ยังค่ะ ยังลุ้นไม่จบไม่สิ้น ชีวิตอิฉัน
วันก่อน หัวหน้าฝ่ายบุคคล ถึงขั้นบินมาคุยกับคุณบอสด้วยตัวเอง
เรื่องที่คุณสามีอิฉันจะไปกู้ระเบิดที่อิสลามาบัดเป็นการด่วน
คือ ฝ่ายบุคคล ต้องการให้คุณสามีอิฉัน ไปโดยเร็วที่สุด
1 มกรา นี้ ยิ่งดีใหญ่ แต่คุณสามีบอกว่า ไม่ได้ๆๆ งานยังไม่เสร็จ
(จริงๆ คือ อิเมีย ยังลันล๊า อยู่เมืองไทย ยังไมกลับเลยตอนนั้น)
อย่างเร็วสุด คือ 1 กุมภา
แต่คุณบอส ไม่ย๊อมไม่ยอม ถึงขั้น งอน งอแง ไม่ยอมเซ็นเอกสารใดๆให้คุณสามี
ยืนยัน จะให้คุณสามี ย้ายตอนเดือนสิงหา
ซึ่งเป็นช่วงปกติ ของ summer round
เดือดร้อน ถึง ผจก ฝ่ายบุคคล ต้องบินมาง้อคุณบอส
เพราะอิสลามาบัด มีงานกองท่วมหัวรอคนไปทำงาน แต่ไม่มีคนทำ
คุณบอสยื่นคำขาด ว่า ให้ไปอย่างเร็ว คือ 1 เมษา
คราวนี้ อิฉันร้องบ้าง ว่า ไม่ย๊อม ไม่ยอมๆๆๆ
(ทำท่าน่ารักแบบคุณหลานอยากได้ลูกอมในเซเว่น ประมาณนั้น)
เพราะ อิฉันมีโปรแกรม ว่าจะไปช่วยคุณเพื่อนจัดงานแต่งงาน
ตลอดเดือน มีนา (งานแต่งปลายเดือนน่ะค่ะ)
แล้วไหนจะต้องสมัครเรียน ปริญญาโท เรียนนู่น เรียนนี่
เพราะตามขั้นตอนนั้น เสร็จงานจากที่นี่
เราต้องบินกลับไปรายงานตัวที่เฮกก่อน
ไปตรวจร่างกาย ทำพาวปอร์ตใหม่ ทำเอกสารใหม่
จัดการเรื่อง pension เรื่องค่าเรียนของอิฉัน (เรื่องเงินนี่เรื่องใหญ่นะคะ)
กว่าจะกลับเมืองไทย ได้ ก้อน่าจะใช้เวลาเปนสองสัปดาห์เป็นอย่างต่ำ
คณ ผจก ฝ่ายบุคคล เลยสัญญา(แต่ไม่รับปาก)ว่า จะหาคนมาแทนคุณสามีอิฉัน ให้ได้ ภายในวันที่ 1 กพ เพื่อที่จะมีเวลาส่งงาน ซักสองอาทิตย์
แล้วอิฉันกับคุณสามี จะได้บินกลับฮอลแลนด์กันประมาณกลางเดือน กพ
ปลายเดือน กพ อิฉันจะได้ กลับไปลันล๊าที่เมืองไทยสมใจ
แล้ววงจรชีวิต อิฉัน ก็มานั่งลุ้นต่อไป
เวลาสามีกลับจากทำงาน
ไม่มีซะล่ะ จะถามว่า ดาลิ๊งจ๋าาาาาาา ทำงานเหนื่อยไม๊
มีแต่ถามว่า วันนี้ได้ข่าวอะไรแล้วยัง ตกลงเรื่องนั้นว่างัย
คุณสามีเพิ่งทักว่า อิฉันถามแบบนี้ทุกเย็นมาหลายเดือนแล้วนะ
.........................
จากคุณ :
letsgokrabi 
- [
11 ธ.ค. 51 12:07:35
]
Eritrea ภาคสิบ .... เห็นตอนจบ อยู่ไม่ไกล{แตกประเด็นจาก K7212833}
