PANTIP.COM : K6565446 รู้จักกับ เหงียนเกากี อดีตนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐเวียตนามใต้ [หน้าต่างโลก]

ความคิดเห็นที่ 6

เดียมเป็นแคทธอลิคที่เคร่งครัด มีบุคคลิกรักสันโดษ จัดได้ว่าเป็นคนดีคนหนึ่งทีเดียว แต่โชคร้ายที่เขาถูกแวดล้อมไปด้วยพวกทุจริตฉ้อฉลโดยเฉพาะหัวหน้าตำรวจลับโงดินนูห์ ผู้เป็นน้องชาย ดังนั้นเดียมจึงห่างเหินจากประชาชนของเค้าอย่างมากและได้กลายเป็นหุ่นเชิดของน้องชายไปโดยปริยาย นูห์เป็นผู้กระหายอำนาจและใช้อำนาจไปในทางที่ผิด ทำการปกครองอย่างกดขี่ข่มเหงประชาชนและเอื้อประโยชน์ต่อพวกพ้อง จนในที่สุดฉนวนแห่งการล่มสลายก็เริ่มขึ้นโดยการเลือกปฏิบัติของรัฐบาลต่อชาวพุทธซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ ในตอนนั้นสาธารณรัฐเวียตนามใต้มีประชากรทั้งสิ้น 17 ล้านคนโดยกว่า 15 ล้านคนเป็นชาวพุทธ เรื่องได้ประทุขึ้นที่เมืองเว้ ซึ่งชาวพุทธจะจัดให้มีการฉลองวันวิสาขบูชา 8 พฤษภาคม ปี 1963 ในขณะที่ชาวคริสต์เองก็กำลังจะจัดพิธีฉลองทางศาสนาของตนเองเช่นกัน รัฐบาลเดียมได้อนุญาตให้ชาวคริสต์ชักธงศาสนาได้ ในขณะที่สั่งห้ามชาวพุทธชักธงธรรมจักร การเลือกปฎิบัติของรัฐบาลได้ทำความไม่พอใจให้กับชาวพุทธซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ ที่ไซ่ง่อนได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อ พระตรีกวางดุ๊ค ทำการเผาตนเองประท้วง สื่อมวลชนทั่วโลกได้เก็บภาพนั้นและเผยแพร่ออกไปทั่วโลก อเมริกันชนต่างพากันตกตะลึงกับภาพความทารุณโหดร้ายที่เห็น ในขณะที่มาดามนูห์ น้องสะไภ้ผู้ชั่วร้ายของเดียมได้กล่าวประโยคที่ทำร้ายจิตใจชาวพุทธว่า “ให้พระพวกนั้นเผาตัวเองไป ฉันจะปรบมือให้” เท่านั้นดูเหมือนจะยังไม่หนำใจ เพราะหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น โงดินนูห์ได้ออกคำสั่งให้ตำรวจลับของตน ทำการบุกค้นวัดพุทธทั่วประเทศและจับชาวพุทธไปขังคุกนับพันคน ความไม่พอใจของประชาชนและบรรดากลุ่มนายทหารใกล้จะถึงจุดประทุแล้ว

ปัญหาคือว่ารัฐบาลเดียมได้รับการหนุนหลังจากสหรัฐฯเป็นวลากว่า 8 ปี ตัวเดียมเองถึงกับได้รับการยกย่องจากรองประธานาธิบดีลินดอน บี จอห์นสัน ให้เป็น “วินสตัน เชอร์ชิล แห่งเอเชีย” ดังนั้นหากพวกนายทหารจึงไม่กล้าที่จะทำการปฎิวัติล้มล้างรัฐบาลเดียมโดยพลการโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากรัฐบาลสหรัฐฯ แต่ภาพความโหดร้ายที่เห็นนั้นได้เปลี่ยนใจประธานาธิบดีเคเนดี้ ท่านได้สั่งการไปยังซีไอเอและเฮนรี่ คาร์บอดจ์ ลอร์ช เอกอัครราชทูตรสหรัฐฯประจำสาธารณรัฐเวียตนามใต้ว่ารัฐบาลสหรัฐเปิดสัญญาณไฟเขียวให้มีการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองภายในเวียตนาม โดยมีข้อแม้ว่าจะต้องให้ความปลอดภัยแก่เดียมและน้องชายให้สามารถเดินทางออกนอกประเทศและลี้ภัยทางการเมืองในสหรัฐฯได้

และแล้ววันแห่งการชี้ชะตาก็มาถึงในวันที่ 1 พฤศจิกายน 1963 เมื่อคณะทหารกลุ่มหนึ่งนำโดยนายพล เดืองวันมินห์ ที่ปรึกษาทางทหารของเดียม หรือที่รู้จักกันในเวียตนามในยุคนั้นว่า “บิ๊คมินห์” ร่วมกับนายพลเหงียนคาห์น นำกำลังเข้าทำการยึดอำนาจจากประธานาธิบดีเดียม ถึงตอนนนี้เหงียนเกากีได้เขียนเอาไว้ว่า เขาถูกขอร้องให้เข้าร่วมในคณะปฏิวัติ และเป็นคนที่ไปจับตัวผู้บัญชาการทหารอากาศซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของโงดินนูห์ นอกจากนี้เขายังได้สั่งให้เครื่องบินแบร์แคทจำนวนสองลำ ทำการขึ้นบินจากฐานบินและยิงจรวดถล่มทำเนียบประธานาธิบดีเพื่อทำการขู่ขวัญพวกกำลังทหารที่จงรักภักดีต่อเดียมให้ยุติการต่อต้าน และจุดนี้เองกีเป็นก้าวแรกที่กีได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในวงการเมืองเวียตนาม เพราะหลังจากที่ปฎิวัติสำเร็จได้แค่เพียงสิบวัน เขาก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการทหารอากาศ

ในขณะที่ทหารของฝ่ายก่อการได้มาล้อมทำเนียบนั้น เดียมร้อนใจมากและได้โทรศัพท์ไปแจ้งให้ เฮนรี่ คาร์บอช ลอร์ชทราบถึงสถานการณ์เพื่อขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลสหรัฐฯ แต่ที่ลอร์ชทำได้ก็คือการบ่ายเบี่ยงโดยอ้างว่าในตอนนั้นเวลาที่วอชิงตันคือตีสี่ครึ่ง ซึ่งคนที่กระทรวงการต่างประเทศคงจะหลับนอนกันหมดแล้วและไม่ทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวียตนาม อย่างไรก็ตามลอร์ชได้บอกแก่เดียมว่าทางฝ่ายผู้ก่อการจะรับประกันความปลอิดภัยแก่เดียมและน้องชายหากยอมมอบตัว เดียมและนูห์ได้ใช้หลบหนีไปยังย่านโชลอง ซึ่งเป็นย่านคนจีนในไซ่ง่อน และเมื่อเห็นว่าหนีไม่รอด ก็ได้ทำการมอบตัว พวกคณะปฎิวัติได้ส่งรถหุ้มเกราะมารับตัวไป โดยอ้างว่าจะพาไปส่งที่สนามบินเพื่อเดินทางออกนอกประเทศ แต่เมื่อเข้าไปในรถ ทหารคนหนึ่งก็ได้ใช้ปืนพกยิงเดียมและนูห์จนถึงแก่ความตาย ประธานาธิบดีเคเนดี้ถึงกับตกใจมากเมื่อทราบข่าวการตายของพันธมิตรเก่าอย่างเดียม ทว่าเพียงสามสัปดาห์หลังจากนั้น ตัวเคเนดี้เองก็ถูกลอบสังหารขณะกำลังเดินทางเยือนเมิองดัลลัสในรัฐเท็กซัส
ว่างแล้วจะมาต่อครับ

ปล.นั่นคือประโยคที่มาดามนูห์ภรรยาคนสวยของโงดินนูห์กล่าวครับคุณ akebi1 ไม่ใช่ภรรยาของเหงียนเกากี กีเองเท่าที่ทราบมีภรรยาที่เปิดเผยอยู่ถึง สามคนครับ

จากคุณ : piras - [ วันแรงงาน 18:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13

ขออนุญาตขัดจังหวะเรื่องการเมืองในสาธารณรัฐเวียตนามใต้ภายใต้รัฐนาวาของเหงียนเกากีด้วยบทวิเคราะห์เรื่องบุคคลิกภาพของบุคคลที่ไม่ธรรมดาผู้นี้ จากหนังสือเรื่อง”สิ้นชาติ” เหงียนเกากีเขียนถึงประวัติของตนเองว่า เขาเกิดและเติบโตในเมืองซอนเตย์ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของกรุงฮานอย เมื่อเป็นวัยรุ่นกีนิยมและยกย่องโฮจิมินห์และกองกำลังกู้ชาติที่กำลังสู้รบกับกองทหารญี่ปุ่นที่เข้ามายึดครองเวียตนามอยู่ในขณะนั้นเป็นอย่างสูง ถึงขนาดหนีอออกจากบ้านเพื่อจะเข้าร่วมกับกองโจรใต้ดินของโฮจิมินห์ เมื่อกีหายออกจากบ้านไป แม่ของเขากีได้ไปขอให้กองทหารญี่ปุ่นให้ออกตามหา และได้พบตัวกีก่อนที่เขาจะไปถึงค่ายของกองกำลังกู้ชาติของโฮจิมินห์ในป่า กีได้บรรยายในหนังสือเอาไว้ว่า หากทหารญี่ปุ่นไม่เจอตัวเขาในวันนั้น ป่านนี้เขาอาจจะเป็นทหารในกองกำลังของเวียตนามเหนือไปแล้ว

เมื่อกีจบชั้นมัธยมในปี 1950 เขาได้ถูกเกณฑ์เข้าเรียนโรงเรียนนายร้อยซึ่งจัดตั้งขึ้นโดยฝรั่งเศสซึ่งกลับมาปกครองอณานิคมเดิมของตนอีกครั้ง หลังจากใช้เวลาเรียนอยู่หกเดือน กีก็จบออกมาและได้ติดยศร้อยโท หลังจากนั้นไม่นานรัฐบาลหุ่นของเวียตนามภายใต้การหนุนหลังของฝรั่งเศสได้ประกาศจัดตั้งกองทัพอากาศขึ้น กีจึงได้สมัครเข้าสังกัดกองทัพอากาศ และถูกส่งไปเรียนการฝึกบินที่ฝรั่งเศสเป็นเวลาสองปีกว่า เมื่อจบหลักสูตรกลับมายังวียตนามในเดือนกันยายน 1954 ปรากฏว่ากองทหารฝรั่งเศสได้ถูกบดขยี้โดยกองกำลังของนายพลโวเหงียนเกี๊ยบที่เดียนเบียนฟูไปเรียบร้อยแล้ว ทำให้มีการประชุมสันติภาพที่เจนีวา ซึ่งมหาอำนาจตะวันตกกับจีนและรัสเซียได้ตกลงให้มีการแบ่งเวียตนามออกเป็นสองประเทศโดยใช้เส้นรุ้งที่ 17 องศาเหนือ คือสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียตนามหรือเวียตนามเหนือ ภายใต้การปกครองของพรรคคอมมิวนิสต์ โฮจิมินห์ (พรรคเลาดอง) และสาธารณรัฐเวียตนามหรือเวียตนามใต้ซึ่งปกครองระบอบประชาธิปไตยภายใต้การอุปถัมป์ของมหามิตรคนใหม่อย่างสหรัฐอเมริกา

นิตยสารไทม์แมกกาซีนได้นำรูปกีขึ้นปกและลงเรื่องราวเกี่ยวกับเขาในฉบับวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 1966 ซึ่งในช่วงนั้น กีได้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาแล้วเป็นเวลาหกเดือนและเพิ่งเสร็จจากการประชุมร่วมกับประธานาธิบดีจอห์นสันที่โฮโนลูลู ในทรรศนะของสื่อต่างชาติ กีเป็นบุคคลที่โผงผางและมีบุคคลิกที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร ด้วยการไว้หนวดเรียวยาวเหนือริวฝีปาก สวมแจ๊คเก็ตนักบินสีดำและผูกผ้าพันคอไหมลายดอกลาเวนเดอร์ ไทม์ถึงกับเปรียบเทียบบุคคลิกภาพนี้ของกี กับ มัลเฟรด ฟอนริทโธเฟ่น เสืออากาศเยอรรมันในสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง บุคคลิกของกีแม้ว่าออกจะโผงผางอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับบรรดานายพลเวียตนามใต้ในสมัยนั้น อาจสามารถกล่าวได้ว่า กีจัดเป็นพวกที่รู้ทิศทางลมและเป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ด้วยเหตุนี้จึงไม่เป็นที่กังขาว่าทำไมตำแหน่งอันทรงอำนาจนี้จึงตกเป็นของเขาแม้ว่ากีจะมิได้เป็นนายพลที่มีอำนาจที่สุดในตอนนั้น อย่างไรก็ตามด้วยบุคคลิกแบบขวานผ่าซาก พูดจาแบบไม่เกรงใจใครบางครั้งก็สร้างปัญหาให้กับกีอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ เช่นในตอนที่รับตำแหน่งใหม่ๆ กีเคยให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนว่าเวียตนามต้องการคนอย่างอดอลฟ์ ฮิตเลอร์ มาบริหารประเทศ การให้สัมภาษณ์ครั้งนี้ได้สร้างความโกรธเกรี้ยวให้แก่พันธมิตรตะวันตกเป็นอย่างมาก พรรคแรงงานในสภาของอังกฤษถึงกับเรียกร้องให้รัฐบาลอังกฤษในสมัยนั้นยุติการให้ความช่วยเหลือแก่เวียตนามใต้เพราะวาจาประโยคนี้ของกี...

ว่างเมื่อไหร่จะมาเขียนต่อครับ

ปล.แก้ข้อผิดพลาดเรื่องรูปข้างบน ในรูปเป็นการประชุมกับประธานาธิบดีจอห์นสันที่โฮโนลูลูครับ

แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 00:25:13

จากคุณ : piras - [ 3 พ.ค. 51 00:20:37 ]