ตอนที่สอง โฉมสะคราญ ปัญหาของหลายคน
แสงจันทร์สวยงามกระจ่างฟ้า
แต่ที่นี้ไม่เป็นเช่นนั้น
เปรี้ยง!!
ครืน !!
แกรก แกรก แกรก แกรก แกรก
ฝุ่นละอองตลบอบอวนไปทั่วห้อง
ภายในห้องมีแต่เสียงโวยวายดังระงม แต่บุรุษหนุ่มผู้นี้ยังคงนั่งอยู่ที่มุมกำแพงอย่างเยือกเย็น พร้อมรอยยิ้มที่ดูมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เขามิได้มองเศษอิฐที่กระเด็นเข้ามาในห้องแต่มองปลายทวนสะท้อนแสงจันทร์ พร้อมกับคำนึงในใจ ทำลายกำแพงด้วยทวน ทั่วทั้งแผ่นดินจะมีสักกี่คนที่ทำได้นอกจาก จูกัวะซินแซ แห่งวังหลวง
จากนั้นบุรุษหนุ่มหน้าตาดูสงบเยือกเย็น เดินเข้ามาภายในห้องนั้น ทุกสายตาจับจองมองไปที่เดียวกันบุรุษหนุ่มผู้นี้ บุรุษหนุ่มยังยืนต่อไปอย่างไม่สนใจใคร จากนั้นมีเสียงทหารที่อยู่รอบข้างตะโกน มีคนปล้นคุก รีบจับตัวให้ได้
บุรุษหนุ่มที่นั่งอยู่ที่มุมห้องถามบุรุษหนุ่มผู้นั้น
ท่านต้องการสิ่งใดถึงได้เข้ามาในที่แบบนี้
บุรุษหนุ่มผู้นั้นยืนเงียบคล้ายดั่งกับไม่ได้ยินเสียงรอบข้างที่แสนวุ่นวาย
อีกชั่วอึดใจหนึ่ง บุรุษเพิ่งเข้ามาถามกลับไปว่า ท่านคืออี้บุ้นหรือ
บุรุษหนุ่มที่นั่งอยู่ที่มุมห้อง ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าว ใช่ และถามกลับว่า ท่านเป็นใคร ทำไมต้องปล้นคุกหลวงด้วยวิธีแบบนี้ด้วย พลางเดินไปยังช่องกำแพงที่ถูกเจาะทะลุเข้ามา เพื่อดูขบวนทหารที่แห่กันมายังห้องขังที่ปล้น ไม่ใช่สิต้องเรียกระเบิดกำแพงมากกว่า จากนั้นบุรุษหนุ่มซึ่งมิใช่อี้บุ้น กล่าวกับอี้บุ้นว่า ตามข้ามา แล้วทั้งสองคนเดินออกจากช่องกำแพงที่ทะลุและกระโดดข้ามกำแพงไป บุรุษผู้นั้นนำ อี้บุ้นตาม
จากคุณ :
คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว
- [
27 ก.ค. 51 16:05:56
]