ความคิดเห็นที่ 1 เข้าใจเจตนาดีของเจ้าของกระทู้ครับ ขออนุญาตยืมคำที่น้อง ohmygodness เคยกล่าวไว้ในบอร์ดนี้ว่า มีอาจารย์ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งให้ข้อคิดว่า "ตอบผิด ดีกว่าไม่ตอบ" ไม่มีใครมีความรู้ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างสมบูรณ์หรอกครับ ดังนั้นมาแลกเปลี่ยนความรู้ระหว่างกันจะดีกว่า ส่วนที่เจ้าของกระทู้กลัวว่าการตอบผิดจะส่งผลเสียต่อราชสำนักนั้น ผมก็ยังไม่เห็นมีใครมาตอบผิดเสียจนกระทบต่อราชสำนักอย่างร้ายแรง (ยกเว้นคนที่เข้ามาตอบแบบมีเจตนาแอบแฝง (hidden agenda) บางอย่างอยู่แล้ว ซึ่งเราก็สังเกตได้ไม่ยาก) ถ้าใช้เกณฑ์ว่าคนรู้จริงเท่านั้นที่ควรเข้ามาตอบ ก็คงมีคนหายไปจากบอร์ดนี้หลายคน รวมทั้งผมด้วยครับ จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 7 มิ.ย. 51 22:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยกับคุณ ชาวจีนศึกษา ณ TU นะครับ โดยส่วนตัวผมคิดว่า น่าจะพูดคุยถามตอบกันเป็นความรู้ได้ ภายในขอบเขตที่เหมาะสม ผมเชื่อว่า เกือบทุกท่านที่พูดถึงเรื่องในราชสำนักนั้น ล้วนแต่เจตนาดี มีความเคารพและเทิดทูนเป็นที่ตั้ง ส่วนจะมีบางท่าน แตกแถวไปบ้าง หลายๆท่านในที่นี้ หรือแม้แต่พันทิพ เองก็ช่วยเป็นหูเป็นตาคัดกรองไม่ให้เลยเถิดอยู่แล้วครับ เพราะฉะนั้นผมคิดว่า หากตอบผิด ก็ช่วยกันแก้ไข ดีกว่านะครับ แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 51 22:38:00 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 7 มิ.ย. 51 22:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ดีกว่าเป็นกบในกะลานะคะ จากคุณ : แก้มตุ๊บป่อง - [ 7 มิ.ย. 51 23:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความเห็นไม่ผิดครับ แต่ การกระทำต่างหากที่ผิด จากคุณ : กอดลมไว้อย่าให้หงอย - [ 8 มิ.ย. 51 00:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าผิดมีใครรู้จริงก็หาหลักฐานมายันกันสิครับ ทุกคนจะได้ทราบเรื่องที่ถูกต้อง จากคุณ : je_ten_prie - [ 8 มิ.ย. 51 00:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก็นี่เป็นจุดประสงค์ที่ทำให้เกิดบอร์ดนี้ขึ้นมาไม่ใช่หรอครับ จากคุณ : กริชครับผม - [ 8 มิ.ย. 51 00:59:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นด้วยกับคุณชาวจีนศึกษาและคุณ OhMyGodness ครับ เรื่องราชประเพณีหรือวิถีในราชสำนัก บางครั้งมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ที่บางท่านทราบ บางท่านไม่ทราบ ประการหนึ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผ่านจากการบอกต่อ การเล่าเรียงจากผู้ใหญ่ลงมา อาจมีการผิดพลาดได้ อีกประการหนึ่ง ใพระบรมมหาราชวัง ก็มีหลายพระราชสำนัก อาทิ พระราชสำนักสมเด็จพระบรมราชเทวี พระราชสำนักพระอัครชายาเธอ ดังนั้น จึงมีข้อแตกต่างกันได้ โดยส่วนตัว ถ้าไม่มีใครตอบ เพราะว่าไม่รู้นั้น คงไม่ดีแน่ มีช่วงหนึ่งที่ห้องสมุดเราเงียบมาก ไม่มีกระทู้เลย ไม่มีการแสดงความเห็น ถ้ามีการตอบผิดบ้างก็จะจะได้ทราบว่าผิด และรับทราบความถูกต้อง ดังนั้น ตอบผิด ดีกว่าไม่ตอบเลย จากคุณ : พระนายไวย - [ 8 มิ.ย. 51 08:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หลายท่านคงจะเคยได้ยินเรื่อง "มิลินปัญหา" นะครับ นั่นหมายความว่า "ปัญญา เกิดจากการไต่ถามผู้รู้" มิใช่บ้าใบ้ ไม่พูดเอาแต่ฟังอย่างเดียวโดยขาดการสนทนาโต้ตอบ สังคมเดี๋ยวนี้เปิดกว้างทางความคิดมากขึ้น ถ้าเราสนทนาแลกเปลี่ยนภายใต้กรอบกติกาของบ้านเมืองและสังคม มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่คุณจะไปห้ามไม่ให้เค้าแสดงความคิดเห็นนี่ครับ จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ 9 มิ.ย. 51 01:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเองเวลาทำงวาน  ทุกวันนี้ผมไม่ สนใจอ่ะ ว่าผมพูดอะไรออกไปแล้วฟังดูโง่  เพราะ ถ้าไม่พูด แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าผมโง่หริอฉลาด และที่สำคัญ ผมเป็นระดับหัวหน้า และเจ้าของ   ผมคิดว่า พูดไปเหอะ  ถ้าผิด คนก็มาบอกเราเอง  ดีกว่า อม ความโง่ไว้ เหมือนเกิดมาโง่ไง ถ้ายังหลงจะคิดว่าตัวเองถูกเสมอ ก็สมควรตายมาด้วยความโง่เดิมเดิมครับ จากคุณ : tinglee tingamee - [ 9 มิ.ย. 51 03:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม คนเราก็มีหลงลืมกันบ้างน่ะครับ จากคุณ : natthaset - [ 9 มิ.ย. 51 09:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เคยเรียนวิชาปรัชญากรีก-โรมัน จำไม่ได้ว่านักคิดท่านใดในสมัยนั้นที่บอกว่า "ความรู้" เกิดจากการ "สนทนา" โต้ตอบกันด้วยเหตุด้วยผลนะครับ จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ 9 มิ.ย. 51 16:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แต่เรื่องแปลกในห้องนี้คือ บางทีตอบไม่ถูก พูดไม่ตรง แล้วยังมีคนมา เออๆ ออๆ ทั้งๆ ที่ผู้รู้ก็มีอยู่เต็มห้อง ก็ไม่ท้วงไม่ติง นี่สิ แปลก จากคุณ : สุธาสินี - [ 9 มิ.ย. 51 20:54:51 A:119.42.71.16 X: TicketID:115358 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนมากเท่าที่ดิชั้น อ่านจาก ผู้มีความรู้ต่างๆ ในห้องนี้ ก็เข้าใจได้ไม่ยากเลยค่ะ ว่า ที่ตอบๆ มากันนั้น จะเป็นลักษณะ "ได้ยินมาว่า" "เท่าที่เคยทราบมา" เสียเป็นส่วนใหญ่ จะมีสักกี่คนกัน ที่เคยได้สัมผัสกับ ประเพณีราชสำนัก อย่างแท้จริง ต่างคนต่างพยามยามแสดง จำอวด ความรู้ กัน เสียเป็นส่วนใหญ่ จากคุณ : ดาวดวงดือน - [ 9 มิ.ย. 51 21:05:40 A:58.8.103.24 X: TicketID:170271 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณดาวดวงเดือนหมายความว่า ความรู้ที่เกี่ยวกับราชสำนักผูกขาดอยู่กับ "คนที่เคยสัมผัสกับราชสำนัก" เท่านั้นใช่หรือไม่ ถ้าใช่ มหาวิทยาลัยต่างๆก็ปิดตัวลงได้เลย อาจารย์ที่สอนปรัชญากรีก-โรมันในโลกนี้ทุกคนควรหยุดสอน เพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ในยุคกรีก-โรมัน จะมารู้เรื่องกรีก-โรมันได้อย่างไร อาจารย์ที่เชี่ยวชาญประวัติศาสตร์อยุธยาก็ลาออกไปอยู่บ้านดีกว่า เพราะไม่เคยทำงานอยู่ในราชสำนักอยุธยา จะมารู้อะไรเกี่ยวกับอยุธยา ขอถามคุณดาวดวงเดือนว่า "ความรู้" ต้องได้มาจากการสัมผัสโดยตรงเท่านั้นหรือ??? แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 51 21:28:49 จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 9 มิ.ย. 51 21:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลักษณะของห้องสนทนา ย่อมต้องมีผู้ที่มีความสนใจในหัวข้อที่กำลังถกเถียงกันอยู่ มาร่วมกันแสดงความคิดเห็น ก็อาจจะมีผิดบ้าง ก็อภิปรายกันไป ตรวจสอบกันไปด้วยความมุ่งหวังที่จะถ่ายทอดสิ่งที่แต่ละคนทราบมา ศึกษามา หรือจากการเรียนรู้ด้วยวิธีใดก็ตาม ให้คนอื่นได้รับทราบ ถ้าจะใช้คำว่าจำอวดกันนี่ออกจะแรงเกินไปนะครับ แล้วการที่เขาบอกว่าได้ยินมา ทราบมาว่า ผมกลับคิดว่าดีเสียอีก จะได้ฟังหูไว้หูไงครับ ธรรมชาติของคนเราเมื่อสนใจสิ่งใดก็มักจะให้ความสำคัญกับสิ่งนั้นเป็นพิเศษ และก็ย่อมที่จะอยากให้ผู้อื่นได้ทราบซึ้งไปกับตนด้วย จึงมักชอบถ่ายทอดความรู้ต่อๆกันไป โดยเฉพาะเรื่องราวเกี่ยวกับราชสำนักด้วยแล้ว คนทีร่วมแสดงความคิดเห็นมักจะแสดงความคิดเห็นด้วยความระมัดระวัง และด้วยความเทิดทูน สถาบันอันเป็นที่รักและเคารพเสมอ ไม่เช่นนั้น ห้องสนทนาต่างๆ คงจืดชืดสนิท เว็บพันธ์ทิพย์คงไม่อาจยืนหยัดอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ และเว็บไซต์ wikipedia คงไม่เป็นที่นิยมอย่างทุกวันนี้ จากคุณ : คุง - [ 9 มิ.ย. 51 21:49:14 A:58.9.194.25 X: TicketID:167576 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เราคุยกันเพื่อให้เกิดปัญญา และอยู่ภายใต้ขอบเขต จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 10 มิ.ย. 51 00:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 การใช้คำขึ้นต้นด้วยคำว่า "เท่าที่ทราบมาว่า" "ได้ยินมาว่า" มันคงไม่ได้หมายถึง "จำอวด" อย่างที่ท่านได้ตีความไปอย่างนั้นเสมอไปนะครับ ที่เค้าพูดคำขึ้นต้นด้วยคำว่า "เท่าที่ทราบมาว่า" "ได้ยินมาว่า" ผมคิดว่าเป็นการถ่อมตัวของผู้ที่ให้ข้อมูลเสียมากกว่าที่จะเล่นจำอวดนะครับ หมายความว่า ผู้พูดใช้ถ้อยคำที่เป็นการเปิดโอกาสให้ผู้อื่นได้แสดงความคิดเห็นโต้ตอบกันด้วยเหตุด้วยผล หรือนัยหนึ่งการใช้คำขึ้นต้นด้วยคำว่า "เท่าที่ทราบมาว่า" "ได้ยินมาว่า" เป็นการแสดงความไม่แน่ใจของผู้พูดและเปิดโอกาสให้คนที่มีความรู้ที่ดีกว่ามายืนยันความถูกต้องอีกครั้งหนึ่งเท่านั้นนะครับ ดังนั้น ในเรื่องของภาษาและการสื่อสารมันจึงเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนต่อการสร้างความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนได้มาก จึงต้องระวังในเรื่องการใช้ถ้อยคำไว้บ้างมิให้กระทบกระทั่งความรู้สึกของผู้อ่านอย่างรุนแรง จนกลายเป็นเรื่อง "น้ำผึ้งหยดเดียว" ไปได้เช่นกัน จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ 10 มิ.ย. 51 00:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดิชั้น ขออภัย หากได้ใช้คำที่ท่านๆ คิดว่าแรงเกินไป ด้วยทาง จขกท. ได้เสนอว่า "ถ้าไม่รู้จริงหรือไม่แน่ใจอย่าแสดงความเห็นเพราะอาจเป็นผลเสียกว่าผลดี" เนื่องด้วยเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ดังนั้น ดิชั้นจึงมีความเห็นว่าผู้ที่จะ "รู้จริง" ในเรื่องอันละเอียดอ่อนนี้ ย่อมต้องเป็นผู้ที่ได้สัมผัสอยู่ด้วยตนเองเท่านั้น จึงจะเรียกว่า ''รู้จริง" ได้ หากท่านคิดกันว่า สิ่งที่ท่านอ่านมา ได้ยินมา เป็นความรู้ที่แท้ แล้ว อันนี้จึงความคลาดเคลื่อนในระบบการศึกษาอย่างชัดเจน อันความรู้นั้น จะมาจากแหล่งใดก็ได้ แต่ความรู้ที่แท้แล้ว ย่อมไซร้ต้องมีที่มาที่ชัดเจน พิสูจน์ได้ ยิ่งเรื่องราวที่เกี่ยวกับเรื่องภายในฯ ยิ่งไม่ควรนำเรื่องที่เพียงได้ยินมา มาพาดพิงในที่สาธารณะเช่นนี้ เห็นได้บ่อยที่คนบางคน หลายๆคน ชอบนัก ที่จะนำเอาเรื่องภายในฯ ที่ได้ยินมา มาเล่ากันเป็นที่สนุกปาก ซึ่ง ตัวได้เคยพบท่าน เหล่านั้นหรือไม่ก็ยังไม่อาจทราบได้ด้วยซ้ำไป จากคุณ : ดาวดวงดือน - [ 11 มิ.ย. 51 01:56:31 A:58.8.98.249 X: TicketID:170271 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ประเด็นข้อห่วงใยที่คุณดาวดวงเดือนได้กล่าวมาข้างต้นผมเองก็เห็นด้วยครับ ผมเข้าใจ กล่าวคือ การพูด การสนทนาที่จะทำให้เกิดความรู้แจ้งหรือความสว่างได้นั้น มันก็ต้องเป็นเรื่อง "สร้างสรรค์" ด้วย มิใช่พูดหรือสนทนาแบบ "การทำลายล้าง" อันนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ ครับ ดังนั้น การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างสร้างสรรค์ภายใต้กรอบกติกาของกฎหมายบ้านเมืองและวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของชาติ ไม่ว่าในเรื่องใด ผมว่าเป็นเรื่องที่ดีที่จะช่วยสร้างความ "สว่าง" ทางความรู้นะครับ จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ 11 มิ.ย. 51 07:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ที่คุณดาวดวงเดือนบอกว่า "หากท่านคิดกันว่า สิ่งที่ท่านอ่านมา ได้ยินมา เป็นความรู้ที่แท้ แล้ว อันนี้จึงความคลาดเคลื่อนในระบบการศึกษาอย่างชัดเจน" ถ้าการอ่านหนังสือไม่ได้นำไปสู่ความรู้ที่แท้แล้ว เราจะมีห้องสมุดและร้านหนังสือกันไปทำไมครับ จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 11 มิ.ย. 51 09:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 การอ่านนั้น ก็ เพื่อให้นำไปคิดต่อ หาใช่อ่านเพื่อนำไปอวดอ้างไม่ ว่าตนอ่านมามาก อ่านมาเยอะ หนังสือนั้นเป็นเพียงตัวกลาง หรือ สื่อที่จำทำให้เกิดการแสวงหาความรู้ต่อไป พวกที่เชื่อหนังสือหนังหา ไม่ลืมหูลืมตา คงไม่เหมาะที่จะเรียกตนเองว่า เป็นผู้ใฝ่ศึกษา ไม่ว่า ณ ที่ใด อย่างมงายกับสื่งที่ได้อ่าน ได้ยินมา มากกว่า การเข้าไปพบ ประสบ ความรู้ด้วยตัวเองจะดีกว่า จากคุณ : ดาวดวงดือน - [ 11 มิ.ย. 51 18:01:25 A:58.8.111.248 X: TicketID:170271 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องราวหลายอย่างในโลกนี้เราไม่อาจเข้าไปสัมผัสด้วยตนเอง เช่น ประวัติศาสตร์อยุธยา ถ้าผมอยากจะรู้ประวัติศาสตร์อยุธยา นอกจากจะอ่านหนังสือจำพวกพระราชพงศาวดาร และงานค้นคว้าวิจัยทางประวัติศาสตร์แล้ว จะมีใครที่ไหนที่ให้ประสบการณ์ตรงกับผมเกี่ยวกับอยุธยาได้บ้าง ขอถามคุณดาวดวงเดือนครับ จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 11 มิ.ย. 51 22:20:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดูท่าแล้ว บางท่านในที่นี้น่าจะได้รับอิทธิพลของแนวคิดหรือทฤษฎีสำนักพฤติกรรมนิยม หรือปฏิฐานนิยม ที่ชอบหลักฐาน "เชิงประจักษ์" มากกว่านะครับ กล่าวคือ ถ้า "ไม่ประจักษ์แกสายตาตัวเอง" ไม่เชื่อเด็ดขาด ถ้าเป็นแบบนี้มันก็ค่อนข้างยากลำบากต่อการศึกษาหาความรู้อยู่พอสมควรนะครับ บางครั้งสิ่งที่เราเห็น อาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้ ในเรื่องการศึกษาประวัติศาสตร์ไทย เราต้องเข้าใจเป็นเบื้องต้นซะก่อนว่า "มนุษย์" เป็นผู้สร้างประวัติศาสตร์ มิใช่ประวัติศาสตร์สร้างมนุษย์ ซึ่ง ศาสตราจารย์ ดร.นิธิ เอียวศรีวงศ์ ท่านได้เคยแสดงข้อคิดเกี่ยวกับข้อพิจารณาในการศึกษาประวัติศาสตร์ของนักประวัติศาสตร์ไทย ว่า "นักประวัติศาสตร์ไทย มักจะ"ยึดติด"อยู่เฉพาะกับการศึกษาประวัติศาสตร์จากพยานหลักฐานที่ปรากฏอยู่จริงเท่านั้น แต่ขาดการประเมินคุณค่า หรือความน่าเชื่อถือว่าพยานหลักฐานนั้น มีคุณค่า ความน่าเชื่อถือต่อการศึกษาหรือไม่" แล้วปัญหาต่อมาคือ "ความจริงเนื้อแท้" ในประวัติศาสตร์คืออะไร มีอยู่จริงหรือไม่ เป็นหน้าที่ของมนุษย์ที่จะศึกษาหาคำตอบ และ"วิธีการแสวงหาคำตอบ" นั้น ก็มิได้ยึดติดอยู่เฉพาะแต่พยานหลักฐานที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเพียงอย่งเดียวเท่านั้น แต่ต้องมีวิธีการศึกษาในวิธีการอื่นประกอบกัน ย่อมช่วยเพิ่มโอกาสให้มนุษย์มีโอกาสเข้าถึง"ความจริง" นั้นได้มากขึ้นเท่านั้น (โปรดดู นิธิ  เอียวศรีวงศ์, ข้อคิดเกี่ยวกับวิชาประวัติศาสตร์ ใน ชาญวิทย์ เกษตรศิริและ สุชาติ สวัสดิ์ศรี (บรรณาธิการ), ปรัชญาประวัติศาสตร์, มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, ๒๕๒๗, หน้า ๖๐-๗๕.) แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 51 00:22:45 แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 51 00:17:59 แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 51 00:15:47 จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ 12 มิ.ย. 51 00:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 การอภิปรายแสดงความคิดเห็นกันเป็นการนำไปสู่ความก้าวหน้าทางสติปัญญา คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้รู้แจ้งเห็นจริงเป็นสัพพัญูญูแต่ผู้เดียวคอยสอดส่องชี้แนะ และที่สำคัญคือสัพพัญญูคนนั้นเป็นใคร ใครจะอวดดีสถาปนาตนขึ้นมาเช่นนั้น ก็น่าสงสัยอยู่ เมื่อผู้ใดรู้ก็ว่าไปตามที่เขารู้ ถ้าต่างไปจากที่ผู้อื่นรู้ ผู้อื่นก็พึงชี้แจงหรือนำข้อมูลใหม่ๆ หรืออ้างอิงหลักฐานที่น่าเชื่อถือมาสนับสนุนหรือหักล้าง คนทั้งหลายอ่านแล้วก็ได้ตัดสิน เมื่ออ่านแล้วน่าเชื่อถือว่าข้อมูลใดถูกต้อง คนอ่านก็จะเชื่อไปตามนั้น และบางครั้งคำถามปลายเปิดหรือการตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ ก็ทำไปสู่ข้อสรุปที่ชัดเจนได้ในที่สุด การไม่ให้คนอื่นพูด ทั้งๆ ที่เขามีสิทธิตามกฎหมายที่จะพูด เป็นเรื่องน่าคิด ในโลกนี้ความรู้ของคนย่อมแตกต่างไม่เสมอกัน ไม่ได้หมายความว่าคนรู้น้อยหรือรู้เป็นประการอื่นจะไม่มีสิทธิพูด ตราบเท่าที่เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม ครั้นว่ามีคนเห็นว่าเขาพูดผิด ผู้ที่คิดว่าตนรู้มากกว่าก็พึงช่วยแก้ไขชี้แจงให้เขาเข้าใจ ใครทำอย่างนั้นได้ย่อมน่านับถือไม่น้อย หรือแม้แต่ตัวผู้รู้ที่เข้ามาชี้แจงเอง เมื่อได้อ่านความเห็นของคนอื่น ก็อาจได้ข้อคิดใคร่ครวญว่าที่ตนรู้มานั้น ถูกจริงหรือ ถ้าถูกจริงแล้วคนอื่นเขาเข้าใจผิดไปจากตนด้วยเหตุใด และทำอย่างไรจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้ถูกต้อง ได้เห็นอุบายอันเป็นกุศลที่ตนจะได้ทำวิทยาทานเสียอีก ย้อนระลึกไปถึงพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เวลาที่ทรงพระราชนิพนธ์หนังสือหลายๆ ครั้ง ข้อมูลที่มีพระบรมราชาธิบายในเรื่องเดียวกัน ก็มีบางครั้งที่ต่างกัน ทรงกล้าที่จะยอมรับข้อมูลใหม่ๆ ทรงพอพระราชหฤทัยที่จะรับฟังและศึกษาความรู้ความเข้าใจที่แตกต่าง แม้เรื่องที่คนทั้งหลายคาดหมายว่าจะทรงทราบเพราะเป็นเรื่องราชประเพณีแท้ๆ แต่ไม่ได้ทรงทราบกระจ่างและมีพระราชมติผิดไปบ้างก็มีอยู่ ลองอ่านหนังสือเรื่องพระราชพิธีสิบสองเดือน กับหนังสือเรื่องพระราชวิจารณ์จดหมายเหตุกรมหลวงนรินทรเทวี จะเห็นได้ว่าสองเรื่องนี้ทรงแย้งข้อมูลกันเองหลายส่วน ทรงกล้ายอมรับความแตกต่างในทางความรู้โดยปราศจากอติมานะ นึกถึงพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อทรงใช้พระนามแฝงเสด็จลงเข้าสู่เวทีสาธารณะในการแสดงความรู้ความคิดเห็น ทรงพอพระราชหฤทัยที่จะได้ทรงเห็นความรู้ ความเข้าใจ และความคิดที่แตกต่าง ทรงเปรียบไว้กับการเล่นเกมกีฬาถ้าเจอมืออ่อนๆ เข้าก็ไม่เป็นท่า แต่ไม่ทรงเคยหวงห้ามหรือขอใครที่จะเห็นผิดไปจากพระองค์ หรือแม้แต่ที่เห็นผิดไปจากกระแสส่วนใหญ่ ให้หยุดพูดหรือหยุดแสดงภูมิรู้ของคนคนนั้นออกมา เพราะถ้าทรงเห็นต่างก็ทรงชี้แจงและแย้งกลับไปด้วยโวหารและข้อมูลของพระองค์ ตามวิสัยของคนมีน้ำใจนักกีฬา เป็นมารยาทอันงามของสุภาพบุรุษ กลับไปอ่านดูเรื่องราวที่ของพระราชวงศ์หรือผู้หลักผู้ใหญ่ในพระราชสำนักหลายท่านที่คนทั้งหลายนิยมนับถือกันว่ามีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์และราชประเพณีอย่างวิเศษเขียนไว้หรือแสดงภูมิรู้เอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นสมเด็จฯ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์, สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ, พระยาเทวาธิราช, พระยาอนุมานราชธน, นายภาวาส บุนนาค, หม่อมราชวงศ์แสงสูรย์ ลดาวัลย์ ฯลฯ ก็เห็นว่ามีที่คลาดเคลื่อนไปจากหลักฐานที่เพิ่งค้นพบ หรือหลักฐานที่น่าเชื่อถือได้แต่ท่านผู้นั้นอาจไม่เคยได้ผ่านตา หรือต่างไปจากมติความเข้าใจในคนชั้นหลังๆ หรือแม้แต่ที่เป็น "มติ" ส่วนตัวของท่านเหล่านั้นเองโดยแท้ ก็มีไม่น้อย ทั้งนี้ ท่านเหล่านั้นกระทำความผิดอย่างใดหรือไม่ ที่มาบอกเล่าความรู้ความเข้าใจของตน และกาลต่อมาอาจมีผู้หักล้างว่าท่านไม่ถูก ...ผมเห็นว่าการกระทำของท่านเหล่านั้นไม่ผิดเลย ตรงกันข้าม ท่านเหล่านั้นคือผู้จุดประกายประเด็นอันจะก่อให้เกิดการอภิปรายและหาข้อสรุปที่ชัดเจนต่อไป นับเป็นประโยชน์ด้วยซ้ำ ผมนับถือวิถีทางที่กล่าวมาข้างต้น กระนั้น ผมก็ยินดีจะฟังความคิดเห็นจากท่านที่คิดเห็นเป็นประการอื่นเช่นกัน ผมขอวิงวอนให้เชิญอภิปรายเถิดครับ เผื่อว่าท่านใดมีความคิดเห็นหรือข้อมูลที่น่าคิดในแนวทางอื่น สมองของผมจะได้ออกกำลังเพื่อร่วมพิจารณาบ้าง จากคุณ : นาย UP - [ 12 มิ.ย. 51 00:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านความเห็นของคุณ นาย UP มีความรู้สึกเห็นด้วยและชอบความคิดเห็นที่แสดง เป็นดั่งเช่นผู้มีวุฒิสมควรยกย่อง จากคุณ : พนอจัน - [ 12 มิ.ย. 51 05:16:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แวะเข้ามาติงนิดนึงว่า จขกท. รู้ได้ไงว่าหลายคนที่มาตอบไม่ใช่คน "รู้จริง" ครับ บอร์ดพันทิพเป็นที่สาธารณะ ใครๆ ก้มาใช้ได้ คนในรั้วในวังที่ผมรู้จักก็เล่นกันเยอะแยะ ห้องนี้หลายคนก็แวะเวียนมากันบ่อยๆ ถ้าเป้นกระทู้ความรู้ที่น่าสนใจ ในขอบเขตที่บอกกล่าวแก่กันได้ หลายท่านก็มาแจม บัตรผ่านมั่งล็อกกินมั่ง แต่คนเหล่านั้นเค้าก็ไม่ได้มีความจำเป็นจะต้องมาสร้าง credit โดยบอกว่าตัวจริงเค้าเป็นใคร ทำงานอะไร รับใช้ใกล้ชิดพระองค์ไหนกันจริงไหมครับ แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 51 14:43:35 แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 51 14:41:39 จากคุณ : Lawเก้อ - [ 12 มิ.ย. 51 14:38:55 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถึงแม้ว่า บอร์ดพันทิป จะเป็นพื้นที่สาธารณะที่ใครๆก็สามารถจะมาแสดงความเห็นได้นั้น  แต่หากการแสดงความเห็นในเรื่องประเพณีราชสำนักนั้น ผมก็อ่านๆและได้แสดงความเห็นมาอยู่สักประมาณหนึ่งครับ  ผู้ที่่แสดงความเห็นออกมาแล้วผิดจากความรู้ หรือเรื่องราวจริงๆ ก็จะมีคนทักท้วงแล้วแก้ไขให้ถูกต้อง ส่วนผู้รู้หรือผู้ที่มาให้ความรู้นั้น ผมมั่นใจครับกับการที่เขาเหล่านั้นได้มีประสบการณ์ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ตรงหรือโดยอ้อมก็ตาม ต่างมีจุดมุ่งหวังเพื่อให้ได้มีการศึกษาและเข้าใจความรู้อย่างถ่องแท้ เพื่อให้เยาวชนหรือคนรุ่นต่อไปนั้นมีความสนใจในประเพณีแห่งราชสำนักที่มีความละเอียด มีจารีตประเพณีที่สืบต่อกันมาอย่างน่าศึกษานั่นเอง มิได้หมายความว่า เป็นการอวดภูมิความรู้หรือว่ามาแสดงความเขลาเพื่อให้ผู้อื่นเขาว่าได้ หากมองข้ามการแสดงความเห็นในบอร์ดสาธารณะแล้ว หนังสือที่ให้ความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เอง ยังมีผิดพลาดเลยครับ หากทำถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์แล้ว อยากทราบว่าจะมีการชำระประวัติศาสตร์ทำไมกันครับ อีกทั้งหน่วยงาน องค์กรที่เกี่ยวข้องโดยตรงที่จะสามารถให้ความรู้ได้ในเรื่องราวประเพณีแห่งราชสำนักนั้น ก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้ความรู้แตกฉานออกไปในวงกว้างได้ เพราะ แต่ละเรื่องราว แต่ละพระราชประเพณีนั้นมีที่มา มีรายละเอียดที่มากมาย คุณเจ้าของกระทู้คิดว่ามันเพียงพอหรือครับ กับการที่จะให้แค่นั่งฟังข่าวในพระราชสำนักแล้วเข้าใจได้ทั้งหมด ด้วยเหตุนี้ จึงต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมและแสดงความเห็นกันเพื่อให้เกิดความรู้   บ้างก็ค้นหนังสือมาตอบ บ้างก็ได้รับประสบการณ์ตรงมาตอบ ผมมองว่ามันไม่ใช่สิ่งผิดครับ  ยังดีกว่าการที่ผู้ที่รู้ หรือไม่รู้ เอาเวลามานั่งจับผิดคนอื่นว่า เรื่องนี้ห้ามพูดนะ  เรื่องนั้นไม่ควรรู้นะ เรื่องนี้ถูก ไม่ถูก เป็นเรื่องในวัง ความรู้เหล่านี้ผมถามหน่อยว่า ทำไมต้องปิดครับ เป็นเรื่องที่ดี ควรศึกษาและเผยแพร่ให้เป็นประโยชน์มากกว่า มากล่าวว่าถูกหรือผิด  ผมจำได้ครับว่าผมเคยได้แสดงความเห็นในกระทู้หนึ่งเกี่ยวกับเรื่อง เครื่องนมัสการของหลวงไว้  หากเรื่องนี้ท่านเจ้าของกระทู้จะกล่าวว่า ไม่รู้แล้วมาพูดกันผิดๆ เห็นเช่นนี้ ผมเคยได้อ่านหนังสืองานพระราชทานเพลิงศพเล่มหนึ่งกล่าวไว้ทั้งรายละเอียดเครื่องนมัสการของหลวงทั้งหมดเลยทีเดียวครับ  การมาพูดแสดงความเห็นเพื่อทบทวนคงไม่ใช่เรื่องผิดนะครับ เพราะสิ่งที่ไม่รู้ คนที่ได้ศึกษามาเป็นอย่างดี เขาก็จะมาแก้ไขให้ถูกต้อง   หากเจ้าของกระทู้คิดว่าสิ่งไหนเป็นสิ่งผิด ก็แก้ไขให้ถูกสิครับ  ที่นี่บอร์ดสาธารณะที่เป็นประโยชน์กับเยาวชนและคนทุกวัย เวลาเขาคลิกเข้ามาเพราะเขาอยากรู้ อยากศึกษาครับ คงไม่มีใครกดเข้ามาแล้วอยากเจอว่า เรื่องนี้เค้าห้ามพูดหรอกครับ สุดท้ายครับ แสดงความเห็นมายาวมาก แค่ต้องการจะบอกว่า คุณ tprca ไม่จำเป็นต้องกล่าวอ้างชื่อผมหรอกครับ ผมไม่ใช่ผู้รู้ที่มีประสบการณ์มากมาย ผมไม่ใช่คนเก่งที่สามารถเทียบเท่า ท่านผู้รู้เช่นคุณอัพ  คุณ natthasetและอีกมากมายหลายท่านที่ประพฤติตนเป็นผู้ให้ มากกว่าผู้ตำหนิ ผมเป็นเพียงผู้ที่ต้องการจะศึกษาความรู้ครับ เมื่อมีข้อสงสัยผมก็ถาม หากผมทราบผมก็ตอบ การแสดงความเห็นเป็นสิทธิส่วนบุคคลครับ เพราะก่อนที่จะตัดสินใจแสดงความเห็นไปนั้น ก็ต้องศึกษาหรือพอทราบมาก่อนที่จะตอบนั่นล่ะครับ หากคุณ  tprca รู้จริง ทราบจริง ก็มาตอบแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรเสียหาย คิดว่ามันไม่เหมาะสมก็มาแก้ไขให้ถูกต้อง เพื่อเป็นความรู้ในการศึกษาสิครับ คุณบอกว่าอย่าแสดงความเห็น อย่างนี้คุณคงจะต้องไปดูตามเวปที่เป็นข่าวเรื่องการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพกระมังครับ อันนั้นห้ามแล้ว ยังปิดเวปไม่ได้เลย  แต่นี่คือความรู้คุณจะปิดความรู้ไม่ให้เยาวชนและคนที่ต้องการศึกษาเรื่องราวแห่งราชสำนักที่เป็นประโยชน์ทราบได้หรือครับ   คุณควรจะเป็นผู้ให้(ความรู้) มากกว่านะครับ การมาจับสังเกตแล้วบอกว่าห้ามพูด ในโลกใบนี้  ไร้ประโยชน์ครับ ที่สำคัญ ทุกท่านในที่นี้ ต้องการศึกษา คุณจะห้ามให้คนไม่คิด ไม่รู้ และไม่แสดงความคิดเห็นคงไม่ได้หรอกครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 51 17:59:54 จากคุณ : เด็กท้ายวัง - [ 12 มิ.ย. 51 17:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สงสัยต้องขอให้เจ้าของกระทู้ไปนั่งเรียน "ปรัชญาประวัติศาสตร์" เสียใหม่แล้วกระมังครับ จะได้ทบทวนกันใหม่ว่า ประวัติศาสตร์คืออะไร ความจริงเนื้อแท้คืออะไร มีอยู่จริงหรือไม่ ใครกำหนดประวัติศาสตร์ และการเมืองของประวัติศาสตร์ ฯลฯ เพราะถ้าใจไม่เปิดกว้างพอ เรียนอย่างไรก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ 12 มิ.ย. 51 19:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขออนุญาต Code ข้ออภิปรายและทรรศนะของนักวิชาการ ๒ ท่านที่มีต่อการศึกษาประวัติศาสตร์ ดังนี้นะครับ      นพพร  ประชากุลกล่าวไว้อย่างชัดเจนที่สุด (สารคดี, มีนาคม ๒๕๔๔, หน้า ๑๔๙ อ้างใน ธงชัย วินิจจะกุล, การศึกษาประวัติศาสตร์แบบ Postmodern ใน กาญจนี ละอองศรี (บรรณาธิการ), ลืมโครตเหง้าก็เผาแผ่นดิน, สำนักพิมพ์มติชน, ๒๕๔๔, หน้า ๓๕๑-๓๘๗.) ว่า "การศึกษาประวัติศาสตร์แบบ Postmodern เชิญชวนเราแต่ละคนมาสร้างหลักจริยะของตนขึ้นมาด้วยความระมัดระวัง ทั้งรู้เท่าทันโลกและเท่าทันตัวเอง แล้วไม่ให้ไปยึดกับมันอย่างเหนียวแน่นถึงขนาดเอาไปใช้กับทุกเรื่อง ทุกโอกาส ทุกกรณี" พวกเขาเห็นด้วยกับหลักการพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันของมนุษย์... "แต่ว่าอย่ามาอ้างว่ามีวิธีการแบบเดียว (วิธีการเข้าถึงความจริงในทางประวัติศาสตร์มิใช่มีเพียงหนทางเดียว : ผู้เขียน) มีคุณค่าแบบเดียวที่อยากให้มนุษย์ทุกคนเป็นเหมือนเรา เพราะมันก่อให้เกิดความเสียหายมานักต่อนักแล้วในประวัติศาสตร์"       จากที่กล่าวมาข้างต้นก็อาจมีข้อโต้แย้งขึ้นมาได้ว่า ในเมื่อไม่มีสัจจะที่แท้จริงแน่นอนหนึ่งเดียวเป็นมาตรฐานประเมินค่าความเชื่อความคิดหนึ่งๆ ว่าใครถูกต้องกว่ากัน จะให้เรายอมรับว่าทุกๆ ความคิดเห็นถูกต้องเท่าๆ กันหมดหรืออย่างไร? คำตอบคือ "ไม่ใช่ ไม่จำเป็น"       ศาสตราจารย์ ดร.ธงชัย  วินิจจะกุล อาจารย์ประจำภาควิชาประวัติศาสตร์ สาขาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน สหรัฐอเมริกา ได้กล่าวไว้ในบทความทางวิชาการในเรื่องเดียวกันนี้ว่า " กล่าวในทางหลักการก็คือ ในเมื่อทุกคนต่างมีความคิดและหลักจริยะของตนเอง กลุ่มและปัจเจกชนก็พึงประเมินค่าความน่าเชื่อถือและความเป็นไปได้ของความคิดและข้อเสนอทั้งหลายจากความคิดของตน "เปิดใจให้กว้าง" แต่ต้องกล้าประเมิน ถกเถียง ปะทะขัดแย้งกันอย่างสันติภายใต้กระบวนการทางการเมืองแบบมีส่วนร่วม ผลลัพธ์หรือข้อตกลงออกมาอย่างไรย่อมไม่ใช่สัจจะ อาจจะไม่ใช่ทางออกที่ถูกต้องกว่าด้วยซ้ำไป แต่เป็นผลการตัดสินของปุถุชนในสังคมขณะหนึ่งๆ ความรู้มิได้นำไปสู่คำตอบชัดเจนอย่างเดียวที่มนุษย์ต้องเดินตาม... ความรู้ทั้งหลายนำไปสู่คำตอบหลายประการ ดังนั้น ความรู้และสัจจะจึงมีบทบาทอำนาจจำกัดกว่าที่เป็นอยู่ เราน่าจะยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าที่ผ่านมาตลอดหลายร้อยปีก็เป็นอย่างนี้มาตลอด กล่าวคือ เรามักหลงคิดกันไปเองว่าเราเลือกคำตอบหรือทางออกแก่ปัญหาสังคมบนพื้นฐานความรู้อันเป็นสัจจะ แต่แท้ที่จริงอาจเป็นความรู้อันจำกัด สัมพัทธ์ สะท้อนภาพบางแง่มุมเท่านั้น... ดังนั้น คำตอบว่า "สุดแท้แต่ท่านจะพิจารณา" ก็เนื่องมาจากสาเหตุสำคัญ ๒ ประการ ข้อแรก เราท่านอาจเห็นต่างกันคนละมุม ข้อสอง เรามีความเข้าใจต่อประวัติการศึกษาประวัติศาสตร์ในสังคมไทยซึ่งรวมถึงปรัญาประวัติศาสตร์แบบฮินดู-พุทธ-ตะวันตก สักเท่าไรกัน?" แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 51 00:33:09 จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ (สโมสรคัคนานต์) - [ 14 มิ.ย. 51 00:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณ คุณสโมสรคัคนานต์ ครับ ที่นำทรรศนะของนักวิชาการทั้ง ๒ ท่านมาให้ศึกษา สรุปข้อความสั้นๆ ขออนุญาตมอบให้ คุณ tprca  ครับ ด้วยความเคารพ "เปิดใจให้กว้าง" จากคุณ : เด็กท้ายวัง - [ 14 มิ.ย. 51 05:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขออนุญาตนะครับ อาจจะภาษาไม่ได้สละสลวย และมิได้เป็นผู้ทรงภูมิมีความรู้แตกฉาน แต่เขียนด้วยใจครับ ผมคิดว่าเราสามารถเรียนรู้จากคนอื่นได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะจากคนที่สูงกว่า หรือต่ำกว่าเราก็ตาม จากคนที่ด้อยกว่าเรา หากเขาถาม เราก็ตอบ บางคราวที่ตอบ เราก็ต้องขบคิดใคร่ครวญตริตรองเพิ่มเติม ว่ามันถูกต้องไหม ในประเด็นไหนที่ไม่แน่ใจ ก็ต้องหาข้อมูล หลักฐานมาเพิ่มเติมจนกว่าจะแน่ใจ ถ้าเวลาตอบผมไม่แน่ใจ จะเขียนเลยว่า ไม่แน่ใจ ในทางตรงกันข้าม กับผู้รู้นั้น เราก็สามารถเรียนรู้จากท่านได้ อาจจะด้วยการเรียนถามตรงๆ หรืออ่านจากที่ท่านตอบคำถามของผู้อื่น แต่การที่เราจะเชื่อ หรือไม่เชื่อ ก็เป็นวิจารณญาณของแต่ละท่าน ซึ่งก็คงต้องใช้หลัก "กาลมสูตร" ในการพิเคราะห์ข้อมูลละมังครับ ผมเองก็เคยโดน "เบรค" อยู่บ่อยๆ แต่ก็อาศัยที่ท่านผู้ใหญ่ (ขออนุญาตไม่เอ่ยนาม) ในห้องสมุดนี้กล่าว ดังที่คุณชาวจีนศึกษาฯ ได้กรุณากล่าวซ้ำด้านบนแล้วว่า "การตอบผิดนั้น ดีกว่าไม่ตอบ" แม้แต่ท่านผู้รู้ที่ท่านเจ้าของกระทู้คิดว่าแน่แล้ว ก็อาจจะเคยตอบผิดมาบ้างเหมือนกัน คนเรามีความผิดพลาดเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาครับ จากคุณ : ohmygodness - [ 21 มิ.ย. 51 21:23:06 ]