ความคิดเห็นที่ 1 ๑. กรณีของพระเจ้าควางแทโทมหาราช เสาหินของพระเจ้าควางแกโทมหาราชนั้น ปัจจุบันเสาหินนี้ตั้งอยู่ในเขตสุสานของพระองค์ในเขตคึงแนซอง (Keungnaeseong) หรือปัจจุบันคือเขต T’unggouแมนจูเรียในของจีน เนื้อหาภายนเสาหินกล่าวเอาไว้ตอนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการขยายดินแดนโดยสังเขปว่า พระเจ้าควางแกโทนั้นสามารถรบได้ป้อม ๖๔ ป้อม (Fortress) และได้หมู่บ้านในครอบครอง ๑๔๐๐ แห่ง (Village) นอกจากนั้นพระองค์ยังได้ปกครองในดินแดนทางเขตแมนจูเรียในของจีน คาบสมุทรเหลียวตง ได้ดินแดนของชนเผ่า และ ตลอดจนการขยายดินแดนลงไปทางตอนใต้ หรือ แพกเจ และโจมตีพวกวะ(Wa) หรือญี่ปุ่นที่มาโจมตีชิลาในขณะนั้นด้วย และจากความยิ่งใหญ่ทางด้านการทหารนั้นเลยเป็นเหตุหพระเจ้าควางแกโทพยายามที่จะสร้างสัญลักษณ์ในการอธิบายความยิ่งใหญ่ของตน โดยการสถาปนาชื่อรัชสมัยของพระองค์เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์เกาหลี คือรัชสมัยยองนัก(Yeongnak) อันแปลว่า “Eternal Joicing” นี่จึงเป็นความพยายามในการสร้างสถานภาพของรัฐในขณะนั้นให้เท่ากับจีน ผ่านทางการตั้งชื่อรัชสมัยนั่นเอง ส่วนเรื่องพระเจ้าอาชิน(Asin) หรืออาฮวา (Ahwa) นั้นจากข้อมูลที่มีอยู่ในมือตอนนี้ รู้เพียงแค่ว่าอยู่ร่วมกับสมัยพระเจ้าควางแกโทเท่านั้น โดยพระเจ้าควางแกโทครองราชย์ในช่วง ๓๙๑-๔๑๓ ส่วนพระเจ้าอาชินครองราชย์ในช่วง ๓๙๒-๔๐๕ ๒. กรณีจูมง ก่อนอื่นต้องต้องทำความเข้าใจว่า เรื่องราวหรือหลักฐานที่เขียนขึ้นในสมัยสามอาณาจักรนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นตำนานหรือนิทานเสียส่วนมาก ตลอดจนหลักฐานส่วนใหญ่ก็ถูกทำลายด้วยลักษณะทางภูมิอากาศและด้วยเหตุผลของสงครามในภายหลัง เพราะฉะนั้นเรื่องราวเกี่ยวกับจูมงที่จะพูดถึงต่อไปนั้นจะเป็นส่วนหนึ่งที่ปรากฏในเอกสารที่เขียนขึ้นในสมัยปลายราชวงศ์โครยอ คือ ซัมกุกยูซา (Samguk Yusa) เขียนโดย พระอิลยอน (Ilyeon) ซึ่งเป็นการรวบรวมตำนานหรือนิทานที่กล่าวถึงในสมัยสามอาณาจักร เรื่องราวมีอยู่ว่า Haiburu ซึ่งเป็นกษัตริย์ปกครองในแคว้นพูยอมีแนวความคิดที่จะย้ายเมืองหลวงไปทางตะวันออก และแต่งตั้งให้กึมวา (Geumwa) เป็นรัชทายาท วันหนึ่งกึมวาได้ออกไปล่าสัตว์ แล้วได้พบหญิงงามคนหนึ่ง ชื่อว่า ยูฮวา (Yuhwa) แล้วนางก็ได้เล่าความหลังให้เขาฟังว่า นางเป็นลูกของเทพเจ้า แล้วอยู่มาวันหนึ่งนางก็ออกมาเที่ยวเล่นกับน้องสาว ปรากฏว่าได้เจอกับชายคนหนึ่งนามว่า แฮโมซู (Haemosu) แล้วเมื่อชอบพอกันจึงหนีไปอยู่ในบริเวณริมแม่น้ำยาลู (Yalu) ต่อมาเมื่อแฮโมซุทิ้งนางไป เมื่อพ่อแม่ของนางรู้ก็เนรเทศนาง กึมวาจึงรับนางมาไว้ในวัง ต่อมามีแสงฟ้าแลบฉาบมาที่ร่างกายของนาง ปรากฏว่านางได้ออกไข่มาใบหนึ่ง และไข่ใบนั้นก็ฟักออกมาเป็นจูมง จูมงมีความสามารถในการขี่ม้าและการยิงธนูมาก จนเป็นที่อิจฉาของลูกๆกึมวาอีก ๖ คน ดังนั้นยูฮวาจึงบอกให้ลูกหนีออกจากพูยอเสีย เพราะมีอันตราย ดังนั้นจูมงจึงหนีออกจากเมืองพูยอ โดยมีผู้ติดตามคือ โออี (Oi) และคนอื่นๆอีกจำนวนหนึ่ง ในที่สุด จูมงก็ไปตั้งดินแดนใหม่ในเขต โดยใช้ชื่อว่า โคกูรยอ (Goguryeo) โดย เป็นแซ่แต่เดิมของจูมง แปลตามศัพท์คือ “สูง” ๓. อึยจา กับ แพกเจ ดังที่ได้อธิบายมาแล้วว่า ชิลลาในขณะนั้นร่วมมือกับจีนในการสร้างอิทธิพลในคาบสมุทร เพราะฉะนั้นดุลอำนาจในช่วงนี้จึงแตกออกเป็น ๒ ขั้ว คือโคกูรยอ และ แพกเจ กับ ชิลลา และถัง เมื่ออึยจาทราบถึงเหตุการณ์ความเป็นไปในคาบสมุทรแล้ว พระองค์จึงออกนโยบายที่เรียกว่า เพื่อปลุกใจให้ทหารและคนในอาณาจักรรักชาติ ซึ่งก็ได้ผลในระดับหนึ่งเพราะสามารถยึดที่มั่นบริเวณชายแดนระหว่างแพกเจและชิลลาได้ ส่วนลักษณะการรบของแพกเจและชิลลานั้น ชิลลาได้ร่วมมือกับถังทางการทหารนั่นคือชิลลา นำทัพโดย คิมยูชิน  (Kim Yu-sin) ส่วนถังนำโดย สู ติ้ง ฟาง เมื่อเป็นเช่นนี้กองทัพทั้งสองฝ่ายก็สามารถจัดการกับแพกเจได้อย่างง่ายดาย และในที่สุดอึยจาต้องหนีไปอยู่ที่เมือง อุงจิน (Ungjin) แพกเจจึงล่มสลายลงในที่สุด ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับการทหารในแพกเจนั้น อันนี้ไม่ทราบจริงๆเพราะไม่มีข้อมูลในมือครับ ๔. โคกูรยอ กับ ถัง โคกูรยอล่มสลายลงเพราะการรุกรานของถังครับ อันเป็นผลมาจากการแบ่งพื้นที่ในการครองครอง นั่นคือจีนต้องการโคกูรยอ ส่วนชิลลาต้องการแพกเจครับ อำนาจของกษัตริย์เสื่อมลง เพราะด้วยเหตุผลการสงครามที่ยางนานระหว่างโคกูรยอกับสุย และถัง ดังนั้นอำนาจและบทบาททางการทหารจึงมีมากขึ้น บุคคลที่ควรจะพูดถึงคือ นายพลยอนแกโซมุน (Yeongaesomun) ที่มีบทบาทในการรบกับสุยและถังนั้น เข้ามามีบทบาททางการเมือง กล่าวคือมีอำนาจถึงขั้นสามารถปฏิเสธทูตจากชิลลาในคาวมาขอกำลังรบกับแพกเจ เป็นต้น จึงเป็นเหตุการณ์ที่สะท้อนถึงความเสื่อมของกษัตริย์ทางหนึ่ง เมื่อนายพลยอนเสียชีวิตลง ก็ไม่มีใครที่เข้มแข็งเท่าเขา ประกอบกับความขัดแย้งระหว่างลูกชายของเขา จึงเป็นเหตุให้ลูกชายคนโตที่ชื่อ เป็นไส้ศึกให้กับถัง เมื่อเป็นเช่นนี้ ถังที่นำโดย หลี่จี้ (Li Chi) และทัพของชิลาจึงสามารถโจมตีโคกูรยอได้สำเร็จ ๕. ชื่ออาณาจักรโครยอ ข้อความต่อไปนี้นำมาจากรายงานที่ผมเขียนขึ้นชื่อว่า ลัทธิขงจื๊อใหม่กับการเมืองในสมัยราชวงศ์โชซอน อันเป็นส่วนหนึ่งในการศึกษาในรายวิชา ประวัติศาสตร์จีน เกาหลี ญี่ปุ่นตั้งแต่สมัยโบราณถึงคริสต์ศตวรรษที่ ๑๙ ภาคการศึกษาต้น ปีการศึกษา ๒๕๕๑ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ความว่า ส่วนอาณาจักรพัลแฮนั้น เมื่อถูกอนารยชนเผ่าชี่ตาน (Khitan) ตีแตกแล้ว พระเจ้าแทโจก็ได้รับเชื้อพระวงศ์จากอาณาจักรพัลแฮมาอยู่ในพระราชวังด้วย ทั้งนี้สาเหตุหลักคือ การที่ผู้ปกครองของอาณาจักรพัลแฮ ก็คือผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากอาณาจักรโคกูรยอนั่นเอง ซึ่งในความคิดของคนที่อาศัยในคาบสมุทรเกาหลีขณะนั้นเห็นว่า อาณาจักรโกคูรยอ ถือ  “ศักดิ์ศรี” และ “ความภาคภูมิใจ” ที่สามารถปลดแอกจากการปกครองของจีนหลังการรุกรานของฮั่นอู่ตี้ (Hun Wu Ti) ได้นั่นเอง เมื่อเป็นเช่นนี้ พระเจ้าแทโจ จึงพระราชทานนามให้แก่ แท กวาง ฮยอน (Dae Gwang-hyeon) ซึ่งเป็นองค์รัชทายาทของอาณาจักรพัลแฮในขณะนั้น ว่า วัง กเย (Wang Gye) นั่นหมายความว่า พระเจ้าแทโจได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับสายสกุลที่สืบมาจากอาณาจักรโคกูรยอ จึงถือว่าเป็นผู้ที่สืบเชื้อสายโดยสมบูรณ์[6] ซึ่งจะมีผลต่อการอ้างสิทธิธรรมในการปกครองต่อไป หวังว่าคงจะพอเห็นภาพนะครับ จากคุณ : ภารตยุทธ (ภารตยุทธ) - [ 18 ธ.ค. 51 19:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากคำถามต่างๆ ผมขอตอบเป็นประเด็นต่างๆดังนี้นะครับ ๑. กรณีของพระเจ้าควางแทโทมหาราช เสาหินของพระเจ้าควางแกโทมหาราชนั้น ปัจจุบันเสาหินนี้ตั้งอยู่ในเขตสุสานของพระองค์ในเขตคึงแนซอง (Keungnaeseong) หรือปัจจุบันคือเขต T’unggouแมนจูเรียในของจีน เนื้อหาภายนเสาหินกล่าวเอาไว้ตอนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการขยายดินแดนโดยสังเขปว่า พระเจ้าควางแกโทนั้นสามารถรบได้ป้อม ๖๔ ป้อม (Fortress) และได้หมู่บ้านในครอบครอง ๑๔๐๐ แห่ง (Village) นอกจากนั้นพระองค์ยังได้ปกครองในดินแดนทางเขตแมนจูเรียในของจีน คาบสมุทรเหลียวตง ได้ดินแดนของชนเผ่า และ ตลอดจนการขยายดินแดนลงไปทางตอนใต้ หรือ แพกเจ และโจมตีพวกวะ(Wa) หรือญี่ปุ่นที่มาโจมตีชิลาในขณะนั้นด้วย และจากความยิ่งใหญ่ทางด้านการทหารนั้นเลยเป็นเหตุหพระเจ้าควางแกโทพยายามที่จะสร้างสัญลักษณ์ในการอธิบายความยิ่งใหญ่ของตน โดยการสถาปนาชื่อรัชสมัยของพระองค์เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์เกาหลี คือรัชสมัยยองนัก(Yeongnak) อันแปลว่า “Eternal Joicing” นี่จึงเป็นความพยายามในการสร้างสถานภาพของรัฐในขณะนั้นให้เท่ากับจีน ผ่านทางการตั้งชื่อรัชสมัยนั่นเอง ส่วนเรื่องพระเจ้าอาชิน(Asin) หรืออาฮวา (Ahwa) นั้นจากข้อมูลที่มีอยู่ในมือตอนนี้ รู้เพียงแค่ว่าอยู่ร่วมกับสมัยพระเจ้าควางแกโทเท่านั้น โดยพระเจ้าควางแกโทครองราชย์ในช่วง ๓๙๑-๔๑๓ ส่วนพระเจ้าอาชินครองราชย์ในช่วง ๓๙๒-๔๐๕ จากคุณ : ภารตยุทธ (ภารตยุทธ) - [ 18 ธ.ค. 51 19:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำไมมันไม่ขึ้นงะ จากคุณ : ภารตยุทธ (ภารตยุทธ) - [ 18 ธ.ค. 51 19:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับกำลังศึกษา ปวศ. เกาหลีอยู่พอดีเลยครับ จากคุณ : ซายูบิ - [ 18 ธ.ค. 51 20:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณแทนผู้ที่ฝากผมมาถามน่ะครับ ^ ^ จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า - [ 19 ธ.ค. 51 15:22:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สนใจเรื่องนี้อยู่ครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ จากคุณ : h@-more - [ 20 ธ.ค. 51 15:15:35 ]