ความคิดเห็นที่ 1 ทำไมแม่เรา เป็นคนจีน แต่โตประเทศไทย หนังสือก็ไม่ได้เรียน อ่าน เขียน ภาษาไทย ไม่ได้ แต่พูดไทย ได้ชัดแจ๋วเลย จากคุณ : jannypantip - [ 1 ก.ย. 51 15:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เราเรียนภาษาอังกฤษแปลกๆ ครับ เราเน้นแกรมม่า แต่ไม่เน้นฟังและพูดเท่าไหร่ ทั้งๆ ที่ภาษาใดๆ ในโลก แม้แต่ภาษาไทยเอง คนพูด เริ่มจากฟังและพูดก่อน แล้วไปเรียนอ่าน เขียน และแกรมม่าทีหลัง จากคุณ : ชาเขียว - [ 1 ก.ย. 51 16:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เจอคำถามแบบนี้ตอบไม่ถูกเลยครับ  ถ้าตอบคงยาวแน่ เอาเป็นว่า  ผมให้ข้อสังเกตุไว้แล้วกันนะครับว่า General English กับ Academic English มันต่างกันครับ และคนที่ได้ General English อาจจะไม่ได้ Academic English แต่คนที่ได้ Academic English สามารถได้ General English แน่นอนครับ จากคุณ : สี่ ปี สี่ สถาบัน - [ 1 ก.ย. 51 16:26:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะเราต้องเขียน ด้วยไงคะ ต้องอ่าน เพื่อจะได้อ่านตำราต่างประเทศด้วย ส่วน การพูด ก็เห็นชัดแล้วว่า ไม่ต้องเรียนก็สามารถไปฝึกเองได้ บรรดาสาวๆที่พัทยา ยังทำได้เลย ดังนั้น เรียนในโรงเรียนจึงความเน้น แกรมม่า ไว้ก่อน เป็นการปูทาง+สำคัญกว่าที่จะไปเน้นในส่วนที่ สามารถฝึกฝนจากภายนอกได้ จากคุณ : กันดัมจัง - [ 1 ก.ย. 51 16:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่เห็นด้วยกับreply 3 ในส่วนที่บอกว่าAcademic English สามารถได้ General English แน่นอน เจอบ่อยไปครับ ที่คนไทยเรียนภาษาอังกฤษแบบในโรงเรียนสามารถใช้ภาษาที่ดูดีฟังแล้วเป็นทางการ เขียนreport เขียนเอกสารที่เป็นทางการภาษาดีมาก แต่กลับไม่รู้คำสำนวนง่ายๆหรือภาษาที่พลิกแพลงเล่นคำแบบชาวบ้านๆ ก็ได้ ่คนที่ได้คนที่ได้ General English อาจจะไม่ได้ Academic English อันนี้เห็นด้วย เพราะถ้าอยากใช้ภาษาดีๆดูมีการศึกษานี่ต้องฝึกหัดอย่างมาก ฟัง พุด อ่านเขียน เป็นขั้นตอนที่ถูกที่สุดแล้วในการเรียนทุกภาษา โดยมากคนไทยเรียนเพื่อสอบ มากกว่าเรียนเพื่อนำไปใช้ จากคุณ : น้ำ - [ 1 ก.ย. 51 17:09:37 A:222.123.207.56 X: TicketID:173314 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ทราบว่าจขกท อายุเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วคะตอนนี้ ใช่ค่ะสมัยก่อนการเรียนการสอนภาษาอังกฤษนั้นเน้นเรื่องของแกรมม่าเพียงอย่างเดียว นักเรียนก็เก่งแต่เรื่องหลักไวยากรณ์ ซึ่งสิ่งเหล่านี้สามารถท่องจำได้ ซึ่งก็ไม่ได้มีส่วนช่วยเพิ่มความสามารถในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารแต่อย่างใด สรุปว่าผู้เรียนก็ไม่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ ดังนั้นต่อมาจึงมีการเปลี่ยนเป็นเน้นเรื่องการพูดอย่างเดียว ปรากฎว่าเด็กพูดได้ดีขึ้น แต่ไม่ได้ไวยากรณ์เลย ภาษาที่ใช้ก็เป็นเหมือนภาษาอังกฤษของกลุ่มผู้ใช้ที่จขกทยกตัวอย่างมานั่นเอง ซึ่งฝรั่งอาจฟังแล้วพอเข้าใจ แต่ถามว่าเป็นการใช้ภาษาที่ดีหรือไม่ คงไม่แน่นอนค่ะ กลุ่มผู้หญิงเหล่านั้น เรียนภาษาจากการฟัง การพูด ลองผิดลองถูกผ่านการใช้ภาษาจริงๆ ซึ่งเป็นการเรียนรู้ภาษาแบบจิตสำนึก คือรู้ว่ากำลังเรียนรู้ภาษาอยู่ ภาษาก็ผ่านเข้าหน่วยความจำของสมองอย่างผ่านตัวกรอง(ภาษาแม่, ความเชื่อ,ฯลฯ) ไม่ได้เข้ามาทั้งหมด ทำให้ภาษาของผู้หญิงทำงานดังกล่าว ไม่สามารถเทียบได้กับคนที่ได้รับการเรียนรู้ภาษาตั้งแต่เด็กที่การเรียนภาษาเป็นไปแบบใต้สำนึกมากกว่า และยังไม่มีตัวกรองมากมายเท่าผู้ใหญ่ จึงทำให้ภาษาที่เรียนรู้ หรือรับรู้ เข้าไปเกือบทั้งหมด ตอนนี้วัตถุประสงค์การการเรียนภาษาอังกฤษในโรงเรียนเปลี่ยนไปเป็นการเรียนภาษาเพื่อความสามารถในการสื่อสาร และในขณะเดียวกันก็เรียนแกรมม่าควบคู่ไปเพื่อการผลิตภาษาที่ถูกต้องยิ่งขึ้น แต่การสอนเพื่อให้นักเรียนบรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าวก็ไม่สามารถทำได้อย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ เนื่องจากวิธีการสอนที่ต้องปรับเปลี่ยนไป การใชัอุปกรณ์การสอนที่มากขึ้น กิจกรรมที่มากขึ้นเนื่องจากผู้เรียนต้องเข้ามามีบทบาทในการสอนมากขึ้น จำนวนนักเรียน เวลาที่จำกัด รวมถึงความสามารถ ความเชื่อ พื้นฐานครอบครัวของผู้เรียน เหล่านี้ล้วนแต่เป็นองค์ประกอบและข้อจำกัดของการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารทั้งสิ้นค่ะ ดังนั้น บางทีครูผู้สอนที่เคยชินการการสอนแบบเดิม คือเน้นแต่ไวยากรณ์ ซึ่งการสอนแบบนั้น ทำได้ง่ายกว่ามาก และวัดผลได้ง่ายด้วย ทำให้เราจึงยังเห็นในบางชั้นเรียนที่ยังเน้นแต่ไวยากรณ์อยู่นั่นเอง จากคุณ : ผ่านมา1 - [ 1 ก.ย. 51 17:16:18 A:115.129.12.28 X: TicketID:166806 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมเห็นว่าการเรียนควรเป็นแบบธรรมชาติคือเรียงลำดับจากฟัง พูด อ่าน เขียนตามลำดับ แต่โรงเรียนบ้านเราไม่มีขีดความสามารถนี้ครับและทำให้การวัดผลต้องเน้นไปที่การตอบในกระดาษเป็นหลัก ผมมีเพื่อนที่ทำข้อสอบเต็มเกือบทุกครั้งตอนนี้ไปทำงานที่ไม่ต้องใช้ภาษาในตจว มันบอกว่าถ้าเจอชาวต่างชาติต้องใช้ล่ามครับ สำหรับผมภาษาต่างชาติเป็นสิ่งที่ต้องใช้งานอยู่เสมอ ถึงแม้ทำข้อสอบในกระดาษได้เต็ม แต่ไม่เคยใช้งานจริงเลยผมคิดว่าไม่มีประโยชน์ครับ จากคุณ : เสธแก่ - [ 1 ก.ย. 51 17:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพราะไม่ได้จะไปทำงานกลางคืน หรือทำงานที่พัทยา หรือไปเป็นเมียเช่าฝรั่ง ผมเลยตั้งใจเรียนแกรมม่ามาตั้งแต่เด็กครับ .. ตอนนี้ แม้จะลืมไปซักครึ่งหนึ่งแล้ว ก็ยังพออ่านและเขียนภาษาอังกฤษได้รู้เรื่องอยู่ครับ จากคุณ : เถื่อนตามดวง - [ 1 ก.ย. 51 17:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อีกประการหนึ่งคือไม่ใช่ภาษาของเราเวลาสื่อสารไม่ต้องกลัวผิดมากเกินไปจนเหมือนมีภาพหลอนว่าครูสมัยมัธยมมาคอยหยิกเวลาเราพูดผิดไวยากรณ์ ถ้าไม่ได้ทำงานที่ต้องใช้ภาษาชั้นสูงเช่นทูต หรือครูภาษา ผมว่าเน้นการสื่อสารในสายงานให้ได้ก่อนครับความไพเราะสละสลวยเอาไว้ฝึกเพิ่มทีหลัง ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนฝรั่งดูถูกครับไม่ใช่ภาษาของเรา เพราะส่วนใหญ่ที่ผมเห็นจะเป็นคนไทยดูถูกกันเอง ในภาพรวมการศึกษาผมว่าน่าจะเน้นสอนที่การใช้งานทั่วไปและความมั่นใจก่อนครับ ผู้สอนที่เห็นว่าไวยากรณ์เป็นสิ่งที่ละเมิดไม่ได้กรุณาพิจราณาครับ จากคุณ : เสธแก่ - [ 1 ก.ย. 51 17:58:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่าไปเชื่ออะไรตาคริสมาก     ตาคริสเค้าเป็นลูกครึ่งแถมเรียนนานาชาติมาทั้งชีวิต จากคุณ : THE_NGAK - [ 1 ก.ย. 51 18:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หากใครก็ตามต้องมาอยู่ในสภาวะที่ต้องดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด อะไรๆ ก็ทำได้ทั้งนั้น ขนาดว่าพ่อแม่มีปัญญาส่งเสียให้เรียนกัน พอถึงเวลากลับมีตั้งมากมายที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ใส่ใจ ไม่ค่อยคิดจะขวนขวาย พอใกล้เวลาต้องส่งรายงานก็มาเข้าเว็ปแล้วก็หาข้อมูลเผื่อจะ copy แล้วเอาไป paste เพื่อส่งอาจารย์ได้ หรือไม่ก็ลองดูกระทู้ในห้องนี้ก็แล้วกัน แทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์จะมีคำว่า "ช่วยแปล..." ผมคิดว่าคนที่มีโอกาสได้ร่ำเรียนไวยากรณ์ควรจะดีใจเพราะพื้นฐานจะดีกว่า หลายๆ คนเมื่อมีโอกาสเรียนก็เรียนด้วยความตั้งใจและขวนขวายหาความรู้ตลอดแต่บางคนก็สักแต่เรียนให้ผ่านไปวันๆ ผู้หญิงกลางคืนก็เช่นกัน บางคนก็ดิ้นรนเพียงเพื่อให้เอาตัวรอด แล้วก็พูดได้แค่ One car comes, one car go, two car gardens แต่ผมก็เคยเจอผู้หญิงเหล่านี้หลายๆ คนที่ได้ดิ้นรนจนเอาตัวรอดได้แล้วแต่ก็ยังมีความพยายาม หลายๆ คนก็พยายามเรียนต่อจนสามารถอ่านออกเขียนได้ ใครที่สักแต่เรียนให้ผ่านไปวันๆ เพราะคิดว่ามีเว็ปที่จะให้คนมาช่วยแปลได้ ช่วยทำการบ้านให้ อย่างน้อยก็ขอให้อายคุณผู้หญิงกลางคืนเหล่านี้บ้างครับ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 51 19:02:57 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 51 19:01:47 จากคุณ : oj_long - [ 1 ก.ย. 51 19:00:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เราว่าทุกอย่างต้องไปด้วยกันค่ะ ต้องพัฒนาทุกๆ skill ไปด้วยกัน เวลาทำงานจริงๆ การเขียน การอ่าน grammar สำคัญมากๆ ส่วนเวลาสื่อสาร การพูด การฟังก็สำคัญมากๆ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 1 ก.ย. 51 19:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 1. Grammar สำคัญครับ สำหรับการพูดให้ถูกต้อง เเต่ให้เรียนในภายหลังครับ ยกตัวอย่าง ถ้าผมเเนะกระทรวงศึกษาได้ ผมจะเเนะว่า ตั้งเเต่อนุบาล- ม. 1/2 ให้ปลูกฝังให้เด็กรักการอ่าน อ่านเเหลกเลย เเล้วนำมาพูด มาคุยกันหน้าชั้น ที่เมืองนอกเขาเรียกว่า ช่วง Show and Tell ครับ ม. ต้นนั่นเเหละถึงค่อยมาเรียน Grmmar เเต่ต้องไม่เรียนอย่างที่เราเรียนอยู่ในปัจจุบันนะครับ เรียนจากหนังสือ ไม่ใช่ 2. Grmmar ถ้าเรียน------------อย่างถูกต้อง อย่างที่มันควรจะเรียน-----------มันจะช่วยเเก้ไขปัญหามากสำหรับคนที่เรียนอังกฤษเป็นภาษาที่ 2---------- ถ้าไม่เรียนเลย(เรียนเเบบถูกต้อง) คุณจะรู้ได้อย่างไร ว่า สถานการณ์นี้ใช้ tense หรือ word ไหนเหมาะสมที่สุดสำหรับอารมณ์นี้ อย่าลืมนะครับ เราไม่ได้อยู่ในสิ่งเเวดล้อมที่คนพูดภาษาอังกฤษกัน + สอนกันผิด ๆ มาตลอด 3. ขอเสริมคุณ oj_long ว่า เขาต้องดิ้นรน ซึ่งต้องเข้าใจ เเต่ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบกับภาพใหญ่/ภาพรวม เพราะถึงเขาพูดได้ ก็ใช่ว่าจะพูดได้ชัด เเละคำศัพท์ก็อยู่ในวงจำกัด ต้องชื่นชม เพราะพอจะสื่อสารได้ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เรียนมาก เพราะต้องดิ้นรน 4. เน้นที่พูด เห็นด้วย เเต่ขอให้ผู้พูดพัฒนาด้วย ไม่ใช่เอาเเต่พูด คุณเคยนั่งฟังผู้ปกครองที่ชอบพูดภาษาอังกฤษไหม ที่พูดผิด tense เเละใช้คำผิด+ ไม่ค่อยชัด+ สำเนียงเพี้ยนอีก เเต่พูดด้วยความมันเป็นชั่วโมง ที่โรงเรียนผมพบบ่อย ครูฝรั่งมาพูดกับผมทีหลังว่า เธอ/เขาเข้าใจ 20-25% นอกนั้นงง สุดท้าย การเรียนภาษาเราเป็นเเบบนี้ เพราะว่า คนเก่ง ๆ ใครเขาจะมา เหนื่อยครับ ติวดีกว่า เเละเเถมเป็นรองครูฝรั่งอีก ทั้งรายได้+การยอมรับ เเต่ผมก็ยังสอนประจำในโรงเรียนนะ เเละได้การยอมรับ จากคุณ : tonmelb - [ 1 ก.ย. 51 19:49:23 A:203.209.118.64 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่ค่อยเห็นด้วยกับ จขกท ไม่ว่ากันนะ :) เฮ้อ.... ตอบยากจัง แต่ก็จะตอบ พ่อแม่ เราๆเป็นฝรั่งกันเหรอครับ กลับไปบ้าน คุณพ่อของเราๆ ทักทายกันว่า Hi boy , how was today at school ? หรือครับ หรือว่า คุณแม่ของเราๆ ที่บ้าน ทักต่ออีกว่า how about dining out today , sweetheart ? Grandmom just stopped by here. มานนนน ไม่ได้ขนาดดน้านนน นี่ครับ พี่น้อง เหตุผลที่เราต้องเรียนไวยกรณ์ เพราะว่า เราไม่ได้ มีโอกาส ใช้ภาษาอังกฤษมัน 7x24 เหมือน ฝรั่งมังค่าเค้านี่ครับ เมื่อ เราไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวัน เด็กๆ วัยเรียนก็ต้องยืนอยู่ตรงจุด ที่ปลอดภัยที่สุดคือ ไวยกรณ์ ฟังไม่ออก บอกไม่ถูก ไม่รู้เรื่อง มันก็ต้องมาตั้งต้นกันที่ไวยกรณ์กันแหละครับ คุณ ผมเองนี่เหนื่อย+หงุดหงิดเล็กน้อย ที่เวลาเห็น น้องๆ คนไหน มาตั้งกระทู้ ถามเรื่อง Grammar แทนที่จะได้รับคำตอบ แต่กลับโดนด่า ซะงั้น ครับ ผมใช้คำว่า "ด่า" ก็ไม่ผิดนัก จาก "ท่าน" บาง "ท่าน" ซึ่งไม่ขอกล่าวถึงและ ไม่มีความเห็น และเท่าที่ อ่าน จากที่ท่านๆ เค้าร่าย อบรม บ่มนิสัย จขกท มาแล้วไซร้ ก็หา......ได้เห็นว่า จะให้ ตอบ ที่เป็นสาระและคำตอบกัล จขกท ได้ไม่ เอากะเค้าสิ มันจะเป็นอะไรเหรอครับ (หงุดหงิด) ผมเชื่อว่า การเรียนรู้ของ คนเรามีหลายรูปแบบ ผมเป็นคนหนึ่งที่ยังให้ความสำคัญ กับ ไวยกรณ์ เพราะตราบใดที่ภาษาพูดมัน ยังดิ้นเป็นปลาไหล เปลี่ยนไปได้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เราเองคงต้องกลับมา back to basic สู่ภาษาเขียนกันบ้างแหละครับ สรุป : ไม่ได้ตัดสินนะครับ ใครอยากโอบกอด การเรียนศึกษา อะไรแบบไหน ก็เชิญตามสบายครับ ขอให้นำไปใช้ในทางที่ถูกที่ควร มีประโยชน์ต่อตัวเอง และ ประเทศชาติ มิใช่เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของตนเอง หรือ เพื่อเอาตัวรอด ปล่อยให้ประเทศชาติล่มโจมมมมม :) จากคุณ : Along the restless sea. - [ 1 ก.ย. 51 20:35:33 A:58.136.227.39 X: TicketID:133565 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ภาษาไม่ได้มีแค่พูดๆ เอามันอย่างเดียว มันมีหลายระดับในการสื่อสาร พวกเมียฝรั่ง หญิงบาร์ที่พูดภาษาอังกฤษได้คล่อง สามารถสื่อสารในเรื่องวิชาการได้หรือเปล่าครับ แม้แต่ให้ native speaker มาเขียน บางทีก็ยังเขียนไม่ได้เลย ลองดูตัวอย่างนี้? http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K6951979/K6951979.html จากคุณ : K.Senior - [ 1 ก.ย. 51 21:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 English for survival กับ English for Academic/Professional purposes มันไม่เหมือนกันนะครับ เมียฝรั่ง ผู้หญิงกลางคืน อาจพูดภาษาอังกฤษได้คล่อง แค่ผมเชื่อว่าถ้าให้พวกเธอเหล่านั้นอ่านข่าวใน Bangkok Post แล้วเล่าข่าวให้ผมฟังเป็นภาษาไทย ผมเชื่อว่าพวกเธอคงจะจับใจความสำคัญของข่าวได้ไม่ดีเท่าคนที่เรียนภาษาอังกฤษแบบเข้าใจแกรมม่าและโครงสร้างของประโยคหรอกครับ จากคุณ : ชาวจีนศึกษา ณ TU - [ 1 ก.ย. 51 21:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เคยเจอผู้หญิงไทย (ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงบาร์รึเปล่า แต่เหมือน) เดินให้ฝรั่งกอดแถมจับหน้าอก (เห็นชัดเจน) ที่จตุจักร ผู้หญิงคนนั้นพูดกับฝรั่งหน้าร้านเสื้อว่า "This shirt color go down little." คิดเอาเอง แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 51 21:19:49 จากคุณ : ampersand (ampersand) - [ 1 ก.ย. 51 21:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ภาษาเป็นสิ่งที่เรียนรู้ด้วยความเคยชินค่ะ อย่างคุณคริสนั้นก็เพราะเขาอยู่ในสภาพที่มีพ่อพูดอังกฤษแม่พูดไทย (แถมเป็นอาจารย์กันอีก) ทำให้เขา "ชิน" และ "คุ้นเคย" กับสองภาษา สาวๆทำงานกลางคืน หรือคนที่แต่งงานกับคนต่างชาติก็ต้องเรียนไว้เล็กๆน้อยๆเป็นทุนก่อนจะซึมซับความรู้ใหม่ๆไปทุกวัน ซึ่งก็สามารถใช้ได้ในระดับสื่อสารทั่วไปค่ะ ก็เหมือนกับที่คนต่างชาติมาอยู่ไทย สั่งข้าวได้ บอกโน่นนี่ได้ พูดด่าได้(อันนี้เทพมาก ฮา) จากการเรียนรู้สั้นๆ หากไปเรียนเข้าคลาส ก็จะรู้ดีขึ้นอย่างเพื่อนเราคนญี่ปุ่นช่วงต้นก็พูดไม่ค่อยดี ตอนนี้ไปเทคคอร์สภาษาไทยก็พูดไทยเขียนไทยได้ อยู่ในสภาพที่ต้องพูดไทยก็พูดไทยได้เองค่ะ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นลูกครึ่งอะไร แค่พอใจมาไทยก็มาเรียนสามสี่ปีเลย ภาษานั้นมีสี่ทักษะ คือ ฟัง พูด อ่าน เขียน ทักษะเหล่านี้ใช้ในโอกาสต่างๆไม่เหมือนกันค่ะ สาวๆทำงานบาร์นั้น แค่ฟัง กับพูดก็พอแล้วค่ะ อ่านเขียนเป็นเรื่องรอง คนทำงานบริษัทต่างประเทศก็ต้องใช้สี่ทักษะ เช่นเดียวกับนักศึกษาระบบไทยอาจจะใช้น้อยมากๆแค่อ่านเขียน ส่วนระบบอินเตอร์ก็ใช้มันทุกอัน หากจะให้สอนเน้นพูดก็ได้ค่ะ แต่มันก็แค่พูด ความเข้าใจในระดับลึกจะไม่มี การพูดที่ดี เช่นการพูดสุนทรพจน์ การรายงาน การนำเสนออันนี้แยกออกมาต่างหากค่ะ ถ้าโรงเรียนสอนแค่ ใช้ในชีวิตประจำวันโดยไม่คำนึงถึงแกรมม่าที่เป็น "ฐานราก" ของภาษา จะกระทบการเรียนในระดับสูงขึ้น คุณอาจจะคิดว่าไม่จำเป็น แต่คนอื่นเขาก็จำเป็น และคุณเองก็จำต้องใช้มัน หากคุณไม่แม่นหลัก คุณก็ประยุกต์มันไม่ได้ คุณจะอ่านหนังสือไม่ได้ คุณจะพูดนอกเหนือที่เขาสอนมาไม่ได้ คุณจะไม่เข้าใจศัพท์แสลงที่แผลงมา คุณจะไม่สามารถเขียนสื่อความได้ เราเชื่อว่าแกรมม่าสำคัญมากที่สุด ไม่ว่าจะภาษาใดๆ มันคือรากที่สำคัญซึ่งขาดมิได้ จากคุณ : kurika - [ 1 ก.ย. 51 21:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 การเรียนไวยากรณ์ไม่ได้เป็นเรื่องเสียหายนะครับ เพียงแต่เราไม่ได้ใส่เพิ่มเรื่องการสื่อสารเข้าไปเท่านั้นเอง ดังนั้นถ้าเรียนไปควบคู่กันเน้นๆก็จะเห็นพัฒนาการแน่นอน อย่าลืมนะครับ เราๆท่านๆที่ไม่ได้เกิดเป็นฝรั่ง หรืออยู่ต่างประเทศมาตั้งแต่เด็ก การเรียนรู้รับรู้ภาษามันจะไม่เหมือนเจ้าของภาษาหรือคนที่อยู่ต่างประเทศแต่เด็กเหมือนคนเหล่านั้น การได้มาซึ่งภาษามันต่างกันอย่างสิ้นเชิง ฉะนั้นถ้าจะไม่เอาไวยากรณ์ไว้เป็นหลักยึดเลยภาษาที่ได้ก็จะเป็นแค่พูดภาษาไร้มาตราฐาน งูๆปลาๆขาดความน่าเชื่อถือ เอาไปใช้ทำการทำงานเป็นเรื่องเป็นราวได้ยาก สรุปคือ ถ้าเรายังเป็นคนไทยที่ไม่เคยไปประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษหรือไม่ได้ใช้ภาษามาแต่เด็กแต่น้อย เรื่องไวยากรณ์กับการสื่อสารต้องเน้นไปด้วยกันครับ ขาดอันใดอันหนึ่งมันก็จะไม่สมดุลย์เอียงจนตกขอบอยู่นั้นเอง จากคุณ : โจโฉ (joechou) - [ 1 ก.ย. 51 21:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ทักษะภาษามีภาคนำเข้าคือ ฟัง อ่าน และภาคส่งออกคือ พูด เขียน ก่อนจะส่งออกได้ก็ต้องนำเข้าเสียก่อน นี่เป็นหลักตายตัว ดิ้นไม่ได้ คุณไม่เคยฟังไม่เคยอ่าน ไม่ว่าใครก็พูดก็เขียนไม่ได้ และหลักการอีกอย่างหนึ่งก็คือ คุณเก่งได้อย่างมากที่สุดก็เท่ากับการนำเข้าของคุณ เจ้าของกระทู้ต้องการส่งออกด้วยการพูดไปเลย ก็ดีครับ แต่ก่อนจะส่งออกคุณนำเข้าอะไรบ้าง? และด้วยวิธีการอย่างไร? น้องๆผู้หญิงกลางคืนเธอพูดได้แบบนกแก้วนกขุนทอง เพราะเธอสัมผัสกับฝรั่งตามสถานเริงราตรีต่างๆ ความจำเป็นบังคับให้ต้องเรียนรู้ แต่คุณภาพของการส่งออกก็คงได้อย่างเก่งเท่ากับคุณภาพของภาษาที่ฝรั่งใช้ในกาละเทศะเช่นนั้นอันเป็นการนำเข้าหลักของเธอ ถ้าเจ้าของกระทู้พอใจแค่นั้นก็แล้วไป ต่อให้มาเรียนในโรงเรียนสอนภาษาซึ่งเน้นการสื่อสารประจำวันประเภท ฮาว ดู ยู ดู, ไอ แอม ไฟน์ แธงคิว ก็คงได้แค่นั้นคือทักทายได้ คุยได้ทั่วๆไป ขอข้าวกินได้ ชวนกันไปเที่ยวได้ ก็อย่างที่ผมว่าน่ะแหละ ถ้าพอใจแค่นั้น ก็คงไม่ต้องทำอย่างอื่นอีก แต่คนอื่นเขาไม่ได้พอใจแค่นั้นนี่ครับ นั่นคือที่มาของความต้องการในการเรียนไวยากรณ์และรายละเอียดปลีกย่อยอื่นๆของภาษา คนเขาต้องการเอามันไปใช้กล่าวสุนทรพจน์ เอาไปนำเสนอการขาย เอาไปต่อสู้ป้องกันวิทยานิพนธ์ เอาไปเขียนรายงาน เอาไปเขียนตำรา เอาไปวิเคราะห์ยุทธศาสตร์ เอาไปอ่านตำรา ฯลฯ การนำเข้าของเขาก็คงจะต่างจากการนำเข้าของน้องๆผู้หญิงกลางคืนอยู่บ้างกระมัง สรุปคือ คุณพอใจแค่เรียนพูดก็เรียนไปเถิดให้เกิดผล ส่วนคนอื่นเขาพอใจจะเรียนอย่างอื่นเพราะเขาต้องใช้งานมัน ผมว่าก็เป็นสิทธิและความพอใจของเขานะครับ กรุงเทพฯไปเชียงใหม่ มันไปได้ทางเดียวหรือวิธีเดียวที่ไหนกัน จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 1 ก.ย. 51 23:08:18 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ความผิดพลาดของการวางหลักสูตรภาษาอังกฤษในระดับประถม และมัธยมในประเทศไทย อุดรมศึกษาค่อยดีหน่อย ที่เน้นพูดกับฟังมั่ง จากคุณ : mamao - [ 1 ก.ย. 51 23:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น่าจะเป็นไปตามหลักที่ว่า "รู้ จำหลักได้ ใช้เป็น" - พูดได้      =    เพียงแต่รู้ น่าจะยังไม่พอ (อย่างเช่น ส้มตำแม้คุณเธอพูดว่า ปาปาย่าป๊อก ป๊อก ฝ่ายหนึ่งก็รับฟังรู้เรื่องได้) จึงยังไม่พอ - จำหลักได้ =    ต้องรู้หลักภาษาศาสตร์ด้วย เช่น รู้ tese ด้วย - ใช้เป็น      =    ต้องใช้ภาษาในทางวิชาการได้ด้วย พูดได้อย่างเดียวน่าจะไม่พอ ครับ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 51 06:30:53 จากคุณ : กำนันพล - [ 2 ก.ย. 51 06:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณๆเธอจำด้วยหูท่าเดียว     ยกตัวอย่างภาษาญี่ปุ่น  ซึ่งเป็นภาษาที่มีการแบ่งภาษาผู้ชายภาษาผู้หญิงอย่างชัดเจนกว่าภาษาอังกฤษ เธอเหล่านั้นก็จะได้แต่ภาษาผู้ชายที่จำจากพวกลูกค้าของเธอ   ถ้าพวกเธอเอามันมาใช้ในสังคมคนญี่ปุ่นทั่วไป   พวกเธอจะดูหยาบคาบหรือไม่ก็กลายเป็นตัวตลกน่าขำ น่าสมเพช จากคุณ : akebi1 - [ 2 ก.ย. 51 06:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราเคยปลอมตัวเป็นชาวต่างชาติเข้าไปนั่งกินเบียร์แล้วคุยภาษาอังกฤษกับผู้หญิงบาร์บ่อยๆ แล้วพบว่าพวกเธอเหล่านี้ มีบางรายที่เป็นอัจฉริยะทางด้านภาษาถึงขั้นพูดภาษาอังกฤษได้เป็นธรรมชาติ และสำเนียงเทียบเท่า native speaker ได้จริงๆเลยหละ  ถ้าจับพวกเธอไปเรียน academic English รับรองว่าจะไปได้โลดเลย เก่งกว่านักเรียนในมหาลัยหลายเท่าเลยหละ ดังนั้น อย่าไปเหมาเอาว่าพวกเธอจะปล่อยไก่ทุกรายไป   ตอนเด็กๆเราสอบ grammar ได้ 0 เลยพอไปอยู่ต่างแดนหัดฟังกับพูด พอได้แล้วก็หัดอ่าน แต่ไม่เคยหัดเขียนภาษาอังกฤษ เพราะไม่คิดว่าจะต้องเขียนอะไร มีบางทีต้องเขียนเวลาทำงานในระดับผู้จัดการบริษัทในต่างแดน เราก็เขียนภาษาอังกฤษไปตามที่เราคิดนั่นแหละ มันก็ออกมาพอใช้ได้ ไม่ serious อะไรเพราะเราไม่ใช่นักภาษาศาสตร์และเราก็ไม่ชอบภาษาอังกฤษมากนัก เราเพิ่งมาหัดเขียนตอนกลับมาเมืองไทยแล้วน่ะ เพราะดันทลึ่งไปทำงานเป็นนักแปลในบริษัทแปล ที่ต้องแปลไทยเป็นอังกฤษทุกวัน แล้วสถานการณ์บังคับว่าต้องเขียนภาษาอังกฤษยากๆ วิธีเรียนของเรา ก็คือหาประโยคที่ฝรั่งเขียนสวยๆมา ตัดแล้วแปะ แล้วหัดเขียนเลียนแบบ โดยเอาประโยคพวกนั้นไปดัดแปลง  ลงเอยก็มีทักษะพอทำงานแปลไทยเป็นอังกฤษให้พวกบริษัทธุรกิจใหญ่ๆได้ สมัยเรามาเล่น pantip โดยอยู่ที่ห้องยำภาษาส่วนใหญ่ พอคนเอาประโยคภาษาอังกฤษมาให้ดูว่ามันผิดยังไง เราดูแล้วรู้ว่ามันผิดธรรมชาติ แต่อธิบายเป็น grammar ไม่ได้ ช่วยได้ก็แค่เขียนให้ใหม่  แต่จะเจอคนเก่ง grammar โผล่เข้ามาอธิบายเรื่อง grammar เป็นตุเป็นตะ จนเราต้องระวังตัวแจ เพราะชักกลัวเขียนผิดตรงนั้นตรงนี้ขึ้นมา  จนบางทีประสาทกินไม่กล้าเขียนภาษาอังกฤษไปพักใหญ่ๆเลย  แต่พอไปแปลหนังสืออังกฤษเป็นไทย ก็พบว่านักเขียนฝรั่งดังๆก็เขียนประโยคที่เราเคยกลัว เคยไม่กล้าเขียน แต่กระนั้นก็ตาม ด้วยความกลัวว่าจะโดน grammarian ไล่ตีหัวเอาบนบอร์ดสนทนาอีก   เราจึงเริ่มเรียน grammar เมื่อ 6 เดือนที่แล้วโดยเน้นหนักเรื่อง sentence structure ผลปรากฏว่า “มันมีประโยชน์มากๆ”  นั่นก็คือ ด้วยความรู้ใหม่ๆเหล่านี้ มันทำให้เรา “แยกส่วนประโยคได้ไวมากๆ”  แล้วเราลองกลับไปทำงานแปลดูใหม่ เรากลายเป็นแปล ไทย-อังกฤษ และแปล อังกฤษ-ไทย ได้เร็วกว่าเดิมถึง 2 เท่า...!!! จริงๆแล้วเราว่า grammar มันมีประโยชน์มากๆ แต่เราอยากจะแนะนำวิธีการแผลงๆแบบของเรา นั่นก็คือ เรียนฟังกับพูดให้ได้แบบพวกผู้หญิงบาร์เสียก่อน แล้วจึงค่อยมาเรียน grammar ทีหลัง ...แบบที่เราเรียนนั่นแหละคือออกไปพูดคุยกับฝรั่งเจ้าของภาษาทุกๆวัน จนฟังกับพูดได้คล่อง แล้วเรียนอ่านหนักๆ แล้วค่อยมาเรียนเขียนกับเรียน grammar ในลำดับสุดท้าย เราว่ากลายเป็นดีกว่าเรียน grammar อย่างหนักเมื่อแรกเริ่มนะ... แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 51 07:52:32 จากคุณ : agelesstansy - [ 2 ก.ย. 51 07:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าคุณไปลองฟังประโยคที่สาวๆ เหล่านั้นพูดอย่างละเอียด จะสังเกตเหตุจุดผิดพลาดเต็มเลยครับ ทั้งรูปประโยค เวิร์บ การออกเสียง คือเค้าสามารถสื่อสารในสิ่งที่เค้าพูดบ่อยๆ ได้ แต่ถ้าจะให้ไปพูดในเรื่องอื่นๆ อาจจะทำได้อย่างลำบากหรือไม่ได้เลย เพราะพื้นฐานไม่ดีพอ จากคุณ : บรึ๋ยศักดิ์ - [ 2 ก.ย. 51 09:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เง้อ!!! เริ่มบานปลายใหญ่โต แต่ก็จริงนะ ตอนเรียนภาษาอังกฤษเราเรียนไวยกรณ์ก่อน แต่ตอนเรียนภาษาจีน เหล่าซือ สอนพูดกะฟังก่อน อ่านเขียนไว้ทีหลัง เราเรียนภาษาจีนแค่ 3 เดือน พูดสนทนาเบื้องต้นได้พอๆ กับที่เรียนภาษาอังกฤษมาตั้งกะเด็กๆ เลย เลยทำให้กลายเป็นว่าเราสนุกกับภาษาจีน พอมาเรียนอ่านเขียนยิ่งสนุกใหญ่เลย เวลาไปเที่ยวที่ไหนมีอักษาจีนก็ทำให้เราอยากอ่าน อยากแปล ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง ภาษาอังกฤษมีให้อ่านให้แปลเยอะกว่า แต่ถ้าถามใจเราจริงๆ เราก็ชอบภาษาอังกฤษมากกว่านะ แต่ทำมันได้ไม่ดีสักที ทั้งสองภาษาเป็นวิชาที่โดนหลักสูตรบังคับเรียนทั้งคู่ ไม่ได้ไปสรรหาเรียนเองแต่ประการใด จากคุณ : NongBua - [ 2 ก.ย. 51 14:47:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอบคุณ คคห 25 ถ้าคุณเคยทำงานที่เพลินจิตนานๆหลายๆปี แบบเรานะ แล้วพอเลิกงานก็เข้าแหล่งนักท่องเที่ยวต่างชาติย่านเพลินจิต สุขุมวิท และพัฒพงศ์ ซึ่งมีมีผู้หญิงบาร์ไปหากินกันมากมาย แล้วคุณลองปลอมตัวเป็นชาวต่างชาติ (เราปลอมตัวแล้วพวกเธอจับโกหกเราไม่ได้หรอก เพราะหน้าตาเราก็ไม่ค่อยเหมือนคนไทยอยู่แล้ว อีกทั้งเรายังเปลี่ยนสำเนียงเราได้ทุกวัน ให้พูดได้ตั้งหลายๆสำเนียง) แล้วสนทนาภาษาอังกฤษกับพวกเธอ ทุกๆวันนะ  ตุณจะแปลกใจว่า สาวๆที่เพิ่งเข้ามาทำงานแบบนี้ใหม่ๆน่ะ ส่วนใหญ่พูดอังกฤษปล่อยไก่ผิดเละเทะ ก็จริง แต่ก็มีหลายคน ที่เรียนรู้จากประสบการณ์หลายๆปี จนถึงขั้นพูดอังกฤษได้เป็นธรรมชาติเหมือน native speaker จริงๆเลยก็มี (หมายถึงวัดระดับแค่ภาษาพูดในชีวิตประจำวันว่าพูดถูกgrammar และพูดด้วยสำเนียงที่ถูกต้องเป็นธรรมชาติเท่านั้นนะ ไม่นับภาษาเขียนยากๆ)   ตอบ คคห 26 ภาษาจีนเป็นภาษาที่น่ารักมากๆ ถ้าคุณท่องศัพท์ได้ 4,000 คำ คุณก็แปลได้ 4,000 คำ และเขียนได้ 4,000 คำโดยการเอาคำศัพท์ภาษาจีนมาเรียงๆกันคล้ายๆภาษาไทย แล้วแค่เปลี่ยนตำแหน่ง adjective กับ noun คนจีนก็อ่านรู้เรื่องแล้ว  แต่ภาษาอังกฤษคุณท่องศัพท์ ได้ 4,000 คำ คุณแปลไม่ได้ 4,000 คำ และเขียนไม่ได้ 4,000 คำ เว้นเสียแต่ว่าคุณจะรู้ “พฤติกรรมเฉพาะตัวของคำศัพท์ภาษาอังกฤษแต่ละคำ”   นั่นก็หมายความว่า คุณเรียนภาษาจีน 5 ปี แล้วท่องแต่ศัพท์หลายๆพันคำ คุณก็ลืมตาอ้าปากได้แล้ว คือเขียนภาษาจีนแล้วดูเป็นธรรมชาติ ในขณะที่คุณเรียนภาษาอังกฤษ 10 ปี แล้วกท่องศัพท์ได้บานเบอะ แต่คุณเขียนไป ฝรั่งอ่านแล้วปวดหัว เว้นเสียแต่ว่าคุณจะรู้ “พฤติกรรมเฉพาะตัวของคำศัพท์ภาษาอังกฤษแต่ละคำ” พฤติกรรมเฉพาะตัวของคำศัพท์แต่ละคำในภาษาอังกฤษนี้ มันทำให้คนที่เรียนฟังกับพูดอังกฤษ ให้ได้ในลำดับแรก กลายเป็นเรียน grammar พื้นฐานไปแล้ว...โดยไม่รู้ตัว...!!!!  และถ้าคนๆนั้น ไปเปิดหนังสือ grammar อ่านศึกษาเรื่องยากๆ เอาทีหลัง เขาก็จะเก่งขึ้นมาได้ง่ายกว่าคนที่เรียนแต่ grammar มาตลอด แต่ไม่เคยได้ยิน และไม่เคยพูดกับฝรั่งเจ้าของภาษาเลย เราเคยถึงกับพูดว่า พฤติกรรมเฉพาะตัวของคำศัพท์ภาษาอังกฤษ มันทำให้ภาษาอังกฤษกลายเป็นภาษาที่เรียนยากมากที่สุดในโลก แต่คนที่ไม่เคยใช้ภาษาอังกฤษทำงานหลายๆปี พอเห็นเข้าก็จะเข้ามาหัวเราะเยาะ แล้วบางคนถึงกับพูดว่า “ถ้าคุณคิดว่าภาษาอังกฤษยากนะ คุณก็ไม่ต้องเรียนภาษาอื่นแล้วหละ...555+++...” อยากดูพฤติกรรมเฉพาะตัวของคำศัพท์ภาษาอังกฤษ แต่ละคำ ก็ลองเข้าไปดูกระทู้นี้ที่เราปั่นไว้โดยใช้ login เดิมคือ tansy(iwrite4u) แล้วคุณก็จะเข้าใจว่า ทำไมคนไทยเรียนอังกฤษ 10 ปี เขียนอังกฤษผิดเพียบเลย แต่เรียนจีน 5 ปี เขียนจีนดีจนคนจีนชมได้ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/05/K6595622/K6595622.html แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 51 18:14:21 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 51 18:02:01 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 51 17:57:02 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 51 17:54:22 จากคุณ : agelesstansy - [ 2 ก.ย. 51 17:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 test จากคุณ : jannypantip - [ 3 ก.ย. 51 07:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เรียนไวยากรณ์เพื่อ "ทราบ" กฏเกณฑ์ของมัน เพื่อที่จะได้ "สร้าง" ประโยคขึ้นมาเองได้ง่ายครับ คนที่ไม่ได้เรียนแต่พูดได้ ก็เพราะ เขามีความสามารถในการซึมซับกฏไวยากรณ์ได้เร็วครับ(ซึ่งคนเหล่านี้ หากปล่อยเขาไว้ที่ไหน ๆ ก็ตามในโลกนี้ เขาก็จะสามารถสื่อสารในภาษานั้น ๆ ได้อย่างรวดเร็ว) เพียงแต่จะสู้คนที่เรียนมาโดยตรงไม่ได้ สรุปก็คือ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เรียนก็สามารถพูดได้ แต่ เป็นเพราะ เขากำลังเรียนแกรมม่าอย่างไม่รู้ตัวต่างหาก จากคุณ : Roh_Z - [ 3 ก.ย. 51 18:44:31 ]