ความคิดเห็นที่ 1 เขาว่าคนเราเรียนทฤษฎีมาก เลยทำให้เรากลัว ไม่กล้า เวลาจะพูดก็กลัวผิด และ เราจะอิงอยู่กับทฤษฎี เลยปฏิบัติไม่ได้ ถ้าเราเรียนปฏิบัติเป็นแล้ว เราจะจำทฤษฎีมันไปเองโดยอัตโนมัติ จากคุณ : The winner - [ 12 ก.ค. 51 09:07:51 A:124.120.231.141 X: TicketID:181168 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดิฉันไม่เคยสนใจแกรมม่าค่ะ เพราะเรียนไม่เคยรู้เรื่อง แต่ทำงานทุกวันนี้ต้องใช้ภาษาตลอด เริ่มจากใช้คำง่าย ๆ ศัพท์ง่าย ๆ ผสมประโยคไปมา ถ้าวันไหนต้องเขียนอีเมล์อย่างเป็นทางการ ก็เปิดแกรมม่าเฉพาะประโยคที่ต้องการเขียนเท่านั้น ผ่านไปผ่านมา ก็ทำงานได้กับชาวต่างชาติ โดยที่ไม่เคยมีแกรมม่าอย่างมากมายให้หัวเลย ทุกวันนี้ใช้ภาษาด้วยความเคยชิน ถึงไม่เก่งมาก แต่ก็เอาตัวรอดได้ ที่สำคัญ ดิฉันไม่เคยกลัวการต้องพูดกับฝรั่งเลย และภาษาอังกฤษที่ได้มาทุกวันนี้ส่วนมากมาจากการดูหนัง Soundtrack ค่ะ จากคุณ : boonrodjang - [ 12 ก.ค. 51 10:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนเรียนปฏิบัติก่อน  แล้วค่อยฝึกทฤษฎีตามไรทำนองนั้นค่ะ โดยส่วนตัว...ตอนเรียนแกรมม่ารู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่พอไปเรียนพูด-ฟังจากสภาพแวดล้อมภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก มันก็ได้แกรมม่ามาโดยไม่รู้ตัวจริงๆ คือเราจะเคยชินกับฟอร์มการพูด  โดยเก็บข้อมูลมาจากการฟัง พูดรูปแบบนี้เรื่อยๆ  ก็จะชิน  โดยไม่ต้องนึกว่ามันต้องใช้เทนส์อะไรนะ มันเป็นโดยอัตโนมัติ  มันก็มีผิดบ้างถูกบ้าง  ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแม่ของเรานี่นา จากคุณ : รักเฌอ..ประเทศไทย - [ 12 ก.ค. 51 10:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่าจะให้มีพื้นฐานไวทยากรณ์ก่อน มิฉะนั้น คุณพูดไปเรื่อย คนฟังเข้าใจ และอาจเข้าใจผิดได้ ส่วนในใจเขาจะดูถูกคุณ รวมทั้งคุณจะจำในสิ่งที่ผิดๆ จากคุณ : adial - [ 12 ก.ค. 51 11:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ใช่ไม่ต้องเรียน แต่ว่าเรียนประกอบกันไป ความหมายของคนที่พูดเช่นนั้น น่าจะหมายความว่า อย่าไปกังวลเรื่อง grammar มากจนเกร็ง พูดไม่ออก ไม่จำเป็นต้องแม่น grammar มาก ก็ให้พยายามใช้ภาษาไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เรียนเลย ไปได้ไม่ไกลหรอก อยากมากก็พอคุยรู้เรื่อง แต่จะให้เขียน report หรือเขียนบทความเป็นเรื่องเป็นราว คงจะมีข้อจำกัดมากอยู่ จากคุณ : ประมาณนั้น - [ 12 ก.ค. 51 11:57:06 A:58.8.174.37 X: TicketID:106200 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "..หากอยากเก่งไม่ต้องเรียบแกรมม่าให้เรียนมั่วไปเรื่อย จริงเหรอครับ.." >> จริงก็ได้ ไม่จริงก็ได้ ขึ้นอยู่กับคำนิยามคำว่า "เก่ง" ของคุณ อย่างที่คุณ #5 ว่าน่ะแหละ คือถ้าจะเอา "เก่ง" ในการทักทายเวลาเจอกัน สั่งอาหารในภัตตาคาร คุยกันเรื่องชีวิตประจำวันหรือการงานทั่วๆไป แซวกัน เกรียนกันในเว็บบอร์ด ด่าแม่จิ๊กโก๋ หรือแม้แต่จีบสาว ก็ไม่ต้องซีเรียสมากกับหลักไวยากรณ์อย่างที่เขาว่า แต่ถ้า "เก่ง" คือการเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์ บทความวิชาการ รายงานธุรกิจเป็นทางการ เอกสารเป็นทางการต่างๆ คุณหนีไม่พ้นหรอกที่จะต้องแม่นไวยากรณ์ ถึงคุณจะเก่งในสาระแต่ถ้าการเขียนการพูดของคุณมันไม่เอาอ่าว คนอ่านเขาก็อาจจะโยนทิ้งและคนฟังก็อาจจะลุกหนีก่อนจะทันได้ตระหนักถึงอัจฉริยภาพของคุณ ผมไม่ได้พูดถึงสำเนียงนะครับ สำเนียงเป็นอีกเรื่อง ผมเคยเห็นอาจารย์ท่านหนึ่งที่สำเนียงพูดท่านไม่ไพเราะเลย แต่ทว่าการเรี่ยบเรียงประโยคและเรียบเรียงเนื้อหาตลอดจนสำนวนการถ่ายทอดสาระความคิดของท่านนั้นสมศักดิ์ศรีของนักวิชาการระดับโลกเป็นอย่างยิ่ง ถูกต้องไวยากรณ์ คมคาย เป็นขั้นตอน ได้ใจความ สรุปคือ อยากเก่งแค่ไหนล่ะครับ? จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 12 ก.ค. 51 13:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมว่ามันขึ้นอยู่กับว่าเราใช้บ่อยแค่ไหน อ่านมากฟังมากจนชินรึยัง บางทีเขียนก็เขียนไปเลยไม่ทันได้คำนึงแกรมม่า แต่ก็จะรู้สึกว่า เอตรงนี้มันขัดๆจากที่เราคุ้นๆอยู่นา ค่อยไปเปิดตำราแกรมม่าดู เหมือนว่าเราชินกับการใช้ภาษา(ที่ถูกต้อง)แค่ไหน จากคุณ : Alovera - [ 12 ก.ค. 51 14:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เหมือนคนอื่นๆ ยกเว้น คหที่ 4 ปกติที่เจอ พวก native speaker ถ้าเราออกเสียงผิดใช้ไวยากรณ์ผิด เขาไม่ดูถูกเราหรอกครับ เขาจะทวนสิ่งที่ถูกให้ และถามย้ำเราว่า คุณหมายถึงสิ่งนี้อย่างนี้ใช่ไหม มีแต่คนไทยกันเองนั่นแหละ ที่จริงๆก็ไม่ได้เก่งกาจสักเท่าไร แต่ชอบคิดดูถูกคนอื่น จากคุณ : น้ำ - [ 12 ก.ค. 51 14:49:11 A:222.123.204.82 X: TicketID:173314 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ เพียงแต่ผมว่า หากยึดติดกับไวยกรณ์มากไป มันจะทำให้เรากลัว (พูดผิดไวยกรณ์) ซะจนไม่กล้าพูด มากกว่า ผมว่าการเรียนภาษาอังกฤษควรเริ่มจากการที่ ฟังได้ พูดได้ อ่านออก เขียนได้ น่าจะดีครับ เพราะหลังจากการที่เราพูดได้ ฟังได้ แล้ว การเขียนได้อ่านได้ น่าจะเป็นสิ่งที่ตามมาได้ไม่ยากครับ เค้าว่าการเรียนภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดคือการไปเรียนที่ต่างประเทศ (โดยไม่เอาเพื่อนคนไทยมากมายไปด้วย จนทำให้ได้แต่สื่อสารภาษาไทยในเมืองนอก - -") แต่มันก็มีข้อแม้คือ เมื่อคุณมีโอกาสได้ไปอยู่ต่างประเทศ (ที่ใช้ภาษาอังกฤษกันทั่วไป - - ไม่ใช่จะเรียนภาษาอังกฤษแล้วไปจีน) คุณต้องกล้าที่จะพูดหรือสื่อสาร อย่าเอาแต่นิ่งเงียบแล้วเอามือชี้ ๆ พูด ๆ ไปเถอะครับ ผิด ๆ นั่นแหละ ฝรั่งเค้าไม่ว่าหรอก ก็เหมือนเวลาที่ี่เราเห็นฝรั่งมาเที่ยงเมืองเราแล้วพยายามพูดภาษาไทยนั่นแหละครับ อารมรณ์เดียวกันเลย พอเราพูดผิด ๆ ไป ถ้าฝรั่งเค้าไม่เข้าใจ ก็จะถาม "ฮะ" หรืออะไรมาอีก ให้เราต้องพูดใหม่ พอเราพูดใหม่แล้วถ้าเค้ายังไม่เข้าใจอีก เค้าจะเริ่มปรับภาษาของเค้าที่ใช้พูดกับเราให้ง่ายลง จนเราเข้าใจได้ในที่สุด แล้วสิ่งที่เราพูดผิด ๆ ไป แล้วฝรั่งเค้าไม่เข้าใจ ....พอเ้ค้าเข้าใจ โดยมาก (จริง ๆ นะ) เค้าก็มักจะพูดประมาณว่า "อ๋อ เธอหมายถึงอย่างนี้ใช่มั้ย" - - เราก็จะ "ใช่ ๆ นั่นแหละ ที่ชั้นต้องการจะสื่อ" - - แล้วมันก็จะซึมซาบเข้าไปในหัวเราว่า ถ้าเราต้องการสิ่งนี้ เราควรจะพูดอย่างไร อะไรคือสิ่งที่ถุกต้องที่ควรพูด ....สิ่งเหล่านี้แหละครับที่จะทำให้เราพูดภาษาอังกฤษไ้ดคล่อง มันจะค่อย ๆ ซึมซาบไปทีละนิด ยกตัวอย่างเช่น การพูดโดยใช้กิริยาช่องสองหรือ past tense โดยไม่ต้องมานั่งนึกในหัวนั่นแหละครับ เพราะในชีวิตประจำวันของฝรั่งแล้ว การจะเล่าอะไรให้ใครสักคนฟังเนี่ย ส่วนมากมันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เกิดขึ้นแล้วทั้งนั้น เพราะฉะนั้น เมื่อฟังบ่อย ๆ เข้า เดี๋ยวมันก็ชิน แล้วก็จะเอามาปรับใช้เองโดยอัตโนมัติครับ หลังจากนั้นก็ไปเรียนไวยกรณ์เพิ่มเติมก็ไม่สายครับ ส่วนสำเนียง มันไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอกครับ.... ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไ่ม่เสียหาย ขนาด native speaker เอง ยังมีตั้งหลายสำเนียง เค้ายังเข้าใจกันเลยครับ แฮะ ๆ ความคิดผมนะครับ จากคุณ : psbonn - [ 12 ก.ค. 51 15:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณขำหรือล้อคนจีนหรือคนพม่าที่พูดไทยไม่ชัดหรือเปล่าล่ะ ฝรั่งฟังคนไทยพูดอังกฤษก็รู้สึกอย่างงั้นแหละ จะพูดออกมาหรือไม่ก็ตาม แบ่งเป็นสามระดับเลือกกันเองก็แล้วกัน เรื่องสำเนียงยกไว้เรื่องนึงเพราะต้องฝึกกันมากและเป็นเรื่องรอง แต่เรื่องอักขระและไวยากรณ์นี่ฝึกได้และควรฝึก ระดับแรก พูดได้ ออกเสียงอักขระไม่ถูก ไวยากรณ์ไม่ได้เรื่อง คุยกันรู้เรื่องมั่ง ไม่รู้เรื่องมั่ง ระดับสอง พูดได้ ออกเสียงอักขระถูก ไวยากรณ์ไม่ถูก (ไม่ถึงร้อยเปอร์เซนต์ แต่ถูกเป็นส่วนใหญ่) ระดับสาม พูดได้ อักขระถูก ไวยากรณ์ถูก (ร้อยเปอร์เซนต์) เรื่องสำเนียงไม่ชัดนี่ผมเคยมีประสบการณ์ แบบคุยล้อเล่นกันกับฝรั่ง เค้าก็แซวภรรยาเค้าว่าเป็น Batgirl ทีหลังเราก็แซวบ้างปรากฏว่า ฝรั่งโกรธแฮะ เราก็ไม่เข้าใจ เค้าก็ถามว่า ทำไมมาว่าภรรยาเขาเป็น Bad girl ล่ะ เห็นไหม การออกเสียงตัว "t" กับตัว "d" มันทำให้เป็นเรื่องได้เลยแหละ แล้วก็ยังมีตัวอย่างอีกหลายๆ ตัว เช่น rice กับ lice ฯลฯ ซึ่งเรื่องนี้ อ.ไรท์ ก็เคยพูดบ่อยๆ จากคุณ : ทิพย์ (ทิพยดุริยางค์) - [ 12 ก.ค. 51 16:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับคห.10 จากคุณ : แม่ของอ๊บ (obst) - [ 12 ก.ค. 51 23:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมว่าจำเป็นนะ เพื่อนผมไม่รู้แกรมม่าเลย ไปคุยกับฝรั่งเหมือนเอาศัพท์มาเรียงๆกัน ใช้มั่วไปหมด อันไหนอยู่ในรูป V. หรือ Adj. ก็มั่วไปหมด วางตำแหน่งก็มั่ว ฝรั่งก็งง ยังไงผมก็เชื่อว่ามันต้องรู้พื้นฐานก็ล่ะ โดยเฉพาะ Part of Speechs จากคุณ : กอล์ฟ (golfnumeric) - [ 13 ก.ค. 51 00:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรียนแบบมั่วๆ มันก็จะไปตันถึงในระดับนึงครับ แต่เมื่อคุณเติบโดตในหน้าที่การงานในระดับนึงแล้ว คุณมั่วไำม่ได้แน่นอน จากคุณ : praphrut608 - [ 13 ก.ค. 51 18:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่อยากให้มั่วค่ะ ไม่อย่างนั้นคุณจะคุ้นกับคำที่ผิดๆ ประโยคที่ผิดๆ เคยเหมือนกันค่ะ ก็มั่วๆคุยกับต่างชาติ เค้าก็เข้าใจ ก็เลยเข้าใจว่าสิ่งที่พูดถูกต้องมาตลอด แต่มีวันนึงที่เราต้องใช้ภาษาในระดับที่สูงกว่าสื่อสารในชีวิตประจำวัน ถึงรู้ซึ้งว่า....นี่เราปล่อยไก่มาตั้งแต่เด็กๆหรือนี่...แล้วครั้งต่อมา ถึงเรารู้แล้วว่าสิ่งที่ถูกต้องมันคืออะไร แต่มันก็ติดปากไปซะแล้ว อยากแนะนำว่า แรกๆก็ขอให้เอาตัวรอดไปก่อน ก็อย่างที่ความเห็น 10 ว่า ไม่มีใครมาหัวเราะเยาะคุณหรอก  แต่ก็อย่าได้นิ่งนอนใจ พยายามจำประโยคที่เรามั่วๆในวันนี้ แล้วกลับมาคิดที่บ้านซิว่า ประโยคจริงๆเค้าน่าจะพูดว่าอะไร  ถ้าไม่รู้จะถามใครก็ลองตรวจสอบกับ google ก็ได้ค่ะ ลองพิมพ์ประโยคที่เราอยากจะพูด แล้วลอง search ซิว่า ชาวโลกเค้าพูดประโยคแบบนี้กันหรือเปล่า แล้วยิ่งทำงานด้วยแล้ว มันจะแสดงถึงกึ๋นของคุณเลยทีเดียว มั่วไม่ได้ค่ะ จากคุณ : khitty - [ 13 ก.ค. 51 23:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรานี่แหละจอมมั่วเลยหละ ไม่เคยเรียน grammar เลยหละ ตอนเรียน ป.1 ถึง ม.ต้น จำได้แค่กริยา 3 ช่องอย่างเดียว เพราะครูคนที่สอนตีแหลกเลย แต่ grammar เรื่องอื่นๆทั้งหมด ครูคนอื่นสอน แล้วไม่เคยตี เราก้อเลยพอครูสอนก็ตีตั๋วนอนหลับทั้งชั่วโมงเรียนเลย หรือไม่ก็นั่งเล่นหมากฮอสบ้างหมากรุกบ้าง หรือเปิดหนังสือบวกแต้มหน้าหนังสือกินเงินกับเพื่อนๆที่นั่งใกล้ๆ   เราได้คะแนน grammar 0 คะแนน แต่ได้ English literature เต็ม 100% ทั้งๆที่เราอ่านภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องเลย ที่ได้เต็มเพราะลอกกันในห้องสอบได้   ตอนไปเรียนต่อก้อติดสินบนอาจารย์ใหญ่ให้เขียน transcript คะแนนภาษาอังกฤษสูงๆโกหกเข้าไว้ พอเข้าตาคับขันจริงๆตอนอยู่ต่างแดน เลยเรียนมั่วเอา โดยใช้วิธีฟังๆ แล้วจำๆแบบมั่วๆ แล้วไปหัดพูดตาม แล้วพยายามอ่านหนังสือยากๆแบบอ่านแล้วปวดหัวมันยากก็ทนอ่านไป อีกหลายปีผ่านไปนะ ผลลงเอยเป็นว่าเราฟังกับพูดได้คล่อง แล้วพูดชัดด้วย เรียงลำดับคำถูก grammar ได้เองโดยไม่ต้องเรียน grammar ส่วนเรื่องเขียนภาษาอังกฤษนั้น เราพูดยังไงเราก้อเขียนอย่างนั้น รู้ภาษาอังกฤษแค่นี้ก็พอทำงานในระดับผู้จัดการสาขาของบริษัทในต่างแดนได้มาแล้ว รู้มากพอเขียนรายงานส่งบริษัท พอเขียนจดหมายธุรกิจได้ไม่ขายหน้าฝรั่ง แต่พอกลับมาเมืองไทยนะ ไปทำงานเป็นนักแปล เราต้องแปลไทยเป็นอังกฤษบ่อยๆ แล้วพบว่า ไอ้การที่คิดอะไร แล้วก็เขียนลงไป แบบที่เคยน่ะ คราวนี้มันทำไม่ได้จริงๆ เนื่องจากไปเจอเอกสารที่ยากมากๆ ที่ต้องเขียนเป็นภาษาอังกฤษ เช่นหนังสือราชการ สัญญากฎหมายที่ซับซ้อน งานวิจัย ฯลฯ ...เลยคราวนี้ไม่รู้ grammar ก็ชักจะไปไม่รอด เพราะดันทลึ่งไปเขียนอะไรยากๆเข้า ก็เลยต้องกัดฟันซื้อหนังสือ grammar มาหลายเล่ม (ส่วนใหญ่จะซื้อหนังสือต่างประเทศ) เคยฟิตๆเรียน grammar อยู่พักหนึ่ง แต่ก็เพิ่งมาหยุดเรียนเมื่อไม่นานนี้เอง เพราะเนื้อหามันเยอะ เรียนๆแล้วสำลัก ก็เลยยอมรับว่าถึงจะรู้ grammar เพิ่มอีกนิดหนึ่ง แต่ก็ยังมั่วอยู่ แต่มั่วน้อยลง... วิธีมั่วล่าสุดคือเวลาจะเขียนอะไรยากๆ แล้วไม่แน่ใจว่าผิด grammar หรือเปล่า เราลองเขียนแบบที่เราคิดอยากจะเขียน แล้วพิมพ์เข้าไปใน google ให้มันหาดูดิ ว่ามีฝรั่งที่ไหนเขียนแบบเราบ้างหรือเปล่า? ...นี่คือวิธีมั่วล่าสุดของเรา แต่จะอย่างไรก็ตาม เราก็เชื่อว่า หากเรายอมกัดฟันเรียน grammar ต่อไปเราอาจเก่งภาษาอังกฤษมากกว่านี้อีกหลายเท่า แต่ไม่ไหวแล้ว เรียนแค่นี้ก็จะเวียนหัวตายอยู่แล้ว  เผอิญช่วงนี้ไม่ค่อยได้แปลไทยเป็นอังกฤษ ทำแต่แปลอังกฤษเป็นไทย ก็เลยเรียน grammar จากหนังสือที่แปล โดยวิธี copy ประโยคสวยๆมาทั้งดุ้นเก็บใส่ files ไว้หลายๆ files วันดีคืนดีก้องัดประโยคพวกนั้นมาดัดแปลง และเอามาใช้เขียนเป็นของตัวเอง นี่เป็นวิธีการมั่วล่าสุดอีกวิธีหนึ่งของเราน่ะ... จากคุณ : agelesstansy - [ 14 ก.ค. 51 13:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มั่วแบบคุณแท่นนั้นไม่แน่ว่าใครจะมั่วแบบแกได้เนื่องจากคุณแท่นเขามีลักษณะพิเศษประจำตัวที่ตัวเองก็บอกไว้ นั่นคือเป็นคนย้ำคิดย้ำทำตั้งแต่เล็ก ดังนั้นถ้าแกสนใจเรื่องอะไร เป็นไม่ยอมเลิก พร้อมจะลองผิดลองถูก เทียวไล้เทียวขื่อทุกแง่ทุกมุมอยู่นั่นแหละจนกว่าจะพอใจ ไม่รู้เรื่องไม่เลิก ทำไม่เป็นไม่เลิก และที่สำคัญ พร้อมจะเถียงไม่เลิกอย่างหัวชนฝา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 14 ก.ค. 51 22:13:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 you cannot, whatsoever, succeed in acquiring English in this country without studying grammar. It's like you wanna build a house with no columns!!!! จากคุณ : AJ. (ajton13) - [ 15 ก.ค. 51 01:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เราว่า grammar เป็นเรื่องสำคัญ แต่การอ่านหนังสือ grammar และทำแบบฝึกหัด grammar เยอะๆ โดยที่ learners ไม่เอาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมของการพูดภาษาอังกฤษนะ มันจะทำให้ประโยคที่ learners พูดหรือเขียนออกมา ก็จะยัง กระฉึกกระฉัก ติดๆขัดๆ ผิดธรรมชาติ ยังไงบอกไม่ถูกอยู่ดีนั่นแหละ แต่ในทางกลับกัน learner ที่พยายามเอาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่พูดภาษาอังกฤษ (อยู่เมืองไทยก็ทำได้โดยการมีเพื่อนต่างชาติ) อยู่ดีๆจะเรียน grammar ในระดับพื้นฐานไปได้อย่างรวดเร็ว (เร็วกว่าเรียนจากตำรา grammar เสียอีก) แล้วหลังจากนั้นจึงค่อยไปหาตำรา grammar มาเรียน ก็จะยิ่งเก่งมากขึ้น อันที่จริงแล้ว learners ควรพัฒนาทักษะ ฟัง พูด อ่าน เขียน และเรียน grammar ไปพร้อมๆกัน แต่ในกรณีของเรา มันจำเป็นต้องเรียนมั่ว เนื่องจากเราเกลียดวิชาภาษาอังกฤษมากๆมาตั้งแต่ตอนเรียนประถมถึงมัธยมต้นในเมืองไทย เพราะครูสอนน่าเบื่อมากๆ พอไปอยู่ต่างแดนเราแทบไม่มีพื้นความรู้ภาษาอังกฤษอะไรเลย คือแทบจะต้องเริ่มจาก 0 เราจึงต้องรีบเรียนภาษาอังกฤษแบบอาหารจานด่วน มันพลิกตำรา grammar ไม่ทัน จึงต้องมั่วไปโดยไม่มีทางเลือก กรณีของเรามันเข้าข่ายที่ว่า เราเรียนฟังกับพูดได้จนคล่องจนถึงระดับที่ฝรั่งเจ้าของภาษาจับผิด grammar เราไม่ได้เลย ตอนเราพูดภาษาอังกฤษ ในระดับการสื่อสารในชีวิตประจำวันไปแล้ว เราจึงมาเริ่มเปิดตำราเรียน grammar แต่ก้ออย่างที่บอกไปแล้วว่า เรียนๆ grammar ไป แบบเคยฟิตหนักอยู่พักหนึ่งอ้ะ แล้วก้อมาหยุดอีก เพราะเนื้อหามันเยอะเหลือเกิน เรียนๆแล้วสำลักอ้ะ...ก้อเลยบางที ยังมั่วอยู่เหมือนกันนะ ...555+++...หมายถึงมั่วเวลาเขียนน่ะ เพราะการเขียนมันยากกว่าการพูดเยอะเลย ซึ่งตอนนี้เราก้อยังต้องเรียนการเขียนอีกเยอะเลยหละ...เลยถ้าบางทีเบื่อตำรา grammar ก็อาศัย "สะสม" ประโยคสวยๆจากหนังสือภาษาอังกฤษ เก็บเข้า files เพื่อวันดีคืนดี ก็จะได้งัดมาดัดแปลงเป็นประโยคที่ตัวเองจะเขียนน่ะ  เราเปลี่ยนเป็นเรียนแบบนี้บ้าง ก็เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศยังไงล่ะ จะได้สำลัก grammar น้อยหน่อย... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 51 14:43:40 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 51 11:52:28 จากคุณ : agelesstansy - [ 15 ก.ค. 51 11:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เราเสียดายชีวิตตอนเด็กๆ มากว่าทำไม ไม่รู้จักตั้งใจเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ... ยี่สิบปีผ่านไปต้องลี้มาอยู่อเมริกา ฝึกแทบตายกว่าจะใช้ได้เขียนรู้เรื่อง ตอนนี้มั่นใจเลยครับว่า รู้ให้หมดทุกอย่างดีที่สุด เริ่มจากอะไรก่อนก็ได้ครับ ทำอย่างต่อเนื่อง เดี๋ยวดีเอง สู้ๆ นะครับ จากคุณ : Bangkok City Boy - [ 15 ก.ค. 51 14:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องไม่เรียน grammar แล้วมั่วลูกเดียวเนี่ย คนไทยส่วนใหญ่มั่วแล้วออกมาเละนะ ที่เรามั่ว เรามั่วแล้วออกมาได้ขนาดนี้ ยังไม่ถือว่าเก่ง ไม่ถือว่ามีพรสวรรค์ ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเราใช้เวลาพำนักอาศัยอยู่ในต่างแดนนานมากๆ แต่มันมีคนที่มั่วแล้วเก่งเพราะพรสวรรค์จริงๆ ที่เราเคยเจอมา แล้วทึ่งมากๆด้วย มันคือผู้หญิงบาร์คนหนึ่งที่เราเคยพบและรู้จักเมื่อ 10 ปีมาแล้ว เธอเรียนภาษาอังกฤษโดยการทำงานในบาร์ แล้วคุยกับฝรั่งทุกคืน เธอไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ได้เรียน grammar พวกเรามักจะเคยได้ยินคนพูดกันว่า ผู้หญิงบาร์หรือพวกเมียเช่าฝรั่งพูดภาษาอังกฤษผิดๆเพี้ยนๆน่าหัวเราะ ซึ่งเราก็ยอมรับว่า ส่วนใหญ่จะเป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่ผู้หญิงบาร์คนนี้ "เหนือชั้นจริงๆ" เธอพูดไม่มีผิด grammar เลย แถมยังสำเนียงเหมือนฝรั่งจริงๆอีกด้วย พูดคล่อง ถูกต้อง และชัดมากๆ จนคนไทยที่จบจากเมืองนอกต้องอายเลยหละ แต่ที่แน่ๆก็คือว่า เธอรู้แค่ภาษาพูด เธอคงจะเขียนอะไรยากๆไม่ได้แน่ๆ เนื่องจากว่าเธอไม่เคยอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเลย ...เรียนได้ขนาดนี้ นับว่า "พรสวรรค์สูงมากๆ"  น่าเสียดายที่ไม่มีใครส่งให้เธอเรียนหนังสือนะ ม่ายงั้น เธออาจเป็นนักอักษรศาสตร์ที่เก่งมากๆ คนหนึ่งก็ได้เลยหละ ....ถ้าเปรียบเทียบจำนวนปี ที่เธอเรียนภาษาอังกฤษ แล้วได้แค่นี้นะ เราต้องยอมรับว่าเธอเรียนพูดภาษาอังกฤษได้เร็วกว่าที่เราเรียนได้หลายเท่าเลยหละ....น่าทึ่งจริงๆ... คนที่เรียนภาษาอังกฤษแบบไม่มีครู แบบไม่เรียน grammar แล้วพูดได้ถูกต้อง แล้วชัดเจนระดับเจ้าของภาษา แบบผู้หญิงบาร์คนนี้นะ เราว่า จะหาได้คง 1 ใน 5000 คน.... จากคุณ : agelesstansy - [ 15 ก.ค. 51 18:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ The Winner 1. เเต่ละกระทู้เเนะถูกทางเเล้วครับ 2. ไม่มีคำว่าอัตโนมัติ ปราศจากการฝึกฝนที่ถูกต้อง+สม่ำเสมอ ความรู้ ความเข้าใจจะมาเองเรื่อย ๆ คือใช้ไปเรื่อย ๆ เเต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง ต้องเข้าสู่การเรียนรู้จริง ๆ ด้วย นั่นคือ คุณต้องมี a working knowledge of English+ Powerful vocab มันจะไม่มาเอง มันจะไม่เกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติครับ หู ตา คุณจะไวเเละเเยกเเยะเเละวิเคราะห์?ได้ยังไงกัน กับข้อมูลที่เกิดขึ้น ที่อ่านพบ ผิด ถูก ถ้าคุณจะสอนผม คุณจะอธิบายอย่างไร ถ้าผมสงสัยว่า ทำไม a cake of soap หรือ a piece of paper ทำไมผมว่า ภาษามันเพราะสู้ a bar of soap หรือ a sheet of paper หรือทำไมผมชอบ Modest เเต่ผมไม่ชอบ Humble เข้าใจดีว่า อ. คริส พยายามทำหน้าที่ดีที่สุด ที่จะให้คนไทย---กลัว---ภาษาอังกฤษน้อยลงเเละหันมาสนใจภาษามากขึ้น เเต่ประเทศนี้ เรียนภาษาเหมือนจำอวดครับ คนที่เรียนมาเป็นสิบ ๆปีไม่มีเคยเข้าใจธรรมชาติของภาษาจริง ๆเลย จึงที่มาที่น่าเป็นหว่งมากๆๆๆ ------------- คือการตีความ-----พอไม่มีพื้นฐานจริง ๆ ฟังอะไร จะตีความผิด เหมือนเป็นคนไข้จับสั่น หรือร่างกายไม่เเข็งเเรง เช่น พูดว่า ตลุยใช้ไปเลย ไม่ต้องสน Grammar คนไทยที่ไม่มีพื้นฐาน ก้เข้าใจตามนั้น ตามกันไป เพราะตัวเองก้ไม่รู้ ไม่ใช่นะครับ ต้องชื่นชมคุณ The Winner ที่-----------ชอบจะวิเคราะห์----- 3. คุณ psbonn ก้เขียนไว้ดี เพราะถ้าคุณจะพูด เเล้วยังงเรื่อง Tense นั่นนะคือสัญญาณของการที่ไม่มีภาษาอังกฤษ ไม่มีความเข้าใจจริง ๆ อยู่ในสมองเลย ถ้าคุณเข้าใจ คุณจะไม่คิดว่าจะต้องใช้ Tense อะไรดี ผมไม่เคยคิด เพราะผมเข้าใจ ไม่ต้อวมานั่งอ่าน Tense เป็นเล่ม ๆ หลาย ๆๆๆ ปี เพื่อที่จะเข้าใจ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ คุณ แอ๊ด ปากเกร็ด เจ้าสำนัก ก้กล่าวถูกเเล้ว น่าเลื่อมใส เเละ comment กับพี่ Tansy ยิ่งใสใหญ่ มั่วเเบบพี่ Tansy อย่าทำตามเชียว ความสามารถส่วนตัว เเละพรสรรค์ส่วนตัว ที่ความมั่วยังทำอะไรพี่เเกไม่ได้ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ เข้ามาเเล้ว ก็ต้องมาโปรโมทคอลัมน์ตัวเอง เชิยเข้าไปอ่าน ไป Comment ได้ครับ 1. http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6776116/B6776116.html 2. http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6815178/B6815178.html Style ผม ผมเลือกที่จะช่วยคนด้วยการพูดตรง+ให้กำลังใจ ไม่อิงการตลาด ไม่พูดให้ตัวเองดูดี คือเจ็บคือเจ็บ ชีวิตจริงคุณ ถ้าขืนคนไทยยังเรียนภาษาเเบบนี้อยู่ ครู/อาจารย์รุ่นใหม่ คงจะหาทำยายากครับ เเต่ที่ Push ไม่ได้ให้อยากรู้สึกว่า ภาษามันเป็นบิดาเรา เราต้องกลัว หรือมีความคิดว่า ------------เฮ้ย! เราเป้นเมืองขึ้นเเล้วหรือ?----------- ไม่ใช่ ผมต้องการสื่อว่า จะทำอะไรก็ตาม ต้องทำให้ดีที่สุด อย่าอ้าง ภาษานะ ได้เเค่ไหน เเค่นั้น ไม่ต้องถึงกับต้องขายบ้านไปต่างเเดน เลิกกับเเฟนไปคบกับฝรั่ง อะไรทำนองนี้ ถ้าจะคบฝรั่ง ก็ด้วยความรัก อะไรเเบบนี้ครับ เพียงเเค่ Just do what you can. Just do it. Be strong. Do your best. Thailand need you. ไปเเล้ว จากคุณ : tonmelb - [ 21 ก.ค. 51 13:15:09 A:203.209.119.186 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หิวข้าว ตก S ไป ไปจริง ๆเเล้วครับ จากคุณ : tonmelb - [ 21 ก.ค. 51 13:16:11 A:203.209.119.186 X: TicketID:054700 ]