ความคิดเห็นที่ 1 ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะพี่หวาน แบบว่าเขียนไป จิบ wine ไปด้วยหรือเปล่าคะ อิอิ จากคุณ : PatPDX - [ 16 ก.ค. 51 00:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาตอกบัตร  รออ่านต่อครับพี่หวาน จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 16 ก.ค. 51 17:28:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะพี่วิ พี่วิไปเขียนที่โน่นแล้ว  หนูจะได้อ่านเรื่องแบบนี้ในพันทิพอีกหรือเปล่าค่ะ?? เดี๋ยวนี้ คุณวิโรจน์ก็ไม่มาเขียนแล้ว  ถ้าจะอ่านก็ต้องไปซื้อหนังสือ Cuisineอ่านค่ะ   อีกหน่อยเห็นทีต้องซื้อ  Gastro เพิ่มอีกเล่มแล้ว จากคุณ : Gasalong - [ วันเข้าพรรษา 01:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับคุณวิ นิตยสาร Gastro นี่วางตลาดแล้วหรือยังครับ อยากอ่านขึ้นมาทันทีเลยเชียวครับ, ทำอย่างไรผมถึงจะได้ครอบครองครับเนี้ย จากคุณ : Einswasser (Einswasser) - [ วันเข้าพรรษา 02:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ รวมสวัสดีทุกท่านเลย คุณแพ๊ท คุณวาริชเวสม์ คุณกาสะลอง สำหรับคุณ Einswasser นี่ต้องขอขอบคุณด้วยที่ส่งข่าวมาให้เปิดชมลิงค์ดีๆ มีสิริมงคล  ที่ถามเรื่องนิตยสาร Gastro นั้น ทราบว่าวางตลาดเดือนกรกฏาคมนี้ละค่ะ สามสี่วันที่ผ่านมา เกาะติดสถานะการณ์บ้านเมืองไทยอย่างใกล้ชิด หวั่นๆใจ ว่าจะมีเหตุด่วนเหตุร้าย ว่าด้วยเรื่องของชายแดนกัมพูชา.. สำหรับดิฉันเอง..กลับมองเห็นในมุมต่างไปจากคนอื่นๆว่า.. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดนี้..เป็นการจงใจทำให้เกิด เพื่อสร้างความแตกแยกในกลุ่มกองทัพ ที่สำคัญ คือการทำให้ประชาชนหมดความวางใจในกองกำลังอันเป็นแสนยานุภาพของบ้านเมือง  เกิดความสับสนไม่รู้ว่าใครพวกใคร ใครเป็นนอมินีของใคร นั่นคือสูตรสำเร็จ...ของการแทรกแซงสร้างความพินาศล่มสลายให้กับประเทศสารขัณฑ์ที่รักของเรา เขาคนนั้นจะทำไปเพื่อความสะใจ หรือ เพื่อเป็นการแสดงให้คนรู้ว่า..เงินของเขาซื้อได้ทุกอย่าง เราก็ไม่ทราบได้ แต่ที่แน่ๆคือ.. การเดิมพันนั้นสูงนัก  มันถึงขั้น ชิงบ้าน ตีเมืองกันเลยทีเดียว!! จากคุณ : WIWANDA - [ 20 ก.ค. 51 06:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความเดิมตอนที่แล้วมีว่าไว้ว่า.. " ความคิดเห็นที่ 47   ที่ขำคือ..เมื่อปี ๑๙๒๒ มกุฏราชกุมารของอังกฤษ ปริ๊นซ์ ออฟ เวลส์  เจ้าชายอัลเบิร์ต(ต่อมา คือ คิง เอ็ดเวิร์ดที่แปด) ได้เสด็จมาเยี่ยมอเมริกาในฐานะที่เป็นอาคันตุกะ ซึ่งใครๆก็ทราบดีว่า พระองค์โปรดแชมเปญเป็นอย่างยิ่ง แต่จะทำไงได้ ในเมื่ออเมริกาอยู่ในระหว่างระยะของการ"ต้องห้าม" สุราอย่างเด็ดขาด  นักข่าวจากพระราชสำนักที่ติดตามเสด็จ นาย H. Warner Allen บันทึกไว้ว่า.. "บนโต๊ะเสวย  มีแก้วแชมเปญมากมาย แต่ไม่มีขวดให้เห็น เนื่องจากทางเจ้าภาพได้เสริฟน้ำองุ่นแทน(แชมเปญ) ในยามที่ต้องชูแก้วเพื่อจิบเป็นพิธี  น้ำเย็นถูกนำมาเสริฟพร้อมอาหาร..บรรยากาศเซ็งแบบพิลึกๆ  การสนทนาก็ฝืด แห้งแล้ง " แต่เบื้องหน้าเบื้องหลังนั้น คือ แขกทั้งหลายที่มาในงามต่างแอบเหน็บแชมเปญมากันเอง   แล้วเอามาแอบเปิดกันในมุมลับต่างๆ หลังม่านมั่ง หลังฉากมั่ง เสียงฟ้องของจุกที่ฟึ่ดฟั่ดตรงนั้นตรงนี้ก็มีให้ได้ยินบ่อยๆ แชมเปญที่ว่านั่น ส่วนใหญ่จะเป็นของ Charles Heidsieck  ( แชมเปญ ชาลี จำได้ไหม?) แต่นี่คือ รุ่นหลานปู่   นาย Jean Charles Heidsieck ที่สนใจเข้ามาแอบดูระบบ"แอบขาย" ทางด้านอเมริกาเหนือกะเขาบ้าง ยิ่งข่าวว่ามกุฏราชกุมารอังกฤษจะเสด็จในปี ๑๙๒๒  เขายิ่งรู้สึกท้าทาย ดังนั้นหลังจากที่ปรึกษากับบิดาแล้ว..เขาจึงรีบเก็บข้าวของเตรียมเดินทางสู่อเมริกาเหนือทันที..เพราะจากการที่เขาได้ศึกษาและค้นคว้ามา เขาได้บอกกับตัวเองได้ทันทีว่า.. "ถ้าใจถึงสักนิดและกล้าเสี่ยงสักหน่อยละก้อ..รับรองว่า..กำไรเละ.." ทั้งนี้ทั้งนั้น ที่สำคัญที่สุด คือ เขาต้องหา"ตัวแทนจำหน่าย" ที่มีเส้นสายและความชำนาญก่อน"                             -------------  ต่อ------------ จุดหมายแรกที่เขาเดินทางไปถึงนั่นคือ เมืองท่า นัสโซ (Nassau) , Bahamas ที่เขาสืบทราบมาว่า เหล่านักขายเหล้าใต้ดินชอบหนีฤดูหนาวมาพักผ่อนกันที่นี่ และเขาก็ได้พบจริงๆ ว่ากลุ่มคนพวกนี้กำลังเล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน  เขามองเหลียวหน้าเหลียวหลังจนแน่ใจว่าแถวนั้นปลอดคนแล้วจริงๆ จึงจัดการถอดทิ้งเสื้อผ้าชุดนอกออก ว่ายน้ำออกไปทำท่า"ตีซี้" แนะนำตัวเองอย่างเสร็จสรรพว่าเป็นเจ้าของบริษัทแชมเปญ.. จากการทักทายกันเพียงไม่กี่ประโยค ฌอง ชารลส์ เฮดเซค ก็ได้รับออเดอร์ มานับร้อยๆลัง จนเขาแทบไม่เชื่อตัวเองเหมือนกันว่า ในชีวิตนี้ได้ทำการขายแชมเปญด้วยวิธีพิสดาร แหวกแนวไม่เหมือนมนุษย์มะนา.. แต่นั่นก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ฌองได้ท่องเที่ยวไปทั่วหมู่เกาะเบอร์มิวดา,คิวบา,จาไมกา..แต่ที่ประสบความสำเร็จในการขายล๊อตใหญ่ นั่นก้คือที่ เม๊กซิโก ที่เขาได้รับออเดอร์ถึง สองหมื่นลัง นับว่าใหญ่เป็นประวัติการณ์ของบริษัทแชมเปญไหนๆที่เคยได้รับ แต่ในการขายของเขานั้น มันไม่ได้ราบรื่นอย่างนี้เสมอไป  ขั้นตอนที่ยากเย็นแสนเข็ญที่มี..เช่น การที่ได้รับโทรเลขด่วนจากบิดามาว่า "จงเดินทางไปที่ St.Pierre และ  Miquelon ด่วน เพราะเราส่งแชมแปญไปที่นั่นแล้ว แต่ยังไม่มีการจ่ายเงินเลย.." การเดินทางไปไหนมานั้นก็ไม่ใช่เรื่องสะดวก ยิ่งในสภาพหมู่เกาะเล็กเกาะน้อยอย่างนั้น แต่เขาได้สามารถติดต่อบริษัทเดินเรือเล็กๆในแคนาดาที่ผ่านเส้นทางนั้นให้ไปส่งจนได้  ลำเรือนั้น..เป็นการลำเลียงขนสั่งสัตว์ แช่น แกะ และ วัว รวมถึงผู้โดยสารที่เป็นมนุษย์คนอื่นอีกสองคน นามว่า Reinfeld กับ Reitman ทั้งคู่ดันเป็น นักขายเหล่าเถื่อนขนานแท้ และทันที่ที่เขาทั้งหมดได้รู้จักว่าฌอง เป็นใคร..ต่างก็ตื่นเต้นจนระงับอาการแทบไม่อยู่ ต่างเสนอตัวมาช่วยขายแชมเปญให้อย่างเต็มอกเต็มใจ จากคุณ : WIWANDA - [ 20 ก.ค. 51 06:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แต่ข้อตกลงหรือสัญญิง สัญญาอะไรก็ต้องรอจนกว่าจะถึงที่หมายก่อน เนื่องจากตอนนั้นคือเดือนมิถุนายน ในมหาสมุทรแอตแลนติคที่เป็นช่วงที่มีลมแรง คลื่นในทะเลไม่เป็นปรกติ เรือสินค้าลำจ้อยนั้นโคลงเคลงอย่างไม่น่าไว้วางใจ เหล่าบรรดาสัตว์ต่างร้องกันระงมทั้งคืน..แถมกลิ่นปลาดองเค็มที่นายนักขายเหล้าเถื่อนสองคนนั่นเอามาจกกินแกล้มเหล้า อ้างว่า กินเพื่อป้องกันเมาเรือ ได้สร้างความคลื่นเหียนให้กับฌองจนต้องนำมาบันทึกเอาไว้ ทันทีที่ถึงเกาะจุดหมาย ฌองได้ค้นพบว่า แชมเปญที่พ่อได้พูดถึงนั้น มันได้ถูกนำไปเก็บไว้ในโรงตากปลา ทางผู้ดูแล..ได้เรียกร้องขอค่าธรรมเนียม หรือพูดกันตรงๆ ก็คือ ขอค่าไถ่แชมแปญนั่นแหละ ฌองก็เลยเสนอให้ว่า.. "งั้นยูก็ขายแชมเปญให้เพื่อนเราซิ..จะได้ค่านายหน้ามากกว่าอีก" "เพื่อน" ฌอง หมายถึง นาย ไรน์เฟลด์ และ นายไรต์แมน ตัวแทนการขาย ที่เพิ่งแต่งตั้งกันมาหมาดๆ...ที่ยืนอยู่ข้างๆ ผู้ดูแลโรงตากปลาจึงขายแชมเปญทั้งหมดนั่นให้อย่างโดยดี ก็นับว่า..การค้าขายในครั้งนี้สร้างความวิงเวียนไปพอสมควร แต่อีกครั้งก็คือ ปี 1925 ที่ฌองได้รับการติดต่อจากสามพี่น้องนักขายเหล้าเถื่อนตระกูล Bronfman ในแคนาดา ที่แสดงความจำนงค์อยากเป็นตัวแทนนำไปขายในสหรัฐอเมริกา พวกเขาได้บอกว่า "เราเป็นตัวแทนขายของปอมแมรีอยู่แล้ว เราอยากขายของเฮดเซคบ้าง หรือถ้าคุณอยากรู้จักเราให้ดีไปกว่านี้ เชิญไปถามใครต่อใครในเมืองวินเซอร์ ในออนตาริโอ ได้เลย (วินเซอร์,ออนตาริโอ แคนาดา นั้น อยู่ประจันหน้ากับ เมืองดีทรอยท์ ที่มีเพียงแม่น้ำกั้น) จากคุณ : WIWANDA - [ 20 ก.ค. 51 07:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฌองก็ไปจริงๆ เขาได้ไปตามคำชี้แนะ นั่นคือ เดินข้ามทุ่ง ต่อด้วยการเดินเลียบลำน้ำๆไปจนถึง กระท่อมที่ปลูกอยู่บนชายน้ำที่มิดชิดเพราะถูกปกปิดด้วยต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่น .. เมื่อเขาเคาะประตูกระท่อมนั่น..มันก็ได้เปิดผางออก พร้อมกับชายสามคนที่มีใบหน้าที่เหี้ยมเกรียม คนหนึ่งร่างใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่น คนหนึ่งเตี้ยแคระ คนหนึ่งลักษณะปรกติ ทั้งหมดมีมือที่ซุกกระเป๋าอย่างมีเลศนัย ที่ดูด้วยตาก็ทราบว่า อยู่ในลักษณะกุมด้ามปืนอยู่.. ฌองรีบแนะนำตัวว่า เขาถูกส่งมาโดยพี่น้องตระกูล บรอนฟ์มาน  และเป็นเจ้าของบริษัทแชมเปญที่มีชื่อเสียง..ที่พี่น้องกลุ่มนั้นอยากจะทำการค้าด้วย สามคนนั่นเพ่งพินิจมองเขาอย่างตรวจตรา  ก่อนที่ให้เขาเข้าไปในกระท่อม พร้อมทั้งสั่งให้นั่งบนเก้าอี้กลางห้อง  ฌองก็ยังพยายามพูดจาต่อไปอย่างท่าทีที่พยายามสร้างไมตรี เท่านั้นไม่พอ...เขาได้เผลอตัวเอามือไปค้นหาของที่ระลึกที่นำติดตัวมา นั่นคือ มีดพับเล็กๆที่ตั้งใจนำมาฝาก.. แต่..เพียงพริบตา หลังจากที่เขาเอามือเข้าไปในค้นของกระเป๋ากางเกงนั้น ปืนสามกระบอกได้พุ่งเข้ามาจ่อที่หัวเขาอย่างพร้อมเพรียงกัน.. กว่าจะเข้าใจกันได้ ก็เล่นเอาในหายใจคว่ำ แต่มิทันไร..ก็มีสัญญาณไฟจากฝั่งตรงข้ามลำน้ำได้ส่งมาแว๊บ แว๊บ.. ชายสามคนนั่น..ต่างเปิดประตูลับ.พร้อมกระโดดผลุงลงเรือไปอย่างรวดเร็ว เพราะนั่นคือ สัญญาณที่ส่งมาเพื่อให้ทราบว่า "ทางสะดวก" ญองแทบไม่เชื่อสายตาว่า เรือลำผุๆนั่น ออกตัวอย่างลอยฉิว แล่นไปด้วยอัตราประมาณกว่าห้าสิบไมล์ต่อชั่วโมง ทั้งๆที่บรรทุกเหล้าและแชมเปญอย่างเพียบแปร้..เพียงสองนาทีเอง..ที่เรือผุๆนั่นสามารถไปถึงเมืองดีทรอยท์ส่งของได้อย่างเรียบร้อย..และหันหลังกลับมายังวินเซอร์ได้อย่างแล้วรอดปลอดภัย เมื่อกลับมา..สามคนนั่นได้บอกให้ฌองกลับไปคอยที่โรมแรม เรื่องธุระที่ว่าไว้นั้น..จะติดต่อกลับไปทีหลัง การติดต่อที่ว่านั่น..ก็น่าตื่นเต้น คือ มีกลุ่มชายนิรนาม แต่งตัวด้วยสูทอย่างดี สวมหมวกทรงโก้  สองคนคาบซิการ์ควันโขมง  ทุกคนมีปืนกลอยู่ในมือ.. พวกเขาจับฌองปิดตา..ผลักเขาเข้าไปในรถ และขับออกไปโดยไม่รู้ว่าไปที่ไหน  เมื่อถึงที่หมาย ฌองพยายามมองลอดจากใต้ผ้าที่ผูกตา เห็นแค่รองเท้าหนังสีขาวสลับดำคู่โก้ยืนอยู่ตรงหน้า ระหว่างที่เขาและกลุ่มชายพวกนั้นเจรจาการค้าขายนั้น  ฌองก็ยังอยู่ในสภาพที่ถูกปิดตาอยู่ สามคนนั่น..ไม่ใช่ใครอื่น พวกเขาคือ พี่น้องตระกูล Bronfman นั่นเอง.. หนึ่งในนั้น..เมื่อหลังจากอเมริกาได้ประกาศยกเลิกการห้ามขาดสุราแล้ว เขาคือ เจ้าของบริษัทจัดจำหน่ายสุราที่ใหญ่ที่สุดในโลก นั่นคือ บริษัท Seagram's ที่ยืนยงมาถึงทุกวันนี้.. หมายเหตุ คนคนนั้น น่าจะเป็น Samual Bronfman ไปอ่านประวัติของเขาได้ค่ะ.. http://en.wikipedia.org/wiki/Samuel_Bronfman แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 51 09:23:29 จากคุณ : WIWANDA - [ 20 ก.ค. 51 08:51:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฌอง..กลับมาเล่าให้ใครต่อใครฟังว่า.. "ผมมีความภูมิใจกับประสบการณ์ต่างๆนี้มาก  แต่ก็ต้องจำไว้ว่า  จะไม่เอามือล้วงกระเป๋าต่อหน้านักค้าเหล้าเถื่อนเป็นอันขาด และต้องทำตัวให้เรียบร้อย ทำตัวให้เข้าใจง่ายๆในการค้าขายกับกลุ่มคนพวกนี้ในอเมริกา" แต่ผู้คนร่วมสาขาอาชีพของเขา บางคนก็ไม่โชคดีนัก..อย่างท่าน Count Maxence de Polignac ผู้จัดการฝ่ายขายของบริษัทแชมเปญ Pommery & Greno ที่ได้รับการสั่งของล๊อตใหญ่มาก..และเนื่องด้วยเอเย่นต์ในอเมริกาได้บอกมาว่า นี่คือลูกค้าชั้นดี จ่ายเงินก้อนโตมาแล้ว ท่านเค้าน์จึงเห็นว่าลูกค้าชั้นดีขนาดนี้ สมควรที่จะต้องไปพบปะ ทำความรู้จักเข้าไว้..ดังนั้นท่านเค้าน์จึงรีบผันผายเดินทางไปยังชิคาโก้ทันที.. ปรากฏว่า..เมื่อไปถึงนั้น ผู้ที่มาต้อนรับเขาคือ เอฟบีไอ..ที่มาคอยควบคุมตัวเขาอยู่ เนื่องจากลูกค้าชั้นดีที่สั่งซื้อของมานั้น คือ Al Capone หัวหน้าแก้งค์มาเฟียคนดัง.. วันต่อมา..หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ทั้งหัวสีและไม่สี ต่างประโคมข่าวว่า.. "จับขุนนางฝรั่งเศสเข้าคุก" ท่านเค้าน์ถูกปล่อยตัวออกมาในไม่กี่วัน หลังจากที่ยอมจ่ายค่าปรับเป็นเงินก้อนโต.. มีเรื่องขำๆที่เกิดขึ้นต่อมา เมื่อในปี 1959 หลังจากที่อเมริกาได้ยกเลิกกฏหมายห้ามขาดสุราไปนานแล้ว..ว่า มีหนุ่มสาวสองคนไปเที่ยวขุดหาหอย ในชายฝั่ง Cape Cod เผอิญสายตาเหลือบไปเห็นขวดอะไรลอยตุ๊บป่อง ตุ๊บป่อง อยู่ในน้ำ ทั้งสองจึงเอาไม้เกี่ยวมันเข้ามา..ก็พบว่า เป็นขวดแชมเปญ ยี่ห้อไหนก็ไม่มีใครทราบได้ เพราะฉลากมันหายไปแล้ว แต่ขวดยังอยู่ในสภาพดี แชมเปญยังอยู่เต็ม เมื่อทั้งสองได้นำมันไปเปิดในร้านอาหารใกล้ๆ จึงพบว่า ที่จุกก๊อกนั้น ประทับตราไว้ว่า..Charles Heidsieck, Extra Dry,1920 แถมแชมเปญยังมีรสชาติเป็นเลิศอีกต่างหาก เรื่องนี้เมื่อได้ลอยไปถึงหูของฌอง เขาบอกว่า ไม่แปลกใจเลย..เพราะเวลาที่นักค้าเหล้าเถื่อนถึงเวลาที่คับขันเจอกับตำรวจน้ำเข้า..พวกเขาก็ใช้วิธีหย่อน "ของ" ลงไปในน้ำ..ก็ต้องมีหลุดไปบ้างแหละ.. แต่..ที่น่าแปลกใจ..ก็คือ  นานหลายสิบปีขนาดนี้..ซ้ำยังจมอยู่ในทะเล เพชร..ก็ยังเป็นเพชรอยู่อย่างไม่เสื่อมคลาย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 20 ก.ค. 51 09:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะพี่หวาน จะรอดูพี่หวานชกค่ะ ...หมัดหนักๆ ไม่ต้องยั้งเลยนะคะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 22 ก.ค. 51 22:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาส่งเสียงนับถอยหลังครับพี่หวาน วันนี้นับ 3 ครับ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 25 ก.ค. 51 21:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอนับด้วยคนครับ แต่เอ... ปีนี้เปิดอะไรฉลองกันดีครับ จากคุณ : Einswasser - [ 25 ก.ค. 51 23:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แหะ แหะ  พี่ก็นับรอเหมือนกัน เพราะวันนั้น เราจะรู้ว่ารัฐบาลจะอยู่หรือไป.. จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 51 16:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วันนี้นับ 2 ครับ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 26 ก.ค. 51 21:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนนั้นไม่มีใครประมาณได้ว่าการห้ามขาดสุราของตลาดใหญ่อย่างอเมริกาจะคงทนอยู่นานแค่ไหน หรืออาจจะตลอดไปก็ได้ แชมเปญต้องเปลี่ยนปรับยุทธวิธีในการขายใหม่ ต้องไม่เรียกตัวเองว่าสิ่งมึนเมา..เพราะรสชาติออกใกล้เคียงกับ"เครื่องดื่มแก้กระหาย"จะตายไป.. จุดขาย..คือการที่ต้องบางเบาในแอลกอฮอลลงไปจนเกือบหมด ที่เหลือติดไว้ก็เป็นการผันไปว่า..นั่นคือ ตัวยาที่ช่วยบำรุงร่างกาย.. เมื่อคิดได้ดังนั้น..วงการแพทย์ฝรั่งเศสก็วิ่งวิจัยกันอย่างสุดกำลัง วงการสื่อก็ช่วยกันกระพือข่าวอย่างสุดชีวิต ว่า..แก้เครียด ช่วยย่อย ช่วยรักษาฆ่าเชื้อโรคได้สารพัด เช่น ไทฟอยด์   ซ้ำได้อ้างประวัติของแชมเปญในการที่ฝรั่งเศสเคยส่งออกไปให้ทหารที่กำลังสู้รบให้มีพละกำลัง จนรบชนะข้าศึก (ว่าเข้านั่น..) ตัวแทนการขายไวน์รายใหญ่ อย่างนายนิโคลาส ลงทุนพิมพ์หนังสือเล่มใหญ่เท่าโต๊ะกินข้าว ที่บรรจุไปด้วยภาพและสรรพคุณต่างๆของไวน์ ภาพนั้นก็จ้างศิลปินมือหนึ่งมาวาดประกอบ หนังสือชื่อว่า..Mon Docteur,le Vin ( Wine, My Doctor)  คำนิยมเขียนให้โดย ท่านจอมพลฟีลีป เปเตน ที่ท่านได้เขียนไว้อย่างซาบซึ้งว่า.. "ถึงไวน์..ด้วยความนับถือ ในการส่งเสบียง(ไวน์)ในช่วงสงครามที่กำลังสู้รบกันอย่างเอาเป็นเอาตายนั้น ไวน์คือสิ่งเดียวที่ทหารของเราต่างเฝ้าคอยอย่างใจจดจ่อ  พวกเขายอมฝ่าดงกระสุน ยอมคืบคลานเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อที่จะฝ่าตัวไปรับเสบียงให้ได้ ไวน์มีความสำคัญกับชีวิตของพวกเขาเท่าๆกับอาวุธยุทโธปกรณ์ ไวน์เป็นส่วนสำคัญในการช่วยย้อมชีวิตให้พวกเขามีความฮึกเหิม กล้าหาญ จนนำพวกเราไปสู่ชัยชนะในที่สุด..." เท่านั้นไม่พอ..วงการแพทย์ฝรั่งเศสรีบหาหลักฐานอื่นๆมาอ้างอิงประกอบ เช่นเกณฑ์คนที่มีอายุมากๆแต่แข็งแรงมาจากแคว้นทำไวน์ต่างๆ ให้เห็นว่า ดื่มไวน์เยอะๆแล้วอายุยืน.. ซ้ำออกสโลแกนมาใช้กันทั่วเมืองว่า.. "drink better,drink less,drink longer" แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 11:03:09 จากคุณ : WIWANDA - [ 27 ก.ค. 51 10:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โฆษณาด้วยวาจาและสิ่งตีพิมพ์เฉยๆ อาจจะไม่หนักแน่นพอ หลักฐานที่ชัดเจนอื่นๆต้องเสาะหามาประกอบ...จังหวะเหมาะพอดีที่นาย Georges Carpentier นักมวยระดับไลท์เฮฟวี่เวท ได้ชกชนะแบบน๊อคเอ๊าท์นักมวยอเมริกันในการชิงแชมป์โลก ผู้คนเฮ..บอกว่า เห็นม๊ะ..นี่ไงล่ะ ฤทธิ์ไวน์ของเรา.. แถมตอกย้ำด้วยว่า ตั้งแต่อเมริกาใช้กฏหมายห้ามขาดสุรามาเนี่ยย.. นักกีฬาอเมริกันไม่ว่าไปแข่งอะไรก็แพ้รูดกลับมา..ไม่ว่าสกี เรือใบ เทนนิส ทั้งๆที่มวยนั้น อเมริกาครองแชมป์มาโดยตลอด..แถมมาแพ้ให้กับฝรั่งเศสอีกครั้งเพื่อเป็นการยืนยัน นั่นคือ นาย Emile Pladner นักมวยฝรั่งเศสชกชนะอเมริกัน นาย Frankie Genaro ตั้งแต่ยกหนึ่ง ในแชมเปี้ยนโลก รุ่น ฟลายเวท ทั้งๆที่ในอดีตอเมริกาครองแชมป์มวยมานาน  ยังแพ้ไปอย่างไม่มีฟอร์ม.. น่าอายมั๊ยล่ะ.. เพราะการสั่นคลอนหลายประการทั้งในและนอกประเทศนี้ กฏหมายห้ามขาดสุราเริ่มง่อนแง่น  ยิ่งประชาชนเริ่มผลิตเหล้าเถื่อนกันในอ่างอาบน้ำชนิด โฮมเมด ที่ใส่สารสารพัดชนิดล้วนแล้วแต่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ รวมไปถึงการทำไวน์ปลอม..ออกขายกันเต็มท้องตลาดในวิธีลักลอบต่างๆกัน และที่ร้ายที่สุด นั่นก็คือ รัฐบาลต้องมาทำสงครามกับเหล่าแก้งค์มาเฟียทั้งเล็กทั้งใหญ่ มีการฆ่ากันไม่เว้นแต่ละวัน ไหนจะต้องมาทำสงครามกับข้าราชการที่ฉ้อฉล หากินกับเหล่ามิจฉาชีพอีก.. อเมริกาเลยต้องหันมาตั้งหลักคิดใหม่ ทำใหม่.. แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:13:20 จากคุณ : WIWANDA - [ 27 ก.ค. 51 10:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลังจากสิ้นเดือนนี้แล้ว ฟ้าคงสดใสนะพี่หวานนะ... จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 27 ก.ค. 51 20:00:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วันนี้นับ 1 ครับ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 27 ก.ค. 51 21:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 Happy Birthday Happy Birthday Happy Birthday ครับพี่หวาน ขอให้พี่หวานมีความสุขมากๆ  คิดสิ่งใดขอให้สมหวัง  ทำสิ่งใดขอให้เสำเร็จทุกประการครับ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 28 ก.ค. 51 00:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แฮปปี้ เบริดเดย์ ทูยู   แฮปปี้ เบริดเดย์ ทูยู   แฮปปี้ เบริ๊ดเดย์ แฮปปี้ เบริ๊ดเดย์   แฮปปี้ เบริดเดย์ ทู้...ยู   สุขสันต์วันเกิดครับคุณวิ ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ จากคุณ : Einswasser - [ 28 ก.ค. 51 06:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ให้เป็นงงเหลือหลายว่าเขานับถอยหลังด้วยเรื่องอะไรกัน!!!! นึกว่านายก จะลาออก แฮปปี้ เบริด์เดย์ ค่ะพี่วิ ขอให้พี่สุขภาพแข็งแรง  สวย สดใส เช่นนี้ ตลอดกาลนานน๊าค๊า........ จากคุณ : Gasalong - [ 28 ก.ค. 51 09:05:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สุขสันต์วันเกิดครับ พี่หวาน จากคุณ : วิโรจ (แดนไตร) - [ 28 ก.ค. 51 11:17:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โอ้..พระเจ้า..น้องๆมีความจำดีจริง ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับพรทุกประการที่มอบให้มา ยินดีน้อมรับไว้ทั้งหมด ตลอดชีวิตในเรื่องของวันเกิด..พี่มักจะสงบเสงี่ยมกว่าปรกติ เนื่องจากเป็นวันเดียวกันกับวันพระราชสมภพของเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน จะเอิกเกริกอะไรไปมากนักก็จะไม่งาม คุณวาริชเวสม์..ช่างน่ารัก น่าหยิกซะจริงๆ ที่อุตส่าห์มาช่วย count down ให้ตื่นเต้นเล่น แถมด้วยแชมเปญดอม เปริญอง(สีชมพู) หวังว่าในเซลล่าร์คงมีเหลือซุกๆไว้บ้างนะคะ พี่จะไปทวงด้วยตัวเองเชียว กุหลาบของคุณ Einswasser สีสวยเหลือเกิน ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณคุณกาสะลองมากค่ะ สำหรับพรที่ให้แข็งแรง ส่วนเรื่องสวยใส นั่น..ท่าจะยากนะคะ อิอิอิ ขอบคุณคุณวิโรจค่ะ สำหรับการ์ดที่หวานแหวว ระยิบระยับ สดใสซาบซ่า..ปีนี้พี่ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน อย่างมากพรุ่งนี้เย็นก็คงทานข้าวกับเพื่อนสนิทสองสามคน อาจจะเปิดไวน์สักขวดสองขวด แก้เซ็ง.. อะไรที่ให้มาก็ไม่สำคัญไปกว่ามิตรจิต มิตรใจ ความอาทร ที่มีต่อกัน พี่คงพรรณาไม่ถูกกับน้ำใจที่ได้รับมาจากพวกน้องๆกลุ่มไวน์และกลุ่มห้องประวัติศาสตร์  เคยมาเล่าให้เพื่อนๆในอเมริกาฟัง หลายคนถึงกับอึ้ง..เพราะไม่เชื่อว่าจะมีอะไรเช่นนี้เกิดขึ้นจริงๆ เพียงแค่นี้..พี่ก็ถือว่าตัวเองโชคดีอย่างมหาศาลแล้วละค่ะ ขอบพระคุณมากๆอีกครั้ง.. (ซาบซึ้งจนน้ำตาปริ่ม..เขียนอะไรถูกแล้วฮ่า..) จากคุณ : WIWANDA - [ 28 ก.ค. 51 13:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามาสุขสันต์วันเกิดด้วยคนครับ จากคุณ : Balleno - [ 28 ก.ค. 51 14:51:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เวลาทางโน้นยังไม่เลยวันนะคะพี่หวาน อิอิ ขอคุณพระศรีรัตนตรัย คุ้มครองพี่หวานที่นกรักตลอดเวลาค่ะ ขอให้มีความสุขในวันเกิดค่ะ (นกไปซื้อ Gastro มาแล้วค่ะ จากร้านซีเอ็ด เป็นเล่มเดือน June ได้อ่านได้เห็นหน้าพี่ๆหลายท่านเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป ) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 01:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณน้องทวีตี้ค่ะ  พี่อ่านหลังไมค์แล้ว ขอบคุณมากที่มีน้ำใจกับพี่เสมอ ไม่เคยผิดหวังเลย..ไม่รู้ว่า ในชาตินี้ถ้ามีน้องสาวกับเขาจริงๆจะน่ารักและแสนดีอย่างนี้หรือเปล่า?   เรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลย เอาไว้เมื่อถึงเวลาที่เจอตัวกันดีกว่านะคะ ขอบคุณสำหรับพรของของคุณ Balleno  ด้วยค่ะ คุณเป็นน้องใหม่ก็จริง แต่ติดตามอย่างเหนียวแน่น ขอโทษอีกครั้งที่ต้องให้คอย ติดงานด่วนน่ะค่ะ งานของดิฉันหมายถึงสวมหมวกทุกใบ  พอมีพนักงานครบก็ว่าง..มีเวลาเหลือเฟือ หมายถึงหยุดสองวันเหมือนมนุษย์เงินเดือนปรกติ  แต่ถ้าลาออก ขาดหายไป ก็ต้องลงไปทำแทนได้หมด ในช่วงของซัมเมอร์อย่างนี้เราจ้างแรงงานแสริมเยอะ  เอามาฝึกแล้วก็อยู่ไม่ทน ลาออกไปบ้าง หายไปเฉยๆบ้าง.. เหนื่อยค่ะ..แต่ไม่แปลกใจ...เพราะนี่คือวัฏจักร เป็นอย่างนี้ทุกปีแหละ จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 00:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ชาวแชมเปญที่เริ่มใจชื้นขึ้น เพราะดูท่าแล้วว่ากฏหมายห้ามขาดสุราของอเมริกาทำท่าจะไปไม่รอด..นั่นหมายถึงการระบายออกขายอย่างทำนบแตกนั้นกำลังจะเกิดขึ้น..ใครๆก็ทราบว่า ในยุคของการห้ามขาดสุรานั้น อเมริกาดำเนินนโยบายที่ผิดพลาดอย่างยิ่ง เพราะประชนชนได้กลายสภาพจากคนไปเป็น "สั..นรก"  เช่น..หลายศพได้สังเวยไปกับสุราเถื่อน และ การ แบล๊คเมล์ นอกเหนือไปจากแก๊งค์ของ อัล คาโปน ที่เห็นได้ชัดว่า ไปไหนมาไหน มีขบวนการกแงกำลังติดตามกว่าพันนาย ทุกคนมีอาวุธปืนครบมือ มีเงินที่ค้าขายอย่างหลบเลี่ยงภาษีอีกกว่า หกสิบล้านเรียญต่อปี ในที่สุด กฏหมายนั้น ได้ถูกยกเลิกในปี ๑๙๓๓ แต่ไม่ใช่เป็นเพราะอัล คาโปน โดยตรง..แต่มันเป็นเพราะเศรษฐกิจที่ล่มสลายในปี ๑๙๒๙ ต่างหาก ที่เกิดภาวะเงินฝืดจนตลาดหุ้นโลก (New York Stock Exchange) ล่มสลาย (ในวันที่ ๒๑ ตุลาคม) และวันที่ ๒๙ ตุลาคม คือวันเผาจริง นั่นคือ ปรากฏการณ์ภาวะเงินฝืดและการล่มสลายทางเศรษกิฐได้ถูกประกาศออกมาอย่างเป็นทางการ หรือ The Great Depression นั่นเหมือนเคราะห์กรรมที่กระหน่ำเข้าหาชาวทำไวน์ (อีกแล้ว)  เพราะกำลังได้ปลื้มอยู่กับว่า กฏหมายห้ามขาดสุราจะยกอยู่แล้ว นั่นหมายถึง เตรียมตัวรับทรัพย์ได้เลย เพราะออร์เดอร์ขนาดใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น แต่..เกิดภาวะเงินฝืดขึ้นมาอีก..นั่นหมายถึง การล่มสลายล้มครืนกำลังจะตามมาสู่ชาวแชมเปญและชาวไวน์อื่นๆ จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 01:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ในยามขายยากแบบนี้ องุ่นแชมเปญกลับออกผลดีวันดีคืน จนการผลิตของแชมเปญดีๆท่วมท้นจนเซลล่าร์ แทบระเบิด ในปี 1934 แชมเปญที่ค้างอยู่ในสต๊อคมีถึง ร้อยห้าสิบล้านขวด ทางที่จะปล่อยขายออกๆได้ต่อปีในยามนั้นแค่สี่ล้านกว่าขวดเท่านั้นเอง ดังนั้น..ชาวแชมเปญไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเริ่มผลิตแชมเปญชนิดฉับไวออกขายเข้ามาแทนที่ เพราะภาวะเงินฝืดนั้น เขาทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น แชมเปญฉับไวที่ว่า นั่นคือ การผลิตแชมเปญให้เสร็จสรรพภายในสี่สิบวันและออกขายราคาถูกได้เลย เป็นการลดต้นทุนการผลิต และหมุนเงินได้อย่างฉับไว  บริษัทไหนมีเงินทุนก็อยู่ได้..บริษัทไหนทานกระแสไม่ได้ ก็ต้องล้มละลายไป..บางบริษัทต้องหันมาทำไวน์ธรรมดา (ไม่มีฟอง) แชมเปญฉับไวนี้..ไม่ใช่ใครที่ไหนผลิต แต่เป็นบริษัทใหญ่ๆที่มีชื่อเสียงนี่แหละ ที่ใช้ฉลากอื่นมาแปะ เพื่อกันการเสียหน้า เสียชื่อ ทีนี้มาพูดถึงชาวกสิกรที่เดือนร้อนไปยิ่งกว่า..เพราะราคาองุ่นนั้นถูกกดจนแทบไม่เหลือราคาอะไรเลย แย่ยิ่งไปกว่าครั้งเมื่อศตวรรษที่สิบหก ไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง  ในที่สุด พวกเขาต้องมารวมตัวกัน เอาทุนรอนที่มีน้อยนิดมารวมกันทำแชมเปญขายเอง..แต่ไปได้ไม่นานก็ไม่รอด.. บางคนก็เลิกอาชีพกสิกร..ไปขายแรงงานในเมืองใหญ่ๆเอา บางคนก็ต้องไปเป็นขอทาน ปาฏิหารย์..คือสิ่งเดียวเท่านั้น..ที่พวกเขารอคอย แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 51 13:03:30 จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 01:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ปาฏิหารย์อย่างเดียวเห็นจะไม่พอ ต้องเอา"กึ๋น" ผสมด้วย..ว่าแล้วกลุ่มแกนนำพันธมิตรแชมเปญก็มารวมหัวกันแก้ไขปัญหา..ทางออกทางเดียวที่เหลือ คือยกเอาอดีตในประวัติศาตร์มาเป็นตัวอย่าง..นั่นคือ เอา(ชื่อเสียงของ) บาทหลวงดอม เปริญอง มาหากินช่วยลูกช่วยหลานอีกที ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ท่านก็มรณะภาพไปตั้งสองร้อยกว่าปีมาแล้ว ลูกหลานแชมเปญบางคนแท้ๆยังแทบไม่รูจัก เพราะท่านไม่ได้มีชื่อเสียงหรูหราเหมือนอย่างกับพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ ที่เกิดในเวลาเดียวกัน ท่านไม่เคยสร้างพระราชวังใหญ่โตให้เห็นเป็นเกียรติยศ ท่านไม่เคยออกไปรบทัพจับศึกกับใครต่อใคร ซ้ำท่านกลับมีชีวิตที่ตรงกันข้าม..อยู่อย่างสงฆ์ที่สงบสุข และที่สำคัญ.. ท่านไม่ได้เป็นผู้ผลิตแชมเปญ  ท่านเพียงแต่เป็นคนที่ได้ชิมสิ่งที่อุบัติขึ้นมา โดยบังเอิญเป็นคนแรก..และนำมาเผยแพร่ให้ชาวโลกได้รู้จัก ประวัติชีวิตของท่านจริงๆแล้ว..มันได้หายไปพร้อมกับการวายวอดในกองเพลิงเมื่อครั้งเพราะอารามได้ถูกทำลายในการลุกฮือของประชาชนเมื่อครั้งเกิดปฏิวัติครั้งใหญ่ กลุ่มพันธมิตรคิดว่า..น่าจะจัดงานโปรโมทแชมเปญครั้งใหญ่อีกที โดยนำชื่อเสียงของท่านบาทหลวงมาหากินอีกที  เอาเป็นว่า เป็นงานเฉลิมฉลองครบรอบสองร้อยห้าสิบปีของท่านก็แล้วกัน.. ทุกคนลงความเห็นเป็นเอกฉันท์ ทั้งๆที่ต่างก็รู้ดีว่า เมื่อไม่กี่ปีมานี้เพิ่งจะจัดงานครบรอบสองร้อยปีของท่านมาหยกๆ  ทั้งๆยังไม่ถึงห้าสิบปีเลย..แค่สิบแปดปีผ่านมาเอง (ตอนนั้นที่จัดคือ หลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งมาใหม่ๆ นั่นคือ 1919) แต่ก็เอาเหอะ..ไม่มีใครมานั่งจำหรอกน่ะ..จัดๆไปเหอะ ในที่สุด..ก็สรุปลงตัวกันว่า จัดงานครบรอบสองร้อยห้าสิบปี ของท่านดอม เปริญอง งานจะจัดสามวันให้ใหญ่โต เปิดแชมเปญกันให้ฟูฟ่อง แจกจ่ายกันไปทั่ว. ประโคมข่าวกันให้สุดฤทธิ์  ยกย่องท่านบาทหลวงให้เลอเลิศจนกลายเป็นเทวดา (ทั้งๆที่ชาวฝรั่งเศสบางคนไม่ได้รู้จักอะไรกับท่านมากมายไปมากกว่าชื่อ) จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 02:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ในปี ๑๙๓๕  สถานะการณ์ชองแชมเปญเริ่มดีขึ้น..แต่ไม่ได้มากมายมากจนหายใจได้ทั่วท้อง  ยิ่งรัฐบาลก็ไม่ได้ยื่นมามาช่วยเหลืออะไร ดังนั้น กลุ่มแกนนำพันธมิตรแชมเปญห้าคน (ห้าคนจริงๆค่ะ ไม่ได้มั่ว) จึงจัดการพบปะหารือกันอย่างเอาเป็นเอาตายแบบมาราธอน สิบสี่ชั่วโมง  เพราะเห็นทีจะรอท่าไม่ได้อีกแล้ว ปัญหาที่ถกและต้องแก้นั้นก็คือ ต้องหาทางป้องกันสิทธิของชาวแชมเปญให้เป็นรูปธรรม รวมถึงเรื่องขอบเขตพื้นที่ชองแชมเปญให้ชัดเจนไปเลยว่า อยู่ถึงไหน และตรงไหน.. แต่ก่อนอื่น..แกนนำทั้งห้า ได้ตั้งชื่อกลุ่มของตัวเองว่า..Commission de Chalons ( Chalons คือ ชื่อเขตพื้นที่ในการประชุม) ทั้งหมดใช้เวลาสิบสี่ชั่วโมงของการหารือ เคล้ากับการชิมแชมเปญ ข้อตกลงเลยได้มาแค่คร่าวๆ ยังไม่เบ็ดเสร็จเด็ดขาด เพราะพ่อเจ้าประคุณทั้งห้าฟาดแชมเปญไปทั้งหมดยี่สิบห้าขวด ญัตติในการประชุมหารือครั้งนี้ เพราะ ทุกคนเริ่มหวาดวิตกกับความเคลื่อนไหวของศัตรูตัวเอ้ นั่นคือ เยอรมัน..ที่กลายเป็นผู้แพ้สงครามโลกเมื่อครั้งที่แล้ว และต้องคืนดินแดน Alsace-Lorraine ที่ยึดไปเมื่อครั้งสงคราม ฟรังโก-ปรัสเซียน คืนมา ตามสนธิสัญญาแวร์ซายส์ที่อเมริกาที่มาทำหน้าที่เป็นพี่เอื้อยกำหนดตัดสินให้ ความเคลื่อนไหวของเยอรมันที่ว่านี้ เริ่มกระเพื่อมอย่างรุนแรงขึ้น เพราะ มีบุรุษหนึ่ง นามว่า อดอฟ ฮิตเล่อร์ ได้เริ่มปลุกระดมกระแสรักชาติขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งในปี ๑๙๓๓ แทบไม่มีใครเชื่อว่า มนุษย์โนเนมตัวเล็กอย่างเขาจะสามารถรวบรวมผู้คนให้เกิดศรัทธาได้มากมายขนาดนั้น ขนาดนักประวัติศาสตร์ชื่อดังอย่าง Paul Johnson  ได้กล่าวว่า เทียบเท่าได้กับจักรพรรดิ์นโปเลียนเลยทีเดียว ฮิตเล่อร์ได้ทำงานอย่างรวดเร็ว..เขากล้าประกาศนำเยอรมันให้แยกตัวออกจาก League of Nations  นั่นหมายถึงเขากล้าประกาศปลดแอกเยอรมันให้ออกจากกฏเกณฑ์บังคับของประเทศที่ชนะสงคราม และจัดการติดอาวุธให้กับกองทัพอย่างเต็มอัตราศึกในปี ๑๙๓๘ จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 02:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จากนั้น ฮิตเล่อร์ได้แสดงแสนยานุภาพโดยการรวมตัวกันเข้ากับออสเตรีย และเชคโกสโลวาเกีย ฝรั่งเศสและอังกฤษเริ่มมองเห็นเค้าสงครามขึ้นมาลางๆ จึงรีบเปิดฉากการเจรจากันที่มิวนิค แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะฮิตเล่อร์เรียกร้องของดินแดนสำคัญ (Rhineland)คืน   ตกลงกันไม่สำเร็จ ฮิตเล่อร์ก็เคลื่อนตัวเข้าไปยึดโปแลนด์ในปีต่อมาทันที อังกฤษประกาศสงครามกับเยอรมัน ในวันที่ ๓ กันยายน ๑๙๓๙ ฝรั่งเศสก็ได้ประกาศตามกันมาในไม่กี่ชั่วโมง..ทั้งๆที่สิริรวมแล้ว หมายถึงว่า ฝรั่งเศสประกาศทำสงครามใหญ่ๆกับเยอรมัน สามครั้งในช่วงเจ็ดสิบห้าปี ประกาศสงครามทั้งๆที่ประเทศชาติยังเต็มไปด้วยประชาชนที่ทุพพลภาพ บ้านแตกสาแหรกขาด คราวนี้...ก็หมายถึงชายฉกรรจ์ที่เกิดระหว่าง ๑๙๑๔-๑๙๑๘ จะต้องตายกันไปอีกเท่าไร.. ชาวแชมเปญก็เริ่มหนาวๆร้อนๆกันอีกแล้ว..เมื่อถึงฤดูเกณฑ์ทหารเข้ามา นั่นก็หมายถึง ไร่องุ่นจะต้องตกอยู่ในมือของหญิง เด็ก และ คนชรา อีกครั้ง จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 03:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เพื่อเป็นการไม่ประมาท ชาวบ้านก็ได้เริ่มทำการซ่อนแชมเปญกันด้วยความชำนาญและความเคยชิน (อันนี้ไปอ่านเรื่อง ไวน์ ไวน์ ที่เคยเขียนเอาไว้เสริมเอาได้นะคะ เพราะตรงนั้นจะละเอียดกว่า) จนวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๑๙๔๐ การเคลื่อนทัพของเยอรมันก็เข้ามาถึงฝรั่งเศสจริงๆ  การสู้รบต่อต้านจริงๆเป็นระยะเวลาแค่เดือนเดียว จากนั้นฝรั่งเศสก็ประกาศวางอาวุธอย่างไม่มีข้อแม้ ทหารกว่าล้านคนก็กลายเป็นนักโทษสงครามทันที   การแปรพักต์ก็เกิดขึ้นในทุกๆที่..อย่างชาวแชมเปญก็พบกับกลุ่มเจ้าของใหม่..เช่น จู่ๆที่บริษัท Mumm ก็มีชายคนหนึ่งเดินแกว่งกุญแจเข้ามา แนะนำตัวเองว่า.." Ich bin Graff von Mumm!!"   อันหมายถึง ผม.. กราฟ ฟอน มัมม์ครับ" กราฟ ฟอน มัมม์ คือ ลูกชายของ George Hermann von Mumm  เจ้าของบริษัทแชมเปญมัมม์ ที่ถูกเนรเทศออกไปจากฝรั่งเศสเมื่อยี่สิบห้าปีที่แล้ว เมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ที่เล่าให้ฟังว่า เขาเป็นชาวเยอรมันที่ทำธุรกิจแชมเปญอยู่ และการเปลี่ยนสัญชาติ(มาเป็นฝรั่งเศส) ยังไม่เรียบร้อย รัฐบาลจึงเนรเทศเขาออกไป พร้อมกับยึดธุรกิจเอาไปประมูลขาย คราวนี้ก็ทีใครทีมัน..เขามาเอาคืนกลับไปได้อย่างหน้าตาเฉย.. กรรมใด..ใครก่อ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 51 03:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ผมเตรียมแชมเปญดอม เปริญอง(สีชมพู)ไว้เปิดต้อนรับพี่หวานกลับสู่เมืองไทยปลายปีนี้ครับ   พี่หวานกลับไฟลท์ไหนอย่าลืมส่งข่าวล่วงหน้านะครับ  น้องคนนี้จะเข้าไปรับพี่หวานผ่านทุกๆด่านฯตามที่เคยรับปากไว้ครับ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 30 ก.ค. 51 09:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ โห แบบนี้หนูทำคะแนนไม่ท้นแน่เยย น่ารักแสนดีแล้วยังแถมแก้มยุ้ยด้วย สู้ไม่หวายง่ะ ฮิๆๆ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 31 ก.ค. 51 02:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีค่ะพี่วิ หนูแอบไปดูไร่ไวน์ที่ Vevey ริม Lake Geneva แล้วก็ Chianti ของ Tuscany มาค่ะ สวยมาก ๆ ค่ะ ถ้ามีโอกาสจะเขียนส่งให้พี่วิค่ะ สุขสันต์วันเกิดค่ะ จากคุณ : hs - [ 31 ก.ค. 51 17:03:16 A:86.143.158.255 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่ต้องแย่งกานนน...ร๊ากกกทุกคนเลย น้องๆเอ๋ย.. ตอนนี้กำลังจะขึ้นมาเรียงในตำแหน่งอีกคนคือ คุณ hs นี่แหละ   น้องคนนี้เธอชีพจรลงเท้าบ่อยๆ เดินทางไปไหนต่อไหนล้วนแต่เป็นสถานที่ที่น่าสนใจทั้งนั้น คราวนี้ไปถึง Lake Geneva และ Tuscany ไม่รู้ละ..ยังไงก็ต้องมาเล่าสู่กันฟัง..จะคอยรายงานข่าวต่อนะคะ เพราะพี่จะโพสต์ให้หนำใจเชียว พูดถึงไวน์ของสวิส พี่ก็ขายนะคะ   เป็นของ Robert Gillard  (Dole des Monts) เป็นปิโนต์ นัวร์ แต่รสชาติออกแนว Gamay แอซิดสูงปรี๊ด..ราคาแพงทีเดียว เพราะว่าเงินสวิสแข็งกว่าชาวบ้าน   แต่..ทานกับอาหารสวิส เช่น ฟองดูว์(เนื้อต่างๆ) กับ Bratwurst  ( อ่าน บรั๊ทเวิสต์ คือใส้กรอกเนิ้อลูกวัว) หรือ Bunderfleish  (อ่าน บุนเดอเฟลช  เนื้อตากลมแห้ง)  ได้อารมณ์ดีค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 1 ส.ค. 51 09:52:58 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณค่ะพี่ งั้นหนูเขียนเสร็จจะส่งให้พี่วิทางเมล์นะคะ ถ้าพี่วิเห็นว่าเหมาะจะโพสต์ตอนไหนก็ค่อยโพสต์ค่ะ หนูเกรงว่ามันจะไม่เข้าเรื่องที่พี่วิเขียนอยู่ค่ะ จากคุณ : hs - [ 1 ส.ค. 51 22:37:43 A:195.195.217.140 X: TicketID:160086 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เรื่องที่เขียนนี้ใกล้จบแล้วค่ะ เพราะมันกำลังจะถึงตอนสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งไปกับเรื่องไวน์ ไวน์ ที่เคยเขียนมาแล้ว เรียกว่าเกือบครบวงจรแล้ว.. ว่าแล้วก็รีบเร่งมือเลยแล้วกัน ........................................................................................... หลังจากที่เยอรมันได้รับชัยชนะ การแผ่กำลังกระจายเข้ามาในพื้นที่อย่างรวดเร็ว แน่นอนว่า..ผ่านมาทางแชมเปญ ที่ ผลผลิตกว่าสองล้านขวดก็หายวับไปด้วย เพราะคนที่"กระเหี้ยนกระหือรือ" รีบโดดเข้ามารับตำแหน่งในแผนพัฒนาเศรษฐกิจให้กับฮิตเล่อร์ นั้นคือ ท่านจอมพลเกอริง ผู้ฝักใฝ่แต่ไวน์และแชมเปญดีๆ เกอริงเคยกล่าวด้วยความอิจฉาชาวฝรั่งเศสเสมอๆว่า ช่างสมบูรณ์พูนสุขกันเสียนี่กระไร มีแต่อาหารดีๆ ไวน์ดีๆ หญิงงามๆ คราวนี้แหละ จะถึงคราวของเยอรมันที่จะได้เสวยสุขกะเขาบ้าง.. ว่าแล้ว..เกอริงก็เรียกอบรมลูกน้องทั้งหมดว่า.. "เจ้าจงทำตัวให้เหมือนสุนัขล่าเนื้อ ที่ต้องไวต่อหาและเก็บเกี่ยว"ของดีๆ"มาสู่ประเทศของเรา ประชาชนของเรา" แต่สำหรับไวน์และแชมเปญแล้ว..เกอริงได้จัดตั้งทีมพิเศษขึ้นมาโดยเฉพาะ พวกนี้คือเหล่านักค้าไวน์ที่มีความเชี่ยวชาญอยู่แล้ว..จัดตั้งให้เข้ามาควบคุมดูแลในทุกแคว้น เพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรเล็ดลอดไปได้ คนพวกนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับ"นักค้าไวน์" ในคราบของทหาร ที่ชาวฝรั่งเศสเรียกพวกเขาว่า "ขุนพลไวน์" หรือ weinfuhrers หน้าที่ของพวกเขาคือ การจัดหาไวน์ชั้นดีให้ได้มากที่สุด (ในราคาของเงินมาร์คที่มีค่าเหนือเงินฟรังค์หลายเท่าตัว) และจัดส่งไวน์ทั้งหมดนั้นกลับไปยังเยอรมันให้กับท่านเกอริง.. คนที่ถูกส่งเข้ามาดูและแชมเปญ คือ Otto Klaebisch... จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 01:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ชาวแชมเปญได้ยินว่า ออตโต เคลบิสช์ จะเป็นผู้ดูแล ต่างก็พากันถอนใจเฮือกด้วยความปิติขึ้นมานิดหนึ่ง เพราะอย่างน้อยๆชื่อเสียงของนายออตโตนี่ก็พอรู้จักกันอยู่บ้าง เนื่องจากว่า ออตโตนี้..ไม่ใช่ใครอื่นไกล เกิดและโตในฝรั่งเศส แต่มีเชื้อชาติเป็นเยอรมัน ครอบครัวนี้เคยเป็นเจ้าของกิจการแชมเปญที่มีชื่อว่า Lanson ทุกคนจึงเชื่อว่าด้วยสายเลือดของแชมเปญเหมือนกัน ก็น่าจะเจรจากันได้ไม่ยาก ดีกว่าที่จะได้พวกนาซีคอเบียร์ หยาบช้า เข้ามาควบคุม แต่แล้ว..ความเชื่อมั่นที่ว่านั้นได้หดหายในระยะเวลาอันสั้น เมื่อออตโตได้ปรากฏตัวในการเป็นประธานประชุมที่พันธมิตรทั้งห้าได้จัดขึ้นต้อนรับ และเขาได้"สั่งงาน" เสียงแข็งอย่างสมเกียรติภูมินาซีชัดเจนว่า "ฟังให้ดีๆ..เรามาในนามของเจ้าหน้าที่แห่งอาณาจักร์ไรค์ที่สาม ที่จะมาแจ้งให้พวกท่านได้ทราบโดยทั่วกันว่า ส่วยเราต้องการเดี๋ยวนี้ คือ แชมเปญสามแสนห้าหมื่นขวด ที่ทุกขวดจะต้องมีตราประทับว่า.."สงวนสำหรับกองทัพเยอรมัน" และ พวกท่านจะต้องจัดส่งแชมเปญไปยังสถานที่ราชการ รวมไปถึง ร้านอาหาร ไนท์คลับที่อยู่ในความควบคุมของกองทัพเราด้วย" เหล่าแกนนำพันธมิตรทั้งห้าได้ฟังก็แทบหมดสติ เพราะผลผลิตในปีนั้น (1940) ร่วงหายไปกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ถึงแม้ว่านายออตโตจะอ้างว่า เป็นการ"ซื้อ" ก็ตามที แต่จะไปหาให้เป็นจำนวนมากอย่างนั้นได้ที่ไหน อีกทั้งทุกคนทราบดีว่า ราคาที่ว่าจะซื้อนั้นเป็นราคาที่ผู้ซื้อกำหนดเอาเองตามความชอบใจ มันแทบไม่มีค่าอะไรเลย เพราะตอนนั้น เยอรมันได้ประกาศเพิ่มค่าของเงินมาร์คสูงไปกว่าก่อนสงครามถึงห้าเท่า มันเท่ากับว่า..เป็นการปล้นกันอย่างซึ่งๆหน้านี่เอง.. แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 51 01:20:38 จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 01:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ทางเดียวที่ทำได้ คือการที่ต้องใช้ลูกเล่นผสมลูกไม้แบบมีชั้นเชิง ชาวแชมเปญจึงทำทุกอย่างเท่าที่จะคิดได้ นั่นคือ อะไรที่เป็นของไม่ดี ของเสีย หรือปลอมปนผสมไปมั่ง..เอามาบรรจุขวดส่งไปเยอรมัน ตอนส่งก็เขียนแอดเดรสให้มันผิดๆเข้าไว้ ของจะได้ไม่ไปถึงที่หมาย แต่ทุกคนลืมไปว่า..เหล่าขุนพลไวน์นั้น มีความชำนาญเพื่อการนี้ยิ่งนัก การตรวจสอบคุณภาพจึงเริ่มเข้มข้นขึ้น..เช่น.. จู่ๆก็มีคำสั่งด่วนให้ Francois Taittinger ทายาทหนุ่มวัยยี่สิบเอ็ดปีที่เพิ่งเข้ามาบริหารงานของครอบครัวแชมเปญแทตเตงเจ ให้เข้าพบท่านออตโตบัดเดี๋ยวนั้น.. เมื่อไปถึง..ใบหน้าของขุนพลไวน์เคร่งเครียด ดุดัน..ตะคอกใส่เขาว่า.. "นายกล้าดียังไง ถึงเอาแชมเปญชั้นเลวราวกับน้ำล้างจานมาใส่ขวดหลอกพวกเรา หา..??" ฟรังซัวส์ ที่ตอนนั้นยังเป็นเด็กหนุ่มที่อยู่ในวัยเลือดร้อน ก็ไม่ลดละ กระชากเสียงตอบไปทันทีว่า.. "แล้วไงล่ะ..ก็ไอ้แชมเปญนี่จะส่งไปให้ไอ้พวกขี้เมาอยู่แล้วไม่ใช่เร๊อะ..มันจะไปรู้อะไรว่า อะไรคือน้ำล้างจาน อะไรคือแชมเปญ" ผลคือ ฟรังซัวส์ถูกจับโยนเข้าคุกที่รีนส์ และที่นั่นเขาไม่ได้อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวประการใด เพราะพรรคพวกชาวแชมเปญได้อยู่กันตรึม ด้วยข้อหาที่คล้ายๆกัน.. จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 01:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หนึ่งเดือนผ่านไป..ออตโตได้เรียกส่วยเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง..เป็นจำนวน ห้าแสนขวดต่ออาทิตย์ และการเข้าออกของคนงานในเซลล่าร์ กองทัพได้จัดยามเฝ้าอยู่ในทุกฝีก้าว สงครามได้ทำให้ทุกอย่างขัดสนไปหมด ไม่ว่าขวดสำหรับใช้บรรจุ น้ำตาล รวมทั้งจุกไม้ก๊อก  ส่วนเหล่ากสิกรก็ขาดเครื่องไม้เครื่องมือ รวมไปถึงปุ๋ยและสาร copper sulfate (สำหรับฆ่าเชื้อโรค) แถมที่สำคัญคือขาดแรงงานสัตว์ เช่น ม้า เพราะถูกเรียกเอาไปใช้ในราชการกองทัพเป็นส่วนใหญ่แล้ว.. การที่จะต้องเจรจากับกองทัพเยอรมันถึงปัญหาต่างๆนี้ จะต้องเร่งดำเนินโดยด่วน แต่จะหาใครเล่าที่กล้าเอากระดิ่งไปผูกคอแมว..เหล่าแกนนำพันธมิตรทั้งห้านั่น คงไม่ไหวเพราะเป็นแค่ผู้นำกสิกรธรรมดาๆเท่านั้น มันต้องเป็นคนที่นาซีเกรงใจพอสมควร.. ไม่มีใครเหมาะมากไปกว่า Count Robert Jean de Vogue ขุนนางผู้ดีเก่าประธานบริษัทแชมเปญ Moet & Chandon ท่านขุนนาง เดอ โวค นี้มีเส้นสายโยงใยไปทั่วกับหลายราชวงค์ในยุโรป และเป็นญาติกับเจ้าของไวน์ดังๆอื่นๆอีกหลายนาม เช่น น้องชายคือ เจ้าของแชมเปญ Veuve Clicquot ดังนั้น..เหล่ากสิกรจึงไปร้องขอให้เข้ามาช่วยเจรจา.. ท่านขุนนางก็รับคำ ก่อนอื่น ท่านได้จัดการจัดตั้งกลุ่มตัวแทนกสิกรแชมเปญขึ้นมา เรียกว่า CIVC ( Comite Interprofessionel du Vin de Champagne)ในวันที่ ๑๖ เมษายน ๑๙๔๑ และจัดให้มีการโหวตหาหัวหน้ากลุ่มกันขึ้นมา ซึ่งแน่นอนว่า ท่านขุนนาง เดอ โวค ได้เข้ามารับตำแหน่งด้วยคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ นับว่าเป็นประชาธิปไตยโดยแท้..แต่ที่ต้องทำเช่นนี้เพราะ การที่จะเข้าไปเจรจากับนาซีนั้น..ต้องเป็นที่แน่นอนว่า..มีพลังมหาชนหนุนหลัง จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 01:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เมื่อการนัดหมายพบปะได้มาถึง ท่านขุนนางที่มีประสบการณ์สั่งสมมามากมาย ประกอบกับความเกรงใจที่นายออตโตมีให้ในฐานะ"เจ้าๆนายๆ" นั้น จึงทำให้การเจรจาราบรื่นไปด้วยดี  อีกทั้งยอมรับว่าจะไปช่วยเจรจากับผู้ใหญ่ในกองทัพเพื่อปลดปล่อยนักโทษกว่าเจ็ดร้อยคนให้ รวมทั้งยอมลดส่วยลงให้ด้วย..ไม่เข้มงวดกับท่านขุนนางเหมือนที่เคยกรรโชกกับผู้ผลิตรายอื่นๆ..อย่าง Maurice และ Georges สองพี่น้องแห่ง Pol-Roger เคยร้องขอเช่นกัน และนายออตโตได้ตะคอกใส่ว่า.. "ก็ทำงานในวันอาทิตย์ซิวะ.." ต่อมาไม่นาน ออตโตเริ่มสังเกตุถึงความผิดปรกติที่เกิดขึ้นในแคว้น ตอนนั้น แชมเปญคือจุดยุทธศาสตร์สำคัญของขบวนการกู้ชาติที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ เพราะอุโมงค์เก็บผลผลิตที่ลี้ลับและยาวไกลนั้น ได้เป็นสถานที่พรางตัวของหน่วยทำงานใต้ดินเป็นอย่างดี เป็นที่เก็บอาวุธ วัตถุระเบิด ไม่ให้เล็ดลอดสู่สายตาของเกสตาโป ที่แชมเปญ Krug  ได้ซ่อนนักบินสัมพันธมิตรที่บาดเจ็บเพราะถูกยิงตกเอาไว้และให้การรักษาเป็นอย่างดี ที่แชมเปญ Ruinart  มีวิธีที่ส่งข่าวศึกได้แยบยลกว่าใครๆ นั่นคือ เหล่าคนงานเริ่มสังเกตถึงความผิดปรกติในการส่งส่วยไปให้เยอรมันที่ Romania ที่มีจำนวนมหาศาลผิดปรกติ จึงสรุปได้ว่า เป้าหมายของการบุกต่อไป คือ โรมาเนีย..ซึ่งก็เป็นเช่นนั้น ข่าวนี้จึงไปถึงกองทัพของสัมพันธมิตรอย่างฉับไว เช่นเดียวกับการส่งส่วยแชมเปญขนาดใหญ่ ที่นาซีสั่งมาว่าจะเอาไปยังประเทศที่"ร้อน"จัด.. นั่นคือ การบุกให้เข้าถึงอียิปต์ ที่ นายพลรอมเมล กำลังเป็นพระเอกไล่ตลุยในอาฟริกาเหนืออย่างเมามัน อังกฤษก็ทราบข่าวนี้ทันควัน และส่งนายพลมอนต์กอมเมอรี่ไปไล่บี้กันแบบช็อตต่อช็อต ไม่มีการกระพริบตา จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 02:20:45 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ศูนย์กลางของการต่อต้านนาซีนั้น ไม่ใช่ที่ไหนอื่นไกล ที่นั้นคือ Moet & Chandon  นั่นเอง เพราะว่าถูกรีดไถอย่างหนักจนไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจาก ต่อต้านและแก้แค้น.. ท่านขุนนางเดอ โวค คือหัวหน้ากลุ่มต่อต้านคนสำคัญระดับภาคทีเดียว รองลงมา คือ มือขวาในการบริหารบริษัทแชมเปญของท่าน นามว่า Claude Fourmon เกสตาโปเริ่มได้กลิ่น..ดังนั้น ในวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๑๙๔๓ ท่านขุนนางและ นายฟูร์มอง ได้ถูกออตโตเรียกเข้าพบ โดยอ้างว่าอยากจะปรึกษาหารือถึงการผลิต ครึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้น ออตโตได้เจรจาด้วยสองสามคำ จากนั้น  แขกทั้งสองคนก็ถูกจับใส่กุญแจมือ แจ้งข้อหาว่า ร่วมทำงานกับหน่วยใต้ดินเป็นปริปักษ์กับนาซี นายฟูร์มอง ถูกส่งไปยังค่ายนรกที่ Buchenwald ท่านขุนนางเดอ โวค ถูกขึ้นศาลทหาร ตัดสินด้วยโทษประหาร.. ชาวแชมเปญได้ฟังข่าว ต่างพากันช๊อคไปหมด และปฏิกิริยาที่ตามมามนั่นคือ หมดความหวาดกลัวในนาซีกันต่อไป ทุกคนนัดหยุดงานกันถ้วนหน้า.. ชนิดที่เอาซิวะ..เป็นไงเป็นกัน.. ออตโต..ประกาศสถานะการณ์ฉุกเฉิน..พร้อมแจ้งโทษร้ายแรงต่อผู้ชุมนุมประท้วง แต่หามีใครฟังไม่..เพราะทุกคนรู้ดีว่า ถ้านายออตโตไม่มีแชมเปญส่งให้กับเบอร์ลิน นายนี่ก็ไม่มีทางรอดไปได้ เพราะถ้าเบอร์ลินจะมีนโยบาย ย่ำยีเหล่ากสิกร ก็ย่อมทำได้มาตั้งนานแล้ว..แต่ที่ไม่ทำ เพราะ พวกเขามีประโยชน์อยู่มาก เบอร์ลินจะเลือกเอาระหว่าง ชาวแชมเปญผู้ผลิตส่วยขนาดใหญ่ หรือ นายออตโต ขุนพลไวน์เพียงคนเดียว..ก็ให้มันรู้ไป.. แน่นอนว่า..เบอร์ลินก้ต้องเลือกเอาฝ่ายแรก นี่คตือสิ่งที่ออตโตเองก็รู้ดี ถ้าเขาหาส่วยแชมเปญส่งไปให้กองทัพไม่ได้ รับรองว่าวุ่นวายแน่ แถมตัวเองจะพลอยเป็นแพะ  เผลอจะถูกส่งไปแนวหน้ารัสเซียอีกต่างหาก คิดได้ดังนี้ขึ้นมา ออตโตก็เสียวสันหลังวาบ จึงรีบจัดการเปลี่ยนโทษของท่านขุนนางเป็นจำคุกแทน..รวมทั้งการสั่งปรับ เจ้าของแชมเปญที่ดาหน้ากันสไตร์คเป็นเงินจำนวนมาก จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 02:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ช่วงกลางปี ๑๙๔๔ ที่หลังจากวัน ดี-เดย์ แล้ว เยอรมันรู้ดีว่า วันปราชัยของตัวเองเริ่มใกล้เข้ามาทุกที ทุกที  ออตโตเริ่มรีดส่วยแชมเปญหนักข้อขึ้น หลังจากได้ของไปแล้ว..กองทัพเยอรมันก็แพ้สงคราม บิลค่าแชมเปญจำนวนมหาศาลยังไม่ได้จ่าย.. ใน Epernay เยอรมันได้วางทุ่นระเบิดจำนวนมากไว้รอบเมือง  และ ที่ทุกสะพานกะว่าจะทำลายให้วินาศสันตะโร แต่การปฏิบัติงานเข้าโจมตีแบบสายฟ้าแลบของนายพลอเมริกัน Georges Patton เล่นเอาทุกคนกระเจิง วิ่งหนีกันจนลืมระเบิด อะแพเนย์ได้รับการปลดปล่อยปลอดนาซี ในวันที่ ๒๘ สิงหาคม จากวันนั้นมา เหล่าเครื่องบินของสัมพันธมิตรได้เริ่มบอมบ์ครั้งใหญ่ แต่เป็นในเขตแชมเปญ ที่เมือง Rilly อันเป็นพื้นที่ปลูกองุ่นเล็กๆที่อยู่ตรงชายเขาของ Montagne de Reims (ทางเหนือขึ้นไป) ทุกคนต่างพากันฉงนใจ..ว่า..ทำไมมาบอมบ์กันเอง.. จนเมื่อสงครามเลิกจึงได้ทราบว่า ณ. ที่บริเวณนั้น คืออุโมงค์ที่นาซีได้นำขีปนาวุธ V2 มาซ่อนไว้ ในฤดูใบไม่ผลิของปี ๑๙๔๕ เมืองรีนส์ได้มีโอกาสต้อนรับท่านอาคันตุกะคนสำคัญ นั่นคือ ผู้บัญชาการรบของหน่วยสัมพันธมิตร General Dwight D. Eisenhower  ซึ่งท่านกำลังจะเข้ามาเป็นประชาชน(ชั่วคราว)คนหนึ่งของแชมเปญ เพราะมีการเคลื่อนย้ายศูนย์บัญชาการมาที่รีนส์ เพื่อรอการลงนาม ของเยอรมันในการวางอาวุธ เพราะท่านผบ. ได้มองเห็นว่า การสงครามกับเยอรมันในทุกครั้ง แชมเปญคือที่เดียวที่ได้ได้รับการชอกช้ำมากที่สุด ไม่ว่าสงครามนั้นจะลงเอยด้วยการแพ้หรือชนะ..ดังนั้น การลงนาม ในสัญญาครั้งนี้ ไม่มีที่ไหนเหมาะไปกว่าแชมเปญเพื่อเป็นการซับน้ำตาในอดีตที่ผ่านมาให้ การลวนามได้จัดขึ้นที่วิทยาลัยเทคนิคในตัวเมือง เมื่อวันที่ ๗ พฤษภาคม ซึ่งท่านนายพลได้เรียกหา..ให้เปิดแชมเปญมาฉลอง ปรากฏว่า..ขวดที่เปิดนั้น..ตายสนิท..ไม่มีฟองฟู่ หน้าแตกไปตามๆกัน.. ท่านนายพลก็เลยกลับไปยังที่พัก ไม่ได้ลิ้มรสแชมเปญ ท่านได้ตื่นมาในตอนเช้า เวลา แปดโมงครึ่ง แต่งกายเสร็จเดินลงมาที่ถนน Boulevard Lundy เพื่อที่จะไปยังที่ทำงาน ทันที่ที่ไปถึง ท่านสั่งให้ทหารไปจัดหาแชมเปญชั้นดีมาหกลัง (๗๒ ขวด)  มาเปิดฉลองกันให้ฟูฟ่องทั้ง ออฟฟิซไปเลย... แชมเปญแห่งประวัติศาตร์นั้นคือ Pommery & Greno 1934 ที่ลือลั่น สมดังที่นักประวัติศาสตร์สงครามคนหนึ่งได้เขียนทิ้งไว้ว่า.. "The last explosions of the war were the popping of champagne corks." ............................................................................................ จบเรื่องของแชมเปญแล้วค่ะ.. ขอบพระคุณแฟนๆที่ติดตามอ่าน และ ให้กำลังใจกันมาจนถึงบัดนี้.. ทีนี้คงต้องหันมาค้นตำรับตำราเก่าๆ เผื่อจะเจออะไรที่สนุกๆนำมาเล่าสู่กันฟังอีก แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 51 12:28:19 แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 51 05:24:10 แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 51 03:13:54 จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ส.ค. 51 03:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หนูขอถือว่าประโยคสุดท้ายของพี่วิเป็น Commitment นะคะ   ตามอ่านเรื่องที่พี่วิเขียนในฟรี Webbord แห่งนี้มาตั้งแต่เรื่อง ไวน์และต่อด้วยแชมเปญที่เพิ่งปิดฉากลงไปนี้ค่ะ   จากคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเมรัยชนิดนี้เลย  ทำให้หนูคุ้นเคยกับคำว่า Cabernet Sauvignon ที่ใครก็ไม่รู้เปรียบเปรยไว้ว่าเหมือนหนุ่มมาดเข้มบึกบึนพูดจาโผงผางไม่ถนอมน้ำใจใคร  คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น  ในขณะเดียวกันก็น่าลิ้มลองและอยากท้าทายให้หนุ่มหัวรั้นผู้นี้เผยความดิบเถื่อนให้ปรากฏโฉมออกมาให้เป็นที่ประจักษ์ให้จงได้ ซึ่งต่างกับชายหนุ่มที่ชื่อ Pinot Noir ที่เขาเปรียบเสมือนหนุ่มเมืองกรุงโดยแท้  มีความเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว  และยังหอมกรุ่น นุ่มนวลชวนฝันอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย   ส่วนที่ว่าจะแฝงความร้อนแรงไว้ให้น่าค้นหาเช่นเดียวกับ Merlot  ด้วยหรือเปล่านั้น  ขึ้นอยู่กับเทคนิคของผู้พิสูจน์ค่ะ   ซึ่งเทคนิคของแต่ละคนก็คงแตกต่างกันไปตามรสนิยมเหมือนอย่างที่พี่วิเคยสอนเปี๊ยบเลยค่ะ   อย่างหนูชอบทานเป็ดย่างและเป็ดพะโล้เป็นชีวิตจิตใจ    หนูก็ได้แต่เล็งหาหนุ่มมาดเข้ม สีสวยๆ  ฉลากคลาสสิค  ชื่อที่หนูอ่านออกสักขวดเพื่อที่จะหอบหิ้วสังขารกันไปพิสูจน์ความเข้มที่แฝงพลังเร้นลับอยู่ภายใน   ที่สำคัญเมื่อหลังจากเสร็จภาระกิจแล้วในตอนเช้าจะต้องสบายตัวและสบายกระเป๋าด้วยค่ะ     วันนี้หนูใจหายนิดหน่อยค่ะ  ที่คลิ๊กเข้าพันทิพแล้วไปอ่านกระทู้ของเพื่อเก่าที่เคยสนทนาวิสาสะกันมานานแรมปี   เขามาบอกลาค่ะ   ลาไปไหนก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ    แต่คิดว่าเขาคงมีเหตุผลส่วนตัวที่ไม่อยากบอกให้เรารู้  คิดคงจะไม่ได้เจอกันสักระยะหนึ่งค่ะ  ....เหงาเลยทีนี้..... และพอเข้าที่นี่ที่เป็นเหมือนบ้านหลังแรกของหนู  ก็มาเจอคำกล่าวอำลาของพี่วิอีก    ซึ่งหนูสัมผัสได้ถึงการกล่าวลาที่คงจะยาวนานกว่าจะได้เจอกันอีกค่ะ   เนื่องจากหนูทราบว่าช่วงนี้พี่วิมีงานยุ่งเหลือเกิน  ยุ่งจนอาจจะไม่มีเวลาให้กับพวกเราที่นี่อีกแล้ว   การที่เราได้เริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าตอนจบจะต้องมีความสุข สมหวัง หรือผิดหวังเสมอไปนะคะ แต่มันสำคัญที่ว่า  ในระหว่างที่เราทำตรงนั้น เราได้เรียนรู้และมีความสุขกับมันมากน้อยแค่ไหนหรือเปล่า เท่านั้นเอง จากคุณ : Gasalong - [ 4 ส.ค. 51 13:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เออ..จริงด้วยครับ  อ่านแล้วผมมีความรู้สึกเหมือนคุณGasalongเลยครับ   งั้นผมขอยึดเอาประโยคสุดท้ายของพี่วิเป็น Commitment ตามคุณGasalongด้วยคนนะครับ คุณนกครับ  ต้องมาร่วมดื่มแชมเปญดอม เปริญอง(สีชมพู)ที่เตรียมไว้เปิดต้อนรับพี่หวานกลับไทยด้วยกันนะครับ จากคุณ : วาริชเวสม์ - [ 5 ส.ค. 51 10:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาลงชื่อว่าตามอ่านจนจบค่ะ ขอบคุณคุณป้าวิที่อุตส่าห์เอาเรื่องสนุกๆมาลงให้อ่าน จบเท่มากค่ะ ว่าแล้วก็รอเรื่องต่อปาย จากคุณ : sinfonia (inventio) - [ วันรพี 12:58:30 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อย่างไรก็คิดถึงพี่หวานเสมอๆ ค่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อนเปิดไวน์ chianti ดื่มค่ะ ไม่ชอบล่ะค่ะ ใสๆ จืดๆ พี่น้องอ้วนขา ถ้านกอยู่กรุงเทพละก็.. ต้องรีบแจ้นไปแน่นอนเลยค่ะ จะคอยพี่หวานกลับมานะคะ คอยๆๆๆ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 8 ส.ค. 51 02:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 49 มาสวัสดีพี่หวาน..คุณแม่คนเก่ง เนื่องในวันแม่ค่ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ วันแม่แห่งชาติ 17:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณคุณอาวิ สำหรับ มหากาพย์เรื่องนี้ มากๆครับ จากคุณ : พ่อหมี Polar Bear - [ 14 ส.ค. 51 16:37:41 ]

ความคิดเห็นที่ 51 พี่หวานครับ มาไทยติดต่อผมหน่อยนะ เพื่อนผมที่อยู่ดอนเมือง เขาชวนตีกอล์ฟมาหลายหนแล้ว ยังไม่ว่างเพราะอากาศไม่ดี คิดว่าถ้าพี่หวานว่าง จะชวนไปตีครับ... จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 15 ส.ค. 51 09:45:58 ]