ความคิดเห็นที่ 1 เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น เมื่อท้องฟ้าที่บุรุษหนุ่มเห็นไม่เป็นเช่นเคย เมื่อมองขึ้นไปกลับพบว่ามีวัตถุกำลังตกลงมาจากท้องฟ้า บุรุษหนุ่มรอจนวัตถุสิ่งนั้นตกลงมายังพื้นจึงได้รี่เข้าไปดู พบว่า สิ่งที่ตกลงมากลับเป็นบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งแต่งกายภูมิฐานยืนยิ้มให้กับเค้าคล้ายดั่งมิได้ตกลงมาจากยอดผา บุรุษหนุ่มใต้ผาถาม “เหตุใดท่านจึงตกลงมาจากยอดผาหละ” บุรุษหนุ่มภูมิฐานกล่าวตอบ “ข้าฯ ไม่ได้ตกลงมาหรอก แต่ข้าฯตั้งใจกระโดดลงมา” บุรุษหนุ่มใต้ผาถาม “แล้วทำไมท่านจึงต้องกระโดดลงมาจากยอดผาหละ” บุรุษหนุ่มภูมิฐานกล่าวตอบ “ข้าฯ โดนพวกมือปราบต้อนมาจนสุดทางแล้วไม่มีทางไป จึงกระโดดลงมา” บุรุษหนุ่มใต้ผาเงียบอยู่ครูหนึ่งแล้วกล่าวต่อ “ท่านโดนตามล่าหรือ” บุรุษหนุ่มภูมิฐานตอบ “ข้าฯ ไปสืบเรื่องการตายของตระกูลเซียวในเมืองนี้จึงถูกไล่ล่า จากนั้นข้าฯก็กระโดดลงมาอย่างที่ท่านเห็นนั้นแหละ” บุรุษหนุ่มใต้ผาจ้องมองด้วยแววตาสงสัยและถามต่อ “ท่านอยากรู้เรื่องของตระกูลเซียวไปทำไม” บุรุษหนุ่มภูมิฐานกล่าวตอบ “เมื่อสิบปีที่แล้วตระกูลเซียวเป็นตระกูลยิ่งใหญ่ในเมืองนี้เหตุใดจึงถูกเผาวอดวายภายในคืนเดียวและลูกหลานของตระกูลเซียวก็สาบสูญไป ข้าฯ เป็นคนที่ชอบแส่เรื่องชาวบ้าน เรื่องใดน่าสนใจข้าฯ ก็อยากจะหาความจริงที่เกิดขึ้น” บุรุษหนุ่มใต้ผากล่าวถาม “ท่านรู้เรื่องแล้วจะช่วยอะไรได้” จากนั้นแหงนหน้ามองขึ้นฟ้า บุรุษหนุ่มภูมิฐานกล่าวตอบ “แม้ว่าไม่เกี่ยวข้อง แต่ความยุติธรรมบนแผ่นดินต้องดำรงอยู่ ข้าฯมิอาจปล่อยให้บ้านเมืองเป็นอย่างนี้ต่อไปได้” จากนั้นทั้งสองเงียบลง จากนั้นบุรุษหนุ่มใต้ผาพาบุรุษหนุ่มภูมิฐานเดินไปนั่งใต้แง่งหิน จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บุรุษหนุ่มใต้ผาเป็นผู้ทำลายความเงียบนั้นก่อนด้วยการแนะนำตัว “ข้าฯ เซียวอิด ท่านมีนามว่ากระไร” บุรุษหนุ่มภูมิฐานหันมามองด้วยสีหน้าตกใจแล้วถามบุรุษหนุ่มที่ชื่อเซียวอิดว่า “ท่านเป็นอะไรกับเซียวเหล่าซินแซ” บุรุษหนุ่มใต้ผาที่ชื่อเซียวอิดตอบ “ท่านเป็นอากงของข้าฯ เอง” จากนั้นเซียวอิดมีน้ำตาไหลออกมาและกล่าวต่อ “วันนั้นที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นข้าฯ ยังเยาว์วัยนักบิดาข้าฯ จึงส่งข้าฯ ไปฝึกวิทยายุทธ์กับหลวงจีนในวัดใกล้บ้าน แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ข้าฯจึงรีบวิ่งออกมาจากวัดและกลับไปที่บ้าน แต่เมื่อข้าฯ ไปถึงกลับพบกองเพลิงที่ลุกโชนทั่วทั้งบ้าน และคนผู้หนึ่งเดินออกมาจากกองเพลิง ข้าฯ จึงได้วิ่งหนี แต่คนผู้นั้นได้วิ่งตามข้าฯ มาจนกระทั่งข้าฯ ตกลงมายังก้นเหวนี้ ข้าฯ รอดได้เพราะวันนั้นชุดหลวงจีนที่ข้าใส่บังเอิญพองลม ทำให้ข้าฯ มิได้ตกลงมาในทันที ข้าฯ จึงได้มีวันนี้” บุรุษหนุ่มภูมิฐานกล่าว “ข้าฯ เซียวเส็ก บังเอิญจริงๆที่เราสองแซ่เดียวกัน ข้าฯ มาตรวจสอบความเป็นไปของคดีฆ่าล้างตระกูลเซียวในเมืองนี้ แต่ยังไม่พบสิ่งใด โชคดีที่พบท่าน ซึ่งเป็นเชือกเส้นสุดท้ายที่ข้าฯ จะสาวเอาตัวจอมโฉดออกมา” เซียวอิดจึงกล่าวต่อ “ท่านมิมีความสัมพันธ์ใดกับตระกูลข้าฯ แล้วท่านจะช่วยเหลือเพื่อสิ่งใด” เซียวเส็กตอบ “ข้าฯ บอกแล้วว่า ข้าฯ ทำเพื่อผดุงความยุติธรรม” เซียวอิดกล่าวต่อ “ขอบคุณ เส็กเฮียมาก ท่านโปรดให้ข้าฯ ได้ร่วมมือสืบหาความจริงกับท่านด้วยเถิด” เซียวเซ็กกล่าวตอบ “ท่านไม่เอยมา ข้าฯ กำลังจะร้องขอ แต่บนเส้นทางนี้อาจมีภยันตรายมากหลาย ท่านอาจจะต้องลำบากหน่อยนะ” เซียวอิดกล่าวต่อ “มิต้องห่วง ข้าฯ จะพยายามสุดความสามารถ” เซียวเซ็กกล่าวตอบ “ดี งั้นพรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปจากที่นี้กัน” เซียวอิดกล่าวถาม “เราจะออกจากที่นี้ได้อย่างไร” เซียวเส็กกล่าวตอบ “จากรอยน้ำไหลบนพื้นนี้น่าจะมีทางออกอยู่ปลายทางของร่องเขานี้” จากนั้นทั้งสองจึงได้ล้มตัวลงนอน แต่เซียวอิดนั้นยังมิอาจข่มตาลงได้ ภายในแววตายังคงปรากฏภาพกองเพลิงที่ลุกไหม้อยู่ แต่ไม่นานเขาก็คล้อยหลับตามไป.... จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อรุณเบิกฟ้านกมาโบยบิน ทั้งสองเดินทางตามรอยน้ำไปเรื่อยๆ เป็นทางหลายลี้ แต่ยังไม่พบกับปลายทางจากเช้าจรดค่ำ เส้นทางนั้นยังอีกไกลหรือความพยายามยังไม่พอ ทั้งสองมิคิดล้มเลิกและยังคงเดินทางต่อไป ทันใดนั้นมีประกายแสงอยู่ไกลลิบตาเดินเข้าไปยังผนัง ทั้งสองต่างตื่นตะลึงแล้วต่างแลดูท่านท่านแลเรา จากนั้นวิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อไล่แสงที่เข้าไปในผนัง เมื่อทั้งสองมาถึงจุดที่แสงสว่างเข้าไปในผนังก็พบว่าเป็นปากถ้ำ มีลมพัดออกมาผสานคลื่นความร้อนออกมาจากถ้ำ เซียวอิดถามขึ้น “เส็กเฮียเราควรเข้าไปหรือไม่” เซียวเส็กกล่าวตอบ “คงมิมีทางอื่นแล้วหละ เราสองคงต้องเข้าไปเพราไม่รู้ว่าหากเดินต่อไปจะพบกับทางว่างเปล่าอีกนานแค่ไหน แล้วรอยน้ำก็แยกไหลเข้าทั้งถ้ำนี้และไหลต่อไปตามร่องเข้าอีก ถือว่าให้แสงนั้นนำทางก็แล้วกัน” เซียวอิดหันมาพยักหน้าจากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปในถ้ำ ทั้งสองเดินลึกเข้าไปในถ้ำ ยิ่งเดินยิ่งร้อน ยิ่งเดินยิ่งมืด แต่ทั้งสองคล้ายปรับสายตาจากการมองในที่มืดได้แล้ว ทั้งสองจึงเดินอย่างว่องไว จนกระทั่งมาพบกับแสงสว่างคล้ายเพลิงสีแดงสดดั่งเลือด ทั้งสองต้องปรับการมองเห็นอีกครั้ง จากนั้นทั้งสองเห็นภาพชัดขึ้น ปรากฏมีสัตว์ตัวหนึ่งมีตัวคล้ายกวาง เขาคล้ายมังกร มีเกล็ดด้วย รอบตัวมีเปลวไฟ และด้านข้างของสัตว์ตัวนี้มีชายสูงวัยผู้หนึ่งคอยลูบหัวของสัตว์ที่ทั้งสองพบ ชายสูงวัยผู้นั้นสวมชุดสีขาวสะอาด หนวดและผมล้วนเป็นสีขาว แต่ใบหน้ากลับเยาว์วัย ฤๅจะเป็นเซียนวิเศษจากฟากฟ้า เซียวอิดและเซียวอิดเดินเข้าไปใกล้กับชายสูงวัยนั้นแล้วประสานมือคารวะ จากนั้นกล่าว “ข้าฯ เซียวเส็กและข้างๆข้าฯเป็นสหายของข้าฯนามเซียวอิด ขอคารวะผู้อาวุโสและขออภัยที่เข้ามาในนิวาสสถานของท่านโดยมิได้ขออนุญาตก่อน” ชายสูงวัยกล่าวตอบ “มิเป็นไร มิเป็นไร ทุกที่ล้วนเช่นดั่งเดียวกัน มีอยู่หรือไม่ แตกต่างกันตรงไหนหละ” หยุดแล้ะยิ้มให้กันทั้งสอง จากนั้นกล่าวต่อ “ท่านทั้งสองมาจากที่ใด แล้วจะไปไหนหละ” เซียวเส็กกล่าว “เราสองคนต้องการออกจากร่องเขานี้สู่ภายนอก ท่านผู้อาวุโสโปรดชี้แนะด้วย” ชายอาวุโสยิ้มพลางกล่าว “พวกเจ้าทั้งสองอยากจะออกไปสู่ภายนอก อย่างนั้นท่านทั้งสองตามข้าฯ มา ข้าฯจะช่วยนำทางออกไปจากถ้ำนี้เอง” จากนั้นชายสูงวัยลูบหัวสัตว์ตัวนั้นแล้วสัตว์ตัวนั้นก็ก้มลงนอนอย่างว่าง่าย จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:53:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชายสูงวัยหันมาทางเซียวอิดและเซียวเส็กแล้วกล่าวต่อ “ตามข้ามา ถ้ำนี้ค่อนข้างยาว ต้องเดินอีกไกล ท่านเดินไปเด็ดองุ่นสีแดงจากต้นไม้ต้นนั้นแล้วทานไปคนละสองลูกก่อน มันเรียกว่าองุ่นเลือด ช่วยปรับกำลังภายในให้แข็งแกร่ง” เซียวอิดถามผู้อาวุโส “ท่านอยู่ที่นี้หรือ” ชายสูงวัยกล่าวตอบ “เป็นครั้งคราว เราไปมาหลายที่ ไม่เคยอยู่เป็นหลักแหล่งดอก” เซียวเส็กมองทั้งสองขณะสนทนา พบว่า แววตาของชายสูงวัยมีประกายซ่อนงำอยู่ แสดงถึงกำลังภายในที่ล้ำลึก สุดคาดหยั่ง จากนั้นชายสูงวัยนำทั้งสองเดินไปตามทางภายในถ้ำ แสงสว่างจากตัวท่านคล้ายดั่งแสงจากดวงอาทิตย์ส่องทาง ทั้งสามเดินมาเรื่อยๆตามทางภายในถ้ำ แล้วพบว่ามีแอ่งน้ำอยู่ข้างหน้า กว้างเกินกว่าจะกระโดดข้ามไปได้ ชายสูงวัยจึงกล่าวกับทั้งสองว่า “สหายหนุ่มทั้งสอง เดินเข้ามาอยู่ข้างกายเรา อย่าให้เกินรัศมีหนึ่งหลาหละ” เมื่อกล่าวจบท่านยิ้มให้กับชายหนุ่มทั้งสอง จากนั้นเดินลงน้ำไปเรื่อย ชายหนุ่มทั้งสองรีบเดินตาม สิ่งที่ปรากฏทำให้ชายหนุ่มทั้งสองตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ทั้งสามเดินลงไปยังพื้นของทะเลสาบโดยไม่เปียก และไม่ลอยขึ้นบนผิวน้ำ ภายในแสงสว่างรอบตัวของชราสูงวัยช่วยสร้างสภาวะให้ทั้งสามสามารถเดินบนพื้นทะเลสาบ เห็นสิ่งต่างๆใต้ทะเลสาบอย่างชัดเจนคล้ายอยู่บนบก บุรุษหนุ่มทั้งสองต่างแลดูท่าน ท่านแลดูเรา จากนั้นคิดขึ้นในใจ “ชายสูงวัยผู้นี้เป็นใครหน่อ ถึงได้มีอิทธิฤทธิ์สะเทือนฟ้าสะเทือนดินเช่นนี้” ชายสูงวัยหันมายิ้มให้กับบุรุษหนุ่มทั้งสองคล้ายดั่งอ่านความในใจของทั้งสองได้ จากนั้นทั้งสามเดินต่อไปอีกพักหนึ่งพบอุโมงค์ใต้ทะเลสาบ ชายสูงวัยก็พาเดินต่อไป จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อออกจากอุโมงค์ใต้ทะเลสาบในถ้ำ ก็เริ่มได้เดินบนพื้นถ้ำดังเดิม สายตาของบุรุษหนุ่มทั้งสองเห็นแสงสว่างเป็นดวงกลมอยู่ไกลตา จากนั้นชายสูงวัยกล่าวกับทั้งสองว่า “เจ้าทั้งสองคงเดินไปได้โดยมิต้องให้เราไปส่งแล้วกระมั่ง” เซียวเส็กกล่าวตอบ “เป็นพระคุณอย่างยิ่งที่ท่านได้พาพวกเราออกจากร่องเขา” ชายสูงวัยกล่าวตอบ “เล็กน้อย เล็กน้อย แต่เราส่งพวกเจ้าได้เพียงเท่านี้หละ เดินทางโดยสวัสดิภาพหละ” บุรุษหนุ่มทั้งสองประสานมือคารวะ จากนั้นเงยหน้าขึ้น พบว่า ชายสูงวัยได้หายไปจากคล้องจักษุแล้ว ทั้งสองต่างแลดูท่าน ท่านแลดูเรา แล้วความเงียบก็เข้ามาครอบงำอีกครั้ง จากนั้นทั้งสองบ่ายหน้าเดินทางต่อไปยังปากถ้ำ แต่โลกใบนี้มิมีความเงียบอยู่แท้ในมวลมนุษย์ เซียวอิดทำลายความเงียบก่อนด้วยการกล่าวถามเซียวเส็กว่า “ท่านอยู่ที่โลกภายนอกมานานปี ท่านทราบหรือไม่ว่าผู้อาวุโสท่านนั้นเป็นใคร” เซียวเส็กตอบพลางเดินไปยังปากถ้ำว่า “เท่าที่ข้าฯ เคยได้ยินเคยมียอดยุทธ์ตั้งแต่นานมาแล้วสามารถทำเช่นนี้ได้ เหยียบย่ำไปที่ใด น้ำไฟไม่ระคาย” เซียวอิดเดินตามและเงียบรอให้เซียวเส็กกล่าวต่อ เซียวเส็กกล่าวต่อ “ยอดยุทธ์คนนั้นชื่อ บุ้นแจกวง อาศัยอยู่ในบาดาล แต่ฟังว่าท่านไม่ปรากฏบนพิภพนี้มานานแล้วหนิ และดูจากการแต่งกายผู้อาวุโสน่าจะมีอายุมากกว่าบุ้นแจกวงนะ” เซียวอิดถามต่อ “อย่างนั้นท่านจะเป็นใครได้หละ” เซียวเส็กกล่าวตอบ “น่าจะเป็นผู้ที่คอยให้การสนับสนุนท่านบุ้นแจกวงในการประกอบวีรกรรมเป็นแน่ท่าน ท่านผู้นั้นคือ ผู้วิเศษชิวมั่งฮุ้น” เซียวอิดมีสีหน้าที่ตื่นตะลึงจากนั้นกล่าว “นี่ข้าฯ มีบุญถึงขั้นได้พบกับคนเยี่ยงเซียนอย่างท่านชิวมั่งฮุ้นหรือนี่” แล้วหัวเราะ เซียวเส็กกล่าวต่อ “มันเป็นเพียงแค่การคาดเดาของข้าฯ แต่ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นสักเจ็ดส่วน” จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากนั้นทั้งสองเดินทางถึงปากทางออก ทั้งสองพบเห็นด้านหน้าเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ เมื่อทั้งสองหันหลังกลับไปต้องตื่นตะลึงอีกครั้งเมื่อพบว่า หน้าที่ตนออกมานั้นเป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่นั่งพิงหน้าผาหันหน้าออกไปยังแม่น้ำใหญ่ จากนั้นทั้งสองจึงก้มลงกราบนมัสการพระพุทธรูปนั้นก่อนเดินขึ้นไปบนไหล่เขา เพื่อเดินทางต่อ เซียวอิดถามเซียวเส็ก “เส็กเฮีย ทั่วแผ่นดินกว้างใหญ่เราสองจะไปที่ใดกัน” เซียวเส็กกล่าวตอบ “ข้าฯ จะนำท่านไปยังเฉิงตู” เซียวอิดถามกลับ “ที่นั่นมีเรื่องใดเกิดขึ้นหรือ” เซียวเส็กกล่าวตอบ “ที่นั่นมีชาวยุทธ์หลั่งไหลมามากมาย หากจะหาเบาะแสเรื่องตระกูลของท่าน ที่นั่นอาจจะเป็นแหล่งข่าวที่เหมาะสม” เซียวอิดหันมามองเซียวเส็กจากนั้นกล่าว “ขอบคุณท่านมาก” เซียวเส็กกล่าวตอบ “มิเป็นไร เราเป็นสหายกันหนิ” จากนั้นทั้งสองออกจากหน้าผาและมุ่งหน้าไปยังเมืองเฉิงตู จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอได้รับการเหลี่ยวแล ขอได้รับการตักเตือน ขอได้รับการขอบคุณ ขอให้อ่านแล้วให้กำลังใจ คารวะ ปล. หายหน้าไปเพราะติดกิจธุระ ต้องขออภัย จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 2 ส.ค. 51 12:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ..^^.. จากคุณ : GoodSowhat - [ 2 ส.ค. 51 15:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืมมมมมม สู้ๆ น้องเอ๋ย ขอให้พระคุ้มครอง บุญรักษา ขอรับ จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 2 ส.ค. 51 22:25:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนเป็นบทสนทนา ถ้ามีกันแค่สองคน ไม่ต้องใส่ก็ได้ครับว่าใครเป็นคนพูด เพราะคนอ่านจะรู้ได้เองครับ หรือถ้าจะใส่ น่าจะใส่ไว้หลังบทสนาทนา ในเชิงน้ำเสียง หรือหน้าตาท่านทาง ไม่งั้นมันจะรู้สึกต้องอ่านชื่อคนซ้ำๆ กันครับ ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านครับ จากคุณ : เสี่ยวเหลียงจือ (เสี่ยวเหลียงจือ) - [ 6 ส.ค. 51 09:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับ พี่เสี่ยวเหลียงจือ ที่แนะนำครับ จะนำไปปรับปรุงครับ ส่วนตอนต่อไปจะพยายามรีบพิมพ์ออกมาครับ เพื่อให้อ่านกัน การแต่งนิยายครั้งนี้มิได้ปูทางเพื่อเป็นนักเขียนแต่อย่างใด จึงเขียนด้วยความตั้งแต่แบบว่า อ่านอีกรอบแล้วจะยิ้มอะครับ ไม่อยากเขียนอะไรแนวตลาด เพราะไม่เป็นตัวของตัวเอง จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 6 ส.ค. 51 17:22:19 ]