ความคิดเห็นที่ 1 ธรรมชาติมนุษย์ ฟัง >>> พูด >>> เขียน ธรรมชาติไทย ท่อง >>> เขียน >>> พูดผิดๆ >>> ฟังไม่ออก จากคุณ : อย่าไปรู้เลย - [ 9 ก.ย. 51 12:19:00 A:222.123.216.87 X: TicketID:106386 ]

ความคิดเห็นที่ 2 การเรียนภาษา ไม่ว่าภาษาอะไรถ้าไม่ได้ใช้ ไม่ได้ฟังบ่อยๆ ยังไงก็ลืมค่ะ  ภาษาอังกฤษถ้าจะเรียนให้ดีต้องเริ่มที่มีใจชอบก่อน ถ้าไม่ชอบไม่อยากเรียน เรียนยังไงก็ไม่รุ่งค่ะ  อีกอย่างเวลาฝรั่งเค้าพูดกันจริงๆเค้าไม่ได้ยึดเรื่องแกรมม่ามากมายหรอกค่ะ เน้นการสื่อสารเข้าใจเป็นหลัก ส่วนตัวเราคิดว่าเป็นกับตัวคนเรียนด้วยนะ เราเรียนอังกฤษมาตั้งนานก็ยังพูดได้แบบงูๆปลาๆ แต่ฟังเข้าใจ แปลได้ เขียนได้ สามารถดูหนังหรืออ่านนิยายเป็นภาษาอังกฤษได้ในระดับหนึ่ง แต่ทักษะเหล่านี้เกิดจากการขวนขวายเอาเองค่ะ โรงเรียนไม่ได้สอน  อีกอย่างจำศัพท์อาจเป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่ถ้าศัพท์ยังจำไม่ได้จะอ่านออกเขียนได้ ได้ยังไงจริงมั้ยคะ  เราคุยเมล์กับคนต่างชาติ เราไม่เคยนึกถึงการใช้แกรมม่าเลยค่ะ แต่เลียนแบบรูปประโยคที่เค้าใช้กันบ่อยๆก็เข้าใจได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงแกรมม่าที่นั่งเรียนมาฮ่าๆ เรื่องเรียนไม่มีคำว่าสายนะคะ  ยังทันค่ะ ถ้าจะเรียนภาษาอังกฤษอีกครั้ง ถ้ามีปัญหาเรื่องการแต่งประโยคให้ลองอ่าน text ที่เป็นภาษาอังกฤษบ่อยๆค่ะ แล้วเราจะเริ่มคุ้นเคย และมองออกถึงรูปประโยคที่เค้าใช้กันค่ะ สู้ๆนะคะ พยายามเข้า จากคุณ : Yodel - [ 9 ก.ย. 51 12:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ใช้งานได้ดีมากครับ อาจจะเป็นเพราะว่าโชคดีที่ได้เรียนกับอาจารย์ที่ดีครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 9 ก.ย. 51 13:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ได้ในระดับที่ค่อนข้างดีครับ ผมพอใจกับภาษาอังกฤษที่ได้เรียนมาตั้งแต่ ป.5 - ป.ตรี จากคุณ : pokemon trainer - [ 9 ก.ย. 51 13:05:02 A:10.114.0.129 X:202.12.97.114 TicketID:000119 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ของผมเรียนอนุบาลยันจบปริญญาในประเทศ ก็ได้อย่างเห็นนี่แหละ ร้องเพลงฝรั่งได้ คุยกะฝรั่งรู้เรื่องตั้งแต่กินข้าวกินเหล้าด้วยกันไปจนยันการเมืองและวิชาการระดับนานาชาติ เขียนเอกสารวิจัยได้ เขียนเอกสารวิชาการแจกจ่ายทั่วโลกได้ แล้วก็เรียนมันแบบผิดธรรมชาตินี่แหละคือกลับหัวกลับหาง อ่าน->เขียน->ฟัง->พูด ไม่ได้ไปเรียนด้วยวิธีพิเศษพิสดารมาจากไหน ผมมาเรียน AUA และเรียนโรงเรียนภาษาของหน่วยงานเอาตอนโตแล้ว ได้สำเนียงและความคล่องแคล่ว แต่ว่าเนื้อหาการพูดและเขียนอันเป็นตัวสร้างความมั่นใจในเบื้องต้นนั้น ผมมีอยู่เต็มพุงก่อนหน้านั้นแล้ว จากการอ่านและเขียนที่รับมาแบบกลับหัวกลับหางนี่แหละ ก่อนเรียนฟังและพูดเป็นเรื่องเป็นราว ผมก็สื่อสารได้นะ ไม่ใช่ไม่ได้ อาจจะสำเนียงไม่ดีนัก ถูกๆผิดๆตามประสาคนไม่ได้ฟังและพูดมาแต่อ้อนแต่ออก แต่เรามีความมั่นใจเต็มที่ในสาระการสื่อสารของเราว่าประโยคที่เราพูดน่ะถูกต้อง ศัพท์ที่เราใช้น่ะเหมาะเหม็ง สื่อความหมายชัดเจน สำนวนเราไม่แพ้ฝรั่งส่วนมาก เราไม่ใช่งูๆปลาๆแต่เราเป็นเสืออยู่แล้ว การเรียนฟังและพูดเป็นทางการเป็นเครื่องติดปีกให้เสือเท่านั้นแหละ ดังนั้น การเรียนแบบผิดขั้นตอนไม่ใช่อุปสรรคในการเรียนภาษาอังกฤษชนิดข้ามไม่ได้หรือเอาชนะไม่ได้ หากสามารถมีโอกาสเข้าถึงทรัพยากรหลักในการนำเข้าคือการอ่านหนังสือและได้รับการปลูกฝังนิสัยในการอ่านที่ดี ทักษะในการใช้ภาษามีอยู่สี่อย่างคือ ฟัง พูด อ่าน เขียน สองอย่างเป็นการนำเข้าคือ ฟังและอ่าน อีกสองอย่างเป็นการส่งออกคือ พูดและเขียน ดังนั้นเงื่อนไขในการเริ่มสร้างทักษะก็คือการนำเข้า ยิ่งนำเข้าในเชิงปริมาณและคุณภาพมากเท่าไร เมื่อถึงคราวจะส่งออกก็สามารถทำได้สอดคล้องกันเป็นเงาตามตัว ไม่นำเข้าอะไรเลยแล้วจะเอาอะไรไปส่งออก หรือ นำเข้าสิ่งที่มีคุณภาพเลว สิ่งที่ส่งออกก็คุณภาพเลวตามไปด้วย อย่างที่เขาเรียก GIGO Garbage In Garbage Out การนำเข้ามีสองอย่างคือ ฟัง กับ อ่าน คนไทยโดยมากไม่มีโอกาสได้ฟัง ก็ปิดประตูไปหนึ่งประตู เหลืออีกประตูหนึ่งคือการอ่าน ทีนี้ถ้าไม่อ่านไม่ว่าเป็นเพราะไม่ได้รับการปลูกฝังนิสัยการอ่านหรือเพราะไม่มีหนังสือจะให้อ่าน ก็จบเห่ เพราะก็เหมือนทหารจะไปรบแต่ไม่มีกระสุนปืน มันจะเหลือเรอะ แล้วถ้าเริ่มขวนขวายตอนนี้ล่ะ? ย่อมทำได้ จะไปได้แค่ไหนขึ้นกับความพยายามแล้วละ อย่างที่ฝรั่งเขาว่า No one is too old to learn และ Better late than never ลงมือได้เลยครับ อย่านั่งเฉย เดินทางพันลี้มันก็เริ่มด้วยก้าวแรกทั้งนั้น ผิดมันก็ต้องมี ทุกคนก็ผิดมาก่อนทั้งนั้นเพราะไม่มีมนุษย์ที่ไหนเก่งมาจากท้องแม่ ดังนั้นท้อได้ แต่อย่าท้อแท้ ท้อได้แต่ว่าแค่ท้อเทียมก็พอ อย่าให้ท้อแบบของแท้ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 9 ก.ย. 51 13:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมโชคดีที่ตั้งแต่อนุบาลจนจบประถม ผมเรียนโรงเรียนเอกชน เป็นโรงเรียนคริสต์แห่งหนึ่งซึ่งเน้นภาษาอังกฤษมากๆ พอไปต่อโรงเรียนรัฐบาลตอนมัธยม ปรากฎว่าได้เปรียบเพื่อนๆในชั้นมากๆ ตอนอยู่มัธยมภาษาอังกฤษผมคงที่ ไม่ได้ก้าวหน้ากว่าตอนจบประถมเลยแม้แต่น้อย ตั้งแต่ม.1ยันม.6 ก็สอนแต่เรื่อง Tense มา ตลอด ไม่ได้อ่านผิดครับ สอนอยู่เรื่องเดียว ไม่สอนอะไรให้มันลึกกว่านี้หรือเพิ่มบทอื่นๆเลย แล้วเชื่อมั้ยครับว่าตอนเรียนมัธยม ผมได้อังกฤษท็อปห้องตลอด ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้เก่งสักเท่าไร เมื่อเทียบกับโรงเรียนเอกชนอื่นๆ (เนื่องจากโรงเรียนรัฐไม่มีชื่อเรื่องการสอนอังกฤษอยู่แล้ว) เพื่อนผมที่เรียนรัฐมาตลอด(ไม่เน้นโรงเรียนดังๆ) ภาษาอังกฤษห่วยแตกครับ ศัพท์ก็รู้น้อย พออาจารย์ให้แต่งประโยค ก็เอาศัพท์มาแปะๆกัน มั่วไปหมด ไม่รู้แม้กระทั่ง อันไหนเป็น verb อันไหนเป็น adj. เรื่องทักษะการฟัง-พูด-อ่าน-เขียนเหรอ ศัพท์พื้นๆยังไม่รู้เลย แถมยังไม่รู้หน้าที่ของคำด้วยซ้ำ พูดง่ายๆคือการศึกษาไทย(โรงเรียนรัฐทั่วๆไป) ไม่ได้จริงจังการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเท่าที่ควร เว้นแต่พวกโรงเรียนรัฐใหญ่ๆ และโรงเรียนเอกชนดังๆเช่นเครืออัสสัมชัญ เครือเซนต์ทั้งหลาย กรุงเทพคริสเตียน มงฟอร์ด เด็กพวกนี้จะเก่งอังกฤษกันมากๆ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 51 14:11:15 จากคุณ : กอล์ฟ (golfnumeric) - [ 9 ก.ย. 51 14:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิดว่าตัวเองสื่อสารกับคนอื่นที่ใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารได้ดีพอสมควร ไม่ถึงกับ speak native แต่ก็ไม่ยืนอึ้งหรือต้องให้ทวนคำพูดช้า ๆ หลายครั้ง ส่วนวิธีการศึกษาก็ในประเทศเหมือนกัน แต่ขวนขวายเพิ่มเติมเองครับ โชคดีที่ผมชอบเรียนภาษามาแต่ไหนแต่ไร เดี๋ยวนี้ก็ยังชอบอยู่ จากคุณ : พลายแป้ง - [ 9 ก.ย. 51 14:58:48 A:128.178.254.207 X: TicketID:120371 ]

ความคิดเห็นที่ 8 It is a sad story. จากคุณ : genf - [ 9 ก.ย. 51 17:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราขอบคุณการเรียนตอนประถมที่ครูบังคับท่องศัพท์วันละ 10>20>30คำ ค่ะ เมื่อก่อนไม่ชอบ เบื่อมาก แต่มาได้ประโยชน์ตอนโต คลังศัพท์เราเยอะมากค่ะ ระดับของเราที่วัดตอนม.ต้นที่รู้ว่าตัวเองมีหัวทางภาษาอังกฤษคือตอนที่เราด่าอาจารย์คนฟิลลิปปินส์ที่มาดูถูกเด็กไทย รวมทั้งเรากับเพื่อนว่า โง่ งี่เง่า ใส่เป็นชุดค่ะ (ถึงขั้นเขาเหวอและไม่สอนชั้นเราอีก สุดท้ายก็ลาออกหนีค่ะ) อาจจะเพราะว่าเราเจอครูดีๆ และครูภาษาอังกฤษเราใจดีกันมาก (ยกเว้นยัยคนนั้น) ทำให้เรากล้าพูด กล้าที่จะเรียนรู้ มากกว่าคนอื่นๆ ผลจากการเรียนโรงเรียนคอนแวนต์ที่เน้นภาษาทำให้เรามีภาษีดีกว่าเด็กรุ่นเดียวกันทั่วไปค่ะ ไม่ได้เรียนเสริมเลย นอกจากตอนเตรียมเอนท์ กับมีเรียนkumonอังกฤษตอนม.ห้า เพราะเราคิดว่ามันสนุกดีค่ะ (เรียนเลขอยู่ก่อนแล้วด้วย) ตอนม.ปลายเราเข้ามาก็ตกใจเหมือนกันว่าความสนใจของเพื่อนในวิชาภาษาอังกฤษนั้นน้อยมาก เราก็ต้องเปิดติวเพื่อนๆ อาจารย์ไม่สามารถจะสอนให้กระชับได้ เสียเวลามาก จริงๆอาจารย์เก่งทุกท่านค่ะ คุณภาพดี เด็กAFSเก่ากันหลายท่าน แต่ไม่สามารถเดินหน้าได้เพราะเด็กไม่ทัน ไม่ทันนี่ก็เพราะไม่เปิดใจรับก็มากค่ะ ฝังใจว่ายากมาตลอด จริงๆไม่มีอะไร พอเราติวให้เขาได้พื้นเขาก็เข้าใจและรับที่เหลือได้หมด เพื่อนๆก็เริ่มสนใจภาษาดีขึ้น จบม.ปลาย ภาษาเราอยู่ในขั้นศึกษาในระบบภาษาอังกฤษพอได้ ตอนนี้ อยู่ในระดับที่สื่อสารทุกทักษะได้ดี อ่อนสุดยังคงเป็นการเขียน การพูดนั้นสามารถนำเสนอและโต้แย้ง เจรจาได้ (พวกแสลงนี่ต้องมาซึมซับเอาตอนเรียนมหาวิทยาลัยนี่แหละค่ะ) การเขียนเป็นปัญหาเพราะว่าหัวไปก่อน ไม่คิดเป็นภาษาไทยแล้วค่ะ แยกได้เด็ดขาด แต่ปัญหาไวยากรณ์ก็มีเรื่อยๆ ต้องเช็คทุกครั้ง ทุกวันนี้ใช้ได้ดีก็จริง แต่ก็ต้องใช้ทุกวันจึงจะอยู่ตัว การเรียนมาจนเก่งแต่ไม่ใช้ ไม่ได้ช่วยอะไรค่ะ มันต้องใช้ เหมือนออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก ถ้าลดได้แล้วไม่ออกกำลังกายต่อเนื่องเดี๋ยวก็เด้งผลุงกลับมาอ้วนอีกค่ะ หนักกว่าเดิมด้วยแน่ๆ จากคุณ : kurika - [ 9 ก.ย. 51 18:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สมัยมัธยมต้น  คุยกับครูหรั่งได้ระดับเรื่องทั่วๆไป  ครูหรั่งสมัยนั้นมาจากพีสคอร์   สมัยมัธยมปลาย  ทะเลาะกับอาจารย์หรั่งได้ในหัวข้อวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมหรั่ง ไอกับยูนะคิดไม่เหมือนกันหรอกยะ สมัยระดับปริญญาต่อๆมา   ไม่ค่อยกะเถิบไปไหน  เพราะต้องเรียนเพิ่มเพื่อ เปรียบต่างอีกสองสามภาษา    สมองมันเลยเลยปั่นป่วน  จอดแน่นิ่ง ไม่ไปไหน จากคุณ : akebi1 - [ 9 ก.ย. 51 19:49:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ข้อความนี้ Copy & Paste เพราะช่วงนี้มาหลาย ๆ กระทู้ที่มาขอคำปรึกษาเกี่ยวกับภาษาอังกฤษใน Pantip เเห่งนี้ ผมจะได้ไม่ต้องพิมพ์บ่อย ----------------- ลองเข้าไปอ่านงานผมดู เขียนมาปีที่ 9 เเล้ว ผมเขียนเเบบตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมนะครับ เเต่จริงใจ ถ้าอยากได้การเสเเสร้ง เเกล้งยอให้รัก เข้าไปอ่าน จะผิดหวังที่สุด เพราะผมยืนยัน 100% มาตลอดชีวิต(จุดยืนผม จนนักเรียนบางคนกลัว ไม่มาเรียน เเต่ผมไม่สน) ภาษาคือทักษะ อยากได้มาก ฝึกมาก อยากได้น้อย ก็ต้องฝึก ผมต้องฝึกตลอดชีวิต-------------- ------------- เเต่ผมขอคาดหวังสักหน่อยว่า คุณ ๆ ณ ที่นี้ที่อยากเก่งภาษา คงอาจจะทำให้ผมอยากเขียนให้อ่านต่อไปเรื่อย ๆ --------------- -------------------ทุกวันนี้ ผมทำงานหนักมาก เงินหาใหม่ได้ เเต่เวลาที่เสียไป หาคืนไม่ได้นะคุณ ผมจึงต้องวางเป้าหมาย คาดหวังไว้บ้าง เพราะผมไม่ใช่คนดีมากๆๆๆ ถึงกับว่าที่จะเขียนต่อไป ถึงคนไม่สน ถ้าคนอ่านไม่สนใจจะอ่าน หรือ ไม่สนใจจะทราบความจริง ผมน่าจะอยู่เฉย ๆ----------------- --------------- ด้วยความจริงใจ ทุกครั้งที่ผมอ่านกระทู้ลักษณะนี้ ผมยังรู้สึกงงเเละท้อนะว่า ตัวผมเองที่เขียนมาจะเข้าปีที่ 9 เเล้ว ไม่ได้ช่วยอะไรให้คนไทยรู้ภาษาอังกฤษมากขึ้นเลยครับ--------------- --------------- หรือมีคนอ่านงานผมน้อย หรืออ่านเเต่ไม่ปฏิบัติตาม--------- -----------ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น เเค่อยากช่วย เพราะเเต่ละปี จำนวนคนไม่รู้ภาษาอังกฤษ มันเยอะขึ้น ๆ ลำบากทั้งคนสอน(คือผม) เเละคนเรียน(เพราะพื้นฐานเสียหายเกินเเก้ 20 ต้น ๆ หรือปลาย ๆ )-------------------- เพราะผมต้องให้คำเเนะนำเดิม เเต่เขา/เธอก้ไม่ค่อยมีเวลาจะทำ หรือไม่ทำ คำเเนะนำนั่นคือ @@@@@ อ่านหนังสือทุกวัน ไม่ต้องสนใจว่าจะรู้เรื่อง เปิด Dict เป็นเวลา 6-12 เดือน เเล้วค่อยมาคุยกัน@@@@@@@@@ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K6961581/K6961581.html ผมจะดูซิว่า ความมุ่งมั่นของคุณมีเเค่ไหน? อยากพบคนจริงซะที = อยากได้คนอ่านที่เอาจริงซะที รออยู่ครับ รอมา 9 ปีเเล้ว อย่าให้รอนานครับ ขอให้โชคดี เเล้วพบกันครับ tonmelb @@@@@@@@ ผมเป็นคนอย่างไร ถามพี่ ๆ เพื่อน ๆ ในห้องรวมพลนักเเปลได้ครับ ที่เขียนมาทั้งหมด อาจจะเป็นยาขมสำหรับคุณ เเต่ขอรับรองด้วยเกียรติว่า จริงใจเเละปรารถนาดีกับคุณ ๆ ที่สุด ไม่มียาหอม ไม่เสเเสร้งให้รัก ให้ชอบครับ@@@@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 9 ก.ย. 51 20:22:18 A:203.209.118.187 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ระดับ virgin I guess .. English has never been my forte. I was helpless. didn't understand it. didn't want to learn it. hated it to the core. faithfully flunk it in school. จากคุณ : Old Faithful - [ 9 ก.ย. 51 20:48:17 A:72.81.199.211 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราจบจากโรงเรียนคอนเวนต์  ภาษาอังกฤษอยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ grammar ค่อนข้างดี  vocab ก็รู้เยอะในระดับหนึ่ง เรียนมหาวิทยาลัย แทบจะไม่ได้อะไรเพิ่มเติมเลย ก่อนไปเรียนเมืองนอก สอบ IELTS ได้ค่อนข้างดี  มีแต่ writing ที่ได้ 5.0  แต่ reading ได้ 7.0  listening กับ speaking ได้ประมาณ 6.0 (จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ)   ไปเรียนเมืองนอก รู้สึกเหมือนไม่ได้พัฒนาจากตอน ป.ตรี เท่าไหร่นัก แต่สถานการณ์บังคับให้ต้องใช้ภาษาอังกฤษ ทำให้มีความกล้ามากขึ้น การพูดก็ยังไม่ได้มาก เพราะคบแต่คนไทย  (ตอนนี้เสียดายมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว) กลับมาทำงานบริษัืทฝรั่ง  ซึ่งเป็นช่วงที่เราคิดว่าเป็นช่วงที่ภาษาอังกฤษของเราพัฒนามากที่สุด เพราะต้องใช้ทุก skill  โดยเฉพาะการเขียน และการพูด เพราะต้องพูดให้ฝรั่งเข้าใจให้ได้  ไม่งั้นงานก็ไม่เดิน สรุปว่าภาษาอังกฤษของเราได้พื้นฐานที่ดีมาตั้งแต่เด็กค่ะ  แต่ถ้าไม่ใช้ ก็ไม่ได้มีการพัฒนาอะไรเพิ่มเติม จากคุณ : lalabel - [ 10 ก.ย. 51 09:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 "การศึกษาของไทยช่วยให้คุณฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาอังกฤษได้ระดับไหนคะ" ตั้งคำถามแบบนี้ ตอบตรงๆให้เข้าประเด็นไม่ได้ เพราะว่า มีตัวแปรหลายตัวที่จะต้องพิจารณา เช่น 1 หลักสูตรไทยเขาวางไว้ดี น่าจะทำให้ผู้เรียนเก่งภาษาอังกฤษได้ แต่ครูสอนภาษาอังกฤษทั่วประเทศ ความสามารถแตกต่างกันลิบลับ ดังจะเห็นได้ว่า เด็ก ม.6 โรงเรียนชนบทไกลปื่นเที่ยงหลายๆแห่ง บางทีมีความรู้ภาษาอังกฤษเทียบเท่าเด็ก ป.1 โรงเรียนฝรั่งเอง 2. ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอนกันยาก ถ้าผู้เรียนใจไม่รักภาษาอังกฤษ อย่างเช่นเราเป็นต้น แล้วครูเก่งอังกฤษ แต่สอนไม่เป็น ผู้เรียน ที่ใจไม่รักอังกฤษ เช่นเรา ก็เบื่อจนเรียนภาษาอังกฤษในเมืองไทย แล้วไม่ได้อะไรเลย (เราไปเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากสภาพแวดล้อมที่พูดภาษาอังกฤษในต่างแดนล้วนๆ)  ในขณะที่เพื่อนๆเราหลายๆคนเรียนภาษาอังกฤษในเมืองไทย แล้วรู้ภาษาอังกฤษดีมากๆ เนื่องจากใจรักภาษาอังกฤษ แต่พวกเขาที่เรียนในเมืองไทยแล้วเก่ง ก็ไม่ได้เรียนแต่ในเฉพาะในระบบการศึกษา พวกเขาเรียนจากชีวิตจริง (ในการทำงาน) มากกว่านั้นอีก ก็เลยทำให้ตอบโจทย์ที่ จขกท ตั้งมา พอตอบไป แล้วก็จะได้แค่คำตอบที่เป็นจริงเฉพาะรายบุคคลเท่านั้น เนื่องจากในตัวโจทย์ ที่ว่า "การศึกษาของไทยช่วยให้คุณฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาอังกฤษได้ระดับไหนคะ" คำว่า "การศึกษา" ก็ต้องมาหาคำจำกัดความกันอีกว่า ถ้าโรงเรียนในชนบท กับโรงเรียนฝรั่งในกรุงเทพฯ  หรือมหาลัยที่เอ็นติดยากๆที่มีเด็กเก่งอังกฤษเสียเป็นส่วนใหญ่ กับมหาลัยที่ไม่ต้องเอ็น ซึ่งเป็นแหล่งชุมนุมของเด็กอ่อนภาษาอังกฤษ ที่เอ็นไม่ติด (เพราะโดนภาษาอังกฤษตัดเชือกตอนเอ็น) ความรู้ภาษาอังกฤษของนักเรียนในระดับมัธยม กับบัณฑิต ที่จบมาจาก สถานศึกษาต่างๆ ที่ห่างไกลกันลิบลับ เมื่อเป็นเช่นนี้ จะให้นิยามอย่างไรกับคำว่า "การศึกษาของไทย" นั่นก็เพราะว่า "การศึกษา" มันต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างนั่นเอง แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 12:31:44 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 12:24:14 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 12:22:10 จากคุณ : agelesstansy - [ 10 ก.ย. 51 12:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ โอวว.. เราคงตั้งโจทย์และใช้คำผิดเอง  จากความตั้งใจในจุดหมายแคบๆ เลยกลายเป็นกว้างไปซะ  แต่ก็ดีค่ะ  มีประเด็นให้วิเคราะห์เพิ่มได้เยอะดี ^^  ขอบคุณนะคะ จริง ๆ แล้วคำตอบที่ออกมานั้น ขึ้นอยู่กับตัวผู้เรียนเองว่ารักชอบเรียนภาษาไหมและเจอประสบการณ์อะไรกันมาบ้าง อีกทั้งสภาพแวดล้อมมีส่วนสำคัญมาก อยู่ในหมู่คนเก่งหรือด้วยความจำเป็นก็เป็นหนทางช่วยผลักและดันให้พัฒนาด้านภาษาขึ้นด้วย จากคุณ : ด.ญ.ผมม้ากะลาครอบ - [ 10 ก.ย. 51 13:12:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท เข้าใจถูกแล้ว อยู่ที่ผู้เรียน 90% อยู่ที่ระบบแค่ 10% เองมั้ง? จากคุณ : K.Senior - [ 12 ก.ย. 51 11:22:16 ]