I got into a carriage which he drove himself, and we set off through the town, a dull, sleepy, gloomy town where nothing was moving in the streets except a few dogs and two or three maidservants. Here and there a shopkeeper, standing at his door, took off his hat, and Simon returned his salute and told me the man's name; no doubt to show me that he knew all the inhabitants personally, and the thought struck me that he was thinking of becoming a candidate for the Chamber of Deputies, that dream of all those who bury themselves in the provinces.
ฉันเข้าไปสู่รถม้าสี่ล้อซึ่งเขาขับด้วยตัวเองและพวกเราเริ่มเดินทางผ่านเมืองที่ เงียบเหงาเมืองมืดมัวและ ไม่มีอะไรกำลังเคลื่อนไหวในถนนเลย ยกเว้นเห็นสุนัขและคนรับใช้2-3คน ที่นี่มีผู้ดูแลร้านกำลังยืนที่ประตูร้าน แล้วถอดหมวกของเขา และไชม่อนกล่าวทักทายกลับและบอกชื่อของเขา ฉันไม่แปลกใจเลยว่าเขารู้ทุกสิ่งโดยตัวของเขาจริงๆ และความคิดของเขาก็หยุดฉันที่ เขากำลังคิดเกี่ยวกับการรับสมัครเลือกตั้งตัวแทน ซึ่งความฝันเหล่านั้นถูกฝังอยู่ภายในของคนทั้งจังหวัด
Then he married. He married, quite suddenly, a little girl from the provinces, who had come to Paris in search of a husband. How in the world could that little thin, insipidly fair girl, with her weak hands, her light, vacant eyes, and her clear, silly voice, who was exactly like a hundred thousand marriageable dolls, have picked up that intelligent, clever young fellow? Can any one understand these things? No doubt he had hoped for happiness, simple, quiet and long-enduring happiness, in the arms of a good, tender and faithful woman; he had seen all that in the transparent looks of that schoolgirl with light hair.
แล้วเขาก็แต่งงาน โดยแต่งงานค่อนข้างจะทันทีกับผู้หญิงที่ตัวเล็ก ๆ ซึ่งมาจากในตัวจังหวัดโดยผู้หญิงคนนี้มาที่ปารีสเพื่อค้นหาสามี แต่โลกช่างแคบและไม่มีความยุติธรรมอะไรเช่นนี้ สำหรับเธอ ด้วยมือที่อ่อนแอ แสงสว่างของเธอ ดวงตาที่ใสและว่างเปล่า เสียงที่น่าเวทนา ผู้ซึ่งเหมือนกับตุ๊กตางานแต่งงานนับร้อยนับพันครั้ง ซึ่งได้พบกับคนหนุ่มที่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดใช่ไหม? มีใครเข้าใจเรื่องนี้ไหม? ไม่มีปัญหาสำหรับเขา เขาหวังแค่ความสุข ความเรียบง่าย ความสงบ และ ความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุด ในอ้อมแขนความดี ความอ่อนโยนและหญิงที่เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์ ซึ่งเขาเห็นทั้งหมดผ่านเด็กนักเรียนผมสีอ่อนคนนั้น
After we had played cards for a long time, I went up to my room and to bed; I was low-spirited and sad, sad, sad! and I sat at my window. Not a sound could be heard outside but the beautiful warbling of a bird in a tree, somewhere in the distance. No doubt the bird was singing in a low voice during the night, to lull his mate, who was asleep on her eggs. And I thought of my poor friend's five children, and pictured him to myself, snoring by the side of his ugly wife.
หลังจากพวกเราเล่นไพ่มาได้ซักพัก ฉันหนีขึ้นไปบนห้องและรู้สึกเสียใจ เสียใจจิงๆ ฉันนั่งลงข้างหน้าต่าง ไม่สามารถได้ยินเสียงใดๆจากข้างนอกแต่กลับมีเสียงของนกอันไพเราะจากต้นไม้ที่ไหนซักแห่ง ไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไมนกถึงร้องเพลงด้วยเสียงต่ำในยามค่ำคืน เพื่อกล่อมคู่ให้นอนหลับหรือเพราะมีใครนั่งทับไข่ของมัน แล้วฉันก็นึกถึงเพื่อนที่ยากจนของฉันทำให้นึกถึงภาพภรรยาที่น่าเกลียดของเค้านอนกรนอยู่ข้างๆ
Ps.วอนคนใจดี ช่วยตรวจงานแปลอังกฤษเป็นไทยให้ด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
จากคุณ :
sexy_fiona 
- [
30 พ.ย. 51 03:36:43
]
วอนคนใจดี ช่วยตรวจงานแปลอังกฤษเป็นไทยให้ด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
มาแอบอ่าน