ที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะผมกำลังคิดถึงความจริงที่ว่ามนุษย์เราเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีธรรมชาติอยู่รวมกันเป็นฝูง
เมื่อมนุษย์พัฒนามากขึ้น ฝูงก็มีความซับซ้อนตาม ฝูงในที่นี้อาจหมายถึงฝูงเล็กๆอย่างครอบครัว กลุ่มเพื่อน หรือฝูงขนาดใหญ่อย่างประเทศชาติ ฝูงคนที่นับถือศาสนาเดียวกัน หรือฝูงคนที่มีอุดมการณ์ลัทธิร่วมกัน
เป็นธรรมชาติที่เมื่อมนุษย์รับรู้ว่าตัวเองได้เป็นส่วนหนึ่งของฝูงหรือทำกิจกรรมร่วมกับฝูงก็จะรู้สึกสบายใจ เช่นการไปร้องเพลงเต้นรำในคอนเสิร์ต หรือสวดมนต์ร่วมกันในโบสถ์ ยิ่งทำกิจกรรมแบบนี้มาก ความเป็นฝูงซึ่งจริงๆแล้วเป็นเพียงจินตนาการก็จะยิ่งเด่นชัดขึ้น กิจกรรมพวกนี้จึงต้องทำซ้ำอยู่เสมอ เพื่อให้คนมีความภักดีต่อฝูง ยิ่งคนมีความภักดีต่อฝูงมาก ฝูงนั้นก็จะยิ่งแข็งแกร่งเจริญรุ่งเรือง
มนุษย์ยังตัดสินความเกลียดหรือรักจากฝูง เช่นเราไม่ชอบขี้หน้าเพื่อนบ้านคนนี้เพราะเขาไม่ค่อยมาสมาคมกับเรา เราจึงได้ตัดสินแล้วว่าเขาอยู่คนละฝูงกับเรา ในทางตรงกันข้ามเราอาจจะรักคนต่างชาติซึ่งไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนเลยเพราะเขามีลักษณะร่วมกับเรา เช่นเขานับถือศาสนาเดียวกับเรา ทำให้รู้สึกว่าเป็นฝูงเดียวกัน ต้องช่วยเหลือกัน
นอกจากนั้นบ่อยครั้งเราก็ตัดสินความดีและความเลวโดยใช้ฝูงเป็นเครื่องชี้วัดด้วย เช่น
เขาเอาเงินไปสร้างศาลาริมทาง >> เขาทำให้ฝูงของเราเจริญขึ้น >> การกระทำนี้ดี
เขาเอาเงินไปหาความสุขใส่ตัว >> เขาไม่ได้ทำให้ฝูงเจริญขึ้นหรือเลวลง >> การกระทำนี้เฉยๆ ไม่ดีไม่เลว
เขาเอาเงินไปลงทุนกับบริษัทที่เป็นคู่แข่งกับบริษัทของฝูง >> เขาอาจทำให้บริษัทของฝูงเจ๊งได้ >> การกระทำนี้ไม่ดี
ฝูงอาจให้ทั้งคุณและโทษ เช่นหากสามารถใช้ฝูงเป็นข้ออ้างแรงบันดาลใจให้สมาชิกช่วยเหลือส่วนรวมได้ เหมือนให้ทำดีต่อสังคมเพราะเห็นแก่ชาติ ฝูงก็มีผลดี
แต่บางทีฝูงก็ให้โทษเอามากๆ เช่นปัญหาของอิสราเอลกับปาเลสไตน์ ถ้าหากทั้งหมดเห็นแก่ชีวิตของพลเรือน ยอมคุยรอมชอมกันดีๆ แบ่งผลประโยชน์กันดีๆ ก็จะได้ผลประโยชน์ทั้งสองฝ่ายเป็นวินวิน แต่ที่ทะเลาะกันเป็นเพราะว่าติดอยู่ที่ความเป็นฝูงนั้นไม่อนุญาตให้รอมชอมกันได้ เพราะที่ความเป็นฝูงของทั้งสองฝ่ายเข้มแข็งอยู่ได้ด้วยการที่เป็นศัตรูกับฝูงอื่น
หรือบางทีความเป็นฝูงก็อาจทำให้คนเกิดความบ้าคลั่ง ขาดสติผิดชอบชั่วดี สามารถทำลายล้างคนอื่นได้โดยไม่รู้สึกผิด เพราะบอกตัวเองว่าเป็นการทำเพื่อฝูง ดังที่เห็นอยู่เสมอ
ถ้ามนุษย์ไม่มีฝูงเขาก็จะรู้สึกห่อเหี่ยว เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง แม้กระทั่งหลักในการดำเนินชีวิต ซึ่งอาจนำไปสู่การแสดงออกอย่างรุนแรง หรือทำอะไรที่ขัดต่อระเบียบของฝูงใหญ่มากๆ ทั้งนี้เพื่อให้ฝูงหันมาสนใจเขา แม้ในทางลบก็ยังดี
ดังนี้ความเป็นฝูงจะไม่มีวันหายไปจากสังคมมนุษย์ คนที่บอกว่าตัวเองเป็นปัจเจกชนนิยมนั่นหมายความว่าเขาพอใจที่จะภักดีต่อฝูงที่เล็กลงเช่นเพื่อนหรือครอบครัวของเขา มากกว่าภักดีต่อฝูงใหญ่ๆแบบชาติศาสนา
เราไม่จำเป็นต้องฝืนธรรมชาติของเรา แต่เราต้องรู้เท่าทันธรรมชาติของเรา
จากคุณ :
เชษฐา
- [
7 ม.ค. 52 15:05:30
]