PANTIP.COM : K6870013 ยอดคนแดนมังกร ผยองแดนยุทธ์....ตอนที่สี่ บังเอิ๊ญ บังเอิญ [นิยายกำลังภายใน]

ความคิดเห็นที่ 3

บุรุษหนุ่มผู้นั้นเห็นอึ้งเอี๊ยะนิ่งเงียบไปคล้ายดั่งครุ่นคิดไป จึงได้กล่าวกับอึ้งเอี๊ยะว่า “ข้าฯ พี่ชายเจ้าไง อึ้งเอ้ง จำกันไม่ได้แล้วหรือ”
อึ้งเอี๊ยะมีสีหน้าที่ตกใจอย่างมาก แล้วกระโดดเข้าไปสวมกอด จากนั้นกล่าวว่า “ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นพี่”
“ไม่เห็นแปลกเลย เจ้าจำข้าฯ ไม่ได้เองนั่นแหละ” อึ้งเอ้งกล่าวพลางแกะมือของอึ้งเอี๊ยะออกและกล่าวต่อ
“เจ้ามาที่นี่ทำไม”
“ข้าฯ ออกเดินทางเพื่อจะไปประลบองเพื่อแย่งชิงคัมภีร์ของปรมาจารย์เฮ้งโต้วโล่วกับเนี่ยะอู้เช้งที่เมืองเฉิงตู แต่ระหว่างทางพบสตรีนามอุนยิ้ว ขอติดตามข้าฯ มา แล้วเราทั้งสองพบเห็นเรื่องประหลาดเลยมาดู”
อึ้งเอ้งมองหน้าน้องของตนด้วยความประหลาดใจจากนั้นกล่าวกับอึ้งเอี๊ยะว่า “เจ้านี้แปลกคนนะ จากนี้ไปเฉิงตูถือว่าไกลมาก เจ้าบอกว่าเจ้าแวะมาเนี่ยะนะ มันไม่ดูออกทะเลไปหน่อยหรอ”
อึ้งเอี๊ยะกล่าวตอบ “ข้าฯ รู้ว่าการประลองสำคัญ แต่ข้าฯ เคยขินกับการเดินทางออกนอกด่านหนิหน่า”
อึ้งเอ้งแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายและกล่าวต่อ “นี่เจ้าไปรำเรียนวิชาจาก ซีเบ๊ซินแซ แล้ว ทำไมเจ้ายังไม่ก้าวหน้าเสียทีนะ ท่านซีเบ๊ซินแซนั้น เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ทำไมเจ้าจึงไม่เรียนรู้ความอัจฉริยภาพของท่านมา หรือเจ้าเรียนมาแค่กระบวนท่าของท่าน”
อึ้งเอี๊ยะคล้ายดั่งได้รับการเตือนสติแววตาที่เคยเซื่องซึมกลับมามีประกายอีกครั้งจากนั้นกล่าวต่อ “ข้าฯสำนึกได้แล้วท่านพี่ งั้นเราสองไปร่วมประลองด้วยกันเถิด” เมื่อสิ้นคำพลันมีเสียงของทหารที่ลาดตระเวนอยู่ดังขึ้น “มีคนร้ายอยู่บนหลังคา
อึ้งเอ้งและอึ้งเอี๊ยะจึงหันมาแลดูท่าน ท่านแลดูเรา จากนั้นอึ้งเอี๊ยะกล่าวขึ้นว่า “ท่านพี่หนีเถิด หนีคือยอดกลยุทธ์”
อึ้งเอ้งมองหน้าอึ้งเอี๊ยะแล้วกล่าวว่า “เจ้าหนีไปก่อนเถอะ ข้าฯ จะเป็นคู่มือเล่นกับพวกมันก่อน”
อึ้งเอี๊ยะฉุดมืออึ้งเอ้งแล้วกล่าวต่อ “ท่านพี่หนีเถิด”
อึ้งเอ้งแกะมือจากน้องชายตนแล้วกล่าวอีกว่า “เจ้าพาสตรีมาด้วย พานางหนีไปก่อน ข้าฯ จะถ่วงเวลาไว้เอง”
จากนั้นอึ้งเอี๊ยะก็ได้ปล่อยมือแล้วหนีจากไปลับตา อึ้งเอ้งคะนึงขึ้น “ท่านซีเบ๊ซินแซสอนสิ่งใดให้น้องเราหน่อ น้องเราจึงเอาแต่หนีเป็นหลัก ไม่กล้าสู้กับคนที่ฝีมืออ่อนด้อยกว่าตน”

อึ้งเอ้งกระโดดลงจากหลังคาคล้ายอินทรีโฉบบินจากฟ้า พร้อมทั้งยืนมือออกจับคอของทหารที่อยู่บนชั้นห้าของตึกลากลงมาแล้ววางทหารนั้นกับพื้น จากนั้นเช็ดน้ำลายของทหารที่ฟูมปากแล้วมาเปื้อนมือตนขณะที่ตนลากออกมา แล้วชักกระบี่ออกจากฝักยืนนิ่งให้ทหารรายล้อมเข้ามา

เมื่อทหารรายล้อมเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย สายตาของทหารเหล่านั้นจับจ้องลงบนกระบี่ของอึ้งเอ้ง เมื่ออึ้งเอ้งพลิกข้อมือทำให้แสงตะวันสาดส่องเข้าไปยังดวงตาของทหารที่ล้อมอยู่ จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาชั้นสองของอาคารแล้วกระโดดหายไปตามหลังคาบ้านไปยังทิศของประตูเมือง ปล่อยให้ทหารยืนแสบตาต่อไป

จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ วันรพี 14:08:06 ]