ความคิดเห็นที่ 1 ต่อจากตอนที่แล้ว.. เมื่อเหล่าบาทหลวงที่ได้ฝึกปรือวิชาจนช่ำชองในเรื่องของการปลุกองุ่นทำไวน์แล้ว..ก็ควรจะเล่าถึงพระอาราม Hautvillers  ที่อยู่ทางเนินเขาทิศใต้ของ หมู่บ้าน Montagne de Reims อันถือว่าเป็นสถานที่สำคัญแห่งหนึ่ง (ที่ชาวไวน์ควรรู้) พระอารามโอต์วีเลร์ที่ค่อนข้างเร้นลับเพราะมักจะถูกบดบังโดยสายหมอกนี้ สร้างขึ้นมาเมื่อศตวรรษที่เจ็ด เป็นสถานที่ใช้สำหรับการปฏิบัติธรรมวินัยแบบเคร่งครัดสำหรับชายที่เลือกที่จะใช้ชีวิตที่เหลือในเส้นสายนี้ ไม่มีหญิงที่ไหน สามารถล่วงผ่านล้ำในเขตพระอารามได้เลย แต่ก็มีอยู่หญิงหนึ่ง..ที่ได้ผ่านเข้ามา หากแต่..เธอผู้นั้นได้หาชีวิตไม่แล้ว เธอมีนามว่า เฮเลน่า (หรือที่เรารู้จักกันในพระนาม St. Helena) พระองค์เป็นพระมารดาของพระเจ้า คอนสแตนติน จักรพรรดิ์โรมัน (คริสเตียน) พระองค์แรก พระนางเฮเลน่าผู้ที่มีชื่อเสียงในด้านการให้ความช่วยเหลือรักษากรุงเยซูซาเล็มให้พ้นไปจากการทำลายของพวกนอกรีตบูชาภูตผี อีกทั้งได้ทรงเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการที่ค้นหาเศษชิ้นส่วนของไม้พระกางเขน พระศพของพระนางได้ถูกฝังอยู่ในกรุงโรมตั้งแต่ศษวรรษที่สี่ มาอย่างสงบสุข ตราบจนปีค.ศ. 841 บาทหลวง Teutgise ผู้ที่ป่วยเรื้อรังมานาน เที่ยวไปสวดมนต์ขอพรจากนานาสิ่งศักดิ์สิทธิเพื่อขอให้บรรเทาจากโรคร้าย ได้เข้าไปที่ฝังพระศพ และท่านก็ได้สวดมนต์ของพรเช่นเคย กับพระศพของพระนางเฮเลน่า เหมือนกับมีปาฏิหารย์..อาการป่วยที่มีนั้น ทุเลาจนหายขาด (จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตามแต่) บาดหลวงยอม"ละ"ศีลปฏิบัติ ทำการขุดและขโมยพระซากและโครงกระดูก กลับมาเพื่อที่จะทำการหาที่"ฝัง" ให้กับพระนางใหม่ในพระวิหารโอต์วีเลร์ ณ.แคว้นแชมเปญ ภาพ Abbey of Hautvillers, Champagne จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 13:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อพระเถระผู้ใหญ่ที่ทราบเรื่องเข้า..ทุกองค์แทบสิ้นสติสมประดี เกรงว่าความล่วงรู้ไปถึงพระสังฆราชเข้าก็จะเป็นเรื่องใหญ่ เสียชื่อเสียงกันไปหมด บาทหลวง Teutgise จึงถูกสอบสวนเอาเรื่องอย่างคอขาดบาดตาย.. แต่ท่านก็เถียงอย่างไม่ลดละ ยืนยันว่า พระนางนั้นศักดิ์สิทธิและมีอิทธิฤทธิ์จริงๆ.. ขณะนั้น ทั้งแค้วนแชมเปญแล้ง  ฝนไม่ตกมานานนับเดือนๆ  ไร่องุ่นกำลังจะพินาศไปต่อหน้าต่อตา บาทหลวงจึงบอกว่า ลองให้ประชาชนถือศืล-อดสักสามวัน..(หมายถึงรับทานแต่ขนมปังกับน้ำ) เพื่อเป็นการบนบานต่อเซนต์เฮเลน่าทรงบันดาลให้ฝนฟ้าตก เชื่อว่าพระองค์จะต้องช่วยเหลืออย่างแน่นอน.. เพราระเถระผู้ใหญ่ได้ฟังดังนั้น ต่างก็หัวเราะเยาะในความบ้าๆบอๆของท่านบาทหลวง แต่ก็เอาเถอะ ไหนๆก็ไม่มีอะไรเสียหาย ลองสักหน่อยก็ได้ เพราะไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้แล้ว ถ้าไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ สามวันต่อมา..อากาศที่แล้งหนักหนา ก็เกิดมีฝนตกอย่างมหัศจรรย์.. ข่าวที่เป็นมงคลนี้ได้ถูกนำไปบังคมทูลต่อพระสังฆราช มหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นตามมา นั่นคือ ทรงเห็นชอบด้วย..หรืออาจเพื่อเป็นการไกล่เกลี่ยสถานะการณ์ให้ร้านกลายเป็นดี พระองค์ได้ประกาศว่า.. เซนต์ เฮเลน่า ทรงแสดงให้เห็นแล้วว่า พระองค์ทรงโปรดสถานที่ประทับใหม่ ที่พระอารามโอต์วีเลร์ ในแคว้นแชมเปญ ดังนั้น จึงต้องขอให้เป็นไปตามพระราชประสงค์.. ชาวแชมเปญจึงได้โอกาสไชโยโห่ฮิ้วกันเป็นการใหญ่ เพราะเท่ากับว่ามีเทพเจ้าอันเป็นพระมิ่งขวัญมาช่วยปกป้องคุ้มครองให้สงบสุข ภาพ..Eastern Orthodox icon of Saint Constantine the Great and Saint Helena, his mother แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 51 13:50:40 จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 13:49:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องของเทพยดาก็ผ่านพ้นไปด้วยดี หากแต่เรื่องของประชาชนได้กลับคืนสู่ความเป็นจริง นั่นก็คือ เหล่ากองทัพธรรมครูเสด(ครั้งที่หนึ่ง) ได้เดินทางกลับมาสู่บ้านเมือง แคว้นแชมเปญ  นั่นหมายถึง ความวุ่นวายยุ่งเหยิงของการขัดแย้งที่เกิดขึ้นติดต่อจนไปถึงศษวรรษที่สิบห้า.. เพราะเหล่าบรรดาทหารหาญที่ออกไปทำศึกนอกบ้านต่อสู้กับชาวเติร์ก กลับมาได้พบว่า ที่ดินของตัวเองนั้นถูกขุนนางทั้งหลายยึดไปเป็นสมบัติของ ตัวเองจนหมดสิ้น  มันน่าเจ็บใจน้อยอยู่เมื่อไหร่ ดังนั้น การก่อการจราจลจึงเกิดขึ้น  พวกนักรบไร้รังจึงถือคติ..ผ่านตรงไหนก็เผาให้มันสะใจไปตรงนั้น..แม้แต่พระอารามโอต์วิเลร์ก็ไม่เว้น..ถูกเผาจนราบเรียบไปถึงสี่ครั้งสี่ครา พวกทหารหลวงที่ถูกส่งไปช่วยรักษาก็ไม่เอาไหน ไปถึงแชมเปญได้ก็เมากันหัวราน้ำ ไม่ได้ช่วยเหลืออะไร จนถึงศตวรรษที่สิบเจ็ด พระอารามที่ขึ้นชื่อก็เหลือแต่ซากปรักหักพัง ไม่มีใครดูแล เหล่าพระสงฆ์องค์เจ้าก็ต่างพากันหนีหายไปหมด จนมาถึงปี ค.ศ. 1634 คณะบาทหลวงแห่งพระอารามใน Saint Vanne แห่ง เมือง Verdun ได้เข้ามาทำการดูแลบูรณะ ซึ่งใช้เวลากว่าสามสิบปี ที่จะกอบกู้ซ่อมสร้างให้พระอารามและไร่องุ่นให้คงกลับคืนมาใช้การได้พอสมควร เพราะเป็นที่เชื่อถือกันมาแต่ครั้งโบราณว่า พระอารามโอต์วีเลร์นั้นศักดิ์สิทธิและเก่าแก่ ที่ควรจะเก็บรักษาไว้ ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ...เพราะ ต่อมาในปี 1668 ปาฏิหารย์ได้บังเกิดอีกแล้ว คราวนี้มาในรูปของพระหนุ่ม ที่มีนามว่า Dom Perignon  ที่มีประวัติการเป็นมาดังนี้.. ชื่อเดิม คือ Dom Pierre Perignon  เกิดที่ Sainte-Menehould อันเป็นหมู่บ้านในเขตตะวันออกของแคว้นแชมเปญ เป็นลูกชายขคนโตของคหบดี ที่ไม่มีความจำเป็นต้องมาบวชเป็นพระ เพราะฐานะทางบ้านไม่ขัดสน อีกทั้งสมควรที่จะต้องดูแลกิจการของครอบครัวที่มีทั้งที่ดินและไร่องุ่นต่อไปด้วยซ้ำ  เมื่ออายุได้สิบสามปี  บิดาได้ส่งให้ไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนชั้นดีในเมือง Chalons-sur-Marne หลังจากที่ร่ำเรียนในโรงเรียนได้ห้าปี หนุ่มน้อยดอม เปริญอง ก็ประกาศความจำนงอย่างแน่วแน่ว่า อยากบวชเป็นพระ ซึ่งต่อมาได้บวชตามความตั้งใจในพระอาราม Saint Vanne (นิกาย Benedictine) ซึ่งเป็นที่ขึ้นชื่อต่อการเคร่งพระวินัยจนเข้าข่ายบำเพ็ญทุกข์กิริยาเลยทีเดียว   เช่น การฉันอาหาร ก็เป็นไปตามเวลาเป๊ะ การเป็นอยู่ การสวดมนต์ ขึ้นกับกฏระเบียบวินัยที่ย่อยจนละเอียดยิบ การนอนก็แสนทุกข์ทรมานบนเตียงที่แข็งกระด้าง..แคบเล็ก มีความยาวไม่เกินเก้าฟุต จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 14:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บาทหลวงดอม..มีอายุได้เพียงสามสิบปีก็ได้รับความวางใจจากพระเถระใหญ่ ให้ไปรับหน้าที่เป็นผู้ดูแลและบริหารพระอารามโอต์วีเลร์อันเก่าแก่และยังเต็มไปด้วยสิ่งปรักหักพัง  และส่วนที่สำคัญที่สุด คือไร่องุ่นในเขตของพระอารามที่มีประวัติย้อนไปได้อย่างยาวไกล ไวน์จากพระอารามเคยเป็นของทรงโปรดที่ต้องถูกส่งไปถวายให้กับพระมหากษัตริย์หลายพระองค์ หรือแม้แต่ในพระราชพิธีราชาภิเษกของพระเจ้า ชารลส์ที่สี่ และ พระเจ้าฟีลีปที่หก การที่จะพลิกคืนชีพให้กับไร่องุ่น ถือว่าเป็นงานใหญ่ระดับงานช้าง.. ไหนจะหักร้างถางพง ไหนจะขุดดินแข็งๆขึ้นมาทำให้ร่วนซุย ไหนจะต้องไปขนดินใหม่ๆที่มีปุ๋ยจากริมแม่น้ำมากลบทับ  ในความคิดเห็นของบาทหลวงดอม ท่านมุ่งมั่นหนักหนาว่า ถ้าต้องการได้ไวน์ดีๆ องุ่นที่ปลูกจะต้องเป็นพันธ์ที่ดีและมีคุณภาพ  นั่นหมายความว่า องุ่นพันธ์ดี ก็ต้องปลูกในพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์เท่านั้น ใครต่อใครคงเข้าใจว่า บาทหลวงดอมผู้นี้ คือผู้ที่ให้กำเนิดกับไวน์(ซ่า) ที่เรียกว่า แชมเปญ (ในทีหลัง) แต่นั่นไม่ใช่ความจริงทั้งหมด.. ความจริงคือ ไม่มีใครก่อให้เกิดแชมเปญขึ้นมา...มันเกิดขึ้นด้วยตัวของมันเอง เพราะหลักของวิทยาศาสตร์ที่คนสมัยนั้นยังไม่เข้าใจในเรื่องปฏิกิริยาของยีสต์ (เชื้อหมัก) ที่มีความปฏิสัมพันธ์กับอุณหภูมิของอากาศโดยรอบดีพอ ปฏิกิริยาของน้ำตาลที่มีต่อยีสต์ธรรมชาติที่มาจากเปลือกองุ่น ได้กลายมาเป็นแอลกอฮอล์และกรด ทุกอย่างเมื่อรวมกันเราเรียกว่าการหมัก ขณะที่ยีสต์ได้ทำงานดังว่านั้น มันเป็นไปตามกลไกของอุณหภูมิที่ถือว่าเป็นตัวเร่ง บังเอิญว่า แคว้นแชมเปญที่มีอากาศหนาวเย็น ในช่วงที่ยีสต์กำลังทำงานอยู่นั้น การสับเปลี่ยนฤดูทำให้อุณหภูมิลดลง ยีสต์ก็หยุดทำงาน นอนแน่นิ่งซะงั้น.. พอฤดูหนาวผ่านไป..อากาศก็เปลี่ยน อุณหภูมิเริ่มเพิ่มขึ้น ยีสต์กลับมาทำงานอีกแล้ว..คราวนี้เป็นไปอย่างไม่มีหยุดยั้ง เท่ากับว่า ไวน์นั้นเกิดการหมักขึ้นสองครั้งสองครา..จึงได้เกิดเป็นฟองฟู่จนเกิดการเสียหาย อันเป็นปัญหาที่ชาวแชมเปญต้องการทำทุกวิถีทางที่จะ"ขจัด"ปัญหานี้มาตลอดชั่วชีวิต.. จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 14:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตลอดสี่สิบเจ็ดปีการทำงานรับใช้ในภาระกิจของพระอารามของบาทหลวงดอม เปริญอง ท่านไม่เคยเอาชนะไวน์ที่กลายมาเป็นฟองได้เลย แต่สิ่งที่ได้มา คือการรอบรู้ในการทำไวน์และรสชาติขององุ่นที่หาใครเปรียบเทียบได้ยาก สูตรของท่านนั้น ถือว่าเป็น"หัวใจ"หลักๆของการทำไวน์ ซึ่งปัจจุบันยังคงยึดถือเช่นนั้นอยู่ กล่าวคือ ๑. ต้องคัดแต่องุ่นที่ดีและสมบูรณ์ที่สุด  เน่าๆเสียๆเอาทิ้งไป ๒. ทำการริดพวงองุ่นให้มีขนาดพอสมควร ไม่ให้ดกแน่นจนเกินไป ต้องรีบเร่งกระทำให้แล้วเสร็จในช่วงต้นของฤดูใบไม้ผลิ ๓. ในช่วงของฤดูเก็บ จงเลือกเวลาเช้าตรู่ในการตัดองุ่น ๔. บีบน้ำองุ่นด้วยความระมัดระวัง และในแต่ละครั้ง ต้องเก็บแยกกัน สูตรนี้..ชาวบ้านเห็นเป็นเรื่องเหลวไหลในระยะแรกๆ เพราะ ใครจะมาลดปริมาณผลิตของตัวเอง องุ่นยิ่งดกก็ยิ่งดี ทำไวน์ได้ปริมาณมาก ขายก็ได้กำไร แต่ต่อมา..ชาวบ้านเริ่มเห็นผลดีที่ตามมา นั่นคือ ไวน์ที่บาทหลวงดอมทำขึ้นมานั้น มีรสเข้มข้นและมีคุณภาพมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด แต่นั่นไม่ใช่ในกฏที่กล่าวมาทั้งหมด สิ่งที่ยังไม่ได้พูดถึงนั้นคือ ความสามารถเฉพาะตัวของบาทหลวงที่หาคนเทียบได้ยาก นั่นคือ การผสมผสานของน้ำองุ่น (ที่คั้นแล้วแยกไว้นั่นแหละ)   การผสมเข้าด้วยกันนี้..คือ ความอัจฉริยะระดับเทพ..ของบาทหลวงดอม ที่ว่ากันว่า สามารถชิมองุ่นแล้วบอกได้เลยว่าปลูกจากพื้นที่ไหนในแชมเปญ การรับรสของท่านนั้นเหนือว่ามนุษย์ธรรมดาก็ว่าได้ เมื่อการจำแนกรสได้แม่นยำถึงขนาดนั้น การผลิตที่ต้องเลือกว่าอะไรควรจะผสมกับอะไร  มีปริมาณมากน้อยต่อกันแค่ไหน..จึงเป็นที่มาของการกำเนิด ไวน์ซ่าระดับโลกที่เรากำลังพูดถึง.. ความจริงแล้ว ในยามนั้นชาวแชมเปญนิยมผลิตแต่ไวน์แดง เพราะขายคล่อง แต่ ไวน์ขาวที่บาทหลวงดอมผลิตขึ้นมาเป็นเพราะการบีบองุ่นที่ระมัดระวัง เบามือ เพื่อไม่ให้ผิวขององุ่นเข้ามาปะปนมาก (เพราะไม่ต้องการยีสต์) น้ำองุ่นจึงเป็นสีขาว (แม้ว่าองุ่นจะแดงก็ตาม) ในปี 1713 คือปีที่บาทหลวงดอมได้ทดลองชิมไวน์ที่หมักไว้ในถัง ในโรงผลิตของพระอารามโอต์วีเลร์ ที่มีทั้งไวน์แดง ไวน์ขาว  และพบว่า.. ประหนึ่งท่านได้ชิมดวงดาราที่อยู่บนฟากฟ้า..(I have tasted the stars !) เพราะมันได้มีฟองซ่า ละเอียดยิบซาบซ่านจับใจ..อย่างที่ไม่เคยชิมมาก่อน หลังจากนั้น บาทหลวงดอม เปริญอง ก็ยังค้นคว้าต่อไปในการที่จะรักษาให้ฟองนั้นอยู่ดี ไม่พวยพุ่งระเบิดออกมา โดยการใช้จุกไม้ก๊อกปิดให้แน่นหนา (ซึ่งก็ยังไม่ได้ผลดีเท่าที่ควร..) จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 15:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทีนี้เรามาดูชายผู้สูงศักดิ์ที่เกิดมาในปีเดียวกัน(และเสียชีวิตในปีเดียวกันด้วย)กับบาทหลวงดอม เปริญองกันดีกว่า..ดังที่กล่าวมาแล้วว่า พระองค์คือ พระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ หรือเที่เรารู้จักกันในพระนามว่า สุริยะราชันย์ ( หรือ The Sun King เพราะทรงใช้ดวงอาทิตย์เป็นตราประจำพระองค์) พระเจ้าหลุยส์ทรงประสูติในวันที่ ห้า กันยายน ปีค.ศ. 1638 (แก่กว่าบาทหลวงดอมเพียงสามเดือน) การประสูติกาลนี้ได้สร้างความแปลกประหลาดใจให้กับใครต่อใครเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากพระราชบิดา พระเจ้าหลุยส์ที่สิบสาม และพระราชินีแอนน์ แห่ง ออสเตรีย ทีทรงอภิเษกกันมานานถึงยี่สิบสามปี ที่ทรงครรภ์คราใด ก็ให้มีอาการตกพระโลหิตไปทุกครั้ง ก่อนที่ราชวงค์บูบองจะหมดหวังต่อการที่จะมีพระโอรสสืบสันตติวงค์ พระราชินีก็ได้ทรงครรภ์ขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ได้พระโอรส คือ พระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ พระโอรสองค์น้อยนี้ ไม่ใช่ธรรมดา พระองค์ทรงขึ้นพระนามในการเลี้ยงยาก โยเย มีบันทึกไว้ว่าในช่วงของหกเดือนแรก ได้เปลี่ยนพระนมไปถึงเจ็ดคน เนื่องจากพระทนต์ขึ้นเร็วกว่าเด็กอื่นๆในวัยเดียวกัน อีกทั้งพระทนต์นั่นแหลมคมจัด จนสร้างบาดแผล ถึงขนาดเลือดออกเลือดเข้าให้กับพระนมเหล่านั้น จนได้ฉายาว่า "แวมไพร์ หรือ  เจ้าชายค้างคาวกระหายเลือด" เพราะฉายานี้จึงได้เกิดการเสียดสีขึ้นมาจาก ท่านเอกอัครราชทูตจากสวีเดนว่า.. "งั้น..พวกเราประเทศเพื่อนบ้านคงต้องระวังตัวกันหน่อยละ.." เจ้าชายน้อยได้ทรงเติบโตขึ้นมาด้วยนิสัยที่รักการเต้นรำ และบัลเลต์ เพื่อที่จะได้มีโอกาสโชว์เรียวขาที่ได้รูป นอกเหนือจากนั้นยังทรงโปรดการกีฬา ต้นไม้ดอกไม้ และ งานศิลป   ในงานเฉลิมฉลอง เทศกาลต่างๆก็ชอบปลอมพระองค์เสด็จออกไปเที่ยวเสมอๆ ไม่โปรดการสูบพระโอสถมวน ที่ทรงโปรดสุดๆ..นั่นคือ เรื่องการเสวยที่ทรงถือเป็น"วาระแห่งชาติ" ที่ต้อง เป็นไปตามระเบียบแบบแผนแห่งสำนักพระราชวัง ในแต่ละมื้อนั้น ว่ากันว่าสามารถเลี้ยงคนได้เป็นร้อยๆ ในอีกด้านหนึ่ง ก็ทรงโปรดการขว้างปาอาหารใส่กันเพื่อความบันเทิง ส่วนเรื่องผู้หญิงนั้นก็ทรงสนใจเป็นธรรมดา หากแต่มักจะออกแนวรำคาญในการที่"เรื่องมาก" อีกอย่างหนึ่งที่ถือว่า"ทรงโปรด" ที่สุด นั่นคือไวน์จากแชมเปญ ที่ได้ทรงทดลองชิมครั้งแรกในงานพิธีราชาภืเษกของพระองค์เอง เมื่อมีพระชนมายุได้สิบหกชันษา ที่พระวิหารในเมืองรีนส์ ที่มหาดเล็กได้นำเข้ามาถวาย ซึ่งจากนั้นต่อไปในช่วงของการครองราชย์อีกห้าสิบปี พระองค์ก็คงยังเหนียวแน่นกับไวน์จากแชมเปญ ซึ่งมิใช่แต่พระองค์เท่านั้น..เหล่าประชาชีในราชสำนักทั้งหมดหันมานิยมไวน์จากแชมเปญตามเจ้านายกันไปหมด.. ***หมายเหตุ..ถ้าใช้คำว่าไวน์จากแชมเปญ หมายถึง เป็นไวน์ธรรมดา ยังไม่ใช่ไวน์ซ่า กว่าจะมาเป็นไวน์ซ่าได้ ก็ต่อเมื่อปลายรัชสมัย พระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อค.ศ.  1715  ไวน์ซ่าแห่งแชมเปญที่บาทหลวงดอมค้นพบขึ้นมาได้ คือ ปี ค.ศ. 1713 แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 51 23:57:46 จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 16:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สุริยะราชันย์พระองค์นี้ ได้ทรงนำความรุ่งเรืองหลั่งไหลมาสู่ชาวแชมเปญในทุกๆด้าน ถนนที่เคยเป็นโคลนตม ก็ถูกแผ้วถางให้สง่างาม และขยายออกไปเพื่อความสะดวกในการขนส่งไวน์  การขายส่งออกได้เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมหาศาล เพราะเสนาบดีฝ่ายกรมการค้าที่ทำหน้าที่อย่างแข็งขัน ถือคติที่ว่า..."export or die" แม้แต่ในพระราชวังแวร์ซายส์ ก็ยังใช้เป็นที่โปรโมทไวน์จากแชมเปญ เช่นการเสริฟในพระราชพิธี รวมไปถึง วิถีประจำวัน ที่จะขาดไปเสียไม่ได้ ไม่ว่า ในท้องพระโรง หรือแม้แต่ในสวน การกินและการดื่มของชนชั้นสูงในสมัยศตวรรษที่สิบเจ็ดนั้น ถือเป็นเรื่องใหญ่ การยึดในเรื่องของเอาแบบอย่างในราชสำนักนั้นถือเป็นเรื่องที่พึงปฏิบัติ(ของเหล่าเศรษฐี) เมื่อราชสำนัก"นิยม" อะไร ประเทศชาติก็ถือเอาเป็น "แฟเชิ่น" ที่ต้องประชันขันแข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตาย.. ซึ่ง..เรื่องที่ว่า"เอาตาย"นั้น ไม่ได้พูดเล่น..แต่เป็นเหตุที่เกิดขึ้นจริงๆ ในฤดูร้อนของปี 1669  ที่พระเจ้าหลุยส์มักจะถือเป็นธรรมเนียมในการออกเดินทางไปเยี่ยมขุนนางคนสนิทที่ปราสาทส่วนตัว พระองค์ได้เสด็จไปยัง ชาโตที่อยู่ของ เจ้าชาย เดอ กองเด (Prince de Conde) ที่เมือง ฌองตีญี (Chantilly) ที่อยู่ทางเหนือของกรุงปารีส เพราะว่ากันว่า เจ้าชายนั้นมีพ่อครัวมือหนึ่ง นาย ฟาเตล ที่ถือว่าเก่งกาจที่สุดคนหนึ่งในประเทศ ความเก่งของพ่อครัวคนนี้ สามารถทำอาหารเลี้ยงแขกได้ถึงสองพันคน โดยที่ไม่ต้องมีการบอกกล่าวล่วงหน้า ซึ่งสองพันคนที่ว่านั้นก็ได้ไปจริงๆ (กับพระเจ้าหลุยส์) ..เพื่อทดสอบว่าคำร่ำลือนั้นเป็นจริงประการใด.. ขณะที่เจ้าชายเจ้าของชาโต กำลังจัดการลำเลียงไวน์จากเซลล่าร์มาถวายเพื่อเป็นการประวิงเวลาให้พ่อครัวได้จัดการไปจัดหาซื้อปลาเพื่อมาทำอาหารเลี้ยงถวาย คนงานที่รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า ได้ปลาแน่ๆ..กลับหายหัวไป.. ปลาก็ไม่มาเสียที..จนทุกคนเริ่มกระสับกระส่าย.. นายฟาเตลเริ่มอยู่ไม่ติด..สมองเริ่มไม่สั่งงาน เพราะความกังวลที่ถึงขีดสุด จนเขาแน่ใจว่า..ไม่มีปลาแน่ๆแล้ว เขาจึงเดินดุ่มๆกลับไปยังห้องพัก.. จัดการล้างอายด้วยการปลงชีวิตให้ดับดิ้นไปด้วยดาบของตัวเอง.. นับว่าเป็นโศกนาฏกรรมที่เล่าต่อๆกันมาจนถึงทุกวันนี้.. วิญญาณนายฟาเตลจะรู้ไหมหนอว่า ปลานับพันๆที่สั่งมานั้น  มานอนแอ้งแม้งรออยู่ในครัวนั่นแหละ เพราะการสื่อสารผิดพลาดประการใดไม่ทราบ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 10 เม.ย. 51 17:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาตอกบัตรตามอ่านต่อครับ พี่หวาน จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 10 เม.ย. 51 18:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคยเห็นพระปลูกดอกไม้ทำน้ำหอม ที่ฝรั่งเศสเล่นปลูกองุ่นทำไวน์เลย จากคุณ : horseshoes - [ 11 เม.ย. 51 06:29:37 A:86.153.140.211 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไวน์เป็นของจำเป็นต้องใช้ในการทำพิธีทางศาสนาสารพัดแหละค่ะ คุณhorseshoes พระท่านก็มีเวลามากมาย เป็นการบริหารเวลาให้เป็นประโยชน์ และที่สำคัญเป็นการทำแข่งกันด้วยต่างหาก  ไวน์ของอารามไหนขึ้นชื่อลือชาว่าเด็ดดังแล้วละก้อ ท่านเจ้าอาวาสมักจะมีอำนาจและมีเส้นสายดีกว่าพระอารามโนเนม เชิญคุณน้องอ้วนติดตามอ่านต่อเลยค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 11 เม.ย. 51 07:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในการครองราชย์ของพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่นี้ นับว่านานกว่ากษัตริย์องค์อื่นๆ เพราะทรงอยู่ในราชบัลลังค์ถึง 72 ปี ซึ่งหมายความถึงว่า บ้านเมืองอยู่อย่างสงบเพียงเจ็ดปี   ที่เหลือ  65 ปี  บ้านเมืองมีสงครามตลอด เพราะพระองค์โปรดการทำศึกกับคนโน้นคนนี้เสมอ ไม่ว่าจะเป็น อังกฤษ ออสเตรีย สเปน และเนเธอแลนด์ ในสงครามครั้งหนึ่ง..บทบาทที่พลิกผันของการศึก..ขึ้นอยู่กับไวน์จากแชมเปญล้วนๆ  นั่นคือสงครามระหว่างฝรั่งเศสกับอังกฤษภายใต้การนำของ เจ้าชาย William  of Orange ที่ต้องมารบทัพจับศึกเพราะการแบ่งดินแดนเขตชายแดนของเนเธอแลนด์ (ที่อยู่ในความปกครองของอังกฤษ) ไม่ลงตัว สงครามครั้งนี้ฝรั่งเศสเป็นต่อ เพราะกำลังพลที่มากกว่า  มีอาวุธที่ครบครันกว่า  เจ้าชายวิลเลี่ยมทรงรู้สึกหนักพระทัยจนเป็นกังวล เพราะสงครามครั้งนี้คงจะชนะลำบาก ไหนเสบียงกรังเริ่มจะร่อยหรอลงไป  ไหนพวกผู้ร่วมขบวนการศึกต่างก็หลบลี้หนีหน้าไป รบไปก็จะมีแต่แพ้กับแพ้ ขณะที่พระองค์กำลังกลัดกลุ้มอยู่นั้น..ทันใด..เสียงปืนใหญ่จากฝั่งฝรั่งเศสก็ดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ราวกับมีการเฉลิมฉลองอะไรสักอย่าง..   จากนั้นไม่นานกลุ่มทหารส่งสาส์นจากฝั่งพระเจ้าหลุยส์ได้เข้ามาขอกราบบังคมทูล..ว่า.. "ขอเดชะพระเจ้าข้า..องค์สุริยะราชันย์ขอเจรจาสงบศึก เพื่อขอให้พวกเกล้ากระหม่อมได้ผ่านเส้นทางไปอย่างสะดวก" "พวกเจ้าจะไปไหนกัน"  รับสั่งถามจากเจ้าชาย "เกล้าฯต้องไปนำไวน์มาถวายสำหรับกระยาหารในมื้อค่ำวันนี้พระเจ้าค่ะ ไวน์จากแชมเปญในสต๊อคหมดเกลี้ยงแล้ว" เจ้าชายก็ทรงอนุญาต แต่ก็ถามถึงเรื่องเสียงปืนใหญ่เมื่อสักครู่..ว่า ยิง เพราะเหตุใด.. ทหารตอบว่า.. "อ๋อ..เนื่องจากกองทัพของเรานำโดย Philippe I, Duke of Orléans (พระอนุชาองค์ถัดมาของพระเจ้าหลุยส์) ได้นำชัยชนะจากการรบในทางใต้พะยะค่ะ" และทหารได้เล่าต่อไปว่า..ทางกลาโหมไม่เห็นด้วยกับการสงครามกับอังกฤษในครั้งนี้ และกำลังขอให้พระองค์หยุดการทำศึก..ซึ่งพระองค์ทรงเห็นด้วย และกำลังจะยกทัพกลับ.. คำบอกกล่าวนี้เล่นเอาเจ้าชายดีพระทัยจนเก็บพระอาการไม่อยู่ หลังจากที่เหล่าทหารเดินทางออกไปขนไวน์ และกลับผ่านเข้ามาอีกทีนั้น..ทรงตรัสกับทหารว่า "เจ้าจงรีบนำไวน์ไปถวายเถิด..และฝากทูลพระองค์ว่า..ความจริงถ้ารบต่อไปอีกนิด ก็จะทรงได้ชัยชนะอยู่แล้ว.." แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 51 09:12:41 จากคุณ : WIWANDA - [ 11 เม.ย. 51 08:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นั่นคือสงครามภายนอกที่มีไวน์จากแชมเปญเข้ามามีบทบาท..แต่.. สงครามภายในนั้น นับว่ายุ่งเหยิงไม่น้อย ไวน์คู่เอกนี้ได้แก่ ไวน์จากแชมเปญ และ ไวน์จากเบอร์กันดี ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาแต่ไหนแต่ไร.. ไวน์น่ะ..ไม่เท่าไหร่หรอก  แต่..ฝูงกรรมการและเหล่าโปรโมเตอร์นี่แหละตัวดี.. การพิพาทเริ่มมาจากในพระราชวังแวร์ซายส์ ระหว่างแพทย์หลวง Antoine d'Aquin และแพทย์ฝ่ายในขี้อิจฉา Guy Crescent Fagon คุณหมออังตวน ท่านว่าไวน์จากแชมเปญนั้น ดื่มได้ประจำวันพร้อมกับพระกระยาหาร มีประโยชน์ต่อสุขภาพของพระองค์ คุณหมอกีย์ เถียงคอเป็นเอ็นว่า ไวน์น่ะดีจริงและมีประโยชน์จริง แต่ต้องเป็นไวน์จากเบอร์กันดี ไม่ใช่จากแชมเปญ งานนี้เถียงกันไปมาเหมือนน้ำผึ้งหยดเดียวก็จริง..แต่มันได้ลุกลามไปใหญ่ ถึงขนาดที่ หมอกีย์ได้วิ่งเต้นทางฝ่ายใน คือผ่านทางสนมคนสนิทของพระเจ้าหลุยส์ให้เขี่ยคุณหมออังตวนออกจากตำแหน่ง..และ ขอพระราชทานแต่งตั้งให้ตัวเองเป็นแพทย์หลวงประจำพระองค์แทน..ซึ่งก็สำเร็จสมประสงค์ เนื่องจากในยามนั้น พระเจ้าหลุยส์ได้ทรงมีโรคภัยคุกคามมากมาย เช่น ไมเกรน, เก๊าท์,  มีกรดในกระเพาะ ซึ่งทั้งหมดนี้ฝ่ายแพทย์มีกองงานคอยช่วยดูแลกันอย่างเต็มที่   การถ่ายพระบังคนทั้ง"หนัก"และ"เบา" ต้องมีการตรวจหาสิ่งแปลกปลอมและเทียบสีทุกครั้ง ครั้งหนึ่ง มีบันทึกไว้ว่า ได้พบพยาธิเป็นๆตัวยาวขนาดหกนิ้วติดมาด้วย..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 11 เม.ย. 51 08:59:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เพราะมีหลายพระอาการเจ็บไข้รุมเร้า ในเรื่องระบบขับถ่ายที่เป็นปัญหาสำคัญ (ทรงเป็นริดสีดวงด้วย) แพทย์หลวงคนใหม่ หมอกีย์ จึงได้ที ถือเป็นโอกาสทับถมคู่ปรับเสียเลย ว่า..เป็นเพราะทรงดื่มไวน์จากแชมเปญมากไป ต่อไปนี้..เราจะต้องเปลี่ยนไปเป็นไวน์จากเบอร์กันดีในพระพระยาหารทุกมื้อ พระเจ้าหลุยส์ทรงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแพทย์ในการรักษาพระองค์ เบอร์กันดี ก็ เบอร์กันดี  แม้ว่าจะไม่ชอบพระทัยนัก ข่าวนี้ได้ไปถึงหูชาวแชมเปญที่ต่างพากันเป็นเดือดเป็นแค้น...เพราะเรื่องนี้ไม่ได้หมายถึงไวน์เพียงอย่างเดียว แต่มันหมายถึงการหยามศักดิ์ศรีของชาวไวน์ทั้งแคว้นเชียว.. อันความจริงนั้น ไวน์ระหว่างสองแคว้นนี้ต่างก็เป็นคู่แข่งกันมานานตั้งแต่ ปี ค.ศ.1652 เพราะทำไวน์แดงเหมือนกัน องุ่นอย่างเดียวกัน ต่างก็ว่าของตัวดีกว่า อร่อยกว่า มีประโชน์ต่อร่างกายมากกว่า.. พอข้อความของแพทย์หลวงที่ออกมาให้ความเห็นในด้านลบเท่านั้นแหละ ชาวไวน์เดือดแค้นถึงขนาดตกลงว่าจ้างทีมนักศึกษาแพทย์ จาก the Faculty of Medicine จากเมืองรีนส์เข้ามาศึกษาข้อมูลให้เห็นจริงจังขึ้นมา เท่านั้นไม่พอ..ยังไปหาหลักฐานมาให้เห็นจะจะ โดยการนำเอานาย Pieton กสิกรไวน์จากหมู่บ้านในเขตพระอารามโอวีเลร์ที่มีอายุกว่าร้อย เข้ามาแสดงประวัติว่า เมื่อครั้งตอนอายุได้ 110 ยังมีอีหนูเอ๊าะได้อยู่เลย จะมาว่าไวน์ของแชมเปญไม่เป็นอายุวัฒนะได้อย่างไร.. (นายเพียตอง เสียชีวิตเมื่ออายุ 118 ปี) จากคุณ : WIWANDA - [ 11 เม.ย. 51 09:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทางเบอร์กันดีก็ไม่ยอมพ้ เพราะกำลังได้ใจ ไชโยโห่ฮิ้ว..ได้นำเสนอนายแพทย์ Jean-Baptiste de Salins ผู้ซึ่งเป็นคณบดีคนดังของวิทยาลัยแพทย์แห่งกรุง Beaune ให้ทำการวิจัยและมาเป็นตัวแทนในการชี้แจงว่า ไวน์ของเบอร์กันดีดีกว่าอย่างไร.. การโต้แย้งและโต้วาทีของสองแคว้นนี้ได้จัดขึ้นที่ออดิทอเรี่ยม ของมหา วิทยาลัยแพทย์ในกรุงปารีส ที่คับคั่งไปด้วยฝูงชนจากทั้งสองฝ่าย นักข่าว และ เหล่าบรรดาแพทย์ทั้งหลาย คุณหมอจากเบอร์กันดีได้ขึ้นรายงานก่อน กล่าวอ้างไปถึงราชสำนักในอังกฤษ ปรัสเซีย เดนมาร์ก ที่ได้ฝักใฝ่ต่อไวน์ของเบอร์กันดีมาช้านาน คุณหมอได้กล่าวต่อไปว่า..ไวน์ของแชมเปญก็เป็นของดี หากแต่ที่ดี เพราะว่าแรงยุยงส่งเสริมของแพทย์หลวงมี"ผลพลอยได้" จากการโปรโมทตรงนี้เพราะมีไร่ไวน์ของตัวเองในแชมเปญ.. คุณหมอไม่ได้รอให้เสียจังหวะหายใจ...ท่านกล่าวต่อไปว่า "ไวน์จากแชมเปญไม่ใช่ยาวิเศษที่จะรักษาโรค แถมรสชาติยังอ่อนปวกเปียกยังไม่นับว่าดีเลิศ เพราะยังจัดส่งขายในประเทศไกลๆไม่ได้  แต่ไวน์ของเบอร์กันดี ที่ส่งไปขายในโปแลนด์ หรือ ที่เวนีซ กลับยังมีรสชาติดี แสดงว่าไวน์นั้นสมบูรณ์ในคุณภาพอย่างเต็มที่ ยังไม่ทันถึงคิวของตัวแทนแคว้นแชมเปญที่จะขึ้นไปพูด ก็ต้องมีการพัก"ห้ามมวย"กันยกใหญ่  เพราะเหล่าแรงเชียร์ได้ชกกันแล้ววุ่นวาย.. แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 09:47:13 จากคุณ : WIWANDA - [ 11 เม.ย. 51 09:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เริ่มมีเกี่ยวกับเบอร์กันดีแล้ว . . . สนุกครับ รออ่านต่อเรื่อยๆครับ จากคุณ : LGR (LaGrandeRue) - [ 11 เม.ย. 51 15:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณLGR..ขา  ตามอ่านไปเรื่อยๆนะ เรื่องนี้สนุกมาก ยิ่งถ้าเป็นชาวไวน์ที่สนใจเรื่องประวัติศาสตร์แล้วละก้อ..บอกได้คำเดียวว่า..เริ่ดดดด พี่เริ่มมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น..เพราะตอนนี้เริ่มแบ่งงานชัดเจนไม่มั่วแบบเมื่อก่อน ตั้งใจว่าจะเขียนต่อทุกวัน..แหะ แหะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 04:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทีนี้ก็ถึงคราวของชาวแชมเปญที่กำลังเป็นเดือดเป็นแค้น เพราะว่าหลังจากที่ฝ่ายเบอร์กันดีได้แถลงไป พวกนักข่าวต่างรีบคว้าข่าวนั้นไปตีพิมพ์โดยที่ไม่รอ.. ตัวแทนของแชมเปญ คือนาย Pierre Le Pescheur ได้ขึ้นแก้เกมส์ว่า "ไวน์ของแชมเปญนั้นมีความวิเศษในตัวของมันเองอยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะว่าเป็นที่นิยมในราชสำนัก แล้วถึงจะดัง..และที่ว่าคุณหมออังตวนมีไร่องุ่นอยู่ในแชมเปญนั้น เป็นการกล่าวเท็จ คุณหมอมีกิจการอันเป็นของครอบครัวในแชมเปญก็จริง..แต่เป็นกิจการผลิตผ้าขนสัตว์ต่างหาก..และการที่เราต้องมายืนที่นี่ในวันนี้ ก็เพราะว่าแพทย์หลวงคนใหม่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยม เบี่ยงประเด็น และใส่ร้ายให้ไวน์ของเรา" นาย ปีแอร์ เดอ เปชัวร์ ได้กล่าวต่อไปว่า.. "เรื่องที่ว่าไวน์ของเราไม่สามารถทนทานต่อการเดินทางนั้น ขอให้ไป(แหกตา)ดูในประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ใหม่  ไวน์ของเราเคยส่งไปข้ามโพ้นทะเล ข้ามทวีป ไปถึง Persia   ถึง Surinam และถึง Siam***  โน่นนน.. ไวน์ของเบอร์กันดีที่ส่งข้ามไปแค่โปแลนด์ หรือ ออสเตรีย อย่ามาแค่นคุย.. ***หมายเหตุเรื่องการส่งไวน์มาสยามนี้..มีบันทึกไว้จริงๆ เพราะราชทูตของไทยได้เข้ามาเจริญสัมพันธไมตรีกับฝรั่งเศส เมื่อสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 หรือเมื่อวันที่ ๒๙ มิถุนายน ๑๖๘๖ ท่านราชทูตทั้งสามเดินทางมาโดยเรือ l'Oiseau and la Maligne ได้มาขึ้นที่ท่าเรือของเมือง Brest  ซึ่งถนนนั้นได้ชื่อว่า  rue de Siam (หรือ Siam Street)ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน ท่านราชทูตได้นำเครื่องราชบรรณาการจากพระบาทสมเด็จพระนารายณ์(มหาราช)***มาถวายมากมาย ซึ่งเช่นเดียวกัน พระเจ้าหลุยส์ก็ได้ประทานของบรรณาการถวายตอบแทนกลับไปยังล้นเกล้าฯแห่งสยามจำนวนไม่น้อย  รวมทั้ง ไวน์หลายชนิด เชื่อว่าเป็นไวน์ของแชมเปญ  เพราะเป็นไวน์ประจำราชสำนักในยามนั้น ***แก้ไขคำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 21:29:40 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 06:20:55 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 05:26:00 จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 05:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ฝ่ายแชมเปญไม่ได้ปล่อยให้โอกาสเสียไป รีบแสดงถึงรายงานของกลุ่มข้าราชบริพารหนุ่มชั้นสูง หัวทันสมัย ที่มีกลุ่มไฮโซของตัวเองที่เรียกว่า l'Ordre des Coteaux  อันหมายถึงการเกาะกลุ่มของเหล่า elite ที่ค่อนข้างเคร่งครัดในเรื่องการกินการอยู่ ถ้าจะพูดถึงเนื้อลูกวัวอ่อน พวกเขาจะต้องใช้จากนอร์มังดี, นกกระทา ก็ต้องมาจาก อูแวงญ์ (Auvergne), ไวน์ก็ต้องมาจากไหล่เขาของแชมเปญเท่านั้น   หนึ่งในของกลุ่ม ลอเดอร์ เดส โคโตซ์ นี้ ที่ค่อนข้างโด่งดังเป็นที่รู้จัก คือ Marquis de Sainte-Evremond ผู้ซึ่งกล้า เขียนบทความเสียดสีพระราชวงค์ จนต้องลี้ภัยไปอยู่ที่อังกฤษ และต่อมา..เขาคนนี้คือผู้ที่ริเริ่มเรื่องการ"ชวนชิม" ของดีๆให้กับสังคมชาวอังกฤษ (สนใจไปอ่านประวัติเขาได้ที่ http://en.wikipedia.org/wiki/Saint-Evremond) ข้อความตอนหนึ่งในบทความของท่านมาร์คีส์เขียนถึงไวน์ของสองแคว้นนี้ไว้ว่า.. "ระยะหลังๆติดต่อกันมาหลายปีมานี่ ไวน์จากเบอร์กันดีเริ่มคลายคุณภาพไปมากจนแทบหมดความเชื่อถือ คนที่ชอบไวน์ดีๆก็ไม่ควรจะหันไปหาไวน์ดีๆจากแชมเปญมาดื่มจะดีกว่า เพราะ ไวน์จากแชมเปญเป็นไวน์ที่เหมาะสมในทุกโอกาสและฤดูกาลจริงๆ" เพราะการดีเบทระหว่างไวน์ทั้งสองแคว้นนี้ เป็นการกระตุ้นกระแสความสนใจให้กับประชาชนอื่นๆให้ออกไปเป้นวงกว้าง ใครๆก็อยากจะมีส่วนในการแสดงความเห็น ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนบทความ, บทละคร หรือ กวี ในปี 1712 มีศาสตราจารย์จากวิทยาลัยในแชมเปญได้เขียนโคลงเป็นภาษาละติน สรรเสริญไวน์ได้อย่างไพเราะเพราะพริ้ง.. จับใจถึงขนาดที่ ผู้ว่าฯเมืองรีนส์ได้มอบไวน์ชั้นดีไปให้หลายลัง อีกทั้งแต่งตั้งเบี้ยหวัดเงินเดือนแถมให้อีก.. นับว่าเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่มีการให้รางวัลกับคนที่เขียนเรื่องไวน์ เล่นเอาวงการนักเขียนในปารีสแตกตื่นไปกันใหญ่..กระแสบทความเรื่องไวน์ทั้งด้านบวกและด้านลบจึงถูกนำมาเขียนจนพิมพ์ขายกันไม่หวัดไม่ไหว คนที่รับทรัพย์อื้อไปคือ นาย Thiboust เจ้าของโรงพิมพ์ที่ว่ากันว่าสามารถ เออร์ลี่รีไทร์ได้เลย จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 08:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สงครามไวน์ระหว่างสองแคว้นนี้ ได้มีการโต้แย้งไปมาร่วม ๑๓๐ ปี ที่การเป็นไปค่อนข้างดุเดือด รุนแรง จนแทบจะเกิดสงครามกลางเมืองระดับย่อยๆทีเดียว แต่แล้ว..ทุกอย่างก็"ลงตัว"ไปเอง เพราะแชมเปญได้ค้นพบการทำ"ไวน์ซ่า" อีกทั้งได้รับการสนับสนุนจากเหล่าแพทย์ว่า ฟองฟู่ รสซ่าของแชมเปญนั้น มีประโยชน์ต่อร่างกาย สามารถรักษาโรคมาเลเรียได้ด้วย (ว่าไปนั่น) ในที่สุด ไวน์ซ่าแชมเปญได้เป็นที่นิยมของเหล่าชนชั้นสูง..จนเหมือนกับเป็นปัจจัยในการดำรงชีพอย่างหนึ่ง ที่ขาดไม่ได้ ด้วยเหตุนี้เอง..ทั้งสองแคว้นก็ไม่ใช่คู่แข่งที่ต้องมาทะเลาะ ชิงดีชิงเด่นกันอีกต่อไป ต่างคนก็ต่างหันไปทำนุบำรุงไวน์ของตัวเองให้มีคุณภาพที่ดีที่สุด ไม่ต้องมากังวลว่าใครจะแย่งขาย หรือ ตัดราคา เชื่อว่า ทั้งพระเจ้าหลุยส์และบาทหลวงดอม ก็คงสบายใจขึ้นกับความสงบสุขที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ทั้งคู่ต่างไม่ชอบฟองซ่าในไวน์ พระเจ้าหลุยส์นั้น ทรงเจริญพระชันษาเกินไป อีกทั้งโรคภัยต่างๆที่รุมเร้า ในช่วงนี้พระองค์เริ่มเสวยน้อยลง  แต่ทีมแพทย์หลวงทะเลาะกันมากขึ้น เกี่ยวกับพระโรคต่างๆที่ต่างวินิจฉัยไม่ตรงกัน หมอกีย์ (Guy Crescent Fagon) ได้ลงความเห็นว่า อาการเส้นเลือดขอดที่พระชงค์นั้น ควรจะถวายการรักษาด้วยการให้ลงสรง แช่องค์ในไวน์จากเบอร์กันดี ในที่สุด ก็ทรงสิ้นพระชนม์ด้วยพระชันษา เจ็ดสิบหก และก่อนวันประสูติเพียงสามวัน บาทหลวงดอม เปริญอง ได้ถึงแก่กรรม สามอาทิตย์หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าหลุยส์ ตลอดชีวิตของคนทั้งสอง ไม่เคยได้พานพบกัน เพราะบทบาทและเส้นทางของนักรบผู้ฝักใฝ่สงครามกับนักพรตผู้แสวงธรรม..คงไม่มีวันที่จะสนทนากันอย่างรู้เรื่องแน่นอน แต่สิ่งที่ทั้งคู่ได้ทิ้งไว้ให้นั้น ล้วนแต่"ยิ่งใหญ่" ฝ่ายคิง ก็สมกับเป็นสุริยะราชันย์ ที่ได้ขยายพระบารมีออกไปกว้างไกล ฝ่ายพระ..ก็ได้ค้นพบแชมเปญ..ที่ต่อมาจนถึงปัจจุบันได้สร้างเม็ดเงินอย่างมหาศาลให้กับประเทศชาติ ร่างของบาทหลวงดอม เปริญอง ได้ถูกฝังไว้ในตำแหน่งที่เทียบเท่ากับเจ้าอาวาสแห่งพระวิหารโอต์วีเลร์ ต่อๆไป...ในการเขียนคำว่า "แชมเปญ" ที่หมายถึง"ไวน์"  คือ..ไวน์ซ่าค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 09:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ อาวิและทุกๆท่าน ตามมาอ่านครับ เมืองไทยช่วงนี้อากาศร้อนมากครับ จากคุณ : jearjear - [ 12 เม.ย. 51 11:46:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หลังจากที่พระเจ้าหลุยส์(สิบสี่) สิ้นพระชนม์ ก็เป็นเรื่องประหลาดอีก เนื่องจากพระองค์ได้ครองราชย์มานานมาก ตั้งแต่มีพระชนมายุได้ ห้าขวบ จนถึง เจ็ดสิบหก นี่ก็ เจ็ดสิบเอ็ดปี  เหล่าบรรดามกุฏราชกุมารที่ครองราชย์ต่อองค์แล้วองค์เล่า ต่างก็สิ้นพระชนม์ไปในเวลาไม่นาน องค์แรก ก็คือ พระโอรส จากนั้นก็พระนัดดา ต่อมาก็เป็นพระปนัดดาองค์โต ด้วยความเป็นห่วงในเรื่องการสืบสันตติวงค์ พระเจ้าหลุยส์(สิบสี่) ได้ทรงร่างเป็นกฏหมายไว้ว่า เมื่อสิ้นพระองค์ไปแล้ว ขอให้จัดให้มีคณะผู้สำเร็จราชการในการดูแลฝรั่งเศสก่อนที่พระปนัดดาจะเติบโตเข้าสู่วัยอันสมควรแก่ราชบัลลังก์ เพราะทรงเป็นห่วงว่าจะมีการแย่งชิงราชสมบัติระหว่าง ฝ่ายพระโอรสของพระอนุชา หรือ Phillipe, Duc d'Oleans ถึงแม้จะทรงเขียนกฏหมายไว้อย่างไรก็ไม่สำคัญ เพราะเมื่อสิ้นไปจริงๆ เจ้าชายฟิลลีป แห่ง ออร์ลีนส์ ก็ทรงมีพระบัญชาตั้งองค์เองเป็นผู้สำเร็จราชการอยู่ดี ตอนนั้น เจ้าชายหลุยส์ (ที่สิบห้า) ยังมีพระชนมายุเพียงห้าชันษา ทุกอย่างได้ถูกผลัดเปลี่ยนมือ เจ้าชายฟีลลีปได้ทรงงานอย่างแข็งขันก็จริง หากแต่ในยามราตรี พระองค์ก็ทรงปาร์ตี้ซัปเปอร์ยามดึกอย่างเป็นเรื่องเป็นราว  เหล่านางสนม ชายหนุ่ม ต่างมาร่วมสำมะเลเทเมากันได้อย่างเสรี พระองค์ได้ทรงตั้งชื่อเฉพาะของกลุ่มชายหนุ่มรูปงามเหล่านั้นว่า Roues และคนหนึ่งในนั้น คือ Duc du Richelieu ที่ได้จำกัดความไว้ว่า "การสนุกสนานในหมู่ชายหญิงนั้น จะเริ่มได้ก็ต่อเมื่อทุกคนมีความหฤหรรษจากแชมเปญเต็มที่" ธรรมเนียมก็คือ ฝ่ายหญิงจะเป็นผู้เปิดแชมเปญให้พวยพุ่งออกมา ในยามนั้นทุกคนต่างหยอกเย้า สรวลสรรกันอย่างเฮฮา ยินดีต่อการที่ได้เห็นจุกก๊อกกระเด็นออกไปพร้อมกับเสียงดังที่เกิดขึ้น มันคือภาพแห่งความสุข..ของ สิ่งที่ใครต่อใครเรียกว่า "petits soupers" หรือแปลกันตรงๆก็คือ small suppers ที่จัดขึ้นกันในยามดึก อันเป็นที่ถือว่าเป็นแฟชั่นอย่างหนึ่งในฝรั่งเศสยามนั้น ซึ่งต่อมาได้ขยายผลออกไปยังราชสำนักของหลายๆประเทศที่เอาแบบอย่างไปใช้ งานแบบนี้..จะขาดแชมเปญไปเสียไม่ได้..เพราะมีบทบาทสำคัญที่สุด จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 12:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณหลานเจี่ยไม่ไปเที่ยวสงกรานต์หรือคะ..วันนี้ที่นี่ก็ร้อนผิดปรกติ  ขนาดเมื่อสองวันก่อนยังหนาวอยู่เลย.. อากาศเปลี่ยนกระทันหันอย่างนี้..ป่วยกันไปตามๆกันเลยค่ะ อาสบายดี..สองวันนี้ว่าง..เลยมานั่งเขียนเรื่องให้อ่านให้มากที่สุด.. คิดถึงเสมอค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 12:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ในลอนดอนก็เอาอย่างแบบ"เกินหน้า"ต้นฉบับ..กล่าวคือ ชายหนุ่ม(ห่ามๆ)บางคน ถึงขนาดถอดรองเท้าของหญิงคู่ควง รินแชมเปญใส่และดื่มอย่างเอร็ดอร่อย ในปี 1730 แชมเปญได้กลายมาเป็นของสำคัญประจำราชสำนักไปทั่วภาคพื้นยุโรป ไม่ว่าจะเป็น ลอนดอน บรัสเซลส์ เวียนนา หรือ มาดริด ในกรุงเบอร์ลิน พระเจ้าเฟรดเดอริค (มหาราช) แห้งปรัสเซีย ทรงสงสัยเช่นเดียวกันคนอื่นๆว่า ทำไมแชมเปญถึงได้มีฟอง..อันเป็นคำถามที่ใครๆก็อยากรู้ พระองค์ได้ผ่านคำถามนี้ไปยังกลุ่มคณาจารย์ฝ่ายวิทยาศาสตร์ ผู้ซึ่งรีบสนองรับพระบัญชาว่า จะค้นคว้าหาคำตอบให้ ..หากแต่..พระองค์จะต้องทรงสรรหาแชมเปญมาให้ทำการทดลอง และคณาจารย์กลุ่มนี้ ได้บังคมทูลถามต่อไปว่า.. "พระองค์จะทรงประทานทุนทรัพย์ส่วนพระองค์เพื่อการค้นคว้า หรือว่า จะทรงให้รัฐบาลจัดทุนอุดหนุนพระเจ้าข้า.." พระเจ้าเฟรดเดอริค ก็ทรง"เขี้ยว" พอสมควร..เพราะตรัสมาว่า "งั้นก็ช่างเถอะ..ฉันก็ไม่ได้อยากรู้อะไรมากมายนักหรอก..." จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 12:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จะว่าไปแล้ว..คงไม่มีใครเกินหน้าราชสำนักในรัสเซีย พระเจ้าปีเตอร์ (มหาราช) ต้องมีแชมเปญข้างพระที่บรรทมคืนละสี่ขวดอย่างน้อย พระธิดา ชารินา เอลิซาเบธ ทรงเปลี่ยนจากไวน์โตคัย (Tokay) มาเป็นแชมเปญอย่างเด็ดขาดในงานราชพิธีทุกชนิด ส่วนพระนางแคทเธอรีน (มหารานี) ที่ว่ากันว่าทรงโปรดมหาดเล็กหนุ่มๆหน้าตาดีๆ และมักจะประทานแชมเปญให้ในยามที่ถูกพระทัยเป็นพิเศษ มหาดเล็กคนหนึ่งมีนามว่า Razumovsky คงเป็นที่โปรดปรานมาก เพราะนายคนนี้ได้สั่งซื้อแชมเปญตกปีละกว่าหมื่นเจ็ดพันขวด ต่อมา..เขาคนนี้ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นถึง จอมพล สำหรับฝรั่งเศสเอง เมื่อพระเจ้าหลุยส์ที่สิบห้าได้เจริญพระชันษาขึ้นมา..พระองค์ก็หลงไหลในแชมเปญไม่ยิ่งหย่อนกว่าคนอื่นๆ เมื่อปี 1734 ทรงให้จิตรกร นามว่า Jean-Francois de Troy ที่โด่งดัง เข้ามาเขียนภาพเพื่อนำไปประดับในพระราชวังในส่วนที่เป็นที่ประทับส่วนพระองค์ สลับเปลี่ยนใหม่กับบรรดาภาพเก่าๆสมัยโบราณของพระอัยกา เพราะทรงเบื่อจะแย่.. นายดีทรอยเข้าใจทันทีว่าตัวเองควรจะเขียนภาพเช่นไรจึงจะทรงโปรด.. เพราะในยามนั้น พระเจ้าหลุยส์กำลังทรงลุ่มหลงในเสน่ห์ของพระสนมเอก Madam de Pompadour อย่างไม่ลืมพระกรรณพระเนตร.. จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 12:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แน่นอนว่า นายดีทรอยได้เลือกเอาแชมเปญมาเป็นแรงดาลใจ เพราะ แชมเปญคือสัญญลักษณ์แห่งความสุข ความสนุกสนานเบิกบาน ซึ่งเขาและทีมงานได้จัดภาพร่างคร่าวๆไปถวายให้ทอดเนตรก่อน.. ภาพที่ทรงถูกพระทัย ได้แก่ภาพ Le Dejeuner d'Huitres ( the Oyster Lunch) และนี่คือภาพแรกที่ได้อวดโฉมของความสุขของการลิ้มรสแชมเปญ ในภาพคือการร่วมรับประทานหอยนางรมสดๆจากอ่าว Colchester (ชายฝั่งด้านอังกฤษ) แกล้มกับแชมเปญ  ในขณะที่อีกคนหนึ่งได้กำลังเปิดจุกด้วยมีด คนอื่นๆพลางแหงนมองดูที่เพเดาน เพื่อดูทิศทางว่าจุกจะปลิวไปทางไหน บนพื้นเกลื่อนไปด้วยเปลือกหอย  แชมเปญนอนอยู่ในถังน้ำแข็ง (refraichissoir***) ***ถ้าสงสัยก็จะตอบตรงนี้เลยค่ะ ว่า น้ำแข็งได้การนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ มีตำราทำไอสครีมในยุโรปมาตั้งแต่ ปี 1671  ถ้าสนใจเชิญอ่านได้ที่นี่  http://www.foodtimeline.org/foodicecream.html ภาพที่เราพูดถึง ปัจจุบันอยู่ที่  Musee Conde, Chantilly จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 14:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ...จิบดอม อ่านชองปาญ...ช่างมีความสุขเสียนี่กระไร ...นั่งอยู่หลังห้องครับ พี่หวาน จากคุณ : แดนไตร - [ 12 เม.ย. 51 17:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อื้ม... อิ่ม จริง ๆ พรุ่งนี้จะมารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 12 เม.ย. 51 17:44:33 A:86.153.140.211 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 28 Khun พี่ WIWANDA ความคิดเห็นที่ 17 ๒๙ มิถุนายน ๑๖๘๖ = 29 มิถุนายน BE 2229 พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้า ทรงพระราชสมภพเมื่อ วันที่ ๑ มกราคม พ.ศ.๒๔๒๓ =AD 1888 Sorry to mention about it. Kind Regards, Emi จากคุณ : Emi - [ 12 เม.ย. 51 19:52:14 A:122.57.188.222 X: TicketID:173520 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สมเด็จพระนารายณ์มหาราช; 1629 - July 11, 1688 The Sun King September 5, 1638 – September 1, 1715 จากคุณ : Emi - [ 12 เม.ย. 51 20:00:22 A:122.57.188.222 X: TicketID:173520 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบพระคุณคุณEmi มากค่ะ ที่กรุณาทักท้วง เป็นสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชจริงๆค่ะ ขึ้นไปแก้แล้ว.. "King Narai the Great (Son of Prasat Thong) (Thai: สมเด็จพระนารายณ์มหาราช; 1629 - July 11, 1688) became king of the Ayutthaya kingdom or Siam, today's Thailand, in 1656. His reign saw a major expansion of diplomatic missions to and from Western powers, most notably France, England, and the Vatican. Missions were also sent and received from Persia, India, China, as well as other neighbouring states. " เรื่องคิงมงกุฏ "หลุดพลาด"ไปเพราะว่ากำลังค้นหาเรื่องดาวหางฮัลเล่ย์อยู่น่ะค่ะ เพราะในตำรามีกล่าวถึงไว้ ความจริงก็พยายามจะระวังเทียบปีพ.ศ.ตลอด เพราะอ่านตำราฝรั่งแล้ว บางทีไม่แน่ใจเวลามีอะไรสงสัยก็ยังต้องค้นหาอย่างเรื่องของ "น้ำแข็ง" เพราะทางอเมริกาเพิ่งจะมีใช้ในศษวรรษที่สิบเก้า.. ขออภัยท่านผู้อ่าน และขอบคุณคุณ Emi อีกครั้งค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 21:32:01 จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 21:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มีคนอ่านน่ารักอย่างคุณEmi นี่..ชอบใจจัง และรู้สึกใจชื้นขึ้นมาด้วยว่ามีคนอ่านที่สนใจเรื่องราวแบบนี้อยู่บ้าง..เพราะบางทียังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าจะมีคนอ่านไหมเนี่ย..หมายถึงนอกเหนือไปจากชาวไวน์ขาประจำน่ะค่ะ เช่น คนที่จิบชองปาญอยู่หลังห้อง  กับคนที่มาบอกว่าจะกลับมาอ่านพรุ่งนี้ (มีสั่งเล็กๆนะยะ..ว่าแต่ดูดีวีดีที่ส่งไปให้กันหรือยัง) จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 21:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แต่อย่างไรก็ตาม..ไวน์ซ่าแชมเปญก็คงยังเป็นผลผลิตส่วนน้อยในระยะเริ่มแรก แม้ว่าชื่อเสียงจะดังสนั่นหวั่นไหวดังที่เล่ามา เพราะปัญหาของมันคือ "ทำยาก" และ "เอาแน่ไม่ค่อยได้"  บางทีออกมาเหม็นเขียว  เพราะองุ่นยังไม่สุกดี บางทีไม่มีฟองเอาเสียเฉยๆ เพราะผิดพลาดทางเทคนิค บางทีมีฟอง แต่เป็นฟองโตราวกับใข่นก หรือ ที่ชาวไวน์เขาเทียบว่า ฟองโตเท่ากับตากบ (yeux de capauds) หรือถ้าไม่สะอาดมีสิ่งแปลกปลอมหลุดเข้าไป ก็จะเสีย เหนียวหนืดเป็นน้ำมันเครื่อง จนชาวไร่บางคนอย่างนาย Adam Bertin de Rocheret  ไม่สนใจที่จะทำไวน์แชมเปญขาย ขนาดได้รับออร์เดอร์ จาก ทหารเสือคนดัง ดาร์ตาญัง (d'Artagnan) พี่แกก็บอกปัดไปซะงั้น..บอกว่า..ไม่ทำ ไม่ขาย เพราะปวดหัวกับมันเหลือเกินแล้ว.. แต่ความจริงแล้วนั้น..นอกเหนือจากปัญหาที่กล่าวมาข้างต้น ยังมีปัญหาใหญ่อีกปัญหาหนึ่ง นั่นคือ "อันตราย" ที่ทุกคนกลัว..เพราะการที่ทำแชมเปญให้เกิดปฏิกิริยาของคาร์บอนิก แอซิดในขวดนั้น ยังไม่มีใครควบคุมความประทุมากน้อยของมันได้  สิ่งที่ตามมาคือ การระเบิดของขวดได้ขึ้นอย่างไม่มีการเตือนล่วงหน้า ชาวไวน์ทุกคนรู้ดีว่า ทันทีที่บรรจุขวด นั่นหมายถึงการทำงานของยีสต์ซึ่งจะไปหยุดเอาตอนย่างเข้าฤดูหนาว..จากนั้นพอถึงเดือนมีนาคม ยีสต์ที่สงบนิ่งจะกลับคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งอากาศเริ่มร้อนขึ้นมากเท่าไหร่ ยีสต์ก็จะทำงานเร่งขึ้นไป ร้อนได้ที่ ก็ระเบิด.. นั่นหมายถึง การบาดเจ็บ ที่ร้ายแรงถึงขนาดทำให้มีการบาดเจ็บ เลือดตกยางออก และบางคนถึงกับต้องเสียดวงตา เพราะการระเบิดนั้นบางครั้งก็มาจากทุกทิศทุกทาง.. มันคือ"ไวน์นรก" แท้ๆสำหรับผู้ผลิต  วิธีเดียวที่ชาวไวน์จะสู้กับมันได้คือ การสวมหน้ากากเหล็ก (iron mask) ก่อนที่จะก้าวล่วงเข้าไปในอุโมงค์เก็บ เพื่อเป็นการป้องกัน แต่ก็ไม่วายที่จะโดนเข้าไปในส่วนอื่นเช่น ตามตัวและแขนขา..ชาวไวน์ต่างพยายามในหลายวิธีเช่น คอยเอาน้ำเย็นมาราดเพื่อให้อุณหภูมิคลายลง..แต่ก็แทบไม่ได้ผล ชาวไวน์คนหนึ่งได้บันทึกไว้ว่า เริ่มผลิตด้วยหกพันขวด  แต่ตอนเสร็จ.. เหลือเพียง ร้อยยี่สิบขวด  เขาโมโหจัด..คว้าไม้ได้ทุบไอ้ร้อยยี่สิบขวดนั่นให้แหลกละเอียดไปกับมือด้วยความเจ็บใจ ก็อยากจะแตกกันดีนัก....งั้นแตกมันซะให้หมด.. การแตกของขวด การไหลนองของแชมเปญ เป็นเรื่องที่ทุกคนไม่สามารถหยุดยั้นมันได้ ถึงขนาดว่า การออกแบบสร้างอุโมงค์นั้น ได้ทำการลาดเอนของพื้นและท่อน้ำให้มีการไหลได้ลงได้อย่างสะดวก อีกทั้งอนุญาตให้คนงานไปรอง และกรองเอาไปกินกันอย่างสบาย จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 22:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แต่กระแสการขายของแชมเปญที่เหลือรอดนั้นมันช่างยั่วยวนนัก..ชาวไวน์หนุ่มน้อยคนหนึ่ง ถึงกับประกาศว่า เขาจะผลิตแชมเปญอย่างเดียว.. ใครต่อใครถึงกับต้องถามไถ่ให้แน่ใจก่อนว่า ป่วยไปหรือเปล่า..?? หรือ อีกนัยหนึ่ง คือ บ้าไปหรือเปล่า..อยากจะล้มละลายนักใช่ไหม อยากจะเห็นผลผลิตระเบิดหายไปเกินครึ่งงั้นหรือ..?? แต่หนุ่มน้อยคนนั้น มีคามมุ่งมั่นว่า ทุกปัญหาแก้ได้..เขาชื่อ Claude Moet ที่มีความเชื่อ เพราะบาทหลวง Dom Pierreที่เข้ามารับตำแหน่งสืบทอดมาจากท่านดอม เปริเญ นั้น เคยกล่าวไว้ว่า ทุกอย่างจะดีขึ้น ต้องให้เวลากับมันอีกสักนิด ความพยายามอีกสักหน่อย.. เรื่องความพยายามนั้นเขามีอย่างเต็มเปี่ยม  เพราะเขาเป็นนักขายที่ขยันและ"ใจกล้า"อย่างหาตัวจับยาก การเข้าพบและติดต่อลูกค้าอย่างถึงตัวของเขานั้น ได้ส่งผลสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะในช่วงปี 1730s เขาสามารถได้ราชสำนักแวร์ซายส์มาอยู่ในบัญชี.. และที่เป็นเช่นนั้น เพราะความเอ็นดูที่มีให้กับนามสกุลของผู้กล้า.."MOET" (มีอุมเล้าท์ตรงตัวอีนะคะ) ขอเล่าย้อนประวัติตระกูลมูเอต์  ดังนี้.. เมื่อสมัยที่วีรสตรีโจน ออฟ อาร์ค ได้ต่อสู่เพื่อราชบัลลังก์ฝรั่งเศสในปี 1429 นั้น ผู้ที่มาร่วมรบกับเธอคือเหล่าชาวบ้านที่จงรักภักดี  หนึ่งในนั้นคือ ชาวดัทช์ที่มีนามว่า เลอแคล์ค (LeClerc) ที่เป็นหัวหมู่กองหน้า สู้รบกับอังกฤษเป็นการยันทัพไว้ เพื่อที่โจนจะได้มีเวลานำพระเจ้าชารลส์ที่เจ็ดไปทำพิธีราชาภิเษกได้อย่างทันท่วงที  การสู้รบได้ยันกันจนใกล้มาถึงพระวิหารแห่งเมืองรีนส์  เสียงของนายเลอแคล์ค ที่ได้ตะโกนขึ้นมาระหว่างฟาดฟันกับข้าศึก เป็นภาษาของตัวเองว่า..Het moet zoo zijn อันหมายถึง It must be so..นั้นดังลั่นเข้าไปถึงในพระวิหาร.. เมื่อหลังจากที่พระเจ้าชารลส์ได้ครองมงกุฏเป็นที่เรียบร้อย จึงได้ทรงพระราชทานนามสกุลใหม่ให้กับวีรบุรุษผู้กล้า นาย LeClerc ให้เป็น Moet เพื่อเป็นเกียรติประวัติของวงค์ตระกูลสืบไป.. จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 23:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เพราะมีลูกค้าชั้นดีในมือ และ รู้ดีถึงปัญหาของการแตก..นายโมเอต์จึงได้ผลิตไว้เป็นจำนวนมาก ประมาณว่าตกปีละห้าหมื่นขวด นับว่าเป็นจำนวนที่มหาศาลจนเหลือเชื่อสำหรับผู้ผลิตเพียงรายเดียว เพราะทั้งแคว้นรวมกันยังผลิตได้แค่สามแสนขวด สาเหตุที่ต้องผลิตมากเข้าไว้เพราะครั้งหนึ่งที่เขาได้มีโอกาสเข้าไปในพระราชวัง และได้พบกับกลุ่มคุณข้าหลวงฝ่ายในที่นิยมชมชื่นแชมเปญกันหนักหนา อีกทั้งหนึ่งในนั้นคือ มาดามปอมปาดัวร์ พระสนมเอก ที่ได้บอกกับเขาว่า ชอบแชมเปญเป็นพิเศษเพราะ..is the only wine that leaves a woman beautiful after drinking it.... พระเจ้าหลุยส์(สิบห้า) ดังที่ทราบว่า ทรงผิดแผกไปจากพระอัยกา(ที่ชอบห้อมล้อมไปด้วยเหล่ามหาเสนาอำมาตย์) แต่พระองค์กลับชอบที่จะอยู่ส่วนพระองค์กับมิตรสหายที่สนิทๆ และกับเหล่าพระสนมน้อยใหญ่ ในพระที่ที่จัดไว้อย่างสบายๆ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรกันมาก ใครนึกอยากจะคุยเรื่องการเมือง เรื่องศิลป อาหาร หรือ เซ๊กซ์ ก็ตามสบาย   อย่างเช่นมีบันทึกถึงการสนทนาระหว่างพระองค์กับสนมเอก มาดามปอมปาดัวร์ ในเรื่องเกี่ยวกับอาหารและสงคราม ดังนี้.. พระเจ้าหลุยส์...(ขณะที่แชมเปญอยู่ในพระหัตถ์) "เรามาดื่มฉลองให้กับชัยชนะของ Duc de Richelieu ที่ เกาะ Mahon, Minorca (เป็นเมืองขึ้นของอังกฤษที่อยู่ในเขตของสเปน) กันหน่อยเป็นไร.." พระสนมเอก..(ยิ้มแย้ม) ท่านดุ๊คแทบไม่ต้องออกแรงเลยมังเพคะ เพราะเชี่ยวชาญไปหมด ทั้งเรื่องรบและเรื่องจีบสาวๆ พระเจ้าหลุยส์ " แต่ที่ส่งข่าวมานั่น บอกว่าทั้งเมืองไม่มีหญิงสาวเลยนะ  ท่านดุ๊คตั้งใจรีบชิงเมืองให้เสร็จในเร็ววัน เพราะคิดถึงอาหารอร่อยๆ กับไวน์ดีๆต่างหากเล่า" พระสนมเอก.."งั้นข่าวที่พระองค์ได้ก็ขาดไปอย่างหนึ่งเพคะ ท่านดุ๊คคงไม่ได้ทูลให้ทรงทราบว่า เกาะนั้นไม่มีเนย ไม่มีครีม จะทำซอสอร่อยๆก็ไม่ได้ แต่พ่อครัวที่ทรงนำไปด้วยนั้นเก่งกาจมาก  สามารถนำใข่มาตีกับน้ำมันจนเป็นซอสได้อร่อยไม่แพ้กัน..ท่านดุ๊คท่านเรียกซอสนี้ของท่านว่า "Mahonaise"****เพคะ **** และนี่คือประวัติต้นกำเนิดของซอส mayonnaise ของภาคฝรั่งเศสที่เคลมเอาไว้ ส่วนภาคอื่นๆ ในปัจจุบันที่ยังถกเถียงกันอยู่ http://en.wikipedia.org/wiki/Mayonnaise แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 23:41:07 จากคุณ : WIWANDA - [ 12 เม.ย. 51 23:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 35 การเข้าพบร่วมโต๊ะเสวยกับคิงนั้น ผู้ที่ได้รับเชิญมักมาจากนานาสาขาอาชีพ เพราะพระองค์ได้ทรงให้ความสนใจไปทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นสถาปนิก ทหาร หรือ แม้แต่คนจัดออกแบบสวน ที่เป็นส่วนน้อยในการเข้าเฝ้า คือกลุ่มนักเขียน เพราะพระองค์ค่อนข้างที่จะมีความรู้จำกัดในเรื่องนี้ หน้าที่การต้อนรับจึงตกไปเป็นของมาดามปอมปาดัวร์พระสนมเอก ผู้ซึ่งชอบผลงานของ Voltaire เป็นพิเศษ การต้อนรับนักเขียนดังอย่างโวลแตร์ จึงต้องแยกโต๊ะไปต่างหาก ถึงแม้คนสองคนนี้จะชื่นชอบแชมเปญเหมือนกัน แต่ฝ่ายที่สูงศักดิ์กว่ามักจะค่อนขอดว่า ฝ่ายนักประพันธ์นั้น กิริยามารยาททรามเกินทน แต่พระสนมเอกนั้น ชอบบทกวี และรักแชมเปญ มาดามปอมปาดัวร์ คือ ผู้ที่เรียกไวน์ซ่าจากแชมเปญ ว่า แชมเปญ ..เพราะ ในประวัติที่มา.. เธอก็เปรียบเสมือนคือชาวไร่แชมเปญคนหนึ่ง  เพราะครอบครัวมีไร่อยู่ที่นั่น และโตขึ้นมากับความเปลี่ยนแปลงต่างๆในด้านดีของเมือง นับตั้งแต่การสร้างถนนใหม่สมัยพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ และการเปลี่ยนจากไวน์ธรรมดามาเป็นไวน์ซ่า ในส่วนที่เธอได้เข้ามาเปลี่ยนปรับปรุงแชมเปญ นั่นก็คือ การสั่งให้ทำขนาดขวดใส่สำหรับที่จะส่งเข้ามาในราชสำนัก จะต้องมีขนาดเท่ากันหมด เพื่อรักษาปริมาตรให้เท่ากัน และที่จุกจะต้องมีลวดสามขาที่ทำเป็นกรงรัดให้แข็งแรง.. ในส่วนของพระเจ้าหลุยส์(สิบห้า)ที่มอบให้กับชาวแชมเปญ ตอบสนองการเรียกร้อง คือ ขอให้มีการเปลี่ยนปรับกฏหมายเก่าเพราะบทบัญญัติของการเก็บภาษีฉบับเก่าครั้งสมัยปี 1728 ที่มีไว้สำหรับไวน์ทุกชนิดว่า ตอนขนส่งทำการค้าขายต้องใส่ถังไม้เท่านั้น  สำหรับแชมเปญแล้ว จะใส่ถังไม้ไม่ได้ ฟองหายหมด..ซึ่งพระองค์ได้ทรงทำตามอย่างเร่งด่วน ซึ่งนั่นหมายถึง การเติบโตในการส่งออก..กำลังจะเริ่มขึ้น แต่ปัญหาใหญ่คือ..เรื่องการแตกระเบิดนั้น..ยังคงอยู่ จากคุณ : WIWANDA - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 00:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีวันสงกรานต์ครับ อาวิและทุกๆท่าน ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะครับ จากคุณ : jearjear - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 00:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เดินมาหน้าห้อง...ขอรดน้ำพี่หวานครับ พี่หวานแข็งแรง ๆ นะครับ อยู่เป็นศรีเป็นขวัญกับพวกเรานาน ๆ จากคุณ : แดนไตร - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 14:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะทุกท่าน และขอรดน้ำขอพรจากพี่วิค่ะ ชอบ คคห ที่ ๓๒ ค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย ฮ่า ๆๆ คงวิ่งหลบระเบิดขวดกันหน้าดู ถึงกับใส่หน้ากากเหล็ก นึกว่าเฉพาะพวกนักรบใส่กัน ดีนะแกไม่ใส่หน้ากากเหล็กเก็บองุ่น ฮี่ ๆๆ เมื่อวาน ไม่รู้แอบเว้อหรือเปล่า หนูจองตั๋วดู opera ในเมืองมาค่ะ (www.southbankcentre.co.uk) เป็น Zurich opera จำได้ว่าสมัยเด็ก ดูหนังเรื่อง pretty woman นางเอกดูโอเปร่าไปน้ำตาไหล พราก ๆ พระเอกเลยรู้ว่าเธอมี รสนิยมนะนี่ บอกตัวเองว่า ถ้ามีรสนิยมกะเค้ามั้ง ชั้นควรจะ อภิเชษ กับ โอเปร่า ฮ่า ๆๆ เลยลองมันซะหน่อย จองตั๋วไปค่ะ ตามราคานักเรียน นั่งอยู่บนยอดตึกเลย แต่นั่นก็เกือบสามสิบปอนด์ ปรากฏว่าเสียงร้องเพราะมาก เสียงนี่สุดยอด แต่มันภาษาอะไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่องเลย ได้แต่อ่าน subtitle ที่เค้าขึ้นให้ สมาธิหดหาย หาวนอนไปหลายรอบ แต่นั่งดูจนจบสองเบรค เลยกลับบ้านดีกว่า ดูไม่จบเลยค่ะ ได้ข้อสรุปมาว่า เออ เรายังห่างไกลความเป็นจริงน้อ ลุง ๆ ป้า ๆ นั่งข้าง ๆ หัวเรา ฮือ ฮา ชอบใจ แต่ดิฉันไม่รู้เรื่องเลย ก็เอาเป็นว่าเคยดูแล้วนะไอ้โอเปร่าเนี้ย ฮี่ ๆ พอโม้ได้ว่าเป็นไง (พอจะเป็นข้ออ้างว่าเป็นเหตุให้ยังไม่ได้ดูซีดีไวน์ค่ะ แฮ่ะ ๆ) จากคุณ : horseshoes - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 17:46:03 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 39 พี่วิกำลังนั่งดูค่ะ *_____* โดนทวงการบ้าน จากคุณ : horseshoes - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 18:04:12 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สวัสดีปีใหม่ค่ะ มาขอรดน้ำ ขอพรจากพี่หวานค่ะ วันนี้นกไปสรงน้ำพระไพรีพินาศ และกราบพระพุทธชินสีห์มาค่ะ อธิษฐานขอให้ทุกๆ ท่านมีสุขภาพดีด้วยค่ะ แต่วันนี้นกไม่เปียกเลยล่ะค่ะ อิ๊อิ๊ รอดมาได้ ไม่ชอบเล่นสาดน้ำเลยค่ะ จากคุณ : ชะเง้ออยู่นอกห้อง (Tweety สี่ตา) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณคุณเจี่ยและคุณวิโรจมากค่ะสำหรับพรที่ประเสริฐทั้งหลาย ขอมอบส่งกลับคืนไปให้อีกสิบเท่าทวีคุณด้วย ดีใจที่เห็นน้องนกเข้ามา..ปีนี้ขอให้ร่ำรวยและมีความสุขมากกว่าปีก่อนๆค่ะ หายไปนานพี่ยังรู้สึกเป็นห่วงอยู่ แต่เชื่อว่ากำลังยุ่งๆกับเรื่องกอล์ฟ  พี่เองกำลังลุ้น การแข่งขันมาสเตอร์เหมือนกันนะ ขณะนี้เลย.. ขำ..คุณhorseshoes เพราะคิดถึงตัวเองที่เคยเข้าไปดูโอเปร่ากะเขาเหมือนกัน นานมาแล้วนะคะ ตาเหลือบมองนาฬิกาตลอดเวลา ว่าเมื่อไหร่มันจะจบเสียที กลับก่อนไม่ได้ เกรงใจคนที่พาไป..ชอบพวกบัลเล่ต์กับละครเวทีสมัยใหม่มากกว่า.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันเนา (14) 04:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ความรุ่งเรือง โอ่อ่าตระการตาของสังคมระดับขุนนางที่เล่าๆมานั้น มันก็คือภาพลวงตาอย่างหนึ่ง แต่ความจริงที่กำลังจะปรากฏต่อโลก นั่นก็คือ สถานะภาพที่แท้จริงของฝรั่งเศสที่ย่ำแย่ หลังจากสงครามแล้วสงครามเล่าในรัชกาลของพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ที่ผ่านไป เศรษฐกิจของบ้านเมืองที่รับช่วงต่อมา ก็พบกับสภาพ"ไม่คล่อง" ประชาชนเดือนร้อนไปทุกหย่อมหญ้า ทุกคนหมดหวัง หมดที่พึ่ง..แต่เหลียวมองไปทางราชสำนัก เขาก็ยังอยู่ดีกินดี อีกทั้งคิงก็แสนกระไร ยกย่องสองสนมเอก มาดามปอมปาดัวร์ (เสียชีวิตไปก่อนในปี 1764) และต่อมาก็ มาดาม du Barry (ถูกบั่นหัวด้วยกิโยติน)  อย่างออกหน้าออกตาเทียมเท่าพระราชินี ในปี 1757  เป็นปีแห่งหายนะ ทุกคนอดยากถ้วนหน้า ข้าวของแพงขึ้น เนื่องจากการทำสงครามกับอังกฤษที่ยืดยาวจนถึงเจ็ดปี  เงินอุดหนุนก็เป็นเงินที่ได้จากการถอนขนห่าน วัวก็ล้มตายลงเป็นฝูงเพราะเกิดโรคระบาด ชาวบ้านที่หมดความอดทนคนหนึ่ง  นามว่า Robert-Francois Damiens (1715-1757)  ได้แฝงร่างไปในพระราชวังในวันที่  5 มกราคม (ปี1757) และรอจนคิงเสด็จออกจากพระตำหนักของพระสนม และก่อนที่จะทรงก้าวพระบาทขึ้นบนรถเทียมม้าที่ประทับ นายเดเมียนได้พุ่งตัวออกมา แทงเข้าส่วนชายโครงด้วยมีดพกอันเล็กๆ ซึ่งไม่ใช่บาดแผลฉกรรจ์อะไร เพราะทรงเสื้อคลุมตัวหนาทับไว้ (เพราะเป็นฤดูหนาว) แต่พระโลหิตซึมออกมา พระเจ้าหลุยส์รีบสั่งให้มหาดเล็กไปตามพระ เพื่อที่จะสวดให้พระวิญญาณได้ไปสวรรค์ อีกทั้งได้ทำการขอโทษกับพระราชินี ที่พระองค์ไม่เคยเป็นพระสวามีที่ดี ทั้งนี้ทั้งนั้น ทรงคิดว่า มีดเล็กเล่มจ้อยของนายเดเมียนนั้นได้อาบยาพิษเอาไว้..แต่..การณ์หาได้เป็นเช่นนั้นไม่..นายเดเมียนกระทำไปเพราะอยากเรียกร้องให้พระองค์หันมาสนใจปากท้องของประชาชนบ้าง..อีกทั้งเป็นการเตือนให้พระราชวงค์ได้รับรู้ว่า เสียงในด้านลบ และเกลียดชังกำลังหนาหูขึ้น.. แต่..โทษการลอบปลง...นั้นหนักหนานัก ฝ่ายเสนาบดีได้รับเรื่องนี้ไปตัดสินโทษกันอย่างสนุกสนาน ต่างหาวิธีแข่งกันให้โหดร้ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อเป็นการเอาพระทัย และเหมือนกับว่าเป็นการจงรักภักดี.. โทษของนายเดเมียน คือการฉีกร่างให้ออกเป็นชิ้นๆ(ทั้งเป็น) ด้วยการขึงพืดผูกติดกับม้า..ที่ตีให้วิ่งไปคนละทาง.. การประหารครั้งนี้ มีการจัดที่ให้ประชาชนเสียค่าผ่านประตูเข้าไปนั่งชมได้ ที่นั่งราคาแพงชั้นริงค์ไซท์ ถูกจองเต็มหมดด้วยเหล่าไฮโซ .. นายเดมียนถูกทรมานด้วยนานาวิธีสารพัด ก่อนที่จะถูกแยกร่างด้วยวิธีทารุณ แต่..การตายของเขา..เสียงโห่ร้องที่สะใจของเหล่าผู้ชมนาทีพิฆาต.. ทำให้กลุ่มชนชั้นล่างยิ่งเพิ่มความชิงชังเคียดแค้น เฝ้ารอวันที่จะได้ล้างแค้นให้สมใจอยาก..ราวกับภูเขาไฟที่กำลังส่งควันกรุ่นเป็นสัญญาณว่า มันพร้อมระเบิดในทุกเมื่อ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 51 05:46:40 จากคุณ : WIWANDA - [ วันเนา (14) 05:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 43 พระเจ้าหลุยส์ก็ยังมิได้รับสัญญาณใดๆที่นายเดเมียนได้พยายามที่จะบอกกับพระองค์ ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปอย่างปรกติ..จนสิ้นรัชสมัยในปี 1774 ที่ทรงประชวรด้วยโรคไข้ทรพิษ และ สิ้นพระชนม์ไปในที่สุด เนื่องจากพระโอรสได้สิ้นพระชนม์ไปก่อนหน้านั้นไม่กี่ปี ดังนั้นบัลลังก์จึงได้ตกไปเป็นของพระนัดดา Louis-Auguste (1754 – 1793) สถาปนาขึ้นเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่สิบหก ที่เพิ่งจะมีพระชนมายุได้เพียงยี่สิบปี ยังไม่ประสีประสาต่อข้อราชการงานเมือง เมื่อถูกโต้แย้งขึ้นมา พระองค์บอกเอาดื้อๆว่า เพราะ..มันเป็นตัวบทกฏหมาย  ครั้นเสนาบดีย้อมถามกลับไปใหม่ว่า.. เป็นกฏหมายข้อไหน..พระองค์ก้ทรงตอบว่า.. "ไม่รู้ละ..อะไรที่ฉันว่ามันถูก ก็ต้องถูก.." เมื่อบ้านเมืองเป็นเช่นนั้น สภาพโดยทั่วๆไปก็ยิ่งแย่ โดยเฉพาะแคว้นแชมเปญ ยิ่งโดนหนักเข้าไปใหม่..ความรุ่งเรืองที่เคยมี ได้หรี่แสงลงอย่างกระทันหัน เนื่องจากสงครามเรียกร้องการปลดแอกในอเมริกา (ปี 1776)  ทำให้กองทัพเรืออังกฤษได้เข้าทำการปิดน่านน้ำ ทำให้การค้าขายต้องหยุดชะงักไปโดยปริยาย เท่านั้นไม่พอ..ปีนั้นเป็นปีที่อากาศร้อนจัดกว่าปรกติ แชมเปญในขวดที่สต๊อคไว้ระเบิดกันเป็นว่าเล่น  จัดได้ว่าการสูญเสียสูงถึง 90% เมื่ออากาศร้อนขนาดนั้น ฤดูเก็บเกี่ยวก็แล้งไปด้วย ผลผลิตตกวูบ ชาวไร่ต่างพากันจนไปถ้วนหน้า  ธัญญพืชแห้งตายไปทั่วผืนแผ่นดิน  ฝรั่งเศสเข้าสู่ยุคข้าวยากขนมปังแพงจนประชาชนหมดความอดทน เสียงร่ำร้องของความหิวโหยดังก้องไปทั่ว..และเมื่อมันดังไปถึงฝ่ายในของพระราชวัง พระราชินี มารีอังตัวเน็ตต์ได้สร้างชื่อให้กับตนเอง ด้วยประโยคเด็ดที่ว่า.. Laissez-les manger le gateau !!  หรือว่า.. ไม่มีขมมปัง ก็กินเค้กแทนซิ..(ประมาณอารมณ์นั้น) บรรยากาศทั่วประเทศกรุ่นไปด้วยไอของการปฏิบัติที่เริ่มมาตั้งแต่ วันที่สิบสี่ กรกฏาคม 1789  ที่ม๊อบชาวบ้านได้บุกเข้าไปพังคุก Bastille และเข้าเผาผลาญสถานที่สำคัญของราชการ บ้านขุนนาง..และ เตรียมพากันเดินขบวนพร้อมอาวุธที่หาได้ เข้าสู่พระราชวังแวร์ซายย์ พระเจ้าหลุยส์(สิบหก) เมื่อทรงได้รับรายงานดังว่า ทรงถามกับฝ่ายเสนาบดีว่า..พวกเขากำลังคิดต่อต้านเรากันเหรอ??? เสนาบดีตอบว่า.."มิได้ต่อต้านพะยะค่ะ  แต่พวกเขากำลังจะบุกเข้ามาเพื่อปฏิวัติโค่นล้มราชบัลลังก์แล้วพะยะค่ะ" จากคุณ : WIWANDA - [ วันเนา (14) 06:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดีค่ะ พี่วิวันดาที่รัก ช่วงนี้ยังอยู่ในช่วงสงกรานต์ค่ะ   หนุ่มๆ สาวๆ  เขาหนีเที่ยวกันหมดเลยค่ะ   หนูขอไปด้วย  ก็ไม่มีใครเขาให้ไป   ก็เลยต้องเที่ยวอยู่แถวๆนี้แหละค่ะ    น่าสงสานมักมัก   วันนี้แวปมาอ่านกระทู้ไวน์กะเขาบ้าง  ทั้งๆที่ปกติ  หนูก็ต้องปีนบันไดอ่านอยู่แล้ว   ไม่กล้าถาม  ไม่กล้าเม้น  เพราะตะหนักดีว่า  ที่ตรงนี้ไม่เหมาะกับเรา หนูทึ่งในการดำรงสถานะของพี่วิวันดามากมายเชียวค่ะ     ไม่ทราบว่าพี่มีวิธีคิดอย่างไรคะ  ในการดำรงสถานนะที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้คะ พี่วิวันดาเป็นพี่สาวที่น่าเคารพรักของน้องๆ ในทุกกลุ่ม  ในทุกสถานการณ์  และในทุกสถานภาพค่ะ   พี่จะเป็นพี่สาวที่น่ารักเพียงใด  ในกลุ่มไวน์  หรือในกลุ่ม กอล์ฟ   หนูไม่อาจทราบได้ แต่ในกลุ่มยังเตริ์กแล้ว  พี่วิเป็นพี่สาวที่น่าเคารพรักที่สุดค่ะ   พี่สามารถนั่งล้อมวงปูเสื่อกินส้มตำกับพวกเราก็ได้   พี่ไม่สนใจว่า   ราชรถที่มารับพี่นั้น   จะต้องเป็น เมอร์ซิเดส  หรืออย่างน้อยต้องเป็น แคมรี่ป้ายแดงอย่างไรหรือไม่ แม้บางครั้ง  ไม่มีอะไรเลย  พี่ก็สามารถโบกแท๊กซี่จากปากซอยไปไหนต่อไหนได้ด้วยตนเอง   โดยไม่อุทรณ์ว่า   รถมันจะเก่า  แสนจะเหม็นเหงื่อคนจนเพียงไร     และอากาศที่เมืองไทย  มันก็ร้อนซะจนคุณภาพชีวิตจะย่ำแย่ หากขืนอยู่ที่นี่นานกว่านี้     พี่วิเอาไวน์อะไรก็ไม่รู้  ซึ่งหนูก็ไม่รู้จัก  มาเปิดแกล้มกับข้าวต้มรอบดึก  พร้อมยำกุ้งแห้ง  และยำไข่เค็ม พอหนูถาม   พี่ก็บอกว่า  กินๆเข้าไปเถอะ  เดี๋ยวเมาก็รู้เองแหละ ไม่รู้ว่าที่พี่วิพูดตัดบทแบบนั้น  เป็นเพราะว่าพี่วิขี้เกียจอธิบายกับพวกบัวใต้น้ำอย่างหนู  เพราะเห็นว่า   อธิบายไปก็คงไม่เข้าใจอะไรอย่างนั้นหรือเปล่า   หรือเป็นเพราะว่า  พี่วิของหนู  ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเปลือกกนอก   เท่ากับแก่นแท้ของชีวิตหรือเปล่า ชีวิตของชาวยังเตริ์ก    ไม่มีอะไรมากมายค่ะ   ขอเพียงแค่มีเพื่อที่รู้ใจ   นั่งล้อมวงกันบนแคร่ไม่ใผ่ใต้ร่มเงาปีบในคืนเดือนเพ็ญของฤดูเหมันต์ กับมีกีตาร์โปร่งอีกตัว  ที่ศิลปินขับกล่องเพลงเดือนเพ็ญให้ได้ยินอยู่แว่วๆ   อาหารที่เรามีอยู่นั้น  ก้ใช่ว่าจะวิเศษเลิศเลอมาจากแมนสรวงดอกนะคะ   เพียงแค่ข้าวเกรียบกุ้งมโนราห์  ทอดจิ้มกับน้ำพริกเผาแม่พลอย   แค่นี้  ก็ทำให้เครื่องดื่มที่พี่วิชื่นชอบ  กลายเป็นน้ำอำมฤตไปแล้ว   และด้วยบรรยากาศเช่นนี้  เราก็ได้ชื่นชมเดือนดวงเดียวกันแล้วไม่ใช่หรือคะ จากคุณ : Gasalong - [ วันเนา (14) 09:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 45 น้องกาสะลองคะ.. พี่เป็นคนชอบทำอะๆไรที่สบายๆค่ะ ไม่ค่อยมีกฏเกณฑ์อะไรในชีวิตมากมาย เวลากินไวน์ ก็เช่นกัน มักไม่ค่อยพูดถึงรสชาติ หรือ พร่ำเพ้อถึงยี่ห้อ รู้แต่ว่าถ้าเปิดมาแล้วเจอเข้าขั้น"แหลกไม่ล่าย" ก็จะไม่ฝืนใจ..(ไปหาซื้อมาใหม่.... อิอิอิ)   คนส่วนใหญ่จะเข้าใจผิด คิดว่าเจอพี่แล้วจะต้องคุยหรือแนะนำแต่เรื่องไวน์..ที่ไหนได้...แทบไม่เคยพูดถึงเลย..ถามก็ยังไม่อยากตอบ.. เพราะว่า..ของพรรค์นี้เป็นลางเนื้อชอบลางยา ต้องไปหาของชอบเอาเอง แต่ถ้าไปเจอ"ของชอบ" มาแล้ว ปักใจหลงรักชนิดนี้ชนิดเดียว.. พี่อาจจะกระซิบบอกว่า มียี่ห้ออื่นที่ดีพอกัน..ลองดูซิ ราคาสูสีหรืออาจถูกกว่า  มีการเล่าประวัติแถมให้ฟังอีกด้วยในบางกรณี.. แต่ถ้ายังไม่รู้จักไวน์เลย...พี่ก็ตอบไปอย่างที่น้องได้ยินนั่นแหละ.. กินๆเข้าไปเถอะ..อีกหน่อยก็จะรู้เองว่า ยี่ห้อนี้กินแล้วเช้าตื่นขึ้นมาปวดหัว ยี่ห้อโน้นกินแล้วหลับสบาย ยี่ห้อนู้นกินหมดไปขวดหนึ่งยังไม่เมาเลย อะไรทำนองนี้ คือ การเก็บความรู้ทั้งนั้นละค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 51 12:49:42 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 51 12:48:34 จากคุณ : WIWANDA - [ วันเนา (14) 12:47:21 ]

ความคิดเห็นที่ 46 การปฏิวัติได้เริ่มก่อตัวขึ้น จากเมืองเล็กๆก็กระจายออกไปราวกับไฟลามทุ่ง และเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นไป เข้าขั้นนองเลือด..การลากคอเหล่าเสนาบดี พวกเจ้านายให้มาขึ้นพาดในแท่นกิโยตินนั้นเกิดขึ้นรายวัน แชมเปญก็มีส่วนกับเขาอีกแล้ว..เหล่าผู้พิพากษา(ศาลเตี้ย) เล่นเปิดแชมเปญรินดื่มดับกระหาย เพราะเปล่งเสียงคำว่า "ประหาร" เสียจนคอแหบคอแห้ง.. หรือแม้แต่พระเจ้าหลุยส์และพระนางมารีอังตัวเน็ตต์ ก็ได้รับการ เสริฟแชมเปญก่อนส่งขึ้นแท่นเช่นกัน.. มาคุยถึงเรื่องนี้แล้วจะมีคนสงสัยว่าทำไมพระองค์ถึงไม่หลบหนีไปนอกประเทศ ทำไมจะไม่หนี..หนีค่ะ..ทั้งสองโดนจับแบบ"ถึงคราว.."จริงๆ  กล่าวคือ ทั้งสองพระองค์กำลังจะหนีไปทางเส้นทางของแคว้นแชมเปญเพื่อที่จะออกไปสู่เยอรมัน..เส้นทางช่วงของ Chalons-sur-Marne นั้นช่างขรุขระ เปลี่ยวอุปสรรคเยอะ การเดินทางเส้นนี้จะกินเวลานาน..แต่ถนนนี้จะลัดกว่า อีกเส้นทางหนึ่งที่ยาวกว่า แต่สะดวก..คือ ถนนเลียบแม่น้ำมาร์น ที่ข้ามอีกนิดเดียวก็เข้าข้ามชายแดนได้เลย.. พระเจ้าหลุยส์ทรงเลือกเส้นทางหลังนี้ เพราะทรงเห็นว่าเมื่อถนนสะดวก เรื่องการทำเวลาก็ไม่น่าจะมีปัญหา ..พอเสด็จผ่านมาทาง Sainte-Menehould (บ้านเกิดของบาทหลวงดอม เปริญอง)  บุตรชายนายไปรษณีย์นามว่า Jean-Baptiste-Drouet  มองเห็นด้านข้างของชายท่าทางไฮโซที่นั่งอยู่ในรถเทียมม้า..เขานึกฉุกใจ จึงหยิบเหรียญ 50 livre (Louis constitutional) ที่เพิ่งผลิตออกมา.. ออกมาดู ..โอ้โห..เป๊ะเลย สำเนาถูกต้อง เขาจึงขี่ม้าตามห่างๆ พอถึงมือง Varenne เขาจึงส่งสัญญาณให้ชาวบ้านอื่นๆให้มาจับกุม.. ไม่กี่อึดใจ..พระเจ้าหลุยส์ พระราชินี และพระโอรส พระธิดา ก็ตกอยู่ในความควบคุมของเหล่าชาวบ้านนักปฏิวัติ และได้ถูกนำส่งกลับไปคุมขังปารีสในวันรุ่งขึ้น เพื่อรอการพิจารณาโทษต่อไป... จากคุณ : WIWANDA - [ วันเนา (14) 13:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เคยได้ยินมาว่าสมัยนั้นการไปดูคนถูกตัดคอเหมือนไปปิกนิก แต่ที่ฝรั่งเศสคงเป็นอีกอารมณ์ สำหรับพระเจ้าหลุยส์ที่สิบหก จากคุณ : horseshoes - [ วันเนา (14) 16:12:33 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ที่อ่านมาก็ทราบว่า การตัดฉับๆของกิโยตินนั้นก็ขานรับด้วยเสียงโห่ร้อง เสียงเชียร์ของชาวบ้านที่มานั่งรอชมอยู่เช่นกันค่ะ แม้แต่วันที่สำเร็จโทษพระเจ้าหลุยส์ก็ตาม..ที่ว่าผู้คนมากันเนืองแน่น เพื่ออยากจะเอาผ้ามาซับพระโลหิต (ไม่ทราบว่าจะเอาไปทำไม..) พระองค์ได้ถูกจองจำและนำขึ้นศาลไต่สวนอยู่นานพอสมควร  และแพ้โหวตในโทษประหารด้วยเสียงโหวตเพียงเจ็ดสิบเสียง 310/380 ดังนั้น วันที่ขึ้นสู่กิโยติน คือวันจันทร์ที่ 21 มกราคม 1793   ในนามที่ถอดมาเป็นสามัญชนว่า Citoyen (Citizen) Louis Capet  ที่ลานประหาร ปัจจุบันคือ Place de la Concorde มีบันทึกไว้ว่า พระองค์ได้ทรงกล้าหาญสมดังเป็นคิง เพราะ ยอมรับโทษโดยดุษฏีและมีการกล่าวคำขอโทษประชาชนในสิ่งที่ได้ทรงกระทำผิดพลาดลงไป  ก่อนที่ใบมีดของกิโยตินจะร่วงหล่นใส่พระศอ.. จากนั้นก็คือจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายในอีกมิติอื่นๆ เมื่อสิ้นเสาหลักที่ค้ำจุนประเทศมานาน เสาอื่นๆที่แย่งกันผุดขึ้นมา..ต่างก็มาจากความขัดแย้งทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น การเมืองที่แบ่งออกเป็นหลายฝ่าย หลายพรรค ไหนจะศาสนาที่มีอยู่หลายนิกาย ไหนจะเรื่องเศรษฐกิจปากท้องของประชาชน และนั่นคือที่มาของ ความอ่อนแอของบ้านเมือง.. เมื่อเป็นเช่นนั้น..สิ่งที่ตามมาอันเป็นสัจจธรรมก็คือ การถูกเบียดเบียน.. ข่าวนั้นแว่วเข้ามาตั้งแต่ในเดือนกันยายน 1792..ว่า..กองทัพของปรัสเซีย(ผนึกกับออสเตรีย) เริ่มก้าวเท้าเข้ามาในแคว้นแชมเปญ หมายมุ่งจะฮุบเอาฝรั่งเศสอยู่รอมร่อแล้ว.. ข่าวนี้ทำให้ประชาชนและรัฐบาลที่กำลังทะเลาะกันอยู่..หยุดชะงักกึกทันที รีบหันมาปรองดองรวมใจกันจัดทัพออกไปรับมือกับข้าศึกเป็นการด่วน จากคุณ : WIWANDA - [ วันเถลิงศก (15) 05:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 49 กองทัพย่อยๆของฝรั่งเศสได้ออกไปประจันกับผู้รุกรานที่หมู่บ้านบางระ..เอ๊ย ม่ายช่าย..พูดผิด..ที่หมู่บ้าน Valmy ที่อยู่ห่างไปจาก Sainte-Menehould เพียงหกไมล์ เพื่อรวมกันกับกองทัพชาวบ้าน (ที่ร่วมกันปลดแอก) ดั้งเดิม การรบครั้งนี้ เทียบกับครั้งไหนนั้น จิ๊บจ้อยมาก เพราะไม่ได้นองเลือดอะไรมากมาย ฝรั่งเศสสูญเสียกำลังพลไปเพียงห้าร้อย  และการรบพุ่งก็ไม่ได้ยืนยาวอะไร เพราะ ต่างหันหลังวิ่งหนีกลับออกมากันก่อน นักเขียนนามกระเดื่องของเยอรมัน Johann Wolfgang von Goethe (หรือที่เรารู้จักกันในนามของ เกอเธ่) เขียนไว้ว่า "จากบัดนี้ไป คือ เการเริ่มต้นของมหากาพย์แห่งสงครามครั้งยิ่งใหญ่ ขอพวกท่านจงติดตามฟังข่าว" ฝรั่งเศสได้ฟังดังนั้น..ก็เริ่มต้นรวบรวมพลกันใหม่ เพราะเลือดรักชาติเพิ่งจะเริ่มสูบฉีด  เพราะการถูกรุกรานที่ข้ามเข้ามาในรั้วบ้านนั้น มันหมายถึงเกียรติศักดิ์ และ เกียรติภูมิได้ถูกหยามจนหมดสิ้น หลังจากวันที่วิ่งหนีกลับเข้ามานั้น..รัฐบาลเริ่มหาหนทางคิดกันใหม่.. ต้องเรียกคะแนนกลับคืน โดยการปรับแผนใช้วิธีเรียกการรวมใจ และความสามัคคี นั่นก็คือ ประกาศฝรั่งเศสเป็น สาธารณรัฐ  ใช้ประเทศชาติเป็นสรณะ และ ศูนย์รวมใจ.. จากที่เคยใช้คำว่า..ทรงพระเจริญ (Vive le roi) มาหลายชั่วคน บัดนี้ไม่ต้องใช้แล้ว เพราะกำลังจะบั่นพระศอของพระเจ้าหลุยส์อยู่รอมร่อ.. เปลี่ยนเสียงโห่ร้องมาเป็น ประเทศชาติจงเจริญ... (Vive la nation) แทน จากคุณ : WIWANDA - [ วันเถลิงศก (15) 05:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ประเทศที่ว่านี้ คือการได้มาของการนองเลือด..แบบซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะหลังจากที่ประกาศตัวว่าเป็น รีพับลิค..นั่นก็หมายความว่า ฐานันดร หรือการรวยจนเกินไปคือสิ่งที่น่ารังเกียจ..ดังนั้น เครื่องกิโยตินจึงต้องทำงานอย่างหนัก ในการที่จะต้องสำเร็จโทษเหล่าขุนนาง  กลุ่มพวกที่ฝักใฝ่จงรักภักดี และกลุ่มขวาจัด.. เพียงแต่สิบแปดเดือนแรกของการเป็นสาธารณรัฐ  ชีวิตของคนกว่าห้าหมื่นคนก็ได้สังเวยไปให้กับคมดาบของกิโยติน.. ในแชมเปญ..กลุ่มที่ค้าขายไวน์ต้องรีบดึงเอาบัญชีมาสางกันใหม่  โดยการลบชื่อ ลบตำแหน่งลูกค้ากันเป็นการใหญ่  จากฐานันดรต่างๆ ก็ ลบ..เขียนใหม่เป็น Citoyen ตามด้วยชื่อแบบธรรมดาๆ  จะได้ไม่มีส่วนเกี่ยวพันว่า คบค้ากับไฮโซ สิ่งดีๆที่เกิดขึ้นกับกสิกรแชมเปญ คือ มายกเลิกภาษีซ้ำซ้อนและกฏหมายที่ถูกบัญญัติโดยไม่เป็นธรรม  การโดนเก็บภาษีในอดีตนั้น โดนในทุกจุด นับตั้งแต่เข็นออกจากเซลล่าร์  ต่อด้วยภาษีการขนส่ง  และ เมื่อถึงจุดหมาย เท่านั้นไม่พอ..ยังโดนกดขี่จากขุนนางอีกด้วย..เพราะกฏหมายมีว่า ประชาชน(ชั้นกสิกร) จะขายผลผลิตของตัวเองไม่ได้ ต้องรอจนกว่า องุ่นของอาราม และ ไร่ศักดินา จะขายจนหมดก่อน  ซึ่งบางทีกว่าท่านทั้งหลายที่กล่าวมาจะขายหมด ฝนตกลงมา องุ่นของชาวบ้านเสียหาย ขายไม่ได้ราคา ซ้ำร้าย..เงินที่ขายได้..ยังต้องถูกแบ่งเอาไปทำบำรุงพระอาราม ทั้งๆที่พระอารามปลูกองุ่น ทำไวน์ขายได้ ชนิดไม่ต้องเสียภาษีอีกต่างหาก นี่คือเหตุผลที่เมื่อมีการปฏิวัติเกิดขึ้น การเผาทำลายวัดวาอาราม และคฤหาสน์ของขุนนางถึงเป็นเป้าหมายแห่งแรกๆ.. กฏหมายใหม่ของสาธารณรัฐที่ออกมา ยกเลิกภาษีที่ซ้ำซ้อน และ ไม่ต้องห่วงเรื่องการถูกแบ่งออกไปทำบุญ เพราะวัดวาอารามต่างๆที่ถือครองพื้นที่ทำกินกันละมากๆนั้น ถูกยึดเข้ากองกลางหมด จากนั้นก็แบ่งซอยให้เป็นผืนเล็กๆแบบพอเพียง ขายให้กับชาวไร่ในพื้นที่ตามราคาเอื้ออาทร แต่รัฐบาลใหม่ก็ไม่ได้ใจร้ายใส้ระกำจนเกินไปที่จะเฉือนเนื้อที่สำคัญอันเปรียบเสมือนหัวใจของแชมเปญ นั่นคือ ไร่องุ่นอันเป็นส่วนของพระอารามโอต์วีเลร์ ที่ บาทหลวงดอม เปริญอง เคยดูแลอยู่.. แต่..ได้ขายไปทั้งหมดโดยไม่มีการซอยแบ่ง ให้กับผู้ผลิตแชมเปญรายหนึ่งในรีนส์ จากคุณ : WIWANDA - [ วันเถลิงศก (15) 06:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 51 พี่กาสะลองครับ สวัสดีครับ อาวิ เป็นแบบที่อาเค้ากล่าวมาจริงๆครับ เป็นคนที่ หลุดพ้น ซึ่ง ชื่อ ชั้น ยี่ห้อ ของไวน์ไปได้เรียบร้อยแล้ว เมื่อก่อนหน้านี้ประมาณปีกว่า ผมก็ได้ถามอาวิอย่างนี้แหละครับ อาวิก็บอกกับผมว่า ให้ลองเองแล้วจะรู้ จะได้เข้าใจว่าตัวไหนเป็นอย่างไร ดั่งคำที่อาวิเคยสอนว่า ไวน์ไม่มีไวน์ไม่ดี มีแต่ไวน์ที่ชอบและไม่ชอบเท่านั้น ปล.เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลยนะครับ ไม่รู้ว่าสมัยอดีต ฝั่งยุโรป กับ เอเซีย ฝั่งไหน จิตใจเหี้ยมกว่ากันครับ หรือทั้งคู่ จากคุณ : jearjear - [ วันเถลิงศก (15) 11:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านสนุกเลยค่ะ รอตามตอนต่อไป จากคุณ : horseshoes - [ วันเถลิงศก (15) 16:18:12 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คุณหลานเจี่ยศิษย์รัก..มีความจำเป็นเลิศศศศศ.. ความจริงอาไม่ได้หลุดพ้ง หลุดพ้นอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าอยู่ในเมืองที่ทำไวน์ มองเห็นวัฏจักรของมันว่า เราไม่มีทางชนะ..ไม่มีทางที่จะ"รู้"ในความเป็น"เปลือก"ของมันไปทั้งหมด   แต่ที่เราควรจะต้องรู้หรือใฝ่รู้..คือ"แก่น" ของมันต่างหาก  และถ้าเราพอใจในตรงนั้น ดื่มไวน์อะไรก็สนุก...อย่าไปยึดติด เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เราเริ่มชอบหรือคิดว่า ใช่เลย..มันจะอยู่ให้เราชื่นชมไม่ค่อยนานหรอกค่ะ เพราะ ราคาเขาทะยานขึ้นทุกวัน เนื่องจากเริ่มมีเรตติ้งติดตลาด ตัวอย่าง...ดูจดหมายที่ส่งมาให้หมาดๆเนี่ยยย...อ่านดูซิ Dear Wanda, We are excited to have one of the 2004 Harlan Estate Magnums in this offering. Harlan is one of the great Napa Valley cult wines and is always hard to find. The 2004 Vintage scored a 97 from Wine Spectator. We also have Surh Luchtel Cellars as our featured winery.  They are a producer of premium hand crafted wines based in Napa Valley.  We are offering 1/2 case and full case discounts on Surh Luchtel. As always, please let us know of any wines you are looking for and we can help locate them for you.  We also purchase well-stored fine wine collections from one bottle to hundreds of cases.  Send lists with prices, condition, and storage history to offers@aabalat.com. Sincerely, Aabalat Fine & Rare Wines PS - For even more great deals, have a look at the AABALAT SALE PAGE. Limited to stock available. Quantity and price subject to confirmation. Orders will be processed in the order received and paid. ไวน์ที่ว่านี่คือ... 2004 Harlan Estate - Magnum - $1,539.00 Only One Available Wine Spectator - 97 points - Firmly structured and tightly wound, with deep, perfumed currant, anise, sage and cedary oak notes, picking up a mineral and pebble edge and ending with a return to the spicy currant fruit. Long and persistent, with tight tannins. Best from 2009 through 2020. -JL มีเหลือขวดเดียวด้วยนะ..สนใจต้องรีบหน่อยยยย...(เขาว่างั้น..) อยากจะบอกไปเหมือนกันว่า..หมดรักมาตั้งนานแล้วย่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 16 เม.ย. 51 07:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุณhorseshoes บอกว่าสนุก...ไฟที่กำลังทำท่าเนือยๆเลยโชนแสงขึ้นมาอีก..วันนี้อากาศดี เลบหอบโน๊ตบุ๊คมานั่งพิมพ์ที่ร้านกาแฟใกล้ๆบ้าน.. ปรากฏว่าแทนที่จะได้งานเยอะแยะ..เพราะขนมนมเนยกาแฟออกพร้อมพรัก ที่ไหนได้..มีคนแวะเวียนมาคุยด้วยไม่หยุดเลยเนี่ย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 16 เม.ย. 51 07:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ชาวโลกได้รู้จักแชมเปญในแนวของความกล้าหาญ ผสมผสานได้วยความหรูหรา ทั้งๆที่เบื้องหลังของมันนั้น เต็มไปด้วยสงครามที่โหดร้าย การสูญเสียความเป็นเอกราช ในยุคของชายหนุ่มจากเกาะคอสซิกา (เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส เป็นเกาะที่อยู่ในฝั่งเมดิเตอเรเนียน) นามว่า..Napoleon Bonaparte คงสงสัยกันว่า แล้วนโปเลียนมาเกี่ยวข้องอย่างไรกับแชมเปญ... เกี่ยวซิคะ..เพราะเขาคือผู้ที่หลงไหลแชมเปญคนหนึ่ง จะว่าไป..นโปเลียนนั้นเติบโตมาในครอบครัวที่ทำไวน์ พ่อเป็นเจ้าของไร่ไวน์ ส่วนมารดาก็ได้นำพื้นที่ไร่องุ่นมาเพิ่มให้ในรูปของสินสมรส ขนาดลุงของเขาคุยให้ใครต่อใครฟังเสมอว่า ที่บ้านไม่เคยต้องซื้อไม่ว่าจะเป็น ไวน์ น้ำมันมะกอก หรือขนมปัง เพราะที่บ้านทำได้เองทั้งหมด  ไวน์ที่ครอบครัวของนโปเลียนผลิต คือVitulo (ไวน์ในสไตล์อิตาเลียน) ที่มีรสชาติดีใช้ได้ นโปเลียนสมัยเด็กๆได้ใช้ชีวิตอย่างมีรสชาติ เขาและพี่ๆน้องๆต้องขี่ลาขึ้นเขาไปตามไร่องุ่นที่อยู่บนเขาที่สูงชัน เขาเป็นเด็กซนชนิดที่หาตัวจับยาก พ่อจึงตั้งชื่อเล่นๆให้ว่า "เฮอร์ริเคน" พออายุได้เก้าขวบ พ่อก็ได้ส่งให้เข้ามาเรียนในโรงเรียนเตรียมทหารแบบอยู่ประจำที่ Brienne ในแชมเปญ เมื่อมาถึงแรกๆ..เขารู้สึกไม่ชอบโรงเรียนเอาเสียเลย เพราะทุกอย่างต่างผิดแผกไปจากบ้านที่ฝั่งทะเลเมติเตอเรียนที่จากมา....โดยเฉพาะเสียงเหน่อๆของเขาที่สร้างความขบขัน ล้อเลียนให้กับเพื่อนๆ   อากาศก็ไม่ดี หน้าหนาวก็หนาวจนเจ็บกระดูก จนเขาร้องขอกลับบ้านอยู่ทุกบ่อย มีอย่างเดียวที่เหมือนกับที่บ้าน..นั่นคือ ไร่องุ่นที่มีอยู่มากมาย และมีล้อมรอบโรงเรียน ที่เขาชอบไปเดินเล่นตามแนวไร่ หรือในวันที่อากาศดีๆ เขาจะเอาหนังสือเข้าไปอ่าน   จนในที่สุด เขาได้ปรับสภาพจนเข้ากับพื้นที่และรับเอา Brienne เหมือนกับเป็นบ้านที่สอง จากคุณ : WIWANDA - [ 16 เม.ย. 51 08:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 56 การเป็นนักเรียนของนโปเลียน ก็จัดว่าไม่ธรรมดา เพราะอาจารย์ได้บันทึกไว้ในสมุดพกว่า เงียบขรึม เจ้าความคิด หยิ่ง อัตตาสูง แต่เรื่องเรียน  จัดว่ายอดเยี่ยมใน วิชาคำนวน ภูมิศาสตร์  ตั้งใจเรียน ช่างซัก ในส่วนดีๆดังกล่าว ทำให้บุคคลิกของหนุ่มน้อยนโปเลียนได้เป็นที่สนใจของหนุ่มน้อยนักขายไวน์วัยยี่สิบสี่ ที่เพิ่งเข้ามาถึงเมืองเบรียนน์ และกำลังจะเข้ามาหาลูกค้าที่อะคาเดมี..หนุ่มนักขายคนนั้นคือ Jean-Remy Moet หลานปู่ของ Claude Moet ที่เคยเล่าไว้แล้วว่า ขายแชมเปญให้กับฝ่ายในของพระราชวังแวร์ซายย์ แม้จะเป็นเซลส์แมนวัยละอ่อน แต่ฌอง เรมี ก็มีชั่วโมงบินที่สูงพอควร เพราะได้เดินทางไปทั่วเขตแคว้นในการหาลูกค้า การพบปะกับนโปเลียน นักเรียนมัธยมในอะคาเดมีนั้นก็ด้วยความบังเอิญ แต่ ฌอง เรมี ได้รู้สึกโดยทันทีว่า เด็กคนนี้ไม่ธรรมดา..!! ในทางบุคคลิกของคนสองคนนี้ ค่อนข้างแตกต่างจากกันโดยสิ้นเชิง นโปเลียนยังเป็นแค่เด็กหนุ่มที่เพื่อนๆต่างล้อว่าเป็น ไอ้บ้านนอก ฌอง เรมี เป็นหนุ่มที่คล่องงาน รู้เรื่องการขายแชมเปญอย่างช่ำชอง ท่าทางไฮโซ สะอาดสะอ้าน มารยามงาม แก่กว่านโปเลียนถึงสิบเอ็ดปี แต่สองคนต่างคุยกันรู้เรื่อง..มีทัศนคติ มีความคิดที่ก้าวหน้าไปในทางเดียวกัน เมื่อฌอง เรมีได้กลับไปแล้ว..การติดต่อระหว่างสองคนก็ยังเป็นไปอย่างสม่ำเสมอ จนในที่สุด เขาได้เชิญให้นโปเลียนไปเที่ยวบ้านในเมือง Epernay นั่นคือ จุดเริ่มต้นของสองมิตรภาพที่ยืนยาวมาตลอดจนถึงชั่วชีวิต.. ภาพ Jean-Remy Moet จากคุณ : WIWANDA - [ 16 เม.ย. 51 08:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ในปี 1792 ฌอง เรมีต้องสูญเสียบิดาไปอย่างกระทันหัน ทิ้งทรัพย์สมบัติคือกิจการบริษัทแชมเปญมูเอต์ไว้ให้ดูแลต่อไป  ช่วงนั้นถือว่าเป็นช่วงของวิกฤติเพราะอยู่ในระหว่างการปฏิวัตเปลี่ยนแปลงการปกครอง จะว่าเป็นยุคของทรราชย์ก็คงได้ เพราะเป็น Reign of Terror ที่เมฆหมอกแห่งความน่าสพึงกลัวปกคลุมฝรั่งเศสนานนับสิบๆปี ฌอง เรมี ก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าของกิจการแชมเปญคนอื่นๆที่ต้องทำทุกอย่างให้อยู่รอด ขายเล็กขายน้อยก็ต้องขาย  ความจริงเขาเพิ่งเริ่มติดต่อค้าขายกับอเมริกามาไม่นานนี้เอง ลูกค้าที่มีก็ไม่ใช่ระดับกิ๊กก๊อก เป็นถึงประธานาธิบดี นามว่า ยอร์ช วอชิงตัน  ที่สั่งซื้อแชมเปญไปเลี้ยงในงานดินเนอร์ เมื่อปี1790  ในบันทึกส่วนตัวของท่านปธน. ได้เขียนไว้ว่า ได้จ่ายค่าแชมเปญจำนวนหกขวดเป็นจำนวนเงินทั้งหมด หกสิบหกเพนนี ท่านผู้แทน แซมมวล จอห์นสัน แห่งรัฐนอร์ธ แคโรไลน่า ได้เขียนไว้สั้นๆว่า  ท่านประธาธิบดีและมาดามได้เลี้ยงแชมเปญชั้นดีอย่างอร่อยเลิศ..จากฝรั่งเศส !! จากคุณ : WIWANDA - [ 16 เม.ย. 51 11:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามาอ่านก่อนทำอย่างอื่นค่ะพี่วิ พยายามไม่เปิดอ่านก่อนนอนเดี่ยวตื่นมาไม่มีไรอ่าน ฮ่า ๆ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะวนมาเจอนโปเลียน โลกมันกลม จากคุณ : horseshoes - [ 16 เม.ย. 51 15:33:18 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ต่อมาสถานะการณ์ระหว่างช่วงของการปฏิวัติช่างย่ำแย่  ไร่องุ่นถูกขายเปลี่ยนมือกันไปมา เจ้าของใหม่มักมีแต่เงิน แต่ไม่ใช่ชาวไวน์ในสายเลือด ไม่รู้จักการดูแลรักษา  ชาวไวน์ดั้งเดิมอย่างฌอง เรมีพลอยรู้สึกถึงการบีบคั้นไปด้วย แต่"เกลอเก่า"อย่างนายทหารหนุ่มน้อยนโปเลียนกลับมีโอกาสดีขึ้น  เนื่องจากพื้นฐานครอบครัวเป็นชาวไวน์มาก่อน  จึงได้รับโอกาสให้มายึด และควบคุมดูแลไร่เด็ดดังนามว่า Clos du Vougeot ในเขตของพระอาราม Citeaux ( ใกล้ๆกับ Nuits-Saint-Georges)  แคว้นเบอร์กันดี ผลงานบริหารของนโปเลียนที่เบอร์กันดีได้สร้างชื่อเสียงให้เขาเป็นที่รู้จัก ส่งผลให้รัฐบาลเรียกตัวเขาไปใช้งานในกรุงปารีส จากนั้นก็ได้ติดยศนายพลเมื่อมีอายุเพียงยี่สิบสี่ปี  ในการประเดิมยศนายพลครั้งนี้ เขาได้รับมอบหมายให้คุมกองทัพไปทำศึกที่ตอนเหนือของอิตาลี ที่เขาได้มีชัยชนะเหนือกองทัพออสเตรียน ต่อมาในปี 1798 เขาได้ถูกส่งให้ไปปฏิบัติงานที่อียิปต์ ซึ่งสภาพกองทัพเต็มไปด้วยความลำบาก อัตคัด พอๆกับสภาพของฝรั่งเศสในยามนั้น สภาพที่อยู่ในทางหลายแพร่ง ระหว่างรัฐบาลที่ประกาศตัวเป็นสาธารณรัฐ แต่งตั้งผู้ที่ไม่เหมาะสมกับงาน การติดสินบาดคาดสินบนระบาดไปทั่ว เพราะยังมีคลื่นใต้น้ำที่อยากจะนำราชบัลลังค์กลับคืนมา ทั้งหมดนี้ได้สร้างภาพผู้นำของนโปเลียนให้โดดเด่นขึ้นในสายตาของประชาชนที่หวังในที่พึ่ง..เพียงปีเดียวต่อมา คือ 1799 นโปเลียนก็ได้ขึ้นมายืนอยู่ในตำแหน่งเทียบเท่ากับรัฐมนตรี และ ห้าปีต่อมาจากนั้น..เขาได้ประกาศตัวเป็น จักรพรรดิ์ แห่งประเทศฝรั่งเศส จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 51 09:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 60 การก้าวขึ้นมามีอำนาจของนโปเลียนได้สร้างความรุ่งเรืองให้กับชาวแชมเปญเช่นกัน เพราะในความเป็นสายเลือดของชาวไวน์ทำให้เขาสนใจอ่านตำรับตำราที่เกี่ยวข้องและเข้าใจถึงปัญหาของกสิกร ซึ่งนั่นก็หมายถึงปากท้องของประชาชนพอเมืองส่วนใหญ่ของประเทศ เขาได้แต่งตั้ง Jean-Antoine Chaptal (1756 - 1832) ให้มาเป็นเสนาบดีคนสำคัญนาย ฌอง อังตวน ชับตาล คนนี้ เป็นนักเคมีที่ปราดเปรื่อง และได้เขียนหนังสือ Traite sur la vigne ว่าด้วยหลักทฤษฏีของการปลูกองุ่น ทำไวน์ในเทคนิคภาควิทยาศาสตร์ล้วนๆ  นายชับตาลได้เขียนในบทหนึ่งไว้ว่า สามารถเติมน้ำตาลเข้าไปในน้ำองุ่น เพื่อเพิ่มปริมาณของแอลกอฮอล (ในยามที่องุ่นไม่สุก เพราะดินฟ้าอากาศไม่อำนวย) ซึ่งทฤษฏีนี้ ต่อมาเป็นที่รู้จักคือ chaptalization  เป็นที่ถูกอกถูกใจชาวแชมเปญอย่างที่สุด เพราะปัญหาใหญ่ของแชมเปญนั่นก็คือดินฟ้าอากาศที่หนาวคงทน หนาวนานกว่าที่อื่นๆ แต่ปัญหาต่อมา..นั่นก็คือ น้ำตาล จะไปเอาจากที่ไหนมาเยอะแยะ เท่าที่ใช้อยู่ก็คือ อ้อยที่นำเข้ามาจากคาริบเบียน มีราคาแพง แต่ถึงมีเงินก็ยังหายาก เนื่องจากอังกฤษควบคุมเส้นทางการเดินเรือไว้แทบทั้งหมด แต่นโปเลียนไม่ใช่คนอับจนปัญญา เขาเป็นนักอ่านตัวฉกาจที่เคยจำได้ว่า เมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เขาเคยอ่านพบว่า มีนักเคมีคนหนึ่งได้เขียนไว้ถึงเรื่องการทำน้ำตาลจากหัวบีท (beet) ได้.. หลายๆคนคิดว่านั่นคือเรื่องเหลวไหล ไม่มีใครเชื่อถือ..แต่..นโปเลียนเชื่อ เขาได้ทำการรณรงค์ให้ชาวไร่ชาวสวนหันมาปลูกบีทชนิดหวานอย่างเร่งด่วน และในที่สุด นี่ก็คือความสำเร็จที่หอมหวาน เพราะฝรั่งเศสสามารถทำน้ำตาลใช้เองได้จากหัวบีท ชาวแชมเปญต่างเริงร่าที่สามารถเติมน้ำตาลบีทลงไปในน้ำองุ่น กระตุ้นแอลกอฮอล์ และ รสชาติออกหวานกลมกล่อม ไม่กระด้างคมจนบาดคออย่างแต่ก่อน ภาพ Jean-Antoine Chaptal จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 51 09:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 61 นโปเลียนเป็นคนอยู่ง่าย กินง่าย  ทานน้อยในแต่ละมื้อ ดื่มยิ่งน้อยกว่า.. นายทหารคนสนิทได้บันทึกไว้ว่า แชมเปญหนึ่งแก้วต่อวันที่ท่านดื่มเพื่อให้รู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาในยามที่รู้สึกเหนื่อยๆ ในการออกทัพทุกครั้ง..นโปเลียนจะถือเป็นธรรมเนียมที่จะต้องเดินทัพผ่านเมือง Epernay และเเวะเยี่ยมเพื่อนเก่า ฌอง เรมี ที่ไร่มูเอต์ เพื่อตระเตรียมขนเอาแชมเปญไปเป็นส่วนหนึ่งของเสบียงกรัง เขาจะใช้ประโยคเด็ดเสมอๆว่า.."In victory you deserve it, in defeat you need it" ครั้งเดียวเท่านั้น ในการเดินทัพที่นโปเลียนเร่งรีบเสียจนไม่มีเวลาแวะหา ฌอง เรมี นั่นคือเมื่อครั้งสงครามครั้งสำคัญที่วอเตอร์ลู เนื่องจากมีลูกค้าเป็นทั้งสหายและเป็นถึงจักรพรรดิ์  กิจการแชมเปญ มูเอต์ของ ฌอง เรมี ก็รุ่งโรจน์ราวกับพลุแตก  ทั้งนโปเลียนและจักรพรรดินีโจเซฟีน ได้เข้ามาแวะเวียนไปมาหาสู่อยู่เป็นประจำ จนฌอง เรมีได้สร้างตำหนักส่วนตัวอย่างหรูหราแยกไว้ให้ต่างหาก เลียนแบบมาจากพระตำหนัก ตริอานอง (Trianon) จากในแวร์ซายส์ ไม่ใช่แต่ทั้งนโปเลียนและจักรพรรดินีเท่านั้น ที่แวะเยี่ยมเยือนฌอง เรมี Jerome น้องชายคนเล็กของนโปเลียน ที่ได้รับการสถาปนาจากพี่ชายให้เป็น King of Westphalia ก็ได้มาสั่งแชมเปญไปในงานเลี้ยงรับรองถึงหกพันขวด..อีกทั้งสารภาพกับ ฌอง เรมีว่า.. "ถ้าไม่เกรงใจพวกรัสเชี่ยน..แล้วละก้อ จะสั่งให้มากกว่านี้อีกสองเท่า" ฌอง เรมีที่ไม่รู้เรื่องรู้ความนัย ก็ได้ถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า "รัสเชี่ยน..พวกรัสเชี่ยนทำไมหรือขอรับ?" คำตอบก็มีว่า.. "เอาเถอะ งั้นฉันจะบอกความลับอะไรให้ ศึกกับรัสเชี่ยนครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ฉันบอกตรงๆว่า ทางชนะมีน้อยเต็มที" "แต่..ท่านขอรับ.." "เอาเถอะ..ฉันรู้ดีว่านายกำลังจะพูดว่าอะไร..นายกำลังจะบอกฉันว่า เพราะบารมีของท่านนโปเลียนจะต้องนำทัพของเราให้ได้รับชัยชนะอย่างเช่นทุกครั้งซินะ..ฉันก็อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน..ไม่อยากให้สังหรณ์เป็นจริงขึ้นมาเลย..แต่ช่างเถอะ..ฉันอาจจะคิดเองไปคนเดียวก็ได้" แต่..สังหรณ์นั้นถูกต้อง...เพราะการที่นโปเลียนยกทัพไปตีรัสเซียนั้น ยับเยินกลับมาอย่างเสียรูป เสียกระบวนศึก เป็นการสูญเสียกำลังพลครั้งยิ่งใหญ่ถึงห้าแสน จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 51 10:45:24 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีครับอาวิ ไม่ได้เข้ามาซักพักเพิ่งจะพ้นทั้งช่วงงานทั้งช่วงวันหยุดยุ่งอีรุงตุงนัง.. เข้ามาตามอ่านอยู่กลางๆห้องแล้วกัน ..เดี๋ยวนั่งหลังห้องจะมองไม่เห็น..อ่านมาถึงช่วงที่ คุณJEARโพสก็กลับมานั่งนึกถึงตัวเองว่าเราหลุดพ้นหรือยังก็ได้คำตอบแล้วครับว่าคง จะหลุดพ้นในเรื่องของการแสวงหาด้วยตัวเองแล้วกับไวน์หลุดโลกทั้งหลาย..แต่ถ้าเป็น ไวน์ที่คนอื่นแสวงหามาก็ยังพอไหว..5555 จากคุณ : gajaguy - [ 18 เม.ย. 51 11:09:03 A:58.9.145.35 X: TicketID:167914 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีค่ะ คุณ gajaguy สบายดีหรือคะ? คิดถึงเสมอ ขอบคุณสำหรับงานเลี้ยงพบปะกันลีอองส์ด้วยค่ะ สนุกมากเป็นกันเองดีจริง  ขอฝากความระลึกถึงไปยังน้องๆหลานๆทุกคนในค่ำคืนวันนั้นด้วยค่ะ น้ำใจที่มีให้..อาซาบซึ้งเสมอตราบจนทุกวันนี้  เลยตั้งใจว่าจะรวบรวมเรื่องราวที่น่าสนใจของไวน์และประวัติศาสตร์ไว้ให้มากที่สุดและต่อเนื่องกันให้มากเท่าที่จะมากได้ เพราะของแบบนี้ รู้ไว้ไม่เสียหลายค่ะ.. ไวน์หลุดโลกก็ไม่ได้เงินของอามานานแล้ว (เพราะใช้เงินบริษัท... 55555) แต่ปัจจุบัน  ต้องยอมรับว่า..ตาม(ซื้อ)ไม่ทันจริงๆค่ะ แค่เฉพาะที่ชอบๆนี่ ก็ต้องตัดใจขีดฆ่าทิ้งไปก็หลายตัวอยู่ เพราะราคามันเริ่มไม่ภักดีกับเราแล้ว.. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 51 11:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 64 และแล้ว..ผลกรรมก็ตามมาทันตาเห็น ปี 1814 รัสเซีย รวมกำลังกับ ปรัสเซีย และ ออสเตรียเจ้าเก่า  เข้าบุกตีฝรั่งเศสทางด้านตะวันออก และเตรียมมุ่งทัพมาทางแชมเปญ พวกทหารปรัสเซียน มาร์ชไปร้องเพลงไปอย่างหมายมั่นว่า Throw bridges over the Rhine. I must drink Champagne wine. It is at its best,straight from the nest. Soon it will all be mine. ชาวแชมเปญต่างตื่นตระหนก เพราะคงยังจำประวัติศาสตร์ครั้งอัตติลาที่ปู่ย่าตาทวดบอกเล่าต่อๆกันมาได้ ต่างรีบเก็บข้าวของที่พอเอาติดตัวไปได้ หลบหนีออกไปซ่อนตัวบนภูเขากันหมด  ทิ้งแชมเปญจำนวนมหาศาลไว้ให้ทหารหลายชาติรินดื่มแบบบุฟเฟต์อย่างสบายใจ   แชมเปญดีๆในไร่ดังๆอย่าง ของ Jacquesson & Fils และไร่ชั้นดีอื่นๆที่ทำจุกอย่างดี หุ่มด้วยกรงลวด  ทหารเหล่านั้นไม่เสียเวลามาแกะให้วุ่นวาย ทุบคอขวดออก..แล้วรินใส่ปากกันเลย นโปเลียนนำทัพออกมารับมือ แต่ก็เป็นแบบสู้ไปถอยไป..ในวันที่ 17 เดือนมีนาคม 1814 นโปเลียนได้มาหาฌอง เรมี (เป็นครั้งสุดท้าย) ที่ไร่ หลังจากที่ดื่มซุบใสร้อนๆ ..เขาพูดกับฌอง เรมี ว่า "ฝรั่งเศสยังไม่ได้ตกไปเป็นของรัสเซียนะ..แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็หมายถึงว่ามันต้องข้ามศพฉันไปก่อน  แต่..ในวันนี้ เวลานี้ ฉันอยากจะตอบแทนความดีมีน้ำใจของนายที่มีให้ตลอดมา" ว่าแล้ว..นโปเลียนก็ถอดเหรียญตรา Legion of Honor ของตัวเองออกมา แล้วกลัดให้กับฌอง เรมี.. นโปเลียนได้ออกเดินทางกลับไปปารีสในวันรุ่งขึ้น..และได้ยอมลงจากบัลลังก์ในสองสามวันต่อมา.. ซึ่งตอนนั้น ทั้ง Epernay และ Reims ได้ตกไปเป็นของข้าศึกเรียบร้อยแล้ว.. แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 51 12:25:16 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 51 12:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ยิ้มเลยได้อ่านอีกแล้ว สนุกเลยค่ะพี่วิ อ่านที่พี่วิเขียนเล่ามาก็เกิดความอยากรู้ว่า ทำไมนโปเลียนจึงเลือกที่จะเป็นจักรพรรดิ์ (คือนำระบบเดิมมาใช้) แล้วก็ ท่านเจอจักพรรดินี่ของท่านได้ยังไง ถ้าเป็นพี่วิเล่าคงสนุกไม่น้อย แต่เดี่ยวมันจะเลี้ยวออกจากเรื่องไวน์ จะลองหาอ่านเองค่ะ รู้สึกดีใจกับพี่ ๆ ที่เมืองไทยที่ได้เจอพี่วิ คงประทับใจกันจริง ๆ คนบางคนแค่มีโอกาสได้รู้จักก็นับว่าเป็นความโชคดีอันยิ่งใหญ่ เหมือนที่ได้รู้จักพี่วิค่ะ (เอามาจากฤทธิ์มีดสั้นค่ะ) จากคุณ : horseshoes - [ 18 เม.ย. 51 16:05:57 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณhorseshoes จะมาหลอกให้พี่เล่าเรื่องมหากาพย์แห่งความรัก (เมียชาวบ้าน) ไม่สำเร็จหรอกค่ะ เพราะมันจะนอกลู่นอกทางไป.. นโปเลียนตั้งตัวเป็นจักรพรรดิ์ เพราะว่า อย่างแรกเลย..เป็นการเรียกขวัญกำลังใจของประชาชน ที่จะอยู่ภายใต้การนำของจักรพรรดิ์ (ที่ฟังดูแล้วยิ่งใหญ่) อย่างที่สอง.. คิง หรือเชื้อเจ้า หรือขุนนาง กำลังเสื่อมความนิยม ก็เพิ่งจะตัดหัวไปหมาดๆ อย่างที่สาม..กระแสการขยายดินแดนให้ออกไปเป็นอาณาจักร (empire)ได้มาแรง เช่นรัสเซีย พระราชวงค์โรมานอฟที่หันมาใช้คำว่า เอมเปอเรอ กันหมด หรือพระเจ้า William I ( William the Great ) ที่ทรงเป็นทั้งคิง(ของเยอรมัน) และ ยังทรงถูกแต่งตั้งให้เป็น เอมเปอเรอแห่งปรัสเซีย อีกด้วย.. ในยามนั้น คำว่าคิง จึงหมายถึงผู้ที่ครองนคร(kingdom)สืบทอดกันมาตามสายบรรพบุรุษ แต่..เอมเปอเรอ คือ การที่ผู้นำได้บริหารประเทศจนยิ่งใหญ่ อีกทั้งได้ทำการรบทัพจับศึกด้วยความสามารถจนขยายอาณาเขตให้ออกไปกว้างไกลจนเป็น เอมไพร์ นโปเลียนได้มีความคิดที่ขยายพื้นที่ของฝรั่งเศสให้ออกไปมากที่สุด หรือจะว่าไปแล้ว..ไม่มีทางเลือกก็เป็นได้ เพราะถ้าไม่รบ..ก็ต้องคอยตั้งรับ การรุกรานของเอมเปอเรอคนอื่นๆ จากคุณ : WIWANDA - [ 18 เม.ย. 51 23:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เมื่อฝ่ายผู้รุกรานได้เข้ามาครองแคว้นแชมเปญ นั่นก็หมายถึงความแค้นได้ชำระไปโสดหนึ่ง..สิ่งแรกที่ชาวกสิกรไวน์โดนเข้าเต็มๆ นั่นคือ การเรียกร้องค่าปรับจำนวนมหาศาล เรียกได้ว่าเป็นการเช๊คบิลย้อนหลัง จากการที่นโปเลียนเที่ยวยกทัพไปตีที่โน่น ที่นี่..ใครเสียหายอะไรแค่ไหน ก็มารีดเอาจากชาวแชมเปญ บ้านช่อง เซลล่าร์ถูกรุกราน เงินทองถูกยึด คนที่โดนหนัก เห็นทีจะไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ พระสหายสนิท นายฌอง เรมี นั่นเอง.. ทหารรัสเซียได้เข้ามาตั้งแค้มป์อยู่ในไร่..แชมเปญมูเอต์กว่าหกแสนขวด..หายวับไปกับตา ถ้าเป็นคนอื่นคง"สติแตก" แทบไม่อยากอยู่เป็นผู้เป็นคน..แต่ฌอง เรมี กลับนิ่งเฉย..เขาเตือนตัวเองด้วยคติเก่าๆที่ใช้ตกทอดกันมาว่า.. "Qui a bu,boira" หมายถึง คนติดเหล้า มันก็ต้องกินเหล้า..ทำนองนั้น และเขาได้เตือนสติชาวแชมเปญคนอื่นๆด้วยว่า.. "พวกมันกินให้เต็มที่ในวันนี้..วันหน้ามันก็ต้องกลายมาเป็นลูกค้าของเรา.. เมื่อถึงวันนั้นแหละ เราจะเรียกคืนให้คุ้มอย่างไรก็ได้" คำพยากรณ์ของฌอง เรมี นั้นเป็นจริงอย่างไม่น่าเชื่อ มหาอำนาจทั้งหลายที่เข้ามาย่ำยีแชมเปญในช่วงนั้น หลังจากที่กลับไปยังบ้านเมืองแล้ว..ก็กลายมาเป็นลูกค้ารายใหญ่ของแชมเปญด้วยกันทั้งนั้น โดยเฉพาะฌอง เรมี ที่เคยเป็นกังวลว่า หลังจากที่นโปเลียนได้พ้นจากตำแหน่ง และถูกเนรเทศไปแล้วนั้น อาจหมายถึงกิจการของเขาจะต้องมีผลกระทบไปด้วย แต่ที่ไหนได้ การค้าของเขายิ่งเติบโตไปทั่วทุกราชสำนักในยุโรป จากคุณ : WIWANDA - [ 19 เม.ย. 51 11:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เวลาผ่านพ้นไป...วัฒนธรรมใหม่กำลังจะก้าวขึ้นมา..ในปี 1865 ที่อเมริกากำลังอยู่ในช่วงที่กำลังจะพ้นจากความยุ่งเหยิงของสงครามกลางเมือง   อเมริกาได้ส่งนาย Robert Tomes มายังฝรั่งเศสเพื่อมาเก็บภาษีขาเข้าของแชมเปญทั้งหมดที่ส่งไปยังอเมริกา (ที่ติดเอาไว้ในช่วงของวิกฤติการเมือง) นายทอมส์ พอถึงปารีสก็รีบแจ้นเข้าเมืองรีนส์ แคว้นแชมเปญอย่างทันที ระยะทางแค่ร้อยกว่าไมล์ เขาก็ต้องพบกับความประหลาดใจที่ต้องใช้เวลาบนรถไฟถึง สี่ชั่วโมง เพราะเป้นขบวนรถ"หวานเย็น" ที่หยุดในทุกป้ายเมือง.. เมื่อถึงโรงแรม..ที่แสนโบราณ อับทึบ..เขาได้รับห้องที่ว่าดีที่สุด นั่นคือ อยู่ตรงข้ามกับพระวิหารอันศักดิ์สิทธิ์แห่งเมืองรีนส์พอดี เขารู้สึกไม่ค่อยชอบบ้านเมืองนี้ในทีแรกๆ เพราะ ทุกอย่างมันช่างเล็กผิดขนาด ไม่ว่าจะเป็นบ้านคน หรือถนนหนทาง อย่างเดียวที่ใหญ่โตรโหฐาน ก็คือ พระวิหารกลางเมืองนี่แหละ.. สิบแปดเดือนของการใช้ชีวิตอยู่ในแชมเปญ ทอมส์ได้เริ่มมองเห็นความสวยงามของบ้านเมือง และ รู้จักชาวแชมเปญดีขึ้น เพราะตอนใหม่ๆที่เขามาถึง และได้พบว่า ชาวฝรั่งเศสไม่มีหัวการทำมาค้าขายเหมือนอย่างพวกเยอรมัน อังกฤษ หรือ อเมริกัน..ชาวฝรั่งเศสเท่าที่เขาเห็น ส่วนใหญ่ถนัดทำงานฝีมือ ทำของเล่นเด็ก..หรือ อยู่หน้าร้านขายของเล็กๆน้อยๆ ส่วนการผลิตแชมเปญ ส่วนใหญ่อยู่ในมือของชาวเยอรมัน ที่เป็นของฝรั่งเศสก็กำลังจะล้มละลาย ซึ่งไม่น่าแปลกใจ..เพราะ สงครามในคราวนั้นที่เล่ามาข้างต้น.. เขาได้บันทึกเรื่องราวและข้อความไว้ในสมุดโน๊ต (ที่ต่อมาพิมพ์เป็นหนังสือ The Champagne Country) ข้อความตอนหนึ่งเขียนว่า..ไม่มีตรงไหน ถนนไหนเลย ที่จะไม่มีร่องรอยของสถาปัตยกรรมในประวัติศาสตร์ครั้งโบราณ..ในบางตอนของการเขียนได้มีข้อความขยุกขยิกที่สะเทือนอารมณ์ปะปนอยู่ด้วย เช่นว่า  ต่อไปคงไม่เหลือให้เราได้เห็นอีกแล้ว.. ที่เขาแปลกใจที่สุด นั่นคือ ประชาชนชาวฝรั่งเศสรู้เรื่องการเป็นไปของโลกน้อยมาก..เท่านั้นไม่พอ..ยังมีปฏิกิริยาที่บ่งบอกชัดว่า..ที่ไหนในโลกก็ไม่ดีไม่ยิ่งใหญ่ไปกว่าบ้านเมืองของตัว และ..ยิ่งแปลกใจไปกว่า เมื่อพบว่าชาวเมืองทั่วไปยังพร่ำเพ้อและถวิลหาความหรูหรายิ่งใหญ่อลังการเมื่อครั้งกระโน้น..ทั้งๆที่มันคือสาเหตุให้เกิดการปฏิวัตินองเลือดจนเดือดร้อนต่อเนื่องมายังทุกวันนี้.. จากคุณ : WIWANDA - [ 19 เม.ย. 51 12:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีค่ะ พี่วิวันดาที่รัก หนูใช้คำนี้คงไม่ผิดนะคะ   สวัสดีค่ะคุณเจี่ย  ไม่ทราบว่าแฟนๆกระทู้ไวน์ เข้ามาอ่านบ่อยแค่ไหนคะ แต่เท่าที่หนูรู้มาก็คือว่า  ไม่ว่าแฟนๆจะเข้ามาอ่านบ่อยแค่ไหน  ไม่สำคัญเท่ากับว่าเมื่อเข้ามาแล้ว  ส่งเสียงทักทายกันบ้าง   บางที   การทักทายเหล่านั้น  ก็ทำให้ผู้เขียนรู้สึกว่าไม่ได้ตะโกนพูดอยู่เพียงเดียวดายบนปากเหวอย่างโดดเดี่ยว สำนวนนี้คุ้นๆใช่ไหมคะพี่วิ? ใช่แล้วค่ะ   สำนวนคุณสื่อ (ฮีโร่) ของหนูอีกคนค่ะ  หนูจะจด และจำ สำนวนของเขาไว้ในทุกรณีค่ะ  เพราะหนูมีความรู้สึกว่า  มันถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีกว่าการกระทำค่ะ ไม่รู้เขาจะรู้หรือเปล่านะคะว่ามีใครคนหนึ่งแอบชื่นชมเขาอยู่อย่างเงียบๆค่ะ ขอทักทายคุณเจี่ยก่อนนะคะ เราไม่รู้จักกัน  แต่เหมือนรู้จักกันใช่ไหมคะ   เพราะอะไรหรือคะ   อาจเป็นเพราะ  เราใช้ "กาวใจ" ยี่ห้อเดียวกันมั๊งคะ ยี่ห้อที่ตราช้างยังต้องหลีกทางให้ไงคะ เวลาที่พี่วิ  อยู่กับพวกเรา ชาวยังเตริ์กนะคะ  พี่วิ  เป็นพี่วิที่เราจับคว้าได้ค่ะ   และพี่ก็เชื่อว่า  ในยามที่พี่วิ  อยู่กับพวกคุณ  พี่วิก็เป็นคงพี่วิ ที่คุณคงสัมผัสได้เช่นกัน และในยามที่พี่วิ   อยู่ในก๊วน Golf   พี่วิ  ก็คงเป็นพี่วิ ที่ชาวก๊วน Golf ต้องการออกรอบด้วยใช่ไหมคะ เห็นไหมคะว่าพี่วิเป็นเหมือนสสาร  ที่แปรสภาพได้ในทุกสภาพอยู่แล้วค่ะ แต่สิ่งที่ทำให้พี่วิต้องกลายเป็นวัตถุที่แปรสภาพไม่ได้  น่าจะอยู่ที่สิ่งมีชีวิตที่แวดล้อมพี่วิอยู่มากกว่านะคะ ที่ปรับตัวเองไม่ได้  เพราะต้องการให้พี่วิ  เป็นอย่างที่ตัวเองอยากให้เป็นในทุกครั้งที่ต้องการ แต่พี่วิกลับตะหนักอยู่ทุกโอกาสว่า  ณ ที่นี้  พี่อยู่ในสภาพใด  พี่เขาก็จะปรับตัวเองให้เข้ากับตรงนั้นได้อย่างไม่เคอะเขินค่ะ หนูจำได้ไว่ เคยขอร้องพี่วิว่า  เวลาที่พี่เล่าเรื่องที่มีซับไตเติ้ลเป็นภาษาฝรั่งเศส  ช่วยแปลเป็นไทยด้วยได้ไหมคะ   เพราะเวลาที่หนูอ่านแล้ว  จะได้อ่านออกเสียงภาษาไทยได้ถูกต้องด้วย   ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกค่ะ    แต่ว่าภาษาฝรั่งเศส มันออกเสียงยากกว่าภาษาอังกฤษใช่ไหมคะ   ถ้าหนูอ่านแล้วเอาไปพูดต่อด้วยสำเนียงที่หนูคิดว่าเจ๋งแล้ว  พี่คิดดูสิคะว่าคนฟังที่เขารู้จริง   เขาจะทำหน้าอย่างไร แล้วพี่ลองนึกถึงหน้าหนูสิคะ   หมวยๆมั่นใจแบบผิดๆอย่างนี้   มันน่าสังเวชหรือน่ารักคะ และทุกวัวันนี้   ข้อเขียนของพี่วิ  จะมีแปลไทยไว้ให้ด้วยทุกครั้งค่ะ ขอบคุณค่ะที่พี่วิให้ความใส่ใจกับความละเอียดเล็กน้อยเหล่านี้ จากคุณ : Gasalong - [ 20 เม.ย. 51 19:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 70 น้องกาสะลองขา... ช้าก่อน..ฟังพี่อธิบายนิดหนึ่ง  ว่า  น้องๆชาวไวน์เขาได้อ่านอยู่ดีละคะ เพราะพี่เอาไปโพสต์ที่ไวน์สเกลด้วย ที่พันทิพนี่คงลำบากกับพวกเขาที่ต้องเขาไปขอบัตรผ่านให้วุ่นวาย ที่พี่ตั้งกระทู้นี้ที่พันทิพเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาตร์ช่วงสำคัญๆ และมันสามารถเชื่อต่อได้กับเรื่องไวน์ ไวน์ ที่เคยเอามาลงก่อนหน้านั้น ส่วนเรื่องที่จะได้รับความสนใจมากน้อยแค่ไหนนั้น  บอกตรงๆว่าพี่ไม่เคยเอามาเป็นประเด็น  ถ้ามีคนอ่านเพียงคนเดียว แต่เอาไปใช้ให้เป็นประโยชน์กับตัวได้ พี่ถือว่านั่นคือความสำเร็จ.. อย่างเมื่อครั้งที่เขียนไวน์...ไวน์  มีผู้อ่านจากห้องไกลบ้านคนหนึ่งจดหมายมาขอบคุณ เขาเล่าให้ฟังว่า.. หลังจากที่อ่านจบไป..เล่าให้สามีที่เป็นชาวเยอรมันฟัง  สามีตื่นเต้นมากที่ภรรยาเริ่มหันมาสนใจและพอมีความรู้เรื่องสงคราม และบุคคลสำคัญๆของเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง  ที่"จับใจ" พี่นัก เขาบอกว่า "หนูไปหาหนังสือมาอ่านเพิ่มเติม..ตอนนี้หนูกับสามีคุยกันได้เรื่องไวน์กับเรื่องที่พี่เขียน เขาบอกว่าอยากรู้จักพี่ค่ะ" แค่นี้พี่ก็ปลื้มหนักหนา..มีแรงเขียนได้อีกยาววววว.. เรื่องภาษาฝรั่งเศสที่น้องว่า..บางทีพี่ก็ต้องถามอดีตคนข้างตัวหมือนกันค่ะ เพราะบางทีไม่แน่ใจจริงๆว่า ในความหมายนั้นมัน"ลึก"ขนาดไหน..จะได้เอามาแปลให้ถูก ต้องขอบคุณการสื่อสารทางเน็ทในสมัยนี้ เพราะ ติดต่อกันได้ฉับไว พี่เป็นคนที่ไม่มี"ฟอร์ม" ค่ะ..กลุ่มไหนก็เข้าได้ทั้งนั้น..ขอให้ชอบเหมือนๆกันเถอะ ถึงไหนก็ถึงกัน.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 เม.ย. 51 11:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พี่วิค่ะ วันนี้เห็นข่าวชาวเชมเปญด้วยแหล่ะ ยังมีชาวไร่ไวน์ที่บอกว่าปลุกองุ่นเชมเปญ ทำไวน์ฯแบบแชมเปญ แต่ยังไม่ได้ license ที่อนุญาตให้ใช้ชื่อว่าแชมเปญด้วยแหล่ะค่ะ ส่วนคนที่ได้ เค้าบอกว่าเขาเหมือนถูกลอตเตอรี่ ทั้งที่ทั้งไร่ทำแชมเปญได้แค่ ห้าร้อยขวด (แต่นึกถึงที่พี่วิบอกว่ามันระเบิดทิ้งเองก็เยอะ ก็พอเข้าใจ) จากคุณ : horseshoes - [ 22 เม.ย. 51 02:35:25 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 72 คุณ h คะ ในตอนต่อๆไปก็จะเล่าถึงเรื่องการแบ่งเขตแบ่งแคว้น เขตลูกเมียหลวง แขวงเมียน้อย ตรงนั้นใช้ชื่อแชมเปญได้ ตรงนี้ไม่ได้  จนกลายเป็นกรณีพิพาทกันจนแทบจะเกิดสงครามกลางเมืองย่อยๆเชียว.. และจะเล่าถึงพัฒนาการในการผลิตที่เจริญขึ้น จนขวดไม่ระเบิดอีกแล้วด้วยค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 22 เม.ย. 51 04:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีครับ อาวิและทุกๆท่าน สวัสดีพี่ กาสะลอง ด้วยนะครับ ใช่แล้วครับพี่ เราใช้กาวยี่ห้อเดียวกันครับ ตรา วิวันดา ครับ 555 อาวิเค้าไม่มีฟอร์มและไม่มี บาเรีย มาขวางกั้นเลยครับ เจอครั้งแรกก็คุยลื่นเลยครับ ติดตามอ่านนะครับ จากคุณ : jearjear - [ 22 เม.ย. 51 14:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 คุณกาสะลอง และ คุณเจี่ย..น่ารักเสมอ  สนใจเรื่องไวน์อย่างจริงจังหาตัวจับได้ยาก อีกหน่อยจะเก่งมาก (ขอทำนายไว้ล่วงหน้า) บอกตรงๆเลยนะคะ ว่าในจำนวนนักไวน์ที่พบมาในเขตคาลิฟอร์เนีย  ซีแอตเติล  และ โอเรกอน ที่พบกันปีละสองสามครั้งในงานเทศกาลไวน์สำคัญๆ เขาแบ่งกันหลายรุ่น หลายเกรด ต่างชอบไวน์แต่ละชนิด  แต่ละพื้นที่ต่างๆกันไป  ต่างก็จะรวมตัวกันอยู่เป็นกลุ่มๆ   แต่จะมีจำพวกหนึ่งที่สามารถคุยได้ทุกกลุ่ม ตอบข้อสงสัยของใครต่อใครได้หมด และคุยได้สนุกมาก..พี่เองชอบไปชะเง้อฟังเวลาที่เขาคุยกันในเรื่องราวต่างๆกันบ่อยๆ..นานมาแล้ว..หนึ่งในนั้น เคยบอกพี่ว่า..ลองไปคิดคำพูดของ Julia Child (เป็นกูรูในเรื่องการทำอาหารในยุค 1970s ที่โด่งดังมาก) เอ่ยเอาไว้ว่า.   "Wine is a living liquid containing no preservatives. Its life cycle comprises youth, maturity, old age, and death. When not treated with reasonable respect it will sicken and die." แล้วไปคิดแยกแยะความหมายดู ก็เห็นจริงตามนั้น..ว่า..แค่ดื่มเป็นอย่างเดียวไม่พอ.. และการแสดง reasonable respect ไวน์ตามสไตล์พี่  คือการที่ช่วยผดุง ส่งเสริมโดยการแพร่กระจายความรู้ให้ออกไปเป็นประโยชน์ แล้วแต่ว่าใครจะจับส่วนไหนเอาไปใช้.. จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 00:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 75 จากการพักที่โรงแรม Lion d'Or ที่ทิวทัศน์เต็มตาของทอมส์คือพระวิหารแห่งเมืองรีนส์  เริ่มซึมซับเข้าไปในใจของเขาทุกวัน จากการที่เป็นคนไม่สนใจในร่องรอยของประวัติศาสตร์  ทอมส์เริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มมองเห็นความสวยงามในศิลปะ ซาบซึ้งในโบราณวัตถุที่เขาได้ศึกษาจนทราบว่า มันตกทอดมาแต่สมัยโรมันยึดครอง  แคว้นแชมเปญที่เป็นพื้นที่ปิด ไม่มีทางออกสู่ทะเลจึงเงียบสงบผิดแผกแตกต่างไปกับ ประเทศอื่นที่เขาได้ผ่านมาเมื่อครั้งไปรับราชการที่ภาคพื้นฝั่งตะวันออก เช่น ญี่ปุ่น ที่เต็มไปด้วยเมืองท่าที่มีการค้าขวักไขว่   ไม่ว่าเขาเที่ยวสัญจรไปทางไหน  ล้วนแต่น่าศึกษาไปทั้งสิ้น อย่าง Porte de Mars (ค่ายทหาร) ที่สร้างขึ้นมาตั้งแต่ 277 A.D.เพื่อเป็นอนุสาวรีย์เกียรติยศให้แก่จูเลียต ซีซ่าร์ หรือ  หอคีตศิลป (Maison des Musiciens)ที่สร้างมาตั้งแต่ศตวรรษที่สิบสี่ ที่หอสมุดเก่าแก่ประจำเมือง ที่เขาเพิ่งทราบว่า มีหนังสือ ตำรับตำราต้นฉบับเก่าแก่ที่รอดพ้นจากการเผาเมื่อครั้งปฏิวัติมาเก็บไว้ที่นี่เป็นจำนวนมาก และ ที่หอสมุดนี่เอง..ที่ทำให้นิทานอิสปได้เป็นที่รู้จักของชาวโลก เนื่องจาก พระสังฆราชของวัด Saint Remi ที่ทรงทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลรักษาห้องสมุด ได้ทำการรื้อค้นจนเจอกับกองหนังสือเก่าแก่ นั่นคือ ต้นฉบับของแท้ของ Aesop's Fables** ซึ่งท่านสังฆราชรีบนำออกเผยแพร่กับประชาชนทันที   ** ต้นฉบับที่ว่านี้ ได้ถูกทำลายไปเมื่อปี 1791 เพราะเกิดอัคคีภัย สำหรับชาวแชมเปญที่เขาเคยเห็นว่า ไม่เอาไหน แต่ในที่สุด เขาได้มองเห็นอีกมุมหนึ่งที่เขาไม่เคยมองมาก่อน นั่นคือ ความมีสติปัญญา  มีระเบียบ มีมารยาท และเป็นคนรักครอบครัว อาจจะเป็นเพราะว่า  เขาได้ข้อมูลมาผิดๆจากสิ่งที่เคยได้ยิน  จากคำพังเพยเก่าๆ เช่น  Quatre-vingt-dix-neuf moutons et un Champenois font cent betes อันแปลว่า ninety nine sheep and one inhabitant of Champagne make 100 beasts(fools). หรือ แกะเก้าสิบเก้าตัว บวก ชาวแชมเปญหนึ่งคน รวมเป็น หนึ่งร้อยเดียรฉาน.. นั่นเป็นคำเหยียดหยามสำหรับคนที่อยู่ในยุคของฐานันดรที่มีให้กับชาวบ้านนอกที่ห่างไกล..อันเนื่องมาจาก เมื่อสมัยโบร่ำโบราณ ครั้งที่แคว้นแชมเปญยังหาเลี้ยงชีพด้วยการเลี้ยงสัตว์ เช่นแกะ เพื่อนำมาทำผ้าขนสัตว์ออกขาย การเก็บภาษีนั้น จะเก็บโดยการนำแกะเข้าเมืองไปตัดขนขายเป็นฝูง ฝูงละหนึ่งร้อยตัว.. ชาวบ้าน(จึงฉลาด) นำแกะไปเพียง 99 ตัว เพื่อเลี่ยงภาษี..ก็คงเลี่ยงได้ไปนานพอสมควร เพราะคนเก็บภาษีมันยังรู้ไม่ทัน.. แต่ต่อมา..หัวหน้าอบต.ทนไม่ไหว ลงมานั่งเก็บภาษีเอง..และพบว่า ชาวบ้านนำฝูงแกะมาเหมือนเดิม นับได้ 99 ตัว..ก็ไม่รู้จะหาเรื่องยังไงต่อไป เลยออกความเห็นแบบหน้าด้านๆว่า.. "ยังไงก็ต้องจ่ายมาว้อย..เพราะ แกะ 99 ตัว กับตัวเอ็งที่เป็นจ่าฝูง(คุมมา) นับรวมกันก็ได้ร้อย"ตัว" ตามกฏหมายพอดี !!! (ตอนนี้คงหายสงสัยกันนะคะว่าทำไมถึงได้มีปฏิวัติแบบนองเลือด) จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 08:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 76 หรือที่สถานสุสานของเมือง ที่เขาต้องพบกับชื่อสำคัญๆหลายชื่อ  ที่ล้วนแล้วแต่เป็นชื่อของแชมเปญชื่อดังที่มักจะเอามาฉลองในเทศกาลแห่งความรื่นเริง เช่น..Heidsieck (เฮดเซค) , Clicquot (กลิคโกต์), Roederer (โรแดแรค์) และ Mumm (มัมม์)  ที่ต่างก็หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น มานอนเรียงแถวอยู่ ณ.ที่นี้เช่นกัน และเมื่อมารู้ที่มาที่ไป อีกทั้งประวัติของคนต่างๆเหล่านี้ เขายิ่งต้องแปลกใจที่ได้ทราบว่า กว่าพวกเขาจะผลิตแชมเปญออกมาให้ชาวโลกได้ชื่นมื่น ฉลองความสำเร็จ หรือฉลองกันได้ในทุกโอกาส พวกเขาต้องแลกมันมาด้วยเลือดเนื้อและหยาดน้ำตา ติดต่อกันมานานนับหลายชั่วคน หลังจากการปิวัติครั้งใหญ่ ต่อด้วยสงครามสารพัดชนิด ได้เปลี่ยนให้กรุงปารีสที่มีสภาพอะไรไม่ปิดกับแหล่งเสื่อมโทรม.. นโปเลียนที่สาม มีนโยบายที่จะปรับปรุงบ้านเมืองใหม่  ทำให้ดูดี ทันสมัย จึงได้ทำการจ้าง นาย Georges-Eugene Haussmann (1809–1891) หรือเป็นที่รู้จักในตำราอื่นๆทั่วไป ว่า Baron Haussmann อันเป็นตำแหน่งที่ตัวแกตั้งเอง เรียกเอง ไม่ใช่เป็นยศทางการ เพราะนโปเลียนที่สามไม่ได้ตั้งให้ สาเหตุเพราะแกว่า ตามตำแหน่ง ที่เทียบเท่ากับอธิบดีผังเมืองแล้ว..แกน่าจะเป็น บารอน..นายเฮ้าส์มานน์ได้เปลี่ยนแปลงกรุงปารีสให้มีโฉมใหม่ โอ่อ่าด้วยตึกรามอาคารใหม่..ทันสมัยด้วยเสาไฟ(ใช้ก๊าซ)ตามถนนที่ขยายให้โอ่โถงขึ้น ซึ่งในบางกรณีต้องมีการทุบสถาปัตยกรรมเก่าๆทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย ภาพ..Baron Haussmann จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 10:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ถ้าใครยังจำได้..ว่า..ในยุคของนโปเลียนที่สามนี้เองที่ได้มีการจัดงานเอ๊กซโปแสดงสินค้าที่ใหญ่ยิ่ง อลังการ  และมีการจัดอันดับชั้นไวน์บอร์คโดซ์ (1855) กันอย่างรีบเร่ง เพื่อที่จะเป็นการกระตุ้นโฆษณา เพราะ ในยุคนั้นเป็นการที่ชาวฝรั่งเศสมีความตื่นตัวในการรีบเร่งผลิต รีบทำมาค้าขาย เพื่อให้ชาวโลกรู้ว่า จากยุคฐานันดรเก่า สู่ยุคฐานันดรใหม่นั้น ของใหม่ย่อมดีกว่า เจริญกว่า ซึ่งก็แน่นอน เพราะอาณานิคมของฝรั่งเศสได้ขยายออกไปกว้างไกลขึ้น การค้าส่งออกเพิ่มขึ้น การธนาคารได้เปิดระบบใหม่ให้กับประชาชน นั่นคือ การให้เครดิตกู้ยืมเพื่อธุรกิจ จากยุคมืด ยุ่งเหยิงที่ผ่านมา..ฝรั่งเศสเริ่มฉายแสง ส่งแววจรัสเทียบเท่าประเทศดังๆในยุโรป  ประชาชนเริ่มเงยหน้าอ้าปาก มีเงินจับจ่ายใช้สอย.. แชมเปญก็เช่นกัน  การผลิตแชมเปญเริ่มตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง..เครื่องไม้เครื่องมือในด้านจักรกลได้ออกแบบมาใช้แทนแรงงานมนุษย์ จากการทำแชมเปญแบบบ้านใครบ้านมัน ก็เปลี่ยนมาเป็นการรวมตัวในรูปของบริษัท นักเคมี ที่มีนามว่า Jean-Baptiste Francois ได้ผลิตเครื่องวัดน้ำตาลในไวน์ (sucre-oenometre) และ Louis Pasteur หรือ หลุยส์ ปาสเตอร์ ผู้ยิ่งยงได้ค้นพบและวิจัยได้ว่า สาเหตุที่แชมเปญจะเป็นฟองได้นั้น เพราะเชื้อยีสต์ที่ทำให้เกิดปฏิกิริยา และทำให้เกิดการระเบิด เรื่องนี้ได้มีการเผยแพร่และกระจายความรู้ให้เข้าใจในการที่จะควบคุมจำนวนและการทำงานของยีสต์ อะไรก็แทบจะๆไม่สำคัญเท่ากับการได้ค้นพบวิธีนำตะกอนออกจากขวดแชมเปญ เนื่องจากแชมเปญได้นอนนิ่งหมักในขวดมานานถึงสองสามปี น้ำไวน์ได้เกิดการตกตะกอน โดยธรรมชาติ การปฏิบัติแต่โบราณคือเขย่าขวดเบาๆให้ตะกอนลอยขึ้นมา แล้วก็รีบถ่ายขวดอย่างรวดเร็ว ให้มีตะกอนติดมาน้อยที่สุด ซึ่งวิธีการนี้สิ่งที่จะหายไปพร้อมกับตะกอน คือ ฟองที่จะพาลหายไปด้วย คนที่ขจัดปัญหานี้ได้ คือ แม่ม่ายวัยเพียงยี่สิบเจ็ดปี  นามว่า Nicole-Barbe Clicquot-Ponsardin นิโคลเป็นลูกสะใภ้ของบริษัท Clicquot et Fils ที่ค้าขายผ้าขนสัตว์เป็นหลัก ผลิตแชมเปญเป็นงานอดิเรกเสริมรายได้ สามีของเธอได้เสียชีวิตลงในปี 1806 ทิ้งให้เธอและลูกสาววัยสามขวบให้อยู่ตามลำพัง  จากนั้นไม่นาน พ่อของสามี คือ นายกลิคโกต์ ประกาศล้างมือ อยากจะอำลาวงการ ปิดบริษัท เกษียณตัวเอง  นิโคลจึงขอโอกาสจากพ่อสามี..ขอเข้าไปลองทำงานดูทั้งๆที่ไม่เคยรู้เรื่องการค้าการขาย หรือการทำแชมเปญมาก่อน และเธอก็ได้โอกาสนั้นสมใจ.. เมื่อได้เริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง สิ่งแรกนั่นก็คือ การเปลี่ยนชื่อ มาเป็น Veuve Clicquot Ponsardin ** (โวว์ กลิคโกต์ ปองซาร์แดง) **Veuve หมายถึง แม่ม่าย ที่ยามนั้น เป็นคำนำหน้าสตรี บ่งบอกสถานะชัดเจน  Clicquot คือนามสกุลสามี  Ponsardin คือนามสกุลเก่าก่อนแต่งงาน แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 51 13:23:10 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 51 11:08:52 จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 10:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เพียงสี่เดือนผ่านไป นิโคลได้ปรับปรุงการทำงานใหม่ในบริษัท  มุ่งให้ความสนใจในการติดต่อกับลูกค้าเก่าๆในภาพพื้นยุโรป มากกว่าการไปง้องอนลูกค้าไกลบ้านอย่าง อังกฤษ หรือ อเมริกา  และรับฟังปัญหาทั้งหมดที่เคยมีเพื่อนำมาหาทางปรับปรุง  ปัญหาที่ว่านั่นคือ แชมเปญมีสีขุ่น (เพราะมีเศษตะกอน) นิโคล แม่ม่ายร่างเล็ก ส่วนสูงไม่เกินห้าฟุต..ลงทุนลากโต๊ะทานข้าวขนาดครอบครัวลงไปในเซลล่าร์  ไปหาเซลล่าร์ มาสเตอร์ของเธอ นามว่า Antoine de Muller โดยขอให้ช่วยเหลือทำการเจาะรูไปทั่วบนพื้นโต๊ะพอให้สอดคอขวดเข้าไปได้  จากนั้นก็ยกโต๊ะตะแคงขึ้น  เพื่อที่จะเอาขวดแชมเปญมาสอดเรียงไปตามรูที่เจาะ (คอขวดจะอยู่ในเป็นระดับเอียงลงต่ำ) คนงานจะคอยหมุนขวดเพื่อให้มีการสั่นสะเทือน ให้ตะกอนลอยขึ้นมา.. ตะกอนจะมานอนรออยู่ที่คอขวด พอดึงจุกออก  สิ่งที่จะพวยพุ่งออกมาก่อนคือ แชมเปญส่วนที่มีตะกอน  ซึ่งจะเป็นปริมาตรไม่มาก และใช้เวลาอย่างรวดเร็ว จากนั้น..ก็จะเป็นการเติมส่วนที่ขาดไปให้เต็ม..และปิดจุกใหม่..ส่งออกขายได้เลย นิโคลและอังตวน พยายามเก็บเทคนิคนี้เป็นความลับ..ก็เพียงได้แค่ชั่วขณะ จากนั้นไม่นาน ระยะปี 1860s วิธีนี้ได้ใช้กันอย่างแพร่หลายไปทั่วทั้งแคว้นแชมเปญ และเป็นยุคทองของแชมเปญโดยแท้ เนื่องจาก นี่คือครั้งแรกที่คำว่า แชมเปญ  (ไวน์)ได้ถูกบรรจุไว้ในพจนานุกรมของฝรั่งเศส ที่คำอธิบายว่า  "a wine produced by art" เมื่อแชมเปญได้บูมขึ้นมา..ใครต่อใครในแคว้นอื่นๆเริ่มหันมาทำไวน์ซ่ากันอย่างยกใหญ่  เช่นใน เบอร์กันดี  ก็หันมาทดลองทำ ไวน์ซ่า ใน  Nuits-St.-Georges, ไวน์ซ่า Montrachet หรือแม้แต่ไวน์ซ่า  Romanee-Conti   ในบอร์คโดซ์ก็เอากับเขาด้วย โดยการทดลองทำ ไวน์ซ่า Sauterne ส่วนโรห์นใต้..ก็ลองทำไวน์ซ่า Chateauneuf-du-Pape แต่แทนที่จะออกมาดี  หรือได้ผล..กลับกลายเป็นเรื่องชวนหัว..ขบขัน ไปเสียฉิบ ดูภาพการเรียงขวดแชมเปญ ดังที่เล่ามาข้างต้น เรียกว่า riddling หรือ remuage แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 51 12:03:31 จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 12:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ภาพ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 12:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 80 นโปเลียนที่สามไม่ได้หมายมุ่งที่จะพัฒนาปารีสเท่านั้น แต่หมายถึงทุกแคว้นในประเทศให้มีความเจริญต่อเชื่อมกัน.. สิ่งแรกก็คือ การทำทางรถไฟให้กระจายออกไปทุกทิศ ภายในช่วงปี 1852-1870 เส้นทางรถไฟของฝรั่งเศสได้ขยายออกไปถึงหกเท่า ซึ่งสามารถต่อเชื่อมกับประเทศเพื่อนบ้านโดยรอบได้อย่างสะดวก การขยายตลาดให้กับแชมเปญเติบโตไปพร้อมๆกับทางรถไฟ  จากไม่กี่แสนขวด กลายเป็น ยี่สิบห้าล้านขวด จากสิบกว่าบริษัท กลายเป็น กว่าสามร้อยบริษัท และไม่ใช่แค่นั้น..ในอดีตครั้งที่จักรพรรดิ์นโปเลียนได้ขยายอาณาจักรออกไป  แชมเปญก็ได้ขยายตลาดตามไปด้วย กองทัพตัวแทนการขาย หรือที่เราเรียกว่าเซลส์แมน ได้ติดตามไปประจำตามเส้นทางพร้อมที่จะขยายตลาดมาตั้งแต่ครั้งนั้นอยู่แล้ว หมายถึงก่อนที่จะมีรถไฟไปถึง ดังที่มีบันทึกไว้ว่า..ไม่ว่ากองทัพฝรั่งเศสจะผ่านไปทางไหน เยอรมัน, โปแลนด์, สโลวัค  ก็ตาม..เซลส์ของ แชมเปญดังๆมักจะไปเตรียมเปิดตลาดล่วงหน้าอยู่แล้ว  เพราะ.... ในช่วงที่นโปเลียนขยันทำสงคราม คือ ปี 1804-14  พอชนะปุ๊บ มีแชมเปญเปิดฉลองปั๊บ รวดเร็วทันใจ และจากนั้นก็ถือว่าเป็นการปูพื้นโฆษณาในพื้นที่อย่างมั่นคง ไม่รวยกันตอนนั้นแล้วจะไปรวยกันตอนไหน.. หลังจากการปูพื้นที่การขายเสร็จสิ้นแล้ว พวกเซลส์หัวใสสมองไวพวกนี้ ก็กลับมาหรูหราที่ปารีสเหมือนเดิม  ทำตัวราวกับเจ้าชาย แต่งตัวหรูหรา และไม่เคยพูดถึงธุรกิจแชมเปญให้เหนื่อย ฟังคนอื่นพูดอย่างเดียว..หลังจากนั้น..เขาจะทำหน้าตาใสซื่อ ส่งนามบัตรและพูดสั้นๆว่า.. "ผมจะส่งตัวอย่างแชมเปญชั้นดีไปให้ท่านทดลองชิมสักหนึ่งลัง..เป็นอภินันทนาการครับ" จากนั้น..เขาก็จะหันไปคุยเรื่องอื่น..ไม่พูดถึง"สินค้า"อีกเลย.. แต่กว่าจะไต่เต้าจนถึงระดับนี้ไม่ใช่ของง่าย  ดังที่ ทอมส์ได้เคยบันทึกไว้ว่า..คุณสมบัติของเซลส์ขายไวน์ระดับสัญจร  ต้องตื้อเก่ง  หน้าทน  มีปากเป็นชักยนต์  ต้องเข้าไหนเข้าได้  คุยเก่งช่างจำนรรจา ไม่งั้นก็ไม่รอด.. อย่างในปี 1811 ที่นโปเลียนได้เตรียมยาตราทัพมุ่งสู่กรุงมอสควา  ชายวัยยี่สิบเอ็ด Charles-Henri Heidsieck ทายาทบริษัทแชมเปญเฮดเซค ได้ไอเดียบรรเจิดขึ้นมา  ว่า.. เอ๊ะ..แล้วทำไมเราถึงไม่ล่วงหน้าไปคอยท่านโปเลียนที่มอสควาซะเลย เผื่อชนะก็จะได้ฉลองด้วยแชมเปญของเราก่อนใครเพื่อน.. ว่าแล้ว..ชารลส์จึงลงทุนซื้อม้าหนุ่มที่พ่วงพีแข็งแรงตัวหนึ่งเป็นพาหนะ ตามด้วยขบวนบ่าวไพร่และสัมภาระแชมเปญ มุ่งหน้าไปกว่าสองพันไมล์ จุดหมายคือกรุงมอสควา ข่าวการเดินทางของเขานั้นได้ทำให้  Louis Bohne เซลส์ของ Veuve Clicquot อารมณ์เสียทั้งวัน เพราะในเขตของรัสเซียนั้น เขาได้ไปปูตลาดล่วงหน้าอยู่แล้ว แถมตัวเองยังเป็นที่โปรดปรานของซาร์ และ ซารินา อีกทั้งกลุ่มพระราชวงค์ใกล้ชิด ถึงขนาดที่เคยเอา"ความลับ"มาเผยกับคนใกล้ชิดว่า "ซารินาทรงครรภ์อีกครั้งแล้ว คราวนี้ท่าจะเป็นพระโอรส และถ้าเป็นจริงตามนั้น รับรองว่าเราขายแชมเปญกันระเบิด ระเบ้อ  อย่าเอาไปบอกใครล่ะ..ไม่งั้นก็จะแห่กันไปรัสเซียหมด" แน่นอนว่า ความลับไม่มีในโลก เพราะจากนั้นไปไม่นาน กลุ่มแชมเปญดังๆต่างส่งเซลส์ไปประจำที่รัสเซียกันเป็นแถว ไม่ว่าจะเป็น Moet, Ruinart, Jacquesson และ Roederer จากคุณ : WIWANDA - [ 23 เม.ย. 51 13:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เจ็บแสบมากเลย คนเป็นแกะตัวที่ร้อย ยังโกรธไม่หายเลยพี่วิ มีคนเอาหนังสือมาให้อ่านชื่อ sheep and buddhist.... ฮืม ๆๆๆ ใครพูดมุขแกะมาทีไรหน่ะ มันเจ็บ ดิ้บ ๆๆ เลย จากคุณ : h - [ 23 เม.ย. 51 18:27:40 A:81.152.202.46 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ...เรื่องชักเข้มข้น... ...ขอขยับมานั่งกลางห้อง ...จิบ Krug เริงใจ จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 24 เม.ย. 51 22:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 83 กระทู้ตกหน้าเร็วจัง..ขึ้นใหม่นะคะ จากคุณ : WIWANDA - [ 25 เม.ย. 51 12:07:20 ]