พระเจ้ามหาธรรมราชา อนอกแพะลุน ครองราชย์ ๒๑๔๘-๒๑๗๑ (King Maha Dhammaraja, Anaukpetlun : r. 1605-1628)
(พม่า) มหาธัมมะยาซา : Maha Dhamma Raza
(พม่า) อะเน่าก์แพะหลุ่นมิง : Anaukpetlun Min
พระเจ้าอนอกแพะลุน (ขอออกเสียงแบบง่ายๆนะครับ อิอิ) เป็นโอรสเจ้านยองยาน (นยองราม : Lord of Nyaungyan) เป็นพระเจ้าหลานเธอในพระเจ้าชนะสิบทิศบุเรงนอง
พระเจ้าอนอกแพะลุนทรงเป็นกษัตริย์มีอานุภาพมาก ในขณะที่พระองค์ครองราชย์นั้น (๒๑๔๘) อาณาจักรของบุเรงนองแตกสลายไปหมดแล้ว
พุกามประเทศแตกเป็นสามส่วน คือ อังวะ แปร ตองอู พระเจ้าอนอกแพะลุนเมื่อรวบรวมไทยใหญ่ได้แล้ว ก็ตีแปรได้ในปี ๒๑๕๐ ตีตองอูได้ในปี ๒๑๕๓ พระเจ้าตองอู (พระสังกทัต หรือ นัตจินหน่อง) หนีไปเมืองสิเรียม ที่มีเจ้าเมืองคือ ฟิลิป เดอ ปริโต (Filipe de Brito de Nicote) ชาวโปรตุเกส และเข้ารีตนับถือคริสต์
พระเจ้าอนอกแพะลุนยกไปตีเมืองสิเรียมได้ในปี ๒๑๕๖(๕๕?) จับเจ้าเมืองตรึงกางเขน และเอาชาวโปรตุเกสกับพวกลูกครึ่งเป็นทาส เพราะพวกนี้ทำลายพุทธสถาน และย่ำยีพระพุทธศาสนา ทำให้พระเจ้าอนอกแพะลุนและชาวพม่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
เมื่อจับนัดจินหน่องได้ พระเจ้าอนอกแพะลุนเห็นว่าเป็นวงศ์ตองอูเหมือนกัน จึงสั่งให้กลับมานับถือพุทธ และสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ นัดจินหน่องไม่ยอมจึงถูกประหาร
พระเจ้าอนอกแพะลุน ย้ายเมืองหลวงจากอังวะกลับมาหงสาวดีอีกครั้ง
ในปีเดียวกันนั้น (๒๑๕๖) ทรงยกทัพมาตีตะนาวศรีของไทย แต่ก็ถูกไทยกับโปรตุเกส(ที่แค้นพม่าที่ตรึงกางเขนและทารุณคนของตน) ยึดคืนมาได้
ต่อมาปี ๒๑๕๘ ทรงยึดล้านนาเป็นเมืองขึ้นได้ (ล้านนาจึงเป็นเมืองขึ้นพม่ามายาวนาน แม้ไทยจะแย่งมาได้ หรือตั้งตนเป็นอิสระ ก็เป็นเพียงช่วงสั้นๆ จนเป็นเมืองขึ้นไทยถาวรสมัยธนบุรี)
พระองค์จึงเป็นผู้รวบรวมจักรวรรดิพม่าได้อีกครั้ง แม้ไม่ยิ่งใหญ่เท่าพระอัยกาธิราชบุเรงนองก็ตาม
ในปี ๒๑๗๑ ถูกโอรสที่เป็นชู้กับนางสนมปลงพระชนม์ เพราะกลัวถูกจับได้
แต่พระโอรสนั้นก็ถูกประหารโดยพระเจ้าน้องยาเธอของพระเจ้าอนอกแพะลุน ซึ่งขึ้นครองราชย์ต่อ คือ พระเจ้าสิริสุธรรมราชามหาธิบดี (Thalun Min) องค์นี้เป็นธรรมราชา ทรงฟื้นฟูหลักพระธรรมศาสตร์สมัยพุกาม ปรับปรุงการปกครองและเน้นบำรุงพระศาสนา ทรงย้ายเมืองหลวงกลับไปอังวะ (๒๑๗๘) เพราะหงสาวดีทรุดโทรมมาก
รัชสมัยของThalun Min (๒๒๗๑-๒๒๙๑) นั้น การทหารยังเข้มแข็งอยู่ โดยมีไพร่พลถึง ๔๐๐,๐๐๐ คน และสามารถต้านทานการรุกรานจากจีน (๒๑๘๐) ได้ด้วย
แต่สนใจศาสนามากเกินไปจนเริ่มละเลยหัวเมืองมอญ
รัชสมัยต่อๆ มา การทหารพม่าเริ่มเสื่อมลง จนถูกมอญซึ่งได้รับความช่วยเหลือจากฝรั่งเศสในอินเดีย(เพราะพม่าขัดแย้งกับฝรั่งเศสอยู่)ตีกรุงอังวะแตก
สิ้นราชวงศ์ตองอูของบุเรงนองในปี ๒๒๙๕
แล้วก็เป็นการเริ่มต้นของวงศ์อลองพญา หรือ คองบอง ที่โค่นมอญแล้วสร้างอาณาจักพม่าขึ้นมาใหม่จนตีกรุงศรีอยุธยาได้ แล้วสิ้นวงศ์เมื่อตกเป็นเมืองขึ้นอังกฤษ
"กงเกวียนกำเกวียน"
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 51 19:41:16
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 51 05:29:22
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 51 05:06:06
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 51 21:01:34
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 51 18:20:05
จากคุณ :
พญาสุเรนทร์ 
- [
14 พ.ย. 51 18:08:36
]
พระเจ้ามหาธรรมราชา อนอกแพะลุน (อะเน่าก์แพะหลุ่นมิง : Anaukpetlun Min){แตกประเด็นจาก K7194744}
