ความคิดเห็นที่ 1 ส้มตำนี้มีที่มา นั่งคุยกับตัวเอง : นิทานหลอกผู้ใหญ่ : ส้มตำนี้มีที่มา เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 3 มิถุนายน 2550 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองพระตะบอง มีชายคนหนึ่งชื่อว่าสมรังสี เขามีอาชีพขายอาหาร แม้ร้านของเขาจะไม่ใหญ่โตนัก แต่ก็มีลูกค้าประจำเนืองแน่นตลอดแทบทั้งวัน เขาหลงรักลูกสาวของเจ้าของร้านขายเป็ดซึ่งเปิดแผงอยู่ติดกับร้านอาหารของเขา ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ใกล้ชิดติดกัน ย่อมมิต่างอะไรกับน้ำมันกับเปลวไฟ ทั้งสองแอบลักลอบได้เสียกันโดยที่ไม่มีใครรู้ แต่แล้ววันหนึ่ง...เหมือนฟ้าผ่าลงตรงกลางใจของสมรังสี หญิงสาวลูกสาวเจ้าของร้านขายเป็ดกลับไปตกปากรับคำ การหมั้นหมายกับหนุ่มลูกข้าราชการกระทรวงมหาดไทย อันเป็นที่รู้กันว่าทั้งหล่อและรวย ชาติตระกูล ความรู้ เงินทอง เหนือกว่าสมรังสีแบบทิ้งไม่เห็นฝุ่น สมรังสีรันทดท้อและหมดอาลัยตายอยากในชีวิต หลังรับรู้ข่าวคราวที่คนรักของตนกำลังตีจาก วันๆเขาทำอาหารอย่างซังกะตาย อาหารที่ทำอย่างปราศจากหัวจิตหัวใจย่อมไร้รสชาติขนาดสุนัขยังไม่อาจรับประทาน ได้แต่เบือนหน้าหนี ลูกค้าที่เคยเนืองแน่นเริ่มหนีหายไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งใกล้วันแต่งงาน สมรังสียิ่งเศร้า บางวันเขาไม่เปิดร้าน เอาแต่นั่งเมาเหล้าคร่ำครวญถึงหญิงสาวอดีตคนรัก “ทำไมทำกับสมอย่างนี้ๆๆๆๆ” เขาครวญซ้ำๆซากๆ แม้แต่เพื่อนสนิทก็ยังเบื่อที่จะฟังหรือตักเตือน โดยไม่มีใครคาดคิด...พ่อของหญิงสาวซึ่งมีอาชีพขายเป็ด กลับเดินมาขอร้องให้สมรังสีช่วยทำอาหารในงานเลี้ยงงานแต่งงานของลูกสาวตน โดยไม่เคยระแคะระคายมาก่อนว่าทั้งสองได้ลักลอบได้เสียกันมานานแล้ว “ได้สิพ่อ..ฉันจะทำอาหารสุดพิเศษอย่างสุดฝีมือเลยทีเดียว” สมรังสีตกปากรับคำอย่างง่ายดายเกินคาด พ่อค้าเป็ดยิ้มด้วยความดีใจ เขายื่นเงินมัดจำให้สมรังสี แต่ต้องประหลาดใจเมื่อสมรังสีบอกปัดการรับเงินค่าจ้าง “งานนี้เพื่อน้องมาลาโก ฉันทำให้ฟรีเลยพ่อ” สมรังสีว่า แล้วงานแต่งงานก็เริ่มต้นขึ้น มาลาโกหญิงสาวอดีตคนรักของสมรังสียืนทำหน้าปูเลี่ยนๆ เมื่อรู้ว่าสมรังสีรับเป็นพ่อครัวใหญ่ในงานแต่งงานของตนกับข้าราชการหนุ่มอนาคตไกล เมื่อคนมาเต็มห้องประชุม งานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้น อาหารสุดพิเศษที่ว่านั่นคือ อาหารซึ่งสมรังสีทำขึ้นด้วยความหึงหวงและความคับแค้นใจ เขาเลือกวัตถุดิบหลักเป็นมะละกอ ผลไม้ซึ่งมีชื่อพ้องคล้องจองกับอดีตคนรักของเขา เขาเลือกแต่มะละกอดิบเท่านั้น แทนความหมายว่า ความรักของเขาเป็นความรักที่ไม่อาจสุกงอมสมหวังได้ เขาสับๆๆๆๆๆๆๆด้วยความแค้นที่ถูกหญิงสาวตีจาก ใส่พริกลงไปหนึ่งกำมือใหญ่ๆเป็นการสาปแช่งให้เธอต้องปวดแสบปวดร้อนจากความรักครั้งนี้เหมือนที่เขากำลังรู้สึก หยิบกระเทียมลงไปให้เหม็นโฉ่ๆ บีบมะนาวให้เปรี้ยวจี๊ด เปรียบดั่งรักที่ไม่มีวันหวานชื่น กุ้งแห้งแทนตัวเจ้าบ่าวซึ่งยืนผอมกระหร่องก่องอยู่เคียงข้างเจ้าสาว หลังเห็นภาพบาดตาบาดใจ เมื่อเจ้าบ่าวจุมพิตเจ้าสาว ด้วยความโมโหเขาจึงคลุกเคล้าส่วนผสมทั้งหมดเข้าด้วยกัน จากนั้นก็ตำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โขลกด้วยความแค้น แล้วก็ตักทุกสิ่งทุกอย่างใส่จาน แล้วก็แจกจ่ายไปยังแขกเหรื่อทั่วงานทีละจานๆ ยิ่งตำเสียงดังเท่าไหร่ เขายิ่งรู้สึกสะสาแก่ใจมากเท่านั้น ไม่หนำใจ...เขาโยนปลาเน่าที่เขาหมักเองกับมือ เพื่อเพิ่มความเหม็นลงไป สมรังสีตำด้วยความแค้น ครกแล้วครกเล่า น้ำตาไหลอาบนองสองแก้ม ทั้งเสียใจที่ผิดหวังในรัก ทั้งแสบและเผ็ดร้อนเพราะเผลอใช้มือจับพริกขี้หนูแล้วดันเอามือมาขยี้ตา เขาคิดว่าคราวนี้แหละเขาจะได้แก้แค้นอย่างสาสม แขกเหรื่อทั้งหมดจะต้องด่าทอเจ้าภาพที่จัดอาหารรสชาติเลวร้ายแบบนี้มาให้คนทานได้อย่างไร แต่การณ์กลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด แขกเหรื่อทั้งหมดต่างซู๊ดปากด้วยความแซ่บสะใจ จากรสชาติของเส้นมะละกอสับปรุงรส ทั้งเผ็ด ทั้งเปรี้ยว แถมมีคุณค่าทางอาหารครบถ้วน หญิงสาวที่มาร่วมงานต่างพึงพอใจที่อาหารจานนี้ทานแล้วไม่อ้วน กินง่าย ย่อยง่าย รสชาติแปลกใหม่ชวนลองเป็นยิ่งนัก เสียงสรรเสริญยกย่องดังขึ้นเซ็งแซ่ แขกเหรื่อพากันไถ่ถามจากพ่อเจ้าสาวว่า “ใครเป็นคนทำอาหารเลิศรสวันนี้นี่ ?” พ่อเจ้าสาวยิ้มอย่างภาคภูมิใจพลางชี้มือมายังสมรังสีซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ “นั่นไง...ฝีมือของพ่อครัวเอก สมเป็นคนทำ” แขกผู้มาร่วมงานพากันพูดปากต่อปากจนรับรู้ถ้วนทั่วว่า “สม(รังสี)ทำ” หลังงานแต่งงานผ่านไป ผู้คนในเมืองยังกล่าวขวัญถึงอาหารจานเด็ดนี้ไม่เสื่อมคลาย ในที่สุดอาหารชนิดนี้ก็เผยแพร่ไปยังทั่วโลก เมื่อถามว่าใครเป็นคนแรกที่ค้นคิดสูตรอาหารจานเด็ดนี้ได้ ทุกคนก็จะรู้กันเป็นอย่างดีว่าว่า “สมทำ” (Som Tum) ซึ่งในเวลาต่อมาเราก็รู้จักอาหารจานนี้ในนามของ “ส้มตำ” นั่นเอง http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kawaka&date=02-06-2007&group=39&gblog=4 จากคุณ : Parn-aE - [ 26 พ.ค. 51 06:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จขกท. เข้าใจผิดแล้วครับ  ส้มตำไม่ใช่อาหารอีสานนะครับ  เป็นอาหารคนกรุงเทพฯ  พูดอีกทีก็อาหารชาววัง   เพราะสมัยโน้น (น่าจะราวรัชกาลที่4-5) มะละกอจะมีกินก็แต่ในกรุง  เนื่องจากเป็นผลไม้ต่างประเทศ  ตอนหลังถึงได้แพร่กระจายไปทั่วประเทศ  คงมีคนนำเมล็ดมันไปเพาะนั่นเอง และเหตุที่เรียกว่าส้มตำก็เพราะมันเปรี้ยว   ส้มก็คือเปรี้ยว  ส้มตำจึงเป็นตำที่มีรสเปรี้ยว  เพราะผู้หญิงทุกพ.ศ ชอบกินรสเปรี้ยวซะเป็นส่วนใหญ่ (มั้ง) 555 แต่ผมอาจเข้าใจผิดก็ได้นะ   อ้อ  อีกอย่าง คนอีสานเรียกส้มตำว่า "ตำส้ม" นะครับ  แม้แต่ "ตำบักหุ่ง" ก็ยังใช้น้อยกว่า จากคุณ : ลิด้า - [ 26 พ.ค. 51 07:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กระทู้นี้ข้อมูลเพียบ ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม - [ 26 พ.ค. 51 08:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จริงอย่างที่คุณลิด้ากล่าวไว้  ส้มตำจานแรกเกิดขึ้นที่กรุงเทพฯนี่เองแหละ ลองอ่านบทความนี้ดู ร่มรื่นในเงาคิด สุวพงศ์ จั่นฝังเพชร มติชนสุดสัปดาห์ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘ ในฐานะ "คนอีสาน" ค้างคาใจมาตลอด ว่า ตำบักหุ่ง หรือตำหมักหุ่ง หรือ ตำส้ม ซึ่งเป็น "อาหารจานหลัก" บ้านเฮา และแพร่ไปทั่วประเทศ ในวันนี้ มีความเป็นมาอย่างไร ใครเป็นเจ้าตำรับ คนคนนี้น่าจะได้รับการยกย่องให้เป็น "มหาขวัญใจคนอีสาน" ตลอดกาล ที่ผ่านมา มีข้อสันนิษฐานต่างๆ มากมาย ซึ่งก็รับฟังเอาไว้ แต่ยังไม่ "แซ่บหลาย" สักที อ่านหนังสือ "พรรณพืช ในประวัติศาสตร์ไทย" ของ ดร.สุรีย์ ภูมิภมร แห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ได้ข้อมูลเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วน สำหรับเมนูตำบักหุ่ง เพราะในหนังสือได้พูดถึงพืชที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของอาหารจานนี้ คือ มะละกอ และพริก เอาไว้มากพอสมควร แม้ยังไม่รู้อยู่นั่นเองว่า ตำบักหุ่ง มันเริ่มขึ้นมาเมื่อใด แต่ก็พอเห็นเค้าๆ อยู่ ทั้ง "มะละกอ" และ "พริก" ถือเป็น "ของนอก" ทั้งคู่ ดร.สุรีย์ ให้ข้อมูลว่า คนที่ทำให้พริกแพร่หลายในโลกคือ ปีเตอร์ มาร์ทิล ซึ่งเป็นลูกเรือของ คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส ผู้ค้นพบทวีปอเมริกา นั่นเอง โดย ปีเตอร์ มาร์ทิล ได้เอาพริก จากทวีปอเมริกาซึ่งเป็นแหล่งต้นกำเนิด ไปปลูกที่สเปน เมื่อ ประมาณปี พ.ศ. ๒๐๙๖ ตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๓ แห่งราชวงศ์สุพรรณภูมิของกรุงศรีอยุธยา ต่อมาชาวสเปนและชาวโปรตุเกส ได้นำพริกเข้ามาเอเชีย โดยปลูกในอินเดียประมาณปี พ.ศ. ๒๑๔๓ ซึ่งตรงกับรัชสมัย ของสมเด็จพระมหาธรรมราชาแห่งราชวงศ์สุโขทัย ของกรุงศรีอยุธยา อินเดียเป็นประเทศที่ร่ำรวยในวัฒนธรรมการกินได้ผลิต อาหารรสจัด และเป็นเจ้าตำรับเครื่องแกง พริกที่มีรสเผ็ด ก็คงถูกปรับเข้าไปเป็นองค์ประกอบของอาหารเหล่านั้น และได้เผยแพร่วัฒนธรรมการกินไปยังผู้คนในประเทศ ใกล้เคียงในเวลาต่อมา ดร.สุรีย์ บอกว่า ในปี พ.ศ. ๒๑๔๓ พริกจากอินเดียได้แพร่หลาย เข้าไปในประเทศจีนและในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งคงรวมถึง ไทยด้วย ถ้ายึดถือตามข้อมูลดังกล่าว ก็น่าจะสันนิษฐานว่า คนไทยรู้จัก "พริก" เมื่อประมาณ ๔๐๕ ปีที่ผ่านมา ฉะนั้น คนในสมัยสุโขทัยและอยุธยาตอนต้น ไม่น่าจะรู้จักพริก และคงไม่ได้ลิ้มรสเผ็ดของพริกแต่อย่างใด อาหารของคนสมัยนั้นจึงน่าจะ "จืด" ไม่เผ็ดร้อนเหมือนทุกวันนี้ ?!? ส่วนมะละกอนั้น ดร.สุรีย์ บอกว่า เข้ามาประเทศไทย หลัง "พริก" อีก ทั้งนี้ ตามเอกสารของกระทรวงต่างประเทศโปรตุเกส ได้ระบุชัดเจนว่า มะละกอมีถิ่นกำเนิดที่เทือกเขาแอนดีส แต่บางเอกสารบอกว่ามะละกอมาจากเม็กซิโก หรือหมู่เกาะ อินเดียตะวันตก บ้างก็ว่ามะละกอมีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกากลาง บริเวณประเทศเม็กซิโกตอนใต้และคอสตาริกา อีกเอกสารหนึ่งยืนยันว่าสเปนได้นำมะละกอมาจากฝั่งทะเล แคริบเบียนของปานามาและโคลัมเบีย เมื่อปี พ.ศ. ๒๐๖๙ เอกสารของสเปนได้ให้รายละเอียดว่า ค็อนควีสทะดอร์ส หรือเหล่านักรบสเปนที่มีชัยเหนือเม็กซิโกและเปรู เป็นผู้นำ มะละกอจากสเปนไปปลูกที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเรียกว่า เมลอน ซาโปเต้ ในช่วงปี พ.ศ. ๒๓๑๔ อันเป็นช่วงที่กรุงธนบุรี เป็นราชธานี ได้มีรายงานของ นายลินโซเตน ซึ่งเป็นนักท่องเที่ยวชาวดัตช์ว่า คนโปรตุเกสได้นำมะละกอมาปลูกที่มะละกา จากนั้นจึงนำไป ปลูกที่อินเดีย ส่วนอีกทางหนึ่งได้ขยายไปปลูกที่อินโดนีเซีย มาเลเซียและไทย สำหรับประเทศไทยนั้นคาดกันว่ามะละกอจะเข้ามาหลายทาง อาจจะเข้ามาภาคใต้ หรือเข้ามาทางอ่าวไทย ซึ่ง ดร.สุรีย์ชี้ว่า ดูตามหลักฐานต่างๆ แล้ว น่าจะเชื่อได้ว่า มะละกอจะเข้ามาประเทศไทยในช่วงต้นของกรุงรัตนโกสินทร์ จึงน่าจะฟันธงได้ว่า คนสมัยอยุธยาขึ้นไป ไม่เคยได้ลิ้มรส "ส้มตำ" เลย ! ดร.สุรีย์ ให้ข้อมูล "พริกและมะละกอ" เอาไว้เท่านี้ ก็เลยต้องหลับตานึกเอาต่อไปว่า เมื่อมะละกอเข้ามา ในประเทศไทยในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ โดยเข้ามาทางภาคใต้ และทางด้านอ่าวไทย นั่นก็แสดงว่า กว่าที่มะละกอจะแพร่ไปสู่ ภาคอีสาน ก็คงใช้เวลาอยู่สมควร และแพร่ไปแล้วก็คงต้องผ่านการลองผิดลองถูก กว่าที่จะนำมา ปรุงเป็นอาหาร และกลายเป็นสูตรส้มตำที่สุด จึงเป็นไปได้หรือเปล่า ที่ส้มตำ จะเพิ่งมาเกิดจริงๆ ในช่วงกลาง สมัยรัตนโกสินทร์ นี้เอง อย่างไรก็ตาม ดร.สุรีย์ ได้ให้ข้อมูลว่า คนอีสานอาจจะรู้จัก มะละกอก่อนก็ได้โดยผ่านทางญวน ทั้งนี้ ที่เวียดนามนั้น มีอาหารที่ชื่อ GO DDU DDU BO KHO คล้ายกับส้มตำ เป็นอย่างมาก คนเวียดนานกินเล่น และกินกับเส้นขนมจีน ซึ่งก็ไม่รู้ว่า ใครได้รับอิทธิพลจากใคร แต่จากข้อมูลตรงนี้ ทำให้เรารู้ขึ้นมาชัดเจนอย่างหนึ่งว่า "ตำบักหุ่ง" หรือ "ส้มตำ" ไม่ใช่อาหารดั้งเดิมของภูมิภาคนี้ และไม่ได้เก่าแก่อย่างที่นึก คนอีสานอาจมีเมนู "ตำส้ม" ของตัวเองอยู่ก่อนแล้ว ส้ม ก็คือเปรี้ยว ตำส้ม ก็คงหมายถึง ตำอะไรก็ได้ที่เปรี้ยวๆ อยู่มาวันหนึ่ง อาจมีคนลองฝานมะละกอดิบลงไปตำหรือคลุก ชิมดูแล้ว อาจจะเห็นว่าเข้าท่า ยิ่งเติมน้ำปลาแดก ลงไปยิ่ง "นัวมากขึ้น" สูตรก็คงติดตลาด จากนั้นก็คงแพร่หลาย แทรกเข้าไปเป็นหนึ่ง ในเมนูอาหารจานหลักของคนอีสาน ในที่สุด "ของนอก" ก็กลมกลืนกลายเป็นของถิ่น ทุกวันนี้คนอีสานและตำบักหุ่ง รวมเป็นเนื้อเดียวกันจนแยกไม่ออก แยกไม่ออก จนหลายคนไม่เชื่อเอาเสียเลย ว่า ตำบักหุ่ง ที่แซ่บกันอีหลีนี้ เป็น "ของนอก" จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 26 พ.ค. 51 08:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มะละกอ เพิ่งนำเข้าโดย องค์การจัสแมก เมื่อปี 2508 โดยเข้ามาเพื่อให้เป็นพืชผัก ในชุมชนที่ขาดอาหาร ในอำเภอชุมพวง จังหวัดนครราชสีมา (เท่าที่ติดตามดู รู้สึกจะเป็น ศูนย์รพช.บ้านหัวขัว ในสมัยนั้น) อาหารประเภทตำ เป็นอาหารเวียตนามแต่เดิม ที่เรียกว่าเหมี่ยง หรือ ภาคอื่น เรียกเป็น ตำ เช่น ตำกล้วยดิบ ตำมะเฟือง ตำแตง ตำหม่าหนุน ซึ่ง อาหารประเถทตำเนี่ย มีมา ตั้งแต่สมัย ศรีโคตรบูร แล้ว แรก ๆ  เลย นั้น จะใช้ มะละกอดิบ ไปดองก่อน สักครึ่งวัน เหมือน อาจาด ให้เปรี้ยว หรือ รส ส้ม(ในภาษาอีสาน) แล้วจึงเอามาตำ อีกทีนึง จึงเรียกว่า ตำ ส้ม แต่ ต่อมา ด้วยความ ขี้คร้าน เป็นหลัก บวกกับ ความคิดจะดัดแปลง เป็นรอง จึงเอา หมากรุ่ง (สีเหมือน ฟ้าตอนรุ่งสาง) หรือ ภาษาอีสานเรียกว่า หมากฮุ่ง ซึ่ง นายอภัย จันทวิมล ได้ ให้ชื่อ ว่า มะระหวาน แต่ ชาวบ้าน จะเรียกกัรนว่า มะระกอ (เพราะมะระแต่เดิมนั้นเป็น เครือ) แล้วสะกดชื่อเพี้ยน กลายเป็น มะละกอ ไปในที่สุด แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 51 08:28:18 จากคุณ : greeny pony - [ 26 พ.ค. 51 08:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชื่อ มะละกอ น่าจะมาจากชื่อเมืองที่ไทยเรานำพันธุ์พืชนี้เข้ามาคือ มะละกา จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 26 พ.ค. 51 08:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ความเห็นที่ 1 จะใช่เรื่องจริงหรือไม่ก็เจ๋งมากๆค่ะ ชอบๆ อิอิ เป็นคำถามที่ดีของจขกทค่ะ เพราะสงสัยอยู่นานเหมือนกัน จากคุณ : pepperferry - [ 26 พ.ค. 51 09:01:31 A:58.8.128.229 X: TicketID:175065 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เหอะๆๆ  เป้นความรู้ใหม่เลยนะเนี่ย ส้มตำ ไม่ใช้อาหาร อีสาน 555555555 จากคุณ : muk_22 - [ 26 พ.ค. 51 09:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คำว่า ส้ม มีความหมายว่า "เปรี้ยวค่ะ" แกงส้ม ปลาส้ม หมูส้ม น้ำส้มสายชู น้ำส้มสายชูกลั่น ส้มลิ้ม  เป็นต้น และ....มะละกอไม่ใช่พืชท้องถิ่นบ้านเมืองเราค่ะ เอามาจากทางฝั่งโน้น (อย่างที่ข้างบนว่า) จากคุณ : เกาลัด (kurika) - [ 26 พ.ค. 51 09:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฉะนั้น คนในสมัยสุโขทัยและอยุธยาตอนต้น ไม่น่าจะรู้จักพริก และคงไม่ได้ลิ้มรสเผ็ดของพริกแต่อย่างใด อาหารของคนสมัยนั้นจึงน่าจะ "จืด" ไม่เผ็ดร้อนเหมือนทุกวันนี้ ?!? จากคุณ : เพ็ญชมพู -------------------- หมดอาหย่อยไปหลายกิโลขีด แต่ เอ! มีพืชผักอย่างอื่นที่ให้รสเผ็ดบ้างหรือเปล่าครับ อย่างแกงเลียงนั่นก็เผ็ดพริกไทยไม่ใช่หรือ แล้วพริกไทยก็มาจากอินเดีย แหล่งเครื่องเทศนี่นา ผมถนัดแต่กินอย่างเดียว ทำไม่เป็นครับ แหะ แหะ จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม - [ 26 พ.ค. 51 09:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เด็ก ๆ แถวสยามสแควร์ บอกว่า ส้มตำ  เป็นอาหารที่ฝรั่ง เอามาเผยแพร่ในไทย ตั้งแต่สมัยสมเด็จพระนเรศวรฯ โน่น   ไม่รู้ว่าเรียกอะไร แต่สมัยนี้ เรียกว่า  Papaya Salad จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน - [ 26 พ.ค. 51 09:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตาม คห 5 แสดงว่าเพิ่งมีตำส้มไม่นาน แต่ทำไมมันพร่หลายมา กทม และไปทั่วประเทศเร็วมาก ผมเกิด ปี 2505 ใน กทม นี่เอง ย่าน กิ่งเพชร พอจำความได้อายุสัก 5 - 6 ขวบ ก็รู้จัก ส้มตำ แล้ว เพราะแม่ค้าข้างบ้าน(ซึ่งเป็นลูกจีนโตใน กทม นี่เอง) ตำขาย แล้วก็เห็นมีตำขายหลายเจ้าด้วยในบริเวณตลาดแถวบ้าน ซึ่งล้วน ไม่ใช่คนอีสาน เพิ่งมาเห็นคนอีสานขายส้มตำใน กทม . มากมาย ก็ตอนโตแล้วนี่เอง ถ้าเรื่อง ตาม คห 5 เป็นจริง คงจะสืบค้นข้อมูลมายืนยันได้ไม่ยาก เพราะผู้ที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ คงยังมีชีวิตอยู่หลายท่าน รวมทั้งญาติๆ ผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว มายืนยันได้ จากคุณ : 2505คนปีขาล - [ 26 พ.ค. 51 10:07:25 A:202.91.19.192 X: TicketID:169872 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ส้มตำ แปลว่า "น้ำเปรี้ยว" ครับ จากคุณ : ขก. - [ 26 พ.ค. 51 12:38:23 A:10.224.9.56 X:133.62.137.101 TicketID:148450 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เพราะมันเปรี้ยวๆ เผ็ดๆ มั้งครับ เปรี้ยวจนเข็ดฟัน ภาษาอีสานเรียกอาการแบบนี้ว่า ส้มจนเข็ดแข่ว เหอๆๆๆ จากคุณ : cheychai - [ 26 พ.ค. 51 13:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น่าสนใจครับ รู้มานานแล้วว่าพริกเม็ดยาว ๆ นี่เพิ่งเข้ามาในบ้านเราไม่นานนี่เอง แต่ผมว่าคนไทยสมัยก่อนก็ไม่กินจืดนะ ยังไงเราก็ยังมีพริกไทย ผมเคยอ่านจากข้อสันนิษฐานของอ.ประยูรที่มีต่อ แกงร้อน ต้นตำรับ ที่ใส่พริกไทยเพิ่มความเผ็ดร้อน แถมยังตอกไข่ใส่ไปด้วยคล้ายกินสุกี้ น่าจะสนุกนะทำวิจัยเรื่องอาหารเนี่ย :o) จากคุณ : พลายแป้ง - [ 26 พ.ค. 51 16:11:48 A:128.178.254.194 X: TicketID:120371 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมว่าก่อนที่พริกเข้ามา คนไทยต้องกินรสจัดพอสมควรเป็นทุนเดิมอยู่แล้วครับ ไม่เช่นนั้น พริกคงไม่เป็นที่นิยมขนาดนี้ เพราะถ้าคิดว่า ฝรั่งเป็นคนนำพริกเผยแพร่ไปทั่วโลก แสดงว่าฝรั่งเอง ก็ต้องได้กินพริกพอๆ กับเรา แต่จนถึงปัจจุบัน ฝรั่ง ญี่ปุ่น จีน (บางส่วน) ก็กินรสไม่จัดเท่าเรา แสดงว่าไทยเราต้องพอใจกับรสจัดมาแต่ก่อนพริกจะเข้ามาครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 26 พ.ค. 51 18:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนุกเจงๆค่ะ จากคุณ : ป้าป้าป้า - [ 26 พ.ค. 51 20:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ความคิดเห็นที่ 15   น่าสนใจครับ รู้มานานแล้วว่าพริกเม็ดยาว ๆ นี่เพิ่งเข้ามาในบ้านเราไม่นานนี่เอง แต่ผมว่าคนไทยสมัยก่อนก็ไม่กินจืดนะ ยังไงเราก็ยังมีพริกไทย ผมเคยอ่านจากข้อสันนิษฐานของอ.ประยูรที่มีต่อ แกงร้อน ต้นตำรับ ที่ใส่พริกไทยเพิ่มความเผ็ดร้อน แถมยังตอกไข่ใส่ไปด้วยคล้ายกินสุกี้ น่าจะสนุกนะทำวิจัยเรื่องอาหารเนี่ย :o) จากคุณ : พลายแป้ง - ********************************** *โยเดียซุป*อาหารพม่า  ก็ทำคล้าย ๆแบบนี้ จากคุณ : Yeonsan - [ 26 พ.ค. 51 20:06:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ที่มาที่ไปของเรื่องส้มตำน่าสนใจดี สำหรับเรารู้แต่ว่าถ้ามาวางอยู่ตรงหน้า จะกลืนน้ำลายเอื้อกๆ และอีกพริบตาเดียวอาหารจานนี้ก็ไม่เหลือ จากคุณ : PatPDX - [ 27 พ.ค. 51 08:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยกินส้มตำโคราชไหมครับ ผมชอบมาก .. จากคุณ : เด็กชายหัวหอม - [ 27 พ.ค. 51 12:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 27 พ.ค. 51 22:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตาม คห.9 ค่ะ น่าจะมาจากรสชาติที่เปรี้ยวนำ อาหารรสเปรี้ยวก็จะมีคำว่าส้มรวมอยู่ด้วย เช่น ปลาส้ม หมูส้ม แกงส้ม น้ำส้มสายชู   เนื่องจากใช้วิธีการตำ เลยเรียกว่า ส้มตำ หรือ ตำส้ม ตามภาษาถิ่น จากคุณ : พุดจีน (buabudsabong) - [ 28 พ.ค. 51 14:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เคยได้ยินว่า มะละกอ และส้มตำ ไปทางอีสาน พร้อมกับการสร้างถนนเข้าสู่อีสาน  อ่านนิยาย เรื่อง นายฮ้อยทมิฬ  ไม่มีส้มตำเลยแม้แต่คำเดียว จากคุณ : ฉั่วเป่งใช้ - [ 3 มิ.ย. 51 14:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนเด็กๆ แถวบ้านผม (บ้านเพ ระยอง) เราจะเรียกส้มตำกันว่า "มะละกอตำ" ผมเพิ่งมาเรียก ส้มตำตอนเป็นวัยรุ่นแล้วครับ แถวบ้านผม จะมีมะละกอตำแบบหนึ่ง ที่เป็นเส้นมะละกอ เอาไปคลุกเคล้า (ตำ)กับน้ำพริกชนิดหนึ่ง ซึ่งทำมาจากเนื้อปลาย่างโขลกกับมะขามอ่อนและพริกสด เราเรียกกันว่า "ตำปลาย่าง" รับประทานกับ ข้าวที่หุงกับกระทิออกรสหวานๆ มันๆ เรียกว่า "ข้าวมัน" รสชาติหวานมัน เมื่อทานกับตำปลาย่างซึ่งมีรสเปรี้ยวเผ็ดและเค็ม จะทำให้ได้ครบทุกรส อร่อยอย่าบอกใคร..... เฮ้ออ... คิดแล้วน้ำลายสอ จากคุณ : pojjaman - [ 10 มิ.ย. 51 15:13:11 ]