PANTIP.COM : K6967556 (อาชาลาสายัณห์)..............เรื่องย่อ แดนมิคสัญญี ลายแทงฟ้าเหลือง เรื่องที่ 6(เรื่องสุดท้าย)......................ขอรับ [นิยายกำลังภายใน]

ความคิดเห็นที่ 1

วิจารณ์
อาตี๋ “น้อยมาก…….น้อยจริง ๆ”
อากู๋ “บ่นอะไรอยู่คนเดียวตี๋น้อย”
อาตี๋ “ก็นางเอกในเรื่องแดนมิคสัญญี นะซิอากู๋”
อากู๋ “ทำไมหรือ?”
อาตี๋ “ก็นางเอกในเรื่องนี้มีน้อยจังเลย ตามสไตล์ของเซาะงังผู้ประพันธ์ จะต้องมีไม่ต่ำกว่าสามสี่คน นี่อะไรกัน เรื่องนี้มีแค่สองคนเท่านั้น น้อยมาก”
อากู๋ “นึกว่าเรื่องอะไร ถ้าเรื่องนี้มีนางเอกสองคนเจ้าบ่นว่าน้อย เจ้าลองไปอ่านเรื่องของผู้ประพันธ์ท่านนี้อีกเรื่องสิ มีนางเอกแค่คนเดียวเอง แล้วเจ้าจะร้องไม่ออก”
อาตี๋ “ว่ากระไร!! เรื่องของเซาะงังมีนางเอกแค่คนเดียว มีด้วยหรือ?”
อากู๋ “ก็เรื่องแส้สังหารน่ะสิ”
อาตี๋ “อืม...น่าสนใจ ๆ ไว้ตี๋น้อยจะเอามาอ่านดู ว่าแต่เรื่องแดนมิคสัญญีนี้ นับว่าผิดธรรมเนียมของเซาะงังอีกครานึงนะ อากู๋”
อากู๋ “ธรรมเนียมอันใดหรือ?”
อาตี๋ “ก็ธรรมเนียมเลือดท่วมหนังสือน่ะสิ ในบรรดานิยายจีนกำลังภายในทั้งบรรณพิภพ มีแต่ของเซาะงังกับลิ้วชั้งเอี้ยงเท่านั้น ที่เขียนบทบู๊ได้ดุเดือดเลือดพล่าน บรรยายฉากการต่อสู้ได้อย่างเห็นภาพพจน์”
อากู๋ “ไอ้กระแดะ!! หน็อยแน่…เล่นใช้คำ”บรรณพิภพ”ซะด้วย แต่ที่เจ้าพูดมาก็ถูกต้อง มีเพียงสองนักประพันธ์นี้เท่านั้นที่คู่ควรกับคำว่า เจ้าแห่งนิยายบู๊ล้างผลาญ แล้วทำไม? เรื่องแดนมิคสัญญีนี้ข้าก็เห็นว่ามันบู๊ล้างผลาญดีนี่มีอะไรที่ผิดปกติหรือ?”
อาตี๋ “บู๊นั้นก็บู๊อยู่หรอก แต่เลือดไม่ค่อยมากเท่าไร ไม่มันส์ง่ะ”
อากู๋ “เจ้ากำลังพูดถึงกระบี่เย็นกลั่นโลหิต ของฮั่งซ้งเหล็ง ที่สะบั้นอวัยวะขาดแต่โลหิตไม่หลั่งไหลใช่หรือไม่?”
อาตี๋ “นั้นแล อากู๋คิดดูแทนที่เลือดจะสาดกระจาย แต่กลับผนึกแข็งกับอวัยวะซะอย่างงั้น มันจะไปสนุกตรงไหนกัน”
อากู๋ “คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะซาดิสม์ถึงขนาดนี้นะตี๋น้อย แต่การบรรยายของเซาะงัง เมื่อตอนโลหิตผนึกแข็งตัวกลับน่าสะพรึงกลัวกว่าการที่โลหิตสาดกระจายซะอีก”
อาตี๋ “อากู๋ก็กล่าวหากันเกินไป เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า ตี๋น้อยขอเปลี่ยนไปพูดถึงตัว จอมกระบี่สันโดษ ก็ได้”
อากู๋ “เจ้าพูดถึงจอมกระบี่สันโดษ อี้เกียฮง ก็ดีแล้ว เจ้าควรจะศึกษาตัวละครตัวนี้ให้ดี ๆ และควรเอาเยี่ยงอย่างตัวละครตัวนี้เสียด้วยซ้ำ”
อาตี๋ “เอาเยี่ยงอย่างที่ถือทิฐิมานะ ไม่สุงสิงกับใคร คร่ำเคร่งฝึกปรือกระบี่ใช่หรือไม่?”
อากู๋ “เจ้าเด็กเวร ไม่ต้องมายิ้ม เจ้าก็รู้ว่าข้ากำลังหมายถึงเรื่องใด?”
อาตี๋ “อากู๋ด่าว่าตี๋น้อยอีกแล้ว แหย่เล่นหน่อยก็ไม่ได้ ตี๋น้อยรู้นาว่าอากู๋กำลังหมายถึงอะไร อากู๋กำลังหมายถึงความกตัญญูของอี้เกียฮงที่ไม่ยอมให้ผู้ใดมาย่ำยีแม้โครงกระดูกของมารดาใช่หรือไม่?”
อากู๋ “นับว่าเจ้ายังรู้ความอยู่บ้าง ว่าแต่เจ้าอ่านเรื่องนี้แล้วมีความคิดเห็นเช่นไร?”
อาตี๋ “อย่างแรกเลย คือความผิดพลาดในการแปล โดยในตอนต้นเรื่องแปลชื่อกระบี่ของสำนักระบี่ยะเยียบว่า”กระบี่เย็นผนึกโลหิต” แต่ในตอนกลางเรื่องกลับกลายเป็น ”กระบี่เย็นกลั่นโลหิต” ถือเป็นความผิดพลาดได้หรือไม่?”
อากู๋ “นับว่าเจ้ามีข้อสังเกตที่ใช้ได้ทีเดียว พูดถึงกระบี่เล่มนี้ อากู๋จะบอกอะไรให้เจ้าฟังอย่างนึง”
อาตี๋ “กระบี่เล่มนี้มีข้อพิเศษอื่นอีกหรือขอรับ?”
อากู๋ “ตัวกระบี่ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ฮั่งซ้งเหล็งเจ้าของกระบี่ ได้ตกทอดกระบี่เย็นกลั่นโลหิตพร้อมเพลงกระบี่สัตตกระบี่มหากาฬเพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้รับสืบทอด ตามคำแนะนำของบัณฑิตสี่สุดยอด”
อาตี๋ “อากู๋อย่ามั่วสิขอรับ ตี๋น้อยอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่เห็นมีเรื่องอย่างที่อากู๋ว่าเลยแม้แต่น้อย”
อากู๋ “ก็แล้วใครบอกว่าอยู่ในเรื่องแดนมิคสัญญีเล่า ข้ากำลังหมายถึงเรื่อง ”ผลาญโลกันตร์” ต่างหาก ซึ่งถือเป็นอีกเรื่องนึงของเซาะงังที่สนุกดีใช้ได้ทีเดียว”
อาตี๋ “ว่ากระไร!! เรื่องผลาญโลกันตร์ เป็นตอนต่อจากเรื่องแดนมิคสัญญีรึ?”
อากู๋ “จะบอกว่าเป็นเรื่องสืบเนื่องก็ไม่ถูกต้องนัก ต้องบอกว่าเซาะงังใช้เชื้อจากเรื่องแดนมิคสัญญีเป็นพื้นเท่านั้น เพราะตัวละครในเรื่องผลาญโลกันตร์ไม่มีส่วนสัมพันธ์กับเรื่องแดนมิคสัญญีเลยแม้แต่น้อย”
อาตี๋ “น่าสนใจ ๆ เพราะนาน ๆ เซาะงังจะเขียนเรื่องที่มีส่วนเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กัน ไว้จะต้องหามาอ่านซะแล้ว”
อากู๋ “ไม่ต้องมาทำยิ้มกะหลิ่มกระเหลี่ยกับข้า อยากอ่านก็เอาของเก่ามาคืนก่อน แต่ก่อนอื่น ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้ามีข้อสังเกตต่อเรื่องแดนมิคสัญญีเพียงแค่นี้?”
อาตี๋ “ข้อสังเกตที่ตี๋น้อยมีเป็นข้อสงสัยที่มีต่อเรื่องบู๊แทบทุกเรื่อง ที่ตัวการร้ายจะต้องมาโผล่เอาตอนจบทุกที อย่างในเรื่องนี้ผู้นำวิหารไตรภพอันประกอบไปด้วย ประมุขอันดับสาม เทพสันโดษ (กวนงั่วอึ้งโซ่ว) เตี่ยจงง้วน อันดับสอง จอมเฒ่าเบญจคีรี (โหวงักซิ่งกุน) เฮียะเทียนลิ้ง และประมุขใหญ่ กระบี่จอมโฉด (กือเกี่ยมม้ออ้วง) เอ็กฮุ้นเพียว ทำไมพวกมันไม่ออกมาเข่นฆ่าสังหารพระเอกตั้งแต่แรกตอนที่ตัวเอกของเรื่องยังไม่ปีกกล้าขาแข็ง ชอบปล่อยให้บริวารออกมาจัดการ แล้วก็ถูกกำจัดกวาดล้างไปทีละคน ตกลงมันโง่หรือฉลาดน้อยกันแน่ หรือว่าทรนงตนถือดีว่าไม่ควรเอามีดฆ่าโคไปเชือดไก่”
อากู๋ “แล้วเจ้าอยากให้เรื่องมันจบเร็ว หรืออย่างไง? เพราะถ้าตัวโกงออกมาตั้งแต่ตอนที่พระเอกยังไม่เข้มแข็ง พระเอกก็ตายน่ะสิ แล้วเรื่องมันจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร?”
อาตี๋ “แต่อย่างน้อยก็ไม่ควรรอจนบริวารถูกกำจัดหมดสิ้นจึงค่อยปรากฏกายออกมา”
อากู๋ “เอาเถอะทุกผู้คนย่อมมีที่ถือดีของแต่ละคน ถ้าเจ้าอยากอ่านเรื่องที่จอมบงการมีบทบาทตั้งแต่ตอนต้น ข้าขอแนะนำให้เจ้าไปอ่านเรื่อง ”อินทรีกาญจนา” ของเซียวเส็ก “กระพรวนเลือด” ของเซาะงัง ตลอดจน ”เทพบุตรกระบี่ทอง” ของอ้อเล้งเซ็ง”
อาตี๋ “ทั้งสามเรื่องนี้ตัวการร้ายมีบทบาทตั้งแต่ต้นเรื่องเลยหรือขอรับ?”
อากู๋ “ถูกต้อง!! เหมาะสำหรับเด็กซาดิสม์เยี่ยงเจ้าเป็นอย่างยิ่ง”
อาตี๋ “อากู๋ง่ะ!?!?”

จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 5 ก.ย. 51 14:08:23 ]