PANTIP.COM : K6816950 ปราสาทเขาพระวิหาร นี่มันสวยงามตรงไหน หัก ๆ พัง ๆ สภาพไม่สมบูรณ์ ไม่เห็นจะน่าไปเยือนเลย [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 7

การไปโบราณสถานนั้นควรไปอย่างศึกษาเรียนรู้ไม่ใช่ไปเพื่อชมว่าสวยงาม ถ่ายรูปได้ ไปเพื่อเรียนรู้อดีต ไม่ใช่สนใจแต่ปัจจุบัน เราเองมองดูภาพ และผัง เราว่างดงามและครบถ้วนตามคติ ชัยภูมินั้นก็ดียิ่ง อาจจะเพราะเราไม่เคยมองสถานที่เช่นนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว แต่เป็นแหล่งเรียนรู้อดีตมากกว่า ไม่มีทางหรอกที่สิ่งปลูกสร้างอายุขนาดนั้นจะมีสภาพสมบูรณ์ จริงอย่างที่ ค.ห. 2 ว่า สภาพก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้โสภาเลย ภายหลังจึงบูรณะ ย้ายวัตถุโบราณเดิมออกไป นำของจำลองมาแทน เขาพระวิหารที่กัมพูชาได้ไป เราก็ไม่คิดเลยว่าจะมีสภาพที่ดีขึ้น ต่อให้ได้เงินสนับสนุนจากต่างชาติมาก็เถอะ

โคลีเซี่ยมเอย วิหารโบราณของกรีก เมืองโบราณของโรมันที่เจอก็สภาพเสียหายมาก เขาก็พยายามปะติปะต่อจนได้สิ่งที่ใกล้เคียงสมมุติฐาน

เราเองไปที่อินโดนีเซีย ไปปราสาทหินที่เรียกว่า พรามณัน (ไม่แน่ใจการสะกดนะคะ) ซึ่งเพิ่งจะถูกแผ่นดินไหวทำลายไปเกือบหมดค่ะ สักสองสามปีเองล่ะค่ะ เขาพยายามนำชิ้นส่วนกลับมาต่อใหม่ได้อย่างดี ส่วนที่เป็นเทวสถานหลักๆตรงกลางยังสมบูรณ์มากค่ะ เสียหายไปพอสมควรแต่เขาพยายามซ่อมใหม่ รอบนอกก็เป็นซากไปเลย เห็นภาพเปรียบเทียบอดีตแค่สามปีแล้วจะร้องไห้เลย ตรงหน้าเราเคยเป็นเขตวิหารที่รายล้อม เป็นแค่เศษหินแล้ว ดูยังมีลวดลายอยู่เลย

เราไปที่บุโรพุทโธ สวยงามและประณีตมาก สิ่งที่น่าชมคือ แม้ปัจจุบันอินโดนีเซียจะเป็นประเทศที่มีประชากรมุสลิมมากที่สุดในโลกก็ยังรักษาสถานที่เหล่านี้ไว้ ย่อมเป็นความภูมิใจของชาติ (บุโรพุทโธนี่เราว่าอัศจรรย์กว่า คือ พรามณัณอยู่ไม่ไกลกันเละแล้ว แต่บุโรพุทโธนั้นอยู่ยืนยง อาจจะเป็นที่วิธีการก่อนสร้าง แต่ทั้งสองแห่งนี่อยู่ในรัศมีทำลายของภูเขาไฟที่ยังปะทุนะคะ แต่รอดมาได้หลายศตวรรษแล้ว) อย่างไรก็ตามในสายตาคนก็คงเป็นเพียงสถานที่มาพักผ่อน ถ่ายรูป ทำตัวไม่เหมาะ แต่นั่นก็เป็นความต่างของวัฒนธรรม

อียิปต์นั้นก็ไม่ต่างจากโบราณสถานส่วนใหญ่ค่ะ ยิ่งจะโดนทำลายมากกว่าอีก เพราะทั้งพายุทะเลทราย การทำลายโดยชนรุ่นหลัง โจรปล้นสุสาน(ที่มีมาตั้งแต่ยุคนั้นแล้ว)ไปจนถึงนักท่องเที่ยว คุณไปอาจจะผิดหวังว่าไม่ได้อลังการอย่างที่เห็น มีซากหิน ให้ดูเท่านั้น หมู่วิหารเอย สุสานเอยมีแค่ไม่กี่แห่งที่คนเข้าไปได้ ที่เห็นในสารคดีนั้นขออนุญาตกันนานกว่าจะได้เข้าไปถ่ายค่ะ ไม่ใช่ของที่จะเห็นง่ายๆ สารคดีก็มักจะบอกว่า "....ต้องรอการอนุญาตจากทางการก่อน..." "ขออนุญาตก่อนทำการเคลื่อนย้าย" ก่อนพิสูจน์ก็ต้องแจ้งไป บางคนไปแล้วก็บ่นว่าเหมือนเสียเงินโง่ไปดูหินแบบที่จขกท.พูดเปี๊ยบเลย

แต่ถ้าคุณมองว่ามันคือความอัศจรรย์ของมนุษยชาติ คุณเป็นแค่สิ่งเล็กๆ เป็นแค่คนตัวเล็กๆเมื่อเทียบกับคนในอดีต คุณจะมองโลกด้วยสายตาที่มองด้านความงามภายในมากกว่าภายนอก

ในความคิดเรานั้นไม่ควรเปิดให้คนมาท่องเที่ยวถ่ายรูปด้วยซ้ำ ไม่ว่าที่ไหนๆในโลก หลายครั้งที่คนไปทำตัวไม่เหมาะสมเพราะจะถ่ายรูปนี่แหละ เคยกระชากตัวลงมาแล้ว ตอนไปอยุธยาพวกเพื่อนในรุ่น...ก็เด็กอินเตอร์กับพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนจะไปปีนโน่นนี่ เอาหัวไปแทนเศียรที่ขาดไป พออธิบายแล้วคนยุโรปกลับเข้าใจกว่าคนไทยแท้ๆอีก คนต่างชาติไม่รู้ไม่เป็นไร อธิบายให้เขาเข้าใจได้ เขากลัววิญญาณตามหลอนอีก (ขู่ไว้ว่าห้ามเก็บอิฐกลับไป) แต่กับคนไทยไม่ค่อยอยากเสียเวลาเท่าไหร่ค่ะ พูดไปก็ไม่ฟัง ไม่สนใจ บางคนบอกว่าไม่รู้นี่ จะอ้างไม่รู้ก็ไม่ได้ รู้แก่ใจว่าของควรเคารพอย่างน้อยไม่ใช่ไปจับเศียร์พระ เศียรเทพ ปีนไปถ่ายรูปหมู่กันในจุดที่ไม่ควร ไปทำแอ๊บแบ๊วให้โบราณสถานเป็นแค่วิวประกอบ

การขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกนี่เราไม่ขัดถ้าจะได้รับการดูแลจริงๆ (แต่มักมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวทุกที...) แต่ครั้งนี้เกิดไปอยู่บนเส้นพิพาท...จริงๆเดิมก็ไม่พิพาทหรอกค่ะ ถ้าเกิดเขมรวันนั้นไม่ยื่นฟ้องศาลโลก แล้วฝรั่งเศสก็ต้องช่วยอวย (เพราะตัวเองทำแผนที่)

ประเทศที่เราอยากไปคือ ทิเบต ค่ะแต่สภาพร่างกายไม่ไหวแน่นอน (พ่อเราไปมาแล้ว ไม่เป็นไร แต่ขบวนแพทย์สามสิบกว่าคนที่ไปด้วยเกือบตายยกขณะเพราะประมาทธรรมชาติ) แล้วยังอยากไปอินเดียด้วย อยากไปที่นาลันทา เป็นมหาวิทยาลัยที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นมหาวิทยาลัยสงฆ์ค่ะ พรรณนาว่างดงามแต่ก็ถูกเผาทำลายไปหมดแล้ว

มาคิดๆดูแล้ว ปราสาทนี้ก็ไม่ได้สำคัญอะไรค่ะ นอกจากว่าถูก "ขโมย" โดยเพื่อนบ้าน มีคนเคยเปรียบเทียบว่าเป็นบ่อน้ำที่อยู่ในบ้านเราแล้วข้างบ้านไปขอให้ศาลบังคับให้เรายกให้ เราก็ยอมแต่โดยดีเพราะพยายามเป็นพลเมืองดีเคารพกติกา โดยศาลว่าให้เพื่อนบ้านคือเจ้าของบ่อน้ำแต่ที่ดินรอบบ่อคือของเรา ต่อมา เพื่อนบ้านคนนี้ก็มาอ้างสิทธิ์ล้อมรั้วเข้ามาในพื้นที่เราพร้อมเหมาว่าต่อไปตรงนี้คือของฉัน

ภรรยาไม่ยอมเด็ดขาด (ขอเพิ่มว่านี่คือที่ดินมรดกของเธอ) แต่สามีบอกว่าเอาน่า อย่าให้เป็นเรื่องเลย เพื่อนบ้านกันจะอะไรกันนักกันหนา ไม่ได้เสียที่ดินของเราสักหน่อย (ก็เพราะเป็นที่ดินของภรรยาน่ะสิ)

แต่ในใจสามีนั้นไม่ได้คิดเรื่องปรองดองกับเพื่อนบ้าน...คิดแต่ว่าเรื่องนี้เล็กมากเมื่อเทียบกับที่เขาเป็นชู้กับเมียคนข้างบ้าน

ก็แค่นี้

จากคุณ : kurika - [ 21 ก.ค. 51 13:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15

ผมเคยไปท่องเที่ยวเขาพระวิหารมาเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๕ ตอนนั้นสงครามในกัมพูชาเพิ่งจะยุติลงใหม่ ๆ และกัมพูชาเพิ่งจะเริ่มเปิดเขาพระวิหารให้นักท่องเที่ยวเข้าไปชม สภาพที่เห็นก็คือ รอยกระสุนตามตัวปราสาท ภาพของทหารเขมรยืนถือปืนรักษาการอยู่ตามปราสาท และรอบ ๆ พร้อมทั้งกำชับนักท่องเที่ยวอย่างขันแข็งว่าห้ามออกนอกเส้นทางเด็ดขาด เพราะบริเวณนอกตัวปราสาทเต็มไปด้วยกับระเบิดที่วางไว้ ให้เดินได้เฉพาะทางเดินปกติซึ่งเคลียร์กับระเบิดหมดแล้วเท่านั้น

ตอนนั้นก็ตื่นเต้นมาก สภาพบันไดหินขึ้นตัวปราสาทก็ยังมีสภาพสมบูรณ์กว่าที่เห็นตอนนี้ เพราะตอนนี้เห็นมีบันไดไม้ทำเป็นตัวช่วยอยู่หลายแห่ง

โคปุระค่อนข้างสมบูรณ์ เห็นทับหลังที่จำหลักเป็นรูปพระพรหม พระนารายณ์ พระอินทร์ (แสดงถึงอิทธิพลของศาสนาฮินดู ลัทธิไศวนิกายที่นับถือพระศิวะเป็นเทพสูงสุด) มีแผ่นหินจำหลักเป็นศิลปะแบบบาปวนปรากฏอยู่ (ประติมากรรมรูปบุคคลในศิลปะแบบบาปวน จะสังเกตได้จากทรงผม ที่ถักและเกล้าขึ้นไปเป็นมวยอยู่เหนือศีรษะคางเป็นร่อง ชายผ้านุ่งด้านหน้าเว้าใต้พระนาภี ด้านหลังสูงขึ้นมาถึงกึ่งกลางหลัง)
ที่ผมชอบอีกอย่างคือซุ้มระเบียงเทวาลัยรอบองค์ปราสาทประธาน เสียดายแต่ว่าตอนถ่ายรูปออกมา มีทหารเขมรเด็ก ๆ ยืนถือปืนมองอย่างเฝ้าระวังอยู่ตามช่องหน้าต่างตามซุ้มระเบียง (ตอนนั้นยังไม่มีกล้องดิจิตอล มีแต่กล้องแบบฟิล์ม ผมถ่ายรูปมา ๒ ม้วน แต่ไม่รู้ว่าทั้งรูปและฟิล์มหายไปไหน ไว้ถ้าเจอแล้วจะลองนำมาสแกนให้ชมกันนะครับ) พยายามจะเข้าไปคุยด้วย พอเดินเข้าไปหา น้อง ๆ ทหารก็พากันเดินหนีไปหมด

เห็นด้วยกับคุณ kurika สำหรับผู้ที่เข้าไปเที่ยวชมโบราณสถานควรจะไปเพื่อหาความรู้ เพราะถ้าไปชมความงามแล้วจะไม่ได้ เพราะความงามที่เห็น เป็นความงามที่ต้องมองจากใจที่ซาบซึ้งในความสามารถของบรรพบุรุษของมนุษยชาติ ไม่ใช่จากตาเนื้อปกติ เพราะถ้ามองธรรมดาก็จะเห็นแต่ซากปรักหักพังจริง ๆ เหมือนที่หลาย ๆ คนไปเที่ยวชมสุโขทัย อยุธยา แล้วบ่นว่า ไม่เห็นมีอะไร มีแต่อิฐหัก ๆ กระเบื้องแตก ๆ ไม่รู้จะดูอะไรนั่นแหละครับ แต่ขณะที่ผู้สนใจจะชื่นชม และมองอย่างซาบซึ้งเป็นวัน ๆ โดยไม่เบื่อ อันนี้ไม่ว่ากันครับ นานาจิตตัง

แล้วผมก็นึกถึงตอนเด็ก ๆ ที่เคยไปเที่ยวปราสาทหินพิมาย (ก่อนบูรณะ) ก็จำได้ว่า ปราสาทหินพิมายที่ผมไปนั้น ปรักหักพัง ทรุดโทรมพอ ๆ กัน หรือยิ่งกว่าปราสาทพระวิหารเสียอีก คราวหลังมีการบูรณะถึงดูเป็นรูปเป็นร่างสวยงาม

แต่ถ้าถามผม ผมชอบแบบเดิม ๆ มากกว่า เพราะเมื่อบูรณะขึ้นมาแล้ว มันดูเหมือนมีการสร้างใหม่ขึ้นมายังไงไม่ทราบ ดูแล้วขาดวิญญาณของโบราณสถานไป (อันนี้เป็นทัศนะของผมเองนะครับ) เพราะมีการปรุงแต่ง มีการนำของใหม่ไปเสริมให้ใกล้เคียงกับสภาพเดิม และเก็บปูนียวัตถุของเดิมบางส่วนไว้ที่พิพิธภัณฑ์แทน เราก็เลยไปดูสถาปัตยกรรม "เลียนแบบ" ไป

แล้วก็เห็นด้วยกับคุณคนบ้ามีอำนาจข้างบน เพราะตอนผมไปเมื่อเกือบ ๒๐ ปีมาแล้วนั้น ก็ยังมีขอทาน มีการขายรูป นำเหรียญ นำธนบัตรมาขายที่เชิงเขากันเกลื่อนไปหมดจริง ๆ ดูแล้วหมดความขลังไปเยอะทีเดียว

สุดท้ายนะครับ ทราบมาว่าต้นปี พ.ศ.๒๕๕๑ กัมพูชาได้ลงนามในสัญญาว่าจ้าง บริษัท เซี่ยงไฮ้กรุ๊ป จำกัด (ประเทศจีน) เมื่อวันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๑ เพื่อจ้างเหมาก่อสร้างถนนขึ้นสู่ตัวปราสาทจากฝั่งเขมร ด้านจังหวัดกัมปงธม และจังหวัดพระวิหาร เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่จะเดินทางมาหลังจากประกาศเป็นมรดกโลกแล้ว โดยไม่ง้อขอขึ้นจากฝั่งไทยอีกต่อไป ขณะนี้ทราบว่ามีความคืบหน้าไปมาก และกัมพูชาได้พาคณะกรรมการมรดกโลกขึ้นไปชมปราสาทจากฝั่งกัมพูชานี่เอง (โดยไม่ได้ขึ้นจากฝั่งไทย)

จากคุณ : วศินสุข - [ 21 ก.ค. 51 22:02:29 ]