นี่เป็นข้อความคัดมาจากเวปนิยายจีนเวปหนึ่ง คือผมประจำอยู่นั่นแล้วมีคนมาแสดงความเห็นแบบนี้ เลยอยากให้เหล่ายอมยุทธชายหญิงช่วยกัน ออกความเห็นหน่อยครับ ข้อความข้างล่างครับ
"ผมอ่านนิยายจีนเรื่องเดียวที่อ่านจบทุกตัวอักษรคือฤทธิ์มีดสั้น ก็คิดว่าสนุกดี ตัวละครไม่เยอะมากจนปวดหัว
แต่อ่านมังกรหยกยาว ๆ ผมคิดว่าน่าเบื่อ เรื่องสะเปะสะปะปนกันจนไม่เห็นความต้องการของผู้เขียนว่าอยากจะสื่ออะไร
พระเอกมีความแค้นกับคนแค่คนเดียวที่ฆ่าพ่อตัวเองตาย แต่มีเรื่องอื่นมายุ่งยากจนเขวไปหมด แล้วจบเอาดื้อ ๆ
แบบพระเอกเบื่อหน่ายโลก ผมไม่ประทับใจนิยายยาว ๆ ของจีน ผมว่ามันน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง
เคยมีคนบอกว่าอ่านของโกวเล้งจะดีกว่า สั้นกระชับ แต่ผมอ่านจบเรื่องเดียวคือฤทธิ์มีดสั้น นอกนั้นห่วยมากก
บางทีขึ้นต้นดีน่าอ่านแต่ตรงกลางกับตรงท้ายอยากขว้างทิ้ง เล็กเซี่ยวหงส์ ชอลิ้วเฮียงที่โด่งดังมากนั่นละตัวดี เริ่มเรื่องสนุกดี
แต่พอตอนจบสุกเอาเผากิน ผมก็ไม่เข้าใจว่านิยายพวกนี้มีดีอะไร ไม่ได้เขียนล่อเป้า แต่เป็นความเห็นส่วนตัว
ถ้าเทียบนิยายพวกนี้กับนิยายที่เป็นแนวคิดปรัชญาอย่างของเฮมิงเวย์ กอร์กี้ ผมว่านิยายกำลังภายในเทียบไม่ติดฝุ่น
แต่คนไทยชอบอ่านกำลังภายในมากกว่านิยายประเภทนี้ น่าแปลกใจ
ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายกับผู้เขียนนิยายจีน ไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือคนจีน ผมบอกแล้วว่าไม่ได้มาตินิยายคนเขียน
แต่มาพูดถึงนิยายจีนโดยภาพรวม ผมเห็นว่ามันน้ำท่วมทุ่งก็พูดไปตามนั้น มันไม่กระชับเข้าเรื่อง
แล้วผมอ่านดาบโลกันต์และเห็นว่าบอร์ดแห่งนี้คุยถึงนิยายของผู้เขียนท่านนี้ ก็เลยมาติเรื่องดาบโลกันต์เป็นตัวอย่าง
ถึงนิยายจีนเรื่องอื่นผมก็คิดว่ามันไม่สมเหตุผลเช่นกัน ผมว่าแนวกำลังภายในมันออกเป็น fantasy
เหมือนนิยายวิทยาศาสตร์ แต่นิยายวิทยาศาตร์ยังน่าสนุกกว่าเพราะมีเหตุผลประกอบ กำลังภายในไปเน้นอะไรสลับซับซ้อนที่ไม่มีจริง
เหมือนเติมเข้ามาให้มันเป็นเรื่องเท่านั้น ผมไปอ่านพยัคฆ์คำรนได้สามสิบบท แล้วผมก็เปิดอ่านตอนท้ายไปเลย
รู้สึกเหมือนเรื่องดาบโลกันต์ ทำไมมันจะต้องวางแผนซับซ้อน เกลียดใครก็มาฆ่าคนนั้นก็สิ้นเรื่อง
ทำนองเดียวกับเรื่องมังกรหยกครับ ก๊วยเจ๋งแค้นคนฆ่าพ่อ แต่ไปเกี่ยวข้องมากมายในยุทธภพ
ไม่เห็นจะต้องไปยุ่งยากเลย แค่ฝึกวิชาอยู่ประเทศมองโกลก็มีฝีมือพอแล้ว เดินทางไปหาคนฆ่าพ่อเพื่อแก้แค้นได้แล้ว
แต่นี่ใส่เรื่องอะไรเข้ามาเสียเยอะ ไม่เห็นประเด็น พยัคฆ์คำรนก็แบบเดียวกันอีก ฮูหยินเจ้าสำนักต้องการฆ่าพระเอก
ก็มาลอบฆ่าเลยหรือมาฆ่ากันซึ่งหน้าก็น่าจะได้แล้ว วิชาก็เก่งเหลือหลายผิดมนุษย์ ทำไมต้องวางแผนกินเวลาหลายปีเพื่อที่จะมาผิดหวังเสียแผน
ทำอะไรไม่ได้ นางเอกก็กินน้ำตาต่างข้าวอยู่เป็นสิบปี เหมือนตั้งใจเขียนมาให้กดดัน ชีวิตคนมันกดดันขนาดนั้นแล้ว
ไม่บ้ามีด้วยหรือครับ นี่แหละครับที่ผมเห็นว่านิยายกำลังภายในไม่สมเหตุผล ฤทธิ์มีดสั้นที่ผมอ่านก็ไม่สมเหตุผล
ยกหญิงคนรักให้คนอื่นแล้วมาติดเหล้าซมซาน วิชาฝีมือก็ยังเป็นอันดับหนึ่งในแผ่นดินอีก มันขัดกับความเป็นฮีโร่ครับ
ในความเป็นจริงมัน impossible ผมว่านิยายจีนกำลังภายในมันไม่มีคุณค่าในเนื้อเรื่อง
แต่มีความละเอียดในการใช้ภาษาอันนี้ผมยอมรับ นิยายในเว็บนี้ก็ใช้ภาษาสวยงามดี ฝีมือมีขนาดนี้น่าจะเขียนนิยายแบบอื่นมากกว่า
ผมรู้สึกเหมือนเห็นคนมีปากกาด้ามทองสวย ๆ แล้วเอาไปขุดรูปูครับ ยิ่งเห็นทำเว็บตั้งใจมันน่าจะเสนองานระดับดีไปเลย
มานั่งงมอะไรกับนิยายกำลังภายใน ผมว่ามันเป็นนิยายประโลมโลกที่เพ้อฝันเรื่อยเปื่อย ไม่ได้ให้คุณค่ากับสังคม
ถ้ามีคนมาแย้งว่านิยายกำลังภายในให้สิ่งที่ดีทางประวัติศาสตร์ แน่ใจหรือครับว่าที่เขาเขียนมานั้นถูกต้อง
การเอาตัวละครในประวัติศาสตร์มาใส่บทบาทไปมั่ว ๆ จนบางทีเป็นตัวตลก เก่งน้อยกว่าพระเอกที่เป็นตัวละครสมมุติ
มันสมควรอยู่หรือเปล่า ถ้าจะเขียนเป็น biography ของบุคคลในประวัติศาสตร์นั้นไปเลยเป็นภาคนิยายยังจะดีกว่า
เรียนไว้ด้วยความเคารพครับ
ถามหน่อยเวลาอ่านไม่นึกตะขิดตะขวงบ้างหรือครับ คนอะไรเก่งเวอร์ผิดมนุษย์
มันโม้มากจนผมไม่เห็นว่าน่าจะเกิดอารมณ์ร่วมได้เลย วิชาต่อสู้ของจีนเป็นศิลปะชั้นสูง
แต่นักเขียนนิยายกำลังภายในเอาของเขามายำซะเละเลย กลายเป็นเรื่องโม้ให้ฝรั่งขำเวลาดูหนังพวกนี้น่ะครับ
ผมอยากให้นิยายมีการพัฒนาสู่คนกลุ่มกว้าง การตัดเนื้อหาไม่ได้หมายถึงให้กลายเป็นสารคดี
แต่ตัดเนื้อหาให้มันกระชับไม่น้ำท่วมทุ่ง ถ้าคุณจะยึดแนวนักเขียนแบบกิมย้งก็เป็นเรือ่งของคุณ
ก็ห้ามกันไม่ได้ แต่ผมบอกได้เลยว่า ถ้านักเขียนนิยายกำลังภายในไม่พัฒนา ต่อไปคนอ่านจะน้อยลงเรื่อย ๆ
กลายเป็นนิยายขึ้นหิ้งไป ต้องลองมองโลกกว้างดูบ้างจะเข้าใจ ทำไมนิยายฝรั่งถึงเป็นอมตะอยู่ได้นาน
เป็นร้อยเป็นพันปีก็ยังมีคนอ่าน เพราะเรื่องมันทันสมัยตลอดกาล ตอนแรกคิดว่าผู้เขียนคงอ่านนิยายเยอะน่าจะเข้าใจ
แต่ถ้าไม่เข้าใจหรือไม่ยอมเข้าใจก็ไม่มีอะไรต้องอธิบายเพิ่มเติม จะลองอ่านดับสุริยันดูอีกเรื่อง แต่คิดว่าผมคงคิดแบบเดิม
ถ้าคุณแน่จริงก็ลองเขียนนิยายที่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกดีกับนิยายกำลังภายในให้ได้ซิ ไม่ได้ท้าทาย แค่อยากเห็นคนที่ใครก็ยกย่อง
และคิดว่าเก่งสามารถฉีกรูปแบบออกไปได้ ผมคิดว่าคุณคงยังไม่แก่เกินแกงจนพลิกตัวกลับไม่ทัน
ผมบอกว่าอยากให้งานเขียนพัฒนา ไม่ได้บอกว่าต้องพัฒนาแบบฝรั่ง แต่ผมบอกว่าทำไมงานเขียนฝรั่งถึงอยู่ได้นานมีคนอ่านทั่วโลก
เพราะมันมีสิ่งที่คนยอมรับได้ทั่ว ถ้านิยายกำลังภายในลดความไร้สาระลง แต่หันมาเขียนในสิ่งที่เป็นไปได้ มีวิชาในเรื่องที่ไม่บ้าบอเกินไป
เนื้อเรื่องไม่ต้องน้ำท่วมทุ่ง คนจะอ่านมากขึ้นจริงไหม เพราะจะได้ทั้งคนกลุ่มเก่าและกลุ่มใหม่เข้ามาอ่าน คนที่เขาไม่ชอบอ่านกำลังภายในเพราะมันเวอร์
เขาก็จะเข้ามาอ่าน แต่นี่พวกคุณเห็นว่าการมีกำลังภายในที่ผิดปกติจากมนุษย์ทั่วไปเป็นเรื่องสนุกดีแล้ว ผมก็จนปัญญาที่จะอธิบาย
เพราะเปล่าประโยชน์ที่จะเล่นดนตรีให้กลุ่มคนที่ไม่นิยมดนตรีฟัง "
ทั้งหมดคือความเห็นของคุณ "เฉาเชา" ป.ล. เขาเป็นนักเรียนนอกครับ
จากคุณ :
superJ 
- [
27 มี.ค. 51 20:48:12
]
เหล่าจอมยุทธคิดยังไงกับความคิดเห็นแบบนี้ครับ
...ตามซือแป๋มาดูที่นี่บ้าง ฟิมพ์ไว้ที่บอร์ดโน่นยาวมากๆแล้ว ขี้เกียจพิมพ์ใหม่ 