ความคิดเห็นที่ 1 พวกที่ชมชอบในความโบราณ จงรีบกลับสู่ยุคโบราณเถิด ! พวกที่อยากเกิดจงรีบเกิดเถิด ! พวกที่อยากขึ้นสวรรค์ จงรีบขึ้นสวรรค์เถิด ! พวกที่อยากให้วิญญาณหลุดพ้นออกจากเรือนร่าง จงรีบหลุดพ้นไปเถิด ! พื้นดินเดี๋ยวนี้มีไว้สำหรับให้ผู้ที่ยึดมั่นอยู่กับปัจจุบัน ยึดมั่นอยู่กับพื้นดิน “หลู่ซิ่น” บิดาแห่งวรรณกรรมจีนสมัยใหม่ 1. นิยายกำลังภายในไม่มีวันตาย (The Boolim Story never dies) “โกวเล้ง” ลาจากพื้นพิภพนี้ไปก่อนวัยอันควร “กิมย้ง” สูงสุดคืนสู่สามัญ เลิกเขียนมหากาพย์กำลังภายในอีกต่อไป “ลงแดง” คือ อาการของแฟนพันธุ์แท้นิยายกำลังภายใน ที่ต้องสูญเสีย “ยักษ์ใหญ่” ไปในเวลาใกล้เคียงกัน เหลือไว้เพียงตำนานระบือลือลั่น ช่องว่างสิบปีกว่า ช่างเงียบเหงานัก ! ความยิ่งใหญ่ของเจ้ายุทธจักรกิมย้งโกวเล้ง ทำให้แฟนกำลังภายในยากที่จะเปิดใจยอมรับจอมยุทธ์คนใหม่ได้ แต่แล้ว “หวงอี้” ได้ผุดขึ้นมาถมเติมช่องว่างแห่งกาลเวลาที่แสนเดียวดาย มิต้องเอ่ยถึงความเพียรพยายามยาวนานของ “หวงอี้” ในการเจียระไนผลงานจาก “เทพทลายนภา” บรรลุสู่ “เจาะเวลาหาจิ๋นซี” จึงสร้างชื่อ “หวงอี้” กลายเป็นดาวเด่นดวงใหม่ ทดแทนที่ว่างในใจแฟนนักอ่าน แต่ความโดดเด่นนี้ยังเป็นที่กังขาของใครหลายคน พวกแรก มนุษย์ผู้มีชีวิตเรียบง่ายเปลี่ยวเหงาย่อมพร้อมต้อนรับ “ผลงานดีเด่น” ชิ้นใหม่อย่างง่ายดาย ขอเพียงในหัวใจแห้งแล้งนับ 10 ปี ได้พบความชุ่มฉ่ำอีกสักครั้ง สำหรับ บางคนที่ชีวิตซับซ้อนขึ้นมาอีกขั้น อาจต้องรอพิสูจน์ใจยาวนาน จวบจนถึง “เจาะเวลาหาจิ๋นซี” พวกเขาจึงยินยอมพร้อมใจยอมรับ “หวงอี้” เข้ามาเป็นชายในดวงใจคนใหม่ ชดเชย 2 วีรบุรษที่ลาจากไป พวกที่สอง มนุษย์ขี้สงสัยย่อมอดเกิดคำถามขึ้นมาไม่ได้ว่า “หวงอี้” คู่ควรกับความรัก เพียงใด พวกเขาไม่ต้องการให้ “พวกแรก” ลืมความรักเก่าอันหอมหวาน จนเห็นแฟนใหม่ (หวงอี้) ดีกว่าแฟนเก่า (กิมย้งโกวเล้ง) ไม่ว่าหวงอี้จะมีพัฒนาการจนสามารถรังสรรค์ “มังกรคู่สู้สิบทิศ” ทะลุขีดจำกัดเดิมของ “เจาะเวลาหาจิ๋นซี” รวมถึงการพุ่งทะยานฟ้าสู่จุดสูงสุดใหม่ด้วยการเสกสรรค์ “จอมคนแผ่นดินเดือด” แต่พวกที่สองยังคงไม่ยอมรับ ด้วยเหตุผลที่น่าฟังและไม่น่าฟัง นานัปการ พวกที่สาม ผู้เปิดใจรับความแปลกใหม่แบบใคร่ครวญ พวกเขาเชื่อว่า “หวงอี้” มีคุณค่าใหม่ แตกต่างจากกิมย้งและโกวเล้ง พวกที่สามนี้มีทั้งกลุ่มสายกลางและกลุ่มสุดขั้ว กลุ่มสายกลางมีมุมมองว่า “หวงอี้” มีคุณสมบัติท้าสู้กับยอดปรมาจารย์กิมเล้ง (กิมย้ง+โกวเล้ง) ส่วนใครเหนือกว่าใครนั้นขึ้นอยู่กับรสนิยมของแต่ละคน หรือหากต้องการพิสูจน์ชี้ขาดย่อมสามารถถกเถียงแลกเปลี่ยนกันอย่างสร้างสรรค์พอหอมปากหอมคอ เพื่อให้เกิดความสนุกสนาน สีสันรสชาติ และมิตรภาพ ขณะที่กลุ่มสุดขั้วกลับกล้าบังอาจลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของ “พวกที่สอง” และเกิดการปะทะคารมตบตีกันเป็นประจำ กลุ่มสุดขั้วมองว่า “กิมย้งโกวเล้ง” พ้นสมัยไปแล้ว หวงอี้คือเพชรแท้เม็ดใหม่ที่เปล่งประกายเจิดจรัส พวกที่สองคือ พวกล้าหลังเต่าล้านปี พวกที่สามสายกลางเป็นพวกเริ่มฉลาดแต่ขาดความกล้าหาญ ไม่ยอมประกาศอุดมการณ์ชูธงสู้รบ สำหรับพวกแรก คือ คนโง่เขลาเพียงคิดตามผู้อื่น ไม่มีความริเริ่มของตนเอง ผมได้จัดประเภทตนเองเป็น “พวกที่สาม กลุ่มสายกลาง” โดยแอบเอนเอียงเข้าข้างคนรักใหม่ “หวงอี้” มากกว่า แฟนเก่า “กิมย้งโกวเล้ง” แต่ยังพร้อมยอมรับทัศนคติที่แตกต่าง ไม่คิดว่าจะต้องทะเลาะกับคนกลุ่มใด เพียงต้องการชี้ให้เห็น “คุณค่าใหม่” ที่ได้รับจากงานของหวงอี้ที่แตกต่างจากกิมย้งโกวเล้ง โดยเฉพาะในประเด็นสำคัญซึ่งทำให้ผมตัดสินใจรักหวงอี้มากกว่ากิมย้งโกวเล้ง ขอยืนยันว่า ทั้งหมดเป็นความชื่นชอบส่วนตัว ไม่ต้องการบีบบังคับและเกลี้ยกล่อมใครให้คล้อยตาม เพราะผมเชื่อว่า  “ทุกคนย่อมมีเสรีภาพในการคิดและเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตนเอง” จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 2. จุดยืนของนักแสวงหากำไร ชาวโรมันผู้ยิ่งใหญ่ เคยกล่าวไว้ว่า “ชีวิตสั้นนัก แต่ศิลปะยืนยาว” ผมเชื่อคนง่าย จึงขอยอมรับว่า ตนเองมีเวลาจำกัด ดังนั้นจึงต้องเลือกอ่านหนังสือที่ให้ประโยชน์คุ้มค่ากับเวลาที่สูญเสียไป สำหรับ “กิมย้ง” ยอดปรมาจารย์ บรรจุพลังลมปราณผ่านคัมภีร์ 15 เรื่อง แต่ศิษย์แกมโกงอย่างผมขอแอบเรียนรู้เพียง 5 เรื่องที่คิดว่าเลิศล้ำที่สุด เริ่มตั้งแต่ “มังกรหยก 1-3 “ , “แปดเทพอสูรมังกรฟ้า” และสิ้นสุดที่ “กระบี่เย้ยยุทธจักร” บางคนอาจตำหนิว่ายังมีเรื่องอื่นที่ดีเลิศทัดเทียมกัน ทำไมจึงละเลยไป แต่ด้วยจุดยืนของนักบริหารต้นทุน ผมจึงต้องขอเรียนตามตรงว่า ต้นทุนเวลาของผมอาจมีไม่มากนัก แต่ต้นทุนค่าเสียโอกาสนั้นหนักโขเอาการอยู่ โดยเฉพาะหนังสือดีนับจากอดีตจวบจนปัจจุบัน ยังมีให้เสพรับอีกมากมาย ผมจึงต้องตัดใจเลือกเรื่องที่คิดว่าดีเลิศสูงสุด บางทีอาจเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด ด่วนตัดสิน ทำให้ตกหล่นเล่มอื่นที่ดีเยี่ยมไม่แพ้ 5 เล่มที่เลือกสรรไว้ แต่ผมต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด มิเช่นนั้นผมคงไม่สามารถเสพรับความงามจากยอดนักเขียนท่านอื่นที่ยังยืนเด่นให้ผมค้นหาอีกมากมาย ส่วนเรื่องที่เหลือของท่านปรมาจารย์ ผมได้แต่ตั้งปณิธานว่า หากมีเวลาว่างวันใดย่อมต้องฝึกฝนซึมซับให้ครบถ้วนกระบวนท่า ศิษย์ไม่รักดี กราบขออภัยปรมาจารย์ ด้วยความจริงใจและเคารพอย่างสูงยิ่ง ประโยชน์ที่ผมขูดรีดได้จากท่านกิมย้ง คือ ความลึกซึ้งตรึงตราในความเป็นมนุษย์ ท่านปรมาจารย์ได้ตีแผ่ให้เห็นอย่างหมดจดล่อนจ้อน ทั้งนักการเมือง นักรัก จอมยุทธ์ ผู้ใฝ่ฝันเร้นกาย พรรคมารพรรคเทพ ฯลฯ และที่ขาดไม่ได้ คือ วิญญูชนจอมปลอม ตัวละครทั้งมวลมีความกลมลึกไม่แบนราบ ทั้งยังทรงเสน่ห์น่าหลงใหลจนยากลืมเลือน อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจตนเองเข้าใจผู้อื่นอย่างถ่องแท้เพิ่มขึ้นหลายกระบวนท่า “กิมย้ง” คือ ยอดมังกรเปี่ยมมนุษย์ธรรม งานเขียนและชีวิตสะท้อนความเป็นปัญญาชนสูงสง่าทุกกระเบียดนิ้ว ยากจะหาบุรุษใดในใต้หล้าทัดเทียม ในส่วนของโกวเล้ง “มังกรเมาทะยานเมฆา” สหายผู้รู้ใจของผู้เปลี่ยวเหงาเป็นอาจิณ ผมได้มีโอกาสศึกษากระบวนท่ากับท่านอยู่หลายเรื่อง ที่น่าเศร้า คือ บางเรื่องยังไม่ได้มาตรฐาน อย่างไรก็ตาม มีเรื่องหนึ่งที่ได้สร้างความซาบซึ้งตรึงตราฝังลึกในใจจนยากลืมเลือน “ฤทธิ์มีดสั้น ลี้คิมฮวง” ได้กระตุ้นวิญญาณส่วนลึก “เปลี่ยวเหงารันทด แต่อบอุ่นยืนหยัด” จนผมอดอ่านซ้ำอยู่หลายเที่ยวมิได้ โดยภาพรวมแล้ว ผลงานของท่านโกวเล้งได้ให้ปรัชญาชีวิตที่คมคาย เน้นความเป็นปัจเจก บางครั้งว้าเหว่จับใจ บางครั้งสุขสมเริงรื่น ทั้งหมดคละเคล้าเป็นความลงตัว  เมื่อเรื่องราวจบลง ความอบอุ่นแผ่ซ่านขึ้นในหัวใจ ความมืดมนกลัดกลุ้มมลายหายสิ้น นี่คือเสน่ห์ที่ผมชื่นชอบโกวเล้ง ทุกคราที่เศร้าหัวใจวังเวง ผมจะต้องอัญเชิญผลงานของท่านโกวเล้ง มาขูดรีดหาประโยชน์ เพื่อให้หัวใจมีพลัง และผ่านคืนวันหฤโหดให้จงได้ ผมใช้จุดยืนเดียวกันนี้เพื่อแสวงหาประโยชน์คุณค่าจากท่านหวงอี้ และอาจเป็นเพราะท่านหวงอี้ให้กำไร (คุณค่าที่ได้รับ – เวลาที่สูญเสียไป) มากที่สุด ผมจึงชอบงานของท่านหวงอี้เป็นพิเศษ แต่ผมยังไม่ลืมท่านกิมย้ง โกวเล้ง ที่ผมได้เคยขูดรีดท่านในอดีตมาอย่างยาวนาน จนบัดนี้ ผมยังเคารพขอบคุณท่านกิมย้ง โกวเล้งไม่เสื่อมคลาย ท่านได้ชุบชีวิตที่ตายซากของผมให้ฟื้นคืน จนมีเรี่ยวแรงท่องทะยานในยุทธภพที่โหดร้ายกว่าในนิยายทุกเรื่องของท่านทั้งสอง และด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องหยิบยืมพละกำลังของท่านหวงอี้ มาใช้ต่อสู้ช่วงชิงกับผู้คนบนยุทธภพที่สับสนซับซ้อนกว่ายุทธภพในอดีตมากมายนัก จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . จากการขับเคี่ยวชิงไหวชิงพริบ ยกระดับสู่การวางแผนเชิงกลยุทธ์ ตัวละครของกิมย้งเป็นตัวละครที่มีมิติลึกซึ้ง คนดีมีหลายประเภท ทั้งซื่อบริสุทธิ์ และเจ้าเล่ห์คมคายไม่แพ้คนเลว ขณะที่คนเลวย่อมมีทั้งที่เลวโดยกำเนิด เลวเพราะสิ่งแวดล้อม เลวแต่ซื่อ เลวอย่างต่ำช้าเลือดเย็น เล่ห์เหลี่ยมของคนดีและคนเลวหลากหลายประเภทนั้น ทำให้ตัวละครมีความลึกซึ้งทั้งทางความคิดและจิตใจ ไม่มีลักษณะแบนราบเหมือนนิยายกำลังภายในยุคบุกเบิก ตัวละครของกิมย้งจึงสะท้อนโลกแห่งความจริงที่ไม่มีความบริสุทธิ์แบบขาวล้วนดำล้วน ได้อย่างยอดเยี่ยมไร้เทียมทาน อย่างไรก็ตาม การหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมของตัวละครทั้งหลายยังมีระยะห่างจากโลกความเป็นจริงในระดับหนึ่ง โลกเบี้ยวๆใบนี้มีการเคลื่อนไหวชิงชัยที่แสนสลับซับซ้อน มีการวางหมากขบคิดกันหลายชั้นหลายตอน แต่ละฝ่ายมีผู้ปฏิบัติการมากมาย ด้วยภารกิจที่หลากหลาย ทั้งการสร้างพันธมิตรชั่วคราวและถาวรซึ่งซ้อนทับและเปราะบางยากหยั่งคำนวณ เกิดการทรยศหักหลังทั้งจากภายในและภายนอก การช่วงชิงชัยชนะมีทั้งฝ่ายที่เปิดเผยและฝ่ายที่ซ่อนเร้นปิดลับ การต่อสู้จึงถึงพริกถึงขิงทุกเม็ดหมาก กิมย้งเขียนถึงการชิงไหวชิงพริบที่ชาญฉลาดล้ำลึกแต่ยังไม่แสบสันต์ถึงทรวง ในโลกความจริง การต่อสู้ไม่ได้จำกัดอยู่ที่ระดับการชิงไหวชิงพริบเท่านั้น แต่ได้ยกระดับสู่การต่อสู้เชิงกลยุทธ์ จึงทำให้การชิงไหวชิงพริบในโลกความจริงมีความสลับซับซ้อนแตกต่างจากการชิงไหวชิงพริบในนิยายของกิมย้ง ใช่แล้ว ท่านกิมย้งเป็นสุภาพบรุษผู้ทรงภูมิปัญญาและจริยะอันสูงส่ง ท่านย่อมไม่ถนัดในการวางแผนช่วงชิงกับผู้คน หรือหากท่านมีความสามารถด้านนี้อย่างเอกอุ ท่านย่อมไม่หน้าด้านพอที่จะใช้ออกมาทำร้ายผู้คน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเขียนบรรยายเพื่อให้มนุษย์เรานำไปใช้ทำร้ายข่มเหงกันและกัน แต่สำหรับหวงอี้นั้น แม้จะเขียนตัวละครได้ไม่ละเมียดละไมซาบซึ้งใจได้เท่ากิมย้ง การร้อยเรียงเรื่องราวยังไม่เรียบเนียนประดุจ “ภูษาฟ้าไร้ตะเข็บ” แต่หวงอี้ได้ชดเชยผู้อ่านด้วยการสร้างตัวละครให้สอดคล้องกับวิธีคิดและการดำรงชีวิตของผู้คนในปัจจุบัน ทั้งฝ่ายพระเอกและผู้ร้าย ต่างมีความรักโลภโกรธหลงทะเยอทะยานไม่แตกต่างกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการวางแผนเพื่อชิงความเป็นใหญ่ หวงอี้เพียบพร้อมทั้งในระดับยุทธศาสตร์และยุทธวิธี รวมถึงปฏิบัติการชิงไหวชิงพริบที่ใช้ทั้งลิ้นคารม มารยาหญิง/ชาย หรือบางครั้งต้องใช้ความจริงใจเพื่อซื้อใจคน ทั้งหมดนั้นหวงอี้ได้เตรียมความพร้อมให้กับพวกเราได้ใช้ต่อสู้ในยุคสมัยปัจจุบันที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน หวงอี้ย่อมไม่ใช่คนไร้คุณธรรม ดังนั้น ท่านน่าจะตระหนักถึงความจริงที่แสนโหดร้ายว่า ผู้มีอำนาจในสังคมได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมยุทธศาสตร์ยุทธวิธีทุกกระบวนท่าครบถ้วนอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องประยุกตฺ์ใช้จากหนังสือของท่าน มีเพียงคนธรรมดาสามัญเท่านั้นที่ไม่มีความรู้ด้านนี้ ท่านหวงอี้จึงได้ช่วยเติมเต็มติดอาวุธให้ เนื้อหาและตัวละครในนิยายของหวงอี้ จึงเต็มไปด้วยภารกิจใหญ่ เพราะมีแต่การช่วงชิงความเป็นใหญ่เท่านั้น ที่ต้องคิดอ่านวางแผนอย่างละเอียดรอบคอบ ลึกล้ำไพศาลทั้งในระดับกลยุทธ์(ยุทธศาสตร์+ ยุทธวิธี) และปฏิบัติการปลีกย่อย หวงอี้จึงสามารถแสดงออกถึงภูมิปัญญาจีนกว่าสามพันปีได้อย่างเต็มพิกัด ทั้งตำราพิชัยสงคราม การเคลื่อนทัพบัญชาไพร่พล ตำราความรู้และประสบการณ์ด้านการปกครองบริหารประเทศ ไหวพริบเหลี่ยมคูทางการเมือง การเจรจาต่อรอง ยิ่งเมื่อผสานกับความรู้ด้านวรยุทธ์ที่อิงมาจากคัมภีร์ทางศาสนาลัทธิของจีน ทั้งวิถีเต๋า Zen และนิกายเร้นลับต่างๆ ทำให้ภูมิปัญญาบูรณาการที่หวงอี้บรรจงมอบให้ผู้อ่านนั้น บรรลุถึงขั้นไร้ที่สุด เราท่านเมื่ออ่านนิยายของหวงอี้แล้ว ย่อมสามารถเก็บเกี่ยวประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาที่นำเสนอในหนังสือไปใช้เพื่อสร้างอนาคตที่ดีกว่า เหมือนกับที่ตัวเอกของนิยายได้ใช้ความรู้ความพยายามทั้งมวลเพื่อบรรลุกิจการใหญ่ สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อ่านที่ยังเป็นคนธรรมดา แต่มีหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ทุกผู้คน ได้ลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อบรรลุหนทางยิ่งใหญ่ดุจเดียวกัน “โค่วจง” ตัวเอกในเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ ยอดคนคิดการใหญ่ แต่กลับให้ความรู้สึกที่สนุกสนาน บรรยากาศสุขสบายผ่อนคลาย การช่วงชิงของ “โค่วจง” บางครั้งเป็นเพียงการสร้างความตื่นเต้นเร้าใจให้ชีวิต จึงทำให้คนธรรมดาอย่างพวกเราเกิดความต้องการที่บุกบั่นฝ่าฟันเช่นเดียวกัน ไม่เกิดความท้อถอย แต่มองภารกิจอย่างมีสีสัน ปลุกชีวิตที่เคยท้อถอยเพราะหวาดกลัวในความใหญ่โต ให้พร้อมออกเดินทางก้าวแรก เพื่อก้าวต่อไปนับหมื่นก้าว จนกว่าจะพบความสำเร็จ “หลิวอวี้” ตัวเอกในเรื่องจอมคนแผ่นดินเดือด จอมคนผู้คิดการใหญ่ในความรู้สึกบีบคั้นของยุคสมัย ไม่อาจเสพรับความบันเทิงเช่นเดียวกับโคว่จง เช่นเดียวกับ “ทัวปากุย” ตัวเอกในเรื่องเดียวกัน ได้ถูกบรรยากาศบีบคั้นของยุคแผ่นดินเดือด กดทับจนต้องช่วงชิงความเป็นใหญ่ เพื่อความอยู่รอดของชนเผ่า แต่ภายใต้ความบีบคั้นนั้นยังแฝงเสน่ห์ความงามบางประการ ที่ปลุกเร้าให้ผู้อ่านลืมความเจ็บช้ำที่ได้รับจากการดำรงชีวิต การต่อสู้แข่งขัน ซึ่งบางครั้งต้องพลิกจากผู้ชนะเป็นผู้แพ้ พลิกจากฝ่ายกระทำเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ไม่ว่าจะล้มเหลวกี่พันครั้ง ยามเมื่อนึกถึงความเข้มแข็งของจอมคนทั้งสองในเรื่อง ผู้อ่านย่อมีพลังไฟที่จะก้าวเดินต่อไป จวบจนได้รับความสำเร็จ นี่ยังไม่นับ “เซี่ยงเส้าหลง” ที่แม้นตัวเองไม่ได้คิดการใหญ่ แต่ได้สนับสนุนชายคนหนึ่งให้ขึ้นเป็นใหญ่เหนือชายทั้งปวงในใต้หล้า จนกว่าจะพบความสำเร็จ “เซี่ยงเส้าหลง” ต้องเหนื่อยยากกระไรเช่นนั้น แต่ภายใต้การต่อสู้ช่วงชิง ยังมีความรักและความอบอุ่นในครอบครัวเป็นเครื่องปลอบประโลมใจ แต่ใครจะปฏิเสธได้ว่า ท่ามกลางสงครามช่วงชิงนั้น ย่อมไม่ได้อาศัยเพียงความสนุกสนานเบิกบานของโคว่จง ไม่ได้อาศัยความกดดันบีบคั้นของยุคสมัยเป็นแรงผลักดันแบบหลิวอวี้และทัวปากุย แต่ยังต้องอาศัยยุทธศาสตร์ยุทธวิธี และการพลิกแพลงต่างๆมากมาย จนกว่าตัวเอกทั้งหลายจะพบความสำเร็จ บางครั้งหากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยย่อมหมายถึงจุดจบที่น่าสะพรึงกลัว ชีวิตครอบครัวและคนรักต้องนำมาวางเดิมพัน ผู้คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันล้วนต้องการความสำเร็จ จิตใจที่ชืดชาลาภยศสรรเสริญแบบ “ก๊วยเจ๋ง”, “เอี้ยก้วย”, “เตียบ่อกี้”, “เฉียวฟง”, หรือแม้แต่ “เหล็งฮู้ชง” ย่อมไม่ใช่วิถีคิดของคนส่วนใหญ่ในยุคนี้  ตลกร้ายยิ่งกว่า แม้แต่คนในยุคสมัยที่กิมย้งเริ่มเขียนนิยายมังกรหยกภาค 1 จิตใจที่บริสุทธิ์เช่นนี้ก็หาได้ยากยิ่งนัก จึงไม่น่าแปลกใจที่หลายคนชื่นชอบหวงอี้ เพราะนอกจากสร้างตัวเอกของเรื่องให้มีแรงบันดาลใจและความใฝ่ฝันใกล้เคียงกับผู้คนส่วนใหญ่ในยุคนี้แล้ว ยังมอบกลยุทธ์ (ยุทธศาสตร์และยุทธวิธี) ในการช่วงชิงความเป็นใหญ่ ซึ่งสามารถนำไปปรับประยุกต์ใช้ในโลกความเป็นจริงของผู้อ่านได้อีกด้วย จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:19:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 4. เมื่อพลังประวัติศาสตร์ ผสานด้วยวรรณศิลป์ “ประวัติศาสตร์ คือ บทสนทนาที่ไม่สิ้นสุดระหว่างอดีตกับปัจจุบัน” (อมตะวาจาของ E.H Carr ในหนังสือ Classic ด้านประวัติศาสตร์ “What is History”) ตัวละครของหวงอี้ มีเสน่ห์ตรงที่ว่า แม้จะเป็นบุคคลในประวัติศาสตร์ แต่กลับไม่น่าเบื่อเหมือนตัวตนที่ปรากฏในบันทึกประวัติศาสตร์ หวงอี้ได้ใช้ฝีมือเชิงวรรณศิลป์ขัดเกลาบุคคลจริงในประวัติศาสตร์ให้มีสีสันอลังการ แต่ย่อมไม่ใช่สีสันแบบในตำนานหรือนิทานพื้นบ้าน แต่มีส่วนใกล้เคียงกับความเป็นมนุษย์ปุถุชน เพียงแต่เป็นปุถุชนที่มีรสชาติ ล้ำลึกกว่านั้นคือ ความเป็นมนุษย์ที่หวงอี้เลือกมากลับคล้ายคลึงกับมนุษย์ในศตวรรษที่ 21 ไม่ใช่มนุษย์ในประวัติศาสตร์หลายพันปี นี่จึงแสดงถึงความละเอียดอ่อนของหวงอี้ในการเลือกสรรวัตถุดิบ ตัวละครของหวงอี้จึงมีส่วนผสมของหลายธาตุที่ยากจำแนก ผู้อ่านเพียงแต่ลิ้มรสชาติความกล่มกล่อมผ่านตัวหนังสือที่หวงอี้เรียงร้อยรจนา และขอเพียงรสชาติดีเยี่ยมยอด ผู้อ่านย่อมไม่ถามถึงกรรมวิธีให้มากความ หวงอี้บิดเบือนประวัติศาสตร์บางส่วนที่ไม่สำคัญ เพื่อแลกกับจินตนาการความรู้และความสนุกสีสันที่ใส่เข้าไป แต่ขอเพียงภาพรวมใหญ่ยังถูกต้อง การแลกเปลี่ยน Trade off ครั้งนี้ย่อมคุ้มค่า ที่สำคัญ ขอเพียงทำให้ผู้อ่านสนใจได้ย่อมเกิดคุณค่ามหาศาลยิ่งกว่าความถูกต้องที่ขาดสีสันจนไม่มีใครสนใจนอกจากนักประวัติศาสตร์ คนอ่านทั้งหลายย่อมรู้ว่านิยายในน้ำเต้าของหวงอี้นั้นไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด หากติดอกติดใจในเรื่องใดเป็นพิเศษ ผู้อ่านย่อมเปี่ยมด้วยแรงปรารถนาอันแรงกล้าที่จะค้นคว้าเพิ่มเติม ซึ่งหากดลบันดาลใจให้ผู้คนที่เกียจคร้านในยุคสมัยแห่งความเร่งรีบยินยอมทำได้ถึงเพียงนี้ย่อมถือว่าการบิดเบือนเช่นนี้คุ้มค่ายิ่งนัก หากเขียนแต่ความจริงทั้งหมดแล้ว ผู้อ่านรับรู้แล้วก็จบกัน ความรู้ย่อมสิ้นสุดแต่เพียงนี้ สู้ยอมบิดบางส่วนเพื่อให้เกิดความกระหายใคร่รู้ว่า ที่จริงจริงตรงไหน ที่เท็จเท็จตรงไหน ความรู้ย่อมส่งต่อได้อีกยาวไกล พลิกเปลี่ยนสถานะจาก “ผู้เสพรับ”กลายเป็น “ผู้เสพรุก” ซึ่งรู้จักค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อให้การเสพนิยายมีคุณค่าสนุกสนานเพิ่มพูนยิ่งขึ้น นี่คงเป็นอุดมคติของผู้เขียนทุกคน ที่ต้องการให้ผู้อ่านมีส่วนร่วมค้นคว้าเพิ่มเติม ถกเถียงต่อยอดผลงานของตนอย่างไม่สิ้นสุด เพื่อให้ผลงานนั้นเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย แท้จริงแล้ว “จิ๋นซีฮ่องเต้” มีชาติกำเนิดเยี่ยงใด ใช่เป็นลูกของหลี่ปู้เว่ย ลูกของเจ้ารัฐฉินองค์ก่อน หรือไม่ใช่ทั้งหมด แม้แต่นักประวัติศาสตร์ยังไม่อาจยุติ ความจริงยังดำมืด ท้าทายต่อจินตนาการไม่สิ้นสุด หากไม่ใช่ “หวงอี้” เติมแต่งจินตนาการเข้าไปให้ “เซี่ยงเส้าหลง” เข้าไปสับเปลี่ยน “เด็กกำพร้า” คนหนึ่งให้กลายเป็น “ทายาท” ของเจ้ารัฐฉิน ซึ่งยังเป็นปริศนาคลุมเครืออยู่นั้น จะมีสักกี่คนที่สนใจใคร่รู้ชีวิตความเป็นอยู่ ความคิดอ่านของผู้คนในแต่ละรัฐ ในยุคสมัย “สงครามระหว่างรัฐ(จ้านกว๋อ)” อันลือลั่น “4 คุณชายเลียดก๊ก” มีบุคลิกและเรื่องราวระบือลือลั่นอย่างไร กลยุทธ์ “เชื่อมแนวขวาง” ที่ต้องมาปะทะกับ “ประสานแนวดิ่ง” มีผลสะเทือนต่อการต่อสู้แข่งขันและดุลอำนาจของรัฐฉินต่อรัฐอื่นเยี่ยงไร ยังไม่ต้องพูดถึง ภูมิปัญญา ปรัชญาร้อยสำนัก ความรู้ในศาสตร์สาขาต่างๆ ที่ตกทอดเป็นมรดกอันล้ำค่าของชาวจีน รวมถึง ความรู้ในเชิงจิตวิทยาบนความหวาดกลัวภัยสงครามจนต้องหาทางระบายผ่านการเสพสุขใช้ชีวิตเหลวแหลกของชนชั้นสูงในแต่ละรัฐ หวงอี้กลับสอดแทรกเรื่องราวต่างๆเหล่านี้เข้าไปในนิยายได้อย่างสนุกสนานมีสาระ หลี่ซื่อหมินมีภูมิปัญญาเยี่ยงไร มีทีมงานสำหรับบริหารปกครองประเทศอย่างไร คงเป็นที่รับรู้และยกย่องกันในตำราประวัติศาสตร์ แต่หวงอี้จะต้องบอกเล่ากับแฟนนักอ่านเยี่ยงไร แต่งเติมความโดดเด่นเลิศล้ำไปอย่างไร โดยที่ไม่บิดเบือนประวัติศาสตร์มากนัก แล้วยังต้องจะทำให้แฟนนักอ่านพึงพอใจ จนยินยอมอนุโลมให้หวงอี้หนุนส่งหลี่ซื่อหมินขึ้นครองบัลลังก์แทนที่จะเป็นโคว่จง พระเอกที่แฟนนักอ่านต่างส่งแรงใจเชียร์มาตั้งแต่ยังเป็นมังกรดินอยู่ที่เมืองหยางโจว หวงอี้ยังต้องเปลืองเรี่ยวแรงกับตัวละครอีกหลายตัว ซึ่งต้องเข้ามามีบทบาทและหนุนเสริมให้เรื่องราวเป็นไปตามประวัติศาสตร์ ขณะที่ต้องมีบทสรุปอย่างสวยงาม ไม่ทำให้แฟนนักอ่านผิดหวัง ยุทธการเฝยสุ่ย ยิ่งใหญ่เกรียงไกรเพียงใด มีรายละเอียดของยุทธศาสตร์ยุทธวิธีและปฏิบัติการอย่างไร มีช่องว่างให้หวงอี้แต่งเติมได้มากแค่ไหน หลิวอวี้ควรจะมีส่วนช่วยเหลือต่อเหตุการณ์ครั้งนี้มากน้อยเพียงใด จึงจะไม่เสียทีที่เป็นพระเอก ทัวปากุยใช่มีวิสัยทัศน์ยาวไกลถึงขั้นปรับปรุงวัฒนธรรมชนเผ่าให้เป็นแบบชาวฮั่นเต็มตัวหรือไม่เพียงใด การย้ายเมืองหลวงมาที่นครลั่วหยางเป็นความคิดริเริ่มของทัวปากุย หรือเป็นของลูกหลานอีกหลายชั่วคน ไม่ว่าความจริงในประวัติศาสตร์เป็นเช่นใด “จอมคนแผ่นดินเดือด” ได้ประสบความสำเร็จทั้งในฐานะนิยายที่สะท้านฟ้าสะเทือนดิน และในภารกิจปลุกเร้าคืนชีพช่วยประวัติศาสตร์ยุคสมัยที่ไม่ค่อยมีคนสนใจจดจำ มีความซับซ้อนสับสน ให้กลายเป็นที่รับรู้สนใจของผู้คนจำนวนมาก ช่วยเชื่อมรอยต่อของยุคสามก๊กและราชวงศ์ถังได้อย่างสนิทแนบเนียน ไม่กลายเป็นประวัติศาสตร์ที่ถูกลืมอีกต่อไป ความจริงแล้ว ตำราประวัติศาสตร์ที่แท้จริงนั้น จะไม่จบลงที่เพียง ใคร ทำอะไร ที่ไหน แต่ต้องมี “ทำไม” การวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่มา มีการเชื่อมโยงแต่ละเหตุการณ์ที่ส่งผลต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ ทำไมคนนั้นต้องทำอย่างนี้ ทำไมไม่ทำอย่างอื่น หวงอี้ได้แสดงถึงความคดเคี้ยวสลับซับซ้อน และยังเพิ่มความซับซ้อนผ่านจินตนาการที่แทรกเข้าไปในช่องวางที่ตำราประวัติศาสตร์ของสมัยนั้นเปิดช่องให้ ในยุคสมัยอันเร่งรีบเช่นนี้ จะมีสักกี่คนที่สนใจอ่านประวัติศาสตร์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการอ่านแบบวิเคราะห์ ไม่ใช่เพียงจำชื่อคน วันเดือนปีที่เหตุการณ์สำคัญ ดังนั้นนิยายของหวงอี้จะทำให้เห็นความคดเคี้ยวของประวัติศาสตร์ได้อย่างสนุกสนานน่าสนใจ เพราะการอ่านประวัติศาสตร์แบบซับซ้อนเต็มไปด้วยการวิเคราะห์ร้อยเรียงเชื่อมโยงนั้นยุ่งยากเกินไปสำหรับคนที่อ่านประวัติศาสตร์แบบ “ชื่อคน และ วันเดือนปี ” ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกที่ไม่เคยสนใจประวัติศาสตร์ เพราะคิดว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อ จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 5. ตัวละครสะท้อนยุคสมัย ไม่ห่างไกลเกินเอื้อม ตัวละครของกิมย้งมีความเป็นอมตะยืนยง เราจำได้ถึงบุคลิกสีสันยามเมื่อเอ่ยถึง ขณะที่ตัวละครของหวงอี้กลับไม่ค่อยเป็นที่จดจำนัก ทั้งที่  โค่วจง เซี่ยงเส้าหลง หลิวอวี้  ต่างมีบุคลิกที่โดดเด่นสะท้านฟ้า ไม่แพ้ ก๊วยเจ๋ง  เอี้ยก้วย เหล็งฮู้ชง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ได้ยินจากแฟนนักอ่านหลายปีที่ผ่านมา คือ ยกย่องในคุณธรรมของก๊วยเจ๋ง ชื่นชมในความรักของเอี้ยก้วย แอบอิจฉาการปล่อยวางของเหล็งฮู้ชง แต่ไม่มีใครเอ่ยถึงอย่างจริงจังว่า อยากเป็นแบบตัวละครที่ตนเองยกย่องเหล่านี้ ในทางตรงกันข้าม ผู้เขียนได้ยินผู้คนอยากเป็นแบบโค่วจง หลิวอวี้ ทัวปากุย เซี่ยงเส้าหลง เกิดแรงบันดาลใจที่จะคิดการใหญ่ ใช่หรือไม่ว่า คนส่วนใหญ่รู้สึกยกย่องในสิ่งที่ตนเองมิอาจเป็นได้ ใช่หรือไม่ว่า ตัวละครของกิมย้ง แม้จะมีความลึกซึ้งไม่แบนราบ แต่ก็ยังมีลักษณะอุดมคติ ยากที่มนุษย์ผู้มากด้วยกิเลสตัณหาจะสามารถฝึกฝนตนเองให้เป็นเช่นนั้นได้ ใช่หรือไม่ว่า ตัวละครของหวงอี้มีลักษณะสมจริง มีรักโลภโกรธหลง มีสมหวังผิดหวัง มีนิสัยที่ซับซ้อนสับสน โลเลไม่แน่นอน ทำให้ผู้คนรู้สึกว่ามีส่วนคล้ายกับตนเอง ผุดบังเกิดแรงบันดาลใจและกำลังใจที่จะก้าวไปให้ถึงจุดหมายสู่งส่ง เช่นเดียวกับตัวละครที่ตนเองซาบซึ้งดื่มด่ำ แต่ไม่ไกลเกินเอื้อม ตัวละครของกิมย้งติดตราตรึงใจเพราะมีความเด่นชัดในบุคลิกภาพ “ก๊วยเจ๋ง” ซื่อสัตย์เปี่ยมคุณธรรม “เอี้ยก้วย” รักมั่นจริงจัง ประพฤติตามอารมณ์ ก่นประท้วงโลกหล้าที่ขัดขวางความรักบริสุทธิ์ “เหล็งฮู้ชง” ปล่อยวาง สนุกสนาน ไร้ตัวตน เวลาอ่านนิยายของกิมย้ง เราจะมองไปข้างนอก มองจากตัวเราเข้าไปในโลกของตัวละคร เราจะไม่มองย้อนกลับมาที่ตนเองมากนัก เพราะตัวละครมีช่องว่างความแตกต่างกับตัวตนของเราในระดับหนึ่ง ความเด่นชัดในบุคลิกและนิสัยของตัวละครประกอบกับการมองไปข้างนอกของผู้อ่านเพื่อเข้าสู่โลกจินตนาการของนิยายกิมย้ง จึงทำให้เราสามารถจดจำตัวละครเหล่านี้ได้ดียิ่งนัก แม้ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานแสนนาน ยังไม่นับรวมไปถึงการผูกเรื่องที่ลึกซึ้ง คำพูดที่คมคายละเอียดอ่อน ที่ช่วยขับเน้นให้ตัวละครของกิมย้งมีเสน่ห์ติตตราตรึงใจ น่าจดจำประทับใจไม่รู้ลืม ทั้งหมดบ่งบอกอัจฉริยภาพของกิมย้งโดยแท้ ตัวละครของหวงอี้ ไม่มีความเด่นชัดในบุคลิกภาพและอุปนิสัยเช่นเดียวกับกิมย้ง มีเพียงการ “เน้นหนัก” ของอุปนิสัยด้านใดด้านหนึ่งให้โดดเด่นกว่าด้านอื่นเท่านั้น เช่น “โคว่จง” รักสนุกชมชอบสีสันของชาวโลก ตื่นเต้นกับการใช้ความสามารถเพื่อช่วงชิงความเป็นใหญ่ แต่ในบางด้านกลับมีนิสัยร่วมกับ “ฉีจื่อหลิง” สหายรัก ซึ่งมีความคิดปล่อยวางจากโลกหล้าอันสับสน ต้องการเพียงเสพรับชีวิตอันแสนเบิกบานไร้กังวลกับคนรักและมิตรสหายในสถานที่อันเงียบสงบ ไม่สนใจแก่งแย่งชิงดีกับผู้ใด “หลิวอวี้” เปี่ยมด้วยจิตปณิธานใหญ่ แต่หลายครั้งมีความใจอ่อนเมตตา จนเกือบเสียการใหญ่ รวมถึงเรื่องราวความรักที่ไม่อาจปล่อยวาง ตัวละครของหวงอี้จึงคล้ายกับคนธรรมดา ที่ไม่มีลักษณะสุดขั้ว ด้านเดียว ทุกคนมีนิสัยและอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลายซ้อนทับกับนิสัยของคนอื่น ความแตกต่างระหว่างคนจึงอยู่ที่การให้น้ำหนักกับเรื่องใดมากกว่ากัน ดังนั้น เมื่อเราอ่านนิยายของหวงอี้ เริ่มต้นเราอาจมีความสุขเพลิดเพลินไปกับการผจญภัยของตัวละคร แต่เมื่อถึงจุดที่เกิดความรู้สึกร่วมกับเนื้อหาในระดับหนึ่ง เราย่อมเกิดความรู้สึกว่ามีบางด้านที่คล้ายคลึงตัวเรา จนอดที่จะมองกลับเข้ามาในตัวเองมิได้ เมื่ออ่านต่อไป เราจะไม่สามารถแยกตัวละครเหล่านี้ออกจากความเป็นตัวเรา นี่จึงเป็นเหตุผลหนึ่งทำให้เราไม่อาจจดจำตัวละครของหวงอี้ได้ชัดเจนนัก นี่ยังไม่นับชั้นเชิงวรรณศิลป์ที่ท่านหวงอี้ของเรายังไม่อาจทัดเทียมท่านกิมย้ง แต่สิ่งนี้ได้รับการชดเชย จากความรู้สึกดีที่ผู้อ่านมีให้กับตัวละครของหวงอี้ เพราะพวกเขาไม่สูงส่งจนเกินไขว่คว้าเหมือนตัวละครของกิมย้ง ตัวละครของหวงอี้มีชีวิตเลือดเนื้อ ความผิดพลาด ผิดหวัง ไม่แตกต่างจากผู้คนทั่วไปในโลกความจริงอันโหดร้ายขาดความมั่นคงแน่นอน ดังนั้นจึงทำให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกผูกพันรักใคร่ เพราะมีส่วนคล้ายกับตัวเอง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเอาใจช่วยเชียร์และรู้สึกผิดหวังสุขสมร่วมกับตัวละคร การเขียนตัวละครที่ลึกซึ้งไม่แบนราบ แต่มีความเด่นชัดในอุปนิสัย แบบที่กิมย้งนิยมใช้ และการเขียนสไตล์หวงอี้ ที่เน้นความสมจริงของตัวละคร แต่ละคนมีนิสัยที่หลากหลายปะปน แต่เน้นหนักในจุดที่แตกต่างกัน ทั้ง 2 วิธีการ มีทั้งข้อดีและข้อเสียด้วยกันทั้งคู่ ไม่อาจนำมาเปรียบเทียบประเมินความสูงต่ำได้ชัดเจน ประเด็นสำคัญ จึงน่าจะอยู่ที่ว่า เมื่อยึดมั่นในแนวทางใดแล้ว ควรจะพัฒนาฝีมือทำให้แนวทางการเขียนนั้นบรรลุถึงจุดสุดยอด ซึ่งทั้งสองท่านได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่าเป็นยอดคนกำลังภายในขนานแท้ ไม่แปลกปลอม จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 6. How to ที่มีชีวิต ลิขิตฟ้าดินอยู่ในกำมือเรา ? ความนิยมนวนิยายกำลังภายในของเมืองไทยนั้นไม่อาจประมาทดูแคลนได้ ทั้งเด็กเล็กผู้ใหญ่คนชราต่างติดยาเสพติดชนิดนี้อย่างงอมแงม สาเหตุอาจมีร้อยแปด แต่เหตุผลหนึ่งที่ปฏิเสธมิได้ คือ ตัวละครและเหตุการณ์ในเรื่องช่างปลุกเร้าและสร้างแรงบันดาลใจยิ่งนัก ผู้คนจำนวนมากเกิดความฮึกเหิมเร่าร้อนจนถึงขั้นปรารถนาถั่งโถมพลังทั้งมวลเพื่อเปลี่ยนแปลงโลกนี้ให้สวยงามยิ่งขึ้น เป็นโลกที่ดีกว่าที่เคยเป็นมา การปลุกเร้าของนิยายกำลังภายใน ช่างมีส่วนละม้ายคล้ายคลึงกับหนังสือประเภท How to ซึ่งสอนให้ผู้คนลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงชีวิตตนเอง เปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ให้ดียิ่งขึ้น ไม่ยอมจำนนต่อสถานการณ์ที่เป็นจริงในปัจจุบัน แต่มองไปข้างหน้า ทุ่มเทเพื่อสิ่งที่ฝัน ปลายศตวรรษที่แล้ว เป็นห้วงเวลาของหนังสือ How to ซึ่งมีทั้งชั้นเลิศ ที่สามารถช่วยผลักดันปลุกเร้าผู้อ่านให้สร้างตัวสำเร็จ จนสำเร็จกิจการใหญ่ และชั้นธรรมดาที่เขียนเพียงเพื่อตามกระแสนิยม หลอกเงินทองจากผู้หวังสร้างตัวแต่ขาดความรู้ในการเลือกเฟ้น อย่างไรก็ตาม หนังสือ How to ส่วนใหญ่ แม้ในระดับปรมาจารย์ ยังยากต่อการนำไปปฏิบัติ ผู้อ่านต้องมีแรงกระตุ้นแห่งความสำเร็จมากมหาศาล เพียงพอที่จะเอาชนะแรงโน้มถ่วงแห่งความเกียจคร้านท้อถอยได้สำเร็จ เราจะพบว่า “จำนวนคนที่สำเร็จจากการอ่านหนังสือ How to” อาจมีขนาดผกผันกับปริมาณของหนังสือ How to ที่พิมพ์ออกมาเกลื่อนตลาด หนังสือ How to ชั้นเลิศ มักเน้นไปที่การสร้างแรงบันดาลใจ กระตุ้นปลุกเร้าให้ผู้คนละทิ้งนิสัยไม่ดี เพื่อปฏิบัติตามแนวทางที่ถูกต้องในการพัฒนาตนเองสู่ความยิ่งใหญ่ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกสัมผัสจากประสบการณ์ส่วนตัว คือ คนธรรมดาทั่วไปไม่มีพลังมากเพียงพอที่จะปฏิบัติตามที่หนังสือได้แนะนำ หรือทำได้แต่ไม่เต็มร้อย และหากผู้อ่านมีพลังปณิธานใหญ่ขนาดนั้น เขาย่อมไม่จำเป็นต้องอ่าน How to แต่ยังสามารถผลักดันตนเองจนสำเร็จกิจการใหญ่ อะไรคือ “ส่วนเสี้ยวสำคัญ” ที่ขาดหายไปในหนังสือ How to การกระตุ้นผู้คนให้เกิดพลังในการเปลี่ยนแปลงตนเองนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอาศัยพลังที่มาจากหลายทิศทาง ทั้งจากสิ่งแวดล้อม บรรยากาศในสถานศึกษาและการทำงาน เพื่อนฝูง เพื่อนร่วมงาน พ่อแม่ คนรัก หนังสือที่อ่าน การสนับสนุนจากภาครัฐและภาคธุรกิจ ฯลฯ ในขณะที่หนังสือมีความจำกัดในการถ่ายทอด ไม่สามารถเอาชนะปัจจัยแวดล้อมซึ่งกล่อมเกลาผู้อ่านอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ดังนั้น จึงพบว่า ต่อให้หนังสือ How to เล่มนั้นจะมีพลังขนาดไหน ผู้เขียนมีความเป็นเลิศและศิลปะชั้นสูงเพียงใด ก็ยังไม่สามารถเอาชนะพลังของสิ่งแวดล้อมได้สำเร็จ โลกของนิยายกำลังภายในนั้น แม้จะเป็นโลกแห่งจินตนาการ แต่ก็เป็นจินตนาการที่มีสีสันทรงพลัง ไม่ได้จำกัดตัวเองที่ตัวหนังสือเหมือนหนังสือ How to ทั่วไป แต่กลับเป็นตัวหนังสือที่สร้างโลกใหม่ขึ้นมา สร้างสิ่งแวดล้อมและระบบการดำรงอยู่ของตนเอง เชื้อเชิญผู้อ่านทุกคนที่หลงใหลให้ได้เข้าไปมีส่วนร่วม สัมผัสอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร จนบางครั้งสามารถลืมเลือนโลกจริงที่แสนโหดร้าย ใช่หรือไม่ว่า หากเราสามารถบรรจุเนื้อหาของ How to เข้าไปในโลกจินตนาการของนิยายกำลังภายในได้ เราย่อมมีโอกาสมากขึ้นในการสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับผู้อ่านได้ เราไม่ควรดูถูกพลังจินตนาการของนิยายกำลังภายในที่บางครั้งอาจส่งผลกระทบต่ออารมณ์ความรู้สึกของผู้อ่านมากกว่าโลกจริงที่เขาอาศัยอยู่ จะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม “นิยายกำลังภายในของหวงอี้” ได้มีลักษณะความเป็น How to พอสมควรทีเดียว แต่เนื่องจากเสน่ห์สีสันของเรื่องราวและตัวละครในแง่วรรณศิลป์ซึ่งเป็นด้านหลัก เป็นจุดหมายหลักในการประพันธ์ของหวงอี้ จึงได้บดบังความเป็น How to ไม่ให้เผยตัวอย่างเด่นชัด แต่หากเราใช้สายตาและวิธีวิเคราะห์แบบ How to เข้าไปสังเคราะห์สกัดแก่นความเป็น How to ออกมา ย่อมช่วยเพิ่มคุณค่าต่อยอดให้กับนวนิยายของหวงอี้ ที่สำคัญ เราจะใช้บริบทสิ่งแวดล้อมปลุกเร้าจิตใจและความงามเชิงวรรณศิลป์ที่หวงอี้ได้สร้างขึ้นมาเป็นวัตถุประสงค์หลักนั้น มาช่วยเสริมคุณค่าด้าน How to ที่แฝงอยู่ในงานของหวงอี้ให้ส่งผลสะเทือนต่อการพัฒนาตนเองของผู้อ่าน ซึ่งไม่อาจพัฒนาตนเองจากการอ่าน How to ทั่วไป เนื่องจากบรรยากาศรอบตัวไม่เอื้อต่อการปฏิบัติตาม How to แต่หากใส่แรงหนุนส่งจากพลังของโลกกำลังภายใน บางทีอาจส่งแรงใจเพียงพอให้ผู้อ่านซึ่งท้อแท้สิ้นหวังมานาน ได้พบความสำเร็จในการเปลี่ยนแปลงตนเอง ตัวละครของหวงอี้ ส่วนใหญ่จะเน้นพิจารณาสรรพสิ่งตามสภาพความเป็นจริง ไม่หลบหนีปัญหาแต่พร้อมเผชิญหน้า ต่อสู้แก้ไขจนได้รับความสำเร็จ หวงอี้ได้บรรจงสอดใส่ความรู้ ความคิด และวิธีต่อสู้กับปัญหาในรูปแบบที่หลากหลาย ผ่านการต่อสู้ของตัวละครในสถานการณ์ที่แตกต่าง ไม่มีลักษณะของความคิดทื่อด้าน ยึดติดตายตัว แต่ปรับประยุกต์ใช้ให้สอดคล้องกับบริบทได้อย่างเชี่ยวชาญ ผู้อ่านไม่จำเป็นต้องยึดติดแยกส่วนนวนิยายของหวงอี้เป็นเรื่องใดเรื่องหนึ่ง แต่สามารถนำความรู้ทั้งหมดที่ปรากฏในนิยายของหวงอี้ มาเชื่อมร้อยต่อเรียงกัน มองถึงวิธีคิด การแก้ปัญหาของตัวละครในบริบทที่แตกต่าง ในเรื่องราวที่ไม่เป็นเส้นตรง ยุคสมัยที่ห่างกันไกลลิบลับ เพื่อสรุปสังเคราะห์เป็นแนวทางของตัวเอง หรืออย่างน้อยได้ช่วยเพิ่มเครื่องมือและวิธีคิดในสมองของผู้อ่าน ให้สามารถเปิดใช้และปรับประยุกต์ได้ในสถานการณ์ที่หลากหลายสับสนในปัจจุบัน หลิวอวี้ ถูกบีบคั้นจากสถานการณ์ทั้งภายในและภายนอก สร้างความท้อแท้ผิดหวัง แต่อาศัยพลังใจภายในตนเอง การปลูกฝังอบรมจากผู้บังคับบัญชา กำลังใจจากสหายทั้งหลาย ปลุกปลอบตนเองจนกลับมายืนหยัดต่อสู้ แม้จนพลาดพลั้งล้มเหลว แต่สามารถฟื้นคืนขึ้นมาใหม่ พลิกแพลงสถานการณ์ครั้งแล้วครั้งเล่า ฝืนใจทำในสิ่งที่ขัดกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง ต้องแบกรับความทุกข์ทมของการเสียคนรัก แต่เขาไม่ปล่อยให้สถานการณ์เป็นฝ่ายกำหนดอย่างเดียว แต่เขาได้โต้ตอบกับสถานการณ์อย่างชาญฉลาด มีการวางแผนทั้งในเชิงยุทธศาสตร์ยุทธวิธี การสร้างพันธมิตรชั่วคราวและถาวร อดทนรอคอยจังหวะและโอกาส เพื่อช่วงชิงชัยชนะ ที่สำคัญสามารถจัดการกับสถานการณ์ภาพรวมที่ยุ่งเหยิงสับสนได้อย่างเฉียบขาด มีความยืดหยุ่นในการรับเหตุเปลี่ยนแปลง สามารถปรับแผนการให้สอดคล้องกับสถานการณ์ที่พลิกผันตลอดเวลา โดยเฉพาะการใส่ใจฟังคำตักเตือนและข้อคิดยอดเยี่ยมจากผู้คนรอบด้าน จึงทำให้สามารถปฏิบัติการได้อย่างถูกต้องเหมาะสมยิ่งขึ้น นำไปสู่ความสำเร็จก้าวขึ้นเป็นฮ่องเต้ราชวงศ์ใหม่แทนที่ราชวงศ์เก่าที่ล่มสลายไป เรื่องราวของหลิวอวี้ที่ยกตัวอย่างมานั้น ในบทความนี้ได้สรุปรวบยอดในลักษณะนามธรรม แต่ถ้าเป็นเนื้อหาในเรื่องจอมคนแผ่นดินเดือดนั้น จะมีรายละเอียดที่เป็นรูปธรรมครบถ้วน ทั้งคำพูดปลุกเร้าจิตใจ ปลุกปลอบตนเองให้ลุกขึ้นสู้ ต้องมีลักษณะเช่นไร ยุทธศาสตร์ยุทธวิธี มีการวางแผนและจัดกระบวนกันอย่างไร การบริหารพันธมิตรที่แตกต่างหลากหลายทำอย่างไร สิ่งใดที่ควรรับฟังและทำตาม สิ่งใดที่ควรยืนหยัดในความคิดของตนเอง ทั้งหมดที่สำเร็จลงอย่างงดงามนั้น เกิดจากการได้เคี่ยวกรำตนเองของหวงอี้ผ่านภูมิปัญญาจากแหล่งที่แตกต่างหลากหลาย ทั้งการอ่านหนังสืออย่างบ้าคลั่งกว้างไกลสุดขอบโลก การสอบถามพูดคุย การวิเคราะห์สังเคราะห์ต่อยอด รวมถึงผนวกประสบการณ์ส่วนตัวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชุดความรู้ที่ตกผลึกลงตัวของตนเอง เพื่อนำมาย่อยและสร้างรูปธรรมผ่านนิยายเรื่องแล้วเรื่องเล่า นี่เป็นเพียงตัวอย่างเดียวของความเป็น How to ในโลกนวนิยายของหวงอี้ และหากท่านไม่หลงใหลไปกับสีสันความสนุกสนานในนิยายของหวงอี้ ท่านย่อมสามารถเสพรับคุณค่าทั้งด้าน How to และด้านอื่นที่มีประโยชน์มากมายมหาศาล เกินกว่าที่นิยายธรรมดาทั่วไปสามารถตอบสนองได้ จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 7. ต้องอย่างนี้สิ “หวงอี้” ในการทำงานสร้างสรรค์ ไม่ว่าดีเลิศเพียงใด ย่อมต้องมีคนรักและคนเกลียด คนสรรเสริญและประณาม แต่หากให้ความใส่ใจกับความเห็นทั้งหมดนั้น โลกนี้คงไม่มีผลงานใดให้ชื่นชม เพราะทุกงานล้วนมีข้อบกพร่อง หวงอี้ได้พัฒนาพลังสร้างสรรค์ตลอดเวลา เขาไม่ยอมจำกัดตัวเองที่ความสำเร็จของ “เจาะเวลาหาจิ๋นซี” ที่สร้างชื่อ “หวงอี้” ให้เป็นที่รู้จักในระดับสากล แต่เขาได้เคี่ยวกรำตนเองต่อไป จนสำเร็จเป็นมหากาพย์ที่ติดตราตรึงใจ “มังกรคู่สู้สิบทิศ” แต่ในที่สุด ได้กลายเป็นภาระหนักอึ้งของหวงอี้ หากต้องการเขียนนิยายเล่มใหม่ให้มีพัฒนาการสูงขึ้นกว่าเดิม แต่ในที่สุด “จอมเทพอักษราแห่งบูรพาทิศ” สามารถทำได้สำเร็จ แม้ในตอนแรกจะมีความติดขัดอันเกิดจากการยึดติดในความยิ่งใหญ่ของนิยายเรื่องเดิม จนไม่สามารถสลัดลืมเลือนได้ แต่ในที่สุดด้วยพลังทั้งมวลของจอมคนแห่งโลกกำลังภายในท่านนี้ จึงตีฝ่าวงล้อมอันแข็งแกร่งได้สำเร็จ กลายเป็นผลงานสร้างสรรค์ที่เลิศภพจบแดน “จอมคนแผ่นดินเดือด” แน่นอนด้วยผลงานระดับโลกเช่นนี้ พัฒนายกระดับขึ้นสู่จุดสูงสุดใหม่หลายต่อหลายครั้ง ความจำกัดในความสามารถของมนุษย์ตัวน้อยๆย่อมต้องมาเยือนเข้าสักวัน แต่หวงอี้กลับไม่เคยย่อท้อ และยืนยันว่า “หากมีคนอ่านผลงานของเขาอยู่ เขาย่อมมุ่งมั่นที่จะเขียนต่อไป” นี่คือ ตัวอย่างความคิดด้านบวกที่เต็มไปด้วยพลังขับเคลื่อนที่น่ายกย่องยิ่งนัก คงไม่สำคัญว่า ผลงานชิ้นต่อไปของหวงอี้ จะสามารถทลายขอบฟ้าความสูงส่งของนิยายเรื่องที่ผ่านมาได้หรือไม่ แต่ขอเพียงพลังสร้างสรรค์สดใหม่ยังมีอยู่ หวงอี้ย่อมต้องทำงานต่อไป “ลูกผู้ชายต้องให้ได้เช่นนี้” จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอได้รับความขอบคุณ ขอได้โปรดตำหนิ ขี่อาชาลาสายัณห์ไปก่อนนะขอรับ กุบกับ กุบกับ กุบกับ ปล.งานนี้ตามrequestของท่านราชันย์ทิวา และ ท่านมามิยะ ขอรับ (ไม่เกี่ยวข้องกันในเหตุผล  แต่คล้องกันในเป้าหมายขอรับ) จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 22 ธ.ค. 51 12:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณที่นำมาลงครับ จากคุณ : ถอนตัวเร้นกาย - [ 22 ธ.ค. 51 13:48:39 A:192.168.0.17 X:125.25.140.50 TicketID:195592 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วอยากจะอ๊วก จอมคนแผ่นดินเดือดนี่นะผลงานสร้างสรรค์ที่เลิศภพจบแดน ผมว่าท่านซีอีโอเขียนชมได้โคตรเว่อร์แล้วนะ แต่รายนี้(เจริญชัย ไชยไพบูลย์วงศ์)แค่ชมคงไม่พอต้องเรียกว่าเลียแล้วล่ะ ขออีกหน่อยเถอะ ถ้าอยากศึกษากลยุทธ์ตูไปอ่านสามก๊ก เลียดก๊กฯลฯเอาก็ได้ฟะ ไม่ต้องมาหาอ่านในนิยายกำลังภายในหรอก(ว่ะ) ปล.ขออภัยถ้าไม่สุภาพ จากคุณ : อึ้งกวง (Cherry-Lipz) - [ 22 ธ.ค. 51 14:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เ่อ่อ ยาวมากเลยพี่ท่าน อ่านไม่จบ - -' แต่ว่า ชม.นี้ผมขอหลงเหยินแล้วกัน ไม่ต้องไปเทพตามพี่หวงอี้เค้า ไปเรื่อยๆแบบนี้ เรื่องละ 10 เล่ม แล้วพัฒนาไปเรื่อยๆ จะตามซื้อทุกเรื่องขอรับ จากคุณ : นกราตรี - [ 22 ธ.ค. 51 14:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รู้สึกว่านิยายของหวงอี้จะหลุดพ้นคำว่า "นิยายกำลังภายใน" นับว่า เป็นมิติใหม่ แนวทางใหม่ของโลกนิยายกำลังภายใน กลิ่นอายของกำลังภายในมีอยู่น้อยมาก ในนิยายของหวงอี้   ในนิยายของท่านอื่นจะไม่มีบุคคลเหนือโลก อย่าง ล่างฟางหวิน เอี้ยนเฟย ฉีจื่อหลิ่ง และบรรดานางเซียน หวงอี้ เป็นเช่น ดวงอาทิตย์( หรือดาวดวงใหญ่ดวงหนึ่งในค่ำคืนแห่งวรรณกรรม) ที่ส่องแสงสว่างไปทั่วหล้า สว่างไปทั่วทุกซอกมุมเพียงลำพัง ในจักรวาลแห่งวรรณกรรม  กิมย้ง เป็นเช่น จันทราราชาในหมู่ดาว สว่างไสวในราตรี มีดาราอื่น คือนักเขียนท่านอื่นๆแวดล้อมอยู่ในโลกแห่งกำลังภายใน  โกวเล้งเฉกเช่น คบเพลิงใหญ่บนพื้นพสุธา ที่ส่องแสงประชันกับจันทร์ดาวในเบื้องบน   ชิวมั่งอุ้นอุนส่ยอัน เป็นเช่น หิ่งห้อยเปล่งประกายวบวาบแพรวพราวไปมาน่าอัศจรรย์ใจ ในรัตติกาล   อ้อเล้งเซ็งและท่านอื่นที่โดดเด่น เป็นเช่นประทีปน้อยในหอห้อง แต่ละหลัง ดวงดาราขุนเขามหาสมุทรทะเลลำธาีรพฤกษาบุปผชาติว์สัตว์รุ้งลมเมฆฝนหินกรวดทรายอื่นอีกเชกเช่น นักเขียนอื่นอีกในโลกวรรณกรรม หากมองท้องฟ้ายามทิวาจะเห็นหวงอี้ ยามค่ำคืนจบพบกิมย้งโด่นเด่นอยู่กลางนภามีดาราอื่นแวดล้อม หากมองภาคพื้นย่อมเห็นโกวเล้ง เมื่อมองไปในนภากาศจะเห็นชิวมั่งอุ้นอุนส่ยอัน อันวิจิตรพิสดาร ยามมองไปในหอห้องแต่ละแห่งที่จะเห็นอ้อเล้งเซ็งและท่านอื่นๆ ในโลกแห่งนิยายกำลังภายใน ทั้งปวงนี้เกิดจากแง่มุมและกาลเวลาที่มองไปในโลกแห่งนิยายกำลังภายใน ยามเยาว์เช้าหวังเป็นเช่น อุ้ยเสี่ยวป้อเล้งฮู้ชงเสี่ยวอื้อยี้ ต้วนอี้ ฯ ยามหนุ่มสายคล้ายควรเป็นเช่น เอี้ยก๊วย เล็กเสี่ยวหงส์ชอลิ่วเฮียงเซี่ยงเส้าหลงหานป๋อ ฯ ยามกลางคนเที่ยง ชื่นชมก๊วยเจ๋งเฉียวฟงโค่วจงหลิวอี้ ฯ ยามย่างชราบ่ายละม้ายฟางหวินเอี้ยนเฟยจื่อหลิ่ง ฯ ยามเย็นมืดค่ำชรา ทำอันใดได้ นอกจากพักผ่อนหลับนอนฝันถึงสิ่งที่ยังไม่มา คอยมรณาแลนิทราวสาน จากคุณ : ยาจกเงา (ryombr) - [ 22 ธ.ค. 51 16:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แบบว่าผู้น้อยก็อ่านกำลังภายในมาก็นานจนผมจะเหลือน้อยลงทุกวัน  ผ่านภพมาก็ยาวนาน   ส่งเสียหลานชายจาก ประถม-จบปริญญาตรี-ทำงาน-แต่งงานและเจริญรุ่งเรื่องจนเปลี่ยนสถานะมาเป็นท่านปู่ได้  10 กว่าฝน ความต่างของนิยาย  ก็แปลเปลี่ยนไปตามสมัย แปลกนะผู้น้อยตอนนี้ถือว่า  เก็บตกของหวงอี้กับหลงเหยิน ได้ครบทุกชุด มิเสียดายกับค่าน้ำชาที่เสียไป   เป็นเช่นเดียวกับที่ได้จ่ายไปให้กับของท่านกิมย้ง/โกวเล้ง (เสียดายที่ยุคนั้น  หาเก็บสะสมเข้ากรุได้ยากลำบากเช่นทุกวันนี้)   แต่ไม่เสียใจและเสียดายกับวันเวลาที่ผ่านเลย กระบี่เย้ย..8เทพ..เอี้ยก๊วย..เดชมังกรน้อย..วีรบุรุษปาฎิหารย์ โอ้ยเยอะแยะจนจำไม่ไหว..อยู่ในกรุเหมือนกัน  ฮืม....แบบว่า ขอให้ Give ท่านยาจกเงา นะขอรับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 51 19:34:09 จากคุณ : งมงายไร้วจี - [ 22 ธ.ค. 51 19:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากที่อ่านไปแล้ว แต่ยังไม่ได้แสดงความเห็นต่อบทความนี้ จึงต้องกลับเข้ามาแสดงความเห็นหน่อย ............ อนึ่ง ผู้เขียนบทความนี้ เคยเขียนหนังสือชเลียหวงอี้และจอมคนแผ่นดินเดือดมาแล้ว ชื่อหนังสือคือ หมื่นวิถีสู่ราชัน เป็นการยกยอที่เลยเถิดเกินพอดี ดังนั้นเมื่อผมอ่านจบเลยเขวี้ยงหนังสือลงลังที่จะเอาไปบริจาค ไม่คิดจะเก็บให้รกตู้แต่อย่างใด ผู้เขียนบทความชิ้นนี้คงเกิดอาการคลั่งหวงอี้อย่างหนัก ถึงขนาดเคยบอกว่า "ฝีมือของหวงอี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว" อันที่จริงผมไม่ได้ไม่ชอบหวงอี้นะ หวงอี้คือนักเขียน1ใน5ในดวงใจของผมเลย เคียงข้าง กิมย้ง โก้วเล้ง อุนสุยอัน และ ลิ้วชังเอี๊ยง นิยายของหวงอี้มีทุกอย่าง ยกเว้น ความสนุก(มีน้อยเกินไป) หัวใจสำคัญของการอ่านนิยายจีนของผมคือ 1.ความสนุก ความสมใจ 2.กลิ่นอายยุทธจักร 3.ข้อคิด ปรัชญา ถ้าผมต้องการศึกษากลยุทธ์การรบ ผมสามารถยืมตำรา เสนาธิการทหารของญาติมาอ่านได้ ถ้าผมต้องการอ่านhow to ในบ้านผมมีหนังสือhow toของฝรั่งนับร้อยเล่ม ผมไม่ได้อยากได้สิ่งเหล่านี้จากนิยายกำลังภายใน แต่ก็ยอมรับความเห็นของผู้เขียนบทความ ที่เขาจะบ้าหวงอี้ขนาดหนัก จนสามารถเขียนอวยหวงอี้ได้ขนาดนี้ นานาจิตตัง จอมคนแผ่นดินเดือด = ผลงานเลิศภพจบแดน ผลงานระดับโลก แล้ว .... ผลงานอมตะเหล่านี้จะเท่ากับอะไร ไตรภาคมังกรหยก แปดเทพอสูร กระบี่เย้ย อุ้ยเซี่ยวป้อ เซียวฮื้อยี้ ฤทธิ์มีดสั้น ชอลิ้วเฮียง เล็กเซี่ยวหงส์ ผลงานของหวงอี้จะต้องผ่านการทดสอบของกาลเวลา เหมือนที่ผลงานของกิมย้งและโก้วเล้งได้ผ่านมาแล้วและยังดำรงคงอยู่เป็นอมตะ มิใช่เลือนหายไปตามกาลเวลา ผมไม่อาจสรุปได้ว่า อีก20ปีข้างหน้า จะยังมีคนพูดถึงจอมคนแผ่นดินเดือดอยู่ไหม หรือ จะมีคนเอาไปสร้างเป็นภาพยนต์อีกกี่รอบ ทั้งหมดนี้ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เถอะ จากคุณ : 1ใน10 ฉายานาม - [ 22 ธ.ค. 51 21:14:05 A:125.25.140.50 X: TicketID:195592 ]

ความคิดเห็นที่ 15 บัดซบจริง กลายเป็นเต่าล้านปีไปแล้ว  555   คารวะทุกท่านหนึ่งจอก ผ่านทะเลเห็นน้ำไร้คุณค่า  เห็นบู่ซัวมิใช่เมฆา..... ุ จากคุณ : สายลมแห่งความคิดคำนึง - [ 22 ธ.ค. 51 21:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ามานั่งถกกับผมซะหน่อยนะเนี่ย จากคุณ : ราชันย์ทิวา - [ 23 ธ.ค. 51 02:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ....... ยาวครับ ขี้เกียจอ่าน เจอคีย์เวริดบางประโยคเข้าไปก็เลิกอ่านเเล้วครับ ไม่ใช่ว่า หวงอี้ไม่เก่งน่ะครับ เค้าเป็นคนเล่นกับประวัติศาสตร์ได้ดีมาก กลยุทธ์การรบก็ไม่บ่นอะไรมากครับ ผมไม่ค่อยยึดติดกับนิยายกำลังภายในเเบบเก่าๆอย่างหลายๆท่าน ขอเเค่ตัวเอกเเละตัวละครอื่น... มีลมปราณเเละวิชาต่างๆ ก็โอเค.. สำหรับผมขอเเค่ โครงเรื่องดี มีเหตุผล ไม่เกรียน ไม่เว่อมาก วิชาเทพได้เเต่คนต้องเป็นสัจจนิยม... "ผมไม่อยากจะตีความว่า นิยายกำลังภายในที่ดี ที่เลวเป็นยังไงเพราะมันจะเป็นการปิดใจตัวเองในการรับชมนิยายกำลังภายในเเบบใหม่ๆ " เเล้วเรื่องที่ผมคิดว่าจะเป็นอมตะของเค้าคือ เจาะเวลา หรือ เหยี่ยวเหนือฟ้า ครับ ผมอ่านได้เรื่อยๆน่ะครับ เหยี่ยวเหนือฟ้า ไม่ค่อยจะเบื่อ... ไม่เหมือนมังกรคู่ , เทพมาร , จอมคน คือนิยายที่ยังไม่ใช่อมตะเนี่ย สำหรับผมมันมีข้อสังเกตง่ายๆเองครับ คือ สำหรับ 8 เทพ กระบี่เย้ย ฤทธิ์มีดสั้น ประมานนี้ผมอ่านได้เรื่อยๆอ่ะครับ ไม่เปิดอ่านเฉพาะตอนที่อยากจะอ่าน เเต่สำหรับ"ชนชั้น"เช่นมังกรคู่ ให้อ่านรอบเดียวก็เเทบตายเเล้ว หลายรอบคงไม่ไหว ยืดยาว กินเวลานานเกินไป ข้อเสียอีกอย่างของหวงอี้นอกจากยืดยาวเเล้ว ตัวละครยังซ้ำกันอีก มองไปมองมา ยังไงๆมันก็คล้ายๆกันครับ มิติของนิยายเลยออกมาไม่หมด คนดูก็เข้าไม่ถึงอรรถรสสูงสุดของนิยาย เเต่รอให้เค้าปรับปรุงอยู่ครับ ซึ่งผมว่า การที่หวงอี้คิดอะไรออกมาเเบบใหม่ๆก็ดีครับ เค้าก็เป็นการสร้างทางเลือกอีกเเห่งหนึ่งของนิยายเเบบนี้ จากคุณ : กระบี่ต่างฟ้า (Eric_Chin) - [ 23 ธ.ค. 51 02:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 #13 ขอขอบคุณผู้อาวุโสงมงายไร้วจีมากแล้ว สำหรับGive ที่ประทานให้ หากนักอ่านนิยายหน้าใหม่ อ่านนิยายของหวงอี้เป็นเล่มแรก อาจจะเข้าใจผิด ว่านิยายกำลังภายในเป็นอย่างนี้ทั้งหมดหรือ พาลรังเกียจ ไม่กล้าหยิบจับนิยายกำลังภายในอื่นอีกก็ได้  นิยายหลายๆเรื่องของหวงอี้ ก็มีส่วนคล้ายสามก๊ก เพชรพระอุมา รามายะณะ คือมันยาว เหมือนกับเอาอาหาร ต้ม ผัดแกง ทอด ยำ พล่าปิ้งย่าง มาคลุกเคล้า รวมกันเป็นอาหารจานหนึ่ง จะบอกว่าเป็น ต้มก็มิใช่ เป็นแกงก็ไม่เชิง เป็นผัดทอดปิ้ง ก็ไม่ละม้ายเหมือน แต่มีส่วนคล้าย ต้้มเพราะมีน้ำมากกว่าเนื้อ ไม่มีรสใดเด่นชัด จะบอกว่ามันมีรส เปรี้ยว เค็ม หวาน รสใดรสหนึ่งมิได้ จะบอกว่ามี รสกลมกล่อมลงตัวก็ไม่คล้าย  ผมก็ชื่นชมหวงอี้เช่นกัน ผมเก็บนิยายของหวงอี้ทุกเรื่อง นิยายของหวงอี้ก็มีความสนุก แฝงธรรมะปรัชญาระดับหนึ่ง แต่มันไม่เข้มข้นตลอดเรื่อง มีแผ่วบ้างเป็นบางช่วง แต่กลิ่นอายของยุทธจักรกับมีน้อยมากๆ จะเห็นชัดใน ศึกรักแดนสนธยา  ถ้าหวงอี้เน้นที่เรื่องราวในยุทธจักรให้มากๆ ให้มีเรื่องราวในยุทธจักร ซัก 80 % ทั้งหมด ก็จะดีเยี่ยมกว่านี้ แต่ที่เป็นอยู่ มีเรื่องราวในยุทธจักรน้อยมากๆ น้อยเกินไป บางเรื่องแทบไม่มีเลย ซัก %    ผมเข้าใจหวงอี้ คงด้วยหวังว่า ผลงานของท่านจะคลุมทั้งฟ้าและดิน ในนิยายล้วนรวบรวมสิ่งต่างๆ ไว้มาก จนเสียลักษณ์เฉพาะของนิยายกำลังภายในไป  ส่วนความยาว นั้นถ้ายาวมากก็ทำให้เอียน เบื่อหน่ายชวนอาเจียน  เรื่องราวตัวละครที่เหมือนๆ กัน อ่านเรื่องเดียวก็เหมือนได้อ่านทุกเรื่อง นิยายหวงอี้ก็เหมือนแสงแดด ที่สว่างไสวไปทั่วทุกซอกทุกมุมในโลกวรรรกรรม มีประกายบางส่วนที่เข้ามาในโลกนิยายกำลังภายใน ผิดกับนิยายของนักเขียนนิยายกำลังภายในท่านอื่น ที่ส่องแสงเปล่งประกายไปเฉพาะในโลกกำลังภายในเท่านั้น มีประกายบางส่วนออกนอกโลกนิยายกำลังภายใน คนที่เห็นว่าผลงานของหวงอี้เลิศภพจบแดน เข้าขั้นสุดยอด ก็เพราะมันคลุมฟ้าคลุมดิน ครอบคลุมไปเสียทุกสิ่งทุกอย่างนี้นั่นเอง    คนที่มองว่าผลงานของหวงอี้ไม่ได้เรื่อง ดูด้อยค่าไร้ราคา เพราะมันขาดรส ขาดพลังเรื่องราวในยุทธจักร  ขาดบรรยากาศ  ของนิยายกำลังภายใน ดูเหมือนว่า ทุกสิ่งล้วนมีหมด ในนิยายของหวงอี้ยกเว้น บรรยากาศอรรถรส ของกำลังภายใน ในคห.ก่อน ดูเหมือนว่า ข้าพเจ้าอาจอุปมาเปรียบเปรยหวงอี้เลอเลิศ เกินจริงไปบ้าง แต่ก็นึกหา สิ่งเปรียบเทียบอื่น ไม่ได้ เลยเปรียบเปรย เช่นนั้น หากมองด้วยสายตาคนเสพวรรณกรรม หวงอี้ก็มีฝีมือเข้าขั้นใช้ได้ ระดับน้องๆปรมาจารย์ผู้หนึ่ง หากมองด้วยสายตานักอ่านนิยายกำลังภายใน ก็ชี้ชัดได้เลยว่า หวงอี้ยังไม่เข้าขั้น เมื่อเปรียบกับ กิมโกวอุนอ้อชิวลิ้ว ก็เหมือนกับหวงอี้เป็นทารก ห้า ห้า ห้า " จอมเทพอักขราแห่งบูรพาทิศ " ข้าพเจ้าขบขันกับฉายานี้จริงๆ มิใช่ข้าพเจ้าไม่ชื่นชม หวงอี้ แต่ยังไม่น่าจะคู่ควร กับฉายานี้ จากคุณ : ยาจกเงา (ryombr) - [ 23 ธ.ค. 51 09:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ทั้งที่  โค่วจง เซี่ยงเส้าหลง หลิวอวี้  ต่างมีบุคลิกที่โดดเด่นสะท้านฟ้า ไม่แพ้ ก๊วยเจ๋ง  เอี้ยก้วย เหล็งฮู้ชง ---------------------------------------------------------------------------------- คนแบบ โค่วจง เซี่ยงเส้าหลง หลิวอวี้  หาได้ทั่วไปในปัจจุบันครับ ไปในผับยังเจอเลย จากคุณ : empaza - [ 23 ธ.ค. 51 23:08:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อีกอย่างหนึ่งนอกจาก เจาะเวลาฯ  แล้ว เรื่อง ที่ออกมาหลังๆ ตอนท้ายๆ แทบจะ ไม่มีลุ้นอะไรเลย คือ แทบจะเห็น จุดจบ ของ เรื่อง ทำให้ไม่น่าติดตาม ทั้งที่ ตอนเปิดเรื่องมา อ่านสนุกมาก  และช่วงครึ่งหลังไป  ตัวละครมีการพัฒนาไปไกล เกินที่จะจินตนาการแนวคิดของตัวละครกับประสบการณ์ที่ผ่านมาของตัวละครมันยังไม่หนักแน่นพอที่จะทำให้ ผม เชื่อว่า ตัวละครน่าจะคิดแบบนี้   ต่างจากของโกวเล้งและกิ้มย้ง ซึ่งตัวละครของเขาจะมีแนวคิด เดิมติดมากับตัวและ ดำเนินชีวิตไปกับแนวคิดแบบนั้น ฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆ เจอเหตุการณ์และเรื่องราว ซึ่งเราก็จะลุ้น ว่าเมื่อผ่านเหตุการณ์นั้นๆ ตัวละครของเรายังมีแนวคิดเดิมอยู่รึเปล่า   สำหรับผมถ้าหวงอี้ พัฒนาเนื้อเรื่องในส่วนของครึ่งหลังให้ สมดุลกลมกล่อมตื่นเต้น กว่านี้ก็ คงเทียบได้กับทั้งสองท่านแล้วละครับ จากคุณ : ผันเขาเรียงสมุทพลิกเมฆแปรพิรุน - [ 29 ธ.ค. 51 10:35:04 ]