ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ได้ตั้งใจเลือกสีฟ้า แต่สีดำขาวไม่เอา สีชมพูกับเขียวตอง ก็รู้สึกว่าจะหวานแหววไปหน่อย..เลยไม่มีทางเลือกอื่น ภาพข้างในค่ะ นี่คือตัวอักษรที่ขยาย text ใหญ่สุด..จะว่าไปแล้วก็โก้พอใช้เหมือนกันนะ ฝรั่ง (เจ้านายน่ะ)  ก็แตกตื่น..แห่เข้ามาขอใช้เหมือนกัน เพราะอเมริกายังไม่มีขนาดนี้ออกมาขาย..โทรศัพท์ไอโฟนก็มีติดตัวกัน แต่มันเปราะบางเหลือเกิน ทำงานพร้อมกันสองอย่าง สามอย่างไม่ได้ จากคุณ : WIWANDA - [ 13 พ.ค. 51 08:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับพี่หวาน เข้ามาตอกบัตรคนแรกทุกทีเลยเรา  ตามมาอ่านเรื่องราวสนุกๆต่อครับพี่ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 13 พ.ค. 51 09:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับคุณอา และพี่อ้วน พี่อ้วนได้ยินเรื่อง ดีเอสไอ กับภาษีไวน์ไหมครับ ฟังแล้วขนลุกครับ จากคุณ : พ่อหมี Polar Bear - [ 13 พ.ค. 51 15:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่าจะเป็นคดีเก่าเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วนะครับคุณพ่อหมีPolar Bear   ช่วงนี้เลยถูกขุดขึ้นมาเล่นใหม่ครับ    เท่าที่ฟังเค้าเล่าๆกันมา  ช่วงนั้นก็เห็นหนีตายกันหลายเจ้านี่ครับ  เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่กันใหม่หมด   แต่ของเจ้านี้...ถูกโยงเป็นเรื่อง...อื่นด้วยอ่ะครับ   มีไม่กี่เรื่องหรอกครับ   ที่ขนาดต้องโยงเอาขึ้นหน้าแรกของสำนักหัวสี   แถมเล่นอยู่ฉบับเดียว จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 14 พ.ค. 51 10:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ คุณวาริชเวสม์ กับคุณพ่อหมี พูดถึงคดีอะไรกันเอ่ย เรื่องเก่า เรื่องใหม่..เลยทำให้อยากรู้กะเขาขึ้นมาบ้าง ว่างๆเล่าให้ฟังหน่อยซิคะ.. เล่าต่อ... เมื่อนโปเลียนที่สามแพ้ศึก จนต้องยอมวางอาวุธแต่โดยดีให้กับปรัสเซียที่เซดองนั่นก็จริง แต่ ไม่ได้หมายว่าฝรั่งเศสทั้งประเทศจะต้องแพ้ไปด้วย กองทัพที่เหลือทั้งหมด ยังคงต่อสู้อยู่อย่างแข็งขัน เพราะทุกคนห่วงและหวง ปารีสเป็นที่สุด ฝ่ายกลาโหมได้เรียกกองทัพรอบนอกทั้งหมดกลับเข้าเมืองหลวงเพื่อรักษาที่ตั้งมั่นโดยด่วน ดังนั้น..การเรียกทัพกลับนั้น..เป็นการเปิดทางโล่งให้ข้าศึกมาร์ชเข้ามาอย่างสะดวกสะบาย.. จากบันทึกของนายพล(อเมริกัน) Philip Sheridan ที่ถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจในแชมเปญโดยประธานาธิบดี Ulysses S. Grant  ได้เขียนไว้ว่า..มันเป็นภาพแห่งการเดินทัพที่ไม่มีวันลืมเลือนได้เลย รองเท้าบู๊ตทุกคู่ที่ย่ำผ่านไป ไม่มีคู่ไหนเลยที่จะไม่มีเศษแก้วติดไปด้วย เพราะถนนทุกสายในแชมเปญ ระยิบระยับไปด้วยเศษแก้ว(จากขวดแชมเปญ) ที่ถูกลากออกมาดื่มกินอย่างเมามัน กินเสร็จก็ทุบขวดทิ้งกันอย่างบ้าคลั่ง*** (***หมายเหตุ  เชื่อว่าไม่ใช่เพราะความบ้าคลั่งเมามันส์ตามว่านั่นนะคะ แต่เป็นเพราะคงไม่ต้องการให้ขวดกลิ้งไปทั่ว เป็นอุปสรรคกีดขวาง หรือ ชาวบ้านที่ต่อต้านอาจเอามาทำร้าย เพราะขวดแชมเปญนั้นหนาและหนักเอาการ) เพียงสามวันหลังจากชัยชนะสงครามที่เซดอง  กองทัพเยอรมันก็มาร์ชถึงรีนส์.. บิสมาร์คได้จำเพาะจงจงในการเลือกสถานที่เลี้ยงฉลองประกาศความมีชัยเพื่อประกาศเป็นพระเกียรติยศให้กับไกเซอร์วิลเฮล์ม..ว่า จะต้องเป็นที่ท้องพระโรงพระราชวังทอว์  (Palace of Tau)  ในเมืองรีนส์เท่านั้น เพราะเนื่องจากในประวัติศาสตร์เมื่อพระเจ้าชาร์ลมาญ(แห่งเยอรมัน) ผู้เกรียงไกรได้เคยทรงมีแสนยานุภาพปกคลุมไปทั่วยุโรปในศตวรรษที่เก้านั้น..พระองค์ได้ทรงรับมงกุฏและพิธีราชาภิเษกในที่นี่.. จากคุณ : WIWANDA - [ 14 พ.ค. 51 23:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้นไปเพียงวันเดียว..เยอรมันก็หารอช้าไม่..เข้าปฏิบัติการเรียกร้อง ยึดทรัพย์ ทันที..โดยการจัดให้กองทัพที่ยกมา เข้าไปประจำอยู่กินตามคฤหาสน์ของบริษัทแชมเปญ และสภานที่ราชการต่างๆตามอำเภอใจ มาดามปอมแมรีที่กำลังระดมช่างก่อสร้างมาทำการ"ปิดถ้ำแชมเปญ" อย่างแข่งกับเวลานั้น ถึงกับใจหายใจคว่ำที่ทหารยกกองมาเพื่อที่จะใช้สถานที่ เมื่อพวกเขาได้พบกับเศษหินเศษปูนกองอยู่ เธอต้องใช้ความพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะอธิบายว่า.. "กำลังสร้างตึกอยู่ค่า...แต่ยังไม่เสร็จเพราะสงครามนี่ละค่า..." เพราะผู้ที่เลือกที่จะใช้สถานที่ของเธอนั้น..เป็นถึงเจ้าชาย..Prince von Hohenlohe ที่เพิ่งถูกแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพควบคุมในเขตทั้งหมด แต่เจ้าชายแม่ทัพนี่ก็จงใจเลือกคฤหาสน์แชมเปญปอมแมรี ไม่ใช่เพราะสถานที่อย่างเดียว แต่ท่านก็ได้เอ่ยเอื้อนมธุรสวาจาต่อไปว่า.. "ทราบว่า ที่เก็บแชมเปญของมาดามนั้นสร้างไว้เป็นอย่างดี มีการทำที่ระบายอากาศไว้ด้วย...." มาดามปอมแมรีเริ่มอึกอัก ใบหน้าเริ่มจะถอดสี..เจ้าชายก็รีบตัดบทว่า "แต่ก็เอาเถอะ..ฉันแค่มาใช้สถานที่อย่างเดียว ไม่มารบกวนถึงเรื่อง"สินค้า"ของมาดามหรอกนะ..วางใจได้" และก็ได้ทรงทำตามนั้นจริงๆ ทรงสั่งห้ามไม่ให้ทหารไปวุ่นวายกับการทำงานในไร่ เพราะใครๆก็อยากอยู่สบายและอยู่นานๆในแชมเปญ จึงต้องพยายามรักษาน้ำใจของชาวเมืองให้ดีที่สุด เพราะชาวเยอรมันมักจะมีคติประจำใจอยู่ว่า "อยู่ฝรั่งเศส..เหมือนกับอยู่สวรรค์" เพราะไหนจะไวน์ ไหนจะอาหาร.. ไหนจะสาวๆ  ถูกปาก ถูกตาไปหมด.. ทุกอย่างราบรื่นไปแค่ระยะแรกๆเท่านั้น..จนกระทั่งมีเหตุเกิดขึ้นจนได้... จากคุณ : WIWANDA - [ 14 พ.ค. 51 23:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ลองไม่คลิกมาหลายวัน พอมาวันนี้ได้อ่านพอดี ขอบคุณค่ะ จากคุณ : hs - [ 15 พ.ค. 51 06:43:50 A:81.129.158.32 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห..ทิ้งท้ายไว้ด้วยคำว่า "จนกระทั่งมีเหตุเกิดขึ้นจนได้" ยิ่งทำให้น่าติดตามครับ จากคุณ : พ่อหมี Polar Bear - [ 15 พ.ค. 51 11:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาลงชื่ออ่านครับ มันส์มากมายครับป้าหวาน ปล. คอมดังกล่าว น่าใช้มากครับ แต่มันเป็น linux ใช่ปะครับ? จากคุณ : Natt_ac121 - [ 16 พ.ค. 51 08:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลงชื่ออ่าน ด้วยอีกคนครับ ตามอ่านมาได้ 3 ตอนแล้วครับ สนุกมากๆๆๆ จากคุณ : สิริสัมปันโน (สิริสัมปันโน) - [ 16 พ.ค. 51 09:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ  หลานแน๊ท ใช่ค่ะ มันเป็นระบบ linux รุ่นใหม่ออกมาแล้ว แปดกิ๊ก ใช้วินโดว์ xp ด้วยนะ แต่ราคาแพงเท่ากับแลปท๊อปที่มีกิ๊กเยอะๆ ป้าว่าคงจะไม่เวิร์ค อันเล็กๆนี่ดีแล้ว เหมาะเอาไว้ใช้เฉพาะกิจ พกพาไปไหนๆ สวัสดีค่ะ คุณสิริสัมปันโน ขอบคุณมากค่ะ ที่มาช่วยในการจุดประกายในการเขียนให้โชนขึ้นไปอีก บอกตรงๆว่า..เขียนไปด้วยความไม่มั่นใจเลยว่า จะมีประโยชน์กับใครที่ไหนบ้าง  เท่าที่ดิฉันสังเกตดูจากแถวๆนี้..ผู้คนสนใจประวัติศาสตร์แบบต้องการให้ตอบคำถามเป็นข้อๆ  ซึ่งจะว่าไปแล้วมันเป็นไปได้ยาก เพราะถ้าไม่รู้จัก"ตัวปู่" ก็จะไม่เข้าใจ "ตัวพ่อ" ครั้นจะพูดถึงหลานเหลนโหลน  ก็จะยิ่งหลงกันไปใหญ่ ถ้าใครก็ตามที่เข้าใจ ทั้งปู่ทั้งพ่อ..หยิบหนังสือเรื่องไหนมาอ่าน ก็สนุกค่ะ เพราะตัวละครในอดีตมีเส้นสายโยงใยไปถึงกันหมด อ้ะ..เล่าต่อซะที.. สาเหตุที่ว่านั่น..คือทหารเยอรมันถูกลอบยิงที่หน้าร้านกาแฟ..จับมือใครดมไม่ได้ เจ้าชาย ฟอน ฮอเฮนโล ทรงเดือดดาลมาก เพราะนั่นเท่ากับว่า ชาวบ้านยังมีปืนอยู่ในครอบครอง ดังนั้น..กฏระเบียบจึงถูกนำมาใช้บังคับด่วน คือ ทุกคนต้องนำอาวุธที่มี มามอบให้กองทัพให้หมด   และเจ้าชาย..ไม่ลืมที่จะปรับเจ้าของร้านที่ไม่รู้จักดูแล เป็นแชมเปญ ๒๕๐ ขวด..(ค่าที่ทำให้มีน้ำโห) ที่สำคัญคือ เจ้าชายกำลังจะมีแขกคนสำคัญ ใหญ่โตคับบ้าน เขาคนนั้นคือ Count Alfred von Waldersee อดีตท่านทูตทหารประจำฝรั่งเศส ผู้มีบทบาทสำคัญกับไกเซอร์ เพราะมีตำแหน่งเทียบเท่ากับประธานองคมนตรีในยามนั้น ภาพ Count Alfred von Waldersee จากคุณ : WIWANDA - [ 16 พ.ค. 51 11:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาลงชื่ออ่านค่ะ จริงๆก็ตามอ่านมาตั้งกะรั้ววินเซอร์คราวนั้น (นานจัด) แต่ไม่เคยลงชื่อเลย คราวนี้เห็นคุณป้าวิ(เห็นเขาเรียกกันเลยเรียกตาม) บอกว่าไม่แน่ใจว่าจะเกิดประโยชน์กับใคร เลยต้องมาลงชื่อซะหน่อย ยืนยันว่าสอบอารยธรรมตะวันตกผ่านก็เพราะกระทู้คุณป้าวิเนี่ยแหละค่ะ [/l\] จากคุณ : sinfonia - [ 16 พ.ค. 51 12:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณหนู sinfonia สอบผ่านเพราะกระทู้ป้า(อันไหน)หรือคะ? หลังไมค์มาเล่าให้ฟังหน่อยซิ จะได้เอาไปให้พวกหลานๆมันอ่านมั่ง เพราะเจ้าพวกนั้นกว่าจะเข็นให้อ่านหนังสือแต่ละเล่ม ยากเย็นเหลือเกิน ครั้งเล่าให้ฟังแบบติวกันตัวต่อตัว..ก็แทบจะต้องจ้างให้มานั่ง..แถมไวน์ เลี้ยงข้าว.. ป้าละกลุ้มจั๊ย..กลุ้มใจ หลาน sinfonia สอบผ่าน ก็ดีใจด้วยค่ะ ความดีความชอบไม่ใช่ของป้า แต่เป็นของตัวคุณเอง..เป็นผลมาจากการใฝ่รู้ ใฝ่เรียน..ใฝ่อ่าน จากคุณ : WIWANDA - [ 16 พ.ค. 51 12:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พอมีผู้ใหญ่จะมาเยี่ยมเยือนทั้งที เจ้าชายก็ต้องหาสถานที่เลี้ยงเหมาะๆ ก็ไม่ใช่ที่อื่นที่ไหน หากแต่เป็นที่ทำงาน หรือ คฤหาสน์ของมาดามปอมแมรีนั่นเอง ในระหว่างการสนทนา  เจ้าชายฮอเฮนโลเล่าถึงเรื่องการยึดอาวุธจากชาวบ้านได้สำเร็จเรียบร้อย ประหนึ่งว่าได้ถอดเขี้ยวเล็บออกมาหมดแล้ว ไม่มีอะไรที่น่ากังวลต่อไป.. มาดามปอมแมรีทนฟังอีกต่อไปไม่ได้  จึงขัดขึ้นมาว่า "ดิฉันไม่คิดว่าเขี้ยวเล็บของพวกเราถูกถอดออกไปหมดอย่างที่ท่านว่าหรอกค่ะ" ว่าแล้ว..เธอก็ล้วงกระเป๋า หยิบเอาปืนพกขนาดกระทัดรัดขึ้นมาโชว์ พร้อมกับบอกด้วยเสียงที่เยียบเย็นว่า.. "ดิฉันจะพกติดตัวตลอดเวลา ทั้งยามหลับและยามตื่น.." (ข้องใจม๊ะ..) ทั้งเสนาบดีและเจ้าชาย..ต่างตกตะลึงจังงัง..แทบไม่เชื่อสายตาตรงหน้า เจ้าชายรีบตรัสว่า.. "มาดาม..นี่คือสถานที่ราชการนะ.." "เหรอคะ..ดิฉันไม่ยักทราบ..เพราะจะว่าไปแล้ว ยังไงเสียที่นี่บ้านก็คือของดิฉัน(อย่างถูกกฏหมาย) และอาวุธปืนก็เป็นของประจำครอบครัวที่เรามีกันมาช้านาน หรือท่านอยากจะค้น..ก็ตามพระทัย" ท่านเสนาบดี von Waldersee หายจากอาการตกตะลึง จึงรีบเสริมขึ้นว่า.. "ใจเย็นๆ มาดาม...มีอะไรค่อยๆพูดค่อยจากันก็ได้" มาดามปอมแมรีจึงได้ระเบิดความคับแค้นออกมาต่อหน้าเสนาบดีในเรื่องต่างๆที่ไม่เคยเปิดเผยถึง..เช่น..การเข้ามาครอบครองของเยอรมัน ที่มีการจำกัดเวลาเคอร์ฟิว  การโก่งภาษี  ความเกะกะไร้วินัยของทหารที่ถือโอกาสรีดไถผู้ประกอบการ ไหนจะพวกนกสองหัวชาวแชมเปญด้วยกันที่(บรรพบุรุษ)เป็นเยอรมันและมาเปลี่ยนสัญชาติเป็นฝรั่งเศส  พอเยอรมันเข้ามา ก็กลายเป็นพี่เป็นน้องกับเยอรมันอีกครั้ง.. นี่คือสาเหตุที่ชาวแชมเปญไม่ทนอีกต่อไป..เรื่องที่ทหารถูกลอบยิงนั้น เป็นเพราะประชาชนกำลังจะบอกว่า..ขบวนการต่อต้านเยอรมันได้กำลังเริ่มขึ้น ในทุกวิถีทางที่ชาวบ้านจะทำได้ จากคุณ : WIWANDA - [ 16 พ.ค. 51 12:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขบวนการต่อต้านกอร์ปไปด้วย กลุ่มชาวบ้านที่รักชาติ  กลุ่มทหารเก่าที่เป็นอดีตพวกแม่นปืน พวกชำนาญการก่อวินาศกรรม ที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อเป็นการก่อกวนให้ถึงที่สุด เมื่อสถานการณ์เริ่มรุนแรงขึ้น ฝ่ายปรัสเซียนก็สนองตอบคืนเป็นสองสามเท่า เช่นจับยิงเป้ากลางมุมเมือง  ที่ไหนให้หลบซ่อนตัวผู้ต้องหาก็เผาทิ้งทั้งหมู่บ้าน บางราย มาดามปอมแมรีต้องถึงขนาดกราบกรานเจ้าชายอ้อนวอนขอชีวิตให้ ซึ่งมีผลจากประหาร..เหลือจำคุก แต่ในกรณีของนายแพทย์สามคนที่ถูกตัดสินประหาร..เพราะมีโทษฐานเป็นสายลับ..มาดามรีบเข้าไปร้องขอชีวิต พร้อมกับบอกว่า พวกเขาบริสุทธิ์ ไม่เคยทำผิดดังว่า  เจ้าชายลดให้เหลือจำคุก.. มาดามยืนกราน..ว่า..นั่นก็ยังไม่ถูกต้อง อย่างไรเสีย เธอก็จะไม่ยอมให้คนกลุ่มนั้นต้องมารับผิดในสิ่งที่ไม่ได้ก่อ.. ใครที่รู้จักกับมาดาม ปอมแมรีดีพอ..จะรู้ว่า หญิงร่างเล็ก อ้อนแอ้น ผมดำคนนี้..ทั้งสวย ทั้งมีเสน่ห์ และดื้ออย่างหาตัวจับยาก..เธอได้ประกาศความตั้งใจอย่างแน่วแน่กับเจ้าชายว่า..เป็นตายอย่างไร เธอก็ไม่ยอม ผลคือ..แพทย์สามคนถุกปล่อยให้เป็นอิสระภายในไม่กี่ชั่วโมงต่อมา.. ปี 1870 ที่ฝรั่งเศสสุดแสนที่จะย่ำแย่ แต่แคว้นแชมเปญยิ่งสาหัสกว่า เพราะเข้าข่ายภาวะเงินฝืดอย่างที่สุด ฤดูหนาวที่แสนทรมานกว่าปีอื่นๆ  หารปรัสเซียนเข้ามาอยู่กันล้นเมือง ถึงแม้ว่า เจ้าชายจะได้ทรงมีบัญชาให้ทุกคนอยู่ห่างจากไร่ไวน์เข้าไว้ แต่ก็ห้ามยาก แมวกับปลาย่างเป็นของคู่กัน..ฉันท์ใด สี่เดือนของการถูกเข้ายึดครอง..ยอดขายของแชมเปญตกลงไปกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เพราะเส้นทางขนส่งถูกระเบิดตัดขาด ไม่สามารถส่งสินค้าให้กับลูกค้ารายใหญ่ในเบลเยี่ยม และ ฮอลแลนด์ตามสั่งได้ เทศกาลปีใหม่ของปีนั้น ชาวประชาจึงต้องบอกแก่กันว่า "บอง คูราจ" (bon courage) อันหมายถึง  อดทนเข้าไว้ให้ดีๆ  แทนที่จะเป็น bonne annee หรือ สวัสดีปีใหม่ เพราะ บิสมาร์คได้ทำการปิดล้อมกรุงปารีส ในฐานะที่ไม่ยมอแพ้สงคราม..หนทางเข้าออกเมืองหลวงถูกสะกัดกั้น.. ประชาชนกว่าสองล้านครัวเรือน ต้องอดทนและทนอด..ต้องเอาเครื่องเรือนมาเผาเพื่อสร้างความอบอุ่นแทนเตาผิง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 16 พ.ค. 51 13:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สามวันหลังจากเทศกาลปีใหม่ผ่านไป บิสมาร์คหมดความอดทน.. สั่งยิงถล่มกรุงปารีสโดยไม่กังวลว่ากระสุนปืนใหญ่จะไปตกในที่ใด.. โรงเรียน โบสถ์ โรงพยาบาล..สถานีรถไฟ..ไปรษณีย์ และเสาโทรเลขโดนหมด กองบัญชาการของกรุงปารีส..ถูกปิดประตูตายอยู่ในวงจำกัด..การขอความช่วยเหลือจึงต้องหาทำในทุกวิถีทาง..ทางออกที่ดีที่สุด..นั่นคือการส่งบอลลูนขึ้นฟ้าไป..ไอเดียนี้ ได้มาจากนักเขียนนิยายหนุ่มคนหนึ่งนามว่า Jules Verne  ที่เคยเขียนหนังสือไว้เล่มหนึ่งเมื่อสองปีก่อน ชื่อว่า Five Weeks in Balloon ถึงประสบการณ์เขาและเพื่อนได้ทำการทดลองเดินทางขึ้นไปกับบอลลูนเป็นผลสำเร็จ ดังนั้น ฝ่ายฝรั่งเศสจึงบได้ใช้วิธีเดียวกันนี้ จัดสร้างโรงทำบอลลูนใน สถานีรถไฟ หมายใจจะให้เป็นการส่งข่าวไปทั่วประเทศว่าปารีสกำลังอยู่ในฐานะวิกฤติ   เพราะนกพิราปที่เคยใช้นั้น มักจะวางใจไม่ค่อยได้ พอไปเจอ"กิ๊ก" ตัวผู้ ตัวเมียเข้าก็พากันบินหายไปเสพสม บ่มิสมไปฉิบ... บอลลูนคือวิธีใหม่ ที่ทุกคนยอมเสี่ยงใช้..ลูกแรกถูกส่งไปในเดือนตุลาคม อันเป็นเดือนที่บิสมาร์คเริ่มปิดล้อมกรุง ในการส่งรุ่นแรกๆ จะมีแต่จดหมายบอกข่าว ไม่มีคนขึ้นไปด้วย.. ต่อมาก็เป็นรัฐมนตรีกลาโหม Leon Gambetta เอง ที่ขึ้นไปจนถึงเมืองตูร์ (Tours) ที่อยู่ห่างออกไปทางใต้ถึง 150 ไมล์ เช้าตรู่ของวันที่ 9 มกราคม ที่บอลลูนลูกที่ 55  นามว่า Marquis de Duquesne ได้ถูกส่งอกไป หมายใจจะให้ไปถึงเมืองบอร์คโดซ์ เพราะท่านรมต. กลาโหมได้เดินทางต่อจากเมืองตูร์ ไปคอยที่นั่นแล้ว..ในบอลลูนได้ส่งสาส์นที่มีข้อมูลของโค้ดสงคราม ตีสาม..บอลลูนที่ว่านั่น ถูกกระแสลมพัดพาผิดเส้นทาง แทนที่จะไปบอร์คโดซ์ซึ่งเป็นตะวันตกเฉียงใต้ กลายเป็นขึ้นไปตะวันออกเฉียงเหนือซะนี่..นั่นคือ แคว้นแชมเปญ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 16 พ.ค. 51 14:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลุ้นระทึกสุดๆครับ มันมากเลย จากคุณ : LGR (LaGrandeRue) - [ 16 พ.ค. 51 17:17:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กระดึ๊บ ๆ มานั่งแถวหน้าแล้วครับ จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 16 พ.ค. 51 22:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาด้วยค่ะ พี่หวานคะ Happy Mother's Day ค่ะ ขอโทษที่ช้าไป 1 อาทิตย์นะคะ แหะๆๆ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 พ.ค. 51 02:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะแฟนๆ คุณวิโรจ เอาซาลอง ๘๕ มายั่วกิเลศแน่ะ.. คุณ LGR ก็มาด้วย คิดถึงเหมือนกันว่าหายไปไหน น้องนกขา..พี่ไม่ได้ฉลองอะไร ทำงานยาวไปเลย ว่าแล้วก็คิดถึง คุณ h..ไม่รู้ว่าดูดีวีดีหมดหรือยัง? คุณ sinfonia ตอบมาแล้วทางหลังไมค์  ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วชื่นใจเหลือเกิน ขอยาดนำมาลงให้เพื่อนๆอ่านได้ไหมคะ? ขอไว้อาลัยให้กับ Robert Mondavi เจ้าพ่อนาปา..มาณ.ที่นี้ด้วย เขาได้ถึงแก่กรรมไปเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมานี้ อายุสิริรวมได้ ๙๔ ปี เรื่องของเขาได้เคยเขียนมาแล้ว..ถ้าสนใจก็กลับไปอ่านดูได้ ตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องราวของมอนดาวีในช่วงหลังต่อ..ซึ่งไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบไปเสียทั้งหมด..รอให้จบเรื่องแชมเปญนี้ก่อน.. เตือนด้วยนะคะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 พ.ค. 51 10:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 บอลลูน Marquis de Duquesne ที่ถูกพัดออกนอกเส้นทางไปหล่นแอ้งแม้งในแชมแปญ ชาวไร่คนหนึ่งไปพบเข้า รีบเก็บเอกสารมาทั้งหมด อำพรางหลักฐานอย่างมิดชิด และนำมามอบให้กับมาดามปอมแมรีเพื่อประสานงานต่อไป.. มาดามใช้เส้นสายทุกชนิดที่มีเพื่อให้เอกสารนั้นส่งไปจนถึงมือท่านรมต.ในบอร์คโดซ์จนได้เป็นผลสำเร็จ.. แต่นั่นมันก็ช้าไปแล้ว..เพราะการสู้รบต่อต้านของกองทัพในปารีส..เป็นไปอย่างเปาะแปะ ปวกเปียกเต็มที่ อีกทั้งบิสมาร์คได้เสนอข้อตกลงที่น่าสนใจ คือ ถ้าไม่ยอมแพ้แต่โดยดี จะยึดทั้งประเทศ หมายถึง ทั้ง ๘๙ มณฑล แทนที่จะเป็นแค่ สิบสี่ อย่างที่กำลังควบคุมอยู่.. สรุปว่า ฝรั่งเศสตกลงในข้อเสนอนั้น คือยอมวางอาวุธ..ทำสัญญาสงบศึกแต่โดยดีในวันที่ ๒๖ มกราคม  ซึ่งสี่เดือนหลังจากนั้น คือการทำสนธิสัญญาฉบับขูดรีด  ใจความหลักๆนั่นคือ ๑.กองทัพเยอรมันยังต้องควบคุมสถานะการณ์อยู่ก่อน.. ๒. แคว้นอัลซาส-ลอเรน  ตกเป็นของเยอรมัน ๓. ฝรั่งเศสต้องจ่ายค่าปฏิกรรมสงคราม ห้าพันล้านฟรังค์ (เทียบเท่า หมื่นห้าพันล้านยูเอส ปัจจุบัน) ๔.ค่าเสียหายอื่นๆ อีก เทียบเท่าสามหมื่นหกพันล้านยูเอส ปัจจุบัน แค่นี้..ฝรั่งเศสก็หายใจพะงาบ ใกล้จะล้มละลายเต็มที.. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 พ.ค. 51 10:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แคว้นแชมเปญ..ย่ำแย่ไปหมดในทุกด้าน ผลิตผลองุ่นล่มไปตั้งแต่ต้นฤดู การจำหน่ายส่งออกติดขัด เพราะเส้นทางไม่สะดวก   แชมเปญของที่กักตุนถูกปล้นไปกว่าสองล้านกว่าขวด มาดามปอมแมรีจึงต้องค้นคิดหาทางใหม่สำหรับทางรอดของแชมเปญ เพราะเธอยังเชื่อมั่นในเรื่องการทำแชมเปญชนิดดราย (หรือ brut =ไม่หวาน) อยู่ ว่า ถ้าทำออกมาดีๆ..ลูกค้า(บางประเภท)จะต้องชอบ และที่สำคัญที่สุด มันคือการแสดงถึงสุดยอดของฝีมือในการผลิต..เพราะ องุ่นจะต้องเป็นพันธ์ชั้นดี ต้องสุกจัด ถึงจะเจือหอมหวานนี๊ด นี๊ดดด..อย่างธรรมชาติได้ และ สุดท้ายคือ ต้นทุนการผลิตที่เพิ่มขึ้นอีกไม่น้อย เพราะแชมเปญเติมน้ำตาลที่ทำกันอยู่ใช้เวลาหมักหนึ่งปี  แต่..ชนิดดรายนั้นต้องใช้เวลาสามปี ไหนจะอัตราการเสี่ยงที่สูงจนไม่มีใครกล้าเผยอคิดทำ  นั่นคือ ไม่มีตลาดขาย จะไปหาลูกค้าที่ไหน   แชมเปญที่ขายดิบขายดีอยู่ ทั้งหมดคือแชมเปญชนิดหวาน ด้วยการเติมน้ำตาลกันลงไปทั้งนั้น.. แต่มาดามจำได้ดีถึงสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาในอดีต นั่นคือ ต้นปี ๑๘๔๘ ที่มีผู้ค้าไวน์รายใหญ่ในอังกฤษ นามว่า Burnes ที่อยากจะได้แชมเปญชนิดดรายเพื่อเสนอกับตลาดเพราะ เครื่องดื่มชนิดหวาน ชาวอังกฤษก็มีอยู่แล้ว เช่น port, madeira และ sherry พวกนี้จะนำมาดื่มในช่วงของการเสริฟของหวานหลังอาหาร ถ้ามีแชมเปญชนิดดราย..ก็สามารถจิบดื่มไปกับอาหารไปได้ตลอดทั้งมื้อ ตั้งแต่ ซุป สลัด ไปจนถึง อาหารจานหลัก.. ไม่ว่านายเบอร์นส์จะร้องขอให้ชาวแชมเปญช่วยผลิตชนิดดรายเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครสนใจที่จะผลิตให้ บางรายยอมผลิตก็จริง แต่ขอเปลี่ยนไปใช้ชื่ออื่นแทน เพราะกลัวเสียลูกค้าประจำ นายเบอร์นส์ได้ติดต่อไปที่บริษัท Louise Roederer เพื่อให้ผลิตให้.. ทางเจ้าของบริษัท Roederer ตอบกลับมาทันทีว่า "จะไม่มีวันมีแชมเปญของโรแดร์แรชนิดดรายนอนอยู่ในเซลล่าร์ของเราแน่นอน ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่" ก็ควรจะเป็นเช่นนั้น เพราะแชมเปญของ Roederer นั้นมีลูกค้ารายใหญ่คือ เหล่าชนชั้นสูงรัสเซีย ที่นิยมแชมเปญรสหวาน แต่"ส่วนด้อย" ที่ไม่มีใครพูดถึง..นั่นคือ ผู้ผลิตส่วนใหญ่จำเป็นต้องพึ่งพาการเติมน้ำตาลในแชมเปญ เพราะมันคือ "การกลบส่วนบกพร่องทั้งหมดขององุ่นที่นำมาผลิต" เช่น องุ่นที่ไม่สุกจัด ครั้งหนึ่งที่นายเบอร์นส์สามารถนำแชมเปญชนิดดรายไปทดลองขายในตลาดอังกฤษนั้น  ผู้คนเริ่มติดใจ และถามหาจนเขาต้องขอเพิ่มจำนวนนำเข้า..แต่..อนาคตของการผลิตแชมเปญดรายก็ได้สะดุดลงแค่นั้น เพราะสงครามที่เข้ามาขวางกั้น.. จากคุณ : WIWANDA - [ 18 พ.ค. 51 11:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จนมาถึงครั้งนี้ ในปี ๑๘๗๐ นี่ ที่มาดามเริ่มนำความคิดนั้นมาเรียบเรียงใหม่ เพื่อหาตลาดใหม่ที่แปลกแหวกแนวไปจากคนอื่นๆ จะได้ไม่ต้องมาเย่งลูกค้ากันเอง และเธอได้ตั้งใจที่ผลิตออกมาอย่างจริงจัง.. อุปสรรคคือ การไม่เห็นด้วยของลูกน้อง และ  นาย Henri Vanier ผู้จัดการ บริษัทที่ดูแลไปหมดทุกอย่าง ที่ระเบิดคำพูดออกมาว่า "นี่มาดาม..เราทำแชมเปญนะ ไม่ใช่เจียวใข่...ที่จะคิดทำปุบปับก็เสร็จ แชมเปญต้องใช้เวลา ความพิถีพิถันในทุกขั้นตอน ไหนจะต้นทุน ไหนจะลูกค้า..พวกบริษัทใหญ่ๆทุนหนา ยังไม่กล้าแตะเลย แล้วเราเป็นใคร.." มาดามปอมแมรียังยืนกรานเสียงแข็ง..ตอบไปว่า "ก็เพราะเขาไม่กล้าน่ะซิ..ฉันถึงกล้าทำ เพราะเชื่อว่าอย่างไรเสียเราจะต้องได้ตลาดลูกค้าประเภทที่"คอไม่หวาน" ทั้งหมด การที่ฉันสร้างบริษัทให้สวยงามและใหญ่โตขึ้นมา ก็เพราะฉันไม่อยากเหมือนใคร..เช่นเดียวกับ แชมเปญของฉัน..ที่จะต้อง"พิเศษ" ไปกว่าของคนอื่น" จากนั้นมาดามเริ่มดำเนินงานด้วยตัวเอง ขั้นแรก คือการไปติดต่อเกษตรกร ผู้ปลูก ขอร้องให้ปล่อยองุ่นให้สุกเต็มที่..ก่อนที่จะเก็บ.. ชาวไร่..ก็แย้งว่า.. "ขืนไม่เก็บ..ฝนตกลงมาจะยุ่งนะคุณนาย..องุ่นล่มทั้งไร่เชียว" มาดาม..ยอมการันตีว่า "เอาเถอะ..ถ้าเสียหายอย่างนั้นจริงๆ  ฉันยอมรับผิดชอบทั้งหมด" ทุกคนจึงยอมทำตามที่เธอต้องการ.. สามปีแรกของการผลิตแชมเปญชนิดดรายนั้น..ไม่ได้ผลที่น่าพอใจเพราะสภาพอากาศที่ไม่เป็นใจ ทำให้ผลิตผลรสชาติออก"ดิบเขียว" ไปหน่อย มาดามปอมแมรี บอกกับผู้จัดการว่า.. "พวกปีแย่ๆนี้...ไม่ขายเก็บเอาไว้ก่อน รอปีที่เจ๋งจริงๆ เราจะโหมโฆษณา ไปเคาะขายให้ถึงหน้าบ้านเชียว  ขอให้มีปีดีๆปีเดียวเถอะ เจ้าประคุณ...จากนั้นไปก็คงติดตลาดได้ไม่ยาก" แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 51 12:03:48 จากคุณ : WIWANDA - [ 18 พ.ค. 51 12:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ปีดีๆที่ว่านั้นได้มาถึงอย่างไม่นานเกินรอ นั่นคือ ๑๘๗๔ เป็นปีที่แชมเปญของปอมแมรี ดังระเบิด เพราะดินฟ้าอากาศสดใสราวกับเทพประทาน.. ลูกค้าอังกฤษที่เป็นตลาดตลอดกาลของเธอ..ติดอกติดใจ ชมเชยไม่ขาดปาก นาย Henri Vanier ผจก.ที่เคยแย้งจนหน้าดำหน้าแดง เปลี่ยนความคิดอย่างกลับหลังหันหลังจากที่ได้ลองชิมไปไม่กี่จิบ เขาเที่ยวไปบอกกับใครๆอย่างตื่นเต้นว่า.. "แชมเปญดรายของเรา เหมาะสำหรับผู้ที่มีที่เป็นคอแชมเปญแท้ๆ เพราะบริสุทธิ์ผุดผ่อง รสชาติเต่งตึงเต็มไปด้วยชีวิตชีวา" แชมเปญดรายของปอมแมรี ไม่ใช่จะสร้างชื่อเสียงที่ฮือฮา และรายได้ชนิดเป็นกอบเป็นกำให้กับบริษัทเท่านั้น แต่มันได้ทำให้กระแสของการผลิตแชมเปญเปลี่ยนตามกันไปหมดทั้งแคว้น มาดามจึงจัดให้วันคล้ายเกิดของเธอ คือวันที่ ๑๘ มีนาคม เป็นวันหยุดพักผ่อนให้กับลูกน้องอย่างเป็นประเพณีต่อเนื่องทุกปี ส่วนลูกน้องและเพื่อนสนิทมิตรสหายต่างถือโอกาสนี้มอบดอกกุหลาบให้กับมาดามเป็นการแสดงความรักและนับถือ เพียงแต่..ในปี ๑๘๙๐ นั้น มาดามได้ขอเปลี่ยนวันหยุดให้กับพนักงานเป็นสองวันล่วงหน้า นั่นคือ วันที่ ๑๖ มีนาคม เนื่องจากปีนั้น เธอได้ป่วยหนัก เชื่อว่าคงจะไม่มีชีวิตรอดไปจนถึงวันที่สิบแปด เธอจึงไม่อยากให้พนักงานต้องพลาดวันหยุดไป อีกทั้งสั่งข้อความไว้ว่า.. "ไม่ต้องเอาดอกกุหลาบมาให้นะ ขอให้เก็บเอาไว้มาประดับงานศพของฉันเถิด" สองวันต่อมา..ลูอิส ปอมแมรี ก็ลาจากโลกนี้ไปอย่างสงบ ในวันคล้ายวันเกิดของเธอเอง งานศพของเธอถึงจะไม่ใช่"วาระแห่งชาติ" แต่ก็ใกล้เคียง.. เพราะมีคนมาร่วมกว่าสองหมื่นคน ทั้งในและนอกแชมเปญ ทั้งชาวบ้านและนักการเมือง จากบ้านของเธอไปถึงโบสถ์ มีระยะห่างไปแค่ไม่กี่ร้อยเมตร แต่ขบวนต้องใช้เวลากว่าสองชั่วโมงที่จะผ่านฝูงชนไปได้ เธอเป็นทุกอย่างของการสร้างสรรสังคมที่ดีงาม เช่น เมื่อครั้งที่ภาพศิลปของศิลปินดัง Jean Francois Miller กำลังจะถูกขายไปให้กับพ่อค้าต่างชาติ เธอยอมทนดูไม่ได้ จึงต้องซื้อเอาไว้เอง และได้มอบต่อไปให้กับพิพิทธภัณฑ์ลุฟว์ คุณหมอ Henry Henrot ที่ร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้น ปริ่มว่าจะขาดใจตายตาม เพราะ เขาคือหนึ่งในสามที่ครั้งหนึ่งโดนตัดสินประหารชีวิตโดยเจ้าชาย ฮอเฮนโล แต่..เป็นเพราะมาดามปอมแมรี..ที่เข้าขัดขวาง อ้อนวอนขอร้องจนรอดออกมาได้ รัฐบาลฝรั่งเศสได้เปลี่ยนชื่อตำบลบ้านเกิดของเธอ จาก Chigny มาเป็น Chigny-les-Roses เพื่อเป็นอนุสรณ์ให้กับหญิงแกร่ง เพราะดอกกุหลาบคือสิ่งที่เธอโปรดปรานมากที่สุดสิ่งหนึ่ง ภาพ Louise Pommery จากคุณ : WIWANDA - [ 18 พ.ค. 51 12:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ซิก ๆ ๆ .... ซึ้ง จากคุณ : พ่อหมี Polar Bear - [ 18 พ.ค. 51 13:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 18 พ.ค. 51 16:12:45 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นึกถึงตอนชาวปารีสปลูกดอกกุหลาบรอกองทัพเยอรมันตอน wwII มันช่างแตกต่างกะที่มาดาม ปอมแมรี สู้กะพวกเยอรมันตอนนั้นซะจริง ๆ อ่านแล้วมันอินจริง ๆ นะ แอบเศร้าไปตาม ๆ กัน แล้ว ทำไงต่อละทีนี้ (พี่วิค่ะ ดูซีดีเสร็จแล้วค่ะ แต่มันทำให้ต้องตามเก็บอ่านกระทู้เดิม ๆ ที่ตัวเองไม่ได้อ่านอยู่ค่ะ ) จากคุณ : hs - [ วันวิสาขบูชา 18:26:52 A:86.142.183.107 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขออภัยค่ะ ป่วยไปสองวัน ได้แต่อ่าน..ไม่ได้เขียน เล่าให้ฟังแล้วอย่าขำนะ คือว่า นิ้วชี้มือซ้ายกระตุก กระดิกเองได้ ดิ๊ก ดิ๊ก ไม่มีอาการเจ็บปวด แต่รำคาญเหมือนกับที่เรามีอาการเขม่นตา ไปหาหมอ บอกว่า เล็กน้อยมากเป็น Muscle twitching จากการที่กล้ามเนื้อใหญ่พลิก หรือ ถูกกดทับ อาจจะมาจากนอนตะแคงซ้ายนานเกินไป หรือ ใช้กำลังแขนผิดท่าไป มีผลต่อประสาทของเส้นเอ็น ซึ่งไม่ใช่ทั้งสองอย่าง เพราะไม่ใช่คนถนัดซ้าย.. รู้สึกเป็นกังวลพอสมควร กลัวว่าจะเป็นอาการเริ่มของโรคอื่นๆ แต่มาทราบทีหลังว่า..เป็นเพราะคุณแมวสุดที่รักพันธ์ลูกปิงปอง คือ โยนไปที่ไหน หล่อนก็สามารถเด้งกลับมาได้ที่เดิม..ชอบมานอนทับบนไหล่ซ้าย น้ำหนักเธอก็ไม่ใช่น้อยๆ เราเองก็ประเภทหลับแล้วหลับเลย.. ซุกกันสบาย..กว่าจะเช้าก็หลายชัวโมงพอสมควร..กล้ามเนื้อไม่พลิกก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว.. แต่พอวันรุ่งขึ้นก็หายเป็นปรกติดี..ค่อยยังชั่วหน่อย คุณh มาแว้ววว...ตามอ่านหมดหรือยังคะ? คุณพ่อหมี..ตามมากระซิก กระซิกไปด้วยอีกคน ตาเด็กน้อย..หายหน้าไปนานเชียวนะยะ เมื่อสองสามวันก่อนยังคิดถึงอยู่เลย คิดว่าไม่สบายไปอีก.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 06:18:49 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ยังสบายดีครับ ตอนนี้ยังยุ่งๆ รอให้เหตุการณ์บ้านเมืองเรียบร้อย ก็จะไปตีกอล์ฟกับเพื่อนๆครับ เมื่อกี้บอกเลขาฯเจ้าสัวไป ว่าจะพาเพื่อนไปตีกอล์ฟ2คน  เจ้าสัวจะไปด้วย รอป้าหวานมาตีกอล์ฟที่เมืองไทย มาเมื่อไหร่ เพื่อนเขาบอกจะจัดให้ครับ... จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 21 พ.ค. 51 10:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ช่วงจากยุคของนโปเลียนมาถึงสงคราม ฟรังโก-ปรัสเซีย นั่น เราเรียกกันว่า เป็นยุค Belle Epoque (อ่านว่า เบลล์ อา พ๊อค) หรืออาจจะเจอในหนังสือบางเล่ม เขียนว่า B/E  หรือ Beautiful Era อันแปลตรงตัวว่า สมัยแห่งความโอ่อ่า งามตระการ เจริญด้วยศิลปทุกแขนงสาขาเพราะในยุคนั้นยุโรปถูกปกครองด้วยกษัตริย์ที่ล้วนแล้วแต่เป็นวงค์อสัญแดหวา วัฒนธรรมของชนชั้นสูงได้แผ่ไปทั่วถึงกันหมด หลังจากสงครามฟรังโก-ปรัสเซีย..ยุโรปก็ได้ก้าวเข้าสู่ยุคใหม่ ที่เรียกว่า Gay Nineties (1890s) นั่นคือเข้าสู่ยุคของการบริโภคสิ่งแปลกใหม่ที่รู้จักกันในนามของเทคโนโลยี มาดามคูรีได้ค้นพบแร่เรเดียม  เริ่มมีรถที่วิ่งด้วยเครื่องยนตร์  ฝรั่งเศสเริ่มมีโทรศัพท์ใช้.. ภัตราคาร นามว่า Maxim's คือสถานที่ที่เหล่าชนชั้นสูงใช้เป็นที่พบปะ จัดเลี้ยงกันโก้เก๋ และที่นี่..เปรียบได้ประหนี่งว่า เป็น "วังแชมเปญ" เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นของดี ของแพงขนาดไหน แม๊กซิมส์จะมีบรรจุอยู่ในไวน์ลิสต์หมดทุกยี่ห้อ  เพราะในยามนั้นแชมเปญคือเครื่องดื่มชนิดเดียวที่ทุกคนใฝ่หา ขายดิบขายดีไปหมด ไม่ว่า งานเลี้ยง  งานบวช หรือ งานบุญ ที่ Cote d'Azur เสนาบดีของซาร์แห่งรัสเซีย ได้จัดงานเลี้ยงอย่างยิ่งใหญ่ระหว่างเพื่อนฝูง ด้วยการสร้างสระแชมเปญที่มีน้ำแข็งสลักเป็นรูปพญาหงส์ ตั้งอยู่ตรงกลาง ไม่ใช่แค่ในฝรั่งเศสที่คลั่งใคล้แชมเปญ..อเมริกาในยุคเริ่มต้นของเพลงแจ๊ส ก็ได้พลอยเป็นไปกับเขาด้วย ยังไม่ต้องนับที่อังกฤษ ที่แชมเปญกลายเป็นของสามัญประจำวัง  มกุฏราชกุมาร เจ้าชายแห่งเวลส์ ยามที่ออกไปล่าสัตว์  จะต้องมีมหาดเล็กหิ้วตระกร้าแชมเปญแช่น้ำแข็งไว้คอยถวาย แก้กระหาย  หรือ พวกนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่ออกไปปฏิบัติงานที่อาฟริกา ก็ยังต้องมีเสบียงแชมแปญเตรียมไปด้วยหลายร้อยลัง โลกในยุคเริ่มต้นของความศิวิไลย์แห่งเกย์ ไนน์ตีส์  นั้น แชมเปญคือเครื่องหมายของความสุข ความงาม ความรัก และอีกหลายๆความที่ล้วนแต่หมายถึงสิ่งที่ดีงาม สิ่งที่ดีที่สุด นั่นคือเศรษฐกิจของชาวแชมแปญที่ต่างร่ำรวยกันขึ้นมาทันตาเห็น  ในงานแสดงสินค้าครั้งสำคัญๆสามงานที่ได้มีขึ้นระหว่าง 1878-1900 นั้น ผู้คนได้หลั่งไหลเข้ามาในฝรั่งเศสจากทุกมุมโลก แชมเปญได้ถูกเปิดฉลองราวกับน้ำตกไนแองการา ทั้งๆที่ตอนนั้น ในด้านการเมืองมีการขัดแย้งกันพอประมาณถึงเรื่องการสร้างหอไอเฟล เสียงที่ไม่เห็นด้วยนั่นก็ค่อนข้างมาแรง ว่า เปลือง..ไม่สวย.. ทำลายภาพพจน์ของเหล่าพระราชวัง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 10:18:53 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หอไอเฟลนี้ ออกแบบและก่อสร้างโดย นาย Gustave Eiffel เริ่มสร้างเมื่อปี  1887 และต้องให้เสร็จในปี  1889  เพื่อที่จะใช้เป็นประตูเข้าสู่งาน Exposition Universelle อันเป็นงานแสงดสินค้าที่ยิ่งใหญ่เฉลิมฉลองครบร้อยปี แห่งการปฏิวัติครั้งใหญ่  ความจริงนายกุสต๊าฟ ได้เอาไอเดียนี้ไปขายให้กับสเปนมาก่อน หมายใจจะสร้างที่กรุงบาร์เซโลนา  เพราะจะมีการจัดงานเหมือนกันในปี 1888  แต่..สเปนคิดว่ามันเป็นการก่อสร้างที่สิ้นเปลือง และดูไม่สวยงามเท่าไหร่ ก็เลยยกเลิกไป นายกุสต๊าฟก็เลยหอบพิมพ์เขียว เอาไอเดียมาขายให้ฝรั่งเศส เพราะเห็นว่าจะจัดงานแสดงสินค้าเช่นกัน  กว่าจะตกลงได้ก็จวนเจียนเวลาเต็มที่ ตอนนั้น มีแต่คนด่าทั้งเมือง ว่า น่าเกลียด หออะไรกันมีแต่เหล็ก..สูงชะลูดเป็นเปรต..รัฐบาลท่าจะบ้าไปแล้ว.. แต่ตอนนี้..คือพลังแม่เหล็กที่ดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก ดังที่เห็นๆกันอยู่ จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 10:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สงครามฟรังโก-ปรัสเซีย ที่จบลงไปเมื่อปี ๑๘๗๑ นั้น ตามที่เล่ามาแต่ต้นว่า ฝรั่งเศสต้องเสียค่าปรับสารพัดจนเจียนล้มละลายไปก็จริง แต่เป้นแค่ช่วงเดียว จากนั้นประเทศก็สามารถกู้สถานะกลับคืนมาได้เป็นปึกแผ่นอีกทั้งแข็งแรงกว่าเก่า ด้วยการรุ่งโรจน์ของการอุตสาหกรรม แชมเปญก็เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างพลังกลับคืนให้แก่ชาติ ตามหลักฐานที่เขียนทิ้งไว้โดยนักเขียนที่มีชื่อต่างๆ เช่น Alexander Dumas ที่ว่ากันว่า แชมเปญและปากกาไม่เคยวางห่างกาย หรือ Pushkin ที่เขียนไว้ว่า  แชมเปญคือไวน์ที่ผ่านการเสกสรรของพระเจ้า Rudyard Kipling  สัพยอกว่า..ถ้าไม่เคยแตะเหล้าก็ดีแล้ว..อย่าได้ลองชิมแชมเปญเชียว..เดี๋ยวจะว่าไม่เตือน ก็เขียนกันไปเขียนกันมา..ในปี ๑๘๘๑ สภาเลยผ่านกฏหมายของการโฆษณาออกมาใช้ อนุญาตให้มีการใช้โปสเตอร์แปะข้อความในสถานที่ต่างๆได้ เพราะในตอนนั้นเทคนิคในเรื่องของการพิมพ์ได้เจริญก้าวหน้าไปมากพอสมควร และเพื่อเป็นการประเดิมกฏหมายใหม่นี้ บริษัทแชมเปญ(ฝรั่งเศส) ได้เหมาโรงพิมพ์ ทำโปสเตอร์โปรโมทแชมเปญออกมาทันที.. ที่ว่าเป็นบริษัทแชมเปญ(ฝรั่งเศส) นี้ เพราะ มาถึงยุคนี้โรงทำแชมเปญแบบ บ้านใครบ้านมันแทบไม่เหลือแล้ว..ต่างผันตัวกันไปรวมหุ้นรวมทุนทำเป็นกิจการใหญ่เป็นล้ำเป็นสันกันหมด.. โปสเตอร์ใบแรกที่ออกมา เป็นฝีมือวาดภาพของ Pierre Bonnard  ที่เป็นภาพหญิงงามใส่เสื้อคอคว้านต่ำ ถือแก้วแชมเปญที่มีฟองลอยฟูฟ่อง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 12:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ในขณะที่ทุกคนกำลังตื่นเต้น ตื่นตัวต่อสิ่งใหม่ที่เรียกว่า"โฆษณา" นี้.. หนุ่มหัวใสคนหนึ่ง นามว่า Eugene Mercier ที่มีความคิดก้าวหน้ากว่าใครๆ เพราะเขาหาหนทางที่เอาชื่อแชมเปญของเขาแปะลงบนทุกสิ่ง..ไม่ว่าจะเป็น โปสเตอร์  ที่เปิดขวด ถังแช่ ปลอกลิปสติค หรือแม้กระทั่ง บนบอลลูน อูจีนเป็นเจ้าของบริษัทแชมเปญตั้งแต่อายุเพียงยี่สิบ เขาเป็นคนที่ตื่นตัว และเจ้าความคิดแปลกๆในการสร้างสรรอย่างหาตัวจับยาก อย่างเช่นในงานแสดงสินค้าแห่งชาติในปี ๑๘๘๙ (ที่สร้างหอไอเฟล) เขาได้จัดรถเทียมวัวทั้งฝูง ตกยี่สิบสี่ตัว..ทุกตัวมีสีขาวล้วน เพื่อสำหรับลากถังขนาดใหญ่ที่บรรจุปริมาตรของแชมเปญเทียบเท่ากับสองแสนขวด ถังนั้นมีขนาดใหญ่มาก จนต้องขยายถนนออกไป ถึงแม้ว่า อาจจะต้องรื้อบ้านของชาวบ้านข้างทางออกไปบ้าง เขาก็ยอมจ่ายเพื่อที่จะลากถังนั้นไปให้ถึงปารีส.. ครั้งนั้นได้สร้างความฮือฮา และสร้างชื่อเสียงให้กับอูจีนให้เป็นที่รู้จักไปอย่างกว้างขวาง.. จนงานแสดงสินค้าแห่งชาติครั้งต่อมา เมื่อสิบเอ็ดปีให้หลัง ตอนนี้ใครต่อใครได้รู้แล้วว่าอิทธิพลของสื่อโฆษณานั้นมันทรงอานุภาพเพียงใด  ใครต่อใครจึงพยายามค้นค้นหาไอเดียแปลกๆขึ้นมา เพื่อให้สินค้าของตัวเองเป็นที่รู้จัก เพราะงานครั้งนี้ยิ่งใหญ่มหาศาล จะมีนักท่องเที่ยวเข้ามากว่าห้าสิบล้านคน การแข่งขันยิ่งสูงขึ้น สูงขิ้น แค่งานจัดเลี้ยงแบบแกรนด์ ดินเนอร์ที่จัดกันที่โน่นที่นี่ก็รับไม่หวัดไม่ไหว บางงานจัดเลี้ยงแขกระดับประเทศถึงสองหมื่นกว่าคน ใครก็อยากให้แชมเปญของตัวเองได้รับเกียรติสำหรับรินในงาน.. แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 14:09:27 จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 12:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 Eugene Mercier ไม่ยอมที่จะเสียรังวัดไปในฐานะเจ้าความคิดมาเก่าก่อนใคร..คราวนี้เขาได้จัดงานช้าง..คือการประดิษฐ์บอลลูนขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้เป็นสิบ ขึ้นไปจิบแชมเปญ..ชมวิว ทิวทัศน์ของเมืองให้ผู้คนข้างล่างแตกตื่น แหงนคอมอง.. อูจีนได้ออกเดินทางโดยบอลลูนจากฝั่งทางชายเมืองปารีสทางด้านตะวันออก ตามกำหนดการและความคาดหมายว่าจะลอยเหนือฟ้ากรุงปารีสในเวลาไม่นาน.. วันนั้นคือวันสุดท้ายของการปิดงาน คือวันที่ ๑๔ พฤศจิกายน ๑๙๐๐ อันบังเอิญเป็นวันที่ลมเกิดภาวะผันผวน..ในช่วงแรกๆบอลลูนก็ลอยออกจากจุดหมายดีอยู่ อีกเพียงเก้าสิบไมล์ก็จะถึงกรุงปารีส..ผู้คนออกมาโบกมือ และยกแก้วดื่มฉลองให้..แต่พอตกเย็นลมยิ่งแรงขึ้น บอลลูนออกนอกเส้นทาง ลอยสะเปะสะปะ ปะทะต้นไม้มั่ง หลังคาบ้านชาวบ้านมั่ง บรรดาแขกรับเชิญปาร์ตี้ทั้งหลาย ต่างตะโกนร้องส่งเสียงกันลั่น พยายามที่จะทิ้งสมอเพื่อที่จะหยุดบอลลูน แต่..หลายชั่วโมงต่อมา..ก็มาตกเกี่ยวอยู่กัยต้นไม้ในเขตของประเทศเบลเยี่ยม ที่ต่างคนต้องปีนลงอย่างทุลักทุเล ไม่นานตำรวจก็มาถึง..ไม่รู้จะตั้งข้อหาอะไร..แต่เมื่อเข้าไปตรวจในกระเช้าบอลลูน ก็พบกับแชมเปญเรียงกันเป็นลัง..ก็เลยเข้าข่าย.. ถูกจับและถูกปรับในฐานะนำสิ่งมึนเมาข้ามแดนโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่อูจีนแสนที่จะดีใจต่ออุบัติเหตุในครั้งนี้ เพราะเขาได้เป็นข่าวไปทั่วโลก จนเที่ยวบอกกับใครๆว่า.. "มันเป็นแคมเปญโฆษณาที่ต้นทุนต่ำสุด..แต่ได้ผลมหาศาลเกินคาด" จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 13:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 35 การสร้างชื่อเสียงในเชิงค้าขายนั้นมีมานานตั้งแต่สมัย Belle Epoque ที่เล่าให้ฟังถึง แชมเปญ ชาลี และ หลุยส์ โบห์น แล้ว..มาถึงสมัยต่อมา คือ Gay Nineties  นี่ยิ่งเข้มข้นเข้าไปอีก เพราะเครื่องทุนแรงในการโฆษณาเริ่มมีมากขึ้น ระบบเส้นสายใต้โต๊ะ บนโต๊ะได้ถูกนำออกมาใช้กันอย่างแพร่หลาย.. หนึ่งในนี้ที่จะต้องเล่าถึง คือ George Kessler ตัวแทนจำหน่าย Moet Chandon ในอเมริกา  ซึ่งตอนนั้น โมเอต์ ฌังดอง เป็นบริษัทที่ใหญ่สุด (ตอนนี้ก็เช่นกัน)  แต่เป็นที่น่าเจ็บใจ เพราะขนาดว่าใหญ่ๆก็ยังไม่สามารถคุมตลาดให้อยู่ในกำมือได้ เพราะ ยังมี Mumm มาเป็นมารคอหอย แย่งตลาดไปมากจนน่ากลัว.. ในปี ๑๙๐๒ ที่จอร์จทราบว่างานฉลองครั้งยิ่งใหญ่ในวงสังคมชั้นสูงของนิว ยอร์คกำลังจะมาถึง เนื่องจาก ไกเซอร์ วิลเฮล์มที่สอง (หลานปู่ของไกเซอร์ วิลเฮล์มที่หนึ่ง) ได้สั่งต่อเรือยอร์ช นามว่า Meteor ที่อเมริกาและกำลังจะได้ฤกษ์ทำพิธีปล่อยเรือลงน้ำ ซึ่งจะเป็นงานพิธีใหญ่  ไกเซอร์เองได้ทรงจัดการส่งไวน์ซ่าของเยอรมัน ที่เรียกว่า เซคท์  (Sekt) มาทำพิธีล้างบาปเรือ (อันหมายถึงการเอาขวดฟาดจนแตก) และอีกจำนวนหลายสิบลังมาเลี้ยงแก่แขกเหรื่อพร้อมกับอาหารกลางวัน ไกเซอร์พระองค์นี้ ไม่เหมือนกับพระอัยกา เพราะไม่โปรดไวน์ของต่างชาติ จะทรงเสวยแต่ไวน์ของเยอรมันเท่านั้น..ครั้งหนึ่งทรงพิโรธบิสมาร์คจนแทบระงับไม่อยู่ เมื่อบิสมาร์คได้ปฏิเสธที่จะดื่มเซคท์ที่ทรงรินให้ อีกทั้งพูดให้เจ็บพระทัยว่า.. "My patriotism stops at my stomach." หรืออีกครั้งหนึ่งที่ทรงเสด็จไปในงานเลี้ยงของทหารชั้นผู้ใหญ่ที่มีการเปิดแชมเปญ ทรงปฏิเสธที่จะรับ อีกทั้งตรัสว่า.. "เอาออกไปให้ห่างๆฉันหน่อย  ไปรินเซคท์มา..อร่อยเหมือนกัน" ทหารรีบไปในเซลล่าร์ เอาป้ายออกจากขวดของเซคท์ เอาไปแปะที่ขวดแชมเปญ แล้วนำมารินถวาย  จิบแรกทรงตรัสว่า.. "เห็นม๊ะ..บอกแล้วว่าเซคท์ของเราดีเท่าๆกับแชมเปญ.." ในงานพิธีปล่อยเรือนี้..จอร์จจึงต้องยอมเสี่ยงทุกอย่างที่จะนำชื่อเสียงของโมเอต์ ฌังดองให้เลื่องลือออกไปให้มากที่สุด ภาพ เรือยอร์ช Meteor แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 14:48:17 จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 14:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ในวันพิธี ท่านเอกอัครราชทูตของเยอรมันประจำสหรัฐอเมริกาได้เตรียมพร้อมต่อการปรากฏตัวของท่านประธานาธิบดี ธีโอดอร์ รูสเวลต์ พร้อมกับท่านผู้หญิงมาดาม อีกทั้งแขกเหรื่อที่มาร่วมในงานจนเต็มท่าเรือ จอร์จได้ใช้กำลังภายในทั้งหมดที่มี จัดจ้างให้มีการเปลี่ยน"ของ" ในลังที่ส่งมาจากเยอรมันทั้งหมดเป็นผลสำเร็จแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ต่อสายตาที่ตะลึงงันของทุกคนที่มาร่วมเป็นสักขีพยานว่า ในมือของท่านผู้หญิงที่กำลังจะยกฟาดกับกราบเรือนั่น มันเป็นแชมเปญฝรั่งเศส โมเอต์ ฌังดอง อย่างชัดเจน เท่านั้นไม่พอ..งานเลี้ยงอาหารกลางวันต่อมา บนโต๊ะอาหารทุกโต๊ะมีแชมเปญของโมเอต์แช่เย็นมาในถังวางรออยู่ การกระทำของที่บ้าบิ่นจอร์จในครั้งนี้ ถือว่ามีผลกระทบต่อชาติเลยทีเดียว ไกเซอร์ทรงพิโรธถึงขนาดเรียกตัวทูตกลับ.. แต่ยอดขายของโมเอต์ ฌังดอง กลับฮ๊อตฮิตติดตลาดแบบขายไม่ทัน.. จอร์จไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น..ต่อมา ๑๙๐๙ ที่เกิดแผ่นดินไหวในนครซาน ฟรานซิสโก ที่บ้านเมืองทลายลงมาราบคาบ..เขาได้จัดรถไฟขบวนพิเศษ ส่งแชมเปญไปปลอบขวัญผู้ประสบภัยพิบัติ ชื่อเสียงของ Moet & Chandon ก็ถูกกล่าวขวัญบนหน้าหนึ่งอีกครั้ง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 21 พ.ค. 51 15:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เนื้อเรื่องช่วงนี้สนุกจริงๆครับ ติดงอมแงมเลย จากคุณ : Balleno - [ 21 พ.ค. 51 17:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 38 พี่หวานคะ อยากอ่านแบบ 'รวมเล่ม' น่ะค่ะ จะได้นั่งอ่านนอนอ่านเขลงๆ รวมได้หรือยังคะ? จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 21 พ.ค. 51 22:54:00 ]

ความคิดเห็นที่ 39 งมอยู่กับงานซะหลายวัน เปิดมาอีกทีเรื่องเดินไปไกลเชียว อ่านซะชุ่มเลยค่ะ ส่วนหลังไมค์ที่ส่งไป คุณป้าวิจะกรุณาเอามาลงให้นี่ต้องขอขอบคุณเลยค่ะ เพราะจนป่านนี้เพื่อนๆยังไม่เชื่อว่าอ่านกระทู้ในเน็ตแล้วทำให้ตอบข้อสอบได้ จากคุณ : sinfonia - [ 22 พ.ค. 51 11:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โทษฐานทำปารีสมีรอยตำหนิ เขาเลยตัดหัวเสียบประจานไว้ที่ฐานผลงานตัวเอง ไม่ได้ไปผุดไปเกิด จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 23 พ.ค. 51 16:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ชาวบ้านที่หลงผิด คิดว่าเท่ห์ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 23 พ.ค. 51 16:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ซอมเมอร์เซท มอห์ม  เคยเขียนไว้ว่า "วิวที่ดีที่สุดที่สำหรับหอไอเฟล คือ ขึ้นไปมองจากข้างบนหอ เพราะจะเป็นที่เดียวที่จะไม่เห็นไอ้หอบ้านี่" จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 23 พ.ค. 51 16:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แต่ถ้าคนค้านในสมัยนั้น  ลุกขุ้นมาจากหลุมได้อีก คงเป็นลมพับตายใหม่ ที่รู้ว่า ไอ้หอเหล็กบ้า ๆ ที่รกสายตานี่ มันทำเงินให้ปารีสมากกว่าน้ำหอมฝรั่งเศสเสียอีก แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 51 13:26:02 จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 23 พ.ค. 51 16:19:22 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แหะ แหะ  ขออภัยนะคุณพี่เจ๊ ลืมลดขนาด จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 23 พ.ค. 51 16:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าเปลี่ยนจากท่านไกเซอ เป็น ฮิตเลอ แทน ชะตากรรม นายจอร์จ จะเป็นยังไงน้า... จากคุณ : พ่อหมี Polar Bear - [ 23 พ.ค. 51 21:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณสื่อศิลปแวะมาเยี่ยม ท่าจะมีเวลาว่างมากซินะ(ยะ) แล้วรูปอื่นๆที่ไปถ่ายมา ไม่เอามาอวดกันหน่อยเหรอ.?? น้องนกที่รัก.. ตามอ่านไปเรื่อยๆแบบนี้ละค่ะ สนุกดี พี่ชอบบรรยากาศของเพื่อนๆที่มาร่วมแจม ร่วมคุย อบอุ่นดี ไม่ชอบเขียนตะลุยแบบแห้งๆ..สมองมันจะตื้อ คุณพ่อหมีคะ.. ถ้าไกเซอร์ก็มีโอกาสทำได้ ก็คงจะไม่แพ้ฮิตเล่อร์หรอกค่ะ เพียงแต่เหตุมันเกิดในอเมริกา ..เลยทำอะไรไม่ได้ นอกจากต้องเรียกทูตกลับ หลานsinfonia อนุญาตให้นำข้อความมาลงนะคะ เธอเล่ามาให้ฟังดังนี้... sinfonia [16 พฤษภาคม 2551 17:39]         เพิ่งส่งหลังไมค์ครั้งแรกนะคะเนี่ย เรื่องที่สอบผ่านอารยธรรมตะวันตกน่ะ ความดีความงามของคุณป้าวิล้วนๆค่ะ คือกระทู้รอบรั้ววินเซอร์ที่อ่านของคุณป้าวิเป็นกระทู้แรกนั้นละเอียดมาก มากกว่าหนังสือเรียนอีก แถมอ่านสนุก อ่านแล้วนึกภาพตามง่าย เรื่องที่โป๊ะเช๊ะ ได้ใช้สอบก็เรื่องพระนางเจ้าวิคตอเรียกับโรคธาลัสซีเมียค่ะ เอาไปอธิบายสนับสนุนสายสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์ยุโรป จริงๆยังมีอีก แต่จำไม่ได้แล้วค่ะ เพราะนานแล้ว ตอนนี้ก็เรียนจบมาทำงานแล้ว วิชานั้นได้บีบวกมาค่ะ ที่พลาดเอไปเพราะต้นเทอมหยุดไปผ่าตัดร่วมเดือน ไม่งั้นนะ (คาดว่าน่าจะ)เอเห็นๆ ต้องขอบคุณคุณป้าวิมากๆ ที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่านกัน ถ้าคุณป้าวิไมเขียน หนูก็คงหาที่ไหนมาอ่านแล้วเข้าใจง่ายขนาดนี้ไม่ได้อีกแล้ว ขอบคุณจริงๆค่ะ อ่า ถ้าได้รับหลังไมค์ของหนูแล้วกระซิบบอกในกระทู้นิดนะคะ จะได้ทราบว่าส่งได้ไม่ผิดพลาด ขอบคุณค่ะ   ตอนนี้คุณหลานคงทราบแล้วนะคะ ว่าได้อ่านด้วยความปลื้มใจ..ดีใจที่เห็นว่ามีคนได้รับประโยชน์  ต่อไปจะได้เล่าเรื่องสนุกๆให้อ่านกันอีก ขอบคุณมากค่ะที่มาบอก แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 51 23:39:17 จากคุณ : WIWANDA - [ 23 พ.ค. 51 22:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เมื่อวานไปดูหนังมาแบบต้องไปยืนเข้าแถวนะ..คนแน่นมาก เพราะเป็นรอบต้นๆของ อินเดียน่า โจนส์ .. วุ๊ย..ก็เป็นแฟนเหนียวแน่นกับพระเอกมานานแสนนาน ยังไงก็ต้องอุดหนุน กันเต็มที่   เข้าเรื่องเสียที ในขณะที่ใครต่อใครรวมทั้งจอร์จ เคสสเล่อร์ ที่พยายามนำแชมเปญเข้าบุกตลาดอเมริกาอยู่นั้น ทางอเมริกาก็ได้พยายามที่จะถ่วงดุลย์การค้าโดยการ โปรโมทตลาดตะวันตกเข้าสู่ฝรั่งเศสด้วยเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น Buffalo Wild West Show ที่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับชาวยูโรเปี้ยน เพราะเรื่องโคบาลต้อนวัว หรือ เรื่องทหารกับการต่อสู้กับอินเดียนแดงนั้น มันสนุกหยอกซะเมื่อไหร่.. ชาวแชมเปญชอบมากถึงขนาดคลั่งไคล้ก็ว่าได้ มีแชมเปญบริษัทหนึ่งทำยี่ห้อ Buffalo Bill Champagne ขึ้นมาขายเฉพาะ ฉลากก็เป็นภาพคาวบอย สรุปว่า ขายดิบขายดีเทน้ำเทท่า และนี่คือโอกาสของเหล่านักขายสมองใสที่มองเห็นช่องทางในการค้าขายอย่างทะลุปรุโปร่ง เนื่องจากตอนนั้นกฏหมายบังคับเกี่ยวกับการค้าขายแชมเปญยังหละหลวมอยู่มาก ใครจะใช้ชื่ออะไรก็ได้ หนึ่งในชาวสมองใสนี้..คือนาย Leon Chandon มองเห็นว่า ถ้าเล่นเรื่อง"ชื่อ" ของตัวเองให้ดีๆ ก็สามารถทำเงินได้มหาศาล.. คือนายลีออง ฌังดอง คนนี้มีบริษัททำแชมเปญเล็กๆอยู่ ไม่ได้เป็นญาติเป็นโยมอะไรกับ Moet & Chandon ที่ขึ้นชื่อลือชา..เพียงแต่นามสกุลพ้องกัน (เหมือนกับชาวยูโรเปี้ยนทั่วๆไป) ดังนั้น ลีออง จึงหันมาปรับรูปฉลากใหม่ ให้ใกล้เคียงกับของโมเอต์ ฌังดอง รวมไปถึงจุกขวดที่มีดาวเหมือนกัน ฉะนั้น คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวของแชมเปญ ก็จะพากันหลงผิดคิดว่าเป็นยี่ห้อเดียวกัน (แถมมีราคาถูกกว่า) ทั้งหมดนี้..บริษัท โมเอต์ ฌังดอง ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ เพราะ ไม่มีกฏหมายบัญญัติห้ามไว้ ภาพแผ่นโฆษณาของ ลีออง ฌังดอง แชมเปญ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 51 07:45:21 จากคุณ : WIWANDA - [ 23 พ.ค. 51 22:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เมื่อนายลีอองสามารถทำได้ ทำให้ชาวแชมเปญอื่นๆเริ่มตื่นตัวเอาอย่าง.. เซลล่าร์  มาสเตอร์ หรือ หัวหน้าการผลิตของบริษัทดัง Ruinart Pere et Fils อยากจะออกไปรวยกะเขามั่ง..ก็มีทางเดียวที่จะต้องออกไปตั้งบริษัท(เล็ก) เอง..และวิธีที่จะให้รวยเร็วทันใจก็ต้องเลือกชื่อให้พ้องกับต้นฉบับ ทางเดียวที่เขาจะทำได้ คือ หาคนที่มีนามสกุล Ruinart และเขาก็ไปหาได้คนหนึ่ง เป็นนายทหารเกษียณราชการ ชื่อว่า Paul Ruinart ชวนมาเป็นหุ้นส่วน(แบบหุ้นลม)จนสำเร็จ  แชมเปญยี่ห้อ Paul Ruinart ก็ออกมาสู่ตลาดให้ผู้คน(หลงผิด)..ซื้อกันเกลี้ยงเพราะชื่อถูกหู ราคาถูกใจ เท่านั้นเอง..ตลาดแชมเปญก็เกิดการสับสนวุ่นวายประหนึ่งป่าช้าแตก เพราะใครต่อเอาอย่างกันเป้นการใหญ่ เพราะต้นทุนต่ำ เพียงแต่ไปหาคนชื่อเหมือน(แชมเปญดัง) มาเป็นหุ้นก็มีสิทธิใช้ชื่อได้ หรือ คนที่ชื่อเหมือนเอง...ทำซะเอง ตั้งบริษัทเอง..ใครจะทำไม.. แชมเปญชื่อเก่า..แต่ผู้ผลิตหน้าใหม่ ออกมาวางตลาดกันระนาว อย่างนาย Victor Clicquot ที่เป็นช่างอิฐที่มีเชื้อสายญาติห่างกับ Veuve Cliquot  ก็คว้าโอกาสนี้เตรียมทำแชมเปญชื่อ Cliquot  ออกมาวางขาย มาดาม โวว์ กลิคโกต์ ได้ยินเข้า..ก็เกิดอาการสติแตก เข้าขวางทันที เป็นไรก็เป็นกัน เมื่อทางกฏหมายช่วยอะไรไม่ได้ มาดามให้กฏหมู่ผสมกับเรื่องบาปบุญมาขู่ เธอว่า.. "ชาวโลกภายนอกเขาคงไม่รู้หรอกว่าอันไหนของจริง อันไหนของปลอม แต่ชาวรีนส์ด้วยกันเท่านั้นที่รู้ว่า..ไอ้หน้าไหนที่มันเป็นคนหน้าด้านหลอกลวง ขี้โกง..อยากจะลองดีก็เอาซิ" ก็ได้ผล..เพราะนายช่างอิฐรีบเลิกความคิดนั้นโดยเร็ว.. จากคุณ : WIWANDA - [ 23 พ.ค. 51 23:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ใครบอกให้ตะลุยแห้งละคะโธ่ ให้เอาที่เขียนๆ ไปแล้วมารวมเล่มต่างหากคะ นกจะได้อ่านอีกทีแบบสบายๆ อิอิอิ นกหาแชมเปญที่พี่หวานแนะนำให้ไม่ได้ค่ะ ที่นี่ไม่เห็นมีเลยค่ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 23 พ.ค. 51 23:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 50 น้องนกที่รัก เรื่องพวกนี้คงจะเป็นรูปเล่มได้อย่างลำบากค่ะ เพราะไม่มีตลาด เป็นของไกลตัวแทบทั้งนั้น  ส่วนที่แนะนำ..เห็นทีน้องจะต้องมาซื้อที่อเมริกาละค่ะ เชื่อว่าเมืองไทยคงไม่มี เขาออกมาในช่วงของโปรโมทชั่นเท่านั้น เล่าต่อ... เมื่อชื่อนั้น..ได้สร้างความสำคัญฉะนี้..ใครต่อใครจึงฉวยโอกาสกันเป็นการใหญ่ เล่าให้ฟังอย่างขำๆนะ.. รายของนาย Gustave และ  Leon Bousiques สองพี่น้อง ทำแชมเปญขายเหมือนกัน แต่ก็หางแถวเต็มที เพราะชื่อไม่ดัง แทบไม่มีใครรู้จัก ต่อมาเขาจึงเปลี่ยนชื่อบริษัทไปเป็น Bley Freres ก็ยังไม่เวิร์คอีก.. โอกาสมาเกิดเมื่อสองคนพี่น้องนี่เดินทางไปเที่ยวที่ Strasbourg  ไปพบกับบริกรเสริฟอาหารคนหนึ่ง นามว่า Theophile แต่นามสกุลนี่ซิ.. Roederer เชียว ทั้งกุสต๊าฟ และ ลีออง สองพี่น้องไม่ได้สนใจเลยว่า นายบริกรคนนี้ไม่มีความรู้ในเรื่องของแชมเปญเลย..ประสบการณ์ที่มี ก็แค่แอบชิมที่เหลือจากในก้นแก้วของลูกค้าเท่านั้น..เพียงแค่ค่าจ้างเล็กๆน้อยๆ นายบริกรนี่ก็ยอมตกลงใจมาร่วมเป็นหุ้นลมให้กับบริษัท Bley Freres ซึ่งรีบมาเปลี่ยนชื่อเป็น Roederer หน้าตาเฉย.. Louis Roederer เจ้าของบริษัท โรแดแรร์ ตัวจริงถึงกับหนวดกระดิก.. หาทนาย..ฟ้องศาลทันที  เขาบอกว่า ยังไงก็ต้องฟ้อง เพราะอย่างนี้มันทำไม่ถูก เจ็บใจเหลือเกิน นับว่าเป็นคดีแรกในประวัติศาสตร์ของแชมเปญ เพราะจะว่าไปแล้วก็มีลูอิส คนเดียวนี่แหละที่เดือดเนื้อร้อนใจมากกว่าคนอื่นๆที่กล่าวมาข้างต้น มิหนำซ้ำ..ยังแพ้คดีออกมาซะอีก เพราะ ศาลก็ว่าไปตามตัวบทกฏหมาย เพราะ ฝ่ายจำเลยมีหุ้นนามสกุลว่า Roederer เขาก็มีสิทธิที่จะใช้ชื่อของเขาได้..(ข้องจัยยม๊ะ...) เพราะผลของการตัดสินออกมาเป็นอย่างนั้น ทำให้ตลาดการค้าของแชมเปญปั่นป่วนไปหมด ดังที่ Robert Tomes บันทึกไว้ว่า.. "เห็นคาตา..ว่า พวกที่อ้างตัวว่าเป็นกูรูบางคน จิบโรแดแรร์(ปลอมๆ) แล้วทำปากจึ๊กจั๊ก..ทำสีหน้าซาบซ่าน พร้อมประกาศว่า..นี่คือโรแดแรร์ของจริงแท้แน่นอน..กลิ่นอย่างนี้ สีอย่างนี้ รสอย่างนี้..จำได้ขึ้นใจ" จากคุณ : WIWANDA - [ 24 พ.ค. 51 07:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เพราะไอ้ระบบชื่อปลอมๆนี่สามารถสร้างเม็ดเงินได้อย่างมหาศาลดังว่า โรคนี้จึงได้ระบาดข้ามทวีปมาถึงอเมริกา ในยุค 1850s มีสองสามบริษัทในอเมริกาที่ผลิตไวน์ และ ไวน์ซ่าเช่นกัน บริษัทหนึ่งคือ Great Western Wine Company of Hammondsport  ใน NewYork ที่มองเห็นโอกาสที่จะทำเงินกะเขาบ้าง เพราะคำว่า แชมเปญ นั้น...ขายได้ !! ดังนั้น ทางบริษัทได้ส่งเจ้าหน้าที่ไปตะล่อมเข้าพบผู้ใหญ่ระดับสูงในกรมไปรษณีย์ โดยชักแม่น้ำทั้งห้าว่า อยากจะเปลี่ยนชื่อเขตเสียใหม่ เพราะ ไม่ห่างไปเท่าไหร่ โดยยกตัวอย่างที่น่าเชื่อถือว่า..ใกล้ๆละแวกนั้นมีเขตที่ชื่อว่า Bath ที่ตั้งตามชื่อหนึ่งของเมืองในอังกฤษ หรือ New York เองก็เถอะ เมื่อก่อนก็ชื่อ New Amsterdam แล้วพื้นที่ที่ทางบริษัทใช้ปลูกองุ่นทำไวน์ซ่านี่..มีภูมิอากาศเหมือนกับที่แชมเปญเด๊ะเลย  ขอให้แบ่งเขตออกมาเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะ และขอตั้งชื่อใหม่ว่า Rheims ให้เป็นเกียรติเป็นศรี เจ้าพนักงานก็ดีใจหาย อนุมัติให้ตามนั้นอย่างรวดเร็ว..บนแผนที่อเมริกา จึงได้มีเมืองใหม่ขึ้นมา ชื่อว่า..Rheims, New York (บางทีก็เขียนว่า Reims) ยิ่งแย่ไปกว่านั้น คือในช่วงปี 1880s ที่มีคนไปเจอกับแม่ม่ายคนหนึ่ง  มีอาชีพเป็นแม่ครัว  แต่มีนามสกุลว่า Pommery ผู้ค้นพบหัวใสก็จ้างแม่ครัวคนนี้มาร่วมทำกิจการไวน์ซ่าด้วยในอเมริกา และนี่คือที่มาของ House of Pommery  แห่ง Rheims, New York เริ่มเละเทะกันเข้าใหญ่.............. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 พ.ค. 51 07:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ้าว  คุณสื่อศิลปแปะรูปเป็นนี่คะ ไหนบอกว่าใช้ Scanerไม่เป็นไง จากคุณ : Gasalong - [ 24 พ.ค. 51 08:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 53 พี่วิขา  เดี๋ยวนี้หนังสือที่วางขายบนขั้นหนังสือแนะนำ  เป็นหนังสือที่ถูกแปลจากภาษาต่างประเทศมากขึ้นนะคะ  และเป็นเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาตร์มากขึ้นด้วยค่ะ หนูเข้าร้านหนังสือทุกที ก็เสียตังค์ทุกที   ซื้อเก็บไว้ก่อนค่ะ  ยังอ่านไม่ทัน  เพราะลำพังเข้ามาอ่าน (ฟรี)  ในเนทนี้  ก็ใช้เวลาเยอะมากแล้วค่ะ แต่หนูว่าอ่านในเนท สนุกกว่าค่ะ  เพราะรู้สึกสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของคนเขียนได้ด้วย   และที่สำคัญนะคะ  หนูรู้สึกเหมือนได้นั่งคุยกับคนเขียนด้วยค่ะ    ได้อรรถรสมากๆๆ ที่ว่าสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของคนเขียนด้วยนั้น  หมายความว่า หนูได้อ่านทัศนคติที่พี่วิสื่อออกมาจากการเล่าเรื่องเหล่านี้ให้พวกเราฟังด้วยค่ะ     ซึ่งทัศนคติเหล่านี้แหละค่ะ   ที่เป็นการเชื่อมต่อให้คนมีรสนิยม (ในการอ่าน) ใกล้เคียงกันจูนเข้าหากันได้โดยมีตัวอักษรเป็นสื่อกลางอย่างไม่ยากเย็นนัก จากคุณ : Gasalong - [ 24 พ.ค. 51 08:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดีครับ อาวิและทุกๆท่าน ติดตามอ่านตลอดนะครับ จากคุณ : jearjear - [ 24 พ.ค. 51 11:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 55 น้องกาสะลองคะ น้องกำลังพูด"โดนใจ" พี่พอดี ในเรื่องของทัศนคติ.. มีหลายคนถามเสมอว่า มาแปลมาเขียนเรื่องไวน์นี่ทำไมเป็นวรรคเป็นเวร เพราะคนอ่าน(บางคน) บอกว่าเข้าใจยาก และ จำชื่อ(ไวน์)ไม่ค่อยได้ ถึงจำไป..ก้อไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้กินหรือเปล่า? เลยขอตอบตรงนี้เลยว่า..ตั้งแต่ตอนต้น หมายถึงตอนหนึ่งที่เขียน ตั้งใจว่าจะเขียนทัศนคติของตัวเองลงไปเกี่ยวกับไวน์  แต่ต้องมาเปลี่ยนใจที่หลัง เพราะมันจะออกแนวอหังการจนเกินไป เพราะพี่มีทัศนคติที่ไม่เหมือนใคร มีมิติความเห็นที่แตกต่างโต่งไปจากคนอื่นๆ.. เลยเปลี่ยนใจ..หันมาเล่าเรื่องประวัติของผู้ผลิต การเมือง และไวน์นานาชนิด ก่อน..เพื่อเป็นการยืนยันกับผู้อ่านว่า...มีพื้นฐานความรู้ในวงการไวน์พอสมควร พอหลังจากจบเรื่องนี้..พี่จะเขียน"ทัศนคติ" ส่วนตัวที่มีต่อไวน์ และทุกอย่างที่เกี่ยวกับไวน์ให้ฟัง..จะเป็นการแบ่งกลุ่มของชาวไวน์นิยมอย่างชัดเจน ใครที่เห็นด้วยกับพี่..ก็เชิญมาแจม.. ใครที่ไม่เห็นด้วย เราก็ไม่ว่ากัน เพราะ ลางเนื้อ ชอบลางยา.. แต่คงไม่เขียนที่นี่..เพราะไม่เกี่ยวอะไรกับประวัติศาสตร์  ไปเขียนลงที่ไหนก็จะบอกข่าวให้ทราบค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 พ.ค. 51 11:23:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หวัดดีค่ะ คุณหลาน jearjear เข้ามาก็ดีแล้ว..งั้นสัญญาไว้เลยตรงนี้ ว่า "มหากาพย์แห่งทัศนคติไวน์" ที่ว่าข้างบนนั่น จะเขียนใน DLDB  โอเชไหมคะ..? เล่าต่อ... ยุค Belle Epoque ที่ผ่านมาคือยุคทองของแชมเปญ ชนิดที่ชาวบ้านชาวช่องร่ำรวยกันเป็นแถบๆ แต่เมื่อมาถึงการย่างก้าวเข้าสู่ศตวรรษที่ยี่สิบ..ทุกอย่างที่เปลี่ยนไป   ความเละเทะที่เกิดมาจากความมักง่ายของเหล่าผู้ผลิต ใครมือยาวสาวได้สาวเอา กฏหมายอ่อนปวกเปียก..ทำให้แชมเปญก้าวกลับไปสู่ยุคมืดอีกครั้ง.. แต่ก่อนแต่ไร..ชาวแชมเปญมีรายได้หลักจากการขายองุ่นให้กับบริษัททำแชมเปญต่างๆ  แต่มาบัดนี้..รายได้หลักนั่นถูกกัดกร่อนไปทุกที ทุกที เพราะองุ่นที่มีราคาถูกกว่าหลั่งไหลเข้ามาในแชมเปญจากพื้นที่ทางใต้ ทางรถไฟ..ที่ชาวแชมเปญเคยภูมิใจหนักหนาว่า เป็นเส้นทางสวรรค์ เพราะสามารถส่งผลิตผลไปขายได้ทั่วประเทศอย่างรวดเร็วทันใจ บัดนี้..มันกลายเป็นเส้นทางนรกไปซะแล้ว เพราะมันได้ขนองุ่น"เถื่อน" เข้ามาอย่างบ้าคลั่ง.. พวกบริษัทแชมเปญ..ต่างเริงร่า เพราะได้องุ่นเข้ามาในราคาที่ถูกกว่า ยิ่งทำกำไรให้มากขึ้น ชาวไร่ต่างอึดอัด..สภาพเศรษฐกิจเริ่มแย่ลงจนไม่มีใครมีกำลังใจที่จะฉลอง วันบาลตีลล์ (วันชาติ) ที่เคยครึกครื้นรื่นเริงอย่างสุดขีดในอดีต เดือนกรกฏาคม ๑๙๐๙ ฝรั่งเศสได้สร้างปรากฏการณ์ใหม่ไปทั่วโลก นั่นคือ Louis Bleriot สามารถบินข้ามช่องแคบอังกฤษได้เป็นผลสำเร็จ ทุกคนชื่นชมยินดี ยกเว้นชาวแชมเปญ..เพราะการที่จะบินข้ามหรือไม่ข้าม ไม่ได้ช่วยปัญหาที่มีอยู่ให้ดีขึ้น.. ในฤดูหนาวของปี ๑๙๑๑  ชาวบ้านชายแดนที่อยู่ริมแม่น้ำมาร์น ที่อดีตชอกช้ำเพราะสงครามแล้วสงครามเล่า เนื่องจากเป็นเมืองหน้าด่าน.. ตอนนี้กำลังยิ่งชอกช้ำหนักเข้าไปอีก เพราะ ข่าวมาว่า จะมีไวน์"เถื่อน" (ที่ยังไม่เป็นฟอง)จากนอกเขตขนเข้ามาใน Epernay (เมืองหลวง) เพื่อที่ส่งไปตามบริษัทแชมเปญให้เปลี่ยนไปเป็นไวน์ซ่า (โดยการนำมาหมักต่อและบรรจุขวด) นี่มันเป็นการหยามกันจนเกินไป..ชาวบ้านผู้ที่เคยรักสงบถึงกับขันติแตก.. ไม่ทนอีกต่อไป..ทุกคนหาอาวุธเท่าที่หาได้ เสียม คราด จอบ..ติดมือออกมารวมตัวกันกะลุยเต็มที่.. แน่จริงก็ขนเข้ามาเลย.. กองทัพชาวไร่กว่าพันคนได้ไปรวมตัวกันที่ เขต Damery ที่อยู่ไม่ห่างไปจากอาแปร์เนย์มากนัก  ทันที่ที่รถขนไวน์เถื่อนเข้ามา..ผลคือ การโจมตีอย่างชุลมุน รถถูกเข็นตกลงไปในร่องน้ำ คนขับวิ่งหนีสุดชีวิต.. ไวน์เถื่อนที่ว่านี้ มาจาก ลัวร์ แวลลี่ย์ (Loire Valley) มันถุกสั่งเข้ามาโดยเจ้าของบริษัทแชมเปญทั้งหลาย เพราะราคาถูกกว่าซื้อองุ่นจากชาวไร่บ้านเดียวกัน อีกทั้งไม่ต้องมาคั้นให้เหนื่อย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 พ.ค. 51 12:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ชาวบ้านที่เคยมีรายได้จากการทำไวน์ หรือ ชาวไร่ที่เคยขายองุ่นได้ กำลังถึงทางตัน มิใยที่จะร้องขอ รวมทั้งเตือนพวกผู้ผลิตว่า..ถ้าไม่ใช่องุ่นที่ปลูกในแชมเปญ แล้วจะเรียกตัวเองว่าเป็น (ไวน์) แชมเปญได้อย่างไร.. ถึงแม้ชาวบ้านจะร้องเรียนไปยังเจ๊มิ่ง..เอ๊ย..รัฐบาลผู้ดูแล ก็ไม่ได้ผลอะไร ดังนี้..กฏหมู่และศาลเตี้ยจึงได้เกิดขึ้น ไม่ว่าครั้งไหนที่ได้ยินว่าจะมีไวน์เถื่อนเข้ามา ชาวบ้านก็ออกแรงจัดการกันเอง   หรือถ้ารู้ว่า บริษัทไหน บ้านไหน ซื้อไวน์เถื่อนเข้ามาเก็บไว้ละก้อ พรรคพวกบุกเข้าไปทำลายถึงในบ้าน..อย่างรายของนาย Achille Perrier ที่ต้องไปซุกซ่อนตัว เพราะชาวบ้านหลั่งไหลเข้ามาในอาณาเขตคฤหาสน์  พบว่ามีเกวียนบรรทุกไวน์เถื่อนอยู่จำนวนไม่น้อย..เกวียนและของกลางพวกนั้นถูกเข็นออกไปทิ้งลงในแม่น้ำ อีกกลุ่มหนึ่งบุกเข้าไปในเซลล่าร์ ทุบแชมเปญทิ้งไปกว่าห้าหมื่นขวด กว่าตำรวจจะมาถึง....ตัวการก็หายศรีษะไปกันหมดแล้ว.. ถามใครก็ไม่รู้ไม่เห็น.. วันรุ่งขึ้น..เหตุการณ์เช่นเดิมก็เกิดขึ้นอีก คราวนี้ที่ Hautvilliers  เขตของท่านDom Perignon  เลยทีเดียว คราวนี้ก็เช่นกัน จบมือใครดมไม่ได้ การก่อเหตุทั้งสองที่ คือ ที่ Damery และ Hautvilliers นั้นได้สร้างกระแสออกไปในวงกว้างถึงเขตอื่นๆรอบนอก และนี่คือการ"เริ่มต้น" เท่านั้น เพราะหกเดือนต่อมา..สถานะการณ์ที่ยุ่งเหยิงของแชมเปญนี้ สามารถสั่นสะเทือนประเทศฝรั่งเศสจนถึงขนาด"โค่น"ได้ถึงสองรัฐบาล อีกทั้ง..เป็นการจุดชนวนของสงครามกลางเมืองย่อยๆเลยทีเดียว.. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 พ.ค. 51 12:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาลดขนาดภาพครับ  เกรงใจ เดี๋ยวจะกินเนื้อที่มากไป แปะรูป กะ สแกน มันคนละเรื่องกันนี่ครับ แปะรูป ก็แค่ใช้ google ไปหาภาพที่อยากได้ แล้วก็เอามาลดขนาดลงตามคุณสมบัติของพันทิพ แล้วก็แปะ แต่สแกนนี่ไม่รู้ทำไง จริง ๆ รูปหอนี่หาไม่ยากครับ เสิร์ชแป๊บเดียวได้บานตะเกียง แค่เลือกรูปในมุมแปลกๆ ออกไปบ้างแค่นั้นเอง อย่างของคุณพี่เจ๊นั่น เล่นเอารูปกำลังก่อสร้าง เห็นแต่โคนเสาโด่ หาดูยากครับ ผมหามาประกบได้เต็มที่ก็แค่หนึ่งหญิงหนึ่งชายที่ดูไม่ออกว่าเป็นอะไรกัน มาเต๊ะถ่ายตอนสร้างเสร็จแล้ว แต่น่าจะไม่กี่ปี เท่านั้นเอง จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 24 พ.ค. 51 13:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณวิคะ ตามอ่านเหมือนกันค่ะ ก็เป็น  ส. วิวันดาไงคะ แต่กว่าจะอ่านมาถึงตรงนี้ได้ ...อ่าน นานๆๆๆ มากค่ะ โชคดี วันนี้เข้ามาจ๊ะ ประโยคเด็ด .... ---------- ความคิดเห็นที่ 56   หวัดดีค่ะ คุณหลาน jearjear เข้ามาก็ดีแล้ว..งั้นสัญญาไว้เลยตรงนี้ ว่า "มหากาพย์แห่งทัศนคติไวน์" ที่ว่าข้างบนนั่น จะเขียนใน DLDB  โอเชไหมคะ..? ---------- ต้องรอให้คุณเวบมาสฯ นิคเข้ามาขานรับค่ะ .... นัยว่ากำลังวุ่นๆๆๆ กับน้องสาว ...ไม่เป็นอันเฝ้าเวบเหมือนก่อนเลยล่ะค่ะ .... อิ อิ ย้อนอ่านตอนที่เกี่ยวกับขวดเเชมเปญ แตกง่าย ...ขอบคุณมากค่ะ ได้ความรู้ กระจ่างหูตาเป็นที่ยิ่งค่ะ .... ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายเพราะโพรไวเดอร์ของที่ทำงานไม่ยอมให้เข้าพันทิพค่ะ เป็นลมๆ ของผู้ดูแล .... ตอนสอนหนังสือต้องการดูยูทูบเรียลไทม์ก็ดูได้กระพร่องกระแพร่ง เป็นวันๆไป .... ฟังอาการนิ้วกระดิกของคุณวิแล้ว น่าเป็นห่วง .... ตกลง สาเหตุ น้องแมวนอนทับไหล่จริงๆเหรอคะ ดูแลสุขภาพนะคะ .... แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 51 21:14:56 จากคุณ : nijja - [ 24 พ.ค. 51 19:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อาวิครับ อยากฟังทัศนคติอามานานแล้วครับ ผมว่าคง สนุก มันส์ แน่นอนครับ เอาแบบ เจ็บๆ แสบๆ เลยนะครับ รออ่านนะครับ จากคุณ : jearjear - [ 24 พ.ค. 51 22:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ทัศนคติ  เป็นสิ่งที่ไม่สามารถสร้างได้ เหมือนการสร้างภาพนะคะ แต่ทัศนคติ  หมายถึงความคิดที่สื่ออกมาเป็นคำพูด  และเป็นการกระทำค่ะ การที่ใครสัคน  มีทัศนคติที่ต้องกันกับเรา  จึงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก   แต่ที่นี่   เกือบทุกท่าน  มีทัศนคติที่เหมือนกัน  หรือใกล้เคียงกันค่ะ ถึงแม้อย่างอื่น  จะห่างไกลกันสุดกู่ สวัสดีค่ะ คุณเจี่ย   ที่ๆพี่วิบอกว่า  จะไปร่ายยาวนั้น  คือที่ไหนหรือคะ   ขอเข้าไปอ่านบ้างได้หรือเปล่า?? คุณสื่อศิลปสแกนรูปไม่เป็นก็ไม่เป็นค่ะ มีคนอาสาเยอะค่ะ ว่าแต่จะเลือกให้ใครทำให้ละคะ จากคุณ : กลุ้มใจจัง....หล่อเลือกได้ (Gasalong) - [ 25 พ.ค. 51 02:11:17 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีค่า...คุณนิดที่รัก น้องแมวเขานิสัยเสียน่ะค่ะ..ชอบมานอนทับตัว  ทีนี้เวลานอนก็จะอ่านหนังสือ ถือหนังสือด้วยมือขวา เขาก็เลยนอนทับไหล่ซ้าย ทำหน้าตาแบบน่าเอ็นดู จะไล่หรือผลักไสก็สงสาร  บางทีต้องตื่นกลางดึกเพราะเหน็บกิน.. เราไม่เจอกันซะนาน..แต่ต้องออกตัวก่อนว่าเข้าไปอ่านประจำนะคะ เห็นทุกคนสบายดี ก็ยินดีด้วย อยากจะเขียนต่อให้..แต่จะเป็นคิวต่อจากเรื่องแชมเปญนี้ค่ะ.. หลานเจียเจี่ยคะ รับรองได้อ่านแน่ๆ จ้องจะเขียนมานานแล้ว หาเวทีลงอยู่ เพราะต้องคอยดูหน้าดูหลังดีๆก่อน เพราะไม่อยากให้เป็นเวทีมวย 555555 ตาสื่อน้องรัก.. อย่ามาเฉไฉเลย..ปลาไหลดีๆนี่เองนะเรา.. น้องกาสะลองคะ.. ที่ชุมนุมชาวไวน์อีกที่หนึ่ง..เชิญได้ที่นี่ค่ะ http://www.drinklessdrinkthebest.com/ จะพบกับเพื่อนๆหลายคนน่ารักทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 51 07:37:32 จากคุณ : WIWANDA - [ 25 พ.ค. 51 07:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ความวุ่นวายและความขัดแย้งในตอนนั้นนั้น มันได้เกิดการระบาดไปทั่ว แบบเดียวกับที่เกิดขึ้นในต้นของศตวรรษที่ยี่สิบ เช่น.. ที่อังกฤษ....รัฐบาลต้องทำการปราบจราจลวุ่นวาย ไม่ว่าจะเป็นคนงานเหมืองถ่านหิน คนงานท่าเรือ ที่ก่อการสไตร์คไม่หยุดไม่หย่อน ที่รัสเซีย..ซาร์ได้ส่งกำลังเข้าจัดการขั้นเด็ดขาดกับพวกกบฏบอลเชวิคและเหล่าแกนนำ ที่นิวยอร์ค..ตำรวจกับพวกหัวรุนแรง กำลังเป็นไม้เบื่อไม้เมา..ไล่ตีกันเป็นนิจสิน ที่ปารีส...นักศีกษามหาวิทยาลัยซอร์ค บอนน์ ลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาล ทีการต่อสู้อย่างเสียเลือดเนื้อ แต่ในยุคนั้น..แทบไม่มีใครเชื่อว่า ชาวบ้านที่รักสงบ เสงี่ยมหงิมอย่างชาวแชมเปญจะลุกขึ้นมาต่อสู้ชนิดตาต่อตา ฟันต่อฟัน ไปได้.. ในพื้นฐานของนิสัยทั่วๆไปของชาวบ้าน ชาวไร่ ก็คือชีวิตความเป็นอยู่ที่มีวินัย เชื่อพระ ฟังครู  เคารพกฏหมายบ้านเมือง..การเป็นอยู่ทั่วๆไปก็ขึ้นอยู่กับ ความเป็นกสิกรที่อาศัยดินฟ้าอากาศเป็นตัวนำนาวาชีวิต ความเป็นชาวไร่องุ่นของชาวแชมเปญนั้น..ถ้าจะเรียกว่า"กสิกร" ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่คำที่ถูกต้องนัก เพราะพวกเขาไม่ใช่เพียงแค่ผู้เพาะปลูกอย่างเดียว ที่สักแต่ว่ามีที่ดิน..จะหว่าน จะไถ จะปลูกอะไรก็ได้ตามใจ.. หากแต่พวกเขามองพื้นดินด้วยภาพลักษณ์ที่ต่างไปจากคนอื่นๆ..พื้นดินที่เพาะปลูกของพวกเขานั้น ในทุกอณูเปรียบด้วย"พื้นแม่พระธรณี" ที่มีคุณค่า และสามารถดลบันดาลประทานผลิตผลที่ดีให้กับต้นองุ่น ต้นองุ่นของพวกเขา ก็ไม่ใช่เพียงต้นไม้ที่มีใบ มีผล มีรากเท่านั้น หากแต่มันเป็นของสุดรักสุดหวงที่ตกทอดมาให้ตั้งแต่ครั้งปู่ย่าตายาย..ทุกต้น ทุกเถา ล้วนแต่มีชีวิต ที่นับได้ประหนึ่งว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวมาช้านาน.. จากคุณ : WIWANDA - [ 25 พ.ค. 51 08:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 64 กสิกรองุ่นแทบทั้งหมด (มากกว่า ๘๐ เปอร์เซ็นต์) ต่างเป็นเจ้าของที่ดินกันไม่เกินครอบครัวละหนึ่งเอเคอร์ (โดยประมาณ) และในหนึ่งเอเคอร์นี้ ไม่ได้ติดต่อกันเป็นผืนเดียว มันเป็นที่เท่ากะแบะมือ ตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย และบางทีไกลจากกันหลายสิบกิโล.. แต่ชาวแชมเปญกลับชอบใจที่เป็นอย่างนั้น เพราะว่าพวกเขารู้สึกปลอดภัยดี เนื่องจากอากาศที่แปรปรวนบ่อยๆ เกิดมีลูกเห็บลงตรงนี้ ก็ยังมีตรงโน้น ที่เหลือรอด ไม่เสียหาย เสียรายได้ไปทั้งหมด.. แต่ในช่วงของปี 1890 นั้น พวกชาวกสิกรต่างรู้สึกเจ็บปวด และ คับแค้น ที่มีไวน์เถื่อนทะลัดเข้ามาหยามหน้ากันถึงในบ้าน  มันมาในทุกรูปแบบ และทุกทาง ขบวนรถไฟแต่ละขบวนต่างขนองุ่นกันเข้ามาจนล้นโบกี้.. ทำให้องุ่นพื้นบ้าน ราคาตกไปกว่าครึ่งในช่วงข้ามคืน เท่านั้นไม่พอ ในช่วงของฤดูหนาวปีเดียวกัน ที่ยาวนานกว่าปรกติ ตามด้วยฤดูใบไม้ผลิที่พาฝนมาด้วย ความลำบากที่ถาโถมเข้ามาสู่ชาวบ้านแบบทั้งทางประตูและหน้าต่าง.. ทำให้พวกเขาต้องกล้ำกลืนฝืนไปไปขอร้องให้พวกบริษัทผลิต"ช่วยซื้อ" องุ่นไปบ้าง..แม้จะราคาจะลดไปครึ่งหนึ่งก็ยอม พวกบริษัท"เขี้ยว" ทั้งหลาย..ก็ยังยืนยันว่า ซื้อจากข้างนอกถูกกว่า.. เพื่อที่จะกดราคาให้ถึงที่สุด เพราะกฏหมายไม่ได้บ่งบอกว่า แชมเปญต้องผลิตจากองุ่นในพื้นที่ทั้งหมด(นี่หว่า) ถ้าจะมีก็มีมาตราเดียวที่ว่า... ถ้าจะเรียกว่าแชมเปญ ก็จะต้องใช้ผลิตผลในพื้นที่ 51% ที่เหลืออีก 49% จะใช้อะไร หรือที่ไหนก็ได้ ทีสำคัญ..กฏหมายฉบับนั้น ไม่ได้บ่งบอกด้วยว่าเป็นองุ่น..บอกแต่ผลิตผลในพื้นที่ ที่อาจจะหมายถึงผลไม้อะไรก็ได้ จะเป็น ลูกแพร์ แอปเปิ้ล ก็ใช้ได้ทั้งนั้น  ซึ่งเหล่านักผลิตหัวหมอทั้งหลายได้ยึดถือตามนั้น แชมเปญจึงผสมกันมาหลากหลาย จากผลไม้ต่างๆที่สรรหามาผสมเจือปน เพราะ มันเป็นการลดต้นทุน ไม่เว้นกระทั่ง..ผักก้านแดง หรือที่เรียกว่า..Rhubarb*** ***Rhubarb  รูบาร์บ เป็นผักใบที่มีสีเขียว ที่นิยมคือชนิดที่มีก้านสีแดง มีรสชาติออกเปรี้ยว อมเฝื่อน  ส่วนตรงก้านนิยมเอาไปทำขนมพาย แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 51 13:13:26 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 51 08:56:43 จากคุณ : WIWANDA - [ 25 พ.ค. 51 08:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 65 แน่นอนว่า..มันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง..แต่ไม่มีใครสนใจเพราะทุกคนมุ่งแต่จะสร้างกำไรกันเพียงอย่างเดียว ผู้ผลิตรายหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า.. "การหาสตังค์ใช้ในแชมเปญนี่ มันง่ายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เพียงแต่หาองุ่นที่มีราคาถูกที่สุด ต้นทุนจะต่ำเตี้ยติดดิน ที่เหลือคือกำไรที่ท่วมท้น ที่น่าสนุกคือ คุณภาพออกมาจะห่วยยังไง ก็ยังขายได้ เพราะคนซื้อไปกิน..มันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรอก เพราะตรรกะนี้ใช้ได้ผล พวกบริษัทผู้ผลิตทั้งหลายตต่างเริ่มต้นจ้างคนทำงานในหน้าที่ใหม่ นั่นคือ ตัวกลาง หรือ หลงจู๊ค้าองุ่น ที่มีหน้าที่ออกตระเวณหาซื้อองุ่นจากทุกสารพัดทิศจัดส่งให้บริษัทโดยการกินเปอร์เซ็นต์ หาซื้อมาได้มากก็ได้ส่วนแบ่งมาก นอกเหนือไปจากการไปกดราคา หรือเรียกค่าปากถุงกับชาวไร่อีกต่อหนึ่ง ชาวไร่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับระบบ"ตัวกลาง" อย่างอัดอั้นตันใจ ไม่มีทางเลือกอื่นใด เพราะถ้าไม่ขาย เขาก็จะไปซื้อจากที่อื่น จะเอาไปทำไวน์เอง ก็ไม่มีทุน ทิ้งไว้ก็จะเน่าเสีย.. นี่คือชนวนระเบิด..ที่สามารถทำให้ชาวไร่ผู้รักสงบ..สมถะ..มีวินัย  ต้องลุกขึ้นมาฟาดฟันอย่างถึงพริกถึงขิงกับรัฐบาลและบริษัทผู้ผลิตยักษ์ใหญ่ จากคุณ : WIWANDA - [ 25 พ.ค. 51 09:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ฮิฮิฮิ    โดนพี่วิให้พรแต่เช้าเลย พี่หมอฮาให้คำจำกัดความที่ชัดเจนกว่าค่ะพี่ ว่าปลาไหลใส่สเก๊ต ใครอยากเห็นของจริง  ให้รอต้นปีนะคะ มีตั๋วฟรีแจกให้ด้วยค่ะ แต่มีข้อแม้ว่า   ห้ามแหย่นิ้วเข้าไปในกรง อุ๊บบบบ!!!! จากคุณ : Gasalong - [ 25 พ.ค. 51 09:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณค่ะพี่วิ คืนนี้หนูจะเกาะ Link นั้นเข้าไปนะคะ แล้วหนูจะมาเล่าให้ฟังค่ะว่าหนูเจออะไรบ้าง ดูลึกลับดีจังเลยค่ะ จากคุณ : Gasalong - [ 25 พ.ค. 51 09:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 68 แต่การเปิดฉากปะทะนั้น ไม่ได้เริ่มจากชาวแชมเปญ หากแต่เป็นชาวไร่จากทางใต้ เขต นาร์บอนน์ ใกล้ๆโปรว๊องซ์ (Provence) ชายแดนฝั่ง เมดิเตอเรเนียน ที่ชาวไร่ชาวบ้านกว่าห้าแสนคนที่สมทบ รวมตัวพากันเดินขบวนเข้าเมือง ด้วยเหตุผลที่ต่างไปจากแชมเปญที่ราคาองุ่นตกวูบ เพราะ มีการนำเข้าจนมากเกินไป.. แต่ของพวกเขาคือ ราคาองุ่นที่ตกเพราะการนำเข้าไวน์(แดง)เถื่อนราคาถูกจากอาฟริกาเหนือและสเปนมาเจือปนเพื่อให้มีปริมาตรเพิ่มขึ้น อีกทั้งเป็นการเพิ่มแอลกอฮอลให้กับไวน์พื้นเมือง บางรายถึงเอาพอร์ต หรือ บรั่นดีผสมเพื่อให้มีรสชาติ หรือผสมแม้กระทั่งเอาน้ำคั้นจากหัวบีท ..เป็นการทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ต้นทุนต่ำจนถึงขีดสุด..ด้วยเหตุผลเดียวกันที่ว่า.. คนกินมันจะไปรู้อาร๊ายยย นายกรัฐมนตรีในยามนั้นคือ คุณสมัคร..เอ๊ย..ม่ะช่ายย พูดผิด คือนาย George Clemenceau อันเป็นที่รู้จักว่า "the Tiger"  ก็ได้จัดการสั่งใช้กฏอัยการศึกทันที จัดกองทัพไปประจันกับประชาชน ผลคือ กองทัพที่ว่านั่น ต้องเจอทั้งก้อนหินและเสียงก่นด่า ทหารสาดกระสุน..ตายห้า บาดเจ็บนับสิบ ข่าวการปะทะของชาวบ้านกับทหารของรัฐบาลได้แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว คนทั้งประเทศต่างตกตะลึงต่อการกระทำที่โหดเหี้ยม.. แต่คนที่ตกใจมากกว่า..นั่นคือ กระทรวงกลาโหมทั้งกรม เพราะทหารกองหนุนที่เรียกเข้ามาทำการนั้นก็คือชาวไร่ ชาวบ้านจากแถบพื้นที่นั้นทั้งนั้น ทหารบางหน่วยปฏิเสธการปะทะ..ยอมวางอาวุธและนั่งลงเฉยๆ ทหารหลายหน่วย..ต่างละทิ้งกรมกอง..ไม่เข้าร่วมด้วย เพราะพวกเขาทนเห็นพี่ป้าน้าอาต้องมาถูกกระทำไม่ได้ ประชาชนเริ่มเข้าร่วมขบวนการต่อต้านมากขึ้น มากขึ้น ท่านนายกจอร์ช เคลเมงโซ จึงรู้งาน รีบรักษาเก้าอี้โดยการสั่งถอนทหารทั้งหมด พร้อมที่จะเจรจา.. เพียงไม่กี่วัน การเจรจาก็บรรลุผล คือ ชาวบ้านชาวไร่ชนะ มีการรับประกันราคาองุ่น และมีกฏมายบัญญัติออกมาชัดเจนว่า ไวน์..ต้องทำมาจากการมหมักขององุ่นสดเท่านั้น ห้ามไม่ให้มีสิ่งใดเจือปน และนี่คือกฏหมายฉบับแรกในประวัติศาสตร์ที่ระบุจำเพาะเจาะจง ชัดเจน แต่เป็นที่น่าเสียดาย..ที่ว่า..กฏหมายฉบับนี้มีผลเฉพาะใช้ในเขตตอนใต้หรือที่รู้จักว่า Midi เท่านั้น ไม่ได้ครอบคลุมไปถึงแชมเปญ..แต่... มันได้เป็นบทเรียน  และ เป็นตัวอย่างให้กับชาวแชมเปญว่า.. "ถ้าจะเปลี่ยนกฏหมาย..มันต้องใช้ลูกลุย..และ..ลุยอย่างเดียว !!!" แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 51 10:11:27 จากคุณ : WIWANDA - [ 25 พ.ค. 51 10:09:13 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีคับคุณอาวิ ไม่ได้เข้ามานานคับ เวปตัวเองยังเข้าบ้างไม่เข้าบ้างเลยคับ ตอนนี้ชิวิตเปลี่ยนไปบ้างเล็กน้อยแบบว่า กำลังอินเลฟอ่ะคับอา หลานๆที่ DLDB รออาเขามาเขียนให้ความรู้เสมอคับ เรื่องทัศนคติเกี่ยวกับไวน์นี่ดีมากๆเลยคับ หลายคนมองไวน์ผิดไปเยอะในบ้านเรารวมทั้งผมเองด้วย ยังรอเรียนรู้วัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ รวมถึงเรื่องมารยาทต่างๆ ความเป็นมาของไวน์แต่หล่ะชนิดจากอาอยู่คับ ในสังคมไอทีย่อมมีมวยบ้างอยู่แล้วคับทุกเวป แต่ผมว่าที่นี่สนามวยใหญ่สุด เวปผมเล็กๆคับ มีเล่นจิง30 กว่าคนได้มังคับ ไม่ต้องห่วงคับกรรมการที่ DLDB คุมเข้มคับอา รออาเสมอน่ะคับ ด้วยความเคารพ หลานนิค:) จากคุณ : nic nenin (Nic Nenin) - [ 25 พ.ค. 51 19:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ค่ำนี้เข้ามาอ่านต่อ .... ลุยลูกเดียวค่ะ ... จริงค่ะ ถึงลูกถึงคน .... (ติดตามข่าวด้วยใจระทึก) แหม หลานนิคของคุณวิ .... สำบัดสำนวน ... รวดเเล่น ... แบบคน อินเลฟ .... จิงจิ๊ง แต่ไหงลงท้ายเป็นสนามมวย .... อุ อุ เทียบมาเชิญ หลายแผ่นแล้วมังคะ  .... ปูพรมรอค่ะ .... จากคุณ : nijja - [ 25 พ.ค. 51 20:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พี่หวานคะ ที่เมืองไทยปลูก Rhubarb ด้วยค่ะ เป็นของโครงการหลวง ตอนแรกคนปลูกเขาเก็บไม่เป็น ยังไม่สุก ไม่แดง คงเพราะว่าคนเก็บกินไม่เป็น ตอนหลังนี่เก็บเป็นแล้ว เพราะคุณแม่ของเพื่อนท่านทำพายรูบาปเป็น ท่านก็เลยไปบอก (ท่านเป็นนางสนองพระโอษฐ์สมเด็จพระราชินีค่ะ) นกก็ฟังท่านเล่ามาอีกทีค่ะ ท่านเล่าให้ฟังเพราะวันนั้นคุยเรื่อง pie filling กัน ก็อ่านในเว็บอยู่เนี่ยแหละค่ะพี่หวาน แต่เป็นคนชอบเก็บหนังสือค่ะพี่หวาน นึกอยากอ่านก็หยิบมาอ่านอีก ทันใจกว่าเปิดคอมพ์ดีแค่นั้นเอง นกขี้ลืมค่ะ อ่านอะไรพรุ่งนี้ก็ลืมหมด  ก็เลยลองแย็บๆ ดู (ที่เขียนในเว็บพี่วิโรจก็น่าเก็บค่ะ เว็บน้องนิคด้วย) ไม่เป็นไรค่ะ  อยากมากนักก็ print เองก็ได้ อิอิ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 26 พ.ค. 51 01:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ผมเข้ามาอ่านเรื่อยๆครับพี่วิ แต่ปรกติจะรอให้อ่านจนจบกระทู้อันสุดท้ายก่อนค่อยแปะข้อความครับ ชอบตอนที่พูดถึงเรื่อง "ชื่อ" ของแชมเปญครับ อ่านไปขำไปครับ อยากอ่านเรื่อง "ทัศนคติ" เหมือนกันครับ น่าจะสนุกไม่แพ้เรื่อง "ลุย" ของชาวแชมเปญเลยครับ จากคุณ : LGR (LaGrandeRue) - [ 26 พ.ค. 51 02:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ^^ จากคุณ : Balleno - [ 26 พ.ค. 51 11:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 74 พี่หวานตื่นหรือยังคะ? ขอเชิญไปตรวจนกทำกับข้าวหน่อยค่ะ สูตรนี้ ใส่ไวน์แดงด้วยค่ะ กระทู้ทำพาสต้านี้ ตั้งเอาใจเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ห้องนี้ที่ชอบไวน์แดงนะคะ และพี่น้อย-พี่วิโรจที่ชอบทานเนื้อด้วยค่ะ แต่ไม่อยากแปะที่ห้องนี้เพราะมันคนละเรื่องน่ะค่ะ chianti-style beef rigatoni ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D6645135/D6645135.html#4 จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 26 พ.ค. 51 22:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ต้องรีบวิ่งไปต่อคิวให้ทันกับกระทู้ยังเติร์ก.. ตามไปได้เลยค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 27 พ.ค. 51 22:11:34 ]