีนมาหลายร้อยปีแล้ว ไม่ใช่เพิ่งจะมายึดอะไรกันตอนนี้ ตำแหน่งที่ชื่อ ดาไลลามะ ก็ถูกตั้งแต่จากฮ่องเต้ของจีนด้วยเช่นกัน ถ้าจำไม่ผิด เน้น ถ้าจำไม่ผิด ท่านดาไลลามะองค์นี้เหมือนก่อน ก็เคยทำงานหรือมีส่วนร่วมในรัฐบาลจีนมาก่อนด้วยเช่นกัน เกมส์การเมืองนี้่เกิดมาจากบุคคลเพียงคนเดียวนี้ล่ะ ทำให้ผู้คนล้มตายกัน ทั้งในจีนและทิเบต ทำไมผู้นำทางศาสนาต้องการมีอำนาจทางการเมือง?? เออ ว่าแต่ทำไมไม่มีข่าวชาวอินเดียแดงประท้วงรัฐบาลสหรัฐของพื้นที่ประเทศคืนบ้าง เห็นด้วยกับคุณ ชีวิตคือชีวิต ส่วนเรื่อง "ชาวฮั่นเอาเปรียบคนธิเบต" ก็คงคล้ายๆกับ ชาวกทมเอาเปรียบคนระยอง เข้าไปหาผลประโยชน์จากแหล่งพื้นที่ท่องเที่ยว ...หรือเปล่า??? อย่าลืมว่าประเทศจีนนั้น มีชนกลุ่มน้อยถึง 56 กลุ่ม ทุกคนนั้นก็ถือเป็นชาวจีนด้วยกันทั้งหมด ก็เหมือนกันชาวกทม กับชาวระยอง ก็เป็นคนไทยเหมือนกัน คุณเห็นด้วยกันผมหรือเปล่าครับ จากคุณ : LeeMiki - [ 21 มี.ค. 51 21:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องนี้ผมว่าทางสหรัฐต้องอยู่เบื้องหลังแน่ๆ   ยกเอาเรื่องนี้มาดิสเครดิตจีน จากคุณ : Mr.Patriot - [ 26 มี.ค. 51 10:03:19 ]