ความคิดเห็นที่ 1 หนังสือเล่มนี้ห้ามขายในประเทศไทยครับ แต่ก็หาอ่านได้ไม่ยาก หนังสือเล่มนี้ใช่ว่าจะถูกวิจารณ์จากผู้ที่เทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์เท่านั้น แม้แต่ฝ่ายซ้ายอย่างใจ อึ๊งภากรณ์ ก็วิจารณ์ว่าผู้เขียนมองสถาบันฯในทาง "สุดโต่ง" มากเกินไป อย่างไรก็ตามผมว่าเล่มนี้มีการค้นคว้าข้อมูลเอกสารที่ดีกว่าหนังสือ The Revolutionary King ซึ่งบิดเบือนข้อเท็จจริงจนทำให้หนังสือเล่มนั้นเป็นเหมือนนวนิยาย มากกว่าที่จะเป็นการวิเคราะห์ทางประวัติศาสตร์ จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 16 มิ.ย. 51 10:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แบนจ้า ถ้าจำไม่ผิดเมื่อ 2 เดือนก่อนก็มีการเสวนาวิชาการเรื่องหนังสือเล่มนี้ที่ธรรมศาสตร์ด้วย จากคุณ : กบกินเดือน (กบกินเดือน) - [ 16 มิ.ย. 51 10:30:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คนที่เขียนหนังสือเล่มนี้เข้ามาอยุ่เมืองไทยไม่กี่ปี แต่ดันรุ้เรื่องเมืองไทยซะละเอียดขนาดนั้น ยิ่งกว่าคนไทยซะอีก เท่าที่อ่านบางบทก็เลี้ยวซ้ายจนตีโค้งออกนอกถนนไปเลย  ไม่โดนแบบก็ไม่รู้จะว่ายังไง จากคุณ : PimPixel - [ 16 มิ.ย. 51 13:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้เเต่งเคยได้รับการทาบทามให้มาเขียนประวัติราชวงศ์ไทยมาก่อน เเต่เขียนได้ผิดพลาดมากๆ ลำดับเชื้อพระวงศ์ผิดเยอะมาก เลยโดนยกเลิก ไม่ให้เขียนต่อ รู้สึกว่าจะมีข่าวว่า มีคนไทย (ใครๆเค้าก็รู้กัน) จ้างเขียนหนังสือเล่มนี้ เพื่อโจมตี  ลองไปหาอ่านที่ wiki ดูนะเเล้วจะรู้ หนังสือเล่มนี้ไม่คู่ควรที่จะซื้อมาอ่าน เเนะนำเอาไปคืน บุ๊คสโตร์เถอะ เเค่ copy ยังไม่ทำเลย  เพราะหนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นด้วยอำนาจเงิน ความเเค้นส่วนตัว จากคุณ : Atomic Secret - [ 16 มิ.ย. 51 16:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มันจะรอดหรือครับเนื้อหาแบบนี้ แต่มีคนแปลไทยแล้วนะ อยากรู้ว่าคนเขียนอยู่ในเมืองไทยกี่ปีครับ   บทแรกๆเขียนดีครับ บทหลังๆนี่เอาข่าวซุบซิบมาใส่เยอะมากไป  แล้วไปหนักเหตุการณ์ในสงครามเย็นซะเยอะเลย   การวิจารณ์นายกแต่ล่ะคนที่ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาผมว่าเค้ามีมุมมองที่น่าสนใจดี จากคุณ : Ninjax - [ 16 มิ.ย. 51 20:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไปว่าเขาใช้อำนาจเงินเนี่ย หากมีปัญญาพิสูจน์จะดีมาก อำนาจเงินนี่ใหญ่มากถึงขนาด สั่งให้สำนักพิมพ์ของมหาวิทยาลัยระดับ Yale พิมพ์ได้ด้วย เชื่อเขาเลยว่ะ จากคุณ : ไม่มีปัญญาวิจารณ์เนื้อหา - [ 16 มิ.ย. 51 20:37:22 A:58.9.189.151 X: TicketID:140096 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^ ^ ^ งั้นผมขอชี้แจง แบบนี้ที่เข้าใจนะครับ คือว่า ถ้าเค้าจ้างเขียนมันคงไม่ต้องถึงขนาดจ้างพิมพ์มั้งครับ มันไม่เห็นเกี่ยวกันเลย เพราะพอจ้างเขียนเสร็จแล้วเอาไปขายสำนักพิมพ์เนี่ย เค้าคงไม่ทราบ หรอกว่าจ้างมา เห็นเป็นเรื่องน่าสนใจทำรายได้ ก็คงรับพิมพ์จำหน่ายให้ เห็นไหมครับ คนเขียนได้ป๊อกสองเด้ง เลย ส่วนสำนักพิมพ์มหาลัย Yale ก็ไม่รู้เหมือนกัน เค้าเป็นอเมริกัน เค้าคงไม่เข้าใจหรอก เค้าเข้าใจแต่ความเป็นอเมริกันชน เชื่อถือคนของเค้าเองอยู่แล้วหละ เเล้วหนังสืออย่างนี้ เรียกความสนใจ ได้อยู่แล้ว จริงไหมครับ ใครรู้เรื่องจริงวานบอก จากคุณ : Layla Kop - [ 16 มิ.ย. 51 22:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในเมื่อเจ้าของประเทศ ( ไทย )ไม่ให้เครดิต มาการันตี ในเรื่องที่เค้าเขียน ( พระมหากษัตริย์ไทย ) ถึงจะตีตราจากสำนักพิมพ์ไหนๆ ก็.. พิจารณากันเองนะครับ แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 51 22:55:30 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 16 มิ.ย. 51 22:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทำไมเจ้าของประเทศถึงไม่การันตรีล่ะครับ ปล.ผมอ่านแล้วนะ ก็เฉยๆ จากคุณ : Jump.Jr - [ 17 มิ.ย. 51 00:51:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ #8 ครับ แล้วเจ้าของประเทศ (ไทย) เคยให้เครดิตกับอะไรที่ "วิจารณ์" ราชวงศ์บ้างอ่ะครับ (ในทางที่ไม่ใช่ทางสรรเสริญหรือป้อยอ) เพราะฉะนั้น จะเอาคำว่า เครดิต (จากประเทศไทย) มาใช้เป็นเกณฑ์การตัดสินได้อย่างไร... คุณ #7 ครับ ถ้ายังไม่เคยเขียนหนังสือ หรือเขียนงานวิชาการ (เช่น อาร์ติเคิลส่งไปเจอร์นัล) คงจะไม่ทราบขั้นตอน สำนักพิมพ์พวกนี้ ต้องมีคณะกรรมการควบคุมกลั่นกรอง ซึ่งเป็นผู้ที่มีคุณวุฒิทางวิชาการสาขานั้นๆ (ในกรณีนี้ เป็นผู้มีคุณวุฒิทางประวัติศาสตร์เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ และหรือประเทศไทย) มิใช่จ้างเขียน (ถ้าเค้าจ้างจริง) แล้วจะเขียนอะไรก็ได้  และคณะกรรมการก็เป็นผู้ทรงคุณวุฒิคัดสรรค์จากทั่วโลก   ซึ่งต่างกับสำนักพิมพ์ของเมืองไทย เช่น สำนักพิมพ์จุฬา เพราะว่าไม่ได้มีคณะกรรมการ "ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะ" หรือ ถ้ามี ก็มีมาตรฐานต่ำ เป็นคณะกรรมการจากประเทศไทยล้วนๆ เช่น ถ้าเป็นผลงานของอาจารย์จุฬา มีแต่จะส่งเสริมให้พิมพ์ไปเลย เพราะฉะนั้น เราจึงเห็นหนังสือจากสำนักพิมพ์จุฬาที่ไปลอกของฝรั่งมาบ้าง โดยไม่ได้ระบุแหล่งที่มาของข้อมูล หรือเราจะเห็น หนังสือที่ผิดพลาดในหลายๆด้านบ้างมาจากประเทศไทย ถ้าเป็นสำนักพิมพ์ต่างประเทศ เช่น oxford cambridge yale harvard john benjamins, etc เค้าคัดกรองอย่างดี เชื่อผมเถอะ ผมทำงานด้านนี้มานาน ถ้าไม่ดีจริง เค้าก็ปฎิเสธ  เพราะเค้าไม่มีความจำเป็นต้องพิมพ์ของคุณ ชาวบ้าน (ที่เขียนดีกว่า) อยากจะตีพิมพ์กับเค้าเยอะแยะจะตาย  เช่น อาร์ติเคิลอันล่าสุดที่ผมได้รับการตีพิมพ์ รออยู่ปกว่าๆ แก้ไขสามรอบใหญ่ กว่าจะได้ตีพิมพ์ (ส่งไปกลางปีสองพันเจ็ด ได้ตีพิมพ์ปีสองพันเก้า...) นี่ขนาดผมให้อาจารย์คนอื่นๆอ่านก่อนแล้วนะ ผมคิดว่าการที่จะวิจารณ์ผลงานของคนอื่นได้นั้น  ผู้วิจารณ์ควรจะมีคุณวุฒิหรือ รู้ดีในเรื่องนั้นๆในระดับที่ดีเลยทีเดียว เพราะฉะนั้น ถ้าเราทำไม่ได้อย่างเขา (นั่นคือ ถ้ายังเขียนหนังสือไม่ได้ หรือเขียนไปก็ไม่มีใครรับพิมพ์ หรือไม่มีใครมา "จ้าง" ให้เขียน) ก็ไม่น่าจะไปว่าว่า "หนังสือแย่" "ไร้สาระ" หรือ "ไม่มีมูล" ฯลฯ เพราะคุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะวิจารณ์  ไม่ได้แปลว่า คุณจะต้องเห็นด้วย  แต่อย่างน้อยๆ คุณควรจะรู้ทฤษฎี เบื้องหลัง แนวคิด หลักฐาน ฯลฯ​ ในศาสตร์และสาขานั้นๆให้ดีเสียก่อน เมื่อไรก็ตามที่คุณสามารถทำได้อย่างคนเขียนเขา หรือรู้เรื่องดีกว่าเขา มีข้อมูลแน่นกว่าเขา  หรือมีคนมาจ้างให้คุณเขียน (ถ้าในกรณีนี้มีคนมาจ้างเค้าเขียนอย่างที่คุณกล่าวหา) คุณค่อยไปวิจารณ์ว่าของเค้าไม่ดี... หรือ อีกทางหนึ่ง ก็เขียนสิ เขียนโต้กลับ ถ้าสำนักพิมพ์พวกนี้เป็นอย่างที่คุณกล่าวหา (นั่นคือ หวังเงิน) หนังสือของคุณคงขายได้แหละ (ถ้าดีจริง)  ส่งไปฮาร์วาร์ด หรือเคมบริดจ์เลยสิครับ  เค้าเป็นคู่แข่งกัน...เอาเลยครับ สนับสนุนเต็มที่  ไม่แน่ หนังสือของคุณอาจจะขายได้หกสิบล้านกว่าเล่ม (เหมือนกรณีเสื้อเหลืองหรือเสื้อชมพู ฮา...) แต่ถ้าทำไม่ได้ และหรือไม่มีใครรับพิมพ์ มันย่อมแสดงว่างานของคุณหรือความคิดของคุณมันไม่มีคุณภาพ...และคุณไม่ควรจะไปวิจารณ์เค้าโดยที่ไม่ ได้มีความรู้ความเชี่ยวชาญในศาสตร์นั้นๆ แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 13:12:29 แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 01:16:55 จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 17 มิ.ย. 51 01:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในความเห็นผม...ปัญหาของหนังสือเล่มนี้ในบริบทสังคมไทยไม่ใช่เขียนผิดหรือเขียนถูก แต่ปัญหาคือความ (ถูกทำให้) เงียบ ไม่มีการถกเถียงวิพากษ์วิจารณ์ ต่อยอด หักล้าง ฯลฯ ใด ๆ ต่อเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ (ถ้าผมจำไม่ผิด เหมือนผมเคยเห็นบทความของใจ อึ๊งภากรณ์ วิจารณ์อยู่) อ้อ มีการจัดสัมมนาเรื่องหนังสือเล่มนี้ที่งานไทยคดีศึกษา ที่ธรรมศาสตร์เมื่อเร็ว ๆ นี้ด้วยครับ (theme หลักอันหนึ่งของงานคือว่าด้วยสถาบันกษัตริย์กับสังคมไทย) จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 17 มิ.ย. 51 03:00:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ใช่ครับ  คนจัดสัมมนาก็ธงชัย วินิจจะกุลไง http://www.prachatai.com/05web/th/home/11961 ไม่ใช่หนังสืออย่างเดียวที่ถูกทำให้เงียบ  แต่งานวิชาการอื่นๆที่อ้างหนังสือเล่มนี้ (เช่น มีชื่อหนังสือนี้อยู่ในบรรณานุกรม)  ก็ถูก "เก็บ" จากชั้นวางในประเทศเช่นกัน แม้กระทั่งการเขียนเชิงวิชาการ ยังต้องมาโดนอำนาจแบบนี้ ไม่มีอิสสระเลย แย่สุดๆ จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 17 มิ.ย. 51 04:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จะเขียนถูกหรือผิด ดีหรือไม่ดี ผมว่าไม่น่าแบนน่ะ ถ้าเขียนไม่ถุกต้อง สร้างความเสียหายก็เอาหลักฐานมาชี้แจงฟ้องร้องกันไป ว่าไปตามกระบวนการยุติธรรม ไม่ชอบรัฐบาลที่ชอบมาตัดสินแทนประชาชนว่าเรื่องนี้ดีหรือไม่ดี เรื่องนี้ควรรู้หรือไม่ควรรู้ เรื่องนี้ต้องรู้ ต้องทำ อะไรพวกนี้ จากคุณ : บันลือ - [ 17 มิ.ย. 51 08:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คงไม่ต้องเขียนหนังสือแย๊งมั๊งครับ หรือว่า ต้องให้สำนักพระราชวังออกมา แถลงการณ์ ชี้แจงแย้งผิดถูกกันไป ผมว่าที่เค้านิ่งเฉยและแบนไป แบบนี้สมควรแล้ว ไม่มีเหตุผลที่สำนักพระราชวังต้องมาต่อสู้ กับนักเขียนต่างชาติคนนึง ส่วนใครใคร่จะหามาอ่าน ถึงแบนยังไง ก็เห็นหาอ่านกันได้ ส่วนจะเห็นตาม หรือเห็นแย้งมันก็ สิทธิส่วนบุคคล ก็ไม่เห็นต้องเดือดร้อนแทน หนังสือต่างชาติเล่มนั้น แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 13:01:15 แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 12:39:45 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 17 มิ.ย. 51 12:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ texanprofessor (krisdauw) คงไม่ได้หมายความว่าให้สำนักพระราชวังออกมาโต้แย้งหรอกครับ แต่คงหมายถึงการให้ผู้อ่านอย่างเราถ้าไม่เห็นด้วยกับที่เขาเขียน เราก็ควรจะเขียนแย้งเพื่อชี้ให้เห็นว่าหนังสือเล่มนั้นบกพร่องตรงจุดไหนบ้าง ไม่ใช่จะบอกแต่ว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ดี อย่าอ่าน เราต้องบอกให้ได้ครับว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ดีอย่างไร ตรงจุดไหน เพราะอะไร ลองอ่านตัวอย่างการวิจารณ์หนังสือเล่มนี้ของใจ อึ๊งภากรณ์ นะครับ http://www.prachatai.com/05web/th/home/page2.php?mod=mod_ptcms&ID=6366&Key=HilightNews ผมมองว่าแม้ใจจะประกาศตัวเป็นซ้ายอย่างชัดเจน แต่ก็วิจารณ์หนังสือเล่มนี้อย่างเป็นธรรมพอสมควร โดยเฉพาะประโยคที่ว่า "หนังสือเล่มนี้มีรายละเอียดเกี่ยวกับปัญหาส่วนตัวของบุคคลในราชวงศ์มากมาย (น. 11, 301, 304, 396) มีการพูดถึงการตัดสินใจผิดพลาดในการลงทุนร่วมกับนักธุรกิจในยุคต่างๆ ด้วย (น. 245, 270) ในแง่หนึ่ง การลงรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของคนในวัง ถ้าไม่ระวัง จะกลายเป็นเรื่องการนินทาที่ไร้สาระ พิสูจน์ยาก และบางครั้งคนอาจมองว่า ละเมิดชีวิตส่วนตัว แน่นอนเรามีสิทธิ์ที่จะรับทราบและตรวจสอบพฤติกรรมของคนสาธารณะที่ได้รับเงินอุดหนุนจากภาษีของเรา โดยเฉพาะการใช้อำนาจหรืออภิสิทธิ์ในทางที่ผิด แต่ผู้ที่นำเรื่องส่วนตัวของบุคคลสาธารณะมาเล่าสู่กันฟัง ต้องพิสูจน์ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความจริง และที่สำคัญกว่านั้นคือ ต้องพิสูจน์ว่าประเด็นส่วนตัวที่กล่าวถึง มีผลกระทบต่อสังคมสาธารณะ และสังคมมีสิทธิ์รับรู้ เพราะถ้าไม่เกี่ยวข้องก็จะเป็นเพียงการสร้างความตื่นเต้นเพื่อขายหนังสือ " จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 17 มิ.ย. 51 13:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ราชวงศ์จักรียืนยงมานาน200กว่าปีไม่จำเป็นต้องป้อยอ ไม่ต้องสรรเสริญ บุญคุณท่วมหัวและคุณประโยชน์ที่บูรพกษัตริย์สั่งสมมาย่อมเป็นสิ่งที่เห็นประจักษ์ได้ นอกจากบางคนจะปิดหูปิดตาไม่เห็นเสียก็เท่านั้น จากคุณ : นางพญามารเมฆไฟ - [ 17 มิ.ย. 51 14:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ูู^ ^ ขอบคุณครับคุณชาวจีนศึกษาที่มาอธิบายเพิ่มให้  ใช่ครับผมหมายความอย่างนั้นจริงๆ ว่าถ้าฝ่ายที่อ่านแล้วไม่เห็นด้วย (ใครก็ได้) เพราะข้อมูลไม่ถูกต้อง ก็เขียนแย้ง ผลิตผลงานออกมาเลย  ข้อดีคือ 1) ทำให้เกิดองก์ความรู้ใหม่ในหัวข้อนี้ และ 2)ทำให้เกิดความเข้าใจอย่างถูกต้องเกี่ยวกับบุคคลแวดล้อมและบริบทในหนังสือ (ในหมู่คนที่สนใจและคนที่อาจจะเข้าใจไข้วเขว)   ส่วนข้อเสีย ผมยังไม่เห็น (อาจจะมีคนพูดว่าลบหลู่เกียรติ ดึงฟ้าสูงมาต่ำ ผมว่านี่ไม่ใช่เหตุผลที่หนักแน่นพอ  ข้อมูลในหนังสือถ้ามันไม่จริง เอามาตีแผ่ว่ามันไม่จริง จะเป็นการลบหลู่เกียรติได้อย่างไร มีแต่จะเพิ่มเสียอีก  แต่ถ้าจริง...ก็นะ...) การแบน มันเหมือนกับไม่เปิดโอกาสให้คนคิดต่อ แล้วคนจะคิดเป็นได้อย่างไร หรือ คนจะหาข้อมูลได้อย่างไร  ถ้ามองอย่างมาร์กซิสต์ มันก็คือ คนที่มีอำนาจ (ในที่นี้อำนาจกฎหมายอยู่ในมือ) ใช้อำนาจในการควบคุม ปิดหู ปิดตาประชาชน ซึ่งเรื่องนั้นๆสำคัญเพราะมีผลต่อความศรัทธา หรือ มีผลต่อการวิจารณ์ผลงานของคนที่อยู่ในอำนาจ และถ้าเป็นจริง อาจจะทำให้ผู้คนเหล่านั้นเสียสิ่งที่เคยมีไป เหตุผลที่แบน อาจจะเป็นไปได้อย่างที่คุณฟ้าสีครามว่า (คือ แค่ฝรั่งคนเดียว หรือเรื่องไม่จริง ทำไมต้องไปสู้รบปรบมือ เสียเวลา) หรือ...อาจจะเป็นไปได้ในทางตรงข้ามว่า ข้อมูลจริงเป็นส่วนใหญ่  ถ้าออกมาแก้ต่าง (ติ๊ต่างว่าเป็นสำนักพระราชวัง แบบที่คุณฟ้าสีครามว่า) ก็เท่ากับเป็นการสาวไส้ให้กากินใหญ่ เพราะถ้ามันจริง ยิ่งพูดกันมากๆ ถกกันมากๆ ข้อมูลอื่นๆมันก็รั่วออกมายิ่งขึ้น   เลยอาจจะเป็นว่า แบนมันไปเสียเลย สิ้นเรื่องสิ้นราว  (แต่จริงๆ มันก็ไม่ได้สิ้นเรื่องสิ้นราวอย่างนั้น)   ผมคิดว่าเรื่องการแบนสื่อ ควรเลิกไปได้แล้ว ที่ควรจะทำคือ ให้การศึกษาให้คนคิดเองเป็น (เหมือนฉีดวัคซีน) คิดว่าสื่อไหนดี สื่อไหนไม่ดี (มีมูลหรือไม่นั่นเอง)   ทางการไม่ต้องมาตัดสินแทนว่าอะไรดีไม่ดี  และควรปลูกฝังให้คนมีจิตใจรักที่จะค้นคว้า หาข้อมูลต่อไป ก็ต่อเมื่อคนส่วนใหญ่คิดพิจารณาสื่อเองได้ เมื่อนั้นสื่อแย่ๆ มันก็จะค่อยๆหมดไป...เพราะ 1) คนที่อ่านรู้ว่าอะไรมีมูล ไม่มีมูล ค้นคว้าต่อเองได้ และ 2) คนที่ผลิตก็ไม่กล้าผลิตสื่อแย่ๆ เพราะรู้ว่าผู้อ่านคิดเป็น หลายๆคนคิดว่าสิ่งที่มองเห็นด้วยตา และเวลา"แค"่สองร้อยปี คือ "ความจริง" แต่ต้องยอมรับว่าหลายๆสิ่งมันไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น  ถ้าทุกอย่างทำมาครอบงำอย่างเป็นระบบ มีรองรับไว้ทุกอย่าง เช่น กฎหมาย วันหยุด การควบคุมสื่อสาธารณะ หลักสูตรเรียน ฯลฯ คงยากที่จะ เห็นต่างไป แต่ภาพที่เห็นหรือระยะเวลาแค่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่ามันเป็นข้อพิสูจน์ว่าดี...อย่างพระพุทธเจ้าว่าไว้ ทุกอย่างต้องมีวันเปลี่ยนแปลง  เมื่อสิ่งนี้มีอยู่ สิ่งนี้ก็หมดไปได้  เป็นเรื่องธรรมดา...ถ้าวันหนึ่ง ความจริงด้านอื่นๆที่คนไม่เคยคิดว่ามีอยู่และมีหลักฐานแน่ชัดมันจะปรากฎออกมา... คนเชื่อเรื่องโลกแบน หรือดวงอาทิตย์เป็นบริวารของโลก มันก็เชื่อกันเป็นร้อยๆพันๆปี...ก่อนจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทางความคิด คนที่พยายามพิสูจน์ก็โดนด่ากันไปต่างๆนาๆ บางทีโดนฆ่าตายด้วยซ้ำ หาว่าลบหลู่พระเจ้าบ้าง อะไรบ้าง...สุดท้ายแนวความคิดก็ต้องเปลี่ยนอยู่ดี... มันจะแปลกอะไร ถ้าสิ่งที่คนไทยเชื่อๆอยู่ โดยผ่านทางการป้อนและป้องกันอย่างเป็นระบบจะกลายเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 14:34:21 จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 17 มิ.ย. 51 14:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปัญหาคือ บ้านเมืองเราไม่ให้ "วิพากษ์วิจารณ์แบบวิชาการ" อย่างกรณี "ย่าโม" ไง กระทบความรู้สึกก็แบน แล้วมันก็เงียบไป ก็เลยทำให้งานวิชาการบ้านเราเติบโตช้า แม้กระทั่งจะศึกษาจากงานเขียนของฝรั่งก็ทำได้ยากเช่นกัน จากคุณ : กบกินเดือน (กบกินเดือน) - [ 17 มิ.ย. 51 14:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ texanprofessor ครับ ในทัศนะของผมนั้น  คุณเป็นคนคิดต่างจากผมที่มีความคิดเป็นระบบ  มีเหตุมีผลดี ผมอ่านที่คุณพิมพ์...ก็เก็บข้อมูลมาคิดตาม...มีทั้งเห็นด้วย...และไม่เห็นด้วย ซึ่งถ้าคนเราคิดต่างกัน...แต่มีการแสดงออกแบบคุณ   สังคมไทยคงจะสามารถอยู่ร่วมกันได้โดยปรองดองอย่างแน่นอน แต่อยากจะติงนิดนึงครับ ตรงนี้>>>>ไม่แน่ หนังสือของคุณอาจจะขายได้หกสิบล้านกว่าเล่ม (เหมือนกรณีเสื้อเหลืองหรือเสื้อชมพู ฮา...)<<<<<ซึ่งพิมพ์ใน คห.10 การแสดงออกด้วยการสวมเสื้อเหลืองหรือชมพู   เป็นการแสดงออกถึงความจงรักภักดีต่อบุคคลที่ผู้ใส่เคารพเทิดทูน ผมคิดว่าเราไม่ควรหยิบประเด็นนี้มาเป็นสิ่งตลกขบขันครับ เมื่อต้องการให้ผู้อื่นเคารพความเชื่อของเราที่ต่างจากผู้อื่น  เราก็ควรแสดงออกด้วยความเคารพต่อความเชื่อของผู้อื่นที่ต่างจากเราเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 15:11:23 จากคุณ : Septu - [ 17 มิ.ย. 51 15:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เห็นด้วยกับคุณ texanprofessor (krisdauw) สำหรับผมเรื่องที่ยังไม่รู้แน่ก็คือยังไม่รู้แน่ ที่ปกปิดด้วยเหตุผลนั้นนี้นั่นก็คิดเองเออเองกันซะเป็นส่วนใหญ่ เรื่องอะไรต่างๆ มันต้องเคลียร์สิครับ ต้องโปร่งใสจึงจะสง่างาม หากจะเป็นสง่างามด้วยการสร้างภาพนั้นมันไม่ยืนยาวไปได้ จากคุณ : บันลือ - [ 17 มิ.ย. 51 15:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พอดีได้รับรู้เรื่อง การพิมพ์หนังสือเล่มนี้มาเล็กน้อย ก่อนที่หนังสือเรื่องนี้จะถูกตีพิมพ์ รัฐบาลในขณะนั้นก็ได้ใช้ความพยายามพอสมควรที่จะระงับการพิมพ์ ได้มีการล้อบบี้ผ่านบุคคลชั้นนำในรัฐบาลสหรัฐ สมาคมศิษย์เก่าม.เยล และนักการเมืองที่มีบทบาทในม.เยลหลายคน เพื่อขอให้ช่วยกดดันสำนักพิมพ์ให้งดการพิมพ์งานชิ้นนี้ หรือหากงดการพิมพ์ไม่ได้ ก็ขอให้จำกัดจำนวนพิมพ์ให้น้อยที่สุด ซึ่งผลก็ออกมาในแนวว่า จะพิมพ์ให้น้อยกว่าที่ตกลงกันไว้ ที่ได้รับรู้เรื่องนี้ก็เพราะได้มีส่วนหนึ่งในการจัดทำจดหมายและติดต่อบุคคลที่เกี่ยวข้อง ดร.บวรศักดิ์ ฯ เลขาธิการครม.ในสมัยนั้นยืนยันข้อเท็จจริงได้ (ขออ้าง หวังว่าอาจารย์คงไม่ว่าอะไร...) จากคุณ : NTFC.. (จิ๋ม นางเลิ้ง) - [ 17 มิ.ย. 51 18:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เคยได้ยินชื่อหนังสือเรื่องนี้จากอาจารย์ชาวต่างชาติ เลยทำให้อยากอ่านขึ้นมา .... แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาอ่านได้จากที่ไหน มีใครพอทราบบ้างมั๊ยคะ ? จากคุณ : Lucille - [ 17 มิ.ย. 51 20:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ความคิดเห็นที่ 22 You can google to find all pdf files (22 chapters have already been translated into Thai) or you can buy it from amazon.com. จากคุณ : UnlimitedDreams - [ 17 มิ.ย. 51 21:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สำหรับผม เหมือนกับเรื่องพุทธศาสนา กฤษดาภินิหาร ล้วนเป็นแต่เรื่องที่ตกแต่งขึ้นเพื่อเสริมศรัทราที่มีต่อพระพุทธเจ้า แม้จะคนมีดิสเครดิตว่าเรื่องพวกนั้นมันนิยาย ก้อไม่อาจลบล้างความเป็นจริงของพระธรรมที่พระองค์ทรงสอนได้ เช่นเดียวกัน กับเรื่องของท่านที่มีคนพยายามดิสเครดิตโดยไปให้ความสำคัญกับกระบวนการสร้าง ภาพสร้างความนิยมและตีว่าคือความงมงายของคนไทย ยังไงก้อไม่อาจลบล้างความเป็นจริงที่ ท่านเป็นคนดี ท่านทำงานหนัก และท่านมีคุณค่ากับประเทศไทย และเป็นแบบอย่างที่ดีที่เราควรเดินตาม จากคุณ : Aeykun - [ 18 มิ.ย. 51 01:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 น้อมรับคำท้วงติงครับคุณ septu แต่ผมต้องชี้แจงอย่างนี้ครับว่า ผมไม่ได้ดูถูก"ตัวบุคคล"ที่คนอื่นเคารพ แต่ผมคิดว่าในกรณีเสื้อเหลืองหรือเสื้อชมพู  ผมว่ามันไม่ใช่แค่ "ความจงรักภักดี" (ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้ผิดแปลกอะไร)  แต่ผมคิดว่ามันเป็น "กระแส" มากกว่า เช่น เสื้อสีชมพู ที่มันฮิตขึ้นได้เพราะว่าวันที่พระองค์ทรงออกจากร.พ. ทรงใส่เสื้อสีนี้  เสื้อสีนี้เลยขายดี  อีกส่วนที่ทำให้ฮิตคือ สื่อ ทั้งหนังสือพิมพ์ ทีวี ที่ต่างลงข่าวว่า เสื้อสีชมพูหมด ขายดี ฯลฯ คนที่ไม่มีอยู่ คนที่อยากแสดงความจงรักภักดิี เลย "โดนกระตุ้น" (stimulus) ก็แห่ไปซื้อตามกัน  เห็นสีชมพูขายดี คนอื่นใส่กัน ก็อาจจะต้องขอมีบ้าง ปฎิเสธไม่ได้หรอกครับว่า สื่อ หรือ การเห็นคนอื่นหรือคนหลายๆคนใส่กัน มันจะไม่มีอิทธิพลต่อกรอบความคิดของคนๆหนึ่งเลย  อิทธิพล (influence) มันต้องมีอยู่แล้ว แต่เพียงจะน้อยหรือมากเท่านั้นเอง... (แต่ในกรณี "เสื้อ" ซึ่ง "กลายมาเป็นเครื่องหมาย" ของการแสดงความจงรักภักดี มีมากไปหน่อย จะเห็นได้จาก การตั้งเป็นนโยบายในสถานที่ราชการบางที่ ที่ให้ครูอาจารย์ หรือข้าราชการใส่เสื้อเหลือง ฯลฯ ในวันจันทร์ (ถ้าผมจำไม่ผิด)) ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นที่นอกเหนือไปจากการซื้อเสื้อเหลืองหรือเสื้อชมพู (ที่แต่เติม คนๆนั้นอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับเสื้อพวกนี้เลยต้องไปซื้อตาม) ก็อาจจะเลยไปอีกขั้นว่า คนที่ไม่ใส่ ก็โดนหาว่าเป็น "แกะดำ" หรือ "ไม่จงรักภักดี" ไป (ลองคิดว่าถ้าผมทำราชการ และหน่วยงานผมมีนโยบายแต่เสื้อเหลืองวันจันทร์  แต่ถ้าผมไม่ใส่ ผมก็ "ผิดจารีต" ที่ทำงาน ใช่ไหมครับ) ความจงรักภักดีแบบนี้มันตีกรอบให้สมาชิกในสังคมนะครับ ซึ่งกรอบพวกนี้ผมว่ามันไม่ใ่ชกรอบเดียวกับกฎหมายหรือศีลธรรม เพราะไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หรือไปละเมิดสิทธิใครสักหน่อย ...แต่เป็นเพราะเหตุไรถ้้าผมไม่ชอบเสื้อแนวแบบนี้ ต้องแต่ง (เพราะที่ทำงานให้แต่ง...เพื่อ "แสดงความจงรักฯ") ส่วนคุณ Aeykun ที่คุณพูดจริงครับ แต่คนบางคนที่นับถือพระพุทธเจ้าก็ยืนยันนะครับ ว่าอภินิหารน่ะมีจริงแท้แน่นอน แต่อย่างไรก็ดี พระพุทธเจ้าท่านก็บอกเองว่า อย่าได้มายึดตัวตนของท่าน ให้ยึดคำสอนหรือธรรมะ  แต่เราจะเห็น คนพุทธหลายๆคนบ้ากับการบูชาพระธาตุ บูชาซื้อขายพระเก่า ฯลฯ ถ้าย้อนมาในกรณีเจ้านายทำ...ผมคิดว่าสิ่งที่เจ้านายทำ ก็มีคนหลายๆคนที่ทำพอๆกับหรือมากกว่าเจ้านายทำเหมือนกัน (อาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นคนในประเทศไทยก็ได้) เช่น ไล่ตั้งแต่ตัดริบบิ้นเปิดห้าง เป็นประธานงานดนตรี ทำงานศิลปะ ไปจนถึงไปแจกจ่ายของคนยากจน หรือไปจนถึงพัฒนาถิ่นทุรกันดาร คนบางคนก็ทำโครงการล้านแปด เพื่อพิทักษ์สัตว์ บางคนตายในหน้าที่ก็มี บางคนเป็นครู สอนจนตายวันสุดท้าย ฯลฯ   แต่ในขณะเดียวกัน คนเหล่านี้ไม่ได้รับเครดิต"มากเท่า"เจ้านาย หรือบางคนพวกเราๆก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำไป...ทั้งๆที่ผลงานอาจจะเท่ากันหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ดังนั้นเราจะได้สูตร (working hypothesis) คือ   ผลงานเจ้านายที่คนรับรู้ (perceived royal productivity) = ผลงานคนธรรมดา * [X1+X2+X3...+X10], where X = ชาติตระกูลและบรรพบุรุษ + การโปรโมทของสื่อ + อำนาจ + ความน่าเชื่อถือ + ทรัพย์สิน, etc. เพราะฉะนั้น ถ้าถอดตัวแปร X ออกไป จะเห็นได้ว่า ผลงานเจ้านาย = ผลงานคนธรรมดา... ถ้ามองอย่างนี้ เสื้อเหลือง หรือเสื้อชมพู ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับผลงาน (เพราะว่า ไม่งั้นคงต้องมีเสื้อเหลือง กับเสื้อชมพู ให้กับคนอื่นๆที่ทำงานเท่ากันด้วย หรือ ก็ต้องกราบ ต้องไหว้ ต้องจงรักฯ กับคนกลุ่มอื่นๆที่ทำงานมากกว่าหรือเท่ากันด้วย) ยกตัวอย่างเช่น เมื่อสมัยก่อน มีคนได้ไปเรียนเมืองนอกกี่คน ถ้าไม่ใช่เจ้าขุนมูลนาย  พอกลับมาก็คนเหล่านี้แหละที่นำเอาความคิดเรื่อง การปกครอง การสาธารณสุข การทหารที่ได้ไปเห็นไปเรียนมามาใช้  และได้เป็นผู้ควบคุมกระทรวง ทบวง กรม ต่างๆ  ถ้าถามว่าสร้างคุณงามความดีให้ประเทศไทยไหม ต้องตอบว่า "ใช่"  แต่ต้องถามต่อว่า "แล้วใครอื่นที่มีโอกาสได้ไปเห็นโลก และมีใครเหมาะไปกว่ากลุ่มนี้ที่จะมานั่งคุมกระทรวง ทบวง กรม บ้าง"  ต้องตอบว่า "ไม่มีตัวเลือกอื่น" (เพราะคนอื่นๆ ไม่ได้เกิดมาในตระกูลอย่างนั้น  ไม่ได้มีทรัพย์มากเท่านั้น หรือ ไม่ได้มีอำนาจในการติดต่อค้าขายกับต่างชาติ  นั่นคือ ตัวแปร X ข้างต้น...) เพราะฉะนั้นมันก็เหมือน "ผลงาน" หรือ "คุณความดี" มันถูกผูกขาดอยู่แล้ว และถ้ามันผูกขาด จะมาพูดได้ไงครับว่าคนกลุ่มนี้ทำความดีให้กับประเทศชาติโดยที่คนอื่นไม่ได้ทำเหมือนกัน??? (เพราะเหตุผลคือ คนอื่นไม่มี "ทรัพยากร" ที่มันอำนวยต่างหาก) และเราจะปฎิเสธได้อย่างไรว่า คนอื่นๆที่เป็นระดับ ลูกน้อง ทาส ไพร่ หรือชาวนา หรือแม้กระทั่งผู้หญิงที่เป็นเท้าหลัง ที่ไม่ได้ไปเห็นโลก ไม่ได้มานั่งคุมกระทรวง ไม่ได้มีผลงานอื่นๆท ี่"เทียบเท่าได้กับ" (เชิงปริมาณและคุณภาพ) การนำไปรษณีย์ หรือ การนำสาธารณสุขมาใช้ ??? แต่ดูเหมือนภาพที่ออกมา มันจะกลายเป็นว่ามีคนกลุ่มเดียวที่ทำงานให้กับประเทศและคนอื่นๆ ควรเทิดทูน to the exclusion of other groups.... เพราะฉะนั้น เราจะสรุปได้หรือไม่ว่า การที่ใส่เสื้อเหลือง หรือการแสดงความจงรักภักดีจริงๆแล้ว ก็ไม่ได้เป็นเพราะผลงาน แต่เป็นเพราะอย่างอื่นๆ (เช่น กระแสด้วย หรือ อยากใส่เพื่อแสดงความจงรักภักดีเฉยๆเลย ไม่มีเหตุผลอื่นเจือปน ) ผมว่าผมออกนอกหัวข้อกระทู้มามากแล้ว ฝากให้คิดไว้ตรงนี้ครับ ปล ผมไม่ได้ปฎิเสธว่าเจ้านายไม่ได้ทำงาน หรือคุณภาพงานไม่ดีนะครับ... แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 51 02:05:02 จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 18 มิ.ย. 51 02:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จาก คหห 25 ดังนั้นเราจะได้สูตร (working hypothesis) คือ   ผลงานเจ้านายที่คนรับรู้ (perceived royal productivity) = ผลงานคนธรรมดา * [X1+X2+X3...+X10], where X = ชาติตระกูลและบรรพบุรุษ + การโปรโมทของสื่อ + อำนาจ + ความน่าเชื่อถือ + ทรัพย์สิน, etc. เพราะฉะนั้น ถ้าถอดตัวแปร X ออกไป จะเห็นได้ว่า ผลงานเจ้านาย = ผลงานคนธรรมดา... ------------------------------------------ ตามตรรกะคณิตศาสตร์แล้ว ไม่สามารถถอด ตัวแปร X1,...10 ได้ค่ะ ^^ * ที่ใช้ในสมการ คุณคงหมายถึง operation ตัวหนึ่ง (บางท่าน อาจคิดว่าคือ การ คูณ) ซึ่งก็ใช้ไม่ได้อีกเหมือนกัน ตัวอย่างเช่น 10 = 5 * 2 เมื่อคุณตัด 2 ทิ้ง แล้วคุณจะมาบอกว่า 10 = 5 ไม่ได้นะคะ ด้วยการพิสูจน์แย้งทฤษฎีของคณิตศาสตร ถ้าเราพบตัวอย่างขัดแย้ง ให้ถือว่า สมการข้างต้นตกไป เพราะฉะนั้นถ้าแนวคิดที่อ้างตรรกะสมการข้างต้น จะถือว่าเป็นตรรกะที่ผิดในเชิงคณิตศาสตร์ ปล. มิได้แวะมากวน แต่เห็นว่า เราสามารถ ถกแนววิชาการได้คะ จากคุณ : กันดัมจัง - [ 18 มิ.ย. 51 22:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ ^ ต้องยกมาหารอีกข้างใช่ป่าวครับ จากคุณ : NiGht pRincE - [ 18 มิ.ย. 51 23:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าย้อนมาในกรณีเจ้านายทำ...ผมคิดว่าสิ่งที่เจ้านายทำ ก็มีคนหลายๆคนที่ทำพอๆกับหรือมากกว่าเจ้านายทำเหมือนกัน (อาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นคนในประเทศไทยก็ได้) เช่น ไล่ตั้งแต่ตัดริบบิ้นเปิดห้าง เป็นประธานงานดนตรี ทำงานศิลปะ ไปจนถึงไปแจกจ่ายของคนยากจน หรือไปจนถึงพัฒนาถิ่นทุรกันดาร คนบางคนก็ทำโครงการล้านแปด เพื่อพิทักษ์สัตว์ บางคนตายในหน้าที่ก็มี บางคนเป็นครู สอนจนตายวันสุดท้าย ฯลฯ   แต่ในขณะเดียวกัน คนเหล่านี้ไม่ได้รับเครดิต"มากเท่า"เจ้านาย หรือบางคนพวกเราๆก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำไป...ทั้งๆที่ผลงานอาจจะเท่ากันหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ^ ^ ^ คุณ texanprofessor (krisdauw) คุณเรียนจบตั้งปริญญาเอก   คุณเคยหันกลับมามองกำพืดของคุณไหมครับ จริยธรรมคำสั่งสอนของโคตรเหง้าบรรพบุรุษของคุณน่ะ  ควรเก็บงำเอาไปคิดตริตรองเสียบ้างนะครับ คุณเป็นคนมีสติปัญญา  ทำให้คุณมีโอกาสและโชคดีกว่าคนไทยหลายๆ คนนะ(คุณควรรู้เอาไว้ด้วย) ผมอยากจะบอกคุณว่า  ผมอยากจะไปเรียนเมืองนอกเหมือนๆ กับคุณนะ แต่สติปัญญาผมไม่ให้ครับ  โดยเฉพาะทางด้านภาษาต่างประเทศ ผมถึงจบแค่ปริญญาโทในเมืองไทย  ของมหาวิทยาลัยรามคำแหง ซึ่งภาพลักษณ์มหาวิทยาลัยรามคำแหงน่ะห่างชั้นจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยที่คุณหยามด้วยซ้ำ มีโคลงอยู่บทหนึ่งที่ผมขอยกขึ้นมาเตือนความจำของคุณ จากสิ่งที่คุณว่าไว้(ตามข้อความที่ผมได้ยกมาข้างบนสุด) โคลงบทนั้นว่าเอาไว้ว่า          แม้นมีความรู้ดั่ง     สัพพัญญู ผิบ่มีคนชู                       ห่อนขึ้น หัวแหวนค่าเมืองตรู           ตาโลก ทองบ่รองรับพื้น               ห่อนแก้วมีศรี อ่านโคลงบทนี้  แล้วคิดตริตรองให้ดีๆ นะครับ โคลงบทนี้มีมานานแล้ว  ผมหวังว่า  คุณคงจะคุ้นเคยและนึกถึงที่มาได้ ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างเลยนะครับ  ที่ผมคิดว่าคุณอาจจะหลงลืมไป อยากจะแนะนำว่า หลังจากรับเงินเดือนของฝรั่งแล้ว ได้โปรด  ใช้เงินเดือนที่เป็นเงินดอลล่าของคุณ  โทรข้ามทวีปกลับมาหาบุพการีของคุณบ้างนะครับ เพื่อพูดคุยถามไถ่ ขอคำชี้แนะ จากบุพการีของคุณเสียบ้าง หลังจากที่คุณได้รับการบ่มเพาะจากฝรั่งมายาวนาน เรื่องบางเรื่อง  หัดมองจากมุมกำพืดของคุณบ้างนะครับ  จะทำให้คุณเข้าใจโคตรเหง้าบรรพชนของตัวคุณเอง พูดสั้นๆ ก็เข้าใจกำพืดของคุณนั่นแหละ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 00:04:45 จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 19 มิ.ย. 51 00:00:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ใช่ค่ะ อย่างเช่น สมมุตินะคะ นาย A เกิดมาชาติกำเนิดดี เริ่ด สุด เอาไปเลย 10 (เป็นการให้ weight) สำหรับคะแนนตัวแปร X นาย B คนธรรมดา ต้อยต่ำ แบบเว่อร์ๆ รันทดที่สุดในหนังเลย ได้ 1 (ให้ 0 ไม่ได้เพราะเกิดมาทุกคนมีบรรพบุรุษ) มาเข้าสมการกันนะคะ ผลงานเจ้านายที่คนรับรู้ (perceived royal productivity) = ผลงานคนธรรมดา * [X1+X2+X3...+X10] นาย B ทำความดี 1 เพราะฉะนั้น ผลงานนาย B จะมี 1 จะได้สมการ      นาย A = 1 * 10 ย้ายสมการ       นาย A หาร 10 = 1   แสดงว่า คุณค่างานเดียวกัน นาย บี ทำเพียง 1 แต่ นายเอต้องทำมากกว่า มาน้ำหนักของตัวแปรที่ติดตัวมา ถึงจะมีคุณค่าเท่ากัน จากสมการ สรุปได้ว่า คนที่เกิดมาพร้อมภาระและหน้าที่ เกียรติยศวงศ์ตระกูล จะต้องทำงานเพื่อสังคมหนักกว่าคนที่ไม่มีสิ่งต่างๆเหล่านี้ ซึ่งก็ไม่แปลกที่ประเทศเราจะรักในหลวงมาก เพราะท่านทำงานหนักเพื่อเรามากจริงๆ จากคุณ : กันดัมจัง - [ 19 มิ.ย. 51 00:18:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาวิเคราะต่ออีกซํกนิด ตัวแปร "ผลงาน" เป็นตัวแประอิสระ นะคะ สามารถทำมากทำน้อยได้ ถ้าประชาชนทำทุกอย่างเหมือนที่เคยทำ แบบเดิมๆ ให้ผลงาน "1" ในขณะที่ "เจ้านาย" ทีผลงานมากขึ้นเรื่อยๆๆ ให้เป็น 20 (ทำเต็มที่) จะได้สมการ  20 = 1 * X  ดังนั้น X = 20 ค่าเกียรติยศ จะเพิ่มขึ้น จาก 10 ไปเป็น 20 ซึ่งสอดคล้องกับ คนไทยมองสถาบันสูงส่งขึ้นเรื่อยๆ ยังไงล่ะคะ -*- แล้วดิฉันจะออกทะเลไปไหนอีกล่ะนี่ เพียงแค่จะอธิบายว่า ถ้าคิดสมการปกติคนไทยเราที่เทิดทูนสถาบันเป็นเรื่องที่ถูกต้องค่ะ มันไม่ใช่ออกแนวอภินิหาร แต่สามารถพูดได้ด้วยสมการคณิศาสตร์เบื้องต้น จากคุณ : กันดัมจัง - [ 19 มิ.ย. 51 00:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ อีกหน่อยคุณกันดัมจังอาจจะต้องมาติว symbolic logic ให้ผมบ้างแล้วล่ะ (เป็นวิชาที่ผมพยายามหลีกเลี่ยง at all cost อิอิ) ^^; และในความเห็นผมนี่คือปัญหาของตัววิชา/วิธีคิดแบบ logic สุดขั้วเอง คือ มีแนวโน้มที่จะ reduce สิ่งต่าง ๆ ลงมาเป็นสัญญลักษณ์ โดยไม่มองบริบทของสังคมและประวัติศาสตร์ เช่น (ขออนุญาตโค้ดข้อสรุปขอสมการแรกของคุณกันดัมจัง) จากสมการ สรุปได้ว่า คนที่เกิดมาพร้อมภาระและหน้าที่ เกียรติยศวงศ์ตระกูล จะต้องทำงานเพื่อสังคมหนักกว่าคนที่ไม่มีสิ่งต่างๆเหล่านี้ ซึ่งก็ไม่แปลกที่ประเทศเราจะรักในหลวงมาก เพราะท่านทำงานหนักเพื่อเรามากจริงๆ ข้อความดังกล่าวเป็นการมองข้ามลักษณะหลาย ๆ อย่างในบริบทสังคมไทยอย่างมาก จำกัดแค่เรื่องสถาบัน ภาพ "ความดี" ของสถาบันที่เราเห็นอยู่ทุกวันนี้ทุกส่งผ่านสื่อกระแสหลัก ซึ่งไม่สามารถที่จะเสนอข่าว "อีกด้าน" ของสถาบันได้ รวมไปถึงการใช้งบประมาณจำนวนมากของรัฐในการ "โฆษณา" ประชาสัมพันธ์ "ความดี" ของสถาบันผ่านสื่อจำนวนมาก การแบน The King Never Smiles เป็นตัวอย่างที่ดี ดังนั้น ถ้าคิดสมการปกติคนไทยเราที่เทิดทูนสถาบันเป็นเรื่องที่ถูกต้องค่ะ มันไม่ใช่ออกแนวอภินิหาร แต่สามารถพูดได้ด้วยสมการคณิศาสตร์เบื้องต้น การอธิบายปรากฎการณ์ "เทิดทูน" ด้วยคณิตศาสตร์ (หรือในอีกนัยหนึ่ง ใช้ตรรกะอธิบายผ่านสัญญลักษณ์) เป็นการ over simplified ตัวปรากฎการณ์เอง ในขณะที่ตัวคำอธิบายเองเป็นคำอธิบายที่ไม่เพียงพอในความเห็นของผม ปล. ไม่ได้ไม่ appreciate คำอธิบายผ่านกรอบดังกล่าวนะครับ และเข้าใจว่าคุณ กันดัมจัง ต้องการ counter-argument ของความเห็นด้านบน (และทำได้อย่างน่าสนใจซะด้วย) แค่ผมต้องการชี้จุดอ่อนของกรอบการอธิบายดังกล่าวครับ ^^ จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 19 มิ.ย. 51 01:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พระมหากษัตริย์ และพระราชวงศ์  ไม่ว่าจะราชวงศ์ไหนๆในโลก ก็ทรงอยู่ในฐานะที่ควรเคารพอยู่แล้ว พูดง่ายๆ ว่า ทรงอยู่เฉยๆ ก็มีคนเคารพ แต่ที่เห็นชัดอยู่ทุกวันนี้ ทรงไม่อยู่เฉย ทุกพระองค์ทรงงานเพื่อพสกนิกรมาตลอด ดังนั้นนอกเหนือจากความเคารพ จากฐานะที่ ควรเคารพแล้ว ยังเกิด " ความรัก ซาบซึ้ง เทิดทูน ฯลฯ " ซึ่งบางความรู้สึกก็เกินกว่าจะกรั่นออกมาเป็นคำพูดได้ คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่า จะมีใครซักคนบนแผ่นดินไทยนี้ ที่ไม่เคยรับพระมหากรุณาธิคุณ ทั้งทางตรงและทางอ้อม จึงเกิดการสำนึก และอยากที่จะแสดงออกบ้างตามวิถีคนไทย ที่รู้จัก " กตัญญูกตเวที " ไม่ว่าจะเป็น การประดิษฐานพระบรมฉายาลักษณ์ไว้ที่บ้าน เสมือนสิ่งเคารพบูชา  การสวมปลอกข้อมือ หรือแม้กระทั่งการส่วมเสื้อเหลืองเสื้อชมพู หลายคนอาจะมองว่า มันช่างน่าขันสิ้นดี ที่ตกเป็นเครื่องมือ ของคนบางกลุ่มที่คอยแสวงหากำไร  แต่อย่างน้อยที่สุด พวกเขาเต็มใจเพราะนั่นคือการแสดงออกอย่างหนึ่ง ต่อบุคคลที่เขารัก และ เทิดทูน ( ส่วนคนที่บอกว่าถูกบังคับจากสังคม ลองคิดดูดีๆ อย่างไม่อคติ แน่ใจหรอว่าทั้งชีวิต คุณไม่เคยใส่เสื้อ เหลือง และชมพู ) สถาบันพระมหากษัตริย์ อยู่คู่กับสังคมไทยมาช้านาน อุดหนุนเกื้อกูลกันมาโดยตลอด พระมหากษัตริย์ปกครอง พสกนิกรให้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข  พสกนิกรย่อมทนไม่ได้ถ้าจะมี พวกที่ประสงค์ร้ายคอยทำให้ระคายเบื้องพระยุคลบาท ฝรั่งหัวแดงอาจจะไม่เข้าใจ ส่วนคนไทย " ใต้ร่มพระบรมโพธิสมภาร " น่าจะเข้าใจกันทุกคน จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 19 มิ.ย. 51 01:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ขอบคุณมากๆเลยครับที่มาชี้แจง ทำให้ผมเข้าใจคณิตศาสตร์ได้มากขึ้น เพราะฉะนั้น working hypothesis ต้องได้รับการแก้ไข ถ้านะครับ ถ้าผมจะทำให้ถอดข้าง X ได้ ผมต้องเขียนอย่างไรครับ เพราะของเดิมคือ PRP = คนธรรมดา * [X1+X2...X10] คุณกันดัมจังบอกว่าถอดไม่ได้ (เช่นตัวอย่าง 10 = 5*2 อยู่เฉยๆจะมาถอด 2 ไม่ได้) อันนี้ผมเข้าใจครับ แต่ผมต้องการสื่อความหมายของผมในเชิงคณิตศาสตร์ว่า  ถ้าผมต้องการให้ถอดกระบิตัวแปร X ออกไปได้ (เพราะว่า ในทางสังคม ทุกคนไม่ได้เกิดมามีปัจจัยเหล่านี้เท่าๆกัน บางปัจจัยก็เป็นศูนย์ เช่น การมีสื่อมาเขียน  การมีอำนาจในการเปลี่ยนกฎหมาย เช่น lese majeste เป็นต้น พวกนี้เป็นศูนย์ได้) ผมต้องเขียนเป็นสมการอย่างไรครับ...มีวิธีเขียนที่ดีกว่านี้ไหมครับ  ผมอาจจะต้องเขียนว่า PRP = คนธรรมดา + X1 + X2 + X3 +X4...X10 อย่างนี้ได้ไหมครับ จะสื่อความหมายที่ผมต้องการได้ไหม จะรอคำตอบครับ อีกอันที่ผมข้องใจคืออันนี้ครับ "แสดงว่า คุณค่างานเดียวกัน นาย บี ทำเพียง 1 แต่ นายเอต้องทำมากกว่า มาน้ำหนักของตัวแปรที่ติดตัวมา ถึงจะมีคุณค่าเท่ากัน จากสมการ สรุปได้ว่า คนที่เกิดมาพร้อมภาระและหน้าที่ เกียรติยศวงศ์ตระกูล จะต้องทำงานเพื่อสังคมหนักกว่าคนที่ไม่มีสิ่งต่างๆเหล่านี้ ซึ่งก็ไม่แปลกที่ประเทศเราจะรักในหลวงมาก เพราะท่านทำงานหนักเพื่อเรามากจริงๆ" ประโยคแรกผมเข้าใจ  ประโยคที่สองผมก็เข้าใจ แต่ข้อสรุปสุดท้าย "ซึ่งก็ไม่แปลก...เพื่อเรามากจริงๆ"  ผมไม่เข้าใจ ผมชี้แจงไว้แล้วว่า ผมไม่คิดว่าคนอื่นๆในสังคม (ไม่ว่าจะใครก็แล้วแต่ เช่น ผู้หญิง ทาสในสมัยก่อน นักร้อง คนกวาดขยะ ฯลฯ)  จะทำงาน "หนักน้อยกว่า" (เป็นสิบเท่า หรือกี่เท่าก็แล้วแต่)   ผมคิดว่าทุกคนมีส่วนในการทำให้ฟันเฟืองสังคมเคลื่อนไปได้  แต่คนเหล่านี้ (เช่น คนกวาดขยะ ฯลฯ) เค้าไม่ได้คิดโครงการนู่นนี่ ไม่ได้ออกไปแจกจ่ายอาหาร ฯลฯ เพราะเค้าไม่ได้มีปัจจัยอื่นๆ (เช่น ทุนทรัพย์) หรือแม้กระทั่งคนเหล่านี้อาจจะทำ แต่เราไม่ได้เห็นเค้าในข่าวทุกวัน (แบบข่าวในพระราชสำนัก)   เพราะฉะนั้นผมถึงได้บอกว่า ถ้าทุกๆคนทำหน้าที่ของตัวอย่างดีที่สุด ก็ทำงานหนักเท่ากันทั้งนั้น (แต่ส่วนใหญ่เราไม่ได้เห็นค่า เพราะไม่มีข่าวในสำนักคนกวาดขยะทุกๆวันทางทีวี หรือเพราะเราคิดว่าอาชีพเค้าไม่ได้ช่วยคนยากจน ไม่ได้คิดโครงการต่างๆ ฯลฯ เท่านั้นเอง...) ใช่ไหมครับ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 01:42:58 จากคุณ : texanprofessor(krisdauw) (krisdauw) - [ 19 มิ.ย. 51 01:41:02 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หลังจากกดส่งแล้วเพิ่งเห็นข้อความของคุณฟ้าสีครามฯ กับคุณฮกหลงฯ ลูกศรผมชี้ไปที่คุณกันดัมจังนะครับ ครับคุณฟ้าสีครามฯ แน่นอนว่าสถาบันอยู่คู่กันมาตลอด และทำประโยชน์ให้ใหญ่หลวงกับประเทศชาติ ไม่มีใครเถียงในข้อนี้ และไม่มีใคร (เอาว่าอย่างน้อยๆผมคนหนึ่ง) ที่ประสงค์ร้าย(ในเชิงต้องการล้มล้างระบอบ) แต่ในขณะเดียวกัน เราจะต้องตอบคำถามให้ได้ว่า การที่คนส่วนใหญ่ (หรือหลายๆคน) มี "ความรู้สึกร่วม" (เทิดทูน และแสดงออกถึงความภักดีในการใส่เสื้อเหลือง ฯลฯ) นั้นมี "ที่มาล่้วนๆ" จากข้ออ้างของคุณหรือไม่ (ข้ออ้างที่ว่า สถาบันทำประโยชน์ให้ประเทศ)  หรือมาจากสิ่งอื่นๆด้วย  ถ้ามาจากสิ่งอื่นๆ สิ่งเหล่านั้นคืออะไร ยกตัวอย่างว่า คล้ายๆกับกรณีนักร้องฝรั่ง (หรือนักฟุตบอล) ซึ่งบางทีเค้ายังไม่เคยมาเมืองไทยด้วยซ้ำ แฟนๆคนไทยก็ซื้อเสื้อ ซื้อนู่นซื้อนี่ มีการรวมเป็นชมรม กลุ่มแฟนเพลง ฯลฯ  อันนี้ก็เป็นความรู้สึกร่วม (ที่คล้ายๆใส่เสื้อเหลือง)  ต่างกันที่ตัวแปรคือ นักร้องฝรั่ง ไม่มีการทำความดีให้ประเทศชาติ เพราะเหตุนี้หรือเปล่า ที่คนเราเลยยก "การทำความดีให้ประเทศชาติ" มา "รับรอง" (justify) ความเทิดทูน (แบบกรณีเสื้อเหลือง) ของคนกลุ่มนี้ และเพื่อให้ดูว่ามีเหตุผลในการแสดงความเทิดทูน??? แต่จริงๆผมว่าการทำความดีให้ประเทศชาติเป็นแค่ปัจจัยส่วนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ปัจจัย "หนึ่งเดียว" ปัจจัยอื่นๆที่ส่งผลกับความเทิดทูนมากกว่า ก็เช่น ระบบความคิด หนังสือเรียนที่เขียนประวัติศาสตร์สถาบันไปในทางเดียวกัน การมีวันหยุดราชการที่เกี่ยวเนื่องกับสถาบัน การมีกฎหมายรองรับเพื่อปกป้องสถาบัน สื่อทีวี หนังสือพิมพ์ งานพิธีต่างๆที่ต้องมีการออกแบบ ทำอย่างถูกต้องตามโบราณราชประเพณี ฯลฯ  พวกนี้มีผลทำให้สถาบันดู "ขลัง" ขึ้น และเป็นสิ่งประกอบหลักๆที่นำมาซึ่งความเทิดทูนแบบเสื้อเหลือง ใช่หรือไม่ อย่างที่ผมยำ้แล้วยำ้อีกว่า คนอื่นๆในสังคม ถ้าทำหน้าที่ๆตัวเองมีอย่างเต็มที่ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร  ผมคิดว่าเป็นการทำความดีที่เทียบเท่ากันทุกๆคน เพราะทุกๆคนมีส่วนทำให้ฟันเฟืองสังคมหมุนไปได้อย่างปรกติ  ต่างกันเพียงแต่ คนทั่วๆไปไม่มีปัจจัยผสม เช่น วันหยุดราชการ ประวัติศาสตร์ สื่อทีวี มาช่วยผลัก เท่านั้นเอง... และ คนที่คิดต่างกันในสังคมทุกๆคนอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข ถ้าใช้เหตุผลเข้าพูดจากัน และไม่ได้ไปบีบบังคับให้คนอื่นต้องเชื่อตามหรือต้องปฎิบัติตาม แค่เพียงชี้ให้เห็นว่าความคิดของผมเป็นอย่างนี้ มีที่มาอย่างไร  คุณเห็นต่างไปอย่างไร ฯลฯ ...หรือไม่ได้มาบอกว่าของตัวเองถูกอยู่คนเดียว... หลายๆคนพอเจอคนที่คิดต่างไป ก็โดนด่าให้ไปดูกำพืด (ผมว่าไร้สาระ) หรือว่าเนรคุณ หรือว่าตามก้นฝรั่ง ฯลฯ ผมคิดว่าคนที่มีความคิดกับคนอื่นๆเยี่ยงนี้ ต้องไปทบทวนจุดยืน (หรืออีกนัยหนึ่ง กำพืด) ตัวเองแล้วว่าได้ทำตัวให้เหมาะสมกับความเป็นสุภาพชนหรือคนมีวิจารณญาณ หรือแม้กระทั่งการแสดงออกในที่สาธารณะที่เหมาะสมกับคนอื่นหรือไม่ ถ้าการมองกำพืด คือการทบทวนว่าสิ่งต่างๆมีที่มาได้อย่างไร อะไรเป็นปัจจัยให้ผลเกิดจากเหตุ (เช่น เสื้อเหลืองมาได้อย่างไร หรือเสื้อชมพูขาดตลาดเพราะอะไร ฯลฯ)  ผมก็คงมาถูกทาง (on the right track) ถึงแม้ว่าคำตอบหรือเหตุผลที่ผมคิด อาจจะไม่ได้ต้องถูก(ใจ)คนทุกคน ในทางตรงข้าม คนที่มาว่าผมให้ไปดูกำพืด แต่ตัวเองกลับไม่ได้ดูอะไรเลย แต่ใช้ภาษามาเป็นสิ่งขับไล่ คงไปผิดทาง มิใช่หรือ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 02:08:11 จากคุณ : texanprofessor(krisdauw) (krisdauw) - [ 19 มิ.ย. 51 02:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณเข้ามาจอบ ความเห็นที่ 28 ใจเย็นๆครับ ไม่เห็นด้วยกับคุณ texanprofessor(krisdauw) คุณก็ชี้แจงมาเป็นประเด็นๆเลยสิครับว่าเขากล่าวไม่ถูกตรงไหน การไล่เขาให้ไปดูกำพืดตนเองนี่นอกจากจะออกนอกประเด็นแล้ว ยังสุ่มเสี่ยงกับการไม่เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นะครับ ขอยกตัวอย่างคำพูดในงานอภิปรายที่ ม.ธรรมศาสตร์ เมื่อสัปดาห์ก่อนของ เกษียร เตชะพีระ นะครับ ผมว่าน่าคิดดี "หลังรัฐประหารเป็นต้นมามีการแสดงทัศนะวิพากษ์วิจารณ์เยอะตามเว็บบอร์ดต่างๆ ทัศนะเหล่านั้นอาจเริ่มต้นด้วยจุดยืนทางการเมืองอันแตกต่างหลากหลายเกี่ยวกับระบอบการปกครอง ถ้าเป็นการวิจารณ์ด้วยเหตุผล บนพื้นฐานข้อเท็จจริงก็สมควรรับฟัง การวิจารณ์เหล่านั้นควรอยู่ในกรอบของกฎหมาย แต่ที่ผมรับไม่ได้คือการวิจารณ์โดยดูหมิ่นศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้ที่ถูกวิจารณ์ ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร ผมรับไม่ได้จริงๆ ต่อให้คุณเกลียดเขาทางการเมืองแค่ไหน ก็ไม่มีสิทธิวิจารณ์อย่างดูหมิ่นไม่เป็นมนุษย์ เกินเลยไปถึงครอบครัวของเขา ไม่ว่าคนที่ถูกวิจารณ์จะเป็นอดีตนายกฯ หรือคนที่สูงกว่าอดีตนายกฯ คุณมีสติเป็นมนุษย์แต่คุณไม่ทำ แล้วเจ้าของเว็บทั้งหลายควรรับผิดชอบที่จะเขี่ยทัศนคติที่ดูหมิ่นความเป็นมนุษย์ของ คนอื่นทิ้ง ผมอายแทนพวกคุณ พวกคุณปล่อยให้คน abuse เสรีภาพเพื่อดูหมิ่นศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของคนอื่น คุณไม่อายหรือ ปล่อยให้เขาใช้พื้นที่ของคุณยุยงความเกลียดชัง คุณบ้าหรือเปล่า" จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 19 มิ.ย. 51 09:38:41 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบ คหห 31 คุณเข้าใจถูกต้องแล้วค่ะ ที่ว่า การสรุปของดิฉันมันไม่ได้พอเพียง สาเหตุเป็นเพราะ 1.คหห ของดิฉัน เป็นการยกตัวอย่าง counter-argument สมการเท่านั้น ความสัมพันธ์ในสังคมทั้งหมดจริงๆยังไม่ได้สรุป ออกมาเป็น weight ดังนั้น การที่ดิฉันอ้างอิงสมการที่ยังไม่ได้พิสูจน์ ออกมา ข้อสรุปจึงยังไม่ถูกต้อง 2.ดิฉันใช้วิธี "มองตามน้ำ" กันสมการเฉยๆค่ะ ในแง่ที่ว่า ถ้าดูจากสมการเดียว สามารถสรุปแบบนี้ได้ เท่านั้น >.< และข้อสรุปจะเปลี่ยนไปตาม สมการที่เปลี่ยนแปลง (เพราะเป็นการอ้างอิงจากสมการ) จากคุณ : กันดัมจัง - [ 19 มิ.ย. 51 10:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตอบคุณ texanprofessor ค่ะ ดิฉันเข้าใจว่าคุณต้องการจะสื่อ ความสัมพันธ์ ระหว่างบุคคลธรรมดากับบุคคลที่(เอาเป็นว่ามีชื่อเสียง) กล่าวคือ ถ้าบุคคลที่(เอาเป็นว่ามีชื่อเสียง) โดนตัดองค์ประกอบต่างๆในชีวิต เป็นต้นว่า ชื่อเสียง วงศ์ตระกูล ก็คือ คนธรรมดาๆนี่เอง ใช่ไหมคะ (แฮ่ๆ) สมการทั้งสอง สมการ คือ 1.PRP = คนธรรมดา * [X1+X2...X10] 2.PRP = คนธรรมดา + X1 + X2 + X3 +X4...X10 จริงๆ สามารถใช้อธิบายความต้องการสื่อข้างต้นได้นะคะ เพราะเป็นการแสดงว่า คนธรรมดาจะต้องมี ค่าชื่อเสียง(กล่าวโดยรวม)มาเพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มแบบทวีคูณ(สมการ 1) หรือเพิ่มแบบให้ค่ามากขึ้น(สมการ 2) ปัญหาคือสิ่งถัดไป คือเราไม่สามารถตัดค่าชื่อเสียง(ตัวแปร X ต่างๆ) ออกไป แล้วสรุปว่า PRR = คนธรรมดา ค่ะ ถ้าเรา เอา ตัวแปร X ออกไปเฉยๆ จะทำให้สรุปสมการออกมาเป็น เครื่องหมายมากกว่า น้อยกว่า(พวก inequality ต่างๆ) สมการที่ 1. PRP = คนธรรมดา * [X1+X2...X10] > คนธรรมดา         ดังนั้น        PRP > คนธรรมดา ตัวอย่างเช่น 10 = 5 * 2 > 5 สรุปว่า 10 > 5 (PRP > คนธรรมดา) สมการที่ 2. PRP = คนธรรมดา + X1 + X2 + X3 +X4...X10 > คนธรรมดา         ดังนั้น        PRP > คนธรรมดา  ตัวอย่างเช่น 10 = 5+(1+2+1) > 5            (1+2+1 แทน ตัวแปร X)         สรุปว่า 10 > 5 ทั้งสองสมการสรุปได้แบบเดียวกันค่ะ นั่นคือ  PRP > คนธรรมดา ฉะนั้น ถ้าอธิบายโดยการอ้างอิงสมการ จะต้องเริ่มด้วยสมมุติฐาน PRP > คนธรรมดา แทน สมมติฐาน PRP = คนธรรมดา ค่ะ ปล. ไปต่อไม่ถูกแล้วค่ะ T_T เพราะไม่เคยอ่าน หนังสือเล่มที่เป็นหัวข้อกระทู้ เลย จากคุณ : กันดัมจัง - [ 19 มิ.ย. 51 10:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตามความเห็นส่วนตัว การที่จะให้หนังสือเกี่ยวกับราชวงศ์ออกมาเผยแพร่นั้น ต้องดูบริบทของสังคมด้วยว่า สังคมของเราพร้อมที่จะวิจารณ์อย่างใช้สติและเหตุผลหรือไม่ นอกจากนี้ต้องคำนึงถึงความมั่นคงของประเทศในกรณีที่การวิพากษ์วิจารณ์เป็นไปอย่างไร้สติ ซึ่งในกรณีนี้ดิฉันมีความเห็นว่ามีข้อเสียมากกว่าข้อดีค่ะ ปล.บางทีการอยากรู้ในสิ่งที่เค้าไม่อยากให้รู้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีนักค่ะ ต้องคำนึงว่าถ้าได้รู้และได้วิจารณ์แล้ว มันได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา ^^ จากคุณ : นรกมล (นรกมล) - [ 19 มิ.ย. 51 11:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ต่ออีกนิด (ไม่เกี่ยวกับสมการ) ประโยคแรกผมเข้าใจ  ประโยคที่สองผมก็เข้าใจ แต่ข้อสรุปสุดท้าย "ซึ่งก็ไม่แปลก...เพื่อเรามากจริงๆ"  ผมไม่เข้าใจ --------------------------------------------- อันนี้ดิฉันเขียนจากความเห็นส่วนตัวค่ะ เห็นด้วยกับคุณtexanprofessor ที่ว่า คนธรรมดาหลายๆคนก็ทำงานหนักเหมือนกัน แต่ว่าลักษณะงานไม่เหมือนกันนะคะ งานคนธรรมดาทำเพื่อให้อยู่รอดในสังคม เช่นกวาดขยะ ก็ต้องได้เงินเดือนใช่ไหมคะ หรือทำงานบริษํท ตี3-4 ไม่กลับบ้าน ก็ได้เงินค่าOT ก็เป็นที่รู้อยู่แล้วทำงานต้องได้รับเงิน ดังนั้น คนจึงสนใจคนที่ทำงานแต่ไม่ได้รับเงิน ยิ่งเป็นงานที่ทำให้คนอื่นได้รับผลดี แล้วไม่ได้รับเงิน คนเลยสนใจไงคะ อันนี้ไม่ได้เฉพาะเจาะจง แต่เป็นธรรมชาติอยู่แล้ว ยิ่งไทยเป็นสังคมศาสนาพุทธ(ส่วนใหญ่) ก็มีการสอนเรื่อง ทำความดีไม่หวังสิ่งตอบแทน(เงิน เป็นสิ่งตอบแทนที่ตาของเรามองเห็น) ดิฉันก็เลยบอกว่า "ซึ่งก็ไม่แปลก...เพื่อเรามากจริงๆ" เพราะบ้านเกิดดิฉัน เป็นบ้านนอก (แฮ่ๆ) ได้เห็น ได้รับ ในสิ่งต่างๆเหล่านั้น เลยรู้สึก "ไม่แปลก" ปล. ว่าจะลองหา หนังสือในกระทู้ไปลองอ่านดูซํกครั้ง จากคุณ : กันดัมจัง - [ 19 มิ.ย. 51 11:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 40 กรณี คนใส่เสื้อเหลืองเสื้อชมพู ผมก็ยอมรับโดยดี ว่า ทั้งหมดอาจจะไม่ได้เกิดจากความรัก และเทิดทูนอย่างแท้จริง บางคนใส่ตามแฟชั่น บางคนใส่ตามกระแสนิยม หรือตามธรรมเนียมสังคม  แต่กลุ่มที่ผมกล่าวถึง คือกลุ่มที่ใส่โดย ความเคาระเคารพและภักดี เพราะพวกเขาเหล่านั้นตระหนักดีว่านี่คือการแสดงออกอย่างหนึ่ง ซึ่งพวกเขา " พร้อมและก็เต็มใจที่จะกระทำ " ส่วนคนที่ใส่โดยที่ไม่ได้คิดเช่นนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับเสื้อเหลือง เสื้อชมพู ธรรมดา ตัวนึงเท่านั้น " แต่จริงๆผมว่าการทำความดีให้ประเทศชาติเป็นแค่ปัจจัยส่วนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ปัจจัย "หนึ่งเดียว" ปัจจัยอื่นๆที่ส่งผลกับความเทิดทูนมากกว่า ก็เช่น ระบบความคิด หนังสือเรียนที่เขียนประวัติศาสตร์สถาบันไปในทางเดียวกัน การมีวันหยุดราชการที่เกี่ยวเนื่องกับสถาบัน การมีกฎหมายรองรับเพื่อปกป้องสถาบัน สื่อทีวี หนังสือพิมพ์ งานพิธีต่างๆที่ต้องมีการออกแบบ ทำอย่างถูกต้องตามโบราณราชประเพณี ฯลฯ  พวกนี้มีผลทำให้สถาบันดู "ขลัง" ขึ้น  " ^ ^ ผมเห็นด้วย กับส่วนนี้ ก็เพราะมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ จากที่กล่าวมาแล้วว่า สถาบันพระมหากษัตริย์อยู่คู่กับคนไทยมาตลอด ผสมผสานปนเปกับภาษาและวัฒนธรรม ชีวิตประจำวันจนแยกไม่ได้ ถูกปลูกฝังกันมา ตั้งแต่สถาบันครอบครัว โรงเรียน ว่าต้องเคารพ และภักดีต่อองค์พระมหากษัตริย์ หรือมีใครจะบอกว่าการปลูกฝังเช่นนี้เป็นสิ่งผิด สถาบันพระมหากษัตริย์ถูกกำหนดให้เป็น ประมุขของประเทศ เป็นหนึ่งในสาม สถาบันหลักของชาติ ดังนั้นจึงถูกกำหนดให้เป็น สัญลักษณ์ของชาติด้วยไปโดยปริยาย  ก้ไม่แปลกที่จะมีวัน เฉลิมพระชนมพรรษา วันฉัตรมงคล ฯลฯ เป็นวันสำคัญของชาติ แทนที่จะเป็นวัน เกิด นาย ก นาง ข และ นายอื่นๆ กว่า 60 ล้านนาย ก็ด้วยบทบาท หน้าที่ และ ฐานะ ต่างกัน จึงเกิดธรรมเนียม ประเพณี ปฏิบัติต่างกัน มันเป็นเช่นนี้จริงในสังคมไทย คนไทยถูกปลูกฝังให้อ่อนน้อมถ่อมตน มีกริยาที่แสดงออกได้อย่างนอบน้อมต่อผู้ใหญ่ ซึ่งเรียกว่า " มารยาท " มีภาษาที่งดงามหลายระดับ เป็นวัฒนธรรมที่ตอกย้ำความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างชัดเจน เราพูดและปฏิบัติ ต่อ เพื่อนอีกอย่าง  ต่อบุพการี ครูบาอาจารย์อีกอย่าง  ต่อพระสงฆ์อีกอย่าง และ ต่อพระมหากษัตริย์พระราชวงศ์อีกอย่าง ดังนั้นก็ไม่แปลกที่ภาษา และวัฒนธรรมการปฏิบัติต่างๆ ต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ จะเป็นตัวแปรให้ สถาบันพระมหากษัตริย์ดูสูงส่งขึ้น " อย่างที่ผมยำ้แล้วยำ้อีกว่า คนอื่นๆในสังคม ถ้าทำหน้าที่ๆตัวเองมีอย่างเต็มที่ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร  ผมคิดว่าเป็นการทำความดีที่เทียบเท่ากันทุกๆคน เพราะทุกๆคนมีส่วนทำให้ฟันเฟืองสังคมหมุนไปได้อย่างปรกติ  ต่างกันเพียงแต่ คนทั่วๆไปไม่มีปัจจัยผสม เช่น วันหยุดราชการ ประวัติศาสตร์ สื่อทีวี มาช่วยผลัก เท่านั้นเอง..." ^ ^ ส่วนตรงนี้ที่ว่า ทุกคนในสังคม ทำหน้าที่ของตนเอง เป็นการทำดีเทียบเท่ากันทุกคน ผมเห็นด้วย แต่ผลของการกระทำ ก้ไม่ได้เทียบเท่ากันทุกคน คนที่มีภาระหน้าที่มาก ผลของงานยิ่งมากกว่าผู้ที่มีภาระหน้าที่น้อย หรือ ผู้ที่มีบทบาท และฐานะทางสังคมสูง ทำงาน จึงสำเร็จลุล่วงมากกว่าผู้ที่มีบทบาททางสังคมน้อย ดังนั้นผู้ที่มีบาทบาททางสังคมสูง ใช้โอกาสส่วนนี้ มาผลักดันให้งานสำเร็จลุล่วงไป ย่อมเป็นผลดีมากกว่าไม่ใช่หรือครับ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 13:01:37 แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 12:22:30 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 19 มิ.ย. 51 12:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณคุณกันดัมจังและท่านอื่นๆ ที่เข้ามาให้ความรู้ครับ ได้รุ้เรื่องคณิตศาสตร์อีกเพียบเลย (โดยเฉพาะเรื่องอสมการ...) คุณนรกมล ก็พูดมีเหตุผล แต่ว่า ถ้าจะบอกสังคมยังไม่พร้อม  ผมว่าไม่ใช่  เพราะว่าสังคมเราผ่านจุดที่มองหน้าพระมหากษัตริย์ไม่ได้มานานแล้วครับ และเปลี่ยนแปลงการปกครองมาเป็นประชาธิปไตยแบบมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขมานานแล้ว (จากสองสี่เจ็ดห้า นี่ก็ปาเข้าไป เจ็บสิบกว่าปีละ)  เจ็ดสิบปี นี่ถือว่านานพอตัว (อายุคนนึง)  ถ้าไม่พร้อมตอนนี้ เมื่อไรจะพร้อม  และถ้าไม่เริ่ม เมื่อไรจะได้เริ่ม (ก็ต้องบอกว่าไม่พร้อมเรื่อยไป) ใช่หรือไม่ บ้านเรามีแต่กฎหมาย "หมิ่น" สถาบัน  แต่การคุยที่เอาสิ่งที่เป็นจริง มีหลักฐานจับต้องได้หรือเห็นได้มาแสดง หรือนำหลักความคิดมาแสดง จะเข้าข่าย "หมิ่น" ได้อย่างไร ??? (นอกจากบางคนจะคิดไปเสียว่า "การคุยหรือปฏิบัติตัวในทางอื่นใดที่นอกเหนือจากการชมเชยและแสดงความภักดีคือ การหมิ่นพระเกียรติ" ซึ่งผมว่ามันเลื่อนลอย...) ถ้าข้อมูลมันไม่จริง เอามาเปิดเผยกันให้รู้้ข้อเท็จจริง ยิ่งเป็นการ "เพิ่มพระเกียรติ" อีกต่างหาก ใช่ไหมครับ...ผมคิดว่าถ้าคนใดคนหนึ่งดีจริง จะกลัวอะไร...สิ่งที่ไม่จริง มันต้องโดนลบล้างไปอย่างแน่นอน จากคุณ : texanprofessor(krisdauw) (krisdauw) - [ 19 มิ.ย. 51 12:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ที่คุณกัมดัมจังบอกว่า "คนจึงสนใจคนที่ทำงานแต่ไม่ได้รับเงิน ยิ่งเป็นงานที่ทำให้คนอื่นได้รับผลดี แล้วไม่ได้รับเงิน คนเลยสนใจไงคะ อันนี้ไม่ได้เฉพาะเจาะจง แต่เป็นธรรมชาติอยู่แล้ว ยิ่งไทยเป็นสังคมศาสนาพุทธ(ส่วนใหญ่) ก็มีการสอนเรื่อง ทำความดีไม่หวังสิ่งตอบแทน(เงิน เป็นสิ่งตอบแทนที่ตาของเรามองเห็น)" รัฐบาลถวายเงินรายปีแด่ในหลวงและพระบรมวงศ์นะครับ และเป็นเงินจำนวนมหาศาลทีเดียว แบบนี้ก็ต้องถือว่าทำงานโดยได้รับเงินค่าตอบแทนเหมือนกัน เข้าใจว่าเมื่อตอนที่ในหลวงทรงพระประชวรหนักมาก (ถึงขั้นที่สมเด็จพระบรมราชินีนาถทรงเล่าในเวลาต่อมาว่า ทรงนึกว่าตอนนั้นในหลวงจะจากพวกเราไปเสียแล้ว) ราว พ.ศ. 2525 พอพระองค์หายจากพระอาการประชวร พระองค์ก็รับสั่งทำนองว่า ป่วยครั้งนี้เลยไม่ได้ทำงานเสียหลายเดือน ได้เเต่นั่งกินเงินเดือนเปล่าๆ (เรื่องนี้มีคนเล่าให้ผมฟังอีกต่อหนึ่งนะ ผมไม่ได้ฟังมาเอง เพราะตอนนั้นยังเด็กมาก) แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 12:53:12 จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 19 มิ.ย. 51 12:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เห็นด้วยกับคุณฟ้าสีครามเป็นส่วนใหญ่ในความเห็นที่สี่สิบครับ... เรื่องการปลูกฝัง ถามว่าผิดมั้ย ผมว่าถ้าไม่ผิด แต่ก็ไม่ถูก... มันเป็นเรื่องปรกติที่มีการปลูกฝังความเป็นชาติ ฯลฯ ในทุกๆสังคมมีหมด... แต่ในขณะเดียวกัน การที่มีอย่างอื่นมารองรับ (เช่น กฎหมายป้องกันการวิจารณ์สถาบัน) ทำให้สถาบันยิ่งใหญ่ขึ้นโดยตรวจสอบไม่ได้  ซึ่งถ้าไม่มีกฎหมายนี้ เราอาจจะเห็น "ความจริงที่ต่างไป" ก็ได้ หรือ สถาบันอาจจะ "ดีขึ้น" กว่านี้ก็ได้ (นั่นคือ ระวังตัวมากขึ้นกับพฤติกรรมบางประเภท เพราะรู้ว่าสื่อสาธารณะตามจับตาตลอด) หรือแม้กระทั่งการปลูกฝังด้วยบทเรียนประวัติศาสตร์ ฯลฯ  ซึ่งจริงๆก็เป็นเรื่องปรกติ  แต่ในขณะเดียวกัน สังคมไทยมักไม่เปิดโอกาสให้คิดต่างในเรื่องสถาบันต่างๆเลย (ในบริบทโรงเรียน)   ทุกบทเรียนเน้นให้คนคิดไปในทางเดียวกัน  แทนที่จะส่งเสริมให้นักเรียนหาความรู้เพิ่ม และถ้าคิดต่าง เอาหลักฐานมาแย้ง   แบบนี้จะถือว่าปลูกฝังความคิดแบบนี้ "ถูกต้อง" ได้อย่างไร?? หรือแม้แต่หัวข้อกระทู้นี้ "หนังสือโดนแบน" มันก็คือรูปแบบหนึ่งของการปลูกฝังให้คนคิดเรื่องของสถาบันในทางเดียวกัน ​(เพราะถ้า "แบน" มันซะ คนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เห็น ไม่ได้อ่าน ก็คิดเหมือนเดิมต่อไป ไม่มีการค้นคว้าต่อว่าหนังสือมันถูกหรือไม่ ฯลฯ) สรุปสั้นๆ ปลูกฝังให้รักสถาบันต่างๆ เป็นสิ่งดี และเป็นเรื่องปรกติของทุกสังคม... แต่ การปลูกฝัง "แบบล้างสมอง" และแบบ "ครอบงำ" เป็นสิ่งที่ควรกำจัด... ประเทศไทยเข้าข่ายหลัง... ทิ้งไว้เท่านี้ครับ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 13:26:18 จากคุณ : texanprofessor(krisdauw) (krisdauw) - [ 19 มิ.ย. 51 12:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณ คุณ texanprofessor(krisdauw) ที่กรุณาท้วงติง ผมพลาดโดยไม่ตั้งใจบ่อยจริงๆ คำนี้ ที่คุณกล่าวก็ถูก แต่เหรียญก็มีสองด้าน กฎหมายหมิ่นฯ ก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียเหมือนกัน ถ้ายกเลิกเสียเลย จะเป็นเครื่องมือ ของคนบางกลุ่มที่จ้องจะล้มล้างสถาบัน มาปั่นหัวชาวบ้านเอา หรือไม่ก็กลายเป็น หัวข้อซุบซิบ กลอสซิปกัน หรืออาจจะ มีห้องใหม่ในพันทิพ" ห้อง จิด ละ ดา " แข่งกับ " ห้องเฉลิมไทย " ก็ได้ ว่าแต่คุณ texanprofessor(krisdauw) นอนดึกเหมือนกันนะครับ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 13:40:30 แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 13:38:09 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 19 มิ.ย. 51 13:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เคยอ่านแล้วความจริงปนความลวงซะมาก เขียนเรื่องกฎหมายผิดๆอีกหลายข้อ เอาข่าวลือ(dark myth)มาเขียนซะยังกับเห็นด้วยตาตัวเองทั้งๆที่ลอกมาจากข่าวลือในเวบล้มล้างฯ หลายคนชอบยกว่าสถาบันฯรับความจริงไม่ได้เลยสั่งห้าม แต่ดันไม่ยอมวิเคราะห์กันเลยว่า ที่เขียนน่ะ มันมั่วแค่ไหน ใช่ว่าคนเขียนชื่อเป็นฝรั่งแล้วจะถูกต้องทั้งหมดนะครับ หลายๆหัวข้อยังกับลอกมาจากscriptในเวบล้มล้างฯ มาทั้งดุ้น ชนิดว่าไม่ตรวจสอบความถูกต้องก่อนเลย(โดยเฉพาะเรื่องภาษี ที่ถ้าไปค้นมาสักนิดจะรู้ว่าในหนังสือมันมั่วสุดเดช) งานเขียนทางวิชาการผมยอมรับได้(แม้ทางการจะรับไม่ได้) แต่เขียนนิยายความจริงปนลวงหลอกชี้นำชาวบ้า่นแบบนี้ ผมรับไม่ได้ครับ ประเด็นสำคัญไม่ใช่ว่า ใช้่อำนาจเกินเลยหรือไม่มีเสรีภาพจึงแบน แต่เป็นเพราะเนื้่อหามันมั่วเลยโดนแบนมากกว่าครับ แต่หลายคนชอบเบี่ยงไปประเด็นแรกกันซะมากเพื่อชี้ำนำให้คนที่ไม่ได้อ่านหรือศึกษามาก่อน คิดว่าเรื่องในหนังสือเป็นเรื่องจริงทั้งหมด คนเคยอ่านมาแล้วลองไปค้นเรื่องกฎหมายทางภาษีดูนะครับ แล้วจะรู้ว่าไอ้ที่ลือๆกันน่ะมั่วแค่ไหน จากคุณ : ....4จุด - [ 19 มิ.ย. 51 14:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เพิ่งเห็นคคห.ของคุณtexanprofessor ที่ำedit ลบไปแล้ว(แต่โดนquote โดยอีกท่านใน#28) ก็เลยพอจะเดาไ้ด้่ว่า คุึณ texฯ คงไม่เคยเห็นผลงานของฟ้าด้วยตาตัวเองใช่ไหมครับ เลยคิดไปว่าผลงานต่างๆของฟ้า โดยยกย่องอย่างเว่อเกินจริง ทั้งๆที่คนธรรมดาก็อาจจะทำไม่ต่างกัน? ผมแนะนำถ้าคุณได้มีโอกาสกลับมาเมืองไทย(เดาว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ไทย) หาเวลาสักเืดือนนึง ลงพื้นที่ตามชนบทแท้ๆ ที่ๆไกลปืนเที่ยงจริงๆ แล้วจะรู้ว่าเคยมีชาวบ้่านที่โดนส่วนกลางละเลยมากแค่ไหน และชาวบ้านเหล่านี้ได้รับความกรุึณาจากฟ้ามากแค่ไหน สิ่งที่ฟ้าเคยทำไม่ใช่แค่ตัดริบบิ้นออกงาน อย่างที่คุณเห็นตามสื่อเพียงน้อยนิดหรอก แต่ผลงานที่จับต้องได้ปรากฎอยู่ทั่วผืนแผ่นดินไทยนี่เอง และที่สำคัญงานเหล่านี้เป็นงานที่ควรจะเป็นหน้่าที่โดยตรงของรัฐ แต่รัฐไม่ทำ รัฐละเลย มัวแต่หลงสนุกกับการแสวงหาผลประโยชน์ในอำนาจของตัวเอง(ที่ได้มาหลัง2475) จนฟ้าต้องลงมาทำเอง ใช้เงินส่วนตัวทำเองจนตอนหลังรัฐต้องทำตาม งานพวกนี้คุณว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆไหม? แน่นอนว่ามีคนธรรมดาจำนวนมากที่อาจจะ เสียสละ ทุ่มเท ทำงานเกินหน้าที่ปกติ เพื่อช่วยเหลือคนอื่น อาจจะไม่ได้เป็นที่กล่าวถึงหรือมีชื่อเสียง ซึ่งในประเทศอื่นๆมันก็ไม่ได้ต่างกัน ที่คนดีมักจะโดนอำนาจทุึนและการเมืองบดบัง แต่การกระทำของฟ้า ที่เป็นตัวอย่างให้คนอื่นทำตามก็ทำให้คนธรรมดาๆ มีกำลังใจที่จะทำดีตามแบบอย่างที่ฟ้าทำ นี่แหละครับสิ่งสำคัญ เมื่อฟ้าเป็นสัญลักษณ์ และเป็นสัญลักษณ์ที่ทำดีจริงๆ จนคนอื่นทำตาม ก็ไม่เห็นจะต้องไปกระแนะกระแหน เหน็บแนมอะไรกับความดีของฟ้า แบบที่บางคนทำ อย่าลืมว่าหลัง 2475 รัฐธรรมนูญที่ถูกบัญญัติโดยคนที่แย่งอำนาจไป ระบุไว้ว่าฟ้า มีอำนาจแต่ในนาม(เฉพาะการลงนาม) เป็นสัญลักษณ์เท่านั้น ส่วนอำนาจหน้าที่หลักในการดูแลชาวบ้านถูกเปลี่ยนเป็นของ รัฐส่วนกลางแทนทั้งหมด ฉะนั้น ฟ้าจะใช้เงินอย่างสุขสบายตามประสาเศรษฐีทั่วไปก็ได้ไม่ลำบาก แต่ฟ้าไม่ทำ ฟ้าทำมากกว่านั้น เพื่อประชาชนชาวไทย ทั้งๆที่ไม่ได้มีอำนาจหน้าที่ ที่ถูกกำหนดไว้ตามกฎหมายเ้ลยสักนิด สิ่งเหล่านี้แหละครับ ที่ทำให้คนทั่วไปที่ประจักษ์ด้วยสายตาตัวเองประทับใจ โดยไม่จำเป็นต้องใช้สื่อใดๆมาชวนเชื่อ อย่าลืมว่าสิ่งที่ทำให้ฟ้าได้รับการยกย่องในทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะ สถาบันฯ (หากย้อนไล่ดูเอกสารเก่าๆ จะพบได้ว่า การปฎิบัติจากผู้มีอำนาจในรัฐกับฟ้าสมัยต้่นรัชกาล ผิดแผกกับสมัยนี้ฟ้ากับเหว)แต่เป็นเพราะตัวฟ้าเองตะหากที่ทำดีเป็นตัวอย่างจนมีคนยกย่องมหาศาล และความดีนั้นแหละที่กลายเป็นบารมีมาเป็นเกราะบังให้คนอื่นต้องเกรงใจ ซึีงผมก็ยังไม่พบว่าจะมีคนทำดีขนาดนี้หาได้ง่ายนักในสังคมใดๆซึ่งก็มันก็ดูแปลก หากจะมีคนสงสัยในความดี(ที่หาพิสูจน์ได้ไม่ยาก) โดยที่กระแนะกระแหนว่าคนอื่นก็ทำกันมากมาย แต่คนพูดเองกลับทำไม่ได้สักเศษเสี้ยวหนึ่งของเขาเลย หากคุณ tex บอกว่าเจอมากมาย ช่วยยกตัวอย่างชัดๆหน่อยนะครับ ไม่เอาแบบเศรษฐีบริจาคเงินจัดงานนิดหน่อยไม่เอา ต้องแบบทำมา่ทั้งชีวิต ลงพื้ืนที่ด้วยตัวเองเสมอๆด้วยนะ มีไหม? ไม่เอาคนดังที่ลงหนังสือบ่อยๆนะ เพราะนับแล้วมันก็น้อยเหลือเกิน หรือที่คุณยกว่าถ้าคนกวาดขยะมีทุนเท่านี้ก็คงทำไม่ต่างกัน อันนี้ไม่เห็นด้วย เพราะผมก็เห็นเศรษฐีมากมายที่บริจาคหรือช่วยเหลือคนอื่นมากน้อยต่างกัน บางคนก็ก็บริจาคมากมาย บางคนก็ตระหนี่ไร้น้ำใจมีแต่ชาวบ้านคอยสาปแช่ง ขนาดที่เป็นตัวอย่างจริงยังมีหลากหลายต่างกันลิบลับ ฉะนั้นจะยกมาว่า่ถ้าทุกคนมีโอกาสเท่าๆกันก็คงทำเหมือนกันไม่ไ่ด้หรอก เพราะข้อเท็จจริงคือมีแค่บางคนที่ทำดีเมื่อมีโอกาส และมีคนจำนวนมากที่ไม่ทำทั้งๆที่มีโอกาส แต่เห็นด้วยเรื่องที่ว่า หลายๆเรื่องควรจะตรวจสอบได้และโปร่งใส เพราะโลกกำลังก้าวไป บางสิ่งบางอย่าง จะทำแบบเดิมๆไม่ได้ ต้องปรับเปลี่ยนวิธีการให้เหมาะสมให้เป็นที่ยอมรับกันได้มากขึ้น แต่ไม่เห็นด้วยที่จะกระแนะกระแหนที่เรื่องที่คุณสามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง อย่างเช่นเรื่องของความดี แต่คุณไม่คิดจะพิสูจน์และพยายามชี้นำให้คนอื่นเชื่อในหนังสือแค่ไม่กี่เล่มครับ ป.ล. ไม่ต้องไล่ผมไปเขียนหนังสือมาตอบโต้แบบที่ึึคุณชอบท้าเสมอๆนะครับ บังเอิญไม่ได้จบป.เอก บังเอิญไม่ใช่นักวิชาการชาวต่างชาติจากม.ชื่อดัง เขียนไปก็อาจจะไม่มีใครเชื่อ ตอนนี้ทำได้แค่เขียนกระทู้ครับ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 14:44:21 แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 14:37:49 จากคุณ : ....4จุด - [ 19 มิ.ย. 51 14:33:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 บทความประวิตร โรจนพฤกษ์: 21 ข้อสังเกตเรื่องกฎหมายหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ http://www.prachatai.com/05web/th/home/12542 จากคุณ : UnlimitedDreams - [ 19 มิ.ย. 51 15:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตอบ คุณชาวจีนศึกษา ณ TU  ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยมาให้ความกระจ่าง ดิฉันเคยได้ยินมาเหมือนกันว่า จะมีเบี้ยหวัด อันนี้เหมือนที่ราชวงศ์ในแถบยุโรปเช่น อังกฤษ ได้รับรึปล่าวคะ (ขอนอกเรื่องแปปนะคะ) จากคุณ : กันดัมจัง - [ 19 มิ.ย. 51 19:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ข้อวิจารณ์ที่คุณ 4จุด วิจารณ์หนังสือเล่มนี้ว่าเต็มไปด้วยข่าวลือนั้น เป็นข้อวิจารณ์ที่นักวิชาการส่วนมากเห็นตรงกันเช่นกัน และเพื่อความ fair กับคนเขียน New Mandala ได้ไปสัมภาษณ์คนเขียนด้วย นิโคลาส: ข้อวิจารณ์หลักประการหนึ่งต่อหนังสือเล่มนี้คือ มันอ้าง “ข่าวซุบซิบ” กับ “ข่าวลือ” คุณว่ายังไง? พอล: ข่าวลือซุบซิบบางอย่างก็เป็นประโยชน์แก่พระราชสำนัก ยกตัวอย่าง ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 มีคำเล่าลือแพร่หลายว่าในหลวงทรงขับรถในกรุงเทพฯ โดยปกปิดพระองค์เพื่อทรงสัมผัสรสชาติของการจราจรที่ติดขัด ทุกคนได้ยินเรื่องนี้ ทุกคนเชื่อในเรื่องนี้ ว่าพระองค์ก็ทรงลำบากลำบนเหมือนอย่างที่พวกเขาประสบ ไม่มีใครที่ผมรู้จักจะได้ประสบเรื่องนี้ด้วยตัวเองเลย มันเป็นข่าวลือ ข่าวลือในแง่ดี คนวิจารณ์จะเน้นเฉพาะข่าวลือในแง่ลบที่ผมนำมารวบรวมไว้ ส่วนใหญ่เป็นข่าวลือที่มีทั้งที่ผมเชื่อว่าจริงและอาจจะไม่จริงแต่ถึงยังไงก็มีผลสำคัญต่อภาพพจน์ที่ประชาชนมองสถาบันฯและพระราชวงศ์ จะบวกหรือลบก็ตาม สิ่งที่ประชาชนเชื่อเกี่ยวกับพระองค์ที่เป็นที่เคารพเทิดทูนมาก และเกี่ยวกับพระราชวงศ์ที่อาจจะเป็นที่เคารพเทิดทูนน้อยกว่า มีความสำคัญต่อความสำเร็จและปัญหาในรัชสมัยของพระองค์ เครดิต ฟ้าเดียวกันและ New Mandala จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 19 มิ.ย. 51 21:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ทำไมกระทู้นี้ขึ้นไวจัง ความเห็นที่ โบ๋ๆ ไป หายไปไหนหว่า จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 19 มิ.ย. 51 22:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เอ คุณสี่จุด ผมไม่ได้แก้อะไรหลังจากที่ท่านอื่นๆมาแสดงความเห็นต่อจากของผมในเนื้อหาสาระนะครับ ส่วนความเห็นที่ห้าสิบถึงห้าสิบเก้าที่หายไป เดาว่าน่าจะเป็นการที่เวปสกรีนคำบางคำออกโดยอัตโนมัติอ่ะครับ... Anyway, ความเห็นของผมต่อข้อคิดเห็นของคุณสี่จุดเป็นดังนี้ สรุปแนวคิดของคุณก่อน ข้ออ้างหนึ่ง- เจ้านายอยู่เฉยๆก็ได้ เพราะในกฎหมายไม่มีบัญญัติหน้าที่ของเจ้านาย (นอกเหนือจากเป็นผู้ลงนาม) ข้ออ้างสอง- การที่ใครมาทำอะไรให้คนอื่นโดยที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัว เป็นเรื่องน่ายกย่อง สรุป เจ้านายซึ่งมาทำให้คนอื่นโดยนอกเหนือจากหน้าที่ๆระบุ เป็นเรื่องที่น่ายกย่อง... แต่สิ่งที่ผิด คือ ข้ออ้างที่หนึ่ง...(ข้อสรุปเลยผิดไปด้วย...) ข้ออ้างที่สองโอเค   "หน้าที่" บางอย่าง มันไม่ได้จำเป็นต้องมาจากที่ระบุ  ผมขอ argue ว่า หน้าที่ีมีสองประเภท 1) หน้าที่ที่บ่งบอกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร (described responsibilities) แน่นอน ในบริบทประเทศไทย (และอังกฤษ และญี่ปุ่น) สถาบันมีหน้าที่เป็นผู้ลงนามเห็นชอบการแต่งตั้งต่างๆเท่านั้น   สำหรับหน้าที่ประเภทนี้ ถ้าคนเราไม่ทำหน้าที่ที่ระบุ  ก็ผิดกฎหมาย หรือ ผิดลักษณะงาน อาจจะโดนไล่ออกได้ 2) หน้าที่ "สัมพัทธ์" ที่ติดมากับตำแหน่ง (relative responsibilities)  เช่น ในสังคมตะวันออก "ลูก" ไม่ได้มีหน้าที่ที่ "ลงไว้ในลายลักษณ์อักษร" ว่าต้องเลี้ยงดูพ่อแม่เมื่อแก่ชรา  แต่ในสังคมเราลูกก็มี "หน้าที่สัมพัทธ์" ที่ต้องดูแลพ่อแม่เป็นการตอบแทน    ถ้าลูกที่ไม่ทำหน้าที่สัมพัทธ์ ก็อาจจะเป็นการผิด "จารีต" (แต่แน่นอน บางคนก็ทำหน้าที่สัมพัทธ์มาก บางคนก็ทำน้อย บางคนก็ไม่ทำเลย ฯลฯ ซึ่งก็มี"ผล"แตกต่างกันไป  แต่หน้าที่นี้ มีอยู่ แน่นอน) สถาบันก็เช่นกัน มี "หน้าที่สัมพัทธ์" ที่ผูกมากับตำแหน่ง...คุณปฎิเสธไม่ได้ว่าตำแหน่งนี้ มี"สิทธิ"ที่ต่างไปจากคนอื่นๆ (เช่น เรื่องเล็กๆตั้งแต่ มีฝ่ายครัว ฝ่ายซักรีด ในวัง กั้นจราจรได้  จนถึงเรือ่งใหญ่ๆหลายๆเรื่อง)  เพราะฉะนั้น คุณคิดว่าเมื่อได้ "สิทธิ" ที่มากับตำแหน่ง  จะไม่มี "หน้าที่สัมพัทธ์" มาเกี่ยวเลยรึ??? (คุณคงไม่ได้คิดว่าที่ีคนให้มาเป็นสถาบันน่ะ(ตั้งแต่สถาบันแรก) ได้มาฟรีๆหรอกนะครับ)​ เพราะฉะนั้น การที่คนเราทำหน้าที่สัมพัทธ์ จะมาอ้างเป็น "สิ่งพิเศษ" ที่ยิ่งใหญ่มากๆได้อย่างไร เพราะตั้งแต่ได้ตำแหน่งนี้มา มันก็มีหน้าที่ "สัมพัทธ์" พ่วงมากับตำแหน่งอยู่แล้ว (แต่ไม่ได้ระบุชัดเท่านั้นเอง)???  (ปล "ผล"ของหน้าที่สัมพัทธ์ เช่น การช่วยเหลือคนร้อยล้านคน เพื่อให้คนมีกิน เป็นสิ่งยิ่งใหญ่ แต่ว่า "การทำหน้าที่สัมพัทธ์" ไม่ใช่เป็นสิ่งยิ่งใหญ่ แยกให้ชัดนะครับ) ดังนั้นข้ออ้างที่หนึ่งว่า "สถาบัน ไม่ต้องทำ นอนอยู่เฉยๆเสวยสุขก็ได้" จึงเป็นข้ออ้างที่ไม่ได้พิจารณาหน้าที่สัมพัทธ์  (มันก็เหมือนอ้างว่า "ในบริบทสังคมไทย ลูกที่มาเลี้ยงพ่อแม่ ถือเป็นการกระทำที่เป็น "บุญคุณ" กับพ่อแม่อย่างใหญ่หลวง) มากไปกว่านั้น "ติ๊ต่าง" (ขอติ๊ต่างเพื่อแสดงความเห็นแย้งเพื่อพิสูจน์เหตุผล) ว่าสถาบันไม่มีหน้าที่สัมพัทธ์ (ซึ่งจริงๆมันมี)  หลายๆคนก็พยายามที่จะ "ยัดเยียด"ว่าสถาบันทำประโยชน์ ก็ได้  เช่น  ถ้าเจ้านายวาดรูป ปั้นดินน้ำมัน ฯลฯ คนกลุ่มหนึ่ง ก็เอามาประมูล  แล้วนำเงินประมูลไปทำการกุศล(หรือสร้างนู่นสร้างนี่)...สถาบันก็ได้ชื่อว่า(ร่วม)ทำกุศลเพื่อประเทศชาติ (อะไรมันก็ขายได้อยู่แล้วหนิครับ ถ้าผูกกับสถาบัน)   เพราะฉะนั้น อะไรมันก็กลายมาเป็นการทำประโยชน์ได้หมด  (ผมไม่ได้พูดนะครับว่า ผลของการกุศลดังกล่าวไม่ได้มีประโยชน์ หรือเป็นการกระทำที่ไม่ดี  แต่แค่พูดแสดงถึงการแยก "ผล" กับการมีอยู่ของ "หน้าที่สัมพัทธ์" ) มากไปกว่านั้น อาจจะมีกรณีการ "ผูกขาด" ในการทำประโยชน์  เช่น เมื่อก่อนคนที่มีโอกาสได้ไปเปิดหูเปิดตาเรียนเมืองนอกเมืองนา เห็นบ้านเมืองความเจริญด้านอื่นๆ ก็มีแต่ลูกเจ้านาย   เพราะฉะนั้น "มันเป็นเรื่องธรรมดา" ที่พอกลับมาก็ต้องนำความเจริญเหล่านั้นมาอัพเดทประเทศ... (จะมีกลุ่มไหนอีกที่ได้ไปแบบนี้    และเวลาเรานำมาคิดกัน ก็บอกว่า "เจ้านาย...ทรงนำ....เข้ามาในประเทศไทยเป็นองค์แรก...เป็นพระกรุณาอันยิ่งใหญ่ต่อประเทศ..." แต่ถามว่า 1) มีใครอื่นที่ทรัพยากรพร้อมหรือโอกาสถึง 2) เจ้านายได้ประโยชน์ทั้งทางตรงและทางอ้อมไปด้วยกับการทำประโยชน์ให้ประเทศหรือไม่ (ประเทศเจริญ เจ้านายก็เจริญด้วย ประเทศแย่ ระบอบสถาบันก็แย่ตาม  ไม่ว่าจะในเรื่องของ ใครจะมาเคารพสถาบันเท่ากับที่เป็นในปัจจุบัน ไม่ว่าจะมีประเทศอื่นมาเทคโอเวอร์ประเทศเรา ฯลฯ) ดังนั้น ถ้า 1) มีปัจจัยเพียบพร้อม(ไม่เดือดร้อนในการทำประโยชน์) 2)มีหน้าที่สัมพัทธ์ผูกติดมากับตำแหน่ง และ 3) ตัวเองก็ได้รับประโยชน์จากการทำประโยชน์ ไม่ทางตรง ก็ทางอ้อม   ถ้าปัจจัยเหล่านี้ "ครบ"  ก็เป็นเรื่อง "ปรกติ" ที่มีการทำประโยชน์ให้กับประชาชนมิใช่หรือ (ย้ำอีกทีว่า ผมไม่ได้ต้องการสื่อว่าสถาบ้นไม่ได้ทำประโยชน์  หรือ ผมไม่ได้ต้องการสื่อว่าประโยชน์เป็นจำนวนเล็กน้อยหรือมองไม่เห็นหรือไม่มีจริง   แต่ผมกำลังต้องการแยก "ผลของการกระทำหน้าที่สัมพัทธ์"​ กับ "ความจำเป็นที่ต้องทำหน้าที่สัมพัทธ์" อยู่) ติ๊ต่าง (สมมุติอีกที) ว่า "ฟ้า" (ขอยืมคำของคุณสี่จุดมาใช้) ไม่มีหน้าที่สัมพัทธ์ ไม่ได้ได้รับประโยชน์ไปด้วยจากการช่วยเหลือคน และไม่ได้มีปัจจัยเพียบพร้อม (ซึ่งจริงๆมีครบ แต่สสมมติว่าไม่มีแล้วกัน)  เพราะฉะนั้น ก็ยกให้ "ฟ้า" กรณีหนึ่ง... แต่เราจะอธิบายปรากฎการณ์ "เลื่อมใสสถาบันอย่างไม่ลืมหูลืมตา" กับคนอื่นๆที่ไม่ใช่ "ฟ้า" แต่มีความสัมพันธ์กันได้อย่างไร  นั่นคือ คนอื่นๆที่ไม่ได้ทำประโยชน์เท่าๆฟ้า หรือคนอื่นๆที่เพิ่งได้เลื่อนขึ้นมา หรือ คนอื่นๆที่เป็นลูกหลานของฟ้าในสมัยก่อนๆ (พระอนุวงศ์ต่างๆ) ได้อย่างไร แสดงว่ามี "การส่งผ่าน" ความดีจากฟ้าไปสู่คนอื่นๆหรือครับ??? (เหมือนการส่งผ่านไฟฟ้าไปตามตัวนำไฟฟ้าหรือ???)  พูดง่ายๆ ถ้าฟ้าทำดีมาก เราก็ต้องเคารพลูกหลานฟ้า(ที่บางคนก็ไม่ได้ทำอะไรเลย...แต่อาศัยว่าเกิดเป็นลูกหลานคนหนึ่งหรือเพิ่งได้รับการแต่งตั้ง)ไปด้วย???? ผมกลับคิดว่า "กรรม" มันอยู่กับคนกระทำ ดังนั้นไม่น่าจะตกทอดกันได้นะ และทุกคนมี "หน้าที่สัมพัทธ์(ตามแต่สังคมย่อยของบุคคลคนนั้น) ติดตัวมาเสียอีก... สิ่งที่เห็นเสมอๆคือ คนเราช่าง "สรรหา" ประโยชน์มาให้สถาบันจนได้แหละ...สมมติวันหนึ่งผมได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้านาย...ไม่ว่าผมทำอะไรก็เป็น "โครงการ" "เป็นประโยชน์" ไปหมดแหละ...พูดง่ายๆ ผม "ขยับตัว" ทำอะไรก็ได้รับการสรรเสริญทั้งนั้นแหละ...(เช่น ถ้าผมสอนหนังสือ ตอนผมเป็นเจ้านาย...ก็ต้องได้รับคำสรรเสริญว่า "....ทรงทำประโยชน์แก่นักเรียนอย่างมากโดยมิได้เหน็ดเหนื่อย (เพราะเป็นเจ้าแล้วหนิ ไม่ต้องทำก็ได้)...ทรงทุ่มเทเพื่อพัฒนาทักษะทางภาษาของนักเรียนไทย...ฯลฯ"  ถ้าผมแต่งเพลงภาษาอังกฤษมาสอนนักเรียน...คงเป็นบุญคุณที่ต้องลงข่าวหนังสือพิมพ์เลยมั้งครับนั่น (ทั้งๆที่ครูอื่นๆก็ทำกันเป็นเรื่องปรกติ)  เจ้านายบางคน ปิดไฟเองยังต้องลงหนังสือเลย (จริงๆมันเป็นเรื่องปรกติที่ทุกคนควรทำอยู่แล้วป่ะ...แต่ด้วยแนวคิดที่ "ลืม" เรื่องหน้าที่สัมพัทธ์ของเจ้านายไปแบบของคุณสี่จุด...เลยทำให้คิดว่า "เจ้านายไม่ต้องปิดไฟก็ได้...") เราจะอธิบายปรากฎการณ์ "ส่งผ่านความดี" "สรรหาความดี" "การเหมาเอาว่าหน้าที่สัมพัทธ์ไม่มีจริง" นี้ได้อย่างไร???? สรุปง่ายๆ   นาย ก เป็นอาจารย์ --> การสอนของนาย ก เป็นประโยชน์  แต่ก็เป็น "เรือ่งธรรมดา"  เพราะ นาย ก ต้องการเงินเดือน และ "มีอาชีพ" เป็นอาจารย์ ต่อมาสถานการณ์เปลี่ยนไป  นาย ก  ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้า นาย ก เป็นอาจารย์ --->  การสอนของนาย ก เป็นประโยชน์ "เป็นพระกรุณาอย่างใหญ่หลวง" เพราะ นาย ก นอนเฉยๆ ก็ได้... แต่คุณลืม คิดถึง "หน้าที่สัมพัทธ์" ที่ได้กับการแต่งตั้งเป็นเจ้า หรือเปล่า เลยคิดไปว่า "นาย ก นอนเฉยๆก็ได้" ??? ส่วนเรื่องข่าวลือ ท่านฮกหลงพูดไปแล้ว...ที่อยากจะเสริมคือ  คุณสี่จุดเองก็ได้อ่านหนังสือเล่มนี้หนิ  (แสดงว่าอยากทราบเหมือนกันว่าเค้าเขียนอะไร...) คุณยังดีมีโอกาสได้อ่าน ได้คิดตาม  แล้วคนอีกหลายๆคนล่ะที่ถูกปิดบัง ไม่มีโอกาสแม้กระทั่งได้คิดตาม คุณคิดว่ามันสมควรกับเขาไหม  คนเราควรจะคิดเองได้ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่ออะไร ไม่ใช่หรือ  ถ้าสิ่งใดมันไม่จริงยิ่งดีเสียอีก...ทุกคนน่าจะรักสถาบันมากกว่านี้อย่างบริสุทธิ์ใจ ถ้าหนังสือมันมีแต่ข่าวไม่จริงและทุกคนได้อ่านและพิจารณาจากหลักฐาน...ไม่ใช่รักในเชิงที่ว่ามาจากการเสนอข่าวด้านเดียวในประเทศ  (ความเทิดทูนปลอมๆ) สุดท้าย อย่างน้อยๆ หนังสือเค้าก็ "ระบุชัด" ว่าหลักฐานแต่ละชิ้นได้มาจากไหน (คำเล่าลือ เอกสาร  จากปากใคร ฯลฯ) มิใช่หรือ เค้าไม่ได้ "แอบอ้าง" ว่าทุกอย่างมีหลักฐานเป็นบันทึกสักหน่อย...(อีกอย่าง คุณจะไปหา "หลํกฐาน" เป็นลายลักษณ์อักษรมาจากไหนอ่ะ  ประเทศไทยมัน "แบน" ทุกอย่างมิใช่หรือ... ปล คุณฟ้าสีครามครับ  ผมนอนดึกประจำครับ เพราะทำงานกลางคืนจนชิน  นักเรียนที่เรียนคาบแปดโมงก็โชคร้ายหน่อย (อิอิ) เพราะอาจารย์สมองยังเบลอๆอยู่ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 04:18:34 แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 02:07:44 แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 02:05:55 จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 20 มิ.ย. 51 01:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ผมขออนุญาตถามหน่อยนะครับ หากถือว่าการปลูกฝังให้คนจงรักภักดี นั้นเป็นสิ่งที่ดี จงรักภักดี นั้นมีความหมายแน่ชัดว่าอย่างไรครับ จะหมายถึงความซื่อสัตย์ เข้าข้าง นับถือ ช่วยเหลือ ปกป้อง ยกย่อง ยึดติด โดยไม่มีเงื่อนไขหรือไม่ ถ้าไม่ใช่ จงรักภักดีมีความหมายอย่างไร ถ้าใช่ การจงรักภักดีต่อใครก็ตามนั้นเป็นสิ่งที่ควรปฏิบัติหรือไม่ สอดคล้องกับหลักธรรมในศาสนาพุทธหรือไม่ เรื่องแบบนี้บางครั้งคนที่เขาไม่เห็นด้วยก็ไม่มีใครเขาพูดเขาเขียนออกมา จะอันตรายต่อตนเองไปเสียเปล่า หากจะถามว่ามีใครไม่เห็นด้วยไหม ใครมีข้อโต้แย่งอะไรหรือไม่ ก็ยากที่จะมีคนกล้าแสดงความเห็นต่างออกไปได้ จากคุณ : บันลือ - [ 20 มิ.ย. 51 08:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เรียนคุณข้างบน จงรักภักดี ตามความหมายในพจนานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ จงรัก, จงรักภักดี  ก. ผูกใจรักด้วยความเคารพนับถือหรือรู้คุณอย่างยิ่ง. ผมจึงถือได้ว่า ตวามจงรักภักดี เป็นการแสดงออกถึง ความกตัญญูกตเวที อย่างหนึ่ง ดังนั้นการปลูกฝังความจงรักภักดี ตามเหตุผลและความหมายข้างต้น ก็คงไม่ใช่สิ่งไม่ดี ความจงรักภักดี ของแต่ละคน แสดงออก มีขอบเขต และเงื่อนไข ต่างกัน ผมคงตัดสินไม่ได้ ว่าแบบไหนถูก หรือผิด แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 12:05:07 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 20 มิ.ย. 51 11:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ความจงรักภักดีจำเป็นต้องถูกปลูกฝังหรือไม่? หรือมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเอง เพราะมันเป็นการแสดงออกถึงกตัญญูกตเวที จากคุณ : Nexus - [ 20 มิ.ย. 51 14:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 65 แนวคิดคุณtexanprofessor เป็นแนวคิดที่พบมากในนักเรียนนอกบางกลุ่ม ซึ่งผมก็พบเจออยู่บ่อยๆ คือแนวคิดว่า คนเก่งๆมีชื่อเสียงในอดีต ไม่ใช่คนที่น่ายกย่อง เพราะเขาก็แค่ทำหน้่าที่เฉยๆ แค่โชคดีที่ไปอยู่ในเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนประวัติศาสตร์ ถ้าเอาคนอื่นไปทำแทนก็ได้เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องยกย่องอะไร เช่นนายพลเก่งๆสมัยก่อนที่รบชนะเพราะเลือกแผนการณ์ที่ดีกว่าศัตรู เป็นจุด turning point ของเหตุการณ์โดยรวม คนพูดก็ยกตัวเองว่าถ้าฉันเป็นนายพลตอนนั้นก็ทำได้เหมือนกัน เป็นเรื่องธรรมดาไม่ต้องยกย่อง ?!?! ผมเลยถามคุณไงว่า ถ้าเอาคนกวาดขยะขึ้นเป็นแทน ผลจะออกมาดีเหมือนกันหรือเปล่า? ก็ในเมื่อโลกจริงๆ คนที่ร่ำรวยมหาศาลก็ใช่ว่าจะทำดีกันทุกคน ผู้นำต่างๆก็ใช่ว่าจะบริหารดีกันทุกคน  ตัวอย่างในโลกจริงที่มีขึ้นสูงแล้วทำไม่ดีมีมากมาย แล้วจะเหมาง่ายๆว่า การทำดีเพราะอยู่้ในตำแหน่งนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ไม่ควรยกย่อง ผมก็แปลกใจอยู่   จริงๆเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับการเชื่อเรื่องของผู้นำ กลุ่มคนที่คิดว่าทุกคนเท่าเทียมแบบสุดโต่ง มักจะคิดว่าผู้นำไม่มีประโยชน์ ไม่มีความสำคัญ เอาใครขึ้นแทนก็เป็นได้เหมือนกัน ดีเหมือนกัน โดยไม่ลืมหูลืมตาดูโลกจริงเลยบ้างว่า ผู้นำแย่ๆมีมากกว่าผู้นำดีๆมากแค่ไหน การที่ผู้นำดีๆ พาชาติเจริญ นำพาสิ่งใหม่ๆมา นั้นหาได้ยากกว่าผู้นำห่วยๆ ที่เอาแต่แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัวนัก ตัวอย่างที่ผู้นำพาชาติล่มจมก็มีมากมายในประวัติศาสตร์ ผู้นำที่ไม่เข้มแข็ง ก็โดนอาณาจักรอื่นรุกราน จนต้องกลายเป็นไำพร่ทาส หรือลำบากจนทุกวันนี้ ใครจะคิดบ้างว่าอาณาจักรข้างๆบ้านเราที่เคยรุ่งเรืองสุดๆ มีอำนาจแผ่ไพศาล ไม่มีใครเอาชนะได้ แต่ทุกวันนี้ชาวบ้านต้องอยู่อย่างลำบาก เจอภัยธรรมชาิติตายหมู่เป็นแสนก็ไม่มีใครไปช่วย นี่หรือที่บอกว่า ผู้นำคนไหนก็ได้ไม่ต่างกัน ใครจะชนะหรือแพ้ไพร่้ก็สุขสบายไม่ต่างกัน? (มีคนกลุ่มหัวนอกเคยพูดว่า kingสยามโบราณ ไม่จำเป็นต้องยกย่อง เพราะจะชนะหรือแพ้ ไพร่ก็ำำไม่เกี่ยว อย่างมากแค่เปลี่ยนหัวหน้า แต่ความเป็นจริงในปัจจุบันล่ะ เห็นๆอยู่้ว่า การอยู่กับผู้นำแบบไหน ก็มีผลต่ออนาคตลูกหลานทั้งนั้น) แน่นอนว่าถ้าทุกคนเก่งเท่าเทียม มีโอกาสเท่าเทียมกันอย่างแท้จริงในอุดมคติ การเอาใครมาแทนก็ไม่ต่างกัน ไม่จำเป็นต้องยกย่องเมื่อทำดี(เพราะมันคือเรื่องปกติ) แต่ทว่าในความเป็นจริง แม้แต่ประเทศที่ได้ชืื่อว่าเสรีที่สุดในโลก(ที่คุณน่าจะเรียนที่นั่นมา) ก็ไม่ได้เท่าเทียมกันอย่างแท้จริงเลย ทำไม racism ยังมีอยู่ ทำไมยังมีคนจน คนรวย คนว่างงานอยู่? คุณตอบได้ไหม? เพราะแบบนั้น เราจึงต้องยกย่องคนดีไงล่ะ ก็เพราะในโลกจริงการทำดียังไม่ใช่เรื่องธรรมดา(จริงๆมันก็ควรจะเป็นเรื่องธรรมดาในอุดมคติ) เราจึงต้องยกย่องคนที่ทำหน้าที่ได้ดีหรือทำดีมากๆ ให้เป็นตัวอย่างและเป็นกำลังใจแก่คนที่กำลังพยายามทำดี โดยไม่ท้อถอยต่อความเป็นจริงอันโหดร้ายในโลก ส่วนเรื่องการปลูกฝัง คงต้องมองกว้างๆ เอาง่ายๆ ถ้าคุณมีลูก คุณจะสอนลูกให้ทำดียังไง คุณจะสอนลูกให้เชื่อมั่นในการทำดีอย่างไร? การนำตัวอย่างคนที่ดี ที่ได้รับการยอมรับทั่วไป มาพูดถึงเพื่อให้ได้ทำตาม ก็เป็นการปลูกฝังเช่นกัน คุึณคิดว่านั่นไม่ใช่เรื่องดีหรือ? จริงอยู่อาจจะมีการปลูกฝังที่มากเกินเลยไปในบางครั้ง แต่หลักๆแล้วมันก็มีพื้่นฐานมาจากความเป็นจริง ไม่ใช่แค่การล้างสมองแบบผู้นำเผด็จการในบางประเทศแบบในข้อกล่าวหาที่เวบล้มล้าง ชอบยกมาเทียบกันมั่วๆบ่อยๆ เพราะการยกย่องที่ปราศจากพื้นฐานย่อมเป็นแึค่คำลวงและการล้างสมอง แต่การยกย่องที่มาจากเรื่องจริงจะเป็นการไม่ดีไปได้อย่างไร? ผมว่าที่คุณสงสัยเรื่องพวกนี้ ก็เพราะคุณไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองมากกว่า หรือไม่ก็ไม่มีเขียนไว้ในบทความวิชาการของนักวิชาการชาวต่างชาติในม.ดัง คุณก็เลยไม่เชื่อ พาลไปคิดว่า เทิดทูนทำไปเว่อเกินเพื่อล้างสมอง ที่ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมเดาถูก เพราะตัวอย่างที่คุณยกมาบ่อยๆ มันเป็นสิ่งที่ลงสื่อยุคปัจจุบันมากๆเท่านั้น(เปิดงาน ตัดริบบิ้น สอนหนังสือ ระดมทุนการกุศล ฯลฯ) แต่เรื่องเก่าๆในอดีต ในสมัยที่ยังไม่มีการยกย่องมากขนาดนี้่ คุึณกลับไม่ได้พูดถึงเลย ทั้งๆที่มันเ้ป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ ว่าการทำดีนั้น ไม่ใช่แค่การทำหน้าที่ตามปกติทั่วไป ผมอยากให้ัคุณได้พิสูจน์เรื่องนี้ด้วยตัวเอง ด้วยการลงพื่นที่จริง ที่ไม่ใช่จากการอ่านหนังสือหรือเอกสารวิชาการใดๆ ให้คุณเห็น ร่องรอยหลักฐานที่ปรากฎอยู่บนผืนแผ่นดินของจริงว่ามันเป็นอย่างไรกันแน่ ไม่ใช่ตัดสินจากสื่ออันเล็กน้อยแล้วก็ด่วนตัดสินใจครับ หลักฐานของจริงไม่จำเป็นต้องอยู่แต่ในบทความทางวิชาการเท่านั้น รอแค่คุณมาพิสูจน์ ถ้าคุณกล้าพอ จากคุณ : ....4จุด - [ 20 มิ.ย. 51 16:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 66 " ความจงรักภักดีจำเป็นต้องถูกปลูกฝังหรือไม่? หรือมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเอง เพราะมันเป็นการแสดงออกถึงกตัญญูกตเวที " จำเป็นสิครับ  พูดให้ฟัง ทำให้ดู สอนให้รู้ ต่างก็สำคัญทั้งนั้น เด็กเป็นผู้รับสาร รับแล้วผ่านกระบวนการคิด และใตร่ตรอง  ออกมาเป็น คำพูดและการกระทำ ต่างกันไปแล้วแต่บุคคล เด็กไม่ได้เกิดมาเป็นพหูสูตรนะครับ ถึงจะได้รู้ไปหมด ความกตัญญูไม่ได้สำนึกขึ้นเอง ตั้งแต่ อุแว๊ๆ ออกจากท้องแม่ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 18:22:37 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 20 มิ.ย. 51 18:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ผมคิดว่าความกตัญญูเกิดมาจากความผูกพันเสียอีก อย่างเช่นแม่-ลูก ไม่จำเป็นต้องบอกลูกทุกวันว่าต้องกตัญญูนะลูก ความผูกพันมันก็เกิดขึ้นได้เองด้วยความรักและความดีของแม่ ผมเห็นว่าความกตัญญู(และ Derivative) เป็นสิ่งที่ไม่ต้องปลูกฝัง เพราะมันเป็นสิ่งที่เกิดจากความดี - ความงาม - ความผูกพัน ของเป้าแห่งความกตัญญูนั้นเอง เติม Quote เสียหน่อย A man's ethical behavior should be based effectually on sympathy, education, and social ties and needs; no religious basis is necessary. Man would indeed be in a poor way if he had to be restrained by fear of punishment and hope of reward after death. -- Albert Einstein, ผมว่าคุณ ....4จุด เข้าใจความคิดของคุณ texanprofessor ผิด ผมคิดว่าเขาหมายความว่า เราควรจะยกย่องคนที่การกระทำ ใน Degree ที่เท่าเทียมกัน อย่างเ่ช่น ถ้า A ทำความดี 10 ส่วน และ B ทำความดี 10 ส่วน ก็สมควรยกย่องทั้งสองคนเท่ากัน แต่ตัวอย่างที่ยกมาคือ A ทำความดี 10 ส่วน B ทำ 10 ส่วนเท่ากัน แต่เราไม่เคยได้ิืยิน เรื่องราวของ B แถมยังมีคนบอกอีกว่าไม่สมควรยกย่อง B เพราะมันเป็นงานของเขา ..... ผมอ่านยังไงก็ยังตีความไม่ได้ว่า ใครก็เหมือนกัน แต่เราควรมองทุกคนอย่างเสมอภาคกันที่การกระทำ .... จะว่าไปก็คงเหมือนอาจารย์ให้คะแนน ทำข้อสอบเท่ากันแต่ได้คะแนนไม่เท่ากันมันก็แปลก จริงไหม? แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 18:39:53 จากคุณ : Nexus - [ 20 มิ.ย. 51 18:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ^ ^ ^ อ่ะ  ให้อีกครั้ง  เรียกร้องกันเข้าไป         แม้นมีความรู้ดั่ง     สัพพัญญู ผิบ่มีคนชู                       ห่อนขึ้น หัวแหวนค่าเมืองตรู           ตาโลก ทองบ่รองรับพื้น               ห่อนแก้วมีศรี อ่านซะแล้วทำความเข้าใจดีๆ ซะด้วย แล้วไม่ใช่แค่เจ้าหรอก  สามัญชนทั่วไปก็เป็นเหมือนๆ กันแหละ  "มันเป็นเรื่องปรกติ" อย่างกรณีครูจูหลิง น่ะ  เป็นครูที่ตายในหน้าที่ แล้วก็มีคนตั้งคำถามเช่นเดียวกันว่า  ทำไมทหารตำรวจครูคนอื่นๆ ก็ตายในหน้าที่เช่นเดียวกันนี้ จึงไม่ได้รับการยกย่องเยี่ยงนี้บ้าง ขอโทษนะครับ  บังเอิญว่าเรียนไม่เก่ง  ไม่ได้จบนอก  โลกทัศน์ผมจึงคับแคบและคิดแบบตะวันออก ถ้าโลกทัศน์ตะวันตกอธิบายความเป็นไปของชีวิตไม่ได้   หันกลับมามองทัศนะตะวันออกซึ่งเป็นกำพืดของตนบ้างก็ได้นะครับ จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 19:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 69 จะตะวันออกตะวันตกมันก็เหมือนกัน มันก็กำพืดเดียวกันทั้งนั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้าสั่งสอนมานับพันปีแล้ว เพียงแต่เขาเอาไปใช้ก่อนเท่านั้นเอง เมื่อก่อนฝรั่งก็เคยมีช่วงอย่างนี้ไม่ใช่ไม่มี ดังนั้นสิ่งที่คุณบอกว่าเป็นทัศนตะวันออก มันก็ไม่ใช่ทัศนตะวันออกหรอก ~ตัดให้สั้นลง อัคคัญญสูตร ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้- สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารบุพพาราม เป็นปราสาทของนางวิสาขามิคารมารดา เขตพระนครสาวัตถี ............ ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกวาเสฏฐสามเณรมาแล้วตรัสว่า ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ เธอทั้งสอง มีชาติเป็นพราหมณ์ มีตระกูลเป็นพราหมณ์ ออกบวชจากตระกูลพราหมณ์ ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ พวกพราหมณ์ไม่ด่าว่าเธอทั้งสองบ้างดอกหรือ ฯ สามเณรทั้งสองนั้นจึงกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกพราหมณ์พากันด่าว่าข้าพระองค์ทั้ง ๒ ด้วยคำเหยียดหยามอย่างสมใจ อย่างเต็มที่ ไม่มีลดหย่อนเลย พระผู้มีพระภาคจึงตรัสถามต่อไปว่าก็พวกพราหมณ์พากันด่าว่าเธอทั้งสองด้วยถ้อยคำอันเหยียดหยาม อย่างสมใจ อย่างเต็มที่ ไม่มีลดหย่อนอย่างไรเล่า สามเณรทั้งสองกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกพราหมณ์พากันว่าอย่างนี้ว่า พราหมณ์พวกเดียวเป็นวรรณะที่ประเสริฐที่สุด วรรณะอื่นเลวทราม พราหมณ์พวกเดียวเป็นวรรณะขาว พวกอื่นเป็นวรรณะดำ พราหมณ์พวกเดียวบริสุทธิ์ พวกอื่นนอกจากพราหมณ์หาบริสุทธิ์ไม่ พวกพราหมณ์เป็นบุตรเกิดจากอุระ เกิดจากปากของพรหม มีกำเนิดมาจากพรหม พรหมเนรมิตขึ้น เป็นทายาทของพรหม   ................. ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ก็ตามที่ปรากฏอยู่แล คือ นางพราหมณี ทั้งหลายของพวกพราหมณ์ มีระดูบ้าง มีครรภ์บ้าง คลอดอยู่บ้าง ให้ลูกกินนมอยู่บ้าง อันที่จริง พวกพราหมณ์เหล่านั้น ก็ล้วนแต่เกิดจากช่องคลอดของนางพราหมณีทั้งนั้น พากันอวดอ้างอย่างนี้ว่าพราหมณ์พวกเดียวเป็นวรรณะที่ประเสริฐที่สุด วรรณะอื่นเลวทราม พราหมณ์พวกเดียวเป็นวรรณะขาว พวกอื่นเป็นวรรณะดำ พราหมณ์พวกเดียวบริสุทธิ์ พวกอื่นนอกจากพราหมณ์หาบริสุทธิ์ไม่ พวกพราหมณ์เป็นบุตรเกิดจากอุระ เกิดจากปากของพรหม มีกำเนิดมาจากพรหม พรหมเนรมิตขึ้น เป็นทายาทของพรหม เขาเหล่านั้นกล่าวตู่พรหม และพูดเท็จ ก็จะประสบแต่บาปเป็นอันมาก ฯ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 20:53:15 จากคุณ : Nexus - [ 20 มิ.ย. 51 20:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ก็ถ้ากำพืดเดียวกันแล้วทำไมไม่รู้จักจำ... มาเรียกร้องบ้าๆ บอๆ อยู่ได้ ก็รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่เรียกร้องมันไม่มีอยู่จริง ประหลาดคนแฮะ จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 20:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 71 แสดงว่าคุณไม่ได้อ่านธรรมของพระพุทธเจ้าที่ผมยกมา ธรรมของพระพุทธเจ้าท่านสรุปว่าอย่างไร คุณไปอ่านเอาเองเถอะ ที่ผมบอกว่ากำพืดเดียวกันคือ พระพุทธเจ้าท่านแจกแจงไว้แล้ว ว่าเป็นอย่างไร และบอกสัจธรรมไว้แล้วด้วย เชิญอ่านเองศึกษาเอาเอง ท่านบอกเอาไว้แล้วว่าคนเป็นอย่างไร และความจริงเป็นอย่างไร มายาคติคืออะไร อยู่ในสูตรที่ผมยกมาทั้งหมดแหละ คุณบอกว่าคุณไม่รู้เรื่องฝรั่ง แต่อย่างน้อยเรื่องพระพุทธเจ้าก็ควรจะรู้เอาไว้บ้าง เดี๋ยวเขา(ใครก็ไม่รู้นะแต่ไม่ใช่ผม) จะหาเอาได้ว่าไม่ใช่คนไทย แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 51 20:58:52 จากคุณ : Nexus - [ 20 มิ.ย. 51 20:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ^ ^ ^ ครับผม  ขอบพระคุณครับ แต่กะลังสงสัยว่า  หากอ่านให้หนักๆ ผมจะเมาพระธรรมเหมือนคุณหรือเปล่า   จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 20:58:17 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เอ้า ทัศนคติแบบตะวันตกก็ไม่เอา  ("ไม่ได้จบนอก" - ผมก็ไม่ได้จบนอก แต่หนังสือหนังหามีเยอะแยะ) ทัศนคติแบบตะวันออกก็ไม่เอา  ("อ่านให้หนักๆ ผมจะเมาพระธรรม" - ไม่อ่านแล้วจะเรียนรู้ได้ยังไง) จะเอาอะไร? จากคุณ : Nexus - [ 20 มิ.ย. 51 21:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ^ ^ "ผมคิดว่าความกตัญญูเกิดมาจากความผูกพันเสียอีก อย่างเช่นแม่-ลูก ไม่จำเป็นต้องบอกลูกทุกวันว่าต้องกตัญญูนะลูก ความผูกพันมันก็เกิดขึ้นได้เองด้วยความรักและความดีของแม่" ^ ^ แม่สัตว์ และ ลูกสัตว์ ก็มีความรักและผูกพัน นะครับ หากแต่เป็นความผูกพันทางสัญชาติญาน เมื่อถึงวันที่ แม่สัตว์หมดภาระเลี้ยงดู ลูกไป ความผูกพันนั้นก็หมดไป เพราะสัตว์ไม่ได้ถูกการอบรม ปลูกฝัง บ่มเพาะ เช่นคน จากที่กล่าวมา ความกตัญูญู ไม่ได้เกิดขึ้นได้เอง หากมนุษย์ ไม่ได้รับการ สั่งสอน ปลูกฝัง และเรียนรู้ หากมนุษย์ไม่มีสิ่งเหล่านี้ไปพัฒนาขบวนการคิด และสติปัญญา มนุษย์ก็เป็นเพียงสัตว์เลือดอุ่นประเภทหนึ่งเท่านั้น ความกตัญญูจะบังเกิดได้อย่างไร " การปลูกฝัง " ทำได้หลายแบบ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้จดจำ ล้วนเป็นการปลูกฝังทั้งสิ้นไม่ใช่หรือ  พูดให้ฟัง ทำให้ดู สอนให้รู้ ฯลฯ ที่คุณยกตัวอย่างมา ความผูกพัน นี่ก็ใช่ แต่ต้องเป็นการแสดงออกทางกาย เช่น แม่โอบกอดลูก อุ้มลูกไว้ในอ้อมอกอย่างทนุถนอม  สิ่งเหล่านี้ก็คือการปลูกฝัง ว่าการกระทำแบบนี้ คือ การแสดงออกอย่างหนึ่ง ในความรักของแม่ที่มีต่อลูก บ่อยเข้าๆจนลูกจดจำ ผ่านกระบวนการคิด ผ่านสมองว่านี่คือการแสดงออกถึงความรักอย่างหนึ่ง จนเกิดการเลียนแบบ และทำตาม ปล. การศึกษา ก็เป็นการปลูกฝังอย่างหนึ่งนะครับ ..( A man's ethical behavior should be based effectually on sympathy, education.. ) จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 20 มิ.ย. 51 21:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านมันไปเรื่อยๆ นั่นแหละครับ อ่านแล้วคิดให้เป็น  ไม่ใช่สักแต่ว่าอ่าน  แล้วคิดไม่ได้  คิดไม่ตก อ่านแบบนี้มันมีประโยชน์หรือ... พ่อนักอ่าน คุณNexus รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่เรียกร้องไม่มีจริงอยู่ในโลก  ก็ยังบร้าบรอครอแตรก  ร้องแรกแหกกระเชออยู่ได้  เฮอ... คนเรา ถามจริงๆ เหอะ  ไอ้สิ่งที่คุณเรียกร้องน่ะ  มันมีอยู่จริงเหรอในโลกนี้น่ะ จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 21:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ^ ^ ^ ถามจริงๆ เหอะ  ไอ้สิ่งที่คุณเรียกร้องน่ะ  มันมีอยู่จริงเหรอในโลกนี้น่ะ โห เป็นคำถามที่ metaphysics มาก ๆ ... /-"-\ จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 20 มิ.ย. 51 21:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 77 metaphysics  คือ ? แต่... ผมก็เห็นบางคนในนี้ก็เรียกร้องเจ้า metaphysics นี่ไม่ใช่หรือ ถ้าเรียกร้องก็แสดงว่ามันอาจมีอยู่จริง  ดังนั้น คนที่เรียกร้องก็สมควรมาอธิบายให้ได้ล่ะว่า สิ่งที่คุณเรียกร้องมันมีอยู่จริง จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 21:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณเข้ามาจอบ บอกว่า "ขอโทษนะครับ  บังเอิญว่าเรียนไม่เก่ง  ไม่ได้จบนอก  โลกทัศน์ผมจึงคับแคบและคิดแบบตะวันออก ถ้าโลกทัศน์ตะวันตกอธิบายความเป็นไปของชีวิตไม่ได้  หันกลับมามองทัศนะตะวันออกซึ่งเป็นกำพืดของตนบ้างก็ได้นะครับ" เรียนอย่างนี้นะครับว่า การแบ่งโลกเป็นตะวันออก-ตะวันตก เป็นความคิดของชาวยุโรปมาแต่ยุคโรมันแล้ว ไม่ใช่ของชาวเอเชีย ดังนั้นทันทีที่คุณเข้ามาจอบพูดว่า "ผมคิดแบบตะวันออก" ประโยคดังกล่าวเป็นการสะท้อนว่าคุณกำลังพูดโดยใช้โลกทัศน์แบบตะวันตกอยู่ครับ จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 20 มิ.ย. 51 22:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ^ ^ ^ เอางี้  จะโลกทัศน์ไหนก็ช่าง ลองอธิบายมาซิว่า  เจ้าสิ่งที่พวกคุณเรียกร้องน่ะมันมีอยู่จริง จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 22:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 80 และต้องขอโทษคุณชาวจีนศึกษา ณ TU ด้วย ผมต้องขอยอมรับตรงๆ ว่าความรู้ในบางด้านยังอ่อนอยู่มาก แต่ตอนนี้ที่ผมสนใจก็คือ  ให้พวกที่เรียกร้องความเท่าเทียมกันน่ะ  ออกมายืนยันและอธิบายซิว่า ความเท่าเทียมกันในโลกนี้มีอยู่จริง จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 20 มิ.ย. 51 22:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอใช้สมองกลวงโบ๋ออกความเห็นนิดหนึ่งน่อ คุณ เข้ามาจอบบอกว่า "แต่ตอนนี้ที่ผมสนใจก็คือ ให้พวกที่เรียกร้องความเท่าเทียมกันน่ะ ออกมายืนยันและอธิบายซิว่า ความเท่าเทียมกันในโลกนี้มีอยู่จริง " เราอ่านแล้วอนุมานได้ว่า คุณ เข้ามาจอบ ไม่คิดว่า "ความเท่าเทียมกัน" มันมีอยู่จริงใช่มั้ยคะ เราคิดว่าความเท่าเทียมกันมันก็เป็นวาทกรรมหนึ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ไม่ได้ต่างจากวาทกรรมอื่นๆ ไม่ไดต่างจาก "ความยุติธรรม" "ความดี" หรือ "ความงาม" แล้วคุณคิดว่า "ความยุติธรรม" "ความดี" หรือ "ความงาม" นั้นมีอยู่จริงไหม เราคิดว่าหลายคนน่าจะคิดว่ามีนะ -"- หลายความเห็นเขาก็เชื่อกันนะ -"- ดังนั้นแล้ว ถ้าคุณงามความดีหรือบารมีมีอยู่จริง ทำไมความเท่าเทียมกันถึงจะมีอยู่จริงบ้างไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อมันถูกสร้างขึ้นและมันยังคงอยู่ ก็น่าจะแสดงว่า "ความเท่าเทียม" ยังเป็นที่ต้องการในชีวิตมนุษย์และ ถ้าคนตัดสินว่าวาทกรรมอื่นๆ "มี" ได้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ความเท่าเทียมจะเป็น nothingness ถ้า "ความเท่าเทียม" เป็น nothingness ได้ วาทกรรมอื่นๆก็ไม่มีความหมายได้เหมือนกัน หรือว่ามันขึ้นอยู่กับตัวคนที่เลือกที่จะ "เชื่อ" หรือ "ยอมรับ" ในวาทกรรมไหน ในเวลาใดบ้าง หรือว่ามันขึ้นอยู่กับตัวบุคคลเท่านั้นรึเปล่า ที่เป็นผู้ตัดสิน? (relativism กินหัวอีกแย้ว -"-) จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 21 มิ.ย. 51 00:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 82 มาเสริมคุณ PADAPA-DOO และตอบคุณเข้ามาจอบและคุณสี่จุด ทำไม racism ยังมีอยู่ และ ความเท่าเทียมกันมีจริงไหม... ใช้หลักง่ายๆ มันเป็นเพราะคนยึดติด "อัตตา"  (ของข้าดีกว่า...หรือ ตามพุทธทาส ตัวกรู ของกรู นั่นเอง)  ในกรณี racism ก็คือ "เผ่าพันธุ์ข้าดีกว่า คนอื่นแย่" เรื่องของความจงรักภักดีแบบตาบอด ก็เหมือนกัน "สถาบันที่ข้ารัก ของข้าดีสุด ถ้าสถาบันขยับตัว ก็ทำประโยชน์แล้ว...และสถาบันเดียวกันในชาติอื่นๆ ดีไม่เท่าของข้า..."  หรือ "สถาบันเป็นเลือดบริสุทธิ์  ถ้ามีใครมาวิจารณ์ถือว่าอาจเอื้อม ดึงลงต่ำ  นี่แหละแนวคิด racism "ของจริง" สรุป เรซิสซึมมีอยู่ เพราะคนมันยึดติด (อย่างไม่พยายามจะปล่อย ถ้าพยายามบ้างก็คงดี) ตัวกรู ของกรู (หรือของพวกเรา นั่นเอง) ถามว่าความเท่าเทียมกันร้อยเปอร์เซ็นมีไหม  ผมว่ายังไม่มี (เท่าที่เห็น)  แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่ต้องพยายามทำให้ไปถึงจุดนั้นหนิ...(บางคนก็แปลก ถ้าไม่มีจริง ก็ไม่ต้องทำเลย คิดได้แต่แบบสองขั้ว ขาวกับดำ) ทุกสังคม มีความไม่เท่าเทียมกัน  แต่อย่างน้อยๆ ถ้าเทียบระหว่างตะวันตก กับตะวันออก (จากประสบการณ์ส่วนตัว) สังคมตะวันตก เปิดโอกาสให้คนพยายามกำจัดความไม่เท่าเทียมกันมากกว่า (แต่มันก็มีข้อเสียอยู่เหมือนกัน คือ บางคนก็ overdo it) ในขณะที่คนตะวันออกมักกระทำทุกอย่างตามน้ำ เช่น อังกฤษ ถ้าสถาบันทำไม่ดี ก็โดนวิจารณ์ได้ หรือโดนตัดหัวไปเลย (สมัย Charles I)  ข้อนี้ก็เป็นข้อพิสูจน์อย่างดีกับข้ออ้างของผมเรื่องหน้าที่สัมพัทธ์ นั่นคือ สถาบันอังกฤษ  ได้รับเกียรติ ความจงรักภักดีและ "สิทธิพิเศษ" ที่พ่วงมากับสถานภาพ (status) "น้อย" เช่น ปชชเขาสามารถวิจารณ์ได้ ฯลฯ ....ดังนั้น หน้าที่สัมพัทธ์เลยน้อยตาม (and vice versa)  นั่นคือ ความคาดหวังจากประชาชนว่าสถาบันต้อง "คืนกำไรสู่สังคม" ก็น้อยตาม สถาบันไทย ได้รับเกียรติ และความจงรักภักดีมาก (เช่น สั่งแบนหนังสือได้ ห้ามวิจารณ์)  ดังนั้นหน้าที่สัมพัทธ์เลยมากตาม...(and vice versa) ก็ต้อง "คืนกำไร" มากหน่อย (เช่น ต้องเป็นขวัญและกำลังใจ ต้องไปให้ปริญญาบัตร ฯลฯ) เพราะฉะนั้น ถ้า"ผล(งาน)"จากหน้าที่สัมพัทธ์ของสถาบันไทยจะ "มาก" ก็เป็นเรื่องปรกติ เพราะสิทธิพิเศษที่ได้กลับมาหรือติดมากับสถานะ มันก็มากไปด้วย...เช่น จะเห็นได้จากข่าวว่า "เจ้านาย...ประทานแจกันเยี่ยม นาง...ยังความกรุณา "อย่างหาที่สุดมิได้" (ไปเปิดหนังสือพิมพ์ดูได้ มีเกือบทุกวัน) แค่เรื่องเล็กๆ เช่น การให้แจกันเยี่ยม ยังเป็น "พระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้" แล้วคุณคิดว่าเรื่องที่มันใหญ่กว่านี้ มันจะถูก blown out of proportion อย่างไรบ้าง?????   ไม่ต้องคิดเลยว่าคนไทยเราช่างยัดเยียดบุญคุณ (ที่จริงๆก็เรื่องธรรมดา) อยู่แล้ว   แต่ในทางกลับกัน ถ้าสถาบันไม่ทำหน้าที่สัมพัทธ์ "สิทธิพิเศษ"ที่เคยได้ ก็ต้องลดลงอย่างแน่นอน (เช่น คนก็จะไม่ภักดีมากเท่า เสื้อเหลืองก็ขายไม่ดีเท่าเดิม เสื้อชมพูคงไม่หมดสต๊อก หรือระบบอาจจะต้องเปลี่ยนไปเลย...) เพราะฉะนั้น สรุปได้ว่า จะตั้งต้นมาจาก "สถาบันไม่ต้องทำอะไร นอนเฉยๆก็ได้" คงไม่ได้  เพราะยิ่งทำมาก ก็ยิ่งมีผลสะท้อนกลับในการรักษาสภาพและสถานะตัวเอง (status quo) มากขึ้น...ผลสะท้อนกลับนี้ปฎิเสธไม่ได้ว่ามีจริง เห็นได้ และให้ผลจริง สุดท้าย ไตรลักษณ์ ก็ยังคงเป็นไตรลักษณ์  มีเกิด ก็ต้องมีเปลี่ยนแปลง และดับไป...เมื่อมีรัก ก็มีหมดรัก เมื่อมีอยู่ ก็มีหมดไป...เมื่อปัจจัยรอบข้างเปลี่ยน ปัจจัยภายในประเทศก็ต้องเปลี่ยน...มันขึ้นอยู่กับระยะเวลาเท่านั้นเอง ความไม่เท่าเทียมกันก็อาจจะมาจากคนไม่ยอมรับกฎไตรลักษณ์นี้นั่นเอง (จะพยายามรักษาทุกอย่างให้เหมือนเดิมเท่านั้น...) แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 00:56:33 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 00:54:01 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 00:40:51 จากคุณ : texanprofessor(krisdauw) (krisdauw) - [ 21 มิ.ย. 51 00:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ^ ^ ผมเห็นด้วยนะครับ กับคุณ texanprofessor(krisdauw) แต่ถ้าคิดย้อนกลับกัน "สิทธิพิเศษ ที่พ่วงมากับสถานภาพ (status)" (ขอยืมนะครับ) ของสถาบันก็ไม่ได้ได้มาอย่างง่ายๆ นะครับ ถึงได้ก็คงไม่เท่าที่เป็นอยู่ เพราะหลังจากการเปลี่ยนแปลงการปกครอง สถานภาพของสถาบันถูกลดอำนาจและบทบาทลง กว่าจะได้มาขนาดนี้ หรือเป็นเช่นทุกวันนี้ สถาบันต้องทำงานหนักมาพอสมควร ถ้า "สถาบันไม่ต้องทำอะไร นอนเฉยๆก็ได้" มาแต่ต้น "สิทธิพิเศษ ที่พ่วงมากับสถานภาพ (status)" ก็คงไม่ได้สะสมเพิ่มพูนขนาดทุกวันนี้  และสถาบันยังคงใช้ "สิทธิพิเศษ ที่พ่วงมากับสถานภาพ (status)"  ตรงนี้ เป็นข้อได้เปรียบในการทำงานต่อ ผมว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ ที่สถาบันจะใช้บารมีที่สร้างสมมาตรงนี้ เป็นผู้นำในการทำงานเพื่อประชาชน โครงการพระราชดำริต่างๆ  ถ้าเป็นแนวคิดคนธรรมดา คงไม่สำเร็จลุล่วงไปได้รวดเร็วแบบนี้แน่ ส่วน "เรื่องของความจงรักภักดีแบบตาบอด" ผมยอมรับว่ามีคนคิดเช่นนั้นอยู่ ส่วนคนที่ จงรักภักดีแบบตาสว่างก็มี คนที่เคารพ และ ศรัทธา ในผลงานของพระองค์ท่าน ที่ทำเพื่อประชาชน นอกเหนือจาก ฐานะ ความเป็น " เจ้า " ก็มีครับ อีกเรื่อง ผมว่าสถาบันฯ ก็ปรับตัวเยอะนะครับ เมื่อเทียบกับแต่ก่อน ธรรมเนียมต่างๆ ที่ดูไม่สากลก็ถูกยกเลิกไปเยอะ เลยทำให้ทุกวันนี้ สถาบันฯเขยิบลงมาใกล้กับประชาชนมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างมันย่อมต้องเปลี่ยนแปลงหละครับ แต่คงต้องใช้เวลา ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ  ราตรีสวัสดิ์.. แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 01:31:09 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 01:30:04 จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 21 มิ.ย. 51 01:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ^ ^ ^ พูดถูกครับ เราเข้าใจตรงกัน   ผมถึงได้บอกไว้ในความเห็นผมข้างบนว่า vice versa เขียนเป็นแผนภูมิคือ สิทธิพิเศษที่ติดตัวมากับสถานะ (status) <---> หน้าที่สัมพัทธ์ + หน้าที่ที่ระบุเป็นลายลักษณ์อักษร   ถ้าข้างใดข้างหนึ่งเพ่ิม อีกข้างก็เพิ่ม เพราะฉะนั้น คุณสี่จุดจะมาพูดว่าว่า "สถาบันไม่ต้องทำอะไรก็ได้" อย่างนี้ไม่ถูก (ถ้าไม่ทำ ก็ไม่ต้องเอา priviledge)   หรือคุณสี่จุดจะเอาตัวอย่างครูจูหลิงมาแล้วเอาไปเทียบกับ "ครูอื่นๆที่ไม่ได้ออกสื่อ ทั้งๆที่ทำเหมือนกัน" ไม่ได้   คุณสี่จุดต้องเอาไปเทียบว่า ถ้าครูจูหลิง เคยเป็น "เจ้านาย" มาก่อน  การกระทำของครูจูหลิง คงจะต้องขนาดที่ว่ามีฉัตรกั้นยี่สิบชั้นไปเลยเพื่อเฉลิมพระเกียรติให้จารึกไว้ในแผ่นดิน หรืออาจจะต้องใช้โลงศพที่มากกว่าไม้จันทน์...(อันนี้ยกตัวอย่างให้เห็นภาพเล่นๆนะครับ อย่าซีเรียส) แต่เพราะเป็น "แค่" ครูจูหลิง การกระทำที่น่ายกย่องของเธอ จึงได้เท่าที่เราเห็นๆกันนั้น มากไปกว่านั้น เราจะอธิบายปรากฎการณ์ "การส่งถ่าย" สิทธิพิเศษที่ติดมากับสถานภาพไปสู่ลูกหลานฯลฯ ได้อย่างไร ความดี ผลงาน มันติดตัวคนทำมิใช่หรือครับ ??? ถึงแม้ว่าส่งผ่านได้ (ติ๊ต่าง)  ลูกหลานก็ "ต้อง" ทำหน้าที่สัมพัทธ์ไปด้วย.... แต่จริงๆผมว่า ความดี ทำกันเป็นทีมนะครับ.. ผมรวมไปถึงตำรวจอารัักขา คนขับฮอ คนจัดเก้าอีี้พระที่นั่ง สำรับอาหารที่เตรียมให้กิน คนวางแผนการเดินทาง ช่างทำผม (ถ้าเอาไป)...ฯ  เวลาเจ้านายไปทำความดีในต่างจังหวัดหรือที่ไหนก็แล้วแต่ด้วย...แต่ส่วนใหญ่ คนพวกนี้ไม่ได้เครดิตมากเท่า...(ทั้งๆที่ถ้าพูดจริงๆ งานสำเร็จได้ก็เพราะ "ทุกคน" ทำหน้าที่ตัวเองคนละไม้ฯ...) ลาไปเขียนเปเป้อต่อเหมือนกันครับ...คิดไม่ออกเลย ต้องมาพักสมองที่นี่บ้าง...นี่จะเอาไปอ่านอยู่รอมร่อแล้ว... แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 07:41:05 จากคุณ : texanprofessor(krisdauw) (krisdauw) - [ 21 มิ.ย. 51 07:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขอเสริมแนวคิดเรื่องตะวันออก-ตะวันตกที่คุณชาวจีนศึกษากล่าวไว้หน่อยนะครับ จริงๆแล้วเส้นแบ่งตรงนี้เป็นมุมมองของชาวกรีกครับ คำว่า"ตะวันออก"ของพวกเขาหมายถึงอิยิปต์และเมโสโปเตเมีย เพราะแน่นอนว่าในยุคนั้นพวกเขาคงยังไม่ค่อยรู้จักดินแดนที่ไกลออกไปทางตะวันออกมากไปกว่าสองดินแดนนี้ ชาวกรีกเรียก"ตะวันออก" ว่า Asia และเรียก"ตะวันตก"ว่า Europe ซึ่งสองชื่อนี้มาจากเทพธิดาใน Greek mythology ครับ จากคุณ : Dominus - [ 21 มิ.ย. 51 08:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ลองอธิบายมาซิว่า  เจ้าสิ่งที่พวกคุณเรียกร้องน่ะมันมีอยู่จริง ุ่ถ้าคุณบอกว่ามันไม่มีอยู่จริงก็เท่ากับว่าคุณปฎิเสธคำสอนของพระพุทธเจ้า .... ถ้าผมจะเถียงแบบ Conservative นะครับ แต่ถ้าจะเถียงแบบมนุษย์นิยมก็ต้องบอกว่า "ถึงมันจะยังไม่เกิดขึ้นจริง แต่มนุษย์จินตนาการเอาไว้ว่ามันสามารถเกิดขึ้นได้จริง และก็มีมนุษย์ที่พยายามทำให้มันเกิดขึ้นได้จริง" ทาสในยุคกลางคงไม่คิดว่าจะมีวันที่โลกนี้จะไม่มีทาส Pleb สมัยโรมคงคิดไม่ถึงว่าจะมีวันที่ ทุกคนจะมีสิทธิลงคะแนนเสียง ผู้หญิงในยุควิคตอเรียคงไม่คิดว่าจะผู้หญิงจะมีสิทธิหลายอย่างเท่าเทียมกับผู้ชาย ฉันใดก็ฉันเพล อย่างที่ผมบอก มนุษย์มีสองพวกคือพวกที่เห็นว่าของมันดีอยู่แล้ว กับพวกที่เห็นว่าของมันควรจะดีกว่านี้ "You may say I'm a dreamer but I'm not the only one. I hope someday you'll join us and the world will be as one." จากคุณ : Nexus - [ 21 มิ.ย. 51 09:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ความเท่าเทียมของมนุษย์ที่มีอยู่จริง "  มนุษย์มีสิ่งหนึ่งที่เท่ากัน คือ หนึ่งชีวิต "  หากแต่สถานะทางสังคม , ความคิด ,  การดำรงชีวิต . รูปร่างทางกายภาพ ฯลฯ ที่ทำให้มนุษย์แต่ละคนต่างกัน ผมขออนุญาตสรุปตามความเห็นผมเองว่า มนุษย์ ถือกำเนิด จากสิ่งเดียวกัน และดับสูญไปเหมือนกัน นี่คือความเท่าเทียม ที่มนุษย์มีกันทุกคน นอกเหนือจากสิ่งนี้ยังมองไม่เห็นความเท่าเทียมที่แท้จริงจากสิ่งอื่น จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) - [ 21 มิ.ย. 51 11:51:12 ]

ความคิดเห็นที่ 88 คุณPADAPA--DOO ครับ ที่คุณอธิบายมาน่ะ  ผมเห็นว่ามันเรื่องของการทำคุณความดีเท่านั้นนะครับ คนสองคนทำความดีเท่ากัน  แต่ไม่ได้รับการยกย่องเท่าเทียมกันไงครับ เหมือนกับโคลงบทที่ผมยกมาซ้ำซากอีกดังนี้        แม้นมีความรู้ดั่ง     สัพพัญญู ผิบ่มีคนชู                       ห่อนขึ้น หัวแหวนค่าเมืองตรู           ตาโลก ทองบ่รองรับพื้น               ห่อนแก้วมีศรี เพชรน้ำงามเหมือนกัน  เม็ดหนึ่งคนนำไปทำเครื่องประดับกายสวยงาม แต่อีกเม็ดจมอยู่กับปลักตม  เพชรทั้งสองเม็ดนี้มีค่าเท่าเทียมกันไม่ใช่หรือ คิดให้ดีๆ นะครับ  เพราะที่คุณว่ามามันหยุดอยู่แค่การทำความดีเหมือนกัน และเท่ากันเท่านั้น ส่วนคห. คนอื่นๆ ผมว่าผมเปลืองตัวเปล่าๆ เพราะอ่านแล้ว ผมเห็นว่าสุดจะอธิบายจริงๆ อ่านหนังสือมาก  เรียนมาก  คงธาตุไฟเข้าแทรกกระมัง  ถึงได้คิดสติแตกแบบนี้ --------------------------------------------- ผมเห็นว่าสังคมไหนๆ มันก็เหมือนกันแหละ มันต้องมีผู้ปกครองและผู้ถูกปกครอง ผู้ปกครองไม่ว่าที่ไหน  เวลาสร้างอะไรขึ้นมาก็ย่อมได้รับการยกย่องมากกว่าอยู่แล้ว(ที่ไหนๆ ก็เป็นนี่นา) อย่างรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ  คนที่ได้รับก็มีอยู่แค่คนเดียว ถามว่าคนอื่นๆ ไม่มีใครทำแบบนี้หรือ  และคนที่ได้รับรางวัลโนเบลนี่น่ะ ทำงานคนเดียวเหรอ  เขาก็ต้องประสาน  มีคนเกื้อหนุนอยู่แล้ว(ก็เหมือนๆ กับเจ้านั่นแหละ) ที่เรียกร้อง  ร้องแรกแหกกระเชออ่ะ  ผมเห็นว่าบางคนจบสูงซะเปล่า  แต่คิดเหมือนกับเด็กไม่ประสา เห็นคนอื่นได้ดี  ได้รับการยกย่อง  แทนที่จะคิดทำดีเหมือนกับเขา กลับไปตั้งต้นคิดว่า ๑. "คนอื่นก็ทำดีเหมือนกับมันนั้นแหละ  ไม่เห็นจะต้องไปยกย่องมันเป็นพิเศษเลย"  (แล้วก็เอาเจ้ามาด่า  แป่ว... ไรเนี่ย) ๒. "ไปยกย่องมันทำไม  ทำไมไม่รู้จักไปยกย่องคนอื่นที่ทำดีเหมือนกัน" (แล้วก็มาด่าพวกนิยมเจ้า  แป่ว๒... ไรเนี่ย) ปล.อยากให้คนอื่นยกย่องเทอดทูนไม่ใช่ตั้งต้นที่ไล่ด่าว่าคนอื่นนะครับ อยากได้อยากเป็นเหมือนเขา  ก็ลงมือทำสิครับ  ทำเองได้เองน่ะ  คิดออกไหมเนี่ย อนาคตยังมาไม่ถึง  จะจินตนาการไปล่วงหน้าก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะครับคุณNexus แหมคุณนี่อารมณ์ศิลป์เหมือนกันนะ  คริคริ ระวังนะครับ  จินตนาการมากๆ ธาตุไฟจะเข้าแทรก  แยกแยะความจริงกับความฝันไม่ออก โรคนี้อ่ะ  ทางการแพทย์เรียกว่าผู้ป่วยจิตเภท  ระวังๆ ไว้บ้างนะครับ ฝรั่งเอามาทำเป็นหนังด้วยนะเอ่อออออ  ได้ดูป่ะ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 12:19:27 จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 21 มิ.ย. 51 12:17:59 ]

ความคิดเห็นที่ 89 อเสวนา จ พาลานัง    ปณฺฑิตานญฺ จ เสวนา  เอตมฺมงฺคลมุตฺตมัง การไม่คบคนพาล   การคบบัณฑิต   เป็นอุดมมงคล สาธุ............................................. ปล. ขอบคุณคุณ Dominus นะครับที่มาอธิบายเรื่องยุโรป-เอเชีย แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 51 13:25:50 จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 21 มิ.ย. 51 13:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 90 It is always more difficult to fight against faith than against knowledge. จากคุณ : Nexus - [ 21 มิ.ย. 51 14:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 91 คลายความสงสัย จากคุณ : ning (ura_n) - [ 21 มิ.ย. 51 17:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 92 คุณเข้ามาจอบ ความคิดเห็นที่ 88 เรา...เอ่อ...เราไม่เก็ทข้อโต้แย้งของคุณอ่ะค่ะ -"- ตอนแรกนึกว่าตัวเองอ่านไม่รู้เรื่องอยู่ตั้งนาน -"- คิดว่าเราเข้าใจความคิดเห็นที่คุณเขียนมานะคะ แต่ไม่เก็ทว่ามันเกี่ยวโยงกับความเห็นเรามากแค่ไหนอ่ะค่ะ -"- ถ้าจะกรุณาขยายความ จะขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 21 มิ.ย. 51 17:43:04 ]

ความคิดเห็นที่ 93 อืม ผมว่าถ้าจะเถียงกันบนประเด็นว่า "ความเท่าเทียม" กันนั้น "ดำรงอยู่" หรือไม่ อาจจะกินพื้นที่มาก และออกนอกหัวข้อกระทู้ไปหน่อย (สมควรไปต่อที่ห้องปรัชญาครับ) ผมว่าคำถามที่น่าสนใจคือ แนวคิดเรื่อง "ความเท่าเทียม" หรือ "ความไม่เท่าเทียม" เล่นบทบาทอะไรบ้างในสังคมไทยตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมีความเกี่ยวเนื่องกับสถาบัน สิ่งต่อไปที่ต้องทำความเข้าใจคือ หากเราดูประวัติศาสตร์การเมืองไทยช่วงสมัยใหม่ (หลัง 2475 เป็นต้นมา) บทบาทการทำ so-called "ดี" นั้น ไม่ได้เป็นการปฏิบัติการที่แยกออกมาเดี่ยว ๆ โดยปราศจากนัยยะทางการเมือง ไปจนถึงผลประโยชน์ทางการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทำไม (/อย่างไร) การกระทำต่าง ๆ เหล่านั้นถึงเรียกว่า "ดี" เท่าที่ผมอ่าน TKNS นั้น ข้อเสนออย่างหนึ่งที่สำคัญมากของข้อเสนอเล่มนี้คือ สถาบันมิได้อยู่เหนือการเมือง ปราศจากซึ่งผลประโยชน์ทับซ้อน ฯลฯ แต่เป็นกลุ่มผลประโยชน์ที่มีบทบาททางการเมืองมหาศาล เพียงแต่ว่า "อีกด้าน" เหล่านี้มิได้ถูกนำเสนอ เพื่อสร้างข้อถกเถียงกัน (การแบน การปิด สื่อต่าง ๆ เป็นตัวอย่างที่ดี) ดังนั้น ถ้าผมเข้าใจคุณเข้ามาจอบไม่ผิด คุณคงต้องการจะบอกว่า การที่คนทำสิ่งที่ "ดี" เหมือนกันแต่ได้รับการสรรเสริญไม่เท่ากันเป็นเรื่องปกตินั้น ผมเห็นด้วยมาก ๆ ครับว่า นี่คือปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในบริบทสังคมไทย และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง บนการนำเสนอข่าว "ด้านเดียว" ที่ผ่านมาตลอด 50 ปี ปัญหาต่อที่อาจต้องคิดกันก็คือ เราสมควรให้การเสนอ "ด้านเดียว" ที่ว่าดำเนินต่อไปไหม? ควรให้มีคนอื่นมาบอกหรือไม่ว่า อะไรเชื่อได้ อะไรเชื่อไม่ได้? ควรอ่านอะไรไม่ควรอ่านอะไร? เรายังต้องการให้รัฐไทยแบนหนังสือ "อีกด้าน" อย่าง The King Never Smiles ได้กระนั้นหรือ? ปล. หากคุณคห.ที่ 91 อ่านหนังสือเล่มนี้ซะหน่อยจะพบว่า คำว่า never smiles นั้นไม่ได้หมายถึงตามตัวอีกษรว่าไม่ยิ้มจริง ๆ แต่เป็นการเปรียบเทียบสถานะ "กึ่งเทวดา" ของกษัตริย์ไทยต่างหาก (ไม่ได้บอกว่าผมเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้นะ) จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 21 มิ.ย. 51 17:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ^ ^ ^ ปัญหาที่คุณว่ามันก็คลี่คลายไปเรื่อยๆ นี่ครับ  ซึ่งบางคนในกระทู้นี้ก็พูดและยอมรับออกมาเอง และถึงไม่ยอมรับ  เราก็ประจักษ์จริงว่า  สถานของสถาบันกษัตริย์คลี่คลายเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม แต่ที่ผมสงสัยก็คือ  พฤติกรรมของบางคนที่มุ่งเน้นจะ "วิจารณ์" เจ้าเหลือเกิน   มากชนิดว่าถ้าไม่ได้วิจารณ์เนี่ยจะเป็นจะตายให้ได้  ซึ่งผมก็เคยปะทะมาแล้วในกระทู้ก่อนหน้านี้ นี่คือสิ่งที่ผมเคลือบแคลงพฤติกรรมของคนๆ นั้น  ที่ยังอ้างอยู่ปาวๆ ว่า  ตัวเป็นคนไทย ซึ่งคำพูดที่สื่อออกมามันขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง มันอาจจะฟังดูนอกเรื่องไปอีกนะครับ แต่ที่ผมรู้สึกก็ตามนี้แหละ  เหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่หมายถึง "ไทย" มันคือสิ่งที่ห่วยแตก ผมถึงเน้นไปตรงๆ ทื่อๆ ว่า  ให้เขาคนนั้นน่ะ  หันกลับมามองกำพืดของตัวเองเสียบ้าง คุณPADAPA--DOO เอาเป็นว่า  หากคุณเชื่อว่าในโลกนี้มีความเท่าเทียมกันอยู่จริง  คุณก็เชื่อไปตามนั้นแล้วกันครับ ส่วนผมน่ะ  ไม่เชื่อว่ามันมีอยู่จริงในโลกนี้ เหมือนกับโคลงบทที่ผมยกมานั่นแหละครับ  ที่แสดงให้เห็นว่าความเท่าเทียมกันมันไม่มีอยู่จริง จากคุณ : เข้ามาจอบ - [ 21 มิ.ย. 51 22:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เพิ่งมาอ่านกระทู้นี้ จากคุณ : Khun KP - [ 22 มิ.ย. 51 13:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 96 "เหมือนกับโคลงบทที่ผมยกมานั่นแหละครับ  ที่แสดงให้เห็นว่าความเท่าเทียมกันมันไม่มีอยู่จริง" อ่านแล้วงงไปสองวิ เพราะเพิ่งเจอคนที่ใช้โคลง "แสดงให้เห็นว่าความเท่าเทียมกันมันไม่มีอยู่จริง" ได้ด้วย จากคุณ : ประกาย (ประกาย) - [ 22 มิ.ย. 51 19:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 97 คนไทยไม่โง่หรอก  คิดเป็นกันทั้งนั้น แต่มันไม่มีทางออก กฏหมายล้อมกรอบไว้หมด กระดิกไม่ได้ ขยับขากรรไกร ดันเหลือบไปเห็นกุญแจมือ  หุบสิครับ ก็ต้องชมๆยอๆ ซาบๆซึ้งๆ กันไปแบบนี้แหละครับ อย่างน้อยก็เป็นการบอก ท่านต่อไป ว่าให้ดูไว้นะ ทำดีกับพวกเรา พวกเราจะรักท่านให้เหมือนคนนี้แหละ จากคุณ : หมาร่า V2 - [ 22 มิ.ย. 51 23:07:53 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คุณ texanprofessor คุณคิดว่า เพื่อที่สถาบันจะรักษาสิทธิพิเศษ สถาบันจึงต้องทำหน้าที่สัมพัทธ์ นั่นคือคุณมองว่าิสิทธิพิเศษนั้นมีมาก่อน และต้องทำหน้าที่ต่างๆเพื่อรักษาให้มันเหมือนเดิม ซึ่งผิดกับมุมมองของผม สิทธิพิเศษมีมากขึ้นเพราะการกระทำที่ทำให้คนยอมรับตะหาก ถ้ามองย้อนไป สิทธิพิเศษต่างๆถูกลดน้อยลงมากในช่วงเปลี่ยนแปลง 2475 ไม่ว่าจากทั้งทางกฎหมาย จากแรงกดดันกลุ่มปฎิวัติ ยึดทรัพย์สินไปมากมายก็มี ตอนหลังโดนเอามาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง เลยออกกฎหมายเพื่อใช้จัดการศัตรูไปซะอีก   ถ้าคุณค้่นเอกสารเก่าๆ ยังมีหนังสือวิจารณ์การแต่งกายของคนพี่สาวฯตอนกลับประเทศอย่างรุนแรง ชนิดว่าถ้าเขียนตอนนี้ คงได้โดนเผาโรงพิมพ์ ถ้าคุณค้นสารคดีเก่าๆ คุณจะเห็นว่าการอารักขาในยุคแรกๆนั้น ต่ำกว่ามาตรฐานมาก ชนิดปล่อยให้ใครเข้าถึงก็ได้ง่ายๆ ชาวบ้านเองก็ไม่ได้รู้จักและยกย่องมากขนาดปัจจุบัน คือผมมองว่า แน่นอน สิทธิพิเศษที่ยังหลงเหลือจากการเปลี่ยนแปลงการปกครอง มันก็ยังมี แต่การยกย่องต่างๆ ก็ไม่ได้มากเท่าตอนนี้ แต่ที่ตอนนี้มากขนาดนี้ก็ เป็นเพราะสั่งสมการกระทำตามหน้่าที่สัมพัทธ์(ศัพท์ของคุณ) ที่ทำดีมากจนคนทั่วไปยอมรับมากขึ้นกว่าเดิม และยกย่องจนยินยอมที่จะให้มีสิทธิพิเศษเพิ่มมากขึ้นอีกมหาศาล สิ่งเหล่านี้ถูกใครสร้างขึ้นมาปลอมๆได้หรือเปล่าล่ะ? ผมว่าไม่หรอกนะ เพราะหลักฐานจริงๆมีอยู่มากมาย ไม่เหมือนผู้นำเผด็จการบางที่ ที่สร้างภาพด้วยการโฆษณาอย่างเดียว แต่ของจริงไม่ทำ เมื่อก่อนชาวบ้านถูกสั่งสอนให้เชื่อในฟ้า แต่ก็ไม่ได้เห็นจริงว่าฟ้าทำอะไรจริงๆบ้าง เพราะอาจจะด้วยข้อจำกัดของเทคโนโลยีการเดินทาง ประเพณีโบราณ รวมไปถึงงานหลักของฟ้าสมัยก่อนก็ต่างจากฟ้าสมัยปัจจุบัน แต่ที่ผ่านมาชาวบ้านได้เห็นความดีของฟ้าเอง ทั้งโดยตรงและทางอ้อม(ที่ไม่ใช่แค่โฆษณาชวนเชื่อ)ก็เลยทำให้ชาวบ้านยอมรับฟ้าจากการกระทำ มากกว่าฟ้าที่เป็นสัญลักษณ์ที่มีมาในตอนเริ่มแรกเสียอีก สิ่งเหล่านี้แหละครับ ที่่ผมพยายามพูดว่า ฟ้่าทำให้คนเชื่อว่าคือฟ้าจริงๆด้วยการกระัทำให้ประจักษ์ ไม่ใช่ไปบังคับให้ให้เชื่อว่า้เป็นฟ้าหรือแค่สืบทอดชื่อฟ้ามาเฉยๆง่ายๆ แบบที่หลายคนพยายามดิสเครดิต คุณเองก็ยังยึดติดกับความไม่เท่าเทียมกันอย่างสุดโต่งอยู่ดี ดังตัวอย่างสุดโต่งที่คุณยกมาประกอบหลายรอบ โดยเฉพาะเรื่อง ถ้าคนนึงเป็นเจ้า ทำอะไรก็ได้รับการยกย่อง ทั้งๆที่คนธรรมดาก็ทำเท่ากัน แต่คุณลืมบริบทของการกระัทำที่ผ่านมาทั้ง 60ปีด้วยนั่นเอง ซึ่งมันมีผลมากกว่าสิ่งที่สืบทอดมาตามระบบแต่อย่างเดียว ซึ่งผมก็ยังหาคนที่ทำดีมากๆนานขนาดนี้ได้ไม่ง่ายนัก แน่นอนว่าตามหลักอุดมคติถ้าคนทำดีเท่ากัน ก็ควรได้รับการยกย่องเท่ากัน แต่ในโลกจริงมันก็๋ไม่ใช่แบบนี้ แล้วทำไมคุณถึงต้องมาโวยวายกับฟ้า ทั้งๆที่รอบตัวคุณเองก็ยังไม่เท่าเทียมกันอย่างแท้จริงสักหน่อย แน่นอนทุกสิ่งย่อมต้องเปลี่ยนแปลง ไม่งั้นก็ไม่อาจอยู่รอด การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัด ก็คือในรอบสิบกว่าปีมานี้ ที่ยอมให้ใกล้ชิดได้มากขึ้น ชนิดเรียกเป็นญาติกันได้ (ถ้ายึดตามสมัยก่อนนี่นรกจะกินกบาลเอา)สิทธิพิเศษต่างๆก็ใช้น้อยลง(ชนิดว่า บางเรื่องนักการเมืองยังใ้ช้อภิสิทธิ์นั้นมากกว่า) เพราะต้องการประนีประนอมกับคนรุ่นใหม่ที่คาดหวังความเท่าเทียมในอุดมคติ แต่ด้วยข้อจำกัดทางร่างกาย ก็ืำทำให้ลงเข้าถึงงานมากแบบเมื่อก่อนไม่ได้ เด็กรุ่นใหม่ๆที่ไม่เคยเห็นของจริงด้วยตา ก็เลยพาลคิดไปว่า ที่เห็นในทีวีเป็นแค่นิยายไปซะอีก การเปลี่ยนแปลงมีอยู่เสมอ แต่ผมจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่มีพื้นฐานจากความต้องการของคนในกลุ่มชนนั้นๆเองเท่านั้น ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่ถูกชี้นำและชักนำด้วยข้อมูลผิดๆ จากคนนอกครับ จริงๆประเด็นหลักของการวิจารณ์เรื่องนี้ มาจากระบบที่ปิดกั้นบางส่วน จนคนนอกไม่พอใจ ซึ่งมาจากการตรากฎหมายของคนบางกลุ่มที่มุ่งเพื่อใช้ประโยชน์ทางการเมืองของตัวเอง (ดูตัวอย่างในอดีตได้ ว่าใช้กับใครบ้าง) มากกว่าจะเพื่อปกป้องฟ้าจริงๆแบบที่กล่าวอ้าง ซึ่งตรงส่วนนี้มันเป็นเรื่องของฝ่ายนิติบัญญัติ ที่อาจเปลี่ยนแปลงได้ในอนาคต ถ้ามีตัวแทนฝ่ายนิติบัญญัติ(ส.ส.)อยากเปลี่ยนมากๆ ไม่ได้เกี่ยวกับฟ้าโดยตรงเลย และยังมีหลายๆคนกลับพยายามดิสเครดิตว่าที่ระบบต้องปิดกั้นเพราะฟ้าไม่ดีจริง โดยยกข่าวลือมั่วๆ คำพูดของคนไม่กี่คน พูดข้อกฎหมายมั่วๆ(ที่ผิดกับกฎหมายจริงโดยเฉพาะเรื่องภาษี) หนังสือที่เขียนนิยายมั่วๆ(อ้างว่าเป็นหนังสือวิชาการ แต่ดันมีแต่ข่าวลือ) แล้วโจมตีฟ้า ซึ่งตรงนี้แหละที่ผมไม่ชอบใจมากๆ วิจารณ์การปิดกั้น หรือสิ่งที่ไม่เหมาะสมน่ะวิจารณ์ได้ แต่ไปพูดมั่วๆเอามันว่าฟ้าไม่ดีจริงเลยต้องปิดกั้น ทั้งๆที่หลักฐานมีอยู่โทนโท่ แค่เปิดกะลาออกไปดูพื้นที่จริงก็เห็นแล้ว หรือนินทาข่าวลือเอามัน ราวกับเจ็บแค้นฟ้ามาจากไหน(เพราะูถูกชี้นำทางการเมือง ว่าฟ้าเป็นเบื้องหลังฝ่ายการเมืองตรงข้ามบ้าง ฯลฯ) ผมเลยต้่องออกมาโต้แย้งด้วยความเกรี้ยวกราดบ้างเพราะไม่เห็นด้วย ก็เท่านั้นเอง จากคุณ : ....4จุด - [ 24 มิ.ย. 51 16:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... ไพร่ ... จากคุณ : ไพร่ - [ 24 มิ.ย. 51 16:19:37 A:124.120.171.216 X: TicketID:177710 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ทรงพระเจริญ จากคุณ : BabeEyeView - [ 25 มิ.ย. 51 14:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 101 บอกตามตรงนะครับ ผมนะเคารพความคิดเห็นของกลุ่มคนที่คิดต่างจริงๆนะ แต่เห็นพวกแบบ  คห.99  แล้วมันน่าจริงๆ แสดงออกแบบนี้ประเทศไทยจะอยู่ในระบอบใดด็ฆ่ากันได้ครับ จากคุณ : Septu - [ 30 มิ.ย. 51 16:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ฝูงชนกำเนิดคล้าย   คลึงกัน   ใหญ่ย่อมเพศผิวพรรณ   แผกบ้าง   ความรู้อาจเรียนทัน   กันหมด   เว้นแต่ชั่วดีกระด้าง   ห่อนแก้ ฤๅไหว จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 1 ก.ค. 51 13:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ชอบความคิดคุณ 4จุดมากคับ ทางสายกลางของแท้ มีเหตุมีผล ปราศจากอคติ ของแท้ ไม่ยึดติดกับอะไร แม้แต่หลักการหรือทฤษฎี เข้าหลักกาลามสูตรของแท้ จากคุณ : เด็กน้อย - [ 16 ก.ค. 51 13:16:51 A:1.1.1.188 X:58.8.89.14 TicketID:181739 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เห็นด้วยกับคุณ...4จุด อยากถาม krisdauw จังว่า ตั้งแต่คุณเกิดมา คุณเคยเห็นใครทำงานหนักเท่าในหลวงของเราหรือเปล่า งานหนักที่เป็นประโยชน์เพื่อมวลชน ไม่ใช่เพื่อตนเอง คุณเคยเห็นในหลวงไปพักผ่อนที่เมืองนอกมั๊ยค่ะ เอาเป็นว่าตั้งแต่เราเกิดมา และเชื่อว่าเกิดก่อนคุณ เรายังไม่เคยเห็นในหลวงไปผักผ่อนต่างประเทศเลย ท่านทรงงาน งานในประเทศไทย เพื่อปวงชนชาวไทย ทุกวัน และอีกคำถาม สำหรับใครก็ได้ที่ข้องใจเรื่องเงินปีของพระราชา คุณรู้มั๊ยว่า ท่านเอาเงินเหล่านั้นไปทำอะไร จากคุณ : ตาน - [ 23 ก.ค. 51 01:09:55 A:78.20.55.79 X: TicketID:105576 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ถึงใครจะว่าอย่างไร เราก็รัก เพราะตั้งแต่เกิดมา เราไม่เคยเห็นใครเสียสละและทำงานหนักเท่าท่านเลย ความดีที่ท่านทำ เหมือนกับจำนวนประชาชนที่รักท่าน ย่อมมากกว่าฝั่งตรงข้ามเหลือคณา เรารัก ไม่ได้ปิดหูปิดตารัก ข่าวคราวทั้งหมด ไม่ใช่คนทั้งหลายจะไม่รู้ ถึงคุณๆ ที่พยายามจะทำอะไรกันอยู่ ใครบ้าง ไม่เคยตัดสินใจผิดพลาด ใครบ้างไม่เคยทำอะไรผิดโดยไม่ตั้งใจ ใครบ้าง ทำอะไรทุกอย่างได้ถูกใจคนทุกคน หากเก่งอย่างนั้นได้ ก็ไปอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าเถอะ . . . บางคนพิสูจน์ก่อน แล้วจึงเกิดศรัทธา บางคนก็ศรัทธา โดยไม่ต้องพิสูจน์ เราเป็นอย่างแรก จึงหนักแน่น และมั่นคงในความรักครั้งนี้ จากคุณ : เบบี้โรส - [ 26 ก.ค. 51 00:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 106 แล้วคุณรู้มั้ยใ:-)ที่สุดในประเทศไทย แล้วเค้ารวยเป็นอันดับที่เท่าไหร่ของโลก จากคุณ : พอเพียง (3N) - [ 18 ส.ค. 51 04:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 107 สำหรับอันดับทรัพย์สินของกษัตริย์ 1-15 นิตยสารฟอร์บส์เรียงลำดับดังนี้ อันดับ 1 สุลต่านฮัจยี ฮาสซานาล โบลเกียห์ สุลต่านแห่งบรูไน พระชนมพรรษา 61 พรรษา มีทรัพย์สิน 22 พันล้านดอลลาร์ ขึ้นครองราชย์เป็นสุลต่านองค์ที่ 29 แห่งราชวงศ์บรูไนเมื่อ 40 ปีที่ผ่านมา ทรงรับมรดกตกทอดจากราชวงศ์ที่มีอายุยืนนานมา 600 ปี ทรงเป็นนายกรัฐมนตรี, รมว.กลาโหม, รมว.คลัง และผู้นำศาสนาด้วยพระองค์เอง ประเทศนี้มีน้ำมันและแหล่งแก๊สธรรมชาติ, สะสมเพชรนิลจินดาระดับเยี่ยม พระองค์ทรงเป็นนักกีฬาโปโลด้วย อันดับ 2 ชีค คาลิฟา บิน ซาเยด อัล นาห์ยัน พระชนมพรรษา 59 พรรษา ประธานา ธิบดีประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ มีทรัพย์สมบัติ 21 พันล้านดอลลาร์ ทรงครองนครอาบู ดาบี ซึ่งกำลังทำเป็นศูนย์กลางด้านวัฒนธรรมของตะวัน ออกกลาง อันดับ 3 กษัตริย์อับดุลลาห์ บิน อับดุลลาซีซ์ กษัตริย์ประเทศซาอุดีอาระเบีย พระชนมพรรษา 83 พรรษา ทรงมีทรัพย์สิน 19 พันล้านดอลลาร์ ขึ้นครองราชย์ตั้งแต่ปี 2005 จากนั้นทรงเริ่มก่อสร้างเมืองมูลค่า 26 พันล้านดอลลาร์ กล่าวกันว่าพระองค์ทรงอนุรักษนิยมมากกว่ากษัตริย์ฟาห์ด พี่ชายผู้สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ปัจจุบันทรงชอบเพาะพันธุ์ม้าอาราเบียน ทรงสร้างหอสมุดที่ซาอุดีอาระเบีย และที่โมร็อกโก อันดับ 4 ชีค โมฮัมหมัด บิน ราชฮิด อัล มากตูม พระชนมพรรษา 57 พรรษา เจ้าผู้ครองนครดูไบ มีทรัพย์สมบัติมูลค่า 16 พันล้านดอลลาร์ ทรงเป็นซีอีโอของ Dubai Inc.ทรงร่วมทรัพย์สมบัติกับพี่น้องอีก 2 พระองค์ เมื่อเร็ว ๆ นี้เข้าไปซื้อหุ้นธนาคารเอชเอสบีซี และธนาคารดัตช์ เสนอซื้อกิจการห้างสรรพสินค้า ชื่อบาร์เนย์ ที่นครนิวยอร์ก และยังประกาศเงินบริจาค 10 พันล้านดอลลาร์ เพื่อจัดตั้งกองทุนการศึกษาตะวันออกกลาง อันดับ 5 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช พระมหากษัตริย์แห่งประเทศไทย พระชนมพรรษา 79 พรรษา ทรงมีทรัพย์สิน 5 พันล้านดอลลาร์ ทรงครองราชย์ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์โลก ประสูติในสหรัฐ ทรงได้รับการศึกษาจากสวิส สถาบันกษัตริย์มีสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ทำหน้าที่เป็นหน่วยลงทุน และจัดการทรัพย์สินต่าง ๆ ทรงเป็นกษัตริย์ด้าน สิ่งแวดล้อม อาทิ พระราชพาหนะจะแล่นด้วยน้ำมันปาล์ม เป็นต้น อันดับ 6 เจ้าชายฮานส์-อาดัมที่ 2 แห่งลิกเตนสไตน์ พระชนมพรรษา 62 พรรษา มีทรัพย์ สิน 4.5 พันล้านดอลลาร์ พระองค์ทรงรับมรดกตกทอดมาจากราชวงศ์ที่ยืนยาวกว่า 900 ปี ทรงเป็นนักสะสมศิลปะ 4 ศตวรรษ มีธนาคารเป็นของพระองค์เองคือแอลจีที แบงก์ ทรงมีอสังหาริมทรัพย์ และบริษัทในสหรัฐที่ผลิตข้าวอินทรีย์คือไม่ใส่ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ใด ๆ อันดับ 7 กษัตริย์โมฮัมหมัดที่ 4 แห่งโมร็อกโก พระชนมพรรษา 44 พรรษา มีทรัพย์สิน 2 พันล้านดอลลาร์ ทรงได้รับฉายาว่า "กษัตริย์แห่งคนจน" พระองค์พยายามที่จะให้ประชาชนของตนพ้นจากความยากจน และคำนึงถึงเรื่องสิทธิมนุษยชนมาก อันดับ 8 เจ้าชายอัลเบิร์ตที่ 2 แห่งโมนาโก พระชนมพรรษา 49 พรรษา มีทรัพย์สิน 1.2 พันล้านดอลลาร์ ทรงเป็นโสด ปกครองโมนาโก เมื่อปี 2005 ต่อจากพระราชบิดา เจ้าชายอัลเบิร์ต ทรงมีอสังหาริมทรัพย์ และมีหุ้นอยู่ในมอนติคาโล กาสิโน เป็นพระราชโอรสของเจ้าชายอัลเบิร์ต และเจ้าหญิงเกรซ อดีตดาราหนังฮอลลีวู้ดที่สิ้นพระชนม์ไปเมื่อ 25 ปีที่แล้ว อันดับ 9 ชีค ฮามาด บิน คาลิฟา อัล ทานิ เจ้าผู้ครองแคว้นกาตาร์ มีพระชนมพรรษา 55 พรรษา ทรัพย์สมบัติ 1 พันล้านดอลลาร์ ทรงยึดอำนาจจากพระราชบิดาโดยไม่เสียเลือดเนื้อเมื่อปี 1995 เป็นผู้นิยมในด้านการกีฬา เช่น รับเป็นเจ้าภาพกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ตลอดจนเป็นผู้สนับสนุนสถานีวิทยุกระจายเสียงอัล จาซีรา รวมทั้งสถานีวิทยุภาคภาษาอังกฤษชื่อเดียวกันด้วย อันดับ 10 เจ้าชายคาริม อัล ฮุสซีนี มีพระชนมพรรษา 70 พรรษา มีทรัพย์สมบัติ 1 พันล้านดอลลาร์ ครองราชสมบัติครบ 50 ปี ในประเทศอิสไมลี ที่มีประชากรมุสลิม 15 ล้านคน มีธุรกิจตั้งแต่ฝรั่งเศสถึงสวิส ทรงชอบเลี้ยง และเพาะพันธุ์ม้า อันดับ 11 สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธที่ 2 แห่งอังกฤษ พระชนมพรรษา 81 พรรษา ทรงมีทรัพย์สิน 600 ล้านดอลลาร์ อันดับ 12 ชีค ซาบาห์ อัล ซาห์บา เจ้าผู้ครองประเทศคูเวต พระชนมพรรษา 78 พรรษา ทรงมีทรัพย์สิน 500 ล้านดอลลาร์ อันดับ 13 สุลต่านคาบูส์ บิน ซาอิด แห่งโอมาน พระชนมพรรษา 66 พรรษา มีทรัพย์สมบัติ 500 ล้านดอลลาร์ อันดับ 14 พระราชินีบีทริกซ์ วิลเฮม มินา อาร์มการ์ด แห่งเนเธอร์แลนด์ พระชนม พรรษา 69 พรรษา ทรัพย์สมบัติ 300 ล้านดอลลาร์ และอันดับ 15 กษัตริย์มัสวาติ ที่ 2 แห่งสวาซิแลนด์ พระชนมพรรษา 39 พรรษา ทรัพย์สมบัติ 200 ล้านดอลลาร์. จากคุณ : 3N - [ 18 ส.ค. 51 04:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 108 เข้าโผครั้งแรก คนเดียว 1 ใน 10 มหาเศรษฐีอาเซียน เจ้าสัวเจริญ สิริวัฒนภักดี กลายเป็นมหาเศรษฐีที่รวยสุดในประเทศไทย หลังจากที่เป็นคนไทยเพียงหนึ่งเดียวที่ติดอันดับท็อปเทน มหาเศรษฐีในกลุ่มเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ของนิตยสารฟอร์บส์ ทรัพย์สินของนายเจริญ ประเมินว่า จะมีมูลค่า 3 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือราวๆ 1.2 แสนล้านบาท ทำให้นายเจริญกลายเป็นมหาเศรษฐีอันดับ 5 ของอาเซียน โดยมหาเศรษฐีวัย 60 ปีผู้นี้ ก่อร่างสร้างฐานะด้วยตัวเอง เริ่มจากการทำการค้าขายขนาดเล็ก แต่ก็สร้างความมั่งคั่งจากธุรกิจเหล้า เบียร์ รวมถึงเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์มากมายทั้งในกรุงเทพฯ และมหานครนิวยอร์ก ปัจจุบันนายเจริญกำลังผลักดันนำกิจการบริษัท ไทยเบฟเวอเรจ เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย สำหรับมหาเศรษฐีอันดับ 1 ของอาเซียน ยังคงเป็นของ นายโรเบิร์ต ก๊วก จากมาเลเซีย เจ้าของเครือโรงแรมแชงกรี-ลา, หนังสือพิมพ์เซาท์ ไชน่า มอร์นิง โพสต์ ในฮ่องกง และบริษัท เคอร์รี พร็อพเพอร์ตีส์ ซึ่งเป็นบริษัทอสังหา ริมทรัพย์ รวมถึงมีกิจการมากมาย มีทรัพย์สินสุทธิทั้งหมด 5.3 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 2.12 แสนล้านบาท อันดับที่ 2 ได้แก่ นายอนันดา คริชแนน จากมาเลเซีย เจ้าของบริษัท แอสโทร ซึ่งดำเนินธุรกิจเคเบิลทีวีและบริษัท แม็กซิส คอมมูนิเคชั่นส์ ซึ่งเป็นบริษัทโทรศัพท์มือถือในมาเลเซีย นอกจากนี้ ยังดูแลธุรกิจการพนันม้าแข่งในมาเลเซียอีกด้วย มีมูลค่าทรัพย์สิน 5.1 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือ ประมาณ 2.แสนล้านบาท อันดับที่ 3 ได้แก่ นายเคว็ก เลิง เบง จากสิงคโปร์ ที่ครอบครองทรัพย์สินมูลค่า 4 พัน ล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 1.6 แสนล้านบาท เป็นเจ้าของเครือโรงแรมมิลเลนเนียม แอนด์ คอปทรอน โรงแรมที่หรูหราที่สุด และบริษัท ซิตี้ ดิเวลล็อปเมนต์ ซึ่งเป็นบริษัทพัฒนาอสังหา ริมทรัพย์รายใหญ่ อันดับที่ 4 นายอึ้ง เทิง ฟง ชาวสิงคโปร์ เจ้าของบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในฮ่องกง ผ่านทางบริษัท ซิโน กรุ๊ป ส่วนในสิงคโปร์เป็นเจ้าของบริษัทที่ดินขนาดยักษ์ชื่อ บริษัท ฟาร์ อีสต์ ออร์แกไนเซชั่น มีมูลค่าทรัพย์สินที่ครอบครอง 3.2 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 1.28 ล้านบาท ส่วนอันดับที่ 5 ได้แก่ นายเจริญ และอันดับที่ 6 นายลี เซิง วี ชาวสิงคโปร์ มีทรัพย์สิน 2.7 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 1.08 แสนล้านบาท ธุรกิจหลักคือธนาคารโอเวอร์ซีส์-ไชนีส แบงกิ้ง คอร์ป ซึ่งเป็น 1 ใน 3 ธนาคารระดับแนวหน้าของสิงคโปร์ อันดับที่ 7 นายลิม โก๊ะ ตง ชาวมาเลเซีย เจ้าของบริษัท เกนติ้ง กรุ๊ป หนึ่งในกาสิโนรายใหญ่ของเอเชีย และทำธุรกิจเรือสำราญที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ของโลกคือ บริษัท สตาร์ ครูซ มั่งคั่งด้วยมูลค่าทรัพย์สิน 2.6 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 1.04 แสนล้านบาท อันดับที่ 8 มี 2 คน คือนายเควก เลง ชาน จากมาเลเซีย และนายวี โช ยอว์ จากสิงคโปร์ มีทรัพย์สิน 2.4 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 9.6 หมื่นล้านบาท เท่ากัน สำหรับนายเควกเป็นญาติของนายเคว็ก เลิง เบง เศรษฐีอันดับ 3 ของภูมิภาค โดยบริษัท ฮ่อง เหลียง กรุ๊ป มาเลเซีย ของนายเควกเป็นหนึ่งในบริษัทการเงินระดับแนวหน้าในภูมิภาค ส่วนนายวี ฐานธุรกิจสำคัญคือธนาคาร ยูไนเต็ด โอเวอร์ซีส์ แบงก์สิงคโปร์ อันดับ 10 นายอาร์.บูดี ฮาร์โตโน เจ้าของบริษัท ดาจารัม ผู้ผลิตบุหรี่กานพลูที่ใหญ่ที่สุดของโลกชาวอินโดนีเซีย มีมูลค่าทรัพย์สินที่ครอบครองอยู่ที่ 2.3 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 9.2 หมื่นล้านบาท ฟอร์บส์จัด 10 อันดับผู้ที่ร่ำรวยครั้งนี้ โดยพิจารณาจากสัญชาติ มูลค่าทรัพย์สินสุทธิในรูปสกุลเงินดอลลาร์ และผลประโยชน์ทางธุรกิจหลัก จากคุณ : 3N - [ 18 ส.ค. 51 04:43:38 ]