จากที่ได้ลองอ่านเวปบอร์ดจากแหล่งต่างๆมาเป็นเวลานานร่วมปีกว่า ทราบว่าการสอบเพื่อย้ายโรงเรียนจากช่วงมัธยมต้นไปมัธยมปลายเป็นประเด็นหนึ่งที่มีการถกเถียงกันอย่างเผ็ดร้อน
โดยส่วนตัว ตนเองก็อยู่ในกลุ่มเข้าข่าย และเคยได้รับความกดดันและคำต่อว่าจากบุคลากร รวมทั้งเพื่อนร่วมรุ่น หรือรุ่นพี่ทางฝั่งโรงเรียนเก่ามาพอสมควร
ซึ่งก็ไม่ทราบว่าจะรู้สึกอย่างไรดี เพราะเมื่อลองพิจารณาเหตุผลและความรู้สึกของคนกลุ่มนั้นดูแล้ว ก็เข้าใจได้ว่ามีเหตุผลอยู่เหมือนกัน ซ้ำร้ายตนเองยังรู้สึกผิดไปอีกด้วยซ้ำ
แน่นอนในขณะเดียวกันความคิดในหัวก็กรีดร้องว่า ตนไม่ได้ทำอะไรผิด
พวกเขาคิดว่า การที่ออกจากโรงเรียนมัธยมต้นเพื่อเข้า โรงเรียนมัธยมปลาย(ซึ่งก็มีชื่อเสียงอยุ่พอสมควร) ถือเป็นการทรยศโรงเรียน และไม่ขอร่วมที่จะเสวนาหรือยอมรับคนทรยศกลุ่มนี้ด้วย เพราะถือว่าไม่ได้คิดที่จะตอบแทนโรงเรียน ไม่ทำกิจกรรมเพื่อสานต่อให้รุ่นน้อง
สำหรับตนเองนั้นเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง และไม่ทราบว่าจะประพฤติตนอย่างไรเมื่อถึงตอนที่เข้ามหาลัย เพราะหนีอย่างไรก็คงหนีไม่พ้น
ความรู้สึกผิดนั้นมีอยู่ และไม่เคยหลงหายไปไหน ตนไม่อยากสร้างความไม่พอใจและไม่อยากสร้างศัตรู
บางทีก็คิดว่าตนเองเป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่ เพราะพวกเขาเห็นว่าโรงเรียนเก่าของตนไม่ใช่เพียงแค่เรือจ้าง หรือสะพานที่นำพาทรัพย์ที่พวกเขาปอปั้นไปมอบให้กับผู้อื่น
ไปมอบให้กับสถาบันที่คอยแต่รับบุคลากรที่ดีพร้อม เพื่อทำชื่อเสียงให้กับองก์กรเหล่านั้นเอง
สำหรับตน ตนไม่ได้มีความคิดเช่นนี้ แต่ถ้าจะวิจารณ์ความคิดเช่นนี้ก็คงจะทำไม่ได้ เพราะก็เป็นความจริงอยู่ในด้านของตัวมันเอง
โรงเรียนที่รับเด็กที่มีคุณภาพระดับที่ได้มีการฟูมฟักมาเป็นอย่างดีแล้ว ย่อมได้รับชื่อเสียงเกียรติยศที่นำพามาพร้อมกับเด็กเหล่านั้นไม่มากก็น้อย
คงจะไม่แปลกกระมังถ้าจะมีคนที่ไม่พอใจอยู่ เปรียบเหมือนกับการหยิบฉวยความพยายามที่ทุ่มเทไปจากผู้ที่เพียรสอนสั่ง
"การดูดเด็กเก่ง"
คงจะเป็นคำพูดที่ใช้อย่างแพร่หลายและเข้าใจได้ในทันทีสำหรับคนทั่วไป
บางคนก็ปฏิเสธ ว่าสถาบันนี้ไม่ได้ดูดเด็กไปเสียหน่อย แต่สำหรับตนแล้ว คิดว่าทุกคนต่างก็คนรู้สึกลึกๆ ว่าสถานะปัจจุบันที่เป็นอยู่ของโรงเรียนแห่งนี้เป็นอย่างไร และเพราะเหตุใดจึงมีนักเรียนมัธยมต้นแห่แหนเข้ามาสอบมากมายหลายปี ด้วยระบบการรับนักเรียนในตอนนี้ ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยจริงๆว่าภาษีที่เหนือกว่านี้ นำมาทั้งข้อดีและข้อเสีย
ตนเองเจ็บปวดและรู้สึกผิดมามากพอ ได้แต่เฝ้ารอวันที่ทุกคนได้มานั่งจับมือกัน รักกัน วันที่ไม่มีการด่า ไม่มีคำว่าทรยศ แม้อาจเป็นความหวังที่เลือนลางเต็มทีก็ตาม
จากคุณ :
สวัสดีชาวห้องสมุดทุกท่าน
- [
29 มี.ค. 51 21:28:15
A:58.9.197.216 X:
]