ความคิดเห็นที่ 1 เอ่อ คือว่า คือ ขอนิยาม "ผ้าเยียรบับ" หน่อยสิครับ ผ้าเยียรบับที่ใช้คลุมพระราชอาสน์ กับ "ผ้าเยียรบับ" ที่ใช้ตัดเย็บทำเครื่องนุ่งห่ม ต่างกันตรงไหนครับ ว่าจะไม่แล้วเชียว จากคุณ : เบคู กะ อูเว - [ 22 มิ.ย. 51 19:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดูจากรูปและพิจารณาถึงลักษณะผ้า เห็นว่าไม่ควรนะครับ ขออนุญาตความเห็นต่อๆ ไปไม่นำรูปอื่นมาเทียบครับ จากคุณ : พระนายไวย - [ 22 มิ.ย. 51 19:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผ้าที่มีชายครุยเย็บโดยรอบเรียกว่าผ้าเยียรบับ ส่วนผ้าลักษณะคล้ายกันแต่ไม่มีชายครุยเรียกว่าพระสุจหนี่ จะกล่าวได้ว่าพระสุจหนี่นั้นลาดสำหรับทอดพระราชอาสน์ พระแท่นทรงกราบ อย่างในภาพเป็นทั้งผ้าเยียรบับซึ่งปูโต๊ะเคียงและพระสุจหนี่ซึ่งลาดสำหรับทอดพระราชอาสน์ ดูแล้วคนที่ไปใช้ไม่รู้ตะขิดตะขวงใจบ้างเลยหรือครับ จากคุณ : tprca (tprca) - [ 22 มิ.ย. 51 21:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นี้ก็อีกภาพซึ่งแม้จะไม่ได้มีลักษณะเป็นพระแท่นทรงกราบแต่ก็นำผ้าเยียรบับไปตัดเย็บดูแล้วตะขิดตะขวงใจอย่างไรก็ไม่ทราบครับ จากคุณ : tprca (tprca) - [ 22 มิ.ย. 51 21:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตัวอย่างพระฉายาลักษณ์นี้ทรงยืนบนพระสุจหนี่ครับ จากคุณ : tprca (tprca) - [ 22 มิ.ย. 51 21:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเห็นภาพสมภารพระอารามหลวงแห่งหนึ่งนั่งสุจหนี่ ไม่ทราบว่าสมภารท่านนั้นคิดนึกอย่างไร ถ้าใครอยากเห็นภาพสมภารนั่งสุจหนี่ ลองเข้าไปที่เว็บ "youtube" หาคลิปที่ชื่อ "ปลุกตะวัน" แล้วดูในนาทีที่ ๑.๒๕ จะเห็นเองครับ อุปัฏฐากคนสำคัญของสมภารท่านนั้นหลักๆ มี ๒ ท่าน และทั้งสองท่านเป็นผู้ควรรู้ขนบธรรมเนียมในพระราชสำนักอย่างดี เพราะท่านหนึ่งนั้นถึงกับมีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรง ถ้าภาพนั้นผ่านสายตาโยมอุปัฏฐากท่านนั้นไปโดยไม่ทักท้วงอะไร ก็น่าสลดใจมิใช่น้อย ผมคิดว่าผ้าเยียรบับและผ้าสุจหนี่ เป็นของที่พระภิกษุสงฆ์ไม่พึงใช้ เพราะทอด้วยเส้นเงินหรือทองซึ่งเป็นวัตถุอนามาสตามพระวินัย จากคุณ : นาย UP - [ 22 มิ.ย. 51 21:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นี้เป็นภาพพระแท่นทรงกราบอย่างที่เคยเรียนให้ทราบผ้าที่ลาดไว้คือพระสุจหนี่ส่วนที่คลุมที่พระแท่นทรงกราบเรียกว่าผ้าเยียรบับ แม้ผ้าลักษณะนี้อาจสามารถหาซื้อได้เพราะเป็นผ้าทอจากอินเดียแต่สมควรหรือที่ทั้งพระสงฆ์หรือฆราวาสจะนำมาใช้เลียนแบบเทียบเสมอเจ้า น่าสลดใจจริง ๆ จากคุณ : ผู้ติดตาม (tprca) - [ 22 มิ.ย. 51 21:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมสงสัยว่ามีประเพณี หรือระเบียบอะไรห้ามใช้หรือเปล่าครับ ถ้าไม่ใช่ ผมเห็นว่าเป็นสิ่งปกติเหมือนกับสิ่งของประเพณีหลายๆ อย่างที่เริ่มจากในวัง แล้วข้าราชการ ประชาชนทั่วไปก็เอามาใช้ทีหลังจนกลายเป็นที่นิยมทั่วไปครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 22 มิ.ย. 51 23:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ใช่ๆ ขอดูระเบียบด้วย ถ้าไม่มี ก็แค่คนคิดมากคนหนึ่ง มาบ่นในกระทู้ จากคุณ : สายเสมอ - [ 23 มิ.ย. 51 02:19:31 A:124.121.121.121 X: TicketID:166496 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยครับ ถ้าไม่มีระเบียบห้ามไว้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร เพราะสมัยนี้เป็นยุคประชาธิปไตย(มั้ง?) คนทุกคนย่อมมีสิทธิแลศักดิ์ศรีความเป็นมนุษยเสมอกัน แต่ถ้ามีระเบียบข้อบังคับห้ามไว้ ก็ถือเป็นการมิบังควรอย่างยิ่งครับ จากคุณ : พญาสุเรนทร์ - [ 23 มิ.ย. 51 03:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เยียรบับ ตามนิยามในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานกล่าวว่า "ผ้าซึ่งทอด้วยทองแล่งกับไหม  แต่มีไหมน้อยกว่า" เยียรบับมีการใช้ทำพระสุจหนี่และผ้าปูโต๊ะ  รวมทั้งใช้เป็นพระภูษาทรงชั้นนอกด้วย  นอกจากนั้นยังปรากฏในเครื่องแต่งตัวโขนละคร การใช้ผ้าปูโต๊ะเยีรบับและพระสุจหนี่ตามแบบแผนในพระราชสำนักนั้น  ทอดถวายเฉพาะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ  สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร  และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เท่านั้น  พระบรมวงศ์ถัดลงมาทรงใช้ผ้าปูโต๊ะแพรสี  และถอดพระเก้าอี้บนพรมแดงเท่านั้น จากคุณ : V_Mee - [ 23 มิ.ย. 51 08:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สงสัยอาจคิดมากไปก็ได้ก็เลยเข้ามาบ่นในสถานที่นี้ สถานที่ซึ่งพูดกันว่าเป็นเวทีแสดงความคิดเห็นทำให้เกิดปัญญา แต่ลองคิดดูถ้าสิ่งเหล่านี้ซึ่งไม่มีระเบียบห้ามไว้อย่างชัดเจนแต่ก็เป็นสามัญสำนึกของคนนะ เครื่องทองทิศไม่มีระเบียบว่าพระมหากษัตริย์ พระบรมวงศ์ชั้นสูง ทรงใช้ หากคิดว่าไม่มีระเบียบห้ามแล้วต่อไปตามวัดวาอารามคงใช้กันไปทั่ว น่าอนาถใจกับสามัญสำนึก และความเห็นว่าอะไรที่ไม่มีระเบียบห้ามอย่างชัดแจ้งก็สามารถทำได้ หรือนึกครึมก็เลียนแบบพระราชอาสน์มาใช้สอยกันเลยรึ ต้องขอโทษกับทุกท่านกับสิ่งที่คิดมากไปเองและไม่เห็นแก่เสรีภาพประชาธิปไตยที่ทุกคนมีศักดิ์และเสรีภาพอย่างที่แสดงความเห็นกันไว้ อาจเพราะใช้สามัญสำนึกมากเกินไปมั้ง จากคุณ : ผู้ติดตาม (tprca) - [ 23 มิ.ย. 51 19:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องแบบนี้ไม่เห็นต้องมีกฏเลยคะ มันต้องรุ้ด้วยตัวเองว่าอะไรควรหรือไม่ควร เหมือนการยกมือไหว้อะคะมันก็ไม่ได้มีกฏตายตัวเหมือนกัน มันอยู่ที่สามันสำนึกคะคุณ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 51 20:43:58 จากคุณ : ghv2 - [ 23 มิ.ย. 51 19:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ​รู้สึกว่า สมเด็จพระพุฒาจารย์​ จะปฏิบัติหน้าที่แทนพระองค์ (พระสังฆราช) ในงานทรงตั้งเปรียญธรรมนะครับ จากคุณ : ถูกหรือปล่าวไม่รู้อะ (เภตรวรดิตถ์) - [ 23 มิ.ย. 51 21:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอแบบนี้ถึงไม่มีระบุในรัฐธรรมนูญ ก็ต้องใช้กฎอื่นครับ ไทยใช้การปกครองระบบประชาธิปไตย แบบมีรัฐธรรมนูญและกฎหมายที่เป็นลายลักษณ์เพื่อเป็ยบรรทัดฐานของสังคม แต่ถ้าไม่มีปรากฎเราก็ใช้แบบจารีต ประเพณี ค่านิยม หรือ "สามัญสำนึก" เป็นเครื่องตัดสิน จะเรียกว่าละเมิด หรือไม่คงแล้วแต่จะคิดครับ เดียวจะหาว่าผมไปลิดรอนเสรีภาพในการพูด การแสดงออก และความคิด กรณีเครื่องทองทิศ ผมมองว่าเป็นเครืองบูชาอย่างไทย ที่สามัญชนจักใช้ก็ได้ ไม่ผิด แต่การใช้ผ้าเยียรบับ มาปูลาด หรือ ปูโต๊ะเครียงแบบนี้ ดูถ้าจะมาไป ดูได้จากกรณีลาดพระที่เฉพาะพระองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หรือ สมเด็จพระบรมวงศ์ ก็ไม่มีผู้ใดบังอาจไปนั่ง หรือกราบ บนพระสุจหนี่นั้นๆ แม้กระทั้ง พระบรมวงศ์ หรือ พระอนุวงศ์ จากคุณ : พระนายไวย - [ 23 มิ.ย. 51 21:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หัวข้อคือเหมาะสม บังควรหรือไม่ ตอบยากนะครับ บางทีก็ว่าทำตัวเยี่ยงเจ้า เสนียดจักกินกบาล จากคุณ : Alovera - [ 23 มิ.ย. 51 22:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นสักเล็กน้อยนะครับ ผมเข้าใจว่าคุณเจ้าของกระทู้คงจะทราบเรื่องราวเกี่ยวกับการพระราชพิธีเป็นอย่างดี รวมทั้งทราบระเบียบแบบแผน ตลอดจนขนบธรรมเนียมประเพณีในการใช้ "ผ้าเยียรบับ" และ "พระสุจหนี่" เป็นอย่างดี เช่น ใช้กับเจ้านายพระองค์ไหน อย่างไร กล่าวคือ สามารถใช้ได้เฉพาะเจ้านายตั้งแต่ชั้น สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีขึ้นไปเท่านั้น (ตามที่คุณเจ้าของกระทู้ และคุณ V_Mee ได้แสดงความเห็นไว้ในความเห็นที่ ๑๒) ซึ่งอย่าว่าแต่สามัญชนทั่วไปเลย แม้แต่เจ้านายพระองค์อื่นนอกจากนี้ จะใช้พระสุจหนี่ลาดสำหรับทอดพระราชอาสน์ พระเก้าอี้ หรือพระแท่นทรงกราบ หาได้ไม่ และธรรมเนียมการใช้พระสุจหนี่นี้เป็นธรรมเนียมที่เคร่งครัดมากในพระราชสำนัก เมื่อคุณเจ้าของกระทู้ได้เห็นภาพที่มีสามัญชนนำไปใช้โดยจะรู้เท่าถึงการณ์หรือไม่ก็ไม่ทราบ ก็คงจะเป็นกังวล และนำข้อกังวลนี้มาตั้งเป็นหัวข้อกระทู้ ซึ่งก็มีผู้แสดงความเห็นหลากหลาย ทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เรื่องนี้ผมเห็นว่า ในยุคประชาธิปไตย และโลกเสรีเช่นนี้ ประชาชนส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับขนบธรรมเนียมประเพณีในพระราชสำนักคงจะไม่ทราบ และไม่ได้สังเกตเห็นความสำคัญของธรรมเนียมดังกล่าว ก็เห็นว่าก็แค่ผ้าผืนหนึ่ง ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เห็นราชสำนักปูแล้วก็ดูขลัง ดูสวยดี และดูเป็นงานเป็นการดี คงจะคิดเพียงเท่านี้ รวมถึงผู้ที่นำไปตัดเย็บใช้ด้วย ก็คงจะไม่คิดอะไร เพราะไม่ทราบความสำคัญ แต่ถ้าหากเขาทราบความสำคัญว่าในพระราชสำนักมีธรรมเนียมการใช้เฉพาะพระราชวงศ์ชั้นสูงอย่างไร เขาก็คงไม่นำไปใช้ เพราะคนไทยส่วนมากยังคง "ถือ" เรื่องที่ต่ำที่สูง หรือความควร ไม่ควรอยู่ อาจจะมีบางคนเห็นด้วยซ้ำไปว่า ถ้าผ้าเยียรบับมีความสำคัญมากเช่นนี้ ก็ควรจะสงวนให้ใช้เฉพาะในพระราชสำนักเท่านั้น ไม่ควรให้มาวางขายในพาหุรัดเช่นนี้ ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ ผมว่าเกิดจากความไม่ทราบ หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์มากกว่าอย่างอื่น ซึ่งผู้ที่รู้ก็ควรจะอธิบายให้ผู้ไม่รู้ได้ทราบ และควรชี้แจงว่าเหตุใดจึงไม่เหมาะสม และทางที่ดีเพื่อมิให้เกิดกรณีการรู้เท่าไม่ถึงการณ์อีก สำนักพระราชวังก็ควรจะได้ประชาสัมพันธ์เรื่องขนบธรรมเนียมประเพณีในพระราชสำนักให้คนทั่วไปได้รับทราบบ้าง ก็จะดีหาน้อยไม่ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 51 22:26:34 จากคุณ : วศินสุข - [ 23 มิ.ย. 51 22:24:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มันก็คล้ายๆกับที่คนจำนวนมากชอบใช้คำว่า "หมายกำหนดการ" ไงครับ ใช้กันโดยไม่รู้ แม่ผมเองก็เคยพูดว่า "ดูหมายกำหนดการซิ วันนี้ทัวร์เขาจะพาเราไปเที่ยวที่ไหนบ้าง" ผมเลยต้องตอบว่า "แม่ เรามีเชื้อมีสายกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่นี่" แต่มาคิดๆดูนะ บางทีสิ่งที่เป็นประเพณีในวังก็แพร่หลายไปสู่คนสามัญโดยที่ไม่มีใครตำหนิอะไร ไม่มีใครมองว่าเสียหาย อย่างเพลงชื่ออะไรไม่รู้ (ใครทราบช่วยบอกด้วย จะเป็นพระคุณยิ่งครับ) ที่ชาวบ้านต่างจังหวัด (ผมเป็นคนสระบุรี) เขาใช้บรรเลงเวลาแห่นาคนั้นก็บรรเลงกันไป พวกที่เต้นตามเพลงก็รำไปด้วย เต้นไปด้วย กินเหล้าเมาไปด้วย ผมเองก็ไม่รู้ว่านี่เป็นเพลงที่เคยใช้ขบวนแห่พระมหากษัตริย์มาก่อน จนมาเมื่อ 5 ปีก่อน ผมไปอยู่ที่ปักกิ่ง แล้วก็ได้ดู TV5 ของฝรั่งเศส เขาเอาสารคดีที่มาถ่ายทำในไทยสมัย พ.ศ. 2506 มาฉายซ้ำ ในนั้นมีการถ่ายขบวนแห่เลียบพระนครทางสถลมารคของในหลวงด้วย และไม่ได้มีแต่ภาพเคลื่อนไหวอย่างเดียว ยังมีเสียงด้วย กองดุริยางค์ (ไม่รู้เรียกถูกหรือเปล่า) ที่นำขบวนแห่ของในหลวงก็บรรเลงเพลงดังกล่าวขึ้นมา ทำให้ผมเพิ่งมารู้ว่า เพลงที่พวกชาวบ้านเมาและเต้นกันเวลาแห่นาคนั้น เดิมเคยใช้ในขบวนแห่ของพระมหากษัตริย์มาก่อน เท่ากับว่าวัฒนธรรมหลวงได้กลายเป็นวัฒนธรรมราษฎร์ไปในที่สุด จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 23 มิ.ย. 51 23:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ได้เห็นจากภาพแล้วก็สลดใจเช่นกันครับ แต่ในความสลดใจนั้น คงต้องมาทำความเข้าใจกันว่า หน่วยงานที่ทำไปนั้นทำไปเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์หรือไม่ เพราะอย่าลืมว่าไม่ได้มีกฏ ระเบียบใดเป็นข้อบังคับว่าห้ามทำ ห้ามปฏิบัติ เราเพียงเคารพว่า นั่นคือสิ่งที่มิบังควรหากเรานำพระสุจหนี่ ผ้าเยียรบับหรือสิ่งใดก็ตามที่เลียนแบบธรรมเนียมในราชสำนัก แต่ได้อ่านความคิดเห็นจากหลายๆท่านก็ทำให้มองเห็นชัดว่า ในบางครั้งหน่วยงานที่สามารถแนะนำและเผยแพร่ความรู้ได้โดยตรงยังปิดตัวเองมากเกินไป แล้วที่สำคัญความรู้ที่เรารับทราบกันนั้นว่า พระสุจหนี่ ผ้าเยียรบับ บุคคลในระดับใดที่พึงใช้ ความเหมาะสมอยู่ที่ตรงไหน ยังอยู่ในวงแคบ เอาง่ายๆครับ คงมีแต่เฉพาะในผู้ที่สนใจเท่านั้น สิ่งนี้คงจะว่าไม่ได้ เพราะสำนักพระราชวังเองก็ไม่ได้ออกรายละเอียดให้ศึกษาอย่างชัดเจนเอง  แล้วที่สำคัญในงานหลายงานที่หน่วยงานต่างๆจัด คนของสำนักฯก็ร่วมในพิธี และเป็นผู้ปฏิบัติด้วย เช่น การบวงสรวงองค์จตุคามฯ ผมผ่านไปตามท้องถนนก็ติดป้ายอยู่ดาษดื่นว่า พราหมณ์คนนั้นคนนี้เป็นผู้ประกอบพิธี อีกทั้งจากภาพดังกล่าวข้างต้น ก็เห็นแล้วนี่ครับว่าจริงๆแล้ว เราควรแนะนำว่าเหมาะสมหรือไม่ หากไม่เหมาะสมก็แจ้งเป็นรายๆไปให้ทราบก็เป็นเรื่องดีนี่ครับ ผมก็เคยเห็นตรงๆเลยครับ เห็นแล้วก็ขนลุกซู่เหมือนกันในหลายๆครั้ง เช่น ผมเจอในวัดๆหนึ่งวัดหลวงเลยครับย่านท่าพระจันทร์กันทีเดียว มีการตั้งเครื่องทองน้อยหน้ารูปในหลวง นี่คือเรื่องจริงครับ แต่ทำอะไรได้มั้ยครับ แค่เด็กคนนึงจะให้ไปบอกพระหรือครับ? แล้วอีกครั้งหนึ่งผมก็ไปเจออีกที่สนามหลวงประมาณงานวันสำคัญทางพระพุทธศาสนานี่่ล่ะครับ ผ้าเยียรบับแบบเดียวกับที่ทอดบนโต๊ะทองข้างพระราชอาสน์เลยครับ จากวัดๆหนึ่งก็มาทอดอยู่ข้างถนน  แล้วงานนี้วันเปิดงานมีเจ้านายเสด็จด้วย แน่นอนว่างานนี้จะต้องมีเจ้าหน้าที่ของสำนักฯหลายๆท่านต้องมาครับ  ทำไมเจ้าหน้าที่ไม่ไปแนะนำล่ะครับว่าไม่สิ่งเหล่านั้นไม่เหมาะสม ผมมองว่าจะเป็นการดีซะมากกว่านะครับ ขออนุญาตเพิ่มเติมในส่วนของสิ่งที่อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ทำแล้วนำไปพิเคราะห์ ก็ประสบการณ์อีกล่ะครับ เคยมีโอกาสได้ไปงานพระราชทานเพลิงศพของพระชั้นผู้ใหญ่รูปหนึ่ง งานนี้เจ้านายเสด็จด้วยแล้วมีการเชิญพระราชอาสน์ทอดผ้าเยียรบับคลุมไว้ เมื่อเสร็จงาน เจ้าหน้าที่ก็จะเชิญพระราชอาสน์ พระเก้าอี้ กลับ ด้วยงานนี้มีเด็กนักเรียนมามากมาย ผมก็ดันไปมองเห็นว่านักเรียนเหล่านี้ให้ความสนใจในการถ่ายภาพพระราชอาสน์เป็นพิเศษ ก็มองว่าเป็นเรื่องดี แต่ที่สำคัญครับจะมีทั้งกลุ่มที่เหมาะสมและไม่เหมาะสม นั่นคือ กลุ่มหนึ่งถึงกลับนั่งลงกับพื้นอย่างเรียบร้อยแล้วให้อาจารย์ถ่ายภาพให้ แต่อีกกลุ่มหนึ่งก็ยืนจังก้าด้านหน้าพระราชอาสน์แล้วถ่ายภาพกันตามสบาย ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่ก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่เก็บพรม เก็บเก้าอี้ในพิธีอยู่   ตัวอย่างนี้จะให้ท่านทั้งหลายได้มองเห็นครับว่า หากผมมีส่วนเป็นเจ้าหน้าที่เหล่านั้น ผมคงจะเตือนน้องๆว่าไม่เหมาะสมนะ  ควรจะนั่งให้เรียบร้อยแล้วถ่ายภาพดูจะดีกว่า แต่เหตุการณ์นี้ก็ผ่านไป แล้วนักเรียนเหล่านั้นก็ไม่ทราบว่า ควรหรือไม่ควร ความผิดใครครับ? โดยรวมแล้ว ผมคิดว่าหากจะสร้างความเหมาะสมหรือธรรมเนียมที่ดีแล้วนัั้น เราควรสร้างบรรทัดฐานทั้งระบบครับ  เมื่อทุกคนเห็นภาพที่ผ่านๆมาในกระทู้นี้  โดยเฉพาะท่านสมาชิกห้องสมุดแล้วก็คงจะรู้สึกตกใจล่ะครับ ในยุคประชาธิปไตยจ๋าอย่างนี้ อันตรายครับ ถ้าจะใช้คำว่าบังคับ ขนาดรัฐธรรมนูญเองยังบังคับอะไรไม่ได้เลย การแนะนำและสร้างองค์ความรู้ที่ถูกต้อง  และการเปิดกว้างในความรู้ดูจะเป็นอะไรที่เหมาะสมที่สุดครับสำหรับสังคมไทยในปัจจุบันนี้ ปล.แก้เยอะหน่อยครับ เพราะได้อ่านความเห็นหลายๆท่านแล้ว รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมากครับ ไม่ได้กลัวอะไร กลัวว่าในอนาคต คนจะไม่สนใจ ไม่รู้ ไม่ทราบ แล้วมองว่าเรื่องนี้น่าเบื่อไปซะหมด เพราะความรู้เหล่านี้ยังไม่เปิดและได้รับการศึกษาในวงกว้างนั่นเองครับ ด้วยความเคารพ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 51 23:57:56 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 51 23:37:20 จากคุณ : เด็กท้ายวัง - [ 23 มิ.ย. 51 23:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พูดยากเหมือนกันนะ ผ้าเหล่านี้ ทางราชสำนักก็ไม่ได้ผลิตขึ้น แต่มาจากทางประเทศอาหรับ หรืออินเดีย แล้วทางราชสำนักใช้ผ้าปูโต๊ะเยียรบับและพระสุจหนี่ตามแบบแผนแล้วลองพิจรณาดูว่า คนที่ซื้อผ้าแบบเดียวกันจากแขกขายผ้าแถวพาหุรัด จะเอามาใช้ปูโต๊ะได้หรือไม่ ต่อไปอาจจะเป็นประเด็นอีก เช่นรถพระที่นั่งบางคัน เป็นรถเบนซ์ E Calss หมายความว่า คนอื่นๆในประเทศไทย ห้ามใช้รถเบนซ์ E Class ใช่หรือไม่ ในหลวงทรงใช้กล้องยี่ห้อหนึ่ง พระราชทานภาพนั้นให้หลายหน่วยจัดทำเป็นปฏิทิน หมายความว่าคนอื่นๆ ห้ามใช้กล้องยี่ห้อนั้น ใช่หรือไม่ ลาดพระบาท ใช้พรมแดง แล้วคนอื่น บ้านอื่น สถานที่อื่น ห้ามใช้พรมแดงใช่หรือไม่ ผมว่าเดี๋ยวจะไปกันใหญ่ มาลองพิจารณาดูทีละส่วนดีกว่าครับ ถ้าเรียกว่า ผ้าเยียรบับ ก็หมายถึงผ้าปูโต๊ะของพระมหากษัตริย์และเจ้านายชั้นสูง ถ้าเรียกผ้าปูโต๊ะธรรมดาก็หมายถึงสามัญชน ส่วนลวดลายนั้นก็คงพูดยาก :-)านก็ต้องการให้ทุกอย่างดูดี เห็นผ้าลายนี้สวย พรมลายดีสวย ก็ซื้อเอามาใช้จัดงาน เพราะไม่ได้มีข้อห้ามในการซื้อขายผ้าลวดลายวิจิตรในตลาดผ้าทั้งหลาย และที่สำคัญ ก็คงไม่ทราบถึงระเบียบในราชสำนักด้วย อย่าว่าแต่ปูโต๊ะในงานพิธีเลย ลายนี้ผมยังเห็นปูโต๊ะ VIP สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง จากคุณ : ปืนลั่น - [ 24 มิ.ย. 51 02:25:01 A:124.121.126.236 X: TicketID:166496 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอเสริมความเห็นที่ ๒๐ ของคุณเด็กท้ายวัง  ในเรื่องพระราชอาสน์แล้ว  ต้องขอตำหนิเจ้าหน้าที่สำนักพระราชวังที่ไม่บอกกล่าวให้ทราบถึงการควรไม่ควร   ตามแบบธรรมเนียมที่เคยเห็นท่านผู้ใหญ่ท่านถือปฏิบัติกันมา  ในเวลาที่เดินผ่านพระราชอาสน์แม้จะทอดคลุมไว้ก็ต้องถวายบังคมหรือถวายคำนับ  เสมือนประทับอยู่ ณ ที่นั้น  หรือแม้แต่เจ้าพนักงานวรอาสน์จะเคลื่อนย้ายพระราชอาสน์แต่ละครั้งยังต้องถวายบังคมก่อน   ที่น่าตำหนิอีกกรณีหนึ่ง คือ เวลาที่ประชาชนขึ้นไปถวายบังคมพระศพซึ่งประดิษฐาน ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทนั้น  ก่อนจะไปถวายบังคมพระศฑนั้น  ประชาชนที่ขึ้นไปบนพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทจะต้องเดินผ่านพระราชอาสน์ที่ทอดคลุมไว้ข้างพระแท่นมหาเศวตฉัตร  แต่เจ้าพนักงานสำนักพระราชวังหาได้บอกกล่าวให้พสกนิกรถวายเคารพพระราชอาสน์เป็นการถวายเคารพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถก่อน  แล้วจึงให้ถวายบังคมพระศพ  มิใช่ให้ถวายบังคมพระศพเสมือนพระศพทรงเป็นประธานอยู่ ณ พระที่นั่งนั้นดังเช่นที่ปฏิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ จากคุณ : V_Mee - [ 24 มิ.ย. 51 07:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าเรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร เราก็คงคิดเหมือนเจ้าของกระทู้ค่ะ การเลือกแสดงหรือใช้สิ่งต่างๆของมนุษย์แสดงให้เห็นถึงการให้ความสำคัญต่อสิ่งต่างๆ หากผู้ที่นำผ้าเยียรบับไปใช้ ใช้เพราะเคยเห็นในงานพิธี แต่ไม่ทราบว่าประเพณีไทยหรือธรรมเนียมไทยนิยมใช้เฉพาะงานที่มีเจ้านายเท่านั้น ก็ควรจะเกิดความฉุกคิด และกลับไปศึกษาก่อนที่จะตัดสินใจใช้ เพราะผ้าอย่างนี้เห็นทุกครั้งในงานพระราชพิธี แต่ถ้าไม่คิดแล้วนำมาใช้เลยนี่ เป็นอาการคิดน้อยไปมากค่ะ ไม่สมควร แสดงออกถึงการไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้ค่ะ ซึ่งน่าสลดใจเป็นอย่างยิ่ง จากคุณ : pepperferry - [ 24 มิ.ย. 51 08:43:04 A:58.8.121.87 X: TicketID:175065 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นในเรื่อง ตำนานสมเด็จพระนเศวรมหาราช ใช้ผ้าชนิดเดียวกันหรือเปล่า http://kingnaresuanmovie.com/images/gallery/039.jpg http://kingnaresuanmovie.com/images/gallery/044.jpg จากคุณ : สงสัย - [ 24 มิ.ย. 51 11:39:53 A:58.9.188.176 X: TicketID:165490 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องความรู้สึกหรือความฉุกใจคิดเป็นเรื่องที่พูดยากอยู่เหมือนกัน เพราะอาจต้องได้รับการปลูกฝังอย่างถูกวิธีจากผู้ที่พึงเชื่อถือได้มาแต่ต้น ไม่เช่นนั้น เขาก็อาจทำไปโดย "รู้เท่าไม่ถึงการณ์" การให้ความรู้เป็นเรื่องสำคัญครับ หากว่าเขาไม่รู้ เราจะตำหนิเขาอย่างเต็มปากเต็มคำก็ไม่ถูก หรือหากว่าเขารู้แล้ว แต่ก็จะฝืนทำ ก็คงจะไปเอาผิดก็ไม่ได้เพราะขนบธรรมเนียมเหล่านี้ไม่ได้มีกฎบัตรกฎหมายรองรับ คงได้แต่ถูกผู้คนตำหนิประณามไปตามมาตรการของจารีตหรือวิถีประชาเท่านั้น เรื่องการถวายบังคมพระบรมศพบนพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ตั้งแต่ครั้งงานพระบรมศพสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ก็เห็นว่าเจ้าหน้าที่แนะนำให้กราบถวายบังคมพระบรมศพเป็นอันดับแรก กราบพระพุทธรูปประจำพระชนมวารเป็นอันดับสอง และกราบถวายบังคมพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (และสมเด็จพระบรมราชินีนาถ หรือพระบรมวงศ์ที่ประทับอยู่ ณ ที่นั้น) เป็นลำดับสุดท้าย จะเห็นได้ว่าแม้แต่เวลาที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประทับเป็นประธานอยู่ ณ ที่นั้น ยังกำหนดให้ถวายบังคมพระบรมศพก่อนถวายบังคมพระมหากษัตริย์ สังเกตดูแล้วคงไม่ได้เป็นที่ขัดพระราชนิยมเพราะสำนักพระราชวังก็กำหนดให้ปฏิบัติเช่นนั้นเรื่อยมาตั้งแต่แรกประดิษฐานพระบรมศพจนถึงการออกพระเมรุมาศ ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง นี่เป็นข้อสังเกตที่ผมได้พบเห็นมานะครับ จะถูกหรือผิดราชประเพณีหรือไม่อย่างไร ผมไม่ขอแสดงความเห็น ส่วนการกราบถวายบังคมพระบรมศพ/พระศพ ซึ่งประดิษฐาน ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ก่อนการกราบพระพุทธรูปนั้น เป็นราชประเพณีที่ออกจะตรงข้ามกับประเพณีสามัญที่ให้กราบพระก่อนกราบศพ แต่ในข้อนี้มีหลักฐานยืนยันชัดเจนว่ามีราชประเพณีให้กราบพระบรมศพก่อนพระพุทธรูปจริง ดูได้จากหมายกำหนดการในงานพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นต้น ความรู้สึกควรหรือไม่ควรนั้น อาจต้องปลูกฝังตั้งแต่วัยเยาว์ มีภาพบางภาพที่ผมเห็นแล้วก็สะอึก เมื่อการเสด็จออกมหาสมาคม ณ พระที่นั่งอนันตสมาคม ในพระราชพิธีฉลองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี มีข้าราชการรุ่นใหม่ๆ บางคน ที่ยิ่งดูจากเครื่องหมายสังกัดแล้วยิ่งถอนใจ เพราะพวกเขามีที่ทำงานอยู่ในพระบรมมหาราชวังนั้นเอง พกโทรศัพท์มือถือที่มีกล้องติดตัวเข้าไปในนั้น พอพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จออก พวกเธอก็ยกโทรศัพท์ขึ้นฉายพระบรมฉายาลักษณ์กันอย่างสนุกสนาน ที่หนักไปกว่านั้นคือไหว้วานกันให้เพื่อนฝูงช่วยถ่ายรูปตนเอง เดี่ยวบ้าง หมู่บ้าง โดยผินหลังให้ที่ประทับขณะที่แลเห็นพระองค์เสด็จออกทรงสดับคำกราบบังคมทูลพระกรุณาอยู่ คิดดูเถิดว่าบุคคลซึ่งเป็นฉากหลังในภาพของข้าราชการหนุ่มสาวเหล่านั้นเป็นใคร อย่าว่าแต่เป็นการเสด็จออกมหาสมาคมเลยครับ ต่อให้เป็นงานในที่ประชุมชนทั่วๆ ไป ผมว่าก็ไม่ควรไปยกโย่ยงหยกหันหลังใส่ประธานแล้วแอ็คท่าถ่ายรูปอย่างนั้น ผมคิดว่าถ้าอยากแก้ไขภาพอันขัดตาเช่นที่คุณเจ้าของกระทู้และหลายท่านรู้สึก ก็คงต้องเริ่มที่การศึกษาอบรมครับ แต่ถ้าเราให้การศึกษาอบรมอย่างเต็มที่แล้ว เขายังไม่เชื่ออีก ก็คงจนปัญญาจะไปทำอะไรได้ หากไม่มีกฎระเบียบมารองรับ จากคุณ : นาย UP - [ 24 มิ.ย. 51 12:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับคุณปืนลั่น เป็นอย่างยิ่งครับ ผ้าเยียรบับ ไม่ได้ผลิตขึ้นมาเพื่อใช้เฉพาะในพระราชสำนัก (ไทย) เท่านั้นครับ เขาก็ผลิตขายกันทั่วไป ซื้อหาได้ง่าย แม้ในพาหุรัดก็มีขาย ผ้านุ่งของฝีพาย ผู้คุม หัวหน้าหมู่ หัวหน้ากอง ในกระบวนเรือพระที่นั่ง พระยาแรกนา ในพิธีแรกนาขวัญ และอีกหลายๆ ท่าน ล้วนตัดเย็บจากผ้าเยียรบับ นัยของเืรื่องนี้ ผมว่าไม่ได้อยู่ที่ "ผ้าเยียรบับ" ครับ แต่อยู่ตรงที่...ราชสำนักจะใช้ผ้าเยียรบับคลุมพระราชอาสน์ หรือเป็นผ้าปูโต๊ะ (คือไม่ใช้ผ้าอื่น คลุมพระราชอาน์ หรือปูโต๊ะ) คนธรรมดา อย่างเราคงไม่เอาผ้าเยียรบับ มาคลุมเก้าอี้ หรือเอามาปูโต๊ะเล่น สมมุตินะครับ คิดเล่นๆ ถ้าวันไหนราชสำนักเกิดเปลี่ยนแปลง ใช้ผ้าไหมอิตาลี หรือผ้าลูกไม้อิตาลี มาคลุมพระราชอาสน์ หรือเป็นผ้าปูโต๊ะเคียง ผ้าลูกไม้ที่ผมเคยใช้ปูโต๊ะอยู่ทุกวัน ก็ต้องเลิกใช้ไปด้วยหรือครับ คงไม่ถึงขนาดนั้น เพราะนั่นคือ ธรรมเนียมในราชสำนัก เป็นธรรมเนียมหลวง ไม่ใช่ธรรมเนียมราษฎร์ อย่างพรมแดง ซึ่งใช้เป็นลาดพระบาท เวลาเห็น จะเดินผ่าน ก็ต้องข้าม เหยียบไม่ได้ คลุมด้วยผ้าเยียรบับ ทุกคนรู้ ทุกคนทราบครับ แต่พรมแดงเปิดงาน อันนี้ก็แดงเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ลาดพระบาท เห็นปุ๊บ จะเหยีบ จะข้าม จะนอนกลิ้งเกลือก ไม่มีใครว่าอะไร และคงไม่มีใครเอา "ผ้าเยียรบับ" มาคลุมเอาไว้ พรมแดงเหมือนกัน ไม่ต่างอะไรกันเลย ผมเลยว่า มันเป็นธรรมเนียมไงครับ ธรรมเนียมในราชสำนัก เป็นธรรมเนียมหลวง ธรรมเนียมชาวบ้าน ก็เป็นธรรมเนียมราษฎร์ ไม่อยากให้ใช้ผ้าเยียรบับ ก็ต้องออกระเบียบการใช้ผ้าเยียรบับ เหมือนสมัยหนึ่งในสมัยอยุทธยา การรับประทานปลาตะเพียน (หรือปลานิล จำไม่ได้แล้วครับ) เป็นความผิด เพราะสงวนไว้ให้พระเจ้าอยู่หัวเท่านั้น จากคุณ : เบคู กะ อูเว - [ 24 มิ.ย. 51 16:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอบ คคหที่ ๒๔ ผมมองว่าเรื่องนี้ต้องแยกกรณีไปครับ เพราะภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์อิงประวัติศาสตร์มีเนื้อหากล่าวถึงพระมหากษัตริย์ในอดีต ท่านผู้สร้างก็ได้เก็บรายละเอียดเป็นอย่างดีเยี่ยม ผมจึงมองว่าไม่ใช่้เรื่องแปลกครับ ที่จะได้เห็นพระสุจหนี่ เครื่องราชูปโภค พระแสงราชศัสตราวุธอีกมากมายจากภาพยนตร์เรื่องนี้ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 51 18:00:09 จากคุณ : เด็กท้ายวัง - [ 24 มิ.ย. 51 17:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 งั้นขออภัยนะคับ ผมไม่ทราบ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่สมควรขอบคุณคับ จากคุณ : สงสัย - [ 24 มิ.ย. 51 20:00:58 A:58.9.188.176 X: TicketID:165490 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตอบคุณสงสัยนะครับ อาจจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดคุณได้ ถ้าคุณเห็นว่าไม่สมควร แต่ขอแสดงความเห็นเพิ่มเติมว่า  ผมเข้าใจในจุดที่มองว่าไม่สมควร คิดว่า น่าจะเป็นเรื่องของการจำลองสิ่งของต่างๆที่ใช้ในราชสำนัก มาใช้เพื่อความสมบูรณ์ของรายละเอียดในภาพยนตร์  ภาพยนตร์เรื่องนี้ ไทยทำ ไทยคิด แล้วที่สำคัญยิ่งเก็บรายละเอียดได้อย่างสมบูรณ์ผมมองว่าเป็นเรื่องที่ดี หากคุณได้ติดตามการถ่ายทำแล้ว คงได้ทราบว่า เมื่อครั้งเปิดกล้องนั้น สมเด็จพระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมกองถ่ายอีกทั้งมีพระราชเสาวนีย์พระราชทานให้ท่านผู้กำกับเพิ่มเติมในรายละเอียดสำคัญต่างๆด้วย อยากให้มองอีกมุมหนึ่งครับว่า  คนไทยทำหนังประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะเป็นประวัติศาสตร์ราชสำนัก การเก็บรายละเอียดเป็นเรื่องที่ดีมากๆครับ ดูภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ที่เราปล่อยให้ต่างชาติทำสิครับ เช่นThe King and I หรือเมื่อครั้งอดีตที่เป็น Anna and the kingก็ตาม สิ่งของ สิ่งประกอบต่างๆในราชสำนัก ทำออกมาดูขาดๆเกินๆ ยังไงไม่ทราบ ตัวอย่างที่ผมยกมา คงทำให้คุณสงสัย คลายความสงสัยได้กระมังครับ ด้วยความเคารพ จากคุณ : เด็กท้ายวัง - [ 25 มิ.ย. 51 14:07:00 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขออนุญาต! ความเห็นส่วนตัวนะ ใช้ผ้าอย่างนี้เหมาะหรือไม่ ถามคำถามแบบนี้มีรูปด้วยก็ตอบว่า " ไม่เหมาะสม" เพราะผ้าที่ตัดเย็บแบบนี้เขาใช้กันในพระราชสำนัก คนสามัญก็ไม่น่าไปเลียนแบบมาใช้ คนเขาเรียกทำตัวเทียมเจ้า ----------------------------------------------------------------------- "ผ้าเยียรบับ"  เป็นชื่อผ้าชนิดหนึ่ง "พระสุจหนี่"  คือ เครื่องปูลาด,พรม ทำด้วยผ้าชนิดต่างๆ อธิ เยียรบับ อัตลัต เข้มขาบ  ผ้าตาดระกำไหม  ผ้าไหมปักด้วยไหมทองไหมเงินเป็นลวดลายงดงามใช้รองราชภัณฑ์ พูดถึงแต่เยียรบับ แต่เดิมใช้แต่เจ้านาย  เดียวนี้ใช้ตั้งแต่เจ้านาย ลงมาถึงพวกชุดละคร ( แต่คงไม่มีใครเอามานุ่งไปเดินบนถนนหรอก เดียวเขาก็ว่าบ้านะจ๊ะ ) ---------------------------------------------------------------------------- แต่ผ้าก็สวยดี นะครับ จากคุณ : win (พ.ฐานุตฺตโร) - [ 25 มิ.ย. 51 15:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผมพยายามเข้าใจความเห็นและเจตนาทั้งสองฝ่ายนะครับ ในเรื่องว่าด้วยการใช้ผ้าเยียรบับ ปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะนี้ก็คือ เริ่มมีบุคคลหรือองค์กรภายนอกนำผ้าทอที่มีความคล้ายคลึงหรือเหมือนหรือเป็นชนิดเดียวกับผ้าเยียรบับมาใช้ในพิธีการต่างๆ ที่มิได้เกี่ยวข้องกับพระราชสำนัก ประเด็นก็คือ ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผู้ใช้เพราะเห็นว่าสวยงาม จึงเอาตามอย่างในพระราชสำนักประการที่หนึ่ง และการรู้ว่ามีธรรมเนียมสงวนไว้ใช้เฉพาะในพระราชสำนักแต่ยัง"จงใจ" นำมาใช้โดยรู้อยู่ว่าเป็นการฝ่าฝืนธรรมเนียมเป็นประการที่สอง ประการแรกยังพอให้อภัยได้ ถ้ามีการประชาสัมพันธ์และให้ความรู้กันอย่างต่อเนื่อง แต่ประการที่สองนี้ยากที่จะให้อภัย เพราะเป็นการใช้โดย"จงใจ" ถ้าพูดอย่างนี้ก็อาจมีข้อโต้แย้งขึ้นมาได้อีกว่า ในเมื่อไม่มีกฎระเบียบห้ามไว้ เหตุใดจึงใช้ไม่ได้เล่า ก็ขอให้ความเห็นว่า คำว่าธรรมเนียมปฏิบัติคือสิ่งที่ได้มีการยึดถือกันมาช้านานจนกลายเป็นแบบแผน แม้ไม่มีการเขียนข้อห้ามไว้เป็นลายลักษณ์อักษรว่าห้ามสามัญชนใช้ผ้าเยียรบับ แต่ธรรมเนียมปฏิบัติดังกล่าวนั้นได้รับการปฏิบัติสืบทอดต่อเนื่องกันมาเป็นเวลาช้านานจนกลายสภาพเป็นกฎหมายจารีตประเพณี (Traditional Law) ซึ่งผู้ปฏิบัติย่อมรู้อยู่แก่ใจดีว่าเรื่องใดใช้เฉพาะพระราชสำนัก เรื่องใดใช้กับสามัญชนได้ เรื่องใดหรือจารีตประเพณีใดที่สามารถอนุโลมให้สามัญชนปฏิบัติได้ มันย่อมขึ้นกับกรณีๆ ไป มิใช่ว่าจะนำธรรมเนียมของพระราชสำนักมาปรับใช้กับสามัญชนได้ทุกเรื่อง เรื่องนี้เราต้องมีความเข้าใจให้ตรงกันก่อนครับ       อย่างเรื่องผ้าเยียรบับที่ใช้เป็นพระสุจหนี่นั้น เราจะเห็นจารีตประเพณีของพระราชสำนักที่ค่อนข้างชัดเจนว่า สงวนใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์ พระบรมราชินี พระรัชทายาท พระบรมราชชนนนี หรือพระบรมวงศานุวงศ์ที่ทรงสัปตปฎลเศวตฉัตรขึ้นไปเท่านั้น ซึ่งพระราชวงศ์อื่นๆ แม้แต่พระเจ้าลูกเธอชั้นเจ้าฟ้าลงมาที่มิได้รับพระราชทานสัปตปฎลเศวตฉัตร ยังไม่ทรงมีสิทธิ์ที่จะประทับบนพระสุจหนี่ได้เลย ย่อมตีความให้เป็นที่เข้าใจได้ว่า สามัญชนทั่วไปไม่อาจใช้ผ้าเยียรบับเยี่ยงพระบรมวงศ์ได้ นอกจากนี้ยังหมายความรวมถึง การใช้ผ้าเยียรบับมาเป็นผ้าปูโต๊ะเคียง ผ้ารองกราบ หรือกรณีอื่นใดที่จะทำให้คนเข้าใจผิดไปได้ว่าเป็นพระบรมวงศ์ที่ทรงสัปตปฏลเศวตฉัตร         ดังนั้น การที่อ้างว่า ในเมื่อไม่มีระเบียบใดห้ามมิให้สามัญชนใช้ ย่อมสามารถใช้ได้นั้น ย่อมเป็นการอนุมานที่ฝืนกฎหมายจารีตประเพณีอันสมควรได้รับการตำหนิติติงนั่นเอง        อย่างไรก็ดี ผมเองก็เห็นด้วยกับหลายท่านที่ควรมีการยกแบบธรรมเนียมต่างๆ ของพระราชสำนัก เหล่านี้มาบัญญัติไว้เป็นลายลักษณ์อักษรให้มีความชัดเจน เพื่อป้องกันปัญหาในทางปฏิบัติ เพราะแม้ว่าธรรมเนียมปฏิบัติเหล่านี้จะมีฐานะเป็นกฎหมายจารีตประเพณีก็ตาม แต่ขึ้นชื่อว่าธรรมเนียมย่อมขาดสภาพบังคับที่ชัดเจนและสามารถเปลี่ยนแปลงได้ไม่ช้าก็เร็ว แต่มิได้หมายความว่าจะบัญญัติธรรมเนียมทุกเรื่องไว้เป็นลายลักษณ์อักษรเสียทั้งหมด แต่เรื่องใดที่มีการปฏิบัติที่ชัดเจนมาช้านาน อาทิ การใช้พระสุจหนี่ การใช้ผ้าเยียรบับเป็นผ้าปูโต๊ะ ฯลฯ ก็สมควรบัญญัติไว้เป็นลายลักษณ์อักษรและกำหนดโทษทางอาญา หากมีการจงใจฝ่าฝืน ในขณะเดียวกัน ก็ควรมีบทบัญญัติข้อยกเว้นไว้ด้วยว่า การใดสามารถให้สามัญชนใช้ผ้าเยียรบับได้บ้าง เช่น การใช้ผ้าเยียรบับสำหรับการแสดงโขน ละคร เป็นต้น  ถ้าทำเช่นนี้ได้ ผมว่าจะเป็นการดีอย่างยิ่งต่อผู้ปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องทุกคนครับ แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 00:59:22 แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 00:49:24 จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ วันสุนทรภู่ 00:44:23 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตามความคิดเห็นส่วนตัวผม เห็นว่าการกำหนดโทษทางอาญาในการใช้ชนิดผ้านั้นออกจะรุนแรงไปสำหรับสมัยปัจจุบัน น่าจะเกิดกระแสต้านอันไม่ก่อให้เกิดผลดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ครับ ผมคิดว่าคงให้ขนบธรรมเนียมในพระราชสำนักเป็นจารีตประเพณีต่อไปจะเหมาะสมกว่า เว้นเสียแต่บางเรื่องที่หมิ่นเหม่ต่อความมั่นคงของรัฐอย่างชัดแจ้ง หาไม่แล้ว เราอาจจะต้องมานั่งคิดโทษทางอาญาแก่ผู้ใช้ผ้าปักทองแล่ง, ผ้าเยียรบับ, ผ้าโหมด, ผ้าขาวลายทอง ฯลฯ ผู้ใช้สัปทนที่มีลักษณะกระเดียดไปทางพระกลด ผู้นำช่อฟ้าหน้าบัน รูปปั้นครุฑาพญานาคไปติดประดับตามอาคารบ้านเรือน ฯลฯ น่ากลัวจะปลีกย่อยลงไปไม่รู้จบจนเป็นเรื่องกระทบกระเทือนสิทธิและเสรีภาพครับ ทั้งยังจะก่อให้เกิดประเด็นโต้แย้งขึ้นอีกว่าแค่ไหนจึงจะอยู่ในข้อยกเว้น เพียงเท่าใดจึงได้ชื่อว่าเป็นการแสดง เพียงเท่าไรจึงเท่ากับทำเทียมเจ้า ถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักทรงทั้งหลายคงโดนดีเป็นที่แรก แต่แล้วถ้าเกิดว่าเจ้าสำนักอ้างว่าเป็นการทำเพื่อการแสดง ก็วุ่นอีก จะใช้บรรทัดฐานใดมาพิจารณา ผมคิดว่าอย่างมาก ถ้าจะให้เป็นลายลักษณ์ก็ควรจะทำเป็นเพียงระเบียบ ประกาศ หรือบันทึกในหน่วยราชการที่รับผิดชอบนั้นๆ เอง หรือทำเป็นตารางหรือคำชี้แจงดังเช่นเรื่องหลักเกณฑ์การพระราชทานหีบ โกศ ฯลฯ ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดกำหนดโทษทางอาญาหรอกครับ ครั้นจารีตประเพณีถูกบันทึกเป็นลายลักษณ์แล้ว มาตรการทางสังคมที่จะลงโทษผู้ฝ่าฝืนก็จะรุนแรงขึ้นเป็นลำดับ เป็นธรรมดา เพราะมีเอกสารอ้างอิงได้ ตามสังคมที่คุ้นชินและนับถือกฎหมายลายลักษณ์อักษร แต่จะถึงขนาดให้มีโทษทางอาญา ถึงขนาดปรับ ริบทรัพย์ กักขัง จำคุก ฯลฯ ผมเกรงว่าจะมากไปสักหน่อยครับ เมื่อกฎเกณฑ์ใดมีสภาพบังคับเป็นกฎหมายแล้ว ผู้ใดจะอ้างว่าไม่รู้กฎหมายย่อมไม่ได้ แต่ขนบประเพณีเหล่านี้มีความซับซ้อนปลีกย่อยเกินกว่าสามัญสำนึกของคนทั่วไปอยู่เหมือนกันนะครับ หากเขาทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์จริง ก็ออกจะน่าสงสารอยู่หากว่าต้องถูกนำสู่กระบวนการดำเนินคดีทางอาญา ฉะนั้น ทางที่ดี ใช้วิธีให้การศึกษาให้ความรู้เหล่านี้แพร่หลาย และปลูกฝังจิตสำนึกของความเหมาะสมตามขนบประเพณีจะดีกว่ามั้ยครับ แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 01:13:22 จากคุณ : นาย UP - [ วันสุนทรภู่ 01:08:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ผมเห็นด้วยกับความเห็นของอาจารย์ up นะครับเกี่ยวกับปัญหาที่ตามมา หากจะมีการบัญญัติเรื่องดังกล่าวไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เพราะมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน อาจกระทบต่อความรู้สึกของสังคมโดยรวมและสามารถถูกนำมาใช้เป็นประเด็นทางการเมืองได้ทุกเมื่อ เพียงแต่ผมมีความเห็นเพิ่มเติมว่า การจะบัญญัติไว้เป็นเพียงลายลักษณ์อักษรอย่างเดียว โดยไม่มีมาตรการลงโทษในทางใดทางหนึ่งแล้ว ผมเกรงว่ากฎระเบียบเหล่านี้อาจไม่มีสภาพบังคับอย่างแท้จริงน่ะครับ ส่วนที่ให้มีการบัญญัติโทษทางอาญา ผมอาจจะใช้ถ้อยคำที่คลาดเคลื่อนไป ก็ต้องขออภัยในความบกพร่องดังกล่าวครับ แต่โทษที่ว่านี้ อาจจะไม่ใช่โทษทางอาญา แต่อาจเป็นโทษปรับทางปกครอง อะไรทำนองนี้ครับ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามีความเ้ป็นไปได้มากน้อยเพียงใด แต่ถ้าเห็นควรให้คงธรรมเนียมเหล่านี้ไว้ โดยไม่จำเป็นต้องเขียนสภาพบังคับไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ถ้ามีเหตุผลโต้แย้งกันเป็นที่ยอมรับได้ ผมก็น้อมรับความเห็นนั้นด้วยความยินดียิ่งครับ อย่างน้อยการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว ณ ที่นี้ นับว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการสร้างความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับแบบธรรมเนียมในพระราชสำนัก และเป็นช่องทางหนึ่งในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องแก่ประชาชนทั่วไปที่ได้มีโอกาสอ่านกระทู้นี้ครับ แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 21:35:01 แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 14:56:09 แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 51 14:54:35 จากคุณ : สโมสรคัคนานต์ - [ วันสุนทรภู่ 10:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณครับ คุณเด็กท้ายวัง และเห็นด้วยกับความเห็นของอาจารย์ upและคุณสโมสรคัคนานต์ จริงๆผมอาจจะคอดน้อยไปก็ได้ ขอบคุณทุกท่านที่แนะนำครับ ยินดีรับฟังคับ จากคุณ : สงสัย - [ วันสุนทรภู่ 20:54:24 A:58.9.220.236 X: TicketID:165490 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สังคมไทยในปัจจุบันนี้ การบังคับให้ทราบ ให้ปฏิบัติดูไม่ใช่ทางที่ดีที่สุดครับ เพราะอย่าลืมว่า อารยะขัดขืนในสังคมตอนนี้มีสูงนัก  การสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องและให้เห็นคุณค่าสำคัญที่สุดครับ จากคุณ : เด็กท้ายวัง - [ 27 มิ.ย. 51 08:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เพิ่งเข้ามาดูกระทู้   โอ้โห จากคุณ : natthaset - [ 4 ก.ค. 51 00:14:18 ]