ความคิดเห็นที่ 1 เราก็มีปัญหาเหมือนคุณ ไอ้วรรณกรรมคลาสิก เรื่องต่างๆ ที่คุณพูดถึงน่ะ เราก็เคยอ่านมาแล้ว ที่อ่านก็เพราะว่า มีคนบอกว่า "ยอดเยี่ยมเลย" แต่พอเราอ่านแล้วนะ I was bored to tears! จนต้องเลิกอ่านไปเลยหละ ทีนี้มันก็ต้องถามตัวเองว่า ถ้าเราอ่านแล้วเบื่อจนน้ำตาไหล แล้วง่วงเหงาหาวนอนจนไม่เป็นผู้เป็นคนนะ เราฝืนใจ "อ่านไปทำไมกัน?!" คำตอบที่เรา ค้นพบได้ จากการพิจารณาตัวเราเอง มันก็คือว่า "อ่านเพราะอยากเรียนภาษาอังกฤษ" ตกลงมันมี solutions ...เราเปลี่ยนเป็นอ่านเรื่องที่ทำให้เราตื่นเต้น อยากรู้อยากเห็นตลอดกาล และไม่มีวันเบื่อ ไม่มีวันหลับ...นั่นก็คือ "อ่านหนังสือโป๊" จากนั้นทักษะ reading comprehension ของเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ...ก็เพราะอ่านหนังสือโป๊นี่แหละ...555+++.... แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 51 19:21:22 จากคุณ : agelesstansy - [ 28 ก.ค. 51 19:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การอ่านฝึกฝนจากการอ่านวรรณกรรมสั้นๆ ง่ายๆ ก่อน ก็เป็นวิธีการที่ดีอย่างหนึ่ง แต่การอ่านจากเรื่องยากๆโหดๆ เพราะแรงจูงใจ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง อย่างเช่นเราเคยชกกับฝรั่งในต่างแดนบ่อยๆ เราต้องเตรียมความพร้อมที่จะต่อสู้ข้างถนนได้ ดังนั้น เราจะอ่านหนังสือพวก martial arts หรือ วิชาการต่อสู้ มากๆ ยากยังไงก็ต้องกัดฟันอ่าน เพราะต้องเอาความรู้ไปชกกับคน ถึงไปเข้าค่ายมวยไทย หรือสำนักมวยจีนฝึกวรยุทธ์ มันก็ยังไม่พอ ส่วนเรื่อง sex นั้น นับว่าเป็นแรงจูงใจมากๆที่ทำให้ต้องอ่านหนังสือภาษาอังกฤษ เรื่องนี้ เนื่องจากว่า เราฝันเฟื่องอยากจะเป็นนักรักที่ดี...555+++... ตกลงเป็นอันว่า เราจะอ่าเรื่องอะไรได้นานๆทนๆ นั้นนะ เราต้องมี "แรงจูงใจ" ...ถ้าไม่มีแรงจูงใจ อ่านไป ก็หลับคาหนังสือน่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 51 10:20:14 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 51 19:29:22 จากคุณ : agelesstansy - [ 28 ก.ค. 51 19:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อีกเรื่องหนึ่งที่อยากอ่านก็คือเรื่องสุขภาพ และความงาม โยคะ การใช้สมองอย่างมีประสิทธิภาพ แรงจูงใจก็คือ อยากหน้าตาดี ทรวดทรงดี อยากมีสมองดีเยี่ยม เฉียบขาด ถ้ามีแรงจูงใจเหล่านี้ หนังสือน่าเบื่อแค่ไหน เราก้อยอมกัดฟันอ่านได้ ขอให้เราบรรลุเป้าหมายก็พอแล้ว แต่ถ้าอ่านวรรณกรรมเพื่อหวังจะเป็นหนอนหนังสือหรือเพื่อไปสอบ English literature นะ เราจะหลับคาหนังสือเสียก่อนน่ะ...555+++... แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 51 19:33:52 จากคุณ : agelesstansy - [ 28 ก.ค. 51 19:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มันมีหนังสือเล่มหนึ่งแปลจากจีนเป็นอังกฤษ แล้วภาษาอังกฤษที่เขียนนะ ยากมากเลยอ้ะ แต่มันเป็น "คัมภีร์เล่นแร่แปรธาตุของนักพรตเต๋า" ที่สอนวิชาการเดินลมปราณ เพื่อการคงไว้ซึ่งความอ่อนวัยตลอดกาล ยากแค่ไหนเราก้อกัดฟันอ่านน่ะ เพราะอยากทนุถนอมร่างกายไว้ ให้หุ่นเพรียวลม สวยงามตลอดกาล หน้าตาดูเด็กตลอดกาล  เราก้อเลยต้องยอมอ่านหนังสือยากๆ แล้วว่างๆจะเอาข้อความหนังสือที่เราอ่าน มาแปะให้ดู จากคุณ : agelesstansy - [ 28 ก.ค. 51 19:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีอยู่ครั้งหนึ่งนะ เรากลัวตัวเองจะหุ่นเหมือนช้างน้ำ เพราะว่าเรากินมากเกิน แต่พออ่านหนังสือพวกโยคะ หรือฝึกกำลังภายในแล้วนะ เรามารู้เคล็ดลับว่า คนที่อ้วนเหมือนช้างน้ำนั้น มันเป็นเพราะว่า "หายใจด้วยคอ" คนที่จะหุ่นเพรียวลมได้นั้น จะต้อง "หายใจด้วย diaphragms (กระบังลม)" พอเราเรียนรู้จากหนังสือที่นักวรยุทธ์จีนเขียน แล้วนะ จากนั้นเราก็ค้นพบอีกด้วยว่า การเคี้ยวอาหารและเครื่องดื่ม ให้ละเอียดๆ มากๆ ถึง คำละ 300 ครั้ง นั้น มันทำให้เรากินนิดเดียว ดื่มนิดเดียว ราวกับแมว และกลายเป็นเราเลิกกินมาก จนเรามีหุ่นเพรียวลม หน้าตาแจ่มใสในที่สุด ทั้งหมดนี้ มันก็มาจาก การอ่านแต่หนังสือที่เราชอบ เพราะแรงจูงใจว่า "เราอยากเป็นอย่างไร หน้าตาอย่างไร นั่นเอง" จากคุณ : agelesstansy - [ 28 ก.ค. 51 19:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมคิดว่าการอ่านหนังสือคลาสสิคแบบนี้ สำหรับคนที่เริ่มอ่าน ในช่วงแรกต้องอย่าเพิ่งท้อ ต้องอย่าละทิ้งความมุ่งมั่นในการอ่าน ให้ทนอ่านไปก่อนในช่วงต้นของหนังสือ และอ่านต่อเนื่องไปจนจบเล่ม เก็บสาส์นในเนื้อหาเท่าที่จะเก็บได้ พยายามอย่าหยุดเมื่อพบกับสิ่งที่ไม่เข้าใจ เรามีโอกาสกลับมาอ่านหนังสือเล่มนั้นอีกครั้งครับ อย่าง "สงครามและสันติภาพ" แม้ว่าตัวละครเยอะ แต่อ่านแล้วไม่สับสน เป็นหนังสือที่อ่านจบแล้วจะรู้สึกว่า "เขียนมาได้อย่างไร" ต้องเป็นบุคคลอัจฉริยะที่เข้าใจโลกและชีวิตอย่างลึกซึ้งเท่านั้นที่จะเขียนได้ งานเขียนแบบนี้เมื่ออ่านจบเราจะรู้ว่าตัวเอง enrich และ enlarge มากขึ้นเพียงไหน (แต่อธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้ยากยิ่งนัก) แต่ถ้าตั้งใจอ่านแล้วยังอ่านต่อไปไม่ไหว ก็แนะนำให้วางกลับขึ้นหิ้งครับ เวลาผ่านไปสามปีห้าปี ค่อยหวนกลับมาใหม่ ผมมีประสบการณ์กับเล่ม Ulysses ของจอยซ์ สมัยเรียนป.ตรีพยายามอ่าน (รสนิยมส่วนตัวชอบโมเดิร์นนิสต์) แต่อ่านแล้วไม่เข้าใจครับ อ่านได้แค่หนึ่งในห้าของเล่ม ตั้งใจว่าอนาคตอันใกล้นี้คงได้กลับมาอ่านใหม่ ผมประทับใจประโยคที่ธอโรบอกว่า "Read the best books first, or you may not have a chance to read them all” ขอให้มีความสุขรื่นรมย์จากการอ่านหนังสือดีครับ จากคุณ : BlueWhiteRed - [ 28 ก.ค. 51 20:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาเก็บความรู้ thanks จากคุณ : บ้านบีซี - [ 28 ก.ค. 51 20:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อย่าง War and Peace ผมดูเป็นหนังก่อน หนังฉบับรัสเซีย ความยาวประมาณ 7 ชั่วโมง (ละเอียดและยิ่งใหญ่กว่าของอเมริกามากมายมหาศาล) และดู Opera ทั้งสองเวอร์ชั่น รัสเซีย กับ ฉบับฝรั่งเศส (ขอบอกว่าเวอร์ชั่นฝรั่งเศสเยี่ยมกว่าของรัสเซียอีก ) จากนั้นค่อยอ่านหนังสือ ผมมีฉบับที่แปลโดย พลตรี หลวงยอดอาวุธ (ฟ้อน ฤทธาคนี) รับรองได้ว่าคุณจะรักหนังสือเล่มนี้ ปกติผมมีปัญหากับการอ่านหนังสือยาว ๆ เช่นกัน ผมจึงเล่นดูหนังก่อน จากคุณ : บทเพลงเดือน10 - [ 28 ก.ค. 51 21:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมคิดว่าปัญหาของการอ่านนิยายต่างประเทศที่ยาวและมีตัวละครแยะ (แถมชื่อตัวละครไม่ใช่ ชื่ออังกฤษอีกด้วย) คือการจำชื่อของตัวละคร .. ตอนอ่าน "War and Peace" ครั้งแรก นั้น ผมจำตัวละครปลีกไม่ค่อยได้ เพราะชื่อรัสเซียคล้ายกันหมด ผมแก้ปัญหานี้ ด้วยการแบ่งตัวละครเป็นกรุ๊ป และตั้งชื่อตัวละครเองให้จำง่าย เช่น พระเอกคือ นาย A ... นางเอกคือนางสาว B ... ฯลฯ ตอนนี้ผมกำลังมีเจอปัญหานี้เช่นเดียวกับการอ่านนิยายจีนเพราะจำชื่อตัวละครไม่ค่อยได้ เลยใช้วิธีเดียวกันนี้แก้ปัญหานี้ ปรากฏว่าช่วยได้มาก นิยายที่ดีเช่น "War and Peace" นั้น เป็นนิยายที่อ่านแล้วให้เราคิด ... ทำไม Tolstoy ต้องเขียนยาวถึง 1,500 หน้าเพื่อเล่าเรื่องนี้? เขาย่อให้เหลือแค่ 500 ไม่ได้หรือ? ความคิดเห็นของผู้อ่านต่อนิยายประเภทนี้จะพัฒนาไปตามอายุของผู้อ่าน อ่านเมื่ออายุ 20 ก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ... กลับมาอ่านใหม่เมื่ออายุ 30 ก็มีความรู้สึกไปอีกแบบ ถ้าจะถามผมว่าผลงานของนักเขียนที่มีชื่ออย่าง Homer, Shakespeare, หรือ Tolstoy มีอะไรเหมือนกันบ้าง ผมขอสรุปง่าย ๆ คือ ผลงานของนักเขียนเหล่านี้ เปรียบเสมือนขุมทรัพย์ที่ไม่รู้จักหมด (inexhaustible) ... หยิบมาอ่านทีไร ก็ได้อะไร ใหม่มาให้คิดเสมอ ... + + + คุณ BlueWhiteRed ครับ ผมไปเจอ "War and Peace" ภาคอังกฤษของ Penguin Classics อีกฉบับหนึ่ง เป็นสำนวนแปลของ Anthony Briggs พิมพ์เมื่อปี 2006 ไม่ทราบว่าแปลเป็นอย่างไงบ้าง รายละเอียดอยู่ที่นี่ครับ http://www.amazon.com/War-Peace-Penguin-Classics-Deluxe/dp/0143039997/ แต่ผมไม่ได้ซื้อหรอกครับ แค่หยิบดูในร้านเอง เพราะมีฉบับแปลหลายเล่มแล้ว ไม่ทราบว่าคุณบลูเคยเห็นหรือเปล่า + + + คุณบทเพลงเดือน10 ครับ ครับ "War and Peace" (1968) ภาคหนังของรัสเซียที่ Sergei Bondarchuk เป็นผู้กำกับยิ่งใหญ่มาก มีฉากรบมีผู้แสดงตัวประกอบร่วมแสน (เขาระดมทหารจากกองทัพบกของรัสเเซียมาแสดง) ทำเอาภาค 3 ชั่วโมง ของฮอลลีวุ้ดของปี 1956 ดูกระจอกไปเลย ตอนนี้ผมกำลังหาดีวีดีภาคทีวีของ BBC ที่สร้างเมื่อปี 1972 มาดูครับ ได้ยินว่ายาวเกือบ 15 ชั่วโมง ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไงบ้าง อยากดู Anthony Hopkins ในบทของ Pierre ครับ จากคุณ : A Muggle - [ 28 ก.ค. 51 23:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มีคนซื้อ War and peace มาให้ผมตั้งแต่ปี 2542 (เล่มละ 99 บาท!!!!!!) จนบัดนี้ก็ยังอ่านไม่จบ อ่านไปได้ประมาณ 100 หน้าแล้วก็หมดกำลังใจ ทีมังกรหยกสามภาคนั่งอ่าน สามวันจบ .......... ทำเข้าไปได้เรา จากคุณ : Nexus - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 08:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ใช่เลย...555+++... เราหนีเรียนเพราะเจอชั่วโมงวรรณกรรมอังกฤษ (Oliver Twist) ที่ครูสอนพูดเสียงยานคางจนเราหลับ...เราหนีไปร้านหนังสือเช่าน่ะ แล้วอ่านนิยายจีนจบวันละหลายสิบเล่มเลยหละ เข้าร้านตั้งแต่ร้านเปิด จนร้านปิดเลยหละ...ไม่กี่วันอ่านนิยายกำลังภายใน ไปได้จบตั้งหลายภาคแน่ะ พอจำเป็นต้องหัดอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเพื่อเรียนภาษาอังกฤษในต่างแดนนะ เราเลยไปตามร้านหนังสือที่ขายหนังสือพวก martial arts น่ะ แล้วหาหนังสือภาษาอังกฤษที่สอนฝึกท่ามวยจีน และฝึกกำลังภายใน มาอ่านน่ะ... ก็เลยไอ้การหนีเรียน English literature ตอนเด็กๆน่ะ แล้วไปบ้าอ่านนิยายจีน มันก้อเป็นตัวนำเราไปสู่การเริ่มหัดอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเหมือนกันนะ...แต่ War and Peace ข้าพเจ้าขอลาก่อน ไม่สู้อ้ะ...แต่ถ้าให้อ่าน Science and Civliization in China ของ Professor Joseph Needham นะ ขนาดเจอศัพท์ยากๆ แบบเปิด dictionaries กันจนแทบจะกระอักเลือด เราก็ยอมกัดฟันอ่าน เพราะ Professor Joseph Needham ท่านเคยอยู่ประเทศจีนมาหลายปี และเคยเรียนศาสตร์เร้นลับ ที่น่าสนใจมากๆ หลายอย่าง ทำให้ถ้าเราอ่านไปนะ มันสนองความต้องการแบบความฝันเฟื่องของเราแบบตอนอ่านหนังสือกำลังภายในได้ เลยอ้ะ... จากคุณ : agelesstansy - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 10:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พยายามอ่าน Anna Karenina มาหลายปีแล้วค่ะ ไม่ผ่านบทที่ 1 เสียที เหตุก็เพราะดูหนังก่อน ดูหนังแล้วชอบมาก พอไปอ่านหนังสือ มันไม่ค่อยจะไปไหนเลย ในหนังเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่าง Anna กับ Karenin และ Anna กับ Vronsky แต่ในหนังสือช่วงแรกพูดถึงแต่ Stiva เลยต้องวางเสียทุกครั้ง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 11:06:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อีกเรื่องที่ผมอ่านไม่จบคือเหยื่ออธรรม (Les miserable) ของวิกเตอร์ฮูโก คืออ่านๆไปมีความรู้สึกว่าเรื่องนี้มันต้องดีแน่ๆถ้าอ่านจบ แต่ความอยากอ่านต่อมันไม่เกิด เรื่องนี้ค้างเอาไว้นานกว่าสิบปีแล้ว ที่คั่นหนังสือยังค้างอยู่เลย อ่านไปได้สัก 10% ของทั้งเรื่อง เรื่องถัดมาที่ยังค้างๆอยู่คือ Count de monte Cristo เรื่องนี้มีข้ออ้างที่ดีคือผมไม่มีหนังสือครับ มีเป็น e-book ที่มันอ่านลำบากไม่เหมือนอ่านเป็นเล่มๆ อ่านไปจนถึงตอนกำลังมีความสุข โลกทุกอย่างเป็นสีชมพู หน้าที่การงานกำลังไปด้วยดี แฟนคนสวยก็กำลังจะได้แต่งงานแล้ว ..... (น่าแปลกที่การ์ตูนที่ดัดแปลงจากนวนิยายเรื่องนี้ผมก็ดูไม่จบเหมือนกัน ทั้งๆที่รู้ว่าทำออกมาได้ดี แล้วก็ดูไปเกือบ 1/3 ของเรื่องแล้ว) จากคุณ : Nexus - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 15:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พวกที่ยาวๆนี่ผมคิดเอาว่าแรกๆคงต้องพยายามอ่านไปก่อน คือให้มันถึงอีกซักนิดนึงของพล๊อต อีกอย่างพวกหนังสือที่ว่าดีพวกนัเมันไม่ไ้ด้ให้ความบันเทิงหรือสนุกสนานไงครับมันเลยอ่านยาก เพราะมันน่าเบื่อ ไม่สนุกตื่นเต้นเหมือนกับพวกescape fiction เวลาเราอ่านเลยต้องอ่านระหว่างบรรทัดด้วย จะได้เกิดความเข้าใจและความซาบซื้ง(ดูเว่อร์ๆ)ในวรรณกรรมเหล่านั้น ถ้าอ่านเพื่อที่จะพัฒนาทักษะด้านภาษา ผมว่าอ่านอะไรสบายๆจะดีกว่าครับ แต่ถ้าอยากอ่านเพื่อค้นหาว่า หนังสือที่เขาว่าดีเนี่ย มันดียังไงหนอ ก็ต้องอึดละมั๊งครับ อิอิอิ พอดีผมเรียนวรรณคดีเลยไม่ค่อยมีปัญหาครับ อ่านจนชักจะชินแล้ว จากคุณ : Alovera - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 16:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มีใคร มีปัญหา การอ่านวรรณกรรม ยาวๆยากๆ เช่น ยกตัวอย่าง เรื่อง WAR AND PEACE, DON QUIXOTE กันบ้างคะ ---------- 2เรื่องที่ว่านี่ ผมว่ายังอ่านง่ายกว่าวรรณกรรมคลาสสิคเล่มอื่นๆครับ คุณsmooth as silk มีปัญหาที่ว่าเรื่องมันยาว ปะติดปะต่อเรื่องไม่ค่อยได้ ผมคงจะแนะนำว่าช่วงแรกๆให้อ่านช้าๆและเมื่อสมาธิหมดอย่าฝืน หยุดอ่าน คั่นหนังสือไว้ก่อนที่จะเบื่อ แต่ต้องอ่านทุกวันสม่ำเสมอ ไม่ต้องไปสนใจความหนาหนังสือ และไม่ต้องไปกำหนดว่าจะอ่านจบ เมื่อไหร่ หากผ่านไประยะหนึ่ง เราสังเกตุได้ว่าจำนวนหน้าที่อ่านต่อวัน เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนผ่านครึ่งเล่มแล้วเหมือนติดเครื่องแล้ว ก็ไม่มีปัญหาที่จะอ่านจนจบละครับ ปล เรื่องเหยื่ออธรรมที่คุณNexusว่า ผมอ่านกี่รอบก็ซึ้งและกินใจเสมอ เป็นวรรณกรรมที่ผมชอบมากๆครับ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 51 10:29:50 จากคุณ : อมหุ้นแล้วยิ้ม - [ 30 ก.ค. 51 10:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ยาวจริงคับ ทั้ง 2 เล่ม เเต่ถ้ามีโอกาส คงหามาอ่านเเน่นอนครับ เห็นด้วยครับ เพื่อน agelesstansy เมื่อก่อนผมยังงงกับตัวเอง ที่อ่าน The Man who called Interpid หรือ นายอินผู้ปิดทองหลังพระ  พระราชนิพนธ์เเปล ในพระบาทสมเด็จพระ เจ้าอยู่หัว ว่าด้วย วีรกรรมสายลับฝ่ายพันธมิตร เเละ ความลับ ใน World War II ที่ถูกปกปิดมากว่า 40 ปี ความยาวประมาณ 800 หน้า จบไปได้ยังไงกันนั่น ทั้งที่หนังสือเรียน ตอนนั้นอยู่ม ม ปลายย ยังอ่านไม่จบเลยซักเล่ม  ( haaaa ) ก็อ้อ เพราะว่าใจรักนี่เองครับ จากคุณ : Sha (Jeek-Crusade) - [ 30 ก.ค. 51 12:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เราเรียนจม ม.ต้น โดยหนังสือวรรณคดีไทย ไม่เคยถูกเปิดอ่านเลยสักเล่มเดียว และวรรณกรรมอังกฤษ (The Prisoner of Zenda) เราก็ไม่ได้เปิดอ่านด้วยเช่นกัน แต่เราสอบได้คะแนนเต็ม เพราะลอกกัน ...555+++...จนป่านนี้เรายังไม่รู้เลยว่าเรื่องมันเกี่ยวกับอะไร...??? อย่าว่าแต่อ่าน The Prisoner of Zenda เลยตอนจบ ม. ต้น แค่อ่านภาษาอังกฤษง่ายๆ แบบ Student Weekly เรายังอ่านไม่รู้เรื่องเลยหละ ตอนนี้เราคาดว่าเรารู้ภาษาอังกฤษพอที่จะอ่าน The Prisoner of Zenda ได้สบายๆเลย แล้วเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราเคยไป download ebook หนังสือเรื่องนี้มาได้ ก็เพราะแค่อยากจะเปิดอ่านดูแบบ "ตีหัวเด็กเล่นๆ" เพราะคิดว่าต้องหมูสำหรับเราตอนนี้แน่ๆ ... ใช่ ไอ้หมูน่ะมันหมู แต่ขอโทษที แค่เปิดอ่านไปได้ไม่ถึง 10 หน้า โครตน่าเบื่อเลย เราหาวจนน้ำตาไหล แล้วเลิกอ่านมันไปเลยจนถึงทุกวันนี้...555+++... แต่นิยายภาษาอังกฤษเล่มแรกที่เราอ่าน เมื่อหลายสิบปีมาแล้ว  เราอ่านเพราะเพื่อนฝรั่งซื้อมาอ่านแล้ววางไว้ใกล้ๆ ซึ่งตอนนั้นภาษาอังกฤษเราก็ไม่เก่งพอที่จะอ่านมันได้ แต่เราดันอ่านมันอย่างสนุก (เดาๆความหมายเอา) เมามันมากๆเลยหละ มันเป็นหนังสือใน series ของ Dennis Wheatley โหขนาดอ่านแบบเดาๆเอานะ มันยังสนุกแบบ "วางไม่ลง" เลยจริงๆ แต่ต้องเลือกเรื่องที่เกี่ยวกับ occult นะ ถึงจะมันเช่น The Devil Rides out ใครพยายามหัดอ่านภาษาอังกฤษ แล้วหลับคาหนังสือ เราแนะนำว่าให้ลองอ่านหนังสือแนว occult ของ Dennis Wheatley เป็นลำดับแรก รับรองได้เลยว่า The books will keep you in suspense! ไปดูข้อมูลเกี่ยวกับ Dennis Wheatley และผลงานของเขาได้ที่นี่ http://en.wikipedia.org/wiki/Dennis_Wheatley แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 51 04:28:37 แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 51 04:19:02 จากคุณ : agelesstansy - [ 1 ส.ค. 51 04:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาคารวะแฟนนิยาย occult ของ Dennis Wheatley ครับ ขอยืนยันว่า "The Devil Rides Out" เป็นนิยายเกี่ยวกับ Black Magic ที่สนุกที่สุด ผู้แต่งทำการบ้านมาดีมาก ข้อมูลแน่นปึก อ่านแล้วเชื่อได้เลยว่าถ้าใครจะฝึกศาสตร์มืดอย่างไอ้ตัว ร้าย Mocata หรือแบบฝ่ายพระเอกที่ต่อสู้ด้วย White Magic แบบ Duke de Richleau เอาหนังสือเล่มนี้เป็นตำราร่ายคาถาได้เลย .... คุณ Wheatley เขียนคำนำก่อนนิยายเปิดเรื่องไว้ว่า "I desire to state that I, personally, have never assisted at, or participated in, any ceremony connected with Magic - Black or White. Should any of my readers incline to a serious study of the subject, and thus come into contact with a man or woman of Power, I feel that it is only right to urge them, most strongly, to refrain from being drawn into the practice of the Secret Art in any way.  My own observations have led me to an absolute conviction that to do so would bring them into dangers of a very real and concrete nature." - Dennis Wheatley (1897-1977) เป็นที่น่าเสียดายที่ปัจจุบันนี้แทบไม่มีใครอ่านหนังสือของเขาแล้ว เหลือเชื่อว่าครั้งหนึ่งนิยาย ที่เขาแต่งมียอดขายทั่วโลกประมาณปีละ 1 ล้านเล่ม! แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 51 10:49:10 จากคุณ : A Muggle - [ 1 ส.ค. 51 08:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^ ^ ^ อ้า เจอแฟน Dennis Wheatley ตัวจริงเสียงจริงเข้าแล้ว...555+++... อีก 3 เรื่องที่มันมากๆ อ่านแล้ววางไม่ลงเลย คือ The Quest of Julian Day To the Devil - a Daughter The White Witch of the South Seas เรื่องที่ 3 เราภูมิใจมากๆ ที่อ่านไปแค่เลยครึ่งเล่มหน่อยๆ เราพอจะเดาได้ว่า the white witch คือใคร...แต่ไม่กล้าเปิดดูตอนท้ายๆ...คือกลัว spoil...   เรื่อง spoil นี่นะ ตลกดี เพื่อนเล่าให้ฟังว่า เพื่อนอีกคนซื้อหนังสือภาษาอังกฤษเล่มแพงๆมา ถือมา แล้วเดินไปกัน 2 คน  ...แล้วเพื่อนคนที่ 3 ที่นัดไว้ ก็มาถึง เพื่อนคนที่3 บอกขอดูหนังสือหน่อย ดูๆแล้วเปิดหน้าท้ายๆอ่านออกมาเสียงดังๆเลย แกล้งกันชัดๆนิหว่า...555+++... เราก้อเคยโดนแกล้ง คือรับหนังสือแปลมา edit (ตรวจแก้) แล้วบางช่วงมันยาก ก็เลยส่ง copy ทั้งเล่มให้เพื่อนช่วยดูให้ ทีแรกเราทำไป เราก็รู้สึกเซ็งๆเบื่อๆ แต่พออ่านๆไปเข้าเนื้อเรื่อง ชักจะเริ่มมัน แต่อยู่ดีๆ เพื่อนเราที่คอยเป็นผู้ช่วยก็โทรมา spoil ทีละนิด ทีละนิด...โดยสอนเราว่า เราจะ edit ได้ถูก ก็ต้องรู้เรื่องตอนจบเสียก่อน...เวงกรรม...!!!??? แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 51 10:42:47 จากคุณ : agelesstansy - [ 1 ส.ค. 51 10:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมก็เคยประสบครับกับการอ่านหนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว ใช้เวลาสามปีเอง จากคุณ : I will see U in the next life. - [ 2 ส.ค. 51 12:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แนะนำว่า สร้างบรรยากาศในการอ่านที่ดี  แบบที่เราอยู่แล้วรู้สึกสบาย เช่น นั่งอ่านในสนามหญ้า  มีกาแฟซักแก้ว ><" มันจะมีสมาธิ  แล้วก็อินไปกับเรื่อง รับรองว่าอ่านจบน่ะ จากคุณ : ตัวแสบ (Brave_AE1) - [ 13 ส.ค. 51 01:33:33 ]